„Muzyka natury”

„Muzyka natury”
Sami niczego nie zanucimy
Jeśli natury nie usłyszymy
Muzyką żyją pola łąki
Słychać niewidzialne dzwonki
Morze falę hen pognało
Zaszumiało zahuczało
Huraganem gdzieś zerwało
Kormoranów głośny krzyk
Cisza dzwonki carillonu
Rozbujała w każdą stronę
I gra w uszach że aż miło
A może jej wcale nie było?
Gdzieś w gałęziach zaplecione
Liście wiatrem tarmoszone
Wyklaskują delikatnie
Szum co gdy na ziemię spadnie
Trawom każe giąć się ładnie
W okno co patrzy na park
W przelocie zastukał szpak
Ramiona drzew zaskrzypiały
Jakby własne skrzypki miały
Ktoś tu chyba dyryguje
Ktoś kto dobrze rytm ten czuje
I nie mylą mu się dźwięki
Tej bez nut granej piosenki
Co raduje i zachwyca
Jest w niej taka tajemnica
Którą każdy dobrze zna
Muzyka nam w duszy gra
I w niejednej trudnej chwili
z łatwością nam życie mili.