Hiszpania Costa Azahar

Hiszpania
Stolica:
Madryt
Powierzchnia:
504 645 km²
Ludność:
47 150 tys.
Waluta:
euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Napięcie:
230 V
Język:
hiszpański
Wiza:
wiza nie jest wymagana
Regiony:
Andaluzja, Andaluzja - Costa Almeria, Aragonia, Barcelona, Costa Azahar, Costa
Blanca, Costa Brava, Costa De La Luz, Costa del Sol, Costa Dorada, El Hierro,
Estremadura, Formentera, Fuerteventura, Galicja, Gran Canaria, Ibiza, Kastylia - La
Mancha, Kastylia - Leon, Katalonia, La Gomera, La Palma, Lanzarote, Madryt,
Majorka, Minorka, Teneryfa, Zielone Wybrzeże
Costa Azahar
Krótka informacja
Lagunowe plaże, lazurowe morze i wspaniałe zabytki „wybrzeża kwiatu pomarańczy”.
Informacje ogólne
„Wybrzeże Kwiatu Pomarańczy”, jak nazywa się często wybrzeże prowincji Walencja, rozciąga się na odcinku ok. 300 km między deltą Ebru a
przylądkiem San Antonio. Wzdłuż całego wybrzeża ciągną się majestatyczne góry Sierra d'Irta będące wspaniałym terenem trekkingowym oraz
popularnym miejscem uprawiania sportów ekstremalnych. Costa Azahar to piękne, piaszczyste, lagunowe plaże, ciepłe, lazurowe morze, gaje
pomarańczowe i wspaniałe zabytki świadczące o latach świetności regionu. Prowincja, podobnie jak Katalonia czy Kraj Basków podejmowała wiele
prób oddzielenia się od Królestwa Hiszpanii, a wszelkie tradycje z przeszłości i podkreślanie odmiennej historii widoczne jest na każdym kroku w
całym regionie.
Stolicą regionu jest Walencja – przepiękne miasto o bogatej historii sięgającej czasów rzymskich, kiedy to założono tu wielką kolonię Vallentia
Edetanorum. Okolice od wieków słynęły z żyznych ziem, które wydawały plony 3-4 razy w roku, przez co stały się również celem wielu najeźdźców.
Najdłużej te ziemie należały do muzułmanów, którzy przyczynili się do szybkiego rozwoju głównego miasta. W pierwszej połowie XIII w. miasto zostało
ostatecznie odebrane wyznawcom islamu przez Jakuba I Zdobywcę i włączone do królestwa Aragonii. Złoty wiek Walencji przypadł na XV stulecie
kiedy to stała się stolicą finansową Morza Śródziemnego i wyprzedziła znacznie Barcelonę. Wtedy również była jednym z najważniejszych portów
towarowych Europy Południowej i powstała w niej pierwsza w Hiszpanii drukarnia. Czasy świetności zakończyły się w 1609 r. kiedy z rozkazu króla
Filipa III wypędzono z kraju morysków, stanowiących ponad 35% ludności regionu, co bardzo osłabiło tutejszą gospodarkę. Znaczenie miasta spadło
również w XVIII w. po zdegradowaniu królestwa do rangi prowincji zależnej od Madrytu. Walencja jednak rozwijała się nadal i w 1982 r. jako
największe miasto regionu i trzecie największe miasto Hiszpanii stała się stolicą Comunidad Valenciana.
Jednym z najważniejszych miejsc Walencji jest skupiający życie społeczne rynek Plaza del Ayuntamiento nazywany "Placem Narodu Walenckiego".
Mimo, że dążenia separatystyczne regionu nie są tak znaczące jak w Katalonii czy Kraju Basków, to Waleńczycy odznaczają się indywidualnością i
podkreślają, że główne miasto zdobyło sławę i prestiż na długo przed przyłączeniem go do Królestwa Hiszpanii. Historię, a zwłaszcza pamiątki po
największych czasach świetności można znaleźć w ratuszu i mieszczącym się w nim Muzeum Miejskim – zbiory pochodzą głównie z czasów króla
Jakuba I, władcy Aragonii, który powszechnie uważany jest za największego wybawcę Walencji. Walencja nazywana jest "Miastem Ceramiki", gdzie
rzemiosło zostało podniesione do rangi sztuki i bardzo widoczne jest w tradycjach regionu. Najciekawsze zbiory można podziwiać w Narodowym
Muzeum Ceramiki znajdującym się w pałacu del Marques de Dos Aguas. Inne ciekawe miejsce z bogatymi zbiorami to Instituto Valenciano de Arte
Moderno, które uważa się za najbardziej dynamicznie rozwijającą się galerię sztuki współczesnej w Hiszpanii. Warto zobaczyć tutejszą katedrę, którą
wybudowano w miejscu świątyni Diany i późniejszego meczetu. Najbardziej charakterystyczną jej częścią jest wysoka, XV-wieczna wieża znana jako
Miguelete albo w języku walońskim Micalet. W kaplicy katedralnej przechowywany jest purpurowy kielich z agatu, który uważany jest za Święty Gral.
Stara część miasta skupia się Barrio del Carmen – sieci wąskich uliczek z zabytkowymi domami, gdzie dziś kwitnie życie nocne miasta. Duże
znaczenie dla miasta ma również Plaza de la Virgen, gdzie od stuleci, w czwartki w południe, bez względu na okoliczności spotyka się Trybunał
Wodny Walencji – jedna z najbardziej niezwykłych i najstarszych instytucji prawnych świata. Zasiada w nim 8 sędziów reprezentujących jeden z
kanałów irygacyjnych wybudowanych ponad dwa tysiące lat temu przez Rzymian, które nadal doprowadzają wodę do wielu gospodarstw miejskich.
Obrady odbywają się w języku walenckim, a wszelkie wątpliwości związane z nawadnianiem pól i podziałem ziem zapadają bardzo szybko.
Miasto posiada dostęp do pięknej, piaszczystej plaży, która stwarza wspaniałe warunki do wypoczynku i uprawiania sportów wodnych.
Pensicola – jeden z najpopularniejszych kurortów Costa Azahar słynący z zamku warownego Castell del Papa Luna usytuowanego na skalistym
cyplu. Był on siedzibą Pedra de Luny – uznanego za antypapieża Benedykta XIII podczas tzw. schizmy, która podzieliła Kościół Katolicki. Pensicola
jest również miejscowością wypoczynkową, która oferuje szerokie piaszczyste plaże z bardzo dobrym zapleczem rekreacyjnym, wiele hoteli i kwater
prywatnych o różnym standardzie, jak również bardzo dobre tawerny z lokalną kuchnią.
Alcoceber – kurort położony ok. 100 km od Walencji znany z pięknych piaszczystych plaż ciągnących się na odcinku 10 km i bardzo dobrze
zorganizowanej bazy hotelarskiej i gastronomicznej. Miejscowość leży u stóp Sierra d'Irta w pobliżu Parku Narodowego, gdzie można podziwiać
wspaniałe zjawiska krasowe (półki skalne, jaskinie, studnie krasowe itp.) oraz przepiękne krajobrazy. Znajduje się tu duże centrum nurkowe, które
organizuje poza szkoleniami, podwodne poszukiwanie skarbów w zatopionych wrakach i grotach.
Torreblanca – malowniczo położona miejscowość turystyczna, która niegdyś zostało zrównane z ziemią przez korsarzy, a dziś jest ważnym kurortem
Costa Azahar z dwiema pięknymi plażami – Torrenostra i Nord.
Wydruk ze strony
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/6
Oropesa del Mar– urokliwy kurort turystyczny z długą, piaszczystą plażą, szerokim wyborem bazy hotelarskiej i organizowanych w pierwszej połowie
października fiest.
Benicasim – pięknie położony u podnóża gór kurort nadmorski z 6-kilometrową, piaszczystą plażą i pobliską gorzelnią należącą niegdyś do
karmelitów, gdzie wyrabiano oryginalne likiery z dodatkiem aromatycznych ziół. Miejscowość słynie również z XVIII-wiecznych willi, strażnicy San
Vincente i średniowiecznego zamku Montornes.
Castellon de la Plana– zabytkowe miasto, które poza wspaniałymi pamiątkami bogatej historii oferuje piękną piaszczystą plażę biegnącą wzdłuż
wybrzeża. W jej południowej części znajdują się równoległe do brzegu wysepki zapobiegające wysokim falom co sprawia, że są to znakomite tereny
do odpoczynku z małymi dziećmi. Są bardzo dobrze zagospodarowane rekreacyjnie, a rozbudowana oferta bazy noclegowej i gastronomicznej
sprawia, że jest to jedna z głównych miejscowości wypoczynkowych Costa Azahar. Warto również zobaczyć tutejsze zabytki, z których najważniejsze
to: dzwonnica El Fadri, unikatowe Museo Provincial de Bellas Art ze bogatymi zbiorami sięgającymi średniowiecza oraz planetarium.
Sagunt – miasto, które sięga historią czasów starożytnych i może poszczycić się wieloma zabytkami rożnych epok. Przez wiele wieków istniało pod
nazwą Murviedro i było jednym z mniejszych portów rybackich, a dziś jest to znaczący w regionie kurort turystyczny przyciągający pięknymi plażami
tysiące turystów.
L'Albufera– to jezioro oddalone 11 km od Walencji powstałe z zamkniętej laguny, gdzie znajduje się jeden z cenniejszych w kraju rezerwatów ptactwa
wodnego. Jest tu jednak wydzielonych kilka miejsc z plażami, gdzie można odpoczywać w ciszy i relaksować na łonie natury.
El Palmar– niewielki kurort morski znany znakomicie wśród miłośników surfingu, którzy przybywają tu tłumnie od lipca do września. Miejscowość
posiada kilka hoteli różnych kategorii i pole campingowe.
Gandia – miasto oddalone ok. 65 km na południe od Walencji, będące już od średniowiecza ważnym ośrodkiem handlowym i kulturalnym. Podzielona
jest na dwie części: Gandia Miasto, gdzie znajdują się zabytki i i centra handlowe oraz Gandia Plaża z większością hoteli, barów i klubów nocnych.
Miasto posiada bogatą ofertę wypożyczalni sprzętu wodnego, jak również rowerów, przepiękną promenadę i port morski, a także uniwersytet
współpracujący z kilkoma wyższymi szkołami, również z Polski, przez co często pojawia się tu młodzież z różnych krajów. Do najważniejszych atrakcji
miasta zalicza się Pałac Księżycowy należący do jezuitów, który niegdyś był siedzibą św. Franciszka Borgiasza.
Oliva – miejscowość z dużym polem campingowym i wieloma domkami letniskowymi i kilkoma hotelami posiadająca długą, piaszczystą plażę i wiele
dobrych tawern z lokalnym jedzeniem. Idealne miejsce na wczasy z małymi dziećmi i jako punkt wypadowy do najciekawszych miejsc Walencji i
Murcji.
Vinaros – miejscowość nadmorska oddalona ok. 140 km od Walencji słynąca z niewielkich, niezatłoczonych plaż i podobno najlepszych krewetek w
Hiszpanii, które w ogromnej ilości pojawiają się w tutejszym menu. Warto zobaczyć świetnie zachowaną korridę oraz malownicze Stare Miasto. Dużą
atrakcją miasta są barwne obchody końca karnawału, na który ściągają mieszkańcy regionu i turyści.
Denia – została założona jako osada przez Greków, a poza piękną piaszczystą plażą bardzo dobrze zagospodarowaną turystycznie oferuje ciekawe
miejsca, jak arabski zamek, promenadę i urokliwy port rybacki.
Javea – oferuje długie, piaszczyste plaże ciągnące się do Cabo de la Nau, które są świetnie zagospodarowane w kurorcie, a dalej przechodzą w
dzikie, idealne do odpoczynku w ciszy wydmy. W mieście zachwyca piękny warowny kościół, a świetne połączenia drogowe sprawiają, ze jest to
świetna baza wypadowa zarówno na Costa Azahar jak i pobliskie Costa Blanca.
Kuchnia
Różnorodność regionalna, bogactwo smaków i aromaty hiszpańskiej kuchni sprawiają, że stała się ona jedną z najlepszych i najbardziej cenionych na
świecie. Bogactwo smaków i odmienność w menu można zauważyć nie tylko porównując potrawy regionów nadmorskich, równinnych czy górskich,
ale także między danymi prowincjami a nawet sąsiednimi miastami. W wielu regionach, głównie centralnych pojawia się kilka takich samych potraw jak
gazpacho (chłodnik) czy ajo-arriero (duszony słony dorsz), ale jest wiele kuchni, które tylko w swoim regionie kultywują stare tradycje kulinarne, jak
Katalonia, Kastylia-Leon, Lewant oraz miasta Segowia, Cuenca lub San Sebastian.
Cechą charakterystyczną wszystkich kuchni regionalnych jest zamiłowanie do świeżości, a bardzo dobrze rozwinięty transport sprawia, że obrót
towarami jest bardzo szybki. Bogactwo owoców morza w menu centralnych regionów również nie jest przypadkiem, gdyż kilka godzin po wyłowieniu
ryby czy inne morskie specjały są dowożone już do miast centralnej Hiszpanii. Dla ciekawostki można dodać, że właśnie w centralnie położonym
Madrycie mieści się druga, największa hurtownia ryb na świecie.
Niezwykle popularne w Hiszpanii są tapas – przekąski serwowane do wina, piwa czy jako niewielki danie między głównymi posiłkami. Pochodzą one z
Andaluzji i początkowo był to kawałek sera lub szynki kładziony przy szklance z winem, żeby nie dostał się do niej żaden kurz. Dziś każdy region
Hiszpanii posiada swoje oryginalne i urozmaicone tapas, a nawet powstały niewielkie lokale gastronomiczne pod tą sama nazwą serwujące tylko
przystawki i wino. Za najlepsze tradycyjne przystawki ceniona jest Sevilla, a nowoczesne i wymyślne dostaniemy w San Sebastian. Bywa, że
przystawki są podawane w małych ilościach za darmo jeżeli wybieramy wino do degustacji lub inne lokalne trunki.
Hiszpańskie wina znane są na świecie od wielu stuleci, jednak zwiedzając poszczególne regiony tego pięknego kraju odkryjemy lokalne specjały
dostępne tylko na małym obszarze przy pobliskich winnicach. Najbardziej znanym i cenionym gatunkiem wig hiszpańskich jest Rioja – czerwone wino
wytwarzane z soku owoców rosnących w różnych strefach w regionie o tej samej nazwie. Tradycje jego wytwarzania sięgają aż II w., kiedy to
Rzymianie zlecili uprawę winorośli z przeznaczeniem na wino dla legionistów. Istnieje również hipoteza, ze szczepy tutejszych roślin dotarły dzięki
podbojom Rzymskim do Bordoux, gdzie również wytwarzane są z nich najlepsze wina. W średniowieczu, dzięki położeniu na szlaku do Santiago de
Compostella wino zaczęło zyskiwać większą sławę, a w XVI w. poprzez porty morskie w Bilbao oraz Santander eksportowane były do Holandii i Anglii.
Pod koniec XVIII w., zainspirowany podróżą do Bordoux ksiądz Don Manuel Quintano z Burgos wprowadził do produkcji dębowe beczki co znacznie
poprawiło jakość win i szybkość ich transportu. W połowie XIX w. pobliskie winnice w Galicji, a następnie większość francuskich dotknęły epidemie
chorób, co spowodowało przenoszenie się i zwiększenie produkcji regionu La Rioja. Rozwój i ekspansja na rynki światowe zostały zahamowane przez
klęskę głodu w latach 30 ubiegłego wieku, kiedy to wykarczowano większość winnic pod uprawy zboża. Wiele winnic działa jednak do dnia
dzisiejszego, a w 2 mieszczą się muzea przedstawiające procesy produkcji wina w dawnych latach.
Wschodnia Hiszpania zdobyła sławę ze względu na bogate, balsamiczne wina czerwone, które swoją historią sięgają czasów kiedy na ciemnych
wzgórzach Tarragony kartuzjańscy mnisi sadzili specjalne odmiany winorośli. Dziś z tej właśnie okolicy pochodzą najmocniejsze i najdroższe
hiszpańskie wina. Na wybrzeżu Costa Azahar największą popularnością cieszy się jednak wino Cava – wyrabiane tradycyjnymi metodami i podawane
schłodzone, zwłaszcza w upalne dni.
Innym tradycyjnym napojem alkoholowym jest sangria, która robiona jest na bazie wina, soków owocowych i często innych domieszek smakowych.
Wydruk ze strony
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/6
Napój pochodzi z walencji, ale rozpowszechniony jest głównie na wybrzeżach i w centrum kraju.
Do głównych dań, rzadko podaje się warzywa czy popularne u nas sałaty, ale można zamówić je osobno. Na północy kraju przed głównym daniem
podawana jest często sałatka, a następnie danie główne. Po posiłku częstym deserem są świeże owoce lub hiszpański creme caramal występujący
pod różnymi regionalnymi nazwami (w Andaluzji – tocino de cielo, w Katalonii – crema catalana).
Wybrzeże Morza Śródziemnego to głównie ryby podawane pod wieloma postaciami – od smażonych na ruszcie, przez wędzone, gotowane, do
wyśmienitych zup i zapiekanek. Na stołach królują sałatki z dojrzałych w słońcu produktów, zapiekanki oraz warzywa z pieca, często faszerowane
lokalnymi specjałami.
Obszary równinne między Walencji słyną z upraw ryżu, którego nie brakuje w tutejszym menu. Tutejsza kuchnia słynie z wielu sposobów
przyrządzania ryżu podawanego w formie podsuszonej z różnymi dodatkami jako paella lub zbliżonej konsystencją do zup. Tradycyjna paella zawiera
kawałki owoców morza, smażone mięso królika i drób oraz warzywa, ale w miarę wzrostu jej popularności poza regionem jej skład był często
modyfikowany. Nazwa potrawy pochodzi od tradycyjnego metalowego naczynia, które służyło niegdyś Rzymianom do składania ofiar, a dziś na
podobnym – przypominającym patelnię z dwoma uchwytami smaży się tradycyjne dania.
Udając się nieco bardziej w głąb lądu, zwłaszcza w okolicach Els Ports, można spróbować charakterystyczną i bardzo popularną potrawę, czyli królika
w sosie ze ślimaków.
Lokalnym, popularnym napojem jest orszada – napój z mielonych migdałów.
Obyczaje
Hiszpanie to naród uwielbiający tłum i zabawę. Często spotykają się w barach na rozmowy czy wspólne zabawy uciekając od siedzenia w domu. W
większości, nawet niewielkich miast znakomitą porą spotkań są popołudnia, a po 20 ulice i bary zapełniają się ludźmi w każdym wieku, którzy
prowadzą konwersacje. Uwielbiają się również bawić, z czego słyną na całym świecie, a ogromna ilość festiwali i świąt jest to tego znakomitą okazją.
Bez wątpienia najsłynniejszą tradycją hiszpańską jest korrida – widowisko walki człowieka z bykiem oglądane na specjalnie przystosowanych arenach
i ogromnymi wodowaniami. Ten rodzaj rozrywki przywędrował razem z plemionami arabskimi i stanowił widowisko tylko dla elity. Torreador walczący z
bykiem – z czasem posiadający bogato zdobione stroje i nakrycie głowy – drażni i zachęca byka do walki czerwoną płachtą (muletą), by ostatecznie
wbić mu w kark włócznię. Bycie torreadorem było niegdyś zajęciem dla wybrańców, a niezwykła odwaga i spryt były nagradzane pozycją w
społeczeństwie. W większości krajów, gdzie rozprzestrzeniły się hiszpańskie tradycje, ze względu na brutalność widowiska zamienione zostało ono na
przedstawienie teatralne, jednak w samej Hiszpanii od wielu lat coraz bardziej budzi sprzeciw różnych środowisk. Niektóre regiony Hiszpanii jednak
wycofują się z tradycyjnej korridy – jak. np. Parlament Katalonii rezygnujący z krwawych przedstawień od 1 stycznia 2012.
Najbardziej znanym tańcem hiszpańskim jest bez wątpienia flamenco – niezwykle ekspresyjny taniec nawiązujący do tradycji andaluzyjskich cyganów.
Związane są z nim nie tylko specyficzna muzyka i śpiew, ale również barwne stroje, mimika twarzy i gesty tancerzy. Panie dumnie prezentują się w
falbaniastych sukniach i kolorowych gorsetach, a panowie noszą czarne lub granatowe, obcisłe spodnie i białą koszulę z apaszką. Taniec ten
wykonywany jest zarówno w parze jak również solo najczęściej przy akompaniamencie gitary, ale zdarza się też, że dodatkowo w tle brzmi flet lub
wiolonczela. Najważniejszy we flamenco jest rytm – wygrywany na bębnach, kastanietach, obcasami butów, a do najczęstszych rekwizytów należą
wachlarze, kwiaty i chusty. Występy odbywają się w specjalnych barach, czasem w tawernach, na niewielkich scenach teatrów, a czasem nawet na
ulicach. Ekspresja, duma, żywiołowość i piękno tańca wymownie odzwierciedla przywiązanie Hiszpan do tradycji i potwierdzenia swego pochodzenia.
Mieszkańcy różnych regionów kraju bardzo się od siebie różnią, na co wpłynęła długa historia kraju, dostęp do zasobów naturalnych czy uleganie
wpływom innych narodów. Dlatego często Hiszpanie mówią o sobie, że nie są jednolitym narodem, ale dzięki temu bardzo ciekawym i
zróżnicowanym. Większość cudzoziemców kojarzy Hiszpanię z gorącą Andaluzją, gdzie dumni i bardzo doświadczeni przez los Hiszpanie wyrażają
emocje poprzez rytmy flamenco. Z kolei Galicja to zielone wzgórza zasnute często mgłą, gdzie konserwatywni, ale gościnni mieszkańcy uwielbiają
wracać do przeszłości. Katalończycy i Baskijczycy marzą o zauważeniu ich odrębności politycznej, społecznej i kulturalnej, a nawet niezależności od
Hiszpanii. Tradycje regionalne tych terenów najlepiej uwidaczniają się w małych miejscowościach żyjących swoim powolnym życiem.
Dla Hiszpanów bardzo ważna jest rodzina, nie tylko jako duże, wielopokoleniowe zgromadzenie ale jako oparcie i siła społeczna. Wynikają z tego
cechy szczególne tego społeczeństwa - odwaga w głoszeniu swoich poglądów, dążenie do realizacji celów, otwartość na nowości i przystosowanie do
zmian. Mimo, że zazwyczaj największym autorytetem rodziny był mężczyzna, to właśnie kobieta wpływa najbardziej na życie rodziny. Radykalne
zmiany w modelu rodziny i roli kobiet nadeszły po śmierci Franco i obaleniu reżimu. Wcześniej, jeszcze w latach 70. ubiegłego stulecia kobieta chcąc
wyjechać z miast musiała posiadać pisemne upoważnienie męża do opuszczenia rodziny – oczywiście na krótko. Dziś liczba zawieranych małżeństwa
od tamtej pory spadła prawie o połowę, a emancypacja i zaczerpnięcie modeli rodzinnych z innych krajów rozwiniętych poskutkowały lżejszym
traktowaniem tradycji rodzinnych.
Cechą łączącą wszystkich Hiszpan jest luźne podejście do poczucia czasu. Radość płynąca z życia oraz spotkania z przyjaciółmi czy czas dla siebie
są w tej kulturze równie ważne jak praca, a słynne powiedzenie "manana" – czyli przekładanie wszystkiego na później stało się wręcz tradycją i
normalnym podejściem do załatwiania spraw. Umawiając się z Hiszpanem na spotkanie trzeba dokładnie ustalić godzinę, bo często podczas spóźnień
pojawia się wymówka, że godzina ma 60 minut. Takie podejście do życia sprawia, że osoby z innych krajów Europy często źle odbierają ich
niepunktualność, ale sami Hiszpanie podchodzą do tego jak do normalnego trybu życia.
Hiszpanie przy przywitaniu zawsze całują się w oba policzki – niezależnie czy witają się z przyjaciółmi, rodziną, czy dopiero kogoś poznają.
Podawanie ręki na przywitanie praktycznie nie istnieje. Inna cechą szczególną jest otwarte mówienie komplementów osobom, których się nie zna,
zwłaszcza kobietom. Nie należy tego traktować jako spoufalanie – jest to naturalne i nie budzi żadnych złych emocji wśród mieszkańców Iberii.
Walencja i jej okolice słyną z najbardziej ognistej fiesty w Hiszpanii zwanej Fallas. Jej tradycja pochodzi jeszcze ze średniowiecza, kiedy to miejscowi
stolarze palili nadmiar drewna w wigilię swego patrona – św. Józefa. W miarę upływu czasu drewniane ścinki zastąpiono kukłami mache, które
przedstawiały karykatury polityków lub postacie nawiązujące do legend. Przez cały tydzień przed wielkim paleniem kukły wystawiane są w mieście a
19 marca rozpoczyna się widowisko, która przyciąga do miasta ludzi z różnych zakątków świata. O północy podpalane są wszystkie kukły i można
odnieść wrażenie, że miasto stanęło w ogniu, jednak święto jest bardzo dobrze zabezpieczone przez strażaków ściągniętych tu specjalnie z innych
regionów.
Wydruk ze strony
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/6
Aktywny wypoczynek
Costa Azahar ze swoimi długimi i piaszczystymi plażami posiada idealne warunki do uprawiania sportów wodnych, a w większych kurortach znajduje
się szeroki wachlarz ofert wypożyczalni sprzętu wodnego, motorówek, skuterów i jachtów. Niektóre plaże szczególnie atrakcyjne są dla nurków
(Alcoceber) i miłośników surfingu (El Palmar). Wybrzeże obfituje w niewielkie miasteczka i wioski będących rajem dla szukających ciszy i spokoju. W
niedużej odległości od wybrzeża znajdują się góry ze świetnymi warunkami do trekkingu, a obecność wielu starych winnic daje możliwość poznania
procesu wytwarzania najlepszych win pochodzących z tego regionu. Miłośnicy golfa również znajdą coś dla siebie – najlepsze pola golfowe znajdują
się w Castellonie i Walencji.
Dumą Katalonii jest drużyna piłkarska FC Barcelona, której rozgrywki można zobaczyć na stadionie Camp Nou. Bilety na mecze rozchodzą się w
bardzo szybkim tempie, jednak można kupić je również przez internet.
Wycieczki Fakultatywne
Wypoczywając na Costa Azahar warto zwiedzić kilka ciekawych miejscowości. Rezydenci różnych biur podróży proponują grafik i ceny wycieczek
fakultatywnych, a niektóre z nich można odbyć również samemu.
Onda – niewielkie miasteczko, w którym znajduje się klasztor Karmelitów z bardzo ciekawym Muzeum Historii Naturalnej z kolekcją 10 tysięcy
gatunków roślin i zwierząt. Nad miejscowością górują majestatyczne ruiny zamku zwanego niegdyś Zamkiem Trzystu Wież.
Jaskinia Św. Józefa– przepiękna jaskinia odkryta w 1902 r. utworzona przez podziemną rzekę. Podziwiać w niej można Lazurowe Jezioro, Salę
Nietoperzy oraz tzw. Sucha Galerię. Do tej pory odkryto 2,5 km korytarzy, z których znaczna część udostępniona jest turystom.
El Puig – niewielka miejscowość oddalona 30 km na południe od Barcelony, w której znajduje się okazały Real Monasterio de El Puig de Santa Maria
– klasztor położony na wzgórzu z muzeum druków i grafiki, posiadający jedne z najlepszych zbiorów tego typu w Europie.
Xativia – jedno z najpiękniejszych zabytkowych miast regionu Walencja z okazałym zamkiem, które zasłynęło jako pierwsze miejsce w Europie, gdzie
wytwarzano papier. Produkcję zaczęto jeszcze za czasów muzułmańskich w XII w. jednak złote lata miasta skończyły się gwałtownie wraz z
hiszpańską wojną sukcesywną, kiedy z rozkazu Filipa V większość miasta zrównano z ziemią. Mieszkańcy miasta od tamtej pory wieszają portret
władcy od góry nogami. Pod panowaniem katolickim odbudowano część miasta, ale nie odgrywało już tak znaczącej roli w regionie.
Morella – najlepiej zachowane miasteczko regionu wyżyny El Maestrat słynącej z licznych zamków warownych. W mieście można podziwiać okazały
zamek, rzymski akwedukt a także zdobione bramy. W pobliskich jaskiniach Vella, Religia i Valltorta znajdują się malowidła ścienne wpisane na Listę
Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. W sąsiedztwie znajduje się Foracall zachwycający dwoma pałacami z XVI w.
Alcoy – "Miasto Mostów" słynące z barwnych obchodów święta Moros y Cristianos, kiedy to mieszkańcy przebierają się za Maurów i Chrześcijan,
uczestniczą w paradach, a na koniec odgrywają bitwę kostiumową przpominającą o wypędzeniu z tych regionów wyznawców islamu.
Cuenca – urzekające miasto leżące w krainie La Mancha, którego Stare Miasto znajduje się nad przepaściami między rzekami Jucar i Huecar i słynie
z "zawieszonych domów" – Casas Colgadas. Do innych ciekawych zabytków należą: Wieża Mangana, neogotycka katedra czy urokliwa ulica z
kolorowymi domami im. Alfonso VIII. Mimo niewielkich rozmiarów miasto posiada znakomite połaczenia szybkiej kolei z Madrytem i Walencją.
Dolina Turii – malownicza dolina kryjąca wiele pamiątek bogatej historii regionu – świetnie zachowany akwedukt rzymski w Chelvy, urokliwy mały
ratusz z XIV-wieczną bramą w Alpuente oraz gotyckie miasteczko Requena słynące z wyrobu wina. Wytyczone piesze szlaki sprawiają, że poza
wspaniałymi obiektami można poznać tutejszą przyrodę oraz podziwieć wspaniałe widoki.
Benidorm – miasteczko na pobliskim Costa Blanca zwane często "Mini – Manhatan" słynie z wielu atrakcji, wysokich hoteli, dwóch plaż i jednej z
największych atrakcji okolic Alicante – parku rozrywki Terra Mitica. Nieco dalej na południe można zakosztować regionalnych specjałów w wytwórni
czekolady La Vila Joiosa.
Ibiza – przeprawa promowa na jedną z najbardziej charakterystycznych wysp archipelagu Balearów. Jest to wyspa, na którą należy przeznaczyć
znacznie więcej niż jeden dzień, a wycieczki z wybrzeży Hiszpanii obejmują zwykle stolicę wyspy – Eivissę. Miasto zostało założone przez
Kartagińczyków w połowie VII w. p.n.e. jako Ibosim i bardzo szybko bogaciło się na eksporcie soli, ceramiki, szkła i produktów rolnych. Warto
zobaczyć otoczoną murami zabytkową część miasta – Dalt Vila – gdzie znajduje się wiele zabytków różnych epok. Jednym z najważniejszych jest
katedra, która stoi w miejscu uważane od tysięcy lat za święte – wcześniej stała tu kartagińska świątynia, następnie miejsce stało się centrum kultu
Merkurego, postawiono tu kościół wczesnochrześcijański, a potem wybudowano meczet. Układ ulic nie zmienił się od czasów kartagińskich, a
tutejszym Muzeum Archeologicznym można podziwiać wiele pamiątek z tego okresu.
Formentera – niewielka wysepka oddalona 7 km na południe od Ibizy, która posiada bardzo dobre połączenia z sąsiednią wyspą, Alicante i Walencją.
Jest to idealne miejsce do osób szukających ciszy i spokoju, a życie nocne ogranicza się do kilku klubów w La Savinie i Sant Francesc. Bardzo
popularne są tu rejsy dookoła wyspy podczas których można popływać i odpocząć w cichych zatoczkach z niewielkimi plażami. W głębi lądu znajduje
się kilka niewielkich wiosek, w których kultywuje się stare tradycje rolnicze i można skosztować domowej, regionalnej kuchni.
Bunol – miejscowość, do której pod koniec sierpnia ściągają turyści z całego świata na fiestę La Tomatina – czyli bitwę na pomidory. W 1945 r.
podczas jednej z parad w centrum miasta wywiązała się bójka miedzy kilkoma osobami, które korzystając z wystawionych w sklepie na rynku
pomidorów zaczęli się nawzajem nimi obrzucać. Winnych ukarano grzywną za zniszczone płody rolne, ale rok później bójka znów się powtórzyła. Tym
razem jednak młodzież przyniosła swoje pomidory. Tomatina była zabroniona do 1957 r. kiedy to lokalne władze uchyliły zakaz widząc w tym korzyści
finansowe dzięki przybywającym na święto turystom. W latach 80. to już miasto zapewniało dostawy pomidorów, a w sierpniu 2002 r. Tomatinę
uznano za Święto o Międzynarodowym Walorze Turystycznym.
Wydruk ze strony
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/6
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej wybrać się na Costa Azahar?
Sezon turystyczny trwa tutaj od końca kwietnia do października, a najwięcej turystów przyjeżdża w okresie od połowy maja do września, kiedy
temperatury przekraczają 25oC.
Kalendarz imprez w regionie jest bardzo rozległy. W wigilię 6 stycznia pojawiają się trzej królowie, a przyjeżdżają na wielbłądach, statku, a czasem
helikopterem i rozdają drobne prezenty. Bardzo hucznie obchodzony jest ostatni tydzień karnawału, a nawet podczas Wielkiego Tygodnia pojawiają
się barwne procesje. Kwieciste dywany, kolorowe procesje i wiele przedstawień teatralnych na ulicy można zobaczyć w dniu Bożego Ciała, a w wigilię
św. Jana (23 czerwiec) odbywa się huczne przywitanie lata i pokazy fajerwerków. Wiele nadmorskich miejscowościach obchodzi się również święto
rybaków przypadające na połowę lipca.
Niewątpliwie największą atrakcją regionu jest fiesta Fallas, której największe obchody koncentrują się w Castellonie i Walencji. Jej tradycja pochodzi
jeszcze ze średniowiecza, kiedy to miejscowi stolarze palili nadmiar drewna w wigilię swego patrona – św. Józefa. W miarę upływu czasu drewniane
ścinki zastąpiono kukłami mache, które przedstawiały karykatury polityków lub postacie nawiązujące do legend. Przez cały tydzień przed wielkim
paleniem kukły wystawiane są w mieście a 19 marca rozpoczyna się widowisko, która przyciąga ludzi z różnych zakątków świata. O północy
podpalane są wszystkie kukły i można odnieść wrażenie, że miasto stanęło w ogniu, jednak święto jest bardzo dobrze zabezpieczone przez strażaków
ściągniętych tu specjalnie z innych regionów.
Ciekawym wydarzeniem jest La Tomatina – bitwa na pomidory organizowana w miejscowości Bunol, która odbywa się w ostatnią środę sierpnia na
centralnym placu miasta.
Jaka waluta obowiązuje w Hiszpanii i jakie są orientacyjne ceny?
W Hiszpanii od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce,
zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach. Mimo dużej dostępności owoce morza należą do najdroższych morskich specjałów, jednak w
większości miejscowości jest wiele niewielkich tawern gdzie można spróbować taniej regionalnych potraw.
Gdzie i jakie pamiątki kupić na Costa Azahar?
Bez wątpienia, najczęściej kupowanym towarem w regionie są wina, które nie są eksportowane poza Hiszpanię, co czyni je jeszcze lepszą pamiątką
po słonecznych wakacjach. W większości miejscowości turystycznych jest wiele sklepów oferujących pamiątki związane z miastem, regionem czy
fiestami. Najczęściej kupowanie są zdobione kastaniety, hiszpańskie byki, wachlarze i koszulki. Region Walencji słynie w wspaniałych wyrobów
ceramicznych, których charakterystyczne barwy wyróżniają ten region w całej Hiszpanii. Największy wybór jest w „Mieście Ceramiki”, czyli Walencji,
gdzie wiele cennych skarbów można znaleźć na Głównym Targowisku w centrum miasta.
Jaki czas obowiązuje w Hiszpanii?
Mimo dużej odległości od Polski, w Hiszpanii obowiązuje taki sam czas jak u nas. Ulega on zmianie tylko na Wyspach Kanaryjskich.
Jak poruszać się po Costa Azahar?
Między miejscowościami turystycznymi wybrzeża istnieją regularne połączenia autobusowe, a także szybkie połączenia kolejowe Renfe między
większymi miejscowościami jak Walencja, Castellon, Tarragona, Alicante, Madryt, Cuenca itp. W większych miastach znajdują się wypożyczalnie
samochodów, które ułatwiają indywidualne zwiedzanie regionu. Autostrada biegnąca wzdłuż wybrzeża od Barcelony przez Walencję, Alicante do
Murcji jest płatna, ale wzdłuż niej istnieje wiele dróg alternatywnych. Paliwo jest tańsze niż w Polsce co sprzyja samochodowym wycieczkom po
regionie. Polskie prawo jazdy jest wszędzie akceptowane, jednak należy pamiętać, że jeżeli poruszamy się samochodem z obcą rejestracją nie
podlegamy kredytowaniu mandatów, czyli mandat musi być zapłacony na miejscu lub przed wyjazdem z kraju, gdyż nie zezwala się na opuszczenie
kraju z długiem wobec państwa.
Jakie plaże są na Costa Azahar?
Całe wybrzeże pokrywają długie, szerokie i bezpłatne piaszczyste plaże. Sporadycznie zdarzają się skaliste wybrzeża, ale większość miejscowości
ma swoje plaże. Są bardzo dobrze zagospodarowane rekreacyjnie, a niektóre przyciągają miłośników wybranych sportów, jak np. Alcoceber
uwielbiany jest przez nurków, a El Palmar to świetne miejsce do surfingu. Nie brakuje również cichych miejscowości z dzikimi plażami, głównie w
okolicach jeziora L'Albufera.
Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego
wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.
Jakie są ograniczenia celne w Hiszpanii?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na
własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l
spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Hiszpanii?
Publiczna służba zdrowia jest w Hiszpanii bezpłatna w podstawowym zakresie, o ile posiadamy wydaną przez NFZ Europejską Kartę Ubezpieczenia
Zdrowotnego (EKUZ), o którą należy postarać się przed wyjazdem. Nie obowiązuje ona jednak w przypadku prywatnych wizyt i szpitali
niepaństwowych gdzie należy mieć dodatkowe ubezpieczenie lub samemu opłacić leczenie. W zależności od ubezpieczyciela podawane są przed
wyjazdem dane firm współpracujących, do których należy się zwrócić w razie konieczności skorzystania z prywatnej pomocy lekarskiej.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści
powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń
sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.
Wydruk ze strony
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 5/6
Ważne informacje MSZ
Dokumentem uprawniającym nas do pobytu na terenie Hiszpanii jest dowód osobisty lub paszport (o ile nie posiadamy dowodu). Obowiązują nas te
same co w innych krajach Unii Europejskiej przepisy dewizowe oraz nie ma obowiązku meldunkowego, jeżeli nasz pobyt na terenie kraju nie
przekracza 90 dni.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasad i
konsulatów w Hiszpanii.
Najbliższe ambasady i polskie placówki dyplomatyczne:
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Królestwie Hiszpanii
Hiszpania, Madryt, Guisando 23 bis, 28035
Tel.: +34 913 736605 Tel. dyżurny: +34 913 769555
www.madryt.polemb.net
Wydział Konsularny Ambasady RP w Madrycie
Hiszpania, Madryt, Goya 15 4°, 28001
Tel.: +34 914 362 632 Faks: +34 913 736 624
Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Barcelonie
Hiszpania, Barcelona, Avda. Diagonal, 593-595, piętro 6, 08014
Tel.: +34 93 3227234 Tel. dyżurny: +34 607735740
www.barcelonakg.polemb.net
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Walencji
Hiszpania, Walencja, Avda. Cortes Valencianas, 35-1-2, 46015
Tel.: +34 963 580 002 Faks: +34 963 580 168
Wydruk ze strony
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 6/6