NaszaParaf 2007_Nr_3_K do internetu_.indd

Transkrypt

Rok XIII
Nr 3 (135) 2007
ISSN 1733-5140
01.04.2007 r.
koszt wydania: 1,50 z³
Pismo redagowane przez wiernych obu parafii w Obornikach Œl¹skich
e – m a i l : g r a p h i t o @ p o c z t a . w p . p l , http: / / w w w . p o l s k a . l e x . p l / p r a s a / N a s z a – P a r a Þ a
c
o
n
a
k
l
e
i
W
ących się
j
a
ż
i
l
b
z
Z okazji kanocnych
iel
my...
Świąt W paraﬁanom życzy
m
wszystki
na,
dynego Pa
je
o
g
e
w
s
woją
Jezusie
ry przez s
odkryli w
tó
ie
k
n
,
w
a
g
o
o
n
ł
o
B
... by p
hmocnego znej, zmartwychwsta
c
e
z
s
w
,
o
g
e
aby
ci wiec
prawdziw
do nieba,
s od śmier
ił
a
p
n
tą
ił
s
w
w
,
a
b
wiecznie
ł w Najśmierć z
żyć z Nim iejsce oraz pozosta rzyjść
li
g
o
m
y
op
byśm
mm
ieli do kog ieniem
ć nam ta
m
a
y
w
m
to
ś
o
y
g
b
y
z
a
pr
cie
kczyn
Sakramen
ach, z dzię
ierci
świętszym okrzepienie w trud
schy ze śm
a
P
j
e
n
p
w
o
i
nia
n
po pomoc
adości. Po nowienia i umocnie
r
d
ó
r
ś
w
ariem
od
i uwielbien zechu do świętości, awdziwej radości zm
pr
z gr
przeżycia
do życia i
i,
c
ś
nne.
o
ił
m
i
ziei
ycie codzie
d
ż
a
n
w
,
j
y
je
r
ia
ia
w
sien
nia i wnie
akcja
twychwsta
życzy Red
1
Niedziela Palmowa
Słowo na dziś
„To jest Ciało moje, które za was będzie wydane; czyńcie to
na moją pamiątkę. (…) Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej,
która za was będzie wylana.” (Łk 22, 19b-20).
Ciało i Krew Jezusa...
– czyli o życiu i umieraniu
Kościół wzywa nas w swoim trzecim przykazaniu do przystępowania przynajmniej raz
w roku w okresie wielkanocnym do Komunii
świętej. Niedziela Męki Pańskiej nazywana Niedzielą Palmową jest już bezpośrednią zapowiedzią zbliżających się świąt i całego
okresu wielkanocnego. Czynimy
więc intensywne
przygotowania,
aby przez sakrament pokuty wejść w okres
świąt z cz yst y m
sercem; aby spotkać się
z Bogiem; aby przyjąć Go
w Komunii świętej. O tym, że dla większości
wiernych stanowi to ważne wydarzenie mówią
kolejki przy konfesjonałach. Ważne jednak,
byśmy rozumieli, dlaczego Komunia święta tak
ściśle wiąże się ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa.
Słyszany dzisiaj opis Męki Pańskiej rozpoczyna scena z Wieczernika, w której Jezus
ustanawia sakramenty kapłaństwa i Eucharystii mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was
będzie wydane; czyńcie to na moją pamiątkę.
(…) Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi
mojej, która za was będzie wylana.” Słowo
„ciało” w języku biblijnym oznaczało w ogóle
wszelkie ciało, a często także organizm ludzki.
2
Mieszkańcy Palestyny używając słowa „ciało”
nie mieli więc na myśli części człowieka, ale całą
osobę z historią życia i jego uwarunkowaniami.
Zatem „Ciało” Jezusa, o którym słyszymy podczas Mszy świętej oznacza całe Jego
ziemskie życie: spotkania,
rozmowy, radości i upokorzenia. Chrystus
dając nam swoje
Ciało, daje każdą
chwilę swego życia na ziemi.
Krew dla Żydów była nośnikiem życia. Jej przelanie oznaczało śmierć.
Przelanie Krwi Jezusa wiąże się
z oÞarowaniem przez Niego swego życia dla naszego zbawienia i zawarciem nowego przymierza pomiędzy Bogiem a ludźmi. Przymierza,
dzięki któremu Bóg odpuszcza nam grzechy
i zaprasza do życia w swoim Królestwie.
Takie rozumienie Ciała i Krwi Pana Jezusa oznacza, że podczas każdej Mszy świętej
dokonuje się uobecnienie Jego życia i śmierci.
Przyjmowanie Chrystusa w Komunii świętej
jest więc niczym innym, jak uczestnictwem
w Jego życiu i śmierci. Oznacza zaproszenie,
aby naśladować Jezusa w Jego życiu i umieraniu
poprzez oÞarowanie Bogu Ojcu własnego życia
z całym bagażem jego trudów i radości.
Ks. Maciej Chwarścianek SDS
Zwyczaje i obrzędy wielkanocne
Pozdrowienie wielkanocne
Począwszy od papieża Grzegorza Wielkiego chrześcijanie w tym dniu pozdrawiali się
słowami: „Chrystus Zmartwychwstał!”. Odpowiedź brzmiała: „Prawdziwie Zmartwychwstał”. Dobrze byłoby, abyśmy ten chwalebny
i tak bardzo stary zwyczaj chrześcijański dzisiaj wskrzesili, tym bardziej, że jest on jeszcze
żywy do dziś w Kościele Wschodnim.
W ciągu całego więc Okresu Wielkanocnego, lub choćby w same Święta Wielkanocne, pozdrawiajmy się słowami: Chrystus
Zmartwychwstał! – Prawdziwie Zmartwychwstał!
się najbardziej wyraźnym znakiem obecności Chrystusa w rodzinie w ciągu całego
okresu wielkanocnego.
Winien on płonąć w czasie uroczystego
śniadania wielkanocnego i innych wspólnych
posiłków oraz modlitw i spotkań rodzinnych.
Może płonąć niemal cały dzień Niedzieli
Wielkanocnej.
Na okres wielkanocny umieszczamy paschał rodzinny w centrum ołtarzyka domowego. Ozdabiamy zielenią i kwiatami, a także
często płonący, budzi w sercach dzieci
i rodziców na nowo radość, jaką przezywali
Apostołowie „ujrzawszy Pana”.
Paschał rodzinny
Forma skrócona błogosławieństwa
paschału rodzinnego
Znakiem obecności Chrystusa Zmartwychwstałego jest paschał. Dlatego w wieczór wigilii paschalnej (w Wielką Sobotę)
w domu chrześcijańskim umieszcza się
paschał rodzinny, którego błogosławieństwa
dokonuje ojciec w obecności całej rodziny.
Jeżeli wszyscy członkowie rodziny brali
udział w obchodzie Wigilii Paschalnej,
można posłużyć się formą skróconą błogosławieństwa paschału. Starajmy się jednak,
aby ta ceremonia miała miejsce w każdej
rodzinie chrześcijańskiej.
Paschał jest to okazała świeca z umieszczonymi na niej symbolami wielkanocnymi,
takimi jak: baranek, pięć małych krzyżyków
symbolizujących pięć ran Chrystusa, postać
Zmartwychwstałego czy też napis „Alleluja”.
Symbole te mogą wykonać dzieci z pomocą
rodziców i umieścić je na czystej świecy. Tak
przygotowany paschał rodzinny (dekorowany zielenią i świeżymi kwiatami) może stać
O. W tę najświętszą noc, w której Pan nasz,
Jezus Chrystus, zmartwychwstając przeszedł ze śmierci do życia, gromadzimy się
w naszej wspólnocie rodzinnej. Pragniemy
z radością przeżywać wśród nas obecność
Zmartwychwstałego Pana. Znakiem tej
obecności będzie świeca paschalna. Prośmy
dobrego Boga, by ją pobłogosławił.
(następuje chwila modlitwy w milczeniu)
Wszechmogący wieczny Boże, który
w słupie ognia prowadziłeś lud Boży przez
pustynię, pobłogosław tę świecę wielkanocną i spraw, niech będzie znakiem obecności
w naszej rodzinie Zmartwychwstałego
Chrystusa. Pragniemy iść za blaskiem Jego
światła. Niech więc dostąpimy świąt wiekuistej światłości. Który żyjesz i królujesz
przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen
Ojciec zapala paschał i mówi:
3
O. Niech światło Chrystusa chwalebnie
zmartwychwstałego zagości w naszych
sercach.
W. Bogu niech będą dzięki.
W. Alleluja, Alleluja, Alleluja, Chrystus
został oÞarowany jako nasza Pascha. Odprawiajmy nasze święto w Panu. Alleluja,
Alleluja, Alleluja.
O. Chryste, Synu Boga Żywego, przyjmij
od nas te święte czuwanie w Noc Paschalną
– i daj nam radość, jaką tylko Ty dać możesz
ludzkiemu sercu. Tobie chwała na wieki.
W. Tobie chwała na wieki.
Na zakończenie możemy zaśpiewać pieśń
wielkanocną. Jeśli jakiekolwiek względy przemawiają za tym, błogosławieństwo paschału
rodzinnego według formy skróconej można
przenieść na niedzielę Zmartwychwstania
Pańskiego i dokonać go przed uroczystym
śniadaniem.
Śniadanie wielkanocne
Stół uroczyście nakrywamy i przybieramy
złotą wstążką, gałązkami wierzbowymi,
kraszankami, kurczątkami z waty, zieloną
pszenicą lub rzeżuchą (zasianą 10 dni przed
Wielkanocą), barwinkiem czy też bukszpanem. Ozdoby te symbolizują nowe życie
otrzymane na chrzcie świętym. Na środku
stołu umieszczamy paschał rodzinny, baranka
wielkanocnego oraz „święconkę”.
Przygotowujemy również wodę świeconą
i kropidło.
Forma uroczysta
Ojciec zapala paschał rodzinny i wznosząc
go do góry, mówi:
O. Zmartwychwstał Pan prawdziwie.
Alleluja.
W. Bogu niech będą dzięki. Alleluja.
M. Z Ewangelii według świętego Łukasza:
Łk 24, 36-43
A gdy rozmawiali o tym, Jezus sam stanął
pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że
widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu
jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości
budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na
moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się
Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani
kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych
Kiermasz przedświąteczny w SP nr 2 – 28.02.07.
4
słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz
gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni
byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu
coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek
pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich.
Oto słowo Pańskie.
W. Chwała Tobie, Chryste.
O. Niech ta woda święcona przypomni
nam nasze zanurzenie chrzcielne w śmierć
i zmartwychwstanie Chrystusa, i powołanie
do życia w wolności dzieci Bożych.
Ojciec kropi wodą świeconą wszystkich
obecnych, cały dom, podwórko i budynki
gospodarcze. W tym czasie wszyscy mogą
śpiewać pieśń wielkanocną.
1. Wesel się, Królowo miła, – Bo Ten,
któregoś zrodziła, – Zmartwychwstał, Pan
nad panami, – Módl się do Niego za nami.
– Alleluja, Alleluja!
2. Ciesz się i wesel się w niebie, – Proś Go
za nami w potrzebie, – Byśmy się też tam
dostali, – I na wiek wieków śpiewali. – Alleluja, Alleluja!
ŻYCZENIA WIELKANOCNE
O. Kochani, wieść o zmartwychwstaniu Pana
przemieniła Apostołów i napełniła wszystkich
ogromną radością. Tę radość przeżywają
wszyscy uczniowie Chrystusa przez wszystkie
wieki. Niech ona będzie również i naszym
udziałem. Życzę wszystkim i sobie tego, by
Chrystus Zmartwychwstały stale był gościem
naszego domu, a pokój, który przez swoje
zmartwychwstanie ogłosił całemu światu, by
gościł stale w naszych sercach. Na znak wzajemnej życzliwości i miłości, która jednoczy
nas we wspólnotę, podzielmy się świeconym
jajkiem – symbolem życia. Ogarnijmy myślą
cały świat i prośmy naszego Boga:
Ojcze nasz…
O. Boże, Ty w dniu dzisiejszym pokonałeś
śmierć i otworzyłeś nam bramy wieczności
przez Twojego Jednorodzonego Syna: spraw,
abyśmy wraz z Nim zasiedli do uczty niebieskiej w Twoim Królestwie. Który żyjesz
i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.
Ojciec podaje każdemu z uczestników
kawałek święconego jajka, po czym wszyscy
zasiadają do stołu i spożywają z radością
przygotowane potrawy wielkanocne. Po
śniadaniu wszyscy modlą się słowami:
Za ten posiłek, za wszystkie Twoje dobrodziejstwa i za powołanie nas do życia
wiecznego chwalimy Ciebie, Boże, przez
Zmartwychwstałego Pana naszego Jezusa
Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na
wieki wieków.
W. Amen
Na zakończenie można zaśpiewać pieśń
wielkanocną:
1. Zwycięzca śmierci, piekła i szatana, – Wychodzi z grobu dnia trzeciego z rana, – Naród
niewierny trwoży się, przestrasza – Na cud
Jonasza. – Alleluja.
2. Ustąpcie od nas smutki i trosk fale, – Gdy
Pan Zbawiciel triumfuje w chwale; – Ojcu
swojemu już uczynił zadość, – Nam niesie
radość. – Alleluja.
3. Cieszy swych uczniów, którzy wierni
byli, – Utwierdza w wierze, aby nie wątpili;
– Obcuje z nimi, daje nauk wiele – O swym
Kościele. – Alleluja.
Forma skrócona
obrzędów śniadania wielkanocnego
Ojciec zapala paschał rodzinny, unosi go
do góry i mówi:
O. Zmartwychwstał Pan prawdziwie.
Alleluja.
W. Bogu niech będą dzięki. Alleluja.
O. Z radością gromadzimy się dzisiaj w naszej wspólnocie rodzinnej, aby uroczyście
świętować pamiątkę Zmartwychwstania
5
naszego Pana Jezusa Chrystusa. Życzę
wszystkim, aby pokój i radość zagościły
w naszych sercach. Życzę, byśmy wszyscy
byli świadkami Zmartwychwstałego Chrystusa w dzisiejszym świecie i gdziekolwiek
będziemy, byśmy oznajmiali, że „Pan rzeczywiście zmartwychwstał” (Łk 24,34). Ogarnijmy myślą i sercem wszystkich naszych
krewnych i przyjaciół, żyjących i zmarłych,
ogarnijmy cały świat i prośmy:
Ojcze nasz…
PRZED POSIŁKIEM
P. Módlmy się
Z radością wysławiamy Ciebie, Panie, Jezu
Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu
ukazałeś się uczniom przy łamaniu chleba.
Panie bądź z nami, kiedy z wdzięcznością
spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj
w braciach przyjmujemy Ciebie w gościnę,
przyjmij nas kiedyś jako współbiesiadników
w swoim królestwie, który żyjesz i królujesz
na wieki wieków.
W. Amen.
PO POSIŁKU
P. Uczniowie poznali Pana. Alleluja.
W. Po łamaniu chleba. Alleluja.
P. Módlmy się
Boże, źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze
trwało w nas nowe życie, które Chrystus nam
wysłużył przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam udzielił.
Który żyje i króluje na wieki wieków.
W. Amen.
„Szukanie zajączka”
Wyrazem wielkanocnej radości rodziny
może być również po zakończeniu śniadania
wspólna zabawa zwana „szukaniem zajączka”.
6
Drobne upominki czy też słodycze chowamy
dla każdego po kolei w mieszkaniu lub w ogrodzie (jeśli już jest ciepło i pogoda ku temu
sprzyja). Piosenką, przysłowiem, żartem lub
dowcipem pomagamy każdemu odszukać jego
świąteczną niespodziankę. Możemy zaproponować również inne formy zabawy, które będą
wyrazem naszej wewnętrznej radości.
Sprawiamy również radość innym, zwłaszcza osobom samotnym i chorym, odwiedzamy ich, zanosimy drobny upominek,
modlimy się za cierpiących.
Śmigus-dyngus
Godziny przedpołudniowe Poniedziałku
Wielkanocnego przeżywane są pod znakiem
wody tak święconej, jak i zwykłej. Znany
był w niektórych regionach Polski (okolice
Kielc) zwyczaj, że rolnicy bardzo wcześnie ,
przed wschodem słońca obchodzili swoje pola
i kropili je wodą świeconą. W innych znowu
okolicach (Podlasie) strażacy w galowych
mundurach i w błyszczących metalowych
kaskach obchodzili wszystkie domy, osiedla
czy też wioski, śpiewając pieśni wielkanocne, składając życzenia i kropiąc mieszkania
wodą święconą. W całej Polsce znany jest
natomiast „śmigus-dyngus” – oblewanie się
nawzajem wodą, często lodowatą, prosto ze
studni czy kranu. Różnie tłumaczy się genezę
i znaczenie tego ludowego zwyczaju. Dla nas
niech pozostanie on znakiem, że wszyscy
zostaliśmy obmyci wodą Chrztu świętego
i nigdy nie możemy zapominać o swej godności chrześcijańskiej i o tym, że zanurzeni
w śmierci Chrystusa, wraz z Nim powstaliśmy
z martwych i wkroczyliśmy „w nowe życie”
(Rz 6, 4).
opr. Jolanta Olejniczak
Zwyczaje i obrzędy wielkanocne zostały zaczerpnięte z „Rytuału Rodzinnego”, Wydawnictwo
Duszpasterstwa Rolników we Włocławku
Miłosierdzie Boże
Pozwól, o Jezu, Panie Boże,
w pokornych słowach jak małych dzieci.
przed miłosierdziem Twym usta otworzę.
Niech wniwecz pójdzie nieczysta siła,
Pokorą wiedziony niech teraz zmięknę
by Łaska Boża wszystkim świeciła.
i na kolana przed Tobą uklęknę.
Te ludzkie słowa składam w pokorze,
Wznosząc do Ciebie błagalne ręce
proszę więc o to miłosierdzie Boże.
i wymawiając zwykłe słowa dziecięce,
Proszę więc o to, niech tak się stanie,
wymawiając ze łzami słowa w pokorze,
by w człowieku mieć zaufanie.
przebacz nam, o Jezu, dobry Boże.
Kapłani niech służbę Bożą godnie piastują,
Zostawiając przed Tobą ziemskie uciechy
Jezusa Chrystusa niech naśladują.
przebacz nam, o Jezu, przeróżne grzechy.
Ci, co najwyższe rządy sprawują,
Ci, co innych bogów przed Tobą mają,
niech miłosierdziem Bożym się posługują.
w miłosierdziu Bożym niech się zjednają.
Sprawują rządy w dwudziestym
Ci, co imię Boga na darmo wzywają,
pierwszym wieku,
niech czystą mową się wyrażają.
niech Boga widzą w każdym człowieku.
Tych, co nie uczczą dnia świętego,
Niech słońce świeci więc dla każdego,
przyprowadź ich do miłosierdzia Twego.
specjalne łaski dla Ojca Świętego.
Ci, co rodziców i starszych nie uszanują,
W pokorze wiejska chyli się głowa,
niech ich przeproszą i ucałują.
w miłosierdziu Bożym składam te słowa.
Ci, co niewinne dzieci mordują,
Za słowa natchnienia, które otrzymuję,
przed miłosierdziem Bożym niech pokutują. Tobie, wszechmocny Boże, dziękuję.
Ci, co cudzołożą, niech się wstydzą
Marian Kamiński
i swoich uczynków się brzydzą.
Ci, co kradną przeróżne mienie,
niech teraz polne noszą kamienie.
Ci, co kłamstwem się posługują,
w miłosierdziu Bożym niech słowa prostują.
Ci, co bliźniego żony żądają,
niech ślubne żony dozgonnie kochają.
Ci, co pożądają cudzą rzecz,
niech te myśli odrzucą wstecz.
Niech więc miłują Boga swojego,
bliźniego swego jak siebie samego.
Do Anioła Stróża modlitwa niech leci
7
Liturgia na nowo odkryta
„Weselcie
się już zastępy Aniołów
w niebie” — radość Wigilii Paschalnej
„A jeśli Chrystus nie
zmartwychwstał, daremne
jest nasze nauczanie, próżna
jest także wasza wiara. (…)
Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako
pierwszy spośród tych, co
pomarli” (1 Kor 15, 14.17).
I dlatego wszyscy chrześcijanie chcą całemu światu opowiedzieć tę radosną
nowinę. Czynią to w czasie
Wigilii Paschalnej, czyli
czuwania w noc poprzedzającą Zmartwychwstanie.
Wigilia Paschalna jest szczytem całego Triduum Paschalnego, które jest z kolei najważniejszym wydarzeniem
w całym roku liturgicznym.
Nabożeństwo to nie należy jednak do czasu Wielkiej Soboty,
która jest w Kościele czasem
milczenia, trwania przy grobie
Jezusa i oczekiwania na jego
Zmartwychwstanie. W Wielką
Sobotę święci się pokarmy
i adoruje Jezusa w grobie. Nie
sprawuje się w tym dniu Eucharystii, podobnie jak w Wielki
Piątek. Wigilia Paschalna samą
swą nazwą (vigilare – czuwać)
przypomina o konieczności
czuwania z Chrystusem! „Nie
8
mogliście jednej godziny czuwać ze Mną?” (por. Mt 26, 40).
Kościół chciał, aby celebracja
ta miała szczególnie uroczysty
charakter i była przeniknięta
głęboką symboliką. Postaramy
się zatem zapoznać z głębią tej
liturgii.
Wigilia Paschalna rozpoczyna się obrzędem światła. Na zewnątrz kościoła rozpalane jest
ognisko. Bijące odeń światło
ma przypominać światło Chrystusa, które rozświetla noc naszego życia. Kapłan poświęca
ogień oraz paschał (najważniejszą święcę, która powinna
być wykonana z pszczelego
wosku – symbol Chrystusa),
na którym żłobi krzyż, litery
Λ (greckie „alfa” – oznacza
początek) i Ω (greckie „omega” – oznacza koniec) oraz
datę aktualnego roku. Na paschale można umieścić grona
symbolizujące mękę Jezusa
Chrystusa, który jest początkiem i końcem wszystkiego, do
Niego należy czas, panowanie
i wszelkie istnienia po wieki
wieków. Następnie kapłan z zapalonym paschałem wkracza
do ciemnego kościoła, śpiewając „Światło Chrystusa”, na
co wierni odpowiadają „Bogu
niech będą dzięki” i odpalają od paschału przyniesione
świece. Dopiero gdy kapłan po
raz trzeci zaśpiewa „Światło
Chrystusa”, zapala się wszystkie światła w kościele. Symbol
światła ma nam pomóc ukazać
przejście z grzechu (ciemności)
do łaski Chrystusa (światła).
Dlatego tak ważne jest, aby
celebracja rozpoczynała się po
zapadnięciu zmroku. Przepisy
kościelne mówią wyraźnie:
„wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej sprawowane są w nocy,
nie można ich rozpocząć, zanim
nie zapadnie zmierzch, i trzeba
je zakończyć przed świtem
Niedzieli Zmartwychwstania”
(Mszał rzymski).
Następnie wszyscy wierni
stojąc z zapalonymi świecami słuchają radosnego Exultet śpiewanego przez kapłana.
Hymn ten pochodzi z IV w. i jest
uroczystym ukazaniem historii
zbawienia, której kulminacją
jest Święta Noc Zmartwychwstania. Piękno tego hymnu
łączy się z bogactwem treści
teologicznych. Po wysłuchaniu
Exultet gasi się świece i rozpoczyna się Liturgia Słowa. Kościół daje możliwość usłyszenia
w tym dniu aż siedmiu czytań ze
Starego Testamentu oraz dwóch
z Nowego Testamentu, które
opisują pełną historię spotkania
człowieka z Bogiem. Słowo
Boże ukazuje nam wpierw
stworzenie świata i człowieka,
następnie próbę wiary Abrahama oraz wyjście Izraelitów
z niewoli egipskiej, dalej troskę Boga o naród wybrany,
wreszcie świadectwo o pustym
grobie. Po każdym czytaniu
następuje psalm oraz wyjaśniająca modlitwa. Po czytaniach ze
Starego Testamentu śpiewa się
„Chwała na wysokości Bogu”
z akompaniamentem organów,
które milczały od Wielkiego
Czwartku. Po Ewangelii można
powiedzieć kazanie.
Trzecią częścią Wigilii Paschalnej jest Liturgia Chrzcielna.
Zatrzymujemy się nad znakiem wody. Nawet jeśli nie ma
w czasie Wigilii chrztu świętego, błogosławi się wodę, która
pozostaje później do chrztu na
cały okres paschalny. Modlitwa
błogosławieństwa wody przywołuje obrazy Ducha Bożego,
który unosił się nad wodami;
przejścia Izraelitów przez Morze Czerwone; chrztu Chrystusa w Jordanie i wreszcie krwi
i wody, które wypłynęły z przebitego boku Jezusa na krzyżu.
Śpiewając litanię do Wszystkich Świętych oraz odnawiając
przyrzeczenia chrztu świętego,
na nowo z pełną stanowczością
wyrzekamy się każdego grzechu oraz z wyznajemy wiarę
w Boga Ojca i Syna i Ducha
Świętego. W tym momencie
można udzielić sakramentu
chrztu świętego i bierzmowania
katechumenom. Może to pomóc
nam zrozumieć, że naszą wiarę
winniśmy zawsze wyznawać
w sposób dojrzały.
Ostatnią częścią Wigilii Paschalnej jest Liturgia Eucha-
rystyczna. Nie jest to Msza
święta Wielkiej Soboty, lecz
pierwsza Msza święta Niedzieli Zmartwychwstania.
Eucharystia stanowi szczyt
wcześniejszych obrzędów, jest
wypełnieniem i celem historii zbawienia - bo Msza jest
zadatkiem i przedsmakiem
życia wiecznego, które jest
przecież najważniejszym celem każdego chrześcijanina.
Podczas całej liturgii śpiewa
się pieśni o zmartwychwstaniu. Zakończeniem obrzędów
Wigilii Paschalnej jest procesja
rezurekcyjna, która jest zewnętrznym obwieszczeniem
światu prawdy o Zmartwychwstaniu Jezusa. Ponieważ Jezus zmartwychwstał w nocy
albo wcześnie rano, procesja
ta winna odbywać się o tych
właśnie porach. Jest ona ponadto znakiem podążania za
Chrystusem, ukazaniem, że
nasze życie jest nieustanną
wędrówką i zmaganiem.
Niech Wigilia Paschalna będzie dla nas prawdziwym świętowaniem tajemnicy pustego
grobu, niech Święta Wielkiej
Nocy nie ograniczą się tylko do
wolnego czasu i zastawionego
stołu. Szukajmy Zmartwychwstałego również w bogatych
znakach liturgicznych Triduum Paschalnego, aby Jego
obecność przemieniała naszą
codzienność.
ks. Janusz Skoczeń
9
Na wstępie pozdrawiam wszystkich
paraÞan! Mam napisać kilka słów na
temat przeżywania Wielkiego Postu
w Australii – a więc do dzieła.
pasyjnymi, Drogi Krzyżowe dla starszych,
dzieci i młodzieży, spowiedź, nocne adoracje
krzyża, Droga Krzyżowa ulicami miasta itd.
„Irish” zdębiał, w pewnym momencie przestał
rozumieć, o czym mówimy. No bo
skąd miał wiedzieć, co to są np. Gorzkie Żale, skoro to polski wynalazek.
Pomyślałem: człowieku, jeśli chcesz
się nauczyć dobrego przeżywania
Wielkiego Postu, to jedź do Polski.
Patrząc stąd, z Australii, uważam,
że jeśli chodzi o religijność, to wielu
rzeczy świat może się od nas, Polaków, nauczyć.
Wielki Post w Australii, tak samo
jak w całym katolickim świecie,
zaczyna się Środą Popielcową, z tym, że nie
sypie się na głowy popiołu, ale przed ceremonią do popiołu dodaje się trochę wody i takim
„błotkiem” rysuje się znak krzyża na czole.
Tak samo jak w całym kościele katolickim
w liturgii dominuje kolor Þoletowy, nie śpiewa
się „Alleluja” i „Chwała na wysokości Bogu”
na mszy św. w niedzielę. Odprawiamy także
Drogę Krzyżową (jedna z nich jest w języku włoskim). Tutejsi ludzie podobnie jak
w Polsce również podejmują postanowienia
wielkopostne, takie jak niejedzenie słodyczy
czy niespożywanie alkoholu. Każdego roku
w czasie Postu Caritas Australia organizuje
zbiórkę pieniężną dla biednych krajów. W tym
roku zbieramy na Bangladesz.
Wielki Post
i Wielkanoc
w Australii
Dwa tygodnie temu wszyscy salwatorianie
pracujący w Australii spotkali się tu u nas
w Percie. Mamy takie spotkania 4 razy w roku,
trwa to 3 dni, jeden dzień jest poświęcony odnowie duchowej i zawsze zapraszamy jakiegoś
księdza, żeby nam poprowadził taki dzień
skupienia. Pojawił się ksiądz – Irlandczyk
i zaczął nas przepytywać – co to jest Wielki
Post, ile trwa, co się w tym czasie robi itd.
Po prostu pogadanka, jaką się robi w Polsce
dzieciom w 4 klasie szkoły podstawowej.
Pomyślałem: chłopie, do kogo ty mówisz? On
sam, naprzeciw 23 polskich księży. W końcu
pyta, co się robi w Poście w Polsce. No to
zasypaliśmy go odpowiedziami: rekolekcje
wielkopostne, Gorzkie Żale z kazaniami
10
Czego mi tu brakuje? Nie ma rekolekcji
wielkopostnych. W Triduum nie ma całonocnych czy trwających do późnej nocy
czuwań i adoracji. Nie ma Drogi
Krzyżowej dla dzieci czy młodzieży. Co jest innego? W wielu
parafiach popularne jest, iż
w Niedzielę Palmową ksiądz
wjeżdża do kościoła na prawdziwym osiołku, tak jak Jezus.
W naszej paraÞi czegoś takiego
jeszcze nie było, w tym roku
ma być pierwszy raz, ale jak na
razie trudno jest mi wyobrazić
siebie, jadącego na ośle w całym
kapłańskim „rynsztunku”. No,
ale zobaczymy, jak to wyjdzie.
Czymś, co nas różni od Australijczyków,
jeśli chodzi o przeżywanie tego szczególnego
czasu, jest to, że przez cały okres Wielkiego
Postu odbywają się tutaj śluby, wesela i różne
zabawy. Z kolei czymś, co mi zaimponowało w Australii, jest to, że Wielki Piątek
jest dniem wolnym od pracy. Nawet kasyno
w naszym mieście, które jest otwarte przez
cały rok, 24 godziny na dobę, w ten jeden
dzień w roku jest zamknięte.
Nie jest rozpropagowane tutaj celebrowanie Drogi Krzyżowej ulicami miasta, jednak
w naszej paraÞi w Wielki Piątek o zmroku
odprawiamy ją na zewnątrz kościoła, w języ-
ku włoskim, ponieważ dużą część naszej paraÞi stanowią Włosi. Nie jest tutaj popularne
także święcenie pokarmów w Wielką Sobotę.
Do naszego kościoła na święcenie pokarmów
przychodzą głównie Polacy i Włosi.
W Polsce zdecydowana większość ludzi
jest ochrzczona, natomiast tu, gdzie katolicy stanowią około 30% populacji, często
zdarza się, że dopiero osoba dorosła wyraża
wolę przyjęcia do Kościoła katolickiego i po
rocznym przygotowaniu przyjmuje chrzest
święty w Wielką Sobotę podczas Wigilii
Paschalnej.
Niestety nie ma tu procesji rezurekcyjnej
w niedzielę rano. Drugi dzień świąt jest też
jakby mniej świąteczny niż w Polsce. Jest
to co prawda dzień wolny od pracy, ale niewielu ludzi przychodzi wtedy do kościoła.
Większość spędza wolny czas z rodziną czy
znajomymi nad oceanem. No i nie ma tu
zwyczaju polewania się wodą, a szkoda, bo
pogoda jest tu idealna. Nawet dzisiaj, choć
zaczęła się już kalendarzowa jesień, jest
około 35 stopni.
To tyle na temat przeżywania czasu Wielkiego Postu i Wielkanocy w Australii. Życzę
wam wszystkim zdrowych i pogodnych
Świąt i prawdziwego spotkania z Jezusem
Zmartwychwstałym.
Ks. Sebastian Szewczyk SDS
11
Trwamy w okresie
Wielkiego Postu
Trwamy w okresie Wielkiego Postu.
Jest to czas szczególny dla chrześcijanina. Jest to czas 40 dniowego,
bezpośredniego przygotowania się
do największego święta, jakim jest
chrześcijańska PASCHA.
Pascha, czyli pamiątka przejścia ze śmierci
do życia naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Przygotowujemy się intensywniej korzystając z tego, co proponuje nam Tradycja
i Pismo Święte. A więc przygotowujemy się
poprzez modlitwę, post i jałmużnę.
Jedną z form przygotowania się do świąt
WIELKIEJ NOCY (PASCHY) są rekolekcje. Odbywają się przeważnie w paraÞach
a prowadzą je zaproszeni przez proboszczów specjalnie przygotowani kaznodzieje.
Są organizowane także rekolekcje w różnych grupach (wspólnotach) działających
w paraÞach.
Szczególną grupą wiernych są osoby
z niepełnosprawnością. W naszej okolicy
istnieje wspólnota ruchu Wiary i Światła
12
skupiająca osoby niepełnosprawne intelektualnie bez ograniczenia na wiek, ich
rodziców i przyjaciół. Spotykają się przeważnie na terenie paraÞi św. Bartłomieja
i św. Jadwigi w kaplicy przy ul. Stawowej
1 w Trzebnicy raz w miesiącu. Przynależą
do niej także mieszkańcy obu naszych
paraÞi. Z myślą o takich grupach osób
zorganizowane były w dniach 24 i 25 lutego
br. rekolekcja dla rejonu św.Joanny ruchu
WIARA i ŚWIATŁO. Gościny udzieliła
paraÞa Podwyższenia Krzyża w Brzegu
n/Odrą (woj. opolskie). Temat rekolekcji:
„Przyjaciele Jezusa”.
Oprócz konferencji prowadzonych przez
ks. Romana ze Świdnicy był czas na pracę
w grupach. Każdy z uczestników mógł także
osobiście adorować w kaplicy Jezusa w wystawionym Najświętszym Sakramencie. Był
czas dla każdego z uczestników rekolekcji
na przystąpienie do sakramentu pojednania.
W centrum każdego dnia była Eucharystia
z nauką rekolekcyjną. Gospodarze zapraszali po Eucharystii na wspólną agapę.
W rekolekcjach wzięły udział wspólnoty
Wiary i Światła z Wrocławia, Brzegu, Opola
i nasza z Trzebnicy. Z rekolekcji powracaliśmy ubogaceni i wewnętrznie przemienieni
świadomi zbliżającego się czasu, w którym
przeżywać będziemy MĘKĘ, ŚMIERĆ
I ZMARTWYCHWSTANIE naszego Pana
Jezusa Chrystusa.
Dzisiaj niedzielą palmową wchodzimy
w Wielki Tydzień. Wchodzimy w czas
bezpośredniego już przygotowania się do
przeżycia TRIDUM PASCHALNEGO,
aby rozpocząć świętowanie jedynego,
najważniejszego i najpiękniejszego święta
– ŚWIĘTA WIELKANOCY. Święta, które
przez cały rok liturgiczny będzie miało
swoje odzwierciedlenie w każdej niedzielnej
Eucharystii. Święta, które przeprowadza
każdego z nas z mojego grzechu do nawrócenia, z moich upadków do podniesienia się,
ze śmierci do życia.
Zbigniew Stachurski
Informacje:
1. Wspólnota Wiara i Światło organizuje w dniach 21 i 22 kwietnia br. wyjazd na
spotkanie formacyjne w Marianówce pod Górą
Igliczną w Masywie Śnieżnika koło Kłodzka.
Zapisy przyjmuje odpowiedzialna za
wspólnotę: Anna Kowal tel. 0-71/ 312 15 00 lub
Zbigniew Stachurski tel. 0-71/ 310 95 38.
2. Tr zebnickie Stowar z yszenie
„Uśmiech Dziecka” prowadzi nieodpłatnie
Warsztaty Terapii Zajęciowej dla osób ze
znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Na codzienne zajęcia od godz.
800 do godz. 1500 jest zorganizowany bezpłatny
przewóz specjalnym „BUS-em”.
Zapisy przyjmuje Zbigniew Stachurski
– kierownik warsztatu.
Kontakt telefoniczny: 0-71/ 310 95 38 lub
kom. 0-606 823 751.
Siemianice
mają swoją lokalną gazetkę informacyjną
Pomysł redagowania gazetki pojawił się już
w zeszłym roku i udało się do niego przekonać
kilka osób z otoczenia rady sołeckiej. Pisemko
ma przede wszystkim informować o tym, co
dzieje się we wsi, i przedstawiać pracę sołtysa.
Chcemy dotrzeć do wszystkich mieszkańców
Siemianic, szczególnie do tych, którzy mieszkają tu od niedawna, i zachęcić do wspólnego działania oraz rozwiązywania lokalnych problemów.
W lutym wydaliśmy pierwszy numer gazetki,
a pod koniec marca, dzięki zgromadzonym
materiałom, będziemy mogli zamknąć kolejny.
Mamy nadzieję, że pomysł okaże się pożyteczny
i przyczyni do integracji bardzo zróżnicowanej
wiejskiej społeczności
Anna Giermek
.%/0 /
!"#$%&'($%
)*+&*'"*,-*
//////123456/0778
!"#$%&'()*$+,-$.*/0*1'
2#-34$%*5$.*$65*708#-98/0*.&'$
:;<,$/3-34=-&*$&$7*",=-&>
?0@7'$.&'-9*1$3*8/3'$A,=-&
%$",B7#5$/'7-;>$8$1*/.'1$";/3#
C$.&'-9*1$8/3#/0)&'$<*('$3*AD;/3#E
$
%/3#/0)&5$5&'/3)*F-,5$G&'5&*.&<#-3'.&*$/)D*"*1HI
G,D0#/$3$J*"H$G,D'-)H
13
Zobaczyć w sercu
Serce
jest symbolem ludzkich
uczuć. Współczesna psychologia uważa, że człowiek przeżywa cztery podstawowe uczucia: gniew, strach, smutek,
radość. Wszelkie inne uczucia składają
się z tych czterech podstawowych, podobnie jak każdą barwa jest mieszaniną czterech podstawowych kolorów.
Warto zastanowić się, jakie znaczenie
mają poszczególne uczucia.
Św. Tomasz z Akwinu gniewliwość zaliczył
wprawdzie do kategorii grzechów głównych,
jednakże współcześnie mówi się, że jest on
potrzebny. Człowiek, który potraÞ się gniewać,
pokazuje swojemu otoczeniu, że ma siłę przeciwstawienia się różnym zachowaniom. Jeśli
nie potraÞ się gniewać, bywa traktowany przez
otoczenie jako ktoś bezwolny, ktoś, z kim można
zrobić, co się komu żywnie podoba. Ten pogląd
tylko z pozoru przeciwstawia się temu, co mówi
św. Tomasz, bo nie chodzi tutaj o niepohamowane wybuchy gniewu. Rzecz polega na tym, że
jeżeli pojawia się w naszym sercu gniew, to nie
powinniśmy go spychać do podświadomości,
lecz nazwać go po imieniu. Znaczy to, że należy sobie uświadomić, dlaczego i czy słusznie
się gniewamy. Następnie należy wyrazić swój
gniew i niezadowolenie, oczywiście nie w sposób gwałtowny, ale spokojnie powiedzieć, co
nas denerwuje i dlaczego. W ten sposób gniew
znajduje ujście, a zarazem gwałtowne uczucia
się wyciszają. Gdy natomiast spychamy gniew
do podświadomości, powróci on w momencie
zupełnie nieoczekiwanym i wybuchniemy
złością bez powodu, co najczęściej odbije się na
osobach, które nic nam nie zawiniły.
Lęk ma także ważne zadanie: jest sygnałem,
że grozi nam coś złego. Człowiek, który się
14
nie boi, jest niebezpieczny dla siebie i innych.
Alpiniści pytani, czy się boją, odpowiadali, że
strach jest czymś naturalnym, dlatego też sami
go przeżywają; nie wybraliby się na górską
wspinaczkę z osobą, która nie czuje strachu.
Należy uzmysłowić sobie, czego się boimy
i dlaczego i czy to, co odczuwamy, jest uzasadnione. Następnie winniśmy się zastanowić, czy
powinniśmy podjąć działanie pokonując strach,
czy raczej danego działania zaniechać, bo jest
zbyt niebezpieczne, a zarazem niekonieczne.
Innym razem mimo licznych obaw powinniśmy
podjąć działanie nie oglądając się na negatywne
konsekwencje, jakie mogą nas spotkać.
Smutek zmniejsza aktywność mózgu, dlatego jest dla niego czasem odpoczynku. Mam
tutaj na myśli zdrowy smutek, nie taki, jaki
występuje w depresji. W smutku człowiek
szuka kontaktu z drugimi ludźmi - dlatego jest
on dobry, gdyż skłania nas do nawiązywania
nowych znajomości. Oczywiście należy sobie
zadać pytanie, dlaczego się smucimy i czy
mamy do tego powody, czy też przeżywamy
chwilową chandrę, taką bez szczególnego
powodu, co się każdemu zdarza.
Radość wydaje się stanem najbardziej pożądanym. Często zastanawiamy się, co zrobić
z gniewem, lękiem czy smutkiem; rzadko
albo w ogóle nie zastanawiamy się nad tym,
co zrobić z radością. Takie podejście nie jest
słuszne. Odpowiednie przeżywanie radości jest
tak samo ważne, jak odpowiednie przeżywanie
innych podstawowych emocji. W ostatnim 15
- leciu naszej historii politycznej nieraz mieliśmy okazję widzieć radosnych polityków po
wygranych wyborach. Euforia, jaką przeżywali, często ich zaślepiała; twierdzili bowiem,
że to od nich zacznie się nowa era, natomiast
to, co robili ich poprzednicy, nie ma żadnego
znaczenia. Takie nastawienie prędzej czy później kończy się Þaskiem. Jak widać, radość też
należy umieć przeżywać; źle przeżyta może
być powodem dużych kłopotów życiowych.
Cztery podstawowe składniki naszego życia emocjonalnego należy przeżywać także
w świetle wiary, polecając Bogu to, co nas
denerwuje, czego się lękamy i co nas smuci
oraz dziękując za każde dobro, jakiego w życiu
doświadczamy. W ten sposób wydobędziemy
z naszego wnętrza wielkie, nieznane nam zasoby wielu wartości.
Przemiana Jezusa na górze Tabor miała
pokazać najbliższym uczniom Jego bóstwo,
ukryte pod postacią człowieka. Jak się okazało,
doświadczenie to było dla apostołów bardzo
ważne, z niego bowiem czerpali moc przetrwania trudnych chwil związanych ze śmiercią
swego Mistrza. Podobnie przeżywając różne
swoje stany emocjonalne w duchu wiary, czyli
przed Bogiem na modlitwie, również zdobywamy doświadczenia religijne, doświadczenia
obecności Bożej, co jest niesłychanie ważne
w różnych sytuacjach naszego życia.
ks. Rafał Masarczyk SDS
Oborniki Śląskie 20-03-07
ALLELUJA
JEZUS ŻYJE!
O Dobry Jezu, któryś z martwych powstał
I teraz jesteś z Bogiem Ojcem w niebie.
Lecz zdrój nadziei w sercach naszych został,
że naszej prośby płynącej do Ciebie
Ty nie odrzucisz, zechcesz nam pomagać,
gdy nam się przyjdzie z trudnościami zmagać.
A tych trudności jest wciąż tyle
I jakież ciężkie przeżycia chwile,
mają Ci wszyscy, co nie mają pracy,
los ich jest przykry i często tułaczy.
Tylu bezdomnych, tylu głodnych ludzi.
Spraw, Dobry Jezu, niech litość się wzbudzi
U tych, którzy toną w nadmiarze pieniędzy,
Choć wiedzą o tych, którzy żyją w nędzy.
Spójrz na kraj nasz nam drogi,
w którym źle się dzieje
rzec można, że ubogi, rozkosz nie widnieje.
Stąd nasza mądra młodzież
w obce kraje mierzy,
Na pewno z bólem serca wybywa z Macierzy.
Chciałaby w niej pozostać,
mieć byt zapewniony,
ale musi dla chleba mierzyć w obce strony.
Pomóż także rządzącym, by umilkły spory
I wszystkiemu, co złe jest, stawiali zapory,
Żeby nasza Ojczyzna żyzna i wspaniała
Stała się sławna w świecie i wciąż taka trwała.
Maria Michałkiewicz
15
II WROCŁAWSKIE WARSZTATY
Gospel
Już niebawem – 21-22 kwietnia
2007 r. odbędą się II Wrocławskie Warsztaty Gospel. Jest to
wydarzenie chrześcijańskie,
muzyczne i kulturalne; pełne pozytywnych emocji, entuzjazmu
i żywiołowej radości.
Warsztaty muzyki Gospel, to wydarzenie
całkiem niecodzienne. W jednym miejscu
i o jednym czasie zbiera się kilkadziesiąt,
a nawet kilkaset osób, które chcą miło spędzić czas. Podczas zajęć warsztatowicze
uczą się piosenek gospel w układzie trzy
lub czterogłosowym. Całemu wydarzeniu
zawsze towarzyszą zarówno chwile reßeksji
związane z istotną dla chrześcijan treścią
pieśni, jaki i wspaniała radosna atmosfera.
Warsztaty to oderwanie się od zwykłej,
często monotonnej pracy za biurkiem,
w szkolnej ławce, czy innych miejscach.
Do uczestnictwa zgłaszają się wszyscy!
Wiek nie gra żadnej roli. Nie ma przesłuchań
kwaliÞkacyjnych. Nie jest też istotne to, czy
uczestnik posiada doświadczenie śpiewania
16
w chórze. Przychodzą dzieci, młodzież
i starsi, a często nawet całe rodziny!
Otwartość na wszystkich chętnych
bez względu na wiek i umiejętności, jest
świadectwem rekolekcyjnego przesłania
Warsztatów. Praca zakończy się Wielkim
Koncertem Finałowym w niedzielę – 22
kwietnia z udziałem wszystkich uczestników oraz gościa specjalnego. Jest to
z pewnością niezapomniane wydarzenie.
Każdy staje się wtedy członkiem ogromnego chóru! W tym roku szacujemy, iż
w chórze stanie około 400 osób!!! Uczestnicy prezentują poznane wcześniej utwory,
a atmosfera jest wspaniała, bardzo podniosła i radosna.
Próby warsztatowe odbywać się będą
pod okiem doświadczonego czarnoskórego
dyrygenta i solisty – Briana Fentress‘a ze
Stanów Zjednoczonych, oraz czarnoskórej
Karen Burkę – dyrygentki chóru Toronto
Mass Choir z Kanady.
INFORMACJE:
[email protected]
tel. 61\ 8244 559
(szczegóły, mp3 itp) i zapisy:
www.warsztatygospel.pl
Zapraszamy!!!
Helena Strzelecka
Fundacja Pro Novis
G
ospel to po angielsku Ewangelia. To zlepek staroangielskiego God Spell – Słowo
Boże. Gospel Songs, w skrócie gospels, to
pieśni związane tematycznie z Nowym Testamentem i nauką Chrystusa. Są one częścią
obszaru America Negro Spirituals – pieśni
religijnych amerykańskich Murzynów, które
zaczęły się pojawiać na początku XIX stulecia,
a więc gdy byli oni jeszcze niewolnikami.
w latach 50-tych nieżyjąca już Mahalia Jackson. Śpiewanie solowe gospels jest raczej wyjątkiem. W swej istocie są to pieśni chóralne.
Zespołów, a w zasadzie chórów gospel, są
obecnie setki. Ich wspólnym mianownikiem
jest emocjonalna wrażliwość i forma zawołań
– odpowiedzi, tak bardzo Czarnym bliska.
Legendy muzyki gospel to między innymi
wspomniana już wcześniej Mahalia Jackson,
James Cleveland, Fred Hammond, Yolanda
– dobra nowina
w złych czasach
Początkowo gospel, a w zasadzie Negro
Spirituals, to muzyka amerykańska: głównie
hymny, ale również psalmy, ballady i tańce
istniejące przez przeszło 150 lat bez zmian
– do czasu. W momencie, gdy biali plantatorzy zaczęli zabierać niewolników na Revival
Camp Mettings, coś się zmieniło. Wszystko
to za sprawą potajemnych spotkań, na których
zaczęli się pojawiać czarni duchowni, a śpiew
i kazania były tak poruszające, że obudziły
drzemiące dotąd siły twórcze niewolników.
I tak muzyka gospel zaczęła się niezwykle
dynamicznie przeobrażać i coraz więcej ludzi
zaczęło się nią interesować. Autorami tekstów
są głównie duchowni – baptyści i metodyści
– choć nie brak i świeckich twórców. Do tych
ostatnich należy słynny bluesmen Georgia
Tom, którego swingujące gospels rozsławiła
Adams oraz Edwin Hawkins – twórca słynnego ,,Oh Happy Day”. Dziś ze względu na
popularność takich grup jak „Kirk Franklin
and The Family” muzyka ta przenika inne
kultury i religie. Rynek muzyki gospel obÞtuje w utalentowanych muzyków, ale nie
wszyscy czerpią z niej korzyści. Twórcy
przez lata płacą jej daninę i wciąż nie zarabiają tych samych pieniędzy, co muzycy
popowi, rockowi czy klasyczni. Pomimo
różnic ekonomicznych jednak nadal szerzą
,,dobrą nowinę w złych czasach”.
Muzyka gospel w Polsce nie jest bardzo
znana, jednak za granicą przeniknęła do radia
i telewizji. Przykładem mogą być znane chyba
wszystkim Þlmy: ,,Zakonnica w przebraniu”
czy ,,Żona pastora” z Whitney Houston. Na
całym świecie gospel rozpowszechniane jest
17
Orędzie Wielkanocne
«Urbi et Orbi» wygłoszone 23 IV 2000 r.
przez Jana Pawła II
Zespół ,,God’s Property” (Własność Boga), działający w paraÞi św. JTiAP.
przez różnorodne festiwale (jak chociażby
The James Cleveland Gospel Music Workshop
of America – największy zlot muzyków gospel
na świecie) i warsztaty prowadzone przez doświadczonych i niezwykle utalentowanych instruktorów, na które zjeżdżają się setki ludzi.
Jest to sposób na radosne przeżywanie i pogłębianie treści Nowego Testamentu, chwile
reßeksji, zgłębianie tajników muzyki gospel
oraz poznawanie nowych ludzi. Obecnie warsztaty gospel odbywają się w wielu miastach
Polski, m.in. we Wrocławiu, Krakowie, Łodzi,
Warszawie, Lublinie i wielu innych.
Podczas jednego z takich warsztatów
narodził się pomysł na założenie zespołu
gospel. Wizje były różne, ale w ostateczności
powstał ,,God’s Property” (Własność Boga),
działający w paraÞi św. Judy Tadeusza i św.
Antoniego Padewskiego. Jest to zespół całkowicie amatorski, którego członkami są
uczestnicy wzmiankowanych warsztatów.
Repertuar w dużej mierze zawiera utwory,
których źródłem są owe warsztaty. Poprzez
nasze występy chcemy przekazać słuchaczom
chociaż część ogromnego ładunku radości,
miłości oraz dobrej nowiny, która drzemie
w muzyce gospel.
Monika Słomska
18
1. «Mors et vita duello conßixere mirando...»
«Śmierć starła się z życiem
i w boju, o dziwy,
choć poległ Wódz życia,
króluje dziś żywy» (Sekwencja paschalna).
Dzisiaj Kościół znów staje zadziwiony przy
pustym grobie. Jak Maria Magdalena i inne
niewiasty, które przyszły, aby namaścić wonnościami ciało Ukrzyżowanego, jak apostołowie
Piotr i Jan, którzy przybiegli powiadomieni
przez niewiasty, tak Kościół pochyla się nad
grobem, gdzie złożono Pana po ukrzyżowaniu.
Gdy miesiąc temu pielgrzymowałem do Ziemi
Świętej, dane mi było uklęknąć przed kamienną
płytą położoną w miejscu, gdzie pochowano
Jezusa. Dzisiaj, w Niedzielę Zmartwychwstania,
powtarzam orędzie niebiańskiego wysłannika:
«Powstał, nie ma Go tu» (Mk 16, 6). Tak, Życie
starło się ze śmiercią i Życie zwyciężyło na zawsze. Wszystko znów kieruje się ku życiu, ku
Życiu wiecznemu!
2. «Victimae paschali laudes immolent christiani...»
«Niech w święto radosne Paschalnej OÞary
składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy».
Słowa Sekwencji paschalnej w przedziwny
sposób wyrażają tajemnicę, która dokonuje
się w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa.
Wskazują na odnowicielską moc, promieniującą z Jego zmartwychwstania. Orężem miłości
Bóg zwyciężył grzech i śmierć. Odwieczny
Syn, który ogołocił samego siebie, aby stać się
sługą posłusznym aż do śmierci krzyżowej (por.
Flp 2, 7-8), zwyciężył zło u samego korzenia,
otwierając skruszonym sercom drogę powrotu
do Ojca. On jest Bramą Życia, która w dniu
Paschy zwycięża bramy piekielne. Jest Bramą
zbawienia szeroko otwartą dla wszystkich,
CHRYSTUS ZWYCIĘŻYŁ ŚMIERĆ
I OFIAROWAŁ CZŁOWIEKOWI DZIEDZICTWO ŻYCIA
Bramą Bożego miłosierdzia, które rzuca nowe
światło na ludzkie życie.
3. Zmartwychwstały Chrystus wskazuje
ścieżki nadziei, po których mamy iść razem,
dążąc do świata bardziej sprawiedliwego
i solidarnego, gdzie ślepy egoizm nielicznych
nie będzie zagłuszał krzyku cierpiących rzesz,
pogrążając całe narody w nędzy i poniżeniu.
Orędzie życia, ogłoszone przez usta anioła
przy odsuniętym kamieniu grobowca, niech
rozgrzeje zatwardziałe serca, niech pomoże
obalić niesprawiedliwe bariery i niech sprzyja
owocnemu spotkaniu narodów i kultur. Wizerunek nowego człowieka, jaśniejący na obliczu
Chrystusa, niech sprawi, aby wszyscy uznali
nienaruszalną wartość ludzkiego życia; niech
przynagli do stosownych działań, które pozwolą
zaspokoić coraz mocniej odczuwaną potrzebę
sprawiedliwości i równouprawnienia w różnych
dziedzinach życia społecznego; niech nakłoni
jednostki i państwa do pełnego poszanowania
istotnych i rzeczywistych praw, zakorzenionych
w samej naturze człowieka.
4. Panie Jezu, Ty Jesteś naszym Pokojem (por.
Ef 2, 14), Słowem Wcielonym dwa tysiące lat
temu, które zmartwychwstając zwyciężyło zło
i grzech: obdarz ludzkość trzeciego tysiąclecia
sprawiedliwym i trwałym pokojem; spraw, aby
zakończyły się pomyślnie rozmowy podejmowane przez ludzi dobrej woli, którzy mimo licznych przeszkód i trudności starają się położyć
kres groźnym konßiktom w Afryce, walkom
zbrojnym w niektórych krajach Ameryki Łacińskiej, długotrwałym napięciom nękającym
Bliski Wschód, rozległe obszary Azji i niektóre
regiony Europy. Dopomóż narodom uwolnić
się od dawnych i nowych rywalizacji, odrzucić
postawy rasizmu i ksenofobii. Niech cała ziemia,
opromieniona blaskiem zmartwychwstania,
raduje się, że jasność Króla wieków zwyciężyła mroki świata. Tak, Chrystus zwyciężył
zmartwychwstając i oÞarował człowiekowi,
dziedzicowi Adama w grzechu i śmierci, nowe
dziedzictwo życia i chwały.
5. «Ubi est mors stimulus tuus?» — «Gdzież
jest, o śmierci, twój oścień?» (1 Kor 15, 55)
— woła apostoł Paweł, porażony na drodze
do Damaszku światłością zmartwychwstałego
Chrystusa. Echo tego okrzyku rozbrzmiewa
przez stulecia jako orędzie życia dla całej ludzkiej cywilizacji. Także my, ludzie dwudziestego
pierwszego wieku, winniśmy sobie uświadomić to zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią,
ogłoszone niewiastom jerozolimskim i apostołom, którzy z drżeniem przybyli do grobu.
Doświadczenie tamtych naocznych świadków,
przekazywane przez Kościół, dotarło aż do nas.
W szczególnie znamienny sposób wyraża się
ono w wędrówce pielgrzymów, którzy w roku
Wielkiego Jubileuszu przekraczają próg Drzwi
Świętych i idą dalej, pełni otuchy, aby budować
drogi pojednania z Bogiem i z braćmi. W samym
sercu tego Roku łaski niech donioślej rozbrzmiewa orędzie uczniów Chrystusa, orędzie wspólne, które przekracza wszelkie podziały, bo tak
gorące jest pragnienie pełnej jedności:
«Scimus Christum surrexisse a mortuis vere».
«Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud
prawdziwy,
o Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy»
(Sekwencja paschalna).
Amen.
Po polsku Ojciec Święty powiedział:
«Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się
w nim i weselmy» (por. Ps 118 [117], 24).
W ten dzień paschalny Wielkiego Jubileuszu
Roku 2000 życzę wszystkim moim rodakom
w kraju i na świecie, aby radość płynąca z wiary
w zmartwychwstanie przenikała codzienność
i była dla każdego niewyczerpanym źródłem
nadziei, miłości i pokoju.
Niech wam Bóg błogosławi!
19
Sprawozdanie z
Forum
Katolików
Świeckich
W dniu 06.03. br. odbyło się kolejne
spotkanie Forum Katolików Świeckich.
Ks. Proboszcz wygłosił słowo wstępne do
encykliki Jana Pawła II Reconciliatio et
Paenitentia. W swym wystąpieniu zwrócił uwagę, że jest ona napisana bardzo
przystępnym językiem i jest to lektura, do
której bardzo często się wraca. Ewangelia
jest w niej przedstawiona jest jako dobra
nowina o pojednaniu z Bogiem i innymi
ludźmi. Aby jednak było ono możliwe,
należy dotrzeć do źródła zła i grzechu
- tajemnicy nieprawości. Wtedy człowiek
w sakramencie pojednania spotyka się
z przebaczającym Bogiem.
Następnie Pan J. Puciłowski zrelacjonował
pobyt w Obornikach Śl. siostry z Ukrainy.
Siostry prowadzą w Żytomierzu dom dziecka,
w którym mieszkają dzieci mające trudne
doświadczenia życiowe. Własnymi rękami
budują budynek na dom dziecka i klasztor.
Wizyta siostry nie była wcześniej przygotowana, jednak paraÞanie bardzo oÞarnie
odpowiedzieli na prośbę o pomoc Þnansową
dla dzieła przez nie prowadzonego. Zebrano
łącznie 6 888 zł z obydwu paraÞi, z tego 4 503
zł przed naszym kościołem paraÞalnym. Siostry bardzo serdecznie dziękują wszystkim,
którzy wsparli ich placówkę.
20
Ksiądz proboszcz zwrócił przy
okazji uwagę, że bardzo często różne
osoby zwracają się z prośbą o umożliwienie przeprowadzenia zbiórki przed
kościołem, jednakże nie można na
wszystkie prośby odpowiedzieć pozytywnie, gdyż paraÞa prowadzi własną
działalność charytatywną, na którą
prowadzone są zbiórki przy kościele
w drugą niedzielę miesiąca, a ponadto jest zobowiązana przeprowadzać
kwesty zgodnie z wytycznymi kurii,
np. na Kościoły wschodnie, misje itd.
Źle byłoby, gdyby Kościół zaczął kojarzyć się
wyłącznie z zbieraniem pieniędzy na różne
cele. Oczywiście ma to swoje pozytywne
strony, bo wierni mogą w ten sposób składać
jałmużnę postną, ale nie należy z liczbą przeprowadzanych zbiórek przesadzać.
Rozgorzała dyskusja na temat pomagania
ludziom w potrzebie. Pojawiły się głosy, że
dobrze, gdy ktoś prosi o pomoc, bo można
dzięki temu zyskać zasługi. Inni natomiast
zwracali uwagę, że zła pomoc może demoralizować, dlatego należy dać pracę, a w razie
konieczności osoby z marginesu resocjalizować. Zgodnie stwierdzono, że problem
potrzebujących jest złożony i trudno pewne
rzeczy rozstrzygnąć w sposób prosty, wymagają bowiem głębszego zastanowienia.
Pan Wróbel przekazał obecnym wiadomość,
że Kuria Wrocławska po zasięgnięciu opinii
prawników zgodziła się, by w Obornikach
Śl. istniał jeden Caritas dla obydwu paraÞi,
co pozwoli lepiej organizować pomoc dla
potrzebujących w naszym mieście.
W dalszej części spotkania poruszano tematy bieżące, takie jak problem ks. arcybiskupa
Wielgusa i nominacja ks. arcybiskupa Nycza
na stanowisko metropolity warszawskiego.
Termin następnego spotkania ustalono na
wtorek po Białej Niedzieli, tj. 17.04.2007
roku.
Opracował ks. R. Masarczyk
Zbliża się dzień
2 kwietnia. Dzień,
w którym Ojciec Św.
Jan Paweł II o godzinie 21.37 odszedł
do domu Ojca.
ruszający ciekawe,
może dotychczas
czytelnikowi nie
znane, fragmenty
z życia Karola Wojtyły. Ukazywane są
fragmenty Pisma
Św. w y pe ł n ione
faktami z życia biskupa krakowskiego. Treść książki
zawarta jest w sześciu częściach, które
tworzą całość wspomnień do czasu, gdy
Ojciec Św. jeszcze
mógł pisać. Książkę
zakończył powołując
się na miłość Chryst u sa Z baw iciela ,
która uzdolniła go,
by mógł wyjść ze swojej ziemi (podobnie
jak Abraham) i gdzie
indziej, dzięki łasce
samego Boga, przynosił owoc – owoc, który ma trwać. Dlatego,
kończąc wspomnienia,
papież ponowił wezwanie za swoim Mistrzem
i Panem Jez usem
Chrystusem Wstańcie,
chodźmy!
Taki tytuł otrzymała
wydana w 2004 roku
przez Wydawnictwo Św.
Stanisława BM w Krakowie książka, której
autorem jest Sługa Boży Jan Paweł II.
Wspomnienia
Papieża
– Polaka
Przez całe swoje
życie Karol Wojtyła
wypełniał z radością
i oddaniem przynależne chrześcijaninowi
funkcje: prorocką, kapłańską i królewską.
Dawał temu dowód
swoim postępowaniem oraz w swoich
wypowiedziach jak
i publikacjach. Po
książce „Dar i Tajemnica”, która zawierała wspomnienia i reßeksje samego
Ojca Św. związane
z początkiem jego
kapłaństwa, napisał
ciąg dalszy tamtych
wspomnień. Rozpoczynały je wydarzenia roku 1958, kiedy
został biskupem.
Myśl o ich spisaniu
zrodziła się po X
Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów
podczas Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.
W książce tej Ojciec Św. pragnął podzielić
się z innymi świadectwem o wielkiej miłości
Chrystusa. Chrystus przez wieki powołuje
kolejnych Apostołów i za pomocą takich jak
on i wielu powołanych biskupów - kruchych
naczyń, wlewa łaskę do serc innych ludzi.
Tekst książki jest napisany w sposób prosty,
zachęcający do przeczytania a jednocześnie po-
Zbigniew Stachurski
16.03.2007
Książka „Wstańcie, chodźmy!” rozprowadzana jest w cenie 10 zł przez Akcję Katolicką
w Obornikach Śl. – informacje u Pani Prezes
Czesławy Wróbel tel. 0-71 310 21 68
21
wspomnienie o
Dwa lata temu w szpitalu
przy ul. Wolskiej w Warszawie zmarł Ks. Kazimierz
Kulczycki, oborniczanin,
misjonarz z Zambii i Zimbabwe. Przeżył 63 lata, z czego 39 w ślubach zakonnych,
29 w kapłaństwie i 19 na
misjach w Afryce. Msza św.
pogrzebowa została odprawiona w piątek 21 stycznia
2005 r. o godz. 12.00 w kościele p.w. Chrystusa Króla
we Wrocławiu, a pogrzeb
odbył się na cmentarzu przy
ul. Bujwida.
Zgodnie z ostatnim życzeniem Księdza pochowano
go tu wśród swoich – salezjanów. Mszy św. przewodniczył i słowo Boże wygłosił
biskup ks. Adam Śmigielski.
W ostatniej drodze towarzyszyli mu licznie zgromadzeni
współbracia salezjanie z kraju i z zagranicy oraz rodzina
i przyjaciele. Wśród nich było
wielu oborniczan, między
innymi proboszcz paraÞi św.
św. Antoniego i Judy Tadeusza ks. Franciszek Jadamus.
Podczas mszy św. ze strony biskupa, przełożonych
i współbraci pod adresem
zmarłego Misjonarza padło
wiele ciepłych i serdecznych
słów. Szczególnie głęboko
22
zapadły mi w serce słowa
jedynego pracującego z Nim
w Zimbabwe ks. Bruno –
Włocha, który wraz z Księdzem Kazimierzem zgłosił
się na ochotnika do pracy
misyjnej. Wcześniej pracowali w Zambii. Na początku
powiedział: „Ja byłem Jego
przełożonym, On był moim
Proboszczem...” I dalej padły
ciepłe słowa, pełne szacunku
dla Jego postawy, humoru
i poświęcenia – wypowiedziane po włosku i przetłumaczone dla uczestników
ceremonii pogrzebowej.
Trzeba przyznać, że Ks.
Kulcz yck i miał swoiste
poczucie humoru, a swoją
bezpośrednią postawą potrafił zjednać sobie wielu
przyjaciół. 14 października
1985 r. wyjechał na misje
do Zambii, gdzie pracował
trzy lataw Ipusukilo wśród
młodzieży, którą uczył rolnictwa, stolarki itp. Będąc
po raz pierwszy w Polsce
niejednokrotnie opowiadał,
iż w celu zrozumienia tamtejszej mentalności musiał nauczyć się miejscowego języka
cibemba, a znał już dobrze
język urzędowy – angielski.
Pytany, kiedy wróci do kraju,
odpowiadał: „Po co? Tu jest
tylu księży, a tam żyją ludzie,
którym jestem potrzebny,
którzy przymierają głodem,
bo nie potraÞą wykorzystać
naturalnych zasobów przyrody”. Uczył ich, jak można
sobie pomóc, by przetrwać
porę suszy i wykorzystać
w porze mokrej posadzone
warzywa, opatrywał rany
i leczył, był dla nich wszystkim. Jednocześnie chrzcił,
spowiadał, udzielał komunii
św. i błogosławił małżonków.
Odwiedzał swoje ośrodki
misyjne położone w paraÞi na obszarze 750 km. Po
drodze żywił się tym, czym
częstowali tubylcy, a było
to jedzenie niestrawne dla
Europejczyka. Z kraju wyjeżdżał zawsze z uśmiechem
i chęcią do pracy: opowiadał,
iż nie może się już doczekać,
kiedy zobaczy swoich Murzynków. I wracał do buszu.
Przez następne pięć lat pełnił funkcję administratora
delegatury i dyrektora domu
w Lusace. Tu praca była
bardziej odpowiedzialna
i bardziej niebezpieczna
niż w regionach wiejskich.
Donoszono o kradzieżach
i zabójstwach (zwłaszcza
białych), zmienił się rząd.
W 1995 r. razem z włoskim
księdzem Bruno jako dwaj
pierwsi salezjanie rozpoczęli prace misyjną w Harare,
stolicy Zimbabwe. Znowu
uczył się miejscowego języka shona, doprowadził do
budowy szkoły zawodowej
przygotowującej najuboższych chłopców do zawodu,
by w przyszłości mogli zarobić na utrzymanie swoje
i rodziny. Pracując w Afryce kilkakrotnie przeszedł
malarię, która pozostawiła
w organizmie trwałe ślady,
z czasem prowadzące do
śmiertelnej choroby. Pomimo trudności i przeciwności
losu był bardzo pogodny
i ufny wobec ludzi, wierzył, iż jego praca przyniesie owoce. Podczas pobytu
w kraju mawiał: „Tam nikt
się o pieniądze nie troszczy;
trzeba im tylko pomóc, żeby
zrozumieli, że to oni sami
muszą siebie i swoje rodziny utrzymać, muszą nauczyć się różnych zawodów;
a my im w tym pomagamy”.
Często mawiał: „Pieniądze,
bogactwo – to marności
tego świata; tam nic nie
zabierzesz, a wszystko zostawisz... Najważniejsze
jest zdrowie – i żartobliwie
dodawał: - Bo jak będzie
zdrowie, to i grzechy będą,
ha! ha! ha!..”. Humorem
zarażał wszystkich wokół.
Znajomi Słowacy, z którymi
utrzymywał stałe kontakty
(początkowo bezpośrednie
wyjeżdżając do nich na krótki
urlop, a ostatnio listowne),
bardzo go polubili i często
do siebie zapraszali. Witali
Go zawsze jak starego przyjaciela, który dodawał otuchy
w trudnych latach i odprawiał
msze święte, ponieważ księży było tam jak na lekarstwo.
I w tym roku przyjaciele ze
Słowacji wyczekiwali Jego
przyjazdu. Niestety, nie dane
było im spotkać się z Nim za
życia.
Na stronie internetowej
Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie czytamy m.in : „Ks. Kazimierz
– zawsze wielki optymista
i żartowniś, podjął leczenie
i układał plany dalszej pracy
w Harare. Pisał do dobrodziejów, odwiedzał ich, prosił
o oÞary na misje. Wciąż przekładał powrót do Zimbabwe
na później. Bóg jednak miał
dla niego inny bilet – do
Nieba”.
Myślę, że Ks. Kazimierza
będziemy pamiętać takim, jakim był naprawdę: pogodnego,
żartobliwego i ciepłego. A to,
co zrobił dla swoich „Murzynków” i nie tylko, zaowocuje
w przyszłości nie tylko na
tamtym kontynencie.
23
Kronika
parafialna
Kronika parafii JTiAP
25 lutego 2007 zbierano datki na pomoc dla
Domu Dziecka w Żytomierzu. W parafii JTiAP
zebrano 4,503 zł.
W parafii św. JTiAP zakończył się kurs przedmałżeński, który stanowi bliższe przygotowanie do przyjęcia sakramentu małżeństwa.
W konferencjach prowadzonych przez księży,
osoby świeckie i w spotkaniach w poradni życia
rodzinnego uczestniczyło kilkanaście osób.
Kolejny kurs odbędzie się w parafii NSPJ.
4 marca 2007 – Akcja Katolicka przeprowadziła zbiórkę na dożywianie dzieci. W parafii
JTiAP zebrano 1.532, 58 zł (w tym Kowale 26
zł, Golędzinów 36,50 zł).
11 marca 2007 – Akcja Katolicka zbierała
pieniądze na misje, W parafii JTiAP zebrano
2,265 zł (w tym Golędzinów 30,90 zł).
Od 18 marca 2007 po mszach świętych
członkowie AK sprzedają znicze i książki JP II.
Znicze te będą zapalane pod pomnikiem i pod
krzyżem w czasie nabożeństw w intencji szybkiej
kanonizacji JP II oraz w oknach naszych domów
2 kwietnia o godz 2137.
Warto pamiętać
01.04. – 4.04.2007 – kolekcje wielkopostne
w parafii NSPJ
2.04.2007 – II rocznica śmierci Sługi Bożego
Jana Pawła II
05.04.2007 – Wielki Czwartek – Pamiątka
Ostatniej Wieczerzy – ustanowienia sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa; przed
południem w katedrze odprawiana jest
Msza św. podczas której święci się olej
Krzyżma i olej chorych
06.04.2007 – Wielki Piątek Męki Pańskiej;
obowiązuje post ścisły
07.04.2007 – Wielka Sobota – dzień Ciszy
Bożego Grobu
08.04.2007 – Niedziela Zmartwychwstania
Pańskiego
08.04. – 15.04.2007 – Oktawa Wielkanocna
15.04.2007 – Święto Miłosierdzia Bożego
23.04.2007 – Uroczystość św. Wojciecha,
biskupa i męczennika, głównego patrona
Polski
25.04.2007 – święto św. Marka Ewangelisty
re
W dniach od 24 do 28 marca w parafii św. JTiAP
odbywały się rekolekcje wielkopostne skierowane
zarówno dla dorosłych, dzieci, jak i młodzieży.
Prowadził je ks. Alojzy Gorol SDS – superior
wspólnoty Salwatorianów w Mikołowie.
II rocznica śmierci papieża
Z okazji II rocznicy narodzin dla nieba
Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II
zapraszamy na specjalne nabożeństwa.
W paraÞi NSPJ:
w sobotę 31.03.07 o 1800 w kościele NSPJ,
w niedzielę 1.04.07 o 1600 na Grzybku
oraz w poniedziałek 2.04.07
o godz. 2100 w kościele NSPJ.
W paraÞi JTiAP
w poniedziałek 2.04.07
o godz. 2000 – 2137 w kościele JTiAP.
24
Droga Krzyżowa dla dzieci w paraÞi NSPJ.
Kronika
parafialna
Kronika parafii NSPJ
25 lutego 2007 – zbierano datki na pomoc dla
Domu Dziecka w Żytomierzu. W czasie Mszy
św. siostra skrytka z Żytomierza opowiadała
o swojej pracy z dziećmi w Żytomierzu. W parafii
NSPJ zebrano: 2,385 zł.
4 marca 2007 – Akcja Katolicka przeprowadziła zbiórkę na dożywianie dzieci. W parafii NSPJ
zebrano 612 zł.
8 marca 2007 o godz. 18.30 została odprawiona Msza święta w intencji: o jedność Kościoła
w Polsce, rychłą beatyfikację Sługi Bożego
Jana Pawła II, za Ojca Świętego Benedykta XVI,
biskupów, kapłanów i Akcję Katolicką.
10 marca 2007 – We Wrocławiu odbył się
Dzień Skupienia dla członków i sympatyków AK
w Archidiecezji Wrocławskiej. Z naszego POAK
uczestniczyło 5 osób.
11 marca 2007 – Akcja Katolicka zbierała
pieniądze na misje. W parafii NSPJ 890 zł.
16 marca 2007 o godz. 18.30 została odprawiona Msza święta w intencji Ojczyzny, Kościoła,
Ojca Świętego, biskupów, kapłanów i Radia
Maryja, a po Eucharystii odbyło się nabożeństwo
różańcowe.
18 marca 2007 odbyło się comiesięczne modlitewne spotkanie członków i sympatyków AK.
W spotkaniu uczestniczyło 19 osób.
18 marca 2007 swoje imieniny obchodził
ks. Edward Seremet– proboszcz parafii NSPJ.
Życzenia imieninowe swojemu proboszczowi
wierni w sobotę 17 marca po Mszy Św. wieczornej.
26 marca 2007 – w czasie specjalnego
nabożeństwa kilkadziesiąt osób przyjęło zobowiązania duchowej adopcji dziecka poczętego.
Duchowa adopcja polega na codziennym odmawianiu modlitwy w intencji nienarodzonego
dziecka zagrożonego aborcją.
Droga Krzyżowa dla dzieci w paraÞi NSPJ.
28 marca 2007 – po Mszy św. wieczornej
odbyło się spotkanie Rady Parafian.
25
W różnych momentach naszego życia
pojawia się to pytanie. Szukając na nie
odpowiedzi sięgamy do wykonywanej
pracy, zajmowanego stanowiska, osiągnięć, czasem powołujemy się na ludzi,
których znamy. Wszystkie te dziedziny są
oczywiście ważne, ale nie pomagają znaleźć odpowiedzi głębokiej, ostatecznej.
Kiermasz przedświąteczny w SP nr 2
Trwa Wielki Post – czas pokuty, reßeksji,
modlitwy i nawrócenia. Z pewnością wielu
z nas więcej niż zwykle poświęca czasu na
modlitwę, Drogę Krzyżową, Gorzkie Żale.
Zbliżają się rekolekcje paraÞalne. To dobry
moment na zastanowienie się nad tym pytaniem. Trzeba koniecznie wiedzieć kim
jestem, bym mógł tego bronić, żyć według
odnalezionej odpowiedzi.
Wspólnota Kościoła w Polsce zatrzymuje
się w tym roku nad słowami „Przypatrzcie
się powołaniu waszemu”. Jakiemu powołaniu
mam się przyglądać? Jakie mam powołanie?
Wspólne nam wszystkim, najczęściej otrzymane niedługo po narodzinach to powołanie do
więzi z Bogiem, do bycia Dzieckiem Bożym.
W czasie tegorocznych rekolekcji wielkopostnych chcę razem z Wami, drodzy ParaÞanie,
26
zatrzymać się nad Sakramentem Chrztu
Świętego. Wypływają z niego bardzo ważne
konsekwencje. Chrzest rozpoczyna drogę do
wiary dojrzałej, do pełnej miłości, mocnej
nadziei. Włącza mnie we wspólnotę Kościoła,
obmywa ze skutków grzechu pierworodnego,
udziela Ducha Świętego. Początek już nastąpił – to pewne. Co dzieje się z tym dobrym
zaczynem w moim życiu? Czy naprawdę żyję
jak przystało na Dziecko Boże?
W imieniu duszpasterzy i własnym pragnę zaprosić wszystkich na rekolekcje, które
rozpoczniemy już w niedzielę Palmową.
Spotkania są zaplanowane dla wszystkich.
Postarajmy się tak zagospodarować czas, by
jak najwięcej skorzystać ze spotkań z Bogiem przez sakramenty, słowo rekolekcyjne.
Już dziś zaplanujmy dzień spowiedzi, by nie
odkładać ją na ostatnią chwilę lub nie brakło
na nią czasu! Proszę wszystkich o modlitwę
w intencji tych rekolekcji. Zwracam się z tym
apelem szczególnie do osób chorych i starszych. Niech wasza gorąca modlitwa otwiera
niebo i wyprasza łaskę na te dni.
Serdecznie wszystkich pozdrawiam i do
zobaczenia na rekolekcjach.
Ks. Piotr Stawarz SDS, rekolekcjonista
Rekolekcje
wielkopostne
Parafia NSPJ
01 – 04 KWIETNIA 2007
a
i
n
e
z
s
o
r
p
Za
ijne
I Komun
Niedziela Palmowa – 1 kwietnia 2007 r.
7.00 – Msza św. z kazaniem dla wszystkich
11.00 – Msza św. z kazaniem – KURASZKÓW
12.30 – Msza św. z kazaniem dla dzieci
17.30 – Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym
ze zdjęciem
Twojego
dziecka
Wielki Poniedziałek,
Wtorek, Środa 2 – 3 – 4 kwietnia 2007
9.30 – Msza św. z kazaniem dla dzieci
14.00 – Spotkanie rekolekcyjne dla młodzieży Powiatowego Zespołu Szkół
16.00 – Msza św. z kazaniem dla młodzieży
gimnazjalnej
17.00 – Msza św. z kazaniem – KURASZKÓW
20.00 – Spotkanie rekolekcyjne dla młodzieży
Okazja do spowiedzi:
Spowiedź dla dorosłych – codziennie pół
godz. przed i podczas wszystkich Mszy św.
Spowiedź dla dzieci
– wtorek w godz. 9.00– 9.30.
Spowiedź dla młodzieży gimnazjalnej
– wtorek w godz. 15.30. – 16.00.
Spowiedź dla młodzieży
– wtorek od godz. 19.30.
Niepowtarzalna pamiątka!
Studio Graphito, Oborniki Śl., ul. Piłsudskiego 4
tel. 071/ 310 21 65, e-mail: [email protected]
Druk cyfrowy
27
źródeł, które zdają się być bardziej prawdopodobne, obaj nominaci pozostaną w obornickich
paraÞach. Ojciec Święty chce w ten sposób
podkreślić konieczność bezpośredniej pracy
duszpasterskiej również kardynałów. Z tego
też powodu na mocy specjalnej bulli papieskiej,
wbrew przepisom prawa kanonicznego (kanon
351. § 1.), nasi proboszczowie nie przyjmą
święceń biskupich. Jednakże aby podkreślić
szczególną godność, jaką zostali obdarzeni,
oba obornickie kościoły zostaną podniesione
Z tzw. dobrze poinformowanych źródeł do przez Ojca Świętego do rangi bazyliki większej
Redakcji dotarły bardzo wiarygodne infor- (oznacza to, iż będą to kościoły własne papieża
macje związane z osobami obu proboszczów z tronem papieskim).
obornickich paraÞi.
W związku z powyższymi nominacjami
Według naszych informatorów w dniu dzisiej- przypominamy naszym Czytelnikom, iż odtąd
szym, tj. 1 kwietnia 2007 r., Ojciec Święty Bene- należy zwracać się do naszych proboszczów
dykt XVI ogłosi nowe nominacje kardynalskie. stosując zwrot Wasza Eminencjo. Już niedługo
Nieoczekiwanie w gronie nowych kardynałów – po najbliższym konsystorzu – powinniśmy
pojawiły się dwa polskie nazwiska. Sprawa jest zobaczyć ich ubranych w kardynalski pas, piustym bardziej zaskakująca, iż nie są nimi biskupi, kę, biret oraz pelerynę koloru purpurowego. Na
lecz dobrze znani nam ks. Edward Seremet SDS uroczystości związane z przekazaniem insygni
i ks. Franciszek Jadamus SDS.
kardynalskich zaproszenie otrzymał również
Jak wyznał Ojciec Święty, tymi dwiema no- przedstawiciel naszego paraÞalnego pisma, tak
minacjami chciał uhonorować Towarzystwo Bo- więc będziemy mogli przekazać Wam, Drodzy
skiego Zbawiciela (salwatorianów), które obcho- Czytelnicy, opis tych wspaniałych uroczystodzi 125 lat swego istnienia. Osoba ks. Franciszka ści. ParaÞalny Oddział Akcji Katolickiej plaJadamusa jest, jak się okazało, doskonale znana nuje zorganizowanie specjalnej pielgrzymki do
Benedyktowi XVI, gdyż każdego dnia czyta on Watykanu, aby jak najwięcej naszych paraÞan
po polsku fragment książki naszego nominata mogło wziąć osobisty udział w tym wielkim
pt. „Uzdrowienie wewnętrzne w sakramencie święcie naszego lokalnego kościoła.
pokuty”. Podobno w najbliższym czasie lekPo powrocie Czcigodnych Nominatów z kontura ta stanie się obowiązkowa dla kapelanów systorza możemy spodziewać się w Obornikach
rezydujących w Watykanie. Nie do końca jasne wielkich uroczystości. Zjadą się wówczas do
są plany, jakie wiąże z naszymi
naszego miasta wszyscy polscy
KAN. 351. § 1. Kardynaproboszczami Benedykt XVI.
biskupi, wielu zagranicznych
Według niektórych poważnych łów ustanawia w sposób nie- gości, a także osobisty przedstawatykanistów, mieliby oni objąć skrępowany Biskup Rzymski, wiciel Ojca Świętego Benedykta
jedne z ważniejszych dykasterii wybierając ich spośród męż- XVI. O programie tych uroczyzn, którzy mają przynajwatykańskich (ks. Franciszek
czystości, a także o wszystkich
mniej święcenia prezbiteratu,
Jadamus – Kongregację ds. Kul- odznaczają się szczególną gościach poinformujemy w spetu Bożego i Dyscypliny Sakra- nauką, obyczajami, poboż- cjalnym numerze (a najprawmentów, a ks. Edward Seremet nością i roztropnością w za- dopodobniej numerach) naszej
– Kongregację ds. Ewangeliza- łatwianiu spraw. Ci, którzy nie paraÞalnej gazetki, która ukaże
cji Narodów). Jednakże według są jeszcze biskupami, powinni się w najbliższym czasie.
innych równie wiarygodnych przyjąć sakrę biskupią.
Sensacyjne
wiadomości
z Watykanu
28
2. dwukołowy pojazd;
3. tańcowała z nitką;
4. wchodzisz przez nie;
5. dom pszczół;
6. miasto Abrama (Rdz. 11,31);
7. Twoja rodzicielka;
8. obchodzi imieniny 26 V lub 2 XII;
9. duża Ola;
10. niedziela dla Żydów;
11. rozmnożył go Pan Jezus,
12. łóżko na drzewie;
13. może być do robienia zdjęć;
14. zabawka dziewczynek;
15. każdy z nas ma dwie;
16. pierwsza kobieta
Krzyżówkę przygotowała Agnieszka Wrzesińska
KRZYŻOWKA
1. Autor „Abecadła”;
29
WIELKI TYDZIEŃ – plan Służby Bożej
ŚWIĘTE
TRIDUUM PASCHALNE
•
•
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA
PAŃSKIEGO
Parafia NSPJ
600 – Msza św. Rezurekcyjna
WIELKI CZWARTEK
Nie ma Mszy św. o godz. 700
Pozostałe Msze św. w porządku niedzielnym
700-900 – okazja do spowiedzi
900 – odwiedziny chorych
• PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY
Msze św. w porządku niedzielnym
18 – Msza św. Wieczerzy Pańskiej
30
2100 – zakończenie adoracji w Ciemnicy
•
WIELKI PIĄTEK
700 – rozpoczęcie adoracji w Ciemnicy
Parafia JTiAP
• WIELKI CZWARTEK
7 -10 – okazja do spowiedzi
Dzień ustanowienia kapłaństwa i Eucharystii
10 30 – Droga Krzyżowa w Kuraszkowie
800-900 – Okazja do spowiedzi
11 – adoracja w Ciemnicy – dla dzieci
900 – Odwiedziny chorych
1700 – Msza św. w Golędzinowie i Kowalach
17 – Droga Krzyżowa dla dorosłych
18 30 – Liturgia Wielkiego Piątku
18 30 – Msza święta Wieczerzy Pańskiej
21 – zakończenie adoracji przy Bożym Grobie
2200 – Zakończenie adoracji w Ciemnicy
00
00
00
00
00
00
00
•
7
00
WIELKA SOBOTA
– rozpoczęcie adoracji przy Bożym Grobie
• WIELKI PIĄTEK
Dzień, w którym umarł Chrystus
800 – Adoracja Najświętszego Sakramentu
w Ciemnicy
9 -14 – święcenie pokarmów
(o każdej pełnej godzinie)
8 30-9 30 – Okazja do spowiedzi
13 – święcenie pokarmów w Morzęcinie Wielkim
900 – DROGA KRZYŻOWA DLA DOROSŁYCH
13 – święcenie pokarmów w Siemianicach
14 – święcenie pokarmów w Kuraszkowie
1700 – DROGA KRZYŻOWA DLA DZIECI
18 30 – Liturgia Męki Pańskiej
18 30 – Liturgia Wigilii Paschalnej
(na liturgię przynosimy ze sobą świece)
2000 – DROGA KRZYŻOWA
ULICAMI MIAST NA GRZYBEK
00
00
00
15
00
00
30
00
Sakrament Chrztu Œw.
przyjêli:
2200 – Zakończenie adoracji przy Bożym Grobie
w paraÞi JTiAP
W Wielki Piątek obowiązuje post ścisły,
tzn. abstynencja od pokarmów mięsnych oraz
jeden posiłek w ciągu dnia do syta. Pozostałe
posiłki cząstkowe.
8. Karolina Monika Rybka – 3.03.2007;
9. Sara Musielak – 18.03.2007;
Powstrzymujemy się od spożywania alkoholu.
•
800-2200 – Adoracja Najświętszego Sakramentu
przy Grobie Pańskim
800-1200 oraz 1600-1800 – Okazja do spowiedzi
Święcenie pokarmów w kościele
od 900 do 1600 o pełnych godzinach
Święcenie pokarmów na wioskach:
1300 – Wilczyn
13 30 – Kowale, Nowosielce
14 00 – Golędzinów, Piekary
1800 – LITURGIA WIGILII PASCHALNEJ
Liturgia światła, Liturgia Słowa, Liturgia
chrzcielna, Eucharystia – Msza święta
Wigilii Paschalnej
2200 – Zakończenie adoracji przy Bożym Grobie
W Wielką Sobotę na liturgię wieczorną
przynosimy ze sobą świece.
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA
PAŃSKIEGO
600 – Rezurekcja,
Pozostałe Msze święte jak w każdą niedzielę: 830 , 1100 , 1200 , 1700, 1900
•
5. Filip Maćkowiak – 3.03.2007;
6. Michał Adamkiewicz – 4.03.2007.
WIELKA SOBOTA
Dzień żałoby w Kościele
•
w paraÞi NSPJ
PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY
Porządek Mszy świętych niedzielny.
Msza św. z udzielaniem sakramentu
chrztu św. o 1230.
Odeszli do Pana po
wieczn¹ nagrodê:
w paraÞi JTiAP
8. Jerzy Ćwik, l. 56, zm. 26.02.2007;
9. Witold Słupik, l. 75, zm. 26.02.2007;
10. Florian Nowak, l. 83, zm. 28.02.2007;
11. Marianna Włodarczyk, l. 59,
zm. 5.03.2007;
12. Jadwiga Biłous, l. 98, zm. 12.03.2007;
13. Krystyna Jaworska, l. 70,
zm. 12.03.2007;
14. Wanda Daglis, l. 78, zm. 13.03.2007.
w paraÞi NSPJ
1. Krzysztof Ołdakowski, l. 57,
zm. 11.02.2007;
2. Helena Sanecka, l. 52, zm. 17.02.2007;
3. Zambert Juchniewicz, l. 66,
zm. 17.02.2007;
4. Gertruda Matecka, l. 88,
zm. 20.02.2007;
5. Janina Leś-Sulikowska, l. 82,
zm. 27.02.2007;
6. Józef Sipa, l. 82, zm. 28.02.2007;
7. Wacław Łojkuc, l. 74, zm. 28.02.2007;
8. Stanisław Marciniak, l. 91,
zm. 3.03.2007;
9. Katarzyna Michalkiewicz, l. 64,
zm. 14.03.2007;
10. Jadwiga Siemieniuk, l. 85,
zm. 16.03.2007.
31
Życzenia
„Jeżeli ktoś pozostaje
w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To
co dawne minęło, a oto
wszystko stało się nowe.
Wszystko zaś to pochodzi
od Boga, który pojednał
nas ze sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę
jednania. (...) Tak więc
w imieniu Chrystusa
spełniamy posłannictwo
jakby Boga samego, który
przez nas udziela napomnień.”
(2 Kor 5,17)
Z okazji minionych imienin ks. proboszczowi Edwardowi Seremetowi składamy najlepsze życzenia zdrowia, radości
i pokoju oraz aby sam nieustannie wzrastając w Chrystusie pomagał nam stawać się
nowym stworzeniem; by wypełniając swe
posłannictwo jednania z Bogiem
i udzielania napomnień spotykał
się ze zrozumieniem i doczekał się
błogosławionych i obﬁtych
owoców swej posługi.
Redakcja
Naszym drogim duszpasterzom
„Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę
z wami, zanim będę cierpiał. (...) wziął
chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: „To jest Ciało
moje, które za was będzie wydane: to
czyńcie na moją pamiątkę!”
Naszym drogim duszpasterzom z okazji
święta ustanowienia sakramentu kapłaństwa życzymy pogłębiania zażyłej przyjaźni
z Chrystusem, trwania z Nim w komunii
i promieniowania miłością, radością i pokojem pochodzącym z niej, oraz aby byli zdrowi
i zawsze spotykali na swoich drogach ludzi
gotowych im do pomocy.
Redakcja
ńc a
lask sło osi.
b
y
n
s
a
„J
wn
nadzieję
w serca zenie życia
d
I przebu mu głosi”.
ałe
c
światu
s t wa od
wień
błogosła tałego ora z
i
k
s
ła
h
Obfit yc
w yc hw s
lkaa Zmar t ziei Świąt Wie
s
tu
s
y
r
d
Ch
stkim
i na
ja wsz y
pokoju
lu
h
e
c
ll
y
A
łn
iego
m
pe
radosny com Obornick
z
h
c
y
n
w
no c
łado
m, w y k
y te tu
studento szenia Uniwers
y
”
Stowar z Wieku „ Atena
o
g
SU T W
Tr zecie
Z ar z ą d
składa
Nasza Parafia Pismo redagowane przez wiernych salwatoriańskich paraÞi Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. św. Judy
Tadeusza i Antoniego Padewskiego w Obornikach Śląskich.
Redakcja: Robert Wrzesiński (redaktor naczelny), ks. Wiesław Waldon (asystent kościelny), ks. Maciej Chwarścianek, Aldona
Dudek (korekta), Grzegorz Czerkas, Dorota Nikiporczyk (webmaster), Zbigniew Stachurski, Amelia Pasternak, Małgorzata
Pawlak, Jarosław Pawlak, Jolanta Olejniczak, Tadeusz Olejniczak, Barbara Wrzesińska.
Adres redakcji: „Nasza ParaÞa”, ParaÞa Rzymsko-Katolicka, ul. Stefana Kardynała Wyszyńskiego 23, 55-120 Oborniki Śląskie,
e-mail: [email protected], http://www.polska.lex.pl/prasa/Nasza-ParaÞa
Wydawca: Studio Graphito (tel. 071/ 310 21 65), nakład 550 egz.
Redakcja zastrzega sobie prawo zmiany tytu³ów, skracania i dokonywania korekty stylistycznej nades³anych tekstów.

NaszaParaf 2007_Nr_3_K do internetu_.indd

Transkrypt

Podobne dokumenty

Pielgrzymka do Ziemi Świętej

modlitwa do uzdrowicielki z lourdes - Parafia św. Maksymiliana Marii

XXIV Niedziela Zwykła PIERWSZE CZYTANIE Nr 186 / 16 września 2012 ISSN 2080-0010