BBL Vancomycin Screen Agar


BBL Vancomycin Screen Agar

8809601 • Rev. 03 • kwiecień 2015
PROCEDURY KONTROLI JAKOŚCI
I
WPROWADZENIE
Agar do badań przesiewowych Vancomycin Screen Agar służy do testowania enterokoków pod kątem oporności na
wankomycynę i do oceny przewidywanej aktywności synergistycznej tego antybiotyku z aminoglikozydami.
II
PROCEDURA TESTU WYDAJNOŚCI
1. Utworzyć zawiesinę 0,5 w skali McFarlanda z izolatów enterokoków inkubowanych przez 18 – 24 h w probówce z podłożem
Trypticase Soy Broth.
2. Wykonać posiew reprezentacyjnej próby podłoży hodowlami wymienionych poniżej szczepów.
a. Zaszczepić punktowo 10 µL (0,01 mL), umożliwić wchłonięcie do podłoża agarowego.
b. Inkubować płytki w temperaturze 36 ±1°C w warunkach tlenowych.
c. Dołączyć płytki z wcześniej badaną serią TSA z 5% krwią baranią jako kontrolami dla wszystkich szczepów.
3. Po 24 h zbadać płytki pod kątem wzrostu i selektywności.
4. Oczekiwane wyniki
Drobnoustroje
ATCC
Odzysk
*Enterococcus faecalis
29212
–
*Enterococcus faecalis
51299
+
*Szczep zalecany do przeprowadzania kontroli jakości przez użytkownika.
– = Brak wzrostu lub jedna kolonia
+ = Wzrost większy niż jedna kolonia
III
DODATKOWA KONTROLA JAKOŚCI
1. Sprawdzić płytki zgodnie z opisem w części „Pogorszenie jakości produktu”.
2. Wzrokowo ocenić reprezentatywne płytki, aby upewnić się, że żadne wady fizyczne nie będą przeszkadzały w ich
użytkowaniu.
3. Określić potencjometrycznie wartość pH w temperaturze pokojowej, aby upewnić się, że odczyn jest zgodny ze specyfikacją
i wynosi 7,4 ± 0,2.
4. W czasie procedury zaszczepiania zwrócić uwagę na twardość podłoża na płytkach.
5. Inkubować niezaszczepione, reprezentatywne płytki w temperaturze 35 ± 2°C przez 72 godziny, po czym zbadać je pod
kątem skażenia mikrobiologicznego.
INFORMACJA O PRODUKCIE
IV
PRZEZNACZENIE
Agar do badań przesiewowych Vancomycin Screen Agar służy do testowania enterokoków pod kątem oporności na
wankomycynę i do oceny przewidywanej aktywności synergistycznej tego antybiotyku z aminoglikozydami.
V
STRESZCZENIE I WYJAŚNIENIA
Enterokoki powodują różnego typu zakażenia. Najczęściej są one przyczyną zakażeń dróg moczowych, jamy brzusznej, krwi,
1
wsierdzia, dróg żółciowych, ran pooparzeniowych oraz założonych na stałe cewników . Od 80 do 90% zakażeń
2
spowodowanych jest przez bakterie Enterococcus faecalis, natomiast większość pozostałych — przez bakterie E. faecium. W
Stanach Zjednoczonych enterokoki są obecnie czwartą pod względem częstości występowania przyczyną zakażeń szpitalnych
3
oraz trzecią — bakteriemii . Współczynnik umieralności w przypadkach bakteriemii spowodowanej przez enterokoki wynosi od
4
12% do 68%, przy czym zgon spowodowany posocznicą występuje w 4% do 50% przypadków .
Leczenie zakażeń przy zastosowaniu samej penicyliny lub wankomycyny nie prowadzi do zniszczenia enterokoków, przez co
5
dochodzi do nawrotów zakażenia . Już od wielu lat wiadomo, że enterokoki wykazują niską oporność na wiele różnych
6
antybiotyków β-laktamowych i aminoglikozydowych . Dodanie aminoglikozydów, na które wyizolowany szczep okazał się
7
wrażliwy, powodowało aktywność synergistyczną w warunkach in vitro oraz in vivo, dając efekt bakteriobójczy . Podejrzewa
się, że efekt synergistyczny spowodowany jest niszczeniem ścian komórkowych przez penicylinę lub wankomycynę, co
8
pozwala na wniknięcie aminoglikozydu i zahamowanie syntezy białek w komórkach bakterii . Wytworzenie oporności na
9
wankomycynę (≥ 6 µg/mL) może być powodem braku skuteczności kombinacji wankomycyny i aminoglikozydu w niszczeniu
drobnoustrojów powodujących zakażenie. Dlatego ważne jest testowanie oporności na wankomycynę. Amerykańska Komisja
ds. Klinicznych Standardów Laboratoryjnych (CLSI, Clinical and Laboratory Standards Institute) zaleca stosowanie w testach
10
na oporność pożywki na bazie wyciągu z mózgów i serc zawierającej wankomycynę (6 µg/mL).
VI
ZASADY PROCEDURY
Pożywka na bazie wyciągu z mózgów i serc jest pożywką uniwersalną, odpowiednią do hodowli wielu różnych drobnoustrojów.
Wyciągi mięsne i peptony stanowią źródło organicznego azotu, węgla, siarki, witamin i substancji śladowych. Dekstroza jest
źródłem węglowodanów. Pożywka jest buforowana przy użyciu fosforanu (V) disodu. Do wykrywania oporności na
10
wankomycynę stosowana jest wankomycyna w stężeniu 6 µg/mL . Obojętny barwnik FD&C dodaje się w celu ułatwienia
identyfikacji pożywki zawierającej wankomycynę.
8809601
1
Polski
VII
ODCZYNNIKI
Vancomycin Screen Agar
Przybliżony skład* w przeliczeniu na jeden litr wody oczyszczonej
Wyciąg z mózgów i serc ........................................................................ 8,0 g
Hydrolizat pepsynowy tkanki zwierzęcej ................................................ 5,0 g
Trzustkowy hydrolizat kazeiny ............................................................. 16,0 g
Chlorek sodu .......................................................................................... 5,0 g
Dekstroza ............................................................................................... 2,0 g
Fosforan(V) disodu ................................................................................ 2,5 g
Agar ..................................................................................................... 13,5 g
Barwnik żółty FD&C nr 5 ........................................................................ 0,56 g
Wankomycyna ....................................................................................... 6,0 mg
*Skorygowany i (lub) uzupełniony zgodnie z wymaganiami mającymi na celu spełnienie kryteriów wydajności.
Ostrzeżenia i środki ostrożności: Do stosowania w diagnostyce in vitro.
Podczas wykonywania wszystkich procedur należy przestrzegać aseptycznej techniki pracy i obowiązujących środków
ostrożności dotyczących zagrożenia mikrobiologicznego. Używane płytki z preparatami, pojemniki na próbki oraz inne
materiały skażone należy przed wyrzuceniem poddać sterylizacji w autoklawie. W razie zaobserwowania nadmiernego
zawilgocenia należy wysuszyć dolną powierzchnię płytki na powietrzu, aby nie dopuścić do powstawania warstwy wody między
górną a dolną częścią płytki w trakcie inkubacji.
Instrukcje przechowywania: Otrzymane płytki umieścić i przechowywać w ciemnym miejscu, w temperaturze od 2 do 8°C.
Unikać zamrażania i przegrzewania. Otwierać dopiero bezpośrednio przed użyciem. Do minimum ograniczać kontakt ze
światłem. Na gotowych podłożach przechowywanych do momentu użycia w oryginalnych opakowaniach w formie rękawa, w
temperaturze od 2 do 8°C, można wykonywać posiewy do dnia określonego terminem ważności, a następnie prowadzić
inkubację przez zalecany czas. Przed posiewem ogrzać podłoże do temperatury pokojowej.
Pogorszenie jakości produktu: Nie należy używać płytek, jeżeli są na nich widoczne oznaki skażenia mikrobiologicznego,
odbarwienia, wyschnięcia, pęknięcia lub inne zjawiska wskazujące na pogorszenie jakości.
VIII POBIERANIE PRÓBEK I POSTĘPOWANIE Z NIMI
Opisywane podłoże nie jest przeznaczone do posiewów próbek lub hodowli mieszanych. Badane drobnoustroje muszą
pochodzić z czystej hodowli i być wstępnie zidentyfikowane jako należące do gatunku Enterococcus.
IX
PROCEDURA
Dostarczone materiały: Vancomycin Screen Agar
Materiały wymagane, ale niedostarczane: Pomocnicze podłoża hodowlane, odczynniki, drobnoustroje do kontroli jakości
i wyposażenie laboratoryjne zgodne z wymaganiami.
Procedura testowa: Stosować techniki aseptyczne.
1. Przygotować inokulum, sporządzając zawiesinę kilku dobrze odizolowanych kolonii izolatu enterokoków z inkubowanej
przez 18 – 24 h hodowli w probówce z pożywką płynną Trypticase Soy Broth i skorygować zmętnienie do standardu
0,5 McFarland.
2. Zaszczepić podłoże miejscowo 10 µL skorygowanej zawiesiny.11
3. Poczekać, aż punktowo naniesiona zawiesina zostanie wchłonięta w podłoże.
4. W taki sam sposób wykonać posiew na płytce do kontroli wzrostu, na przykład na podłożu Trypticase Soy Agar with
5% Sheep Blood (TSA II).
5. Inkubować płytki w temperaturze 35 ± 2°C w atmosferze tlenowej, przez pełne 24 h.
Kontrola jakości przez użytkownika: Patrz „Procedury kontroli jakości”.
Muszą być spełnione wymagania dotyczące kontroli jakości określone w odpowiednich przepisach lokalnych i/lub krajowych albo
warunkach akredytacji; konieczne jest ponadto przestrzeganie standardowych wewnętrznych procedur kontroli jakości danego
laboratorium. Zaleca się skorzystanie z odpowiednich wytycznych CLSI lub przepisów CLIA w celu ustalenia właściwych zasad
kontroli jakości.
X
WYNIKI
Po pełnych 24 h inkubacji zbadać płytki pod kątem wzrostu.
Płytka do kontroli wzrostu: Wzrost oznacza, że zawiesina pożywki zawiera odpowiednie drobnoustroje testowe i że test jest
wiarygodny. W wypadku braku wzrostu test należy uznać za nieważny i powtórzyć.
Vancomycin Screen Agar: Wzrost (> jednej kolonii) oznacza, że antybiotyk może nie wykazywać aktywności synergistycznej w
10
terapii kombinowanej. Brak wzrostu (≤ jedna kolonia) oznacza, że można spodziewać się synergii.
XI
OGRANICZENIA PROCEDURY
Niniejszy produkt jest przeznaczony do użytku z gatunkiem Enterococcus. Sporadycznie izolaty enterokoków przy granicznych
stężeniach MIC drobnoustrojów wrażliwych na antybiotyk mogą wykazywać wzrost. Produkt ten umożliwia zastosowanie
metody badań przesiewowych w celu określenia przewidywalnego efektu synergistycznego wankomycyny z aminoglikozydami.
Zaleca się, by przed zastosowaniem lub wykluczeniem terapii kombinowanej przy użyciu wankomycyny przeprowadzić
badania synergii na szczepach izolowanych wzrastających na podłożu do badań przesiewowych. Ostateczne określenie
11
działania synergistycznego możliwe jest przy wykorzystaniu technik miareczkowania i krzywych eradykacji.
8809601
2
Polski
W celu dokładnego określenia stężenia wankomycyny, na jakie oporny jest wyizolowany szczep enterokoków, należy
10
przeprowadzić test na minimalne stężenie hamujące (MIC) zgodnie z zaleceniami w dokumencie M7-A8 komisji CLSI.
Wskazane jest określenie fenotypowego typu oporności na wankomycynę (VanA, VanB lub VanC) w celu zoptymalizowania
12,13
kontroli zakażenia.
Testowy szczep enterokoków może być oporny na penicylinę i ampicylinę w wyniku modyfikacji białek wiążących penicylinę lub
10
wytwarzania β-laktamazy. Odpowiednie metody testowania opisano w dokumencie CLSI . Na podstawie wyników uzyskanych
dla wankomycyny nie można przewidzieć aktywności synergistycznej penicyliny z aminoglikozydami.
XII
CHARAKTERYSTYKA WYNIKÓW
Zalecana przez CLSI procedura badań przesiewowych na obecność enterokoków opornych na wankomycynę została
przeprowadzona przez producenta na 50 izolatach szczepów Enterococcus z zastosowaniem podłoża BBL do badań
przesiewowych zawierającego wyciąg z mózgów i serc oraz wankomycynę w stężeniu 6 µg/mL. Zestaw 50 izolatów
enterokoków obejmował szczepy: 21 E. faecalis, 19 E. faecium, 4 E. gallinarum, 2 E. raffinosus, 1 E. casseliflavus, 1 E. mundtii
oraz 2 E. avium. Spośród tych 50 izolatów 28 (56%) były to szczepy oporne na wankomycynę. Charakterystykę fenotypową
badano przy użyciu agaru i/lub roztworu pożywki bulionowej w celu ustalenia stężeń MIC wankomycyny. Zachodziła 100%
korelacja między wynikami testu i wynikami oczekiwanymi.
Badania odtwarzalności (3x/dzień przez 3 dni) prowadzono w dwóch ośrodkach terenowych na 15 izolatach enterokoków.
Zestaw 15 izolatów obejmował szczepy: 7 E. faecalis, 4 E. faecium, 1 E. gallinarum, 1 E. avium, 1 E. casseliflavus oraz 1
E. raffinosus. 8 (53%) spośród nich były to szczepy oporne na wankomycynę. Charakterystykę fenotypową badano przy użyciu
agaru i/lub roztworu pożywki bulionowej w celu ustalenia stężeń MIC wankomycyny. Również w tym przypadku wystąpiła
100% korelacja między wynikami testów i wynikami oczekiwanymi.
XIII DOSTĘPNOŚĆ
Nr katalogowy
222204
Opis
BD BBL Vancomycin Screen Agar, opakowanie 10 płytek
XIV PIŚMIENNICTWO
1. Jett, B.D., M.M. Huycke, and M.S. Gilmore. 1994. Virulence of enterococci. Clin. Microbiol. Rev. 7:462-478.
2. Moellering, R.C., Jr. 1992. Emergence of Enterococcus as a significant pathogen. Clin. Infect. Dis. 14:1173-1178.
3. Emori, T.G., and R.P. Gaynes. 1993. An overview of nosocomial infections, including the role of the microbiology
laboratory. Clin. Microbiol. Rev. 6:428-442.
4. Landry, S.L., D.L. Kaiser, and R.P. Wenzel. 1989. Hospital stay and mortality attributed to nosocomial enterococcal
bacteremia: a controlled study. Am. J. Infect. Control 17:323-329.
5. Mollering, R.C., Jr., O.M. Korzeniowski, M.A. Sande, and C.B. Wennersten. 1979. Species-specific resistance to
antimicrobial synergism in Streptococcus faecium and Streptococcus faecalis. J. Infect. Dis. 140:203-208.
6. Murray, B.E. 1990. The life and times of the enterococcus. Clin. Microbiol. Rev. 3:46-65.
7. Mandell, G.L. 1984. Enigmatic enterococcal endocarditis. Ann. Intern. Med. 100:904-905.
8. Moellering, R.C., Jr., and A.N. Weinberg. 1971. Studies on antibiotic synergism against enterococci. II. Effect of various
antibiotics on the uptake of 14C-labelled streptomycin by enterococci. J. Clin. Invest. 50:2580-2584.
9. Johnson, A.P., A.H.C. Uttley, N. Woodford, and R.C. George. 1990. Resistance to vancomycin and teicoplanin: an
emerging clinical problem. Clin. Microbiol. Rev. 3:280-291.
10. Clinical and Laboratory Standards Institute. 2009. Approved standard: M7-A8. Methods for dilution antimicrobial
susceptibility tests for bacteria that grow aerobically, 8th ed. CLSI, Wayne, Pa.
11. Sahm, D.F., and C. Torres. 1988. Effects of medium and inoculum variations on screening for high-level aminoglycoside
resistance in Enterococcus faecalis. J. Clin. Microbiol. 26:250-256.
12. Federal Register. 1994. Preventing the spread of vancomycin resistance: a report from the Hospital Infection Control
Practices Advisory Committee. Fed. Regist. (part V). 59:25758-25763.
13. Woodford, N., A.P. Johnson, D. Morrison, and D.C.E. Speller. 1995. Current perspectives on glycopeptide resistance. Clin.
Microbiol. Rev. 8:585-615.
Dział Obsługi Technicznej firmy BD Diagnostics: należy skontaktować się z lokalnym przedstawicielem BD lub odwiedzić stronę
www.bd.com/ds.

Becton, Dickinson and Company
7 Loveton Circle
Sparks, MD 21152 USA

Benex Limited
Pottery Road, Dun Laoghaire
Co. Dublin, Ireland
ATCC is a trademark of the American Type Culture Collection.
BD, BD Logo and all other trademarks are property of Becton, Dickinson and Company. © 2015 BD
8809601
3
Polski