Nowatorskie metody nauczania

Wewnątrzszkolne Doskonalenie Nauczycieli
Nowatorskie metody nauczania
Zapraszam na szkolenie on – line prezentujące dwie nowoczesne metody pracy: coaching
i mentoring.
Idea i definicja coachingu
Coaching, to jedno z narzędzi wspierania zmiany związanej z rozwojem, to także pewien styl
komunikacji. Coaching koncentruje się na poszukiwaniu rozwiązań dla wybranego problemu,
a nie na poszukiwaniu jego przyczyn. Uwaga nakierowana jest na przyszłość, a nie na
przeszłość. Natomiast problem zamieniany jest w cel do realizacji.
Jego istotą jest pomoc w pełniejszym wykorzystaniu posiadanej przez jednostkę/zespół wiedzy
w środowisku pracy. Wpływa zatem na poprawę funkcjonowania jednostki/zespołu,
zwiększając motywację do działania jak również efektywność podjętych działań. Nie polega
on na uczeniu czegoś nowego. A zatem coaching powinien koncentrować się na wykorzystaniu
posiadanej wiedzy i umiejętności. Zmienia natomiast, jeśli zajdzie taka potrzeba, nastawienia
i podejścia w celu udoskonalenia działania.
W coachingu używamy języka pozytywów. Pracujemy zgodnie z zasadą: mów co chcesz
uzyskać, a nie czego nie chcesz mieć. Cele formułujemy mówiąc o tym, co moglibyśmy robić
lepiej, a nie co robimy źle, np.: „Współpraca z rodzicami uczniów naszej szkoły praktycznie
nie istnieje”, zamieniamy na „Zależy nam na tym aby zwiększyć zaangażowanie rodziców
naszych uczniów w działania wychowawcze szkoły”.
Celem coachingu jest pomoc jednostce/zespołowi w przejściu z miejsca, w którym się
znajduje, do miejsca, w którym chce bądź po prostu musi się znaleźć oraz w przełożeniu
posiadanej wiedzy na praktyczne rozwiązania przybliżające do realizacji postawionego celu.
Rezultatami coachingu są: precyzyjnie wyznaczone cele, optymalizacja działań, trafniejsze
decyzje, pełniejsze wykorzystanie zasobów wewnętrznych oraz zewnętrznych.
Coach stwarza okazję do wyrażania przekonań i postaw. Wspiera w poszukiwaniach.
W coachingu bowiem wszystko sprowadza się do poszukiwania rozwiązań prowadzących do
likwidacji luki między stanem obecnym, a stanem pożądanym. Stosowanie coachingu w szkole
w zaproponowanych obszarach może mieć korzystny wpływ dla wszystkich uczestników
procesu edukacji w następującym wymiarze:
1. Szkoły i Dyrektora:
 umacnianie wizerunku szkoły jako organizacji uczącej się,
 ustawiczne doskonalenie kompetencji kadry pedagogiczne,

budowanie/rozwijanie kultury współpracy i wzajemnego uczenia się,

wzrost motywacji nauczycieli,

,wzrost motywacji uczniów,

zwiększenie zaangażowania rodziców w działania szkoły,

możliwość lepszego zgłębienia istoty podejmowanych problemów.
2. Nauczyciela:
 rozwój kompetencji własnych,
 wzrost motywacji,
 nowa postawa wobec ucznia,

profilaktyka wypalenia zawodowego,

wzrost poczucia koherencji,

możliwość pracy w oparciu o nowoczesne narzędzia,

wzmacnianie relacji z uczniami,

koncentracja na mocnych stronach ucznia,

koncentracja na rozwiązaniach, a nie na problemie,

możliwość systematycznej autorefleksji nad jakością własnej pracy.
3. Ucznia:
 wzmocnienie poczucia koherencji,

poznanie swoich mocnych stron,

wzrost samooceny.
4. Rodziców:
 zmotywowane do nauki dziecko,
 budowanie partnerskiej relacji z nauczycielem,
 lepszy przepływ informacji rodzic – szkoła,
 zwiększenie zaangażowania w problemy dziecka,
 zwiększenie zaangażowania w problemy szkoły,
 rozwój własny w zakresie wspierania dziecka w nauce .
Istota mentoringu.
Mentoring to metoda szkolenia i adaptacji nauczyciela, ucznia. To relacja partnerska między
nim, a przydzielonym mu mentorem – inaczej mówiąc opiekunem, nauczycielem,
przewodnikiem. Rolą trenera jest przekazywanie podopiecznemu wiedzy specjalistycznej,
związanej z wykonywaną pracą, ale i wspieranie pracownika w rozwiązywaniu codziennych
problemów. To osoba, która pomaga zaplanować jego rozwój w organizacji i monitoruje jego
postępy. Motywuje, angażuje i zachęca do pracy.
Mentoring, oparty na ciągłym wsparciu zapewnia okazję do uczenia i rozwoju, nie tylko dla
„ucznia” ale i „trenera”. Pierwszy, dzięki pracy z mentorem poznaje swoje mocne strony,
rozwija samoświadomość oraz dąży do realizacji własnego potencjału. Drugi natomiast
doskonali umiejętności interpersonalne. Mentor to osoba, która pełni rolę przyjaciela
i zaufanego doradcy, jednak cała relacja przebiega na poziomie profesjonalnym. Mentorzy
oraz uczniowie spotykają się i komunikują między sobą w sposób regularny, jednak nie do
końca sformalizowany. Darzą się wzajemnym zaufaniem, zrozumieniem i empatią. Bardzo
ważna jest dla nich poufność.
Aby mentoring był skuteczny należy pamiętać o kliku zasadach:
1.Uczeń jest źródłem zasobów. Uczeń posiada umiejętności i potencjał, które wystarczą do
pokonania trudności. Choć, to mentor pomaga mu zidentyfikować bariery, tu uczeń podejmuje
decyzje, by je przekraczać.
2. Uczeń wybiera temat spotkania.
3. Uczeń i mentor są sobie równi. Obie strony są dla siebie partnerami, a szacunek jest
podstawą współpracy.
4. Holistyczne traktowanie. Mentoring nie jest psychoanalizą, ale aby praca była
satysfakcjonująca i pełna, należy rozważać sytuację ucznia w szerszym kontekście, często
odwołując się nie tylko do teraźniejszości, ale także przeszłości i przyszłości, np. jego
dawnych doświadczeń zawodowych.
5. Mentoring ma na celu wydobycie zasobów. Radzenie lub pouczanie nie są wskazane.
Mentor powinien wspierać poprzez stawianie nowych wyzwań oraz przenikliwych pytań.
6. Celem mentoringu jest rozwój i działanie. Potrzeba uczestnictwa w mentoringu wynika ze
zmiany. Strony wyrażają taką chęć, ponieważ pragną rozwijać swój potencjał, dlatego też
niemożliwa jest praca z osobą, która nie jest zmotywowana. Jeżeli jedna ze stron, pomimo
deklaracji, nie wywiązuje się z obowiązków, powinien być to sygnał, do ponownego
rozważenia współpracy. Warto zatem pamiętać, że mentoring jest skutecznym narzędziem
wspierającym rozwój zawodowy, szczególnie w początkowej fazie budowania kariery, kiedy
młody stażem pracownik potrzebuje nie tylko profesjonalnej wiedzy i umiejętności, ale także
dużej odwagi i wiary, że jego pomysły i zadania są realne i możliwe do osiągnięcia. Choć w
Polsce jest on stosunkowo nowym narzędziem, warto w niego zainwestować.
Dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Mentoring jest bardzo szybką i efektywną formą szkolenia
i adaptacji pracownika. Dodatkowo zwiększa się zaangażowanie i zadowolenie z pracy osób
objętych tą metodą – zarówno mentora, jak i szkolonego pracownika. No i jest tani – korzysta
się
z
wewnętrznych
zasobów:
wzrost
motywacji
do
nauki,
budowanie
relacji
z nauczycielem, wsparcie w poszukiwaniu rozwiązań problemów/trudności:
 zmotywowane do nauki dziecko,
 budowanie partnerskiej relacji z nauczycielem,
 lepszy przepływ informacji rodzic – szkoła,
 zwiększenie zaangażowania w problemy dziecka,
 zwiększenie zaangażowania w problemy szkoły,
 rozwój własny w zakresie wspierania dziecka w nauce .
Mentoring to metoda szkolenia i adaptacji, to relacja partnerska między uczniem
a przydzielonym mu mentorem - inaczej mówiąc opiekunem, nauczycielem, przewodnikiem.
Rolą trenera jest przekazywanie podopiecznemu wiedzy specjalistycznej, związanej
z wykonywaną pracą, ale i wspieranie w rozwiązywaniu codziennych problemów. To osoba,
która pomaga zaplanować jego rozwój w organizacji i monitoruje jego postępy. Motywuje,
angażuje i zachęca do pracy. Mentoring, oparty na ciągłym wsparciu zapewnia okazję do
uczenia i rozwoju, nie tylko dla „ucznia” ale i „trenera”. Pierwszy, dzięki pracy z mentorem
poznaje swoje mocne strony, rozwija samoświadomość oraz dąży do realizacji własnego
potencjału. Drugi natomiast doskonali umiejętności interpersonalne. Mentor to osoba, która
pełni rolę przyjaciela i zaufanego doradcy, jednak cała relacja przebiega na poziomie
profesjonalnym. Mentorzy oraz uczniowie spotykają się i komunikują między sobą w sposób
regularny, jednak nie do końca sformalizowany. Darzą się wzajemnym zaufaniem,
zrozumieniem i empatią. Bardzo ważna jest dla nich poufność. Aby mentoring był skuteczny
należy pamiętać o kliku zasadach:
1. 1.Uczeń jest źródłem zasobów. Uczeń posiada umiejętności i potencjał, które
wystarczą do pokonania trudności. Choć, to mentor pomaga mu zidentyfikować
bariery, tu uczeń podejmuje decyzje by je przekraczać.
2. Uczeń wybiera temat spotkania.
3. Uczeń i mentor są sobie równi. Obie strony są dla siebie partnerami, a szacunek jest
podstawą współpracy.
4. Holistyczne traktowanie. Mentoring nie jest psychoanalizą, ale aby praca była
satysfakcjonująca i pełna, należy rozważać sytuację ucznia w szerszym kontekście,
często odwołując się nie tylko do teraźniejszości, ale także przeszłości i przyszłości.
5. Mentoring ma na celu wydobycie zasobów. Radzenie lub pouczanie nie są wskazane.
Mentor powinien wspierać poprzez stawianie nowych wyzwań oraz przenikliwych
pytań.
6. Celem mentoringu jest rozwój i działanie. Potrzeba uczestnictwa w mentoringu wynika
ze zmiany. Strony wyrażają taką chęć, ponieważ pragną rozwijać swój potencjał,
dlatego też niemożliwa jest praca z osobą, która nie jest zmotywowana. Jeżeli jedna ze
stron, pomimo deklaracji, nie wywiązuje się z obowiązków, powinien być to sygnał, do
ponownego rozważenia współpracy.
Warto pamiętać, że mentoring jest skutecznym narzędziem wspierającym rozwój
człowieka. Choć w Polsce jest on stosunkowo nowym narzędziem, warto w niego
zainwestować.
oprac. LIDER WDN
Renata Gorlicka – Krajewska