I SA/Łd 531/10

III SA/Wa 1924/11
Warszawa, 7 marca 2012
WYROK
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym:
Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (sprawozdawca),
Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak,
Sędzia WSA Marek Kraus,
Protokolant referent stażysta Marika Krawczyńska,
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2012 r.
sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w W.
na interpretację indywidualną Ministra Finansów
z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...]
w przedmiocie podatku od towarów i usług
1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną,
2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości,
3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz B. S.A. z siedzibą w W. kwotę 200 zł (słownie:
dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 29 listopada 2010 r. B. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (dalej także jako
"Skarżąca" lub "Bank") zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów
prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w
zakresie określenia podstawy opodatkowania dla transakcji wymiany walut.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy.
Skarżąca świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz klientów
indywidualnych oraz instytucjonalnych, a w szczególności prowadzi działalność w zakresie
rzeczywistej wymiany walut. Rzeczywista wymiana walut realizowana jest w ramach różnych
transakcji:
- transakcji wymiany kasowej - gdzie do rzeczywistej wymiany jednej waluty na drugą walutę
dochodzi w momencie zawarcia transakcji,
- transakcji Spot (tzw. FX Spot) - gdzie do rzeczywistej wymiany walut dochodzi w ciągu
dwóch dni roboczych licząc od dnia zawarcia transakcji, po negocjowanym przez strony
kursie,
- transakcji Forward (tzw. FX Forward) - gdzie do rzeczywistej wymiany walut dochodzi w
uzgodnionym przez strony terminie w przyszłości, zgodnie z przyjętym przez strony
terminowym kursem wymiany,
- transakcji Swap (tzw. FX Swap) - gdzie do rzeczywistej wymiany walut dochodzi
dwukrotnie, w dwóch różnych terminach uzgodnionych przez strony,
- transakcji Cross Currency Interest Rate Swap (tzw. FX CCIRS) - gdzie do rzeczywistej
wymiany walut dochodzi na początku lub na końcu ustalonego okresu, po uzgodnionym
przez strony terminowym kursie wymiany,
- transakcji opcji walutowych (tzw. FX opcje) - gdzie rzeczywista wymiana walut ma miejsce
w uzgodnionym przez strony terminie w przyszłości, zgodnie z przyjętym przez strony
terminowym kursem wymiany.
Skarżąca podkreśliła ponadto, że w ramach wszystkich wskazanych powyżej transakcji
dochodzi do rzeczywistej wymiany jednej waluty na inną walutę pomiędzy Bankiem a drugą
stroną transakcji. Wskazała, że w celu rozliczania podatku VAT, dokonuje kalkulacji obrotu
VAT z tytułu transakcji wymiany walut, zaś w ramach wskazanych wyżej transakcji nie
pobiera od kontrahentów dodatkowych opłat czy prowizji.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w przypadku transakcji rzeczywistej wymiany walut obrotem VAT jest ogólny wynik
(zysk) zrealizowany przez Skarżącą z tego tytułu w przyjętym okresie rozliczeniowym?
W ocenie Skarżącej, w przypadku transakcji wymiany walut obrotem VAT jest ogólny wynik
(zysk) zrealizowany przez Bank w przyjętym okresie rozliczeniowym.
Na uzasadnienie swojego stanowiska Skarżąca wskazała w pierwszej kolejności
orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a w szczególności orzeczenie w
sprawie C - 172/96 First National Bank of Chicago, w którym ETS odnosząc się do transakcji
obrotu walutami potwierdził, iż obrotem VAT jest ogólny wynik (zysk) zrealizowany w danym
okresie. Zdaniem Skarżącej w przedmiotowym wyroku ETS potwierdził zatem wprost, iż w
przypadku świadczenia usług wymiany walut, nie podlega doliczeniu do podstawy
opodatkowania VAT ta część kwoty należnej z tytułu sprzedaży walut, która stanowi
równowartość ceny ich nabycia przez Bank. Obrotem VAT z tytułu świadczenia tego rodzaju
usług jest wyłącznie kwota rzeczywistego wynagrodzenia za wyświadczoną usługę, tj. ogólny
wynik (zysk) uzyskany na zawieranych transakcjach w danym okresie czasu.
Następnie Skarżąca podkreśliła, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie również w
orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, na potwierdzenie czego wskazała wyrok
Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1846/08), w
którym NSA stwierdził, iż "Jak wyżej wskazano zgodnie z art. 29 ust. 1 u.p.t.u. podstawą
opodatkowania w podatku od towarów i usług jest obrót, z zastrzeżeniem m. in. art. 30.
Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. stanowi, że podstawę opodatkowania czynności
maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności
wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych
usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie,
zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby
świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń
za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. Inaczej mówiąc z wykładni art. 30 ust.
1 pkt 4 w zw. z art. 29 ust. 1 u.p.t.u. wynika, że w transakcjach obrotu walutami, w których
żadne opłaty i prowizje nie są naliczane, podstawę opodatkowania stanowi zrealizowany
wynik (zysk brutto), przy uwzględnieniu ceny nabycia walut przez podatnika od usługobiorcy
w danym okresie".
Następnie Skarżąca podkreśliła, że również polskie organy podatkowe podzielają jej
stanowisko w sprawie, co znalazło wyraz w interpretacji indywidualnej z dnia 16 kwietnia
2009 r. (sygn. IPPP2/443-285/09-2/BM), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w
całości uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym w przypadku transakcji
w zakresie wymiany walut podstawą opodatkowania VAT (obrotem) jest wynik zrealizowany
przez podatnika w przyjętym okresie rozliczeniowym.
Minister Finansów (dalej także jako "Organ udzielający interpretacji") w interpretacji
indywidualnej z dnia [...] lutego 2011 r. uznał stanowisko Banku za nieprawidłowe.
W uzasadnieniu, na wstępie przywołał treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004
r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm, dalej też jako "ustawa o
VAT"), wskazując, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna
dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zauważył, że w myśl art.
7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie
się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś stosownie do treści
art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,
rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w
rozumieniu art. 7. Podkreślił, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą
opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i
5 oraz, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego
podatku. W ocenie Organu udzielającego interpretację, art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT
wskazuje, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z
zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub
zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi
dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi,
agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota
prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę
podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.
Odnosząc się do powołanego przez Skarżącą orzeczenia ETS w sprawie C - 172/96 First
National Bank of Chicago Minister Finansów zwrócił uwagę, iż transakcje wymiany walut są
transakcjami na pieniądzach, czyli rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku,
realizowanymi z wieloma podmiotami jednocześnie, co oznacza, iż w sytuacji gdy w danym
okresie dokonywane są setki podobnych transakcji, nie sposób ustalić, po jakiej cenie został
zakupiony dany pieniądz i czy jego sprzedaż przyniosła zysk czy stratę. W takim przypadku
rozwiązanie przyjęte przez ETS jest jednym logicznym sposobem pozwalającym na
określenie wielkości osiągniętego obrotu. Organ udzielający interpretacji stwierdził, że z
uwagi na powyższe w przypadku transakcji wymiany walut za podstawę opodatkowania
należy uznać zrealizowany wynik (zysk) w danym okresie. Minister Finansów, powołując się
na art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.
U.10.211.1384 j. t., dalej jako "ustawa o obrocie instrumentami finansowymi") podkreślił, że
jeżeli w efekcie wskazanych we wniosku transakcji tj. wymiany kasowej, FX Spot, FX
Forward, FX Swap, FX CCIRS, FX opcje dochodzi do rzeczywistej wymiany walut to między
stronami umowy zawierane są indywidualne kontrakty, dla których możliwe jest ustalenie
indywidualnego wyniku na każdej transakcji.
Minister Finansów wskazał następnie, że ustawa o VAT nie zawiera przepisów regulujących
w sposób szczególny sposobu ustalania podstawy opodatkowania VAT w przypadku usług
finansowych, w tym transakcji na instrumentach finansowych. Zauważył, że powyższa
kwestia nie została również uregulowana na szczeblu wspólnotowym w przepisach VI
Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw
Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od
wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (dalej jako "VI Dyrektywa"),
zastąpionej z dniem 1 stycznia 2007 r. przez Dyrektywę 2006/112/Rady z dnia 28 listopada
2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (dalej jako "Dyrektywa
2006/112/WE"). W ocenie Organu udzielającego interpretacji, zastosowanie znajdą zatem
ogólne przepisy regulujące sposób ustalania podstawy opodatkowania, w tym w
szczególności art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE, oraz będący jego odpowiednikiem art. 29 ust.
1 ustawy o VAT. Zdaniem Ministra Finansów oznacza to, iż w przypadku operacji na
instrumentach finansowych podstawę opodatkowania określa się według zasad ogólnych i
stanowi ją kwota należna z tytułu danej czynności pośrednictwa finansowego oraz, że
należność ta winna wynikać z umów zawieranych z kontrahentami, z uwzględnieniem
przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Organ udzielający interpretacji
stwierdził ponadto, że inaczej niż przy transakcjach wymiany walut jest przy transakcjach na
instrumentach finansowych, gdyż w przypadku kontraktu realizowanego z innym podmiotem
zajmującym się profesjonalnym obrotem gospodarczym nie sprawia problemu ustalenie
wartości transakcji, a tym samym można precyzyjnie określić wysokość osiągniętego zysku
czy też wysokość poniesionej straty. Zatem, w ocenie Ministra Finansów przy ustalaniu
obrotu z tytułu operacji na instrumentach finansowych wystarczające są przepisy ogólne
dotyczące sposobu określania podstawy opodatkowania.
Reasumując, Organ udzielający interpretacji skonstatował, iż kwota otrzymanego
wynagrodzenia w danym okresie rozliczeniowym powinna być liczona dla każdego kontraktu
oddzielnie, zaś dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług w każdym okresie
rozliczeniowym Skarżąca powinna wykazać sumę kwot otrzymanego wynagrodzenia.
Pismem z 16 marca 2011 r. Skarżąca wezwała Organ udzielający interpretacji do usunięcia
naruszenia prawa.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów stwierdził
brak podstaw do zmiany przedmiotowej indywidualnej interpretacji przepisów prawa
podatkowego.
Pismem z dnia 27 maja 2011 r. B. S.A. z siedzibą w W. wniosła skargę na opisaną
interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 73 Dyrektywy
2006/112/WE poprzez przyjęcie, że w przypadku wskazanych we wniosku transakcji
rzeczywistej wymiany walut (tj. wymiany kasowej, FX Spot, FX Forward, FX Swap, FX
CCIRS, FX opcje), kwota wynagrodzenia Banku, stanowiąca obrót VAT, powinna być liczona
dla każdego kontraktu oddzielnie, zaś dla celów rozliczania podatku od towarów i usług w
każdym okresie rozliczeniowym Bank powinien wykazać sumę kwot otrzymanego
wynagrodzenia.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości i o zasądzenie kosztów
postępowania, w tym zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.
Skarżąca w uzasadnieniu skargi przedstawiła przebieg postępowania oraz podkreśliła, że
każdy z wyżej wymienionych instrumentów/produktów generuje rzeczywistą wymianę walut.
Wskazała, że w przypadku rzeczywistej wymiany walut, o której mowa we wniosku, jedynie
faktyczne przysporzenia Banku jakim jest tzw. spread rozumiany jako globalny wynik (zysk)
zrealizowany na transakcjach wymiany walut w danym okresie rozliczeniowym może być
uznany za postawę opodatkowania. W ocenie Skarżącej jest to bowiem odpowiednik
realnego przysporzenia jakie wiąże się z obrotem danymi walutami. Skarżąca wskazała
ponadto, że przepisu art. 29 ustawy o VAT nie da się zastosować wprost do transakcji,
których dotyczyło zapytanie. Zatem jego wykładnia powinna uwzględniać istotę usług
finansowych i ich odrębność od innych transakcji. W ocenie Banku należy dokonać takiej
wykładni tego przepisu, która będzie zapewniała realizację celu jaki przyświecał
ustawodawcy - opodatkowania realnego przysporzenia.
Z uwagi na przytoczoną argumentację Skarżąca stwierdziła, że w zakresie wymiany kasowej
Organ udzielający interpretacji naruszył art. 29 ust. 1 ustawy o VAT interpretowany w
zgodzie z wyrokiem TSUE C-172/96. Ponadto w odniesieniu do pozostałych form
rzeczywistej wymiany walut również doszło do naruszenia art. 29 ust. 1 ustawy o VAT
interpretowanego w zgodzie z wyrokiem TSUE C-172/96, gdyż wyrok ten odnosił się do
wymiany walut jako takiej, bez różnicowania form w jakiej ona się dokonuje.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał
stanowisko zawarte w zaskarżonej interpretacji indywidualnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga okazała się uzasadniona albowiem wydana przez Ministra Finansów interpretacja
podatkowa naruszała prawo.
Stosownie do art. 14 c §§ 1 i 2 O.p. interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska
wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia
prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie
negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie
prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Z przepisów powyższych wynika
wyraźnie, że negatywna ocena stanowiska wnioskodawcy obliguje Ministra Finansów
zarówno do oceny tego stanowiska jak i wskazania prawidłowego stanowiska wraz z
uzasadnieniem prawnym. Ocena ta nie może być fragmentaryczna, lecz winna w sposób
wyczerpujący odnieść się do stanowiska wnioskodawcy wskazując stanowisko prawidłowe.
W ocenie Sądu interpretacja indywidualna będąca przedmiotem rozpatrywanej skargi nie
spełniała kryteriów wskazanych w powyższych przepisach.
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż we wniosku o udzielenie interpretacji podatkowej
Skarżąca wskazała, iż świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz
klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych, a w szczególności prowadzi działalność w
zakresie rzeczywistej wymiany walut. Rzeczywista wymiana walut realizowana jest w ramach
różnych transakcji, a mianowicie: wymiany kasowej, Spot (tzw. FX Spot), Forward (tzw. FX
Forward), Swap (tzw. FX Swap), Cross Currency Interest Rate Swap (tzw. FX CCIRS), opcji
walutowych (tzw. FX opcje). Skarżąca wskazała sposób działania każdej z wymienionych
transakcji.
Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do tego, iż zdaniem Skarżącej obrotem VAT z tytułu
świadczenia tych usług jest wyłącznie kwota rzeczywistego wynagrodzenia za świadczoną
usługę, tj. wynik uzyskany przez podatnika na działalności w tym zakresie, uzyskany w
danym okresie rozliczeniowym, czego potwierdzeniem jest w szczególności wyrok TSUE z
14 lipca 1998r. w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago. Natomiast Minister
Finansów nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Skarżącej uznał, iż kwota
otrzymanego wynagrodzenia w danym okresie rozliczeniowym powinna być liczona dla
każdego kontraktu oddzielnie, zaś dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług w
każdym okresie rozliczeniowym Skarżąca powinna wykazać sumę kwot otrzymanego
wynagrodzenia. Nadto stwierdził, iż wyrok TSUE z 14 lipca 1998r. w sprawie C-172/96
dotyczy innego stanu faktycznego i tym samym nie będzie miał zastosowania w
przedmiotowej sprawie. W jego ocenie jeżeli w efekcie wskazanych we wniosku transakcji tj.
wymiany kasowej, FX Spot, FX Forward, FX Swap, FX CCIRS, FX opcje dochodzi do
rzeczywistej wymiany walut to między stronami umowy zawierane są indywidualne kontrakty,
dla których możliwe jest ustalenie indywidualnego wyniku na każdej transakcji.
Organ udzielający interpretacji przyznał jednak, iż zarówno prawo krajowe jak i współnotowe
nie reguluje sposób szczególny podstawy opodatkowania czynności wynikających z umów
pośrednictwa finansowego i w tym zakresie stanowisko stron niniejszego postępowania jest
zbieżne.
Dlatego też wbrew twierdzeniom Ministra Finansów istotne znaczenie w niniejszej sprawie
winno mieć orzecznictwo TSUE, a w szczególności wyrok w sprawie First National Bank of
Chicago. W wyroku tym stwierdzono, iż "...Należy pamiętać, że art. 11(A)(1)(a) VI Dyrektywy
stanowi, że podstawą opodatkowania, w odniesieniu do świadczenia usług, jest to, co
stanowi wynagrodzenie, jakie usługodawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy takich
usług (p. 42). Waluty przekazywane danej stronie transakcji przez drugą, o ile są
przedmiotem dostawy, nie mogą być traktowane jako odpłatność za usługę wymiany jednych
walut na inne, a w konsekwencji jako wynagrodzenie za taką usługę (p. 43). Ustalenie
wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Bank otrzymuje z tytułu transakcji wymiany
walut, to znaczy co jest wynagrodzeniem za transakcje wymiany walut, które może on
pobrać (patrz, w tym zakresie, sprawa C-38/93 Glawe przeciwko Finanzamt HamburgBarmebek - Uhlenhorst [1994] (pkt. 44). W tym zakresie, spread stanowiący różnicę
pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży jest jedynym odpowiednikiem ceny, jaką Bank
uzyskałby, gdyby miał zawrzeć w tej samej chwili i na takich samych warunkach dwie
odpowiadające sobie transakcje kupna i sprzedaży tych samych kwot w tych samych
walutach (p. 45). Są to jednakże tylko czysto teoretycznie rozważania, ponieważ Bank
wykonuje dużą liczbę transakcji dotyczących różnych kwot i walut, których kursy ciągle
fluktuują. Dealer nie jest w stanie w normalnych okolicznościach przewidzieć, zawierając
daną transakcję, w jakim momencie i po jakim kursie będzie on następnie mógł zawrzeć
jedną lub kilka transakcji pozwalających mu wyeliminować lub ustalić na określoną kwotę
ryzyko kursu walutowego, na jakie się wystawił zawierając pierwszą transakcję (p. 46).
Zatem jako wynagrodzenie, to znaczy kwotę, jaką Bank może w rzeczywistości zastosować
do własnego użytku, należy traktować ogólny wynik na zawieranych przezeń transakcjach w
danym okresie czasu (p. 47) (...) art. 11 (A)( l )(a) VI Dyrektywy należy interpretować tak, iż w
przypadku transakcji wymiany walut, w której nie są naliczane opłaty lub prowizje w
odniesieniu do konkretnych transakcji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik
transakcji dla usługodawcy w danym okresie czasu (p. 50)" - VAT w orzecznictwie
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Jerzy Martini, Łukasz Karpiesiuk, C.H. BECK,
Warszawa 2005 r. (str. 328-334).
Faktem jest, że orzeczenie to nie zapadło w identycznym stanie faktycznym jednak
podobieństwa stanów faktycznych przedmiotowych spraw są zasadnicze. Mianowicie
transakcje opisane przez Skarżącą, podobnie jak w cytowanym wyroku TSUE, dotyczą
walut, których kurs ulega zmianie, a z tytułu tych transakcji nie są naliczane dodatkowe
opłaty lub prowizje. Podobnie jak w przedmiotowym orzeczeniu, tak w przypadku
wskazanych przez Skarżącą transakcji rozliczanych w czasie, nie jest ona w stanie w
normalnych okolicznościach przewidzieć, zawierając daną transakcję, w jakim momencie i
po jakim kursie będzie mogła zawrzeć jedną lub kilka transakcji pozwalających jej
wyeliminować lub ustalić na określoną kwotę ryzyko kursu walutowego, na jakie się
wystawiła zawierając pierwszą transakcję.
Nie można w świetle powyższego podzielić argumentu Ministra Finansów, iż możliwe jest
ustalenie indywidualnego wyniku na każdej transakcji, tym bardziej, że nie zostało to w
jakikolwiek sposób uzasadnione przez organ.
Należy również przywołać stanowisko zawarte w glosie do powołanego wyżej wyroku TSUE,
iż " ... Drugim zagadnieniem rozstrzygniętym przez Trybunał była kwestia kalkulacji podstawy
opodatkowania. Zdaniem TS podstawą opodatkowania (obrotem dla VAT) powinien być
wynik netto na transakcjach w danym okresie czasu. Trybunał tym samym odrzucił
koncepcję forsowaną przez Bank, zgodnie z którą obrotem miałaby być cała kwota walut
wymienianych w ramach analizowanych transakcji. Ze stanowiskiem Trybunału należy się
zgodzić. Kwota otrzymywanej waluty nie może być uznawana za obrót, ponieważ stanowi
przedmiot transakcji, a nie wynagrodzenie za jej przeprowadzenie. Uznawanie otrzymanej
kwoty za obrót jest charakterystyczne dla transakcji towarowych, a pieniądz, zwłaszcza w
postaci zapisu na koncie, nie jest towarem. W usługach finansowych tymczasem bardzo
często transfer środków pieniężnych jest elementem wykonawczym transakcji, a nie
wynagrodzeniem za nią (por. np. przelew kapitału pożyczki). Warto wskazać, iż zasada
sformułowana przez TS, że wynagrodzeniem dla VAT jest wynik netto na transakcji, może
mieć zastosowanie również do innych usług finansowych niż sprzedaż walut. Wszędzie tam,
gdzie wynagrodzenie nie jest łatwo identyfikowalne w postaci określonej ceny lub prowizji,
można posłużyć się wynikiem netto. Przykładem tutaj mogą być niektóre instrumenty
pochodne czy transakcje na wierzytelnościach (zwłaszcza w sytuacjach, gdy środki
finansowe wypłaca nie usługobiorca, ale usługodawca)" - Władysław Varga Glosa do wyroku
TS z dnia 14 lipca 1998 r., C-172/96, LEX/El 2009.
Wobec powyższego zdaniem Sądu, dla prawidłowej, a zatem zgodnej z art. 14c §§ 1 i 2 O.p.
oceny stanowiska Skarżącej w niniejszej sprawie konieczna jest odrębna, a wyczerpująca
analiza transakcji wskazanych we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, z
uwzględnieniem stanowiska zawartego w niniejszym wyroku i wskazanie czy w stosunku do
każdego z nich podstawą opodatkowania może być wynik netto na transakcjach w danym
okresie rozliczeniowym.
Mając na uwadze powyższe rozważania i wnioski, Sąd na podstawie art. 146 § 1, art. 152 i
art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.