Ortodontyczne przesuwanie zębów a ubytki kości przyzębia

Ortodontyczne przesuwanie zębów a ubytki kości przyzębia: uzasadnienie,
czas i implikacje kliniczne
Orthodontic movement and periodontal bone defects: Rationale, timing, and
clinical implications
Daniele Cardaropoli, Lorena Gaveglio, Ramzi V. Abou-Arraj
STRESZCZENIE
Zaawansowane zapalenie przyzębia może się charakteryzować powstawaniem kieszonek
podzębodołowych, pionowych ubytków kostnych oraz potencjalnie patologicznymi migracjami
zębów. W planowaniu leczenia zaawansowanego zapalenia przyzębia często konieczne jest
podejście interdyscyplinarne. Niechirurgiczne oraz chirurgiczne leczenie periodontologiczne
zapewnia kontrolę infekcji, natomiast leczenie ortodontyczne przywraca prawidłowe ustawienie
zębów, które uległy migracji. Dla uniknięcia dalszej utraty tkanek przyzębia aktywne
ortodontyczne przesuwanie zębów musi być zawsze poprzedzone właściwym leczeniem
periodontologicznym. Dlatego leczenie ortodontyczne nie jest już przeciwwskazane u pacjentów
z kontrolowaną chorobą przyzębia. Można przesuwać zęby, wprowadzając je do ubytków
pionowych kości, uzyskując zamknięcie ubytku, odbudowę kości, a potencjalnie także
odtworzenie przyczepu. Stymulacja ortodontyczna, działając na poziomie więzadła ozębnej,
wywiera pozytywny wpływ na jakość procesów gojenia ran w obrębie tkanek przyzębia,
zwłaszcza jeśli ortodontyczne przemieszczanie zębów zostanie podjęte wkrótce po leczeniu
chirurgicznym. Jeśli w obrębie ubytków pionowych przeprowadzi się zabiegi augmentacji,
materiał kościozastępczy nie uniemożliwia ortodontycznego przesuwania zębów, które wydaje
się nasilać procesy gojenia ubytku. W niniejszym artykule opisano skutki ortodontycznego
wprowadzania zębów w obszar pionowych ubytków kości sąsiadujących z zębami, które uległy
patologicznej migracji.
ABSTRACT
Advanced periodontitis may be characterized by the formation of infrabony pockets, infrabony
defects, and possible pathologic tooth migration. An interdisciplinary approach is often required
in planning the treatment of advanced periodontitis. Periodontal nonsurgical and surgical
therapies control the microbial infection whereas orthodontict herapy realigns the migrated teeth.
To avoid further periodontal breakdown, active orthodontic movement must always follow
proper periodontal therapy. Consequently, orthodontic treatment is no longer ac ontraindication
in patients with controlled periodontal disease. Teeth can be moved into infrabony defects,
leading to defect closure, bone fill, and possibly new attachment formation. Orthodontic
stimulation at the periodont alligament level has positive effects on the quality of periodontal
wound healing, especially when orthodontic movement starts shortly after surgical periodont
altreatment. When the infrabony defects ares ubject to augmentation procedures, the graft
material does not impede orthodontic tooth movement that seems to enhanced efect healing. The
present article describes the effects of orthodontic movement into infrabony defects adjacent to
pathologically migrated teeth.