Chiny Mały Chingan

Chiny
Stolica:
Pekin
Powierzchnia:
9 596 960 km²
Ludność:
1 330,1 mln
Waluta:
juan renminbi z nowym oznaczeniem China New Yuan (CNY), 1 CNY = 100 fenów
Napięcie:
220 V
Język:
chiński
Wiza:
wiza jest wymagana
Regiony:
Ałtaj, Ałtan - Tag, Cajdam, Cinling, Góry Wschodniochińskie, Hainan, Hongkong,
Karakorum, Kotlina Dżungarska, Kunlun, Mały Chingan, Nan - Shan, Nizina Chińska
, Nizina Mandżurska, Pekin, Pustynia Gobi, Pustynia Takla Makan, Syczuan,
Szanghaj, Tien - Szan, Tybet, Wielki Chingan, Wybrzeże Pohaj, Wybrzeże Żółte,
Wyżyna Junkuej, Wyżyna Południowo - Wschodnia
Mały Chingan
Krótka informacja
Kraina pełna różnic kulturowych i historycznych, najczęściej odwiedzana przez miłośników dzikiej przyrody i mongolskiego kolorytu.
Informacje ogólne
Trudnodostępne tereny północnych Chin i Małego Chinganu, które według legend od zawsze zamieszkiwały barbarzyńskie ludy mówiące
niezrozumiałymi językami, odwiedzają najczęściej poszukiwacze symbolicznego „krańca świata” położonego gdzieś za Wielkim Murem Chińskim.
Chociaż stepowe tereny stanowiły trudnodostępny region, wymiana towarów zapoczątkowała jednak powstanie słynnego Jedwabnego Szlaku, dzięki
któremu z biegiem lat odległą północ zamieszkały rozmaite mniejszości narodowe. Dawna droga handlowa łącząca Chiny z Bliskim Wschodem,
wykorzystywana była od III w. p.n.e. do XVII w. n.e. i zapewniła bogactwo kilku przedislamskim i buddyjskim cywilizacjom. Jałowe tereny Małego i
Wielkiego Chinganu tworzące krainę Mongolii Wewnętrznej sąsiadują z Niziną Mandżurską od północnego-wschodu, z Cinling od południa, Pustynią
Gobi od zachodu i otoczone są od północy Mongolią i Rosją. Najwyższym szczytem górskim jest Pingding Shan (1429 m n.p.m.), do którego
prowadzą słynne stepy rozjeżdżone przed wiekami przez niezwyciężoną armię Czyngis-chana. Część równinną Małego Chinganu porastają zielone
lasy i zajmują rozległe stepy, natomiast w starych górach zbudowanych ze skał krystalicznych i porośniętych tzw. „tajgą ussuryjską” można odnaleźć
liczne pozostałości wulkaniczne. Bez wątpienia największą atrakcją dla turystów oprócz unikalnych widoków i dzikiej przyrody są konne przejażdżki po
bezkresnych stepach, mongolskie jedzenie i noclegi w namiotach prawdziwych nomadów.
Historia Małego Chinganu połączona jest z dziejami Wielkiego Chinganu i tworzy historyczne zręby wielkiego regionu Mongolii Wewnętrznej. Surowe
tereny od wieków zamieszkiwane były przez koczownicze i pasterskie ludy nomadów, i częściowo znajdowały się pod panowaniem chińskim. Właśnie
z mongolskimi stepami związana jest legenda słynnego Czyngis-chana, który urodził się na tych ziemiach, trzymając w ręku skrzep zaschniętej krwi, a
w dojrzałym już wieku poprowadził hordy swoich oddziałów na podbój terenów sięgających niemalże Europy Wschodniej. Mongolię Wewnętrzną
zamieszkiwały różne pod względem kulturowym społeczności, które miała rozdzielić budowa Wielkiego Muru Chińskiego regulująca napiętą sytuację.
W wieku XVII tereny dzisiejszej Mongolii Wewnętrznej zostały opanowane przez Mandżurów, a region w konsekwencji trafił pod panowanie Chin. Do
prowincji zaczęli ściągać osadnicy z Azji oraz Chińczycy uciekający przed przeludnieniem i chorobami nękającymi sąsiednie regiony. O tereny
Mongolii Wewnętrznej prawa rościli sobie także Rosjanie oraz Japończycy, a w latach pięćdziesiątych XX w. z ogromnego obszaru Stalin wyodrębnił
państwo Mongolii Zewnętrznej podległe Związkowi Radzieckiemu. Mongolia Wewnętrzna z podległymi regionami Wielkiego i Małego Chinganu z kolei
stała się w 1947 r. regionem autonomicznym Chin.
Kuchnia
Chociaż kuchnia chińska zagościła na dobre na europejskich stołach, wizyta w tradycyjnej restauracji może okazać się miłym zaskoczeniem. Pełna
harmonia smaków to kulinarna zaleta uzyskiwana dzięki unikalnemu łączeniu składników o różnych kształtach i barwach, zadziwiających nie tylko
zmysł smaku, ale również wzroku. Chińczycy stawiają na dużo warzyw, mało tłuszczu oraz zdrowe jedzenie nierozerwalnie połączone z filozofią,
medycyną i każdą dziedziną życia. Terytorium Chin jest bardzo rozległe, dlatego w zależności od pobytu w danym regionie, warto poświęcić czas
na kulinarną podróż po najróżniejszych restauracjach, by rozpoznać na własnym podniebieniu najważniejsze smaki: słodki, kwaśny, cierpki, słony i
gorzki.
Warto pamiętać, że w Chinach śniadania spożywa się bardzo wcześnie, nawet o 6:00 rano, a przed południem większość restauracji przyrządza już
obiady. W tradycyjnych restauracjach jada się na obracanych stołach przeważnie pałeczkami, chociaż dla turystów z zachodu przygotowywane są
na wszelki wypadek zestawy sztućców, ale będąc już w Chinach chyba warto pokusić się naukę specyficznego spożywania posiłków. Lista chińskich
potraw jest tak długa jak historia kraju licząca kilka tysięcy lat. Zaglądając do restauracji oprócz lokalnego podziału można zauważyć kilka kategorii:
potrawy carskie, potrawy lokalne, potrawy rodzinne, etniczne, wegetariańskie oraz lecznicze. Większość dań skupia dziedzictwo kultur azjatyckich
takich jak koreańska, japońska oraz mongolska. Na stoły cesarskie trafiały przeważnie najznamienitsze i wyszukane dania, podczas gdy poddani
spożywali najczęściej ryż.
Kuchnia bazuje na ryżu krótko lub długoziarnistym, bardzo często serwowanym w postaci klusek lub makaronu. Do tego dochodzi przeważnie
mięso uznawane za produkt dodający sił witalnych. Chociaż w regionach islamskich króluje baranina i wołowina, najpopularniejszym mięsem jest
wieprzowina zwana zhurou. Jada się także dużo kurczaków jirou oraz jagnięcinę. Na stoły, szczególnie w regionach przymorskich, trafiają także ryby
fu, chociaż spotkać można również nieco bardziej egzotyczne ślimaki morskie, żółwie, węże, cykady, a nawet skorpiony czy kawałki niedźwiedzia.
Na szczęście dostępna jest cała gama warzyw takich jak kapusta pekińska, szpinak czy ziemniaki oraz owoców: jabłek, mandarynek, bananów,
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/5
gruszek i winogron. Niezbędnych protein dostarczają nasiona soi występujące w wielu potrawach, chociaż za substytut mięsa uchodzi także ser tofu
– świeży twaróg o konsystencji kremu, podawany w wielu kulinarnych kombinacjach.
Do popularnych przekąsek, z którymi bardzo często można się zetknąć stołując się w niewielkich restauracjach na wąskich uliczkach „hutong”,
należą jaja kacze, kurze i przepiórcze gotowane na twardo w roztworze herbaty, sosu sojowego i anyżu. Na stoiskach z przekąskami można także
nabyć grillowane skrzydełka kurczaka, makarony, kebaby, pieczone ziemniaki i kukurydzę. Ciekawe w smaku mogą okazać się bułki gotowane na
parze o nadzieniu mięsnym lub warzywnym, na które potocznie mówi się „łyse głowy”.
Posiłki
najczęściej rozpoczyna się pobudzającą żołądek i wzmagającą apetyt
filiżanką herbaty, której mnogość gatunków może zachwycić
niejednego pasjonata aromatycznego napoju. Chińczycy do posiłków pijają także piwo pijiu (najsłynniejsze Tsingtao pochodzi z Qingdao) oraz
spirytus bajiu określany mianem „białego wina”. Jest to jeden z najmocniejszych alkoholi, z którym nie należy przedobrzyć, podobnie jak z mocną
wódką Mao Tai Jiu pochodzącą z prowincji Kuejczou. Może po prostu lepiej sięgnąć do obiadu po słodzoną lemoniadę albo delikatne wino gronowe
Putao Jiu. W restauracji warto także poprosić o butelkę słodkiego, uchodzącego za wytrawne, białego wina „Wielki Mur” lub czerwonego o groźnej
nazwie „Smok”.
Podróżując po terenach Małego i Wielkiego Chinganu koniecznie trzeba spróbować kuchni mongolskiej, w której najsłynniejszym daniem jest shuan
yangrou, czyli jednogarnkowa potrawa mięsno-warzywna. Podane plastry baraniny wrzuca się do kociołka z wrzącą wodą, a później zanurza w
ostrym sosie sezamowym. Do garnka zalecane jest także dodawanie kawałków sera tofu, makaronu, kapusty i pieczarek.
Obyczaje
Turyści wybierający się do Chin spodziewają się przeważnie kulturowego szoku, co nie do końca okazuje się słuszne. Chociaż odległy zakątek na
kuli ziemskiej jest ogromną zagadką rządzoną według tajemniczych zasad, bez problemu można się tam odnaleźć i przekonać, że jest to ciekawy
kraj z jedną z najstarszych kultur świata. W kraju akupunktury, aromaterapii i ćwiczeń z medytacji każdy może doświadczyć inspirujących przygód,
które później staną się ciekawym tematem do dyskusji.
Niemalże całą populację stanowią Chińczycy, niemniej w jej skład wchodzi kilkadziesiąt innych mniejszości narodowych, które wyznają między
innymi islam. Wyznanie i religia bardzo mocno wpływa na kulturę i kształtuje styl życia społeczności. W chińskich religiach ludowych główną rolę
odgrywa buddyzm, taoizm i konfucjanizm, chociaż znaczna część społeczeństwa jest bezwyznaniowa. Konfucjanizm przykładowo kładł nacisk na
poszanowanie tradycji i stąd zamiłowanie Chińczyków do wszechobecnego porządku. Taoizm odnosił się do obecnych w człowieku przeciwstawnych
sił jing i jang oraz rozwoju duchowego człowieka, a buddyzm wyznawał wiarę w istnienie istot nadprzyrodzonych oraz życia po śmierci.
Chińczycy są na ogół pracowici, zaradni i weseli, o czym przykładowo można przekonać się podczas stołowania w restauracjach i wsłuchiwania w
gwarne rozmowy. Interesują się światem zewnętrznym, chociaż życiowa determinacja prowadzi do osiągania celu za wszelką cenę. Podróżując po
Chinach należy jednak pamiętać, że wciąż ma się do czynienia z państwem komunistycznym, rządzonym silną ręką i posiadającym system nie
zawsze zrozumiałych wartości. Ludzie rodzą się równi i prowadzą życie w zgodzie z powszechnie obowiązującymi normami.
Podróżnik zwiedzający chińskie miasta powinien pamiętać o okazywaniu szacunku i posłuszeństwie wobec starszych. Dobrym sposobem na
wywarcie pozytywnego wrażenia jest przekazanie przy pierwszym spotkaniu wizytówki lub karteczki z imieniem i nazwiskiem, najlepiej w języku
chińskim. Chińczycy bywają impulsywnymi ludźmi, chociaż nie zawsze głośna dyskusja musi mieć znamiona kłótni. Chociaż w Chinach funkcjonuje
wiele różnych dialektów językowych (szanghajski, min, kantoński), komunikację ułatwia język mandaryński określany „wspólnym językiem”. Dla
turystów z pewnością egzotycznie przedstawiają się chińskie znaki-piktogramy reprezentujące raczej myśl niż sposób wymowy, których dźwięk różni
się w zależności od regionu. Poznanie nawet najłatwiejszych znaków, chociaż sprawi zapewne sporo trudności, może okazać się interesującą nauką.
Chińczycy niezależnie od piastowanego stanowiska największą wagę przywiązują do przestrzegania godzin posiłków, końca pracy i snu, dlatego
warto uszanować przerwę obiadową, by zaoszczędzić sobie jakichś nieprzyjemności. Bardzo ważna jest także gościnność, chociaż zaproszenia do
domów są rzadkością, w przeciwieństwie do towarzyskich spotkań w restauracjach. Zaproszenie do jedzenia jest wyrazem przyjaznych stosunków,
tym bardziej jeśli dotyczy spraw biznesowych. Kultura biznesowa i negocjacyjna bowiem jest w chinach bardzo ważnym aspektem prowadzenia
interesów, więc jeśli ktoś w trakcie podróży chce załatwić sprawy zawodowe powinien szczegółowo zapoznać się z taką etykietą, by nie popełnić
niepotrzebnego „faux pas”. Chińczycy dużą wagę przywiązują także do min, próbując zawsze zachować kamienne oblicze, co często może wprawiać
Europejczyków w zabawne zakłopotanie. W trakcie rozmów lepiej nie poruszać tematów dotyczących Tybetu i ogólnie komunizmu, a tym bardziej nie
można krytykować funkcjonowania państwa. Naturalne tematy najczęściej dotyczą pogody, kultury, zabytków czy sportu.
Dla Chińczyków najświętszą częścią ciała jest głowa, więc nie należy dotykać niczyjej głowy. Nie ma tam zwyczaju dawania napiwków, spóźnianie
się nie leży w dobrym tonie, a zakazane jest pokazywanie stopy lub wskazywanie czegoś stopą uchodzącą za nieczystą część ciała.
Chiny są państwem komunistycznym, w którym celebruje się takie święta jak Święto Pracy przypadające na 1 maja, październikowe Święto
Narodowe czy Nowy Rok będący świętem ruchomym ze względu na chiński kalendarz. Do pozostałych świąt państwowych należy między innymi
Dzień Kobiet, Dzień Dziecka i rocznica powstania Komunistycznej Partii Chin.
Aktywny wypoczynek
Turyści, którzy zdecydują się na zorganizowaną wyprawę na mongolskie stepy mogą przeżyć niesamowite przygody podczas noclegów w tzw.
„jurtach”, czyli oryginalnych namiotach zamieszkiwanych przez koczownicze i pasterskie ludy nomadów. Takie wyprawy często powiązane są z
konnymi przejażdżkami, polowaniami, stepowym safari oraz pokazami tradycyjnych zapasów i akrobacji konnych.
Wycieczki Fakultatywne
Hailar – przemysłowe miasto w północno-wschodnich Chinach, którego największą ciekawostką jest system tuneli pochodzący z okresu II wojny
światowej, kiedy stacjonowali tam Japończycy. W niewielkim muzeum można zapoznać się z historią regionu, by później z pochodnią w ręku zagłębić
się w tajemnicze podziemia. Okoliczną atrakcją jest także step Hulunbei’er, na którym można poznać prawdziwe uroki surowego, mongolskiego życia i
zadziwiające piękno dzikiej przyrody. Podczas wizyty w którejś z mongolskich osad można spróbować kalorycznej, stepowej kuchni i poznać obyczaje
nomadów. Hailar dysponuje skromną, ale wystarczającą bazą noclegową umożliwiającą wyprawy poza miasto.
Manzhouli – miejscowość założyli rosyjscy inżynierowie budujący w 1903 r. Kolej Transsyberyjską, dlatego w architekturze nadal są widoczne wpływy
z sąsiedniego mocarstwa. Chociaż nie ma tam zbyt wielu atrakcji, można podziwiać mieszaninę stuletnich, neogotyckich kamienic i nowoczesnej
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/5
zabudowy skrywającej w dolnych kondygnacjach restauracje serwująca bardziej rosyjskie niż chińskie potrawy. Okoliczną atrakcją jest kolejowa
Brama Przyjaźni łącząca Chiny z Rosją oraz jezioro Dalai Hu otoczone przez podmokłe łąki i lęgowiska ptactwa różnej maści.
Grobowiec Wang Zhaojun
– ciekawe miejsce położone w pobliżu Hohhot, w którym została pochowana księżniczka z dynastii Tang. Z grobowcem związana jest romantyczna
historia, według której młoda przedstawicielka rodu Zhaojun została wysłana z odległego Hubei do mongolskiego króla, by wyjść za niego za mąż i
wzmocnić przymierze pomiędzy zwaśnionymi ludami. Legendę najlepiej przedstawia niewielkie muzeum, w którym zgromadzono przedmioty należące
do księżniczki.
Wusutu Zhao– kompleks świątyń zaprojektowany i wykonany wyłącznie przez Mongołów, położony w pobliżu miasta Hohhot i sąsiadujący z ładną
okolicą. We wnętrzach kilku świątyń można podziwiać misternie wykonane malowidła ścienne z epoki dynastii Ming oraz drzeworyty przedstawiające
Buddę.
Baotou – chociaż Baotou nie należy do przepięknych zabytkowych miast, do odwiedzenia zachęcają liczne świątynie znajdujące się w trzech
dzielnicach, pełen tajemniczych pomieszczeń klasztor Wudangzhao utrzymany w tybetańskim stylu oraz Mauzoleum Czyngis-chana położone około
100 km na południe od Baotou, w pobliżu miasta Dongsheng.
Mauzoleum Czyngis-chana
– grobowiec znajdujący się w pobliżu miasta Dongsheng owiany jest wieloma legendami i chociaż nie do końca wiadomo czy znajduje się tam ciało
wielkiego wodza, uchodzi za lokalną atrakcję turystyczną i miejsce kultowe dla mieszkańców Mongolii Wewnętrznej. W wybetonowanym mauzoleum
na turystów czekają sale stworzone na kształt mongolskich jurt (niewielkich osad zbudowanych z namiotów) z unikalnymi malowidłami, marmurowy
pomnik Czyngis-chana, liczne ołtarze, w których palą się kadzidełka oraz niewielkie muzeum z przedmiotami należącymi do legendarnej postaci.
Wyprawa na stepy – jedna z ciekawszych form spędzania wolnego czasu w Mongolii Wewnętrznej, na którą składa się wizyta w tradycyjnych,
mongolskich jurtach, czyli namiotach i siedliskach zamieszkiwanych przez nomadów. Biura turystyczne organizujące wycieczki oferują najczęściej
przejazd na któryś ze stepów Xilamuren lub Gegentala, nocleg w jurtach, uczestnictwo w tradycyjnych pokazach zapasów i jazdy konnej, a także
wyborną kuchnię. Niecodziennym przeżyciem jest nocny spacer po bezludnych stepach, w których zjawiskowo odbijają się blade światło Księżyca.
Harbin – stolica Niziny Mandżurskiej słynąca z festiwali rzeźb lodowych. Ostatnie duże miasto przed Syberią ma swój urok i charakteryzuje się
zabudową wskazującą na wpływy rosyjskie. Spacerując po monumentalnych ulicach można gdzieniegdzie wypatrzyć cerkwie zwieńczone okrągłymi
kopułami, znaleźć zaułki jakby wyjęte z rosyjskich powieści, a także przyjrzeć się wysadzanym drzewami alejom, które otocza architektura
przypominająca europejskie budynki. Ta nietypowa mieszanka może zainteresować, a spacer po ulicy Zhongyang Dajie pełnej sklepów i restauracji
nawet pozytywnie zaskoczyć. W mieście oprócz ciekawej zabudowy nie ma zbyt wielu zabytków. Na uwagę zasługuje jednak kościół św. Zofii będący
najlepszym w Chinach przykładem architektury cerkiewnej oraz prawosławny sobór, w którym mieści się Harbińskie Centrum Architektury i Sztuki ze
stałą wystawą poświęconą dziejom miasta. Miasto najlepiej zwiedzić dzięki historycznej linii tramwajowej objeżdżającej wszystkie najważniejsze
miejsca i okolice zabytkowych świątyń, z których najciekawiej prezentuje się kaplica luterańska z 1914 r. Na długi spacer najlepiej wybrać się na
nabrzeże, gdzie po drodze mija się pomnik Zwycięstwa nad Powodzią, park Stalina nie zmieniający swojej nazwy od dziesięcioleci oraz park Zhaolin,
gdzie odbywa się coroczny Festiwal Lodowych Latarni – największa atrakcja turystyczna okolicy. Szczególnie w lecie najtłumniej odwiedzanym
miejscem jest Wyspa Słońca na rzece Songhua, oferująca możliwość długich spacerów oraz udostępniająca kompleksy wypoczynkowe z jeziorkami,
łódkami, basenami i wesołym miasteczkiem. Dodatkową atrakcją w tym miejscu jest Park Tygrysa Syberyjskiego, w którym można przyjrzeć się życiu
ogromnych drapieżników.
Shenyang – duże miasto z rozwiniętym przemysłem będące od lat powodem sporów między Rosją a Japonią, oferuje turystom przede wszystkim
przepiękny Pałac Cesarski kojarzący się z budynkami pekińskiego „Zakazanego Miasta”. W tym miejscu w roku 1636 na tron wstąpiła dynastia Qing,
dokonująca później podboju Pekinu. Turystyczne oczy cieszą szczególnie ozdobne pawilony Wensu, Chongzheng i Dazheng. Warto również
odwiedzić Grobowiec Północny, w którym złożono szczątki jednego z założycieli dynastii Qing – Abahaia. Ciekawe mauzoleum znajduje się parku z
alejami ozdobionymi posągami, natomiast na pasjonatów historii czeka także Muzeum Prowincji Liaoning, po którego zwiedzeniu można wybrać się
na krótki spacer na plac Imperialny, plac Chwały i w rejon starożytnej Ulicy Kultury.
Jezioro Tianchi – urzekający zbiornik wodny, określany mianem „niebiańskiego”, położony jest w rezerwacie Changbaishan w Górach
Wschodniomandżurskich. Niezwykłe, wulkaniczne okolice najbardziej cenią sobie geolodzy, poszukiwacze przygód i miłośnicy fotografii pejzażowej.
Na zadziwiający krajobraz składają się poskręcane formacje skalne, unikalna roślinność, zjawiska wulkaniczne oraz przejrzysta tafla wspaniałego
jeziora, z którego wypływają rzeczki tworzące malownicze kaskady. Spacerując krajobrazowymi szlakami należy uważać, żeby przypadkiem nie
przedostać się za sąsiednią granicę Korei Północnej.
Changchun – stolica prowincji Jilin z najlepszą bazą hotelową w regionie Niziny Mandżurskiej. Jest to duże, nowoczesne i przemysłowe miasto, w
którym na uwagę turystyczną zasługuje Pałac Marionetkowy Cesarza i Pawilon Wystaw opowiadający o życiu ostatniego cesarza Chin – Pu Yi,
którego w filmie „Ostatni cesarz” upamiętnił Bernardo Bertolucci.
Rezerwat Przyrody Zhalong
– najlepsze miejsce do obserwacji wszelkich gatunków dzikiego ptactwa zamieszkującego malownicze jeziorka porośnięte trzcinami. Miłośnicy
ornitologii mogą podglądnąć rzadko występujące żurawie, białe bociany, łabędzie krzykliwe i białe ibisy. Sezon na obserwację ptaków trwa od
początku wiosny do września.
Pingfang – we wsi oddalonej o 30 km od Harbinu znajduje się muzeum nawiązujące do tragicznego losu chińskich jeńców wojennych z okresu II
wojny światowej. Wstrząsającą ekspozycję powinni zobaczyć tylko pełnoletni turyści zainteresowani tematem.
Pekin – różne oblicza miasta nie pozostawiają turysty obojętnym. Tętniące życiem, rozległe miasto, w którym przeszłość miesza się z
nowoczesnością oferuje turystom kulturowy szok spotykany i doświadczany na ulicach. Pekin tonie w szerokich arteriach przecinających miasto bez
krzywizn, z których najważniejsza jest ulica biegnąca między placem Tiananmen a Zakazanym Miastem, potocznie określana Chang’an Jie.
Komunikacja opiera się na trzech głównych obwodnicach centrum, gdzie skupia się nowoczesna infrastruktura z najlepszymi hotelami, biurowcami,
restauracjami i kompleksami handlowymi. Z racji potężnych rozmiarów jednej z największych aglomeracji świata, nie ma co wybierać się tam bez
ustalonego planu zwiedzania. Chociaż Pekin zwiedza się przeważnie na zorganizowanej wycieczce, indywidualnie lub z przewodnikiem, zawsze trafia
się na intrygujący Plac Tiananmen uznawany za centralny punkt miasta i jedną z największych tego typu przestrzeni urbanistycznych na świecie.
Właśnie w tym miejscu rozgrywały się przełomowe wydarzenia w historii Chin, między innymi krwawe starcia między wojskiem a studentami i
robotnikami z roku 1989. Do dzisiaj na placu urządzane są parady woskowe, a budynki okalające plac przypominają o minionych wydarzeniach.
Brama Tiananmen służy jako trybuna podczas defilad, mieszkańcy miasta obowiązkowo kłaniają się przed pomnikiem Bohaterów Ludowych, tłum
zbiera się przy gwardzistach wciągających sztandar przy budynku Wielkiej Hali Ludowej, a do Mauzoleum Meo Zedonga – twórcy dzisiejszych Chin,
ustawia się długa kolejka. Przed turystami zainteresowanymi historią Chin, głównie marksizmem, swoje podwoje otwierają Muzeum Chińskiej
Rewolucji i Chińskie Muzeum Historyczne, gdzie stałej ekspozycji towarzyszą wystawy czasowe i figury woskowe chińskich przywódców. Na plac
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/5
najlepiej spojrzeć z Przedniej Bramy – Qianmen znajdującej się na południu, z kolei Bramą Niebiańskiego Spokoju – Tienanmen można się
przedostać do drugiego symbolu potężnego Pekinu, jakim jest cesarski kompleks zwany Zakazanym Miastem. Po drodze warto odpocząć w
przyjemnych parkach: Ludowym Parku Kultury lub parku Zhongshan z dodatkowymi atrakcjami w postaci wystaw sztuki i pozostałości historycznych
zabudowań. Wzniesienie Zakazanego Miasta, które przez 500 lat miało służyć kolejnym cesarzom, nakazał w 1421 roku cesarz Yongle, chociaż
większość budynków, które przetrwały do dziś, pochodzi z XVIII wieku. Obszar niedostępny przez te wszystkie lata dla zwykłych śmiertelników,
obejmuje labirynt kilkuset budowli skrywających tysiące pomieszczeń, placów i rozmaitych zakamarków. Fascynujące miasto zostało zbudowane
zgodnie z zasadami opartymi na teorii chińskiego ładu kosmicznego i prezentuje najznamienitszy przykład tradycyjnej architektury chińskiej, w której
dostrzec można charakterystyczne symbole w postaci smoka, feniksa, żurawia czy żółwia. Historyczny kompleks można zwiedzać nawet w kilka dni,
chociaż na krótszej wycieczce koniecznie trzeba zobaczyć: najpotężniejszą Bramę Południkową – Wumen, z przepiękną Wieżą Pięciu Feniksów –
Wufenglou; Pawilon Najwyższej Harmonii oraz kilka przyległych budowli ceremonialnych przedstawiających kunszt chińskich architektów, rzeźbiarzy i
malarzy; apartamenty cesarskie między innymi z salami dworskimi i salą tronową cesarzowej; liczne pałace ozdobione malowidłami pochodzącymi z
epoki wszystkich dynastii; Bramę Niebiańskiej Czystości – Qianqingmen będącą głównym wejściem do Wewnętrznego Dworu, gdzie cesarze
podejmowali ważne decyzje i wysłuchiwali raportów, a także Cesarski Ogród uznawany za najpiękniejsze założenie parkowe w Chinach. Szlak
spacerowy prowadzi także przez inspirujące Muzeum Zegarów oraz setki innych budynków, z których każdy ma swoją odrębną historię, architekturę i
sale wystawowe. Chociaż nie da się zajrzeć w każdy kąt, na zwiedzanie tego zadziwiającego miejsca warto poświęcić jak najwięcej czasu. O oficjalnej
atmosferze Zakazanego Miasta można zapomnieć w dzielnicy Qianmen, gdzie turyści podczas spacerów ciasnymi zaułkami i wąskimi uliczkami
zwanymi „hutong”, obcują z codziennym życiem mieszkańców Pekinu. Znajduje się tam mnóstwo sklepików reprezentujących najróżniejsze branże
oraz mikroskopijne knajpki serwujące chińskie specjały. Przemierzając główną ulice tej części miasta – Qianmen Dajie warto zwiedzić przykładowo
Muzeum Historii Naturalnej i Architektury oraz wyglądającą baśniowo świątynię Nieba – Tiantan, której symbolika chińskich wierzeń, estetyka, umiar i
piękno ujmuje szczególnie turystów zainteresowanych architekturą sakralną. W skład wspaniałego przykładu architektury z okresu dynastii Ming
wchodzi między innymi zadziwiający Pawilon Cesarskiego Sklepienia Niebiańskiego, Ściana Echa czy Okrągły Ołtarz Nieba. Chociaż spacerując po
labiryncie „hutongów” często można zgubić drogę, zawsze przechodzi się obok uroczych starych domów, staroświeckich aptek i sklepików z ziołami,
których najintensywniejszy zapach unosi się na najpopularniejszej ulicy Dazhalan Lu. Dla turystów żywym skansenem może także okazać się
pobliskie centrum zakamarków – Liulichang Jie. Na mapie turystycznej Pekinu leży także Pałac Letni – Yihayuan, czyli rozległe włości cesarskie pełne
świątyń, pawilonów, pałaców i parków. Zamysł wybudowania pałacu pochodzi z XII wieku i od razu stał się wielkim przedsięwzięciem
architektonicznym. Kompleks był przez kilka wieków miejscem rekreacji i wypoczynku wielu cesarzy, a także oczkiem w głowie cesarzowej Cixi.
Chociaż obecna i odrestaurowana zabudowa pochodzi z początku XX wieku, zadziwia przybywających w to miejsce podróżników, którzy chcą
podziwiać wspaniały park budowany w oparciu o zasady „feng shui”(wiatr i woda), słynną Marmurową Łódź zdobiącą brzeg jeziora, Most Siedemnastu
Łuków prowadzący na Wyspę Południową z górującą Świątynią Króla Smoków, a także Wzgórze Długowieczności z niekończącą się liczbą altanek i
pawilonów. W trakcie wędrówki nie sposób przegapić oryginalnego Pawilonu Życzliwości i Długowieczności, w którym cesarzowa Cixi knuła misterne
intrygi, Pałacu Nefrytowych Fal, gdzie więziono cesarza Guangxu, czy Ogrodu Cnoty i Harmonii z najważniejszym elementem, jakim jest
trzykondygnacyjny teatr. Całość obiektu skąpana w cudownych ogrodach naszpikowana jest dziesiątkami innych budynków, rzeźbami, świątyniami i
pałacami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, między którymi spacer zajmuje nie tylko mnóstwo czasu, ale także wzbogaca
turystyczną wiedzę na temat funkcjonowania cesarskiego dworu. Jeżeli ktoś ma więcej sił na zwiedzanie, koniecznie powinien zobaczyć ruiny Starego
Pałacu Letniego rozproszone w nastrojowym parku pełnym jeziorek, sadzawek i szlaków pieszych.
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej wybrać się do regionu Mały Chingan?
Klimat Wielkiego i Małego Chinganu jest kontynentalny z dużymi wahaniami temperatur nie tylko w ciągu roku, ale również w trakcie dnia, dlatego
turyści wybierający się do tego zakątka Chin powinni nastawiać się na bardzo zmienną pogodę. Zimy w tych regionach są mroźne, a lato potrafi
zaskoczyć wysokimi temperaturami, dlatego na podróż najlepiej wybrać miesiące pomiędzy tymi porami roku.
Jaka waluta obowiązuje w Chinach i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Chin jest juan renminbi z nowym oznaczeniem China New Yuan (CNY), 1 CNY = 100 fenów. Ceny między regionami znacznie się różnią i
zależą od popularności turystycznej danego obszaru, a prowincja jest tańsza niż ekskluzywne kurorty. W trakcie robienia zakupów, szczególnie na
bazarach i targowiskach, warto targować się, gdyż sprzedawcy często obniżają ceny. Towary w chińskich supermarketach i większych sklepach mają
ceny porównywalne z polskimi.
Gdzie i jakie pamiątki kupić w regionie Małego Chinganu?
Najciekawsze, tradycyjne pamiątki można kupić w lokalnych sklepach z rękodziełem oraz w „manufakturach”, gdzie przedmioty są wykonywane
ręcznie. Chińczycy są specjalistami w tworzeniu podróbek, dlatego za oryginalnymi produktami lepiej rozejrzeć się w tzw. „Sklepach Przyjaźni” niż
zwykłych sklepikach przyciągających niskimi cenami. Na uwagę zasługuje duży wybór antyków, chociaż nie ma co liczyć na niskie ceny. Ciekawymi
upominkami mogą być przykładowo narzędzia wykorzystywane przez artystów takie jak pędzle i tusz, a także przedmioty z nefrytu i tradycyjne
latawce. Warto wstąpić do tradycyjnej herbaciarni po aromatyczną paczuszkę herbaty lub rozglądnąć się w pierwszej lepszej „graciarni” za drewnianą
rzeźbą lub misternie wykonanym posążkiem Buddy. Turyści rozglądają się także za fajkami do opium, kompletami do gry w „madżonga” czy chińską
porcelaną. Stosunkowo tanie są perły, jedwab i obrazy malowane na takim materiale. Unikatowym prezentem jest także chińska kaligrafia malowana
na jedwabiu lub bibule. Podczas zakupów warto pokusić się o targowanie, gdyż sprzedawcy bardzo często opuszczają ceny wstępnie zawyżone dla
turystów.
Jaki czas obowiązuje w Chinach?
W Chinach do czasu polskiego w lecie dodajemy 6, w zimie 7 godzin.
Jak poruszać się po regionie Mały Chingan?
Z powodu dużych odległości przemieszczanie się pomiędzy poszczególnymi regionami jest utrudnione, niemniej samoloty obsługują stolice wszystkich
prowincji i większe miasta. Podróżowanie z pewnością wymaga wcześniejszego, dobrze przygotowanego planu, szczególnie jeśli chodzi o tańszy
transport. Kolej jest najszybszą, najbezpieczniejszą i najlepiej rozwiniętą formą poruszania się po Chinach. Sieć kolejowa dysponuje najszybszymi
pociągami luksusowymi, ekspresami, pośpiesznymi i osobowymi. Składy często bywają przepełnione, więc lepiej wcześniej zarezerwować bilet i
unikać kupowania biletu w dzień wyjazdu, chyba że jest to trasa lokalna.
Chociaż sieć kolejowa jest dobrze rozbudowana, nie brakuje regionów, do których można dotrzeć tylko autobusem. Najlepszą flotą autobusową
dysponują prywatni przewoźnicy. Połączenia zarówno prywatne, jak i publiczne są częste, gdyż istnieje duża konkurencja i zapotrzebowanie ze strony
pasażerów. Bilety można kupować bez wcześniejszej rezerwacji i należy pamiętać, że podróż autobusem nie należy do najkrótszych ze względu na
częste przystanki. Na trasach do 100 km kursują minibusy, które są rozsądną cenowo i czasowo formą podróżowania.
Transport w dużych miastach jest dobrze rozwinięty. W Pekinie, Hongkongu, Kantonie i Szanghaju działa metro, a autobusy są stosunkowo tanie.
Ceny wszechobecnych taksówek również nie są wygórowane.
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/5
Na terytorium Chin nie można wjechać własnym samochodem, a wynająć lub kupić auto można jedynie po wcześniejszym uzyskaniu chińskiego
prawa jazdy i załatwieniu wielu formalności. Międzynarodowe prawo jazdy nie jest honorowane. Zawsze można wynająć samochód z kierowcą, ale nie
należy to do tanich udogodnień w podróżowaniu.
Jakie są ograniczenia celne w Chinach?
Przy wwożeniu środków płatniczych powyżej równowartości 5 tys. USD należy złożyć stosowną deklarację celną, na której podstawie przy wyjeździe
prowadzona jest kontrola. W deklaracji wjazdowej należy również zgłosić wszystkie wartościowe przedmioty (np.: kamera, cenna biżuteria itp.)
Wywieźć można ograniczoną ilość alkoholu (do 1 l), a zakupiony sprzęt elektroniczny nie może przekraczać wartości wyższej niż 5 tys. CNY. Zakaz
dotyczy wywozu waluty chińskiej w wysokości większej niż 20 tys. CNY, dóbr kultury, dzieł sztuki, rzadkich wydawnictw, kamieni szlachetnych i ich
pochodnych, zagrożonych gatunków roślin i zwierząt.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Chinach?
Cudzoziemiec na terenie Chin za wszystkie usługi medyczne płaci gotówką, natomiast zwrotu kosztów leczenia można dochodzić po powrocie do
kraju, po przedstawieniu firmie ubezpieczeniowej odpowiednich rachunków (należy zadbać, żeby były wystawione w języku angielskim). Polisy
zagranicznych firm nie są uznawane, więc jedyną opcją jest korzystanie z chińskiego ubezpieczenia. Chociaż nie ma obowiązku ubezpieczeń
osobowych, jedynym rodzajem wymaganego ubezpieczenia jest polisa na przelot na trasach krajowych, którą wykupuje się jako dodatek do biletu.
Należy również pamiętać, że niektóre z firm ubezpieczeniowych wymagają poświadczenia rachunków przez poszczególne urzędy konsularne. Opieka
medyczna poza terenami głębokiej prowincji nie stanowi problemu i jest ogólnodostępna. Cena za dobę pobytu w szpitalu nie obejmuje kosztów usług
medycznych, badań ani leków, za które płaci się osobno. Turystom, którzy chcą skorzystać z leczenia metodami tradycyjnymi zaleca się korzystanie z
gabinetów dostępnych przy niektórych klinikach oraz z punktów w większości hoteli. W niektórych regionach, które zostają umieszczane są na liście
zagrożeń epidemiologicznych sporządzonej przez WHO, bezwzględnie wymagana jest książeczka zdrowia.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny
niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie
wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.
Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed
wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne
zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej:
www.pis.gov.pl
Ważne informacje MSZ
Obywateli polskich wybierających się do Chin obowiązują wizy, które można uzyskać w ambasadach i urzędach konsularnych po przedstawieniu
paszportu (ważnego min. 6 miesięcy od daty wyjazdu z Chin), zdjęcia, wypełnionego wniosku wizowego, kserokopii biletu do Chin albo wydruku
potwierdzającego hotelową rezerwację, bądź też potwierdzenia uczestnictwa w wycieczce. Wyjazd z terytorium Chin do Specjalnej Strefy
Administracyjnej Hongkongu lub Makau traktowany jest jako opuszczenie granic ChRL i automatycznie anuluje ważność posiadanej wizy jednokrotnej,
dlatego przed podróżowaniem w te miejsca trzeba zadbać o posiadanie wizy dwu- lub wielokrotnej. Polacy podróżujący wyłącznie do Hongkongu i
Makau nie potrzebują wiz wjazdowych, jeżeli ich pobyt nie przekracza 3 miesięcy. Podróżując dalej do Chin wizę wjazdową można uzyskać w
specjalnych biurach łącznikowych centralnych władz ChRL. W Chinach istnieje obowiązek meldunkowy, którego dokonuje administracja hotelu.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Pekinie
www.pekin.polemb.net
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Chińskiej Republice Ludowej
Chiny, Pekin, 1 Ritan Lu, Jianguomenwai, 100600
Tel. dyżurny: +861065321235 Faks: +861065321745
[email protected]
www.pekin.polemb.net
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 5/5