Protokół z XXIX posiedzenia KM PO KL dn. 21.01.2014 r.
Transkrypt
Protokół z XXIX posiedzenia KM PO KL dn. 21.01.2014 r.
PROTOKÓŁ Z PRZEBIEGU DWUDZIESTEGO DZIEWIĄTEGO POSIEDZENIA KOMITETU MONITORUJĄCEGO PROGRAM OPERACYJNY KAPITAŁ LUDZKI 21 stycznia 2014 r., Warszawa W dwudziestym dziewiątym posiedzeniu Komitetu Monitorującego Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (KM PO KL) wzięło udział 89 osób: 18 członków Komitetu, 25 zastępców, 3 przedstawicieli Komisji Europejskiej (KE) z głosem doradczym oraz 43 obserwatorów. Do głosowania uprawnionych było 40 osób (lista osób biorących udział w posiedzeniu KM PO KL stanowi załącznik nr 1 do protokołu). Obradom przewodniczył Pan Paweł Orłowski – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju (MIR). Udział w posiedzeniu wzięła również Pani Małgorzata Marcińska – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej oraz Pan Paweł Chorąży – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego (DZF) w MIR. Komisję Europejską reprezentowali: Pan Aurelio Cecilio, Pan Jarosław Hawrysz oraz Pan Szymon Pogorzelski z Dyrekcji Generalnej ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego. 1. Zatwierdzenie porządku obrad. Informacja nt. protokołu z XXVIII posiedzenia KM PO KL Pan Minister Paweł Orłowski przedstawił zebranym tematy zaplanowane na XXIX posiedzenie Komitetu. Następnie jednogłośnie zatwierdzono porządek obrad, składający się z następujących pozycji: 1. Informacja nt. protokołu z XXVIII posiedzenia KM PO KL 2. Przedstawienie informacji nt. stanu wdrażania PO KL 3. Rekomendowanie PD komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru projektów na lata 2014-2015 r. Przyjęcie zmian w PD 2014-2015 komponentu regionalnego PO KL 4. Podsumowanie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO KL przeprowadzonego przez Instytucję Audytową 5. Prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Ocena wsparcia w ramach projektów PO KL, realizowanych w trybie konkursowym i systemowym". Pan Minister Paweł Orłowski przedstawił informację na temat protokołu z przebiegu XXVIII posiedzenia KM PO KL w Kielcach. Wstępną wersję protokołu rozesłano 8 stycznia 2014 r. Do 21 stycznia br. wpłynęła jedna uwaga, którą zgłosił Pan Norbert Pruszanowski (Związek Rzemiosła Polskiego). Uwagi do dokumentu zostaną uwzględnione. Protokół zostanie ponownie wysłany do konsultacji. W przypadku braku dalszych uwag w kolejnym etapie konsultacji, protokół zostanie podpisany i przesłany w wersji ostatecznej do członków Komitetu. 2. Przedstawienie informacji nt. aktualnego stanu wdrażania PO KL Pani Aleksandra Dmitruk (DZF, MIR) przedstawiła informacje na temat aktualnego stanu wdrażania PO KL (prezentacja stanowi załącznik nr 2 do protokołu). 1 Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za prezentację oraz poprosił o wyjaśnienie przyczyn niewykonania założonego celu certyfikacji przez niektóre Instytucje Pośredniczące. Jako pierwsza głos zabrała Pani Marlena Kończak (MPiPS), która w odniesieniu do realnego zagrożenia w postaci niespełnienia zasady n+2/n+3 w Priorytecie I PO KL poinformowała, że resort pracy od pewnego czasu wnikliwie monitoruje i analizuje na bieżąco sytuację. Wśród głównych czynników, które mogą mieć wpływ na ostateczne niespełnienie zasady n+2/n+3, Pani Kończak wymieniła wyodrębnienie Działania 1.5 w Programie po przeglądzie śródokresowym. Podkreśliła, że zasada dotycząca wykorzystania 65% alokacji wydatków w tym Działaniu w latach 2012-2013 była trudna do spełnienia zważywszy na fakt, że to Działanie konkursowe dopiero się rozpoczęło i moment kontraktacji był zdecydowanie późniejszy niż w przypadku pozostałych Działań Priorytetu I PO KL. Nawiązując do prezentacji Pani Dmitruk, Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) podkreślił, że rok 2013 był specyficzny ze względu na kumulację zasady n+3/n+2. O ile w poprzednich latach miało miejsce nadwykonanie i wszystkie środki z rezerwy zostały wydane w 2013 r., o tyle w 2014 r. pozostało 18% alokacji do certyfikacji dla wykonania zasady n+3/n+2 tylko w ciągu jednego roku. W związku z tym, Instytucja Zarządzająca PO KL będzie uważnie przyglądać się realizacji Programu w poszczególnych Instytucjach Pośredniczących pod kątem potencjalnych realokacji. Pan Chorąży zaznaczył, że w tym roku IZ nie będzie wydawała zgody na przedłużanie projektów, a nacisk w głównej mierze zostanie położony na rozliczanie środków. Wspomniał, że stopień zakontraktowania środków w Programie (ponad 90% alokacji) napawa optymizmem, ale w dalszym ciągu należy mieć na uwadze szereg czynników, które mogą mieć wpływ na ostateczne rozliczenie środków Programu, jak chociażby kurs euro. Podkreślił, że istotnym narzędziem, które pozwalało na dość szybkie i elastyczne reagowanie, był dotychczas Fundusz Pracy. Niemniej taką rolę poduszki finansowej Fundusz będzie mógł odgrywać jeszcze tylko w tym roku, bowiem już niedługo zostaniemy postawieni przed problemem wykonania zasady n+3 w perspektywie finansowej 2014-2020. W związku z powyższym przedstawiciel MIR zaapelował do wszystkich beneficjentów o większą rozwagę i przemyślane planowanie wykorzystania środków. Pan Minister Paweł Orłowski podzielił opinię Pana Chorążego w kwestii ograniczonej elastyczności reagowania i skutecznej możliwości przeciwdziałania potencjalnym trudnościom, jakie mogą pojawić się w celu ostatecznego wydatkowania środków. Podkreślił, że jesteśmy w specyficznym momencie z punktu widzenia certyfikacji środków PO KL. Poinformował, że ubiegły rok nie był dostatecznie dobry ze względu na niewykonanie planowanego poziomu certyfikacji. Cel nie został osiągnięty z wielu powodów i to nie tylko w komponencie centralnym, ale również w niektórych regionach. Nadchodzący rok będzie jeszcze trudniejszy pod tym względem, mając na uwadze realizację kolejnych złożonych projektów. Przewodniczący Komitetu wspomniał, że na podstawie uchwały KM PO KL z czerwca 2012 r., kolejne realokacje środków dokonywane przez IZ PO KL mogą okazać się nieodzowne. Powyższe skłania również ku refleksji nad optymalnym planowaniem i realizacją projektów w przyszłej perspektywie finansowej, gdzie stosowana obecnie możliwość realokowania środków z komponentu krajowego na komponent regionalny nie będzie miała zastosowania. Na zakończenie Pan Minister Orłowski poinformował uczestników posiedzenia, że zwrócił się pisemnie z prośbą do wszystkich Instytucji Pośredniczących komponentu centralnego Programu o wskazanie przyczyn niewykonania planu certyfikacji, jak również informacji o planowanej kontraktacji, wydatkowaniu i certyfikacji w ostatnich latach wdrażania PO KL. Powyższe, może stać się elementem dyskusji na jednym z kolejnych posiedzeń Komitetu Monitorującego PO KL. Jako następny, głos zabrał Pan Aurelio Cecilio (Komisja Europejska), który odnosząc się do kwestii certyfikacji poinformował, że Komisja Europejska dysponuje kwotami, które nie zostały jeszcze rozliczone ze względu na niewystarczającą ilość środków w budżecie pod koniec 2013 r. (ok. 220 mln euro). Przedstawiciel KE poinformował, że w ubiegłym roku zostało wypłacone o 30% więcej środków niż pierwotnie zakładano w budżecie na 2013 r., w związku z tym KE musiała skorzystać z możliwości przesunięć z innych linii budżetowych na koniec roku. Z początkiem 2014 roku Komisja Europejska zdiagnozowała lukę w budżecie w wysokości ok. 3,4 mld euro jeśli chodzi o płatności w części EFS. 2 Biorąc pod uwagę plany poszczególnych państw członkowskich na 2014 r., oraz porównując je z dostępnym budżetem brakuje ok. 6,5 mld euro na płatności. Pan Cecilio podkreślił, że istnieje realne ryzyko, że w ciągu roku może zabraknąć środków do przekazania państwom członkowskim. Pan Aurelio Cecilio przytaczając przykład kraju, którego z szacunków KE realne zagrożenie utraty środków sięga blisko 440 mln euro, podkreślił znaczenie rozsądnego podejmowania decyzji w kwestii optymalnego wykorzystania dostępnej alokacji w przyszłej perspektywie finansowej. Kończąc wypowiedź zaznaczył, że w obecnym okresie programowania istnieje możliwość realokowania środków z komponentu centralnego do regionalnego, czego zabraknie w nowej perspektywie finansowej. 3. Rekomendowanie PD komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru projektów na lata 2014-2015 r. Przyjęcie zmian w PD 2014-2015 komponentu regionalnego PO KL Pani Monika Gawron (DZF MIR) wygłosiła prezentację dotyczącą Planów działania komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru projektów na lata 2014-2015 oraz zmian w Planach działania 2014-2015 komponentu regionalnego PO KL (prezentacja stanowi załącznik nr 3 do protokołu). Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za prezentację i otworzył dyskusję. Jako pierwsza głos zabrała Pani Claudia Torres-Bartyzel (MEN), która odnosząc się do prezentacji projektów Planów Działania 2014-2015 w Priorytecie III PO KL zgłosiła autopoprawkę dotyczącą skreślenia słów „… w edukacji przedszkolnej oraz” w nazwie projektu realizowanego w Poddziałaniu 3.3.3 PO KL. Ponadto, przedstawicielka MEN zaznaczyła, że dwa zaprezentowane projekty systemowe zostały przedstawione jako propozycje nowych projektów, a tymczasem stanowią one kontynuację, kolejne etapy projektów realizowanych od zeszłego roku. Te projekty zostały podzielone na dwa etapy realizacji, zgodnie z sugestią KE oraz IZ PO KL po to, aby zapewnić, że II etap realizacji projektów będzie uzależniony od osiągnięcia rezultatów zaplanowanych w I etapie tych projektów. Następnie Pani Joanna Urbanowicz (Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego) zgłosiła autopoprawkę do projektu systemowego w Poddziałaniu 8.1.2 PO KL polegającą na ukierunkowaniu wsparcia jedynie na grupę doradców zawodowych oraz wykreślenie z projektu drugiego zawodu asystenta rodziny i Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej (ROPS) jako partnera w projekcie. Projekt zostanie również dostosowany pod względem określenia wskaźników oraz zmiany planowanych pierwotnie do osiągnięcia rezultatów. W uzupełnieniu dyskusji o projektach systemowych Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) poinformował, że projekty, których celem jest generowanie zmiany systemowej będą podlegały nowej procedurze oceny, zgodnie ze zmienionymi Zasadami dokonywania wyboru projektów w ramach PO KL oraz rekomendacjami z audytów przeprowadzonych przez służby Komisji Europejskiej w 2012 i 2013 r. dotyczącymi wzmocnienia procedury oceny projektów systemowych. Ocena projektów będzie odbywała się na poziomie Instytucji Zarządzającej Programem i będzie dokonywana przez niezależnych ekspertów zewnętrznych. Kolejno Pani Anna Kruczek (WRZOS) zapytała o realizację projektu 1.18 pn. Tworzenie i rozwijanie standardów usług pomocy i integracji społecznej, którego termin zakończenia planowano na kwiecień 2014 r. z ewentualnym terminem przesunięcia zakończenia tego projektu na czerwiec 2014 r. W odpowiedzi Pan Piotr Krasuski (DZF MIR) poinformował, że istnieje możliwość przedstawienia przez MPiPS nowej fiszki projektowej zawierającej termin wydłużenia okresu realizacji projektu, pod warunkiem, że będzie ona prowadziła do nowych rezultatów, które nie zostały przewidziane w projekcie, który zgodnie z planem zakończył się w grudniu 2013 r. 3 W odniesieniu do nowych projektów systemowych Pan Aurelio Cecilio (KE) wspomniał o spotkaniu rocznym Instytucji Zarządzającej PO KL z Komisją Europejską w 2013 r., na którym KE zaleciła polskim władzom, aby nie przyjmować do realizacji nowych projektów systemowych za wyjątkiem dobrze uzasadnionych przypadków, czyli w sytuacjach, kiedy projekty są bardzo pilne lub stanowią kolejny etap realizacji już istniejących projektów. Biorąc również pod uwagę wyniki audytów przeprowadzonych przez służby Komisji Europejskiej w zakresie projektów systemowych Pan Cecilio zwrócił uwagę, aby z rozwagą i ostrożnie podchodzić do nowych projektów rekomendowanych IZ do realizacji od 2014 r. Wskazując zwłaszcza na projekty systemowe w Priorytecie II i III PO KL przedstawiciel KE podał w wątpliwość zasadność ich realizacji w obecnym okresie programowania. Następnie oddał głos Panu Jarosławowi Hawryszowi w celu przedstawienia szczegółowych uwag i komentarzy KE w tym zakresie. Pan Jarosław Hawrysz (KE) zaprezentował uwagi KE do poszczególnych propozycji projektów systemowych. W przypadku projektu pn. Monitorowanie losów dziecka - standard postępowania pracowników socjalnych – narzędzie służące ochronie dzieci przed przemocą w rodzinie realizowanym w Działaniu 1.2 PO KL Pan Hawrysz poruszył kwestię kamieni milowych określonych w projekcie. Stwierdził, że upowszechnienie rezultatów tego projektu w gminach, w których zostanie przeprowadzony pilotaż i zostaną wypracowane narzędzia służące monitorowaniu losów dzieci to trochę za mało w tego typu projekcie. Zasugerował, aby w przypadku gmin, w których to narzędzie zostanie wypracowane w ramach pilotażu, wprowadzić zobowiązanie służące dalszemu wykorzystywaniu tego narzędzia. Wspomniał, że wszystkie przedstawione przez KE uwagi mogą zostać sporządzone na piśmie i przesłane po posiedzeniu Komitetu. Następnie Pan Hawrysz odniósł się do propozycji projektu dot. formalnych i nieformalnych instytucji opieki w Polsce w Działaniu 1.2 PO KL. Stwierdził, że informacja znajdująca się w uzasadnieniu projektu, mówiąca o tym, iż wyniki projektu będą szczególnie istotne dla przygotowania planów opieki nad osobami zależnymi oraz prac nad zmianami w ustawie o pomocy społecznej powinna znaleźć swoje odzwierciedlenie w celach tego projektu. Zdaniem KE rekomendacje, które później zostaną w ramach projektu wypracowane powinny posłużyć weryfikacji założeń, które są przyjęte do nowelizacji tej ustawy, a ewentualne standardy, które mają być wypracowane na podstawie tego projektu powinny zostać zweryfikowane. Ponadto, zwrócił uwagę na potrzebę doprecyzowania celu drugiego projektu, który mówi o zebraniu doświadczeń w zakresie funkcjonowania różnych instytucji opieki w Polsce i za granicą. Zasugerował, że powinno się to odbyć metodą desk research poprzez analizę i przegląd dostępnej wiedzy, opracowań oraz badań o podobnym profilu. Odnosząc się do celu czwartego projektu, Pan Hawrysz zaapelował o włączenie w proces upowszechniania jego wyników również partnerów społecznych, organizacje pożytku publicznego i organizacje pozarządowe. Ten cel powinien uwzględniać wszystkich uczestników całego procesu zmiany w ustawie o pomocy społecznej, zarówno w przypadku działań upowszechniających na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz wypracowaniu ewentualnych standardów opieki nad osobami zależnymi. W przypadku projektu systemowego Komendy Głównej OHP w Poddziałaniu 1.3.3 PO KL przedstawiciel KE podał w wątpliwość realizację tego projektu trybem systemowym oraz zaapelował o zwiększenie poziomu efektywności zatrudnieniowej zważywszy na fakt, że projekt kierowany jest do osób młodych. W przypadku konkursu w Poddziałaniu 2.1.2 PO KL Pan Jarosław Hawrysz zasugerował doprecyzowanie w fiszce projektowej, jakim rodzajem wsparcia będą objęci przedstawiciele partnerów społecznych w ramach przedmiotowego konkursu. Powyższe doprecyzowanie ułatwi proces aplikowania o środki potencjalnym projektodawcom. Ponadto zastrzeżenie budzi kryterium trzecie tego konkursu mówiące o tym, że w ramach projektu przed wdrożeniem nowego rozwiązania zwiększającego zdolności adaptacyjne pracowników i przedsiębiorców planuje się przeprowadzenie analizy potrzeb przedsiębiorców, którzy mają skorzystać ze wsparcia i ten element jest oceniany na podstawie wniosków, które będą przedstawiane przez projektodawców. Zdaniem przedstawiciela KE 4 nie ma potrzeby przeprowadzania po raz kolejny analizy potrzeb przedsiębiorców z racji tego, iż taka analiza jest już przeprowadzana przez aplikującego. Tak sformułowane kryterium może prowadzić do opóźnień w realizacji tego projektu. Odnosząc się do projektów zaproponowanych przez Ministerstwo Zdrowia przedstawiciel KE poprosił o poprawienie oczywistej omyłki pisemnej w nazwie „szkolenie” pracowników i kadry zarządzającej. W przypadku projektów systemowych zaproponowanych do realizacji w ramach Priorytetu III PO KL Pan Hawrysz poinformował, że uwagi Komisji Europejskiej pozostają w dalszym ciągu aktualne. W przypadku projektu w Poddziałaniu 3.3.3 PO KL przedstawiciel KE wskazał na potrzebę zwrócenia większej uwagi na rezultaty projektu, które powinny znaleźć swoje odzwierciedlenie w fiszce projektu. Należy doprecyzować w jakim stopniu podejmowane w ramach projektu działania przyczynią się do podniesienia umiejętności uczniów i ewentualnie w jaki sposób będzie to mierzone. Zaznaczył, że ewentualna zgoda na realizację drugiego etapu tego projektu powinna być warunkowana zakończeniem z powodzeniem jego pierwszego etapu, który obejmuje kluczowe elementy będące istotne dla drugiego etapu. W przypadku projektu pn. Edukacja dla pracy etap 2 zaproponowanego do realizacji w Poddziałaniu 3.4.2 PO KL przedstawiciel KE zapytał kiedy model doradztwa edukacyjno-zawodowego oraz internetowego systemu poradnictwa zawodowego zostanie wdrożony, kiedy zacznie w pełni funkcjonować, czy w wyniku wdrożenia tego modelu zwiększy się dostępność do skutecznego doradztwa edukacyjno-zawodowego w zakresie kariery zawodowej. Zapytał również o kwestię zdefiniowania potrzeb regionalnych w zakresie doradztwa, czy istnieje jakaś regionalna mapa potrzeb w tym zakresie. Ponadto, wskazał na potrzebę uzupełnienia projektu o dodatkowe informacje dot. wartości dodanej planowanej konferencji oraz seminariów popularyzujących ideę doradztwa zawodowego wśród przedstawicieli uczelni wyższych. Pan Jarosław Hawrysz stwierdził, iż same spotkania o charakterze popularyzatorskim są niewystarczające w przypadku tego projektu. W ramach projektu powinni się pojawić pracodawcy, którzy rozpoczną faktyczną współpracę z tymi jednostkami, które uzyskają wsparcie w ramach tego projektu tak, aby rzeczywiście przełożyło się to na poprawę kwestii związanych z poradnictwem oraz z karierą zawodową uczestników. Dodatkowo, w kwestii personelu w projekcie – tj. redaktorów, administratorów portalu internetowego na poziomie poszczególnych województw, przedstawiciel KE zapytał, czy zostanie zagwarantowane utrzymanie funkcjonowania tego portalu w przyszłości. Następnie Pan Jarosław Hawrysz poruszył kwestię projektów zaproponowanych w Priorytecie IV PO KL. W przypadku projektu dot. integracji systemu informacji o szkolnictwie wyższym z GUS przedstawiciel KE wskazał na potrzebę większego dostosowania założeń tego projektu do celu związanego z poprawą jakości oferty edukacyjnej szkół wyższych. Z kolei drugi zaproponowany w ramach tego Priorytetu projekt TOP 500, zdaniem przedstawiciela KE powinien w dużym stopniu uwzględniać wyniki i rekomendacje płynące z audytu Komisji Europejskiej, które pojawią się w niedługim czasie. W dalszej części Pan Jarosław Hawrysz przedstawił uwagi KE do projektów Planów działania 20142015 dla komponentu regionalnego Programu. W przypadku dwóch projektów zaproponowanych do realizacji w ramach Priorytetu VII PO KL w województwie świętokrzyskim przedstawiciel KE wskazał potrzebę uwzględnienia w obu przypadkach elementów efektywności zatrudnieniowej, która będzie obligatoryjna w przyszłym okresie programowania. Zaznaczył, że instytucje, które realizują w tym Priorytecie działania wspierające osoby wykluczone powinny również zdobywać doświadczenie w zakresie tego, aby projekty kończyły się efektywnością zatrudnieniową i zobowiązaniem projektodawców do tego, aby uwzględnili ten cel w realizowanych przez siebie projektach. W kwestii projektu zakładającego objęcie wsparciem w postaci kontraktów socjalnych 50% nowych uczestników Pan Hawrysz zasugerował, że projekt powinien objąć kontraktami socjalnymi wszystkich nowych uczestników. Kontrakt socjalny powinien być priorytetowym narzędziem wykorzystywanym w aktywizacji osób wykluczonych tak samo jak indywidualny plan działania przy aktywizacji osób bezrobotnych. W przypadku propozycji projektów outplacementowych w Priorytecie VIII PO KL w województwie mazowieckim i małopolskim Pan Jarosław Hawrysz zwrócił uwagę na kwestię 5 efektywności zatrudnieniowej wskazując, że zdaniem KE powinna ona być wyższa niż zakładane 50%. Podkreślił, że Komisja Europejska przywiązuje ogromną wagę do kryteriów efektywności zatrudnieniowej i będzie się można o tym przekonać przy okazji prac nad nowymi programami operacyjnymi, gdzie wszelka wiedza i doświadczenie w tym zakresie może się okazać niezwykle pomocne. W przypadku propozycji projektu w Priorytecie IX PO KL w województwie kujawskopomorskim Pan Hawrysz podziękował przedstawicielom regionu za wkład, chęć współpracy i ogromny wysiłek, jaki został włożony w celu poprawy tego projektu względem jego pierwotnej wersji. Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za uwagi i komentarze Komisji Europejskiej do propozycji projektów Planów Działania komponentu centralnego i regionalnego PO KL oraz oddał głos Panu Chorążemu, prosząc jednocześnie poszczególne IP o odniesienie się do sformułowanych uwag. Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) w odniesieniu do uwag zgłoszonych do propozycji projektów w komponencie centralnym PO KL podkreślił, że kształt tych projektów, które dzisiaj zostały przedstawione na komitecie monitorującym jest efektem bardzo długich dyskusji, a ich liczba jest zdecydowanie mniejsza od tego, co zostało zaprezentowane na początkowym etapie. Zaznaczył ponadto, iż część z nich jest stosunkowo uboga w rezultaty bowiem stanowią one pierwszy z kilku etapów ich realizacji. Część z nich jak np. projekt dot. popytu na usługi opiekuńcze, który pierwotnie został zaprojektowany w znacznie szerszej formule, teraz został dość mocno skrócony po to, aby pokazać prawdziwy sens planowanych w ramach tego projektu działań. Ze względu na sporą liczbę uwag o charakterze detalicznym Pan Chorąży zaproponował, aby wszelkie uwagi do zaprezentowanych projektów przekazać Instytucji Zarządzającej drogą pisemną w terminie do tygodnia po posiedzeniu Komitetu. Sformułowane uwagi będą bilateralnie dyskutowane z odpowiednimi instytucjami przed ostatecznym zatwierdzeniem projektów. Odnosząc się do zastrzeżeń KE co do realizacji projektu OHP w trybie systemowym przedstawiciel DZF poinformował, że tryb pozakonkursowy wynika m. in. z tego, że istotnym elementem projektu jest przygotowanie kadry OHP i wyposażenie OHP w odpowiedni warsztat dla tych specyficznych, ginących zawodów. W projekcie został przedstawiony rezultat związany ze wsparciem osób młodych natomiast istota projektu jest nieco inna. W większym stopniu jest to wsparcie tej instytucji rynku pracy w przygotowaniu do działań aktywizacyjnych dla osób młodych, stąd też wynika systemowa formuła tego projektu. W przypadku projektu dot. podnoszenia jakości nauczania języków obcych w Priorytecie III PO KL Pan Chorąży zaznaczył, iż wiąże się on ściśle z sieciami wsparcia szkół i placówek z Centrami Rozwoju Edukacji. W związku z tym, że projekt jest adresowany do instytucji i pracowników, a więc tych, którzy mają wspomagać szkoły, przedstawiciel DZF sceptycznie odniósł się do propozycji pokazywania efektów na poziomie pojedynczych uczniów. Takie bowiem działanie w stosunku do produktów i rezultatów tego projektu jest nie do końca związane z rzeczywistym wpływem projektu. W przypadku projektu TOP 500 w Planie działania dla Priorytetu IV PO KL Pan Paweł Chorąży podkreślił, że zarówno Instytucja Zarządzająca, jak i Pośrednicząca są świadome, poważnie traktując wyniki i rekomendacje płynące z audytu Komisji Europejskiej w tym zakresie. W przypadku uwag dotyczących efektywności zatrudnieniowej w Poddziałaniu 7.1.1 PO KL, przedstawiciel DZF poinformował, że kryteria efektywności zatrudnieniowej nigdy w tym Poddziałaniu nie występowały ze względu na fakt, iż logika tego działania i podział służb społecznych Polsce jest taki, że instytucje pomocy społecznej nie podejmują stricte działań aktywizacji zawodowej. Wspomniał w tym miejscu o badaniu ewaluacyjnym dotyczącym współpracy instytucji rynku pracy i pomocy społecznej, gdzie dość mocno dyskutowanym tematem był podział pracy oraz kwestia na ile instytucje pomocy społecznej powinny zastępować instytucje rynku pracy w zakresie aktywizacji zawodowej. Zaznaczył, że projekty współfinansowane z EFS wprowadzały tego typu rozwiązania, gdzie instytucje pomocy społecznej zaczynały zajmować się aktywizacją zawodową natomiast efekty tego podejścia są trudne do oceny. Z tego względu IZ nie widzi na tym etapie zasadności dodawania kryterium efektywności zatrudnieniowej w tym Poddziałaniu. Następnie głos zabrał Pan Wojciech Szajnar (PARP), który nawiązał do uwag KE w zakresie propozycji nowego konkursu w Poddziałaniu 2.1.2 PO KL. Uwaga dotyczyła doprecyzowania kwestii 6 rodzaju wsparcia jakim zostaną objęci partnerzy społeczni. Przedstawiciel PARP podkreślił, że definicja wsparcia nie została określona w fiszce projektowej, ponieważ jest ona zdefiniowana w Podręczniku wskaźników PO KL. Druga uwaga dotyczyła kryterium analizy potrzeb szkoleniowych, stanowiącego trzecie kryterium tego konkursu, które brzmi, że w ramach projektu, przed wdrożeniem nowego rozwiązania zwiększającego zdolności adaptacyjne pracowników przedsiębiorstw zaplanowano przeprowadzenie analizy potrzeb przedsiębiorców, którzy mają skorzystać ze wsparcia. Tak sformułowane kryterium znalazło się tutaj z dwóch przyczyn. W przypadku pierwszej przyczyny związanej z logiką projektów, Pan Szajnar poinformował, że PARP zależy na projektach, które są oparte na bezpośrednich potrzebach przedsiębiorców, a nie na projektach, które dopiero tych przedsiębiorców do przeprowadzenia takiej analizy potrzeb będą zachęcać. Innymi słowy liczą się projekty, których zakres wsparcia szkoleniowego czy doradczego świadczonych przez beneficjentów tego konkursu zostanie w całości oparty na przeprowadzonej w sposób jasny, metodologicznie poprawnej analizie tychże właśnie bieżących bądź długofalowych potrzeb przedsiębiorców. Jeśli chodzi o drugą przyczynę zastosowania tego kryterium Pan Szajnar poinformował, że ma ona charakter formalny, a wynika z wymogu, jaki pojawił się po przeglądzie śródokresowym polegającym na warunkowaniu wsparcia projektów szkoleniowych w oparciu o wyniki wcześniej przeprowadzonej analizy w zakresie potrzeb przedsiębiorców. Następnie Pani Małgorzata Marcińska (Podsekretarz Stanu MPiPS) poinformowała, że Instytucja Pośrednicząca odniesie się do uwag KE i wniesie ewentualne poprawki do projektu Planu działania po przesłaniu pisma Komisji Europejskiej w tym zakresie, w terminie wskazanym przez Pana Chorążego. Następnie głos zabrała Pani Claudia Torres-Bartyzel (MEN), która nawiązując do uwag przedstawiciela KE do propozycji projektów na lata 2014-2015 w Priorytecie III PO KL zaznaczyła, że efekty projektów realizowanych w obszarze edukacji są osiągane stopniowo, pewnymi etapami. Taka specyfika projektów edukacyjnych nieco utrudnia wdrażanie działań EFS, gdzie każdy wskaźnik bezpośrednio przekłada się na rezultat wsparcia. Podkreśliła, że skoro dwa z trzech etapowanych projektów zostały przedstawione w Planie Działania dla Priorytetu III PO KL oznacza to tyle, że te projekty spełniły oczekiwania osiągając zakładane rezultaty, co jest warunkiem zgody na dalsze etapy realizacji tych projektów. W uzupełnieniu Pani Jolanta Wach (MEN) odnosząc się do projektu dot. podniesienia jakości nauczania języków obcych poinformowała, że kolejny istotny etap tego projektu ma na celu odpowiednie przygotowanie i wsparcie w tym zakresie szkół i nauczycieli. Pan Jacek Falkowski (MEN) zgodził się z opinią Pana Chorążego i Pani Torres-Bartyzel w zakresie stopniowego osiągania rezultatów przez projekty w obszarze edukacji. Nawiązując do uwagi KE dot. przełożenia drugiego etapu projektu na zwiększenie dostępności młodzieży do doradztwa zawodowego w przypadku projektu pn. Edukacja dla pracy wyjaśnił, że głównym celem tego projektu jest poprawa jakości świadczenia usług doradztwa zawodowego oraz profesjonalne przeszkolenie ok. 18 tys. osób w tym zakresie. Co do potrzeby utworzenia mapy potrzeb regionalnych w zakresie usług doradztwa, Pan Falkowski poinformował, że taka mapa potrzeb istnieje i wynika z danych Systemu Informacji Oświatowej w zakresie zatrudnienia w szkołach doradców zawodowych. Niemniej przedstawiciel MEN poinformował, że oprócz profesjonalnych doradców zadania z tym związane realizują również nauczyciele wskazani przez dyrektora i to właśnie do tej grupy skierowana jest oferta projektu. W odpowiedzi na wątpliwości przedstawiciela KE w zakresie wartości dodanej konferencji upowszechniających ideę doradztwa edukacyjno-zawodowego w szkołach wyższych Pan Jacek Falkowski zaznaczył, że głównym celem tych działań będzie zwiększenie oferty tych kierunków studiów, które uwzględniają doradztwo. Celem spotkań będzie również pokazanie tego, co szkoły mogą zaoferować pracodawcom, jakie są kierunki kształcenia i potencjalne możliwości współpracy. Natomiast na to, czy dany pracodawca tę współpracę ze szkołą podejmie, składa się wiele czynników często niezależnych od działań realizowanych w ramach projektu, z tego względu przedstawiciel MEN nie widzi uzasadnienia dla wskazywania w fiszce projektowej konkretnego odsetka pracodawców, którzy współpracę ze szkołą podejmą. W nawiązaniu do pytania KE o funkcjonowanie portalu oraz 7 pracę administratorów systemu po zakończeniu wsparcia z EFS, Pan Falkowski potwierdził, że realizacja działań zostanie zapewniona przez środki instytucji, które będą ten portal prowadziły. Na zakończenie przedstawiciel MEN zaznaczył, że doradztwo zawodowe musi być bardzo ściśle związane z tym, co funkcjonuje na rynku pracy. W uzupełnieniu Pani Claudia Torres-Bartyzel (MEN) poinformowała, że z dotychczasowej, blisko rocznej pracy nad perspektywą 2014-2020 wyłania się wniosek, że tego rodzaju animacja współpracy między pracodawcami a szkołami zawodowymi powinna leżeć w gestii samorządów, które lepiej znają potrzeby własnych regionów i są bliżej pracodawców. Zadaniem MEN będzie wspieranie tego rodzaju współpracy. Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za wyjaśnienia, niemniej odnosząc się do projektu Edukacja dla pracy wskazał jako wątpliwy brak uzasadnienia wskazania rezultatu dotyczącego nawiązania współpracy z pracodawcą. Nawiązując do istoty projektu, zapytał o sens realizacji projektu, który nie zakłada konkretnego rezultatu. Pani Paulina Gąsiorkiewicz-Płonka (NCBiR) odnosząc się do uwag przedstawiciela KE w zakresie projektu TOP 500 oraz wykorzystania rekomendacji wynikających z audytu Komisji Europejskiej poinformowała, że zarówno NCBiR, jak i beneficjent systemowy tego projektu czekają na wyniki audytu, które z pewnością zostaną wykorzystane. Następnie głos zabrała Pani Elżbieta Wolman (MNiSW), która nawiązując do uwag KE do projektu dot. systemu POL-on poinformowała, że powiązanie systemu informacji o szkolnictwie wyższym z poprawą jakości oferty edukacyjnej uczelni jest jednym z głównych założeń projektu. Celem projektu jest również uniknięcie sytuacji, w której uczelnia przesyła te same zestawy danych dwóm różnym instytucjom. Po wdrożeniu projektu tylko system POL-on będzie właściwym odbiorcą danych, a GUS jako jeden z interesariuszy systemu POL-on również będzie takie informacje otrzymywał. Zadaniem systemu POL-on, po wprowadzeniu odpowiednich zmian w ustawie o szkolnictwie wyższym, jest wspomaganie m.in. podziału dotacji finansowej dla szkolnictwa wyższego, wspomaganie oceny jakości badań naukowych, w tym przesyłanie i wykorzystywanie danych przez GUS, czy w końcu generowanie różnego rodzaju raportów. Dzięki systemowi poszczególne uczelnie będą mogły się porozumiewać z innymi uczelniami, a interesariusze czyli przyszli studenci będą mogli porównać daną uczelnię na tle innych uczelni tego samego typu. System umożliwi również wymianę danych w skali międzynarodowej oraz rankingowanie uczelni na poziomie światowym. Pan Leszek Król (Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego) odnosząc się do uwag KE w zakresie podniesienia efektywności zatrudnieniowej w konkursie w Poddziałaniu 8.1.2 PO KL wskazał na pewną niekonsekwencję. Stwierdził, iż takie zalecenie byłoby do zaakceptowania w przypadku nowego okresu programowania, natomiast w chwili obecnej obowiązuje jeszcze pespektywa finansowa 2007-2013, gdzie zakładany 50% poziom efektywności zatrudnieniowej w tym Poddziałaniu jest wystarczający. Ponadto, przedstawiciel Mazowsza zaznaczył, że ze względu na czas potrzebny na realizację projektów, jak również kwestię sprawnej kontraktacji środków, rozpoczęcie realizacji tego konkursu jest dość pilne. Następnie głos zabrała Pani Joanna Urbanowicz (Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego), która w kwestii efektywności zatrudnieniowej w projekcie pn. Nauczyciel – znany zawód, nieznane możliwości poinformowała, że jest to projekt outplacementowy, gdzie w kryterium dostępu określono minimalną efektywność zatrudnieniową na poziomie 50%. Tryb systemowy projektu wynika głównie z tego, że żaden z projektodawców nie podjął się przekwalifikowania nauczycieli na doradców zawodowych w trybie konkursowym. Ponadto, Pani Urbanowicz podkreśliła ponadto, że Instytucji Pośredniczącej zależy na tym, aby to przeszkolenie było jakościowo jednakowe w całym województwie. Zaznaczyła jednocześnie, że planowane końcowe rezultaty projektu w zakresie efektywności zatrudnieniowej zakładają, że 71% uczestników zostanie zatrudnionych lub podejmie własną działalność gospodarczą. 8 Kolejno głos zabrała Pani Grażyna Osicka (KOWEZiU), która nawiązując do planowanego projektu pn. Edukacja dla pracy poinformowała, że pierwszy etap tego projektu został zrealizowany pomyślnie i wszystkie zakładane rezultaty zostały osiągnięte. Proponowany drugi etap projektu jest niezwykle istotny z punktu widzenia właściwego rozwoju doradztwa edukacyjno-zawodowego. Po zakończonym pilotażu tego projektu, okazało się, że w dalszym ciągu liczba doradców w placówkach szkolnych jest niewystarczająca. W związku z powyższym zaistniała potrzeba przygotowania projektu, który byłby wsparciem dla szkół i osób realizujących zadania z zakresu doradztwa. Stąd II etap projektu, którego rezultatem ma być 18 tysięcy przeszkolonych nauczycieli i dyrektorów. Projektodawcy bardzo zależy na tym, aby w tych szkoleniach brali udział przedstawiciele szkół: dyrektor, doradca zawodowy lub nauczyciel. Chodzi w głównej mierze o to, aby zwiększyć świadomość dyrektorów szkół, aby w większym stopniu upowszechnić ideę tego zadania. W związku z tym rozsądne byłoby, aby ten drugi etap projektu został zrealizowany. W tym drugim etapie projektu KOWEZiU faktycznie chciałoby zrealizować kolejne z zaplanowanych, ważnych działań jakim ma być kompleksowe diagnozowanie i współpraca z pracodawcami. Projektodawca chciałby uświadomić pracodawców, na czym polegają zmiany w kształceniu zawodowym i ustawicznym. Celem projektu jest zachęcenie pracodawców do współpracy ze szkołami w zakresie doradztwa zawodowego oraz dyskusji o zawodach, o grupach zawodów i warunkach pracy. Zakłada się, że ten model, który został wypracowany zostanie wdrożony w latach 2014-2020. Na zakończenie Pani Osicka zwróciła się z prośbą do pracodawców o współpracę przy rozwoju doradztwa i systemu kształcenia zawodowego i ustawicznego. Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Pani Grażynie Osickiej za wypowiedź i wyjaśnił, że wątpliwości nie wzbudziła istota projektu Edukacja dla pracy etap 2, lecz brak określenia efektów odnoszących się do współpracy z pracodawcami. Pan Minister zapewnił, że uważa projekt za bardzo ważny ze względu na łączenie edukacji z potrzebami pracodawców i kwestią doradztwa zawodowego. Następnie, poprosił o zabranie głosu przedstawiciela województwa świętokrzyskiego. W odpowiedzi głos zabrał Pan Krzysztof Domagała (Świętokrzyskie Biuro Rozwoju Regionalnego), który odniósł się do wcześniej podniesionych uwag. Pan Domagała zauważył, że Pan Chorąży nakreślił już obraz systemu kryteriów zatrudnieniowych w Priorytecie VII. Ponadto wyjaśnił, że obecna dyskusja wynika z faktu, że województwo świętokrzyskie jako ostatnie wprowadza projekt systemowy w Priorytecie VII do Planu Działania. Podkreślił, że ten projekt niczym się nie różni od projektów realizowanych w pozostałych 15 województwach. Następnie Pan Domagała odniósł się do wątpliwości w kwestii objęcia co najmniej 50% nowych uczestników projektów kontraktem socjalnym i wyjaśnił, że intencją tego zapisu było poszerzenie obszaru działania projektu, zaktywizowanie biorących w nim udział ośrodków, tak by 50% uczestników projektów było nowymi uczestnikami. Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za wypowiedź Panu Domagale; stwierdził, że wypowiedzieli się już wszyscy projektodawcy i przedstawiciele IP, a następnie przekazał głos Panu Chorążemu. Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) zaprezentował swoje uwagi do komentarzy przedmówców. Najpierw odwołał się do wypowiedzi Pana Jarosława Hawrysza (KE) odnośnie projektu Edukacja dla pracy etap 2 z Priorytetu III, stwierdzając, że wątpliwość KE dotyczy powodów decyzji realizacji projektu będącego etapem II w momencie nie zakończenia etapu I i zaznaczając, że Pani Grażyna Osicka (KOWEZiU) przedstawiła już część argumentów za realizacją etapu II. Pan Chorąży zapewnił, że zgadza się w tym przypadku ze stanowiskiem KE. Gdy zakłada się organizowanie spotkań z pracodawcami, to ich efektem jest nawiązanie współpracy z pracodawcami. W kwestii projektu TOP 500 - Programy stażowo-szkoleniowe dla naukowców w najlepszych ośrodkach akademickich na świecie w zakresie zarządzania badaniami i komercjalizacji ich wyników z Priorytetu IV, pan Chorąży wspomniał, że raport z audytu KE w wersji angielskiej jest już dostępny. Dodał również, że kwestia wykorzystania rekomendacji z audytu nie była dotąd dyskutowana z KE, ale przyznał, że jest ona bardzo ważna ze względu na zasadność realizowania projektu TOP 500.., zostanie podniesiona przy okazji kolejnego posiedzenia. Następnie Pan Chorąży odniósł się do wypowiedzi Pana Leszka Króla w kwestii kryterium efektywności zatrudnieniowej. W przeciwieństwie do Pana Króla, Pan Chorąży 9 stwierdził, że warto ustalać kryteria dotyczące efektywności zatrudnieniowej jeszcze w odniesieniu do projektów w perspektywie finansowej 2007-2013. Podkreślił, że choć cały czas jest mowa o szybkim kontraktowaniu, że jest coraz mniej czasu, nie może to być kontraktacja za wszelką cenę. Następnie, wskazał potrzebę ewentualnego przedstawienia uzasadnienia propozycji efektywności zatrudnieniowej na poziomie 50% w konkursie województwa mazowieckiego poprzez przedstawienie analiz i badań, z których ona wynika. Zgłosił następnie formalną prośbę o zmianę w zakresie projektów MPiPS, które zakładają w kryteriach kamienie milowe. Propozycja dotyczyła zamiany kamieni milowych na miesiące od daty uruchomienia projektu. Dyrektor Chorąży zauważył, że realizacja kamienia milowego może okazać się niemożliwa z przyczyn niezależnych od beneficjenta, z tego względu lepiej w miejsce dat wstawić miesiące od daty uruchomienia projektu. Następnie Pan Minister Paweł Orłowski przekazał głos Panu Aurelio Cecilio (KE), który zobowiązał się do przesłania wszystkich uwag Komisji na piśmie i zaangażowania się w dwustronne rozmowy mające na celu szczegółowe omówienie poszczególnych kwestii wymagających dopracowania. Pan Cecilio podkreślił, że KE nie wymaga od beneficjentów wykazywania wskaźników oddziaływania, a w fiszce przedstawionej do projektu pn. Podnoszenie jakości nauczania języków obcych w edukacji przedszkolnej oraz na I, II i III etapie edukacyjnym, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów defaworyzowanych – II etap wykazano wskaźnik oddziaływania, zamiast wskaźnika rezultatu. Taki wskaźnik powinien wynikać bezpośrednio z wdrażanych w projekcie działań. Należy pokazać konkretne rezultaty każdego projektu, a nie budować wskaźniki pokazujące ogólny wpływ projektu. Przypomniał, że wskaźniki dotyczące rezultatów są wymagane przy realizacji projektów finansowanych z funduszy europejskich. Zauważył, że brak wykazanego celu projektu i zmiany do jakiej on prowadzi powoduje niemożliwość wykazania wartości podejmowanej interwencji. Pan Cecilio zasugerował potrzebę dalszej pracy nad wskaźnikami projektów edukacyjnych, w przeciwnym razie można będzie zakwestionować interwencję i działania w ramach tego sektora. Odniósł się także do kryteriów efektywności zatrudnieniowej. Wyraził opinię, że członkowie Komitetu niechętnie odchodzą od minimalnych ustalonych wymagań w tym względzie, ale przypomniał, że w kryteriach tych ustalane jest tylko minimum, które należy osiągnąć oraz zasugerował, że beneficjenci powinni stawiać sobie wyższe wymagania. Pan Cecilio zauważył, że minimalne wartości w kryterium efektywności zatrudnieniowej zostały ustalone w określonym momencie czasu, nie zawsze w oparciu o najlepsze dostępne wyniki badań w tym względzie, a w obecnej chwili wiadomo już, że przeciętnie projekty doprowadziły do lepszych efektów niż te, które określono jako minimum. Z tego względu Pan Cecilio zaapelował o realistyczne planowanie rezultatów projektów oraz ich określanie w oparciu o najlepsze dostępne dane. Odniósł się też do kwestii potrzeby szybkiego kontraktowania, przypominając o tym, że została zastosowana procedura zawieszenia ze względu na zidentyfikowane przez Komisję słabości i niedociągnięcia w systemie zarządzania niektórych instyttucji. Przypomniał, że w procesie wyboru projektów brakuje wystarczającej oceny projektu pod względem osiągniętych rezultatów. Pan Cecilio odniósł się też do projektu pn. Edukacja dla pracy etap 2 zauważając, że chodzi o kwestię oceny jego jakości. W celu poprawy jakości trzeba ustalić zarówno punkt wyjścia, jak i dojścia. Wyraził zaskoczenie zaproponowaną strukturą i etapami projektu. Najpierw w projekcie założono przeszkolenie doradców zawodowych i nauczycieli i zaoferowanie im zaprojektowanych narzędzi, a potem zaproszenie do szkół przedsiębiorców, by pokazać im, co szkoły mogą im zaoferować. Zdaniem Pana Cecilio należałoby odwrócić kolejność etapów projektu i raczej zacząć od zapytania przedsiębiorców, czego potrzebują i na tej podstawie zaprojektować narzędzia. Ocenił, że zaproponowane podejście jest zorientowane podażowo i brak w nim elementu współpracy z przedsiębiorcami. Pan Cecilio zwrócił się też do Pana Chorążego w odniesieniu do uwagi dotyczącej zgody województwa kujawsko-pomorskiego na podniesienie wartości wskaźników dotyczących efektów nauczania w projekcie po uwagach KE, wskazując, że Instytucja Zarządzająca może nie zatwierdzić projektu, co do którego ma wątpliwości. 10 Pan Jarosław Hawrysz (Komisja Europejska) odniósł się do dyskusji dotyczącej Priorytetu VII PO KL, stwierdzając, że KE zdaje sobie sprawę z tego, że instytucje zajmujące się opieką społeczną i osobami wykluczonymi udzielają również wsparcia w postaci szkoleń zawodowych. Podkreślił, że element ten był zgłaszany przez reprezentowaną przez niego instytucję od dawna i stwierdził, że możliwość prowadzenia szkoleń zawodowych przez instytucje pomocy społecznej jest wynikiem niekonsekwencji zawartych w prawie polskim. W takiej sytuacji, zaproponował, że należy od instytucji pomocy społecznej oczekiwać również efektów z tego zakresu. Są jednak instytucje pomocy społecznej, które nie wykorzystują tego dodatkowego elementu i w odpowiednim momencie przekazują podopiecznego do urzędu pracy, gdzie otrzymuje on dalsze wsparcie. Pan Hawrysz ocenił takie podejście za właściwe. Jego zdaniem jednostki pomocy społecznej, które podejmują się szkoleń zawodowych i realizują je w ramach EFS, powinny również być rozliczane pod względem efektywności zatrudnieniowej, tym bardziej, że realizowane są one siłami podwykonawców, którzy przeprowadzają takie same szkolenia w ramach innych projektów EFS, w których efektywność zatrudnieniowa jest wymagana. Uwaga ta jest zgłaszana przez KE konsekwentnie od kilku lat. Ponadto zapowiedział, że na etapie budowania architektury na kolejny okres programowania nastąpi próba takiego sprecyzowanie zapisów, by instytucje pomocy społecznej realizowały projekty tylko z właściwej im domeny, a pozostałe kwestie, w tym szkolenia zawodowe, mogły być realizowane przez odpowiednie instytucje z większym doświadczeniem w tym zakresie oraz będące w stanie wypracować oczekiwane efekty. Pan Hawrysz zobowiązał się uwzględnić informacje przedstawione w trakcie Komitetu i zrewidować własne uwagi, by przekazać je jak najszybciej. Pan Minister Orłowski podziękował Panu Hawryszowi za zabranie głosu i przekazał głos Panu Chorążemu, który opisał procedurę i zakres przyjęcia uchwały. Powiedział również o zaufaniu IZ do decyzji podejmowanych przez IP w kontekście zwiększania wartości wskaźników wymaganych od projektodawców. Następnie głos zabrał Pan Paweł Chorąży (DZF MIR), który przypomniał, że kompetencją Komitetu Monitorującego zastrzeżoną dla tego ciała jest przyjmowanie kryteriów wyboru projektów, a w pozostałych obszarach opiniowanie planów działania do zatwierdzenia przez IZ. Podkreślił, że Komitet ma za zadanie zatwierdzić kryteria i nie może scedować tego zadania na żadne inne ciało. W porozumieniu z Panem Ministrem Orłowskim zaproponował, by w stosunku do omawianych planów działania dokonać autopoprawki w Priorytecie I zmieniając daty dotyczące kamieni milowych na miesiące od rozpoczęcia dyskutowanego projektu. Ponadto zasugerował, by kryterium dotyczące efektywności zatrudnieniowej w projekcie województwa mazowieckiego w Poddziałaniu 8.1.2 zostawić do zatwierdzenia w trybie obiegowym. Poprosił też o przygotowanie się do dyskusji z Komisją. Inna sytuacja jest w przypadku województwa małopolskiego, gdzie kryterium efektywności zatrudnieniowej ustalono na 50%, natomiast na poziomie rezultatu efektywność ma wynieść 71%, co zdaniem IZ wypełnia postulat Komisji. Przypomniał, że w przypadku nieosiągnięcia rezultatu sankcje są takie same jak w przypadku kryterium i wynikają z reguły proporcjonalności. W odniesieniu do projektu OHP, pn. Ginące zawody pomysłem na przyszłość, gdzie efektywność zatrudnieniowa ustalona została na 40% IZ proponuje, by przyjęto to minimum. Przypomniał, że jeśli w kryterium efektywność zatrudnieniowa zostałaby ustalona na wyższym poziomie, to trzeba byłoby również podwyższyć efektywność na poziomie rezultatu. W przypadku fiszek projektowych Pan Chorąży przypomniał, że Komitet Monitorujący opiniuje je i rekomenduje IZ do zatwierdzenia. W związku z tym zasugerował, żeby uchwała, którą podejmie Komitet była uchwałą opiniującą i rekomendującą IZ do zatwierdzenia, a IZ zatwierdzi jedynie te projekty, co do których nie ma zastrzeżeń. W przypadku tych projektów, do których Komisja zgłosiła uwagi, Pan Chorąży poprosił przedstawicieli KE o przesłanie uwag na piśmie w ciągu tygodnia, w związku z czym zatwierdzenie tych projektów przez IZ odbędzie się dopiero po ich roboczym zatwierdzeniu przez KE. Po wyjaśnieniach Pana Chorążego, Pan Minister Paweł Orłowski zaproponował przyjęcie uchwał zawierających ustalenia omówione przez Pana Chorążego: uchwały dotyczącej przyjęcia Planów działania komponentu regionalnego i uchwały dotyczącej komponentu centralnego. Pan Minister 11 zaproponował przyjęcie uchwały w sprawie zmian w Planach działania na lata 2014-2015 w ramach komponentu regionalnego PO KL jednogłośnie. Następnie zapytał, czy uchwała powinna podlegać głosowaniu. W związku z brakiem takiej sugestii ze strony członków Komitetu, Minister uznał przyjęcie uchwały w sprawie zmian w Planach działania na lata 2014-2015 w ramach komponentu regionalnego PO KL ze wskazanym zastrzeżeniem dotyczącym ustalenia kryterium efektywności zatrudnieniowej w projekcie województwa mazowieckiego w ramach Podddziałania 8.1.2 w trybie obiegowym za dokonane. W dalszej kolejności Pan Orłowski zaproponował przyjęcie uchwały Komitetu Monitorującego PO KL w sprawie zatwierdzenia szczegółowych kryteriów wyboru projektów zawartych w Planach działania komponentu centralnego PO KL 2014-2015. Przypomniał też o zastrzeżeniu dotyczącym kryterium związanym z koniecznością przeprowadzenia analizy potrzeb przedsiębiorców mających skorzystać ze wsparcia w konkursie w Poddziałaniu 2.1.2 organizowanym przez PARP oraz kwestii doprecyzowania fiszek w zakresie omówionym podczas posiedzenia Komitetu. W związku z brakiem głosów sprzeciwu uchwała została przyjęta jednogłośnie. Pan Orłowski podziękował członkom Komitetu za przyjęcie obu uchwał. 4. Przedstawienie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO KL Pani Agnieszka Mrozik (Departament Ochrony Interesów Finansowych Unii Europejskiej, Ministerstwo Finansów) przedstawiła podsumowanie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO KL przeprowadzonego przez Instytucję Audytową (prezentacja stanowi załącznik nr 4 do protokołu). Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za prezentację i otworzył dyskusję. Nawiązując do uwagi Pani Mrozik (MF) dotyczącej wykluczenia w audycie systemu w tym roku kluczowego wymogu kontrolnego nr 2 dla jednej z IP2 ze względu na prowadzone w niej śledztwo prokuratorskie, Pan Jarosław Hawrysz (KE) zapytał, czy cała populacja projektów z tej IP2, które powinny znaleźć się w badaniu, została usunięta z badanej populacji projektów. Pani Agnieszka Mrozik (MF) wyjaśniła, że w przypadku wyłączenia z audytu kryterium kluczowego nr 2 mowa była o audycie systemu, tj. był to audyt sprawdzający, w jaki sposób IP2 wykonuje powierzone jej zadania w zakresie zarządzania i kontroli. Prawidłowość realizacji projektów nie była przedmiotem badania podczas tej formy audytu. To, co faktycznie dzieje się w projekcie i jak wydatki są kwalifikowane badane jest podczas audytu operacji. W audycie systemu sprawdzano w jaki sposób IP2 przygotowała swój system weryfikacji projektów, ich przyjmowania, oceniania i kontrolowania. Dalej Pani Agnieszka Mrozik sprecyzowała na czym polega wymóg kontrolny nr 2 – dotyczy on zasad weryfikacji projektów, ich monitorowania oraz kontroli zarządczych. Wspomniane śledztwo, które uniemożliwiło wzięcie pod uwagę tego kryterium w audycie systemu, w momencie jego przeprowadzania nie zostało zakończone i dotyczyło obszarów działania tej instytucji. W związku z tym system został oceniony pod każdym założonym względem poza kluczowym wymogiem kontrolnym nr 2. Sytuacja została opisana szczegółowo z sprawozdaniu rocznym, ale nie miała ona żadnego wpływu na wyniki audytu. Jak stwierdziła Pani Agnieszka Mrozik, obszar związany z kluczowym wymogiem kontrolnym nr 2 został wyłączony z audytu systemu ze względu na brak możliwości uzyskania pełnego obrazu sytuacji w tym zakresie w związku z zaistniałymi okolicznościami. Ponadto, wyniki prowadzonego śledztwa mogły mieć wpływ na działanie instytucji w obszarze wymogu kontrolnego nr 2. Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Pani Mrozik za wyjaśnienia oraz w związku z brakiem pytań, zaproponował przejście do kolejnego punktu obrad. 12 5. Prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Ocena wsparcia w ramach projektów PO KL, realizowanych w trybie konkursowym i systemowym" Pan Krzysztof Siewiera (Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Przedsiębiorstwo Społeczne Sp. z o.o.) przedstawił wyniki badania ewaluacyjnego dotyczącego oceny i porównania projektów PO KL z komponentu regionalnego realizowanych w trybie systemowym i konkursowym (prezentacja stanowi załącznik nr 5 do protokołu). Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Panu Krzysztofowi Siewierze za prezentację i zachęcił uczestników Komitetu Monitorującego do zadawania pytań. Pierwsza zabrała głos Pani Marzena Chmielewska (Konfederacja Lewiatan), która stwierdziła, że nie zadano podstawowego pytania o filozofię, która powinna stać za decyzją o trybie wyboru projektów. Wskazała też na brak zastosowania zasady subsydiarności przy określaniu trybu realizacji projektu. Nawiązując do wyniku ewaluacji, wskazującego, że te same działania mogą zostać realizowane zarówno przez podmiot prywatny, jak i publiczny, zapytała, czy nie jest to wystarczające uzasadnienie dla wyboru trybu konkursowego. Pani Chmielewska zasugerowała też, że należy wziąć pod uwagę koszty alternatywne przy realizacji projektów przez instytucje publiczne. Zapytała, czy instytucje te realizując projekty, które równie dobrze mogłyby realizować podmioty prywatne, nie zaniedbują innych swoich zadań np. wypracowania rozwiązań systemowych. Stwierdziła, odwołując się do zaprezentowanych wyników badań, że podstawowym zarzutem do systemowego trybu realizacji projektów jest brak znamion systemowości zbadanych projektów systemowych. Następnie odniosła się też do kwestii efektywności zatrudnieniowej, podnoszonej zarówno w ramach badania, jak i przez Pana Aurelio Cecilio (KE). Stwierdziła, że nad tematem efektywności kosztowej warto pracować, ale w odniesieniu do konkretnych grup wymagających wsparcia, nie zaś na poziomie działań. Zauważyła, że są grupy, dla których wsparcie jest stosunkowo tanie i takie, dla których powinno być drogie. W związku z tym, Pani Lelińska pokazała konieczność zadania pytania, czy rzeczywiście najwięcej kosztów związanych jest z grupami wymagającymi najwięcej wsparcia. Zaproponowała, by nie określać, ile kosztowało wsparcie jednego uczestnika ze względu na nieporównywalność grup, do których kierowane jest wsparcie. Nawiązując do prezentacji Pana Siewiery przypomniała, że w badaniu ustalono bardziej ambitne podejście projektodawców konkursowych do wskaźników. Zasugerowała, że może to być powód, dlaczego te projekty wykazują się niższą efektywnością kosztową. Stwierdziła, że temat ten należałoby pogłębić, zbadać w rozbiciu na grupy i podmioty, które potrzebują różnego wsparcia, o odmiennej intensywności. Dopiero wtedy będzie można powiedzieć, czy różnica między projektami konkursowymi a systemowymi jest realna, czy też wynika ona z tego, że niektórzy projektodawcy wybierają sobie „łatwiejszych” uczestników. W dalszej kolejności Pani Chmielewska wyraziła opinię, że nie zgadza się z dwoma zaprezentowanymi rekomendacjami i zapytała o sens rekomendacji dotyczącej uzasadnienia wyboru trybu systemowego, gdy zachodzi potrzeba wdrożenia kompleksowych rozwiązań określonego problemu w kontekście późniejszej uwagi Pana Siewiery, że dobrze zorganizowany i ukierunkowany konkurs może również dostarczyć projektów zawierających rozwiązania na większą skalę i rozwiązania kompleksowe. Stwierdziła też, że słowo „kompleksowy” jest używane jako „słowo-wytrych” i nie do końca wiadomo, co ono znaczy. Na koniec dodała, że zgadza się z rekomendacją mówiącą, że tryb systemowy powinien być stosowany tam, gdzie dane zadania są domeną danej instytucji i nikt inny nie może ich realizować. Pan Paweł Orłowski podziękował Pani Chmielewskiej za uwagi i pytania, a następnie poprosił Pana Siewierę o komentarz. Pan Krzysztof Siewiera (CRSG) odniósł się w pierwszej kolejności do kwestii filozofii stojącej za wyborem trybu realizacji projektów i przyznał, że w PO KL jest ona niejasna. Stwierdził, że w PO KL są realizowane jako systemowe projekty instytucji, których głównym zadaniem jest praca w danym obszarze i nie można znaleźć dla nich alternatywnego projektodawcy. Z drugiej strony przypomniał, że projekt systemowy powinien dążyć do rozwiązania systemowych problemów. Jednakże projekty instytucji takich jak PUP, OPS czy PCPR bardziej przypominają projekty indywidualne niż systemowe. 13 Stwierdził, że w PO KL trudno ocenić, czy dany projekt jest systemowy dlatego, że ma za zadanie w sposób systemowy rozwiązać jakiś problem, czy dlatego, że realizuje go instytucja publiczna. W odniesieniu do podniesionej przez Panią Lelińską kwestii efektywności kosztowej Pan Siewiera stwierdził, że w badaniu starano się bardzo szczegółowo porównywać projekty w parach konkursowysystemowy, tak by pary te były do siebie jak najbardziej zbliżone i by uniknąć problemu niewspółmierności, który jednak, jak dodał Pan Siewiera, zawsze wystąpi. Zauważył, że projekty systemowe, dzięki bardziej typowemu katalogowi realizowanych działań, uzyskują zazwyczaj lepszą efektywność kosztową. Następnie Pan Siewiera poruszył kwestię minimum działań, które trzeba w projekcie zrealizować, żeby uzyskać zaplanowane rezultaty. Postawił pytanie, czy w przypadku projektów systemowych zawierających typowe działania i mających wystandaryzowane rezultaty nie powinno się oceniać tylko stosunku wartości do ceny nie biorąc już pod uwagę innych działań planowanych w projekcie (‘ozdobników’), które nie służą realizacji celu projektu, tj. osiągnięcia zatrudnienia przez uczestników. Stwierdził, że tryb konkursowy nie sprzyja podnoszeniu efektywności kosztów zarządzania. W odpowiedzi na uwagę Pani Chmielewskiej dotyczącą kompleksowości systemu wsparcia Pan Siewiera przytoczył przykład konkursu w Poddziałaniu 7.2.2, w którym dostrzec można problem fragmentarycznego budowania wsparcia systemów ekonomii społecznej. W działaniu tym realizowany był szereg pojedynczych projektów, brakuje natomiast zdaniem Pana Siewiery objęcia jednolitym wsparciem jakiegoś obszaru geograficznego, np. województwa. W tym Poddziałaniu celem było stworzenie systemu wsparcia, a faktycznie wsparcie było fragmentaryczne i uzależnione od wyników konkursów, przez co niejednorodne i nieciągłe w czasie. Dalej Pan Siewiera wyjaśnił, że przez kompleksowy system wsparcia rozumie sytuację, kiedy podmiot zakładający działalność ma dostęp do takiego samego wsparcia w każdym miejscu województwa, a podejście projektowe powoduje, że wsparcie jest zróżnicowane. Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Panu Siewierze za odpowiedź. Wyraził opinię, że wybór odpowiedniego trybu realizacji projektu jest czasami trudny, natomiast powinien być w głównej mierze uzależniony od specyfiki i obszaru, w jakim dany projekt jest realizowany oraz problemów jakie podejmuje. Istotą idei projektów systemowych jest monopol podmiotu publicznego na dostarczenie konkretnego rozwiązania w danej dziedzinie, prezentującego ponadto podejście całościowe i związane z wdrażaniem jednolitego standardu. Takie przypadki zdarzają się incydentalnie w niektórych specyficznych obszarach. Niemniej, Pan Minister podkreślił, że w przypadku wystąpienia działania, które może zostać zrealizowane zarówno przez podmiot prywatny, jak i publiczny, wybór systemowego trybu realizacji projektu wydaje się niewłaściwy. Następnie przekazał głos Panu Chorążemu. Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) również zabrał głos w sprawie badania. Przyznał, że słowo ‘systemowy’ jest w kontekście omawianych projektów mylące. Za bardziej adekwatne uznał określenie ‘pozakonkursowy’ lub ‘bezpośredniego wsparcia’. Zauważył, że badanie miało na celu pokazać, które projekty są lepsze: konkursowe czy systemowe. Jednakże wyniki badania nie pozwoliły na udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Pan Chorąży wyciągnął z badania wniosek, że w przypadku projektów systemowych należy kłaść większy nacisk na analizę i tworzenie koncepcji na etapie planowania projektu. Zauważył, że, jak wskazują przykłady z badania, przemyślany projekt pozakonkursowy przy pewnych założeniach może być bardziej efektywny niż analogiczne projekty konkursowe, których realizacja wywołuje czasem na danym terytorium nadmierną rywalizację projektodawców o uczestników, co skutkuje tym, że ich rezultaty nie mają szansy przełożyć się na realną zmianę jakościową. Podkreślił, że temat ten jest ważny również biorąc pod uwagę nowy okres programowania. Pan Chorąży wskazał, że w niedalekiej przyszłości IZ będzie chciała przedyskutować z uczestnikami Komitetu kwestię mapy dochodzenia do celów, która pozwoli połączyć oba tryby na zasadzie komplementarności. Podsumowując stwierdził, że pomimo iż porównanie trybów projektów nie wypada ani na korzyść projektów systemowych, ani konkursowych, to nie znaczy, że nie można z niego wyciągnąć wniosków na przyszłość i rekomendacji dla przyszłych instytucji zarządzających. 14 Pan Minister Paweł Orłowski dodał, że tryb systemowy nie może być ułatwieniem dla wyboru projektów z racji czynnika politycznego, a projekty systemowe należy oceniać przy pomocy takich samych kryteriów jak ma to miejsce w projektach konkursowych. Tryb systemowy nie może stanowić „furtki” dla wyboru projektów źle skonstruowanych. Następnie oddał głos Panu Cecilio. Pan Aurelio Cecilio (KE) podziękował firmie CRSG za przeprowadzenie badania i prezentację jego wyników na forum Komitetu. Pan Cecilio zauważył, że nie należy oczekiwać po badaniu, że da jednoznaczną odpowiedź, które projekty lepiej realizować – konkursowe czy systemowe, ale stwierdził, że należy się dokładnie wczytać w raport z jego realizacji, by wyciągnąć z niego wnioski na przyszłość. Zauważył, że temat trybów wdrażania projektów przewija się od dawna w dyskusjach Komitetu. Rozmowy dotyczą kwestii tego, który tryb jest najlepszy w jakich przypadkach, albo czy podejście systemowe nie służy nadużywaniu pewnego rodzaju rozwiązań. Badanie dotyczyło porównania podejścia systemowego/niekonkurencyjnego i konkurencyjnego w komponencie regionalnym, jednak pytanie to ważne jest też w komponencie centralnym. Odpowiedzi uzyskane dzięki badaniu będą służyły jako argumenty do wsparcia interwencji systemowych i zainicjowania reform strukturalnych na poziomie krajowym. Pan Cecilio zaproponował, by przyjrzeć się zaletom i wadom każdej z tych ścieżek tak, by ocenić, w jakim stopniu można wykorzystać zalety jednej ścieżki zestawiając je z drugą lub zredukować, a nawet skorygować wady. Odżegnał się od stwierdzenia, że wszystkie projekty powinny być realizowane w trybie konkursowym lub jedynie w trybie systemowym. Zaznaczył jednocześnie, że KE popiera podejście konkurencyjne, czyli konkursowe, ponieważ opowiada się za wolną konkurencją. Wyraził zdanie, że jeśli jakieś działanie może zostać wdrożone przez zastosowanie podejścia konkurencyjnego, to należy wykorzystać potencjalne korzyści, które mogą wyniknąć z konkurencji. Doprecyzował, że konkurencyjność rozumie w tym przypadku szeroko: nie chodzi tylko o konkurencję cenową, ale też rywalizację idei, zastosowanego rozwiązania czy podejścia. Pan Cecilio wyraził opinię, że instytucje i służby publiczne często nie do końca rozróżniają wdrożenie i zaprojektowanie pewnych polityk. Argumentował, że projektowanie polityki publicznej nie jest zadaniem przedsiębiorstw ani służb publicznych. Pan Cecilio uważa, że sektor publiczny niekoniecznie powinien mieć monopol, że warto pójść w stronę większej otwartości i konkurencyjności. Dalej zauważył, że projekty systemowe mają większą efektywność kosztową – niższe koszty i większą masę krytyczną, ale przypomniał jednocześnie, że nowy okres programowania jest bardziej skoncentrowany na rezultatach, choć również efektywność oraz trafność są ważne i nie należy o nich zapominać. Następnie stwierdził, że projekty konkursowe w większym stopniu wychodzą naprzeciw istniejącemu zapotrzebowaniu, natomiast systemowe wychodzą częściej od przesłanek podażowych. Nawiązując do nowego okresu programowania zaznaczył, że jest to kolejny proces długofalowy. W związku z powyższym, zauważył, że powinno się w sposób orientacyjny określać alokację środków dla instytucji i nawet w działaniach systemowych wprowadzić jakiś rodzaj konkurencji – żeby instytucje konkurowały ze sobą o środki. Pieniądze powinny ‘iść’ za polityką, a nie za instytucją. Pan Cecilio stwierdził, że system, w którym Ministerstwo wybiera projekty tylko instytucji mu podległych nie jest najbardziej efektywny. Traci na tym też transparentność procesu. Badania przeprowadzone w kilku krajach wskazują, że systemowość niesie ze sobą ryzyko nadużyć i korupcji. Jeśli projekt jest bardzo duży, to pewne jego części są przedmiotem postępowania o zamówienia publiczne, przy których mogą się pojawić różnego rodzaju problemy. Pan Cecilio odżegnał się od stwierdzenia, że tryb konkursowy nie niesie ze sobą żadnych elementów ryzyka związanego z niewłaściwym zarządzaniem, chciał tylko położyć nacisk na wykorzystanie wyników badania do poprawienia systemu. Zwrócił uwagę, żeby zawsze dopilnowywać, by wszyscy mieli takie same warunki konkurowania, nawet jeśli konkurencja dotyczy projektów systemowych. Przestrzegł przed sytuacją, w której instytucji zostają przydzielone pieniądze na projekt systemowy w podobny sposób jak budżet, a instytucja nie musi się o nie starać, zabiegać, nie musi mieć wcześniej dobrze opracowanego projektu. Cierpi na tym przede wszystkim jakość projektu. Nie można dopuścić do sytuacji, w której dana instytucja traktuje środki unijne jako coś oczywistego, jako należne jej fundusze. Ważne jest żeby wykazała się konkretnymi argumentami za tym, że to właśnie ona powinna realizować projekt finansowany z tych środków. Na 15 koniec Pan Cecilio powtórzył, że w wyścigu o unijne pieniądze powinno się bardziej wspierać konkurencyjne podejście. Pan Minister Paweł Orłowski zaapelował o bardziej pogłębioną analizę raportu z badania i zgodził się z Panem Cecilio, że warto wracać do jego wyników w kontekście nowego okresu programowania. Zauważył, że w ramach projektów systemowych konkurencja nie jest całkowicie wykluczona ze względu na zaangażowanie podmiotów prywatnych w realizację niektórych projektów. Zwrócił również uwagę na kwestię efektywności kosztowej projektów systemowych oraz konkursowych dodając, że tryb konkurencyjny warto oceniać nie tylko biorąc pod uwagę cenę, ale przede wszystkim propozycję rozwiązania danego problemu. Pani Marzena Chmielewska (Konfederacja Lewiatan) nawiązując do kolejnego punktu posiedzenia Komitetu, którym miała być prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Badanie skuteczności wsparcia realizowanego w ramach komponentu regionalnego PO KL 2007-2013 – etap II” zasugerowała, aby – ze względu na opuszczenie posiedzenia przez wielu przedstawicieli instytucji regionalnych – prezentację odłożyć na kolejne posiedzenie Komitetu. Przewodniczący Komitetu zgodził się z propozycją przedstawicielki Konfederacji Lewiatan i zwrócił się do uczestników Komitetu o opinię w tej sprawie. Następnie głos zabrał Pan Paweł Chorąży (DZF MIR), który również poparł pomysł, by punkt dotyczący wyników ewaluacji w zakresie skuteczności wsparcia realizowanego w komponencie regionalnym PO KL odłożyć do następnego posiedzenia Komitetu, które odbędzie się w województwie łódzkim w dniach 26-27 marca 2014 r. Pan Minister Paweł Orłowski zasugerował, żeby najpierw wyniki raportu zostały omówione na poziomie województw, a dopiero potem na forum Komitetu Monitorującego PO KL, co może przełożyć się na ciekawszą dyskusję ze względu na to, że regiony będą miały czas przeanalizować wyniki tej ewaluacji. Pan Orłowski podziękował wszystkim uczestnikom Komitetu za udział w posiedzeniu oraz – w związku z udziałem Pana Aurelio Cecilio w KM po raz ostatni – wyraził wdzięczność Panu Cecilio i jego zespołowi za wkład w prace Komitetu, programowanie i wdrożenie EFS na przestrzeni lat prac KM. Pan Cecilio Aurelio (KE) podziękował za miłe słowa pod swoim adresem i przedstawił nowego członka grupy wydelegowanej przez KE do prac w KM PO KL, Pana Szymona Pogorzelskiego, nowego lidera polskiego zespołu w Dyrekcji Generalnej ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego. Pan Cecilio podziękował wszystkim uczestnikom Komitetu Monitorującego za 5 lat współpracy, wymiany myśli i doświadczeń. Powiedział, że nawet jeśli czasem jego reakcje były ostre i wydawał się bardzo wymagający, to nie chciał nikogo urazić ani wywołać żadnych problemów. Jego intencją było jedynie wniesienie jak największego wkładu do efektywnego i skutecznego wdrażania EFS. Zespołowi KE przyświeca bowiem jeden cel – sprawienie, by polscy obywatele w jak najwyższym stopniu mogli wykorzystać wsparcie z UE. Wyraził przekonanie, że ten sam cel przyświeca stronie polskiej, zatem cel był zawsze wspólny. Stwierdził, że czasem strona polska i przedstawiciele KE odmiennie postrzegali te same sprawy, jednak bez starcia opinii i rożnych argumentów nie ma postępu. Pan Cecilio pogratulował uczestnikom KM dobrego wykonywania pracy związanej z zarządzaniem i wdrażaniem PO KL. Zaznaczył, że na forum KE zawsze starał się pokazywać Polskę jako przykład dobrej praktyki i dobrych wyników nie tylko w poziomie absorbcji środków, ale przede wszystkim w kwestii osiąganych rezultatów. Polska może pochwalić się wynikami badań potwierdzających efektywność i skuteczność wdrażania EFS i bardzo często jest przytaczana jako dobra praktyka w tym względzie. Podkreślił, że Polska jest jednym z państw najbardziej efektywnie i skutecznie wykorzystujących środki UE, co jest po części zasługą obecnych na sali osób. Pan Paweł Orłowski podziękował za słowa Pana Cecilio oraz zakończył posiedzenie Komitetu Monitorującego PO KL, dziękując wszystkim przybyłym za udział. 16 Opracował: Sekretariat KM PO KL Akceptował: Pan Paweł Orłowski, Podsekretarz Stanu w MIR Załączniki: 1. Lista osób biorących udział w XXIX posiedzeniu KM PO KL 2. Przedstawienie informacji nt. stanu wdrażania PO KL 3. Rekomendowanie PD komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru projektów na lata 2014-2015 r. Przyjęcie zmian w PD 2014-2015 komponentu regionalnego PO KL 4. Podsumowanie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO KL przeprowadzonego przez Instytucję Audytową 5. Prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Ocena wsparcia w ramach projektów PO KL, realizowanych w trybie konkursowym i systemowym" Załącznik nr 1 – Lista osób biorących udział w posiedzeniu KM PO KL Członkowie/zastępcy: 1. Pan Paweł Orłowski – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju 2. Paweł Chorąży – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 3. Pani Konstancja Piątkowska – Departament Koordynacji Wdrażania Funduszy Unii Europejskiej, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 4. Pani Aldona Zagaja – Departament Koordynacji Strategii i Polityk Rozwoju, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 5. Pani Barbara Styczeń – Zastępca Dyrektora Departamentu Instytucji Płatniczej, Ministerstwo Finansów 6. Pan Jarosław Siebielec – Ministerstwo Finansów 7. Pani Milena Jóźwik-Krakowiak – Departament Innowacji i Przemysłu, Ministerstwo Gospodarki 8. Pan Sylwester Zając – Dyrektor Departamentu Instytucji Certyfikującej, Ministerstwo Rozwoju Regionalnego 9. Pani Małgorzata Zadorożna – Zastępca Dyrektora Departamentu Funduszy Europejskich, Ministerstwo Zdrowia 10. Pan Krzysztof Górski – Ministerstwo Zdrowia 11. Pani Marta Lenart – Departament Nadzoru i Kontroli, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów 12. Pani Marlena Kończak – Departament Wdrażania EFS, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej 13. Pani Claudia Torres-Bartyzel – Dyrektor Departamentu Funduszy Strukturalnych, Ministerstwo Edukacji Narodowej 17 14. Pan Jarosław Jankowski – Zastępca Dyrektora Departamentu Funduszy Strukturalnych, Ministerstwo Edukacji Narodowej 15. Pan Adam Misiuwianiec – Zastępca Dyrektora Departamentu Administracji Publicznej, Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji 16. Pani Paulina Gąsiorkiewicz-Płonka – Kierownik Działu Wdrażania PO KL, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju 17. Pan Adam Szponka - Departament Polityki Regionalnej, Urząd Marszałkowski województwa kujawsko-pomorskiego 18. Pan Rafał Sobiech – Zastępca Dyrektora Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa lubelskiego 19. Pan Marek Kamiński – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa lubuskiego 20. Pan Andrzej Kaczorowski – p.o. Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Łodzi 21. Pani Joanna Urbanowicz – Zastępca Dyrektora Departamentu Polityki Regionalnej, Urząd Marszałkowski województwa małopolskiego 22. Pan Leszek Król – Zastępca Dyrektora Departamentu Strategii i Rozwoju Regionalnego, Urząd Marszałkowski województwa mazowieckiego 23. Pan Jerzy Cypryś – Wicedyrektor ds. EFS, Wojewódzki Urząd Pracy w Rzeszowie 24. Pani Elżbieta Barbara Romańczuk – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa podlaskiego 25. Pani Kamila Siwak – Zastępca Dyrektora Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa pomorskiego 26. Pan Jarosław Wesołowski – Dyrektor Wydziału EFS, Urząd Marszałkowski województwa śląskiego 27. Pan Krzysztof Domagała – Dyrektor Świętokrzyskiego Biura Rozwoju Regionalnego 28. Pan Michał Opieczyński – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa warmińsko-mazurskiego 29. Pan Andrzej Przewoda – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Szczecinie 30. Pani Elżbieta Rejter – Ogólnopolska Organizacja Samorządu Terytorialnego, Urząd Miasta w Kartuzach 31. Pan Jacek Suski – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Opolu 32. Pani Elżbieta Wielg – NSZZ „Solidarność” 33. Pani Izabella Panuś – Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych 34. Pani Natalia Wośko – Forum Związków Zawodowych 35. Pani Marzena Chmielewska – Departament Funduszy Strukturalnych, Konfederacja Lewiatan 36. Pani Jolanta Kosakowska – Zastępca Dyrektora Zespołu ds. Oświaty Zawodowej i Problematyki Społecznej, Związek Rzemiosła Polskiego 37. Pan Łukasz Domagała – Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych 38. Pani Joanna Brzozowska-Wabik – Fundacja Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych 39. Pani Magdalena Huszcza – Fundacja Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych 40. Pani Anna Kruczek – Wspólnota Robocza Związków Organizacji Socjalnych 41. Pan Bohdan Aniszczyk – Towarzystwo im. św. Brata Alberta 42. Pan Witold Monkiewicz – Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej 43. Pani Anna Piwowar – Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego 44. Pan Dominik Wasilewski – Konfederacja Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Uniwersytet Warszawski Przedstawiciele Komisji Europejskiej z głosem doradczym: 1. Pan Aurelio Cecilio – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego, Komisja Europejska 2. Pan Szymon Pogorzelski – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego, Komisja Europejska 3. Pan Jarosław Hawrysz – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego, Komisja Europejska Obserwatorzy: 1. Pan Szymon Wiśniewski – Ministerstwo Sprawiedliwości 2. Pan Dariusz Kapusta – Dyrektor Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich 3. Pan Jacek Ostrowski – Fundacja Fundusz Współpracy 18 4. Pan Dariusz Dąbek – Zastępca Prezesa Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości 5. Pani Aleksandra Dmitruk – Zastępca Dyrektora Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 6. Pan Piotr Krasuski - Zastępca Dyrektora Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 7. Pan Przemysław Herman – Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 8. Pani Monika Gawron - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 9. Pan Łukasz Mikulec - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 10. Pan Jarosław Izdebski - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 11. Pani Ida Szczepocka - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 12. Pan Michał Zabraniak - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju 13. Pani Magdalena Dziubek – Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego 14. Pan Rafał Kończyk – Centrum Projektów Europejskich 15. Pani Małgorzata Marcińska – Podsekretarz Stanu MPiPS 16. Pani Grażyna Osicka – KOWEZiU 17. Pan Paweł Korgól – KOWEZiU 18. Pani Katarzyna Pasik-Król – Politechnika Wrocławska 19. Pani Agata Rutkowska – Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego 20. Pani Monika Siergiejuk - MPiPS 21. Pani Agnieszka Mrozik – Ministerstwo Finansów 22. Pan Wojciech Szajnar – Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości 23. Pan Dariusz Szewczyk – Zastępca Prezesa PARP 24. Pan Wojciech Szewczyk – Zastępca Komendanta OHP 25. Pani Magdalena Szymańska – Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych 26. Pani Elżbieta Wolman – MNiSW 27. Pani Anna Żukowska – Pracodawcy RP 28. Pani Małgorzata Sarzalska – Zastępca Dyrektora Departamentu Analiz i Prognoz, MPiPS 29. Pan Krzysztof Siewiera – Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego, Przedsiębiorstwo Społeczne 30. Pani Małgorzata Zub – PAG Uniconsult 31. Pani Barbara Chydrasińska – MRiRW 32. Pan Jacek Falkowski – MEN 33. Pani Anna Bąkiewicz – MEN 34. Pani Aleksandra Pellowska – DKF, MIR 35. Pani Małgorzata Michalska – DWF, MPiPS 36. Pani Iwona Matysiak – MPiPS 37. Pani Justyna Maziarska-Lesisz – ORE 38. Pani Katarzyna Gut – ORE 39. Pan Dariusz Gatner – Komenda Główna OHP 40. Pani Jolanta Wach – MEN 41. Pan Krzysztof Kosiński - Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych MPiPS 42. Pan Ludwik Węgrzyn – Związek Powiatów Polskich 43. Pani Barbara Dziubak – Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego 19