wyrok uzasadnienie - Sąd Okręgowy w Siedlcach

Sygn. akt IV U 192/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 września 2016r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący
SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant
st. sekr. sądowy Dorota Malewicka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2016r. w S.
odwołania L. R.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 21 stycznia 2016 r. Nr (...)
w sprawie L. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
oddala odwołanie.
Sygn. akt IV U 192/16
UZASADNIENIE
Decyzją z 21 stycznia 2016r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57
ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił L. R. prawa do
renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż nie został uznany przez Komisję Lekarską ZUS za osobę niezdolną
do pracy.
Odwołanie od w/w decyzji złożył L. R. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Wskazał, że nie może podjąć żadnej pracy zarobkowej w związku z urazami jakich doznał w całym życiu (odwołanie
k.1).
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została
na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 14.01.2016 r., która nie stwierdziła
u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub
prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).
Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:
Wnioskodawca L. R. dnia 20 listopada 2015 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem
o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-4 akt organu rentowego).
Rozpoznając wniosek ubezpieczonego organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika
ZUS, który w orzeczeniu z 11 grudnia 2015r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k.42 akt organu
rentowego).
Dnia 14 grudnia 2015r. ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k.6 akt lekarskich
organu rentowego) i na skutek wniesienia powyższego sprzeciwu wnioskodawca skierowany został na badanie przez
Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 14 stycznia 2016r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy
(k.44 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 21 stycznia 2016r. Zakład
Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy L. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy
(k.89 akt organu rentowego).
Zespół biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, kardiologa w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u L. R.
stan po złamaniu wyrostka łokciowego lewego po leczeniu operacyjnym z ograniczeniem zakresów ruchomości i
dolegliwościami bólowymi wysiłkowymi lewego stawu łokciowego, zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu barkowo –
obojczykowego, objawy chondropatii stawów kolanowych bez ograniczenia ruchomości, bez wysięku, bez zaburzeń
wydolności chodu, okresowe dolegliwości bólowe odcinków szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa bez objawów
rozciągowych i niedowładów, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemię. W badaniu klinicznym stwierdzono: chód
sprawny i wydolny, prawidłowe zakresy ruchomości stawów kolanowych i biodrowych, w obrębie stawów kolanowych
objawy chondropatii przedziałów przyśrodkowych, niewielkie ograniczenie wyprostu lewego stawu łokciowego o 200,
ograniczenie supinacji lewego przedramienia do 200, ograniczenie pronacji do 600 (norma supinacji i pronacji to
850), niewielkie ograniczenie odwodzenia i zgięcia lewego stawu barkowego do 1400 (norma 1600), prawidłowe
zakresy ruchomości pozostałych stawów kończyn dolnych i górnych, prawidłowe zakres ruchomości odcinka szyjnego
kręgosłupa, prawidłowe zakresy ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, odległość palce-podłoga 10 cm,
objawy rozciągowe L.,a, H., B. obustronnie ujemne, brak objawów ogniskowych, oponowych i piramidowych,
próba R. ujemna, kontakt słowny prawidłowy. Wskazane schorzenia układu ruchu wymagają okresowego leczenia
farmakologicznego i rehabilitacyjnego w ramach krótkotrwałych zasiłków chorobowych, nie powodują natomiast
niezdolności do pracy. Zmiany chorobowe uwidocznione w badaniach RTG stawów kolanowych, lewego stawu
barkowego, lewego stawu łokciowego, z 18.03.2016 r., i w badaniu USG lewego stawu barkowego z dnia 7 kwietnia
2016 r. nie powodują niezdolności do pracy. Podsumowując biegli wskazali, że rozpoznane u ubezpieczonego
schorzenia nie powodują jego niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami (opinia k. 10
i 26).
Ubezpieczony L. R. skończył 57 lat, z zawodu jest tokarzem, a pracował jako pracownik fizyczny na różnych
stanowiskach tj. pomocnik maszynisty, kierowca, robotnik budowalny, betoniarz-zbrojarz, spawacz, blacharz napraw
pojazdów samochodowych, murarz, mechanik maszyn i urządzeń, a ostatnio jako montażysta mebli (okoliczności
niesporne, świadectwa pracy k. 14-36 akt rentowych).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Odwołanie wnioskodawcy L. R. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.
Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który
spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a
niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt
1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później
niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który
udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz
jest całkowicie niezdolny do pracy.
W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność
do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po
przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania
jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy
zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu
prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita
niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy i kardiologa i
opinia uzupełniająca ortopedy i neurologa (k. 10 i 26) jednoznacznie wskazują na to, że rozpoznane u ubezpieczonego
schorzenia nie dają podstaw do uznania go za niezdolnego do pracy. Biegli lekarze po zapoznaniu się z dokumentacją
medyczną zgromadzoną w sprawie, zbadaniu wnioskodawcy jak również zapoznaniu się z najnowszymi wynikami
badań złożonymi przez ubezpieczonego na rozprawie dnia 18.07.2016 r. rozpoznali schorzenia opisane w stanie
faktycznym i uznali ubezpieczonego za zdolnego do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami.
Analizując przedmiotowe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny
dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzone zostały analizą
dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinie są spójne i logiczne oraz należycie uzasadnione.
Biegli wydając opinię mieli na uwadze wiek ubezpieczonego, jego kwalifikacje zawodowe (wykształcenie zasadnicze
zawodowe – tokarz, i dotychczas wykonywaną przez ubezpieczonego pracę) i zdolności psychofizyczne. Sąd obdarzył
wiarygodnością dowód z opinii biegłych lekarzy w całości zarówno główną jaki i uzupełniającą.
W związku z brakiem przesłanki niezdolności do pracy brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania ubezpieczonego.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.47714 §1 kpc oddalił odwołanie.