OPIS - bud. 12

Zał. nr 17
do SIWZ
BIURO PROJEKTOWO - USŁUGOWE
„ INPRO ” Spółka z o.o.
30-017 KRAKÓW , ul. Racławicka 56
Certyfikat PN-EN ISO9001:2009 Nr. rej.: AC090/686/2254/2008
EGZ.
PROJEKT NR B. 1357
Projekt budowlany remontu elewacji
w budynku nr 12 na terenie kompleksu przy
ulicy Nowowiejskiej 24,26 w Warszawie
dz. ewid. 192/2 obręb ewidencyjny 2-01-04
Stołeczny Zarząd Infrastruktury
02 – 001 Warszawa , Al. Jerozolimskie 97
Inwestor:
Adres inwestycji: Budynek nr 12 na terenie kompleksu przy ulicy Nowowiejskiej 24,26
w Warszawie dz. ewid. 192/2 obręb ewidencyjny 2-01-04
Umowa:
80/2013/JW/2063
z dnia 08 05 2013
Pracownia PM
Autorzy opracowania
Architektura:
Kierownik pracowni
:
mgr inŜ. arch Sewer Sulima Samujłło
inŜ. Janusz Nowakowski
Czerwiec 2013
1
BIURO PROJEKTOWO - USŁUGOWE
„ INPRO ” Spółka z o.o.
30-017 KRAKÓW , ul. Racławicka 56
Certyfikat PN-EN ISO9001:2009 Nr. rej.: AC090/686/2254/2008
SPIS ZAWARTOŚCI PROJEKTU
L.p.
I.
Wyszczególnienie
Strona lub nr
rysunku
Uwagi :
Część opisowa
1.
2.
3.
4.
Strona tytułowa
Uzgodnienia projektu
Spis zawartości projektu
Opis techniczny
II
Część rysunkowa
1
2
3
4
5
6
Sytuacja
Rzut parteru
Elewacje frontowa i tylna - Kolorystyka
Elewacje boczne - kolorystyka
Szczegóły systemu
Zestawienie obróbek blacharskich
1
2
3
B.1357 – 1
B.1357 – 2
B.1357 – 3
B.1357 – 4
B.1357 – 5
B.1357 – 6
2
BIURO PROJEKTOWO - USŁUGOWE
„ INPRO ” Spółka z o.o.
30-017 KRAKÓW , ul. Racławicka 56
Certyfikat PN-EN ISO9001:2009 Nr. rej.: AC090/686/2254/2008
UZGODNIENIA PROJEKTU NR B. 1357
L.p
.
W zakresie
Imię i Nazwisko
Data
Podpis
1. Technologicznym
2. Zabezpieczenia środowiska naturalnego
3. Architektoniczno - konstrukcyjnym
mgr inŜ. arch.
Sewer Sulima Samujłło
4. Instalacji wodno - kanalizacyjnej
5. Instalacji c.o. , c.t. i wentylacji
3
BIURO PROJEKTOWO - USŁUGOWE
„ INPRO ” Spółka z o.o.
30-017 KRAKÓW , ul. Racławicka 56
Certyfikat PN-EN ISO9001:2009 Nr. rej.: AC090/686/2254/2008
OPIS TECHNICZNY
Spis treści :
1. Opracowanie
2. Podstawa opracowania.
3. Charakterystyka budowlana budynku
3.1
Powierzchnie i kubatury.
3.2 Opis budynku.
3.3 Zagadnienia ochrony cieplnej budynku.
4. Opis projektowanych zmian
5. Ocieplenie ścian
6. Obróbki blacharskie
7. Roboty towarzyszące
7.1 Rynny i rury spustowe
7.2 Roboty malarskie
7.3 Remont tynków
7.4 Izolacja pionowa
7.5 Izolacja pozioma
7.6 Hydrofobizacja
7.7 DrenaŜ opaskowy
8. Materiały
9. Kolorystyka
4
Szczegóły docieplenia budynek nr 12
Lp.
Numer
detalu
1
2
3
1.1
1.2
1.3
4
1.5
5
6
7
2.1
2.2
2.3
8
9
3.2
3.7
10
11
12
4.1
4.2
13
14
4.3
4.4
15
16
5.2
5.3
17
18
19
20
6.1
6.4
6.14
6.15
21
6.17
Nazwa detalu
1. Mocowanie płyt izolacyjnych
Sposób klejenia płyt
UłoŜenie płyt izolacji termicznej naroŜu
Rozmieszczenie łączników mocujących płyty styropianowej na
fasadzie
Rozmieszczenie łączników mocujących płyty styropianowe w pasie
krawędziowym
2. Warstwa zbrojąca z siatki
Zbrojenie siatki naroŜników
Zbrojenie naroŜników otworów w elewacji
Zbrojenie strefy cokołowej – układ siatek
3. Ocieplenie w strefie dachów i stropodachów
Ocieplenie attyki
Połączenie systemu ocieplenia z gzymsem stropodachu
dwudzielnego – wariant I.
Przesunięcie rynny
4. Docieplenie w strefach otworów okiennych i drzwiowych
Połączenie systemu docieplenia z parapetem aluminiowym lub PCV
Połączenie systemu docieplenia z ościeŜnicą okna osadzonego
poza licem ściany
Zakończenie systemu docieplenia z bokiem okna
Detal ocieplenia nadproŜa
5. Ocieplenie strefy cokołowej
Strefa cokołowa z dodatkowy ociepleniem piwnicy
Ocieplenie i izolacja ścian poniŜej terenu
6. Szczegóły miejsc charakterystycznych
Szczelina dylatacyjna z profilem prostym oraz kątowym
Ocieplenie w obrębie połączenia z kratką wentylacyjną
Schemat montaŜu kraty
Ocieplenie w obrębie połączenia z zakotwionym elementem
budowlanym
Ocieplenie naroŜa wklęsłego
5
OPIS TECHNICZNY
OBIEKT: Budynek nr 12 na terenie kompleksu przy ulicy Nowowiejskiej 24,26
w Warszawie dz. ewid. 192/2 obręb ewidencyjny 2-01-04
INWESTOR:
Jednostka Wojskowa Nr 2063 z siedzibą w Warszawie przy ul Banacha 2
1. Opracowanie:
Przedmiotem niniejszego opracowania jest projekt wykonawczy remontu elewacji i
kolorystyki obejmujący Budynek nr 12 na terenie kompleksu przy ulicy
Nowowiejskiej 24,26 w Warszawie dz. ewid. 192/2 obręb ewidencyjny 2-01-04
wraz z robotami towarzyszącymi.
Celem opracowania jest doprowadzenie stanu istniejącego obiektu do zgodności z
Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75,
poz. 690). W zakresie stwierdzonych rozbieŜności i usterek oraz degradacji
technicznej obiektu.
2 Podstawa opracowania
Podstawą niniejszego opracowania są Umowa zawarta z Inwestorem oraz:
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690).
Polska Norma PN - EN ISO - 6946: 1999 "Komponenty budowlane i
elementy budynku.
Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczania".
Polska Norma PN - B - 02025:2001 "Obliczanie sezonowego
zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych i
zamieszkania zbiorowego".
Polska Norma PN - B - 03430:1983 "Wentylacja. w budynkach
mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej wymagania".
Polska Norma PN - EN 13163:2004 "Wyroby do izolacji cieplnej w
budownictwie.
Klasyfikacja Ogniowa w zakresie rozprzestrzeniania ognia przez ściany.
Wizja lokalna w miejscu inwestycji.
Dokumentacja fotograficzna budynku.
Robocze uzgodnienia z Inwestorem,
Istniejąca dokumentacja techniczna budynku.
Opinia konserwatorska.
6
3. CHARAKTERYSTYKA BUDOWLANA BUDYNKU:
3.1. Powierzchnie i kubatury
-
Powierzchnia zabudowy przed ociepleniem ok.
Powierzchnia zabudowy po ociepleniu ok.
Kubatura przed ocieplenie ok.
Kubatura po ociepleniu ok.
Wysokość
798,00 m2
835,00 m2
3654,00 m3
3750,00 m3
poniŜej12,00 m
3.2 Opis budynku
Obiekt będący przedmiotem niniejszego opracowania jest budynkiem
jednokondygnacyjnym częściowo podpiwniczonym, murowanym. Ściany
fundamentowe ceramiczne o grubości 80 cm. Ściany piwniczne remontowane w
niedawnym okresie z wykonaniem nowych izolacji piwnic nie podlegają
niniekjszemu opracowaniu
Ściany zewnętrzne murowane z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej o
grubości 50 cm. W stanie istniejącym ściany otynkowane. Na ścianach liczne ślady
wilgoci, wynikające z
Braku lub nieprawidłowego wykonania izolacji przeciwwilgociowej.
Nieprawidłowej gospodarki wodami opadowymi
Rynien i rur w złym stanie technicznym
Prowadzi to do degradacji ścian piwnic i tynków zewnętrznych.
Stropodach wentylowany z płytami dachowymi korytkowymi układanymi na
murkach pełnych z cegły / brak dostępu do wielu partii przestrzeni stropodachu.
Stropodach ocieplony po generalnym remoncie Pokrycie stropodachu 2 x papa na
termozgrzewalna. Stolarka okienna i drzwiowa wymieniona na nową z PCV
Stopień przeszklenia obiektu prawidłowy. Rynny w złym stanie technicznym.
Instalacja odgromowa niezgodna z aktualnie obowiązującymi przepisami.
3. 3 Zagadnienia ochrony cieplnej obiektu
Obiekt będący przedmiotem niniejszego opracowania ma ściany nie ocieplone. Ściany
te nie spełniają warunków stawianych przez aktualnie obowiązujące przepisy i normy.
PoniŜej podano wymagania dla izolacyjności przegród budowlanych dla obiektów, oraz
istniejące i projektowane współczynniki przenikania ciepła dla budynku będącego
przedmiotem niniejszego opracowania
Projekt niniejszy zajmuje się zagadnieniami izolacyjności ścian bowiem w budynku :
stolarka okienna i drzwiowa jest wymieniona
stropodach wentylowany jest docieplony
ściany piwnic są docieplone i wykonano nową izolację przeciwwwilgociową
PoniewaŜ działania termomodernizacyjne opisane powyŜej zostały wykonane po wejściu
w Ŝycie aktualnie obowiązujących przepisów projekt niniejszy zakłada, Ŝe spełniają one
wymagania dla przegród podane poniŜej. Wymagane współczynniki dla obiektu
będącego przedmiotem niniejszego opracowania w tablicach wytłuszczono
7
Wymagania izolacyjności cieplnej dla przegród budowlanych
Tablica 1
Rodzaj przegrody
i temperatura
pomieszczenia
1
Ściany zewnętrzne
stykające się z
powietrzem
a/ przy t > 160C
b/ przy t <16 0C
c/ przy t < 8 0C
Ściany wewnętrzne
pomiędzy
pomieszczeniami
ogrzewanymi i nie
ogrzewanymi
Ściany przyległe do
szczelin dylatacyjnych
- do 5 cm trwale
zamkniętych izolacją do
głębokości minimum 20
cm
- powyŜej 5 cm
Ściany nieogrzewanych
kondygnacji
podziemnych
Dachy stropodachy
stropy pod nie
ogrzewanymi
poddaszami ,lub nad
przejazdami
a/ przy t > 160C
b/ przy t <16 0C
c/ przy t < 8 0C
Stropy nad piwnicami
nie ogrzewanymi
zamkniętymi
przestrzeniami
podpodłogowymi,
posadzki na gruncie
a/ przy t > 160C
Budynki
mieszkalne i
zamieszkania
zbiorowego
Umax W/m2K
2
Budynki
uŜyteczności
publicznej
Umax W/m2K
3
Budynki
produkcyjne
magazynowe i
gospodarcze
Umax W/m2K
4
0,3
0,8
-
0,3
0,65
-
0,3
0,65
0,9
1,0
3,0
przy ∆ t > 160C =1,0
przy ∆t <16 0C = 1,4
przy∆ t < 8 0C bez
wymagań
1,0
0,70
3,0
0,70
Nie normuje się
bez wymagań
bez wymagań
bez wymagań
0,25
0,50
-
0,25
0,50
-
0,25
0,50
0,70
0,8
8
b/ przy t <16 0C
c/ przy t < 8 0C
Stropy nad
ogrzewanymi
pomieszczeniami
podziemnymi
0,45
0,45
Bez wymagań Bez wymagań
1,2
1,5
Bez wymagań
Wymagania izolacyjności cieplnej dla okien drzwi balkonowych i drzwi
zewnętrznych
Rodzaj przegrody
Budynki
I temperatura
mieszkalne i
pomieszczenia
zamieszkania
zbiorowego
Umax W/m2K
1
2
Okna z wyjątkiem
połaciowych drzwi
balkonowe, i
powierzchnie
przeźroczyste nie
otwieralne
przy t > 160C
a/ w I, II i III strefie
klimatycznej
b/ w IV i V strefie
klimatycznej
Okna połaciowe
t > 160C
Okna w ścianach
oddzielających
pomieszczenia
ogrzewane i nie
ogrzewane
Okna pomieszczeń
piwnicznych i
poddaszy nie
ogrzewanych oraz
nad klatkami
schodowymi nie
ogrzewanymi
Drzwi zewnętrzne
wejściowe i wrota
1,8
1,7
Budynki uŜyteczności
publicznej
Umax W/m2K
3
a/ przy t > 160C = 1,8
b/ przy t <16 0C = 2,6
c/ przy t < 8 0C bez
wymagań
Budynki
produkcyjne
magazynowe i
gospodarcze
Umax W/m2K
4
1,9
1,7
1,8
1,7
1,8
2,6
2,6
2,6
Bez wymagań
Bez wymagań
Bez wymagań
2,6
2,6
2,6
Przegrody budynku nie spełniają wymogów obowiąŜujących przepisów w zwkresie:
9
- ścian zewnętrznych
- posadzek przy gruncie
Aby ściany spełniały wymogi naleŜy je docieplić nową szczelną warstwą styropianu
samogasnącego grubości 12 cm. Projektuje się równieŜ ocieplenie ościeŜy warstwą
styropianu o grubości 3 cm
Aby posadzki na gruncie spełniały obowiązujące przepisy projektuje się ocieplenie ścian
fundamentowych do głębokości przemarzania izodrenem o grubości warstwy 10 cm
Aby drzwi i wrota oraz okna spełniały obowiązujące przepisy projektuje się ich wymianę
na nowe o współczynnikach przenikalności cieplnej zgodnej z aktualnie obowiązującymi
przepisami
Dla obiektu objętego niniejszym opracowaniem projektuje się zastosowanie
kompletnego bezspoinowego systemu ocieplenia budynku W/w system docieplenia,
przy załoŜonej grubości warstwy termoizolacyjnej musi posiadać atest jako nie
rozprzestrzeniający ognia (NRO). Przy wykonawstwie ocieplenia naleŜy bezwzględnie
dopilnować szczelności warstwy ocieplającej. Szczelność taką gwarantuje przede
wszystkim ułoŜenie styropianu na kleju zgodnie z zaleceniami opisanymi poniŜej.
Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na warstwy początkowe (uŜycie listw startowych)
oraz naroŜne i kończące
W efekcie jego zastosowania na powierzchni ściany powstanie bezspoinowa powłoka o
niŜej opisanej warstwowości:
- termoizolacja – styropian samogasnący grubości 12,0 cm zamocowany do
ściany za pomocą zaprawy klejowej i łączników mechanicznych,
- warstwa zbrojona, zabezpieczająca przed uszkodzeniami mechanicznymi –
siatka szklana zatopiona w zaprawie klejowej zgodnie z Aprobatą
Techniczną ITB,
- zewnętrzna wyprawa elewacyjna - tynk krzemianowy barwiony w masie
zgodnie z Aprobatą Techniczną ITB.
Uwaga. Projekt niniejszy zgodnie z zasadami określonymi w &29 Prawa Zamówień
publicznych nie określa systemu docieplenia. Niemniej jednak bezwzględnie
wymaga się zastosowania systemu producenta posiadającego:
- jednolity system zawierający wszystkie zawarte w projekcie produkty (kleje
szpachle, siatki tynki barwione w masie, listwy wykończeniowe itp.)
niepalny z klasą reakcji na ogień minimum A1
- atesty i dopuszczenia do stosowania na terenie kraju
- moŜliwość dobrania koloru zgodnego z kolorystyką dobraną w niniejszym
projekcie.
Tynk zastosowany do wykonania warstwy wierzchniej musi posiadać następujące
cechy:
- krzemianowy cieńkowarstwowy,
- barwiony w masie tynk hydrofobowy, przepuszczający parę wodną,
- granulacja w granicach 0,5 – 3 mm,
- wytrzymałość na ściskanie powyŜej 1,5 kN/m2
- współczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej min 37
Wymaganiom tym odpowiadają systemy na bazie tynków krzemianowych
większości firm wiodących na rynku Polskim w systemach ociepleniowych
zamkniętych, takich jak Kreisel, Bolix, Baumit, Ceresit, Atlas, Teranowa Weber i
10
inne. Firmy te posiadają róŜne systemy i naleŜy sprawdzić przede wszystkim
parametry wyprawy zewnętrznej. Przy stosowaniu systemu nie znanego na rynku
naleŜy przedstawić odpowiednie atesty potwierdzające spełnienie zawartych
powyŜej wymagań dla całości systemu w tym przede wszystkim warunek reakcji
na ogień .
UWAGA W ZWIĄZKU Z ZAMOKNIĘCIEM ŚCIAN W STANIE ISTNIEJĄCYM NALEśY
BEZWZGLĘDNIE STOSOWAĆ SYSTEM POZWALAJĄCY NA OSUSZANIE ŚCIAN.
SĄ TO TZW SYSTEMY OPEN OPARTE NA STYROPIANIE OTWOROWYM I
TYNKACH SZEROKOPOROWYCH
Projektowane działania termomodernizacyjne dla poszczególnych przegród
Tablica 2
Przegroda
Współczynnik
Projektowane ocieplenie Współczynnik
istniejący
projektowany
Ściany szczytowe grubości 50
cm
1,520
Styropian zwykły 12 cm
0,290
Ściany fundamentowe grubości
60 cm
1.320
Izodren 10 cm
0,290
Podłoga na gruncie
0,581
Nie przewiduje się
0,290
Stropodach
0,25
Nie przewiduje się
0,250
Okna stare
4,300
Wymiana na nowe ciepłe
1,300
Drzwi nowe
4,900
Wymiana na nowe ciepłe
1,900
STOLARKA
4. Opis projektowanych zmian
W ramach prac termomodernizacyjnych w przedmiotowym obiekcie przewiduje się:
DemontaŜe:
-
demontaŜ obróbek blacharskich w tym parapetów .
demontaŜ istniejących krat przeznaczonych do renowacji
demontaŜ rynien i rur spustowych
odkopanie ścian fundamentowych z wyłączeniem ścian piwnic do głębokości
fundamentów tj 1,5 m
Roboty budowlane:
- montaŜ obróbek blacharskich z blachy stalowej powlekanej w kolorze
11
brązowym o grubości 0,8 mm .
- montaŜ parapetów z blachy stalowej powlekanej w kolorze brązowym o gr 0,8
mm
- docieplenie ścian warstwą styropianu o grubości 12 cm
- docieplenie ścian fundamentowych izodrenem montowanym na izolacji cięźkiej
- montaŜ nowych rynien i rur spustowych
- montaŜ nowych kratek wentylacyjnych dla stropodachu w ścianach
zewnętrznych
Projektowane zmiany nie zmieniają formy architektonicznej budynku ani nie powodują
zmiany sposobu uŜytkowania obiektu.
5.0 Ocieplenie ścian
Warunki prowadzenia robót
Warunki prowadzenia prac
• Ocieplana ściana powinna być sucha i mieć ustabilizowane warunki
wilgotnościowe.
• Tynki wewnętrzne i podłoŜa podposadzkowe powinny być wykonane
wcześniej i odpowiednio suche.
• Warstwa elewacyjna ocieplanych ścian budynków wielkopłytowych
powinna posiadać odpowiednią stateczność z wykonanym
specjalistycznym kotwieniem według opisu niniejszego projektu
• Podczas prowadzenia prac oraz schnięcia tynków temperatura zewnętrzna
powietrza, podłoŜa i wbudowanego materiału nie moŜe być
• niŜsza niŜ +5°C lub wy Ŝsza niŜ 25°C a wilgotno ść względna powietrza nie
powinna przekraczać 80%.
• Niedopuszczalne jest prowadzenie prac, jeŜeli zapowiadany jest spadek
temperatury poniŜej 0°C w przeci ągu 24 godzin, w czasie opadów
atmosferycznych, podczas silnego wiatru i przy duŜym nasłonecznieniu
elewacji, bez odpowiednich osłon ograniczających niekorzystny wpływ warunków
atmosferycznych
Przygotowanie podłoŜa
Przed przystąpieniem do prac termomodernizacyjnych naleŜy zdemontować obróbki
blacharskie . Powierzchnie ścian naleŜy oczyścić z kurzu, pyłu i innych warstw luźno
związanych z podłoŜem. Następnie zmyć wodą bieŜącą. Po wyschnięciu naleŜy
dokonać oceny podłoŜa. Warstwy podłoŜa o słabej przyczepności oraz zamoknięte i
zaatakowane przez grzyby i inne pasoŜyty lub mchy usunąć. W przypadku ścian
otynkowanych naleŜy sprawdzić przyczepność istniejącego tynku przez opukiwanie.
Głuchy dźwięk oznacza, Ŝe tynk odspoił się od podłoŜa i naleŜy go usunąć. Zaleca się
takŜe skucie tynków na zewnętrznych powierzchniach ościeŜy drzwiowych i okiennych,
aby moŜliwe było je ocieplić bez nadmiernego zasłaniania ościeŜnic. Z przeprowadzonej
wizji lokalnej wynika, Ŝe na przedmiotowym obiekcie wszystkie ściany w mniejszym lub
12
większym stopniu są zawilgocone i zaatakowane przez grzyby i mchy. Zakłada się
usunięcie istniejących tynków w całości i wykonanie nowych tynków renowacyjnych
Jako podkład naleŜy zastosować hydraulicznie wiąŜącą obrzutkę pod tynk renowacyjny i
hydraulicznie wiąŜący tynk podkładowy. PodłoŜa silnie nasiąkliwe (np. bloczki
gazobetonowe), nierównomiernie chłonne oraz piaszczące naleŜy zagruntować
środkiem gruntującym W naszym wypadku przewiduje się gruntowanie ścian w 100%.
Płyty izolacji termicznej muszą stanowić równą płaszczyznę wobec powyŜszego podkład
musi być wykonany starannie zgodnie z normami tynkarskimi. Podkład podlega
odbiorowi jak dla prac zanikających Na odpowiedniej wysokości ponad powierzchnią
terenu naleŜy zamocować na ścianie listwę startową stosując co najmniej 3 kołki
na1 mb.
Klejenie i mocowanie płyt
Po sprawdzeniu wykonanego zgodnie z opisem powyŜej przygotowania ścian oraz
zdjęciu obróbek blacharskich, rur spustowych i instalacji odgromowej moŜna przystąpić
do prac ociepleniowych.
NaleŜy przed tym wykonać tymczasowe odprowadzenie wód opadowych z dachu
budynku. Płyty styropianowe naleŜy układać od dołu go góry obiektu w układzie
poziomym dłuŜszych krawędzi z zachowaniem mijankowego układu spoin pionowych.
Układ mijankowy stosować równieŜ na naroŜnikach ścian / szczegół II/, aby płyty się
zazębiały.. Krawędzie płyt nie mogą znajdować się na przedłuŜeniu krawędzi otworów
okiennych lub drzwiowych. W miejscach dylatacji konstrukcyjnych zamontować
odpowiedni profil dylatacyjny W ościeŜach stosować styropian o grubości, co najmniej
3cm. Podokienniki powinny wystawać poza lico ocieplonej ściany nie mniej niŜ 4cm i
powinny być odpowiednio uszczelnione na styku z ociepleniem. Stosować odpowiednie
13
uszczelnienie styku ocieplenia ze stolarką i innymi elementami budynku jak; balustrady,
maszty itp. W związku z stwierdzonym duŜym nawilgoceniem ścian naleŜy dla
przedmiotowego obiektu zastosować płyty styropianowe z otworami ( system open)
Odpowiednio przygotowaną zaprawę klejąca, naleŜy nakładać na poszczególne płyty
styropianowe metodą pasmowo punktową. Szerokość pasma zaprawy klejącej ułoŜonej
wzdłuŜ obwodu płyty powinna wynosić, co najmniej 3 cm. na pozostałej powierzchni
zaprawę naleŜy nakładać plackami o średnicy 8-12 cm trzy placki na płytę. Łączna
powierzchnia nałoŜonej zaprawy klejącej powinna obejmować, co najmniej 40% płyty.
Przy klejeniu płyt do podłoŜy równych i gładkich metodą płaszczyznową naleŜy klej
nakładać na płyty styropianowe i przeczesać pacę zębatą 10 x 10 mm. Po nałoŜeniu
zaprawy klejącej płyty naleŜy bezzwłocznie przyłoŜyć do ściany w odpowiednim miejscu
i docisnąć do uzyskania równej powierzchni z sąsiednimi płytami. Płyty naleŜy układać
mijankowo szczelnie dosuwając do poprzednio przyklejonych. Powierzchnie płyt
styropianowych naleŜy wyrównać przez przetarcie gruboziarnistym papierem ściernym
nałoŜonym na pacę tynkarską NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na pozostawienie
prostych krawędzi przy naroŜach ścian oraz otworów drzwiowych i okiennych.
Powierzchnię styropianu naleŜy dokładnie oczyścić z powstałego pyłu. Nie wcześniej niŜ
po 3 dniach od przyklejenia płyt , wykonać mocowanie mechaniczne poprzez
zastosowanie kołków rozporowych a szczeliny między płytami szersze niŜ 2 mm.
wypełnić odpowiednio dopasowanymi paskami styropianu. Zastosować 6 ÷ 12 kołków
na 1 m2 w zaleŜności od strefy ściany, wysokości budynku, nośności kołka, grubości płyt
izolacyjnych. Otwory w materiałach drąŜonych i betonie komórkowym naleŜy
wykonywać wiertarkami bez uŜycia udaru. Długość kołków naleŜy dobrać uwzględniając
grubość płyty styropianowej warstwy kleju, ewentualnie starego tynku i wymaganej
głębokości kotwienia w ścianie. Przy doborze kołków dla mocowania płyt
styropianowych do płyt osłonowych prefabrykowanych naleŜy zastosować
zasadę, Ŝe przynajmniej połowa kołków powinna mieć długość zapewniającą
kotwienie płyt na głębokość min 5 cm wewnętrznej warstwy płyty
prefabrykowanej tj. min 25 cm
Do mocowania styropianu naleŜy zastosować łączniki mechaniczne wbijane, długość
300,0 mm w ilości 6 sztuk na 1 m2 ściany. W strefie naroŜnej budynku - 1,5 m od
naroŜnika łączniki naleŜy zagęścić do 8 sztuk na 1 m2 ściany. Dodatkowo naleŜy
zwrócić uwagę, aby talerzyki kołków nie wystawały ponad warstwę izolacji.
Niedopuszczalne jest równieŜ, aby ich zbyt mocne wbijanie powodowało uszkodzenia
izolacji w miejscu styku z brzegiem talerzyka. Nie naleŜy równieŜ mocować łącznika w
odległości mniejszej niŜ 10,0 cm od naroŜnika budynku oraz krawędzi otworów i
elementów ściennych.
Uwaga Niedopuszczalne jest by styropian był klejony jedynie na placki bowiem
nie zapewnia to szczelności systemu co jest warunkiem prawidłowej izolacyjności
termicznej i uzyskania dla systemu statusu NRO. Częstą praktyką wykonawców
na budowie jest tłumaczenie, Ŝe ściany są nierówne i wychodzi więcej kleju niŜ
przewiduje normatyw dlatego wykonują klejenie tylko na placki. Celem
zapobieŜenia tej praktyce naleŜy zobowiązać oferentów prac budowlanych do
wizji lokalnej przed złoŜeniem oferty dla rozstrzygnięcia tego problemu
Wykonanie warstwy zbrojonej siatką z włókien szklanych
14
Do wykonania warstwy zbrojonej na zamocowanych płytach moŜna przystąpić nie
wcześniej niŜ po 3 dniach od ich przyklejenia. Przy naroŜach otworów drzwiowych i
okiennych na styropianie naleŜy nakleić pod kątem 45° kawałki tkanin ą zbrojącej o
wymiarach 35 x 20 cm. Zapobiega to powstawaniu rys i pęknięć na elewacji budynku.
NaroŜa przy zbiegu ścian budynku na parterze budynku, a takŜe przy otworach
drzwiowych naleŜy wzmocnić przez zastosowanie profili naroŜnych z siatką zbrojącą
osadzonych na Zaprawę klejąco - zbrojącą ,naleŜy nanosić na powierzchnię płyt
styropianowych ciągłą warstwą pasmami o szerokości tkaniny zbrojącej i przeczesać
kielnią zębatą 10 × 10 mm. W przygotowaną warstwę zaprawy przy uŜyciu pacy
wygładzającej wciskać natychmiast tkaninę zbrojącą równo zaszpachlować. Tkanina
powinna być równomiernie napięta, nie wykazywać pofałdowań i być całkowicie
zatopiona w masie kleju. Warstwa zbrojona pojedynczą tkaniną powinna mieć grubość
3-5 mm. Sąsiednie pasy tkaniny naleŜy układać na zakład co najmniej 10 cm. Do
wysokości 2.0 m od poziomu terenu zaleca się zastosować dwie warstwy tkaniny. W
miejscach połączeń ocieplenia z stolarką drzwiową, okienną, obróbkami blacharskimi,
dylatacjami naleŜy zastosować odpowiednie uszczelnienie.
Gruntowanie
W normalnych warunkach pogodowych po 2-3 dniach nanieść szczotką lub wałkiem
jedną warstwę podkładu tynkarskiego dobranego kolorem do rodzaju tynku
zewnętrznego
Wykonywanie zewnętrznej zaprawy tynkarskiej
Po wyschnięciu podkładu tynkarskiego tj. po ok. 24h moŜna przystąpić do nakładania
tynku. Przygotowany tynk naleŜy nakładać warstwą o grubości wynikającej z
projektowanego uziarnienia tj. 1,5 mm, przy pomocy pacy ze stali nierdzewnej.
Nadmiar tynku naleŜy dokładnie zebrać na grubość kruszywa fakturującego zwracając
szczególną uwagę na płynnym połączeniu tynku na poszczególnych obszarach
roboczych.
Projektowaną powierzchnię tynku o fakturze baranka naleŜy zacierać ruchem kolistym.
Do fakturowania naleŜy uŜywać pacy z tworzywa sztucznego. Przy elewacjach o
róŜnych kolorach lub powierzchniach niemoŜliwych do wykonania w sposób ciągły, tynk
naleŜy nakładać na wyodrębnionych powierzchniach ograniczonych poprzez naklejenie
taśmy samoprzylepnej.
15
Przekrój przez warstwy systemu ocieplenia:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Ocieplana ściana budynku – podłoŜe
Zaprawa klejąca do styropianu
Płyta styropianowa
Zaprawa zbrojąca
Siatka zbrojąca
Zaprawa zbrojąca
Podkład gruntujący
Dekoracyjny tynk
Szczegóły systemowe stanowią załącznik do niniejszego opracowania
6. Obróbki blacharskie
Obróbki blacharskie winny być wykonane po wykonaniu izolacji, a przed
układaniem warstwy tynku , w sposób zapewniający we wszystkich fazach prac
naleŜytą ochronę powierzchni ściany przed wodami opadowymi i spływającymi.
Szczególnie istotnym jest bezzwłoczne (po przyklejeniu warstwy izolacyjnej)
wykonywanie blacharki attyk, gzymsów i tym podobnych elementów poziomych do
których dochodzi ocieplenie. Roboty blacharskie winny być tak wykonane aby
ewentualne ruchy blachy spowodowane wiatrem i napręŜeniami termicznymi nie
przenosiły się na tynk i warstwę zbrojącą .Niedopuszczalne jest pozostawienie pod
obróbkami blacharskimi nie obrobionego klejem i siatką materiału izolacyjnego
.Jednym z rozwiązań jest zamocowanie do części konstrukcyjnej np. attyki,
poziomych pasów ze sklejki wodoodpornej o szerokości równej szerokości attyki po
ociepleniu. Tak zamocowana sklejka tworzy sztywną powierzchnię, do której
moŜna zamocować blachę attyki. Blacharka podokienna (parapety zewnętrzne)
winna być montowana ze spadkiem zapewniającym odpływ wody (nie mniej niŜ
2%). Blacharka winna być montowana w taki sposób , aby kapinos parapetu z
blachy był oddalony od docelowej powierzchni elewacji nie mniej niŜ 3 cm
(zalecane 4 cm). Przed zamontowaniem blacharki naleŜy w miejscu
zabezpieczanym wykonać warstwę zbrojoną i wyprowadzić siatkę na elewację do
późniejszego wykonania warstwy zbrojonej na elewacji. Połączenie bocznych
ościeŜy powstałych po ociepleniu winno być wykonane w sposób pozwalający na
swobodne ruchy parapetu wynikające z pracy termicznej blachy. Uzyskuje się to
poprzez stosowanie specjalnie profilowanych zakończeń parapetów mocowanych
w ościeŜu. Wszystkie elementy ocieplane "wychodzące" z płaszczyzny elewacji po
ociepleniu, winny być zabezpieczane warstwą zbrojoną i obróbkami blacharskimi.
Zasada ta dotyczy równieŜ wszystkich elementów ozdobnych na elewacjach takich
16
jak gzymsy, profile ozdobne itp. Do robót blacharskich zastosowano blachę stalową
powlekaną o grubości 0,8mm. Rolą obróbek blacharskich jest szybkie i sprawne
odprowadzenie wód opadowych poza elewację i niedopuszczenie do jakiejkolwiek
infiltracji wody pod ocieplenie lub ościeŜa i obwódki wokół nich. Zestawienie
obróbek stanowi załącznik do niniejszego opracowania
7. Roboty towarzyszące
7.1 Rynny i rury spustowe
W stanie istniejącym obiekt jest wyposaŜony w rynny stalowe ocynkowane w złym
stanie technicznym Projektuje się wymianę rynien i rur spustowych na nowe
wykonane z blachy stalowej powlekanej lub PCV w kolorze brązowym. Szerokość
rynien i przekrój rur spustowych identyczne jak obecnie. Jest to zasada
bezwzględna z uwagi na wykorzystanie istniejących odpływów. Obecnie rury
spustowe przechodzą przez parapet podrynnowy oraz przylegają do ścian a
niektóre są prowadzone w bruzdach. W związku z ociepleniem budynku rury
spustowe naleŜy odsunąć na odległość minimum grubości ocieplenia. Wymagać to
będzie przeróbki przykanalików co jest dość proste z uwagi na konieczność
odkopania ścian fundamentowych i przerobienie odejść od rynien zaopatrując je w
kosze i odsunięcie ich w ramach istniejącego parapetu w sposób umoŜliwiający
odsunięcie rur spustowych poza ocieplenie. Zakłada się równieŜ wymianę
istniejących obróbek blacharskich w tym wykonanie obróbki nad i podrynnowej
dostosowanych do nowej lokalizacji rynien. Obróbka podrynnowa obejmować
będzie cały parapet od góry i zakończona będzie kapinosem. Przewiduje się:
- ułoŜenie ponad parapetem konstrukcji drewnianej umoŜliwiającej mocowanie
rynny i obróbek blacharskich w nowym miejscu. Likwidację istniejących przejść
przez parapet i wykonanie nowych pod kosze rur spustowych oraz uszczelnienie
przejścia rury spustowej przez parapet kołnierzem elastycznym szczelnym.
Przewiduje się równieŜ ocieplenie parapetu od spodu warstwą 5 cm styropianu, z
obrobieniem zakończenia listwą z siatką i kapinosem oraz otynkowanie. Szczegół
rozwiązania stanowi załącznik do niniejszego opracowania
7.2 Roboty malarskie
Ściany zewnętrzne nie wymagają malowania ze względu na zastosowanie tynku
barwionego w masie. Elementy metalowe takie jak kraty naleŜy po uprzednim
oczyszczeniu i odrdzewieniu pomalować farbą o działaniu antykorozyjnym.
Przyjęto trzy powłokowe malowanie z nakładaniem następujących powłok:
1. podkład miniowy antykorozyjny
2. podkład pod emalię nawierzchniową
3. emalia nawierzchniowa o zwiększonej odporności na ścieranie np. silikonowa
7.3 . Remont tynków
17
W trakcie inwentaryzacji stwierdzono zamakanie ścian związane z brakiem izolacji
pionowej i poziomej ścian fundamentowych lub jej degradacją techniczną . Wobec
powyŜszego naleŜy ściany fundamentowe odkopać do ław i wykonać nowe
izolacje pionowe i poziome systemowe
Usunięcie przyczyn i skutków zawilgocenia ścian fundamentowych.
Przy konserwacji budynków wysokie nakłady finansowe kieruje się na usuwanie
uszkodzeń murów i tynków, spowodowanych działaniem wilgoci. Wykonuje się
głównie przeciwwodne izolacje pionowe i poziome. ZauwaŜono jednak, ze nie
zawsze są one skuteczne, bowiem jest wiele przyczyn powstawania uszkodzeń
ścian i tynków.
Do pozostałych przyczyn uszkodzeń moŜna zaliczyć niewłaściwą gospodarkę
wodną otoczenia i samego obiektu oraz wzrastający poziom zasolenia murów.
Prawidłowa gospodarka wodna polega na kontrolowanym odprowadzeniu wód
opadowych i infiltracyjnych z otoczenia obiektu; mamy tutaj na myśli odpływy z rur
spustowych, odbarczenie wody powierzchniowej przez reprofilacje terenu oraz
właściwy system kanalizacji burzowej i drenaŜ opaskowy.
Zagadnienie zasolenia murów jest istotniejsze o tyle, Ŝe związki chemiczne
zawarte w murach i tynkach, poprzez procesy fizyko-chemiczne bezpośrednio
powodują degradację substancji budowlanej. NaleŜy zwrócić uwagę, Ŝe
niebezpieczniejsze niŜ sama wilgoć są rozpuszczone w wodzie sole. Szkodliwe
działanie soli wynika z ich właściwości fizycznych (sole w stanie stałym) i
chemicznym (sole w roztworach). Szkodliwe sole budowlane z fizycznego punktu
widzenia są substancjami krystalicznymi, łatwo rozpuszczalnymi w wodzie.
Niektóre z nich nie potrzebują wody w postaci ciekłej, wystarczy wilgoć zawarta w
atmosferze (sole higroskopowe). Sole rozpuszczone przemieszczają się wraz z
wodą a sole higroskopijne tworzą lokalne zawilgocenia. W przypadku kiedy
stęŜenie soli przekroczy stan nasycenia nadmiar soli krystalizuje się tworząc na
powierzchni tynku wykwity. Krystalizujące sole tworzą w porach materiałów
budowlanych ciśnienie krystaliczne, inne sole – przyłączające cząsteczki wody –
wywierają na pory murów ciśnienie hydratacyjne.
Skutkiem obydwu ciśnień jest niszczenie struktury muru, chłonięcie wilgoci z
otoczenia oraz powstanie środowiska sprzyjającego powstawaniu grzybów i pleśni.
Pomieszczenie staje się nie zdatne do uŜytkowania. Z wieloma tymi przyczynami
mamy do czynienia w obiekcie będącym przedmiotem opracowania.
OCENA STANU I PRZYCZYN
Stwierdzono zamakanie murów fundamentowych oraz podciąganie wody poziomie
powyŜej tych murów.
Przyczyny tych zjawisk są następujące:
18
-
brak prawidłowego odwodnienia powierzchniowego
infiltracja wody w mur (brak izolacji pionowych i poziomych)
zły stan techniczny rynien i rur spustowych
nierozpoznana gospodarka wodna (moŜliwa infiltracja wód pod budynek z
kanalizacji opadowej ( zły stan techniczny przykanalików lub ich brak co
powoduje odprowadzenie wód opadowych na tren przy obiekcie któr jest Ŝle
wyprofilowany
PROGRAM NAPRAW
Celem napraw jest osiągnięcie takiego stanu technicznego, ścian który
zabezpieczy projektowane ocieplenie i tynki przed degradacją z powodu infiltracji
wilgoci.
Aby to osiągnąć projektuje się wykonanie następujących prac
• Izolacja pionowa.
• Izolacja pozioma.
• Hydrofobizacja strefy odbryzgowej.
• Wymiana rur odprowadzających wody opadowe z dachu.
• W razie wystąpienia wód gruntowych na poziomie fundamentów wykonanie
drenaŜu.
• Wykonanie nowej opaski betonowej dookoła budynku.
Głównym zadaniem napraw jest ujęcie wilgoci pod postaciami pary wodnej i wody
oraz jej wyprowadzenie poza budynek poprzez odwodnienie mechaniczne).
Pozwoli to na opanowanie szkodliwych zjawisk w murach i tynkach.
7.4 Izolacja pionowa
Na wszystkich ścianach zewnętrznych naleŜy połoŜyć izolację pionową. W tym celu
ściana musi być oczyszczona i tak przygotowana aby tworzyła nośne podłoŜe dla
materiału izolacyjnego. Wobec powyŜszego zakłada się odkopanie ścian piwnic do
fundamentów i ich oczyszczenie . W miarę moŜliwości trzeba unikać nakładania
dodatkowych warstw wyrównujących ścianę. Często mamy do czynienia z sytuacją
w której poprawnie wykonana izolacja nie spełnia oczekiwań poniewaŜ woda
dostaje się pod warstwę wyrównującą mur, a więc i pod izolację. Firma której
system izolacji zostanie zastosowany musi dysponować technologiami
umoŜliwiającymi nakładanie materiałów izolacyjnych na podłoŜa o praktycznie
dowolnym kształcie. Są to materiały bitumiczne pozbawione rozpuszczalników
nakładane przy pomocy pac stalowych lub przez natrysk Uzyskuje się dzięki temu
jednolitą pozbawioną jakichkolwiek połączeń warstwę izolacyjną połoŜoną
bezpośrednio na ścianie. Wcześniej często gruntujemy ścianę preparatem
gruntującym rozcieńczonym 1:10 z wodą. Na tak wykonaną izolację kleimy płyty
ze styropianu hydrofobizowanego IZODREN tworzące ochronę cieplną budynku i
ochronę mechaniczną izolacji oraz dzięki wytłoczonym rowkom drenaŜ pionowy.
Przygotowanie podłoŜa pod izolację
19
Obróbkę rozpoczyna się od przygotowania podłoŜa. NaleŜy zbić wystające resztki
zaprawy, nadlewki betonu, krawędzie odsadzki fundamentowej naleŜy oczyścić z
gruzu i ziemi. Wystające części fundamentów naleŜy potraktować ze szczególną
pieczołowitością. Mleczko cementowe, resztki zaprawy i inne obniŜające
przyczepność części naleŜy usunąć z całej powierzchni za pomocą odpowiednich
narzędzi np. ręcznej szlifierki. Następnie, o ile to konieczne naleŜy powierzchnię
betonową wyrównać zaprawą cementową, a następnie przetrzeć, ale nie
wygładzać. PodłoŜe musi być nie zmroŜone, nośne, równe i wolne od smoły, raków
i rozwartych rys, zadziorów oraz szkodliwych zanieczyszczeń. Krawędzie naleŜy
sfazować (zukosować) zaś naroŜa odpowiednio zaokrąglić. Do tworzenia wyobleń
najlepiej nadaje się kielnia z zaokrąglonym naroŜem. Promień zaokrąglenia
powinien wynosić maksymalnie 2 cm. Wyoblenia moŜna wykonać z zaprawy
cementowej lub zastosować prefabrykowane polistyrenowe wyoblenia, które
przykleja się do podłoŜa.
Mieszanie
JeŜeli mamy do czynienia z produktem dwuskładnikowym to do komponentu
płynnego dodaje się komponent proszkowy i miesza za pomocą wiertarki z
nałoŜonym mieszadłem, aŜ do powstania jednorodnej masy. Masa i proszek w
oryginalnym opakowaniu są dostosowane do siebie ilościowo. Przy ilościach
mniejszych naleŜy przestrzegać podanego na pojemniku stosunku mieszania.
Czas stosowania zmieszanego materiału wynosi 1 do 2 godzin.
Gruntowanie podłoŜa
Jako powłokę gruntującą nanosi się szczotką lub szerokim pędzlem środek
gruntujący , rozcieńczony wodą w stosunku podanym przez producenta .
PodłoŜa, które wymagają wzmocnienia (np. beton porowaty lub podłoŜa
łuszczące się), naleŜy zagruntować środkiem przeznaczonym do takich
powierzchni. Po wyschnięciu powłoki gruntującej następuje nanoszenie materiału
za pomocą gładkiej kielni.
Szpachlowanie drapane
śeby zapobiec tworzeniu się pęcherzy na powierzchniach o duŜych porach,
nierównych, jak i na bloczkach profilowanych powierzchniowo, potrzebne jest
szpachlowanie wypełniające (szpachlowanie drapane). Szpachla wypełniająca
musi wyschnąć, zanim będzie moŜna rozpocząć następny etap pracy.
W przypadku nieotynkowanego muru z bloków wielkowymiarowych naleŜy
zamknąć spoiny pionowe o rozwartości poniŜej 5 mm poprzez szpachlowanie
wypełniające
Przy rozwartości powyŜej 5 mm naleŜy je zamknąć poprzez szpachlowanie
wypełniające, masą kompensującą skurcz, nieprzepuszczającą wody,
(wyrównawczą masą szpachlową) . Stosowanie masy uszczelniającej na tego
rodzaju podłoŜach, na murze z bloków betonowych i bloków z lekkiego betonu
20
jamistego oraz porowatych blokach betonowych poleca się przy oddziaływaniu
wilgoci gruntowej i wody nie będącej pod ciśnieniem. Przy wodzie pod ciśnieniem,
na blokach betonowych i z lekkiego betonu jamistego naleŜy najpierw stworzyć
zwartą powierzchnię, np. przez nałoŜenie tynku z III grupy zapraw. Nakładanie
uszczelnienia z materiału następuje zgodnie z normą DIN 18195-3, i z ogólnymi
wytycznymi wykonywania powłok grubowarstwowych w co najmniej 2 procesach
roboczych. Drugi proces roboczy powinien być przeprowadzony najszybciej jak to
jest moŜliwe, tak by nie
uszkodzić warstwy połoŜonej w pierwszym procesie roboczym. W przypadku
obciąŜenia spiętrzoną (napierającą) wodą przesączającą się i wodą gruntową
przed drugim procesem roboczym naleŜy zatopić wkładkę wzmacniającą z siatki
z polipropylenu. Masa osiąga swoje ostateczne właściwości po pełnym związaniu
i wyschnięciu. Dopiero później moŜna przystąpić do przyklejania płyt
ochronnych i izolacyjnych oraz do zasypywania wykopu budowlanego z
ewentualnym wykonaniem drenaŜu. NaleŜy uwaŜać, aby pod warstwę izolacyjną
nie podeszła woda deszczowa. Nie powinna ona równieŜ pozostać na zimę bez
warstwy ochronnej. Nie wolno sypać bezpośrednio na stwardniałą izolację gliny,
gruzu ani Ŝwiru gruboziarnistego. W przypadku silnego nasłonecznienia naleŜy
roboty izolacyjne, zgodnie z ogólnymi zasadami sztuki tynkarskiej, wykonywać
wczesnym ranem lub późnym wieczorem albo stosować zacienienia.
Uszczelnienie ścian
W przypadku uszczelnienia przeciwko wilgoci gruntowej (DIN 18195-4,wydanie
2000-08) Produkt uszczelniający nakładany jest po wyschnięciu warstwy
gruntującej w dwóch procesach roboczych
7.6 Izolacja pozioma
Izolację poziomą murów naleŜy wykonać metodą iniekcji niskociśnieniowej
materiałem uszczelniającym na poziomie posadzek Wolne przestrzenie w murze
wypełnić wcześniej masą zalewową metodą „mokre w mokre”..
Etapy, prac przy wykonywaniu przeciwwilgociowej izolacji poziomej metodą
iniekcji krystalicznej:
-
-
Wiercenie otworów iniekcyjnych w murze wykonuje się w jednej linii na wybranym
poziomie, równolegle do poziomu posadzki w przyziemiu. Otwory o średnicy
dostosowanej do metody iniekcji wykonuje się przy uŜyciu młotów udarowo
obrotowych w odstępach co 13 cm, w zaleŜności od stanu zasolenia murów.
JeŜeli zasolenie murów jest większe niŜ 0,5% masowych lub gdy nie wykonuje
się pomiarów zasolenia, naleŜy wykonywać otwory iniekcyjne co 10 cm. W
przypadku minimalnego zasolenia, znacznie poniŜej 0,3%, otwory iniekcyjne
moŜna wiercić co 15 cm. Otwory iniekcyjne wierci się na głębokości grubości
muru minus 5 cm oraz pod kątem 15°-30° do poziomu.
Przygotowane otwory iniekcyjne nawilŜa się przed wprowadzeniem środka
iniekcyjnego wodą przez skierowanie do otworu strumienia wody około 0,5 l,
21
-
-
który poza nawilŜaniem wypłukuje z otworów zwiercinę stanowiącą przeszkodę w
penetracji środka iniekcyjnego. Wodę do otworów moŜna skierować z urządzenia
iniekcyjnego pod ciśnieniem grawitacyjnym.
W przygotowane otwory iniekcyjne wprowadza się grawitacyjnie, lub ciśnieniowo
po około 30 minutach od nawilŜenia, świeŜo przygotowany środek iniekcyjny,
Mieszanina ta w czasie iniekcji powinna mieć konsystencji łatwo
samopoziomującą się w naczyniu i łatwo wylewającą się z naczynia przez otwór
o średnicy 2 cm. Ilość wprowadzonego grawitacyjnie środka iniekcyjnego równa
się objętościowo pojemności otworu iniekcyjnego.
Mieszaninę iniekcyjną przygotowuje się bezpośrednio przed jej uŜyciem i naleŜy
ją zastosować do 30 minut od czasu dodania wody do składników mieszanki.
Badania wstępne
Przed przystąpieniem do prac naleŜy wykonać badania wstępne mające na celu
wybranie optymalnej metody.
Ogólne uwagi wspólne dla wszystkich metod
a. W murach wykonanych z materiałów chłonnych (np. piaskowiec, cegła) otwory
dla wprowadzenia preparatu naleŜy wykonywać w kamieniu lub cegle.
b. W murach wykonanych z kamieni niechłonnych (np. granit) otwory naleŜy
wykonywać w spoinach.
c. W murach grubych (60cm i większych) zaleca się wykonywać otwory z obu
stron muru, przy czym długość otworu powinna być taka by w rzucie
poziomym była nie mniejsza niŜ 2/3 grubości ściany. W celu uniknięcia
ewentualnego trafienia otworu w otwór z przeciwległej strony ściany naleŜy
wykonać pełny cykl pracy: wiercenie, aplikację środka do izolacji ścian po
wypełnieniu otworów szlamową zaprawą izolacyjną z jednej strony, a dopiero
po zakończeniu tych operacji wykonać ten cykl z drugiej strony. Ilości zuŜycia
materiałów naleŜy wyznaczyć przez uŜycie współczynnika 1,3 w stosunku do
danej metody dla robót wykonywanych z jednej strony.
d. Mur nie moŜe być popękany, musi być nośny, stabilny, nieprzemarznięty. W
pasie nawierceń naleŜy usunąć stare "głuche" przy ostukiwaniu tynki. Usunąć
zmurszałe fugi na głębokość ok.15 mm. Wyspoinować mur zaprawą z
dodatkiem Emulsji Sczepnej oraz pokryć mur w obrębie iniekcji, obustronnie,
powłoką ze Szlamowej Zaprawy Izolacyjnej (dla właściwego efektu wcześniej
przemalować Emulsją Sczepną)
e. Temperatura aplikacji w zakresie od +5 do +30ºC.
f. Sprzęt i narzędzia czyścić wodą.
g. Chronić powierzchnie ścian, posadzek przed zabrudzeniem
Metoda ciśnieniowa jednorzędowa
Przeznaczenie
22
Zaleca się ją stosować w ścianach w znacznym stopniu nasyconych wodą oraz
tam gdzie wynika to z zaleceń konstruktora bądź konserwatora (niewielkie
średnice otworów w mniejszym stopniu osłabiają ściany). Średnice i usytuowanie
otworów moŜna dostosować do spoin tak by nie “kaleczyć” lica muru.
Sposób wykonania
Średnica otworów wynosi ok. 18mm. Wiercić naleŜy w jednym rzędzie poziomo
lub pod kątem do 30º w rozstawie osiowym co 12,5cm na głębokość o 5 cm
mniejszą niŜ grubość muru. Z otworów naleŜy usunąć pył spręŜonym powietrzem.
JeŜeli podczas wiercenia stwierdzimy, Ŝe wewnątrz muru znajdują się
nieciągłości, spękania lub puste przestrzenie, przez które mogłoby dochodzić do
niekontrolowanych wycieku podawanego preparatu, to naleŜy zakwestionowane
otwory wypełnić szlamową zaprawą izolacyjną, a po 24 godzinach ponownie
wykonać nawiercenie. W
oczyszczonych otworach osadzić końcówki iniekcyjne wielokrotnego uŜytku
(pakery). Za pomocą pompy ciśnieniowej do otworów naleŜy wtłaczać preparat
ŚRODEK DO IZOLACJI ŚCIAN pod ciśnieniem 0,1 do 0,3MPa, tak, aby uzyskać
zalecane zuŜycie preparatu. Czas tłoczenia jest zaleŜny od stopnia chłonności
muru i zwykle wynosi od 15 do 20 minut przy uŜyciu pompy. Po zakończeniu
tłoczenia wykręcamy pakery, przekładamy je do kolejnych otworów i powtarzamy
iniekcję. Po 24 godzinach otwory wypełnić za pomocą lancy średnicy 18mm pod
ciśnieniem 0,1MPa, płynną szlamową zaprawą izolacyjną oraz zabezpieczyć
powierzchnię ściany
7.5. Hydrofobizacja.
WaŜną rzeczą jest wykonanie zabezpieczenia hydrofobizacyjnego strefy
odbryzgowej murów na wysokość ok. 0,5 m. Wykonujemy to pokrywając uprzednio
oczyszczone z zamokniętego tynku ściany
preparatem hydrofobizującym w
dwóch procesach roboczych. Drugą warstwę nakładamy na świeŜą warstwę
poprzednią. Zapobiega to nasiąkaniu muru wodą podczas opadów deszczu. Na tak
przygotowaną ścianę klejony będzie cokół z płyt granitowych.
7.6 Uporządkowanie gospodarki wodnej
Z inwentaryzacji budynku wynika, Ŝe w stanie istniejącym woda z części rur
spustowych jest odprowadzana bezpośrednio na teren przy budynku a z
pozostałych do wpustów w słabym stanie technicznym. NaleŜy rozpoznać i
ewentualnie zmodernizować odpływy z kanalizacji burzowej oraz rynien w taki
sposób, Ŝeby mieć pewność, Ŝe woda opadowa nie infiltruje pod budynek. Spadki
terenu wokół budynku wyprofilować poprzez załoŜenie właściwej opaski z
odprowadzeniem powierzchniowym wody. Naprawa odpływów nie jest
przedmiotem niniejszego opracowania. Projektant w ramach remontu przewidział
jedynie wymianę starych rynien i rur spustowych. Po wykonaniu izolacji
zewnętrznej odkopanych ścian fundamentowych przewiduje się odprowadzenie
23
wód powierzchniowych poprzez odtworzenie opaski dookoła budynku z spaskiem
od ścian.
7.7 DrenaŜ
W przypadku stwierdzenia występowania wód gruntowych na poziome
fundamentów naleŜy wykonać drenaŜ opaskowy. DrenaŜ ten nie jest przedmiotem
niniejszego opracowania.
8. Materiały
Zaprawa do wypełniania pustek w murze i zasklepiania otworów po wykonaniu
przepony poziomej metodą iniekcji.
Zaprawa do wypełniania pustek w murze i zasklepiania otworów po wykonaniu
przepony poziomej metodą iniekcji powinna być fabrycznie przygotowaną,
upłynnioną cementową zaprawą, cechującą się zdolnością wypełniania pustek i rys
oraz dobrą przyczepnością do muru.
Szczególne właściwości produktu:
-
niewielki skurcz podczas wiązania
odporność na siarczany
kompatybilność z materiałami murów
bardzo dobre upłynnienie i zdolność do wypełniania pustek
DANE TECHNICZNE
Baza:
Kolor:
Konsystencja:
Gęstość nasypowa suchej
zaprawy:
Czas obróbki:
Wytrzymałość na ściskanie po 7
dniach (wg din 18555):
Wytrzymałość na ściskanie po 28
dniach (wg din 18555):
Wytrzymałość na rozciąganie przy
zginaniu (wg din 18555):
Temperatura aplikacji (powietrza i
podłoŜa):
Sposób aplikacji:
cement
trasowy,
modyfikatory
szary
płynna
ok. 1kg/dm3
dodatki,
ok. 60 minut
ok.10 n/mm2
ok.20 n/mm2
ok.4,8 n/mm2
od +50c do +300c
za pomocą
wlewania
iniekcji
lub
24
Proporcje mieszania:
od 6 do 9,2 litra czystej wody
na worek 20 kg (30-45%
czystej wody)
OPAKOWANIA
Produkt powinien być pakowany t w worki po 20 – 25 kg
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Produkt
w oryginalnie zamkniętych
opakowania powinien mieć moŜliwość
składowania
przez
przynajmniej
12
miesięcy w suchym miejscu.
W myśl przepisów ADR produkt powinien
być bezpiecznym ładunkiem
UWAGI
Podczas wykonywania prac naleŜy przestrzegać przepisów BHP dotyczących
ochrony zdrowia wynikających z odpowiednich rozporządzeń oraz zapisów z kart
charakterystyki substancji niebezpiecznych i oznaczeń na opakowaniach.
Płynny koncentrat detergentu do oczyszczania zabrudzeń z oleju i tłuszczu,
nie zawierający rozpuszczalnika, nieszkodliwy dla skóry.
OPIS PRODUKTU
Produkt powinien być nie zawierającym rozpuszczalnika, nie szkodzącym skórze
koncentratem detergentu do usuwania oleju i tłuszczu.
Szczególne właściwości produktu:
bardzo skuteczny koncentrat rozcieńczany wodą
DANE TECHNICZNE
Baza:
Barwa:
Konsystencja:
Gęstość:
fosfat, środki powierzchniowo
czynne
jasnoŜółta
płynna
1,0 kg/dm3
ZASTOSOWANIE
25
Nadaje się do usuwania zabrudzeń z oleju i tłuszczu z betonu, jastrychu,
muru, metalu, płyt .
OPAKOWANIA
w 5-kg pojemnikach.
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
W przedziale temperatur od +5 do +35 °C mo Ŝe być przechowywany, przez co
najmniej 12 miesięcy.
W myśl przepisów ADR powinien być w transporcie ładunkiem bezpiecznym.
UWAGI
NaleŜy przestrzegać przepisów BHP wynikających z instrukcji bezpieczeństwa i
oznaczeń na opakowaniach. Przy obróbce i składowaniu naleŜy przestrzegać
podanych na pojemnikach wskazówek dotyczących bezpieczeństwa pracy.
Hydraulicznie wiąŜąca obrzutka pod tynki
Hydraulicznie wiąŜąca obrzutka pod tynki, poprawiająca przyczepność powinna
być specjalną, hydraulicznie wiąŜącą zaprawą stosowaną, jako obrzutka poprawiająca przyczepność pod tynki
Szczególne właściwości produktu:
-
na bazie spoiw hydraulicznych,
zarabiana tylko wodą.
DANE TECHNICZNE
Baza:
Kolor:
Gęstość nasypowa suchej
zaprawy:
Gęstość gotowej zaprawy:
Proporcje mieszania:
Temperatura
aplikacji
(powietrza i podłoŜa):
Nakładanie:
Grubość nakładanej warstwy:
Czas obróbki:
cement, kruszywo, dodatki
szary
ok. 1,6 kg/dm3
ok. 1,7 kg/dm3
4 litry czystej wody na worek 25 kg (16%
czystej wody)
od +5°C do +25°C
kielnia, paca
do 5 mm
ok. 90 minut
w temperaturze +20ºC
ZASTOSOWANIE
26
-
-
-
w systemie tynków renowacyjnych, pod tynk podkładowy lub tynki
renowacyjne: stosuje się obrzutkę półkryjącą pokrywająca maksymalnie 50%
powierzchni,
pod tynk zaporowy stosuje się obrzutkę pokrywającą min. 70% powierzchni,
obrzutkę całopowierzchniowa stosuje się na hydro-izolacjach z mikrozapraw
uszczelniających - jako obrzutka (pierwsza warstwa) przy wykonywaniu
tradycyjnych tynków cementowych lub cementowo-wapiennych,
szczególnie zalecana do poprawiania przyczepności do podłoŜy betonowych.
OPAKOWANIA
Obrzutka pakowana jest w worki po 25 kg.
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Obrzutkę moŜna składować w oryginalnie
zamkniętych opakowaniach, w suchym i
chłodnym miejscu, przez co najmniej 9 miesięcy.
W myśl przepisów ADR obrzutka powinna być w transporcie ładunkiem bezpiecznym.
UWAGI
Nie mieszać z innymi materiałami budowlanymi. Nie dopuszczać do kontaktu z
materiałami gipsowymi lub zawierającymi gips.
NaleŜy przestrzegać przepisów BHP oraz instrukcji bezpieczeństwa na
opakowaniach.
Przy obróbce i składowaniu naleŜy przestrzegać podanych na pojemnikach
wskazówek dotyczących bezpieczeństwa pracy.
Hydraulicznie wiąŜący podkładowy tynk renowacyjny
OPIS PRODUKTU
Produkt powinien być porowatym i dyfuzyjnym mineralnym tynkiem podkładowym
stosowanym w systemie tynków renowacyjnych, zarówno do wyrównywania
podłoŜa jak i wykonywania warstwy magazynującej sole. MoŜe być nakładany
ręcznie lub mechanicznie.
Szczególne właściwości produktu:
-
duŜa zdolność do magazynowania skrystalizowanych szkodliwych soli,
dyfuzyjność,
bardzo duŜa porowatość,
łatwość w obróbce,
27
-
niewielkie zuŜycie,
odporność na mróz i warunki atmosferyczne,
moŜliwość nakładania mechanicznego,
optymalnie dobrane parametry wytrzymałościowe (proporcje wytrzymałości na
ściskanie do wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu).
DANE TECHNICZNE
Baza:
Kolor:
Konsystencja:
Proporcje mieszania:
Zawartość porów powietrza
w świeŜej zaprawie:
Porowatość
stwardniałej
zaprawy:
Gęstość
gotowej
zaprawy:
Temperatura
aplikacji
(powietrza i podłoŜa):
Nakładanie:
Czas obróbki:
Dalsza obróbka:
Wytrzymałość na ściskanie po
28 dniach:
Wytrzymałość na rozciąganie
przy zginaniu po 7 dniach:
Współczynnik
oporu
dyfuzyjnego dla pary wodnej:
Absorpcja
wody
spowodowana podciąganiem
kapilarnym w ciągu 24 godzin:
Głębokość wnikania wody:
cement,
kruszywo,
dodatki
i
modyfikatory
szary
plastyczna, pozwalająca na nakładanie
kielnią
4-5 litrów czystej wody na worek 25 kg (1620% czystej wody)
ok. 30%
> 45%
ok. 1,3 kg/dm3
od +5ºC do +30ºC
kielnia, agregat tynkarski, łata aluminiowa,
listwa zębata
ok. 120 minut w temperaturze +20ºC
po 3 dniach, w temperaturze +20ºC i 60%
wilgotności względnej powietrza
4 N/mm2
2 N/mm2
< 18 µH2O
W > 1 kg/m2 24
> 5 mm
ZASTOSOWANIE
Produkt stosowany jest w systemie tynków renowacyjnych, jako:
- podkładowy tynk magazynujący sole,
28
-
tynk wyrównujący podłoŜe pod tynki
zawilgoconych murach.
renowacyjne
na
zasolonych i
OPAKOWANIA
Tynk pakowany jest zwykle w worki po 25 kg.
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Tynk powinno być moŜna składować w oryginalnie zamkniętych opakowaniach, w
suchym i chłodnym miejscu, przez co najmniej 9 miesięcy.
W myśl przepisów ADR tynk powinien być
w transporcie ładunkiem
bezpiecznym.
UWAGI
Przy stosowaniu tynku obowiązują zasady sztuki budowlanej. W przypadku
nakładania tynku w pomieszczeniach o wysokiej względnej wilgotności powietrza
naleŜy w fazie twardnienia umoŜliwić wykształcenie się hydrofobowych
właściwości tynku przez obniŜenie względnej wilgotności powietrza np. przez
ogrzewanie. Maksymalna wilgotność powietrza nie moŜe przekraczać 60%, a
temperatura powietrza i podłoŜa nie moŜe być niŜsza od +5°C. Nie miesza ć z
innymi materiałami budowlanymi. Nie dopuszczać do kontaktu z materiałami
gipsowymi lub zawierającymi gips. Zaprawa zawiera cement. W połączeniu z
wodą działa alkalicznie. Unikać styczności ze skórą i oczami. W przypadku
dostania się preparatu do oczu naleŜy przemyć obficie wodą i skonsultować się z
lekarzem. W przypadku zetknięcia się preparatu ze skórą miejsce kontaktu
przemyć duŜą ilością wody.
NaleŜy przestrzegać przepisów BHP oraz instrukcji bezpieczeństwa na
opakowaniach..
Przy obróbce i składowaniu naleŜy przestrzegać podanych na pojemnikach
wskazówek dotyczących bezpieczeństwa pracy.
Hydraulicznie wiąŜący tynk renowacyjny.
OPIS PRODUKTU
Produkt powinien być
porowatym i dyfuzyjnym mineralnym tynkiem
renowacyjnym stosowanym w systemie renowacji zawilgoconych i zasolonych
murów. Powinien to być produkt hydraulicznie wiąŜący, zarabiany tylko czysta
wodą, dyfuzyjny tynk mający zdolność do gromadzenia skrystalizowanych soli.
Szczególne wymagane właściwości produktu:
-
duŜa zdolność do magazynowania skrystalizowanych szkodliwych soli,
dyfuzyjność,
29
-
bardzo duŜa porowatość,
łatwość w obróbce,
niewielkie zuŜycie,
moŜliwość nakładania mechanicznego,
optymalnie dobrane parametry wytrzymałościowe (proporcje wytrzymałości na
ściskanie do wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu).
DANE TECHNICZNE
Baza:
Kolor:
Konsystencja:
Gęstość nasypowa suchej
zaprawy:
Proporcje mieszania:
cement, wapno hydrauliczne, kruszywo,
specjalne dodatki i modyfikatory
szary
plastyczna, pozwalająca na nakładanie
kielnią
ok. 1,15 kg/dm3
5-6 litrów czystej wody na worek 25 kg (2024% czystej wody)
> 25%
Zawartość
porów
powietrza
w
świeŜej
zaprawie:
Porowatość
stwardniałej > 40%
zaprawy:
Temperatura
aplikacji
od +5ºC do +30ºC
(powietrza i podłoŜa):
Nakładanie:
kielnia, agregat tynkarski
Grubość
nakładanej
do 3 cm w jednym przejściu do 4 cm w
warstwy:
dwóch przejściach
Czas obróbki:
ok. 45 minut w temperaturze +20ºC
Współczynnik
oporu
≤ 12
dyfuzyjnego
dla
pary
wodnej µ:
Absorpcja wody spowodowana ≥ 0,3 kg/m2
podciąganiem kapilarnym w
ciągu 24 godzin w24:
Wytrzymałość
na
ok. 3 N/mm2
ściskanie:
Stosunek wytrzymałości na < 3 N/mm2
ściskanie do wytrzymałość na
rozciąganie przy zginaniu:
Z ASTOSOWANIE
Tynk renowacyjny powinien być fabrycznie przygotowaną zaprawą słuŜącą do
wykonywania tynków renowacyjnych o duŜej porowatości i przepuszczalności
30
pary wodnej. Tynki renowacyjne stosowane są przede wszystkim na
wewnętrznej stronie zawilgoconych i zasolonych ścian piwnic oraz na
zewnątrz, w strefe cokołowej murów. Tynk renowacyjny nie powinien być
tynkiem szczelnym (zaporowym), jego parametry powinny pozwalać na
wysychanie muru (usuwanie wilgoci z muru do otoczenia), natomiast
krystalizacja szkodliwych soli następuje w porach tynku. Wyschnięcie
przegrody jest moŜliwe przy zastosowaniu systemu całkowicie odcinającego
dostęp wilgoci, np. poprzez wykonanie przepony poziomej z preparatów
uszczelniających oraz pionowej, np. z mas bitumicznych lub szlamów
uszczelniających,
OPAKOWANIA
Tynk zwykle pakowany jest w worki po 25 kg.
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Tynk powinno być moŜna składować w oryginalnie zamkniętych opakowaniach, w suchym i chłodnym miejscu przez przynajmniej 9 miesięcy. W myśl przepisów ADR
tynk powinien być w transporcie ładunkiem bezpiecznym.
UWAGI Przy stosowaniu tynku obowiązują zasady sztuki budowlanej. W
przypadku nakładania tynku w pomieszczeniach o wysokiej względnej wilgotności
powietrza naleŜy w fazie twardnienia umoŜliwić wykształcenie się hydrofobowych
właściwości tynku przez obniŜenie względnej wilgotności powietrza np. przez
ogrzewanie. Maksymalna wilgotność powietrza nie moŜe przekraczać 60%, a
temperatura powietrza i podłoŜa nie moŜe być niŜsza od +5°C. W szczególno ści, na
powierzchni tynków układanych na hydroizolacji, ze względu na lokalne warunki, nie
moŜna wykluczyć powstawania włoskowatych rys. Nie mieszać z innymi
materiałami budowlanymi. Nie dopuszczać do kontaktu z materiałami gipsowymi
lub zawierającymi gips. Zaprawa zawiera cement. W połączeniu z wodą działa
alkalicznie. Unikać styczności ze skórą i oczami. W przypadku dostania się
preparatu do oczu naleŜy przemyć obficie wodą i skonsultować się z lekarzem. W
przypadku zetknięcia się preparatu ze skórą miejsce kontaktu przemyć duŜą ilością
wody.
NaleŜy przestrzegać przepisów BHP oraz instrukcji bezpieczeństwa na
opakowaniach.
Przy obróbce i składowaniu naleŜy przestrzegać podanych na pojemnikach
wskazówek dotyczących bezpieczeństwa pracy.
Mineralny tynk wygładzający stosowany w systemie tynków renowacyjnych.
OPIS PRODUKTU
Produkt powinien być
dyfuzyjnym, drobnoziarnistym tynkiem mineralnym
(maksymalne uziarnienie kruszywa 0,6 mm) do zastosowań zewnętrznych i
wewnętrznych. Powinien cechować się niezwilŜalnością przez wodę. MoŜe być
nakładany ręcznie i mechanicznie.
31
Szczególne właściwości produktu:
-
niezwilŜalność przez wodę
dyfuzyjność
łatwość w obróbce
odporność na mróz i warunki atmosferyczne
DANE TECHNICZNE
Baza:
Kolor:
Konsystencja:
Gęstość nasypowa suchej
zaprawy:
Gęstość gotowej zaprawy:
Proporcje mieszania:
Temperatura aplikacji (powietrza i
podłoŜa):
Nakładanie:
Grubość nakładanej warstwy:
Porównawczy opór dyfuzyjny
SD:
Czas obróbki:
Wytrzymałość na ściskanie:
wapno hydrauliczne, kruszywo, dodatki
biały
plastyczna
ok. 1,4 kg/dm3
ok. 1,7 kg/dm3
6,25 litra czystej wody na worek 25 kg
(25% wagowo czystej wody)
od +5ºC do +30ºC
za pomocą kielni ze stali szlachetnej,
szpachelka, paca pokryta filcem lub gąbką
(pianką)
od 3 do 5 mm
< 0,2 m
ok. 120 minut w temperaturze +20ºC i
60% wilgotności względnej powietrza
1 N/mm2
ZASTOSOWANIE
Produkt powinien być stosowany , jako drobnoziarnisty tynk, szczególnie do
wyrównywania i wygładzania w systemie renowacji zawilgoconych i zasolonych
murów. Nakładany jest na tynk renowacyjny. Tynk wygładzający powinien być
łatwy w obróbce, a po wyschnięciu powinien być paroprzepuszaczalny oraz
odporny na mróz i warunki atmosferyczne. Po zakończeniu zabiegów
pielęgnacyjnych oraz jego całkowitym wyschnięciu moŜe być pokrywany
dyfuzyjną powłoką malarską
OPAKOWANIA
Tynk pakowany jest zwykle w worki po 25 kg.
32
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Tynk powinno być moŜna składować w oryginalnie zamkniętych opakowaniach w
suchym i chłodnym miejscu, przez co najmniej 6 miesięcy.
W myśl przepisów ADR powinien być w transporcie ładunkiem bezpiecznym.
UWAGI
NaleŜy przestrzegać przepisów BHP oraz instrukcji bezpieczeństwa na
opakowaniach.
Elastyczna, modyfikowana polimerami, grubowarstwowa masa uszczelniająca.
OPIS PRODUKTU
Produkt powinien być elastyczną, dwuskładnikową masą uszczelniającą (KMB),
przeznaczoną do trwałego i niezawodnego uszczelniania budowli. Materiał nie
powinien zawierać rozpuszczalników, przez co nie wpływać negatywnie na
środowisko. Masa powinna cechować się zdolnością mostkowania rys, dobrą
przyczepnością do podłoŜa, odpornością na starzenie się i normalnie
występujące w gruncie agresywne substancje, aŜ do stopnia „mocno agresywne”
według normy DIN 4030.
Szczególne wymagane właściwości produktu:
-
przyjazny dla środowiska, nie zawiera rozpuszczalników
elastyczny, mostkujący rysy
wysokiej zawartości części stałych
do zastosowań na wszystkich podłoŜach mineralnych
do zastosowań na podłoŜach suchych i lekko wilgotnych
do zastosowań na powierzchniach pionowych i poziomych
moŜe być stosowany na nieotynkowanym murze
krótki czas całkowitego wysychania
wiązanie w wyniku reakcji chemicznej - po krótkim czasie jest odporny na
deszcz
DANE TECHNICZNE
Rodzaj materiału:
Baza:
Rozpuszczalniki:
Konsystencja
gotowej
nakładania masy:
Kolor:
Gęstość
gotowej
nakładania masy:
dwuskładnikowa,
polimerowo-bitumiczna
masa uszczelniająca (KMB)
tworzywa sztuczne, bitum, wypełniacze
brak
do pastowata
do
czarny
ok. 1 kg/dm3
33
Odporność
mechaniczna
(powierzchniowa):
Sucha pozostałość:
0.6 MN/m2
85%
Z ASTOS OWA NIE
Do uszczelnień zewnętrznych budynków, budowli i ich części stykających się z
gruntem:
- ścian fundamentowych,
- płyt fundamentowych,
- ścian piwnic,
- stropów garaŜy podziemnych, w tym tzw. dachów odwróconych i dachów
zielonych.
Do uszczelnień międzywarstwowych (pod jastrychem):
- w pomieszczeniach mokrych i wilgotnych,
- na balkonach,
- na tarasach.
Masa uszczelniająca powinna mieć moŜliwość stosowania na wszystkich
podłoŜach mineralnych, takich jak: mury z cegieł, cegieł silikatowych, pustaków
betonowych, betonu komórkowego oraz betonu jak równieŜ na tynku
cementowym (ewentualnie cementowo-wapiennym) oraz jastrychu cementowym,
zarówno przy obciąŜeniu wilgocią jak i wodą pod ciśnieniem (wymagane jest
poprawne rozwiązanie konstrukcji, umoŜliwiające przeniesienie przez podłoŜe
parcia wody). Masa powinna mieć moŜliwość stosowania do punktowego lub
całopowierzchniowego przyklejania płyt ochronno-termoizolacyjnych ze styropianu
(polistyrenu ekspandowanego - EPS), styroduru (polistyrenu ekstrudowanego XPS), wełny mineralnej jak równieŜ płyt stanowiących drenaŜ (w przypadku
obciąŜenia wodą płyty stanowiące drenaŜ kleić całopowierzchniowo).
ObciąŜenie wilgocią/wodą
Przed wykonaniem robót hydro izolacyjnych naleŜy określić czy występuje
obciąŜenie wilgocią (wilgoć gruntowa, niezalegająca woda opadowa) czy wodą
wywierającą parcie hydrostatyczne (zalegająca woda opadowa, poziom wody
gruntowej powyŜej poziomu posadowienia). Sposób wykonania hydroizolacji
zaleŜy od warunków gruntowo-wodnych.
a. ObciąŜenie wilgocią lub niezalegającą wodą opadową
Podstawowym wymogiem jest występowanie
gruntów przepuszczalnych (np. piasek, Ŝwir)
odprowadzenie wody opadowej, Ŝe nie wywiera
hydroizolację (norma DIN 18195-4 . W
poniŜej poziomu posadowienia
pozwalających na tak szybkie
ona parcia hydrostatycznego na
przypadku, gdy zbyt mała
34
przepuszczalność gruntu moŜe powodować spiętrzenie wody opadowej, dla izolacji przeciwwilgociowej konieczne jest wykonanie drenaŜu zgodnie z normą DIN
4095
Dla takiego przypadku obciąŜenia wilgocią, powłoka wodochronna wykonywana jest
przez dwukrotne nałoŜenie (na zagruntowanie podłoŜe)masy uszczelniającej
Łączna grubość warstwy po wyschnięciu powinna wynosić minimum 3 mm.
b) ObciąŜenie wodą niewywierającą ciśnienia
Do tego przypadku zaliczyć moŜna obciąŜenie powierzchni np. balkonów i
tarasów, jak równieŜ powierzchnie posadzek i ścian pomieszczeń mokrych oraz
naraŜonych na obciąŜenie wodą rozbryzgową (norma DIN 18195-5 Woda
opadowa, rozbryzgowa lub słuŜąca np. do zmywania powierzchni nie wywiera
parcia hydrostatycznego.
Dla takiego przypadku obciąŜenia wilgocią, powłoka wodochronna wykonywana
jest przez dwukrotne nałoŜenie (na zagruntowanie podłoŜe)masy uszczelniającej.
Łączna grubość warstwy po wyschnięciu powinna wynosić minimum 3 mm. W
naroŜnikach naleŜy stosować wkładkę zbrojącą np. siatkę z włókna nr 2
OPAKOWANIA
Opakowania powinny zawierać po 25 - 30 kg produktu (zawierają gęstopłynną
masę bitumiczną oraz proszkowy przyspieszacz reakcji wiązania).
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Produkt powinien mieć moŜliwość składowania w oryginalnie zamkniętych
opakowaniach, w suchym miejscu, przez co najmniej 9 miesięcy. Uwaga: chronić
przed mrozem. W myśl przepisów ADR powinien być w transporcie ładunkiem
bezpiecznym.
Uwagi Podczas wykonywania prac naleŜy przestrzegać przepisów BHP
dotyczących ochrony zdrowia wynikających z odpowiednich rozporządzeń oraz
zapisów z kart charakterystyki substancji niebezpiecznych i oznaczeń na
opakowaniach
Izolacja szlamowa
OPIS PRODUKTU
Wysokoplastyczna, dwuskładnikowa mikrozaprawa uszczelniająca powinna być
hydraulicznie wiąŜącą mikrozaprawą uszczelniającą na bazie cementu, kruszywa
oraz specjalnych dodatków i modyfikatorów, bazującą na nowej technologii
materiałów wiąŜących.
Szczególne właściwości produktu:
35
- szybkowiąŜący, moŜliwość dalszej obróbki po 90 minutach
- po 4 godzinach moŜna obciąŜać ruchem pieszym i okładać płytkami *)
- wysychanie w duŜym stopniu niezaleŜne od warunków atmosferycznych (takŜe
bez dostępu powierza), dzięki wiązaniu chemicznemu
- nadzwyczaj łatwa obróbka
- wiąŜe bez pojawiania się rys i napręŜeń własnych, takŜe przy obciąŜeniach
wiatrem i promieniowaniem UV
- bardzo dobra przyczepność do podłoŜa
- wysoka szczelność, takŜe przy parciu wody odrywającym hydroizolacje od
podłoŜa
- mostkowanie rys o szerokości do 1 mm nawet w niskich temperaturach
- odporność na mróz, starzenie się i wpływ promieniowania UV
- nie wymaga dalszego zabezpieczenia powierzchni
- moŜe być pokrywany okładzinami ceramicznymi i płytkami
DANE TECHNICZNE
Baza:
cement,
selekcjonowane
specjalne polimery
Postać: proszek + płyn zarobowy
Konsystencja:
pastowata
Sposób nanoszenia:
pędzel murarski, szczotka,
blichówka, agregat natryskowy
Ilość nakładanych warstw:
przynajmniej 2
Wiązanie i twardnienie:
Gęstość gotowej zaprawy:
hydrauliczne oraz
chemicznej
ok. 1,05 kg/dm3
Czas obróbki:
ok. 45 minut *)
na
kruszywo,
paca
skutek
reakcji
Temperatura
aplikacji
od +30C do +300C
(powietrza i podłoŜa):
Pełna
wytrzymałość
(np.
po 3 dniach *)
wypełnienie zbiorników):
*) w temperaturze +230C i przy 50% wilgotności względnej powietrza
ZASTOSOWANIE
Do wykonywania poziomych i pionowych hydroizolacji zagłębionych w
gruncie części budynków i budowli takich jak:
• ławy fundamentowe
36
• ściany fundamentowe
• płyty fundamentowe – do uszczelnienia stref cokołowych budynków
WSKAZÓWKI WYKONAWCZE
Produkt jest zaprawą cementową i przy jej stosowaniu naleŜy przestrzegać
odpowiednich przepisów BHP oraz zapoznać się z informacjami ostrzegawczymi
na opakowaniu.
OPAKOWANIA
Produkt powinien być pakowany detalicznie w opakowania po 5 kg oraz po 20 kg
(łączna waga składnika proszkowego i płynnego).
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Produkt powinno być moŜna składować w oryginalnie zamkniętych
opakowaniach, w suchym i chłodnym miejscu, przez co najmniej 6 miesięcy. Jak
wszystkie zaprawy cementowe produkt naleŜy chronić przed mrozem. W myśl
przepisów ADR powinien być w transporcie ładunkiem bezpiecznym.
UWAGI
Podczas wykonywania prac naleŜy przestrzegać przepisów BHP dotyczących
ochrony zdrowia wynikających z odpowiednich rozporządzeń oraz zapisów z kart
charakterystyki substancji niebezpiecznych i oznaczeń na opakowaniach.
Wysokowartościowa dyspersja tworzywa sztucznego na bazie styreno-butadienu,
przeznaczona do polepszania jastrychów, zapraw, tynków i warstw czepnych, nie
zawierająca rozpuszczalnika, nieszkodliwa dla skóry.
OPIS PRODUKTU
Produkt powinien być wodnym roztworem tworzyw sztucznych (polimerów), który
jest stosowany jw. w szczególności do wykonywania warstw sczepnych.. Produkt
ten stosuje się w tynku na murze, jastrychach na betonie (przede wszystkim
stary beton i gładkie powierzchnie betonowe) oraz tynk na powierzchniach
spiekanych i glazurowanych (szkliwionych).
Szczególne wymagane właściwości produktu:
- zwiększa przyczepność
- opóźnia zbyt szybkie wysychanie
- zwiększa wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu
- zmniejsza pylenie się powierzchni
- posiada właściwości plastyfkujące
DANE TECHNICZNE
37
Baza:
Rozpuszczalnik:
Konsystencja:
Barwa:
Gęstość:
Sucha pozostałość:
Wartość pH:
styreno-butadien
brak
ciekła
biała
ok. 1,0 g/cm3
ok. 47%
10,5 do 11,5
ZASTOSOWANIE
Produkt dyspersyjny powinien być domieszką do betonu, zaprawy i zaczynu,
która stosowana jest w szczególności do wykonywania warstw sczepnych.
Przykładem tego niech będą: tynk na murze, jastrych na betonie (przede
wszystkim stary beton i gładkie powierzchnie betonowe) oraz tynk na
powierzchniach spiekanych i glazurowanych (szkliwionych). Poprzez dodatek preparatu moŜna wykonać niepylące jastrychy pływające. Ponadto produkt
stosowany jest, jako dodatek do tynków oraz słuŜy do uszlachetniania jastrychów.
W tym przypadku podwyŜsza się wodoszczelność, odporność na działanie
środków chemicznych oraz elastyczność tynków i zapraw uŜywanych do
wykonywania jastrychów. Jastrychy gładkie stają się odporne na ścieranie, a jastrychy pylące zostają wzmocnione (ustabilizowane). Produkt powinien
zmniejszać wielkość współczynnika wodno-cementowego, poniewaŜ posiada
właściwości upłynniające.
OPAKOWANIA
Produkt powinien być dostarczany jest w
opakowaniach detalicznych 1 , 5, 30
kilogramowych i 120 kilogramowych
pojemnikach hurtowych z tworzywa
sztucznego (zawartość netto).
MAGAZYNOWANIE I TRANSPORT
Nie naleŜy dopuszczać do stykania się preparatu z metalami kolorowymi. Do
temperatury -10°C preparat powinien by ć niewraŜliwy na działanie mrozu. Po
rozmroŜeniu materiał moŜe być dalej wykorzystywany. W czasie składowania
dopuszczalna przez producenta temperatura nie powinna być niŜsza niŜ +40°C
w ciągu dłuŜszego czasu. JeŜeli preparat przechowywany jest w chłodnym
miejscu w zamkniętych pojemnikach, to powinien mieć moŜliwość składowania
przez przynajmniej 12 miesięcy. Napoczęte pojemniki naleŜy szczelnie zamykać,
aby zapobiec tworzeniu się błony. W myśl przepisów ADR preparat powinien być
ładunkiem bezpiecznym w transporcie.
38
UWAGI
NaleŜy przestrzegać przepisów BHP wynikających z instrukcji bezpieczeństwa i
oznaczeń na opakowaniach. Przy obróbce i składowaniu naleŜy przestrzegać
podanych na pojemnikach wskazówek dotyczących bezpieczeństwa pracy
9. KOLORYSTYKA
W trakcie wykonywania termo modernizacji budynku wykonano ocieplenie ścian
zewnętrznych systemowe tynkiem krzemianowym barwionym w masie.
W celu uzyskania poŜądanego efektu wizualnego zaprojektowano kolorystykę
elewacji.
Projektowana kolorystyka stanowi załącznik do niniejszego opracowania Całość
robót przewiduje się do wykonania tynkiem o fakturze „baranek” grubości 1 mm
krzemianowym barwionym w masie wg wzornika barw Firmy ATLAS
- Ŝółty - kolor wg kolornika. Atlas 0016
- brąz - kolor wg kolornika. Atlas 0249
W projekcie zastosowano kolory wg kolornika firmy ATLAS, nie oznacza to, Ŝe
projektant jako system ocieplenia przyjmuje system oferowany przez firmę ATLAS.
Większość producentów systemów potrafi dobrać kolorystykę swojego tynku do
tynku zaprojektowanego. W wypadku braku takiej moŜliwości w przypadku
zastosowania w trakcie realizacji farb lub tynków innego producenta naleŜy
dokonać korekty numeracji kolorów w oparciu o dostarczony wzornik, z
zachowaniem moŜliwie zbliŜonej kolorystyki. Wszelkie zmiany kolorystyki naleŜy
uzgodnić z autorem opracowania.
Całość kolorystyki dla obiektu uzyskała akceptację uŜytkownika.
UWAGA: W trakcie wykonywania prac naleŜy bezwzględnie przestrzegać
wszelkich zaleceń producenta farby lub tynku barwionego.
ZAŁĄCZNIKI
39
Spis załączników
1.
2.
3.
4.
5.
Oświadczenie z art. 20 Prawa Budowlanego autora opracowania
Kserokopia uprawnień zawodowych autora architektury
Zaświadczenie o przynaleŜności do izby autora architektury
Opinia konserwatorska
Załącznik do opinii konserwatorskiej
40