iii. informacje

Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
47
III. INFORMACJE
ORZECZNICTWO NSA
Z uwagi na zainteresowanie problematyką promocji jednostek samorządu terytorialnego prezentujemy przedruki dwóch wyroków NSA dotyczących tej tematyki.
Wyrok
Naczelnego Sadu Administracyjnego
Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku,
z 6 grudnia 2000 r. (sygn. akt I SA/Gd 2038/99)1
Promocję miasta jako centrum turystycznego można uznać za zadanie własne gminy, o ile jej
zakres (realny krąg potencjalnych klientów), forma, koszt i wiarygodność kontrahenta pozwalają
na racjonalne założenie, że wspólnota samorządowa osiągnie wymierne korzyści z napływu
dodatkowej liczby turystów.
Naczelny Sąd Administracyjny, Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku, po rozpoznaniu 22 listopada 2000 r. sprawy skargi Gminy Ł. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej
w Gdańsku z 23 czerwca 1999 r. nr 245/99 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały
Zarządu Miasta dotyczącej wydatków na promocję miasta – uchylił zaskarżoną uchwałę.
Uzasadnienie
Uchwałą nr 11/99 z 23 sierpnia 1999 r. w sprawie wprowadzenia zmian w uchwale nr 105/99
Zarząd Miasta Ł. nadał § 1 następujące brzmienie: „z działu 83 Kultura i Sztuka rozdziału 8331
Dom Kultury przeznacza się kwotę 100 000 zł na opłacenie kontraktu dotyczącego promocji
miasta przez Kapitana K. B. Podczas rejsu dookoła świata oraz w 2 lata po powrocie”.
Nieważność powyższej uchwały stwierdziło Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej
w Gdańsku, uchwałą nr 245/99 z 23 września 1999 r. W uzasadnieniu tej uchwały Kolegium
wskazało, że mimo treści § 1 uchwały Zarządu Miasta Ł. nr 105/99, nadal ma miejsce dofinansowanie wyprawy żeglarskiej, a nie zapłata za usługi z umowy, która miałaby na celu
wykonanie zadań publicznych o znaczeniu lokalnym mających zaspokoić zbiorowe potrzeby
wspólnoty. Promocja miasta i portu jachtowego nie mieści się w katalogu zadań określonych
w art. 7 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 1996 r. Nr
13, poz. 74 z późń. zm.). Umowa zawarta przez gminę z organizatorem rejsu jest de facto umową
zbliżoną do darowizny, gdyż zawiera jedynie obowiązek świadczenia przez gminę kwoty
1
Przedruk z „Finansów Komunalnych” 2001 nr 3, s. 75 – 77.
48
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
81 900 zł na rzecz K.B. Samodzielność prowadzenia przez gminę gospodarki finansowej nie
oznacza dowolności w zakresie wydatkowania dochodów.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Miasto Ł. wniosło o uchylenie powyższej
uchwały Kolegium RIO, jako naruszającej art. 6, art. 7 ust. 1 i art. 51 ustawy z 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym oraz art. 164 ust. 3, art. 165 i art. 166 Konstytucji Rzeczpospolitej
Polskiej.
Strona skarżąca podkreśliła, że art. 7 ustawy o samorządzie gminnym nie zawiera zamkniętego katalogu zadań gminy, a art. 6 ustawy wyraźnie stanowi, że do zakresu działania gminy
należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz
innych podmiotów.
Promocja miasta nie jest zastrzeżona dla innych podmiotów, a jest szczególnie istotna dla
miasta turystycznego, w którym życie ogółu mieszkańców toczy się wokół spraw związanych
z turystyką i morzem. Umowa zawarta w celu promocji miasta w ramach rejsu miała na celu
m.in. przyciągnięcie żeglarzy do nowego portu jachtowego. Strona skarżąca zarzuciła, że RIO nie
podała podstawy prawnej unieważnienia uchwały.
W odpowiedzi na skargę Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku wniosła o jej oddalenie, podkreślając, że dotacja na sfinansowanie rejsu nie należy do katalogu zadań własnych
gminy. Promocja może należeć do zadań własnych gminy o ile zaspokaja zbiorowe potrzeby
wspólnoty. W niniejszym przypadku nie istniał związek pomiędzy wielkością nakładów
a konkretnymi korzyściami.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzuty strony skarżącej odnośnie do naruszenia przez zaskarżoną uchwałę przepisów art. 6,
art. 7 i art. 51 ustawy o samorządzie gminnym były uzasadnione. Z powyższych unormowań
wynika samodzielność gminy w prowadzeniu gospodarki finansowej i zasada objęcia zakresem
działania gminy wszystkich spraw publicznych o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżonych
ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań tych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb
wspólnoty, których katalog z art. 7 cyt. ustawy ma charakter otwarty (przykładowy).
Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy wydatki na dofinansowanie rejsu jachtu Lady B.
stanowiły zapłatę za usługę promocji miasta i portu jachtowego, czy też nie stanowiły ekwiwalentu za korzyści uzyskane przez gminę i w swojej istocie zbliżone były do darowizny na rzecz
organizatora rejsu.
Oceniając powyższy spór, Sąd przychylił się do racji przedstawionych przez stronę skarżącą.
Oczywiście przeznaczenie środków finansowych na konkretnie określony cel, jako należący
bądź nie należący do zadań gminy, będzie często kategorią ocenną. Jednak z uwagi na art. 6 cyt.
ustawy o samorządzie gminnym i art. 166 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. ingerencja
organów nadzoru musi być wyważona.
Tytułem przykładu można wskazać wyrok Sądu Najwyższego z 8 lipca 1998 r., III RN 45/98
(OSN APU 1999, nr 8, poz. 261), w którym uznano za zgodne z prawem przeznaczenie środków
gminy na remonty budynków prywatnych, w których najemcy obowiązani są opłacać czynsz
regulowany, czy wyrok NSA z 20 kwietnia 1994 r., SA/Wr 1961/93, akceptujący utworzenie
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
49
ośrodka samorządowej telewizji lokalnej, o ile jego zdaniem będzie informowanie o sprawach
wspólnoty gminnej.
W rozpoznawanej sprawie – zdaniem Sądu – ingerencja RIO nie była usprawiedliwiona.
Kolegium RIO w uchwale z 23 września 1999 r. wskazało, że umowa zawarta przez gminę
nie zobowiązuje do wykonania na jej rzecz jakichkolwiek zadań publicznych o znaczeniu
lokalnym, związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty, lecz była to umowa dla
gminy jednostronnie zobowiązująca. Z powyższą argumentacją nie sposób się zgodzić.
Sfinansowanie przez stronę skarżącą części kosztów rejsu miało bowiem stanowić ekwiwalent za promocję miasta i mariny przez przyjęcie Ł. jako portu macierzystego jachtu, umieszczenie nazwy i herbu miasta na rufie i burcie, przygotowanie rejsu w marinie Ł.,
przekazywanie informacji o rejsie przez Ł. Biuro Informacyjne, (...) rozprowadzanie materiałów
promocyjnych, używanie nazwy miasta w komunikatach z rejsu, przekazanie miastu pełnej
dokumentacji rejsu (dziennik pokładowy, dokumentacja filmowa i fotograficzna), uwzględnienie
Ł. w materiałach, publikacjach, wywiadach, spotkaniach, pomocy w zorganizowaniu szkoły
o profilu i tradycjach morskich w Ł., inicjowanie imprez żeglarskich z wykorzystaniem mariny
w Ł.
W sytuacji kryzysu w rybołówstwie morskim, podstawą rozwoju Ł., decydującą o powodzeniu ekonomicznym mieszkańców, może być jedynie turystyka. W tym celu dużym nakładem
środków zbudowano w Ł. port jachtowy i promocja tegoż oraz walorów wypoczynkowych
miasta, szczególnie podczas nagłośnionego rejsu dookoła świata, może mieć podstawowe znaczenie dla sukcesu ekonomicznego mariny i związanych z nią usług.
Argumentacja RIO w odpowiedzi na skargę o braku związku między wielkością nakładów
a konkretnymi korzyściami promocyjnymi nie przekreśla celowości tych wydatków dla rozwoju
społeczności lokalnej.
Można się tu odwołać do przykładów z prawa podatkowego, w którym za koszty uzyskania
przychodu uznaje się wydatki na reklamę i działalność marketingową (prowadzącą m.in. do
tworzenia i utrzymywania popytu). Brak przychodu w związku z tymi wydatkami nie wyklucza
możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na to, że warunkiem
zaliczenia jest kryterium celowości, a nie rezultatu (np. wyrok NSA z 6 lutego 1998 r., I SA/Gd
1196/96 czy z 28 lutego 1997 r., SA/Gd 3458/95).
Odnosząc te zasady bliżej do okoliczności rozpatrywanej sprawy, można wskazać wyrok
NSA z 18 października 1995 r., SA/Ka 1894/94 („Przegląd Orzecznictwa Podatkowego” 1998, nr
2, poz. 62), gdzie do pojęcia reklamy zakwalifikowano taksę promocji, i wyrok NSA z 16
stycznia 1998 r., I SA/Gd 326/96 w którym do kosztów uzyskania przychodów zaliczono
umieszczanie ogłoszeń prasowych, reklam na stadionie, wizytówek itp.
Podsumowując powyższe rozważania, należało uznać, że promocję miasta jako centrum
turystycznego można uznać za zadanie własne gminy, o ile jej zakres (realny krąg potencjalnych
klientów), forma, koszt i wiarygodność kontrahenta pozwalają na racjonalne założenie, że
wspólnota samorządowa osiągnie wymierne korzyści z napływu dodatkowej liczby turystów.
50
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
Wobec powyższego, zaskarżoną uchwałę należało uchylić, na podstawie art. 22 ust. 1 i ust. 2
pkt 1 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368
z późn. zm.).
Wyrok
Naczelnego Sądu Administracyjnego,
Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku,
z 6 grudnia 2000 r. (I SA/Gd 1819/99)2
Naczelny Sąd Administracyjny, Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku, po rozpoznaniu
24 listopada 2000 r. sprawy ze skargi Miasta G. Na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby
Obrachunkowej w Gdańsku z 29 lipca 1999 r. nr 222/99 w przedmiocie unieważnienia przewidzianych w budżecie wydatków na transport darów do Kosowa, pn. „Promocja Miasta
w trakcie transportu darów do Kosowa” – oddala skargę.
Uzasadnienie
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku uchwałą nr 222/99 z 29 lipca
1999 r., po rozpoznaniu uchwały nr IX/383/99 Rady Miasta G. z 26 czerwca 1999 r. w sprawie
zmiany uchwały Rady Miasta nr V/118/94 z 24 lutego 1999 r. w sprawie uchwalenia budżetu
Miasta G. na rok 1999, unieważniła przewidziane w budżecie wydatki na transport darów do
Kosowa, pn. „Promocja Miasta w trakcie transportu darów do Kosowa”, w kwocie 126 000 zł.
W jej uzasadnieniu wywiedziono, że w cyt. wyżej uchwale Rada Miasta przewidziała
wydatek pod nazwą „Promocja Miasta w trakcie transportu darów do Kosowa”. Regionalna Izba
Obrachunkowa analizując treść uzasadnienia oraz biorąc pod uwagę fakt, że już dwukrotnie
stwierdzono istotne naruszenie prawa w związku z planowaniem wydatków związanych
z transportem i darami dla Kosowa, uznała, że w tym przypadku nie chodzi o promocję Miasta,
lecz o finansowanie darów i transportu do Kosowa.
W ocenie RIO, zaplanowanie takiego wydatku nie mieści się w katalogu zadań własnych
gminy, przez co naruszono w sposób istotny postanowienia art. 6 i art. 7 ustawy z 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 1996 r. nr 13, poz. 74 z późn. zm) oraz art. 4
ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. nr 91 poz. 578 z późn.
zm.).
W związku z powyższym wszczęto postępowanie nadzorcze, mające na celu stwierdzenie
nieważności przedmiotowej uchwały, w części dotkniętej wadą.
W ocenie organu nadzoru, wyżej określony wydatek nie należy do zadań własnych miasta na
prawach powiatu, bowiem zaplanowanie promocji w trakcie transportu darów do Kosowa należy
2
Przedruk z „Orzecznictwa w Sprawach Samorządowych” 2001 nr 2 (31), s. 123 - 128
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
51
uznać po prostu za poszukiwanie drogi ominięcia obowiązujących przepisów prawa. Jednocześnie Kolegium nie podważyło uprawnień jednostek samorządu terytorialnego do przeznaczania środków na promocję.
W skardze na powyższą uchwałę Miasto G. wnosząc o jej uchylenie stwierdza, iż uchwala
Kolegium RIO nie znajduje oparcia ani w prawie, ani w stanie faktycznym sprawy.
W ocenie strony skarżącej, twierdzenia Kolegium RIO, „że w tym wypadku nie mamy do
czynienia z promocją Miasta, ale finansowaniem darów i transportu do Kosowa” jest nieuprawnionym domysłem, nawet nieuprawdopodobnionym.
Gmina przyznała, iż pierwotne postanowienia uchwały o planowaniu wydatków na dary na
rzecz Kosowa zostały zmienione, a na ich podstawie nie poczyniono żadnych wydatków.
Gdy chodzi o wydatki na promocję, znajdują one uzasadnienie w art. 4 ust. 1 pkt 21 cyt.
wyżej ustawy o samorządzie powiatowym. Gdy chodzi o skuteczność czynności promocyjnych,
stwierdza strona skarżąca, w czasie takich akcji jest ona nieporównywalna ze standardowymi,
typowymi przedsięwzięciami z zakresu promocji; zaangażowanie się w takie akcje jest wyrazem
prestiżu, a tym samym promocji organizacji i miast.
Dalej strona skarżąca wywodzi, że o ile kwestionowanie zakupu darów znajduje uzasadnienie
prawne, o tyle kwestionowanie wydatków np. na koszty transportu i promocję takiego uzasadnienia nie znajduje. Skoro promocja wykonywana była podczas transportu, to w ocenie strony
skarżącej uzasadniona była zapłata za transport.
Miasto podnosi również, że z przewidywanych pierwotnie kwot wydatkowała tylko niecałe
26 000 zł na zakwestionowany przez organ nadzoru cel, a to zgodnie z uchwałami Zarządu
Miasta z 18 maja i 15 czerwca 1999 r., natomiast w zakresie pozostałej kwoty, tj. 100 000 zł,
zmieniono jej przeznaczenie uchwałą Rady Miasta z 25 sierpnia 1999 r.
W odpowiedzi na skargę Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku, wnosząc o jej
oddalenie, podkreśliła, że strona skarżąca sama przyznała fakt wydatkowania kwoty 25 766 zł na
transport do Kosowa z planowanego wcześniej wydatku w wysokości 126 000 zł.
RIO zauważa, że wystawca faktury VAT za świadczoną wyżej usługę „H” Spółka cywilna –
zgodnie z wyciągiem z ewidencji działalności gospodarczej – może świadczyć tylko i wyłącznie
usługi spedycyjne i transportowe, a zatem nie była uprawniona do świadczenia usług
promocyjnych lub reklamowych.
RIO podkreśla, że do jej zakresu działania należy badanie w trybie nadzoru uchwał
budżetowych organów samorządu terytorialnego z punktu widzenia ich zgodności z prawem.
Skoro zatem Miasto G. poszukiwało drogi ominięcia przepisów, tym samym naruszyło prawo.
RIO za nieudolną uznaje próbę rozgraniczenia charakteru prawnego wydatków na dary i na
transport.
Regionalna Izba Obrachunkowa zwraca ponadto uwagę na fakt, iż zaciągnięcie przez stronę
skarżącą zobowiązania nastąpiło z naruszeniem ustawy z 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 1998 r. nr 119, poz. 773 z późn. zm.), skoro wykonanie
usługi miało miejsce w dniach 10-20 maja 1999 r., a umowę na tę usługę zawarto 15 czerwca
1999 r., fakturę wystawiono 21 czerwca 1999 r., zaś zapłata nastąpiła 7 lipca 1999 r.
Z powyższego wynika, zdaniem RIO, że w maju zawarto umowę ustną, a dopiero w połowie
52
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
czerwca potwierdzono ją na piśmie; takie działanie narusza art. 74 cyt. wyżej ustawy, zgodnie
z którym umowy w sprawach zamówień publicznych o wartości powyżej 3000 euro, wymagają,
pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.
W piśmie procesowym z 27 października 2000 r. strona skarżąca podtrzymując skargę
podkreśla, że wbrew twierdzeniom Izby, przywiązuje ona wagę do legalności swojego postępowania, o czym świadczy dokonywanie zmian w budżecie wskutek czynności nadzorczych
Izby.
W ocenie strony skarżącej, istotne znaczenie ma jedynie postanowienie „Promocja Miasta”,
natomiast dalsza jego część jest w istocie zbyteczna, gdy tymczasem z tego zbędnego postanowienia, nie mającego znaczenia dla oceny prawnej sprawy, Izba uczyniła wątek o wymiarze
zasadniczym.
Bez znaczenia dla sprawy, w ocenie strony skarżącej, jest również przedmiot działalności
Spółki cywilnej „H”. Działalność reklamową może świadczyć np. właściciel budynku, godząc się
na umieszczenie na nim znaku reklamowego, bez konieczności prowadzenia działalności
gospodarczej z tym związanej, czy np. taksówkarz lub inny przewoźnik.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd administracyjny wyposażony został w funkcje kontrolne, co oznacza, że w przypadku
zaskarżenia określonego rozstrzygnięcia, bada jego zgodność z przepisami prawa (art. 21 ustawy
z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Dz. U. nr 74, poz. 368).
W ustalonym bezspornie stanie faktycznym skarga nie zasługuje na uwzględnienie,
albowiem wbrew jej zarzutom, zaskarżona uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej nie narusza
prawa.
Otóż, do zakresu działania RIO należy badanie w trybie nadzoru uchwał budżetowych
organów samorządu terytorialnego (art. 11 ust. 1 ustawy z 7 października 1992 r. o regionalnych
izbach obrachunkowych, Dz. U. nr 85, poz. 428 z późn. zm.), z punktu widzenia ich zgodności
z prawem.
Zważywszy na powyższe, w okolicznościach rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, iż
Izba zasadnie unieważniła przewidziane uchwałą Rady Miasta G. z 26 czerwca 1999 r.
w budżecie wydatki na transport darów do Kosowa, pn. „Promocja Miasta w trakcie transportu
darów do Kosowa”, w kwocie 126 000 zł.
Ponowne zaplanowanie takiego wydatku (jedynie pod zmienioną nazwą) w sytuacji, gdy
wcześniej już dwukrotnie Izba stwierdzała naruszenie prawa przez zaplanowanie w budżecie
wydatków najpierw na dary, później na ich transport do Kosowa, narusza powołane przez Izbę
stosowne przepisy ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o samorządzie powiatowym.
Nie negując prawa strony skarżącej do wydatkowania stosownych kwot na promocję Miasta
(co wynika z przepisu art. 4 ust. 1 pkt 21 cyt. wyżej ustawy o samorządzie powiatu),
w rozważanej sprawie należy jednak zauważyć, że w żaden sposób nie wykazała ona, czy istotnie
promocja w trakcie transportu darów do Kosowa miała miejsce i na czym polegała, tym bardziej,
że w § 1 pkt 3 umowy z 15 czerwca 1999 r. zawartej pomiędzy Miastem G. a Spółkę cywilną
„H” z siedzibą w W. (uprawnioną w zakresie swojej działalności do świadczenia tylko usług
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
53
spedycyjnych i transportowych), Miasto jako strona zamawiająca miało wyposażyć wykonawcę
w materiały informacyjno-promocyjne Miasta oraz w materiały do oznakowania pojazdów.
Z § 2 powyższej umowy wynika również, że wykonawca, a więc Spółka „H” miała
przedłożyć zamawiającemu, a więc Miastu G. sprawozdanie z realizacji przedmiotu umowy,
a takiego sprawozdania strona skarżąca ani w toku postępowania nadzorczego, ani w toku
postępowania sądowego nie przedłożyła w celu wykazania, iż istotnie zakwestionowany wydatek
to wydatek za promocję Miasta, a nie tylko i wyłącznie zapłata za transport darów do Kosowa.
Równie istotną kwestią jest to, że powołana wyżej umowa narusza przepis art. 74 ustawy
z 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. nr 76, poz. 344 z późn. zm.), skoro
z bezspornych ustaleń wynika, że umowa pisemna została zawarta po wykonaniu przedmiotu
umowy (transport miał miejsce w dniach od 10-20 maja 1999 r., zaś umowę zawartą 15 czerwca
1999 r.) Ustna umowa zawarta w maju 1999 r. jest nieważna, skoro zgodnie z cyt. wcześniej
przepisem art. 74 ustawy o zamówieniach publicznych, umowy w sprawach zamówień o wartości
powyżej 3000 euro, pod rygorem nieważności, wymagają formy pisemnej.
Z tych przyczyn, na mocy art. 27 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, należało orzec jak w sentencji.
PISMA MINISTERSTWA FINANSÓW
Pismo Ministerstwa Finansów z dnia 5 czerwca 2001 r. znak BPI-4071/34/2001/1164 kierowane
do Starosty Powiatowego w Radomiu, podpisane przez Dyrektora Departamentu Budżetu
Państwa Elżbietę Suchocką - Roguską w sprawie klasyfikacji wydatków budżetowych oraz
przychodów i rozchodów
W odpowiedzi na pismo z dnia 17 maja 2001 r. (Znak Fn I-3011/58/2001) dotyczące
klasyfikacji wydatków budżetowych w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 18 lipca 2000 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów, Departament Budżetu Państwa Ministerstwa Finansów uprzejmie informuje, co następuje.
Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 maja 2001 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów
i rozchodów (Dz. U. Nr 47, poz. 501) skreślono w objaśnieniach do paragrafu „303 Różne
wydatki na rzecz osób fizycznych” tiret „wynagrodzenia wypłacane na podstawie umowy
zlecenia lub umowy o dzieło”. W związku z powyższym usługi świadczone przez osoby fizyczne
winny być klasyfikowane w zależności od rodzaju i tak wydatki na sfinansowanie robót
remontowych na drogach należy zaliczyć do paragrafu 427 Zakup usług remontowych, natomiast
wydatki na zakup usług geodezyjnych i komunalnych oraz wywóz nieczystości do paragrafu 430
Zakup usług pozostałych.
54
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
W świetle znowelizowanej klasyfikacji paragraf „427 Zakup usług remontowych” obejmuje
wyłącznie wydatki na zakup usług w zakresie remontów dróg. Natomiast wydatki ponoszone na
przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę winny być klasyfikowane w paragrafach wydatków
inwestycyjnych.
***
Pismo Ministerstwa Finansów z dnia 7 czerwca 2001 r. znak BP-8-033-154/2001/746/1094
adresowane do Zastępcy Dyrektora Ośrodka Sportu i Rekreacji w Olsztynie podpisane przez
Dyrektora Departamentu Budżetu Państwa Elżbietę Suchocką - Roguską w sprawie sprawozdawczości budżetowej zakładów budżetowych
Odpowiadając na pismo Pana Dyrektora z dnia 7 maja br. (znak KF/3100/764/01) Ministerstwo
Finansów Departamentu Budżetu Państwa, prezentuje stanowisko, iż:
1. Zakłady budżetowe planują przychody i koszty i inne obciążenia przychodów dotyczące ich
działalności.
W sprawozdaniu Rb 30 w części dotyczącej działalności podstawowej wykazuje się
wykonanie tego planu w zakresie przychodów, kosztów i innych obciążeń przychodów
niezależnie od terminu ich zapłaty.
Praktycznie oznacza to, iż w wykonaniu przychody wykazuje się na podstawie zapisów na
kontach zespołu 7, koszty na kontach zespołu 4, 7 i 8 (obciążenia).
Aktywa dotyczące przychodów oraz obciążenia tych aktywów wykazuje się według
rzeczywistych stanów na dzień sprawozdawczy w dziale C sprawozdania Rb 30.
W zakresie inwestycji tak plan jak i wykonanie może zawierać układ kasowo-memoriałowy.
2. Zakłady budżetowe sporządzają sprawozdanie Rb 30 w pełnym zakresie informacji,
natomiast sprawozdanie Rb N i Rb Z w zakresie ograniczonym tylko do należności i zobowiązań wymagalnych.
Należy podkreślić, iż dane o należnościach i zobowiązaniach w poszczególnych działach
różnych a nawet tych samych sprawozdań mogą się różnić.
3. Plan sporządza się dla każdego rozdziału, a jedynie rozliczenie z tytułu nadwyżki środków
obrotowych i podatków ogólnych (np. dochodowy) planuje się w dziale i rozdziale o przeważającej działalności.
Dział C sprawozdania Rb 30 sporządza się dla całej działalności podstawowej bez rozbijania
na rozdziały.
***
Pismo Ministerstwa Finansów z dnia 18 czerwca 2001 r. znak ST1-4800-407/2001 w sprawie
szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów kierowane do
Urzędu Miejskiego w Bielsko - Białej podpisane przez p.o. Dyrektora Departamentu Finansów
Samorządu Terytorialnego Zdzisławę Wasążnik
Odpowiadając na pismo z dnia 24 kwietnia 2001 r. nr BD-3021/117/2001 dotyczące
stosowania rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2000 r. w sprawie szczegółowej
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
55
klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 59, poz. 688) do
opłat administracyjnych, których stawki zostały określone Uchwałami Rady Miejskiej Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia, iż opłaty administracyjne wprowadzone Uchwałą
Rady Gminy bądź Rady Miejskiej za czynności urzędowe jeżeli nie są one objęte przepisami
o opłacie skarbowej należy ujmować następująco:
Dział 756 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nie
posiadających osobowości prawnej,
Rozdział odpowiednio:
75615 - Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego, podatku od czynności cywilnoprawnych
oraz podatków i opłat lokalnych od osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych,
75616 - Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego, podatku od spadków i darowizn, podatku
od czynności cywilnoprawnych oraz podatków i opłat lokalnych od osób fizycznych,
Paragraf 045 - Wpływy z opłaty administracyjnej za czynności urzędowe.
***
Pismo Ministerstwa Finansów z dnia 18 czerwca 2001 r. znak ST1-4800-406/2001 w sprawie
szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów kierowane do
Urzędu Miejskiego w Bydgoszczy Wydziału Oświaty i Wychowania podpisane przez p.o.
Dyrektora Departamentu Finansów Samorządu Terytorialnego Zdzisławę Wasążnik
Odpowiadając na pismo z dnia 23 kwietnia 2001 r. nr OW.0703/3/2001 w sprawie
stosowania rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2000 r. w sprawie szczegółowej
klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 59, poz. 688)
Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:
Oddziały dla dzieci 6-cio letnich w przedszkolach tzw. Oddziały klas „O”, które realizują
podstawy programowe winny być ujmowane po zmianie wprowadzonej rozporządzeniem
Ministra Finansów z dnia 9 maja 2001 r. zmieniającym rozporządzenie Ministra Finansów z dnia
18 maja 2000 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów
i rozchodów w rozdziale 85404 - Przedszkola.
Natomiast oddziały dla dzieci 6-cio letnich w szkołach tzw. „zerówki” przy szkołach
podstawowych powinny być ujmowane w rozdziale 80104 - Przedszkola przy szkołach
podstawowych.
***
Pismo Ministerstwa Finansów z dnia 18 czerwca 2001 r. znak ST1-4800-405/2001 w sprawie
szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów kierowane do
Urzędu Miejskiego w Pile Wydziału Oświaty podpisane przez p.o. Dyrektora Departamentu
Finansów Samorządu Terytorialnego Zdzisławę Wasążnik
Odpowiadając na pismo z dnia 20 kwietnia nr W.Oś.I-0114/16/2001 w sprawie
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2000 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji
56
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 59, poz. 688) - Ministerstwo
Finansów uprzejmie wyjaśnia:
Zgodnie z przepisami art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1991 r. - o systemie oświaty (Dz. U.
z 1991 r. Nr 67, poz. 329 z późn. zm.) organ prowadzący szkoły różnych typów lub placówki
może je połączyć w zespół.
Zgodnie z obowiązującą klasyfikacją obsługa administracyjna łącznego zespołu będzie
ujmowana w rozdziale 80114 - Zespoły ekonomiczno- administracyjne szkół.
Natomiast wydatki na utrzymanie szkół podstawowych i gimnazjów funkcjonujących w ramach
zespołów łączących szkołę podstawową i gimnazjum powinny być planowane w rozdziale 80101
- Szkoły podstawowe oraz w rozdziale 80110 - Gimnazja.
Wydatki wspólne powinny być planowane i rozliczane w poszczególnych rozdziałach
klasyfikacji budżetowej.
Ponadto Ministerstwo Finansów informuje, iż zgodnie z art. 1 pkt. 38 lit. a) ustawy z dnia
25 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji
publicznej (Dz. U. Nr 117, poz. 759) od dnia 1 września 2001 r. wejdzie w życie ust. 1a artykułu
62 ustawy o systemie oświaty i regułą stanie się zakaz łączenia w zespoły szkół podstawowych
i gimnazjów (z wyjątkami przewidzianymi w ust. 1b wprowadzonymi od 1 września 2001 r. na
podstawie art. 25 pkt. 20 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw
związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej - Dz. U. Nr 12, poz. 136).
PRZYPOMINAMY, RADZIMY ...
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 marca 2001 roku w sprawie
sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 24 poz. 279) zarządy jednostek samorządu terytorialnego sporządzają i przekazują za okres I półrocza bieżącego roku do właściwej terytorialnie
regionalnej izby obrachunkowej następujące sprawozdania:
w terminie do dnia 12 lipca 2001 roku
Rb - 27 ZZ – kwartalne sprawozdanie z wykonania planu dochodów związanych z realizacją
zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu
terytorialnego ustawami (dokument dla dysponenta głównego przekazującego dotację, oraz do
wiadomości regionalnej izbie obrachunkowej).
w terminie do dnia 15 lipca 2001 roku
1. Rb - 50 – kwartalne sprawozdanie o dotacjach związanych z wykonywaniem zadań z zakresu
administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego
ustawami,
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
57
2. Rb - 50 – kwartalne sprawozdanie o wydatkach związanych z wykonywaniem zadań
z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu
terytorialnego ustawami.
Uwaga!
Sprawozdania wymienione w pozycji 1 i 2 składane są w formie dokumentu do dysponenta
głównego przekazującego dotację oraz do wiadomości regionalnej izbie obrachunkowej.
w terminie do dnia 25 lipca 2001 roku
1. Rb - 27S - miesięczne sprawozdanie z wykonania planu dochodów budżetowych jednostek
samorządu terytorialnego,
2. Rb - 28S - miesięczne sprawozdanie z wykonania planu wydatków budżetowych jednostek
samorządu terytorialnego,
3. Rb - NDS - kwartalne sprawozdanie o nadwyżce/deficycie jednostki samorządu terytorialnego,
4. Rb - Z - kwartalne sprawozdanie o stanie zobowiązań według tytułów dłużnych oraz
gwarancji i poręczeń,
5. Rb - N - kwartalne sprawozdanie o stanie należności,
6. Rb - 30 - półroczne sprawozdanie z wykonania planów finansowych zakładów budżetowych,
7. Rb - 31 - półroczne sprawozdanie z wykonania planów finansowych gospodarstw pomocniczych,
8. Rb - 32 - półroczne sprawozdanie z wykonania planów finansowych środków specjalnych
jednostek budżetowych,
9. Rb - 33 - półroczne sprawozdanie z wykonania planów finansowych funduszy celowych nie
posiadających osobowości prawnej,
Uwaga!
Wszystkie sprawozdania wymienione w pozycji od 1 – 9 przekazywane są w formie dokumentu
oraz pliku bazy danych.
10. Rb -PDP - półroczne sprawozdanie z wykonania podstawowych dochodów podatkowych
gminy oraz miasta na prawach powiatu przekazują dokument w 2 egzemplarzach oraz w formie pliku bazy danych.
w terminie do dnia 31 lipca 2001 roku
gminy oraz miasta na prawach powiatu na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 17 lutego 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu przekazywania
gminom kwoty rekompensującej dochody utracone z tytułu ustawowych ulg i zwolnień (Dz. U.
Nr 13 poz. 118), -składają do właściwie terytorialnie regionalnej izby obrachunkowej wnioski
o przyznanie części subwencji rekompensującej utracone dochody z tytułu ustawowych ulg
i zwolnień określonych w ustawach. według załączników nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia.
Uwaga!
Wnioski powyższe prosimy przekazać w formie wydruku z programu sprawozdania- Budżet ST
II oraz w postaci elektronicznej. Dotyczy to również korekty wniosków.
58
Biuletyn Informacyjny Nr 2 (32) 2001 Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy
w terminie do 31 sierpnia 2001 roku
zarząd jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art.135 Ustawy z dnia 26 listopada
1998 roku o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155 poz.1014 z poźn. zm.), przedstawia organowi
stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego i regionalnej izbie obrachunkowej informację
o przebiegu wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego za I półrocze bieżącego roku.
Zakres i formę informacji, określa organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego.
***
Regionalna Izba Obrachunkowa w Bydgoszczy pragnie zwrócić uwagę na
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 maja 2001 roku (Dz. U. Nr 47 poz. 501) które
wprowadziło zmiany do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2000 roku
w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów.
Maria Gerus
Zastępca Naczelnika WIAS