Oremus - mbalawander.pl
Transkrypt
Oremus - mbalawander.pl
Oremus Teksty liturgii Mszy świętej Styczeń 2016 v cena 6,40 zł (w tym 8% VAT) now ość cena 24,90 ▌Biografia św. Maksymiliana Kolbego pióra André Frossarda, którą czyta się jednym tchem. Autor rysuje konsekwentny, spójny portret szaleńca Bożego, którego „nic i nikt nie zatrzyma”, z powodzeniem ukazuje niezwykły fenomen tego posłusznego rycerza Maryi, świętego wyznawcy i męczennika zarazem. wdź na spra • Do cen doliczamy koszty wysyłki. awni w w w. w y d ctwo.pl Przyszedłeś z nieba, Najwyższy, Przyjmując postać człowieka, By nas Twą śmiercią odkupić I dać nam pełnię radości. Wysłuchaj, Zbawco, łaskawie Modlitwy swoich wyznawców: Napełnij serca światłością, Co Boże życie nam daje. z Liturgii godzin Teksty liturgii Mszy świętej na każdy dzień (rok C/II) styczeń 2016 Rok 22 nr 1 (232) Redaguje zespół: Adam Stankiewicz MIC (redaktor naczelny), Anna Foltańska (redaktor odpowiedzialny), Halina Świrska (sekretarz redakcji, nasza okładka), Eliza Wiśniewska (redaktor techniczny; skład komputerowy), Hanna Woźnica-Gierlasińska (opracowanie graficzne okładki), Tomasz Nowaczek MIC (komentarze i rozważania), Katarzyna Zielińska (modlitwy wiernych), Adam Kowalski (wybór śpiewów), Maciej Zachara MIC (wprowadzenie do okresu zwykłego i liturgiczne ABC), Michał Kozak MIC (pokochać Psalmy). Wydawca: PROMIC – Wydawnictwo Księży Marianów MIC, ul. Św. Bonifacego 9/1, 02-914 Warszawa, tel. 22 642 50 82, 22 651 90 54 (dział handlowy 9.00-17.00), www.wydawnictwo.pl, e-mail: [email protected]. Druk i oprawa: Drukarnia ABEDIK w Poznaniu © by Konferencja Episkopatu Polski – teksty Mszału i Lekcjonarza © by PROMIC – Wydawnictwo Księży Marianów MIC – edycja Okładka: Chrzest Pański, ikona współczesna – opis na s. 204-205 2423/CO/1601 9 stycznia 2016 roku zostanie odprawiona Msza święta w intencji Czytelników „Oremus” – o Boże błogosławieństwo w nowym roku 1 Kalendarz liturgiczny na styczeń 2016 11 ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI 11 MARYI (B)* (I)** 12 Świętych Bazylego Wielkiego 19 i Grzegorza z Nazjanzu, 19 biskupów i doktorów Kościoła (B) 13 DRUGA NIEDZIELA 11 PO NARODZENIU PAŃSKIM 14 Dzień powszedni (B) 15 Dzień powszedni (B) 16 OBJAWIENIE PAŃSKIE (B) Uroczystość (B) (II) 17 Św. Rajmunda z Penyafort, prezbitera 18 Dzień powszedni (B) 19 Dzień powszedni (B) 10 CHRZEST PAŃSKI Wsp. obow. Uroczystość (B) (B) 11 Dzień powszedni (Z) (I) 12 Dzień powszedni (Z) 13 Św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła 14 Dzień powszedni Wsp. dow. Święto (B) Wsp. dow. (Z) * Kolor szat liturgicznych: (B) – biały, (C) – czerwony, (Z) – zielony ** Tydzień Psałterza 2 15 Dzień powszedni (Z) 16 Dzień powszedni (Z) 17 DRUGA NIEDZIELA ZWYKŁA 18 Dzień powszedni (Z) (II) (Z) 19 Św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa 20 Dzień powszedni (B) Wsp. obow. (Z) 21 Św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy 22 Św. Wincentego Pallottiego, prezbitera (C) (B) Wsp. obow. Wsp. dow. 23 Błogosławionych męczenników Wincentego 25 Lewoniuka i dwunastu Towarzyszy (C) Wsp. dow. 24 TRZECIA NIEDZIELA ZWYKŁA 25 Nawrócenie św. Pawła Apostoła (Z) (III) (B) Święto 26 Świętych biskupów Tymoteusza 25 i Tytusa (B) 27 Bł. Jerzego Matulewicza, biskupa Wsp. obow. (B) Wsp. obow. 28 Św. Tomasza z Akwinu, prezbitera 25 i doktora Kościoła (B) Wsp. obow. 29 Św. Anieli Merici, dziewicy (B) 25 Bł. Bolesławy Marii Lament, dziewicy 30 Dzień powszedni (B) Wsp. dow. Wsp. dow (Z) 31 CZWARTA NIEDZIELA ZWYKŁA (Z) (IV) 3 Teksty liturgii Mszy świętej na każdy dzień P iątek, 1 stycznia Świętej Bożej Rodzicielki Maryi Otaczamy szczególną czcią rodzicielstwo Maryi, ponieważ jest Ona Matką Bożego Syna, którego dzisiejsza liturgia nazywa Dawcą życia wiecznego. Jezus przychodzi, aby uczynić nas dziećmi Bożymi. Nie jesteśmy niewolnikami, ludźmi zdeterminowanymi pieniądzem, karierą, władzą, cierpieniem, a nawet przeżywaniem przyjemności. Jezus dał nam Ducha Świętego, który pozwala zwracać się do Boga: „Ojcze”. Dzisiejsza liturgia jest zaproszeniem, aby odnowić w sobie świadomość dziecięctwa i dziedziczenia obietnicy życia wiecznego. Dziękujmy Bogu za ten niezwykły dar, że możemy stawać się wolnymi wobec wszelkich zniewoleń naszego czasu. PIEŚŃ NA WEJŚCIE: Bóg się z Panny narodził, L/140, M/279, S/74, albo: Pan z nieba, E/305, L/157, S/100* ALBO ANTYFONA: Witaj, Święta Boża Rodzicielko, * Ty wyda- łaś na świat Króla, * który włada niebem i ziemią na wieki wieków. * E – Exsultate Deo, Wydawnictwo Światło-Życie, Kraków 2010; * L – * M – * N1 – * N2 – * S – 4 Śpiewnik Liturgiczny, TN KUL, Lublin 1998; Panu memu śpiewać chcę, PROMIC – Wydawnictwo Księży Marianów MIC, Warszawa 2007; Niepojęta Trójco, t. 1, Dominikański Ośrodek Liturgiczny, Kraków 1998; Niepojęta Trójco, t. 2, Dominikański Ośrodek Liturgiczny, Kraków 2010; ks. J. Siedlecki, Śpiewnik Kościelny, Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy „Nasza Przeszłość”, Kraków 2015. piątek, 1 stycznia Albo: Światło zabłysło dzisiaj nad nami, * bo Chrystus nam się narodził. * Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, * Bóg Mocny, * Książę Pokoju, * Ojciec Wieczności, * a Jego królestwu nie będzie końca. CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny obdarzyłeś ludzi łaską wiecznego zbawienia, † spraw, abyśmy doznawali orędownictwa Tej, * przez którą otrzymaliśmy Twojego Syna, Dawcę życia wiecznego. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Księgi Liczb (6,22‑27). Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: „Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: «Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem». Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67,2‑3.5.8) REFREN: Bóg miłosierny niech nam błogosławi. Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; * niech nam ukaże pogodne oblicze. Aby na ziemi znano Jego drogę, * Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. 5 oremus Niech się narody cieszą i weselą, † bo rządzisz ludami sprawiedliwie * i kierujesz narodami na ziemi. Niech nam Bóg błogosławi, * i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi. REFREN: Bóg miłosierny niech nam błogosławi. CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów (4,4‑7). Bracia: Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: „Abba, Ojcze!”. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej. Oto słowo Boże. AKLAMACJA: Alleluja. Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (2,16‑21). Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane. Gdy 6 piątek, 1 stycznia nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki. Oto słowo Pańskie. Rodzicielstwo to zaproszenie i klucz do kultury wolności i życia. Życie kojarzymy z czymś dynamicznym, przyjemnym, ciągle nowym, jakby miało nigdy się nie skończyć. Najczęściej te uczucia towarzyszą rodzicom, którzy oczekują na narodziny dziecka. Rozpoczyna się dla nich czas przygotowania do przyjęcia na świecie życia zapoczątkowanego pod sercem małżonki i matki. To nowe życie staje się dla tych dwojga błogosławieństwem, które niebawem ujrzy światło dzienne i zamieszka pośród nich, w ich domu. Maryja Boża Rodzicielka wyraziła ten stan umysłu i ducha w pełnym ufności pytaniu: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1,34). Trudno wyobrazić sobie, aby piastując Jezusa w betlejemskim żłobie, nie przechowywała w sercu tego słowa początku, które przy zwiastowaniu uczyniło Ją matką. Mojżesz pouczony przez Boga włoży w usta kapłańskiego rodu Aarona słowa błogosławieństwa. Te słowa mają uczynić Aarona „akuszerem” dobroci i miłości. Błogosławieństwo wypowiadane nad ludem jest słowem rodzącym nową siłę, odwagę, przypomina o nadziejach i możliwościach, jakie Bóg złożył w każdym z nas. Wypowiadanie słów błogosławieństwa można porównać do rodzenia nowego życia. Tam, gdzie opadły ramiona, gdzie codzienność stała się trudna lub wręcz nie do zniesienia, ważne jest przypomnienie, że jest jeszcze ktoś inny, ktoś większy i silniejszy od źródła naszych niepowodzeń i klęsk – że jest Bóg. Jest to prorocze przypominanie, że wszelki dar i pomyślność pochodzą od Boga i są owocem ścisłej współpracy z Jego łaską. Człowiek sam z siebie nie jest w stanie zapewnić sobie pomyślności. WspółczesROZWAŻANIE: 7 módlmy się ne przykłady ludzkich kombinacji, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa i różnorako pojmowanego dobrobytu poza Bogiem, najwyraźniej ukazują tę ludzką niemoc. Maryja, Boża Rodzicielka, w radości początku życia zaprasza nas do podjęcia na nowo daru nowego czasu: rozpoczętego nowego roku. Zapraszamy Ją, aby uczyła nas modlitwy i zawierzenia Bogu, aby wskazywała nam Jezusa, Dawcę życia wiecznego, Boga, który jest Miłością. WIERZĘ MODLITWA WIERNYCH: Przez wstawiennictwo Świętej Bożej Rodzicielki Maryi prosimy Cię, Ojcze, o obfite błogosławieństwo dla całego Ludu Bożego. O pokój w ludzkich sercach oraz pokój dla świata. O umiejętność realizowania Twoich planów dla wszystkich ludzi dobrej woli. O wieczną radość z Tobą dla naszych bliskich zmarłych. O wolność, jaką daje świadomość bycia umiłowanym dzieckiem Boga, dla każdego z nas. PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Przybieżeli do Betlejem, E/306, L/160, M/303, N2/185, S/106, albo: Nowy Rok bieży, S/131 Boże, Ty jesteś źródłem wszelkiego dobra i Ty je doprowadzasz do pełnego rozwoju, † w uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki dzięki Ci składamy za początek naszego zbawienia * i prosimy, abyśmy z radością zebrali Jego owoce. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: 8 piątek, 1 stycznia PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE 55 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Anioł Pasterzom mówił, E/291, L/135, M/275, N2/169, S/71; Gdy się Chrystus rodzi, E/298, L/146, M/288, N2/177, S/86 ANTYFONA: na wieki. Jezus Chrystus wczoraj i dziś, * ten sam także MÓDLMY SIĘ: Boże, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Rodzicielki Twojego Syna i Matki Kościoła, z radością przyjęliśmy Najświętszy Sakrament, † spraw, prosimy, * aby pomógł nam osiągnąć życie wieczne. Przez Chrystusa, Pana naszego. Bóg, źródło wszelkiego błogosławieństwa, † niech wam hojnie udzieli łaski * i przez cały rok strzeże zdrowia waszej duszy i ciała. Amen. Niech Bóg zachowa w was prawdziwą wiarę, † da niewzruszoną nadzieję * i cierpliwą miłość, która wszystko przetrwa. Amen. Niech Bóg w pokoju kieruje waszym życiem i waszą pracą; † dzisiaj i zawsze wysłucha waszą modlitwę * i doprowadzi was do życia wiecznego. Amen. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, i Duch Święty. Amen. UROCZYSTE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO: PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Wśród nocnej ciszy, E/312, L/165, M/314, N1/137, S/120 9 oremus S obota, 2 stycznia Świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła Pierwsza sobota miesiąca Święci Ojcowie Kościoła, do których należą św. Bazyli Wielki i św. Grzegorz z Nazjanzu, pokornie poznawali prawdę o Bogu. Pokorny w przeżywaniu bliskości z Jezusem był św. Jan Chrzciciel, który nawet nie próbował podawać się za Mesjasza. Inaczej niż niektórzy współcześni, którzy zaskarbiwszy sobie przychylność potężniejszych i wpływowych ludzi, wykorzystują okazję, aby czerpać korzyści, ukrywając się za ich szerokimi plecami. Dziękując za łaskę bliskości Chrystusa przychodzącego w Eucharystii, prośmy też o pokorę, która pozwoli nam wyznać Mesjasza, innego niż my sami i możni tego świata. ANTYFONA: W swoim Kościele Pan otworzył jego usta, * napełnił go duchem mądrości i rozumu * i przyodział go szatą chwały. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty oświeciłeś swój Kościół przykładem i nauką świętych Bazylego i Grzegorza, † spraw, abyśmy pokornie poznawali Twoją prawdę * i wprowadzali ją w czyn przez miłość. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (2,22‑28). Najmilsi: Któż jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Mesjaszem? Ten właśnie jest antychrystem, kto nie uznaje Ojca i Syna. Ktokolwiek nie uznaje Syna, nie 10 sobota, 2 stycznia ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca. Wy zaś zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli będzie trwało w was to, co słyszeliście od początku, to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu. A obietnicą tą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne. To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd. Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w Nim tak, jak was nauczyło. Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci, abyśmy, gdy się zjawi, mieli ufność i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1‑4) REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją * dla domu Izraela. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, * cieszcie się, weselcie i grajcie. 11 módlmy się Alleluja. Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. AKLAMACJA: SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,19‑28). Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?”. Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?” Odparł: „Nie”. Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?”. Powiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zaczęli go pytać, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?”. Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się za biskupów, aby zawsze wsłuchiwali się w słowa Mistrza, który ich osobiście powołał i wybrał. Za chrześcijan, aby żyjąc na co dzień radością z tego, że Bóg stał się dla nas człowiekiem, byli świadectwem dla świata. 12 sobota, 2 stycznia Za rządzących państwami i parlamentarzystów, aby traktowali swoje zadania jako służbę dla dobra innych ludzi. Za cierpiących w czyśćcu, aby w pełni doświadczyli zbawienia ofiarowanego przez Jezusa. Za nas samych, abyśmy nie tylko wiernie trwali w nauce Syna Bożego, ale też pielęgnowali głęboką relację z Nim. MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, przyjmij dary, które z radością składamy w dzień świętych Bazylego i Grzegorza, * wierni ich pouczeniom, oddajemy się Tobie całkowicie razem z Ofiarą uwielbienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71 ANTYFONA: Oto rządca wierny i roztropny, * którego Pan ustanowił nad swoją służbą, * żeby wydzielał jej żywność w odpowiednim czasie. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, na Uczcie eucharystycznej nakarmiłeś nas Chlebem żywym, Ciałem Chrystusa, † kształtuj nas w szkole Jego Ewangelii, * abyśmy za przykładem świętych Bazylego i Grzegorza szukali Twojej prawdy i świadczyli o niej przez dzieła miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Pierwsza sobota miesiąca Moje serce cieszyć się będzie z Twojej pomocy, * śpiewać będę Panu, który obdarzył mnie dobrem. ANTYFONA: 13 oremus MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty przygotowałeś w Sercu Najświętszej Maryi Panny godne mieszkanie dla Ducha Świętego, † spraw, abyśmy przez wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy * stali się świątynią Twojej chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Wszechmogący Boże, wejrzyj z upodobaniem na modlitwy i dary, które Tobie składamy, oddając cześć Najświętszej Maryi, Matce Bożej, * i udziel nam Twojego przebaczenia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE 55 ANTYFONA: Maryja zachowywała wszystkie te słowa * i roz- ważała je w swoim sercu. MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, oddając cześć Rodzicielce Twojego Syna, przyjęliśmy Sakrament odkupienia, † spraw, abyśmy zostali napełnieni Twoją łaską * i coraz głębiej uczestniczyli w tajemnicy zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. 14 niedziela, 3 stycznia N iedziela, 3 stycznia Druga niedziela po Narodzeniu Pańskim Bóg wyrzekł Słowo, przez które wszystko się stało, i w ten sposób podzielił się Sobą ze stworzeniem. W swoim umiłowanym Synu wybrał nas od założenia świata. Liturgia okresu Bożego Narodzenia przypomina o wielkim pragnieniu Boga, aby być blisko nas. Najwymowniejszym tego znakiem jest wcielone Słowo Ojca, Jezus Chrystus. W Eucharystii staje się On dla nas ciałem, abyśmy żyli dzięki Niemu i w Nim na wieki. PIEŚŃ NA WEJŚCIE: N2/170, S/72 Bóg się rodzi, E/291, L/139, M/278, Gdy wszystko było pogrążone w głębokim milczeniu, * a noc w swym biegu dosięgła połowy drogi, * wszechmocne Słowo Twoje, Panie, * zstąpiło z nieba, z królewskiego tronu. ALBO ANTYFONA: CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty oświecasz wszystkich ludzi, którzy w Ciebie wierzą, † napełnij cały świat Twoją chwałą, * i ukaż się wszystkim narodom w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Mądrości Syracha (24,1-2.8-12). Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera usta na zgromadzeniu Najwyższego i chlubi się przed Jego potęgą. Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, 15 módlmy się Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: „W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!”. Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 147,12-15.19-20) REFREN: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało. Chwal, Jeruzalem, Pana, * wysławiaj twego Boga, Syjonie! Umacnia bowiem zawory bram twoich * i błogosławi synom twoim w tobie. Zapewnia pokój twoim granicom * i wyborną pszenicą ciebie darzy. Zsyła na ziemię swoje polecenia, * a szybko mknie Jego słowo. Oznajmił swoje słowo Jakubowi, * Izraelowi ustawy swe i wyroki. Nie uczynił tego dla innych narodów, * nie oznajmił im swoich wyroków. CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan (1,3-6.15-18). Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystu16 niedziela, 3 stycznia sie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspomagając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych. Oto słowo Boże. AKLAMACJA: Alleluja. Chrystus został ogłoszony narodom, znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki. SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,1-18). Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się 17 oremus przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył. Oto słowo Pańskie. ROZWAŻANIE: Bóg nas kocha. Synowskie przybranie, o którym mowa w czytaniu z Listu św. Pawła do Efezjan, jest tego wymownym dowodem. Bóg kocha nas w swoim umiłowanym Synu Jezusie Chrystusie. W Nim wybrał nas od początku. Przychodzimy na Eucharystię, aby nieustannie odnawiać w sobie dar wybrania i żyć łaską początku stworzenia. Pragniemy – jak poucza św. Jan Ewangelista – narodzenia z Boga. Pamięć o początku oznacza również jego rozumienie, czyli sięganie do korzeni własnej tożsamości. Czyż nie tego pragniemy wobec tak wielu współczesnych propozycji tłumaczenia naszej istoty? Bóg objawia nam tajemnicę człowieka w sposób niezwykle subtelny. Słuchając dzisiejszego fragmentu Mądrości Syracha, mamy wrażenie, jakby Bóg chciał wydobyć z nas coś ukrytego, co nie jest ani powierzchowne, ani mdłe, płytkie, złe i brzydkie. To mądrość, to coś z Boga, co pozwala nam wydobyć głębo18 niedziela, 3 stycznia kie prawdy duchowe o nas. Ona pozwala nam uznać naszą małość, ale informuje także o naszej godności i wielkości. Ona umożliwia nam zbliżanie się do prawdy, poznawanie dobra i piękna. Jesteśmy w stanie rozstrzygnąć, co nam służy i co nas pomniejsza. Pomniejsza nas niewątpliwie grzech, czyli: egoizm, zarozumiałość, pożądanie, wszelki rodzaj nieumiarkowania. To wszystko uszczupla i zniekształca zarówno nasz obraz siebie, jak i obraz Boga. Bóg nie skupia jednak naszej uwagi na tym, co złe. Ukazywanie ludzkich braków nie jest niczym inspirującym. On ukazuje nam swoją radość. Znajduje upodobanie w synach ludzkich, pokazuje swoją twarz w Jezusie Chrystusie, przez Niego udziela każdemu ducha mądrości, aby człowiek mógł głębiej poznawać Jego samego. W Jezusie Bóg zbliża się do nas i czyni nas godnymi Jego świętej obecności, obdarowuje nas nowymi narodzinami, pozwala smakować nowości stworzenia, pozwala rozpoznać Siebie w Eucharystii, w pokornej postaci chleba i wina, które stają się ciałem i krwią umiłowanego Syna, świętym życiem pulsującym w nas. WIERZĘ MODLITWA WIERNYCH: Prośmy o błogosławieństwo i wszelkie dary Ducha Świętego dla papieża Franciszka. O rozszerzanie się Dobrej Nowiny na całym świecie. O mądrość dla duszpasterzy prowadzących naszą wspólnotę. O radość życia wiecznego dla naszych bliskich zmarłych. O wytrwałość w dążeniu do świętości dla nas, tutaj zgromadzonych. 19 módlmy się PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: E/307, L/161, M/305, S/108 Przystąpmy do szopy, Wszechmogący Boże, uświęć złożone dary przez Narodzenie Twojego Syna, * który wskazał nam drogę prawdy i obiecał życie wieczne. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 Dzisiaj w Betlejem, E/297, L/145, M/286, N2/176, S/84; Wesołą nowinę, M/313, N2/192, S/117 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: ANTYFONA: Wszystkim, którzy Go przyjęli, * Chrystus dał moc, * aby się stali dziećmi Bożymi. MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, pokornie Cię prosimy † przez działanie tego Sakramentu oczyść nas ze złych skłonności * i spełnij nasze godziwe pragnienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: P Witaj Jezu ukochany, S/118 oniedziałek, 4 stycznia Dzień powszedni Są takie słowa, które w jakiś sposób wypełniają codzienność i których nie bierze się na serio. Słowo Jezusa słyszy się inaczej. Warto zwrócić uwagę na pytanie: „Czego szukasz?”. Jezus, 20 poniedziałek, 4 stycznia znający ludzkie serce, stawia je niezwykle osobiście. Do poszukiwania na serio zmusza nas nierzadko czyjaś niesprawiedliwość, grzech, tęsknota, a nawet obawa, aby na przykład ktoś obok nie okazał się dzieckiem diabła – jak podaje św. Jan Ewangelista. Pytanie Jezusa otwiera oczy, serce i umysł na wyznanie pragnienia, żeby poznać i przyjąć Jego sposób życia. Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką, * nad mieszkańcami krainy mroków zabłysło światło. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, nowe światło na niebie zwiastowało, że przybył Zbawiciel, aby świat odkupić, † prosimy Cię, niech to światło zajaśnieje w naszych sercach * i nieustannie odnawia nasze życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (3,7‑10). Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu; ten, kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła. Ktokolwiek narodził się z Boga, nie grzeszy, gdyż trwa w nim nasienie Boże; taki nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga. Dzięki temu można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata. Oto słowo Boże. 21 oremus PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1.7‑9) REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, * krąg ziemi i jego mieszkańcy. Rzeki niech klaszczą w dłonie, * góry niech razem wołają z radości. W obliczu Pana, który nadchodzi, * aby osądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie * i ludy według słuszności. Alleluja. Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. AKLAMACJA: SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,35‑42). Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: „Oto Baranek Boży”. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: „Czego szukacie?”. Oni powiedzieli do Niego: „Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?”. Odpowiedział im: „Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od 22 poniedziałek, 4 stycznia Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: „Znaleźliśmy Mesjasza” – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: „Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” – to znaczy: Piotr. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się, aby chrześcijanie byli czytelnym znakiem Bożej miłości, która ogarnia cały świat i każdego człowieka. Aby cała wspólnota Kościoła trwała w słuchaniu i rozważaniu Bożego słowa. Aby biskupi i prezbiterzy niestrudzenie dawali świadectwo o Bożym świetle, które rozprasza ciemności tego świata. Aby chorzy i cierpiący odnaleźli w Chrystusie radość większą od trudów, których teraz doświadczają. Aby każdy z nas umiał żyć na co dzień łaską zbawienia, które zostało nam dane w Synu Bożym. Boże, źródło prawdziwej pobożności i pokoju, † spraw, abyśmy tą Ofiarą godnie uczcili Twój majestat * i przez udział w Eucharystii umocnili naszą jedność w wierze. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 ANTYFONA: Ukazało się Życie, które było w Ojcu, * i nam się objawiło. 23 módlmy się MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, w swojej dobroci udzielaj nam teraz i w przyszłości wszelkich pomocy, których potrzebujemy, † abyśmy czerpiąc siły z darów przemijających, * z większą ufnością dążyli do wieczności. Przez Chrystusa, Pana naszego. W torek, 5 stycznia Dzień powszedni Najwyraźniej stajemy wobec tajemnicy powołania. Zaczyna się ono od spotkania, któremu towarzyszy słowo. Jezus spotkał Filipa i zaprosił go do wędrówki ze sobą. Wierzący Filip w podobny sposób spotyka Natanaela, którego podprowadza do spotkania z Mesjaszem. Jezus jest pierwszym, który wychodzi na spotkanie. Podobnie czyni w Eucharystii, gdy otwiera przestrzeń swojego życia dla nas, a przez nas dla innych, aby i oni mogli Go spotkać. Na początku i przed czasem * Słowo było Bogiem, * On się narodził jako Zbawiciel świata. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty przez narodzenie Twojego Syna w cudowny sposób rozpocząłeś dzieło naszego zbawienia, † umocnij wiarę swojego ludu, * abyśmy prowadzeni przez Chrystusa doszli do obiecanej nam chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (3,11‑21). Najmilsi: Taka jest nowina, którą usłyszeliście od począt24 wtorek, 5 stycznia ku, że mamy się wzajemnie miłować. Nie tak, jak Kain, który pochodził od Złego i zabił swego brata. A czemu go zabił? Ponieważ czyny jego były złe, brata zaś sprawiedliwe. Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego. Po tym poznaliśmy miłość, że Chrystus oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci. Jeśliby ktoś posiadał na świecie majątek i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serca. A jeśli serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna wszystko. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 100,1‑5) REFREN: Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu. Służcie Panu z weselem, * stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, † On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska. W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, † z hymnami w Jego przedsionki, * chwalcie i błogosławcie Jego imię. Albowiem Pan jest dobry, † 25 oremus Jego łaska trwa na wieki, * a Jego wierność przez pokolenia. REFREN: Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu. AKLAMACJA: Alleluja. Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię. SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,43‑51). Jezus postanowił udać się do Galilei. I spotkał Filipa. Jezus powiedział do niego: „Pójdź za Mną!”. Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra. Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: „Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu”. Rzekł do niego Natanael: „Czy może być co dobrego z Nazaretu?”. Odpowiedział mu Filip: „Chodź i zobacz”. Jezus ujrzał, jak Natanael podchodzi do Niego, i powiedział o nim: „Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”. Powiedział do Niego Natanael: „Skąd mnie znasz?”. Odrzekł mu Jezus: „Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem”. Odpowiedział Mu Natanael: „Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!”. Odparł mu Jezus: „Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”. Potem powiedział do niego: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego”. Oto słowo Pańskie. 26 wtorek, 5 stycznia MODLITWA WIERNYCH: Boże obecny wśród nas, prosimy Cię, by nasi biskupi i prezbiterzy z mocą głosili Twoją bezwarunkową miłość. By Dobra Nowina rozszerzała się po świecie, aby każdy człowiek wyznał w Chrystusie swego Pana i Mistrza. By rządzący pamiętali, że prawe czyny są ważniejsze od pięknych słów. By osoby cierpiące doświadczały wsparcia ze strony bliźnich. By nasze czyny wynikały z wiary i miłości do Ciebie i ludzi. MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, składamy Tobie dary od Ciebie pochodzące na eucharystyczną Ofiarę, w której dokonuje się święta wymiana, † przyjmij je łaskawie * i daj nam siebie samego w Twoim Synu. Który żyje i króluje na wieki wieków. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 Tak Bóg umiłował świat, * że dał swojego Jednorodzonego Syna, * aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, * ale miał życie wieczne. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Prosimy Cię, wszechmogący Boże, † spraw, aby moc Najświętszego Sakramentu * nieustannie podtrzymywała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana naszego. 27 módlmy się Ś roda, 6 stycznia Objawienie Pańskie Dobra Nowina o Jezusie nie jest dana po to, aby zatrzymać ją tylko dla siebie. Mesjasz przychodzi, aby dać zbawienie wszelkiemu stworzeniu. Mędrcy ze Wschodu są znakiem ludzkiego pragnienia poznania i przyjęcia Boga. Liturgia Objawienia Pańskiego przypomina o misyjnym posłaniu Kościoła, które jest wyjściem naprzeciw temu pragnieniu. Jesteśmy wezwani do zaangażowanej ewangelizacji, czyli głoszenia miłości Boga, większej od ludzkiej słabości, nędzy i grzechu. PIEŚŃ NA WEJŚCIE: N2/182, S/138 Mędrcy świata, E/299, L/149, M/292, ALBO ANTYFONA: Oto przybył Pan i Władca, * a w Jego ręku królewska władza i moc, i rządy. CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty w dniu dzisiejszym za przewodem gwiazdy objawiłeś Jednorodzonego Syna swojego poganom, † spraw łaskawie, abyśmy poznawszy Cię już przez wiarę, * zostali doprowadzeni do oglądania twarzą w twarz blasku Twojego majestatu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Księgi proroka Izajasza (60,1‑6). Powstań! Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwa28 środa, 6 stycznia ła jawi się nad tobą. I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki. Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72,1‑2.7‑8.10‑13) REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi. Boże, przekaż Twój sąd królowi, * a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu. Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie * i ubogimi według prawa. Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość * i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie. Będzie panował od morza do morza, * od Rzeki aż po krańce ziemi. Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, * królowie Szeby i Saby złożą daninę. I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, * wszystkie narody będą mu służyły. Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, * i ubogiego, który nie ma opieki. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, * nędzarza ocali od śmierci. 29 oremus CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan (3,2‑3a.5‑6). Bracia: Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię. Oto słowo Boże. Alleluja. Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać pokłon Panu. AKLAMACJA: SŁOWA EWANGELII według św. Mateusza (2,1‑12). Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytajcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja 30 środa, 6 stycznia mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś, wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju. Oto słowo Pańskie. Ewangelizacja nie jest atrakcyjnym dodatkiem do działalności Kościoła. Ona jest samym sercem jego życia i misyjnego posłannictwa. Bez tego zaangażowania umieramy jako wspólnota Kościoła i stajemy się światu niepotrzebni. Objawienie Pańskie jest świętem dla narodów. One wszystkie niosą w sobie nieugaszone pragnienie poznania dobra, piękna, prawdy i miłości. Wszystko to mogą odnaleźć w Bogu, który zechciał ukazać swoją twarz w Dziecięciu złożonym na sianie w betlejemskiej szopie. Dlaczego zatem nie ofiarować Go także dzisiejszemu światu? Chodzi o nowe życie w Jezusie Chrystusie. Chrystus przychodzi, aby zwyciężyć śmierć. Głoszenie Ewangelii Jego przyjścia otwiera „starego człowieka” w nas na cud powtórnych narodzin. Czyniąc to, zmieniamy nas samych i nasze otoczenie w oazę życia. Liturgia Objawienia Pańskiego przypomina i wzywa do odnowy tej chrześcijańskiej świadomości głoszenia Jezusa sobie nawzajem i wszystkim narodom. Dawanie w każdej sytuacji świadectwa Dobrej Nowiny oznacza wydawanie swojego życia wzorem Tego, który je pierwszy za nas ofiarował. ROZWAŻANIE: WIERZĘ 31 módlmy się MODLITWA WIERNYCH: Ojcze, obdarz Kościół odwagą głoszenia prawdy o zbawieniu w Jezusie Chrystusie. Wspomóż chrześcijan, aby byli światłem dla świata poprzez świadectwo wzajemnej miłości. Dopomóż ateistom i agnostykom odnaleźć drogę do szczęścia, jakiego źródłem jest wiara. Przyjmij dusze naszych bliskich zmarłych do wiecznej radości. Naucz nas oddawania Tobie naszego życia poprzez codzienną modlitwę i pracę. PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Jakaż to gwiazda, E/298, L/148, S/136, albo: Mędrcy świata (zwr. 4), E/299, L/149, M/292, N2/182, S/138 MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, wejrzyj łaskawie na dary swojego Kościoła, † nie są już nimi złoto, kadzidło i mirra, lecz Jezus Chrystus, którego te dary oznaczają, * Jego składamy w ofierze i przyjmujemy jako pokarm. Który żyje i króluje na wieki wieków. PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6 W żłobie leży, E/310, L/166, M/312, S/115; Tryumfy Króla niebieskiego, E/309, L/162, M/309, N2/190, S/114 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: ANTYFONA: Ujrzeliśmy gwiazdę Jego na wschodzie * i przy- byliśmy z darami pokłonić się Panu. MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, niech Twoje światło towarzyszy nam zawsze i wszędzie, † abyśmy czystym 32 czwartek, 7 stycznia wejrzeniem przenikali tajemnicę Eucharystii, w której uczestniczymy, * i z miłością ją przyjmowali. Przez Chrystusa, Pana naszego. UROCZYSTE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO: Bóg, który was wezwał z ciemności do swojego przedziwnego światła, † niech wam udzieli swojego błogosławieństwa * i utwierdzi wasze serca w wierze, nadziei i miłości. Amen. Dzisiaj Chrystus ukazał się światu jako światło jaśniejące w ciemności, † z ufnością idźcie za Nim, * abyście się stali światłem dla waszych braci. Amen. Mędrcy szli za gwiazdą i z radością znaleźli Chrystusa, † niech po ukończeniu ziemskiej pielgrzymki Bóg doprowadzi was do Jezusa, waszego Pana, * który jest Światłością ze Światłości. Amen. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, i Duch Święty. Amen. PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: L/138, S/134 C Bóg się rodzi, gwiazda wschodzi, zwartek, 7 stycznia Dzień powszedni albo wspomnienie św. Rajmunda z Penyafort Pierwszy czwartek miesiąca Chodzić w ciemności bez światła jest trudną sztuką, a czasem wręcz niemożliwą. Aby zyskać właściwy kierunek, tak by nie ra33 oremus nić siebie i innych, trzeba choć odrobiny blasku. Jezus jest pełnią światła. On pozwala odzyskać utracony kierunek w relacjach, w pracy, w historii życia. Od momentu ujrzenia światła zaczyna się droga nawrócenia, której towarzyszy nieustanne wołanie Jezusa, by żyć według Ewangelii. ANTYFONA: Dzień święty nam zajaśniał; * przyjdźcie, ludy, i uwielbiajcie Pana, * bo wielkie światło zstąpiło na ziemię. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, niech blask Twojej chwały oświeci nasze serca, * abyśmy mogli przez ciemności tego świata dojść do krainy wiecznej światłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (3,22—4,6). Najmilsi: O co prosić będziemy, otrzymamy od Boga, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał. Umiłowani, nie każdemu duchowi dowierzajcie, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie. Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. Żaden zaś duch, który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga; i to jest duch antychrysta, który – jak słyszeliście – nadchodzi i już teraz przebywa na świecie. Wy, dzieci, jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, ponieważ większy 34 czwartek, 7 stycznia jest Ten, który w was jest, od tego, który jest w świecie. Oni są ze świata, dlatego mówią od świata, a świat ich słucha. My jesteśmy z Boga. Ten, kto zna Boga, słucha nas. Kto nie jest z Boga, nas nie słucha. W ten sposób poznajemy ducha prawdy i ducha fałszu. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 2,7‑8.10‑11) REFREN: Dam Ci narody w Twoje posiadanie. Wyrok Pański ogłoszę: † On rzekł do mnie: „Ty jesteś moim Synem, * Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie. Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody * i krańce ziemi w posiadanie Twoje”. A teraz, królowie, zrozumcie, * nauczcie się, sędziowie ziemi. Służcie Panu z bojaźnią, * z drżeniem całujcie Mu stopy. AKLAMACJA: Alleluja. Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu. SŁOWA EWANGELII według św. Mateusza (4,12‑17.23‑25). Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: „Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmier35 módlmy się ci wzeszło światło”. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”. I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których nękały rozmaite choroby i dolegliwości: opętanych, epileptyków i paralityków. A On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Boże Ojcze, spraw, aby Kościół święty niestrudzenie głosił całemu światu Ewangelię o Królestwie. Aby seminaria duchowne i nowicjaty zakonne wspierały powołanych w dojrzewaniu do służby Bogu i człowiekowi. Aby spowiednicy i kierownicy duchowi byli obdarzeni umiejętnością rozeznania. Aby chorzy na duszy lub na ciele doświadczyli mocy Twego miłosierdzia. Aby każdy z nas poprzez coraz głębsze zjednoczenie z Jezusem przyjmował dar pełni życia. MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, składamy Tobie dary, od Ciebie pochodzące, na eucharystyczną Ofiarę, w której dokonuje się święta wymiana, † przyjmij je łaskawie * i daj nam siebie samego w Twoim Synu. Który żyje i króluje na wieki wieków. PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6 ALBO O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 36 czwartek, 7 stycznia ANTYFONA: Widzieliśmy chwałę Słowa Wcielonego, * chwałę, jaką od Ojca otrzymuje Jednorodzony, pełen łaski i prawdy. MÓDLMY SIĘ: Prosimy Cię, wszechmogący Boże, † spraw, aby moc Najświętszego Sakramentu, * nieustannie podtrzymywała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Św. Rajmunda z Penyafort, prezbitera Gorliwość o zbawienie wszystkich ludzi, która charakteryzowała św. Rajmunda, jest znakiem świętości także dzisiaj. Ten gorliwy dominikanin z XIII wieku zabiegał o nawrócenie na chrześcijaństwo nie tylko swoich rodaków, ale także muzułmanów i żydów. Wraz ze św. Piotrem Nalasco założył Zakon Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia, zajmujący się wykupem chrześcijan z niewoli mauretańskiej. Św. Rajmund zaprasza nas do odwagi miłosierdzia wobec dzisiejszych grzeszników, a także do odwagi głoszenia Dobrej Nowiny „nomadom” dzisiejszego świata. ANTYFONA: Duch Pański spoczywa na mnie, * ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, * abym ubogim niósł dobrą nowinę, * uzdrawiał skruszonych w sercu. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty obdarzyłeś świętego Rajmunda wielkim miłosierdziem wobec grzeszników, † przez jego wstawiennictwo wyzwól nas z więzów grzechu, * abyśmy w swobodzie ducha pełnili Twoją wolę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. 37 oremus MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, dary złożone na cześć świętych świadczą o Twojej potędze i chwale, † pokornie Cię prosimy, * aby wyjednały nam zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6 ALBO O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5, ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71 ANTYFONA: Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, * aż do skończenia świata. MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, † niech przyjęty Najświętszy Sakrament przygotuje nas do wiecznej radości, * na którą święty Rajmund zasłużył jako wierny szafarz sakramentów. Przez Chrystusa, Pana naszego. Albo: Wszechmogący Boże, Ty nas posiliłeś na świętej Uczcie, † spraw, abyśmy naśladując świętego Rajmunda, * nieustannie Ciebie chwalili i wytrwale pomagali wszystkim z bratnią miłością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Pierwszy czwartek miesiąca Pan przysiągł i tego nie odwoła: * Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty dla swojej chwały i zbawienia ludzkości ustanowiłeś Chrystusa najwyższym i wiecznym Kapłanem, † spraw, aby lud, który On nabył dla 38 czwartek, 7 stycznia Ciebie Krwią swoją, * z uczestnictwa w Ofierze eucharystycznej czerpał moc płynącą z Jego Krzyża i Zmartwychwstania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII 46 ANTYFONA: To jest Ciało moje za was wydane; * ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. * Czyńcie to, ile razy spożywać będziecie, * na moją pamiątkę. MÓDLMY SIĘ: Prosimy Cię, Boże, † przez uczestnictwo w tej Ofierze, którą Twój Syn polecił składać na swoją pamiątkę, * uczyń nas samych wieczystym darem dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Albo: ANTYFONA: Jezus powiedział do swoich uczniów: * Proście Pana żniwa, * żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty kierujesz swoim ludem przez pasterzy, † ześlij na swój Kościół ducha pobożności i męstwa * i powołaj ludzi, którzy będą godnie pełnili służbę przy ołtarzu oraz mężnie i pokornie głosili 39 módlmy się Ewangelię. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, przyjmij łaskawie prośby i dary swojego ludu, † spraw, aby coraz liczniejsi byli szafarze Twoich sakramentów * i trwali w Twojej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA ZWYKŁA 36 – 40 Po tym poznaliśmy miłość Bożą, * że Jezus oddał za nas życie swoje. * My także winniśmy oddać życie za braci. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Posileni Chlebem eucharystycznym, błagamy Cię, Boże, † niech dzięki temu Sakramentowi miłości dojrzewają ziarna powołania, które hojnie rozsiewasz na roli Kościoła, * aby wielu chrześcijan oddawało się na kapłańską służbę Tobie i braciom. Przez Chrystusa, Pana naszego. P iątek, 8 stycznia Dzień powszedni Tylko miłość jest w stanie rozdzielić samą siebie bez uszczerbku dla swojej istoty. Co więcej, ta miłość ofiarowała siebie dla nas, aby przywrócić nam utracone przez grzech życie. Miłość to życie. Bóg, Dawca życia, ofiarowuje swoją miłość w Jezusie, który w Eucharystii rozdziela siebie, abyśmy mieli życie w obfitości. 40 piątek, 8 stycznia Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, * Pan jest Bogiem i daje nam światło. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Boże, Twój Jednorodzony Syn ukazał się w naszym ludzkim ciele, † spraw, aby Zbawiciel, który zewnętrznie był do nas podobny, * przekształcił nas wewnętrznie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (4,7‑10). Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72,1‑4.7‑8) REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi. Boże, przekaż Twój sąd Królowi, * a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu. Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie * i ubogimi według prawa. Niech góry przyniosą ludowi pokój, * a wzgórza sprawiedliwość. Otoczy opieką ubogich z ludu, * będzie ratował dzieci biedaków. 41 oremus Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość * i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie. Będzie panował od morza do morza, * od Rzeki aż po krańce ziemi. REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi. Alleluja. Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność. AKLAMACJA: SŁOWA EWANGELII według św. Marka (6,34‑44). Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: „Miejsce to jest pustkowiem, a pora już późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia”. Lecz On im odpowiedział: „Wy dajcie im jeść!”. Rzekli Mu: „Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby dać im jeść?”. On ich spytał: „Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!”. Gdy się upewnili, rzekli: „Pięć i dwie ryby”. Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by podawali im; także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do syta i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i resztek z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn. Oto słowo Pańskie. 42 piątek, 8 stycznia MODLITWA WIERNYCH: Panie, prowadź Twój Kościół do pełni doskonałości. Posyłaj swego Ducha wszystkim niosącym pomoc biednym, chorym lub uciskanym. Wspieraj rządzących w dążeniu do takiego świata, w którym nie będzie głodu i wojny. Przyjmij do swojego domu naszych bliskich zmarłych i zapomnianych przez ludzi. Naucz nas dążyć do tej miłości, którą Ty nas umiłowałeś, i w Tobie odnaleźć spełnienie. Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie dary swojego ludu, † i spraw, aby w sakramencie Eucharystii otrzymał dobra, * w które wierzy z całego serca. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6 ALBO O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 Bóg przez swoją wielką miłość, jaką nas umiłował, * zesłał swojego Syna w ciele podobnym do ciała grzeszników. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty spotykasz się z nami w Najświętszym Sakramencie, † spraw, aby jego moc uświęcała nasze serca, * bo tylko Twoja łaska może nas przygotować do godnego przyjmowania Twoich Darów. Przez Chrystusa, Pana naszego. 43 módlmy się S obota, 9 stycznia Dzień powszedni Eucharystia jest wydarzeniem wpisanym w zwyczajny rytm dnia. Ten rytm przypomina przemierzanie łodzią jeziora na drugi brzeg. Czasem zdarza się, że przeprawie tej towarzyszą niemałe trudności: utrata pracy, choroba, złamane międzyludzkie więzi, zwątpienie, które przytępia umysł. Wydaje się, jakby brakowało Jezusa. Tymczasem Jemu nie umyka żaden szczegół naszego życia. On wie, że wiatr na jeziorze czasem jest przeciwny. Jakże pokrzepiające jest słyszane dziś słowo: „Odwagi, to Ja jestem, nie bójcie się!”. ANTYFONA: Naród kroczący w ciemności ujrzał światłość wielką, * nad mieszkańcami krainy mroków zabłysło światło. MÓDLMY SIĘ: Boże, światłości wszystkich narodów, udziel nam trwałego pokoju † i spraw, aby w naszych sercach pełnym blaskiem zajaśniało światło prawdy, * które oświecało dusze naszych ojców. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (4,11‑18). Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować. Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako 44 sobota, 9 stycznia Zbawiciela świata. Jeśli ktoś wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. My poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, iż będziemy mieli pełną ufność w dzień sądu, ponieważ tak, jak On jest w niebie, i my jesteśmy na tym świecie. W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72,1‑2.10‑13) REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi. Boże, przekaż Twój sąd królowi, * a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu. Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie * i ubogimi według prawa. Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, * królowie Szeby i Saby złożą daninę. I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, * wszystkie narody będą mu służyły. Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, * i ubogiego, który nie ma opieki. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, * nędzarza ocali od śmierci. AKLAMACJA: Alleluja. Chrystus został ogłoszony narodom, znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki. 45 oremus SŁOWA EWANGELII według św. Marka (6,45‑52). Kiedy Jezus nasycił pięć tysięcy mężczyzn, zaraz przynaglił swych uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, do Betsaidy, zanim sam odprawi tłum. Rozstawszy się więc z nimi, odszedł na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie. Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć. Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć. Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: „Odwagi, to Ja jestem, nie bójcie się!”. I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. Wtedy oni tym bardziej zdumieli się w duszy, nie zrozumieli bowiem zajścia z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Boże, prosimy za biskupów i prezbiterów, by napełnieni miłością do powierzonego im ludu służyli mu z radością. Za parlamentarzystów, by zabiegali o sprawiedliwe i dobre prawa. Za zmagających się z przeciwnościami, by zaufali Twojemu miłosierdziu. Za zmarłych, by osiągnęli pełnię zjednoczenia z Tobą. Za nas, zgromadzonych na tej Eucharystii, byśmy umieli kochać naszych bliźnich. Boże, źródło prawdziwej pobożności i pokoju, † spraw, abyśmy tą Ofiarą godnie uczcili Twój majestat * i przez udział w Eucharystii MODLITWA NAD DARAMI: 46 sobota, 9 stycznia umocnili naszą jedność w wierze. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6 ALBO O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 ANTYFONA: Ukazało się Życie, które było w Ojcu, * i nam się objawiło. MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, w swojej dobroci udzielaj nam teraz i w przyszłości wszelkich pomocy, których potrzebujemy, † abyśmy czerpiąc siły z darów przemijających, * z większą ufnością dążyli do wieczności. Przez Chrystusa, Pana naszego. Jezus naprawdę wszedł w naszą ludzką kondycję, przeżył ją do końca, z wyjątkiem grzechu, i może zrozumieć jej słabość i kruchość. Dlatego kieruje się On współczuciem, postanawia „cierpieć wraz” z ludźmi, stać się wraz z nami pokutującym. Jezus pragnie wypełnić dzieło Boga, Bożą misję leczenia zranionych i uzdrawiania chorych, wzięcia na siebie grzechu świata. Benedykt XVI 47 módlmy się N iedziela, 10 stycznia Chrzest Pański Chrzest Jezusa w Jordanie pozwala Go rozpoznać jako Mesjasza, który przyszedł w ludzkim ciele, by dzielić z nami codzienne życie i wyrwać nas z niewoli grzechu i śmierci. Jezus ofiarowuje nam bogactwo tego, kim jest. A jest umiłowanym Synem Ojca, na którym spoczywa Duch Święty. Tylko z Nim i przez Niego mamy przystęp do Boga, który czyni nas swoimi przybranymi dziećmi. Dzisiejsza liturgia stwarza okazję, by przypomnieć sobie własny chrzest, kiedy w Jezusie otrzymaliśmy łaskę nazywania Boga naszym Ojcem. PIEŚŃ NA WEJŚCIE: Bądź pozdrowiony, S/141 Gdy Jezus został ochrzczony, * otworzyły się niebiosa * i Duch Boży jak gołębica zstąpił na Niego * i zabrzmiał głos Ojca: * Ten jest mój Syn umiłowany, * w którym mam upodobanie. ALBO ANTYFONA: CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, po chrzcie w Jordanie uroczyście ogłosiłeś, że Chrystus, na którego zstąpił Duch Święty, jest Twoim umiłowanym Synem, † spraw, aby Twoje przybrane dzieci, odrodzone z wody i Ducha Świętego, * zawsze żyły w Twojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Albo: 48 niedziela, 10 stycznia Boże, Twój Jednorodzony Syn ukazał się w naszym ludzkim ciele, † spraw, aby Zbawiciel, który zewnętrznie był do nas podobny, * przekształcił nas wewnętrznie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Księgi proroka Izajasza (40,1-5.9-11). „Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!” – mówi wasz Bóg. „Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie grzechy”. Głos się rozlega: „Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały”. Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: „Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 104,1-4.24-25.27-30) REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana. Błogosław, duszo moja, Pana, * Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki! 49 oremus Odziany w majestat i piękno, * światłem okryty jak płaszczem. REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana. Chmury są Twoim rydwanem, * przechadzasz się na skrzydłach wiatru. Wichry używasz za swych posłów, * sługami Twoimi ogień i płomienie. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! † Ty wszystko mądrze uczyniłeś, * ziemia jest pełna Twoich stworzeń. Oto jest morze, ogromne i szerokie, † a w nim żyjątek bez liku, * zwierząt wielkich i małych. Wszystko to czeka na Ciebie, * byś dał im pokarm we właściwym czasie. Gdy im dajesz, zbierają, * gdy otwierasz swą rękę, sycą się Twym dobrem. Kiedy odbierasz im oddech, marnieją * I w proch się obracają. Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, * i odnawiasz oblicze ziemi. CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Tytusa (2,11-14; 3,4-7). Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud 50 niedziela, 10 stycznia wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków. Gdy ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela naszego, Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego. Oto słowo Boże. AKLAMACJA: Alleluja. Jan powiedział: „Idzie mocniejszy ode mnie; On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem”. SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (3,15-16.21-22). Gdy lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem”. Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”. Oto słowo Pańskie. W otrzymanym niegdyś chrzcie dokonało się nasze odrodzenie i odnowienie. Mogło się tak stać jedynie dzięki temu, że na krzyżu Jezus odpokutował naszą nieprawość, a wcześniej, po 40 dniach postu, pokornie stanął wśród tłumu czekającego na rytualne obmycie w Jordanie i przyjął na siebie ROZWAŻANIE: 51 módlmy się nasze grzechy. Tak zapoczątkował swoją publiczną działalność. Zaskakuje i urzeka dobrowolne uniżenie się Jezusa, Jego pokora i miłość. O tym, kim Jezus naprawdę jest, zaświadcza w tym momencie głos Ojca z nieba i zstąpienie Ducha. Będąc Synem Bożym, Jezus nie potrzebował pokuty ani nawrócenia. Stając jednak między grzesznikami, ujawnił się jako Pasterz, który zgromadzi swój lud i go wybawi od złego. W chrzcie zostało nam dane także namaszczenie, jakie Chrystus otrzymał w Jordanie, a którym jest Duch Święty. Z Nim rozpoczęła się nasza droga wiary, dojrzewania w niej, żeby otrzymany na początku dar, niczym ziarno życia, mógł się w nas ujawnić, ukazać i pomnożyć. Taka właśnie jest droga ucznia ku świadomemu wyznaniu wiary oraz odważne niesienie światła Ewangelii, która ma moc odnowić oblicze ziemi, dać jej nowe życie – wedle Bożego zamysłu. (A.F.) WIERZĘ MODLITWA WIERNYCH: Boże Ojcze, wspieraj Kościół w dążeniu do rozszerzania Twojego królestwa na całym świecie. Prowadź wszystkich ochrzczonych ku posłuszeństwu Twoim słowom. Udziel daru pokory oraz mądrości rządzącym i ustanawiającym prawo. Okaż miłosierdzie cierpiącym na nieuleczalne choroby i umierającym. Odnów w nas dar łaski, jaki otrzymaliśmy na chrzcie świętym. Bóg nad swym ludem, E/370, M/14, S/445, albo: Gdy pasterze już odeszli, S/142 PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: 52 niedziela, 10 stycznia MODLITWA NAD DARAMI: Boże, nasz Ojcze, przyjmij dary przyniesione ku uczczeniu objawienia się Twojego umiłowanego Syna, † niech one przemienią się w Ofiarę Chrystusa, * który zgładził grzechy świata. Który żyje i króluje na wieki wieków. PREFACJA: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * Ty przez cudowne znaki nad wodami Jordanu * objawiłeś nam tajemnicę chrztu nowego. * Twój głos rozległ się z nieba, * abyśmy uwierzyli, że Twoje Słowo zamieszkało wśród ludzi. * Duch Święty, zstępując w postaci gołębicy, * dał świadectwo, że Chrystus, Twój Sługa, * został namaszczony i posłany, * aby głosić dobrą nowinę ubogim. * Dlatego łącząc się z Aniołami w niebie, * wielbimy Ciebie na ziemi, * razem z nimi wołając: Święty... PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Panie, pragnienia ludzkich serc, E/456, L/105, S/382; Cały świat niech śpiewa tę pieśń, E/479, L/91, S/832 ANTYFONA: Oto Ten, o którym Jan powiedział: * Ja Go ujrza- łem i daję świadectwo, * że On jest Synem Bożym. MÓDLMY SIĘ: Posileni świętymi Darami, pokornie prosimy Cię, najłaskawszy Boże, † spraw, abyśmy wiernie słuchając Twojego Syna, * zasłużyli na nazwę dzieci Bożych i rzeczywiście nimi byli. Przez Chrystusa, Pana naszego. PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: M/278, N2/170, S/72 Bóg się rodzi, E/291, L/139, 53 oremus OKRES ZWYKŁY Czas liturgiczny, który teraz rozpoczynamy, nazywa się „okresem zwykłym”. Jest to nazwa oficjalnie przyjęta w polskiej nomenklaturze liturgicznej i już zakorzeniona w używanym przez nas języku, nie ma więc powodu, by się na nią zżymać czy ją kwestionować. Dobrze byłoby jednak zdawać sobie sprawę z pewnej umowności tej nazwy. Można ją bowiem mylnie odczytać i wyciągnąć fałszywy wniosek, jakoby był to tylko czas kilkutygodniowej przerwy między okresem Narodzenia Pańskiego a Wielkim Postem. Można błędnie uznać, że jedynie tzw. mocne okresy roku liturgicznego niosą jakąś określoną treść, zaś okres zwykły to czas, w którym nic ważnego się nie dzieje. Dlatego pojawiają się czasem oddolne próby jakiegoś zagospodarowywania niedziel okresu zwykłego np. przez nadawanie im specyficznych tematów czy nazw. Tymczasem okres zwykły nie tylko nie jest treściowo uboższy od tzw. okresów mocnych, ale w pewnym sensie jest od nich nawet bogatszy. W ciągu całego roku liturgicznego celebrujemy jedno niepodzielne misterium Chrystusa i w „mocnych” okresach roku liturgicznego patrzymy na nie pod określonym szczególnym kątem. W okresie zwykłym natomiast celebrujemy misterium Chrystusa w całej jego pełni, nie w jakimś jego aspekcie. W tym znaczeniu okres zwykły jest treściowo najpełniejszy. Ośrodkiem, wokół którego koncentruje się liturgia okresu zwykłego, jest cotygodniowa Pascha, czyli niedziela. To najstarsze ze wszystkich świąt chrześcijańskich, obchodzone w całym Kościele już od czasów apostolskich. Niedzielę bardzo często nazywamy „dniem Pańskim” i to określenie niedzieli funkcjonuje co najmniej od końca I wieku. Posłużył się nim także św. Jan Paweł II w swoim liście apostolskim o świętowaniu niedzieli „Dies Domini” (1998). 54 poniedziałek, 11 stycznia Co to jednak znaczy, że niedziela jest „dniem Pańskim”? Łatwo tę nazwę rozumieć płytko i powierzchownie jako dzień, który należy do Pana Boga. Ale przecież Bóg jest Panem czasu i wieczności. Czy jest jakikolwiek dzień, który by nie należał do Niego? Prorocy Starego Testamentu zapowiadają „dzień Pański” jako dzień szczególnej interwencji Boga, który przeprowadzi sąd, ujmując się za wiernymi i sprawiedliwymi a wydając wyrok na ciemiężycieli i bezbożnych. Ów „dzień Pański” wydarzył się w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. On jest Tym, który przyjął na siebie wyrok należny nieprzyjaciołom Boga, oraz jedynym Sprawiedliwym, za którym ujął się Ojciec, wskrzeszając Go z martwych, wywyższając po swojej prawicy i ogłaszając Panem, któremu „dana (...) jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18). Każdy, kto złączy się z Chrystusem przez wiarę i chrzest, zostaje objęty tą zbawiającą interwencją Boga i „dzień Pański” staje się dla niego dniem ocalenia. Treścią niedzieli jest ów „dzień Pański”, czyli śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Kwestią życia i śmierci pozostaje dla nas to, czy rozpoznajemy się w prawdzie jako ludzie potrzebujący tej ocalającej ingerencji Boga. Jeżeli tak, to czymś oczywistym jest dla nas udział w niedzielnej Eucharystii, ponad którą nie postawimy niczego innego. Słuchając Słowa, uczestnicząc w modlitwie Kościoła i w składaniu eucharystycznej Ofiary oraz karmiąc się Ciałem Pańskim, stajemy się uczestnikami biblijnie rozumianego „dnia Pańskiego”. Tak pojmowane świętowanie niedzieli pozwala nam dostrzegać obecność żywego Boga w całym naszym życiu i przeżywać każdy dzień w głębszej relacji z Nim. 55 módlmy się P oniedziałek, 11 stycznia Dzień powszedni Czas się wypełnia, kiedy jest głoszona Ewangelia. To specyficzna brzemienność czasu. W sposób niemal natychmiastowy rodzi się nowa jakość – powołanie do chodzenia razem z Jezusem, do kształtowania serca i umysłu według Jego słowa. Słowo nie pozostawia zatem miejsca na obojętność; ono zmusza do decyzji – opowiedzenia się za Jezusem lub przeciw Niemu. Bywa, że owocowania przyjętego słowa nie zmierzy się widocznym sukcesem. Często dokonuje się ono w ukryciu, ale zawsze w obecności Boga, który kocha. Relacja Elkany do swojej żony Anny może być jedynie niedoskonałym wzorem tej obecności, która zaprasza nas, byśmy wyznali: „Bóg sam wystarczy”. ANTYFONA: Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (1,1‑8). Był pewien człowiek z Ramataim, Sufita z górskiej okolicy Efraima, imieniem Elkana, syn Jerochama, syna Elihu, syna Tochu, syna Sufa, Efratejczyka. Miał on dwie żony: jednej było na imię Anna, a drugiej Peninna. Peninna miała dzieci, 56 poniedziałek, 11 stycznia natomiast Anna ich nie miała. Corocznie człowiek ten udawał się z miasta swego do Szilo, aby oddać pokłon i złożyć ofiarę Panu Zastępów. Byli tam dwaj synowie Helego: Chofni i Pinchas – kapłani Pana. Pewnego dnia Elkana składał ofiarę. Dał wtedy żonie swej, Peninnie, wszystkim jej synom i córkom po części ze składanej ofiary. Również Annie dał część, lecz podwójną, gdyż Annę bardzo miłował, mimo że Pan zamknął jej łono. Jej rywalka przymnażała jej smutku, aby ją rozjątrzyć z tego powodu, że Pan zamknął jej łono. I tak się działo przez wiele lat. Ile razy szła do świątyni Pana, tamta dokuczała jej w ten sposób. Anna więc płakała i nie jadła. I rzekł do niej jej mąż, Elkana: „Anno, czemu płaczesz? Dlaczego nie jesz? Czemu się twoje serce smuci? Czyż ja nie znaczę dla ciebie więcej niż dziesięciu synów?”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116,12‑19) REFREN: Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalną. Czym się Panu odpłacę * za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana. Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. Cenna jest w oczach Pana * śmierć Jego wyznawców. O Panie, jestem Twoim sługą, * Twym sługą, synem Twojej służebnicy. Ty rozerwałeś moje kajdany, † 57 oremus Tobie złożę ofiarę pochwalną * i wezwę imienia Pana. REFREN: Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalną. Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. W dziedzińcach Pańskiego domu, * pośrodku ciebie, Jeruzalem. AKLAMACJA: Alleluja. Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,14‑20). Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się za Kościół Boży, aby był czytelnym znakiem zbawienia dla całego świata. 58 wtorek, 12 stycznia Za powołanych do stanu duchownego, aby mieli odwagę zostawić wszystko, co mogłoby im przeszkadzać w realizacji woli Boga. Za małżeństwa bezskutecznie starające się o potomstwo, aby doświadczyły Bożego pocieszenia. Za dusze oczekujące w czyśćcu, aby dostąpiły radości przyjęcia w domu Ojca. Za nas, abyśmy wierni swemu powołaniu zapominali o sobie i służyli Panu w bliźnich. Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: w obfitości. Ja przyszedłem, aby mieli życie, * i mieli je MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, * godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania. Przez Chrystusa, Pana naszego. W torek, 12 stycznia Dzień powszedni Niepłodność wypowiedziana przed Bogiem, podobnie jak cierpienie spętanego przez zło stają się miejscem objawienia się mocy Pana. Anna pokazuje Bogu ból spowodowany brakiem 59 módlmy się życia w jej wnętrzu. Życie potrzebuje dobrej atmosfery. Żarliwa modlitwa Anny jest czasem przygotowywania miejsca dla życia, które ma się rozwinąć pod jej sercem; ono będzie korzystało z mądrości, której nauczyło się serce. Serce już wie o ludzkiej niemocy, ale zostanie jeszcze wzbogacone o doświadczenie życiodajnej mocy Boga. Dzisiejsza liturgia uczy nas zaufania we wszechmoc Boga przychodzącego do słabego człowieka. ANTYFONA: Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (1,9‑20). Gdy w Szilo skończono ucztę po ofierze, Anna wstała. A kapłan Heli siedział na krześle przed bramą przybytku Pańskiego. Ona zaś smutna na duszy zanosiła do Pana modlitwy i płakała rzewnie. Złożyła również ślub, mówiąc: „Panie Zastępów! Jeżeli łaskawie wejrzysz na poniżenie służebnicy twojej i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz służebnicy twojej, i dasz mi potomka płci męskiej, to oddam go Panu po wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie dotknie jego głowy”. Gdy tak żarliwie się modliła przed obliczem Pana, Heli przyglądał się jej ustom. Anna zaś mówiła tylko w głębi swego serca, poruszała wargami, lecz głosu nie 60 wtorek, 12 stycznia było słychać. Heli sądził, że była pijana. Heli odezwał się do niej: „Dokąd będziesz pijana? Wytrzeźwiej od wina!”. Anna odrzekła: „Nie, panie mój. Jestem nieszczęśliwą kobietą, a nie upiłam się winem ani sycerą. Wylałam duszę moją przed Panem. Nie uważaj swej służebnicy za córkę Beliala, gdyż z nadmiaru zmartwienia i boleści duszy mówiłam cały czas”. Heli odpowiedział: „Idź w pokoju, a Bóg Izraela niech spełni prośbę, jaką do Niego zaniosłaś”. Odpowiedziała: „Obyś darzył życzliwością twoją służebnicę!”. I odeszła ta kobieta: jadła i nie miała już twarzy tak smutnej jak przedtem. Wstali o zaraniu i oddawszy pokłon Panu, wrócili i udali się do domu swego w Rama. Elkana zbliżył się do swojej żony, Anny, a Pan wspomniał na nią. Anna poczęła i po upływie dni urodziła syna, i nazwała go imieniem Samuel, ponieważ mówiła: „Uprosiłam go u Pana”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (1 Sm 2,1.4‑8) REFREN: Całym swym sercem raduję się w Panu. Moje serce raduje się w Panu, * dzięki Niemu moc moja wzrasta. Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, * bo cieszyć się mogę Twoją pomocą. Łuk potężnych się łamie, * a mocą przepasują się słabi. Syci za chleb się najmują, głodni zaś odpoczywają, * niepłodna rodzi siedmioro, a matka wielu dzieci usycha. Pan daje śmierć i życie, * wtrąca do Otchłani i z niej wyprowadza. 61 oremus Pan czyni ubogim lub bogatym, * poniża i wywyższa. REFREN: Całym swym sercem raduję się w Panu. Biedaka z prochu podnosi, * z błota dźwiga nędzarza, by go wśród książąt posadzić, * i dać mu tron chwały. AKLAMACJA: Alleluja. Przyjmijcie słowo Boże nie jako słowo ludzkie, ale jak jest naprawdę, jako słowo Boga. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,21‑28). W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga”. Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego!”. Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne”. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Dobry Ojcze, prosimy, niech Papież, biskupi i prezbiterzy nie ustają w gorliwości o Kościół Boży. 62 środa, 13 stycznia Niech rządzący państwami wykorzystują swoją władzę wyłącznie dla dobra powierzonych im społeczeństw. Niech osoby borykające się z trudnościami duchowymi i psychicznymi odnajdą uzdrowienie w relacji z Tobą. Niech konający znajdą siłę do powierzenia się Twemu miłosierdziu, niech odchodzą w pokoju i zgodzie z ludźmi. Niech każdy z nas doświadczy mocy Bożego słowa i wysławia Ciebie słowem i życiem. Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: Panie, w Tobie jest źródło życia, * i w Twej światłości oglądamy światło. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, * godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania. Przez Chrystusa, Pana naszego. Ś roda, 13 stycznia Dzień powszedni albo wspomnienie św. Hilarego Skuteczność każdej misji jest zakorzeniona w modlitwie. Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do oddawania Bogu chwały za 63 módlmy się wszelkie doświadczane dobro i powodzenie. Widzimy Jezusa potrzebującego samotności poranka, by móc rozmawiać z Ojcem. Słyszymy głos Boga w nocnym doświadczeniu ciszy Samuela. Widzimy, jak ważne jest usłyszenie tego, co mówi Bóg. Prosimy o łaskę ufnego słuchania, aby nigdy nie rozminąć się z wolą Bożą. ANTYFONA: Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (3,1‑10.19‑20). Młody Samuel usługiwał Panu pod okiem Helego. W owym czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste. Pewnego dnia Heli spał w zwykłym miejscu. Jego oczy zaczęły słabnąć i już nie widział. A światło Boże jeszcze nie zagasło. Samuel zaś spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: „Oto jestem”. Potem pobiegł do Helego, mówiąc mu: „Oto jestem, przecież mnie wołałeś”. Heli odrzekł: „Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać”. Położył się zatem spać. Lecz Pan powtórzył wołanie: „Samuelu!”. Wstał Samuel i poszedł do Helego, mówiąc: „Oto jestem, 64 środa, 13 stycznia przecież mnie wołałeś”. Odrzekł mu: „Nie wołałem cię, synu mój. Wróć i połóż się spać”. Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione. I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: „Samuelu!”. Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: „Oto jestem, przecież mnie wołałeś”. Heli zrozumiał, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: „Idź spać! Gdyby jednak ktoś cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha”. Odszedł Samuel, położył się spać na swoim miejscu. Przybył Pan i stanąwszy, zawołał jak poprzednim razem: „Samuelu, Samuelu!”. Samuel odpowiedział: „Mów, bo sługa Twój słucha”. Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię. Cały Izrael od Dan aż do Beer-Szeby poznał, że Samuel zyskał potwierdzenie jako prorok Pański. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40,2.5.7‑10) REFREN: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę. Z nadzieją czekałem na Pana, † a On pochylił się nade mną. * Szczęśliwy człowiek, który nadzieję pokłada w Panu, * a nie naśladuje pysznych i skłonnych do kłamstwa. Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, * lecz otwarłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. * Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę. W zwoju księgi jest o mnie napisane: † Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, * a Twoje Prawo mieszka w moim sercu”. 65 oremus Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu † i nie powściągałem warg moich, * o czym Ty wiesz, Panie. REFREN: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę. Alleluja. Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną. AKLAMACJA: SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,29‑39). Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały. Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: „Wszyscy Cię szukają”. Lecz On rzekł do nich: „Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem”. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się o wszelkie potrzebne łaski dla pasterzy Kościoła i całego Ludu Bożego. 66 środa, 13 stycznia O wierność powołaniu dla wszystkich chrześcijan, zwłaszcza dla przeżywających kryzys wiary. O mądrość i siłę dla polityków przyznających się do bycia chrześcijanami. O uzdrowienie dla chorych, pocieszenie dla strapionych, nadzieję dla uciśnionych. O umiejętność usłyszenia, co Bóg mówi do naszych serc, i życia poddanego słowu Bożemu dla każdego z nas. Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: w obfitości. Ja przyszedłem, aby mieli życie, * i mieli je MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, * godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania. Przez Chrystusa, Pana naszego. Św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła Św. Hilary (ok. 310-367) postanowił po lekturze Biblii, już jako dorosły mężczyzna, mąż i ojciec, przyjąć chrzest. Około roku 350 ludność pełna podziwu dla jego cnót i zdolności przynagliła go do przyjęcia godności biskupiej. W dobie arianizmu św. Hilary występował w obronie bóstwa Jezusa Chrystusa. Dzi67 módlmy się siaj zaprasza do odważnego wyznania, że Jezus jest Panem, prawdziwym Człowiekiem i prawdziwym Bogiem. W Eucharystii wyznajemy tę prawdę wiary i okazujemy Bogu wdzięczność, że stał się nam tak bardzo bliski w Jezusie Chrystusie. ANTYFONA: W swoim Kościele Pan otworzył jego usta, * napełnił go duchem mądrości i rozumu, * i przyodział go szatą chwały. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, święty Hilary, biskup, wytrwale głosił Bóstwo Twojego Syna, † spraw, abyśmy coraz lepiej poznawali tę prawdę wiary * i wiernie ją wyznawali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, przyjmij dary, które z radością składamy w dzień świętego Hilarego, * wierni jego pouczeniom, oddajemy się Tobie całkowicie razem z Ofiarą uwielbienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71 ANTYFONA: Oto rządca wierny i roztropny, * którego Pan ustanowił nad swoją służbą, * żeby wydzielał jej żywność w odpowiednim czasie. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, na Uczcie eucharystycznej nakarmiłeś nas Chlebem żywym, Ciałem Chrystusa, † kształtuj nas w szkole Jego Ewangelii, * 68 czwartek, 14 stycznia abyśmy za przykładem świętego Hilarego szukali Twojej prawdy i świadczyli o niej przez dzieła miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. C zwartek, 14 stycznia Dzień powszedni „Jeśli zechcesz...” Zdarza się, że wołając do Boga, aby udzielił nam potrzebnej łaski, zapominamy o Jego wolności. Trędowaty ze słuchanego dziś fragmentu Ewangelii przypomina, że Bóg jest wolny. Potrzebujemy Jego wsparcia, ale wypada również uznać, że nie zawsze precyzyjnie potrafimy rozeznać, co służy naszemu zbawieniu. Dzisiejsze wołanie: „Bądź wola Twoja...” przywraca nam właściwy kierunek. ANTYFONA: Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (4,1‑11). Izraelici wyruszyli do walki z Filistynami. Rozbili oni obóz koło Eben-Haezer, natomiast Filistyni rozbili obóz w Afek. Filistyni ustawili szyki bojowe przeciw Izraelitom i rozgorza69 oremus ła walka. Izraelici zostali pokonani przez Filistynów, tak że poległo na pobojowisku, na równinie, około czterech tysięcy ludzi. Po powrocie ludzi do obozu starsi Izraela stawiali sobie pytanie: „Dlaczego Pan dotknął nas klęską z ręki Filistynów? Sprowadźmy sobie tutaj Arkę Przymierza Pańskiego z Szilo, ażeby znajdując się wśród nas, wyzwoliła nas z ręki naszych wrogów”. Lud posłał więc do Szilo i przywieziono stamtąd Arkę Przymierza Pana Zastępów, który zasiada na cherubach. Przy Arce Przymierza Bożego byli tam dwaj synowie Helego: Chofni i Pinchas. Gdy Arka Przymierza Pańskiego dotarła do obozu, wszyscy Izraelici podnieśli głos w radosnym uniesieniu, aż ziemia drżała. Kiedy Filistyni usłyszeli głos okrzyków, mówili: „Co znaczy ów głos tak gromkich okrzyków w obozie izraelskim?”. Gdy dowiedzieli się, że Arka Pańska przybyła do obozu, Filistyni przelękli się. Mówili: „Bóg przybył do obozu”. Mówili: „Biada nam! Nigdy dawniej czegoś podobnego nie było. Biada nam! Kto nas wybawi z mocy tych potężnych bogów? Przecież to ci sami bogowie, którzy zesłali na Egipt wszelakie plagi na pustyni. Trzymajcie się dzielnie i bądźcie mężami, Filistyni, żebyście się nie stali niewolnikami Hebrajczyków, podobnie jak oni byli niewolnikami waszymi. Bądźcie więc mężami i walczcie!”. Filistyni stoczyli bitwę i zwyciężyli Izraelitów, tak że każdy uciekł do swego namiotu. Klęska to była bardzo wielka. Zginęło bowiem trzydzieści tysięcy piechoty izraelskiej. Arka Boża została zabrana, a dwaj synowie Helego, Chofni i Pinchas, polegli. Oto słowo Boże. 70 czwartek, 14 stycznia PSALM RESPONSORYJNY (Ps 44,10‑11.14‑15.24‑25) REFREN: Wyzwól nas, Panie, przez Twe miłosierdzie. Odrzuciłeś nas, Boże, i okryłeś wstydem, * już nie wyruszasz z naszymi wojskami. Sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, * a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli. Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadów, * na śmiech otoczenia, na urągowisko. Uczyniłeś nas przysłowiem wśród pogan, * głowami potrząsają nad nami ludy. Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? * Przebudź się! Nie odrzucaj nas na zawsze! Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze, * zapominasz o naszej nędzy i ucisku? AKLAMACJA: Alleluja. Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,40‑45). Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: „Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić”. A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony”. Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: „Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co 71 módlmy się zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Wspomóż, dobry Ojcze, biskupów i prezbiterów, aby przekraczając ludzkie ułomności, dawali świadectwo wierności słowu Bożemu. Dotknij serc osób, które posiadają władzę, aby ich postępowanie cechowała prawość i szacunek dla bliźnich. Nawracaj ludzi, którzy traktują Boga i Jego Kościół instrumentalnie, szukając w wierze tylko doczesnych korzyści. Uzdrawiaj chorych i ułomnych, dopomóż zwłaszcza tym, którzy utracili nadzieję i wiarę w Twoją moc. Naucz nas ufać Tobie nie tylko, gdy wszystko się nam układa, ale także wtedy, gdy spotykają nas trudności. Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: Panie, w Tobie jest źródło życia, * i w Twej światłości oglądamy światło. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, * godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania. Przez Chrystusa, Pana naszego. 72 piątek, 15 stycznia P iątek, 15 stycznia Dzień powszedni Grzech wydaje się być zapomnianą przyczyną choroby i śmierci. Cóż to jest grzech? To odwrócenie się od Boga, aby podążać za własnym projektem życia. Widzimy to w postępowaniu starszyzny Izraela pragnącej króla poza Bogiem. Jezus uczy, że prawdziwa władza to coś znacznie więcej niż opanowanie choroby. Prawdziwe uzdrowienie polega na zniszczeniu grzechu. Odpuszczanie grzechów – oto prawdziwie Boska władza. Wyznajemy dziś wiarę i miłość do Jezusa uzdrawiającego i odpuszczającego grzechy. ANTYFONA: Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (8,4‑7.10‑22a). Zebrała się cała starszyzna izraelska i udała się do Samuela do Rama. Odezwali się do niego: „Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami; ustanów raczej nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych narodów”. Nie podobało się Samuelowi to, że mówili: „Daj nam króla, aby nami rządził”. Modlił się więc Samuel do 73 oremus Pana. A Pan rzekł do Samuela: „Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz Mnie odrzucają jako króla nad sobą”. I powtórzył Samuel wszystkie słowa Pana ludowi, który od niego zażądał króla. Mówił: „Oto jest prawo króla mającego nad wami panować: Synów waszych będzie on brał do swego rydwanu i swych koni, aby biegali przed jego rydwanem. I uczyni ich tysiącznikami, pięćdziesiątnikami, robotnikami na swojej roli i żniwiarzami. Przygotowywać też będą broń wojenną i zaprzęgi do rydwanów. Córki wasze zabierze do przyrządzania wonności oraz na kucharki i piekarki. Zabierze również najlepsze wasze ziemie uprawne, winnice i sady oliwkowe, a podaruje je swoim sługom. Zasiewy wasze i winnice obciąży dziesięciną i odda ją swoim dworzanom i sługom. Weźmie wam również waszych niewolników, niewolnice, waszych najlepszych młodzieńców i osły wasze i obarczy pracą dla siebie. Nałoży dziesięcinę na trzodę waszą, wy zaś będziecie jego sługami. Sami będziecie narzekali na króla, którego sobie wybierzecie, ale Pan was wtedy nie wysłucha”. Odrzucił lud radę Samuela i wołał: „Nie, lecz król będzie nad nami, abyśmy byli jak wszystkie narody, aby nas sądził nasz król, aby nam przewodził i prowadził nasze wojny!”. Samuel wysłuchał wszystkich słów ludu i przekazał je do uszu Pana. A Pan rzekł do Samuela: „Wysłuchaj ich głosu i ustanów im króla!”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89,16‑19) REFREN: Na wieki będę sławił łaski Pana. Błogosławiony lud, który umie się cieszyć * i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności. 74 piątek, 15 stycznia Cieszą się zawsze Twym imieniem, * Twoja sprawiedliwość ich wywyższa. Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi, * a przychylność Twoja dodaje nam mocy. Bo do Pana należy nasza tarcza, * a król nasz do Świętego Izraela. AKLAMACJA: Alleluja. Wielki prorok powstał między nami i Bóg nawiedził lud swój. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,1‑12). Gdy po pewnym czasie Jezus wrócił do Kafarnaum, posłyszano, że jest w domu. Zebrało się zatem tylu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: „Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy”. A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: „Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?”. Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: „Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!”. On wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach 75 módlmy się wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga, mówiąc: „Nigdy jeszcze nie widzieliśmy czegoś podobnego”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Prosimy Cię, Ojcze, o wszelkie łaski potrzebne Papieżowi, biskupom, prezbiterom i całemu Ludowi Bożemu. O rozeznanie i otwarte serce dla spowiedników, by każdy penitent mógł przez nich w pełni doświadczać Twego miłosierdzia. O to, by tworzone przez ludzi systemy polityczne i ekonomiczne opierały się na poszukiwaniu dobra każdego człowieka. O życie wieczne dla zmarłych, zwłaszcza dla naszych przyjaciół i dobroczyńców. O dar dobrych przyjaźni z innymi wierzącymi, by każdy z nas miał bliskich, którzy w potrzebie wstawią się za nami do Pana. Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: w obfitości. Ja przyszedłem, aby mieli życie, * i mieli je MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, * 76 sobota, 16 stycznia godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania. Przez Chrystusa, Pana naszego. S obota, 16 stycznia Dzień powszedni Nieskazitelność powoływanych przez Jezusa uczniów to często błędne przekonanie. Przykładem jest Lewi, syn Alfeusza, siedzący w komorze celnej, którego zawód kojarzono z ludzką krzywdą. Jezus wybiera go, bo tylko on zdaje się być w stanie usłyszeć: „Pójdź za Mną!”. W spojrzeniu i wołaniu Jezusa nie rozpoznaje oskarżenia ani potępienia. Jezus jest jego szansą. Wobec Niego może on wyznać – tak jak każdy z nas – że potrzebuje nie tylko uzdrowienia, ale czegoś znacznie więcej: obecności i bliskości Boga. Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (9,1‑4.17‑19; 10,1a). Był pewien dzielny wojownik z rodu Beniamina – a na imię 77 oremus mu było Kisz, syn Abiela, syna Serora, syna Bekorata, syna Afijacha, syna Beniamina. Miał on syna imieniem Saul, wysokiego i dorodnego, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o głowę przewyższał cały lud. Gdy zaginęły oślice Kisza, ojca Saula, rzekł Kisz do swego syna, Saula: „Weź z sobą jednego z chłopców i udaj się na poszukiwanie oślic”. Przeszli więc przez górę Efraima, przeszli przez ziemię Szalisza, lecz ich nie znaleźli. Powędrowali przez krainę Szaalim: tam ich nie było. Poszli do ziemi Jemini i również nie znaleźli. Kiedy Samuel spostrzegł Saula, odezwał się do niego Pan: „Oto ten człowiek, o którym ci mówiłem, ten, który ma rządzić moim ludem”. Saul podszedł tymczasem do Samuela w bramie i rzekł: „Wskaż mi, proszę, gdzie jest dom Widzącego”. Samuel odparł Saulowi: „To ja jestem Widzący. Chodź ze mną na wyżynę! Dziś jeść będziecie ze mną, a jutro pozwolę ci odejść, powiem ci też wszystko, co jest w twym sercu”. Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał na głowę Saula, ucałował go i rzekł: „Czyż nie namaścił cię Pan na wodza nad swoim dziedzictwem?”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 21,2‑7) REFREN: Król się weseli z Twej potęgi, Panie. Panie, król się weseli z Twojej potęgi * i z Twej pomocy tak bardzo się cieszy. Spełniłeś pragnienie jego serca * i nie odmówiłeś błaganiom warg jego. Pomyślne błogosławieństwo wcześniej zesłałeś na niego, * szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę. 78 sobota, 16 stycznia Prosił Ciebie o życie, * Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze. Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, * ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem. Gdyż błogosławieństwem uczyniłeś go na wieki, * napełniłeś go radością Twojej obecności. AKLAMACJA: Alleluja. Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,13‑17). Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”. Ten wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: „Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?”. Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Dla Kościoła i świata prosimy o dobre, święte powołania do stanu duchownego. Dla wszystkich skrzywdzonych – o zdolność przebaczenia z serca winowajcom. 79 módlmy się Dla zatwardziałych grzeszników – o dar ujrzenia swego grzechu i przyjęcia zbawienia w Jezusie. Dla zmarłych – o przebaczenie wszelkich win oraz niekończącą się radość i pokój w domu Ojca. Dla zgromadzonych wokół tego ołtarza – o umiejętność kochania każdego człowieka, zwłaszcza grzesznego i słabego. Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: w obfitości. Ja przyszedłem, aby mieli życie, * i mieli je MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, * godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania. Przez Chrystusa, Pana naszego. 80 niedziela, 17 stycznia N iedziela, 17 stycznia Druga niedziela zwykła Obdarowanie różnorakimi talentami, cechami charakteru, środowiskiem życia, to niezwykła łaska Boga dla człowieka. Niezrozumiałe są sytuacje, w których panuje mrok choroby i cierpienia, niesprawiedliwości i śmierci. W jaki zatem sposób kocha Bóg tych, którzy nie znajdują powodów, by cieszyć się życiem? Odpowiedź przychodzi w Eucharystii. Jezus jest solidarny ze wszystkimi w cierpieniu, które Go wyniszczy aż po śmierć. Ani cierpienie, ani śmierć nie mają jednak ostatniego słowa, panowania nad Nim. Jego zmartwychwstanie jest wciąż nowym winem nadziei i życia dla świata. O niewysłowione, L/304, S/426, albo: Niechaj Cię Panie, N2/406 PIEŚŃ NA WEJŚCIE: ALBO ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i nie- chaj śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy. CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Księgi proroka Izajasza (62,1-5). Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza 81 oremus i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie „Porzucona”, o krainie twej już nie powiedzą „Spustoszona”. Raczej cię nazwą „Moje w niej upodobanie”, a krainę twoją – „Poślubiona”. Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96,1-3.7-10) REFREN: Pośród narodów głoście chwałę Pana. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu, ziemio cała. Śpiewajcie Panu, * sławcie Jego imię. Każdego dnia głoście Jego zbawienie. * Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, rozgłaszajcie Jego cuda * pośród wszystkich ludów. Oddajcie Panu, rodziny narodów, * oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę. Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, * przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce. Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, * zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem. 82 niedziela, 17 stycznia Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, * będzie sprawiedliwie sądził ludy. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (12,4-11). Bracia: Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce. Oto słowo Boże. AKLAMACJA: Alleluja. Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa. SŁOWA EWANGELII według św. Jana (2,1-11). W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: „Nie mają wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich 83 módlmy się oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Oto słowo Pańskie. ROZWAŻANIE: Obecność zmartwychwstałego Jezusa jest nowym winem dla świata. W tym zbawczym wydarzeniu ziemia otrzymuje męża. Kraina spustoszona – wedle Izajaszowego proroctwa – otrzymuje nowe imię, czyli nową istotę. Znakami godności tej nowej istoty są królewski diadem, korona i zaślubiny. Darem najcenniejszym jest Oblubieniec biorący za oblubienicę odbudowane miasto – odnowionego człowieka. Źródłem odnowy są usta Pana, które wypowiadają słowa mające w sobie moc sprawczą. Tej darmowej, choć sowicie opłaconej krwią Chrystusa godności nowego stworzenia nie można jednak zatrzymać tylko dla siebie. Ona jest nadana do posługi braciom i światu, aby wskazywać na Boga, od którego pochodzi wszelkie doświadczane dobro i dar doskonały. Świadectwa tego nowego życia potrzebuje nie tyle Bóg, ile drugi człowiek, zwłaszcza ten, który nie widzi powodów do radości, ponieważ niszczy go szereg niepowodzeń i trudności skłaniających do odrzucenia wiary w dobroć Stwórcy. Dlatego do umacniania siebie nawzajem i tych, którzy są 84 niedziela, 17 stycznia małej wiary, wspólnota Kościoła otrzymuje od Ducha Świętego różnorakie dary łaski, całą gamę ludzkich możliwości i talentów, skoncentrowanych nie w jednym człowieku, lecz rozłożonych na wiele odrębnych osób. Jan Ewangelista zwraca uwagę na istotną, charyzmatyczną rolę Maryi. Ona jest blisko Jezusa i Kościoła; jest jakby gospodynią weselnej uczty, dbającą o jej piękny przebieg. Wrażliwa na potrzeby wspólnoty, podprowadza ją do swojego umiłowanego Syna, który gwarantuje radość wciąż nową, nieprzemijającą, dobrą jak weselne wino. Dzisiejsza liturgia stwarza okazję, by wzorem Maryi uczyć się bliskości i zaufania do Jezusa, wiernego wypełniania Jego słowa, które nadaje sens każdemu życiowemu wydarzeniu, a ostatecznie prowadzi do radości uczty niebieskiej. WIERZĘ MODLITWA WIERNYCH: Miłosierny Boże, obdarz swój Kościół świętością i jednością. Pobłogosław młodym małżeństwom w budowaniu wspólnego życia. Daj rządzącym mądrość i roztropność w rozwiązywaniu problemów tego świata. Przyjmij naszych zmarłych do wiecznej światłości. Napełnij nas Twoim Duchem, udzielając hojnie potrzebnych nam darów. PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: nę, E/475, M/32, S/823 Ciebie całą duszą prag- Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć boMODLITWA NAD DARAMI: 85 oremus wiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 28 – 35 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Zbliżam się w po- korze, E/464, L/295, M/204, S/406, albo: Panie, nie jestem godzien, N2/352; Panie mój, cóż Ci oddać mogę, E/131, L/104, S/854 ANTYFONA: Poznaliśmy i uwierzyliśmy, że Bóg nas miłuje. MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. O Panie, Tyś moim pasterzem, E/469, L/263, M/84, S/852 PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: P oniedziałek, 18 stycznia Dzień powszedni Liturgia Słowa każe nam porzucić stary pogański schemat myślenia, wedle którego Boga próbuje się przebłagać licznymi ofiarami, sądząc, że w ten sposób wykupimy siebie od winy. Pośród wielorakich pobożnych praktyk ujawnia się skłonność do zapomnienia, że powodem utraty przychylności Boga jest grzech nieposłuszeństwa. Pobożny, ale krnąbrny w swoich zamiarach i czynach człowiek staje się podobny do starego ubrania lub sta86 poniedziałek, 18 stycznia rych bukłaków, które nie są w stanie wytrzymać nowości życia dzięki Ewangelii. Tylko przyjęcie Dobrej Nowiny o zbawieniu w Jezusie Chrystusie pozwala grzesznikowi pokornie wyznać nieprawość i otworzyć się na dar przebaczenia i życia. ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (15,16‑23). Po zwycięstwie Saula nad Amalekitami Samuel powiedział Saulowi: „Dosyć! Powiem ci, co rzekł do mnie Pan tej nocy”. Odrzekł: „Mów!”. I mówił Samuel: „Czy to nie jest prawdą, że choć byłeś mały we własnych oczach, to jednak ty właśnie stałeś się głową pokoleń izraelskich? Pan bowiem namaścił cię na króla izraelskiego. Pan wysłał cię w drogę i nakazał: Obłożysz klątwą tych występnych Amalekitów, będziesz z nimi walczył, aż ich zniszczysz. Czemu więc nie posłuchałeś głosu Pana? Rzuciłeś się na łup, popełniłeś więc to, co złe w oczach Pana”. Saul odpowiedział Samuelowi: „Posłuchałem głosu Pana: szedłem drogą, którą mnie posłał Pan. Przyprowadziłem Agaga, króla Amalekitów, a Amalekitów obłożyłem klątwą. Lud zaś zabrał ze zdobyczy drobne i większe bydło, aby je w Gilgal ofiarować Panu, Bogu twemu, jako pierwociny rzeczy obłożonych klątwą”. Samuel odrzekł: „Czyż milsze są Panu całopalenia i ofiary 87 módlmy się krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość – od tłuszczu baranów. Bo opór jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność jak złość bałwochwalstwa. Ponieważ wzgardziłeś nakazem Pana, odrzucił cię On jako króla”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 50,8‑9.16‑17.21.23) REFREN: Temu, kto prawy, ukażę zbawienie. „Nie oskarżam cię za twoje ofiary, * bo twe całopalenia zawsze są przede Mną. Nie przyjmę cielca z twego domu * ani kozłów ze stad twoich.” „Czemu wymieniasz moje przykazania * i na ustach masz moje przymierze? Ty, co nienawidzisz karności, * a słowa moje odrzuciłeś za siebie?” „Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? † Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie? * Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy. Kto składa dziękczynną ofiarę, ten cześć Mi oddaje, * a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie.” AKLAMACJA: Alleluja. Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,18‑22). Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: „Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie fary88 poniedziałek, 18 stycznia zeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?”. Jezus im odpowiedział: „Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do nowych bukłaków”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Dobry Ojcze, prosimy za biskupów i prezbiterów, aby głosili prawdy Ewangelii w mocy Ducha, szukając dróg do serc ludzi. Za chrześcijan, aby poddając się coraz głębiej słowu Bożemu, odnaleźli utraconą jedność i stali się świadectwem miłości Boga. Za rządzących państwami, aby uczciwość i odpowiedzialność cechowały ich decyzje i postawy. Za cierpiących fizycznie lub psychicznie, a zwłaszcza za tych, którzy utracili nadzieję, aby odnaleźli radość w Chrystusie. Za nas, abyśmy nie ulegali pokusie wywyższania się nad tymi, którzy są na początku swojej drogi z Jezusem. Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełMODLITWA NAD DARAMI: 89 oremus nia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: Stół ny po brzegi. dla mnie zastawiasz, * kielich mój jest peł- MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. W torek, 19 stycznia Św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa Św. Józef Sebastian Pelczar (1842-1924) po studiach w Rzymie wykładał w seminarium przemyskim i pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako pasterz diecezji przemyskiej odznaczał się troską o najbardziej potrzebujących; założył ochronki dla dzieci, kuchnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych, szkoły gospodarcze dla dziewcząt. Jego życiowa postawa pomaga zrozumieć, co znaczy, że „szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu”. Przez udział w Eucharystii uczymy się wiary w miłość Jezusa, która jest większa od prawa i pozwala służyć bliźnim. Pan mówi: Ustanowię sobie kapłana wiernego, * który będzie postępował według mego serca i pragnienia. ANTYFONA: 90 wtorek, 19 stycznia MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, z Twojego natchnienia święty Józef Sebastian, biskup, słowem, pismem i przykładem uczył dróg sprawiedliwości, † dozwól przez jego wstawiennictwo, * abyśmy nieustannie wzrastali w poznaniu i miłowaniu Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (16,1‑13). Pan rzekł do Samuela: „Dokąd będziesz się smucił z powodu Saula? Uznałem go przecież za niegodnego, by panował nad Izraelem. Napełnij oliwą twój róg i idź: Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla”. Samuel odrzekł: „Jakże pójdę? Usłyszy o tym Saul i zabije mnie”. Pan odpowiedział: „Weźmiesz z sobą jałowicę i będziesz mówił: Przybywam złożyć ofiarę Panu. Zaprosisz więc Jessego na ucztę ofiarną, a Ja wtedy powiem ci, co masz robić: wtedy namaścisz tego, którego ci wskażę”. Samuel uczynił tak, jak polecił mu Pan, i udał się do Betlejem. Naprzeciw niego wyszła przelękniona starszyzna miasta. Jeden z nich zapytał: „Czy twe przybycie oznacza pokój?”. Odpowiedział: „Pokój. Przybyłem złożyć ofiarę Panu. Oczyśćcie się i chodźcie złożyć ze mną ofiarę!”. Oczyścił też Jessego i jego synów i zaprosił ich na ofiarę. Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i powiedział: „Z pewnością przed Panem jest jego pomazaniec”. Pan jednak rzekł do Samuela: „Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż odsunąłem go, nie tak bowiem jak człowiek widzi, widzi Bóg, bo człowiek widzi to, co dostępne dla oczu, a Pan widzi serce”. Następnie Jesse przywołał Abinadaba i przedstawił go Samuelowi, ale ten rzekł: „Ten też nie 91 módlmy się został wybrany przez Pana”. Potem Jesse przedstawił Szammę. Samuel jednak oświadczył: „Ten też nie został wybrany przez Pana”. I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: „Nie ich wybrał Pan”. Samuel więc zapytał Jessego: „Czy to już wszyscy młodzieńcy?”. Odrzekł: „Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce”. Samuel powiedział do Jessego: „Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie”. Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. Pan rzekł: „Wstań i namaść go, to ten”. Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Od tego dnia duch Pański opanował Dawida. Samuel zaś ruszył w drogę i poszedł do Rama. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89,20‑22.27‑28) REFREN: Ja sam wybrałem Dawida na króla. Mówiąc kiedyś w widzeniu * do świętych Twoich, rzekłeś: „Na głowę mocarza włożyłem koronę, * wyniosłem wybrańca z ludu. Znalazłem Dawida, mojego sługę, * namaściłem go moim świętym olejem, by ręka moja zawsze przy nim była i umacniało go moje ramię”. „On będzie wołał do mnie: † «Ty jesteś moim Ojcem, * moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia». A Ja go ustanowię pierworodnym, * najwyższym z królów ziemi.” 92 wtorek, 19 stycznia Alleluja. Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania. AKLAMACJA: SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,23‑28). Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: „Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?”. On im odpowiedział: „Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom”. I dodał: „To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się za biskupów, aby na wzór św. Józefa Sebastiana Pelczara stawali się dla powierzonych sobie wiernych przykładem prawdziwej miłości. Za przywódców religijnych, aby wspierając dialog międzyreligijny, przyczyniali się do pokoju i sprawiedliwości. Za mających trudności z uznaniem własnego grzechu oraz za skrupulantów, aby spotkali dobrych spowiedników i kierowników duchowych. Za zmarłych, aby zostali przyjęci do wspólnoty świętych w niebie i mogli się radować pełnią życia. Za uczestniczących w tej Eucharystii, abyśmy nie zapominali, że każdego z nas Pan osobiście powołał, i żyli zgodnie z łaską nam daną. 93 oremus Wszechmogący Boże, przyjmij dary Twojego ludu, które składamy, oddając cześć świętemu Józefowi Sebastianowi, biskupowi, * ufając, że udzielisz nam swojej pomocy. Przez Chrystusa Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH PASTERZACH 73 ANTYFONA: Przyszedłem rzucić ogień na ziemię * i jakże bardzo pragnę, aby on już zapłonął. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty nas posiliłeś Najświętszym Sakramentem, † spraw, abyśmy naśladowali przykład świętego Józefa Sebastiana, biskupa, * który czcił Ciebie gorliwie i służył Twojemu ludowi z ofiarną miłością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Ś roda, 20 stycznia Dzień powszedni Bóg, który jest miłością, czyni z szabatu przestrzeń swojego szczególnego działania. Szabat ma służyć afirmacji życia będącego zawsze darem Boga. Jezus demaskuje naszą drobiazgowość i hipokryzję w zachowywaniu prawa. Będąc Panem szabatu, uczy nas wielkodusznego rozszerzenia ciasnych formuł, które czynią prawo bezdusznym i w konsekwencji śmiercionośnym przepisem. W Eucharystii odnajdziemy Miłość, która przekracza wszelkie granice. ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy. 94 środa, 20 stycznia MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (17,32-33.37.40-51). Dawid rzekł do Saula: „Niech niczyje serce się nie trapi! Twój sługa pójdzie stoczyć walkę z tym Filistynem”. Saul odpowiedział Dawidowi: „To niemożliwe, byś stawił czoło temu Filistynowi i walczył z nim. Ty jesteś jeszcze chłopcem, a on wojownikiem od młodości”. Powiedział Dawid: „Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi mnie również z ręki tego Filistyna”. Rzekł więc Saul do Dawida: „Idź, niech Pan będzie z tobą!”. Wziął w rękę swój kij, wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia, włożył je do torby pasterskiej, którą miał, i do kieszeni, a z procą w ręce skierował się ku Filistynowi. Filistyn przybliżał się coraz bardziej do Dawida, a giermek jego szedł przed nim. Gdy Filistyn popatrzył i przyjrzał się Dawidowi, wzgardził nim dlatego, że był młodzieńcem, i to rudym, o pięknej powierzchowności. I rzekł Filistyn do Dawida: „Czyż jestem psem, że przychodzisz do mnie z kijem?”. Złorzeczył Filistyn Dawidowi, przyzywając na pomoc swoich bogów. Filistyn zawołał do Dawida: „Przybliż się tylko do mnie, a ciało twoje oddam ptakom podniebnym i dzikim zwierzętom”. Dawid odrzekł Filistynowi: „Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. Dziś właśnie wyda cię Pan w moje ręce, pokonam cię i utnę ci głowę. Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich 95 módlmy się na żer ptactwu podniebnemu i dzikim zwierzętom: niech się przekona cały świat, że Bóg jest w Izraelu. Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana, On więc wyda was w nasze ręce”. I oto, gdy wstał Filistyn, szedł, zbliżając się coraz bardziej ku Dawidowi, Dawid również pobiegł szybko na pole walki naprzeciw Filistynowi. Potem sięgnął Dawid do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił w czole, i Filistyn upadł twarzą na ziemię. Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem; trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza. Dawid podbiegł i stanął nad Filistynem, chwycił jego miecz i dobywszy z pochwy, dobił go; odrąbał mu głowę. Gdy spostrzegli Filistyni, że ich wojownik zginął, rzucili się do ucieczki. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 144,1-2.9-10) REFREN: Błogosławiony Pan, Opoka moja. Błogosławiony Pan, Opoka moja † On moje ręce zaprawia do walki, * moje palce do bitwy. On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą, * moją tarczą i schronieniem, On, który mi poddaje ludy. Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, * grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach. Ty królom dajesz zwycięstwo, * Ty wyzwoliłeś Dawida, swego sługę. 96 środa, 20 stycznia AKLAMACJA: Alleluja. Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,1‑6). W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: „Podnieś się na środek!”. A do nich powiedział: „Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie uratować czy zabić?”. Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: „Wyciągnij rękę!”. Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się o Boże błogosławieństwo dla Papieża i wszystkich pasterzy Kościoła. O odważne wyznawanie wiary dla chrześcijan, zwłaszcza tych, dla których przyznanie się do Chrystusa oznacza prześladowanie lub szykany. O opamiętanie dla tych, którzy wiarą w Boga tłumaczą swoje złe czyny, nie szanują bliźnich i siłą szerzą swoje poglądy religijne. O miłosierdzie dla zmarłych, zwłaszcza dla tych, którzy z różnych przyczyn nie zadbali o chrześcijańskie przygotowanie na śmierć. O gorliwość dla każdego z nas w głoszeniu Ewangelii czynami miłości. 97 oremus Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: Poznaliśmy i uwierzyliśmy, że Bóg nas miłuje. MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. C zwartek, 21 stycznia Św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy Jedna z najbardziej popularnych w starożytności świętych jako 12-letnia dziewczynka miała około 305 roku na stadionie Domicjana ponieść męczeńską śmierć. Złożywszy ślub czystości, uważała, że już wybrała Małżonka, choć nie potrafią Go zobaczyć oczy śmiertelnika. Została ścięta mieczem, a św. Ambroży zanotował, że na miejscu kaźni „wyglądała na szczęśliwszą od tych, które szły na swój ślub”. Dzisiejsza patronka jest dla nas przykładem pragnienia spotkania Jezusa Chrystusa wartego miłości bardziej niż życie. Spotykamy Go w Eucharystii, gdzie wychodzi naprzeciw naszym pragnieniom, zmartwieniom i radościom. ANTYFONA: Przyjdź, oblubienico Chrystusa, * przyjmij wie- niec, * który Pan przygotował ci na wieki. 98 czwartek, 21 stycznia MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybierasz to, co słabe w oczach świata, aby zawstydzić to, co mocne, † spraw, abyśmy naśladowali stałość w wierze świętej Agnieszki, męczennicy, * której narodziny dla nieba obchodzimy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (18,6‑9; 19,1‑7). Gdy Dawid wracał po zabiciu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast wyszły ze śpiewem i tańcami naprzeciw króla Saula, przy wtórze bębnów, okrzyków i cymbałów. I zaśpiewały kobiety wśród grania i tańców: „Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy”. A Saul bardzo się rozgniewał, bo nie podobały mu się te słowa. Mówił: „Dawidowi przyznały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Brak mu jedynie królowania”. I od tego dnia Saul patrzył na Dawida zazdrosnym okiem. Saul namawiał syna swego, Jonatana, i wszystkie sługi swoje, by zabili Dawida. Jonatan jednak bardzo upodobał sobie Dawida. Uprzedził więc Jonatan Dawida, mówiąc: „Ojciec mój, Saul, pragnie cię zabić. Od rana miej się na baczności; udaj się do jakiejś kryjówki i pozostań w ukryciu. Tymczasem ja pójdę, by stanąć przy mym ojcu na polu, gdzie ty się będziesz znajdował. Ja sam porozmawiam o tobie z ojcem. Zobaczę, co będzie, i o tym cię zawiadomię”. Jonatan mówił życzliwie o Dawidzie ze swym ojcem, Saulem; powiedział mu: „Niechaj nie zgrzeszy król przeciw swojemu słudze, Dawidowi! Nie zawinił on przeciw tobie, a czyny jego są dla ciebie bardzo pożyteczne. On przecież swoje życie narażał, on zabił Filistyna, dzięki niemu Pan dał całemu Izraelowi wielkie 99 módlmy się zwycięstwo. Patrzyłeś na to i cieszyłeś się. Dlaczego więc masz zamiar zgrzeszyć przeciw niewinnej krwi, bez przyczyny zabijając Dawida?”. Posłuchał Saul Jonatana i złożył przysięgę: „Na życie Pana, nie będzie zabity!”. Zawołał Jonatan Dawida i powtórzył mu całą rozmowę. Potem zaprowadził Dawida do Saula i Dawid został u niego jak poprzednio. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 56,2-3.9-10.12-13) REFREN: Bogu zaufam, nie będę się lękał. Zmiłuj się nade mną, Boże, bo prześladuje mnie człowiek, * uciska mnie w nieustannej walce. Wrogowie moi wciąż mnie prześladują, * liczni są ci, którzy ze mną walczą. Ty zapisałeś moje życie tułacze † i przechowałeś łzy moje w swym bukłaku, * czyż nie są spisane w Twej księdze? Odstąpią moi wrogowie w dniu, gdy Cię wezwę, * po tym poznam, że Bóg jest ze mną. W Bogu pokładam nadzieję, nie będę się lękał, * cóż może uczynić mi człowiek? Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, * Tobie oddam ofiary pochwalne. AKLAMACJA: Alleluja. Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył, A na życie rzucił światło przez Ewangelię. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,7‑12). Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A przyszło za 100 czwartek, 21 stycznia Nim wielkie mnóstwo ludzi z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele zdziałał. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie napierano. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: „Ty jesteś Syn Boży”. Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się za Kościół – niech każdy, kto określa się mianem katolika, wzrasta w wierności Panu i dojrzewa do świętości na wzór św. Agnieszki. Za chrześcijan wydawanych dzisiaj na śmierć z powodu Jezusa – niech w chwili próby doświadczą mocy Ducha. Za ludzi o zatwardziałym sercu – niech ci, którzy noszą w sobie zazdrość, nienawiść, niechęć lub gniew, zwrócą się o pomoc do Jezusa. Za konających – niech uznają w Jezusie swego Pana i Zbawiciela i bez lęku powierzą się Jego miłosierdziu. Za nas – niech dzięki udziałowi w tej Eucharystii dokona się w nas cud przemiany życia, byśmy byli autentycznymi świadkami mocy Bożej. MODLITWA NAD DARAMI: Panie Boże, przyjmij dary, które pokornie Ci składamy, obchodząc wspomnienie świętej Agnieszki, dziewicy, † i spraw przez niepokalaną Ofiarę, * abyśmy nieustannie płonęli czystą i świętą miłością ku Tobie. Przez Chrystusa, Pana naszego. 101 oremus PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKACH 72 ANTYFONA: Roztropna dziewica obrała najlepszą cząstkę, * której nie będzie pozbawiona. MÓDLMY SIĘ: Najłaskawszy Boże, w dniu wspomnienia świętej Agnieszki posiliłeś nas Chlebem eucharystycznym, † pokornie Cię prosimy, * odpuść nam grzechy, obdarz nas zdrowiem duszy i ciała, abyśmy wsparci Twoją łaską osiągnęli wieczną chwałę. Przez Chrystusa, Pana naszego. P iątek, 22 stycznia Dzień powszedni albo wspomnienie św. Wincentego Pallottiego Św. Marek Ewangelista notuje, że wszyscy towarzyszący Jezusowi uczniowie są przez Niego wybrani i chciani; każdy bez wyjątku. Obok Piotra Jezus chce także Judasza. Słowo o wybraniu pomaga zrozumieć, że Bóg jest pierwszym, który nas pragnie. On sam zaprasza, aby Mu towarzyszyć, to znaczy uczyć się sposobu życia Jego Syna, który czyni dzieła miłosierdzia wobec wszystkich braci. Bezcennym dziełem miłosierdzia jest głoszenie Dobrej Nowiny, czyli zwiastowanie przychodzącego Jezusa, przed którym drżą demony i zgina się każde kolano. ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. 102 piątek, 22 stycznia Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (24,3-21). Zabrał Saul trzy tysiące wyborowych mężczyzn z całego Izraela i wyruszył na poszukiwanie Dawida i jego ludzi naprzeciw Skały Dzikich Kóz. I przybył Saul do zagród owczych przy drodze. Była tam jaskinia, do której wszedł, by okryć sobie nogi, Dawid zaś znajdował się wraz ze swymi ludźmi w głębi jaskini. Ludzie Dawida rzekli do niego: „Właśnie to jest dzień, o którym Pan powiedział tobie: Oto Ja wydaję w twe ręce twojego wroga, abyś z nim uczynił, co ci się wyda słuszne”. Dawid powstał i odciął po kryjomu połę płaszcza Saula. Potem jednak zadrżało serce Dawida z powodu odcięcia poły należącej do Saula. Odezwał się też do swych ludzi: „Niech mnie broni Pan przed dokonaniem takiego czynu przeciw mojemu panu i pomazańcowi Pańskiemu, bym miał podnieść rękę na niego, bo jest pomazańcem Pańskim”. Tymi słowami Dawid powściągnął swych ludzi i nie pozwolił im rzucić się na Saula. Tymczasem Saul wstał, wyszedł z jaskini i udał się w drogę. Powstał też i Dawid i wyszedłszy z jaskini, zawołał za Saulem: „Panie mój, królu!”. Saul obejrzał się, a Dawid rzucił się twarzą ku ziemi, oddając mu pokłon. Dawid odezwał się do Saula: „Dlaczego dajesz posłuch ludzkim plotkom głoszącym, że Dawid szuka twej zguby? Dzisiaj na własne oczy mogłeś zobaczyć, że Pan wydał cię w jaskini w moje ręce. Namawiano mnie, abym cię zabił, a jednak oszczędziłem cię, mówiąc: Nie podniosę ręki na mego pana, bo jest pomazańcem Pańskim. Zresztą zobacz, mój ojcze, połę twego płaszcza, którą mam w ręku. Skoro uciąłem połę twego 103 módlmy się płaszcza, a ciebie nie zabiłem, wiedz i przekonaj się, że we mnie nie ma żadnej złości ani zdrady, ani też nie popełniłem przeciw tobie przestępstwa. A ty czyhasz na życie moje i chcesz mi je odebrać. Niechaj Pan dokona sądu między mną a tobą, niechaj Pan na tobie się pomści za mnie, ale moja ręka nie zwróci się przeciw tobie. Według tego, jak głosi starożytne przysłowie: «Od złych zło pochodzi», ręka moja nie zwróci się przeciw tobie. Za kim to wyruszył król izraelski? Za kim ty gonisz? Za zdechłym psem, za jedną pchłą? Pan więc niech będzie rozjemcą, niech rozsądzi między mną i tobą, niech wejrzy i poprowadzi moją sprawę, niech obroni mnie przed twoją ręką!”. Kiedy Dawid przestał tak mówić do Saula, Saul zawołał: „Czy to twój głos, synu mój, Dawidzie?”. I zaczął Saul głośno płakać. Mówił do Dawida: „Ty jesteś sprawiedliwszy ode mnie, gdyż odpłaciłeś mi dobrem, podczas gdy ja odpłaciłem ci złem. Dziś dałeś mi dowód, że mi dobro świadczyłeś, kiedy bowiem Pan wydał mnie w twoje ręce, ty mnie nie zabiłeś. Przecież jeżeli ktoś spotka swego wroga, czy pozwoli na to, by spokojnie dalej szedł drogą? Niech cię Pan nagrodzi szczęściem za to, co mi dziś uczyniłeś. Teraz już wiem, że na pewno będziesz królem i że w twojej ręce utrwali się królowanie nad Izraelem”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 57,2-4.6.11) REFREN: Zmiłuj się, Boże, zmiłuj się nade mną. Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, * u Ciebie moja dusza szuka schronienia. Chronię się w cieniu Twych skrzydeł, * dopóki nie minie klęska. 104 piątek, 22 stycznia Wołam do Boga Najwyższego, * do Boga, który wyświadcza mi dobro. Niech ześle pomoc z nieba, niechaj mnie wybawi, † niech hańbą okryje tych, którzy mnie dręczą, * niech ześle Bóg miłość i łaskę. Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, * nad całą ziemią Twoja chwała. Bo Twoja łaska sięga aż do nieba, * a wierność Twoja po chmury. AKLAMACJA: Alleluja. W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nam zaś przekazał słowo jednania. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,13-19). Jezus wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Prosimy Cię, Ojcze, za pasterzy, aby dzięki darom Ducha Świętego skutecznie wypełniali swoją misję w Kościele. 105 oremus Za polityków, aby dzięki szukaniu dobra każdego człowieka coraz skuteczniej walczyli z bezrobociem, przestępczością i niesprawiedliwością społeczną. Za pokrzywdzonych, aby dzięki Twojemu miłosierdziu doświadczyli, że przebaczenie prowadzi do uzdrowienia ze zranień i pełni pokoju. Za zmarłych, aby dzięki Twej łasce mogli się cieszyć wiecznym szczęściem przebywania z Tobą. Za nas, abyśmy dzięki trwaniu w nauce Apostołów wnosili pokój, radość i szacunek w relacje międzyludzkie. Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 Stół dla mnie zastawiasz, * kielich mój jest pełny po brzegi. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Św. Wincentego Pallottiego, prezbitera Św. Wincenty Pallotti (1795-1850) po przyjęciu 16 maja 1818 roku w Bazylice św. Jana na Lateranie święceń prezbiteratu powiedział: „Nieskończona dobroć naszego więcej niż Najdroższe106 piątek, 22 stycznia go Boga raczyła w sposób godny podziwu wynieść mnie do najszczytniejszego kapłaństwa”. Uważano go za prostego księdza, pełnego wielkich pragnień i gorliwości apostolskiej. W 1835 roku założył Zjednoczenie (Stowarzyszenie) Apostolstwa Katolickiego, aby pozyskiwać jak najwięcej osób, zwłaszcza świeckich, dla dzieła ewangelizacji. Przykład jego gorliwości w ewangelizacji świata może być także dla nas ważną wskazówką i inspiracją. Wstąp na górę wysoką, * ty, który niesiesz dobrą nowinę Syjonowi. Podnieś mocno swój głos, * zwiastunie dobrej nowiny w Mieście Świętym. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty powołałeś w swoim Kościele świętego Wincentego Pallottiego, prezbitera, do obrony wiary i ożywiania miłości, † spraw łaskawie, abyśmy wstępując w jego ślady, * rozpalali sercem i czynem światło prawdy i miłość braterską. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. MODLITWA NAD DARAMI: Boże, nasz Ojcze, wejrzyj łaska- wie na złożone dary † i jak przez te tajemnice uczyniłeś świętego Wincentego znamienitym szafarzem Twego miłosierdzia, * tak nas racz przez nie rozpalić miłością ku braciom. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71 ANTYFONA: Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele; czy to przez życie, czy to przez śmierć, * bo dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć jest mi zyskiem. 107 módlmy się MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy pokrzepieni Najświętszym Sakramentem, † gorliwie podążali za przykładem świętego Wincentego, prezbitera, * który Ciebie czcił niestrudzoną pobożnością i służył Twemu ludowi z miłością bez granic. Przez Chrystusa, Pana naszego. S obota, 23 stycznia Dzień powszedni albo wspomnienie bł. Wincentego Lewoniuka i dwunastu Towarzyszy Przyjaźń nie zawsze musi być doświadczeniem wyłącznie przyjemnym. Przykład niełatwej przyjaźni obserwujemy pomiędzy Dawidem i Jonatanem, synem króla Saula. W fascynację, podziw, we wspólne pragnienia, w radość z odnoszonych sukcesów nad nieprzyjaciółmi wkrada się zazdrość, coraz większa niechęć, a wreszcie prześladowanie Dawida przez Saula. Pozostaje łącząca ich nić, która umożliwia przebaczenie, a jest nią pamięć o wybraniu przez Boga i wyniesieniu do godności królewskiej. Ich wzajemna relacja przypomina nam o powinności wzajemnego szacunku ze względu na Boga, a Eucharystia, w której uczestniczymy, uzdalnia do wciąż ponawianego przebaczenia. ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. 108 sobota, 23 stycznia Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (1,1-4.11-12.19.23-27). W owym czasie: Po zwycięstwie nad Amalekitami wrócił Dawid i zatrzymał się przez dwa dni w Siklag. Trzeciego dnia przybył jakiś człowiek z obozu, z otoczenia Saula. Odzienie miał podarte, a głowę posypaną ziemią. Podszedłszy do Dawida, padł na ziemię i oddał mu pokłon. Dawid zapytał go: „Skąd przybywasz?”. Odpowiedział mu: „Ocalałem z izraelskiego obozu”. Rzekł do niego Dawid: „Opowiedz mi, proszę, co się tam stało?”. Opowiedział więc, że ludzie uciekli z pola walki, wielu z ludzi zginęło, i że ponieśli śmierć również Saul i jego syn, Jonatan. Dawid, schwyciwszy swe szaty, rozdarł je. Tak też uczynili wszyscy mężowie, którzy z nim byli. Potem lamentowali i płakali, i pościli aż do wieczora z tego powodu, że padł od miecza Saul, a także syn jego, Jonatan, i z powodu ludu Pańskiego i domu Izraela. I powiedział Dawid: „O Izraelu, twa chwała na wyżynach twoich leży pobita. Jakże padli bohaterowie? Saul i Jonatan, kochani i pełni uroku, za życia i w śmierci nie są rozdzieleni. Byli oni bystrzejsi od orłów, dzielniejsi od lwów. O, płaczcie nad Saulem, córki izraelskie: On was ubierał w prześliczne szkarłaty, złotymi ozdobami upiększał stroje. Jakże zginąć mogli waleczni, wśród boju Jonatan przebity śmiertelnie? Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet. Jakże padli bohaterowie? Jakże przepadły wojenne oręża?”. Oto słowo Boże. 109 oremus PSALM RESPONSORYJNY (Ps 80,2-3.5-7) REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie. Usłysz, Pasterzu Izraela, * Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa. Ty, który zasiadasz nad cherubami! * Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą. Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz * pomimo modłów Twojego ludu? Nakarmiłeś go chlebem płaczu, obficie napoiłeś łzami. † Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, * a wrogowie nasi z nas szydzą. AKLAMACJA: Alleluja. Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,20-21). Jezus przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: „Odszedł od zmysłów”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Dobry Ojcze, prosimy, aby Kościół święty wiernie wsłuchiwał się w Twoje słowo. Aby świeccy, mający udział w sprawach tego świata, nie schodzili z Twoich dróg. Aby duszpasterze żyli w posłuszeństwie Twemu Duchowi. 110 sobota, 23 stycznia Aby nasi bliscy zmarli zostali przyjęci do Twojego domu. Abyśmy byli wytrwali w modlitwie, gorliwie pielęgnując relację z Tobą. Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: Poznaliśmy i uwierzyliśmy, że Bóg nas miłuje. MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Błogosławionych męczenników Wincentego Lewoniuka i dwunastu Towarzyszy Błogosławieni męczennicy z Pratulina w czasach zaboru rosyjskiego mężnie stawili opór rusyfikacji, którą, niestety, prowadzono również przy wykorzystaniu wątku religijnego. Kiedy w drugiej połowie XIX wieku car Aleksander II podpisał program likwidacji Kościoła unickiego, który, w konsekwencji, miał zostać wcielony do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, w Pratulinie wierni, na czele z Wincentym Lewoniukiem, sprzeciwili się przekazaniu świątyni prawosławiu. Świadomi zagrożenia życia, udali się pod kościół, by go bronić. Rozstrzelano ich, gdy 111 módlmy się klęcząc, modlili się. Ci prości ludzie czerpali z Eucharystii moc do mężnego wyznawania wiary. Ona staje się pokarmem wyznawców. ANTYFONA: Na ziemi święci męczennicy przelali krew dla Chrystusa, * dlatego osiągnęli wieczną nagrodę w niebie. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty błogosławionemu Wincentemu i jego Towarzyszom dałeś udział w męce Chrystusa, † spraw łaskawie, abyśmy wytrwale naśladowali ich męstwo w wyznawaniu wiary katolickiej * i w budowaniu jedności Kościoła. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, wejrzyj łaska- wie na złożone dary † i spraw, abyśmy za przykładem błogosławionego Wincentego i jego Towarzyszy całym sercem korzystali z owoców męki Twojego Syna, * która się uobecnia w sakramentalnej Ofierze. Przez Chrystusa, Pana naszego. Albo: Panie, nasz Boże, niech Ofiara, którą składamy, wspominając zwycięstwo błogosławionego Wincentego i jego Towarzyszy, zapali w nas ogień Twojej miłości * i pomoże nam osiągnąć nagrodę obiecaną wytrwałym. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKACH 72 112 sobota, 23 stycznia Ani śmierć, ani życie, ani żadne stworzenie * nie zdoła nas odłączyć od miłości Chrystusa. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, w dniu wspomnienia błogosławionych męczenników Wincentego i Towarzyszy posiliłeś nas najdroższym Ciałem i Krwią Twojego Jedynego Syna, † spraw, abyśmy trwali w Twojej miłości, * od Ciebie czerpali życie i do Ciebie dążyli. Przez Chrystusa, Pana naszego. Żywo polecam, by przykładano wielką wagę do czytania podczas liturgii słowa Bożego, przez lektorów dobrze do tego przygotowanych. Nie zapominajmy nigdy, że „gdy w Kościele czyta się Pismo Święte, sam Bóg przemawia do swego ludu, a Chrystus, obecny w swoim słowie, zwiastuje Ewangelię”. (...) Chrystus nie przemawia w przeszłości, ale w naszej teraźniejszości, jako Ten, który jest obecny w czynności liturgicznej. Benedykt XVI 113 oremus N iedziela, 24 stycznia Trzecia niedziela zwykła Bóg przynoszący zbawienie zsyła również radość. Jest ona tak różnorodna jak wspólnota chrześcijan w Koryncie. Przez świadectwo miłości braci, którzy doświadczyli zbawienia, przychodzi także do tych, co nie znajdują powodu do jej świętowania. Bywa, że radość zostaje wykluczona przez grzech zazdrości i waśnie. Św. Paweł wskazuje, że różnorodność wspólnoty nie musi być powodem jej rozdarcia. Wielość darów jest raczej jej bogactwem i służy budowaniu jedności. Wszelkie obdarowanie pochodzi od Chrystusa, który przyjmując ludzkie ciało, ogłosił w nim wolność uwięzionym, przejrzenie niewidomym, obwieścił rok łaski Pana – dla wszystkich. Błogosław, Panie, nas, E/366, L/251, M/13, S/820, albo: Tak Bóg umiłował świat, N2/414 PIEŚŃ NA WEJŚCIE: ALBO ANTYFONA: Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. * Przed Nim kroczą majestat i piękno, * a potęga i blask w Jego świątyni. CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, † abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna, * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Księgi Nehemiasza (8,2-4a.5-6.8-10). Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym 114 niedziela, 24 stycznia uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: „Amen! Amen!”. Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: „Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!”. Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: „Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19,8-10.15) REFREN: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem. Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, * świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości. Jego słuszne nakazy radują serce, * jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy. 115 módlmy się Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, * sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne. Niech znajdą uznanie przed Tobą † słowa ust moich i myśli mego serca, * Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu. REFREN: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem. CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (12,12-30). Bracia: Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki. Jeśliby noga powiedziała: „Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała” – czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? Lub jeśliby ucho powiedziało: „Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała” – czyż nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie? Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył różne członki, rozmieszczając każdy z nich w ciele. Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało. Nie może więc oko powiedzieć ręce: „Nie jesteś mi potrzebna”, albo głowa nogom: „Nie potrzebuję was”. Raczej nawet niezbędne bywają dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała, gdyż wobec tych, które nie należą 116 niedziela, 24 stycznia do wstydliwych, nie istnieje taka potrzeba. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, by nie powstało rozdwojenie w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem. Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, którzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? Oto słowo Boże. AKLAMACJA: Alleluja. Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność. SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (1,1-4; 4,14-21). Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. W owym czasie: Powrócił Jezus 117 oremus mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana”. Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”. Oto słowo Pańskie. Opowieść to zbiór doświadczeń. Doświadczeniem dzieli się św. Łukasz najpierw z Teofilem, a później z każdym z nas. Łukaszowe doświadczenie to osoba Jezusa Chrystusa. Nie będąc naocznym świadkiem i sługą słowa, otrzymał on jednak wiarę w Jezusa dzięki opowiadaniu, a raczej dzięki głoszeniu Ewangelii. Usłyszane słowo ma moc zrodzić wiarę. Wiara to zawierzenie Bogu, który w Jezusie Chrystusie przekonuje do siebie. Sednem dzisiejszego spotkania ze słowem Bożym jest wypełnienie proroctwa Izajasza. Jezus pełen Ducha Świętego zasiada w centrum synagogi i czyta w zwoju świętej księgi o sobie. To On sprawia, że więzieni przez złe moce odchodzą wolnymi, trwający w ciemnościach o własnych siłach wychodzą na światło dzienne, cierpiący niesprawiedliwość odzyskują zaufanie do siebie, przypominają sobie o własnej godności i mają odwagę odrzucić kajdany wyzysku. ROZWAŻANIE: 118 niedziela, 24 stycznia Czy to słowo stanie się dzisiaj naszym pokarmem? Czy wzorem spragnionego Izraela, który – jak czytamy w Księdze Nehemiasza – powrócił z niewoli i odbudował swoje domostwa, postawimy księgę Bożego Prawa w centrum swojego domu? Czy stanie się ona na powrót kodeksem postępowania całej naszej rodziny czy wspólnoty? Ta księga pozwoli zebrać doświadczenia, w których rozpoznaliśmy działanie Boga i którymi zapragniemy dzielić się z innymi. Ona pomoże nam ułożyć opowieść o potędze życia, o Bogu zwyciężającym śmierć. WIERZĘ MODLITWA WIERNYCH: Boże Ojcze, spraw, aby każdy członek Kościoła niósł światu radość Dobrej Nowiny. Boże, Mocy ufających Tobie, spraw, aby nasi biskupi i prezbiterzy nie ustawali w głoszeniu Ewangelii. Boże, Chwało zbawionych, spraw, aby moc Ducha Świętego była źródłem siły dla wszystkich podejmujących trud walki o sprawiedliwość. Boże, Obrońco uciśnionych, spraw, aby cierpiący fizycznie lub psychicznie w Tobie znaleźli pocieszenie. Boże, Dawco wszelkich darów, spraw, abyśmy z wdzięcznością służyli innym tymi talentami, jakich zechciałeś nam udzielić. PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Za rękę weź mnie Panie, S/879 Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie i uświęć nasze dary, * aby się stały dla nas Sakramentem zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: 119 módlmy się PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 28 – 35 Jakże pójdziemy za Tobą Chrystusie, E/440, S/351, albo: Lud Twój Panie, E/390; Niechaj z nami będzie Pan, E/396, M/75, S/849 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: ANTYFONA: Ja jestem światłością świata, * kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, * lecz będzie miał światło życia. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, * z którego czerpiemy nowe życie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Cały świat niech śpiewa tę pieśń, E/479, L/91, S/832, albo: Laudate omnes gentes, N1/289 PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: P oniedziałek, 25 stycznia Nawrócenie św. Pawła Apostoła Nawrócenie? Co to takiego? Z całą pewnością nawrócenia nie jesteśmy w stanie udawać. Szaweł żyje autentycznie; wypełnia wszystko, do czego ma przekonanie. Uważa nową religię, gdzie Chrystus jest kluczową postacią, za coś wrogiego, co należy zdławić w zarodku. Jednakże w ten autentyzm postępowania Szawła z mocą wchodzi sam Jezus Chrystus. Poznanie Jego głosu, wymiana zdań i pytanie sięgające głęboko, aż do samego źródła motywacji Szawła, pozwalają mu najpierw uznać prześladowanego Jezusa, a następnie zakwestionować własny dotychczasowy sposób postępowania. Nawrócenie oznacza uznanie Zmartwychwstałego i wolę przemiany życia. 120 poniedziałek, 25 stycznia Pan, mój Wódz i Pasterz mój, S/856, albo: Tylko w Bogu znajdzie, N2/242 PIEŚŃ NA WEJŚCIE: Wiem, komu uwierzyłem, * i jestem pewien, że sprawiedliwy Sędzia * ma moc zachować powierzone mi dobro * aż do dnia ostatecznego. ALBO ANTYFONA: CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, obchodzimy dzisiaj nawrócenie świętego Pawła Apostoła, którego powołałeś do głoszenia Dobrej Nowiny wszystkim narodom, † spraw, abyśmy za jego przykładem dążyli do Ciebie * i świadczyli wobec świata o prawdzie Twojej Ewangelii. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Dziejów Apostolskich (22,3‑16). Paweł powiedział do ludu: „Ja jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary. W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześla121 oremus dujesz?». Odpowiedziałem: «Kto jesteś, Panie?». Rzekł do mnie: «Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz». Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli. Powiedziałem więc: «Co mam czynić, Panie?». A Pan powiedział do mnie: «Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić». Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy. Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: «Szawle, bracie, przejrzyj!». W tejże chwili spojrzałem na niego. On zaś powiedział: «Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego, i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!»”. Oto słowo Boże. Albo: CZYTANIE z Dziejów Apostolskich (9,1‑22). Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”. Powiedział: „Kto jesteś, Panie?”. A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. 122 poniedziałek, 25 stycznia Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”. Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: „Ananiaszu!”. A on odrzekł: „Jestem, Panie!”. A Pan do niego: „Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli”. (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał.) Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”. Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia”. Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym”. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: „Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?”. A Szaweł występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesja123 módlmy się szem, i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 117,1‑2) REFREN: Idźcie i głoście światu Ewangelię. Chwalcie Pana, wszystkie narody, * wysławiajcie Go, wszystkie ludy, bo potężna nad nami Jego łaska, * a wierność Pana trwa na wieki. AKLAMACJA: Alleluja. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (16,15‑18). Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Panie, prowadź na drogach nowej ewangelizacji Twój Kościół, aby wszyscy jego członkowie żyli dla Chrystusa. Dotknij swoją łaską ateistów, agnostyków i tych, którzy pogubili się w błędnych naukach, aby mogli Ciebie odkryć i pokochać. 124 poniedziałek, 25 stycznia Oświeć sprawujących władzę, nierozumiejących potrzeby szacunku dla wolności wyznania i kultu. Ulecz złamanych na duchu, zgorzkniałych i tych, którzy pielęgnują w sobie gniew lub zawiść. Nawróć nas, abyśmy całym sercem przylgnęli do Ciebie i mogli, jak św. Paweł, powiedzieć, że Ty w nas żyjesz i działasz. PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Czego chcesz od nas Pa- nie, E/116, L/95, M/174, S/837, albo: Różne są dary łaski, N2/234 MODLITWA NAD DARAMI: Boże, nasz Ojcze, niech w tej Ofierze Twój Duch przeniknie nas światłem wiary, * którym pobudzał świętego Pawła do głoszenia poganom Twojej chwały. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA O APOSTOŁACH 67 Ja wiem w kogo ja wierzę, S/350, albo: Panie, nie jestem godzien, N2/352; Cały świat niech śpiewa tę pieśń, E/479, L/91, S/832 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: ANTYFONA: Żyję wiarą w Syna Bożego, * który mnie umiło- wał * i za mnie wydał samego siebie. MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, niech Sakrament, który przyjęliśmy, rozpali w nas miłość, * z jaką święty Paweł Apostoł troszczył się o wszystkie Kościoły. Przez Chrystusa, Pana naszego. PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Króluj nam, Chryste, L/318, S/453 125 oremus W torek, 26 stycznia Świętych biskupów Tymoteusza i Tytusa Wspomnienie tych świętych biskupów, którzy byli najbliższymi współpracownikami Pawła Apostoła, uświadamia nam rolę wspólnego działania w dziele ewangelizacji. Św. Paweł kieruje do nich trzy listy, dotyczące problemów duszpasterskich, z jakimi zmagały się pierwsze wspólnoty chrześcijańskie na Krecie i w Efezie. Tymoteusz był specjalistą w rozwiązywaniu trudnych spraw. Tytusa posyłał Paweł na wymagające dyplomacji misje. Obu darzył ogromnym zaufaniem. Od obu uczymy się współpracy, gorliwości i troski o wspólnotę Kościoła. Dziękując Bogu za tych świętych biskupów, w Eucharystii odnajdujemy korzenie ich posługi i pełnię kapłaństwa Chrystusowego, w które zostali wszczepieni dla służenia swoim wspólnotom. ANTYFONA: Dam wam pasterzy według mego serca, * by was prowadzili rozsądnie i roztropnie. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty obdarzyłeś apostolskimi cnotami świętych Tymoteusza i Tytusa, † spraw przez ich zasługi, * abyśmy sprawiedliwie i pobożnie żyjąc na tym świecie, mogli dojść do niebieskiej ojczyzny. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza (1,1‑8). Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa, posłany dla głoszenia życia obiecanego w Chrystusie Jezusie, do Tymoteusza, swego umiłowanego dziecka. Łaska, 126 wtorek, 26 stycznia miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana. Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy zachowuję nieprzerwaną pamięć o tobie w moich modlitwach. W nocy i we dnie pragnę cię zobaczyć, pomny na twoje łzy, by napełniła mnie radość na wspomnienie wiary bez obłudy, jaka jest w tobie; ona to zamieszkała pierwej w twej babce Lois i w twej matce Eunice, a pewien jestem, że mieszka i w tobie. Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa naszego Pana ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga. Oto słowo Boże. Albo: CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Tytusa (1,1‑5). Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, posłany do szerzenia wśród wybranych Bożych wiary i poznania prawdy wiodącej do życia w pobożności, w nadziei życia wiecznego, jakie przyobiecał przed wiekami prawdomówny Bóg, a we właściwym czasie objawił swe słowo przez nauczanie powierzone mi z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, do Tytusa, dziecka mego prawdziwego we wspólnej nam wierze. Łaska i pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego. W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś należycie załatwił zaległe sprawy i ustanowił w każdym mieście prezbiterów, jak ci poleciłem. Oto słowo Boże. 127 módlmy się PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96,1‑3.7‑8.10) REFREN: Głoście cześć Pana wśród wszystkich narodów. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu, ziemio cała. Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, * każdego dnia głoście Jego zbawienie. Głoście Jego chwałę * wśród wszystkich narodów, rozgłaszajcie Jego cuda * pośród wszystkich ludów. Oddajcie Panu, rodziny narodów, † oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę. * Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu. Głoście wśród ludów, że Pan jest królem. † On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje, * będzie sprawiedliwie sądził ludy. AKLAMACJA: Alleluja. Pan posłał Mnie, abym ubogim głosił dobrą nowinę, więźniom głosił wolność. SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (10,1‑9). Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie po128 wtorek, 26 stycznia zdrawiajcie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!». Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się za biskupów, aby na wzór Tymoteusza i Tytusa byli wierni otrzymanej łasce. Za kandydatów do stanu duchownego, aby każdego dnia pozwolili się Bogu prowadzić. Za tych, którzy podejmują trud wychowania następnych pokoleń, aby dawali dobre świadectwo miłości bliźniego. Za naszych zmarłych księży, dobroczyńców i wychowawców w wierze, aby radowali się w niebie Twoją obecnością. Za nas samych, abyśmy na tej Eucharystii umocnili naszą więź z Tobą. Wszechmogący Boże, przyjmij Ofiarę Twojego ludu, którą składamy na Twoją chwałę w dzień świętych Tymoteusza i Tytusa, * i spraw, aby nam wyjednała wieczne zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH PASTERZACH 73 129 oremus Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, * lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, przyjęliśmy Najświętszy Sakrament, obchodząc wspomnienie świętych Tymoteusza i Tytusa, † spraw, abyśmy się w wieczności radowali owocami Ofiary, * którą składamy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Ś roda, 27 stycznia Bł. Jerzego Matulewicza, biskupa Bł. Jerzy Matulewicz (1871-1927), ceniony rekolekcjonista i kierownik duchowy, wybitny działacz społeczny, później biskup wileński, nosił w sobie pragnienie życia zakonnego. Przejęty losem wymierającego pod zaborem rosyjskim zakonu marianów, postanowił doń wstąpić, stając się faktycznie jego odnowicielem. Swoim duchowym synom pozostawił hasło, wedle którego organizował całą misję pasterską: „Pro Christo et Ecclesia” (Za Chrystusa i Kościół). Bł. Jerzy uczy nas bezgranicznego oddania w służbie Kościołowi i hojnego siania Bożego słowa, by przez rodzenie wiary pozyskać wszystkich dla Chrystusa. Wiarę rodzi i umacnia w nas także słyszane dzisiaj, tu i teraz, Boże słowo. ANTYFONA: Duch Pański spoczywa na mnie, * ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, * abym ubogim niósł dobrą nowinę, * uzdrawiał skruszonych w sercu. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty w sercu błogosławionego Jerzego, biskupa, rozpaliłeś płomień miłości do Chrystusa 130 środa, 27 stycznia i Kościoła, † spraw, prosimy, abyśmy za jego przykładem i wstawiennictwem * wiernie naśladowali Chrystusa i wielkodusznie poświęcali nasze życie budowaniu Jego Mistycznego Ciała. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (7,4‑17). Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wyprowadziłem z Egiptu Izraelitów, aż do dnia dzisiejszego. Przebywałem w namiocie albo w przybytku. Przez cały czas, gdy wędrowałem ze wszystkimi Izraelitami, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego? A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że sam Pan dom ci zbuduje. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje 131 módlmy się dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. Lecz mu nie cofnę mojej życzliwości, jak cofnąłem Saulowi, twemu poprzednikowi, którego opuściłem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”. Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89,4‑5.27‑30) REFREN: Zachowam wiecznie łaskę dla Dawida. „Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, * przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi: Twoje potomstwo utrwalę na wieki * i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia.” „On będzie wołał do Mnie: † «Ty jesteś moim Ojcem, * moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia». A Ja go ustanowię pierworodnym, * najwyższym z królów ziemi. Na wieki zachowam dla niego łaskę * i trwałe z nim będzie moje przymierze. Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, * a jego tron jak dni niebios trwały.” AKLAMACJA: Alleluja. Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki. 132 środa, 27 stycznia SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,1‑20). Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej, na jeziorze, a cały tłum stał na brzegu jeziora. Nauczał ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: „Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno ziarno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i uschło, bo nie miało korzenia. Inne padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i wydawały plon, wschodząc i rosnąc; a przynosiły plon trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”. I dodał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”. A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. On im odrzekł: „Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby «patrzyli uważnie, a nie widzieli, słuchali uważnie, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im odpuszczona wina»”. I mówił im: „Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże więc zrozumiecie inne przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto są ci, którzy są na drodze: u nich sieje się słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi Szatan i porywa słowo w nich zasiane. Podobnie zasiewem na gruncie skalistym są ci, którzy gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Potem gdy nastanie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to ci, którzy wprawdzie słuchają słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłu133 oremus szają słowo, tak że pozostaje bezowocne. Wreszcie zasiani na ziemię żyzną są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Prosimy Cię, Ojcze, o wszelkie potrzebne błogosławieństwo dla Papieża, biskupów, prezbiterów i diakonów. O czynny udział wszystkich katolików w budowaniu wspólnoty, jaką jest Kościół. O mądrość i odpowiedzialność za słowo dla pisarzy, dziennikarzy i naukowców. O życie wieczne z Tobą dla naszych bliskich zmarłych, a także zmarłych zapomnianych już przez ludzi. O życie oparte na słowie Bożym, na wzór bł. Jerzego Matulewicza, dla każdego z nas. NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, dary złożone na cześć świętych świadczą o Twojej potędze i chwale, † pokornie Cię prosimy, * aby wyjednały nam zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH PASTERZACH 73 ANTYFONA: Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, * aż do skończenia świata. MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, † niech przyjęty Najświętszy Sakrament przygotuje nas do wiecznej radości, * na którą błogosławiony Jerzy zasłużył jako wierny szafarz sakramentów. Przez Chrystusa, Pana naszego. 134 czwartek, 28 stycznia C zwartek, 28 stycznia Św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła Św. Tomasz z Akwinu, dominikanin, żyjący w XIII wieku, umiał połączyć niezwykłą wiedzę z wielką świętością. Powiada się o nim, że „między uczonymi był największym świętym, a między świętymi największym uczonym”. Był uczonym skromnym, pokornym, przepełnionym duchem modlitwy. Pozostawił nam przykład rzetelności intelektualnych poszukiwań i pewności, jaką daje wiara szukająca zrozumienia. Wiarę tę umacniamy, karmiąc się słowem i Ciałem Pana na tej Eucharystii. ANTYFONA: Mądrzy zabłysną jak wspaniały firmament, * a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, * będą świecić jak gwiazdy na wieki. MÓDLMY SIĘ: Boże, źródło mądrości, dzięki Twojej łasce święty Tomasz z Akwinu gorliwie dążył do świętości i odznaczał się głębokim poznaniem prawd objawionych, * spraw, abyśmy zrozumieli jego naukę i naśladowali Jego czyny. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (7,18-19.24-29). Po wysłuchaniu proroka Natana poszedł król Dawid i usiadłszy przed Panem, mówił: „Kimże ja jestem, Panie, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd? Ale to było jeszcze za mało w Twoich oczach, Panie, Boże, bo dałeś zapowiedź tyczącą domu sługi swego na daleką przy135 módlmy się szłość. I to jest prawo człowieka, Panie, Boże. Ustaliłeś, by lud Twój izraelski był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Panie, stałeś się dla niego Bogiem. Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo, które wyrzekłeś o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: «Pan Zastępów jest Bogiem Izraela». A dom Twego sługi, Dawida, niech trwa przed Tobą. Ty bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawiłeś swemu słudze, mówiąc: Zbuduję ci dom. Dlatego to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą: Teraz Ty, o Panie, Boże, Ty jesteś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, racz teraz pobłogosławić dom Twojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, bo Ty, Panie, Boże, to powiedziałeś, a dzięki Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 132,1-5.11-14) REFREN: Pan Bóg da Jemu tron ojca Dawida. Pamiętaj, Panie, Dawidowi * wszystkie jego trudy. Jak złożył Panu przysięgę, * związał się ślubem przed Bogiem Jakuba: „Nie wejdę do mieszkania w moim domu, † nie wstąpię na posłanie mego łoża, * nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku, póki nie znajdę miejsca dla Pana, * mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba”. Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, * której nie odwoła: 136 czwartek, 28 stycznia „Zrodzone z ciebie potomstwo * posadzę na twoim tronie. A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze * i wskazania, których im udzielę, także ich synowie * zasiądą na tronie po wieczne czasy”. Pan bowiem wybrał Syjon, * tej siedziby zapragnął dla siebie. „Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, * tu będę mieszkał, bo wybrałem je sobie.” AKLAMACJA: Alleluja. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, Panie, i światłem na mojej ścieżce. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,21‑25). Jezus mówił ludowi: „Czy po to wnosi się światło, by je umieścić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, żeby je umieścić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”. I mówił im: „Baczcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dodane; a kto nie ma, pozbawią go nawet tego, co ma”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Módlmy się za Kościół, aby stawał się coraz bardziej czytelnym znakiem Bożej miłości do każdego człowieka. Za teologów, aby na wzór św. Tomasza z Akwinu nie tylko poszukiwali prawdy, ale także prowadzili życie będące świadectwem wielkości Boga. 137 oremus Za rządzących państwami, aby szukali mądrości pozwalającej dobrze wypełniać misję wobec powierzonych im ludzi i krajów. Za konających, aby po trudach ziemskiej wędrówki z zaufaniem powierzali się Bożemu miłosierdziu. Za nas, abyśmy każdego dnia wzrastali w świętości dzięki szczerej i coraz głębszej relacji z Bogiem. Wszechmogący Boże, niech Duch Święty przenika nas w czasie sprawowania Eucharystii światłem wiary, * którym nieustannie oświecał świętego Tomasza z Akwinu głoszącego Twoją chwałę. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71 ANTYFONA: My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, * Chry- stusa, który jest Bożą mocą i Bożą mądrością. MÓDLMY SIĘ: Pokrzepieni Pokarmem eucharystycznym, pokornie błagamy Cię, Boże, † abyśmy posłuszni nakazom świętego Tomasza z Akwinu, * zawsze składali dziękczynienie za otrzymane dary. Przez Chrystusa, Pana naszego. P iątek, 29 stycznia Dzień powszedni albo wspomnienie św. Anieli Merici albo wspomnienie bł. Bolesławy Marii Lament Życie wiary w bliskości z Bogiem wymaga czujności, a nierzadko duchowego zaangażowania, walki. Bezczynność i nuda osła138 piątek, 29 stycznia biają ludzkiego ducha i stają się powodem upadku. Dawida, wielkiego władcy Izraela, nie ominęło to doświadczenie. Brak duchowego zmagania sprowadził na niego chorobę serca – pożądanie, które zapoczątkowało śmierć. Ona ukazała się w całej grzesznej szacie, przyozdobiona zazdrością, kłamstwem, nieczystością, ostatecznie zabójstwem. Dzisiejsza liturgia Słowa jest przestrogą przed sercem ogarniętym gnuśnością – ostrzeżeniem przed duchowym lenistwem. Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. * Przed Nim kroczą majestat i piękno, * a potęga i blask w Jego świątyni. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, † abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna, * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (11,1‑4a.5‑10a.13‑17). Na początku roku, gdy królowie zwykli wychodzić na wojnę, Dawid wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem. Spustoszyli oni ziemię Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie. Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: „To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chittyty”. Wysłał więc Dawid posłańców, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego, 139 módlmy się spał z nią. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: „Jestem brzemienna”. Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: „Przyślij do mnie Uriasza Chittytę”. Joab posłał więc Uriasza do Dawida. Kiedy Uriasz do niego przyszedł, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba, ludu i walki. Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: „Zejdź do swojego domu i umyj sobie nogi!”. Uriasz opuścił pałac królewski, a za nim niesiono dar ze stołu króla. Uriasz położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu. Przekazano wiadomość Dawidowi: „Uriasz nie zszedł do swego domu”. Dawid zaprosił go, aby jadł i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem poszedł Uriasz, położył się na swym posłaniu między sługami swojego pana, a do domu swojego nie zszedł. Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał: „Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpcie go, aby został ugodzony i zginął”. Joab, obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam najsilniejsi wojownicy. Ludzie z miasta wypadli i natarli na Joaba. Byli zabici wśród ludu i sług Dawida; zginął też Uriasz Chittyta. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51,3‑7.10‑11) REFREN: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni. Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, * w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego. 140 piątek, 29 stycznia Uznaję bowiem nieprawość moją, * a grzech mój jest zawsze przede mną. Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem * i uczyniłem, co złe jest przed Tobą. Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku * i prawy w swoim sądzie. Oto urodziłem się obciążony winą * i jako grzesznika poczęła mnie matka. Spraw, abym usłyszał radość i wesele, * niech się radują kości, które skruszyłeś. Odwróć swe oblicze od moich grzechów * i zmaż wszystkie moje przewinienia. AKLAMACJA: Alleluja. Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,26‑34). Jezus mówił do tłumów: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”. Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu”. W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. 141 oremus A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Prośmy, aby Kościół rozprzestrzeniał się na całym świecie, przynosząc owoce pokoju i jedności między narodami. Aby każdy człowiek miał szansę poznać Chrystusa i uwierzyć w miłość Boga ku nam. Aby ludzie bogaci oraz ludzie władzy z szacunkiem podchodzili do biednych i potrzebujących pomocy. Aby nasi bliscy zmarli, doświadczywszy przebaczenia wszelkich win, mogli radować się w królestwie niebieskim. Abyśmy odwracając się od zła, stawali w prawdzie i otwierali się na pełnię życia. Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie i uświęć nasze dary, * aby się stały dla nas Sakramentem zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ANTYFONA: Ja jestem światłością świata, * kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, * lecz będzie miał światło życia. MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, * z którego czerpiemy nowe życie. Przez Chrystusa, Pana naszego. 142 piątek, 29 stycznia Św. Anieli Merici, dziewicy Pragnieniem św. Anieli Merici (1474-1540), należącej do III Zakonu św. Franciszka, było częste przystępowanie do sakramentów i prowadzenie surowego, pokutniczego życia. W 1535 roku założyła Towarzystwo św. Urszuli, które było nowym stanem życia: dziewictwem wybranym w sposób wolny przez „oblubienice Syna Bożego” pozostające w świecie, we własnej rodzinie lub w środowisku pracy. Działające obecnie zgromadzenia żeńskie nawiązujące do tradycji Towarzystwa zajmują się nauczaniem religii w szkołach i katechezy przy parafiach. Słowo z dzisiejszej liturgii pozwala – na przykładzie św. Anieli – zrozumieć wartość naszych małych czynów, często tak małych jak ziarno gorczycy, a jednak wartościowych dla wzrostu Bożego królestwa. ANTYFONA: Radujmy się i weselmy, * bo Bóg wszechświata umiłował świętą dziewicę * i obdarzył ją chwałą. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ojcze miłosierny, wysłuchaj modlitw, które zanosi za nas święta Aniela, dziewica, † i spraw, abyśmy naśladując jej miłość i roztropność, * byli wierni Twojej nauce i świadczyli o niej naszym życiem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Boże, nasz Ojcze, udziel nam owoców Ofiary, którą składamy, † i spraw, abyśmy za przykładem świętej Anieli, oczyszczeni od skłonności do złego, * odnowili się w życiu łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: 143 PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH DZIEWICACH I ZAKONNIKACH 74 ANTYFONA: Pięć roztropnych panien wzięło razem z lampa- mi naczynia z oliwą, * a o północy rozległo się wołanie: * Oto nadchodzi oblubieniec, * wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana. MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojego Syna odwróci nas od rzeczy przemijających, † abyśmy za przykładem świętej Anieli na ziemi wzrastali w szczerej miłości ku Tobie, * a w niebie mogli Ciebie oglądać na wieki. Przez Chrystusa, Pana naszego. Bł. Bolesławy Marii Lament, dziewicy Bł. Bolesława Maria Lament (1862-1946) odznaczała się umiłowaniem Boga, gorliwością w modlitwie i czynieniu miłosierdzia. W 1884 roku wstąpiła do Zgromadzenia Rodziny Maryi, które jednak opuściła. Przez pewien czas na warszawskiej Pradze pracowała wśród ubogich i bezdomnych, prowadząc dom noclegowy. Głębsze pragnienie poznania Boga pozwoliło jej założyć wspólnotę zakonną Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny, mającą wspierać zjednoczenie chrześcijan wschodnich z Kościołem katolickim oraz umacniać w wierze katolików. Życie bł. Bolesławy stało się ewangelicznym ziarnem, które ciągle obumiera dla rozumienia Eucharystii jako sakramentu jedności chrześcijan. Jedno jest Ciało i jeden Duch, * bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołaANTYFONA: 144 piątek, 29 stycznia nie. * Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. * Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, * który jest i działa ponad wszystkimi, * przez wszystkich i we wszystkich. MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty dla większej chwały Twojego imienia sprawiłeś, że błogosławiona Bolesława Maria, poświęcając się pracy w dziele jedności chrześcijan, dała nam wzór żywej wiary, † przez jej wstawiennictwo wejrzyj łaskawie na owczarnię Twojego Syna * i spraw, niech wszyscy, których uświęcił jeden chrzest, złączą się w prawdziwej wierze i bratniej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Panie, nasz Boże, niech Ofiara, którą Ci składamy, oczyści nas z grzechów * i sprawi, aby wszyscy złączeni przez jeden chrzest zgromadzili się przy wspólnym stole eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH DZIEWICACH I ZAKONNIKACH 74 ANTYFONA: Aby wszyscy stanowili jedno, * jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie; * aby i oni stanowili w Nas jedno. * Ja w nich, a Ty we Mnie, * oby się tak zespolili w jedno. MÓDLMY SIĘ: Przyjmując sakrament Ciała i Krwi Chrystusa, prosimy Cię, Boże, † przez wstawiennictwo błogosławionej Bolesławy Marii * doprowadź wierzących w Ciebie do jedności i zgody. Przez Chrystusa, Pana naszego. 145 oremus S obota, 30 stycznia Dzień powszedni Nie można chwalić Dawida za grzech, który popełnił i którym śmiertelnie zaraził całą rodzinę Uriasza. Dawid jednak, uświadomiwszy sobie ogrom własnego grzechowego upadku, nie próbuje go ukryć. Uznaje prawdę o tym, że jest grzesznikiem, i gotów jest ponieść karę jako konsekwencję złego postępowania. Jedyna rzecz, jaka mu pozostaje, to Boże miłosierdzie. Doświadczanie Bożego miłosierdzia jest poprzedzone wiarą, że Bóg jest wierny w miłości, większy od grzechu i śmierci, że szuka grzesznika. Warto zatem wsłuchać się uważnie w słowa, które Jezus kieruje do swoich uczniów: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!”. Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. * Przed Nim kroczą majestat i piękno, * a potęga i blask w Jego świątyni. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, † abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna, * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (12,1-7a.10-17). Pan posłał do Dawida proroka Natana. Ten przybył do niego i powiedział: „W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi biedakiem. Bogacz miał owce i wielką liczbę bydła, biedak nie miał nic, prócz jednej ma146 sobota, 30 stycznia łej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi, jadła jego chleb i piła z jego kubka, spała u jego boku i była dla niego jak córka. Raz przyszedł gość do bogacza, lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła, czym mógłby posłużyć podróżnemu, który do niego zawitał. Zabrał więc owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przygotował człowiekowi, co przybył do niego”. Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: „Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. Nagrodzi on za owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się tego czynu, a nie miał miłosierdzia”. Natan oświadczył Dawidowi: „Ty jesteś tym człowiekiem. Dlatego miecz nie oddali się od domu twojego na wieki, albowiem Mnie zlekceważyłeś, a żonę Uriasza Chittyty wziąłeś sobie za małżonkę. Tak mówi Pan: Oto Ja sprowadzę na ciebie nieszczęście z własnego twego domu, żony zaś twoje zabiorę sprzed oczu twoich, a oddam je twojemu rywalowi, który będzie obcował z twoimi żonami pod tym słońcem. Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu, jednak Ja obwieszczę tę rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca”. Dawid rzekł do Natana: „Zgrzeszyłem wobec Pana”. Natan odrzekł Dawidowi: „Pan odpuszcza ci też twój grzech – nie umrzesz, lecz dlatego, że przez ten czyn bardzo wzgardziłeś Panem, syn, który ci się urodzi, na pewno umrze”. Natan udał się potem do swego domu. Pan dotknął dziecko, które urodziła Dawidowi żona Uriasza, tak iż ciężko zachorowało. Dawid błagał Boga za chłopcem i zachowywał surowy post, a wróciwszy do siebie, całą noc leżał na ziemi. Dostojnicy jego domu, podszedłszy do niego, chcieli podźwignąć go z ziemi: bronił się jednak; w ogóle z nimi nie jadał. Oto słowo Boże. 147 módlmy się PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51,12-17) REFREN: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste. Stwórz, Boże, we mnie serce czyste * i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza * i nie odbieraj mi świętego ducha swego. Przywróć mi radość Twojego zbawienia * i wzmocnij mnie duchem ofiarnym. Będę nieprawych nauczał dróg Twoich * i wrócą do Ciebie grzesznicy. Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, † Boże, mój Zbawco, * niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją. Panie, otwórz wargi moje, * a usta moje będą głosić Twoją chwałę. AKLAMACJA: Alleluja. Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w niego wierzy, ma życie wieczne. SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,35-41). Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: „Przeprawmy się na drugą stronę”. Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”. On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: „Milcz, 148 sobota, 30 stycznia ucisz się!”. Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!”. Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: „Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?”. Oto słowo Pańskie. MODLITWA WIERNYCH: Boże Ojcze, wspomagaj biskupów i prezbiterów w głoszeniu Twojej chwały wszystkim narodom. Przemieniaj ten świat, prowadząc ludzkość ku lepszej przyszłości bez wojen i niesprawiedliwości. Uzdrawiaj chorych na ciele i duszy, czyniąc z nich świadków Twojego miłosierdzia. Dopuść wszystkich zmarłych do pełni szczęścia w Twoim królestwie. Nawracaj nasze serca i wspieraj nas w każdej próbie, byśmy nigdy nie zgubili drogi do Ciebie. Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie i uświęć nasze dary, * aby się stały dla nas Sakramentem zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 Przystąpcie do Pana, a rozpromienicie się radością, * oblicza wasze nie zapłoną wstydem. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, * z którego czerpiemy nowe życie. Przez Chrystusa, Pana naszego. 149 módlmy się N iedziela, 31 stycznia Czwarta niedziela zwykła Lęk przed człowiekiem jest możliwy i pogłębia się, kiedy nie słyszymy Boga mówiącego, że od zawsze był przy nas i stale nas ochrania. W obecności Boga, który jest miłością, jesteśmy niezwyciężeni. Bez Miłości – jak zaświadcza św. Paweł – bylibyśmy niczym. Bez miłości nie ma ewangelizacji, wyjścia nie tylko do swoich, ale i do pogan, czego przykładem są przywoływani przez Jezusa prorocy: Eliasz i Elizeusz. Zarówno on, jak i Jezus ukazują, że można rozminąć się z Miłością, nie przyjąć Jej. Ona jednak daje moc, aby przejść nienaruszonym pośród nienawistnych spojrzeń rodzących odrzucenie i śmierć. Ta moc Miłości obecna jest w Eucharystii. PIEŚŃ NA WEJŚCIE: M/335, S/173 Pokładam w Panu ufność mą, E/483, Ratuj nas, Panie, nasz Boże, * i zgromadź nas z krajów pogańskich, * abyśmy wielbili święte imię Twoje * i dumni byli z Twej chwały. ALBO ANTYFONA: CHWAŁA MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. CZYTANIE z Księgi proroka Jeremiasza (1,4-5.17-19). Za panowania Jozjasza Pan skierował do mnie następujące słowo: „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, 150 niedziela, 31 stycznia nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię. Ty zaś przepasz biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi. A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi. Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą – mówi Pan – by cię ochraniać”. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 71,1-6.15.17) REFREN: Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie. W Tobie, Panie, ucieczka moja, * niech wstydu nie zaznam na wieki. Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, * nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie. Bądź dla mnie skałą schronienia * i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. * Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca. Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, * Panie, Tobie ufam od młodości. Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, * od łona matki moim opiekunem. Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość * i przez cały dzień Twoją pomoc. Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości * i do tej chwili głoszę Twoje cuda. 151 oremus CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (12,31—13,13). Bracia: Starajcie się o większe dary, a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą. Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i wiarę miał tak wielką, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał – byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne. Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś ujrzymy twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość. Oto słowo Boże. 152 niedziela, 31 stycznia AKLAMACJA: Alleluja. Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność. SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (4,21-30). Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: „Czy nie jest to syn Józefa?”. Wtedy rzekł do nich: „Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum”. I dodał: „Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman”. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się. Oto słowo Pańskie. Bóg jest miłością. Odczuwane przez nas pragnienie kochania i bycia kochanym informuje nas o tym, że mamy coś z Boga. Bez miłości umieramy. Św. Paweł zrozumiał to jako ROZWAŻANIE: 153 módlmy się dojrzały mężczyzna. Dziecko wybiera bezpieczeństwo, tęskni za miejscem i osobami, które obdarzają je czułością, w których znajduje ciepło, radę, akceptację. Mężczyzna często wybiera cierpienie. Czyni tak, ponieważ wyćwiczył się w podejmowaniu odpowiedzialności: służy swoim doświadczeniem innym, ochrania słabszych, okazuje szacunek, staje się mecenasem wartości, które warto zaszczepić młodszym. Miłość, która jest z Boga, zdaje się kształtować swoje oblicze w czasie. Stary Paweł wyrazi to w następujący sposób: „Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany”. Obcowanie z Miłością prowadzi do szczytu decyzji. Obserwujemy, jak rwą się nici wiążące nas z tym życiem i jak jesteśmy podprowadzani do momentu, kiedy należy wypowiedzieć słowa: „W ręce Twoje, Panie, powierzam ducha mego”. Decydujemy oddać się w Jego ręce. Wzorem naszego Mistrza, Jezusa z Nazaretu, oddajemy swoje życie i nikt nam go nie zabiera. Sami z siebie je oddajemy, bo wierzymy i ufamy, że jest z nami Miłość silniejsza od śmierci. W dzisiejszej liturgii Eucharystii odnajdujemy słowo o dorosłości. Dorosły uznaje Boga, pozwala na Jego obecność w codzienności, pośród zmagań i radości. Bóg czyni go – podobnie jak proroka Jeremiasza – „twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi”. To jest obietnica towarzyszenia Boga, który pozwala przejść przez życie niejako na przekór trendom, modom, zwłaszcza zanikowi pięknych męskich postaw, przy których bezpieczeństwo znajdują starcy, kobiety i dzieci. Dzisiejsza Eucharystia może właśnie mężczyznom dopomóc, aby mieli odwagę przyjmować wezwanie do miłości z mocy Jezusowego krzyża. WIERZĘ 154 niedziela, 31 stycznia MODLITWA WIERNYCH: „Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi” – prosimy Cię, Boże, niech Kościół wiernie pełni Twoją wolę. „Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość” – niech każdy chrześcijanin wzrasta w miłości, osiągając pełnię człowieczeństwa. „Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości” – niech doświadczający ludzkiej niesprawiedliwości znajdują w sobie siłę do prawdziwego przebaczenia. „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście” – niech dusze czyśćcowe znajdą wreszcie wieczne szczęście u Twojego boku. „Bądź dla mnie skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić” – niech każdy z nas doświadcza pokoju serca będącego owocem zaufania Tobie. PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: E/370, M/14, S/445 Bóg nad swym ludem, Wszechmogący Boże, przyjmij łaskawie dary, które na znak naszego oddania składamy na Twoim ołtarzu, * i przemień je w Sakrament naszego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 28 – 35 Panie, pragnienia ludzkich serc, E/456, L/105, S/382; O Boże, dzięki Ci składamy, S/1029 PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: 155 oremus Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą, * wybaw mnie w swoim miłosierdziu. * Panie, skoro Cię wzywam, niech nie doznam zawodu. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Posileni Sakramentem naszego odkupienia, prosimy Cię, Boże, † aby Pokarm, który daje życie wieczne, * umocnił nas w prawdziwej wierze. Przez Chrystusa, Pana naszego. PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Pobłogosław Jezu drogi, S/429, albo: Niechaj Cię Panie, N2/406 156 Obrzędy Mszy świętej OBRZĘDY WSTĘPNE W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi. Albo: Pan z wami. I z duchem twoim. AKT POKUTY: Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzesz- ni, abyśmy mogli z czystym sercem złożyć Najświętszą Ofiarę. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu * i wam, bracia i siostry, * że bardzo zgrzeszyłem * myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, * wszystkich Aniołów i Świętych * i was, bracia i siostry, * o modlitwę za mnie * do Pana Boga naszego. Albo: Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć słowo Boże i złożyć Najświętszą Ofiarę. Zmiłuj się nad nami, Panie. Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje. I daj nam swoje zbawienie. Albo: 157 módlmy się Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, i błagajmy Go o miłosierdzie, abyśmy mogli godnie złożyć Najświętszą Ofiarę. Panie, Synu Boży, który rodząc się z Maryi Dziewicy, stałeś się naszym bratem, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Chryste, Synu Człowieczy, który znasz nasze słabości, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Panie, Synu Jednorodzony Ojca Przedwiecznego, który przyjdziesz sądzić żywych i umarłych, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Panie, który nie przyszedłeś wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Chryste, który przebywałeś z celnikami i grzesznikami, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Panie, który chcesz raczej miłosierdzia niż ofiary, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Panie Jezu, który przyszedłeś na świat, aby pojednać nas z Bogiem Ojcem, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Chryste, który przyjąłeś na siebie nasze grzechy, abyśmy się stali uczestnikami świętości Bożej, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. Panie, Synu Boży, który żyjesz z Ojcem w jedności Ducha Świętego, aby się wstawiać za swoim ludem, zmiłuj się nad nami. Zmiłuj się nad nami. 158 obrzędy Mszy świętej Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy, * doprowadzi nas do życia wiecznego. Amen. Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami. Chryste, zmiłuj się nad nami. Chryste, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami. na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże, Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty. * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. * Amen. CHWAŁA MÓDLMY SIĘ (Kolekta) LITURGIA SŁOWA CZYTANIE PIERWSZE – PSALM RESPONSORYJNY – CZYTANIE DRUGIE – AKLAMACJA – EWANGELIA – HOMILIA w jednego Boga, * Ojca wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzoWIERZĘ 159 oremus ny * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony, a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego wszystko się stało. * On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego * przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, * jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych i umarłych, * a królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen. MODLITWA WIERNYCH LITURGIA EUCHARYSTYCZNA Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia. Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki. Przez to misterium wody i wina * daj nam, Boże, udział w Bóstwie Chrystusa, * który przyjął nasze człowieczeństwo. 160 obrzędy Mszy świętej Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; * Tobie je przynosimy, * aby stało się dla nas napojem duchowym. Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki. Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą * w duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech nasza Ofiara tak się dzisiaj dokona * przed Tobą, Panie Boże, * aby się Tobie podobała. Obmyj mnie, Panie, z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego. Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący. Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i chwałę swojego imienia, * a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego. Pan z wami. I z duchem twoim. W górę serca. Wznosimy je do Pana. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. Godne to i sprawiedliwe. 3 1. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * Albowiem przez tajemnicę Wcielonego Słowa * zajaśniał 161 módlmy się oczom naszej duszy * nowy blask Twojej światłości; * abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, * zostali przezeń porwani * do umiłowania rzeczy niewidzialnych. * Dlatego niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty... ŚWIĘTY, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości. 4 2. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 5 3. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On, będąc niewidzialnym Bogiem, * ukazał się naszym oczom w ludzkim ciele, * zrodzony przed wiekami zaczął istnieć w czasie, * aby podźwignąć wszystko, co grzech poniżył, * odnowić całe stworzenie * i zbłąkaną ludzkość * doprowadzić do królestwa niebieskiego. * Dlatego niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * W Nim zajaśniała tajemnicza wymiana, * która nam przyniosła zbawienie. * Gdy Nieskończony przyjął granice ludzkiej natury, * śmiertelny człowiek stał się królem nad wiekami, * i mieszkańców ziemi uczynił dziedzicami nieba. * Dlate162 obrzędy Mszy świętej go niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty... 6 PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze składali dziękczynienie * Tobie, miłosierny Ojcze, wszechmogący Boże, * Królu wiecznej chwały. * Dzisiaj w Jezusie Chrystusie, * który jest światłością świata, * objawiłeś wszystkim narodom tajemnicę naszego zbawienia. * Gdy Syn Twój ukazał się na ziemi jako śmiertelny człowiek, * obdarzyłeś nas na nowo * udziałem w Jego nieśmiertelnej chwale. * Dlatego niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty... 28 1. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On to cudownie sprawił, * że przez wielkanocne misterium * zostaliśmy uwolnieni z jarzma grzechu i śmierci * i wezwani do chwały. * Jesteśmy bowiem plemieniem wybranym, * królewskim kapłaństwem, * narodem świętym, ludem odkupionym * i wszędzie głosimy wszechmoc Twoją, Boże, * który nas wezwałeś z ciemności * do Twojego przedziwnego światła. * Dlatego z Aniołami i Archaniołami, * i z wszystkimi chórami niebios * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: 163 oremus 29 2. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 30 3. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 31 4. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On bowiem, litując się nad grzesznymi ludźmi, * narodził się z Maryi Dziewicy, * przez swoją mękę na krzyżu * wybawił nas od śmierci wiecznej, * a zmartwychwstając, dał nam wiekuiste życie. * Dlatego z Aniołami i Archaniołami, * i z wszystkimi chórami niebios * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. * Poznaliśmy Twoją niezmierzoną chwałę, * gdy nam zesłałeś swojego Syna, * aby stał się człowiekiem * i wybawił nas od zguby wiecznej. * W ten sposób nasze śmiertelne człowieczeństwo * stało się narzędziem zbawienia, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On przez narodzenie z Maryi Dziewicy * obdarzył ludzkość nową młodością, * przez swoją mękę zgładził nasze grzechy, * przez powstanie z martwych * dał nam dostęp do życia 164 obrzędy Mszy świętej wiecznego, * a wstępując do Ciebie, Ojcze, * otworzył nam bramy nieba. * Dlatego z chórami Aniołów i Świętych, * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty... 32 5. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 33 6. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 34 7. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. * Ty stworzyłeś wszystko, co jest na świecie, * i sprawiłeś, że zmieniają się pory roku. * Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo * i poddałeś mu wszechświat godny podziwu, * aby w Twoim imieniu panował nad całym stworzeniem * i chwalił Ciebie w Twoich dziełach, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego z wszystkimi Aniołami wychwalamy Ciebie, * z radością wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, * w którym żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. * W czasie naszej doczesnej pielgrzymki * doznajemy Twojej dobroci w codziennych potrzebach * i nosimy już w sobie zadatek życia wiecznego. * Mając bowiem pierwsze dary Ducha, * przez którego wskrzesiłeś z martwych Jezusa, * spodziewamy się wiekuistego udziału w misterium paschalnym. * Dlatego z wszystkimi Aniołami wychwalamy Ciebie, * z radością wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynie165 módlmy się nie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * W swoim miłosierdziu tak świat umiłowałeś, * że zesłałeś nam jako Odkupiciela Twojego Syna. * On stał się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu, * abyś mógł to w nas miłować, co umiłowałeś w swoim Synu. * Przez Jego posłuszeństwo odnowiłeś przymierze, * które zerwaliśmy przez grzeszne nieposłuszeństwo. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty... 35 8. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. * Ty przez krew swojego Syna i moc Ducha Świętego * zgromadziłeś przy sobie swoje dzieci, * które grzech oddalił od Ciebie, * aby Twój lud zjednoczony na wzór Trójcy Świętej * stał się Kościołem, Ciałem Chrystusa * i żywą świątynią Ducha Świętego * ku chwale Twojej nieskończonej mądrości. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty... 36 1. PREFACJA ZWYKŁA Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * W Nim chciałeś wszystko odnowić, * abyśmy mogli uczestniczyć w życiu, * które On w pełni posiada. * On, będąc prawdziwym Bogiem, * uniżył samego siebie * i przez krew przelaną na krzyżu * przyniósł pokój całemu światu. * Dlatego został wywyższony nad całe stworzenie * i stał się przyczy166 obrzędy Mszy świętej ną wiecznego zbawienia * dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni. * Przez Niego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Święty... 37 2. PREFACJA ZWYKŁA 38 3. PREFACJA ZWYKŁA 39 4. PREFACJA ZWYKŁA Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie. * Ty z miłości stworzyłeś człowieka, * a gdy zasłużył na potępienie, * odkupiłeś go w Twoim miłosierdziu, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * Ty przez umiłowanego Syna swojego stworzyłeś człowieka * i w swojej dobroci odrodziłeś go do nowego życia. * Dlatego służą Tobie wszystkie stworzenia, * wysławiają Ciebie wszyscy odkupieni * i jednym sercem błogosławią Ciebie Twoi Święci. * My także razem z wszystkimi Aniołami * głosimy Twoją chwałę, z radością wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * aby Ciebie, Boże, chwaliły niebo i ziemia. * Chociaż nie potrzebujesz naszego uwielbienia, * pobudzasz nas jednak swoją łaską, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie. * Nasze hymny pochwalne niczego Tobie nie dodają, * ale się przyczyniają do 167 oremus naszego zbawienia, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty... 40 5. PREFACJA ZWYKŁA 41 6. PREFACJA ZWYKŁA 46 1. PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Zjednoczeni w miłości wspominamy śmierć Jego, z żywą wiarą wyznajemy Jego zmartwychwstanie * i z mocną nadzieją * oczekujemy Jego przyjścia w chwale. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie, * przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa. * On jest Słowem Twoim, przez które wszystko stworzyłeś. * Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, * który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego * i narodził się z Dziewicy. * On, spełniając Twoją wolę, nabył dla Ciebie lud święty, * gdy wyciągnął swoje ręce na krzyżu, * aby śmierć pokonać i objawić moc zmartwychwstania. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynie168 obrzędy Mszy świętej nie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On sam, jako prawdziwy i wieczny Kapłan, * ustanawiając obrzęd wiekuistej Ofiary, * pierwszy się Tobie oddał w zbawczej Ofierze * i nam polecił ją składać na swoją pamiątkę. * Jego Ciało za nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, * a Krew za nas wylana obmywa nas, gdy ją pijemy. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, * z radością wołając: Święty... 55 1. PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE 67 1. PREFACJA O APOSTOŁACH Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * i abyśmy Ciebie wielbili, błogosławili i wysławiali * obchodząc... (oddając cześć) Najświętszej Maryi, * zawsze Dziewicy. * Ona za sprawą Ducha Świętego * poczęła Jednorodzonego Syna Twojego * i zachowując chwałę dziewictwa, * wydała światu przedwieczną Światłość, * naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. * Ty bowiem, wiekuisty Pasterzu, nie opuszczasz swojej owczarni, * lecz przez świętych Apostołów otaczasz ją nieustanną opieką, * aby kierowali nią ci zwierzchnicy, * którym jako namiestnikom swojego Syna * zleciłeś władzę 169 módlmy się pasterską. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając: Święty... 70 1. PREFACJA O ŚWIĘTYCH 71 2. PREFACJA O ŚWIĘTYCH Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. * W zgromadzeniu Świętych jaśnieje Twoja chwała, * bo dzięki Twojej łasce zdobyli zasługi, które nagradzasz. * W ich życiu ukazujesz nam wzór postępowania, * przez ich wstawiennictwo udzielasz nam pomocy, * a we wspólnocie z nimi dajesz nam obiecane dziedzictwo. * Umocnieni przez tak licznych świadków, * toczymy zwycięski bój z wrogami zbawienia, * aby osiągnąć razem ze Świętymi niewiędnący wieniec chwały, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego z Aniołami, Archaniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez wspaniałe świadectwo życia Twoich Świętych * obdarzasz swój Kościół nową mocą * i dajesz nam dowody swojej miłości. * Przykład Świętych nas pobudza, * a ich bratnia modlitwa nas wspomaga, * abyśmy osiągnęli pełnię zbawienia. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty... 170 obrzędy Mszy świętej 72 PREFACJA O ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKACH 73 PREFACJA O ŚWIĘTYCH PASTERZACH Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * Ty w męczeństwie świętego N. ukazałeś cuda swojej łaski, * on bowiem, naśladując Chrystusa, przelał krew ku Twojej chwale. * Ty sprawiasz, że moc w słabości się doskonali, * i umacniasz słabych ludzi do złożenia świadectwa wierze, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego łącząc się z Aniołami w niebie, * wielbimy Ciebie na ziemi, razem z nimi wołając: Święty... Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Z radością oddajemy cześć świętemu N., którego dałeś swojemu ludowi * jako gorliwego pasterza. * Jego przykład umacnia nas w dobrym życiu, * jego słowa nas pouczają, * a jego wstawiennictwo wyprasza nam Twoją opiekę. * Dlatego z chórami Aniołów i Świętych * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty... 74 PREFACJA O ŚWIĘTYCH DZIEWICACH I ZAKONNIKACH Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. * W Świętych, którzy oddali się Chrystusowi * ze względu na królestwo niebieskie, * wychwalamy Twoją cudowną opatrzność. * Ty powołujesz wybranych ludzi do pierwot171 oremus nej świętości * i pozwalasz im kosztować darów, * których nam udzielisz w przyszłym świecie. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając: Święty... 85 PREFACJA O JEDNOŚCI KOŚCIOŁA Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego bowiem doprowadziłeś nas do poznania Twojej prawdy, * abyśmy złączeni węzłem jednej wiary i chrztu świętego, * stali się członkami Jego Ciała. * Przez Niego udzieliłeś wszystkim narodom * Twojego Ducha Świętego, * który działając przez rozmaite dary, * jest Sprawcą jedności. * Duch Święty zamieszkuje w Twoich przybranych dzieciach, * napełnia cały Kościół i nim kieruje. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty... 86 1. PREFACJA O ZMARŁYCH Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * W Nim zabłysła dla nas nadzieja chwalebnego zmartwychwstania * i choć nas zasmuca nieunikniona konieczność śmierci, * znajdujemy pociechę w obietnicy przyszłej nieśmiertelności. * Albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, * zmienia się, ale się nie kończy, * i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, * znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie. * Dlatego z Aniołami i Archaniołami * oraz ze wszystkimi 172 obrzędy Mszy świętej chórami niebios * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty... PIERWSZA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA CZYLI KANON RZYMSKI GC Ojcze nieskończenie dobry, * pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, * abyś przyjął i pobłogosławił te święte dary ofiarne. Składamy je Tobie przede wszystkim * za Twój święty Kościół powszechny, * razem z Twoim sługą, naszym papieżem Franciszkiem * i naszym biskupem N. * oraz wszystkimi, którzy wiernie strzegą * wiary katolickiej i apostolskiej. * Obdarz swój Kościół pokojem i jednością, * otaczaj opieką i rządź nim na całej ziemi. 1K Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N., * i o wszystkich tu zgromadzonych, * których wiara i oddanie są Ci znane. Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N., * którzy jako rodzice chrzestni * przedstawili Twoich wybranych do chrztu świętego, * i o wszystkich tu zgromadzonych, * których wiara i oddanie są Ci znane. W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU: Za nich składamy Tobie tę Ofiarę uwielbienia, * a także oni ją składają * i wznoszą swoje modlitwy ku Tobie, * Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu, * za siebie oraz za wszystkich swoich bliskich, * aby dostąpić odkupienia dusz swoich * i osiągnąć zbawienie. 2K Zjednoczeni z całym Kościołem, * ze czcią wspominamy * najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, * 173 módlmy się Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, * a także świętego Józefa, * Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, * oraz Twoich świętych Apostołów i Męczenników: * Piotra i Pawła, Andrzeja, * (Jakuba, Jana, Tomasza, * Jakuba, Filipa, Bartłomieja, * Mateusza, Szymona i Tadeusza, * Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa, * Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, * Jana i Pawła, Kosmę i Damiana) * i wszystkich Twoich Świętych. * Przez ich zasługi i modlitwy * otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką. * (Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.) Zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, * w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha Świętego, W NIEDZIELE: W UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO I PRZEZ OKTAWĘ: Zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym Najświętsza Maryja Dziewica wydała na świat Zbawiciela, W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO: Zjednoczeni z ca- łym Kościołem, * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym Twój Syn Jednorodzony * równy Tobie w wiecznej chwale, * ukazał się nam jako prawdziwy człowiek, i ze czcią wspominamy najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, * Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, * a także świętego Józefa, * Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, oraz * Twoich świętych Apostołów i Męczenników: * Piotra i Pawła, Andrzeja, * (Jakuba, Jana, Tomasza, * Jakuba, Filipa, Bartłomieja, * Mateusza, Szymona i Tadeusza, * Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa, * Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, * Jana i Pawła, Kosmę i Damiana) * i wszystkich Twoich Świętych. * Przez ich za174 obrzędy Mszy świętej sługi i modlitwy * otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką. (Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.) GC Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę * od nas, sług Twoich, * i całego ludu Twego. * Napełnij nasze życie swoim pokojem, * zachowaj nas od wiecznego potępienia * i dołącz do grona swoich wybranych. (Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.) Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę * od nas, sług Twoich * i całego ludu Twego. * Składamy ją Tobie także za tych, * których odrodziłeś z wody i Ducha Świętego, * udzielając im odpuszczenia wszystkich grzechów, * aby ich włączyć * w Mistyczne Ciało naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Spraw, aby ich imiona * zostały zapisane w księdze życia. (Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.) W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU: WK Prosimy Cię, Boże, * uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa, * mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, * aby się stała dla nas Ciałem i Krwią * Twojego umiłowanego Syna, * naszego Pana Jezusa Chrystusa. On to w dzień przed męką * wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, * podniósł oczy ku niebu, * do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego, * i dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Podobnie po wieczerzy wziął ten przesławny kielich * w swoje święte i czcigodne ręce, * ponownie dzięki Tobie składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc: 175 oremus BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. GC AKLAMACJA: Oto wielka tajemnica wiary. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. WK Boże Ojcze, my, Twoi słudzy, * oraz lud Twój święty, * wspominając błogosławioną mękę, zmartwychwstanie * oraz chwalebne wniebowstąpienie Twojego Syna, * naszego Pana Jezusa Chrystusa, * składamy Twojemu najwyższemu majestatowi * z otrzymanych od Ciebie darów * Ofiarę czystą, świętą i doskonałą, * Chleb święty życia wiecznego * i Kielich wiekuistego zbawienia. * Racz wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, * podobnie jak przyjąłeś dary swojego sługi, * sprawiedliwego Abla, * i ofiarę naszego Patriarchy Abrahama * oraz tę ofiarę, * którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, * jako zapowiedź Ofiary doskonałej. Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, * niech Twój święty Anioł zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie * przed oblicze boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza * Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna, * otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę. (Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.) 3K Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N., * którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary * i śpią w pokoju. Błagamy Cię, daj tym zmarłym * oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie * udział w Twojej rado176 obrzędy Mszy świętej ści, światłości i pokoju. (Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.) 4K Również nam, Twoim grzesznym sługom, * ufającym w Twoje wielkie miłosierdzie, * daj udział we wspólnocie z Twoimi świętymi Apostołami i Męczennikami: * Janem Chrzcicielem, Szczepanem, * Maciejem, Barnabą, * (Ignacym, Aleksandrem, * Marcelinem, Piotrem, * Felicytą, Perpetuą, * Agatą, Łucją, * Agnieszką, Cecylią, Anastazją) * i wszystkimi Twoimi Świętymi; * prosimy Cię, dopuść nas do ich grona * nie z powodu naszych zasług, * lecz dzięki Twojemu przebaczeniu. GC Przez Chrystusa, naszego Pana, * przez którego, Boże, wszystkie te dobra * ustawicznie stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, * błogosławisz i nam ich udzielasz. WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. DRUGA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie * przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa. * On jest Słowem Twoim, * przez które wszystko stworzyłeś. * Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, * który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego * i narodził się z Dziewicy. * On spełniając Twoją wolę, * nabył dla Ciebie lud święty, * gdy wyciągnął swoje ręce na krzyżu, * aby śmierć pokonać i objawić moc 177 módlmy się Zmartwychwstania. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Święty... GC Zaprawdę, święty jesteś, Boże, * źródło wszelkiej świętości. Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, * w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha Świętego. * Przez Chrystusa prosimy Ciebie, wszechmogący Boże: W NIEDZIELE: W UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO I PRZEZ OKTAWĘ: Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym Najświętsza Maryja Dziewica wydała na świat Zbawiciela. * Przez Niego prosimy Ciebie, wszechmogący Boże: W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO: Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym Twój Syn Jednorodzony, * równy Tobie w wiecznej chwale, * ukazał się nam jako prawdziwy człowiek. * Przez Niego prosimy Ciebie, wszechmogący Boże: WK Uświęć te dary * mocą Twojego Ducha, * aby stały się dla nas Ciałem i Krwią * naszego Pana Jezusa Chrystusa. On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb i dzięki Tobie składając, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. 178 obrzędy Mszy świętej Podobnie po wieczerzy wziął kielich * i ponownie dzięki Tobie składając, * podał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. GC AKLAMACJA: Wielka jest tajemnica naszej wiary. Ile razy ten Chleb spożywamy * i pijemy z tego Kielicha, * głosimy śmierć Twoją, Panie, * oczekując Twego przyjścia w chwale. WK Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, * ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb życia i Kielich zbawienia * i dziękujemy, że nas wybrałeś, * abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli. * Pokornie błagamy, * aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, * przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa. 1K Pamiętaj, Boże, o Twoim Kościele na całej ziemi. * Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości * razem z naszym papieżem Franciszkiem, * naszym biskupem N. * oraz całym duchowieństwem. Pamiętaj, Boże, o nowo ochrzczonych, * którzy dzisiaj przez chrzest (i bierzmowanie) * zostali włączeni do Twojego ludu, * aby z wiarą i odwagą * szli za Twoim Synem, Jezusem Chrystusem. W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU: 2K W MSZACH OFIAROWANYCH ZA ZMARŁYCH: Pamiętaj o Twoim słudze N., którego * (Twojej służebnicy N., którą) * (dzisiaj) z tego świata wezwałeś do siebie. * Spraw, aby ten, który (ta, która) przez chrzest * został(a) włączo179 oremus ny (włączona) w śmierć Twojego Syna, * miał(a) również udział w Jego zmartwychwstaniu. 2K Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach, * którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, * i o wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. * Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi * i daj nam udział w życiu wiecznym * z Najświętszą Bogurodzicą Dziewicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * ze świętymi Apostołami, * (ze świętym N.) i wszystkimi Świętymi, * którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, * abyśmy z nimi wychwalali Ciebie przez Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. TRZECIA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA GC Zaprawdę, święty jesteś, Boże, * i słusznie Cię sławi wszelkie stworzenie, * bo przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, * mocą Ducha Świętego ożywiasz i uświęcasz wszystko * oraz nieustannie gromadzisz lud swój, * aby na całej ziemi * składał Tobie ofiarę czystą: Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, * w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha Świętego. W NIEDZIELE: 180 obrzędy Mszy świętej W UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO I PRZEZ OKTAWĘ: Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym Najświętsza Maryja Dziewica wydała na świat Zbawiciela. W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO: Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym Twój Syn Jednorodzony, * równy Tobie w wiecznej chwale, * ukazał się nam jako prawdziwy człowiek. WK Pokornie błagamy Cię, Boże, * uświęć mocą Twojego Ducha te dary, * które przynieśliśmy Tobie, aby się stały Ciałem i Krwią * Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który nam nakazał spełniać to misterium. On bowiem tej nocy, której był wydany, wziął chleb i dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Podobnie po wieczerzy wziął kielich * i dzięki Tobie składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. GC AKLAMACJA: Uwielbiajmy tajemnicę wiary. Panie, Ty nas wybawiłeś * przez krzyż i zmartwychwstanie swoje, * Ty jesteś Zbawicielem świata. 181 módlmy się WK Wspominając, Boże, * zbawczą mękę Twojego Syna, * jak również cudowne Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie, * oraz czekając na powtórne Jego przyjście, * składamy Ci wśród dziękczynnych modłów * tę żywą i świętą Ofiarę. * Wejrzyj, prosimy, na dar Twojego Kościoła * i przyjmij Ofiarę, przez którą nas pojednałeś ze sobą. * Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna * i napełnieni Duchem Świętym, * stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie. 1K Niech On nas uczyni wiecznym darem dla Ciebie, * abyśmy otrzymali dziedzictwo z Twoimi wybranymi, * przede wszystkim z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * ze świętymi Apostołami i Męczennikami, * (ze świętym N.) i wszystkimi Świętymi, * którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie. 2K Prosimy Cię, Boże, * aby ta Ofiara naszego pojednania z Tobą * sprowadziła na cały świat pokój i zbawienie. * Utwierdź w wierze i miłości Twój Kościół * pielgrzymujący na ziemi; * a więc Twojego sługę, naszego papieża Franciszka, * naszego biskupa N., wszystkich biskupów świata, duchowieństwo * i cały lud odkupiony. Umocnij w wierności nowo ochrzczonych, * którzy dzisiaj zostali włączeni do Twojego ludu * przez odradzające obmycie (i dar Ducha Świętego). * Spraw, aby nieustannie rozwijało się w nich nowe życie. W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU: Wysłuchaj łaskawie modlitwy zgromadzonych tutaj wiernych, * którzy z Twojej łaski stoją przed Tobą. * W miłosierdziu swoim, o dobry Ojcze, * zjednocz ze sobą wszystkie swoje dzieci * rozproszone po całym świecie. 182 obrzędy Mszy świętej Przyjmij do swojego królestwa naszych zmarłych braci i siostry * oraz wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam wiecznie radować Twoją chwałą, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami. Pamiętaj o Twoim słudze N., * którego (Twojej służebnicy N., którą) (dzisiaj) z tego świata wezwałeś do siebie. * Spraw, aby ten, który (ta, która) przez chrzest * został(a) włączony(a) w śmierć Twojego Syna, * miał(a) również udział w Jego zmartwychwstaniu, * gdy wskrzesi ciała zmarłych z prochu ziemi * i upodobni nasze ciało, podległe zniszczeniu, * do swojego ciała uwielbionego. * Przyjmij również do swojego królestwa * naszych zmarłych braci i siostry * oraz wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam wiecznie radować Twoją chwałą, * gdy otrzesz z naszych oczu wszelką łzę, * bo widząc Ciebie, Boże, jaki jesteś, * przez wszystkie wieki będziemy do Ciebie podobni * i chwalić Cię będziemy bez końca przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami. W MSZACH OFIAROWANYCH ZA ZMARŁYCH: WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. CZWARTA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, * 183 oremus Ojcze święty, * albowiem Ty jeden jesteś Bogiem żywym i prawdziwym, * Ty jesteś przedwieczny i trwasz na wieki * mieszkając w niedostępnej światłości. * Tylko Ty, Boże, jesteś dobry * i jako jedyne źródło życia powołałeś wszystko do istnienia, * aby napełnić swoje stworzenia dobrami * i wiele z nich uszczęśliwić jasnością Twojej chwały. * Stoją więc przed Tobą niezliczone zastępy Aniołów, * którzy służą Tobie dniem i nocą, * a wpatrzeni w chwałę Twojego oblicza * nieustannie cześć Tobie oddają. * Łącząc się z nimi, * razem z całym stworzeniem, które jest pod niebem * i wielbi Cię przez nasze usta, * z radością wysławiamy Twoje imię, wołając: Święty... Wysławiamy Cię, Ojcze święty, bo jesteś wielki * i wszystkie stworzenia głoszą Twoją mądrość i miłość. * Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo * i powierzyłeś mu cały świat, * aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, * rządził wszelkim stworzeniem. * A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń, * nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci. * W miłosierdziu swoim pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, * aby Ciebie szukali i znaleźli. * Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi * i pouczałeś ich przez Proroków, * aby oczekiwali zbawienia. * Ojcze święty, tak umiłowałeś świat, * że gdy nadeszła pełnia czasów * zesłałeś nam swojego Jednorodzonego Syna, * aby nas zbawił. * On to za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, * narodził się z Maryi Dziewicy * i był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. * Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, * jeńcom wyzwolenie, a smutnym radość. * Aby wypełnić Twoje postanowienie, * wydał się na śmierć krzyżową, * a zmartwychwstając, zwyciężył śmierć i odnowił życie. * 184 obrzędy Mszy świętej Abyśmy żyli już nie dla siebie, * ale dla Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał, * zesłał On od Ciebie, Ojcze, * jako pierwszy dar dla wierzących, Ducha Świętego, * który dalej prowadzi Jego dzieło na świecie * i dopełnia wszelkiego uświęcenia. WK Prosimy Cię, Boże, * niech Duch Święty uświęci te dary, aby się stały Ciałem i Krwią * naszego Pana Jezusa Chrystusa, dla spełnienia tego wielkiego misterium, * które On nam zostawił * jako znak wiecznego przymierza. Kiedy nadeszła godzina, * aby Jezus został uwielbiony przez Ciebie, Ojcze święty, * umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, * do końca ich umiłował, * i gdy spożywali wieczerzę, wziął chleb, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Podobnie wziął kielich napełniony winem, * dzięki składał i podał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. GC AKLAMACJA: Tajemnica wiary. Chrystus umarł, * Chrystus zmartwychwstał, * Chrystus powróci. 185 módlmy się WK Boże Ojcze, sprawując teraz pamiątkę naszego odkupienia, * wspominamy śmierć Chrystusa * i Jego zstąpienie do otchłani, * wyznajemy Jego zmartwychwstanie * i wstąpienie do nieba, * a oczekując Jego przyjścia w chwale, * składamy Ci, Boże, Jego Ciało i Krew, * jako Ofiarę miłą Tobie i zbawienną dla całego świata. Wejrzyj, Boże, na Ofiarę, * którą sam dałeś swojemu Kościołowi, * i spraw, aby wszyscy, którzy będą spożywali ten sam Chleb * i pili z jednego Kielicha, * zostali przez Ducha Świętego złączeni w jedno ciało * i stali się w Chrystusie żywą ofiarą ku Twojej chwale. 1K Pamiętaj, Boże, o wszystkich, * za których składamy tę Ofiarę: * przede wszystkim o Twoim słudze, naszym papieżu Franciszku, * o naszym biskupie N., * o wszystkich biskupach i całym duchowieństwie, * o składających Ofiarę i tutaj zgromadzonych, W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU: o nowo ochrzczonych, * których dzisiaj odrodziłeś z wody i z Ducha Świętego, o całym Twoim ludzie * i o wszystkich, którzy szczerym sercem Ciebie szukają. 2K Pamiętaj także o tych, * którzy odeszli z tego świata w pokoju z Chrystusem, * oraz o wszystkich zmarłych, * których wiarę jedynie Ty znałeś. * O dobry Ojcze, daj nam, swoim dzieciom, * dziedzictwo życia wiecznego * z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * z Apostołami i wszystkimi Świętymi w Twoim Królestwie, * gdzie z całym stworzeniem wyzwolonym z grzechu i śmierci * będziemy Cię chwalić przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami. 186 obrzędy Mszy świętej WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. PIĄTA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA (A) Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie, * Ojcze święty, Stwórco świata i Źródło życia. * Ty nie zostawiasz nas samych na drodze życia, * ale pośród nas żyjesz i działasz. * Twoją potężną mocą prowadziłeś lud błądzący na pustyni, * a dziś przenikasz swój Kościół pielgrzymujący na świecie * światłem i mocą swojego Ducha. * Przez Chrystusa, Twojego Syna i naszego Pana, * prowadzisz nas na drogach czasu * ku doskonałej radości swojego królestwa. * Wdzięczni za te dary, * zjednoczeni z Aniołami i Świętymi * śpiewamy nieustannie hymn Twojej chwały: Święty... GC Wysławiamy Cię, Ojcze święty: * Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu, * a zwłaszcza w tej godzinie, * w której Jezus Chrystus, Twój Syn, gromadzi nas na świętej wieczerzy. * On, podobnie jak uczniom w Emaus, * wyjaśnia nam Pisma i łamie dla nas chleb. WK Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, * ześlij swego Ducha na ten chleb i wino, aby Twój Syn stał się obecny wśród nas * w swoim Ciele i w swojej Krwi. On to, w noc przed swoją męką, podczas wieczerzy, * wziął chleb i dzięki Tobie składając, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: 187 oremus BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Podobnie wziął kielich z winem, * dzięki składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. GC AKLAMACJA: Oto wielka tajemnica wiary. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. WK Obchodząc pamiątkę naszego pojednania, * głosimy, Ojcze, dzieło Twojej miłości. * Ty sprawiłeś, że Jezus Chrystus, Twój Syn, * przez mękę i krzyż wszedł do chwały zmartwychwstania. * Ty Go wezwałeś, aby zasiadł po Twojej prawicy * jako nieśmiertelny Król wieków i Pan całego wszechświata. * Wejrzyj, Ojcze święty, na tę Ofiarę: * jest nią Chrystus, * który w swoim Ciele i w swojej Krwi wydaje się za nas * i swoją Ofiarą otwiera nam drogę do Ciebie. * Boże, Ojcze miłosierdzia, daj nam Ducha Świętego, * Ducha miłości, * Ducha Twojego Syna. 1K Umacniaj w jedności wszystkich wezwanych do Twojego stołu: * a więc naszego papieża Franciszka, naszego biskupa N., * kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański. * Niech promieniują w świecie radością i ufnością, * niech postępują w wierze i w nadziei. 188 obrzędy Mszy świętej 2K Pamiętaj także o naszych braciach i siostrach, * którzy odeszli z tego świata w pokoju z Chrystusem, * i o wszystkich zmarłych, których wiarę jedynie Ty znałeś: * Dopuść ich do oglądania Twojej światłości * i pełni życia w zmartwychwstaniu. * Daj także nam, na końcu ziemskiego pielgrzymowania * dojść do wiecznego życia, * gdzie nas oczekujesz. * Zjednoczeni z Najświętszą Dziewicą Maryją, * z Apostołami i Męczennikami, * (ze świętym N.) i wszystkimi Świętymi, * wychwalamy Ciebie w Chrystusie, Twoim Synu i naszym Panu. WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. MODLITWA EUCHARYSTYCZNA O TAJEMNICY POJEDNANIA (2) Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie * i Ciebie wysławiali, Boże wszechmocny i wieczny, * za przedziwne dzieło odkupienia * w Chrystusie, naszym Zbawicielu. Poznajemy Twoją miłość ojcowską, * gdy kruszysz twarde ludzkie serca, * i w świecie rozdartym przez walki i niezgodę * czynisz człowieka gotowym do pojednania. * Ty mocą Ducha działasz w głębiach serca, * aby nieprzyjaciele szukali zgody, * przeciwnicy podali sobie rękę * i ludy doszły do jedności. * Twój dar, Ojcze, sprawia, * że szczere szukanie pokoju gasi spory, * miłość zwycięża nienawiść, * a pragnienie zemsty ustaje przez przebaczenie. * I my, zjed189 módlmy się noczeni z Aniołami śpiewającymi Twą chwałę, * zanosimy z radością hymn dziękczynienia i uwielbienia: Święty... GC Wysławiamy Cię, Boże wszechmogący, * Panie nieba i ziemi, * przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który przyszedł w Twoje imię. * W Nim wyciągasz rękę do grzeszników, * On jest Słowem, które nas zbawia, * i Drogą, która nas prowadzi do pokoju. * Wszyscy oddaliliśmy się od Ciebie, * ale Ty sam, Boże, nasz Ojcze, * stałeś się bliski dla każdego człowieka. * Przez ofiarę Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, wydanego za nas na śmierć, * doprowadzasz nas do Twojej miłości, * abyśmy także my dawali siebie braciom. WK Przez tę tajemnicę pojednania * prosimy, abyś uświęcił mocą Ducha Świętego * dary, które ofiaruje Ci Kościół * posłuszny poleceniu Twojego Syna. On to, gdy nadeszła godzina, * w której miał wydać samego siebie dla naszego zbawienia, podczas wieczerzy wziął chleb w swoje ręce, * dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i dawał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Podobnie, w ten ostatni wieczór, wziął kielich * i wychwalając Twoje miłosierdzie, * podał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. 190 obrzędy Mszy świętej GC AKLAMACJA: Oto wielka tajemnica wiary. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. WK Obchodząc pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Twojego Syna, * składamy Ci, Ojcze, Ofiarę pojednania, * którą On nam zostawił jako dowód swojej miłości * i którą Ty sam złożyłeś w nasze ręce. * Przyjmij także nas, Ojcze święty, razem z ofiarą Jezusa Chrystusa, * i przez udział w tej Uczcie eucharystycznej daj nam swego Ducha, * aby została usunięta wszelka przeszkoda na drodze do zgody, * i aby Kościół jaśniał pośród ludzi, * jako znak jedności i narzędzie pokoju. 1K Duch, który umacnia miłość, * niech nas zachowa w jedności z naszym papieżem Franciszkiem, naszym biskupem N., * z wszystkimi biskupami świata, * kapłanami, diakonami i całym ludem chrześcijańskim. * Przyjmij do swego królestwa naszych braci i siostry, * którzy zasnęli w Chrystusie, * i wszystkich zmarłych, których wiarę jedynie Ty znałeś. 2K Ty, który nas zebrałeś wokół swego stołu, * zgromadź w doskonałej jedności * ludzi z każdego plemienia i z każdego języka, * razem z Dziewicą Maryją, * z Apostołami i wszystkimi Świętymi * na uczcie w niebie, * gdzie będziemy się radować pełnią pokoju na wieki. WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. 191 oremus MODLITWA EUCHARYSTYCZNA W MSZY Z UDZIAŁEM DZIECI (3) Dziękujemy Tobie, Boże, nasz Ojcze, * bo Ty nas stworzyłeś, * abyśmy żyli dla Ciebie * i kochali się wzajemnie. * Dzięki Tobie możemy się spotykać i rozmawiać ze sobą, * dzielić się naszymi radościami i smutkami. Dziękujemy Tobie, Boże, nasz Ojcze, * bo Ty zesłałeś nam swojego Syna, * który nam przypomniał, że jesteśmy Twoimi dziećmi, * i nauczył nas kochać wszystkich ludzi. W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: Ojcze, cieszymy się z Twoich darów * i składamy Ci dziękczynienie. * Razem ze wszystkimi, którzy w Ciebie wierzą, * z Aniołami i Świętymi wychwalamy Ciebie wołając: Święty... Prawdziwie, święty jesteś, Boże, * i dobry dla wszystkich ludzi. * Dzięki Ci składamy za Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. On przyszedł na świat, * gdy ludzie odwrócili się od Ciebie * i nie żyli w zgodzie. * On nas obdarzył światłem Ducha Świętego, * abyśmy zrozumieli, że Ty jesteś naszym Ojcem, * a my wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami. W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: On wezwał do siebie pasterzy i Mędrców ze Wschodu * i obdarzył ich radością. * Teraz wzywa do siebie nas, * abyśmy razem z Nim ofiarowali się Tobie. Teraz Jezus gromadzi nas przy jednym stole, * bo chce, abyśmy czynili to, co On uczynił. 192 obrzędy Mszy świętej Najlepszy Ojcze, * uświęć mocą Ducha Świętego * te dary chleba i wina, aby się stały dla nas Ciałem i Krwią * Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. W czasie ostatniej wieczerzy, * którą Pan Jezus spożywał ze swoimi uczniami, * zanim ofiarował się za nas na śmierć, wziął chleb, dzięki Tobie składając, łamał * i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Podobnie wziął kielich napełniony winem, * odmówił modlitwę dziękczynną * i podał kielich swoim uczniom, mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. Oto wielka tajemnica wiary. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. Boże, Ojcze święty, * stoimy przed Tobą * i z radością wspominamy to wszystko, * co Jezus Chrystus uczynił dla naszego zbawienia. * W tej Najświętszej Ofierze, * którą Jezus powierzył swojemu Kościołowi, * przeżywamy na nowo Jego śmierć i zmartwychwstanie. * Najlepszy Ojcze, który jesteś w niebie, * przyjmij nas razem z Twoim umiłowanym Synem. * On dobrowolnie ofiarował się za nas 193 módlmy się na śmierć, * ale Ty Go wskrzesiłeś, * dlatego wołamy do Ciebie, Boże: Tobie chwała na wieki. Teraz Jezus żyje u Ciebie, ale zawsze jest z nami. Tobie chwała na wieki. Boże, kiedyś Chrystus przyjdzie w chwale, * w Jego królestwie nie będzie już cierpiących, płaczących i smutnych. Tobie chwała na wieki. Boże Ojcze, Ty nas wezwałeś, * abyśmy w radości Ducha Świętego * przyjmowali z tego ołtarza Ciało i Krew Chrystusa. * Spraw, abyśmy umocnieni tym Pokarmem * coraz bardziej podobali się Tobie. * Pamiętaj, Boże, o naszym papieżu Franciszku, o naszym biskupie N., o wszystkich biskupach i kapłanach. Wspomagaj wszystkich chrześcijan, aby wprowadzali pokój i nieśli innym radość. Napełnij serca wiernych radością z narodzenia Twojego Syna * i spraw, aby zanieśli tę radość ludziom dobrej woli. W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: Spraw, abyśmy wszyscy z Chrystusem, * z Najświętszą Maryją Panną, Matką Bożą, * i z wszystkimi Świętymi * przebywali u Ciebie na wieki. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. Amen. 194 obrzędy Mszy świętej OBRZĘDY KOMUNII Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić: W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: Syn Boży stał się człowiekiem, abyśmy mogli stać się dziećmi Bożymi, dlatego pełni wdzięczności ośmielamy się mówić: Módlmy się do Ojca niebieskiego, jak nas nauczył Jezus Chrystus: W OKRESIE ZWYKŁYM: Albo: Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który nas uczynił dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić: PRZY CHRZCIE DZIECI: Nowo ochrzczone dzieci będą Pana Boga nazywać Ojcem. W ich imieniu módlmy się tak, jak nas nauczył Pan Jezus: któryś jest w niebie, * święć się imię Twoje, * przyjdź królestwo Twoje, * bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na pokuszenie, * ale nas zbaw ode złego. OJCZE NASZ, Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego * i obdarz nasze czasy pokojem. * Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, * abyśmy zawsze wolni od grzechu * i bezpieczni od wszelkiego zamętu, * pełni nadziei oczekiwali * przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki. Panie Jezu Chryste, * Ty powiedziałeś swoim Apostołom: * Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję. 195 oremus Panie Jezu Chryste, * przy Twoim narodzeniu * Aniołowie zwiastowali ziemi pokój. W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, * lecz na wiarę swojego Kościoła * i zgodnie z Twoją wolą * napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. Pokój Pański niech zawsze będzie z wami. I z duchem twoim. Przekażcie sobie znak pokoju. Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, * które łączymy i będziemy przyjmować, * niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, * Ty z woli Ojca, * za współdziałaniem Ducha Świętego, * przez swoją śmierć dałeś życie światu, * wybaw mnie przez najświętsze Ciało i Krew Twoją * od wszelkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; * spraw także, * abym zawsze zachowywał Twoje przykazania, * i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie. Albo: 196 obrzędy Mszy świętej Panie Jezu Chryste, * niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej * nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, * lecz dzięki Twemu miłosierdziu niech mnie chroni * oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało. Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. * Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja. Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne. Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne. Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, * co spożyliśmy ustami, * i dar otrzymany w doczesności * niech się stanie dla nas * lekarstwem na życie wieczne. MODLITWA PO KOMUNII OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA Pan z wami. I z duchem twoim. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, i Duch Święty. Amen. Idźcie w pokoju Chrystusa. Bogu niech będą dzięki. 197 módlmy się BŁOGOSŁAWIEŃSTWO PONTYFIKALNE: Niech imię Pańskie będzie błogosławione. Teraz i na wieki. Wspomożenie nasze w imieniu Pana. Który stworzył niebo i ziemię. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, i Duch Święty. Amen. 198 Msza o jedność chrześcijan Jedno jest Ciało i jeden Duch, * bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. * Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. * Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, * który jest i działa ponad wszystkimi, * przez wszystkich i we wszystkich. ANTYFONA: MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, wejrzyj łaskawie na lud swój i ześlij mu dary Twojego Ducha, † aby stale wzrastał w umiłowaniu prawdy * i wspólnym wysiłkiem dążył do doskonałej jedności chrześcijan. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Panie, nasz Boże, niech Ofiara, którą Ci składamy, oczyści nas z grzechów * i sprawi, aby wszyscy złączeni przez jeden chrzest, zgromadzili się przy wspólnym stole euchar ystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. MODLITWA NAD DARAMI: PREFACJA O JEDNOŚCI KOŚCIOŁA 85 ANTYFONA: Aby wszyscy stanowili jedno, * jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie; * aby i oni stanowili w Nas jedno. * Ja w nich, a Ty we Mnie, * oby się tak zespolili w jedno. MÓDLMY SIĘ: Przyjmując sakrament Ciała i Krwi Chrystusa, prosimy Cię, Boże, † uświęć i odnów swój Kościół, * aby wszyscy, którzy się chlubią imieniem chrześcijan, mogli Ci służyć w jednej wierze. Przez Chrystusa, Pana naszego. 199 Liturgiczne ABC WAŻNE POSTACIE W HISTORII LITURGII: BŁ. PAWEŁ VI Giovanni Battista Montini urodził się w 1897 roku w Concesio pod Brescią (Lombardia). W 1920 roku przyjął święcenia prezbiteratu. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Gregoriańskim i filozoficzne na państwowym uniwersytecie La Sapienza. Od 1922 roku pracował na różnych stanowiskach w Kurii Rzymskiej oraz w dyplomacji watykańskiej (przez kilka miesięcy w nuncjaturze apostolskiej w Warszawie). Był bardzo bliskim współpracownikiem papieża Piusa XII, który z kolei w dowód zaufania powierzył mu w 1954 roku arcybiskupstwo w Mediolanie. Jako pasterz diecezji szukał nowych dróg pracy duszpasterskiej. Na początku pontyfikatu Jana XXIII został kardynałem, a po zapowiedzi zwołania Soboru mianowano go członkiem Centralnej Komisji Przygotowawczej. Po śmierci Jana XXIII w czerwcu 1963 roku został wybrany papieżem i przyjął imię Pawła VI. Dokończył zainicjowany przez poprzednika II Sobór Watykański i wprowadzał w życie jego reformy. Do jego priorytetów należały: reforma Kościoła, odnowienie zapału misyjnego, promocja działań na rzecz jedności chrześcijan i dialog ze światem. Odbył 10 podróży zagranicznych, w tym najgłośniejszą do Ziemi Świętej (1964), kiedy to spotkał się z patriarchą Konstantynopola Atenagorasem. Spośród wydanych przez niego dokumentów najdonioślejsze były: encyklika Humanae vitae o małżeństwie i kwestii regulacji poczęć (1968) oraz adhortacja Evangelii nuntiandi o ewangelizacji w świecie współczesnym (1975). Zmarł w 1978 roku w święto Przemienienia Pańskiego. Beatyfikował go w 2014 roku papież Franciszek, ustanawiając jego liturgiczne wspomnienie na 26 września. 200 liturgiczne ABC Wpływ Pawła VI na liturgię polegał przede wszystkim na wprowadzeniu w życie zaleconej przez Sobór generalnej jej rewizji, która przybrała charakter dość gruntownej reformy. W 1964 roku papież powołał specjalną Radę ds. wprowadzenia w życie Konstytucji liturgicznej (Consilium), a następnie wnikliwie czytał przygotowywane przez Consilium projekty zreformowanych obrzędów. Zreformowany Mszał rzymski, którego pierwsza edycja typiczna ukazała się w 1970 roku, zwyczajowo jest nazywany „Mszałem Pawła VI”. Część krytyków reformy uważa, że papież był jedynie biernym wykonawcą życzeń wpływowego i energicznego sekretarza Consilium, o. Annibale Bugniniego CM, nie odpowiada to jednak rzeczywistości. Silna pozycja Bugniniego wynikała z zaufania, jakim do czasu darzył go papież, a sam Paweł VI był przekonany o potrzebie dość daleko idących reform liturgicznych, chociaż niektóre rozwiązania akceptował z osobistym żalem (np. zgoda na sprawowanie liturgii w całości w językach narodowych czy rezygnacja z oktawy Zesłania Ducha Świętego). Można wskazać na kilka ingerencji Pawła VI w proces ukształtowania zreformowanych obrzędów Mszy świętej: sugestia, aby Msza rozpoczynała się od wspólnie wykonanego znaku krzyża; włączenie wzmianki o „pracy rąk ludzkich” do nowych modlitw nad darami; zachowanie dialogu „Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę. Niech Pan przyjmie Ofiarę”, który Consilium chciało usunąć; decyzja o ułożeniu nowych Modlitw eucharystycznych obok Kanonu rzymskiego; sugestia, aby słowa Mysterium fidei stały się aklamacją po Przeistoczeniu, z odpowiedzią ludu. Maciej Zachara MIC 201 Pokochać Psalmy JAK NIE MODLIĆ SIĘ PSALMAMI, CZYLI O ZŁYM UŻYWANIU PSAŁTERZA Psalmy od wieków oblekają w słowa i uczucia ludzkie wołanie do Boga. Można jednak modlić się nimi płytko i powierzchownie, można korzystać z nich źle, a nawet niegodziwie. Skrajnym tego przykładem jest traktowanie poszczególnych psalmów niemal jak formuł magicznych, których wypowiadanie zapewnia upragniony skutek. Takie praktyki sięgają korzeniami żydowskiej kabały. Średniowieczny traktat Szimusz Techilim (Posługiwanie się Psalmami) przypisuje każdemu z psalmów konkretne działanie. Psałterz w tej wizji jest jakby remedium na fizyczne i duchowe bolączki średniowiecznego żyda, od gorączki aż po przymusowy chrzest. Przeświadczenie o niezwykłej skuteczności odmawiania psalmów wypływało z przekonania, że w każdym z nich zawarte jest imię Boga, które daje im tę moc. Podobne zestawienia psalmów z rzekomymi skutkami ich działania figurują choćby na jednej z francuskich stron internetowych przyznających się do chrześcijaństwa. Niestety, wśród 150 zastosowań psalmów można znaleźć także takie, jak: obrona przed czarami, pomoc w wygrywaniu gier liczbowych, w zdobywaniu przyjaciół, w odniesieniu sukcesów finansowych i sercowych czy w osiągnięciu statusu celebryty. Co gorsza, z odmawianiem psalmów łączone są ryty mające znamiona magii. Nawet jeśli naszej modlitwie nie grozi osunięcie się w psalmowe „czary-mary”, to musimy wystrzegać się skrajnie użytkowego podejścia do Psałterza. Jeśli szukamy w nim głównie poetyckich formuł modlitewnych, oryginalnych cytatów na kartkę z życzeniami, jeśli wybieramy wy202 pokochać Psalmy łącznie te psalmy, które mają nam poprawić kiepski nastrój, to jesteśmy jak dzieci, co taplają się przy brzegu morza, wygrzebując muszelki – nie ma mowy o pływaniu, wietrze w żaglach i nieznanych krainach za horyzontem. Taką lekturę Psałterza ciężko nawet nazwać modlitwą. Jest to raczej religijna konsumpcja świętego tekstu ukierunkowana na osobisty profit. Nie bez przyczyny w liturgicznej recytacji psalmów każdy z nich kończymy doksologią „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu...”, a nie wezwaniem typu: „Niech moc będzie z nami”. „Aby modlitwa była prawdziwa – mówił brat Roger z Taizé – trzeba, aby ten, co się modli, zmagał się z trudem, z troską o chleb powszedni, ażeby walczył z szatanem i znał nędze i utrapienie swego bliźniego”. Te słowa dotyczą także modlitwy psalmami. Dopóki żyjesz w sytości i bezpieczeństwie i donikąd w swym życiu nie wędrujesz, nie otworzysz Psałterza. Najpierw wyrusz w drogę, stań tam, gdzie twoja bieda, podejmij walkę, otwórz oczy na tego, kto zmaga się obok ciebie, wtedy zobaczysz, że jesteś częścią tego ludu, który od wieków pielgrzymuje w wierze ku Bogu, a psalmy mieszkają w Twoim sercu. Na koniec jeszcze dwie uwagi. Po pierwsze, przyjmuj psalmy w „pełnym pakiecie”, czyli w modlitwie liturgicznej (brewiarz i liturgia słowa we Mszy świętej) i indywidualnej (modlitewne odmawianie psalmów, medytacja, lectio divina itp.). Po drugie, zawsze czytaj psalm uważnie, bez pośpiechu. To znamienne, że w tekstach z kręgów monastycznych, w których śpiewanie psalmodii jest filarem duchowości, częściej spotkamy proste wezwania do czytania i odmawiania psalmów w skupieniu i z uwagą niż zachęty do mistycznych uniesień. Michał Kozak MIC 203 Nasza okładka CHRZEST PAŃSKI Ikona współczesna, wyk. Wiktor Downar i Aleksiej Downar – Pracownia IKONIQUE Ikona Chrztu Pańskiego, chociaż przedstawia konkretne wydarzenie, zapisane w Ewangelii, to jednak w pierwszym rzędzie, podobnie jak wszystkie ikony, mówi o tajemnicy Wcielenia, a jej odczytanie możliwe jest jedynie w perspektywie Zmartwychwstania. Ikona pojawiła się w Kościele niepodzielonym, na jej temat wypowiedział się II Sobór Nicejski (787 r.), dlatego też stanowi ona dziedzictwo i własność wszystkich chrześcijan. Jednakże w ciągu kolejnych wieków po schizmie (1054 r.) żywa tradycja ikony zachowała się tylko w Kościołach Wschodnich, choć i tam uległa ona zniekształceniu. U schyłku XIX wieku rozpoczął się powrót do ikony kanonicznej, a wiek XX przyniósł zainteresowanie ikoną na Zachodzie. Ikona jako świadectwo Wcielenia – tego, że Bóg stał się człowiekiem – a także jako wyraz dogmatycznego nauczania Kościoła stanowi integralną część chrześcijańskiego dziedzictwa. Jak stwierdzili ojcowie II Soboru Nicejskiego, tekst Ewangelii i ikona „różnią się wzajemnie jedno od drugiego, ale bez żadnej wątpliwości tłumaczą się jedno przez drugie”. Ikona posługuje się wypracowanym przez wieki językiem kolorów i znaków, który służy przekazaniu nauki Kościoła. Chrzest Jezusa w Jordanie w tradycji wschodniej nosi nazwę Teofanii – Objawienia Boga. Pierwsze przedstawienia Chrztu Pańskiego powstały około III wieku, natomiast schemat ikonograficzny ukształtował się w IX wieku. Prezentowana ikona została wykonana współcześnie według kanonicznych wzorców bizantyńskich. 204 nasza okładka Ikona ta nie koncentruje się na historycznych realiach sceny chrztu Jezusa, ale ukazuje jej wymiar duchowy. W centrum symetrycznej kompozycji, na osi wyznaczonej przez promień wychodzący ze sfery niebios, znajduje się Chrystus, któremu wszystko inne jest podporządkowane. Jezus zanurzony jest w wody Jordanu, które otaczają całą Jego postać, a swoim kształtem przypominają grotę grobową na ikonach wskrzeszenia Łazarza. Ikona podkreśla, że chrzest Jezusa jest zapowiedzią Jego śmierci i zmartwychwstania. Zbawiciel prawą dłonią błogosławi wodę, co przypomina, że przez swoje zanurzenie uświęcił On wody całego świata: woda przestała być obrazem śmierci (jak to jest w potopie), a stała się symbolem oczyszczenia i nowego życia. Jasny krzyż na kolumnie, wyłaniający się z wody, to symbol tej konsekracji. Ponad Synem Bożym, z półokręgu symbolizującego niebiosa i obecność Boga w Trójcy, na co wskazują trzy gwiazdy, wyłania się promień z gołębicą Ducha Świętego w małym kręgu. W ten sposób ikona ukazuje, że podczas chrztu w Jordanie nastąpiło pierwsze publiczne objawienie się Jezusa jako Syna Bożego, a jednocześnie – objawienie wszystkich Osób Trójcy Świętej: dał się słyszeć głos Ojca, a Duch Święty ukazał się w postaci gołębicy. Na skalistych brzegach rzeki z jednej strony stoi Jan Chrzciciel z ręką wyciągniętą w geście udzielania chrztu, a z drugiej – aniołowie z dłońmi zakrytymi na znak szacunku. Niepozorne drzewko z porzuconą siekierą przypomina Janowe wezwanie do nawrócenia: „Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew” (Mt 3,10). Kolorystyka ikony – błękit wody, złoto nieba, symbolizujące nieprzenikniony blask Boga, barwne szaty – potęguje wrażenie radości i święta. 205 ZGROMADZENIE KSIĘŻY MARIANÓW powstało przed ponad trzema wiekami i jest pierwszą polską wspólnotą zakonną księży i braci. Założycielem Zgromadzenia jest bł. Stanisław Papczyński, a jego odnowicielem bł. abp Jerzy Matulewicz. Hasłem Zgromadzenia są słowa: Dla Chrystusa i Kościoła Charyzmatem Zgromadzenia jest: ▌ szerzenie kultu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny ▌ pomoc zmarłym w czyśćcu cierpiącym ▌ działalność apostolska: prowadzenie pa- rafii ♦ sanktuariów maryjnych ♦ domów rekolekcyjnych ♦ hospicjów ♦ działalność wydawnicza ♦ misyjna ♦ edukacyjna Jeśli chcesz – dla siebie lub dla innych – uzyskać informacje o historii, duchowości i aktualnej działalności Zgromadzenia Księży Marianów lub poznać warunki przyjmowania kandydatów na księży i braci, napisz: PROWINCJALNY DUSZPASTERZ POWOŁAŃ ul. Klasztorna 4 62-563 Licheń Stary tel. kom. 501 650 750 w w w. m a r i a n i e . p l 206 208 ZASADY PRENUMERATY Miesięcznik „Oremus” ukazuje się dwanaście razy w roku. Cena 1 egz. 6,40 zł. Zamawiając powyżej 9 egz. każdego numeru, można otrzymać 10% zniżki. Opłacając prenumeratę krajową na cały rok, otrzymuje się 1 egz. w roku za darmo. PRENUMERATA KRAJOWA Prenumerata na okres od 1 do 9 egz. każdego numeru powyżej 9 egz. każdego numeru 3 miesięcy 6 miesięcy 1 roku 19,20 zł x liczba egz. 38,40 zł x liczba egz. 70,40 zł x liczba egz. 17,28 zł x liczba egz. 34,56 zł x liczba egz. 63,36 zł x liczba egz. Płatność przelewem (lub przekazem bankowym) na: PROMIC Sp. z o.o. O./Warszawa Wydawnictwo Księży Marianów ul. Św. Bonifacego 9/1, 02-914 Warszawa konto nr 91-1240-6218-1111-0000-4611-3081 z dopiskiem: prenumerata „Oremus”, liczba egz. ..., na okres ... Przy przedłużaniu prenumeraty prosimy o podanie kodu klienta. PRENUMER ATA ZAGR ANICZNA wszystkie kraje świata 1 egz. w PLN Prenumerata na rok w PLN Prenumerata na rok w EUR Prenumerata na rok w USD 18,50 222,00 56,00 75,00 Płatność przelewem na PROMIC Sp. z o.o. O./Warszawa Wydawnictwo Księży Marianów, konto: 79-1600-1462-1846-0704-9000-0001 Można opłacać prenumeratę drogą elektroniczną przez stronę internetową: www.wydawnictwo.pl Wysyłka pierwszego zamówionego numeru – 2-4 tygodnie po otrzymaniu wpłaty. Dla księgarń istnieje możliwość zamówienia stałego abonamentu na dowolną liczbę egzemplarzy z 20% zniżką. W przypadku zmiany adresu prosimy o przysłanie z wyprzedzeniem informacji zawierającej: 1) adres dotychczasowy, 2) adres nowy, 3) datę, od której nowy adres będzie aktualny, 4) kod klienta. 207 NOTATKI 208 „Miesięcznik Egzorcysta” jest jedynym w swoim rodzaju czasopismem, które podejmuje temat zagrożeń duchowych we współczesnym świecie. Magazyn wyróżnia się nowoczesną szatą graficzną oraz oryginalnym doborem treści. Wśród autorów znajdują się kapłani, naukowcy, eksperci i egzorcyści, a także ludzie doświadczeni przez zło. Dostępny także w wersji cyfrowej PISMO LUDZI WOLNYCH LUDZI WOLNYCH Zamówienia 48 22 266 80 20 [email protected] www.monumen.pl czytania biblijne komentarze modlitwy wiernych rozważania obrzędy Mszy świętej liturgiczne ABC propozycje śpiewów pokochać Psalmy ISSN 1234-1762