8151/12 gt DGI 1A RADA UNII EUROPEJSKIEJ Bruksela, 27 marca

Transkrypt

RADA
UNII EUROPEJSKIEJ
Bruksela, 27 marca 2012 r. (28.03)
(OR. en)
8151/12
Międzyinstytucjonalny nume r
referencyjny:
2012/0055 (COD)
ENV
MAR
TRANS
COMER
CODEC
WNIOSEK
Od:
Data:
Nr dok. Kom.:
Dotyczy:
239
29
99
68
807
Komisja Europejska
23 marca 2012 r.
COM(2012) 118 final
Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
w sprawie recyklingu statków
Delegacje otrzymują w załączeniu wniosek Komisji przekazany wraz z pismem przewodnim od
dyrektora Jordiego AYETA PUIGARNAUA Sekretarzowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej
Uwe CORSEPIUSOWI.
Zał.: COM(2012) 118 final
8151/12
gt
DGI 1A
PL
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 23.3.2012 r.
COM(2012) 118 final
2012/0055 (COD)
Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
{SWD(2012) 45 final}
{SWD(2012) 47 final}
UZASADNIENIE
1.
KONTEKST WNIOSKU
1.1.
Ogólny kontekst i podstawa wniosku
Nieekologiczne i niebezpieczne praktyki w zakresie demontażu statków pozostają poważnym
problemem. Pod koniec okresu eksploatacji większość dużych komercyjnych statków
morskich podlega demontażowi w zakładach stosujących metody łączące się z poważnymi
konsekwencjami dla środowiska i zdrowia. Te negatywne aspekty recyklingu statków
uniemożliwiają jego przekształcenie w naprawdę zrównoważony sektor gospodarki.
Sytuacja ulegnie prawdopodobnie pogorszeniu na skutek dużej liczby statków
przewidzianych do demontażu w najbliższych latach z uwagi na nadmierną zdolność
połowową floty światowej, która jak się ocenia, pozostanie problemem przez co najmniej 5 do
10 lat. Ponadto oczekuje się, że większość statków demontowanych w związku ze zbliżającą
się datą wycofania zbiornikowców jednokadłubowych (2015 r.) trafi do zakładów
o najniższych standardach.
Rozporządzenie w sprawie przemieszczania odpadów 1 wdraża w Unii Europejskiej wymogi
Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów
niebezpiecznych. Wdraża ono również przepisy dotyczące poprawki do konwencji (tzw.
poprawkę w sprawie zakazu), która zakazuje wywozu odpadów niebezpiecznych poza OECD.
Poprawka ta nie weszła jeszcze w życie na szczeblu międzynarodowym ze względu na brak
ratyfikacji.
Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie przemieszczania odpadów statki pływające pod
banderami UE przeznaczone do demontażu klasyfikuje się jako odpady niebezpieczne,
ponieważ zawierają substancje niebezpieczne. Jako takie, statki te można demontować
jedynie w krajach OECD. Jednak prawodawstwo w tej dziedzinie jest prawie zawsze omijane
przez statki pływające pod banderami UE2 sprawiając tym samym, że zarówno zasady
międzynarodowe jak i przepisy Unii stają się nieskuteczne.
Tak powszechny brak przestrzegania przepisów wynika głównie z braku możliwości
przerobowych w zakresie recyklingu dostępnych w ramach OECD, w szczególności
w odniesieniu do największych statków. Istniejące na poziomie europejskim możliwości
przerobowe są wykorzystywane do celów demontażu małych statków i statków rządowych,
ale nie w odniesieniu do dużych handlowych statków morskich. Podobnie jak przemysł
stoczniowy, również demontaż statków przeniósł się w ciągu ostatnich kilku dekad z krajów
europejskich do krajów nienależących do OECD ze względów ekonomicznych (popyt na stal,
niskie koszty pracy, brak internalizacji kosztów środowiskowych). W rezultacie tworzenie
dodatkowych możliwości przerobowych w zakresie demontażu statków w Europie nie było
ekonomicznie uzasadnione.
1
2
PL
Rozporząd zenie (W E) nr 1013/ 2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r.
w sprawie przemieszczania odpadów
W 2009 r. ponad 90% statków pły wających pod banderami UE zdemontowano poza OECD, przede
wszystkim w A zji Południowej.
2
PL
Znaczne możliwości przerobowe w zakresie recyklingu istnieją poza OECD w Chinach,
Indiach, Pakistanie i Bangladeszu. Oczekuje się, że zakłady położone w OECD, w Chinach,
jak również niektóre zakłady znajdujące się w Indiach, będą w stanie spełnić wymogi
konwencji z Hongkongu do 2015 r.
Obecnie dostępne możliwości przerobowe w Chinach (2,83 mln ton wyporności statku
pustego 3 w 2009 r.) w rzeczywistości są całkowicie wystarczające aby przetworzyć wszystkie
statki pływające pod banderami UE do roku 2030 (maksymalne roczne możliwości
przerobowe w okresie 2012-2030 wyniosą 1,88 mln ton wyporności statku pustego),
a wkrótce ma rozpocząć działalność nowy zakład o możliwościach przerobowych
wynoszących 1 mln ton wyporności statku pustego. Jest to wynik działań podjętych przez
władze publiczne mających w szczególności na celu promowanie ekologicznych możliwości
przerobowych w zakresie recyklingu oraz zamknięcie niespełniających wymogów zakładów,
a także inwestycji w bezpieczne i należycie działające stocznie złomowe, dokonanych przez
odpowiedzialnych europejskich właścicieli statków.
Po drugie, obecna sytuacja na rynku recyklingu statków sprzyja zakładom w Bangladeszu,
Indiach i (w mniejszym stopniu) Pakistanie, podczas gdy ich konkurenci w UE, Turcji
i Chinach stosujący wyższe standardy techniczne są w stanie działać jedynie na rynkach
niszowych, takich jak recykling małych statków, statków rządowych, w tym okrętów
wojennych, lub floty zaangażowanych właścicieli statków.
Wreszcie, obecne prawodawstwo nie jest dostosowane do specyfiki statków. Określenie,
kiedy statek staje się odpadem jest trudne. Decyzje właścicieli statków, czy poddać
recyklingowi dany statek czy też nie, podejmowane są w oparciu o ekonomiczne porównanie
kosztów i korzyści utrzymania statku w eksploatacji z kosztami i korzyściami wynikającymi
z jego demontażu.
Jeżeli decyzja podejmowana jest w momencie, gdy statek znajduje się na wodach
międzynarodowych lub na wodach podlegających jurysdykcji państwa, w którym prowadzi
się recykling, wówczas stosowanie procedur, o których mowa w rozporządzeniu w sprawie
przemieszczania odpadów okazuje się bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. Co więcej, statki
handlowe opuszczające porty i wody Europy zazwyczaj wykorzystują ostatni rejs aby
dostarczyć towary do Azji, zanim zostaną poddane demontażowi. W przypadku, gdy
właściciel statku nie deklaruje zamiaru demontażu statku w chwili opuszczenia portu UE,
właściwe władze nie mogą w ogóle interweniować. Rozporządzenie w sprawie
przemieszczania odpadów określa prawa i obowiązki państwa wywozu, państwa przywozu
oraz, w razie potrzeby, państw tranzytu. Państwa portu jednak nie zawsze są informowane
o zamiarze właściciela statku przeprowadzenia recyklingu statku. Ponadto zdarza się, że
statek zostaje sprzedany innemu podmiotowi pozornie w celu dalszego prowadzenia
działalności handlowej, po czym natychmiast zostaje skierowany do stoczni złomowej.
W celu zastosowania obowiązującego prawodawstwa, a w szczególności zakazu wywozu
statków wycofanych z eksploatacji poza OECD, państwa członkowskie musiałyby dokonać
nieproporcjonalnego wysiłku w zakresie egzekwowania przepisów z uwagi na brak
możliwości przerobowych w zakresie recyklingu w ramach OECD, jak również z uwagi na
3
PL
Masę statku zło mo wanego najczęściej wyraża się w tonach wyporności statku niezaładowanego (LDT –
light displacement tonnes). Oblicza się ją nie uwzględniając masy ładunku, paliwa, wody balastowej
itp. i mn iej więcej odpowiada ona masie stali statku.
3
PL
fakt, że każdy statek ma prawne możliwości zmiany państwa rejestracji (tzw. „państwo
bandery”).
W celu poprawy sytuacji, strony konwencji bazylejskiej wezwały, w 2004 r.,
Międzynarodową Organizację Morską (IMO) do opracowania obowiązkowych wymogów
dotyczących recyklingu statków 4 . W 2006 r. strony konwencji bazylejskiej z zadowoleniem
przyjęły kroki podjęte przez IMO w celu opracowania projektu konwencji w sprawie
recyklingu statków oraz uznały, że należy unikać powielania instrumentów mających ten sam
cel. Strony zostały zaproszone do przeprowadzenia oceny stopnia kontroli i egzekwowania
określonego w konwencji bazylejskiej w całości oraz ocenę spodziewanego poziomu kontroli
i egzekwowania, jaki ma zostać zapewniony w projekcie Konwencji w sprawie recyklingu
statków w całości, i o porównanie tych dwóch konwencji 5 .
Międzynarodowa Konwencja z Hongkongu w sprawie bezpiecznego i ekologicznego
recyklingu statków (zwana dalej konwencją z Hongkongu) została przyjęta w maju 2009 r.
przez Międzynarodową Organizację Morską. Konwencja ta, w momencie wejścia w życie,
nałoży na strony (w tym państwa członkowskie UE) obowiązek przeprowadzania demontażu
dużych statków handlowych tylko w tych krajach, które są stronami konwencji. Wśród nich
mogą również znaleźć się kraje azjatyckie, których stocznie złomowe będą musiały spełniać
normy uznane na szczeblu międzynarodowym (tzn. na poziomie wyższym niż obecnie).
Zakłady te będą musiały przetwarzać statki pochodzące z krajów niebędących stronami,
w sposób podobny do statków pływających pod banderą stron konwencji (klauzula
o „zaprzestaniu bardziej przychylnego traktowania”).
Konwencję z Hongkongu przyjęto w 2009 r., lecz by wejść w życie i zacząć przynosić wyniki
musi ona zostać ratyfikowana przez wystarczającą liczbę dużych państw bandery i państw,
w których prowadzi się recykling. Zgodnie z przewidywaniami nie nastąpi to przed 2020 r.
Konwencja ta wejdzie w życie dwadzieścia cztery miesiące od dnia, w którym spełnione
zostaną następujące warunki:
–
nie mniej niż 15 państw podpisze ją bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia, lub złoży wymagany dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia
lub przystąpienia;
–
połączona wartość ich flot handlowych stanowić będzie nie mniej niż 40%
pojemności brutto światowej żeglugi handlowej; oraz
–
łączna maksymalna roczna wielkość recyklingu statków w okresie poprzednich 10
lat stanowi nie mniej niż 3 procent łącznej pojemności brutto żeglugi handlowej tych
samych państw.
Strony konwencji bazylejskiej z zadowoleniem powitały przyjęcie konwencji z Hongkongu
w 2010 r. 6 i rozpoczęły wstępną ocenę, mającą ustalić czy konwencja z Hongkongu ustanawia
poziom kontroli i egzekwowania przepisów równoważny z poziomem ustanowionym
w konwencji bazylejskiej 7 .
4
5
6
7
PL
Decyzja VII/ 26 w sprawie eko logicznego zarządzania demontażem statków przy jęta podczas 7.
Konferencji St ron konwencji bazylejskiej.
Zob. decyzja VIII/ 11 http://archive.basel.int/meetings/cop/cop8/docs/16eREISSUED.pdf
Decyzja OEW G-VII/12 o ekologiczny m zarząd zaniu demontażem statków.
Zob. decyzja, OEW G VII/ 12 http://archive.basel.int/meetings/oewg/oewg7/docs/21e.pdf.
4
PL
Unia Europejska i jej państwa członkowskie zakończyły swoją ocenę w kwietniu 2010 r.,
w której stwierdzono, że konwencja z Hongkongu wydaje się zapewniać poziom kontroli
i egzekwowania, co najmniej równoważny z poziomem przewidzianym w konwencji
bazylejskiej w odniesieniu do statków, które są sklasyfikowane jako odpady na mocy
konwencji bazylejskiej 8 .
W październiku 2011 r., strony konwencji bazylejskiej wezwały do ratyfikacji konwencji
z Hongkongu w celu umożliwienia jej wejścia w życie 9 .
Komisja przyjęła zieloną księgę w sprawie lepszych warunków demontażu statków w 2007 r.
a w 2008 r. komunikat, w którym proponuje strategię UE dotyczącą demontażu statków 10 .
Strategia ta koncentruje się na środkach służących poprawie warunków demontażu statków,
tak szybko jak to możliwe, w tym również w okresie przejściowym przed wejściem w życie
konwencji z Hongkongu: tj. dotyczących kluczowych elementów konwencji: zachęca
przedsiębiorstwa do dobrowolnych działań, do zapewniania pomocy technicznej i wsparcia
krajom rozwijającym się oraz do lepszego egzekwowania obecnego prawodawstwa. Dzięki
strategii zrealizowano następujące cele:
–
przyjęto konwencję, która przyczyni się do zwiększenia recyklingu statków, dzięki
dostosowaniu procedur do specyfiki statków oraz ustanowieniu szczegółowych
wymagań, które zmodernizowane stocznie złomowe będą musiały spełniać;
–
wspiera się dobrowolne działania podejmowane przez sektor nim konwencja wejdzie
w życie, takie jak:
dobrowolne stosowanie konwencji oraz wytycznych
opracowywanie wykazów materiałów niebezpiecznych),
(na
•
przyjęcie ekologicznych umów sprzedaży,
•
inwestycje w bezpieczne i należycie działające stocznie złomowe;
przykład
–
przeprowadzono ekspertyzy, badania i projekty pilotażowe w celu oceny postępów
oraz aby wspierać lepsze technologie recyklingu statków w odniesieniu do statków
mniejszych, niż te objęte konwencją z Hongkongu i innych statków,
–
Komisja podjęła działania mające na celu lepsze wdrożenie rozporządzenia
w sprawie przemieszczania odpadów w momencie otrzymania powiadomienia, że
konkretne statki zostaną skierowane do demontażu,
–
udzielono wsparcia państwom, w których prowadzi się recykling statków w formie
dotacji w ramach tematycznego programu na rzecz środowiska i zrównoważonego
zarządzania zasobami naturalnymi włączając w to energię (ENRTP) na rzecz
„Globalnego programu zrównoważonego recyklingu statków” zarządzanego
8
9
10
PL
•
Wniosek Unii Eu ropejskiej i jej państw członko wskich mo żna znaleźć na stronie internetowej:
http://archive.basel.int/ships/oewg-vii12-co mments/comments/eu.doc
Decyzja X/AA o ekologiczny m demontażu statków przyjęta w ramach 10. Konferencji Stron konwencji
bazylejskiej.
Ko munikat COM (2008) 767 wersja ostateczna z dnia 19 listopada 2008 r. przedstawiający strategię UE
dotyczącą lepszych warunków demontażu statków, oraz dotyczącej jej ocenę skutków w dokumencie
roboczym służb Ko misji SEC (2008) 2846
5
PL
wspólnie przez Sekretariat konwencji bazylejskiej, Międzynarodową Organizację
Morską i Międzynarodową Organizację Pracy.
1.2.
Cel wniosku
Celem rozporządzenia w sprawie recyklingu statków jest znaczne zmniejszenie negatywnych
skutków związanych z recyklingiem statków pływających pod banderami UE, szczególnie
w Azji Południowej, bez tworzenia niepotrzebnych obciążeń ekonomicznych. Proponowane
rozporządzenie wprowadza w życie wcześniejsze wdrożenie wymogów konwencji
z Hongkongu, przyśpieszając proces jej wejścia w życie na całym świecie.
1.3.
Obowiązujące przepisy w dziedzinie, które j dotyczy wniosek
Wniosek dotyczy przyjęcia rozporządzenia w sprawie recyklingu statków. Nowe
rozporządzenie ma na celu zastąpienie obowiązującego rozporządzenia (WE) nr
1013/2006 11 w odniesieniu do statków objętych konwencją z Hongkongu.
2.
WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ
OCENA SKUTKÓW
2.1.
Konsultacje z zainteresowanymi stronami
W trakcie opracowywania oceny skutków uzupełniającej niniejszy wniosek legislacyjny,
Komisja skonsultowała się z zainteresowanymi stronami i skorzystała z pomocy ekspertów
zewnętrznych w ramach konsultacji społecznych w terminie od kwietnia do czerwca 2009 r.
oraz czterech warsztatów specjalistycznych.
Większość zainteresowanych stron wyraziła jasno poparcie dla bezzwłocznej ratyfikacji
konwencji z Hongkongu przez państwa członkowskie UE aby, zachęcając inne państwa do jej
ratyfikacji, przyspieszyć jej wejście w życie. Wiele zainteresowanych stron popiera szybkie
wprowadzenie w życie konwencji przez UE, ponieważ jest zdania, że dalsze oczekiwanie na
jej wejście w życie jest niedopuszczalne, w sytuacji gdy prowadzący demontaż statków
pracownicy nieustannie padają ofiarą śmiertelnych wypadków lub odnoszą obrażenia
w miejscu pracy i gdy nadal powstają znaczne szkody dla środowiska. Niektóre
z zainteresowanych stron uważają, że UE nie powinna nakładać żadnych dodatkowych
wymogów wykraczających poza konwencję. Nadesłane materiały, streszczenie odpowiedzi
uzyskanych
w ramach
konsultacji
publicznych
i sprawozdania
z warsztatów
z zainteresowanymi stronami są dostępne w internecie 12 .
Parlament Europejski, Europejski Komitet Ekonomiczny i Społeczny oraz Rada omówiły
komunikat i przyjęły odpowiednio: rezolucję w dniu 26 marca 2009 r. 13 , opinię w dniu 13
11
12
13
PL
Rozporząd zenie (W E) nr 1013/ 2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r.
w sprawie przemieszczania odpadów
http://ec.europa.eu/environment/waste/ships/index.ht m
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P6-TA-20090195+0+DOC+XM L+V0//PL&language=PL
6
PL
maja 2009 r. 14 i konkluzje w dniu 21 października 2010 r. 15 dotyczące strategii UE
w odniesieniu do lepszych warunków demontażu statków.
2.2.
Ocena skutków
Komisja dokonała oceny skutków w celu rozważenia możliwości opracowania systemu
recyklingu statków, który może być skutecznie egzekwowany. W analizie rozważono skutki
gospodarcze, społeczne i środowiskowe poszczególnych wariantów.
Zalecenia Rady ds. Oceny Skutków (IAB – Impast Assessment Board) zostały wzięte pod
uwagę, a główne zmiany obejmują: potrzebę jaśniejszego zdefiniowania problemu, bardziej
przejrzyste przedstawienie działań już podjętych przez państwa prowadzące recykling statków
w ramach podstawowego scenariusza, wzmocnienie logiki interwencji oraz lepsze powiązanie
między celami szczegółowymi i operacyjnymi oraz problemami i czynnikami, a także
wzmocnienie oceny opcji politycznych, w szczególności w zakresie potencjalnych przyszłych
trudności związanych z egzekwowaniem przepisów i ich przestrzeganiem.
Jedynie pakiet D w pełni spełnia założone cele, jak wykazano w ocenie skutków.
Wariant ten polega na wprowadzeniu regulacji ad hoc obejmującej statki podlegające
konwencji z Hongkongu (duże handlowe statki pełnomorskie). Rozporządzenie to powinno
obejmować cały cykl życia statków pływających pod banderami UE, wprowadzać w życie
z wyprzedzeniem wymogi konwencji z Hongkongu i, w zakresie dozwolonym przez
konwencję, ustanawiać bardziej rygorystyczne wymogi w zakresie ochrony środowiska
naturalnego w odniesieniu do stoczni złomowych. Statki pływające pod banderą państw
członkowskich UE można byłoby poddawać recyklingowi wyłącznie w zakładach
spełniających wspólne wymogi minimalne.
Państwa członkowskie UE będą informowane na piśmie i odpowiednio wcześnie o zamiarze
właściciela statku o przesłaniu statku do recyklingu. Wymóg ten, jak również wprowadzenie
sankcji, które byłyby co najmniej równoważne karom nakładanym na mocy obecnego
prawodawstwa, będą gwarantowały przestrzeganie przepisów. Choć trudno jest oczekiwać, że
działające obecnie na plażach zakłady będą w stanie spełnić te wymogi, jednak możliwe jest,
że zmodernizowane zakłady będą w stanie spełnić te kryteria w przyszłości. W celu
uniknięcia nieporozumień, pokrywania się przepisów oraz aby zmniejszyć obciążenia
administracyjne, statki objęte tymi nowymi przepisami nie byłyby już objęte przepisami
rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów.
Ten pakiet stanowi podstawę dla przedmiotowego wniosku.
3.
ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU
3.1.
Streszczenie wniosku
Niniejszy wniosek legislacyjny obejmuje regulacją ad hoc statki, które wchodzą w zakres
konwencji z Hongkongu (duże handlowe statki pełnomorskie). Dokument ten dotyczy całego
14
15
PL
http://eescopinions.eesc.europa.eu/EESCopinionDocu ment.aspx?identifier=ces\nat\nat448\ces1052009_ac.doc&language=EN
http://www.consiliu m.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/envir/110626.pdf
7
PL
cyklu życia statków pływających pod banderami UE, wdraża niektóre wymogi konwencji
z Hongkongu (ustanowienie wykazu materiałów niebezpiecznych, obowiązek recyklingu
statków w bezpiecznych i należycie działających zakładach, ogólne wymagania stosowane
w odniesieniu do statków przed przystąpieniem do ich recyklingu) oraz, w zakresie
dozwolonym przez konwencję, wprowadza bardziej rygorystyczne przepisy w zakresie
ochrony środowiska, które są niezbędne zanim konwencja wejdzie w życie (opracowanie
wspólnych wymogów minimalnych dla stoczni złomowych, ustanowienie europejskiego
wykazu zakładów, opracowanie umowy między właścicielem statku a stocznią złomową).
Obowiązek sporządzenia i prowadzenia wykazu materiałów niebezpiecznych na pokładzie
statków
Statki pływające pod banderą państwa członkowskiego UE będą musiały sporządzić
i prowadzić podczas całego ich okresu eksploatacji wykaz materiałów niebezpiecznych
obecnych na pokładzie. O ile nowe statki pływające pod banderą państwa członkowskiego są
zobowiązane do sporządzenia wykazu natychmiast, o tyle na istniejących statkach taki wykaz
należało będzie sporządzić w ciągu pięciu lat, chyba że statki te zostaną przekazane do
demontażu wcześniej.
Wykaz musi zostać zaktualizowany i uzupełniony przed wysłaniem statku do recyklingu, tak
aby zagwarantować, że wybrana stocznia złomowa jest w stanie zagospodarować wszystkie
niebezpieczne materiały i odpady znajdujące się na pokładzie oraz posiada zezwolenie na ich
zagospodarowanie.
Statki pływające pod banderą państw członkowskich będą musiały być demontowane
w bezpiecznych i ekologicznych stoczniach złomowych
Wykaz określający wymogi, które mają być spełnione przez stocznie złomowe został
opracowany na podstawie wymogów technicznych konwencji z Hongkongu. Dodano wymogi
mające na celu lepszą ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska, oraz w szczególności takie,
które zapewnią przetwarzanie wszystkich niebezpiecznych odpadów w sposób bezpieczny dla
środowiska zarówno na terenie stoczni złomowych, jak i po przekazaniu do zakładów
gospodarowania odpadami.
Poszczególne stocznie złomowe spełniające te wymogi będą się ubiegać o włączenie do
europejskiego wykazu stoczni złomowych. Statki pływające pod banderą państwa
członkowskiego UE będą mogły być poddawane recyklingowi wyłącznie w zakładach
uwzględnionych w europejskim wykazie.
Jeżeli konwencja z Hongkongu wejdzie w życie, jej strony będą musiały sporządzić
i przekazać wykazy stoczni złomowych, którym udzieliły zezwolenia zgodnie z konwencją.
Wykazy te będą przekazywane do Międzynarodowej Organizacji Morskiej w celu
rozpowszechniania. Konieczne będzie dokonanie przeglądu rozporządzenia w sprawie
recyklingu statków w momencie udostępnienia tych wykazów na poziomie
międzynarodowym w celu uniknięcia obciążenia administracyjnego i powielania prac
związanych z europejskim wykazem stoczni złomowych. Można byłoby np. wprowadzić
mechanizm wzajemnego uznawania.
Szczególne wymagania przed przystąpieniem do recyklingu
PL
8
PL
Na statkach pływających pod banderą państw członkowskich trzeba będzie ograniczyć ilość
odpadów niebezpiecznych na pokładzie (które mogą być również obecne w pozostałościach
ładunku, w oleju opałowym itd.) przed dostawą do stoczni złomowej.
W przypadku zbiornikowców, na właścicielach statków będzie spoczywał obowiązek
zagwarantowania, że statki docierają do stoczni złomowej w stanie gotowym do objęcia
certyfikatem świadczącym o tym, że statek jest strefą wolną od zagrożenia oraz że można
bezpiecznie wykonywać tam tzw. prace gorące, w celu zapobiegania wybuchom
i (śmiertelnym) wypadkom wśród pracowników stoczni złomowych.
Poprawa przestrzegania prawodawstwa Unii
W przeciwieństwie do istniejącego prawodawstwa, proponowane rozporządzenie przewiduje
system kontroli i egzekwowania oparty na założeniach konwencji z Hongkongu, który jest
zaprojektowany specjalnie dla statków i żeglugi międzynarodowej (świadectwa, badania,
szczególne zobowiązania dotyczące państwa bandery, itd.).
Stwarzając możliwość poddania statków recyklingowi w zakładach zlokalizowanych poza
grupą krajów OECD, o ile spełniają one wymogi oraz pod warunkiem, że zostały
zamieszczone w europejskim wykazie, niniejsze rozporządzenie rozwiązuje również problem
braku możliwości przerobowych w zakresie recyklingu legalnie dostępnych dla właścicieli
statków.
Ponadto państwa członkowskie UE będą informowane na piśmie i odpowiednio wcześnie
o zamiarze właściciela statku dotyczącym przesłania statku do recyklingu, co rozwiąże
trudności z rozpoznaniem momentu, w którym statek zostaje uznany za odpad. Państwa
członkowskie otrzymają informacje o planowanym rozpoczęciu i zakończeniu procesu
recyklingu. Dzięki porównaniu wykazu statków, którym wydano świadectwa inwentaryzacji
z wykazem statków, które zostały poddane recyklingowi w upoważnionych obiektach,
państwa członkowskie będą mogły łatwiej rozpoznać przypadki nielegalnego recyklingu.
Ponadto zostaną wprowadzone sankcje, które są bardziej szczegółowe i precyzyjne niż
przewidziane na mocy obecnego prawodawstwa. Wymogi te, w połączeniu z zapewnieniem
wystarczającej liczby legalnie dostępnych, bezpiecznych i sprawnych stoczni złomowych
oraz systemem kontroli dostosowanym do specyfiki statków, zapewnią lepsze przestrzeganie
przepisów.
W celu uniknięcia nieporozumień, pokrywania się przepisów oraz aby zmniejszyć obciążenia
administracyjne, statki objęte tymi nowymi przepisami nie byłyby już objęte przepisami
rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów.
3.2.
Podstawa prawna
Podstawę prawną niniejszego wniosku stanowi art. 192 ust. 1 TFUE.
3.3.
Zasada pomocniczości
Zasada pomocniczości ma zastosowanie w takim stopniu, w jakim wniosek nie wchodzi
w zakres wyłącznych kompetencji UE.
Recykling statków jest już uregulowany przez prawodawstwo europejskie, a mianowicie
rozporządzeniem w sprawie przemieszczania odpadów.
PL
9
PL
Unia Europejska nie może stać się stroną konwencji z Hongkongu, ponieważ prawo to jest
zarezerwowane dla państw będących członkami Międzynarodowej Organizacji Morskiej.
Państwa członkowskie UE odgrywają zatem kluczową rolę, przede wszystkim jako państwa
bandery, w procesie ratyfikacji i wejścia w życie postanowień tej konwencji.
Indywidualne działania państw członkowskich nie wystarczą, ponieważ nie wszystkie
państwa członkowskie uznają ratyfikację konwencji z Hongkongu za priorytet. Istnieje
poważne ryzyko, że w odniesieniu do dużych handlowych statków pływających pod
banderami UE będą miały zastosowanie różne wymagania prawne w zależności od państw
członkowskich, których to dotyczy. Sytuacja ta mogłaby powodować przechodzenie pod inne
bandery oraz doprowadzić do nieuczciwej konkurencji między państwami członkowskimi
działającymi w charakterze państw bandery.
Sporządzenie europejskiego wykazu stoczni złomowych spełniających wymogi pozwoli
uniknąć powielania prac przez państwa członkowskie UE i usprawni stosowane przez nie,
jako państwa bandery, procedury kontrolne.
Włączenie postanowień konwencji z Hongkongu do prawodawstwa europejskiego przyczyni
się do zharmonizowanego podejmowania decyzji i przyspieszy proces ratyfikacyjny wśród
państw członkowskich. Co więcej, działania podejmowane na wczesnym etapie przez UE
mogłyby wywrzeć większy wpływ na kraje trzecie niż działania pojedynczych państw
członkowskich, a co za tym idzie, przyczynić się do szybszego wejścia konwencji
z Hongkongu w życie. Wniosek dotyczący decyzji Rady upoważniającej państwa
członkowskie do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, Międzynarodowej konwencji
z Hongkongu w sprawie bezpiecznego i ekologicznego recyklingu statków z 2009 r., lub
przystępowania do niej, jest z tego względu przedstawiony wspólnie z niniejszym wnioskiem
dotyczącym rozporządzenia.
3.4.
Zasada proporcjonalności
Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności. Dodatkowe obciążenia nałożone na
podmioty gospodarcze oraz władze krajowe ograniczają się do tych, które gwarantują
bezpieczny i ekologiczny recykling statków. Wniosek pociąga za sobą dodatkowe koszty dla
właścicieli statków (opracowanie wykazów materiałów niebezpiecznych oraz badania),
powinny one jednak zostać zrównoważone przez osiągnięte znaczne korzyści społeczne
i ekologiczne.
3.5.
Wybór instrumentów
Proponowanym instrumentem jest rozporządzenie.
Rozporządzenie jest właściwym instrumentem prawnym, ponieważ narzuca właścicielom
statków i państwom członkowskim, bezpośrednio i w krótkim terminie, precyzyjne wymogi,
które należy wprowadzić w tym samym czasie i w ten sam sposób w całej Unii. Opracowanie
wymogów w odniesieniu do bezpiecznych i ekologicznych stoczni złomowych oraz
europejskiego wykazu stoczni złomowych zapewni w szczególności jednolite wdrażanie
konwencji z Hongkongu.
PL
10
PL
4.
WPŁYW NA BUDŻET
Wniosek nie ma wpływu na budżet UE.
PL
11
PL
2012/0055 (COD)
Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust.
1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
Statki, które stanowią odpady i które podlegają transgranicznemu przemieszczaniu dla
celów recyklingu podlegają postanowieniom Konwencji bazylejskiej o kontroli
transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych (zwanej dalej
„konwencją bazylejską”) oraz przepisom rozporządzenia (WE) nr 1013/2006
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie
przemieszczania odpadów 16 . Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 wdraża
postanowienia konwencji bazylejskiej, a także jedną zmianę do konwencji 17 , przyjętą
w 1995 r., która nie weszła jeszcze w życie na szczeblu międzynarodowym, a która
wprowadza zakaz wywozu odpadów niebezpiecznych do krajów niebędących
członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Z uwagi na
fakt, że statki zawierają materiały niebezpieczne, są one zazwyczaj zaliczane do
odpadów niebezpiecznych i w związku z tym ich wywóz w celach recyklingu do
zakładów mieszczących się w krajach niebędących członkami OECD jest zabroniony.
(2)
Mechanizmy kontroli i egzekwowania obowiązującego prawodawstwa na szczeblu
międzynarodowym i europejskim nie są dostosowane do specyfiki statków i żeglugi
międzynarodowej i okazały się nieskuteczne w zapobieganiu niebezpiecznemu
i nierzetelnemu recyklingowi statków.
(3)
Obecne możliwości przerobowe w zakresie recyklingu statków w krajach OECD
legalnie dostępne dla statków pływających pod banderą państwa członkowskiego są
16
Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.
Zmianę do konwencji bazy lejskiej („poprawkę w sprawie zakazu”) przyjęto decyzją III/1 Stron
konwencji bazy lejskiej.
17
PL
12
PL
niewystarczające. Istniejące w chwili obecnej możliwości przerobowe bezpiecznego
i rzetelnego recyklingu w krajach, które nie są członkami OECD, są wystarczające do
przetworzenia wszystkich statków pływających pod banderami UE i oczekuje się, że
do 2015 r. nastąpi ich dalszy rozwój, na skutek działań podjętych przez kraje
prowadzące recykling w celu spełnienia wymogów konwencji z Hongkongu.
PL
(4)
Międzynarodową konwencję z Hongkongu w sprawie bezpiecznego i ekologicznego
recyklingu statków (konwencję z Hongkongu) przyjęto w dniu 15 maja 2009 r. pod
auspicjami Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) na wniosek Stron
konwencji bazylejskiej. Konwencja z Hongkongu wejdzie w życie 24 miesiące po
dacie ratyfikacji przez co najmniej 15 państw, których flota handlowa łącznie
reprezentuje co mniej 40% pojemności brutto światowej żeglugi handlowej,
a maksymalna roczna wielkość recyklingu statków w trakcie poprzednich 10 lat
stanowi nie mniej niż 3 % pojemności brutto łącznej żeglugi handlowej tych samych
państw. Państwa członkowskie powinny ratyfikować konwencję przy najbliższej
sposobności w celu przyspieszenia jej wejścia w życie. Konwencja reguluje
projektowanie, budowę, eksploatację i przygotowanie statków w taki sposób, aby
ułatwić bezpieczny i ekologiczny recykling statków bez szkody dla bezpieczeństwa
i efektywności operacyjnej statku; przewiduje ona również bezpieczną i przyjazną dla
środowiska działalność stoczni złomowych oraz ustanowienie odpowiedniego
mechanizmu egzekwowania prawa w zakresie recyklingu statków.
(5)
Konwencja z Hongkongu jednoznacznie zobowiązuje jej strony do przyjęcia bardziej
surowych środków zgodnych z prawem międzynarodowym w zakresie bezpiecznego
i ekologicznego recyklingu statków w celu zapobieżenia powstawaniu negatywnych
skutków dla zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego, ich zmniejszenia lub
zminimalizowania. Opracowanie europejskiego wykazu stoczni złomowych
spełniających wymagania ustanowione w niniejszym rozporządzeniu mogłoby
przyczynić się do osiągnięcia tego celu, jak również do lepszego egzekwowania prawa
poprzez ułatwianie kontroli przez państwa bandery statków przeznaczonych do
recyklingu. Wymogi dotyczące stoczni złomowych powinny opierać się na wymogach
(6)
Państwa bandery, które kierują swoje statki do zmodernizowanych stoczni złomowych
spełniających wymogi konwencji z Hongkongu, są zainteresowane ze względów
ekonomicznych zapewnieniem jak najszybszego wejścia w życie konwencji
z Hongkongu w celu zagwarantowania równych reguł gry na arenie światowej.
(7)
Statki nieobjęte zakresem konwencji z Hongkongu i niniejszego rozporządzenia
należy w dalszym ciągu poddawać recyklingowi zgodnie z wymogami odpowiednio
rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 i dyrektywy 2008/98/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej
niektóre dyrektywy 18 ,
(8)
Konieczne jest jasne ustalenie odpowiednich zakresów niniejszego rozporządzenia,
rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 oraz dyrektywy 2008/98/WE w celu uniknięcia
powielania instrumentów prawnych mających ten sam cel.
18
Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.
13
PL
PL
(9)
Przy interpretacji wymogów niniejszego rozporządzenia należy wziąć pod uwagę
wytyczne opracowane przez Międzynarodową Organizację Morską na użytek
(10)
Państwa członkowskie powinny przyjąć środki zapobiegające obchodzeniu zasad
recyklingu statków oraz podnoszące przejrzystość przepisów w zakresie recyklingu
statków. Zgodnie z postanowieniami konwencji z Hongkongu, państwa członkowskie
powinny przekazywać informacje dotyczące statków, którym wydano świadectwo
inwentaryzacji, statków w odniesieniu do których wpłynęło poświadczenie
zakończenia recyklingu oraz informacje dotyczące nielegalnego recyklingu i działań
następczych przez nie podjętych.
(11)
Państwa członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące kar mających
zastosowanie wobec naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić
stosowanie tych sankcji, aby zapobiec obchodzeniu przepisów. Sankcje, które mogą
mieć charakter cywilny lub administracyjny, powinny być skuteczne, proporcjonalne
i odstraszające.
(12)
W celu uwzględnienia zmian w odniesieniu do istotnych konwencji
międzynarodowych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów
zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do
aktualizacji załączników do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, aby
w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na
poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja
powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych
dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(13)
W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów niniejszego
rozporządzenia uprawnienia wykonawcze powinny zostać przyznane Komisji.
Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym
przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie
wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 19 .
(14)
Ponieważ cel jakim jest zapobieganie szkodliwemu wpływowi na zdrowie ludzi
i środowisko naturalne powstającemu na skutek recyklingu, eksploatacji i konserwacji
statków pływających pod banderą państwa członkowskiego, oraz ograniczenie go lub
wyeliminowanie, nie może zostać zrealizowany w sposób wystarczający przez
państwa członkowskie z uwagi na międzynarodowy charakter transportu morskiego
i recyklingu statków, i w związku z tym może być lepiej zrealizowany na poziomie
Unii, Unia może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5
Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w przywołanym artykule
niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego
celu.
19
Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
14
PL
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
TYTUŁ I – ZAKRES I DEFINICJE
Artykuł 1
Cel
Celem niniejszego rozporządzenia jest zapobieganie szkodliwemu wpływowi na zdrowie
ludzi i środowisko naturalne powstającemu na skutek recyklingu, eksploatacji i konserwacji
statków pływających pod banderą państwa członkowskiego, ograniczenie go lub
wyeliminowanie.
Artykuł 2
Definicje
PL
1.
Dla celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
(1)
„statek” oznacza statek dowolnego typu, który jest lub był eksploatowany
w środowisku morskim, i obejmuje łodzie podwodne, jednostki pływające, platformy
pływające, platformy samopodnośne, pływające jednostki magazynowe (FSU)
i pływające jednostki produkcji, magazynowania i przeładunku (FPSO), jak również
statek pozbawiony wyposażenia lub holowany;
(2)
„nowy statek” oznacza jedno z następujących:
(a)
statek dla którego umowę o budowę zawiera się w dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia lub po tej dacie;
(b)
w przypadku braku umowy o budowę, statek którego stępka została położona
lub który znajduje się na podobnym etapie budowy w dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia lub w terminie sześciu miesięcy po tej dacie;
(c)
statek, którego dostawa ma miejsce w dniu wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia lub trzydzieści miesięcy po tej dacie;
(3)
„zbiornikowiec” oznacza zbiornikowiec do przewozu ropy zgodnie z definicją
w załączniku I do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki
(MARPOL) lub zbiornikowiec przewożący szkodliwe substancje ciekłe
(zbiornikowiec NLS) zgodnie z definicją zawartą w załączniku II do tej konwencji;
(4)
„materiał niebezpieczny” oznacza wszelkie materiały lub substancje, które mogłyby
stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska, w tym wszelkie
15
PL
substancje uznawane za niebezpieczne zgodnie z dyrektywą Rady 67/548/EWG20
i rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady21 ;
(5)
„recykling statków” oznacza pełny lub częściowy demontaż statków
przeprowadzony w stoczni złomowej w celu odzyskania komponentów i materiałów
dla ich przetworzenia i ponownego wykorzystania, z zachowaniem ostrożności
w odniesieniu do niebezpiecznych i innych materiałów, oraz obejmuje powiązane
działania, takie jak przechowywanie i przetwarzanie komponentów i materiałów na
miejscu, nie uwzględniając jednak dalszego ich przetwarzania lub usuwania
przeprowadzanego w innych zakładach;
(6)
„stocznia złomowa” oznacza określony obszar będący miejscem, obiektem lub
zakładem znajdującym się w państwie członkowskim lub w państwie trzecim
i wykorzystywany do recyklingu statków;
(7)
„przedsiębiorstwo recyklingu” oznacza właściciela stoczni złomowej lub
jakąkolwiek inną organizację lub osobę, która przejęła odpowiedzialność za
recykling statku od właściciela stoczni złomowej;
(8)
„organ administracji” oznacza organ rządowy wyznaczony przez państwo jako
odpowiedzialny na określonym obszarze geograficznym lub w obszarze wiedzy
specjalistycznej, w odniesieniu do obowiązków dotyczących statków uprawnionych
do pływania pod jego banderą lub statków działających pod nadzorem tego państwa;
(9)
„właściwy organ” oznacza organ rządowy wyznaczony przez państwo jako
odpowiedzialny, na określonym obszarze geograficznym lub w obszarze wiedzy
specjalistycznej, w odniesieniu do obowiązków dotyczących stoczni złomowych
działających w ramach jurysdykcji tego państwa;
(10)
„pojemność brutto” oznacza pojemność brutto (GT) obliczoną zgodnie z regułami
pomiaru pojemności zawartymi w załączniku I do Międzynarodowej konwencji
o pomierzaniu pojemności statków lub jakiejkolwiek zastępującej ją w przyszłości
konwencji;
(11)
„właściwa osoba” oznacza osobę z odpowiednimi kwalifikacjami, przeszkoleniem
i dostateczną wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami do wykonywania danego
rodzaju robót;
(12)
„pracodawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, zatrudniającą jednego lub
więcej pracowników do pracy przy recyklingu statków;
(13)
„właściciel statku” oznacza osobę fizyczną lub prawną zarejestrowaną jako
właściciel statku, w tym osobę fizyczną lub prawną, która posiada statek przez
ograniczony okres do momentu jego sprzedaży lub przekazania do złomowania lub,
w przypadku braku rejestracji, osobę fizyczną lub prawną, która jest właścicielem
statku lub jakąkolwiek inną organizację lub osobę, która przejęła odpowiedzialność
za eksploatację statku od właściciela statku, jak również osobę prawną eksploatującą
statek będący własnością państwa;
20
21
PL
Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.
Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
16
PL
(14)
„nowa instalacja” oznacza instalację systemów, wyposażenia, materiałów
izolacyjnych lub innych materiałów na statku po dacie wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia;
(15)
„strefa wolna od zagrożeń” oznacza przestrzeń na statku, spełniającą następujące
kryteria:
(16)
PL
(a)
zawartość tlenu w powietrzu oraz stężenie oparów łatwopalnych mieszczą się
w bezpiecznych limitach;
(b)
wszelkie substancje toksyczne
dopuszczalnych stężeń;
(c)
wszelkie pozostałości lub materiały związane z pracami, na które właściwa
osoba wydała zezwolenie, nie będą powodować niekontrolowanego uwolnienia
toksycznych substancji lub niebezpiecznego stężenia łatwopalnych oparów
w ramach panujących na miejscu warunków atmosferycznych, jeśli
przestrzegane będą stosowne wskazówki;
w atmosferze
mieszczą się w limitach
„strefa bezpieczna dla prowadzenia tzw. prac gorących” oznacza przestrzeń na
statku, która spełnia następujące kryteria:
(a)
panują tam bezpieczne warunki, w których nie ma zagrożenia wybuchem ani
nie występuje gaz, co pozwala na wykorzystywanie sprzętu do spawania
łukiem elektrycznym lub spawania gazowego, urządzeń do cięcia lub palenia
i innych wykorzystujących żywy ogień, a także na podejmowanie czynności
takich jak ogrzewanie, szlifowanie, lub innych czynności powodujących
iskrzenie;
(b)
spełnione zostały kryteria określone dla strefy wolnej od zagrożeń w punkcie
15;
(c)
istniejące warunki atmosferyczne nie zmienią się w wyniku prowadzenia prac
na gorąco;
(d)
wszystkie przyległe pomieszczenia zostały oczyszczone lub zabezpieczone
wystarczająco dobrze, by zapobiec zaprószeniu lub rozprzestrzenianiu się
ognia;
(17)
„kontrola na miejscu” oznacza kontrolę w stoczni złomowej potwierdzającą warunki
opisane w weryfikowanej dokumentacji;
(18)
„poświadczenie zakończenia” oznacza oświadczenie wydawane przez stocznię
złomową w celu potwierdzenia, że recykling statku przeprowadzono zgodnie
z niniejszym rozporządzeniem;
(19)
„pracownik” oznacza każdą osobę, która wykonuje pracę, regularnie lub
tymczasowo, w ramach stosunku pracy, w tym personelu pracującego dla
podwykonawcy;
17
PL
(20)
„uznana organizacja” oznacza organizację uznaną zgodnie z rozporządzeniem (WE)
nr 391/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady 22 ;
2.
Dla celów ust. 1 pkt 11, właściwą osobą może być wyszkolony pracownik lub
pracownik kadr kierowniczych, który jest w stanie dokonać rozpoznania i oceny
ryzyka zawodowego i zagrożeń, oraz stopnia narażenia pracowników na potencjalnie
niebezpieczne materiały lub niebezpieczne warunki w stoczni złomowej, oraz który
jest zdolny do określenia niezbędnych środków ochrony i ostrożności, jakie należy
podjąć w celu wyeliminowania lub zmniejszenia tego ryzyka, zagrożeń i stopnia
narażenia.
Bez uszczerbku dla dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady23 ,
właściwy organ może określić odpowiednie kryteria wyznaczania takich osób oraz
obowiązków, które zostaną im powierzone.
Artykuł 3
Zakres
1.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do statków upoważnionych do pływania pod
banderą państwa członkowskiego lub eksploatowanych pod jego nadzorem.
2.
Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:
(a)
jakichkolwiek okrętów wojennych, pomocniczych statków marynarki wojennej
lub innych statków stanowiących własność lub eksploatowanych przez
państwo członkowskie i wykorzystywanych w danym momencie wyłącznie
w niekomercyjnej służbie państwowej;
(b)
statków o pojemności mniejszej niż 500 GT;
(c)
statków działających w całym okresie ich użytkowania jedynie na wodach
podlegających suwerenności bądź jurysdykcji państwa, pod banderą którego
statek jest uprawniony do pływania.
TYTUŁ II – STATKI
Artykuł 4
Kontrola materiałów niebezpiecznych
1.
22
23
PL
Zgodnie z dyrektywą Rady 96/59/WE24 na wszystkich statkach zakazuje się
instalowania materiałów, które zawierają azbest lub polichlorowane bifenyle.
Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 11.
Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22.
18
PL
2.
Na wszystkich statkach zakazuje się nowych instalacji materiałów zawierających
substancje kontrolowane zdefiniowane w rozporządzeniu (WE) nr 1005/2009
Parlamentu Europejskiego i Rady25 .
3.
Stosowanie
w nowych
instalacjach
materiałów
zawierających
kwas
perfluorooktanosulfonowy (PFOS) i jego pochodne (PFOS) jest zakazane zgodnie
z rozporządzeniem (WE) nr 757/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady 26 .
4.
Państwa członkowskie podejmują wszystkie z następujących środków:
(d)
zakazują instalacji lub stosowania materiałów niebezpiecznych, o których
mowa w ust. 1 do 3 na statkach uprawnionych do pływania pod ich banderą lub
prowadzących działania pod ich nadzorem, lub ograniczają je;
(e)
zakazują instalacji lub stosowania tych materiałów na statkach w swoich
portach, stoczniach, stoczniach remontowych lub terminalach pływających, lub
ograniczają je;
(f)
skutecznie zapewniają spełnianie przez statki wymogów określonych w lit. a)
i b)
Artykuł 5
Wykaz materiałów niebezpiecznych
1.
Wykaz materiałów niebezpiecznych znajduje się stale na pokładzie każdego nowego
statku.
2.
Wykaz materiałów niebezpiecznych sporządza się przed przystąpieniem do
recyklingu i przechowuje na pokładzie.
3.
Istniejące statki pływające pod banderą państwa trzeciego i ubiegające się
o zarejestrowanie pod banderą państwa członkowskiego dbają, aby wykaz
materiałów niebezpiecznych był przechowywany na pokładzie.
4.
Wykaz materiałów niebezpiecznych:
24
25
26
PL
(a)
jest właściwy dla każdego statku;
(b)
przedstawia dowody na to, że konstrukcja statku jest zgodna z zakazem lub
ograniczeniami dotyczącymi instalacji lub stosowania materiałów
niebezpiecznych, zgodnie z art. 4;
(c)
określa co najmniej materiały niebezpieczne o których mowa w załączniku
I i wchodzące w skład konstrukcji lub wyposażenia statku, ich umiejscowienie
i w przybliżeniu ilość.
Dz.U. L 243 z 24.9.1996, s. 31.
Dz.U. L 286 z 31.10.2009, s. 1.
Dz.U. L 223 z 25.8.2010, s. 29.
19
PL
5.
W uzupełnieniu do ust. 4, dla istniejących statków przygotowuje się plan opisujący
kontrolę wizualną/wyrywkową, przy pomocy którego opracowuje się wykaz
materiałów niebezpiecznych.
6.
Wykaz materiałów niebezpiecznych składa się z trzech części:
(a)
wykaz materiałów niebezpiecznych, o których mowa
I i wchodzących w skład konstrukcji lub wyposażenia
umiejscowienie i w przybliżeniu ilość (część I);
w załączniku
statku, ich
(b)
wykaz odpadów znajdujących się na statku, w tym odpadów wytwarzanych
w trakcie eksploatacji statku (część II);
(c)
wykaz zapasów statku po podjęciu decyzji o oddaniu do recyklingu (część III).
7.
Część I wykazu materiałów niebezpiecznych jest właściwie prowadzona
i aktualizowana przez cały okres użytkowania statku, uzupełniana o informacje
o nowych instalacjach zawierających materiały niebezpieczne wymienione
w załączniku I i o istotnych zmianach w konstrukcji i wyposażeniu statku.
8.
Przed recyklingiem statku wykaz musi, oprócz prawidłowo prowadzonej
i aktualizowanej części I, posiadać część II dotyczącą odpadów wytworzonych
w trakcie eksploatacji oraz część III dotyczącą ładowni, i zostać zweryfikowany
przez państwo członkowskie, pod którego banderą pływa statek.
9.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 26
w sprawie aktualizowania spisu pozycji na potrzeby wykazu materiałów
niebezpiecznych w załączniku I.
Artykuł 6
Przygotowanie do recyklingu: wymogi ogólne
1.
PL
Właściciele statków dbają by statki:
(a)
przed opublikowaniem wykazu europejskiego były poddawane recyklingowi
jedynie w stoczniach złomowych znajdujących się na terenie Unii lub państwa
członkowskiego OECD ;
(b)
po opublikowaniu wykazu europejskiego były poddawane recyklingowi
jedynie w stoczniach złomowych wymienionych w tym wykazie;
(c)
prowadziły działania w okresie przed wejściem do stoczni złomowej w taki
sposób, aby ograniczyć do minimum ilość pozostałości ładunku, resztek paliwa
i wytworzonych na skutek eksploatacji odpadów pozostałych na statku;
(d)
posiadały aktualny i uzupełniony wykaz materiałów niebezpiecznych zgodnie
z art. 5;
20
PL
(e)
2.
posiadały świadectwo gotowości do recyklingu wydane przez państwo
członkowskie pod którego banderą pływają, zanim zostaną poddane wszelkim
działaniom z zakresu recyklingu.
Właściciele statków dbają również by zbiornikowce docierały do stoczni złomowych
z ładowniami i pompowniami w stanie gotowym do objęcia certyfikatem
świadczącym o tym, że statek jest strefą wolną od zagrożenia oraz że można
bezpiecznie wykonywać tam tzw. prace gorące.
Artykuł 7
Plan recyklingu statków
1.
Właściwy dla danego statku plan recyklingu opracowuje się przed przystąpieniem do
recyklingu statku.
2.
Plan recyklingu statku:
(a)
opracowuje stocznia złomowa biorąc pod uwagę informacje dostarczone przez
właściciela statku zgodnie z art. 9 ust. 3 lit. b);
(b)
sporządza się w języku urzędowym państwa, które wydaje zezwolenie stoczni
złomowej, a w przypadku gdy językiem wykorzystywanym jest język inny niż
angielski, francuski lub hiszpański, plan recyklingu statku tłumaczy się na
jeden z tych języków;
(c)
zawiera informacje na temat ustanowienia, przestrzegania i monitorowania
warunków pracy w strefie wolnej od zagrożenia oraz strefie bezpiecznej dla
prowadzenia tzw. prac gorących i inne niezbędne informacje;
(d)
zawiera informacje na temat rodzaju i ilości materiałów niebezpiecznych
i odpadów wytwarzanych na skutek recyklingu statku, w tym tych materiałów,
które zostały określone w wykazie materiałów niebezpiecznych, oraz
informacje na temat sposobu w jaki te materiały niebezpieczne i odpady
zostaną zagospodarowane w obiekcie, jak również później w zakładach
gospodarowania odpadami;
(e)
w przypadku gdy wykorzystuje się więcej niż jedną stocznię złomową, określa
stocznie złomowe, które należy wykorzystać oraz określa działania związane
z recyklingiem i kolejność ich występowania w każdej posiadającej zezwolenie
stoczni złomowej.
Artykuł 8
Przeglądy
1.
PL
Przeglądów dokonują funkcjonariusze administracji lub uznanej organizacji
działającej w imieniu administracji.
21
PL
2.
Statki poddawane są następującym przeglądom:
(a)
przeglądowi wstępnemu;
(b)
przeglądowi dokonywanemu w celu odnowienia dokumentów;
(c)
przeglądowi dodatkowemu;
(d)
przeglądowi końcowemu.
3.
Wstępnego przeglądu dokonuje się przed oddaniem statku do eksploatacji lub zanim
wydane zostanie świadectwo inwentaryzacji. Funkcjonariusze dokonujący tego
przeglądu sprawdzają, czy część I wykazu materiałów niebezpiecznych jest zgodna
z wymogami niniejszego rozporządzenia.
4.
Przeglądu w celu odnowienia dokumentów dokonuje się w odstępach czasu
określonych przez administrację, jednak nie dłuższych niż pięć lat. Funkcjonariusze
dokonujący tego przeglądu sprawdzają, czy część I wykazu materiałów
niebezpiecznych jest zgodna z wymogami niniejszego rozporządzenia.
5.
Dodatkowy przegląd, ogólny lub częściowy, może zostać przeprowadzony na
wniosek właściciela statku po zmianie, zastąpieniu lub istotnej naprawie konstrukcji,
wyposażenia, systemów, urządzeń, układów i materiałów. Funkcjonariusze
dokonujący tego przeglądu dbają, aby wszelkie tego rodzaju zmiany, zastąpienia, lub
znaczące naprawy zostały przeprowadzone w sposób, który pozwala zapewnić
zgodność statku z wymogami niniejszego rozporządzenia, a także sprawdzają, czy
część I wykazu materiałów niebezpiecznych została odpowiednio zmieniona.
6.
Przeglądu końcowego dokonuje się zanim statek zostanie wycofany z eksploatacji
oraz przed rozpoczęciem recyklingu statku.
Funkcjonariusze dokonujący tego przeglądu sprawdzają czy:
(a)
wykaz materiałów niebezpiecznych jest zgodny z wymogami niniejszego
rozporządzenia;
(b)
plan recyklingu statku w sposób właściwy odzwierciedla informacje zawarte
w wykazie materiałów niebezpiecznych;
(c)
plan recyklingu statku zawiera informacje dotyczące:
(d)
PL
(1)
warunków utworzenia, utrzymania i monitorowania strefy wolnej od
zagrożeń oraz strefy bezpiecznej dla prowadzenia tzw. prac gorących;
(2)
przetwarzania materiałów niebezpiecznych i odpadów wytwarzanych na
skutek recyklingu statku w określonej stoczni złomowej, jak również
w każdym upoważnionym zakładzie przetwarzania odpadów;
istnieje umowa między właścicielem statku a stocznią złomową zgodna z art.
9,
22
PL
(e)
7.
stocznia złomowa, w której statek ma zostać poddany recyklingowi jest
wymieniona w europejskim wykazie.
Przegląd wstępny i końcowy istniejących statków przeznaczonych do demontażu
przeprowadza się w tym samym czasie.
Artykuł 9
Umowa między właścicielem statku i stocznią złomową
1.
Właściciel statku i stocznia złomowa spełniająca wymogi określone w art. 12
zawierają umowę w odniesieniu do każdego statku, który musi zostać poddany
recyklingowi.
2.
Umowy stają się skuteczne najpóźniej w momencie złożenia wniosku
o przeprowadzenie przeglądu końcowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. d). aż do
zakończenia recyklingu.
3.
Umowa obejmuje następujące obowiązki właściciela statku:
4.
(a)
zastosowanie się do ogólnych wymogów w zakresie przygotowania do
recyklingu, o których mowa w art. 6;
(b)
dostarczenie stoczni złomowej wszelkich informacji dotyczących statku,
koniecznych do opracowania planu recyklingu statku zgodnie z art. 7;
(c)
odbiór statku przed rozpoczęciem recyklingu lub po rozpoczęciu recyklingu,
tam gdzie jest to technicznie wykonalne, w przypadku gdy obecne na pokładzie
materiały niebezpieczne w znacznym stopniu nie odpowiadają wykazowi
materiałów niebezpiecznych i uniemożliwiają odpowiedni recykling statku.
Umowa obejmuje następujące obowiązki stoczni złomowej:
(a)
opracowanie, we współpracy z właścicielem statku, planu recyklingu statku
właściwego dla danego statku zgodnie z art. 7;
(b)
powiadomienie właściciela statku o planowanym rozpoczęciu recyklingu
statku zgodnie z wzorem formularza określonym w załączniku II;
(c)
zakazanie rozpoczęcia jakiegokolwiek recyklingu statku przed przedłożeniem
sprawozdania, o którym mowa w lit. b);
(d)
w trakcie przygotowań do odbioru statku w celu poddania go recyklingowi,
powiadomienie na piśmie odpowiednich właściwych władz co najmniej 14 dni
przed planowanym rozpoczęciem recyklingu o zamiarze poddania
recyklingowi danego statku;
(i) nazwę państwa pod którego banderą statek ma prawo pływać;
(ii) datę rejestracji statku w tym państwie;
PL
23
PL
(iii) numer identyfikacyjny statku (numer IMO);
(iv) boczny numer rejestracyjny statku na nowo oddanym statku;
(v) nazwa i rodzaj statku;
(vi) port, w którym zarejestrowano statek;
(vii) nazwisko i adres właściciela statku oraz numer identyfikacyjny
właściciela nadany przez IMO
(viii)
nazwa i adres przedsiębiorstwa
przedsiębiorstwa nadany przez IMO
oraz
numer
identyfikacyjny
(ix) nazwy wszystkich instytucji klasyfikacyjnych przez które statek został
sklasyfikowany;
(x) główne dane statku (całkowita długość, szerokość (konstrukcyjna),
wysokość (konstrukcyjna), masa statku niezaładowanego, pojemność
brutto i netto, typ silnika i jego parametry);
(xi) wykaz materiałów niebezpiecznych; oraz
(xii) projekt planu recyklingu statku;
(e)
przesyłanie wszystkich odpadów wytwarzanych w stoczni złomowej jedynie
do tych zakładów przetwarzania odpadów, które zostały upoważnione przez
właściwe organy do ich przetwarzania i unieszkodliwiania w bezpieczny
i ekologiczny sposób;
(f)
po zakończeniu częściowego lub całkowitego recyklingu statku zgodnie
z przepisami niniejszego rozporządzenia, przekazanie informacji na temat
zakończenia recyklingu statku jego właścicielowi zgodnie z wzorem
formularza określonym w załączniku III.
5.
w sprawie aktualizowania formatu informacji na temat planowanego rozpoczęcia
recyklingu statku, określonego w załączniku II.
6.
w sprawie aktualizowania formatu oświadczenia dotyczącego zakończenia
recyklingu statku, określonego w załączniku III.
Artykuł 10
Wydawanie i potwierdzanie świadectw
1.
PL
Po zakończeniu wstępnego lub dokonywanego w celu odnowienia dokumentów, lub
dodatkowego przeglądu przeprowadzonego na wniosek właściciela statku, państwo
członkowskie wydaje świadectwo inwentaryzacji zgodnie z formatem określonym
24
PL
w załączniku IV. Do tego świadectwa należy dołączyć część I wykazu materiałów
niebezpiecznych.
w sprawie aktualizowania formatu świadectwa inwentaryzacji, określonego
w załączniku IV.
2.
Po pomyślnym zakończeniu przeglądu końcowego zgodnie z art. 8 ust. 6 organ
administracji wydaje świadectwo gotowości do recyklingu zgodnie z wzorem
formularza określonym w załączniku V. Do tego świadectwa należy dołączyć wykaz
materiałów niebezpiecznych oraz plan recyklingu statku.
3.
w sprawie aktualizowania formatu świadectwa gotowości do recyklingu określonego
w załączniku V. Świadectwo gotowości do recyklingu wydane po przeglądzie
przeprowadzonym zgodnie z ust. 2 jest uznawane przez inne państwa członkowskie
a dla celów niniejszego rozporządzenia uznawane za równoważne świadectwom
przez nie wydawanym.
4.
Świadectwa gotowości do recyklingu wydaje lub potwierdza organ administracji lub
uznana organizacja działająca w imieniu organu administracji.
Artykuł 11
Okres ważności i ważność świadectwa
PL
1.
Świadectwo inwentaryzacji wydaje się na czas określony przez organ administracji,
jednak nie dłuższy niż pięć lat.
2.
Świadectwo inwentaryzacji wydane na podstawie art. 10 niniejszego rozporządzenia
traci ważność w następujących przypadkach:
(a)
jeżeli stan statku nie odpowiada zasadniczo danym zawartym w świadectwie,
łącznie z przypadkiem, gdy część I wykazu materiałów niebezpiecznych nie
jest właściwie prowadzona i aktualizowana i nie odzwierciedla zmian
w konstrukcji statku i wyposażenia;
(b)
w przypadku gdy przegląd w celu odnowy dokumentów nie został
przeprowadzony w odstępach czasu przewidzianych przez organ administracji
i nieprzekraczających pięciu lat;
(c)
w przypadku gdy świadectwo nie zostało wystawione ani potwierdzone
zgodnie z art. 10 niniejszego rozporządzenia.
3.
Świadectwo gotowości do recyklingu wydane na mocy art. 10 niniejszego
rozporządzenia traci ważność wówczas, gdy stan statku nie odpowiada zasadniczo
danym ze świadectwa.
4.
Organ administracji wydaje świadectwo gotowości do recyklingu na okres
nieprzekraczający trzech miesięcy. Świadectwo gotowości do recyklingu może
25
PL
zostać przedłużone przez organ administracji lub przez uznaną organizację działającą
w jego imieniu na potrzeby jednorazowego rejsu do stoczni złomowej.
TYTUŁ III – STOCZNIE ZŁOMOWE
Artykuł 12
Wymogi w odniesieniu do stoczni złomowych
Statki poddaje się recyklingowi w stoczniach złomowych wymienionych w europejskim
wykazie.
Aby znaleźć się w europejskim wykazie, stocznia złomowa musi spełnić następujące wymogi:
PL
(a)
być zaprojektowana,
i ekologiczny;
zbudowana
(b)
ustanowić systemy zarządzania i monitorowania oraz procedury i techniki, które nie
stanowią ryzyka dla zdrowia pracowników lub dla ludności w pobliżu stoczni
złomowej, a których celem będzie zapobieganie, ograniczanie, minimalizacja
i w stopniu, w jakim jest to możliwe, wyeliminowanie szkodliwego wpływu na
środowisko powstałego na skutek recyklingu statków;
(c)
zapobiegać szkodliwym skutkom dla zdrowia ludzi i dla środowiska;
(d)
opracować i zatwierdzić plan recyklingu statku;
(e)
sporządzić i aktualizować plan gotowości i reagowania w nagłych przypadkach;
(f)
zapewnić pracownikom bezpieczeństwo i przeszkolenie, w tym zapewnić możliwość
korzystania ze środków ochrony indywidualnej w trakcie przeprowadzania działań
wymagających takich środków;
(g)
prowadzić rejestr zdarzeń, wypadków, chorób zawodowych i schorzeń przewlekłych
oraz, na żądanie właściwych organów, przedstawiać sprawozdania dotyczące
zdarzeń, wypadków, chorób zawodowych i schorzeń przewlekłych stanowiących lub
potencjalnie stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa pracowników, zdrowia
ludzi i dla środowiska;
(h)
zapewnić bezpieczne i ekologiczne zarządzanie materiałami niebezpiecznymi;
(i)
być upoważnione przez właściwe organy do prowadzenia swojej działalności;
(j)
zapewnić dostęp do sprzętu awaryjnego, takiego jak sprzęt i pojazdy
przeciwpożarowe, karetki pogotowia i żurawie na wszystkich obszarach stoczni
złomowej;
26
i eksploatowana
w sposób
bezpieczny
PL
(k)
zapewnić
ograniczenie
rozprzestrzeniania
się
wszystkich
materiałów
niebezpiecznych na pokładzie statku w trakcie recyklingu, tak aby zapobiec
przedostaniu się tych materiałów do środowiska, w szczególności w strefach
międzypływowych;
(l)
kontrolować
wszelkiego
międzypływowych;
(m)
prowadzić prace z materiałami niebezpiecznymi i odpadami jedynie
nieprzepuszczalnych podłożach ze skutecznymi systemami odprowadzającymi;
(n)
zapewnić, aby wszystkie odpady pochodzące z recyklingu były kierowane do
zakładów przetwarzania odpadów upoważnionych do ich przetwarzania i usuwania
bez narażania zdrowia ludzkiego oraz w sposób ekologiczny.
rodzaju
wycieki,
w szczególności
w strefach
na
Do celów przepisów lit. n) za ekologiczne zarządzanie uznaje się odzyskiwanie lub usuwanie
odpadów gdy stocznia złomowa może wykazać, że zakład przetwarzania odpadów
odbierający odpady będzie działał zgodnie z normami ochrony zdrowia ludzkiego
i środowiska, które są równoważne z normami ustanowionymi w prawodawstwie
europejskim.
Artykuł 13
Dowody jakie powinna przedstawić stocznia złomowa
Stocznia złomowa przedstawia dowody świadczące o tym, że spełnia ona wymogi określone
w art. 12 w celu włączenia jej do wykazu europejskiego.
W szczególności, stocznia złomowa:
PL
(1)
przedstawia zezwolenie, licencję lub upoważnienie udzielone przez właściwe organy
do celów przeprowadzania recyklingu statków oraz określa ograniczenia dotyczące
wielkości statków (maksymalna długość, szerokość i masa statku niezaładowanego),
które można poddawać recyklingowi na jej terenie, jak również wszelkie inne
stosowne ograniczenia;
(2)
zaświadcza, że będzie przyjmować do recyklingu jedynie statki pływające pod
banderą europejskich państw członkowskich zgodnie z przepisami niniejszego
rozporządzenia;
(3)
przedstawia dowody na to, że jest ona w stanie zapewnić, utrzymać i monitorować
warunki pracy w strefie bezpiecznej dla prowadzenia tzw. prac gorących i w strefie
wolnej od zagrożenia w trakcie całego procesu recyklingu;
(4)
załącza mapę z widoczną granicą terenu stoczni złomowej i lokalizacją działalności
w zakresie recyklingu statku na tym terenie;
(5)
w odniesieniu do każdego materiału o którym mowa w załączniku I, oraz do
dodatkowych materiałów niebezpiecznych mogących wchodzić w skład konstrukcji
statku, stocznia złomowa określa:
27
PL
(a)
czy jest upoważniona do przeprowadzania usunięcia danego materiału
niebezpiecznego. Jeśli tak, to określa personel odpowiedzialny za
przeprowadzenie usunięcia i przedstawia dowody jego kompetencji;
(b)
jaki proces przetwarzania odpadów będzie stosowany na terenie zakładu:
spalenie, składowanie czy inna metoda przetworzenia odpadów oraz
przedstawia dowód na to, że stosowane procedury są przeprowadzane bez
narażania zdrowia ludzkiego i bez szkody dla środowiska, a w szczególności:
(i)
bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;
(ii)
bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy;
(iii)
bez negatywnych skutków dla krajobrazu oraz miejsc o szczególnym
znaczeniu;
(c)
jaki proces przetwarzania odpadów będzie stosowany w przypadku gdy
materiały niebezpieczne mają zostać później skierowane do innego zakładu
przetwarzania odpadów, znajdującego się poza terenem stoczni złomowej.
Następujące informacje winny zostać przekazane w odniesieniu do każdego
kolejnego zakładu przetwarzania odpadów:
(i)
nazwa i adres zakładu przetwarzania odpadów;
(ii)
dowody na to, że zakład przetwarzania odpadów jest upoważniony do
przetwarzania materiałów niebezpiecznych;
(iii)
opis procesu przetwarzania odpadów;
(iv)
dowody na to, że proces przetwarzania odpadów jest przeprowadzany
bez narażania zdrowia ludzkiego oraz bez szkody dla środowiska, oraz
w szczególności:
–
bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;
–
bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy;
–
bez niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc
o szczególnym znaczeniu.
Artykuł 14
Zezwolenie dla stoczni złomowej znajdującej się na terenie państwa członkowskiego
PL
1.
Właściwe organy wydają zezwolenie na przeprowadzanie recyklingu statków tym
stoczniom złomowym znajdującym się na ich terytorium, które spełniają wymogi
określone w art. 12. Zezwolenie wydaje się poszczególnym stoczniom złomowym
maksymalnie na okres pięciu lat.
2.
Państwa członkowskie tworzą i aktualizują wykaz stoczni złomowych, które
otrzymały zezwolenie zgodnie z ust. 1.
28
PL
3.
Wykaz, o którym mowa w ust. 2, przekazuje się Komisji, bezzwłocznie i nie później
niż w ciągu jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
4.
Jeżeli stocznia złomowa przestaje spełniać wymogi określone w art. 12, państwo
członkowskie cofa zezwolenie wydane zainteresowanej stoczni złomowej
i powiadamia o tym fakcie bezzwłocznie Komisję.
5.
W przypadku gdy nowa stocznia złomowa uzyskała zezwolenie zgodnie z ust. 1,
państwo członkowskie bezzwłocznie informuje o tym fakcie Komisję.
Artykuł 15
Stocznie złomowe położone poza terytorium Unii
6.
Przedsiębiorstwo recyklingu znajdujące się poza terytorium Unii, które pragnie
poddawać recyklingowi statki pływające pod banderą państwa członkowskiego
składa wniosek do Komisji w sprawie włączenia jego stoczni złomowej do
europejskiego wykazu.
7.
Wnioskowi temu towarzyszą informacje i dodatkowa dokumentacja zgodnie
z wymogami art. 13 i załącznika VI, zaświadczające, że stocznia złomowa spełnia
wymogi określone w art. 12.
w sprawie aktualizowania formularza dotyczącego danych identyfikacyjnych stoczni
złomowej, określonego w załączniku VI.
8.
Składając wniosek o włączenie do wykazu europejskiego, stocznia złomowa zgadza
się, że może stać się przedmiotem kontroli na miejscu przeprowadzanej przez
Komisję lub agentów działających w jej imieniu, przed włączeniem do europejskiego
wykazu lub po nim, w celu sprawdzenia jej zgodności z wymogami określonymi
w art. 12.
9.
Na podstawie oceny informacji i dowodów przekazanych zgodnie z ust. 2, Komisja
podejmuje decyzję w drodze aktu wykonawczego, czy należy włączyć stocznię
złomową znajdującą się poza terytorium Unii do europejskiego wykazu.
Przedmiotowe akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą,
o której mowa w art. 27.
Artykuł 16
Ustanowienie i uaktualnianie wykazu europejskiego
1.
Komisja ustanowi w drodze aktu wykonawczego zgodnie z procedurą sprawdzającą,
o której mowa w art. 27 europejski wykaz stoczni złomowych, które:
(a)
PL
znajdują się w Unii i zostały zgłoszone przez państwa członkowskie zgodnie
z art. 14 ust. 3;
29
PL
(b)
znajdują się poza Unią i o których włączeniu zadecydowano zgodnie z art. 15
ust. 4.
2.
Wykaz europejski publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz na
stronie internetowej Komisji najpóźniej trzydzieści sześć miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia.
3.
Po jego przyjęciu, Komisja regularnie aktualizuje wykaz europejski w drodze aktów
wykonawczych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 27:
(c)
w celu włączenia stoczni złomowej do europejskiego wykazu w każdym
z następujących przypadków:
(i) jeśli wydano jej zezwolenie zgodnie z art. 13;
(ii) jeśli o jej włączeniu do wykazu europejskiego zadecydowano zgodnie z art.
15 ust. 4;
(d)
4.
w celu wyłączenia stoczni złomowej z europejskiego wykazu w każdym
z następujących przypadków:
(1)
jeśli stocznia złomowa przestaje spełniać wymogi określone w art. 12;
(2)
jeżeli stocznia złomowa znajdowała się w wykazie przez okres dłuższy
niż pięć lat, a nie dostarczyła dowodów, że nadal spełnia wymogi
określone w art. 12.
Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie informacje, które mogą być
istotne w kontekście uaktualniania wykazu europejskiego. Komisja przekazuje
wszelkie istotne informacje innym państwom członkowskim.
TYTUŁ IV – OGÓLNE POSTANOWIENIA ADMINISTRACYJNE
Artykuł 17
Język
Świadectwo inwentaryzacji oraz świadectwo gotowości do recyklingu sporządza się w języku
urzędowym wydającego je państwa członkowskiego, a w przypadku gdy wykorzystywanym
językiem nie jest ani angielski, ani francuski czy hiszpański świadectwo tłumaczone jest na
jeden z tych języków.
Artykuł 18
Wyznaczenie właściwych organów
Państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ lub właściwe organy odpowiedzialne za
wdrożenie tego rozporządzenia oraz powiadamiają o tym Komisję.
PL
30
PL
Artykuł 19
Wyznaczenie osób kontaktowych
1.
Państwa członkowskie i Komisja wyznaczają jedną lub więcej osób kontaktowych
odpowiedzialnych za udzielanie informacji i wskazówek osobom fizycznym lub
prawnym zwracającym się z zapytaniami. Osoba kontaktowa Komisji przekazuje do
osób kontaktowych w państwach członkowskich wszelkie zapytania, które dotyczą
tych ostatnich i odwrotnie.
2.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wyznaczeniu osób kontaktowych.
Artykuł 20
Spotkania osób kontaktowych
Komisja, na życzenie państw członkowskich lub w przypadku gdy uzna to za stosowne,
okresowo organizuje spotkania osób kontaktowych w celu omówienia kwestii wynikłych
w związku z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia. Zainteresowane strony zapraszane są na
te spotkania lub ich części, jeżeli wszystkie państwa członkowskie i Komisja uznają to za
wskazane.
TYTUŁ V – SPRAWOZDAWCZOŚĆ I EGZEKWOWANIE PRAWA
Artykuł 21
Powiadamianie i wymogi dotyczące sprawozdawczości dla właścicieli statków
Właściciel statku:
PL
(a)
powiadamia organ administracji w formie pisemnej, co najmniej na 14 dni przed
planowanym rozpoczęciem recyklingu o zamiarze przeprowadzenia recyklingu
statku, aby umożliwić organowi przygotowanie do przeglądu i wydania świadectwa
wymaganego na mocy niniejszego rozporządzenia;
(b)
przekazuje organowi administracji sprawozdanie dotyczące planowanego
rozpoczęcia recyklingu statku opracowane przez stocznię złomową zgodnie
z wymogami art. 9 ust. 4 lit. b);
(c)
przekazuje organowi administracji sprawozdanie dotyczące zakończenia recyklingu
statku opracowane przez stocznię złomową zgodnie z wymogami art. 9 ust. 4 lit. f).
31
PL
Artykuł 22
Sprawozdania państw członkowskich
1.
Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji sprawozdanie zawierające
następujące informacje:
(a)
wykaz statków pływających pod jego banderą, którym wydano świadectwo
inwentaryzacji oraz nazwę przedsiębiorstwa recyklingu i lokalizację stoczni
złomowej zgodnie z zapisem w świadectwie gotowości do recyklingu;
(b)
wykaz statków pływających pod jego banderą, dla których otrzymano
poświadczenie zakończenia;
(c)
informacje dotyczące nielegalnego recyklingu i działań następczych podjętych
przez dane państwo członkowskie.
2.
Każde państwo członkowskie przekazuje sprawozdanie do dnia 31 grudnia 2015 r.,
a następnie co dwa lata.
3.
Sprawozdanie przedkłada się Komisji drogą elektroniczną.
Artykuł 23
Egzekwowanie przepisów w państwach członkowskich
1.
2.
PL
Państwa członkowskie dbają o to, aby zastosowano skuteczne, proporcjonalne
i odstraszające sankcje w odniesieniu do statków, które:
(d)
nie posiadają na pokładzie wykazu materiałów niebezpiecznych wymaganego
na mocy art. 5 i art. 28;
(e)
zostały przekazane do recyklingu bez spełnienia wymogów ogólnych
w zakresie przygotowania określonych w art. 6;
(f)
zostały przekazane do recyklingu bez świadectwa inwentaryzacji wymaganego
na mocy art. 6;
(g)
zostały przekazane do recyklingu bez świadectwa gotowości do recyklingu
wymaganego na mocy art. 6;
(h)
zostały przekazane do recyklingu bez powiadomienia organu administracji na
piśmie zgodnie z art. 21;
(i)
zostały poddane recyklingowi w sposób niezgodny z planem recyklingu statku
wymaganym na mocy art. 7.
Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W szczególności
w przypadku, gdy statek jest przekazany do recyklingu w stoczni złomowej, która
32
PL
nie jest ujęta w europejskim wykazie, mające zastosowanie sankcje odpowiadają co
najmniej cenie jaką właściciel statku uzyskałby za statek.
3.
Państwa członkowskie współpracują, na poziomie dwustronnym lub wielostronnym,
z innymi państwami w celu ułatwienia zapobiegania przypadkom potencjalnego
obchodzenia i łamania przepisów niniejszego rozporządzenia i wykrywania ich.
4.
Państwa członkowskie wyznaczają osoby spośród pracowników etatowych
odpowiedzialne za współpracę, o której mowa w ust. 3. Stosowne informacje
przekazywane są Komisji, która przesyła kompletną listę tym osobom.
5.
Jeżeli statek zostaje sprzedany, a w okresie nie dłuższym niż sześć miesięcy po
sprzedaży, zostaje przekazany do recyklingu w obiekcie, który nie jest ujęty
w europejskim wykazie, kary:
(a)
nakłada się wspólnie na ostatniego i przedostatniego właściciela statku, jeśli
statek pływa nadal pod banderą europejskiego państwa członkowskiego;
(b)
nakłada się tylko na przedostatniego właściciela statku, jeśli statek nie pływa
już pod banderą europejskiego państwa członkowskiego.
6.
Zwolnienia z kary, o których mowa w ust. 5, mogą zostać wprowadzone przez
państwo członkowskie w przypadku, gdy właściciel statku nie sprzedał swojego
statku z zamiarem dokonania jego recyklingu. W takim przypadku państwa
członkowskie żądają dowodów na poparcie oświadczenia właściciela statku, w tym
kopii umowy sprzedaży.
7.
Państwa członkowskie regularnie powiadamiają Komisję o ich krajowych przepisach
w zakresie egzekwowania przepisów niniejszego rozporządzenia i mających
zastosowanie sankcjach.
Artykuł 24
Żądanie podjęcia działań
1.
Osoby fizyczne lub prawne, które odczuły lub prawdopodobnie odczują skutki
naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia lub posiadające wystarczający
interes w przedmiocie decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych związanych ze
złamaniem przepisów rozporządzenia, lub, ewentualnie, stwierdzają naruszenie
prawa, w przypadku gdy administracyjne procedury prawne państwa
członkowskiego wymagają tego jako warunku koniecznego, są uprawnione do
przedłożenia do osób kontaktowych państwa członkowskiego wszelkich uwag
związanych ze znanymi im przypadkami naruszenia przepisów niniejszego
rozporządzenia lub bezpośredniego zagrożenia takim naruszeniem, oraz do żądania
podjęcia działań przez właściwe organy na mocy niniejszego rozporządzenia
W tym celu zainteresowanie wszelkich organizacji pozarządowych promujących
ochronę środowiska i spełniających wszelkie wymogi prawa krajowego uważa się za
wystarczające w kontekście posiadania wystarczającego interesu w przedmiocie
decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych, a odnoszących się do naruszenia
PL
33
PL
przepisów rozporządzenia. Takie organizacje uważa się również za mające prawa,
które mogą być naruszone, w celu stwierdzenia naruszenia prawa, w przypadku gdy
administracyjne procedury prawne państwa członkowskiego wymagają tego jako
warunku koniecznego.
2.
Żądanie podjęcia działań jest przedkładane wraz z istotnymi informacjami i danymi
potwierdzającymi uwagi przedstawione w związku z przedmiotowym naruszeniem
przepisów niniejszego rozporządzenia.
3.
W przypadku gdy żądanie podjęcia działania i towarzyszące mu uwagi wskazują
w sposób wiarygodny na naruszenie przepisów rozporządzenia, właściwe organy
rozpatrują wszelkie takie uwagi i żądania podjęcia działań. W takich okolicznościach
właściwy organ umożliwia odnośnemu przedsiębiorstwu recyklingu zaprezentowanie
swojej opinii w związku z żądaniem podjęcia działań i towarzyszącymi mu
uwagami.
4.
Właściwy organ informuje, jak najszybciej i w każdym przypadku zgodnie
z odpowiednimi przepisami prawa krajowego, osoby określone w ust. 1, które
przedłożyły mu swoje uwagi, o decyzji o przyjęciu lub odmowie żądania podjęcia
działań wraz z podaniem przyczyn.
5.
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niestosowaniu ust. 1 i 4 w odniesieniu
do przypadków grożącego naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 25
Dostęp do wymiaru sprawiedliwości
PL
1.
Państwa członkowskie dbają, by osoby określone w art. 24 ust. 1 miały dostęp do
możliwości skorzystania z procedur odwoławczych w sądzie lub innej bezstronnej
instytucji publicznej w celu oceny decyzji, działań lub zaniechania działania
właściwych władz na mocy niniejszego rozporządzenia pod kątem ich proceduralnej
i merytorycznej zgodności z prawem.
2.
Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla przepisów prawa krajowego,
które regulują dostęp do wymiaru sprawiedliwości i które wymagają wyczerpania
administracyjnych procedur odwoławczych przed skorzystaniem z prawnej
procedury sądowej.
34
PL
TYTUŁ VI – PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 26
Wykonywanie przekazanych uprawnień
1.
Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega
warunkom określonym w niniejszym artykule.
2.
Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5, 9, 10 i 15
powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
3.
Przekazanie uprawnień, o których mowa w ust. 2 może zostać w dowolnym
momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja
o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja
o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu
w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji
późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już
obowiązujących aktów delegowanych.
4.
Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
5.
Akt delegowany przyjęty na podstawie ust. 2 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament
Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od
przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed
upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały
Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące
z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Artykuł 27
Procedura komitetowa
PL
1.
Komisję wspomaga komitet. Komitet
rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
2.
W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE)
nr 182/2011.
35
ten
jest
komitetem
w rozumieniu
PL
Artykuł 28
Przepisy przejściowe:
PL
1.
Wykaz materiałów niebezpiecznych sporządza się dla wszystkich statków nie
później niż w ciągu pięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
2.
Państwa członkowskie, przed opublikowaniem europejskiego wykazu, wydają
zezwolenia na prowadzenie recyklingu statków w obiektach znajdujących się poza
Unią pod warunkiem sprawdzenia czy dana stocznia złomowa spełnia wymogi
określone w art. 12 w oparciu o informacje przekazane przez właściciela statku,
stocznię złomową lub uzyskane w inny sposób.
36
PL
Artykuł 29
Zmiana rozporządzenia (WE) nr 1013/2006
W art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 dodaje się następującą literę:
„i)
statki objęte zakresem rozporządzenia (UE) nr XX [podać tytuł niniejszego
rozporządzenia w pełnym brzmieniu]*.
________________
(*) Dz. U. L […], […], s. [..]”
Artykuł 30
Przegląd
Komisja dokonuje przeglądu niniejszego rozporządzenia nie później niż dwa lata po dacie
wejścia w życie konwencji z Hongkongu. W przeglądzie takim należy rozważyć włączenie
obiektów zatwierdzonych przez strony konwencji z Hongkongu do wykazu europejskiego
w celu uniknięcia powielania pracy i obciążenia administracyjnego.
Artykuł 31
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 365. dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich
państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia
W imieniu Parlamentu Europejskiego
Przewodniczący
PL
W imieniu Rady
Przewodniczący
37
PL
ZAŁĄCZNIK I
WYKAZ POZYCJI DO WYKAZU MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH
PL
1.
Materiały zawierające azbest
2.
Substancje zubażające warstwę ozonową: substancje kontrolowane, zdefiniowane
w art. 1 ust. 4 Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę
ozonową, wymienione w załącznikach A, B, C lub E do tego protokołu
obowiązujących w czasie stosowania lub interpretacji niniejszego załącznika.
Substancje zubożające warstwę ozonową, które mogą znajdować się na pokładzie
statku obejmują między innymi:
•
halon 1211 bromochlorodifluorometan
•
halon 1301 bromotrifluorometan halon 2402
tetrafluoroetan (znany również jako halon 114B2)
•
CFC-11 trichlorofluorometan CFC-12 dichlorodifluorometan CFC-113 1,1,2trichloro-1,2,2-trifluoroetan
•
CFC-114 1,2-dichloro-1,1,2,2-tetrafluoroetan CFC-115 chloropentafluoroetan
1,2-dibromo-1,1,2,2-
3.
Materiały zawierające polichlorowane bifenyle (PCB)
4.
Związki
i systemy
przeciwporostowe
uregulowane
w załączniku
I do
Międzynarodowej konwencji o kontroli szkodliwych systemów przeciwporostowych
stosowanych na statkach (Konwencji AFS)
5.
Materiały zawierające kwas perfluorookatnosulfonowy i jego pochodne (PFOS)
6.
Kadm oraz związki kadmu
7.
Sześciowartościowy chrom i związki chromu sześciowartościowego
8.
Ołów i związki ołowiu
9.
Rtęć i związki rtęci
10.
Polibromowane bifenyle (PBB)
11.
Polibromowane etery difenylowe (PBDE),
12.
Polichlorowane naftaleny (więcej niż 3 atomy chloru)
13.
Substancje radioaktywne
14.
Niektóre krótkołańcuchowe chlorowane parafiny (chloroalkany C10-C13),
15.
uniepalniacz bromowany (HBCDD)
38
PL
ZAŁĄCZNIK II
FORMULARZ SPRAWOZDANIA DOTYCZĄCY PLANOWANEGO
ROZPOCZĘCIA RECYKLINGU STATKU
………………………….. (nazwa stoczni złomowej)
znajdująca się w ………………………….. (dokładny adres stoczni złomowej)
wymieniona w wykazie ustanowionym rozporządzeniem (UE) nr XXXX Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia …. w sprawie recyklingu statków oraz uprawniona do
przeprowadzania recyklingu statków z upoważnienia rządu
………………………….. (miejsce wydania upoważnienia)
przez ………………………….. (pełna nazwa właściwego organu)
dnia (dd/mm/rrrr) ........................................... (data wydania)
Niniejszym informuje, że stocznia złomowa jest gotowa pod każdym względem do
rozpoczęcia recyklingu
statku.............................................................. (numer IMO)
Świadectwo gotowości do recyklingu wydane na mocy przepisów rozporządzenia (UE) nr
XXXX Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia … w sprawie recyklingu statków
z upoważnienia rządu
………………………….. (pełna nazwa państwa)
przez ………………………….. (pełne imię i nazwisko osoby lub pełna nazwa organizacji
upoważnionej na mocy rozporządzenia (UE) nr XXXX)
dnia (dd/mm/rrrr) ........................................... (data wydania) znajduje się w załączeniu.
podpisano ……………..
PL
39
PL
ZAŁĄCZNIK III
FORMULARZ POŚWIADCZENIA ZAKOŃCZENIA RECYKLINGU STATKÓW
Niniejszy dokument poświadcza zakończenie recyklingu statku …………………………..
(nazwa statku w brzmieniu w momencie przyjęcia do recyklingu/w punkcie wyrejestrowania)
Dane statku w momencie przekazania do recyklingu
Wyróżniający numer lub litery
Port rejestracji
Pojemność brutto
Numer IMO
Nazwa i adres właściciela statku
numer identyfikacyjny właściciela nadany
przez IMO
Numer identyfikacyjny przedsiębiorstwa nadany
przez IMO
Data budowy
Potwierdza się niniejszym, że:
statek został poddany recyklingowi zgodnie z planem recyklingu statku oraz rozporządzeniem
(UE) nr XXXX Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia …. w sprawie recyklingu statków w:
………………………….. (nazwa i adres upoważnionej stoczni złomowej)
oraz że recykling statku zakończono w dniu: (dd/mm/rrrr)………………………….. (data
zakończenia)
Wydano w …………………………….. (miejsce wydania oświadczenia o zakończeniu)
w dniu (dd/mm/rrrr) ………………………… (data wydania)
(Podpis właściciela stoczni złomowej lub przedstawiciela działającego w jego imieniu)
PL
40
PL
ZAŁĄCZNIK IV
FORMULARZ ŚWIADECTWA INWENTARYZACJI
(Pieczęć urzędowa) (Państwo)
Wydane na podstawie przepisów rozporządzenia (UE) nr XXXX Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia … w sprawie recyklingu statków (zwanego dalej „ rozporządzeniem ”)
z upoważnienia rządu
……………………………………………………………(pełna nazwa państwa)
przez
………………………………(osoba lub organizacja upoważniona na mocy rozporządzenia)
Dane statku
Nazwa statku
Port rejestracji
Pojemność brutto
Numer IMO
numer identyfikacyjny właściciela nadany przez
IMO
Numer identyfikacyjny przedsiębiorstwa nadany przez
IMO
Data budowy
Dane z części I wykazu materiałów niebezpiecznych
PL
41
PL
Numer identyfikacyjny/weryfikacyjny części I wykazu
………………………………………………………….
materiałów
niebezpiecznych:
NINIEJSZYM ZAŚWIADCZA SIĘ:
1.
że statek został poddany przeglądowi, zgodnie z wymogami art. 8 rozporządzenia;
2.
że przegląd wykazuje, iż część I wykazu materiałów niebezpiecznych jest w pełni
zgodna z obowiązującymi wymogami rozporządzenia.
Data zakończenia przeglądu, na podstawie którego wydano niniejsze świadectwo:
…………………………………………. (dd/mm/rrrr)
Niniejsze świadectwo jest ważne do: …………………………………………. (dd/mm/rrrr)
Wydane w: ……………………………………… (miejsce wydania świadectwa)
(dd/mm/rrrr) ………………………………………………….
(data wydania) (podpis należycie upoważnionego urzędnika wydającego świadectwo)
(Pieczęć lub stempel organu wydającego, stosownie do przypadku)
POTWIERDZENIE PRZEDŁUŻENIA WAŻNOŚCI ŚWIADECTWA, KTÓRE JEST
WAŻNE PRZEZ OKRES KRÓTSZY NIŻ PIĘĆ LAT27
Statek jest zgodny z odpowiednimi przepisami rozporządzenia, a niniejsze świadectwo,
zgodnie z art. 10 rozporządzenia, uznaje się za ważne do dnia (dd/mm/rrrr): ………
Podpisano:...................................................... (Podpis należycie upoważnionego urzędnika)
Miejscowość:
Data: (dd/mm/rrrr)
POTWIERDZENIE ZAKOŃCZENIA PRZEGLĄDU DOKONYWANEGO W CELU
ODNOWIEDNIA DOKUMENTÓW 28
Statek jest zgodny z odpowiednimi przepisami rozporządzenia, a niniejsze świadectwo,
zgodnie
z art.
10
rozporządzenia,
uznaje
się
za
ważne
do
dnia
(dd/mm/rrrr):..................................................
Podpisano:...................................................... (Podpis należycie upoważnionego urzędnika)
27
28
PL
Nin iejsza strona potwierdzenia wydawana przy przegląd zie jest kopiowana i dodawana do świadectwa,
jeśli organ administracji u zna to za konieczne.
42
PL
Miejscowość:
Data: (dd/mm/rrrr)
POTWIERDZENIE PRZEDŁUŻENIA WAŻNOŚCI ŚWIADECTWA DO CHWILI
DOJŚCIA DO PORTU PRZEGLĄDU LUB NA OKRES KARENCJI 29
Niniejsze świadectwo, zgodnie z art. 10 rozporządzenia, uznaje się za ważne do dnia
(dd/mm/rrrr): … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …..
Podpisano: ………………………….. (Podpis należycie upoważnionego urzędnika)
Miejscowość: .....................................................................................................................................
Data: (dd/mm/rrrr) .............................................................................................................................
POTWIERDZENIE DOKONANIA DODATKOWEGO PRZEGLĄDU 30
W wyniku dodatkowego przeglądu przeprowadzonego zgodnie z art. 8 rozporządzenia, statek
uznano za zgodny z odpowiednimi przepisami rozporządzenia.
Miejscowość: .....................................................................................................................................
Data: (dd/mm/rrrr) .............................................................................................................................
29
30
PL
43
PL
ZAŁĄCZNIK V
FORMULARZ ŚWIADECTWA GOTOWOŚCI DO RECYKLINGU
(Pieczęć urzędowa)
(państwo)
Wydane na podstawie przepisów rozporządzenia (UE) nr XXXX Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia … w sprawie recyklingu statków (zwanego dalej „ rozporządzeniem ”)
z upoważnienia rządu:
……………………………………………………………(pełna nazwa państwa)
przez
…………………………………………………………………………..
………………………………(osoba lub organizacja upoważniona na mocy rozporządzenia)
Dane statku
Nazwa statku
Port rejestracji
Pojemność brutto
Numer IMO
numer identyfikacyjny właściciela nadany przez
IMO
Numer identyfikacyjny przedsiębiorstwa nadany przez
IMO
Data budowy
Dane dotyczące stoczni złomowej
PL
44
PL
Nazwa stoczni złomowej
Wyróżniający numer identyfikacyjny przedsiębiorstwa
recyklingu 31
Pełny adres
Data wygaśnięcia dokumentu potwierdzającego zgodność
z rozporządzeniem
Dane dotyczące wykazu materiałów niebezpiecznych
Numer identyfikacyjny/weryfikacyjny wykazu materiałów niebezpiecznych: …. …. …. ….
Dane dotyczące planu recyklingu statku
Numer identyfikacyjny/weryfikacyjny planu recyklingu statku: … … … … … … … … … …
… … … … ….
Uwaga: plan recyklingu statku, zgodnie z art. 7 rozporządzenia, jest istotną częścią
świadectwa gotowości do recyklingu i musi zawsze mu towarzyszyć.
NINIEJSZYM ZAŚWIADCZA SIĘ:
1.
że statek został poddany przeglądowi, zgodnie z wymogami art. 8 rozporządzenia;
2.
że statek posiada ważny wykaz materiałów niebezpiecznych zgodnie z art. 5
rozporządzenia;
3.
że plan recyklingu statku, zgodnie z wymogami art. 7 rozporządzenia, właściwie
odzwierciedla informacje zawarte w wykazie materiałów niebezpiecznych zgodnie
z wymogami art. 5 rozporządzenia i zawiera informacje na temat warunków
utworzenia, utrzymania i monitorowania strefy wolnej od zagrożeń oraz strefy
bezpiecznej dla prowadzenia tzw. prac gorących;
4.
że stocznia złomowa, w której ten statek ma zostać poddany recyklingowi jest
wymieniona w europejskim wykazie zgodnie z art. 16 rozporządzenia.
Niniejsze
świadectwo
jest
ważne
………………………………………….. (data)
Wydane w:
świadectwa)
do
dnia
……………………………………………………….
(dd/mm/rrrr)
(miejsce
wydania
(dd/mm/rrrr) … ………………………………………….
31
PL
Nu mer identyfikacyjny, jak wskazano w europejskim wy kazie.
45
PL
(data wydania) (podpis należycie upoważnionego urzędnika wydającego świadectwo)
POTWIERDZENIE PRZEDŁUŻENIA WAŻNOŚCI ŚWIADECTWA DO CHWILI
DOJŚCIA DO PORTU STOCZNI ZŁOMOWEJ LUB NA OKRES KARENCJI 32
Niniejsze świadectwo, zgodnie z art. 8 rozporządzenia, uznaje się za ważne dla
jednorazowego rejsu do stoczni złomowej
z portu: ………………………….
do portu: …………………………………....
Miejscowość: .....................................................................................................................................
Data: (dd/mm/rrrr) .............................................................................................................................
32
PL
46
PL
ZAŁĄCZNIK VI
FORMULARZ IDENTYFIKACYJNY STOCZNI ZŁOMOWEJ
Dane stoczni złomowe j
Nazwa stoczni złomowej
Wyróżniający
numer
identyfikacyjny
d i bi t
kli
Pełny adres stoczni złomowej
Główna osoba wyznaczona do kontaktów
Numer telefonu
Adres e- mail:
nazwa,
adres
i dane
przedsiębiorstwa recyklingu
kontaktowe
Język (- i) roboczy (-e)
PL
47
PL

8151/12 gt DGI 1A RADA UNII EUROPEJSKIEJ Bruksela, 27 marca

Transkrypt

Podobne dokumenty

Instrukcja nr 3

Szkolenia ŁADUNKI I MATERIAŁY NIEBEZPIECZNE PORT

Wzory formularzy informacji o korzystaniu ze śródlądowych dróg

Pobierz PDF Oferty

M/v Trica spłynął na wodę

„Znaczenie recyklingu opakowań dla środowiska naturalnego“