Streszczenie rozprawy doktorskiej

Mgr Milena Truba
Wpływ preparatów biologicznych na wartość pokarmową wybranych
gatunków traw
Streszczenie
Doświadczenie
założono
na
obiekcie
doświadczalnym
Katedry
Łąkarstwa
i Kształtowania Terenów Zieleni Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach.
Badania przeprowadzono w latach 2011 - 2014 w trzech powtórzeniach i powierzchni poletka
doświadczalnego 3 m2.
Celem pracy było określenie wpływu współdziałania preparatów biologicznych
i nawożenia mineralnego, stosowanych w uprawach polowych traw pastewnych oraz ich wpływ
na produkcyjność i wartość paszową. Przeprowadzone badania dostarczyły wiedzy praktycznej
na temat wpływu preparatów biologicznych i ich współdziałania z nawożeniem mineralnym,
na efekty produkcyjne poszczególnych gatunków traw pastewnych. Ponadto badania ukazały
w jakim stopniu zastosowane nawożenie organiczne jest w stanie zastąpić nawożenie mineralne
bez ujemnego wpływu na produkcyjność i wartość paszową uprawianych traw.
W doświadczeniu wysiano gatunki traw: Dactylis glomerata – odmiany Borna i Lolium
perenne – odmiany Info. Zastosowano nawożenie mineralne NPK, preparaty biologiczne:
UGmax, Eko – Użyźniacz, Humus Active Papka oraz połączenie biopreparatów
z nawożeniem NPK. W badaniach do poniższej pracy zastosowano biopreparaty, które zgodnie
z wykazem nawozów i środków poprawiających właściwości gleby zakwalifikowanych
do stosowania w rolnictwie ekologicznym przez IUNG w Puławach, są środkami
poprawiającymi właściwości gleby.
W pracy została przeprowadzona ocena plonu suchej masy roślin (Mg·ha-1), zawartości
białka ogólnego (% s.m.), włókna surowego (% s.m.), popiołu surowego (% s.m.), celulozy
(% s.m.), hemicelulozy (% s.m.), zawartości poszczególnych frakcji włókna (% s.m.): NDF –
włókna neutralno - detergentowego, ADF – włókna kwaśno - detergentowego, ADL – lignin
kwaśno - detergentowych, oraz strawności suchej masy (%). Na podstawie frakcji NDF i ADF
wyliczono RFV, wskaźnik świadczący o jakości paszy dla zwierząt.
Wyniki badań poddano ocenie statystycznej (Statistica 6.0 – 2001), wykonując analizę
wariancji dla doświadczeń wieloczynnikowych. Zróżnicowanie średnich weryfikowano testem
Tukey’a przy poziomie istotności p≤ 0,05.
Użyte w badaniach biopreparaty w jednoznaczny sposób oddziaływały na poziom
plonowania Dactylis glomerata i Lolium perenne, a z kolei w różnym stopniu kształtowały
zawartość badanych składników chemicznych.
Testowane biopreparaty łącznie z nawożeniem mineralnym oddziaływały korzystnie
na zawartość białka i włókna surowego w obu gatunkach traw, przyczyniając się do wzrostu
zawartości białka ogólnego a obniżenia zawartości włókna surowego. Spośród badanych
gatunków traw lepsze wyżej wymienione parametry posiadała pasza z Lolium perenne.
Wyłączne stosowanie użyźniacza glebowego UGmax u obu gatunków traw
podwyższało zawartość kwaśnej frakcji włókna (ADF) oraz celulozy. Biopreparat EkoUżyźniacz przyczyniał się do wyraźnego obniżenia zawartości neutralnej frakcji włókna
(NDF), ligniny (ADL) i hemicelulozy w biomasie Dactylis glomerata.
Stosowanie zarówno użyźniacza glebowego UGmax czy Humus Active Papka łącznie
z nawożeniem mineralnym powodowało wyraźne obniżenie zawartości większości pozostałych
badanych składników chemicznych w testowanych gatunkach traw.
Największy wpływ na strawność suchej masy Dactylis glomerata miało użycie
biopreparatu Humus Active Papka zarówno stosowanego pojedynczo jak i z nawożeniem
mineralnym, a w Lolium perenne tylko łączne stosowanie użyźniacza glebowego UGmax
z nawożeniem NPK.
Niezależnie od zastosowanych kombinacji nawozowych większym pobraniem suchej
masy jak i względną wartością pokarmową charakteryzowała się pasza z Lolium perenne niż
z Dactylis glomerata.
Najlepszą wartość pokarmową uzyskała pasza z uprawy Lolium perenne w wyniku
łącznego stosowania biopreparatów z NPK, a zwłaszcza użyźniacza glebowego UGmax i
Humus Active Papka. Pasza ta spełnia wymagania żywieniowe najlepszych krów mlecznych o
wysokiej produktywności.
Otrzymane zróżnicowane i niejednoznaczne wyniki badań dotyczące wartości
pokarmowej Lolium perenne i Dactylis glomerata wskazują na potrzebę dalszego prowadzenia
tego typu
badań w celu wyselekcjonowania najbardziej odpowiedniego biopreparatu
stosowanego w uprawie traw pastewnych.