Biuletyn Parafialny -XXII zwykla 2016

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 28.08.2016r.
XXII NIEDZIELA ZWYKŁA
1. Bardzo serdecznie witam wszystkich parafian i gości odwiedzających naszą
parafię i życzę wszystkim miłego wypoczynku.
2. W liturgii kościoła: w poniedziałek - wspomnienie męczeństwa św. Jana
Chrzciciela, w czwartek - wspomnienie bł. Bronisławy, dziewicy,w sobotę wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła.
3. Informujemy, że Msze św. od czwartku w dni powszednie odprawiane są
o godz. 8:00 (we wtorki i w czwartki) i 17:00 (w pozostałe dni). W
niedziele Msze św. odprawiane są o godz. 9: 00, 11: 00 i 18.00. Okazja do
spowiedzi św. przed każdą Mszą św.
4. Msza św. na rozpoczęcie Roku szkolnego dla dzieci szkół podstawowych i
gimnazjum zostanie odprawiona w czwartek 1 września o godz. 8.00 w
kościele parafialnym. Wyjazd dzieci z Chałup do SP3 we Władysławowie
o 8:40, powrót spod szkoły – 9:50.
5. W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, piątek i sobota miesiąca.
Z racji pełnienia obowiązków dziekana w Dekanacie Morskim i mojej
obecności w Chłapowie, Msza św. w pierwszy piątek wyjątkowo o 16:30.
Okazja do spowiedzi od godz16:00.
6. W przyszłą niedzielę – taca inwestycyjna.
7. Planujemy pielgrzymkę parafialną w dniach 19 - 23. 09.16 po
Sanktuariach Podhala i Słowacji. Jeżeli będzie pełny autokar, to koszt
wyniesie ok. 600zł.
8. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli.
9. Ze względu na nasze prace inwestycyjne (remont przeciekających witraży),
zwracam się do naszych gości, którzy niejednokrotnie są bardzo związani z
naszą wspólnotą, o pomoc. Przy wyjściu z kościoła istnieje możliwość
otrzymania pięknych aniołków oraz książki o parafii, które są cegiełkami dla
realizacji naszych planów.
10. Przy wyjściu z kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Annyw Chałupach
Redakcja:
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
Chałupy,
28.08.2016r.
Rok VII, Numer367
XXII NIEDZIELA ZWYKŁA
(35)
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30,
84-120 Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adresstronyinternetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
„Kto się poniża, będzie
wywyższony”.
(Łk 14,11)
Najwłaściwszą postawą człowieka
wobec Wszechmocy Stwórcy jest
pokora. W dzisiejszym słowie Pan
Bóg pociesza i niejako ośmiela
skruszonego człowieka, by wyzbył
się lęku przed Nim, gdyż surowość
sprawiedliwego Sędziego dotyczy wyłącznie zatwardziałych grzeszników,
którzy w swoim postępowaniu kierowali się pychą.
Trudno sobie wyobrazić, iż nasz Bóg, przed którym nienawidzący Go
„rozwiewają się jak dym, rozpływają się jak wosk przy ogniu” (Ps 68,3), jest
zarazem najczulszym opiekunem dla tych najbiedniejszych, najbardziej
pogardzanych w oczach świata — dla bezdomnych, bezrobotnych, chorych,
słabych, nienarodzonych.
Chwalebną i miłą w oczach Pana jest postawa skromności, polegająca na
dobrowolnej rezygnacji z miejsc honorowych, zaszczytnych, tzw. pierwszych, a
wybieraniu raczej tych ostatnich, mało znaczących. Myśl zawarta w
przypowieści o uczcie odnosi się również do uczty Eucharystycznej. Postawa
zbliżających się do tego Stołu, względem dobroci Boga, który pozwala mi
karmić się Jego darami, powinna wyrażać się, jak napisał św. Tomasz, w
pokorze i niskości (Adoro te devote). Czy odczuwam niegodność swojego
wybrania w „uroczystym zebraniu wśród niezliczonej liczby aniołów i duchów
sprawiedliwych, które już doszły do celu” (Hbr 12,22-23)? Warto podjąć
wysiłek praktykowania cnoty pokory w swoim sercu, skoro znajduje ona tak
wielkie upodobanie w oczach Boga.
Wrzesień to miesiąc szczególny w historii Polski. 1
września 1939 roku atakiem Niemiec na Polskę
rozpoczęła się najkrwawsza z wojen – II wojna
światowa. Mimo formalnych sojuszy z Francją i
Wielką Brytanią (3 września 1939r. wypowiedziały
nawet wojnę Niemcom) Polska samotnie stawiała
opór znacznie silniejszemu przeciwnikowi.
17 września 1939 roku widząc, z jednej strony, brak
reakcji naszych aliantów na niemiecką agresję, z
drugiej zaś sukcesy niemieckie w wojnie z Polską
Armia Czerwona na rozkaz J. Stalina przekroczyła
granicę polską, rozpoczynając tym samym działania
zbrojne przeciw naszemu państwu. Była to niewątpliwie realizacja postanowień układu
Ribbentrop-Mołotow z 23 sierpnia 1939 roku.
W ten sposób los Polski został przesądzony, 28 września, gdy jeszcze trwały walki, zostało
podpisane porozumienie graniczne między oboma agresorami, a niemiecko-radzieckie
współdziałanie zyskało miano IV rozbioru Polski.
W kampanii 1939 r. poległo blisko 70 tys. żołnierzy polskich, a 133 tys. zostało rannych.
Około 300 tys. dostało się do niewoli niemieckiej, a około 250 tys. (w tym blisko 18 tys.
oficerów) do sowieckiej. 83 tys. przedostało się do sąsiednich państw neutralnych, głównie
do Rumunii i na Węgry. Straty niemieckie wyniosły ok. 17 tys. poległych. Straty sowieckie
nie są znane.
Męczeństwo św. Jana Chrzciciela
Jan Chrzciciel był jedynym synem kapłana
Zachariasza i Elżbiety, krewnej Najświętszej Maryi
Panny. Jego cudowne narodzenie i posłannictwo
zwiastował Anioł Gabriel Zachariaszowi, kiedy ten
sprawował w świątyni swe funkcje kapłańskie. Jan
urodził się sześć miesięcy przed narodzeniem
Chrystusa.
Bardzo wcześnie, może już w dzieciństwie, Jan udał
się na pustynię. W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza rozpoczął swą misję
poprzednika i zwiastuna Zbawiciela. Czynił to na pustkowiu, nad Jordanem, w Betanii,
później w Ainon niedaleko Salim. Zjawienie się Jana i jego wystąpienia odbijały się
szerokim echem po Palestynie i okolicznych krajach. Sprawiła to wiadomość, że
oczekiwany Zbawiciel już pojawił się na ziemi. Jan prowadził pokutniczy i pustelniczy tryb
życia. Chrzcił wodą ciągnące do niego tłumy. Ochrzcił również Jezusa.
Zainteresował się nim także władca Galilei, Herod II Antypas. Być może sam Jan udał się
do niego, by rzucić mu w oczy: "Nie wolno ci mieć żony twego brata". Rozgniewany
władca nakazał go aresztować i osadzić w twierdzy Macheront. W czasie uczty urodzinowej
pijany król pod przysięgą zobowiązał się dać córce Herodiady, Salome, wszystko, o
cokolwiek poprosi. Ta po naradzie z matką zażądała głowy Jana Chrzciciela. Zginął on
ścięty mieczem. Był ostatnim prorokiem Starego Testamentu.
Jan Chrzciciel jest jedynym świętym, którego Kościół czci w ciągu roku dwukrotnie: 24
czerwca - w uroczystość jego narodzenia, i 29 sierpnia - we wspomnienie jego męczeńskiej
śmierci.
INTENCJE MSZALNE 28.08 – 4.09.2016r.
XXII
Niedziela
zwykła
28.08.2016
Poniedziałek
29.08.2016
7:30
+ za dusze w czyśćcu
9:00
11:00
SUMA
+ za Reginę i dziadków z obojga stron
Przez wstawiennictwo Matki Bożej i św.Anny o Boże
błogosławieństwo i zdrowie dla Żanety Richert i jej
rodziny
20.00
+ za rodziców: Gaweł i Budzisz
7:30
+ za rodziców i rodzeństwo z obojga stron oraz syna
Karola
+ za Józefa, Antoniego i Brunona
19:30
19.30
O łaskę zdrowia dla taty
+ za Eugeniusza Dzięcielskiego
Dziękczynna w dniu urodzin z prośbą o błogosławieństwo
O zdrowie i błog. Boże na czas urlopu dla Dąbrowskich
O Boże błog. dla rodzin: Batugowskich , Łakomiec i
Młynarczyk
+ za
Czwartek
1.09.2016
8:00
8:30
O Boże błogosławieństwo w nowym roku szkolnym
+ za Bronisławę Trendel z racji imienin
Piątek
2.09.2016
16:30
+ za Stefana z racji imienin
Sobota
3.09.2016
17:00
+ za Tomasza Karasińskiego
9:00
+ Mirosława Urbańskiego
Wtorek
30.08.2016
Środa
31.08.2016
XXIII
Niedziela
zwykła
4.09.2016
7:30
19:30
7:30
19:30
19.30
11:00
SUMA
+ za rodziców: Mariannę i Floriana oraz rodzeństwo
18:00
O nawrócenie Krzysztofa
Błogosławiona Bronisława, dziewica
Bronisława urodziła się ok. 1200 r. w Kamieniu
Śląskim, w zamożnej rodzinie Odrowążów. Jej
kuzynami byli św. Jacek i bł. Czesław, a jej stryj
Iwo piastował godność biskupa krakowskiego.
Bronisława została wychowana w środowisku
żywej wiary, szlachetności i pobożności.
W wieku 16-17 lat Bronisława wstąpiła do klasztoru
norbertanek w Krakowie. W młodym wieku
Bronisława została przełożoną klasztoru. W czasie
zarazy w 1224 r. z wielkim zaangażowaniem
służyła chorym, rozdawała leki i ubrania, karmiła
głodnych. W tamtym czasie w krakowskim
klasztorze przebywało kilkaset sióstr, Bronisława
musiała zatem posiadać niezwykły talent
organizacyjny.
Życie Bronisławy przypadło na okres niezwykle bogaty w różne wydarzenia
historyczne. Toczyły się wówczas walki o Kraków między Konradem Mazowieckim a
Henrykiem Brodatym; klasztor norbertanek był świadkiem tych bratobójczych walk.
Wielokrotnie był zajmowany przez zwalczające się armie, a siostry musiały wówczas
chronić się w pobliskich lasach. Najtragiczniejsze wydarzenie w dziejach klasztoru i
Bronisławy to najazd tatarski w 1241 r. Mniszki ukryły się wtedy wśród zalesionych
skał, które dotąd noszą nazwę Skał Panieńskich; klasztor został splądrowany i spalony.
Siostry zaś, z Bronisławą na czele, niosły pomoc ofiarom wojny.
Bronisława zmarła 29 sierpnia 1259 r. na Sikorniku. Jej kult rozpoczął się bardzo
wcześnie, wkrótce po jej śmierci. Wzmaga się on zwłaszcza w czasach trudnych dla
Krakowa i Ojczyzny.
Jest rzeczą charakterystyczną, że kult Bronisławy rozwinął się nie przy jej grobie, ale na
wzgórzu Sikornik. Tam, według podania, Bronisława pojawiała się od czasu do czasu.
Tam też prepozyt zwierzyniecki Herman Suchodębski wystawił w 1703 r. kapliczkę ku
jej czci. W obrazach tam umieszczonych podano życie Bronisławy: jej widzenie w
chwili zgonu św. Jacka (1257), znalezienie jej trumienki (1604), Bronisławę modlącą
się pod krzyżem i wyrzucenie czarta z opętanej osoby za przyczyną Bronisławy. W
latach 1703-1839 kapliczka na Sikorniku stała się małym sanktuarium, do którego
urządzano procesje wśród licznie zgromadzonych mieszkańców Krakowa. Chętnie brali
w niej również udział mieszkańcy okolicznych wiosek. Procesja wyruszała z kościoła
klasztornego sióstr norbertanek. Kiedy w 1707 r. w Krakowie szalała cholera,
mieszkańcy Zwierzyńca przypisywali Bronisławie to, że ich dzielnicę epidemia
choroby szczęśliwie ominęła. W 1759 r. rozbudowano tę kaplicę i zaczęto w niej
odprawiać Msze święte. Zaczęto również prowadzić księgę łask. W 1778 roku osiadł na
Sikorniku pustelnik.
W 1786 r. ułożono hymn, litanię i modlitwy ku czci bł. Bronisławy, a w 1789 r. ukazał
się drukiem jej pierwszy żywot napisany przez o. Wawrzyńca Teleszyńskiego OP.
Święty Grzegorz Wielki, papież i doktor
Kościoła
Grzegorz urodził się w 540 r. w Rzymie w rodzinie
patrycjuszy.Jego rodzice, św. Gordian i św. Sylwia,
doznają chwały ołtarzy. Na jego wychowanie miały
dość duży wpływ również jego ciotki: św. Farsylia i
św. Emiliana, które mieszkały w pałacu Gordiana.
Swoją młodość Grzegorz spędził w domu rodzinnym
na ClivusScauri, położonym w pobliżu dawnego pałacu
cesarza Septymiusza Sewera, Cyrku Wielkiego oraz
istniejących już wówczas bazylik - świętych Jana i
Pawła, św. Klemensa, Czterech Koronowanych i
Lateranu.
Piastował różne urzędy cywilne, aż doszedł do stanowiska prefekta (namiestnika)
Rzymu, znajdującego się wtedy pod władzą cesarstwa wschodniego (od roku 552). Po
czterech latach mądrych i szczęśliwych rządów (571-575) niespodziewanie opuścił tak
eksponowane stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny, rodzinny dom zamienił
na klasztor dla dwunastu towarzyszy. Ten czyn zaskoczył wszystkich - pan Rzymu
został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz założył jeszcze 6
innych klasztorów w swoich dobrach na Sycylii. W cieniu słynnego później opactwa
św. Andrzeja na wzgórzu Celio trwał na modlitwie i poście.
W roku 577 papież Benedykt I mianował Grzegorza diakonem Kościoła rzymskiego, a
w roku 579 papież Pelagiusz II uczynił go swoim apokryzariuszem, czyli
przedstawicielem na dworze cesarza wschodniorzymskiego.
7 lutego 590 r. zmarł Pelagiusz II. Na jego miejsce lud, senat i kler rzymski
jednogłośnie, przez aklamację, wybrali Grzegorza.
Pontyfikat Grzegorza trwał 15 lat. Zaraz na początku swoich rządów Grzegorz nadał
sobie pokorny tytuł, który równocześnie miał być programem jego pontyfikatu:
servusservorum Dei - "sługa sług Bożych".
Od pontyfikatu Grzegorza pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy św. za zmarłych zwanych "gregoriańskimi".
Grzegorz zmarł 12 marca 604 r. Obchód ku jego czci przypada obecnie 3 września, w
rocznicę konsekracji biskupiej.
Szkoła to poszerzony dom rodzinny
/Św. Jan Paweł II/
Minęły wakacje, nadszedł nowy rok szkolny i
katechetyczny. Drodzy Uczniowie! Z tej okazji
pragniemy złożyć Wam życzenia wytrwałości w dążeniu do osiągania
zamierzonych celów oraz pogłębiania swojej wiedzy. Pracujcie nad sobą i
doskonalcie się, pamiętając, że wiedzę możemy zdobywać od innych, ale mądrości
musimy nauczyć się sami (Adam Mickiewicz). Wtedy na pewno osiągniecie sukces,
czego szczerze Wam życzymy!