Preambuła cz2 Artykuł 32 Współpraca międzynarodowa 1. Państwa

Preambuła cz2
Artykuł 32
Współpraca międzynarodowa
1. Państwa-Strony uznają wagę współpracy międzynarodowej i promocji współpracy
międzynarodowej, mającej na celu wsparcie wysiłków na pozio- mie poszczególnych krajów
ukierunkowanych na realizację celów niniejszej Konwencji, oraz podejmą stosowne i skuteczne
działania w tym względzie, wspólnie z międzynarodowymi i regionalnymi organizacjami oraz
organiza- cjami funkcjonującymi w ramach społeczeństwa obywatelskiego, a w szcze- gólności z
organizacjami osób niepełnosprawnych. w zakres tych działań mogą wchodzić, między innymi:
(a) Działania mające na celu zagwarantowanie, iż międzynarodowa współ- praca, w tym
międzynarodowe programy rozwoju, nie będzie wykluczać osób niepełnosprawnych i będzie dla nich
dostępna;
(b) Umożliwienie i wsparcie budowania potencjału, w tym poprzez wymia- nę i dzielenie się
informacjami, doświadczeniami, programami szkole- niowymi i najlepszymi praktykami;
(c) Ułatwianie współpracy w dziedzinie badań i dostępu do wiedzy nauko- wej i technicznej;
(d) Udzielanie pomocy technicznej i ekonomicznej, w tym poprzez ułatwie- nie dostępu do
technologii i dzielenie się dostępnymi i pomocniczymi technologiami, oraz poprzez transfer
technologii.
2. Postanowienia niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla zobowią- zań podjętych w
ramach niniejszej Konwencji przez każde z Państw-Stron.
Artykuł 33
Wdrożenie i monitoring na szczeblu krajowym
1. Państwa-Strony, zgodnie z własnym systemem organizacyjnym, desygnują co najmniej jedną
komórkę w strukturach rządowych do spraw związanych z wdrożeniem niniejszej Konwencji, oraz
rozważą ustanowienie lub desygna- cję mechanizmu koordynacyjnego w ramach rządu, który ułatwi
powiązane działania w różnych sektorach i na różnych szczeblach.
2. Państwa-Strony, zgodnie ze swoim systemem prawnym i administracyjnym, będą utrzymywać,
umacniać, desygnować lub ustanawiać w ramach swoich struktur, ramowy program działania, w tym
co najmniej jeden niezależny me- chanizm, do promowania, ochrony i monitorowania działań
wdrożeniowych niniejszej Konwencji. Desygnując lub ustanawiając taki mechanizm, Pań- stwa-Strony
uwzględnią zasady odnoszące się do statusu i funkcjonowania krajowych instytucji do spraw ochrony
i promowania praw człowieka.
3. Społeczeństwo obywatelskie, a w szczególności osoby niepełnosprawne i reprezentujące je
organizacje, będzie zaangażowane w proces monitoro- wania wdrażania postanowień niniejszej
Konwencji i będzie w nim w pełni uczestniczyć.
Artykuł 34
Komitet Praw Osób Niepełnosprawnych
1. Zostanie ustanowiony Komitet Praw Osób Niepełnosprawnych (zwany dalej Komitetem), który
będzie spełniał poniżej wymienione funkcje.
2. W chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji, Komitet będzie się składał z dwunastu ekspertów. Po
dodatkowych sześćdziesięciu ratyfikacjach lub przystąpieniach do Konwencji, członkowsko w
Komitecie zwiększy się o sze- ściu członków, osiągając maksymalną liczbę osiemnastu członków.
3. Członkowie Komitetu będą występować we własnym imieniu, oraz repre- zentować wysokie normy
etyczne, kompetencje i doświadczenie w obszarze objętym niniejszą Konwencją. Przy nominacji
swoich kandydatów, zachęca się Państwa-Strony do uwzględnienia postanowienia zawartego w
artykule
4 ust.3 niniejszej Konwencji.
4. Członkowie Komitetu będą wybierani przez Państwa-Strony, z uwzględnie- niem zasady
równomiernego podziału geograficznego, reprezentacji róż- nych form cywilizacji i głównych
systemów prawnych, oraz zrównoważo- nej reprezentacji płci i uczestnictwa ekspertów wybranych
spośród osób niepełnosprawnych.
5. Członkowie Komitetu będą wyłaniani w tajnym głosowaniu z listy osób no- minowanych przez
Państwa-Strony będących ich obywatelami, na spotka- niach Konferencji Państw-Stron. Na tych
spotkaniach, na których reprezen- tanci dwóch trzecich Państw-Stron będą stanowić kworum, do
Komitetu zostaną wybrane te osoby, które otrzymają największą liczbę głosów i abso- lutną
większość głosów przedstawicieli Państw-Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu.
6. Wstępne wybory będą zorganizowane nie później niż sześć miesięcy po wej- ściu w życie niniejszej
Konwencji. Przynajmniej cztery miesiące przed datą każdych wyborów, Sekretarz Generalny Narodów
Zjednoczonych, prześle list do Państw-Stron z zaproszeniem do przedstawienia nominacji w ciągu
dwóch miesięcy. Sekretarz Generalny następnie przygotuje listę nominowa- nych tą drogą osób, w
porządku alfabetycznym, z wyszczególnieniem Pań- stwa nominującego danego kandydata, a
następnie przedłoży ją Państwom- Stronom niniejszej Konwencji.
7. Członkowie Komitetu będą wybierani na okres czterech lat. Członkom Ko- mitetu przysługuje
prawo jednokrotnego ubiegania się o drugą kadencję. Jednakże kadencja sześciu z wszystkich
członków wybranych w czasie pierw- szych wyborów zakończy się z upływem dwóch lat.
Bezpośrednio po pierw- szych wyborach, nazwiska tych sześciu członków zostaną wyłonione w drodze losowania przez przewodniczącego spotkania, o którym mowa w ustępie
5 niniejszego artykułu.
8. Wybór kolejnych sześciu członków zostanie dokonany w ramach zwyczajnych wyborów, zgodnie z
odpowiednimi postanowieniami niniejszego artykułu.
9. W razie śmierci lub rezygnacji członka komisji, lub deklaracji z jego/jej strony, iż z jakiegoś powodu
nie może już dłużej wykonywać swoich obowiązków, Państwo, które nominowało tego członka
wyznaczy kolejnego eksperta, który będzie posiadał wymagane kwalifikacje i spełniał wymagania
określo- ne w postanowieniach niniejszego artykułu, aby sprawował tę funkcję do końca kadencji.
10. Komitet ustanowi własne procedury postępowania.
11. Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zapewni odpowiedni perso- nel i udogodnienia
konieczne do skutecznego sprawowania funkcji Komite- tu w ramach niniejszej Konwencji, oraz zwoła
jego wstępne zebranie.
12. Za aprobatą Generalnego Zgromadzenia, członkowie Komitetu otrzyma- ją wynagrodzenie ze
środków Narodów Zjednoczonych, na warunkach określonych przez Zgromadzenie, z uwzględnieniem
wagi obowiązków Komitetu.
13.Członkom Komitetu będą przysługiwać udogodnienia, przywileje i immu- nitety takie, jakie
przysługują ekspertom w trakcie misji na rzecz Narodów Zjednoczonych, określone w odpowiednich
sekcjach Konwencji dotyczącej przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 35
Sprawozdania Państw-Stron
1. Każde Państwo-Strona przedłoży Komitetowi poprzez Sekretarza Generalne- go Narodów
Zjednoczonych obszerne sprawozdanie dotyczące działań pod- jętych celem realizacji zobowiązań
określonych niniejszą Konwencją oraz po- stępu, jaki się dokonał w Państwie-Stronie w rezultacie
tych działań w ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji.
2. Następnie, Państwa-Strony będą przedkładać kolejne sprawozdania przynaj- mniej co cztery lata
oraz na prośbę Komitetu.
3. Komitet podejmie decyzję, co do wytycznych stosownych do treści sprawozdań.
4. Państwo-Strona po przedłożeniu Komitetowi obszernego wstępnego spra- wozdania, nie jest
zobowiązane do powtarzania informacji w nim zawartych w kolejnych sprawozdaniach.
Przygotowując sprawozdania dla Komitetu, Państwa-Strony powinny stosować zasady jawności i
uczciwości, oraz mieć wzgląd na postanowienie zawarte w artykule 4 ust. 3 niniejszej Konwencji.
5. Sprawozdania mogą wskazywać na trudności i czynniki oddziałujące na sto- pień realizacji
zobowiązań podjętych w ramach niniejszej Konwencji.
Artykuł 36
Analiza treści sprawozdań
1. Treść każdego sprawozdania będzie dokładnie rozpatrywana przez człon- ków Komitetu, którzy
będą formułować pod adresem Państw-Stron sugestie i ogólne zalecenia stosownie do treści
sprawozdań. Państwo-Strona może odpowiedzieć na nie przesyłając informacje Komitetowi, jakie
uważa za sto- sowne. Komitet może zwrócić się do Państw-Stron z prośbą o dalsze informa- cje
odnośnie wdrożenia postanowień niniejszej Konwencji.
2. Jeśli Państwo-Strona znacznie przekroczy termin składania sprawozdania, Komitet może
zawiadomić to Państwo o potrzebie dokonania wglądu w pro- ces wdrażania postanowień niniejszej
Konwencji w tym Państwie, na pod- stawie dostępnych Komitetowi wiarygodnych informacji w razie,
gdy spra- wozdanie nie zostanie złożone w ciągu trzech miesięcy po przesłaniu tego zawiadomienia.
Komitet zaprosi Państwo-Stronę, o którym mowa, do uczest- nictwa w powyższej kontroli. w sytuacji,
gdy Państwo-Strona przedłoży spra- wozdanie w odpowiedzi na zawiadomienie, wówczas zostaną
zastosowane postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu.
3. Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych udostępni wszystkie sprawoz- dania PaństwomStronom.
4. Państwa-Strony udostępnią sprawozdania szerokiemu ogółowi w swoich krajach oraz umożliwią
dostęp do sugestii i ogólnych zaleceń poczynionych, co do treści tych sprawozdań.
5. Komitet, jeśli uzna to za właściwe, przekaże specjalistycznym agencjom, fun- duszom i programom
Narodów Zjednoczonych, jak również innym kompe- tentnym organom, sprawozdania Państw-Stron,
wraz z ewentualnymi spo- strzeżeniami i zaleceniami poczynionymi przez Komitet, aby odnieść się do
zawartych w nich próśb o poradę techniczną lub pomoc.
Artykuł 37
Współpraca pomiędzy Państwami-Stronami a Komitetem
1. Każde Państwo-Strona będzie współpracować z Komitetem oraz udzielać po- mocy jego członkom
w realizacji ich mandatu.
2. W relacjach z Państwami-Stronami, Komitet będzie uwzględniał sposoby i metody umacniania
zdolności Państw do wdrażania postanowień niniejszej Konwencji, w tym w drodze współpracy
międzynarodowej.
Artykuł 38
Relacje Komitetu z innymi organami dbając o skuteczne wdrożenie niniejszej Konwencji oraz, aby
zachęcać do współpracy międzynarodowej w sferze objętej niniejszą Konwencją:
(a) Specjalistyczne agencje i inne organy Narodów Zjednoczonych będą miały prawo do reprezentacji
w sytuacji, gdy będzie rozpatrywane wdra- żanie tych postanowień Konwencji, które wchodzą w
zakres ich man- datu. Komitet może zaprosić specjalistyczne agencje i inne kompetent- ne organy,
gdy uzna to za właściwe, do udzielenia porady eksperckiej dotyczącej wdrażania postanowień
Konwencji, wchodzących odpo- wiednio w zakres ich mandatu. Komitet może zaprosić specjalistyczne
agencje i inne organy Narodów Zjednoczonych, aby przedstawiły spra- wozdania z wdrażania
Konwencji w obszarach wchodzących w zakres ich działalności;
(b) Komitet, w ramach wypełniania swojego mandatu, będzie się konsulto- wać, jeśli będzie tak
potrzeba, z innymi odpowiednimi organami powo- łanymi w drodze traktatów dotyczących praw
człowieka, mając na celu osiągnięcie spójności ich wytycznych, sugestii i ogólnych zaleceń, aby
uniknąć powielania i częściowego pokrywania się działań w ramach wy- pełniania swoich funkcji.
Artykuł 39
Sprawozdanie Komitetu
Komitet będzie przedstawiał sprawozdanie ze swojej działalności Zgromadze- niu Ogólnemu oraz
Radzie Gospodarczej i Społecznej, co dwa lata, i będzie mógł formułować sugestie i ogólne zalecenia
w oparciu o analizę sprawozdań i informacji otrzymanych od Państw-Stron. Te sugestie i ogólne
zalecenia zosta- ną zawarte w sprawozdaniu Komitetu, wraz z komentarzami Państw-Stron, jeśli takie
zaistnieją.
Artykuł 40
Konferencje Państw-Stron
1. Państwa-Strony będą odbywać regularne spotkania w ramach Konferencji Państw-Stron, aby
rozważyć zagadnienia związane z procesem wdrażania ni- niejszej Konwencji.
2. Nie później niż w sześć miesięcy po wejściu niniejszej Konwencji w życie, Sekretarz Generalny
Narodów Zjednoczonych zwoła Konferencję Państw-Stron. Kolejne spotkania będą zwoływane przez
Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych co dwa lata lub decyzją Konferencji Państw-Stron.
Artykuł 41
Depozytariusz
Depozytariuszem niniejszej Konwencji będzie Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 42
Podpis
Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu dla Państw-Stron i regional- nych organizacji
integracyjnych w siedzibie Narodów Zjednoczonych w No- wym Jorku z dniem 30 marca 2007 r.
Artykuł 43
Zgoda na związanie się niniejszą Konwencją
Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa sygnatariuszy i formal- nemu zatwierdzeniu
przez regionalne organizacje integracyjne. Każde Państwo i regionalna organizacja integracyjna,
niebędące sygnatariuszami Konwencji, będą mogły do niej w dowolnym momencie przystąpić.
Artykuł 44
Regionalne organizacje integracyjne
1. „Regionalna organizacja integracyjna” oznacza organizację utworzoną przez suwerenne państwa
danego regionu, której państwa należące do tego regio- nu przekazały kompetencje w zakresie spraw
regulowanych niniejszą Kon- wencją. Organizacje te poinformują w swoich dokumentach, w których
for- malnie zatwierdzą niniejszą Konwencję lub zadeklarują przystąpienie do niej, o stopniu swoich
kompetencji w odniesieniu do kwestii regulowanych przez niniejszą Konwencję. Następnie
zawiadomią depozytariusza o wszelkich zna- czących zmianach w zakresie swoich kompetencji.
2. Odniesienia do „Państw-Stron” w niniejszej Konwencji stosują się do takich organizacji w zakresie
ich kompetencji.
3. Żadne dokumenty złożone przez regionalną organizację integracyjną nie będą brane pod uwagę dla
celów artykułu 45 ust. 1 oraz artykułu 47 ust. 2 i 3.
4. Regionalne organizacje integracyjne, w zakresie swoich kompetencji, mogą skorzystać z prawa do
głosowania na Konferencji Państw-Stron, z liczbą gło- sów równą liczbie swoich państw
członkowskich, będących stronami niniej- szej Konwencji. Regionalna organizacja integracyjna nie
może korzystać z prawa głosu, jeśli skorzysta z niego któreś z jej państw członkowskich i vice versa.
Artykuł 45
Uprawomocnienie się Konwencji
1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu dwu- dziestego dokumentu
ratyfikacyjnego lub akcesyjnego.
2. Dla każdego Państwa lub regionalnej organizacji integracyjnej ratyfikujących, formalnie
zatwierdzających lub przystępujących do Konwencji po złożeniu dwudziestego dokumentu
ratyfikacyjnego lub akcesyjnego, Konwencja wej- dzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu przez to
Państwo lub organizację swojego dokumentu.
Artykuł 46
Zastrzeżenia
1. Nie dopuszcza się żadnych zastrzeżeń do niniejszego Konwencji, które są nie- zgodne z jej celem.
2. Zastrzeżenia mogą zostać wycofane w dowolnym momencie.
Artykuł 47
Poprawki
1. Każde Państwo może zaproponować dokonanie poprawek do niniejszej Konwencji i przedłożyć
ich propozycję Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych. Sekretarz Generalny przekaże
proponowane poprawki Pań- stwom-Stronom z prośbą o powiadomienie o ich ewentualnym
poparciu dla zwołania konferencji dla rozpatrzenia proponowanych poprawek i podjęcia decyzji, co
do ich wprowadzenia. w przypadku, gdy w ciągu czterech miesię- cy od przekazania informacji o
proponowanej poprawce, przynajmniej jed- na trzecia Państw-Stron będzie za zwołaniem
konferencji, Sekretarz Gene- ralny zwoła konferencję pod auspicjami Narodów Zjednoczonych.
Wszelkie poprawki przyjęte przez większość dwóch trzecich Państw-Stron, obecnych i biorących
udział w głosowaniu, zostaną przedłożone przez Sekretarza Ge- neralnego Zgromadzeniu Ogólnemu
do zatwierdzenia, a następnie do ak- ceptacji wszystkim Państwom-Stronom.
2. Poprawka przyjęta i zatwierdzona zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu wejdzie w życie
trzydziestego dnia po tym jak liczba złożonych dokumen- tów potwierdzających akceptację
poprawki osiągnie dwie trzecie liczby
Państw-Stron według stanu na dzień przyjęcia poprawki. Następnie, popraw- ka wejdzie w życie w
każdym Państwie-Stronie trzydziestego dnia po złoże- niu przez te państwa swoich dokumentów
akceptacyjnych. Poprawka będzie obowiązywać tylko w tych krajach, które ją zaakceptowały.
3. Jeśli Konferencja Państw-Stron w drodze konsensusu tak zdecyduje, popraw- ka przyjęta, zgodnie z
ust. 1 niniejszego artykułu, który odnosi się wyłącz- nie do artykułu 34, 38, 39 i 40, wejdzie w życie dla
wszystkich Państw-Stron trzydziestego dnia od momentu, gdy liczba dokumentów akceptacyjnych
osiągnie dwie trzecie liczby Państw-Stron według stanu na dzień przyjęcia poprawki.
Artykuł 48
Wypowiedzenie
Państwo-Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję zawiadamiając o tym na piśmie
Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych. Wypowie- dzenie nabiera mocy w rok od dnia
otrzymania zawiadomienia przez Sekreta- rza Generalnego.
Artykuł 49
Przystępny format
Tekst niniejszej Konwencji będzie dostępny w przystępnych formatach.
Artykuł 50
Autentyczność tekstów
Teksty arabski, chiński, angielski, francuski, rosyjski i hiszpański niniejszej Kon- wencji są w równym
stopniu autentyczne. Na dowód powyższego, niżej pod- pisani Pełnomocnicy, upoważnieni do tego
przez rządy swoich krajów, złożyli podpisy pod niniejszą Konwencją.