D - Sąd Rejonowy w Grudziądzu

Sygn. akt II K 101/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 września 2016 roku
Sąd Rejonowy w Grudziądzu II Wydział Karny w składzie
Przewodniczący: SSR Piotr Gensikowski
Protokolant: Wioletta Fabińska
w obecności przedstawiciela Urzędu Skarbowego w G. J. P.
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 25.07.2016 r. oraz 13.9.2016 r.
sprawy karnej
Ł. H.,
urodz. (...) w S., syna C. i R. z d. Z., PESEL (...), karanego
oskarżonego o to, że:
1. prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w G. i będąc podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych
od wynagrodzeń pracowników, wbrew przepisom ustawy art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku
dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku, poz. 361 ze zm.) w okresie od 20.02.2014 roku
do 20.12.2014 roku nie wpłaca w ustawowym terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w G. wyżej wymienionego
pobranego podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników za miesiące od stycznia do listopada 2014 roku, w
łącznej kwocie(...)zł, przy czym kwota uszczuplenia należności podatkowej jest małej wartości, z tym ustaleniem, że
do dnia wszczęcia dochodzenia wpłacono (...)zł, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 77 § 2 k.k.s.
w zw. z art. 77 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.
oraz o to, że:
2. prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w G. i będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, wbrew
przepisom art. 103 ustawy z dnia 11.03.2014 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054
ze zm) w okresie od 25.04.2014 roku do 25.01.2015 r., w sposób uporczywy nie wpłaca w ustawowych terminach na
rachunek Urzędu Skarbowego w G. podatku od towarów i usług wynikającego z deklaracji VAT-7K za I-IV kwartał
2014 roku, w łącznej kwocie (...)zł, z tym ustaleniem, że na dzień wszczęcia dochodzenia wpłacono 0,00 zł, tj. o
wykroczenie skarbowe określone w art. 57 § 1 k.k.s.
orzeka:
1. oskarżonego Ł. H. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1 akcie oskarżenia, z
tym ustaleniem, iż działał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności, tj. przestępstwa
skarbowego z art. 77 § 2 kks w zw. z art. 77 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i za to na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z
art. 23 § 1 i 3 kks wymierza mu karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, przyjmując iż 1 (jedna) stawka jest
równoważna kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych,
2. oskarżonego Ł. H. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, z tym
ustaleniem, iż działał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności oraz z tą zmianą, iż czyn
ten stanowi wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i za to na podstawie art. 57 § 1 kks w zw. z
art. 48 § 1 kks wymierza mu karę 500 (pięćset) złotych grzywny;
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. F. K. kwotę 504 zł (pięćset cztery złote) + 23% podatku VAT tytułem
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,
4. zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków
postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Ł. H. prowadził działalność gospodarczą w G.. W związku z prowadzeniem tej działalności nie udzielił pełnomocnictwa
innej osoby w zakresie kontaktów z Urzędem Skarbowym.
dowód: pismo US (k. 61)
W okresie od 20.02.2014 roku do 20.12.2014 roku Ł. H. nie wpłacił w ustawowym terminie na rachunek Urzędu
Skarbowego w G. pobranego podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników za miesiące od stycznia do
listopada 2014 roku, w łącznej kwocie (...)zł, przy czym kwota uszczuplenia należności podatkowej jest małej wartości,
przy czym do dnia wszczęcia dochodzenia wpłacono (...)zł. Deklarację pierwotną w sprawie tego podatku Ł. H. wysłał
drogą elektroniczną, natomiast korektę deklaracji złożył i podpisał osobiście.
dowód: kopia deklaracji (k. 62-68), pisma US (k. 1-2)
W okresie od 25.04.2014 roku do 25.01.2015 r. Ł. H. nie wpłacił w ustawowych terminach na rachunek Urzędu
Skarbowego w G. podatku od towarów i usług wynikającego z deklaracji VAT-7K za I-IV kwartał 2014 roku, w łącznej
kwocie (...)zł.
dowód: kopia deklaracji (k. 69-76), pisma US (k. 5-6)
Ł. H. był jednokrotnie karany za przestępstwo oraz jednokrotnie karany za przestępstwo skarbowe.
dowód: karta karna (k. 15)
Ł. H. został oskarżony o to, że:
3. prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w G. i będąc podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych
od wynagrodzeń pracowników, wbrew przepisom ustawy art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku
dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku, poz. 361 ze zm.) w okresie od 20.02.2014 roku
do 20.12.2014 roku nie wpłaca w ustawowym terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w G. wyżej wymienionego
pobranego podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników za miesiące od stycznia do listopada 2014 roku, w
łącznej kwocie (...)zł, przy czym kwota uszczuplenia należności podatkowej jest małej wartości, z tym ustaleniem, że
do dnia wszczęcia dochodzenia wpłacono (...)zł, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 77 § 2 k.k.s.
w zw. z art. 77 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.
4. prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w G. i będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, wbrew
przepisom art. 103 ustawy z dnia 11.03.2014 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054
ze zm) w okresie od 25.04.2014 roku do 25.01.2015 r., w sposób uporczywy nie wpłaca w ustawowych terminach na
rachunek Urzędu Skarbowego w G. podatku od towarów i usług wynikającego z deklaracji VAT-7K za I-IV kwartał
2014 roku, w łącznej kwocie (...)zł, z tym ustaleniem, że na dzień wszczęcia dochodzenia wpłacono 0,00 zł, tj. o
wykroczenie skarbowe określone w art. 57 § 1 k.k.s.
W świetle dyspozycji art. 38 ust. 1 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2012
r. Dz. U. poz. 361 ze zm.) płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i
2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy
według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby
bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Konfrontując przytoczoną dyspozycję z
materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie należy przyjąć, że oskarżony Ł. H. w okresie od
20.02.2014 roku do 20.12.2014 roku nie wpłacił w ustawowym terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w G.
pobranego podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników za miesiące od stycznia do listopada 2014 roku,
w łącznej kwocie (...)zł. Wniosek ten wynika z kopii deklaracji złożonych osobiście przez oskarżonego (k. 62-68), a
także dokumentów źródłowych przedłożonych przez pracowników Urzędu Skarbowego (k. 1-2). Kwota uszczuplenia
należności podatkowej w tym zakresie jest małej wartości, gdyż nie przekraczała wartości określonej w art. 53 § 14
k.k.s., a przekraczała ustawowy próg określony w art. 53 § 6 k.k.s. w zw. z art. 53 § 3 zd. 1 k.k.s. Biorąc pod uwagę okres
od stycznia do grudnia 2014 r. należało przyjąć, że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem
tej samej sposobności. Dlatego też należało uznać go za winnego popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 77 § 2
kks w zw. z art. 77 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.
Przestępstwo skarbowe określone w art. 77 § 2 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny od 10 do 720 stawek dziennych.
Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego Ł. H. w tych granicach Sąd miał na względzie następujące okoliczności.
W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd miał na uwadze wartość należności
publicznoprawnej narażonej na uszczuplenie, która stanowiła małą wartość w rozumieniu art. 53 § 14 k.k.s.
Niemniej jednak należy zauważyć, że okoliczność ta stanowi ustawowe znamię przestępstwa skarbowego określonego
w art. 77 § 2 k.k.s. W niniejszej sprawie wysokość tej należności była bliska dolnej granicy małej wartości, w
związku z czym sąd potraktował tę okoliczność na korzyść oskarżonego. Z kolei z punktu widzenia dyrektywy
prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego bez wątpienia przemawiała jego uprzednia karalność, w tym
za przestępstwo skarbowe podobne (k. 15). Uwzględnienie wszystkich przytoczonych okoliczności przemawiało –
zdaniem Sądu - za wymierzeniem oskarżonemu kary 30 stawek dziennych grzywny. Zdaniem Sądu kara wymierzona
oskarżonemu stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 13 § 1 k.k.s. Przede wszystkim jest ona,
z uwagi na jej wysokość, odpowiednia do niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez
oskarżonego czynu przestępnego. W ocenie Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a także odpowiada
dyrektywie prewencji indywidualnej i uprzedniej karalności oskarżonego. Wymierzona kara nie pomija również
względów związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu stanowi ona wszakże sygnał
dla środowiska oskarżonego, że popełnienie wymienionych czynów nie jest bezkarne, lecz związane z określoną
dolegliwością finansową. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 23 §
3 k.k.s., na uwadze informacje uzyskane od oskarżyciela co do dochodów oskarżonego, z której wynika, że w 2014 r.
uzyskał dochód w kwocie niespełna (...)złotych, a w 2015 r. nie uzyskał w ogóle dochodu (k. 27). W aktach sprawy nie
ma informacji, aby oskarżony z uwagi na stan zdrowia nie mógł uzyskiwać dochodów z prac zarobkowych. Dlatego
też Sąd ustalił wysokość jednej stawki kary grzywny za równoważną kwocie 70 zł. Z tych względów orzeczono jak w
punkcie 1-szym wyroku.
W świetle dyspozycji art. 103 ust. 1 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177,
poz. 1054 ze zm.) podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu
skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4
oraz art. 33 i art. 33b. Konfrontując przytoczoną dyspozycję z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej
sprawie należy przyjąć, że oskarżony Ł. H. w okresie od 25.04.2014 roku do 25.01.2015 r., w sposób uporczywy nie
wpłacił w ustawowych terminach na rachunek Urzędu Skarbowego w G. podatku od towarów i usług wynikającego z
deklaracji VAT-7K za I-IV kwartał 2014 roku, w łącznej kwocie (...)zł. Wniosek ten wynika z kopii deklaracji złożonych
osobiście przez oskarżonego (k. 69-76), a także dokumentów źródłowych przedłożonych przez pracowników Urzędu
Skarbowego (k. 5-6). Biorąc pod uwagę okres od kwietnia 2014 r. do stycznia 2015 r. należało przyjąć, że oskarżony
działał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności. Dlatego też należało uznać go za winnego
popełnienia wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.
Wykroczenie skarbowe określone w art. 57 § 1 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny w granicach określonych w art. 48
§ 1 k.k.s. Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego Ł. H. w tych granicach Sąd miał na względzie następujące
okoliczności. W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd miał na uwadze wartość
należności publicznoprawnej nie wpłaconej na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego w kwocie ponad (...)złotych,
a także czasookres niewpłacania podatku od kwietnia 2014 r. do stycznia 2015 r. Z punktu widzenia dyrektywy
prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego bez wątpienia przemawiała jego uprzednia karalność, w tym
za przestępstwo skarbowe (k. 15). Uwzględnienie wszystkich przytoczonych okoliczności przemawiało – zdaniem
Sądu - za wymierzeniem oskarżonemu kary 500 złotych grzywny. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu
stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 13 § 1 k.k.s. Przede wszystkim jest ona, z uwagi na jej
wysokość, odpowiednia do niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu
zabronionego. W ocenie Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a także odpowiada dyrektywie
prewencji indywidualnej i uprzedniej karalności oskarżonego. Wymierzona kara nie pomija również względów
związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu stanowi ona wszakże sygnał dla środowiska
oskarżonego, że popełnienie wymienionych czynów nie jest bezkarne, lecz związane z określoną dolegliwością
finansową. Określając wysokość kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 48 § 1 i 4 k.k.s., na uwadze informacje
uzyskane od oskarżyciela co do dochodów oskarżonego, z której wynika, że w 2014 r. uzyskał on dochód w kwocie
niespełna 1000 złotych, a w 2015 r. nie uzyskał w ogóle dochodu (k. 27). W aktach sprawy nie ma informacji, aby
oskarżony z uwagi na stan zdrowia nie mógł uzyskiwać dochodów z prac zarobkowych. Z tych względów orzeczono
jak w punkcie 2-gim wyroku.
O kosztach pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu orzeczono jak w punkcie 3-cim wyroku na podstawie §
4 ust. 1 i 3, § 20 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801).
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o
opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. i art. 113 § 1 k.k.s.
Sąd w punkcie 4-tym wyroku zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, zwolnił oskarżonego od
obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd
miał na względzie okoliczność, że oskarżony w 2014 r. uzyskał dochód w kwocie niespełna 1000 złotych, a w 2015 r.
nie uzyskał w ogóle dochodu (k. 27).