objawy adhd u dzieci

Warto przeczytać
OBJAWY ADHD U DZIECI
...moje dziecko jest niegrzeczne, nie słucha moich próśb, nie potrafi
usiedzieć spokojnie, ciągle się kręci, nie może się dłużej skupić na jednej
czynności, często obraża się i wchodzi w konflikty z dorosłymi i
rówieśnikami,
skarżą
się
na
nie
nauczyciele...
Takie zachowanie u dzieci w ostatnim czasie nie należy do rzadkości, co z tym
począć, jeżeli nasze dziecko pasuje do tego opisu? Czy po prostu przeczekać?
Może z tego wyrośnie? A może pójść do lekarza, lub psychologa?
A może to ADHD?
ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej, to choroba
zaczynająca się we wczesnym dzieciństwie, najczęściej w pięciu pierwszych
latach życia. Aby pomóc dziecku, musisz zrozumieć, że ADHD u dzieci to nie
tylko problemy ze skupieniem uwagi czy ciągły ruch. Ta choroba zmienia
sposób, w jaki dziecko się zachowuje, myśli i czuje. ADHD objawia się
odrobinę inaczej u różnych dzieci. Niektóre będą się ciągle niespokojnie
wierciły, podrygiwały, nawet sobie tego nie uświadamiając. Inne będą patrzyły
w przestrzeń w bezruchu lub ciągle bujały w obłokach, co utrudnia
funkcjonowanie w szkole lub nawiązywanie przyjaźni z innymi dziećmi.
Pamiętaj, że objawy ADHD nie pojawiają się tylko w jednym miejscu (np. w
szkole). To zaburzenie powoduje problemy niezależnie od miejsca, w którym
dziecko się znajduje. Dziecko z ADHD może mieć problemy nie tylko z nauką,
ale i nawiązywaniem przyjaźni oraz kontaktem z rodzicami.
1
Co powinno wzbudzić nasz niepokój w zachowaniu dziecka?
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
ciągle się porusza, wierci się, wykonuje szybkie, niepotrzebne ruchy,
podryguje
biega, chodzi, podskakuje, nawet jeśli wszyscy wokół niego siedzą
ma problemy z czekaniem na swoją kolej, zarówno podczas zabawy, jak i
rozmowy
nie kończy tego, co zaczęło
potrafi bardzo szybko znudzić się już bo kilku chwilach zabawy czy
czynności
ciągle jest zamyślone na tyle, że masz wrażenie, iż żyje w innym świecie
mówi, kiedy inni starają się coś powiedzieć
działa, zanim zdąży pomyśleć
ciągle rozprasza się tym, co dzieje się wokół
ma ciągłe problemy z pracą na lekcjach i pracą domową
łatwo i często się denerwuje
wszystkiego musi dotknąć
dokucza kolegom
jest bardzo gadatliwe
nie umie się skoncentrować na jednej czynności
źle zapamiętuje szczegóły
nie słucha poleceń rodziców
psoci, czasami nieumyślnie psuje różne rzeczy lub je gubi.
Co charakterystyczne, aktywność dziecka nadpobudliwego zwykle jest
dość chaotyczna, nie służy określonemu celowi.
Jakie mogą być konsekwencje psychologiczne?
• Dziecko, jest często karane za swoje objawy,
• Słyszy, że jest niegrzeczne, leniwe, nie słucha, przeszkadza, przez co widzi
siebie jako osobę gorszą od innych, nieudaną, złą,
• Często reaguje na bodźce zbyt mocno, agresywnie lub wycofuje się i rezygnuje
z wszelkich usiłowań,
• Nie ma wielu kolegów
• Często jest wyśmiewany, bo swoim „złym” zachowaniem skupia na sobie
uwagę.
Zmiana takiej sytuacji jest dosyć trudna.
2
JAK MOŻNA POMÓC?
• Organizując im środowisko zewnętrzne ( uporządkowane otoczenie).
• Więcej zrozumienia, tolerancji i cierpliwości ze strony dorosłych.
• Wprowadzaj porządek i rutynę. Większość dzieci lubi, kiedy rytm dnia jest
stały.
• Ograniczaj bodźce (głośna muzyka, telewizor, gry komputerowe). Niech
wykonuje tylko jedną czynność np. je obiad, ale bez włączonego radia lub
telewizora. Ponieważ dziecko łatwo się rozprasza, należy się starać by w domu
był spokój, mogło się skupić na jednej czynności.
• Mów jasno i wyraźnie.
• Staraj się planować. Dzieci nadpobudliwe wytrąca z równowagi wszystko, co
jest nagłe i niespodziewane. Dlatego jest dobrze w domu.
• Przewiduj za dziecko wydarzenia. Rozkładaj jego przyszłe zadania na prostsze.
• Zadbaj o miejsce pracy dziecka. Miejsce do pracy powinno być jasne i nie
zagracone.
• Kąpiel dziecka traktuj jako doskonały moment do relaksu i wyciszenia.
• Staraj się interweniować w sytuacjach konfliktowych, w jakie uwikłało się
twoje dziecko, reguluj jego zachowania, ucz go innego sposobu negatywnych
uczuć.
• Zachęcaj dziecko do wykonywania różnego rodzaju prac plastycznych, które
pomogą mu uzewnętrznić jego uczucia.
• Staraj się dostosować tempo pracy i zabawy do możliwości psychofizycznych
dziecka.
• Zapewnij dziecku specjalistyczną pomoc psychologiczno - pedagogiczną w
momencie, gdy dziecko zaczyna mieć problemy w nauce.
• Daj dziecku szansę wypowiadania się, jednocześnie porządkuj jego
wypowiedzi, pamiętając o tym, że dziecko ma skłonność do udzielania
pochopnych odpowiedzi.
• Staraj się budzić zainteresowania dziecka i angażować go w bardzo
konkretnym działaniu.
• Bądź elastycznym rodzicem. Pamiętaj, że twoje wypróbowane metody
wychowawcze mogą cię zawieść.
• Nie obwiniaj się.
• Ucz się skutecznych metod radzenia sobie w trudnych sytuacjach.
• Staraj się konfrontować dziecko z konsekwencjami swoich zachowań.
• Staraj się współpracować z przedszkolem, do którego uczęszcza twoje dziecko
- dbaj o jego pozytywny wizerunek w oczach innych.
3
• Możesz, po konsultacji z lekarzem podawać leki.
• Baw się razem z dzieckiem. Są zabawy, które powoli, ale dość skutecznie
mogą pomóc wyciszyć dziecko i poprawić jego funkcjonowanie szkolne i
społeczne
• Przypominaj dziecku o pewnych obowiązkach, umieszczając, np. karteczki z
różnymi napisami w widocznych miejscach.
• Podsuwaj dziecku rozwiązania alternatywne. Zamiast mówić, żeby przestało
coś robić, staraj się mu posunąć, co mogłoby zacząć robić.
Pamiętaj o dziesięciu podstawowych prośbach dziecka
nadpobudliwego, które zawierają całą esencję i wykładnię
skutecznego postępowania z dzieckiem nadpobudliwym.
Oto one :
1. Pomóż mi skupić się na jednej czynności.
2. Chcę wiedzieć, co się zdarzy za chwilę.
3. Poczekaj na mnie, pozwól mi się zastanowić.
4. Jestem w kropce, nie potrafię tego zrobić, pokaż mi wyjście z tej sytuacji.
5. Chciałbym od razu wiedzieć, czy to, co robię, jest zrobione dobrze.
6. Dawaj mi tylko jedno polecenie naraz.
7. Przypomnij mi, żebym się zatrzymał i pomyślał.
8. Dawaj mi małe zadania do wykonania, kiedy cel jest daleko gubię się.
9. Chwal mnie chociaż raz dziennie, bardzo tego potrzebuję.
10. Wiem, że potrafię być męczący, ale czuję, ze rosnę, kiedy okazujesz mi, jak
mnie kochasz!
ADHD to zespół objawów, z których czasami się wyrasta, ale które są i nie
można ich zmienić, można natomiast modyfikować otoczenie, stwarzając
dziecku korzystniejsze warunki zdobywania wiedzy i przebywania w
grupie.
Dołóżmy więc wspólnie wszelkich starań, by jak najwcześniej zauważyć
nadpobudliwe dziecko, by nasze dziecko było szczęśliwe, a my razem z nim.
4