Projekt ustawy o zmianie ustawy o opakowaniach i odpadach

Transkrypt

Projekt ustawy o zmianie ustawy o opakowaniach i odpadach opakowaniowych oraz ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej- zestawienie uwag i opinii
Organizacja
zgłaszająca uwagę
1. REBA Organizacja
Odzysku S.A.
Lp.
2. Urząd
Marszałkowski woj.
Zachodniopomorski
ego
Art. projektu
Treść uwagi
Stanowisko Ministerstwa Środowiska
Art. 2 pkt. 14
Proponuje się następujący zapis
„Art. 21 a. 1. Sprzedawcy detaliczni ogniw i baterii oraz ich części są
obowiązani do przyjmowania zwracanych i na wymianę zużytych ogniw i
baterii oraz ich części, z zastrzeżeniem ust. 2 .
Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia,
sposób realizacji obowiązku, o którym mowa w ust.1., kierując się potrzebą
stworzenia optymalnej sieci miejsc zbierania ogniw i baterii oraz ich części,
tudzież względami ochrony środowiska”
Art. 2 pkt. 15
Proponuje się następujący zapis:
„ Art. 22. Sposób magazynowania zużytych akumulatorów oraz zużytych
ogniw i baterii oraz ich części przez sprzedawcę detalicznego nie może
naruszać przepisów szczególnych o zasadach postępowania z odpadami
niebezpiecznymi”
Art. 1 pkt. 1
pkt a)
Art. 3 ust. 1- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie
ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 175,
poz. 1458) – zmiana weszła w życie 13.10.2005 roku.
Art. 1 pkt. 2
pkt a)
Art. 5 ust. 4g- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 175, poz. 1458) – zmiana weszła w życie 13.10.2005 roku.; Dodanie
kolejnego dziennika nie wpływa na merytoryczny zapis samego artykułu
Art. 1 pkt. 3
Art. 5a dodany po art. 5- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005
roku - o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 175, poz. 1458) – zmiana weszła w życie 13.10.2005 roku.
Art. 1 pkt. 4
pkt e)
Art. 10 ust. 5- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Nr 175, poz. 1458) – zmiana weszła w życie 13.10.2005 roku.
1
Art. 1 pkt. 4
pkt f)
Art. 1 pkt. 5
Art. 10 ust 6- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie
Art. 10a (ust. 1, ust. 2 pkt 1 – 5, ust. 4) dodany po art. 10- Zmiana zawarta
w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie ustawy o odpadach oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 175, poz. 1458) – zmiana weszła
w życie 13.10.2005 roku.
Art. 1 pkt. 6
Art. 12 pkt 1- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Art. 1 pkt. 7
Art. 15-Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie
poz. 1458) – zmiana weszła w życie 13.10.2005 roku.; Dodanie kolejnego
dziennika ustaw nie wpływa na merytoryczny zapis samego artykułu
Art. 1 pkt. 13
Art. 26 pkt 1- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Art. 28- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie
Art. 1 pkt. 14
Art. 2 pkt. 2
Art. 2b ust. 5 pkt 1- Wniosek powinien zawierać numer statystyczny –
REGON
Art. 2 pkt. 2
Art. 2b ust. 5 pkt 2- Wniosek powinien zawierać numer statystyczny –
REGON
Art. 2b ust. 5 pkt- Wniosek powinien zawierać numer statystyczny – REGON
Art. 2 pkt. 2
Art. 2 pkt. 2
Art. 2f ust. 4 Zmienić zapis „może określić” na „określi” – rejestr prowadzony
przez marszałka województwa powinien być jednolity w całym kraju,
dobrowolność w prowadzeniu rejestru może wywołać swoistą rozbieżność i
niejednorodność - tym samym brak przejrzystości w poszukiwaniu informacji
w skali kraju. Dlatego też, minister właściwy do spraw środowiska powinien
określić jednolity sposób prowadzenia rejestru.
Art. 2 j ust. 3 Wniosek powinien zawierać numer statystyczny – REGON
Art. 2 pkt. 2
Art. 2l ust. 3 Wniosek powinien zawierać numer statystyczny – REGON
Art. 2 pkt. 2
2
Art. 2 pkt. 2
Art. 2 pkt. 3
pkt a)
Art. 2n: Przyjęcie takie zapisu stanowić będzie o dublowaniu rejestrów.
W celu uproszczenia oraz większej przejrzystości prowadzonego
rejestru, należałoby stworzyć tylko centralny rejestr – na wzór
„Rejestru Przedsiębiorców i Organizacji Odzysku Sprzętu
Elektrycznego i Elektronicznego” (http://rzseie.gios.gov.pl/)
prowadzonego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska,
jednakże wpisu dokonywaliby marszałkowie województw na
podstawie przesłanych przez przedsiębiorców informacji.Rejestr
mógłby przyjąć formę interaktywnej strony zarządzanej przez GIOŚ
z indywidualnymi hasłami dostępu dla poszczególnych marszałków
województw. Taki sposób prowadzenia rejestru zminimalizowałby
ilość miejsc, w których można znaleźć informacje (redukcja z 17
rejestrów do 1 rejestru) jak również zmniejszy wielkość prowadzonej
dokumentacji w tym zakresie.
Art. 3 ust 2a Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie
Art. 2 pkt. 3
pkt b)
Art. 3 ust. 2b dodany po ust. 2a Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca
2005 roku - o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 175, poz. 1458) – zmiana weszła w życie 13.10.2005 roku.
Art. 2 pkt. 3
pkt d)
Art. 3 ust. 8 Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o zmianie
Art. 2 pkt. 5
Art. 4 ust. 1 pkt 2- Istniejący zapis „za pośrednictwem organizacji odzysku,
zwanej dalej organizacją” proponujemy pozostawić w niezmienionej formie.
Obecny zapis jest czytelny i funkcjonalny, ponadto w Rozdziale 1, art. 2
(„słowniczek pojęć”) omawianej ustawy nie widnieje definicja „organizacji
odzysku” a tym bardziej „organizacji”, dopiero w art. 5 definiowana jest
„organizacja”. Dlatego też zmiana obecnie funkcjonującego zapisu, nie wydaje
się niezbędną zmianę można wprowadzić i byłaby czytelniejsza, jeżeli w
Rozdziale 1, art. 2 wprowadzono by wyjaśnienie, czym jest organizacja
odzysku oraz zasygnalizować fakt, iż w dalszej części ustawy ilekroć
będziemy mówili o organizacji będziemy mieli „na myśli” organizację
odzysku.
Art. 2 pkt. 8
pkt a)
Art. 10 ust. 1 pkt 3- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Art. 2 pkt. 8
pkt b)
Art. 10 ust 2 pkt 4- Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
3
Art. 2 pkt. 9
Art. 11 ust. 1 Zapis proponowany funkcjonuje już w ustawie
Art. 2 pkt. 11
Art. 2 pkt. 12
Art. 2 pkt. 16
Art. 24 ust.1 pkt 2. Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Art. 2 pkt. 19
Art. 29 ust 5 pkt 2 Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Art. 2 pkt. 24
Art. 38b dodany po art. 38a- Zapis w tym artykule jest nie czytelny. Mówi
on o tym, iż po dokonaniu wpisu lub zmianie wpisu – (danych w art. 2i) w
rejestrze należy niezwłocznie zawiadomić GIOŚ – nie wywiązanie się z
powyższego skutkuje karę grzywny. Jednakże zapis w art. 2i mówi o tym, iż
marszałek może odmówić wpisu do rejestru. Reasumując: w obecnym zapisie
art. 38b nie może być egzekwowany, gdyż mówi on o przekazywaniu
informacji wpisanych do rejestru natomiast art. 2i wyklucza wpisu do rejestru
w kilku szczególnych sytuacjach.
Art. 2 pkt. 27
Załącznik nr 1 Zmiana zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 roku - o
Nr 175, poz. 1458) – zmianę stosuje się od 1.01.2008 roku.
Art. 4 pkt. 1
Proponuje się, aby wpisy do rejestru od samego początku były prowadzone na
podstawie wniosków (art. 2b ust. 5 pkt 1, 2, 3). Wpisanie przez marszałków
województw do rejestru przedsiębiorców oraz organizacji na podstawie art. 7
oraz art. 9 może być niedokładne, ponieważ dane, które zostały przekazane
zgodnie z tymi artykułami dalece odbiegają od wymaganych nowelizacją
ustawy informacji. Priorytetem powinno być prowadzenie rejestr od samego
początku w sposób rzetelny i kompletny – tym samym wprowadzanie
niepełnych informacji może negatywnie wpłynąć na całokształt rejestru.
4
Art. 4 pkt. 2
Art. 4 pkt. 3-4
3. Ogólnopolska Izba
Gospodarcza
Recyklingu OIGR
Art. 2 pkt 5
Uwzględniając zmianę, iż od samego początku wpisu do rejestru dokonywałby
się na podstawie odpowiednich wniosków zapis ten byłby zbędny, – ponieważ
dokonywanie zmian w rejestrze odbywało się na podstawie zapisów
regulowanych ustawą (art. 2j). Ponadto biorąc pod uwagę informacje zawarte
w art. 7 oraz art. 9 nowelizowanej ustawy oraz informacje wymagane w art. 2b
ust. 5 pkt 1, 2, 3 praktycznie każdy przedsiębiorca będzie musiał uzupełniać
dane, co może doprowadzić do dezorganizacji oraz spowolnienia całego
procesu.
Proponuje się wydłużenie okresu wprowadzenia danych do rejestru (z dwóch
do trzech miesięcy; np. październik – grudzień). Wyznaczenie okresu 2
miesięcy kalendarzowych (listopad – grudzień) na wpis do rejestru wydaje się
być zbyt krótki, na wyegzekwowanie i przeprowadzenie procesu, który
stanowi novum dla wielu przedsiębiorców tym samym będzie rodził wiele
pytań i niejasności.
W ustawie o obowiązkach
Artykuł 3 pkt. 1 ustawy w obecnym brzmieniu jest nie zgodny z art. 15 Dyrektywy
2006/12/WE.
Proponuje się następujący zapis:
Art. 3 pkt. 1 Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1 jest odpowiedzialny za
zbiórkę, odzysk i recykling własnych kategorii i rodzajów opakowań oraz
produktów wprowadzonych na rynek krajowy, z których powstaje odpad
Każdy rodzaj opakowania bądź produkt staje się odpadem po jego użyciu,
wyłączenia w ustawie prowadzą do skomplikowanych wyliczeń prowadzących
często do nadużyć w świetle obowiązującego prawa np.: oleje przepracowane z
udziałem olejów bazowych
W art. 3 pkt. 9 należy usunąć podpunkt 3, punkt 10 i 12 wyłączający z obowiązku
odzysku producentów olejów z udziałem olejów bazowych produkowanych w kraju
a także art.. 3a dot. opakowań wielomateriałowych
Obowiązujący przepis art. 4 pkt. 2 narusza konstytucyjną równość podmiotów oraz
jego rozwiązanie jest nie ekonomiczne w sensie gospodarczym, ponieważ
przedsiębiorca wykonujący obowiązek za pośrednictwem organizacji odzysku
wykonuje go zgodnie z ustalonym poziomem (zawsze poniżej 100%), podczas gdy
przedsiębiorca samodzielnie wykonujący obowiązek odzysku i recyklingu lub
bezpośrednio zlecający jego wykonanie prowadzącemu instalację, jest zobowiązany
wykonać go w 100% z masy opakowania lub wyrobu wprowadzonego na rynek
Należy art. 4 pkt 2 nadać brzmienie: "Organizacja przejmuje od przedsiębiorcy
obciążające do obowiązki za wprowadzone przez niego na terytorium kraju
produkty lub produkty w opakowaniu takiego samego rodzaju, kategorii i w takiej
samej masie lub ilości, z których powstaje odpad na podstawie umowy".
Art.. 11 a ustawy o obowiązkach jest niezgodny z podstawowymi zasadami
ochrony środowiska w zakresie gospodarki odpadami. Zapis ten nie powoduje
faktycznej minimalizacji odpadów a jedynie statystyczną.
Obecny w ustawie art. 11 a należy wykreślić.
5
4. Grupa LOTOS S.A.
Art. 2 pkt. 2
Art. 4. ust. 1
5. Konsorcjum Olejów
Przepracowanych
Organizacja
Odzysku S.A. w
Jedliczu
Uzyskanie wymaganych ustawą poziomów odzysku/recyklingu zwalnia podmioty z
kosztów unieszkodliwiania odpadów zgodnie z zasadą " zanieczyszczający płaci".
Należy zmienić w ustawie o obowiązkach obowiązujący art. 12 pkt. 3 nadając mu
brzmienie: " Opłatę produktową oblicz masę jako iloczyn stawki opłat i różnicy
pomiędzy masą opakowań albo produktów wprowadzonych na rynek, a
osiągniętym poziomem odzysku/recyklingu przeliczonym na wielkość wyrażoną w
masie opakowań lub ilości produktów, z wyłączeniem przedsiębiorcy
wprowadzającego na rynek krajowy, akumulatory ołowiowe (kwasowe)".
Art. .2b ust. 2 Proponujemy zobowiązać prowadzącego recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku do złożenia marszałkowi województwa wniosku o wpis
do rejestru – w dalszej części projektu - art. 2k.1. prowadzący recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku wpisany do rejestru jest uprawniony do wystawiania
dokumentu potwierdzającego recykling lub inne procesy oraz w art.37a.pkt 1)
mowa jest o karze grzywny dla tego kto wydaje dokument potwierdzający recykling
lub inne niż recykling procesy odzysku nie będąc wpisanym do rejestru.
Marszałek województwa do końca 2007 roku dokona wpisu przedsiębiorców przy
wykorzystaniu istniejących informacji. Jak należy postąpić w przypadku, kiedy nie
będzie zmiany w przekazanych danych w stosunku do tych, jakie należy
przekazywać, aby zostać wpisanym do rejestru? Czy marszałek województwa
wystąpi do przedsiębiorców o informacje uzupełniające?
Stworzenie podstaw prawnych dla wyrażenia sprzeciwu wobec planowanej wysyłki
olejów odpadowych za granicę poprzez:
art. 3 ust.11c – proponuje się nadać następujące brzmienie
„Przy obliczaniu poziomu recyklingu olejów odpadowych wlicza się wyłącznie
masę olejów odpadowych poddanych regeneracji w krajowych instalacjach
wpisanych do wykazu, o którym mowa w art. 39 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o
odpadach.”
W art.11 ust. po punkcie 9 proponuje się dodać pkt 9a o następującym brzmieniu:
„9a. W przypadku eksportu olejów odpadowych lub wewnątrzwspólnotowej
dostawy olejów odpadowych w celu poddania ich regeneracji, przedsiębiorca jest
obowiązany przedstawić oświadczenie prowadzących w kraju instalacje do
regeneracji olejów odpadowych, znajdujących się na wykazie Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska, o braku możliwości przyjęcia odpadów.”
6
W ustawie o obowiązkach: W obowiązującym stanie prawnym, ustawowy
obowiązek zbiórki i zagospodarowania olejów odpadowych dotyczy jedynie olejów
odpadowych pochodzenia mineralnego, natomiast nie są nim objęte pozostałe oleje
(pochodzenia syntetycznego, biodegradowalnego i inne). Taki stan powoduje, że
zbiórka i zagospodarowanie różnych olejów odpadowych jest finansowane jedynie
przez przedsiębiorców wprowadzających na rynek oleje smarowe pochodzenia
mineralnego.
Proponuje się nadać załącznikowi nr 3 poz. 1 następujące brzmienie
Załącznik nr 3
RODZAJE POZOSTAŁYCH PRODUKTÓW
Poz.
Symbol
PKWiU
1
23.20.
18-50
1a
24.66.3
Art. 2 pkt. 29
Rodzaj produktu
oleje smarowe z wyłączeniem:
- oleje smarowe do przeprowadzania przemian
chemicznych innych niż proces specyficzny,
- parafina ciekła,
- oleje smarowe pozostałe oraz pozostałe oleje,
jeżeli są przeznaczone do produkcji olejów smarowych
lub preparatów smarowych.
Preparaty smarowe; dodatki; preparaty zapobiegające
zamarzaniu z wyłączeniem :
- smarów,
- środki przeciwstukowe; dodatki do olejów mineralnych
i produkty podobne,
- środki zapobiegające zamarzaniu i pozostałe płyny
usuwające oblodzenie.
W załączniku nr 4a w pozycji 14 w kolumnie: poziom recyklingu dodaje
się znaczek 4) oraz po przypisie 3) dodaje się przypis 4) w brzmieniu:
„4) Dotyczy olejów przepracowanych poddanych regeneracji.”
Obowiązujący Załącznik nr 4 zawiera przypis 4), natomiast w załączniku 4a,
który wejdzie w życie 1 stycznia 2008 r. brak takiego przypisu. Nie
widzimy uzasadnienia jego likwidacji.
6. Członek Zarządu
Województwa
Śląskiego
Art. 2 pkt 2
Pozostałe uwagi: ze względu na bardzo dużą ilość uwag głównie o
charakterze redakcyjnym znajdują się w nadesłanym przez podmiot
materiale – w załączeniu
Art. 2 pkt 2
W art. 2f ust.4 proponuje usunięcie wyrazów „może” i „możliwość” i zamiast
obecnej formy nadać mu brzmienie: Minister właściwy do spraw środowiska, mając
na względzie zapewnienie jednolitości prowadzenia rejestrów przez marszałków
województw, określi w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia rejestru.
W treści art. 38b należy przywołać dane „...o których mowa w art. 2e ...”a nie jak
jest w chwili obecnej „...o których mowa w art. 2i ...”
Art. 2 pkt 24
pkt b)
7
7. Urząd
Marszałkowski w
Łodzi
Art. 2 pkt 20
W ramach art. 40a nie umieszczono zapisu, obligującego wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska do przekazywania marszałkowi województwa
ostatecznej decyzji, określającej wysokość kary pieniężnej. Z uwagi na fakt, że kary
pieniężne mają stanowić dochód budżetu województwa samorządowego, słusznym
wydaje się, że marszałek województwa powinien otrzymywać do wiadomości kopie
ww. decyzji
Art. 2 pkt 2
We wnioskach, dotyczących wpisania do rejestru (art. 2b ust. 5 pkt 1-3), zmiany
wpisu do rejestru (art. 2j ust. 3) oraz wykreślenia z rejestru (art. 2l ust. 3) nie jest
wymagane podawanie numeru regon. Ze względu na to, że systemy informatyczne,
wykorzystywane do ewidencji, weryfikacji i windykacji opłat produktowych oraz
do tworzenia wojewódzkiej bazy odpadowej, dokonują identyfikacji podmiotu
przede wszystkim na podstawie numeru regon, dlatego, w mojej ocenie, właściwym
byłoby wprowadzenie obowiązku wpisywania go przez wnioskodawców.
W celu prowadzenia rejestru w sposób jednolity, proponuję aby zapis art. 2f ust. 4
precyzyjnie wskazywał, że minister właściwy do spraw środowiska określi w
drodze rozporządzenia sposób prowadzenia rejestru, a nie, że może określić.
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 24
pkt b)
Art. 2 pkt. 8
lub 11
8. Zespół Roboczy ds.
odpadów
opakowaniowych i
poużytkowych
KIG
Art. 1 pkt. 3
Art. 1 pkt. 14
W art. 2j ust. 3 jest odniesienie do ust. 1 tego artykułu. Czy nie powinno być
również odniesienia do ust. 2?
Z zapisu art. 2j ust. 2 nie wynika, czy po przekazaniu akt rejestrowych do
marszałka województwa właściwego ze względu na nową siedzibę przedsiębiorcy,
marszałek województwa, dokonujący przekazania akt rejestrowych, powinien
wykreślić tego przedsiębiorcę z rejestru. Jeśli takie wykreślenie ma być dokonane,
to winna być określona także jego forma.
W mojej ocenie, zapis art. 38b winien posiadać brzmienie: „Kto, (…) nie
przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska danych, o których mowa
w art. 2e, podlega karze grzywny.”
Proponuję, by wprowadzony został zapis, obligujący organizacje odzysku,
składające roczne sprawozdania na podstawie art. 10 ust. 2 lub art. 15 ust. 1, do
przedstawiania wykazu przedsiębiorców, w imieniu których działały, również
marszałkom województw właściwym ze względu na siedziby tych przedsiębiorców.
Zabieg ten wprowadziłby ułatwienie w obsłudze administracyjnej rejestru i systemu
opłat produktowych.
Art. 5a.- zapis zbyt ogólny i w praktyce niemożliwy do weryfikacji i oceny. Należy
rozważyć większą konkretyzację zapisu, np. na końcu dodać „…. przy czym jest
on zobowiązany do ponoszenia udokumentowanych nakładów na ten cel
umożliwiających zgodne z wymogami prawa zagospodarowanie zużytych
opakowań”. To nie do końca doprecyzuje te obowiązki, ale wymusi
dokumentowanie ponoszonych nakładów na edukację, a przede wszystkim zmusi
do innego myślenia o edukacji ekologicznej osoby odpowiedzialne po stronie
przedsiębiorców
Art. 28.- zbyt mało precyzyjne i zbyt łagodne sformułowanie: Propozycja dodania
na końcu : „ … podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 do 50000
złotych.” Obecnie cześć dużych obiektów handlowych nie prowadzi w ogóle
zbiórki selektywnej, a jeśli nawet ustawiono pojemniki to są one ukrywane i często
przepełnione. Zbiórka jest traktowana jako zło konieczne. Dlatego należy w dość
zdecydowany sposób zachęcić odpowiedzialne osoby w dużych obiektach
handlowych do faktycznego prowadzenia zbiórki selektywnej opakowań i edukacji
ekologicznej
8
Art. 1 pkt. 16
Art. 2 pkt. 2
Art. 29a.- wydaje się, że zachodzi dublowanie kompetencji nadzorczych nad
ustawą, należy wyraźnie określić komu ta ustawa podlega i kto wymierza kary oraz
na jakiej podstawie (PIH czy IOŚ).
Art. 2a W celu objęcia wszystkich podmiotów operujących w systemie wpisem do
rejestru proponuje się dodanie ust. 4 w brzmieniu: dokonujących eksportu i
wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi lub
innemu niż recykling procesowi odzysku”
Art. 2b Po proponowanym ust.1 proponuje się dopisać ust. 1a w brzmieniu „ Wpis
do rejestru o którym mowa w ust. 1 podlega opłacie rejestrowej”. Powyższe jest
uzasadnione koniecznymi nakładami pracy na dokonanie wpisu i obsługę rejestru
oraz zasadą równego traktowania wszystkich przedsiębiorców pod względem
ponoszenia kosztów tworzonego rejestru.
Art. 2b - W konsekwencji zmiany wprowadzonej w art. 2a należy dodać ust. 3a w
brzmieniu: „Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów
w celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku
może złożyć marszałkowi województwa wniosek o wpis do rejestru.”
Art. 2b ust. 5 p-kt 1b), p-kt 2b), p-kt 3b) – Proponuje się usunięcie części zapisu
o treści: „oraz ich adresy na terytorium kraju upoważnionych do
reprezentowania przedsiębiorcy”. Uzasadnienie: niezrozumiała jest intencja
publicznego ujawniania adresów osób fizycznych reprezentujących
przedsiębiorców, co pozostaje w sprzeczności z ustawą o ochronie danych
osobowych.
1.
Art. 2b - Na skutek zmian wprowadzonych w art. 2a i 2b ust. 3a należy dodać pkt 4 w brzmieniu:
„Dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku:
a) firmę oraz oznaczenie jego siedziby oraz adres,
b) imiona i nazwiska osób oraz ich adresy na terytorium kraju
upoważnionych do reprezentowania przedsiębiorcy,
c) oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy,
d) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności
gospodarczej lub inny właściwym rejestrze,
e) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
f) kopię zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie
gospodarowania odpadami,
g) kod i nazwę rodzaju odpadów poddawanych eksportowi i
wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów,
h) kopię dokumentów uprawniających do wywozu odpadów poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”
9
Art. 2b ust. 6 - W związku ze zmianą w art. 1 należy dokonać odpowiedniej
zmiany w ust. 6 i nadać nowe brzmienie: ”Przedsiębiorca o którym mowa w art.
1, prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacja
odzysku oraz dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów
w celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku
dołącza do wniosku o wpis do rejestru uwierzytelnioną kopię dowodu
uiszczenia opłaty rejestrowej.”
Art. 2c - Proponuje się w art. 2c dodać nowy pkt 4 o treści : ”W odniesieniu do
Organizacji Odzysku istniejącej przed dniem wejścia w życie przepisów
ustawy, o których jest mowa w rozdziale 1a, marszałek województwa
prowadzący rejestr, w terminie 30 dni od dnia wpisu do rejestru, umieszcza w
nim dane zawarte w sprawozdaniach OŚ-OP1, składanych przez tę
Organizację Odzysku w latach poprzednich”. Zmiana ta jest uzasadniona
potrzebą zabezpieczenia danych historycznych w rejestrze. W wyniku
wprowadzenia tej zmiany dotychczasowy pkt. 4 stałby się pkt-em 5.
10
Art. 2d ust. 1 - ze względu na kapitalne znaczenie rejestru dla funkcjonowania
całego systemu odzysku i recyklingu oraz możliwość elektronicznej obróbki danych
wskazane jest nadawanie numerów rejestrowych wszystkim podmiotom
zgłaszającym się do rejestru posługiwanie się tymi numerami w obrocie
gospodarczym. Dlatego proponuje się odpowiednio zmodyfikować treść art. 2d w
sposób następujący:
2. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, nadaje
przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, prowadzącemu recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz
dokonującemu eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku
numer rejestrowy.
3. Marszałek województwa zawiadamia przedsiębiorcę, o którym mowa
w art. 1, prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku,
organizacje odzysku oraz dokonującego eksportu i
wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi
lub innemu niż recykling procesowi odzysku o nadanym numerze
rejestrowym.
4. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, który otrzymał numer
rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer
rejestrowy na dokumentach dotyczących wprowadzenia na rynek
produktów w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do
ustawy oraz produktów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy,
a także na dokumentach związanych z wykonaniem obowiązku
wynikającego z art. 3 ust 1 ustawy.
5. Prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, który
otrzymał numer rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany
umieszczać numer rejestrowy na dokumentach potwierdzających
recykling oraz inne niż recykling procesy odzysku.
6. Organizacja odzysku, która otrzymała numer rejestrowy, o którym
mowa w ust. 1, jest obowiązana umieszczać numer rejestrowy na
wszystkich dokumentach związanych z jej działalnością.
7. Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku,
który otrzymał numer rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązany umieszczać numer
8. rejestrowy na dokumentach potwierdzających eksport i
wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów.
9. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania numeru rejestrowego, o którym mowa
w ust. 1, kierując się potrzebą identyfikacji przedsiębiorców o którym
mowa w art. 1, prowadzących recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku, organizacji odzysku oraz dokonujących eksportu i
wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi
lub innemu niż recykling procesowi odzysku wpisanych do rejestru.
11
Art. 2e ust. 1 - Na skutek zmian wcześniej wprowadzonych należy dokonać
odpowiedniej korekty zapisu w brzmieniu: „przedsiębiorcy, o którym mowa w
art. 1:
a) numer rejestrowy,
b) dane, o których mowa w art. 2b ust. 5, pkt 1”
Art. 2e ust. 3 - Uwaga jak wyżej: „organizacji odzysku:
b) dane, o których mowa w art. 2b ust. 5 pkt 3”
Art. 2e - W związku ze zmianami dokonanymi w art. 2a i 2b należy dodać ust. 4
w brzmieniu: „dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy
odpadów w celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi
odzysku:
b) dane, o których mowa w art. 2b ust. 5 pkt 4”
Art. 2h ust. 1. - Proponuje się nowe brzmienie: „Wpis do rejestru
przedsiębiorców, o których mowa w art. 1, prowadzących recykling lub inne
niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz dokonujących
eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania
recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku podlega opłacie
rejestrowej.”
Art. 2h ust. 2.
- Ze względu na szczupłość obecnie dysponowanych środków i
ogrom zadań do wykonania na końcu proponowanego zapisu proponuje się dodać „
… i mogą być przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów związanych z
prowadzeniem rejestru”.
Art. 2i ust. 1b
- Propozycja nowego brzmienia: „prowadzący recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku, organizacja odzysku oraz dokonujący
recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku złożyli wniosek o
wpis do rejestru w ciągu 2 lat od wykreślenia z rejestru na podstawie art. 2m
ust 3.”
Art. 2j ust. 1 - Propozycja nowego brzmienia: „W przypadku zmiany danych w
rejestrze przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1,
prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacja
odzysku oraz dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów
w celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku są
zobowiązani złożyć marszałkowi województwa wniosek o zmianę wpisu do
rejestru, w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana,.”
12
Art. 2j ust. 3 p-kt 1 – nowe brzmienie: „firmę odpowiednio przedsiębiorcy, o
którym mowa w art. 1, prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku, organizacji odzysku oraz dokonującego eksportu
i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi lub
innemu niż recykling procesowi odzysku oraz oznaczenie ich siedziby i adres;”
At. 2k. ust. 1. – Ze względu na ideę rejestru i oczekiwania stawiane przed nim
proponuje się zmienić treść art. 2k ust. 1 w sposób następujący: „Przedsiębiorca, o
którym mowa w art. 1 ustawy, organizacja odzysku oraz prowadzący recykling
lub inne niż recykling procesy odzysku obowiązany jest umieszczać numer
rejestrowy na fakturach sprzedaży i innych dokumentach potwierdzających
przemieszczanie produktów w opakowaniach oraz na dokumentach
potwierdzających recykling lub inne niż recykling procesy odzysku”.
Ponadto konieczne wydaje się być doprecyzowanie w zapisach dot. rejestru i
wyłącznego prawa do wystawiania dokumentów (DPR-ów i DPO) przez firmy
wpisane do rejestru. W wyniku tej zmiany dotychczasowy pkt. 1 stałby się pkt-em
2, przy czym jego treść uległaby zmianie w sposób następujący:
,,Do wystawiania dokumentu potwierdzającego recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku uprawniony jest wyłącznie przedsiębiorca wpisany
do rejestru i legitymujący się aktualnie obowiązującym numerem
rejestrowym” . Na podstawie niektórych złych doświadczeń z skutkami braku
precyzyjnych zapisów należy zabezpieczyć w sposób czytelny system przed
działaniami patologicznymi np. możliwością wystawiania dokumentów
potwierdzających odzysk i recykling przez firmy nie będące w rejestrze.
Art. 2k. ust. 2 uwaga jak wyżej dotyczy zabezpieczenia się przed możliwością
przejmowania obowiązków przez organizację nie wpisaną do rejestru.
Proponowany zapis: „Do przejmowania od przedsiębiorców obowiązków o
których mowa w art. 3 ust. 1 jest uprawniona wyłącznie organizacja wpisana
do rejestru”.
13
Art. 2m ust. 1,2,3,4 i 5 : W związku ze zmianami zaproponowanymi wyżej i
koniecznością doprecyzowania zapisów.
ust. 1 otrzymuje brzmienie: „Marszałek województwa może, w drodze decyzji,
dokonać wykreślenia przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, prowadzącego
recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz
dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku z rejestru
odpowiednio w przypadku:”
ust. 1, pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„niezłożenia sprawozdań o ilości wprowadzonych na rynek opakowań lub
produktów, osiągniętych poziomach odzysku lub recyklingu oraz należnej
opłacie produktowej, wielkości eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy
odpadów lub złożenia sprawozdań nierzetelnie,”
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„W razie stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu
ustawowych obowiązków przez prowadzącego recykling lub inne niż recykling
procesy odzysku, organizacji odzysku lub dokonującego eksportu i
innemu niż recykling procesowi odzysku, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska wnioskuje do marszałka województwa o wykreślenie z rejestru.”
„Marszałek województwa, w razie potwierdzenia rażących nieprawidłowości
w wykonywaniu ustawowych obowiązków, w drodze decyzji, wykreśla z
rejestru prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku,
organizację odzysku lub dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej
dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling
procesowi odzysku.”
ust. 4 otrzymuje brzmienie
„Minister właściwy do spraw środowiska jest organem wyższego stopnia w
stosunku do marszałka województwa w sprawie wykreślenia prowadzącego
recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku lub
zgodnie z ust. 3.”
„Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przekazuje
marszałkowi województwa, w terminie do 15 lutego, informacje w wynikach
kontroli przedsiębiorców za poprzedni rok, o których mowa w art.1,
prowadzących recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacji
odzysku lub dokonujących eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy
odzysku.”
14
Art. 2 pkt 3
Art. 2 pkt. 9
Proponuje się zmienić treść art. 3 ust. 9a w sposób następujący: „Przy obliczaniu
osiągniętych poziomów odzysku dla odpadów opakowaniowych i
poużytkowych do odzysku zalicza się procesy R 1-R 9 i R 14 wymienione w
załączniku nr 5 do ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach – z wyłączeniem
zużytych baterii i akumulatorów, w odniesieniu do procesu R 14”. Podstawą
takiego ograniczenia wykorzystywania zużytych baterii i akumulatorów jest
niemożność ich faktycznego zagospodarowania przy pomocy tej metody i
niebezpieczeństwo jakie stwarzają zużyte odpady tego rodzaju.
Art. 11. ust. 3. – brak precyzyjnego określenia w jakim terminie należy złożyć
wniosek o wydanie dokumentów (DPR-ów i DPO), co powoduje duże zamieszanie
na rynku. Należy to uporządkować i powiązać z terminami dostaw odpadów do
odzysku lub recyklingu. Termin złożenia wniosku winien być ograniczony np. do
30 dni od daty dostawy odpadów lecz nie może przekraczać daty 31 grudnia danego
roku z racji zamykania roku i obowiązków sprawozdawczych. Takie podejście
pozwala również na ograniczanie „dzikiego” handlu kwitami oraz prowadzenie
bardziej planowych działań przez uczestników systemu odzysku i recyklingu.
Stosowna propozycja znalazła się w zgłaszanych przez zespół propozycjach zmian
do ustawy (w załączeniu).
Art. 11. ust. 4. – potrzeba czytelnego rozdzielenia dokumentów potwierdzających
odzysk od ust. 7. dokumentów potwierdzających recykling nie powinna prowadzić
do dublowania dokumentów, co ma miejsce dzisiaj na skutek takiej interpretacji
Ministerstwa. Jeśli recykling jest częścią odzysku to zbędne jest wystawianie
dwóch dokumentów w przypadku realizacji obowiązku recyklingu. Dokument
potwierdzający recykling winien jednocześnie być w takim przypadku
(automatycznie z mocy definicji) dokumentem potwierdzającym odzysk. Naszym
zdaniem niepotrzebnie tworzona jest zbędna biurokrację i stwarza się utrudnienia
dla przedsiębiorców.
Art. 11. ust. 9. – wskazane jest rozważenie i uzupełnienie w przypadku wywozu
odpadów do odzysku lub do recyklingu za granicę kraju o wymóg posiadania
stosownych dokumentów potwierdzających wywóz odpadów i ich przyjęcie do
recyklingu lub odzysku zgodnie z obowiązującymi w ustawie o międzynarodowym
obrocie odpadami uregulowaniami, co pozwoli na wyeliminowanie patologii
związanych z dokonywaniem wielokrotnego obrotu i zaliczaniem tego samego
odpadu w kilku krajach UE do realizacji tych samych obowiązków ustawowych.
15
Uwagi inne:
Art. 11. ust. 10 i 11. – Wobec poważnego udziału eksportu i wywozu
wewnątrzwspólnotowego jako metody realizacji odzysku i recyklingu oraz
sygnalizowanych zjawisk patologicznyh w tym zakresie powstaje zasadna potrzeba
zabezpieczenia systemu i jednakowego traktowania wszystkich przedsiębiorców w
tym zakresie. Stoimy na stanowisku, że wskazana jest rejestracja takich
przedsiębiorców na ogólnych zasadach i nadanie im numeru rejestrowego,
ponieważ w przeciwnym przypadku otwiera się możliwość operowania poza
systemem i poza rejestrem oraz sprzyja powstawaniu kolejnych zachowań
patologicznych w systemie. Celowym jest jednakowe traktowanie wszystkich
uczestników systemu w zakresie dokumentowania realizacji obowiązku, czyli
potrzebny jest odpowiedni wzór dokumentu DPR i DPO dla wywozu odpadów za
granicę, jak również używanie dokumentów DPR i DPO w przypadku
samodzielnego dokonywania przez przedsiębiorcę recyklingu lub odzysku.
Dodatkowym uzasadnieniem dla takiego postępowania jest konieczność
zapewnienia elektronicznego przesyłania ogromnej ilości danych i ich dalszej
obróbki, jeśli ten system ma być wydolny i w miarę szybko aktualizowany.
1. Wnosimy o definitywne wyeliminowanie możliwości uczestnictwa
funduszy i instytucji publicznych w organizacjach odzysku, a w
szczególności uczestnictwa Wojewódzkich Funduszy Ochrony Środowiska w
akcjonariacie organizacji odzysku. Pomimo wcześniejszych inicjatyw w tej
sprawie i zapewnień ze strony administracji o wycofaniu tych funduszy z
organizacji odzysku do dnia dzisiejszego nie doszło do tego. Ze względu na
zahamowanie procesu legislacyjnego związanego z wycofaniem się funduszy
publicznych z kapitału organizacji odzysku ( ustawa o finansach publicznych)
celowym wydaje się rozważenie umieszczenia tych zapisów w projekcie
omawianej nowelizacji ustawy o obowiązkach poprzez wprowadzenie
następującego zapisu:
art. 6 ust. 3 otrzymałby brzmienie:
„ Kapitał zakładowy organizacji nie może pochodzić z pożyczki, kredytu
lub środków publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998r. o
finansach publicznych ani być obciążony w jakikolwiek sposób. Akcje
Organizacji Odzysku objęte ze środków publicznych przed dniem wejścia w
życie ustawy powinny być zbyte w terminie do 31 grudnia 2007 r.”
2.
Wnosimy o stworzenie faktycznych mechanizmów zachęcających do
selektywnej zbiórki odpadów i wdrażania innych metod niż składowanie
w zakresie unieszkodliwiania odpadów. W związku z rosnącymi
wymaganiami w zakresie odzysku i recyklingu oraz niewystarczającym
rozwojem zbiórki selektywnej w kraju widzimy pilną potrzebę podjęcia
działań zmierzających do szybkiego ograniczenia ilości deponowanych na
składowiskach odpadów. Zdając sobie sprawę ze złożoności elementów jakie
maja wpływ na właściwe funkcjonowanie systemu gospodarki odpadami, a w
szczególności zastosowanie odpowiednich instrumentów wspomagających
rozwój zbiórki selektywnej na poziomie gmin proponujemy istotne
podwyższenie t.zw. opłaty marszałkowskiej (za składowanie odpadów na
składowiskach). Proponujemy, aby powyższe znalazło się w stosownym
rozporządzeniu Ministra Środowiska. Szacujemy, że wzrost wpływów z
tego tytułu do budżetu może wynieść nawet 1 mld PLN. Proponujemy,
aby całość tych dodatkowych środków wspomogła rozwój selektywnej
zbiórki odpadów na poziomie gmin i związków gmin. Koszty budżetu z
tego tytułu nie wystąpią.
16
3.
Stoimy na stanowisku, że obecnie kapitalne znaczenie dla rozwoju
systemu gospodarki odpadami w Polsce ma zapewnienie przez
odpowiedzialne organy i instytucje przyjęcia i wdrożenia gminnych
regulaminów porządkowych zgodnych z wymaganiami obowiązującego
prawa oraz kontrola mieszkańców pod kątem realizacji obowiązków
wynikających z przyjętych regulaminów. Stoimy na stanowisku, że bez
konsekwentnego wykorzystania istniejących obecnie możliwości i uprawnień
gmin nie powinno się wdrążać dalej idących zmian i rozwiązań, ponieważ już
dzisiaj istnieją narzędzia do skutecznego zarządzania gospodarką odpadami na
swoim terenie, a często gminy z nich nie korzystają.
4.
Wnosimy o podjęcie zdecydowanych działań w celu uniemożliwienia
nielegalnego napływu odpadów komunalnych z krajów UE do Polski, które
w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia trafiają na rynek krajowy jako
paliwo alternatywne lub jego pochodne na bardzo atrakcyjnych warunkach
cenowych (dumpingowych) stanowiąc zagrożenie dla realizacji obowiązku
odzysku w istniejących instalacjach z wykorzystaniem krajowych odpadów.
Stoimy na stanowisku, że pomimo obecności w UE istnieją nadal możliwości
ograniczania i kontroli napływu odpadów komunalnych pod różnymi
postaciami do Polski, a odpowiedzialne organy nie wykorzystują wszystkich
istniejących narzędzi do przeciwdziałania temu zjawisku. Skala zjawiska
nakazuje podjęcie tych działań jako pilnych. W razie potrzeby deklarujemy
pomoc oraz współpracę izb i ekspertów w tym zakresie.
5.
9. Rekopol
Ogólna
Uznajemy za pilnie potrzebną unifikację wytycznych dla organów
wydających decyzje na prowadzenie działalności w zakresie gospodarki
odpadami, w tym w zakresie odzysku i recyklingu w celu zapewnienia
jednolitego podejścia i wyeliminowania nadużyć. Sygnalizowany wielokrotnie
problem niejednolitego podejścia organów wydających decyzje do
zgłaszanych wniosków doprowadza w skrajnych przypadkach na wydawanie
decyzji na recykling (odzysk) na nieistnijące instalacje lub technologie, co
następnie stanowi źródło ogromnych patologii rynkowych i nadużyć np. w
przypadku stłuczki szklanej. Celowym wydaje się ujednolicenie tego podejścia
i wdrożenie odpowiednich standardów w tym zakresie. Działania te winny
zostać wykonane w trybie pilnym przez odpowiedzialne organy państwowe
nadzorujące wydawanie decyzji.
We wszystkich miejscach projektu sformułowanie „Marszałek Województwa”
zastąpić sformułowaniem „ Główny Inspektor Ochrony Środowiska” zwany GIOŚ
17
Ogólna
Kaucjonowanie opakowań po środkach niebezpiecznych w dużym stopniu dotyczy
obrotu między przedsiębiorcami Dla przedsiębiorcy jest to rozwiązanie niezmiernie
skomplikowane czy to od strony prawnej czy technicznej. Wprowadzenie systemów
naliczania kaucji, jej księgowania, kontrolowania przepływów i zwrotu jest
czasochłonne i kosztochłonne a skutek jest inny niż pierwotnie oczekiwany,
ponieważ wiele opakowań po substancjach niebezpiecznych objętych kaucją nie
powraca do punktu sprzedaży. Opakowania te pozostają u przedsiębiorcy
wykorzystującego substancję niebezpieczną i jako odpad niebezpieczny są przez
niego kierowane do utylizacji zgodnie z Ustawą o odpadach z 27 kwietnia 2001 r.
Bez względu na to czy kaucja jest naliczana czy też nie odpady te są obecnie
zagospodarowywane zgodnie z tą ustawą przez specjalistyczne przedsiębiorstwa..
Ustawa o odpadach, w naszym mniemaniu, wprowadza wystarczające narzędzia,
których stosowanie powinno niwelować ilość opakowań po substancjach
niebezpiecznych, będących odpadem opakowaniowym, trafiających do środowiska.
Z tego też powodu uważamy, iż instrument kaucji nie powinien dotyczyć opakowań
po substancjach niebezpiecznych będących elementem obrotu pomiędzy
przedsiębiorcami i w tym przypadku proponujemy wykreślić z ustawy o
opakowaniach i odpadach opakowaniowych instrument kaucji jako zbędny i
stwarzający niepotrzebne bariery dla rozwoju przedsiębiorczości w Polsce.
Art. 2 pkt. 2
Art. 2a W celu objęcia wszystkich podmiotów operujących w systemie wpisem
do rejestru proponuje się dodanie ust. 4 w brzmieniu: „dokonujących eksportu
i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi
lub innemu niż recykling procesowi odzysku”
Art. 2b W konsekwencji zmiany wprowadzonej w art. 2a należy dodać ust. 3a w
brzmieniu: „Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy
odzysku może złożyć GIOŚ województwa wniosek o wpis do rejestru.”
Art. 2b ust. 5 p-kt 1b), p-kt 2b), p-kt 3b) – Proponuje się usunięcie części
zapisu o treści:
„oraz ich adresy na terytorium kraju” Uzasadnienie: niezrozumiała jest
intencja publicznego ujawniania adresów osób fizycznych reprezentujących
przedsiębiorców, co pozostaje w sprzeczności z ustawą o ochronie danych
osobowych.
18
Art. 2b - Na skutek zmian wprowadzonych w art. 2a i 2b ust. 3a należy dodać pkt 4 w brzmieniu: „Dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej
procesowi odzysku:
a.
firmę oraz oznaczenie jego siedziby oraz adres,
b.
imiona i nazwiska osób na terytorium kraju upoważnionych do
reprezentowania przedsiębiorcy,
c.
oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy,
d.
numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności
gospodarczej lub inny właściwym rejestrze,
e.
numer identyfikacji podatkowej (NIP),
f.
kopię zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie
gospodarowania odpadami,
g.
kod i nazwę rodzaju odpadów poddawanych eksportowi i
h.
kopię dokumentów uprawniających do wywozu odpadów poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”
Art. 2b ust. 6 - W związku ze zmianą w art. 1 należy dokonać odpowiedniej
zmiany w ust. 6 i nadać nowe brzmienie: ”Przedsiębiorca o którym mowa w
art. 1, prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku,
organizacja odzysku oraz dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej
procesowi odzysku dołącza do wniosku o wpis do rejestru uwierzytelnioną
kopię dowodu uiszczenia opłaty rejestrowej.”
19
Art. 2d ust. 1 - ze względu na kapitalne znaczenie rejestru dla funkcjonowania
całego systemu odzysku i recyklingu oraz możliwość elektronicznej obróbki
danych wskazane jest nadawanie numerów rejestrowych wszystkim podmiotom
zgłaszającym się do rejestru posługiwanie się tymi numerami w obrocie
gospodarczym. Dlatego proponuje się odpowiednio zmodyfikować treść art. 2d
w sposób następujący:
1. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, nadaje
przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, prowadzącemu recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz
dokonującemu eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi
odzysku numer rejestrowy.
2. Marszałek województwa zawiadamia przedsiębiorcę, o którym mowa
w art. 1, prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku, organizacje odzysku oraz dokonującego eksportu i
wewnątrzwspólnotowej
dostawy
odpadów
w celu
poddania
recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku o nadanym
numerze rejestrowym.
3. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, który otrzymał numer
rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać
numer rejestrowy na dokumentach dotyczących gospodarki odpadami
zgodnymi z ustawą o odpadach z 27 kwietnia 2001 r.
4. Prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, który
otrzymał numer rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany
umieszczać numer rejestrowy na dokumentach potwierdzających
recykling oraz inne niż recykling procesy odzysku.
5. Organizacja odzysku, która otrzymała numer rejestrowy, o którym
mowa w ust. 1, jest obowiązana umieszczać numer rejestrowy na
wszystkich dokumentach związanych z jej działalnością.
6. Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi
odzysku, który otrzymał numer rejestrowy, o którym mowa w ust. 1,
jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na dokumentach
potwierdzających eksport i wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów.
7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania numeru rejestrowego, o którym
mowa w ust. 1, kierując się potrzebą identyfikacji przedsiębiorców o
którym mowa w art. 1, prowadzących recykling lub inne niż recykling
procesy odzysku, organizacji odzysku oraz dokonujących eksportu i
wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania
recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku wpisanych
do rejestru.
Art. 2e ust. 1 - Na skutek zmian wcześniej wprowadzonych należy dokonać
odpowiedniej korekty zapisu: „przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1:
a.
numer rejestrowy,
b.
dane, o których mowa w art. 2b ust. 5, pkt 1”
Art. 2e ust. 3
- Uwaga jak wyżej: „organizacji odzysku:
a.
numer rejestrowy,
b.
dane, o których mowa w art. 2b ust. 5 pkt 3”
20
Art. 2e - W związku ze zmianami dokonanymi w art. 2a i 2b należy dodać ust. 4
w brzmieniu:
„dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
a. numer rejestrowy,
b. dane, o których mowa w art. 2b ust. 5 pkt 4”
Art. 2h ust. 1. Proponuje się nowe brzmienie: „Wpis do rejestru
przedsiębiorców, o których mowa w art. 1, prowadzących recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz dokonujących
recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku podlega opłacie
rejestrowej.”
Art. 2h ust. 2. - Ze względu na szczupłość obecnie dysponowanych środków i
ogrom zadań do wykonania na końcu proponowanego zapisu proponuje się
dodać „ … i mogą być przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów
związanych z prowadzeniem rejestru”.
Art. 2i ust. 1b - Propozycja nowego brzmienia: „prowadzący recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku, organizacja odzysku oraz dokonujący
recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku złożyli wniosek o
wpis do rejestru w ciągu 2 lat od wykreślenia z rejestru na podstawie art.
2m ust 3.”
Art. 2j ust. 1 - Propozycja nowego brzmienia: „W przypadku zmiany danych
w rejestrze przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, prowadzący recykling
lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacja odzysku oraz
dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku są
zobowiązani złożyć GIOŚ wniosek o zmianę wpisu do rejestru, w terminie
14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana,.”
Art. 2j ust. 3 p-kt 1 – nowe brzmienie: „firmę odpowiednio przedsiębiorcy, o
którym mowa w art. 1, prowadzącego recykling lub inne niż recykling
procesy odzysku, organizacji odzysku oraz dokonującego eksportu
i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi
lub innemu niż recykling procesowi odzysku oraz oznaczenie ich siedziby i
adres;”
21
Art. 2k. ust. 1. – Konieczne wydaje się być doprecyzowanie w zapisach dot.
rejestru i wyłącznego prawa do wystawiania dokumentów (DPR-ów i DPO)
przez firmy wpisane do rejestru. W wyniku tej zmiany dotychczasowy pkt. 1
otrzymałby brzmienie: ,,Do wystawiania dokumentu potwierdzającego
recykling lub inne niż recykling procesy odzysku uprawniony jest wyłącznie
przedsiębiorca wpisany do rejestru i legitymujący się aktualnie
obowiązującym numerem rejestrowym” . Na podstawie niektórych złych
doświadczeń z skutkami braku precyzyjnych zapisów należy zabezpieczyć w
sposób czytelny system przed działaniami patologicznymi np. możliwością
wystawiania dokumentów potwierdzających odzysk i recykling przez firmy nie
będące w rejestrze.
Art. 2k. ust. 2 uwaga jak wyżej dotyczy zabezpieczenia się przed możliwością
przejmowania obowiązków przez organizację nie wpisaną do rejestru.
Proponowany zapis: „Do przejmowania od przedsiębiorców obowiązków o
których mowa w art. 3 ust. 1 jest uprawniona wyłącznie organizacja
wpisana do rejestru”.
22
Art. 2 pkt. 3
Art. 2m ust. 1,2,3,4 i 5 : W związku ze zmianami zaproponowanymi wyżej i
koniecznością doprecyzowania zapisów.
„Marszałek województwa może, w drodze decyzji, dokonać wykreślenia
przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, prowadzącego recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz dokonującego eksportu i
innemu niż recykling procesowi odzysku z rejestru odpowiednio w
przypadku:”
ust. 1, pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„niezłożenia sprawozdań o ilości wprowadzonych na rynek opakowań lub
produktów, osiągniętych poziomach odzysku lub recyklingu oraz należnej
opłacie produktowej, wielkości eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy
odpadów lub złożenia sprawozdań nierzetelnie,”
„W razie stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu
ustawowych obowiązków przez prowadzącego recykling lub inne niż recykling
procesy odzysku, organizacji odzysku lub dokonującego eksportu i
środowiska wnioskuje do GIOŚ o wykreślenie z rejestru.”
„Marszałek województwa, w razie potwierdzenia rażących nieprawidłowości
w wykonywaniu ustawowych obowiązków, w drodze decyzji, wykreśla z
rejestru prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku,
organizację odzysku lub dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej
procesowi odzysku.”
ust. 4 otrzymuje brzmienie
„Minister właściwy do spraw środowiska jest organem wyższego stopnia w
stosunku do GIOŚ w sprawie wykreślenia prowadzącego recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku, organizacji odzysku lub dokonującego eksportu
i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania recyklingowi lub
innemu niż recykling procesowi odzysku z rejestru zgodnie z ust. 3.”
„Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przekazuje GIOŚ, w
terminie do 15 lutego, informacje w wynikach kontroli przedsiębiorców za
poprzedni rok, o których mowa w art.1, prowadzących recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku, organizacji odzysku lub dokonujących eksportu i
innemu niż recykling procesowi odzysku.”
Art. 3 ust 6a Proponuje się wykreślenie sformułowania „innego dokumentu”
ponieważ sformułowanie to jest nieprecyzyjne i wprowadza możliwość wielu
interpretacji. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wydaje się, iż
jedynym dokumentem określającym datę wprowadzenia na terytorium Polski
może być faktura wewnątrzwspólnotowego nabycia.
23
Art. 2 pkt. 9
10. Stowarzyszenie
Branży
Oponiarskiej
Art. 11. ust. 10 Wobec poważnego udziału eksportu i wywozu
wewnątrzwspólnotowego jako metody realizacji odzysku i recyklingu oraz
sygnalizowanych zjawisk patologicznych w tym zakresie powstaje zasadna
potrzeba zabezpieczenia systemu i jednakowego traktowania wszystkich
przedsiębiorców w tym zakresie. Stoimy na stanowisku, że wskazana jest
rejestracja takich przedsiębiorców na ogólnych zasadach i nadanie im numeru
rejestrowego, ponieważ w przeciwnym przypadku otwiera się możliwość
operowania poza systemem i poza rejestrem oraz sprzyja powstawaniu
kolejnych zachowań patologicznych w systemie. Celowym jest jednakowe
traktowanie wszystkich uczestników systemu w zakresie dokumentowania
realizacji obowiązku, czyli potrzebny jest odpowiedni wzór dokumentu
potwierdzającego recykling i odzysk inny niż recykling dla wywozu odpadów za
granicę. Dokumenty takie powinny podlegać takim samym rygorom jak obecnie
DPR/DPO tzn. powinny być wystawiane w trzech egzemplarzach z czego jeden
powinien być przekazywany do WIOŚ itd.
Proponuje się w ustawie o obowiązkach w art. 12 ust. 1 dodać pkt 1 o treści
”Masę opon wprowadzonych na rynek dla danego roku rozliczeniowego ustala
się jako średnią arytmetyczną z sumy mas opon wprowadzonych 3 i 4 lata przed
rokiem rozliczeniowym.
Rozliczenie wykonania obowiązku , o którym mowa w art.3,następuje na koniec
roku kalendarzowego. Pojawienie się zużytego produktu opony następuje po
okresie dłuższym niż jeden rok- specyfika opon zimowych i letnich i średni
przebieg roczny samochodu w Polsce. Również sposób eksploatacji do
maksymalnego zużycia bez przestrzegania minimum głębokości rzeźby (TWI)
powoduje iż ilość opon zużytych dostępnych do zbiórki koreluje z ilością
wprowadzoną na rynek 3-4 lat przed rokiem rozliczeniowym
Proponuje się następujące zmiany w załączniku nr 3 w ustawie o obowiązkach:
Poz.3 Symbole PKWiU 25.11.11;25.11.13-55.00;25.11.13-57.00
Rodzaj produktu :opony szybkobieżne ( o prędkości eksploatacyjnej
powyżej 30 km/h)
Poz.4 Symbole PKWiU 25.11.14-04;25.11.14-05;25.11.14-07;25.11.1409
Rodzaj produktu : opony wolnobieżne(o prędkości eksploatacyjnej
max.30 km/h)
Poz.5 Symbol PKWiU 25.11.20
Rodzaj produktu : opony używane
Poz.6 Symbol PKWiU 25.12.10-30.00;25.12.10-50 Rodzaj produktu :
opony bieżnikowane szybkobieżne
Poz.7 Symbol PKWiU 25.12.10.90
Rodzaj produktu : Opony bieżnikowane wolnobieżne
Przyjęcie szczegółowego podziału opon z uwagi na indeksy nośności i typy
zastosowania powoduje nadmierną ilość dokumentacji przy braku możliwości
rozróżnienia wielu typów opon a przy tym samym kodzie odpadu.Celem
uproszczenia dokumentacji proponuje się wprowadzenie podziału na opony
szybkobieżne obejmujące grupy opon nowych:osobowe;do samochodów
dostawczych i ciężarowych;opony wolnobieżne obejmujące pozostałe opony
nowe oraz opony używane.Podział na opony szybkobieżne i wolnobieżne należy
zachować dla opon bieżnikowanych.
24
Art. 3 ust.11c w ustawie o obowiązkach – proponowane brzmienie „Przy
obliczaniu poziomu recyklingu olejów odpadowych wlicza się wyłącznie masę
olejów odpadowych poddanych regeneracji w krajowych instalacjach wpisanych do
wykazu, o których mowa w art. 39 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach.”
Dodać do art. 11 ust. 8b o brzmieniu: „ W przypadku eksportu olejów
odpadowych lub wewnątrzwspólnotowej dostawy olejów odpadowych w celu
poddania ich regeneracji przedsiębiorca jest obowiązany przedstawić oświadczenie
prowadzących w kraju instalacje do regeneracji olejów odpadowych, znajdujące się
na wykazie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, o braku możliwości
przyjęcia odpadów
Dla realizacji poziomu odzysku/recyklingu istnieje dopuszczona prawem
możliwość zebrania z rynku polskiego olejów odpadowych oraz poddania ich
procesowi odzysku lub regeneracji na terenie innego kraju Unii Europejskiej. Utrata
cennego surowca –oleju odpadowego na rzecz podmiotów zagranicznych
spowoduje poważne straty o wymiarze ekologicznym, społecznym oraz straty
materialne dla istniejącego krajowego przemysłu regeneracji olejów odpadowych
Proponowane brzmienie załącznika nr 3, poz. 1 – w ustawie o obowiązkach
23.20.18-50 - oleje smarowe
z wyłączeniem:
23.20.18-50.10- oleje smarowe do przeprowadzania przemian chemicznych innych
niż proces specyficzny
23.20.18-50.40 - parafina ciekła
23.20.18-50.80 - oleje smarowe pozostałe oraz pozostałe oleje, jeżeli są
przeznaczone do produkcji olejów smarowych lub preparatów smarowych
24.66.3 - preparaty smarowe z wyłączeniem smarów oraz z wyłączeniem:
24.66.32 - środki przeciwstukowe; dodatki do olejów mineralnych i produkty
podobne
24.66.33-50.00 - środki zapobiegające zamarzaniu i pozostałe płyny usuwające
oblodzenie
11. Polska Izba Ekologii
Stosowanie zasady „zanieczyszczający płaci” powinno obejmować nie tylko tych
przedsiębiorców, których produkty przyczyniają się do powstawania odpadów ale i
tych, których wyroby powodują bezpośrednie zanieczyszczanie środowiska.
Art. 2 pkt. 29
12. Marszałek
Województwa
Mazowieckiego
Art. 2 pkt 2
Dodaje się przypis 4 w brzmieniu:„4. Dotyczy olejów przepracowanych poddanych
regeneracji”
Obowiązujący Załącznik nr 4 zawiera przypis 4) , natomiast w załączniku 4a
obowiązującym od 1 stycznia 2008 brak takiego przypisu. Nie widzimy
uzasadnienia jego likwidacji.
Art. 2b ust. 2
Zmienić słowo „może” na: „jest obowiązany” – wprowadzenie obowiązku
zarejestrowania się dla wszystkich przedsiębiorców prowadzących recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku wyeliminuje z rynku nieuczciwe podmioty,
które prowadzą tego typu procesy nie spełniając wymagań określonych przepisami
ustawy o obowiązkach oraz ustawy o odpadach. Zarejestrowanie takich firm
wpłynie na szybszy i łatwiejszy do nich dostęp przedsiębiorcom wprowadzającym
na rynek krajowy opakowania oraz produkty wymienione w załącznikach do
ustawy, co w chwili obecnej stanowi jeden z większych problemów.
25
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2b ust. 5 pkt 1 pozycja (f)
Proponuję, aby punkt ten otrzymał brzmienie: „numer identyfikacji podatkowej
(NIP) oraz numer REGON”.
Art. 2b ust. 5 pkt 2 pozycja (e)
Art. 2b ust. 5 pkt 2 pozycja (h)
Po sekwencji: z podaniem typu, dodać: „oraz symbolu” – ze względu na określenie
w art. 3 ust. 9a i 9b ustawy o obowiązkach przedsiębiorców konkretnych symboli
procesów odzysku i recyklingu, jakim można poddawać odpady opakowaniowe i
poużytkowe w celu wywiązania się z ustawowych obowiązków, koniecznym
wydaje się podawanie ich przez przedsiębiorców prowadzących recykling lub inne
niż recykling procesy odzysku we wniosku o wpis do rejestru prowadzonego przez
Marszałka Województwa.
Art. 2b ust. 5 pkt 3 pozycja (e)
Art. 2c ust. 1 przewiduje 7 dni na dokonanie wpisu do rejestru proponuję zmianę
terminu wpisu z 7 do 14 dni. Natomiast ust. 2, który przewiduje 14 dni od daty
złożenia wniosku na wywołanie takiego samego skutku jakby wpis został
dokonany, proponuję zmienić na 30 dni. Szczególnie w początkowym okresie, gdy
rejestr ten będzie tworzony zbyt krótkie terminy mogą spowodować niewydolność
systemu.
Art. 2f ust. 4 daje delegację ministrowi właściwemu ds. środowiska do określenia,
w drodze rozporządzenia sposobu prowadzenia rejestru, mając na względzie
zapewnienie możliwości jednolitości prowadzenia rejestrów przez marszałków
województw. Przepis ten, zgodnie z art. 5 ustawy wejdzie w życie 1 stycznia 2008
r. Z tego wynika, że ww. rozporządzenie może zostać wydane dopiero po 1 stycznia
2008 r., uniemożliwiając tym samym terminowe i jednolite prowadzenie rejestrów.
Właściwym byłoby wydanie rozporządzenia nt. sposobu prowadzenia rejestru w jak
najkrótszym czasie, aby marszałkowie województw z dniem 1 stycznia 2008 r. byli
wyposażeni w odpowiednie narzędzia dające możliwość prowadzenia ww.
rejestrów.
Art. 2j ust. 3 pkt 2
Art. 2l ust. 3 pkt 3
W art. 2 ust. 3 pkt 11 ustawy o obowiązkach
Proponuję zmianę terminu przesyłania przez przedsiębiorców rocznego
sprawozdania o wysokości należnej opłaty produktowej z: 31 marca na: ostatni
dzień lutego ze względu na wydłużenie zbyt krótkiego ustawowego terminu
wyznaczonego Marszałkowi Województwa na wprowadzenie nadesłanych danych
oraz przekazanie Ministrowi Środowiska i Narodowemu Funduszowi Ochrony
Środowiska sprawozdania OŚ-OP 2.
26
13. Atmoterm
Art. 1 pkt 11
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Proponuje się zmianę szyku zdania w Art. 24
Kto, sprzedając środki niebezpieczne:
1) wbrew obowiązkowi nie pobiera kaucji od użytkownika środka
niebezpiecznego kaucji lub pobiera w wysokości niezgodnej z przepisami, lub
2) nie zwraca kaucji użytkownikowi środka kaucji lub nie przyjmuje od
użytkownika
opakowania
wielokrotnego
użytku
odpadów
lub
opakowaniowych po tych środkach,
podlega karze pieniężnej w wysokości od 5.000 zł do 50.000 zł.
Art. 2b ust. 5 pkt 2 lit. i: informację o zdolnościach przetwórczych instalacji ???
lub urządzeń??? służących do recyklingu lub innych niż recykling procesów
odzysku,
niejasne czy „instalację” i „urządzenie” należy tu i w całej ustawie
rozumieć wg definicji POŚ?
ust. 8. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 5, przedsiębiorca składa
oświadczenie następującej treści:
"Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia
wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru są zgodne z prawdą;
2) znane mi są warunki wykonywania działalności objętej wnioskiem.".
proponuje się nie wprowadzać takiego zapisu skutkującego karą
pozbawienia wolności do 3 lat, chyba że przewiduje się wprowadzenie takiego
zapisu do wszystkich wniosków, np. o zezwolenie na odzysk, pozwolenie na emisję
do powietrza itp.
Ponadto art. 36a mówi, że kto „składa wnioski nierzetelne podlega karze grzywny”,
więc byłoby to karanie podwójne
Proponuje się następujący zapis art. 2d ust. 3. Prowadzący recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku, który otrzymał numer rejestrowy, o którym mowa w
ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na dokumentach
potwierdzających recykling oraz inne niż recykling procesy odzysku dla odpadów
opakowaniowych i poużytkowych podlegających przepisom niniejszej ustawy
Analogicznie do interpretacji dotyczącej stosowania numeru rejestrowego
w związku ze sprzętem elektrycznym i elektronicznym proponuje się, aby w
ustawie doprecyzować, że numeru nie trzeba stosować w innych rodzajach
działalności niezwiązanych z ustawą. Uzupełnienie nie będzie konieczne, jeżeli
będzie to wyjaśnione w rozporządzeniu.
Art. 2n: ust. 4. Dane zawarte w centralnej ewidencji są jawne i dostępne dla osób
trzecich oraz są udostępniane w siedzibie Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska oraz na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Ochrony
Środowiska, z wyłączeniem danych o instalacjach służących do recyklingu lub
innych niż recykling procesów odzysku. Błąd edycyjny
Art. 2g ust. 2 Dane zawarte w rejestrze są udostępniane w siedzibie Głównego
Inspektora Ochrony Środowiska oraz na stronie internetowej Głównego
Inspektoratu Ochrony Środowiska, z wyłączeniem danych o instalacjach służących
do recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku. Błąd edycyjny
27
Art. 2 pkt 3
Art. 2 pkt 4
Art. 2 pkt 9
Art. 2 pkt 9
Proponuje się następujące brzmienie art. 3 ust. 9a: Przy obliczaniu osiągniętych
poziomów odzysku dla odpadów opakowaniowych i poużytkowych do odzysku
zalicza się procesy R1- R15 wymienione w załączniku nr 5 do ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. o odpadach.
Proponuje się następujące brzmienie art. 3 ust. 9b: Przy obliczaniu osiągniętych
poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych do recyklingu
zalicza się procesy R2-R15 wymienione w załączniku nr 5 do ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. o odpadach.
Ustawa o odpadach mówi, że odzysk energii nie jest recyklingiem.
Potwierdzenie ostatecznego odzysku czy recyklingu jest często niemożliwe, nawet
w przypadku chęci rzetelnego potwierdzenia. Np., gdy odpadowe puszki
przekazywane są na strzępiarkę, do której dostarczane są również wraki i sprzęt
elektr., to taki złom ze strzępiarki przekazany hucie jako odpad 19 10 02 nie uzyska
potwierdzenia dla kodu 15 01 04 i w ilości tylko obejmującej puszki. Natomiast
takie postępowanie jest zgodne z wykładnią celowościową ustawy, bo odpady
opakowaniowe nie znajdą się na składowisku odpadów. Dlatego proponuje się, aby
każde przekazanie odpadu dalej (byle nie do unieszkodliwiania) traktowane było
jako odzysk, a w przypadku recyklingu – oprócz spalania. Potwierdzać te ilości
powinien pierwszy, a nie ostatni wykonujący odzysk czy recykling.
Art. 3b ust. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności:
1)
zapewniać dostęp do systemu zbierania, transportu oraz odzysku, w tym
recyklingu odpadów opakowaniowych po opakowaniach wielomateriałowych
przedsiębiorcom, o których mowa w art. 1, wprowadzającym na rynek produkty w
opakowaniach wielomateriałowych, Błąd edycyjny
Art. 11 ust. 8: W przypadku eksportu odpadów lub wewnątrzwspólnotowej
dostawy odpadów w celu poddania odzyskowi lub recyklingowi lub innemu niż
recykling procesowi odzysku, masę lub ilość odpadów ustala się na podstawie
dokumentu celnego potwierdzającego ten eksport lub faktury potwierdzającej
wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów oraz dokumentu potwierdzającego
eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów do recyklingu lub innych
niż recykling procesów odzysku, sporządzonego przez przedsiębiorcę
dokonującego eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów.
Proponuje się rezygnację z dopisanych wymogów w ust. 8 i z ust.
8b. Zagadnienia te regulują unijne i krajowe przepisy dotyczące międzynarodowego
obrotu odpadami i byłaby to nadmierna biurokracja.
Art. 11 ust. 9 - proponuje się usunąć ust. 9:
- bo w jakim celu wymagane jest to oświadczenie przedsiębiorcy (i którego
przedsiębiorcy?)?
- bo jak należy rozumieć „takie same wymagania” i gdzie są one „określone”?
- bo czy określenie „takie same” wyklucza możliwość odzysku i recyklingu poza
krajami Unii w przypadku „lepszych” instalacji niż krajowe?
- bo czy wywóz odpadów do krajów Unii w ramach wewnątrzwspólnotowej
dostawy może być do instalacji, która będzie spełniała obowiązujące w Unii
przepisy, ale nie będzie „taka sama” jak krajowa lecz będzie „gorsza” albo
„lepsza”?
28
Art. 2 pkt 17
Art. 2 pkt 22
Art. 2 pkt 24
Art. 2 pkt 29
Proponuje się następujące brzmienie Art. 12 ust. 3a ustawy o obowiązkach
„Szczegółowy sposób obliczania opłaty produktowej należnej od przedsiębiorcy lub
organizacji z tytułu niewykonania obowiązku odzysku, o którym mowa w art. 3 ust.
2a i 2b, określa załącznik nr 5 do ustawy”.
Należy dodać też ust. 2b, bo z chwilą obowiązywania załącznika nr 4a
nie będzie wskazania ustawowego, wg jakiego wzoru należy liczyć odzysk
opakowań razem. Ponadto brak jest wskazania w ustawie wg jakiego wzoru liczyć
recykling opakowań razem i brak jest takiego wzoru!
Proponuje się zmienić Art. 21 1a ustawy o obowiązkach. Opłata depozytowa, która
nie została zwrócona kupującemu w terminie określonym w ust. 1, staje się
przychodem sprzedawcy.
Propozycja dodania ust. 1a, analogicznie jak dodany ust. 4a w art. 10
ustawy o opakowaniach.
Art. 25 Przez marszałka województwa rozumie się marszałka województwa
właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, o
którym mowa w art. 1, prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku oraz organizacji, a w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania
na terytorium Rzeczypospolitej. Błąd edycyjny
Art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o obowiązkach: selektywnego zbierania odpadów
poużytkowych z akumulatorów niklowo-kadmowych, niklowo-żelazowych, innych
akumulatorów elektrycznych oraz baterii i ogniw galwanicznych wykonywanych
wykonywanego przez gminy (związki gmin). Błąd stylistyczny
Proponuje się doprecyzować, o jakie odpady chodzi poprzez nadanie Art. 37a
następującego brzmienia: Kto, prowadząc odzysk lub recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku odpadów opakowaniowych i poużytkowych
podlegających przepisom niniejszej ustawy:
1)
wydaje dokument potwierdzający recykling oraz inne niż
recykling procesy odzysku nie będąc wpisanym do
rejestru, Błąd edycyjny
Art. 38b stanowi, że Kto, niezwłocznie po dokonaniu wpisu lub zmiany wpisu do
rejestru prowadzonego przez marszałka województwa nie przekazuje Głównemu
Inspektorowi Ochrony Środowiska danych, a których mowa w art. 2i, podlega
karze grzywny.
Natomiast w art. 2i (ani w innym) nie ma takiego obowiązku.
Błędy edycyjne w załączniku 4a: W poz. 9 są tylko cztery rodzaje opon, pozostałe
zniknęły – czy to pomyłka, bo w uzasadnieniu nic o tym nie ma; proponuje się
dodać myślniki dla poszczególnych rodzajów opon.
Ponadto proponuje się usunięcie odnośnika 2, który ogranicza recykling odpadów
tworzyw sztucznych, co nie jest uzasadnione wykładnią celowościową ustawy.
Przecież recykling zgodnie z ustawą o odpadach jest również wtedy, gdy uzyskamy
substancje lub materiały o innym przeznaczeniu niż pierwotne. Przetworzenie
odpadów z tworzyw sztucznych np. na tzw. „szeroką frakcję paliwową” (recykling
chemiczny) nie powinien być tu eliminowany. (Recykling termiczno-katalityczny
poliolefin i polistyrenu - materiał przekazany przez DGO) oraz usunięcie
objaśnienia 3 dotyczące obecnie ogniw, które będzie zbędne po usunięciu ogniw z
tego załącznika.
29
Ogólna
Art. 5
14. Marszałek
Województwa
Świętokrzyskiego
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Wnioskuje się, aby jednak zrezygnować z projektu w zakresie wprowadzenia
obowiązku rejestracji przez prowadzących recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku.
Proponuje się nie wprowadzać obowiązku rejestracji prowadzących odzysk,
bo wydaje się to nadmiernym obciążeniem wszystkich uczestników odzysku.
Powinny tu większą rolę odnosić mechanizmy rynkowe i edukacja społeczeństwa, a
nie nadmierna biurokracja.
Umieszczenie numeru rejestrowego na dokumentach potwierdzających
recykling/odzysk nie wyeliminuje tych, którzy prowadzą tę działalność
niewłaściwie – to ustawa o odpadach powinna ścigać za prowadzenie odzysku bez
zezwolenia albo niezgodnie z nim.
Przepisy ochrony środowiska, według zapowiedzi Ministra Środowiska,
miały być uproszczone. Tymczasem podobne zagadnienia są w każdej ustawie
(odpadowa, produktowa wrakowa, sprzęt el.) inaczej regulowane w zakresie:
- zawiadomienia, zgłoszenia, rejestracji,
- sprawozdań – kiedy i do kogo,
- uznawania (R?) i potwierdzania odzysku i recyklingu,
- przepisów karnych,
- przekazywania do odzysku i recyklingu za granicę (eksport,
wewnątrzwspólnotowa dostawa).
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 2
pkt 2, pkt 6-7 oraz pkt 27, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2008.
Prawdopodobnie chodzi o pkt 29 (załącznik nr 4a) a nie pkt 27 (załącznik
nr 1) ustawy „produktowej”
„Rozdział 1a” art. 2b ust. 5, pkt 1, lit. a – wyjaśnienia wymagają sformułowania:
„firma” oraz „oznaczenie siedziby”
„Rozdział 1a” art. 2b ust. 5, pkt 1 lit. d – proponuję zastąpić sformułowanie:
„albo” wyrażeniem: „i”. Zmiana ta jest niezbędna w celu wprowadzenia informacji
o przedsiębiorcach do wojewódzkiej bazy danych dotyczącej opłaty produktowej,
gdzie jednym z wymaganych kryteriów jest nr regon przedsiębiorcy.
„Rozdział 1a” art. 2b ust. 5, pkt 2 lit. g – proponuję zamienić zapis: „Informacje o
decyzjach związanych z recyklingiem lub innymi niż recykling procesami odzysku, w
tym numer decyzji oraz oznaczenie organu, który wydał decyzję” na: „Informacje o
decyzjach w zakresie gospodarki odpadami, w tym rodzaj posiadanej decyzji, numer
decyzji, data wydania decyzji, termin obowiązywania decyzji oraz oznaczenie
organu, który wydał decyzję”. Zmiana ta będzie wtedy korespondowała z danymi
zawartymi w wojewódzkiej bazie danych dotyczącej wytwarzania gospodarowania
odpadami wraz z rejestrem udzielonych zezwoleń w zakresie wytwarzania i
gospodarowania odpadami, do której prowadzenia zobowiązany jest marszałek
województwa, na podstawie art. 37 ustawy o odpadach
Obowiązek przedsiębiorcy, dotyczący wskazania we wniosku o wpis do rejestru
miejsca przechowywania dodatkowej ewidencji, o którym mowa w art. 2 pkt 2 –
„Rozdział 1a” art. 2b ust. 7, nie jest ujęty w art. 2 pkt 2 – „Rozdział 1a” art. 2b ust.
5, pkt 1. Dla przejrzystości danych zawartych we wniosku o wpis do rejestru
przedsiębiorcy oraz w prowadzonym przez marszałka województwa rejestrze
przedsiębiorców, proponuję dodać w art. 2 pkt 2 – „Rozdział 1a” art. 2b ust. 5, pkt 1
– lit. h miejsce przechowywania dodatkowej ewidencji.
30
Art. 2 pkt 9
Art. 2 pkt 17
Art. 2 pkt 18
Art. 2 pkt 29
Art. 11 ust. 6, proponuję zastąpić sformułowanie: „Wojewódzki Inspektorat
Ochrony Środowiska właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania
prowadzącego recykling lub inny niż recykling proces odzysku”, wyrażeniem:
„Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska właściwy wg miejsca prowadzenia
działalności w zakresie odzysku, recyklingu odpadów przez prowadzącego recykling
lub inny niż recykling proces odzysku”. Zmiana ta będzie wtedy korespondowała z
art. 26 ustawy o odpadach
Art. 25 proponuję nowe brzmienie zapisu: „Przez marszałka województwa rozumie
się marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce
zamieszkania przedsiębiorcy, o których mowa w art. 1, prowadzącego recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku oraz organizacji” na: „Przez marszałka
województwa rozumie się marszałka województwa właściwego ze względu na
miejsce:
•
prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności związanej z wprowadzaniem
na terytorium kraju produktów w opakowaniach, których rodzaje określa
załącznik nr 1do ustawy i produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do
ustawy,
•
prowadzenia działalności w zakresie odzysku, recyklingu odpadów przez
prowadzącego recykling lub inny niż recykling proces odzysku,
•
a w przypadku organizacji, która realizuje obowiązek zapewnienia odzysku, a
w szczególności recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych w
imieniu przedsiębiorców, ze względu na miejsce prowadzonej przez
przedsiębiorców działalności związanej z wprowadzaniem na terytorium
kraju produktów w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do
ustawy i produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy”.
Roczne sprawozdania o wysokości należnej opłaty produktowej aktualnie
kierowane są do właściwego marszałka ze względu na siedzibę lub miejsce
zamieszkania przedsiębiorcy oraz lub organizacji odzysku. Z tego powodu,
marszałek województwa, który realizuje politykę ekologiczną państwa za pomocą
planu gospodarki odpadami, nie posiada pełnych informacji do rzetelnej oceny
sytuacji w zakresie gospodarki odpadami opakowaniowymi i poużytkowymi na
terenie województwa. Wobec czego właściwe wydaje się, iż przedmiotowe
sprawozdania powinny być przedkładane marszałkowi województwa ze względu na
miejsce prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności.
Art. 27 ust 3, cyfrę „5%” zastąpić cyfrą „10%”, ponieważ w sytuacji zwolnienia z
obowiązku ponoszenia opłaty produktowej, której wysokość nie przekracza 50 zł,
wpływy do Urzędu Marszałkowskiego uległy zmniejszeniu, natomiast nie
zmniejszyły się nakłady finansowe związane z obsługą administracyjną systemu
opłat produktowych. Dotychczasowe dochody budżetu województwa
świętokrzyskiego pochodzące z wpływów z opłaty produktowej miały charakter
symboliczny i nie pokrywały kosztów egzekucji należności z tytułu opłat
produktowych i obsługi administracyjnej.
Załącznik nr 4a – wyjaśnienia wymaga sformułowanie „nie mniej niż 55 i nie
więcej niż 80”. Zapis ten powoduje wiele niejasności, ponieważ w sytuacji, gdy
przedsiębiorca osiągnie w 2014 r. poziom recyklingu dla wszystkich opakowań, w
których wprowadził na terytorium kraju swoje produkty w wielkości powyżej 80%,
to nie będzie mógł rozliczyć masy odpadów opakowaniowych przekraczających
wymagany poziom recyklingu w następnym roku kalendarzowym. Jest to
niezgodnie z art. 11a w/w ustawy o obowiązkach przedsiębiorców (…).
31
Ogólna
15. NFOŚiGW
Ogólna
Ponadto, z uwagi na fakt, iż marszałek województwa weryfikuje sprawozdania o
wysokości należnej opłaty produktowej i wydaje decyzje, w których określa
wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej, uzasadniona jest potrzeba nadania
marszałkowi województwa uprawnień kontrolnych w tym zakresie.
Przedstawiony projekt ustawy zawiera powtórzenia przepisów zamieszczonych w
innych ustawach, co jest niezgodne z § 4 ust. 1 Rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”
(Dz. U. z 2002r. Nr 100 poz. 908)‚ tj.
a) w ustawie z dnia 11 maja 2001r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych
(Dz. U. z 2001r. Nr 63. poz. 638 z późn. zm.) powtórzone zostały następujące
przepisy: art. 5 ust. 4 g art. 10 ust. 5-6, art. 10a ust. 1-2 i ust. 4, art. 12 pkt 1, art. 26
pkt 1, art. 28,
Ogólna
16. Wojewoda Opolski
b) w ustawie z dnia 11 maja 2001r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie
depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639 z późn. zm. ) powtórzone zostały następujące
przepisy: art. 3 ust. 2a i 2b i ust. 8, art.10 ust.1 pkt 3 i ust.2 pkt 4, art. 11 ust. 1, art.
17 ust. 1, art. 24 ust.1 pkt 2, art. 29 ust. 5pkt 2.
Projekt ustawy w art. 2 pkt 3 lit. d) wprowadza zmiany do „wprowadzenia do
wyliczenia”, tymczasem zgodnie z § 83 pkt 2 Rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”
(Dz. U. z 2002r. Nr 100 poz. 908) „przepisy ustawy zmienia się przepisem
zmieniającym zamieszczonym w innej ustawie”.
Art.1 pkt 16
Art. 29a ust. 1 – kary pieniężne, o których mowa w tym ustępie, nakazane przez
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska były egzekwowane, należałoby
ustalić w niniejszej ustawie oraz ewentualnie doprecyzować w akcie wykonawczym
max. lub min. wielkości, od których zależałyby wysokości kary (czy nie zwrócenie
kaucji w kwocie np. 30 zł podlega karze w wysokości np. 5000 zł, itp.). Obecnie
skonstruowany przepis pozwala na dowolność nakładania różnych kar przez
każdego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska za niewypełnienie
identycznych obowiązków,
Art. 29a ust. 2 – nie doprecyzowano czyim przychodem/ dochodem są kary
pieniężne, o których mowa w art. 29a.
Art. 2 pkt 2
Do art. 2e ust. 4 i art. 2n ust. 3 – dla zapewnienia możliwości jednolitego
prowadzenia rejestrów przez marszałków województwa oraz przekazywania
jednakowych danych, o których mowa w art. 2e, delegacja dla ministra właściwego
do spraw środowiska w tym zakresie powinna mieć charakter obligatoryjny, a nie
fakultatywny
Art. 21a – należy doprecyzować zapis o brzmieniu : „ ... obowiązani do
przyjmowania zwracanych i na wymianę zużytych ogniw i baterii i ich części ...”.
Obecny zapis budzi wątpliwości, sugeruje, że wszystkie zużyte ogniwa, baterie i ich
części, które będą zwracane, sprzedawcy mają obowiązek je przyjmować, bez
względu na to, czy zostały u niego kupione?
Art. 25 – drobny błąd pisarski, prawdopodobnie powinno być: „ .. przedsiębiorcy, o
którym mowa...”
Art. 40a ust. 1 i ust. 2 – uwaga podobna jak dla art. 29a ust. 1 ustawy o
opakowaniach i odpadach opakowaniowych ( od jakiej wielkości masy lub ilości,
jakie wielkości kar?)
Art. 2 pkt 14
Art. 2 pkt 17
Art. 2 pkt 26
32
Art. 2 pkt 29
17. Wicewojewoda
Podkarpacki
Art. 1 pkt 5
Art. 1 pkt 11
Art. 1 pkt 16
Załącznik nr 4a w poz. 9:
koniec zapisu dotyczący symbolu PKWiU 25.11.13-55.00 powinien mieć
brzmienie: „obciążenie ≤ 121”,
czy celowo nie uwzględniono produktów o symbolach PKWiU 25.11.1406.00, 25.11.14-08.00, 25.11.14-10.00, 25.11.20, 25.12.10-30.00,
25.12.10-50.00 i 25.12.10-90.00, które wymienione były w załączniku do
ustawy o obowiązkach
Proponuję, aby normy zharmonizowane, o których mowa w art. 5 ust. 4g - z uwagi
na powszechność obowiązku ich stosowania - publikowane były w Monitorze
Polskim
Proponuje się następujące brzmienie Art. 24.
Kto, sprzedając środki niebezpieczne:
1)
wbrew obowiązkowi nie pobiera od użytkownika środka niebezpiecznego
ustalonej
kaucji
lub
pobiera
ją
w
wysokości
niezgodnej
z przepisami, lub
2)
nie zwraca użytkownikowi środka niebezpiecznego pobranej kaucji lub
nie przyjmuje od użytkownika
opakowania
wielokrotnego
użytku
lub odpadów opakowaniowych po tych środkach,
podlega karze pieniężnej w wysokości od 5.000 zł do 50.000 zł."
Odnośnie art. 29a ust. 1, dotyczącego wymierzania przez wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska kar pieniężnych, o których mowa w art. 23-24,
wyjaśniam że WIOŚ posiada uprawnienia kontrolne jedynie w sprawach, o których
mowa w art. 24 pkt 2. Nadzór nad przestrzeganiem art. 23 i 24 pkt 1 sprawuje
Inspekcja Handlowa. Zgodnie z art. 12 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska
WIOŚ może wydać decyzję administracyjną na podstawie odrębnych przepisów
wyłącznie w oparciu o ustalenia przeprowadzonej kontroli. Wymierzanie kar na
podstawie ustaleń kontroli przeprowadzonych przez inny organ (w przedmiotowej
sprawie przez Inspekcję Handlową) stoi w sprzeczności z podstawowymi zasadami
Kodeksu postępowania administracyjnego. Wobec powyższego uważam za zasadne
dokonanie następującego podziału właściwości w sprawach sprawowania nadzoru i
wymierzania kar: w sprawach uregulowanych w art. 10 i art. 23 organem
właściwym byłaby Inspekcja Ochrony Środowiska, w sprawach uregulowanych w
art. 16 oraz art. 24 – Inspekcja Handlowa
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 29a ust. 2: „Kary pieniężne, o
których mowa w art. 23-24, wnosi się na odrębny rachunek bankowy
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.”
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 29a ust. 3: „W sprawach dotyczących
kar pieniężnych, o których mowa w art. 23-24, stosuje się odpowiednio, z
zastrzeżeniem ust. 4, przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997
r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), z
tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska."
W art. 29a proponuję dodać nowe ustępy 4 i 5 w brzmieniu:
„4. W sprawach dotyczących kar pieniężnych nie mają zastosowania przepisy
ustawy, o której mowa w ust. 4, dotyczące odraczania terminu płatności i
rozkładania należności na raty.
5. Termin płatności kary pieniężnej nałożonej w drodze decyzji, o której mowa
w ust. 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.”
33
Ogólna
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 9
Art. 2 pkt 9
Dodatkowo uważam za zasadne, aby w omawianej ustawie określić zasady
redystrybucji środków wpływających na konto WIOŚ. W ustawie nie określono
podmiotu, któremu WIOŚ miałaby przekazywać te środki, dlatego więc należy
sądzić, że wpływy z tego tytułu stanowią dochód budżetu państwa. Wydaje się
ponadto koniecznym wprowadzenie zapisu dotyczącego powiększania i
pomniejszania środków przed przekazaniem ich na właściwe konto np. według
zasad określonych w art. 402 ust.1 ustawy Prawo ochrony środowiska. Celowym
byłoby również pomniejszanie o 5 % przekazywanych przez WIOŚ wpływów z
tytułu kar i przeznaczenia tych środków na zatrudnienie osób zajmujących się
kontrolą przestrzegania przepisów o ochronie środowiska oraz wzmocnienie
systemu kontroli i egzekucji kar.
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 2a:
„ Art. 2a. Marszałek województwa prowadzi rejestr:
1. przedsiębiorców, o których mowa w art. 1,
2. prowadzących recykling lub inne niż recykling procesy odzysku odpadów
opakowaniowych i poużytkowych,
3. organizacji odzysku, zwanej dalej „organizacją”
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 2b ust. 1:
„1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 1, obowiązani są złożyć wniosek o wpis
do rejestru prowadzonego przez marszałka województwa, z zastrzeżeniem ust. 2.”
Z uwagi na sprzeczność z art. 37a - proponuję nadać następujace brzmienie art. 2b
ust. 2 :
„2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy mikro i małych
przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.”
Proponuję dodać nowy podpunkt h w art. 2b ust. 5 pkt 1:
„h) wielkość powierzchni handlowej w przypadku jednostek handlu detalicznego.”.
Zapis ten uważam za celowy ze względu na formalny brak obowiązku prowadzenia
rejestru jednostek handlu detalicznego o powierzchni handlowej powyżej 2000 m2,
które są obowiązane do prowadzenia na własny koszt selektywnego zbierania odpadów
opakowaniowych po produktach w opakowaniach, które znajdują się w ich ofercie
handlowej, zgodnie z art. 15 ustawy o opakowaniach i odpadach opakowaniowych.
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 11 ust. 3:
„3. Masę lub ilość odpadów poddanych recyklingowi oraz innym niż recykling
procesom odzysku oraz sposób odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych
ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających recykling oraz inne niż
recykling procesy odzysku, które prowadzący recykling lub inne niż recykling
procesy odzysku jest obowiązany wydać na wniosek przedsiębiorcy lub organizacji,
złożony w nieprzekraczalnym terminie do 31 stycznia roku następującego po roku
rozliczeniowym, przekazujących odpady do recyklingu lub innych niż recykling
procesów odzysku, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.
W związku z brzmieniem art. 11 ust. 7 zauważam, że dokumenty spełniające
wymagania określone w obowiązującym rozporządzeniu w ogóle nie potwierdzają
wykonania odzysku bądź recyklingu, a tylko potwierdzają przyjęcie odpadów. W
związku z tym należałoby zmienić wzór dokumentów, w których uwzględnionoby
masy przyjętych odpadów, masy poddanych recyklingowi lub odzyskowi odpadów,
datę przyjęcia odpadów, datę wpływu wniosku oraz datę wystawienia tego dokumentu
34
Art. 2 pkt 9
Art. 2 pkt 20
Art. 2 pkt 22
Art. 2 pkt 22
Art. 2 pkt 23
Art. 2 pkt 26
Art. 2 pkt 26
W związku z brzmieniem art. 11 ust. 8 zauważam, iż we wspólnotowych przepisach
dokumentem potwierdzającym odzysk (recykling) odpadów jest dokument, o którym
mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1013/2006 z dnia 14
czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów wystawiany terminie 180 dni
licząc od daty przyjęcia odpadów do odzysku
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 36a:
„Art. 36a. Kto, wbrew przepisom ustawy, nie składa wniosku o wpis do rejestru,
wniosku o zmianę wpisu do rejestru albo wniosku o wykreślenie z rejestru albo składa
wnioski nierzetelne, podlega karze grzywny."
Z uwagi na brzmienie art. 37a pkt 2 zauważam, iż przepis ten nie ma zastosowania
bez wprowadzenia w art. 11 ust. 3 ustawy obowiązku udokumentowania przez
recyklera faktu terminowego wystawienia dokumentu
W art. 37a proponuję dodać punkt 5 w brzmieniu:
„5) wydaje dokument potwierdzający recykling oraz inne niż recykling procesy
odzysku na wniosek posiadacza nieuprawnionego do składania wniosku
Z uwagi na brzmienie art. 37b zauważam, iż przepis ten nie ma zastosowania bez
wprowadzenia w art. 11 ust. 3 obowiązku udokumentowania przez recyklera faktu
terminowego wystawienia dokumentu;
Zauważam, iż z brzmienia art. 37b wynika, że marszałek województwa podlega
karze grzywny, nie wiadomo jednak, kto tę karę miałby wymierzać
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 40a ust. 1
„Art. 40a 1. Kto będąc zobowiązanym do wpisania do rejestru wprowadza produkty w
opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy, i produkty
wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, nie będąc wpisanym do rejestru,
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 1 000 zł do 50 000 zł.”.
Odnośnie proponowanej zmiany uważam, iż zmniejszenie „widełek” wysokości
możliwych do nałożenia grzywien jest konieczne, gdyż w początkowym okresie
obowiązywania ustawy (od 1 stycznia 2008 r.) występowanie naruszeń stanowiących
podstawę wymierzenia kary będzie z pewnością miało charakter powszechny,
szczególnie w odniesieniu do przedsiębiorców prowadzących „drobną” działalność
handlową (np. punkty gastronomiczne, kwiaciarnie, piekarnie).
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 40a ust. 2:
„2. Administracyjną karę pieniężną wymierza w drodze decyzji marszałek
województwa, w zależności od masy i rodzaju opakowań, wymienionych w załączniku
nr 1 do ustawy, w których przedsiębiorca wprowadził na rynek krajowy produkty, lub
ilości, lub masy oraz rodzaju wprowadzonych na rynek krajowy produktów
wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy.”.
Odnośnie proponowanej zmiany uważam, iż ze względów proceduralnych znacznie
lepiej byłoby przyznać uprawnienia do wymierzania kar marszałkowi województwa,
który prowadzi rejestr, a nie wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
35
Art. 2 pkt 26
Art. 2 pkt 26
Art. 2 pkt 26
Ogólna
Ogólna
Ogólna
Ogólna
18. Polska Wytwórnia
Papierów
Wartościowych
Art. 1 pkt 3
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 40a ust. 3:
„ 3. Administracyjną pieniężną wnosi się na odrębny rachunek bankowy urzędu
marszałkowskiego i stanowi ona dochód budżetu województwa samorządowego.”.
Odnośnie brzmienia tego artykułu pragnę zauważyć, iż uiszczanie kar na rachunek
urzędu marszałkowskiego, przy jednoczesnym (jak się proponuje w projekcie
ustawy) pozostawieniu egzekucji w gestii innego organu (WIOŚ), jest
rozwiązaniem, które nie zdało egzaminu przy wcześniejszych uregulowaniach
dotyczących kar pieniężnych za korzystanie ze środowiska i z tego powodu zostały
one zmienione. W przypadku ustanowienia obowiązków wpłaty kar na
wyodrębniony rachunek bankowy WIOŚ należy w omawianej ustawie określić
zasady redystrybucji wpływów na konto urzędu marszałkowskiego. Konieczne
wówczas będzie wprowadzenie zapisu dotyczącego powiększania i pomniejszania
środków przed przekazaniem na konto urzędu marszałkowskiego np. według zasad
określonych w art. 402 ust.1 ustawy Prawo ochrony środowiska. Celowym byłoby
również pomniejszanie o 5 % przekazywanych przez WIOŚ wpływów z tytułu kar i
przeznaczania tych środków na zatrudnienie osób zajmujących się kontrolą
przestrzegania przepisów o ochronie środowiska oraz wzmocnienie systemu
kontroli i egzekucji kar.
Proponuję nadać następujące brzmienie art. 40a ust 4
„4. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się
odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 5, przepisy działu III ustawy - Ordynacja
podatkowa z tym, że uprawnienia organów podatkowych przysługują
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska."
W art. 40a proponuję dodać ustępy 5 i 6 w brzmieniu:
„5. W sprawach dotyczących kar pieniężnych nie mają zastosowania przepisy
ustawy, o której mowa w ust. 4, dotyczące odraczania terminu płatności i
rozkładania należności na raty.
6. Termin płatności kary pieniężnej nałożonej w drodze decyzji, o której mowa w
ust. 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.”
Odnośnie propozycji ustanowienia instytucji kar pieniężnych za wprowadzanie
produktów w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy lub
produktów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, bez wpisu do rejestru,
pragnę zauważyć, iż spowoduje to nadmierne obciążenie finansowe
przedsiębiorców, a niewykluczone że ich upadłość
Uważam za zasadne skonfrontowanie projektu ustawy z rozporządzeniem
Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1013/2006 z dnia 14 czerwca 2006 r. w
sprawie przemieszczania odpadów
Proponuję, aby wyjaśnić w ustawie pojęcie innych niż recykling procesów odzysku
(czy są to wyłącznie procesy R1 i R14)
Z uwagi na liczne dotychczasowe zmiany ustawy o opakowaniach i odpadach
opakowaniowych oraz ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
depozytowej za konieczność uważam opublikowanie ich jednolitych tekstów w
Dzienniku Ustaw.
Proponuje się wykreślenie nowego art. 5a; brak jest wyraźnego ratio legis
wprowadzania obowiązku prowadzenia działań edukacyjnych przez wskazane
podmioty, które nie mają żadnego praktycznie wpływu na sposób dalszego
postępowania z opakowaniami; w wielu przypadkach pakowane produkty mogą być
umieszczane wyłącznie na rynku zagranicznym. Obowiązki edukacyjne w tym
zakresie winny, w stosownym zakresie, obciążać przedsiębiorców,
wprowadzających na rynek produkty w opakowaniach.
36
Art. 1 pkt 4
Art. 1 pkt 10,
pkt 11, pkt 16
Art. 2
Proponuje się wykreślenie drugiej części nowego art. 10 ust. 2; wyłączenie
obowiązku pobierania kaucji przy sprzedaży niektórych produktów konsumentom
pozostaje w sprzeczności z dyrektywa opakowaniową, wskazującą, że problemem
podstawowym jest zbieranie odpadów opakowaniowych, wytwarzanych w sektorze
komunalnym; wskazać należy, ze kaucja (niezależnie od oceny funkcjonowania
tego mechanizmu) jest jedynym instrumentem wspomagającym zbieranie tego
rodzaju odpadów.
Proponuje się wykreślenie nowych art. 23, 24 i 29a jako stanowiących próbę
nadmiernego uproszczenia zasad represjonowania za niewykonywanie obowiązków
ustawowych. W razie podtrzymania tej koncepcji konieczne jest ustalenie, w drodze
rozporządzenia "taryfikatora" np. w postaci analogicznej do obecnie
funkcjonujących zasad naliczania kar za przekroczenie warunków korzystania ze
środowiska; ponadto konieczne jest jednoznaczne zapisanie w ustawie, że kara taka
obciąża przedsiębiorcę, a nie osobę personalnie odpowiedzialną w zakładzie za
wskazaną nieprawidłowość.
Proponuje się wykreślenie nowych art. 2a-2n oraz art. 36a, 37a pkt 1 i pkt 3,
38b, art. 40a, a nadto przepisów przejściowych określonych w art. 4 projektu
ustawy, jako tworzących zbyteczne bariery biurokratyczne, sprzeczne z ideą
"taniego państwa"; proponowany instrument rejestrowania działalności powiela
istniejące już:
-obowiązek zgłoszenia marszałkowi województwa działalności związanej z
wprowadzaniem na rynek produktów w opakowaniach,
-obowiązek uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku
odpadów.
37
Art. 2
Art. 2 pkt 24
Art. 2 pkt 26
W razie utrzymania instytucji rejestrów konieczne jest:
-wykreślenie obowiązku wskazania adresów osób upoważnionych do
reprezentowania przedsiębiorcy (art. 2b ust. 5 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit b, pkt 3 lit b oraz
art. 2e pkt 1jako kolidujących z przepisami ustawy o ochronie danych osobowych, a
nadto pozbawionych ratio legis;
-wykreślenie obowiązku wskazywania formy prawnej organizacji odzysku oraz
wskazania numeru w rejestrze innym niż KRS (art. 2b ust. 5 pkt 3 lit c oraz pkt 3 lit
d) jako zbytecznych w świetle wymagań przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o
obowiązkach przedsiębiorców...;
-uściślenie wymogu podawania informacji o wdrożonym systemie (powinno być
"zapewnienia jakości"), o którym mowa w nowym art.2b ust. 1 pkt 2 lit 4 i pkt 3 lit
g, w szczególności zaś wskazanie, czy chodzi o system certyfikowany, czy też
dowolny system zapewnienia jakości;
-ustawowe określenie stawki opłaty rejestrowej wraz ze skorygowaniem jej
wysokości do poziomu adekwatnego do innych opłat pobieranych przez
administrację za podobne czynności np. opłaty za wydanie zezwolenia na
prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów (merytoryczna analiza
wniosku, merytoryczne opracowanie decyzji, sporządzenie i wysyłka decyzji wobec
materialno-technicznego charakteru wpisu do rejestru);
-rozważenie konieczności ujednolicenia zasad postępowania związanych z
wykreśleniem z rejestru (tożsamym z uniemożliwianiem dalszej działalności), o
których mowa w nowym art. 2m ust. 2-4, w kontekście wymagań, związanych z
cofnięciem zezwolenia na prowadzenia działalności w zakresie odzysku odpadów,
w tym usunięcie niedookreślonego pojęcia "stwierdzenia rażących
nieprawidłowości";
-odstąpienie od możliwości wykreślenia z rejestru przedsiębiorcy, który nie złożył
sprawozdania, o której mowa w nowym art. 2m ust. 1, jako sankcji nazbyt
dolegliwej w stosunku do wagi przewinienia, gdyż w wielu wypadkach może to
oznaczać brak możliwości prowadzenia przez przedsiębiorcę jego podstawowej
działalności
Proponuje się uporządkowanie treści nowego art. 38b, którego obecna treść
(odwołanie do art. 2i) jest niezrozumiała
Proponuje się wykreślenie nowego art. 40a jako stanowiącego próbę nadmiernego
uproszczenia zasad represjonowania za niewykonywanie obowiązków ustawowych.
W razie podtrzymania tej koncepcji konieczne jest:
-ustalenie wysokości kary na poziomie proporcjonalnym do wagi przewinienia domniemanie niewykonywania obowiązku zapewnienia odzysku i recyklingu, o
którym mowa w uzasadnieniu projektu, jest nieuzasadnione, natomiast w razie
stwierdzenia faktycznego niewykonywania winna być naliczona stosowna oplata
produktowa;
-ustalenie, w drodze rozporządzenia "taryfikatora" np. w postaci analogicznej do
obecnie funkcjonujących zasad naliczania kar za przekroczenie warunków
korzystania ze środowiska;
-jednoznaczne zapisanie w ustawie, że kara taka obciąża przedsiębiorcę, a nie osobę
personalnie odpowiedzialną w zakładzie za wskazaną nieprawidłowość
38
19. Ogólnopolskie
Towarzystwo
Zagospodarowania
Odpadów 3R
20. BASF Coatings
Art. 2 pkt 29
Zmienić przypis nr 1 do pozycji 1 tabeli „Docelowy poziom odzysku i recyklingu
odpadów opakowaniowych i poużytkowych do dnia 31 grudnia 2014 r.”,
załącznika nr 4a do ustawy o obowiązkach w brzmieniu: „1) Nie dotyczy opakowań
mających bezpośredni kontakt z produktami leczniczymi określonymi w przepisach
Prawa farmaceutycznego oraz opakowań po środkach niebezpiecznych w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach
opakowaniowych.” Na „1) Nie dotyczy opakowań będących odpadami
niebezpiecznymi w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 o odpadach.”. W
obecnym brzmieniu przepis ten jest niezgodnym z: załącznikami nr 2, 3 i 4 do
ustawy o odpadach; ustawą o opakowaniach i odpadach opakowaniowych;
Dyrektywą Rady 91/689/EEC z dnia 12 grudnia 1991 roku w sprawie odpadów
niebezpiecznych; Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 94/62/EC z dnia 20
grudnia 1994 w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych.
Pragniemy podkreślić, że według naszej wiedzy w żadnym kraju Unii Europejskiej,
z wyjątkiem Polski, nie wprowadzono przepisów wyłączających en bloc cała grupę
opakowań po produktach leczniczych. W innych krajach Unii opakowania mające
bezpośredni kontakt z substancją leczniczą i nie stwarzające zagrożenia dla ludzi i
środowiska objęte są systemami odzysku i recyklingu przez wyspecjalizowane
firmy (organizacje przemysłu).
Kwestionowany przepis powoduje wyłączenie z możliwości odzysku i recyklingu
nieszkodliwych (nie niebezpiecznych) dla środowiska opakowań, które stanowią
znaczną część masy odpadów powstających w służbie zdrowia - szacunkowo 2535% z ponad 300 000 ton odpadów komunalnych wytwarzanych przez placówki
medyczne rocznie.
Służba zdrowia traci możliwość uzyskania dofinansowania gospodarki odpadami
(recyklingu) ze środków opłat produktowo-depozytowych. Straty te będą rosły w
latach kolejnych z uwagi na podwyższanie obowiązkowych poziomów recyklingu
odpadów opakowaniowych.
Dotyczy kaucjonowania – ustawa o opakowaniach
Uprzejmie proszę o rozpatrzenie możliwości zastosowania dla naszej, bardzo
specyficznej branży (lakiery do napraw samochodów) alternatywnego rozwiązania.
Nasza propozycja:
1) Importer lakierów poprzez podpisanie lokalnych (wojewódzkich/regionalnych)
umów z firmami recyclingowymi zapewni jak najbliższy 100% odbiór odpadów
opakowaniowych po swoich produktach każdemu ogniwu łańcucha dostawy.
Odbierane byłyby nawet opakowania, które kaucji nie podlegają!
2) System będzie zorganizowany w ten sposób, iż lokalny dystrybutor będzie
podczas dostawy produktów odbierał wszystkie puste opakowania i zabierał do
magazynu dystrybutora, z którego następnie będą one odbierane przez
zakontraktowana firmę specjalizująca się w recyklingu (np. Remondis)
3) Odpowiednie zestawienia ilości sprzedanych i odebranych mogą być
przekazywane do odpowiedniego urzędu nadzoru.
Taki system w naszym mniemaniu zapewniłby duża korzyść dla:
- środowiska naturalnego (prawie 100% recykling, nawet produktów nie
podlegających kaucji)
- naszych dystrybutorów i klientów, upraszczając procedury, co pozwoliłoby im
lepiej alokować swoje zasoby czasowe i podnieść produktywność.
39
21. Zakłady Chemiczne
"Organika-Azot"
SA w Jaworznie
Art. 1 pkt 4 pkt
b) i pkt 8 pkt a)
Uzasadnienie
22. Edyta Wańko
Zapis ....",a także opakowań po produktach niebezpiecznych dla środowiska z
przypisanym symbolem N, przeznaczonych do użytkowania przez konsumentów..."
w świetle zawartej w projekcie ustawy (art.1 pkt 2b) definicji " środków
niebezpiecznych" budzi wątpliwość czy ten zapis odnosi się też, czy nie odnosi do
środków ochrony roślin objętych definicją "środków niebezpiecznych". Takie
środki ochrony roślin mają także przypisany symbol N, zgodnie z obowiązujacymi
kryteriami klasyfikacji i oznakowania środków ochrony roślin.
Proponuję doprecyzować zapis na "...po preparatach chemicznych i środkach
ochrony roślin niebezpiecznych dla środowiska z przypisanym symbolem N ... lub
uzupełnić definicję środków niebezpiecznych: "rozumie się przez to substancje i
preparaty chemiczne .....lub niebezpieczne dla środowiska z przypisanym
symbolem N oraz środki ochrony roślin zaklasyfikowane..... z przypisanym
symbolem N, określone w przepisach..." i wtedy zwrot "....po produktach
niebezpiecznych dla środowiska z przypisanym symbolem N... "można zastąpić
"...po środkach niebezpiecznych dla środowiska z przypisanym symbolem N ..."
W uzasadnieniu dla projektu ustawy (str. 32) jest zapis o uchyleniu art. 11 w
zmienianej ustawie a w art. 1 ustawy nie ma takiego zapisu.
Analogicznie brak zapisu o uchyleniu art. 16 ust. 3
Dotyczy kaucjonowania – ustawa o opakowaniach
Zwracam się z uprzejmą prośbą o uwzględnienie pewnej nieścisłości pomiędzy
kaucjonowaniem opakowań po substancjach niebezpiecznych jeżeli na etykiecie
jest oznaczenie N (zgodnie z Dz.U z 2001 nr 63 poz. 638 i Dz. U. z 2003 nr 7, poz.
78), a odpadem opakowaniowym po substancjach niebezpiecznych, które są
zakwalifikowane jako bezpieczne (np.o kodzie 16 03 06).
W wielu przypadkach, pomimo, że substancja jest niebezpieczna, to odpad po tej
substancji jest bezpieczny i nie podlega obowiązkowi wobec ustawy o obowiązkach
przedsiębiorców z zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o płacie
produktowej i opłacie depozytowej (Dz.U.Nr 63, poz.639) w powiązaniu z ustawą z
11 maja 2001r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz.U. nr 63,
poz.638).
Na tej podstawie można by stwierdzić, że jeżeli odpad po substancji niebezpiecznej
jest bezpieczny to nie należy kaucjonować opakowań innych niż niebezpieczne,
gdyż to mija się z celem. Poza tym każda firma musi i tak składać informację do
Starostwa, (które ją kontroluje) o ilościach i kodach wytwarzanych odpadów, jak
również musi mieć plan gospodarowania tymi odpadami. Dlatego nawet jeżeli
nasza firma wejdzie w posiadanie odpadów innych niż niebezpieczne to
przekazujemy je firmie, która
odbiera od nas odpady i sami się z nią rozliczamy, ponieważ to my weszliśmy w
posiadanie tych odpadów, mało tego my otrzymujemy przecież kartę przekazania
odadu, czyli mamy całą dokumentację.
W przypadku przedsiębiorstw kaucjonowanie jest dużym problemem, ponieważ
logistyczne rozwiązanie odbioru opakowań (w naszym przypadku jednorazowych i
wprowadzenie kaucji przyniesie bardzo dużo strat firmie oraz stratę klientów dla
których będzie to dużym utrudnieniem. Inym problem jest pobranie kaucji od
klienta, który oddaje opakowane np. po czterech latach co należy wówczas zrobić?
przecież pobraną kwotę należy przekazać do Urzędu Marszałkowskiego, a po kilku
latach gdy klient odda
opakowanie należy oddać mu kaucję. Jak należy wówczas postąpić? przecież to jest
duży koszt dla firmy. Z drugiej strony klient może zużyć zawartość opakowania
dopiero po kilku latach i byłoby jeszcze gorzej, gdybyśmy musieli ograniczać
40
23. Novol Sp. z o.o.
Art. 1 pkt 8
24. Urząd
Marszałkowski woj.
Podkarpackiego
Art. 1 pkt 1
Art. 1 pkt 6
klienta w czasie, co do zużycia zawartości, wówczas straty dla firmy byłyby jeszcze
większe. Dlatego zwracam się z uprzejmą prośbą o rozważenie możliwości
zawieszenia kaucjonowania, co ułatwi i tak skomplikowane funkcjonowanie firmy
w zakresie przestrzegania
wszystkich przepisów nie tylko przecież w zakresie ochrony środowiska.
W aktualnym brzmieniu art. 16 ust. 1: "Sprzedawca środków niebezpiecznych jest
obowiązany pobrać kaucję za opakowania jednostkowe tych środków w wysokości
ustalonej
przez
ich
producenta,
importera
lub
dokonującego
wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 2." sprzedawca powinien
pobrać taką kaucję jednak nie określa się precyzyjnie czy od użytkownika, czy od
kolejnego sprzedawcy, pośrednika etc. również? Zakładając np. , że sprzedawcą jest
hurtownia, a nabywcą nie użytkownik końcowy, a kolejny "mały" sprzedawca
obowiązek pobrania kaucji ciąży już na etapie hurtownika.
Tymczasem w art. 16. 3 sprzedawca (w tym przypadku również hurtownik), został
zobowiązany do przyjmowania opakowań wielokrotnego użytku i odpadów
opakowaniowych po środkach niebezpiecznych od użytkownika, zatem zgodnie z
obowiązującymi przepisami nie ma obowiązku odebrania opakowań od "małego"
sprzedawcy, który użytkownikiem nie jest.
W związku z powyższym zwracam się z prośbą o rozważenie możliwości
doprecyzowania art.16 ust. 1 i nadanie mu brzmienia:
"Sprzedawca środków niebezpiecznych jest obowiązany pobrać od użytkownika
kaucję za opakowania jednostkowe tych środków w wysokości ustalonej przez ich
producenta, importera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, z
zastrzeżeniem ust. 2."
Taki zapis doprowadzi do skrócenia "łańcuszka" sklepów biorących udział w
pobieraniu kaucji, gdyż tylko "końcowy" sprzedawca - sprzedający użytkownikowi
końcowemu miałby obowiązek pobrania kaucji. W przypadku zwrotu opakowania
do sprzedawcy - opakowania odbierałby producent zgodnie z obowiązującymi
przepisami.
Proszę zwrócić uwagę, że podobny mechanizm został przyjęty dla relacji
producent-sprzedawca - nie ma tutaj obowiązku pobrania kaucji a jedynie jej
ustalenie.
Sądzę, że w przypadku wydłużenia się łańcucha sprzedawców o kolejne sklepy
relacja powinna pozostać ta sama tzn. przekazanie informacji o ustalonej wysokości
kaucji -natomiast obowiązek pobrania kaucji powinien pojawiać się w ostatnim
ogniwie łańcucha kaucji" gdyż to końcowy użytkownik ma być w ten sposób
mobilizowany do zwrotu opakowań , a nie sklepy tym bardziej, że w obecnym
stanie prawnym w sytuacji gdy między producentem, a użytkownikiem końcowym
funkcjonuje jeden sklep - nie ma on obowiązku wopłacania producentowi kaucji.
W art. 3 dodać definicję wytwórcy opakowań (podmiot nadający ostateczny kształt
opakowaniu)
W art. 15 – czy trzeba pisać nr dziennika ustaw (do ustawy o odpadach), ponieważ
w przypadku jego zmiany trzeba będzie zmieniać także zapisy tej ustawy
41
Art. 1 pkt 10
Art. 1 pkt 11
Art. 1 pkt 13
Proponuje się następujące brzmienie art. 24:
„Kto, sprzedając środki niebezpieczne:
1)
wbrew obowiązkowi nie pobiera od użytkownika środka niebezpiecznego
kaucji lub pobiera w wysokości niezgodnej z przepisami (ponieważ wysokość
kaucji ustala wprowadzający na rynek to chyba byłby lepszy zapis -... „w
wysokości niezgodnej z ustaleniami wprowadzającego na rynek dany produkt”
2)
nie zwraca użytkownikowi środka kaucji lub nie przyjmuje od użytkownika
opakowania wielokrotnego użytku lub odpadów opakowaniowych po tych
środkach,
podlega karze pieniężnej w wysokości od 5.000 zł do 50.000 zł. dla małych
sklepików kara 5000 zł jest zbyt wysoka kara, może zmienić próg dolny na 500 zł”
Proponuje się następujące brzmienie Art. 25 „Kto nie zwraca sprzedawcy
opakowania wielokrotnego użytku lub odpadów opakowaniowych po tym środku w
terminie, o którym mowa w art. 17, podlega karze grzywny.”
(takie opakowania pewno będą trafiały także do np., zakładów komunalnych jako
zbierających odpady komunalne, w tym niebezpieczne czy ich ten zapis dotyczyłby
także, wydaje mi się, że aktualnie obowiązująca forma zapisu z dodanym zwrotem
o art. 17 byłaby bardziej odpowiednia i jednoznaczna)
W Art. 28 wprowadzić karę pieniężną w miejsce kary grzywny - kara grzywny jest
nakładana przez sądy, ponieważ jest to dość długie postępowania i często kończy
się wyrokiem z tzw. niska szkodliwością społeczna, w tym przypadku kara
pieniężna byłaby lepszym rozwiązaniem.
Art. 2 pkt 2
Proponuje się następujące brzmienie Art. 2b:
„1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, przed rozpoczęciem
działalności obowiązany jest złożyć wniosek o wpis do rejestru
prowadzonego przez marszałka województwa. Przedsiębiorca o którym
mowa w art. 1 prowadzący już działalność składa wniosek o wpis do
rejestru w terminie 1 miesiąca od wejścia w życie ustawy.”
2. Prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku może
złożyć marszałkowi województwa wniosek o wpis do rejestru. (-jeżeli
marszałek prowadzi rejestr prowadzących odzysk i recykling to przesłanie
wniosku o wpis do rejestru nie może być dobrowolne „może” tylko
powinno być obligatoryjne „obowiązany jest”)
3. Organizacja obowiązana jest złożyć marszałkowi województwa wniosek
o wpis do rejestru w terminie 14 dni od dnia uzyskania wpisu do
Krajowego Rejestru Sądowego.” (-a co z organizacjami, które już
funkcjonują one nie byłyby wpisane do rejestru. Proponuje się
wprowadzić zapis taki jak dla przedsiębiorców – miesiąc od wejścia w
życie ustawy)
Art. 2 pkt 2
W art. 2b ust. 5 pkt 2 lit. g) zapisać następująco- „kod i nazwę rodzaju
przyjmowanych odpadów poddawanych recyklingowi lub innym niż recykling
procesom odzysku”
Baza danych o której mowa w art. 2f powinna być jednolita we wszystkich
Art. 2 pkt 2
województwa i w GIOŚ inaczej każde województwo wykona je odrębnie i
mogą być problemy w ujednoliceniem systemu.
42
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 5 pkt
a)
Art. 2 pkt 18
Art. 2 pkt 21
Art. 2 pkt 22
Art. 2f ust. 3 - Mało prawdopodobne jest, aby przedsiębiorcy wpisani do rejestru
mieli wskazana ilość dokumentów. Przekazujący obowiązki organizacji nie
przesyłają sprawozdań i dla nich dokumentacja może skończyć się na wniosku o
wpis do rejestru. Przecież wszystkie dokumenty, które wpływają do Marszałka są
przechowywane przez okres min. 5 lat. W związku z przedstawionymi
wątpliwościami proponuje się aby zapis tego punktu brzmiał „Dla przedsiębiorców
wpisanych do rejestru marszałek województwa prowadzi akta rejestrowe”, gdyż
zakres tego rejestru dla różnych przedsiębiorstw może być inny.
Dopisać REGON
- w art. 2b ust. 5 pkt 1, 2, 3
- w art. 2j ust. 3
- w art. 2l ust. 3
Ponieważ nie wszyscy mają obowiązek przesyłać wymienione
sprawozdania proponujemy wykreślić zapis w art. 2m ust. 1 pkt 1
W art. 2m ust 2 należałoby uszczegółowić jakie nieprawidłowości uznajemy
za rażące, aby nie było sytuacji, że w różnych województwach za te same
nieprawidłowości będzie się wykreślać z listy lub nie.
Przy proponowanym zapisie art. 2m ust. 3 marszałek powinien mieć
kompetencje do kontrolowania przedsiębiorców, aby potwierdzić
stwierdzone przez WIOŚ nieprawidłowości
W Art. 2m Brakuje konsekwencji wykreślenia z rejestru dlatego proponuje
się dodanie ust. 7 „Wykreślenie z rejestru prowadzonego przez Marszałka
skutkuje zaprzestaniem działalności wskazanej w rejestrze”
W art. 2n ust. 1 należy określić termin przekazania danych np. w ciągu 14 dni od
daty dokonania wpisu, określenie niezwłocznie jest bardzo nieprecyzyjne.
Ponieważ zapis art.4 ust.1b jest krzywdzący dla podmiotów, które organizują
punkty zbierania odpadów opakowaniowych, ponadto brakuje definicji sieci
proponuje się zmianę zapisu ” Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1a, może
obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1, realizować także poprzez poddanie
odzyskowi lub recyklingowi odpadów, zebranych poprzez innego przedsiębiorcę.
Zaznaczyć należy, że 5 % opłat produktowych jest to zdecydowanie zbyt mało,
szczególnie, że nowelizacja ustawy wprowadziła nowe obowiązki dla Marszałka,
które pociągają za sobą dodatkowe koszty jak chociażby prowadzenie rejestrów
zakup oprogramowania, jego aktualizacja, konserwacja obsługa itp. Opłaty
rejestrowe są jednorazowe i nie zabezpieczą wydatków, które zostaną poniesione
przez Marszałka. Opłaty produktowe są coraz niższe, ponieważ przedsiębiorcy
wywiązują się z nałożonych obowiązków, stąd też opłaty są coraz niższe.
Proponujemy przynajmniej 7 %.
Uzupełnić proponowany zapis o słowa: „w tym na premie dla pracowników
przyczyniających się do egzekucji opłat produktowych”
Przewidziana w art. 37 kara grzywny jest praktycznie nie do uzyskania, gdyż sądy
orzekają
tzw. niską szkodliwość społeczną i grzywna jest symboliczna,
sprawozdanie nadal nie do uzyskania.
W art. 37a zdecydowanie powinna być wprowadzona kara pieniężna nakładana np.
przez WIOŚ, postępowanie w sprawie nałożenia grzywny jest bardzo czasochłonne
i przynosi mizerne rezultaty – orzekana niska szkodliwość społeczna. Natomiast
nałożona kara np. 500 czy 1000 zł. zdecydowanie poprawiłaby jakość usług tym
bardziej, że już mamy sygnały, że recyklerzy nie chcą wystawiać DPO czy DPR
43
Art. 2 pkt 23
Art. 2 pkt 24
pkt b)
Art. 2 pkt 26
25. Stowarzyszenie
Papierników
Polskich SPP
W art. 37b zdecydowanie powinna być wprowadzona kara pieniężna nakładana np.
przez WIOŚ, postępowanie w sprawie nałożenia grzywny jest bardzo czasochłonne
i przynosi mizerne rezultaty – orzekana niska szkodliwość społeczna. Natomiast
nałożona kara np. 500 czy 1000 zł. zdecydowanie poprawiłaby jakość usług tym
bardziej, że już mamy sygnały, że recyklerzy nie chcą wystawiać DPO czy DPR;
jest to zdecydowanie szybszy środek
W art. 38b sformułowanie „niezwłocznie” jest bardzo nieprecyzyjne i kara
grzywny tutaj zdecydowanie zbyt surowa
W art. 40a brak jest rozdysponowania środków z kar ,a warto byłoby aby zostały
przeznaczone na zadania związane z ochroną środowiska
proponujemy
wprowadzić dodatkowy zapis w post6aci ust. 5
„5. Środki pochodzące z nałożonych kar są przeznaczane na zadania związane z
edukacją ekologiczną oraz na obsługę rejestru prowadzonego na podst. Art. 2a”
Nadać następujące brzmienie art. 4 ustawy o obowiązkach:
„1a. Obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1, może być realizowany
samodzielnie przez przedsiębiorcę, który na własnych instalacjach poddaje
odzyskowi lub recyklingowi zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o
odpadach, wprowadzone przez siebie opakowaniowe lub poużytkowe i produkty
wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy.
1b. Skreśla się.
3. Organizacja może zlecić wykonanie poszczególnych czynności związanych z
odzyskiem i recyklingiem posiadaczowi odpadów spełniającemu wymagania
określone w ustawie o odpadach.”
Propozycja ma celu wyeliminowanie nieprawidłowości dotyczących potwierdzeń
wykonania odzysku lub recyklingu, o które zwracają się podmioty nie zawsze
uprawnione do tego zgodnie z ustawą. Przedsiębiorca prowadzący odzysk lub
recykling nie ma możliwości weryfikacji w tym zakresie. Celowym jest
ograniczanie możliwości wykonywania obowiązków wynikających z art. 3 ust. 1 do
organizacji odzysku, pozostawiając możliwość samodzielnego wykonywania
obowiązku w zakresie wprowadzonych przez siebie odpadów, przedsiębiorcom
posiadającym instalacje do recyklingu bądź innego niż recykling odzysku zgodnie z
proponowanym zapisem w ust. 1a.
44
Art. 2 pkt 5
W art. 4 ustawy o obowiązkach dodać ust. 2a, 2b, 2c w następującym brzmieniu:
„2a. Wprowadza się minimalne stawki opłat za przejęcie przez organizację
obowiązków obciążających przedsiębiorców, oddzielnie dla każdego rodzaju
opakowań wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy i produktów wymienionych
w załączniku nr 2 (z wyłączeniem produktów określonych w poz. 1) oraz w
załączniku nr 3 do ustawy.
2b. Minister właściwy do spraw środowiska, nie później niż w terminie do 30
września każdego roku, ogłasza w drodze obwieszczenia w dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski, wysokość minimalnych stawek opłat za
przejęcie obowiązków przez organizacje na następny rok.
2c. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw
gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, minimalne stawki opłat dla
poszczególnych opakowań i produktów, o których mowa w załączniku nr 1 do
ustawy i produktów wymienionych w załączniku nr 2 (z wyłączeniem produktów
określonych w poz. 1) oraz w załączniku nr 3 do ustawy, kierując się negatywnym
oddziaływaniem na środowisko odpadów opakowaniowych i poużytkowych oraz
kosztami ich zagospodarowania.”
W systemach obowiązujących w większości krajów UE przedsiębiorcy
wprowadzający towar opakowany na rynek, bądź produkty wymienione w ustawie,
wnoszą „opłaty licencyjne” (ustalane na dany rok) za wykonanie ich obowiązków
w zakresie odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. Brak
minimalnych stawek związanych z przekazaniem obowiązków do „organizacji
odzysku” bądź „opłat licencyjnych”. Powoduje, że zbyt mało środków finansowych
przekazywanych jest do systemu zbiórki i przygotowania odpadów do odzysku, w
tym recyklingu, w wyniku czego rozwija się on zbyt wolno.
45
Nadać następujące brzmienie Art. 6 ust. 1 ustawy o obowiązkach i dodać ust. 1a i
1b:
„1. Kapitał zakładowy organizacji prowadzącej działalność wyłącznie w zakresie
produktów wymienionych w załączniku nr 2 lub produktów wymienionych w
załączniku nr 3 do ustawy powinien wynosić co najmniej 1 000 000 zł., a ponadto
nie może być zebrany w drodze publicznej subskrypcji.
1a. Kapitał zakładowy pozostałych organizacji powinien wynosić co najmniej
5 000 000 zł, a ponadto nie może być zebrany w drodze publicznej subskrypcji.
1b.Organizacje działające przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, muszą
dostosować wymagania dotyczące wysokości kapitału zakładowego od 2010 roku,
przy czym w okresie przejściowym kapitał zakładowy organizacji odzysku
wymieninych w ust. 1a powinien wynosić:
a) do końca 2007 roku – co najmniej 2 000 000 zł,
b) do końca 2008 roku – co najmniej 3 000 000 zł,
c) do końca 2009 roku – co najmniej 4 000 000 zł.”
W art. 6 ustawy o obowiązkach dodać ust. 7 w brzmieniu:
„7. Brak uzupełnienia kapitału akcyjnego w określonym w ustawie terminie
skutkuje wykreśleniem z rejestru organizacji, o którym mowa w art. 2 rozdziału 1a
z mocy ustawy.”
Art. 2 pkt 2
Zmiana ma na celu podniesienie wiarygodności finansowej organizacji odzysku
prowadzących działalność w zakresie szerszym niż wyłącznie w zakresie jednego
rodzaju produktów wymienionych w załączniku nr 2 lub produktów wymienionych
w załączniku nr 3 do ustawy oraz ujednolicenie wymagań dla organizacji odzysku
działających na podstawie innych ustaw, np. ustawy o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym.
W art. 2a dodać pkt. 4):
„4) dokonujących eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingu lub innemu niż recykling procesowi odzysku”
W art. 2b dodać ust. 3a:
„3a. Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku może złożyć
marszałkowi województwa wniosek o wpis do rejestru”
W art. 2b ust. 5 dodać pkt 4):
„4) Dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania ich recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku:
a) firmę oraz oznaczenie jego siedziby oraz adres,
b) imiona i nazwiska osób oraz ich adresy na terytorium kraju upoważnionych
do reprezentowania przedsiębiorcy,
c) oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy,
d) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności
gospodarczej lub inny we właściwym rejestrze,
e) numer identyfikacji podatkowej NIP,
f) kopię zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gospodarowania
odpadami,
g) kod
nazwę
rodzaju
odpadów
poddawanych
eksportowi
i
h) kopię zezwolenia na wywóz odpadów za granicę z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.”
46
Nadać następujące brzmienie art. 2b ust. 6:
„6. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, prowadzący recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku, organizacja odzysku
oraz dokonujący
innemu niż recykling procesowi odzysku, dołącza do wniosku o wpis do rejestru
uwierzytelnioną kopię dowodu uiszczenia opłaty rejestrowej”:
Nadać następujące brzmienie art. 2d:
„1. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, nadaje przedsiębiorcy, o
którym mowa w art. 1, prowadzącemu recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku,
organizacji
odzysku
oraz
dokonującemu
eksportu
i
innemu niż recykling procesowi odzysku, numer rejestrowy.
2. Marszałek województwa zawiadamia przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 1,
prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacje
odzysku oraz dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku, o
nadanym numerze rejestrowym.
3. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, który otrzymał numer rejestrowy, o
którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na
dokumentach dotyczących wprowadzenia na rynek produktów w opakowaniach,
których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy oraz produktów wymienionych w
załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, a także na dokumentach związanych z
wykonaniem obowiązku wynikającego z art. 3 ust. 1 ustawy.
4. Prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, który otrzymał
numer rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer
rejestrowy na dokumentach potwierdzających recykling oraz inne niż recykling
procesy odzysku.
5. Organizacja odzysku, która otrzymała numer rejestrowy, o którym mowa w ust.
1, jest obowiązana umieszczać numer rejestrowy na wszystkich dokumentach
związanych z jej działalnością.
6. Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku, który
otrzymał numer rejestrowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać
numer
rejestrowy
na
dokumentach
potwierdzających
eksport
i
wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów.
7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w srodze rozporządzenia,
sposób ustalania numeru rejestrowego, o którym mowa w ust. 1, kierując się
potrzebą identyfikacji przedsiębiorców, o których mowa w art. 1, prowadzących
dokonujących eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku wpisanych do
rejestru.”
Nadać następujące brzmienie art. 2e pkt. 1:
„1) przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1:
b) dane, o których mowa w art. 2b ust. 5 pkt 1.”
Nadać następujące brzmienie art. 2e pkt. 3:
„3) organizacji odzysku:
47
Dodać w Art. 2e pkt. 4:
„4) dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
Nadać następujące brzmienie art. 2h ust. 1:
„1. Wpis do rejestru przedsiębiorców, o których mowa w art. 1, prowadzących
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku podlega
opłacie rejestrowej.”
Nadać następujące brzmienie art. 2i ust. 1 pkt b):
„b) prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacja
odzysku oraz dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku złożyli
wniosek o wpis do rejestru w ciągu 2 lat od wykreślenia z rejestru na podstawie art.
2m ust.3.”
Nadać następujące brzmienie art. 2j ust. 1:
„1. W przypadku zmiany danych w rejestrze przedsiębiorca, o którym mowa w art.
1, prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacja
odzysku oraz dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku są
obowiązani złożyć marszałkowi województwa wniosek o zmianę wpisu do rejestru
w terminie 14 dnia od dnia, w którym nastąpiła zmiana.”
Nadać następujące brzmienie art. 2j ust. 3 pkt 1):
„1) firmę odpowiednio przedsiębiorcy, o którym mowa w art.. 1, prowadzącego
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku oraz
oznaczenie ich siedziby i adres”
Nadać następujące brzmienie art. 2k ust. 1:
„1. Prowadzący recykling lub inne niż recykling procesy odzysku wpisany do
rejestru jest uprawniony do wystawienia dokumentu potwierdzającego recykling
oraz inne niż recykling procesy odzysku. Dokumenty wystawione przez
przedsiębiorcę nie wpisanego do rejestru są nieważne.”
Nadać w art. 2k ust. 3:
„3. Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku wpisany do
rejestru jest uprawniony do wystawiania dokumentu potwierdzającego eksport i
wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów. Dokumenty wystawione przez
przedsiębiorcę nie wpisanego do rejestru są nieważne.”
Nadać następujące brzmienie art. 2l ust. 1:
„W przypadku zakończenia działalności, o której mowa w art. 2a pkt. 1-2 i 4,
przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, prowadzący recykling lub inne niż
recykling procesy odzysku oraz dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej
procesowi odzysku jest obowiązany złożyć do marszałka województwa wniosek o
wykreślenie z rejestru, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania
wykonywania tej działalności.”
48
Nadać następujące brzmienie art. 2l ust. 3 pkt 2):
„2) odpowiednio firmę przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, przedsiębiorcy
prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacji
odzysku oraz przedsiębiorcy dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej
procesowi odzysku oraz oznaczenia ich siedziby i adres”
Nadać następujące brzmienie art. 2l ust. 4:
„4. Wykreślenie przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, przedsiębiorcy
prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizacji
odzysku oraz przedsiębiorcy dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej
procesowi odzysku z rejestru dokonuje, w drodze decyzji, marszałek województwa
w terminie 30 dni od złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2.”
Nadać następujące brzmienie art. 2m ust. 1:
„1. Marszałek województwa może, w drodze decyzji, dokonać wykreślenia
przedsiębiorcy, którym mowa w art. 1, przedsiębiorcy prowadzącego recykling lub
inne niż recykling procesy odzysku, organizacji odzysku oraz przedsiębiorcy
odpowiednio w przypadku:”
Nadać następujące brzmienie art. 2m ust. 1 pkt 1):
„1) niezłożenia sprawozdań o ilości wprowadzonych na rynek opakowań lub
produktów, osiągniętych poziomach odzysku lub recyklingu oraz należnej opłacie
produktowej, wielkości eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów lub
złożenia sprawozdań nierzetelnie,”
„2. W razie stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu ustawowych
obowiązków przez prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku,
organizacji
odzysku
lub
przedsiębiorcy
dokonującego
eksportu
i
środowiska wnioskuje do marszałka województwa o wykreślenie z rejestru.”
„3. Marszałek województwa, w razie potwierdzenia rażących nieprawidłowości w
wykonywaniu ustawowych obowiązków, w drodze decyzji, wykreśla z rejestru
prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy odzysku, organizację
odzysku lub dokonującego eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w
celu poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku.”
„4. Minister właściwy do spraw środowiska jest organem wyższego stopnia w
stosunku do marszałka województwa w sprawie wykreślenia prowadzącego
zgodnie z ust. 3.”
49
Art. 2 pkt 3
Art. 2 pkt 9
Art. 2 pkt 16
26. ???
„5. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przekazuje marszałkowi
województwa, w terminie do 15 lutego, informacje o wynikach kontroli
przedsiębiorców za poprzedni rok, o których mowa w art. 1, prowadzących
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku.”
W Art. 3 ust. 9a proponuje się wykreślić proces R14 jako niezgodny z dyrektywą
2006/12/WE.
W art. 10 ustawy o obowiązkach dodać ust. 2a:
„2a. Dokonujący eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu
poddania recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku jest
obowiązany do złożenia sprawozdania rocznego, zawierającego informacje o:
1) nazwie i siedzibie lub imieniu i nazwisku oraz adresie przedsiębiorcy,
2) odpowiednio masie lub ilości odpadów, które opuściły terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w drodze eksportu lub wewnątrzwspólnotowej
dostawy odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich
rodzaje, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich
rodzaje.”
W art. 11 ust. 3 ustawy o obowiązkach na końcu zdania kropkę zastąpić
przecinkiem i dopisać: „przy czym wniosek musi być złożony w terminie nie
dłuższym niż 30 dni od daty zrealizowania odstawy odpadów do recyklingu lub
innych niż recykling procesów odzysku, jednak nie później niż do 31 grudnia
danego roku.”
W art. 24 ust. 1 dodać pkt 2a w brzmieniu:
„Osiągniętych wielkościach eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów, z
wyszczególnieniem odpowiednio masy lub ilości odpadów opakowaniowych z
podziałem na poszczególne ich rodzaje, oraz odpadów poużytkowych z podziałem
na poszczególne ich rodzaje.”
W ustawie o obowiązkach w Art. 4 zmienić ust. 4, skreślić ust. 5:
„4. W przypadku otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości, obowiązki
ponownie obciążają przedsiębiorcę za rok kalendarzowy, w którym została otwarta
likwidacja lub ogłoszona upadłość organizacji, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 5.”
W ustawie o obowiązkach w Art. 10 dodać ust. 2a:
„2a. Organizacja, o której mowa w art. 4 ust. 4 jest zobowiązana do złożenia
sprawozdania za okres od początku roku do końca miesiąca kalendarzowego, w
którym została otwarta likwidacja lub ogłoszona upadłość organizacji”
W Art. 10 ust. 3 dopisać zdanie:
„Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2a, likwidator lub syndyk masy upadłości
organizacji jest zobowiązany złożyć, w terminie 3 miesięcy licząc od końca
miesiąca, w którym otwarto likwidację lub ogłoszono upadłość organizacji.”
W Art. 10 dodać ust. 5:
„5. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 4, ma prawo rozliczyć w
sprawozdaniu wymienionym w art. 10 ust. 1 lub art. 15, w masie lub ilości
odzyskanych i poddanych recyklingowi odpadów opakowaniowych i
poużytkowych, odpowiednią masę lub ilość tych odpadów poddanych odzyskowi i
recyklingowi za pośrednictwem organizacji, w stosunku do której otwarto
likwidację lub ogłoszono upadłość. Zaliczenie to następuje na podstawie
zaświadczenia wydanego przez likwidatora lub syndyka masy upadłości organizacji
w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2a”
50
27. POPIHN
Polska Organizacja
Przemysłu i Handlu
Naftowego
28. Marszałek
Województwa
Lubelskiego
29. Marszałek
Województwa
Małopolskiego
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
W ustawie o obowiązkach w Art. 12 dodać ust. 2b i ust. 6:
„2b. Przedsiębiorca, który wykonuje obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 za
pośrednictwem organizacji, jest zobowiązany do wpłacenia opłaty produktowej
przypadającej z tytułu wprowadzenia na rynek tych odpadów opakowaniowych lub
poużytkowych, których masy lub ilości, pomimo zawartej umowy, nie zgłosił
organizacji w terminie do 15 marca roku kalendarzowego następującego po roku,
którego opłata dotyczy.”
„6. Postanowień ust. 1-5 nie stosuje się do organizacji, w stosunku do której otwarto
likwidację lub ogłoszono upadłość, która składa wyłącznie sprawozdanie
wymienione w art. 10 ust. 2a.”
W ustawie o obowiązkach w Art. 15 dodać ust. 3:
„3. Postanowień ust. 1 nie stosuje się organizacji, w stosunku do której otwarto
likwidację lub ogłoszono upadłość, która składa wyłącznie sprawozdanie
wymienione w art. 10 ust. 2a.”
Do ustawy o obowiązkach:
Proponujemy usprawnienie i uszczelnienie systemu zbiórki olejów
przepracowanych. Koniecznym jest przeniesienie obowiązku zagospodarowania
olejów przepracowanych na ich wytwórców.
W art. 2n ust. 1 wnoszę o dokładne określenie terminu przekazania Głównemu
Inspektorowi Ochrony Środowiska wpisu do rejestru, np. 7 dni. Zapis taki
jednoznacznie określi wymagany termin przekazania informacji.
Art. 2b ust. 5 pkt. 1 W odniesieniu do przedsiębiorców, o których mowa w art. 1,
wnioskujących
o wpis do rejestru zgodnie z art. 2b ust. 5 pkt. 1 proponuję dodanie daty, która
pozwoli określić, od którego momentu przedsiębiorca podlega obowiązkom
określonym w ustawie. Skreślenie art. 9 obecnie obowiązującej ustawy, w którym
uregulowana jest powyższa kwestia, bez proponowanej powyżej regulacji, znacznie
utrudni marszałkowi województwa wyegzekwowanie zaległych sprawozdań od
podmiotów nie wywiązujących się z ustawowych obowiązków w całym okresie ich
działalności
Art. 2b ust. 5 pkt e Sugeruję, aby przedsiębiorcy wnioskujący o wpis do rejestru
zgodnie, z art. 2b ust. 5 pkt. e zobowiązani byli również do podania rodzaju
działalności zgodnie z Klasyfikacją Działalności (PKD/EKD). Ułatwi to w
znacznym stopniu analizę zgromadzonych danych, sporządzanie raportów, a dla
przedsiębiorców nie powinno stanowić dodatkowego obciążenia.
W art. 2a ust. 5 pkt. 1, 2, 3, art. 2j ust. 3 oraz w art. 2l ust. 3 proponuję dodanie
numeru identyfikacyjnego REGON. Obecnie głównym identyfikatorem podmiotów
w prowadzonym rejestrze jest nr REGON, stąd jeżeli do 31 grudnia 2007 r.
marszałek województwa będzie dokonywał wpisu przedsiębiorców, o których
mowa w art. 1 ustawy, oraz organizacji, a ww. podmioty będą uzupełniały
dodatkowe dane, dalsze jego stosowanie pozwoli na jednoznaczną identyfikację
tego rodzaju podmiotów. Zgodnie z zapisami opiniowanej ustawy – jeżeli we
wniosku o wpis do rejestru koniecznym będzie podanie tylko numeru identyfikacji
podatkowej (NIP) w konsekwencji może dojść do sytuacji, kiedy podmiot,
posiadając oddziały, które prowadzą odrębną gospodarkę finansową (odrębny NIP),
złoży dwa wnioski o wpis do rejestru. Taka sytuacja pozostanie w sprzeczności z
art. 25 ustawy, gdyż przez marszałka województwa rozumie się marszałka
województwa właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania
przedsiębiorcy (...). Dodatkowo zaznaczam, iż również obecnie w kontekście
funkcjonujących na rynku oddziałów dużych przedsiębiorstw, art. 25 budzi szereg
wątpliwości, stąd właściwym jest wyjaśnienie powyższej kwestii.
51
Ogólna
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Ogólna
Art. 2 pkt 26
Ogólna
Z projektu zmian do ustawy nie wynika wprost czy organizacje odzysku, które
złożyły informacje odpowiednio na podstawie art. 7 ustawy w jej obecnym
brzmieniu, uzupełniając dane do wpisu, powinny uiścić opłatę rejestrową, czy też ta
opłata dotyczy tylko nowopowstałych organizacji, które wnioskują po raz pierwszy
o wpis do rejestru.
Istotnym jest uzupełnienie zapisu w art. 2 i ust. 1, tak by brak wniesienia opłaty
rejestrowej w przypadku prowadzącego recykling lub inne niż recykling procesy
odzysku bądź organizacji, był podstawą do odmowy w drodze decyzji wpisu do
rejestru. Zapis taki wyeliminuje problem zaległości z tytułu opłat rejestrowych.
W art. 2n proponuję uregulować sposób i wzór przekazywania danych, o których
mowa a art. 2e, przez marszałka województwa Głównemu Inspektorowi Ochrony
Środowiska. Obecny zapis nieobligujący Ministra Środowiska do wydania
rozporządzenia, spowoduje brak jednolitości w sposobie realizacji obowiązków
ustawowych przez poszczególnych marszałków.
Wprowadzenie obowiązku niezwłocznego przekazania przez marszałka
województwa do GIOŚ, informacji na temat dokonania wpisu lub zmiany wpisu do
rejestru spowoduje konieczność codziennej aktualizacji danych przez urząd
marszałkowski. W powyższej kwestii wskazanym byłoby, aby regulacje prawne
zmierzały w kierunku stworzenia wspólnej bazy informatycznej dla Urzędów
Marszałkowskich, Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska ewentualnie
również dla Wojewódzkich Inspektoratów Ochrony Środowiska. Wówczas
przesyłanie danych mogłoby odbywać się w drodze elektronicznej a bieżąca jej
aktualizacja nie stanowiłaby problemu.
Proponuję obniżenie dolnej granicy kary pieniężnej wynikającej z art. 40 a ust. 1
do kwoty 500 zł. Obecnie proponowana kwota 5 000 zł, szczególnie dla
zobowiązanych do wpisania do rejestru, którzy wprowadzają na rynek niewielkie
ilości produktów w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do
ustawy, lub produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, wydaje się
być niewspółmiernie wysoką.
Proponowane zmiany w ustawie o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
depozytowej, nie obejmują art. 24 ust. 1, który mówi o sporządzeniu sprawozdań
OŚ-OP2 do końca 30 kwietnia. W związku ze zbyt krótkim okresem
przeznaczonym na weryfikację sprawozdań przesłanych od przedsiębiorców, o
których mowa w art. 1 oraz od organizacji odzysku, wysoce uzasadnionym jest
wydłużenie do 31 maja terminu złożenia sprawozdań do Ministra Środowiska przez
urzędy marszałkowskie. Przesyłane sprawozdania OŚ-OP1 w przeważającej części
zawierają ogromną ilość błędów, które uniemożliwiają weryfikację oraz w
większości wpływają do urzędu dopiero w kwietniu. Taka sytuacja powoduje, że
często na weryfikację sprawozdań pozostaje tylko około 3 tygodni a skorygowane
informacje zwykle wpływają do urzędu już po sporządzeniu i przesłaniu
sprawozdania do Ministerstwa Środowiska i Narodowego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej.
52
30. Urząd
Marszałkowski
Województwa
Pomorskiego
Art. 2 pkt 2
ogólna
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Ogólna
31. OILER Organizacja
Odzysku S.A.
Ogólna
Art. 2 pkt 2
Art. 2n ust.1 nakazuje przekazywać GIOŚ dane zawarte w art. 2e, w tym w ust. 1,
o których mowa w art. 2b ust 5 pkt 1. Ponieważ dotychczas przedsiębiorcy w
zgłoszeniu mieli obowiązek podawać:
nazwę i siedzibę lub imię i nazwisko oraz adres przedsiębiorcy,
datę rozpoczęcia lub likwidacji działalności,
określenie rodzaju działalności,
wskazanie sposobu wykonania obowiązku,
a nie mieli obowiązku podawać:
a) imion i nazwisk osób - oraz ich adresów na terytorium kraju,
upoważnionych
do reprezentowania przedsiębiorcy,
b) oznaczenia formy prawnej przedsiębiorcy,
c) numeru w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności
gospodarczej
lub innym właściwym rejestrze,
numeru identyfikacji podatkowej (NIP),
pojawił się problem braku tych danych w zgłoszeniach dotychczas nadesłanych
przez firmy.
Dobrze byłoby, gdyby firmy już zarejestrowane miały obowiązek samodzielnego
uzupełnienia tych danych, bez wezwania przez urząd. Ponieważ małe podmioty
mają trudności ze zrozumieniem, co oznacza numer w rejestrze przedsiębiorców
oraz z określeniem rodzaju działalności, pomocne będzie wskazanie, że chodzi o
Regon i PKD. Ułatwi to pracę urzędowi i w/w małym podmiotom.
Czy w sprawozdaniu OŚ-OP1,oprócz pozycji Regon, nie powinna znaleźć się
także pozycja NIP i PKD? Umieszczenie tych danych automatycznie – ale tylko
częściowo, usuwałoby braki w dotychczasowych zgłoszeniach.
Art. 2c ust. 1 - 7 dniowy termin wpisu do rejestru może być zbyt krótki, z uwagi
na to, że zawiadomienia przysyłane są, przez podmioty, przeważnie w okresie
składania rocznych sprawozdań z wysokości należnej opłaty produktowej – OŚ-P1.
Art. 2m ust. 1 - czy zasadnym jest wykreślanie z rejestru przedsiębiorcy
wprowadzającego na rynek produkty w opakowaniach i produkty, wyłącznie na
podstawie niezłożenia lub złożenia nierzetelnego sprawozdania rocznego? Jakie
skutki będzie niosło wykreślenie tego przedsiębiorcy z rejestru?
Czy w projekcie nie powinien znaleźć się obowiązek przesyłania sprawozdań,
przez organizacje odzysku, do wszystkich marszałków tych województw, w
których siedziby mają firmy zlecające odzysk i recykling , a nie wyłącznie do
marszałka województwa właściwego dla siedziby organizacji odzysku? Ułatwiłoby
to kontrolę wykonania obowiązku nałożonego ustawą na podmioty.
Uwaga do art. 2a: propozycja prowadzenia rejestrów przez marszałka
województwa zwielokrotni wydatki budżetu państwa na administrację,
doprowadzi do braku przejrzystości rejestrów, jest zaprzeczeniem idei
taniego państwa.
Art. 2b ust. 5 pkt 1 lit. b: wymóg podawania danych osób uprawnionych
do reprezentowania przedsiębiorcy, bez bliższego określenia zakresu
reprezentacji, będzie oznaczał obowiązek przekazywania informacji o
wszystkich pracownikach kontaktujących się z osobami spoza siedziby
przedsiębiorcy. W praktyce mogą to być wszyscy pracownicy. Każdy z
nich, załatwiając dowolną sprawę, w jakiś sposób jest uprawniony do
reprezentowania swojego przedsiębiorcy
53
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2b ust. 5 pkt 1 lit. e: „określenie rodzaju działalności”, przy braku
odniesienia o jakie rodzaje chodzi, według jakich klasyfikacji
statystycznych, spowoduje dużą swobodę interpretacji w tym przedmiocie.
Art. 2b ust. 5 pkt 1 lit. g: brak uzasadnienia dla tego określenia.
Zrozumiałe byłoby, gdyby podać należało rodzaj procesu według ustawy o
odpadach. Pojęcie „sposób” jest bardzo ogólne i sprowadza się do opisania
postępowania z danym odpadem. Obowiązek odzysku i recyklingu może
być wykonywany bardzo różnymi sposobami, przy zastosowaniu tego
samego procesu odzysku.
Art. 2b ust. 5 pkt 2 lit. b wymóg podawania danych osób uprawnionych
przedsiębiorcy.
W praktyce mogą to być wszyscy pracownicy. Każdy
z nich, załatwiając dowolną sprawę, w jakiś sposób jest uprawniony do
reprezentowania swojego przedsiębiorcy.
Art. 2b ust. 5 pkt 2 lit. f: użyte określenie powoduje, że nie wolno będzie
podawać kodów odpadów, na które przedsiębiorca ma zezwolenie, lecz
tylko kody przyjmowanych odpadów. Przyjęcie każdego odpadu po raz
pierwszy spowoduje konieczność aktualizacji wniosku.
Art. 2b ust. 5 pkt 2 lit. h użyte określenie powoduje, że nie wolno będzie
podawać kodów odpadów, na które przedsiębiorca ma zezwolenie, lecz
tylko kody przyjmowanych odpadów. Przyjęcie każdego odpadu po raz
pierwszy spowoduje konieczność aktualizacji wniosku.
Art. 2b ust. 5 pkt 3 lit. b wymóg podawania danych osób uprawnionych
przedsiębiorcy. W praktyce mogą to być wszyscy pracownicy. Każdy z
nich, załatwiając dowolną sprawę, w jakiś sposób jest uprawniony do
reprezentowania swojego przedsiębiorcy.
Art 2b ust. 5 pkt 3 lit. f: z uwagi na brak formy zobowiązaniowej, każdy
może podać (i zapewne tak zrobi) pełną listę opakowań i produktów
przewidzianych w ustawie. Zamierzać można wszystko, robić tylko
dowolna część. Rejestr w tej części nie będzie miał żadnej wartości
poznawczej, ani statystycznej.
Art. 2g: sprzeczność przepisów. Jeżeli przewiduje się zaświadczenie o
wpisie do rejestru, to oznacza, że zawiadomienie o nadanym numerze
rejestrowym (art. 2d ust. 2) nie jest tożsame z dokonaniem wpisu do
rejestru
Art. 2l ust. 2: zmiana w tym zakresie spowoduje, że ustawa ta będzie stała
ponad Kodeksem spółek handlowych, który nie tylko daje możliwość
prowadzenia działalności spółki w likwidacji lub upadłości, ale również
przewiduje możliwość cofnięcia procesu likwidacji lub upadłości. Zmiana
oznacza także odebranie prawa sądu do orzekania w tym zakresie.
54
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 2
Art. 2 pkt 3
Art. 2 pkt 9
Art. 2 pkt 14
Art. 2 pkt 15
Art. 2 pkt 20
Art. 2 pkt 27
Art. 2m ust. 5: brzmienie przepisu w projekcie spowoduje obowiązek
kontroli wszystkich podmiotów, bez wyjątku. To wymaga bardzo dużych
nakładów, także związanych z zatrudnieniem odpowiedniej liczby
inspektorów. Czy tak znaczne zwiększenie kosztów administracji jest
przewidziane w budżecie?
Art. 2n ust. 1: przekazywanie danych oznacza dodatkowe koszty w
administracji nie tylko korespondencji, ale także zatrudnienia ludzi do
przetwarzania danych. Ten obowiązek jest wątpliwy wobec przepisu art.
37 ust. 7 ustawy o odpadach
Art. 3 ust. 2a oraz innych propozycji zmian, które już wcześniej
wprowadzono do ustawy: ewentualne braki wymiany informacji w ramach
Unii Europejskiej, nie powodują nieważności wcześniejszych nowelizacji
ustawy. Ustawa zmieniająca nie może zawierać przepisów, które już
zostały uchwalone i opublikowane, czyli mają status obowiązujących.
Art. 3 ust. 6a: sposób określenia daty wprowadzenia na terytorium kraju
produktów i produktów w opakowaniach powoduje konflikt z przepisem
art. 12 ust. 1. To powoduje, że niezależnie od woli zobowiązanego, w
niektórych przypadkach, obowiązek ustawowy będzie niewykonalny.
Według zgodnego orzecznictwa TK i SN, takie regulacje są nieważne.
Art. 11 ust. 8: przepis przewiduje tylko jedną sytuację – polski
przedsiębiorca
sprzedaje
towar
(odpad)
do
kraju
UE
(wewnątrzwspólnotowa dostawa). To uniemożliwia uznania wykonania
obowiązku, gdy polski przedsiębiorca tylko zleca wykonanie usługi
odzysku (recyklingu) poza krajem lub fakturę wystawia firma w innym niż
Polska państwie UE.
Art. 21a: określenie „zwracanych” jest pojęciem szerszym niż „na
wymianę”. Jeżeli ktoś oddaje przy okazji wymiany, to też zwraca. Łączne
użycie „zwracanych” i „na wymianę” tworzy połączenie jak popularne
masło maślane.
art. 22: konstrukcja zdania bardzo złożona, a przez ograniczenie przepisów
do wykazu zamkniętego (zbiór skończony) umożliwia pominięcie wielu
innych przepisów. Naszym zdaniem zamiast „... nie może naruszać ...”
bardziej odpowiadałoby celom ustawy określenie „musi odpowiadać
wymogom przepisów o odpadach”. To określenie nie stanowi katalogu
zamkniętego i nie pomija żadnej z regulacji obecnych, ale i przyszłych.
art. 36 a: projekt zmian do ustawy przewiduje w art. 25, że dana osoba
może mieć siedzibę poza Polską. W przypadku kar, polska ustawa
musiałaby również obowiązywać przedsiębiorcę mającego siedzibę w
innym kraju.
załącznik nr 1 poz. 6: niezrozumiałe jest dlaczego pozostawiono
opakowania z drewna, które nie stanowi żadnego zagrożenia dla
środowiska naturalnego, a wyeliminowano z ustawy inne materiały
naturalne, jak: słomę, korek, tkaniny, itd., które w większym stopniu
zanieczyszczają środowisko
55
Art. 1 pkt. 1
Art. 1 pkt 4 pkt
a)
Art. 1 pkt 4 pkt
b)
Art. 1 pkt 4 pkt
c)
Art. 1 pkt 4 pkt
d)
Art. 1 pkt 6
Art. 1 pkt 7
Art. 1 pkt 8
Do art. 3 ust. 3 pkt 3a: w nowym brzmieniu, w odniesieniu do środków ochrony
roślin bardzo toksycznych lub toksycznych dla ludzi, pszczół lub organizmów
wodnych zabrakło odwołania do przepisów o ochronie roślin uprawnych.
Ponieważ te środki ochrony nadal są przedmiotem uregulowań przepisów o
ochronie roślin uprawnych, natomiast nie są określone w przepisach o
substancjach i preparatach chemicznych, w efekcie wprowadzenia zmiany, środki
ochrony roślin przestaną zaliczać się do środków niebezpiecznych i nie będzie
podstaw do pobierania kaucji za opakowania tych substancji. Propozycja jest
również sprzeczna z zasadami legislacji, gdyż ustawa będzie odwoływała się do
nieistniejących przepisów.
W art. 10 ust. 1: zapis o cenie netto jest zbędny, a ponadto narusza równość
podmiotów, gwarantowaną w Konstytucji RP. Prawo podatkowe przewiduje, iż nie
wszyscy muszą być podatnikami podatku od towarów i usług (VAT). Nie są
podatnikami VAT zarówno niektórzy przedsiębiorcy lub rolnicy krajowi, ale także
przedstawicielstwa zagraniczne. Dla tych podmiotów nie istnieje pojęcie ceny
netto. Ograniczenie ustalania kaucji tylko do osób, u których występuje pojęcie
ceny netto, spowoduje, że nie dla wszystkich opakowań środków niebezpiecznych
kaucja będzie ustalana. Dalsza odsprzedaż produktu, jeżeli nawet sprzedawcą
będzie podatnik VAT, nie spowoduje pobrania kaucji, ponieważ sprzedawca nie
ma uprawnień do określania jej wysokości. Zasady tworzenia prawa wymagają,
aby norma prawna miała charakter uniwersalny, jednakowy dla każdego w
skutkach
W art. 10 ust. 2: użyte określenie „a także opakowań po produktach
niebezpiecznych ...” wykracza poza dziedzinę objętą ustawą. Ustawa nie
przewiduje ustalania kaucji na opakowania „po produktach”. kto miałby ustalać
kaucje na puste opakowania? Naszym zdaniem prawidłowe i odpowiadające celom
ustawy byłoby sformułowanie: „a także opakowań produktów niebezpiecznych
...”.
W art. 10 ust. 3a: niezrozumiałe i naruszające równość podmiotów jest
wyznaczenie ograniczonego terminu zwrotu (do 180 dni) tylko w stosunku do
sprzedawców, a brak tego kryterium w odniesieniu do osób wymienionych w ust. 4.
W art. 10 ust. 4a: Bez tego przepisu, na mocy ustawy o rachunkowości oraz ustaw
podatkowych, nieodebrana kaucja i tak jest przychodem sprzedającego. Zasady
legislacji zabraniają powtarzania w ustawie przepisów zamieszczonych w innych
ustawach. Również zabronione jest zamieszczanie przepisów, które wykraczają
poza wyznaczony przez nią zakres przedmiotowy. Ustawa o opakowaniach nie
może regulować spraw rachunkowych lub podatkowych. Obecnie obowiązujące
przepisy o rachunkowości i podatkowe przesądzają o tym, że jeżeli nawet nie minie
termin 180 dni, ale nastąpi koniec roku podatkowego, sprzedawca bezwzględnie
musi nieodebraną kaucję zaliczyć do swoich przychodów.
W art. 12 ust. 1: przepis w proponowanej treści obowiązuje od 13.10.2005 r.,
wprowadzony ustawą Dz. U. z 2005 r., Nr 175, poz. 1458, art. 5 pkt 8
W art. 15: zastosowanie składni: „..., według rodzajów odpadów określonych w ...”
nie odpowiada treści przywołanej ustawy. Ustawa o odpadach nie wprowadza
podziału na rodzaje odpadów. Naszym zdaniem poprawnie byłoby: „według zasad
określonych w ustawie ...”.
Uwaga do art. 16 ust. 2: analogicznie jak wyżej, w pkt. 4 tego pisma
56
Art. 1 pkt 11
Art. 1 pkt 12
Art. 1 pkt 13
32. Urząd
Marszałkowski
Województwa
Dolnośląskiego
Art. 2 pkt 2
33. PIGO
Polska Izba
Gospodarki
Odpadami
Ogólna – art. 2
pkt 2
W art. 24: Na wstępie jest jednoznacznie określone, że przepis dotyczy sprzedaży
środków niebezpiecznych. Powtarzanie tego w każdym punkcie jest zbędne i
prowadzi do dziwnych skojarzeń, typu „środek kaucji”. proponujemy w pkt. 1
wykreślić słowa: „od użytkownika środka niebezpiecznego”, a w pkt. 2 zastosować
brzmienie: „2) nie zwraca użytkownikowi kaucji lub nie przyjmuje od niego
opakowania po tych środkach,”.
W art. 25: użycie w zdaniu wyrażenia „odpadów opakowaniowych” spowoduje, że
kary nie będzie można nałożyć. Wystarczy, że użytkownik oceni, do czego ma
prawo wynikające z ustawy o odpadach, iż opakowanie jednorazowe po środku
niebezpiecznym nie jest odpadem. proponujemy zmienić zapis na: „Kto nie zwraca
sprzedawcy opakowania po środku niebezpiecznym w terminie ... itd.”. Nie ma
znaczenia, czy jest to opakowanie wielokrotnego użytku czy jednorazowe
Uwaga do art. 26 pkt 1: przepis w proponowanej treści obowiązuje od 13.10. 2005
r., wprowadzony ustawą Dz. U. z 2005 r., Nr 175, poz. 1458, art. 5 pkt 11
W art. 2h ust.2 oraz w art. 40a ust. 3 projektowanej ustawy należałoby dopisać,
iż wpływy z opłaty rejestrowej oraz z kar pieniężnych stanowią dochody budżetu
województwa samorządowego z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z
tytułu opłat produktowych i obsługę administracyjną systemu opłat produktowych.
Taki zapis byłby spójny z treścią art. 27 ust. 3 opiniowanego projektu.
Propozycja stworzenia jawnego rejestru przedsiębiorców, szczególnie w zakresie
podmiotów obsługiwanych przez organizacje odzysku jest naruszeniem ustawy o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Stworzenie takiego rejestru będzie prowadziło
do konkurowania o umieszczonych w rejestrze przedsiębiorców poprzez obniżanie
stawek za wykonanie odzysku bądź recyklingu. Proponujemy stworzenie rejestru z
utajnieniem przedsiębiorców obsługiwanych przez organizacje odzyku poprzez
umieszczenie ich pod nazwą tejże organizacji odzysku podając liczbę
obsługiwanych podmiotów.
Dotyczy ustawy o obowiązkach:
Udział środków publicznych w kapitale zakładowym spółek akcyjnych:
•
Izba uważa, że w świetle obowiązujących przepisów, występuje jawny konflikt
interesów pomiędzy organizacjami opartymi o środki prywatne i
organizacjami, których akcjonariat stanowią fundusze publiczne. Przeczy to
zasadzie subsydiarności, jednej z podstawowych zasad w demokratycznym
państwie prawa.
•
Istotnym elementem jest również naruszanie zasad, o których mowa w ustawie
z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z
2003, Nr 153, poz. 1503) poprzez obowiązek przedkładania pośrednio w/w
organizacjom, tworzonym przez środki publiczne, wykazu przedsiębiorców,
obsługiwanych przez organizacje z kapitałem prywatnym. Listy
obsługiwanych przedsiębiorców, stanowiące dorobek organizacji prywatnych,
są wykorzystywane w ramach nieuczciwej konkurencji przez organizacje
odzysku z udziałem środków publicznych.
Otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości organizacji odzysku:
Izba uważa, że cały obowiązek, który nie został zrealizowany przez organizację
odzysku w danym roku kalendarzowym powinien „wrócić” do przedsiębiorcy. Taki
zapis spowoduje, że nie będzie opłacało się podpisywać umów z organizacjami
odzysku o wątpliwej reputacji, bądź organizacjami w stanie likwidacji lub z
ogłoszoną upadłością. Równocześnie będzie poważną przestrogą dla
wprowadzających.
57
34. Eko-Pak
Art. 1 pkt 4
Odpowiedzialność
przedsiębiorcy
za
informacje
dotyczące
masy
wprowadzonych na rynek opakowań podawane organizacji odzysku:
Izba uważa, że przedsiębiorca powinien zgłosić ostateczne dane o masie
wprowadzonych na rynek opakowań zgodnie z art. 12 i art. 16 ustawy do 31
grudnia danego roku kalendarzowego. Wszelkie zmiany po tym okresie powinny
powodować obowiązek naliczenia i wpłacenia opłaty produktowej bezpośrednio
przez przedsiębiorcę.
Doprecyzowania wymaga również zapis pod załącznikiem 4a z indeksem 2 do
aktualnie obowiązującej ustawy:
Izba uważa, że wprowadzony nowelizacją z 29 lipca 2005 roku dopisek pod
załącznikiem 4a wymaga doprecyzowania w celu wyjaśnienia, czy poprzez produkt
wykonany z tworzywa sztucznego rozumie się jedynie wyrób gotowy z tworzywa
sztucznego, czy także surowce i półprodukty typu aglomerat, regranulat lub płatki
czy substancje pochodzące z procesu krakingu. Proponujemy, aby uznać
poszczególne półprodukty i surowce, powstające w wyniku przetworzenia odpadów
z tworzyw sztucznych za recykling, bez względu na to, czy w efekcie otrzymuje się
produkt wykonany z tworzywa sztucznego.
Dotyczy nowelizowanych aktów wykonawczych do ustawy.
Zmiana wejścia w życie wzoru rocznego sprawozdania o wysokości należnej
opłaty produktowej.
Stoimy na stanowisku, że nowy wzór rocznego sprawozdania o wysokości należnej
opłaty produktowej, wymagający określenia sposobów odzysku i recyklingu,
powinien wejść w życie z dniem 1.01.2008 a nie 1.01.2007. Uzasadnieniem jest
fakt, iż dokumenty DPO/DPR, w których umieszcza się niezbędne informacje do
jego przygotowania wchodzą w życie od dnia 1.01.2007 roku.
Art. 5 ust. 4h ustawy o opakowaniach – nie jest uzasadnione skreślenie ust. 4h.
Realizacja wymagań zasadniczych określonych w ust. 1-4a i 4c-4f
jest
obowiązkowa i w praktyce dokonywana jest na podstawie ustawy o ocenie systemu
zgodności poprzez wystawienie deklaracji zgodności. Postępowanie wg norm jest
natomiast dobrowolne. Co więcej, do chwili obecnej w Polsce opublikowano
jedynie jedną przetłumaczoną normę, spośród sześciu zharmonizowanych,
opublikowanych do dyrektywy 94/62 w UE w 2005 r. i nie wiadomo, kiedy nastąpi
publikacja pozostałych norm. Sugerujemy zamianę kolejności tych dwóch punktów.
Art. 10 ust. 1 - sugerujemy doprecyzowanie, że kaucja dotyczy jedynie części
opakowań jednostkowych, mających bezpośredni kontakt z produktem
niebezpiecznym. Części opakowań jednostkowych, nie mające bezpośredniego
kontaktu ze środkiem niebezpiecznym powinny podlegać standardowym
obowiązkom recyklingu i odzysku. Wymaga to systematycznej zmiany zapisów w
dalszych artykułach ustawy oraz uzupełnienia odnośnika w załączniku nr 1 do
ustawy o obowiązkach przedsiębiorców (…).
Art. 10 ust. 3 – nie jest jasne od którego sprzedawcy w łańcuchu handlowym ma
zostać odebrane opakowanie po środku niebezpiecznym – od dystrybutora,
hurtownika czy sprzedawcy detalicznego. Producent środka niebezpiecznego często
w ogóle nie zna sprzedawców detalicznych, a ma jedynie kontakt z dystrybutorami.
Art. 10 ust. 3a – nie jest jasne, co powinien zrobić użytkownik opakowania, w
sytuacji, gdy termin przydatności do użycia nie jest określony.
Art. 10 ust. 5 - proponujemy wpisanie możliwości określenia kaucji zerowej
58
Art. 1 pkt 9
Art. 16 – przedsiębiorca ma obowiązek ustalenia kaucji, ale nie jest jasne, który
sprzedawca ma pobierać kaucję. Zapis wymaga doprecyzowania.
Art. 16 ust. 4 – proponujemy rozważenie wprowadzenia możliwości
unieszkodliwiania odpadów opakowaniowych po opakowaniach mających
bezpośredni kontakt z tymi środkami przez użytkowników będących
przedsiębiorcami.
Art. 17 – analogicznie do uwagi nr 3.
Art. 1 pkt 10 i
11
Art. 1 pkt 12
Art. 23 i Art. 24 – dotychczas kara ta opiewała na karę grzywny. Tak drastyczny
wzrost kar nie znajduje uzasadnienia. Proponujemy powrót do kary grzywny.
Art.25 – zapis wymaga doprecyzowania
Ogólna - art. 1
Jednocześnie, proponujemy całkowitą rezygnację z instrumentu kaucji na
opakowania po środkach niebezpiecznych..
UZASADNIENIE
Polska jest jedynym krajem Unii Europejskiej, który zdecydował się na
wprowadzenie kaucji na opakowania po produktach niebezpiecznych.
Aktualnie obowiązujące przepisy nakładają obowiązek nakładania kaucji na
opakowania jednostkowe środków niebezpiecznych, przy czym opakowania
jednostkowe najczęściej składają się z kilku elementów: opakowania mającego
bezpośredni kontakt ze środkiem niebezpiecznym, oraz dodatkowe opakowanie, np.
tekturowe, ułatwiające transportsłużące do umieszczana. Czasem do produktów
dołączane są także ulotki informacyjne stanowiące. Z punktu widzenia
bezpieczeństwa systemu handlowego tymi środkami zwrot opakowań, nie mających
bezpośredniego kontaktu ze środkiem niebezpiecznym nie ma uzasadnienia. Te
opakowania powinny być zbierane w ogólnym systemie selektywnego zbierania
odpadów opakowań. Dodatkową korzyścią ekologiczną będzie zwiększenie ogólnej
masy odpadów opakowaniowych poddawanych procesom odzysku, w tym
recyklingu.
1) licznych przeszkód natury faktycznej, uniemożliwiających albo w znacznym
stopniu utrudniających wywiązanie się przez przedsiębiorców z ww.
obowiązku
2) konieczności zapewnienia realnego wykonywania obowiązków nałożonych
przepisami Ustawy o opakowaniach przy zachowaniu celu ustawy (jakim jest
m.in. zminimalizowane zagrożenia, które dla człowieka i środowiska
naturalnego stwarzają opakowania po środkach niebezpiecznych) poprzez
ograniczenie obowiązku przyjmowania przez przedsiębiorców opakowań
wielokrotnego użytku i odpadów opakowaniowych po środkach
niebezpiecznych do tych opakowań, które mają bezpośredni kontakt z takim
środkiem;
3) możliwości zracjonalizowania systemu przyjmowania przez producentów i
sprzedawców środków niebezpiecznych odpadów opakowaniowych po tych
środkach poprzez dopuszczenie alternatywnego sposobu postępowania z ww.
odpadami opakowaniowymi wtedy, gdy będzie to uzasadnione technologicznie
i ekonomicznie, z zachowaniem wszystkich wymogów bezpieczeństwa i
ochrony środowiska.
Art. 1 pkt 8
59
Ogólna - art. 2
Art. 2 pkt 2
Z zadowoleniem przyjmujemy fakt propozycji wprowadzenia rejestru podmiotów
funkcjonujących w systemie gospodarki odpadami opakowaniowymi. Ma on szansę
doprowadzić do dalszego uszczelnienia systemu gospodarki tymi odpadami.
Naszym zdaniem rozważenia wymaga jednak kwestia wybrania podmiotu
odpowiedzialnego za jego prowadzenie.
Dotychczas funkcjonujący przepływ informacji w systemie sprawozdawczym
pomiędzy organami właściwymi marszałkiem sprawie opakowań marszałkiem
odpadów opakowaniowych – marszałkiem województwa, wojewódzkim
inspektorem ochrony środowiska, ministrem środowiska jak się wydaje nie do
końca spełnia oczekiwania uczestników systemu.
Przykładem jest dotychczasowy fakt braku oficjalnej publikacji ostatecznych
wyników systemu za rok 2005, co wynikało z konieczności ciągłej weryfikacji
danych napływających z urzędów marszałkowskich. A przecież z mocy ustawy,
dane te trafiają do ministra środowiska z końcem kwietnia, co oznacza, że powinny
być one dostępne jeszcze przed końcem pierwszego półrocza!
Rejestr popieramy, jednak proponujemy rozważenie jego centralizacji –
powierzenie jego prowadzenia, wzorem ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i
elektronicznym, Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska (np. we współpracy
z wojewódzkimi inspektorami).
Art. 2a pkt 3) - sugerujemy dopisanie – „organizacji odzysku, o której mowa w
art. 4 ust. 1 pkt 2, zwanej dalej „organizacją”” – z konsekwencjami dla dalszych
zapisów
Art. 2b ust. 5 pkt 1) lit. b) – sugerujemy rozważenie zasadności podawania
adresów osób upoważnionych do reprezentowania przedsiębiorcy, wobec zgodności
z przepisami ustawy o ochronie danych osobowych,
Art. 2b ust. 5 pkt 2) lit. g) – sugerujemy dopisanie terminu ważności decyzji
Art. 2b ust. 5 pkt 3) lit. b) – analogicznie, jak pkt 1
Art. 2b ust. 7 – sugerujemy doprecyzowanie, że chodzi o ewidencję, o której mowa
w art. 11. ust. 1
Art. 2c ust. 2 – sugerujemy doprecyzowanie, o których przedsiębiorców chodzi.
Może warto zapisać „marszałek wezwał podmiot, o którym mowa w art. 2a ust. 1),
2) i 3).
Art. 2d ust. 1 – naszym zdaniem numer rejestrowy powinien być nadawany także
organizacjom odzysku oraz przedsiębiorcom wprowadzającym na rynek opakowane
produkty z koniecznością jego umieszczania na dokumentach związanych z
prowadzenie gospodarki odpadami opakowaniowymi, tj. dodatkowej ewidencji,
kartach przekazania odpadu, sprawozdaniach OŚ-OP i OPAK.
Art. 2f ust. 2 – sugerujemy udostępnianie danych na podstawie przepisów art. 19
Prawa Ochrony Środowiska o dostępnie do informacji o środowisku lub ustawy o
dostępie do informacji publicznej – w praktyce publicznie dostępny wykaz danych
(…) lub Biuletyn Informacji Publicznej.
Art. 2n ust. 3 – analogicznie do uwagi nr 7
60
Art. 2 pkt 4
Art. 3b ust. 2 pkt 2) – sformułowanie „o którym mowa w art. 3 ust. 2a” wydaje się
niefortunne, bowiem art. 3 ustawy odnosi się do jednorodnych materiałów
opakowaniowych, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy o obowiązkach
przedsiębiorców (…). Zatem zasadne wydaje się wykreślenie tego sformułowania.i wpisanie w to miejsce „odpadów opakowaniowych po opakowaniach
wielomateriałowych”
61
Art. 2
Rozdział 7 – nie jest zrozumiały fakt propozycji kary w wysokości od 5 000 do
500 000 dla przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1, wobec jedynie kary grzywny
dla podmiotów, dla których faktycznie tworzy się rejestr, czyli prowadzących
procesy recyklingu i odzysku i organizacji odzysku.
Przede wszystkim, kara w wysokości 500 000 zł. wydaje się nieadekwatna do skali
problemu więcej powinna ulec znacznemu złagodzeniu, 50 000 zł., co więcej,
ustanowienie dolnej granicy na poziomie aż 5 tys. zł. uderzy w szczególności w
sektor małych i średnich przedsiębiorstw, gdyż to ci przedsiębiorcy w dużej mierze
nie realizują swoich obowiązków i znajdują się poza systemem.
Wg Raportu o gospodarce odpadami opakowaniowymi w Polsce w 2004 roku,
wydanego na zlecenie naszego Stowarzyszenia szacuje się, że przedsiębiorców
podlegających przepisom ustawy o obowiązkach jest w Polsce ok. 95.000.
W roku 2004 jedynie ok. 18 % firm złożyło stosowne sprawozdania. Przedsiębiorcy
ci odpowiadali za wprowadzenie na krajowy rynek ok. 80% opakowań.
Wynika z tego, że poza systemem znajduje się ok. 78 tys. małych i średnich firm, ze
średnią ilością wprowadzanych na rynek odpadów w ilości 11,5
tony/przedsiębiorcę/rok. To obrazuje skalę problemu rejestracyjnego i
sprawozdawczego.
Ponadto, karze tej podlegać mieliby przedsiębiorcy, którzy zgodnie z propozycją
zapisu w art. 2b ust. 1 mieliby składać wniosek o wpis przed rozpoczęciem
działalności. Nie jest jasne, co ma się stać z przedsiębiorcami już funkcjonującymi
na rynku – czy wpisani zostaliby do rejestru, a jeśli tak, to w jakim trybie. Naszym
zdaniem, wszyscy, niejako automatycznie powinni zostać wpisani do rejestru i
powinien być im nadany numer rejestrowy na dokumentach związanych z
gospodarką odpadami opakowaniowymi, tj. dokumentach dodatkowej ewidencji,
kartach przekazania odpadu oraz sprawozdaniach OŚ oraz OPAK, a także
dokumentach potwierdzających recykling i odzysk inny niż recykling.
Jednocześnie, kary powinny być jednakowe, zarówno dla przedsiębiorców
zobowiązanych, jak i, w ich imieniu i dla nich realizujących obowiązki. W praktyce
kara powinna dotyczyć wszystkich podmiotów uczestniczących w systemie, albo w
postaci kary grzywny, albo poprzez określenie w równych kwotowo wartościach
dla wszystkich uczestników systemu – przedsiębiorców, recyklerów i organizacji
odzysku.
Jednocześnie propozycja wymierzania kar przez wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska, podległego wojewodzie, które jednocześnie miałyby stanowić
dochód budżetu województwa samorządowego uznajemy za niezbyt motywujące
dla pracowników Inspekcji. Naszym zdaniem kary powinny stanowić dochód
Inspekcji.
Nasze Stowarzyszenie wielokrotnie postulowało konieczność wzmocnienia
Inspekcji Ochrony Środowiska.
Wg bardzo ogólnych szacunków, na polskim rynku funkcjonuje ok. 40 organizacji
odzysku oraz ok. 1500 recyklerów.
Przy założeniu pobrania opłat rejestrowych w średniej wysokości 2000 zł od
62ponad 3 mln zł, która zasili
każdego podmiotu da to jednorazowo łączną kwotę
budżety województw samorządowych, a nie Inspekcji Ochrony Środowiska.
Co więcej w nowelizacji proponuje się zwiększenie z 2 do 5% wpływów z tytułu
Propozycja
uregulowania porozumienia dobrowolnego w sprawie recyklingu
odpadów po opakowaniach wielomateriałowych
1.
Projekt zapisu ustawowego
W proponowanej zmianie 3) w art. 3
d¹) W ust. 9 w pkt 3) kropkę zastępuję się przecinkiem i dodaje się pkt 4) w
brzmieniu:
„4) masę opakowań poddanych recyklingowi w wyniku wykonania porozumienia, o
którym mowa w art. 3b ust. 1.”
4) Po art. 3a dodaje się art. 3b w brzmieniu:
„Art. 3b. 1. Minister właściwy do spraw środowiska może zawrzeć porozumienie z
przedsiębiorcami, o których mowa w art. 1, wprowadzającymi na terytorium kraju
produkty w opakowaniach wielomateriałowych, o których mowa w art. 2 ust 7a, w
zakresie utworzenia i utrzymania systemu zbierania, transportu oraz recyklingu
odpadów opakowaniowych po opakowaniach wielomateriałowych, zwane dalej
„porozumieniem”.
2. W imieniu przedsiębiorców, o których mowa w art. 1, porozumienie może
podpisać podmiot prowadzący porozumienie.
3. Podmiotem prowadzącym porozumienie może być wyłącznie jednostka
organizacyjna posiadająca osobowość prawną.
4. Podmiot prowadzący porozumienie jest zobowiązany wykorzystywać
wszystkie uzyskiwane przychody wyłącznie na cele związane z utworzeniem,
utrzymaniem oraz administrowaniem systemu zbierania, transportu oraz
recyklingu odpadów opakowaniowych po opakowaniach wielomateriałowych.
5. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności:
1) określać cele porozumienia i terminy ich realizacji, a w tym ustalać
poziom recyklingu odpadów opakowaniowych po opakowaniach
wielomateriałowych,
2) zapewniać dostęp do systemu zbierania, transportu oraz recyklingu
odpadów opakowaniowych po opakowaniach wielomateriałowych
przedsiębiorcom, o których mowa w art. 1, wprowadzającym na rynek
produkty w opakowaniach wielomateriałowych,
3) ustalać zasady i tryb przystępowania przedsiębiorców do porozumienia
oraz występowania z niego,
4) określać sposób sprawowania kontroli nad przedsiębiorcami
wprowadzającymi
na
rynek
produkty
w
opakowaniach
wielomateriałowych,
5) określać przypadki, w jakich porozumienie ulega rozwiązaniu.
6. Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza porozumienie, o którym mowa
w ust. 1, na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej.
7. W przypadku wykonania, w danym roku kalendarzowym, celów i zadań
określonych w porozumieniu, a w szczególności w zakresie uzyskania
uzgodnionego poziomu recyklingu, nie stosuje się w stosunku do
przedsiębiorców, którzy zawarli porozumienie, przepisów art. 3a dotyczących
uwzględnienia
opakowań
wielomateriałowych
w
masie
opakowań
wprowadzonych na rynek krajowy oraz art. 12. ust. 2, z zastrzeżeniem obowiązku
wynikającego z art. 3 ust. 2a.”.
5) W art. 4:
63
a) ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:
„1. Obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1, może być realizowany przez
przedsiębiorcę:
1) samodzielnie albo,
64

Projekt ustawy o zmianie ustawy o opakowaniach i odpadach

Transkrypt

Podobne dokumenty

Obowiązki prowadzącego działalność w zakresie innych niż

DZIENNIK USTAW

Recykling Nieuchronnie zbliża się data 1 lipca 2013 r., kiedy w życie

FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY

Polityka SZS i EMAS - Konsorcjum Olejów Przepracowanych SA

instrukcja obsługi

Dostawa pojazdu do konserwacji i utrzymania sieci kanalizacyjnych

zalacznik_ 3_10_odzysk wg kodow procesow

Obsługi podmiotów prowadzących odzysk i recykling - KON-WIT

Ogólne