Stary Testament - Księga Hioba - streszczenie i

Stary Testament - Księga Hioba - streszczenie i
podstawowe informacje o Księdze Hioba
Księga Hioba jest jednym z najważniejszych i najszerzej
komentowanych tekstów, które weszły w skład Starego Testamentu.
Określenie dokładnej daty jej powstania oraz autora jest kwestią
problematyczną. Tradycja orzeka na ten temat, iż Księga ta powstała za
czasów Mojżesza, który miałby także być jej autorem. Natomiast
badacze zwracają się raczej ku okresowi ok. V w. p.n.e. Uważają oni
również, że dzieło to miało wielu autorów, o czym może świadczyć jego
niejednorodna forma (od poematu po prozę).
Księga Hioba jest tekstem dydaktycznym. Jej celem, podobnie jak
innych dzieł tego typu, było przekazanie najważniejszych wartości i
nauk, które okazują się niezbędne do życia zgodnego z wolą Boga. W
przypadku samej Księgi Hioba najbardziej znaczącymi kwestiami
okazują się cierpienie, miłość, wiara i posłuszeństwo. Na przykładzie
losów starca z krainy Us ukazane zostało, iż człowiek nigdy nie
powinien odwracać się od Boga. Stwórca zawsze czuwa nad Swoimi
dziećmi i w każdym momencie gotów jest im pomóc. Natomiast każde
cierpienie trzeba znosić godnie i z pokorą. Właśnie taki przykład daje
swoją postawą Hiob.
Budowę Księgi Hioba można uznać za trójdziałową. Najpierw pojawia
się wstęp, w którym zostaje zarysowana cała sytuacja – przedstawienie
Hioba oraz przytoczenie dwóch rozmów Boga z Szatanem i ich
niezwykle ważnych skutków dla starego mieszkańca krainy Us. W
drugiej części do Hioba przychodzą jego przyjaciele, którzy
rozpoczynają lament nad pokrzywdzonym starcem. Następnie
odbywają się rozmowy między przybyszami a Hiobem. W trzeciej,
zarazem najkrótszej części przedstawione zostają dalsze losy
tytułowego bohatera oraz jego przyjaciół – ukaranych przez Boga za
słowa skierowane do starego mieszkańca krainy Us.
Zanim przyjrzymy się nieco bliżej historii przedstawionej w Księdze
Hioba, trzeba dodać, że tekst ten postrzegany jest dzisiaj jako jeden z
najważniejszych i najbardziej uniwersalnych spośród tych, które weszły
w skład Starego Testamentu. Podjęta w nim refleksja na temat
cierpienia wydaje się być wciąż aktualna i inspirująca.
Tytułowy bohater – Hiob – był człowiekiem niezwykle zamożnym,
żyjącym zgodnie z Bożymi przykazaniami oraz unikającym grzechu.
Oprócz olbrzymiego majątku materialnego, posiadał on także liczną i
wspaniałą rodzinę. Postać taka nie mogła umknąć uwadze Szatana,
który za wszelką cenę chciał udowodnić Bogu, że ludzie nie kochają
swego Stwórcy bezinteresownie. Kiedy Pan pokazał swemu
przeciwnikowi Hioba, Szatan uznał, że pozbawiony majątku starzec
stanie się innym, już złorzeczącym Bogu człowiekiem. Wtedy Stwórca,
wierząc w miłość Hioba, postanowił oddać Szatanowi władzę nad jego
majątkiem.
Już kilka dni później do starca przybyli pierwsi posłańcy, którzy
przynieśli mu fatalne wieści o tym, co stało się z jego rodziną i
majątkiem. Chociaż wszystko przepadło, Hiob nie odwrócił się od Boga,
lecz ogolił głowę i oddał pokłon Stwórcy. Nieco poirytowany tym faktem
Szatan postanowił, że jeszcze bardziej dotknie starca i zesłał na niego
trąd. Także to nie złamało Hioba, który nadal twierdził, że trzeba godnie
przyjmować to, co zsyła ludziom Bóg.
Wieść o krzywdzie, jaka spotkała Hioba, prędko rozeszła się po okolicy.
Wkrótce przybyli do niego pragnący wesprzeć go w trudnych chwilach
przyjaciele. Po siedmiodniowym milczeniu i kontemplowaniu straty,
doszło między nimi do pierwszych rozmów. Najpierw przemówił Elifaz z
Temanu. Doszukiwał on się jakiegoś przewinienia w postępowaniu
Hioba, gdyż nie wierzył w to, że ludzie cierpią bez jakiejkolwiek winy.
Kolejni przyjaciele starca z Us także próbowali odkryć przyczynę jego
straty. Bildad ze Szuach uważał, iż przewinić musieli synowie Hioba, a
zaistniała sytuacja jest skutkiem ich działań. Następnie bliscy
tytułowego bohatera zaczęli doradzać mu, by pojednał się z Bogiem i
prosił Stwórcę o przywrócenie mu życiowego powodzenia. Hiob z każdą
chwilą stawał się coraz bardziej rozżalony. Nie wiedział, za co spotkała
go kara, był bowiem pewien, że nie popełnił żadnego grzechu.
Wtedy przemówił mędrzec Elihu. Zarzucił on przyjaciołom Hioba, iż nie
napomnieli go, a samego starca skrytykował ze bezbożne i pyszne
słowa. Wkrótce przemówił Bóg i skierował do Hioba bardzo ważne
przesłanie. Starzec ukorzył się przed Stwórcą i przeprosił Pana za
swoje postępowanie. Wtedy Bóg przemówił jeszcze raz i nakazał
przyjaciołom Hioba złożyć z siebie ofiarę całopalną, gdyż dawali oni złe
świadectwo o Najwyższym. Natomiast Hiob, który wciąż nie odwrócił się
od swego Pana, został przezeń wynagrodzony – nie tylko odzyskał
majątek i rodzinę, ale także stał się bogatszy i żył jeszcze 140 lat
oglądając, jak rozwija się jego potomstwo.