1 - IPEX

WYSOKI PRZEDSTAWICIEL UNII
DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I
POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA
KOMISJA
EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 21.9.2016 r.
JOIN(2016) 43 final
2016/0298 (NLE)
Wspólny wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o dialogu politycznym i
współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Republiką Kuby, z drugiej strony
PL
PL
UZASADNIENIE
1.
KONTEKST WNIOSKU
Dnia 10 lutego 2014 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję i Wysokiego
Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa do rozpoczęcia
rokowań w sprawie zawarcia Umowy o dialogu politycznym i współpracy między Unią
Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kuby, z drugiej
strony, („Umowa”)1.
Rokowania rozpoczęły się dnia 29 kwietnia 2014 r. i zostały zakończone po siedmiu rundach
w marcu 2016 r. Umowa została parafowana dnia 11 marca 2016 r. w Hawanie, w obecności
wysokiego przedstawiciela oraz komisarza do spraw współpracy międzynarodowej i rozwoju.
W trakcie rokowań regularnie przekazywano Radzie informacje o ich przebiegu.
Konsultowano się z nią w ramach Grupy Roboczej ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz
Komitetu ds. Polityki Handlowej. Przed parafowaniem umowy państwa członkowskie
przedstawiły swoje uwagi.
Przez cały czas trwania rokowań także i Parlament Europejski był informowany na bieżąco.
Komisja i Wysoki Przedstawiciel uważają, że cele określone przez Radę w wytycznych
negocjacyjnych zostały osiągnięte. Umowę podpisano dnia ....
Niniejszy wniosek dotyczy instrumentu prawnego w sprawie zawarcia Umowy.
2.
UMOWA
Stosunki między Unią Europejską a Kubą są obecnie regulowane wspólnym stanowiskiem
UE 96/697/WPZiB z dnia 2 grudnia 1996 r. Umowa jest pierwszą umową dwustronną między
UE a Kubą. Stworzy ona stabilne ramy stosunków UE-Kuba, zastępując dotychczasowy
dialog prowadzony w trybie ad hoc oraz nieuporządkowaną współpracę. Umowa stanowić
będzie także ramy i platformę ściślejszej współpracy i dialogu w wielu dziedzinach polityki.
Celem Umowy jest utrwalenie i zacieśnienie powiązań między stronami w dziedzinach
dialogu politycznego, współpracy i handlu, zgodnie z zasadami obustronnego szacunku,
wzajemności, wspólnoty interesów i poszanowania dla suwerenności stron. Stosunki będą
nakierowane na wsparcie modernizacji kubańskiej gospodarki i społeczeństwa, współpracę
dwustronną i na forach międzynarodowych w celu wzmocnienia praw człowieka i
demokracji, przeciwdziałanie dyskryminacji i osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju.
Umowa zawiera standardowe elementy zasadnicze określone przez UE, klauzulę praw
człowieka i klauzulę o nieproliferacji, których naruszenie może prowadzić do zawieszenia
Umowy.
Umowa skonstruowana jest w oparciu o trzy filary:
1
PL
Sygnatura dokumentu
2
PL
– dialog polityczny (część II): zawarte w tej części postanowienia obejmują kwestie
należące do różnych obszarów polityki, w tym: prawa człowieka, broń strzelecką i lekką,
rozbrojenie i nierozprzestrzenianie broni masowego rażenia, terroryzm, poważne
przestępstwa o międzynarodowym znaczeniu (w tym Międzynarodowy Trybunał Karny),
jednostronne środki przymusu (np. embargo Stanów Zjednoczonych), zwalczanie
produkcji, przemytu i spożycia niedozwolonych środków odurzających, zwalczanie
dyskryminacji rasowej, ksenofobii i związanej z nią nietolerancji oraz zrównoważony
rozwój;
– współpraca i dialog na temat polityki sektorowej (część III): postanowienia te obejmują
bardzo szeroki zakres obszarów przyszłej współpracy, w tym kwestie polityczne i prawne
(sprawowanie rządów i prawa człowieka, wymiar sprawiedliwości, bezpieczeństwo
obywateli i migrację), kwestie społeczne, środowiskowe, gospodarcze i rozwojowe. Ze
szczególną uwagą potraktowano także integrację i współpracę regionalną (Karaiby i
Ameryka Łacińska); oraz
– handel i współpraca w zakresie handlu (część IV): w tej części ujednolicono umowne
(związane z WTO) podstawy handlu między UE a Kubą. Oprócz tego zawiera ona
postanowienia dotyczące ułatwień w handlu oraz współpracy w takich dziedzinach jak
bariery techniczne w handlu oraz normy, a celem uwzględnienia tych postanowień jest
poprawa perspektyw zacieśnienia stosunków gospodarczych. Część ta zawiera także
klauzulę, w której przewidziano przyszły rozwój stabilniejszych ram inwestycji.
W części V (Postanowienia instytucjonalne i końcowe) ustanowiono ramy instytucjonalne
składające się ze Wspólnej Rady i Wspólnego Komitetu. Zawiera ona także postanowienie
dotyczące wypełnienia zobowiązań; w postanowieniach tych uwzględniono środki oraz
procedury działania, które należy zastosować, w przypadku gdyby jedna ze stron nie
wypełniła swoich zobowiązań na mocy Umowy.
Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony z możliwością wypowiedzenia, które staje się
skuteczne po upływie sześciu miesięcy.
Umowa powinna zastąpić wspólne stanowisko 96/697/WPZiB. Wraz z niniejszym wspólnym
wnioskiem Wysoki Przedstawiciel przedstawi wniosek dotyczący decyzji Rady uchylającej
wspólne stanowisko 96/697/WPZiB, zakładając, że Rada przyjmie równocześnie oba akty
prawne.
3.
PODSTAWA PRAWNA DECYZJI, KTÓREJ DOTYCZY WNIOSEK
3.1. Materialna podstawa prawna
Trybunał orzekł2, że środek zmierzający jednocześnie do osiągnięcia kilku celów lub mający
kilka elementów składowych związanych w sposób nierozłączny, gdy żaden z tych celów lub
elementów nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych, i jeżeli w ten sposób
znajdują zastosowanie różne przepisy traktatu, należy wyjątkowo wydać na różnych,
odpowiednich podstawach prawnych, chyba że procedury przewidziane dla obu tych podstaw
są ze sobą niezgodne.
2
PL
Sprawa C-490/10 Parlament przeciwko Radzie.
3
PL
Umowa służy osiągnięciu celów i zawiera elementy z dziedziny wspólnej polityki
zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB), wspólnej polityki handlowej i współpracy na rzecz
rozwoju. Te aspekty umowy są związane w sposób nierozłączny, a żaden z nich nie ma
charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych.
Podstawa prawna decyzji, której dotyczy wniosek, powinna zatem obejmować art. 37 TUE
oraz art. 207 i 209 TFUE.
3.2.
Proceduralna podstawa prawna
Art. 218 ust. 6 TFUE stanowi, że Rada, na wniosek negocjatora, przyjmuje decyzję w sprawie
zawarcia umowy.
W art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE przewidziano, że w przypadku gdy umowa tworzy specyficzne
ramy instytucjonalne przez organizację procedur współpracy, Rada przyjmuje decyzję w
sprawie zawarcia umowy po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. Umowa tworzy
ramy instytucjonalne przez organizację procedur współpracy między UE a Kubą.
W art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE przewidziano, że Rada stanowi jednomyślnie, gdy
umowa dotyczy dziedziny, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność.
WPZiB jest dziedziną, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność.
3.3.
Podsumowanie
Podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, powinien zatem być art. 37 TUE, art. 207
TFUE i art. 209 TFUE w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE i art. 218 ust. 8 akapit drugi
TFUE. Dodatkowe postanowienia nie są wymagane jako podstawa prawna3.
4.
NIEZBĘDNY CHARAKTER DECYZJI, KTÓREJ DOTYCZY WNIOSEK
Zgodnie z art. 216 TFUE Unia może zawierać umowy z jednym państwem trzecim lub z
większą ich liczbą, jeżeli przewidują to traktaty, lub gdy zawarcie umowy jest niezbędne do
osiągnięcia, w ramach polityk Unii, jednego z celów, o których mowa w traktatach, albo gdy
zawarcie umowy jest przewidziane w prawnie wiążącym akcie Unii, albo gdy może mieć
wpływ na wspólne zasady lub zmienić ich zakres.
Traktaty przewidują zawieranie umów, takich jak przedmiotowa Umowa, zwłaszcza w art. 37
TUE, art. 207 i 209 TFUE. Ponadto zawarcie Umowy jest niezbędne, aby osiągnąć w ramach
polityk unijnych cele określone w traktatach, w tym w obszarach: dialogu politycznego,
wzmocnienia praw człowieka, nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia, walki z
terroryzmem, walki z korupcją i przestępczością zorganizowaną, handlu, migracji, ochrony
środowiska, energii, zmian klimatu, transportu, zatrudnienia i spraw społecznych, edukacji i
rolnictwa.
Umowę należy zawrzeć w imieniu Unii.
3
PL
Sprawa C-377/12 Komisja przeciwko Radzie.
4
PL
2016/0298 (NLE)
Wspólny wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o dialogu politycznym i
współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Republiką Kuby, z drugiej strony
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 i
209 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) i art. 218 ust. 8 akapit drugi,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej oraz Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw
Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
PL
(1)
Zgodnie z decyzją Rady [XXX] z dnia [...] r.4 Umowa o dialogu politycznym i
współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Republiką Kuby, z drugiej strony, („Umowa”) została podpisana w imieniu Unii dnia
[...] r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.
(2)
Unia Europejska i Republika Kuby są zdecydowane utrwalać i zacieśniać swoje
stosunki w obszarach: dialogu politycznego, współpracy i handlu, opierając je na
obustronnym szacunku, wzajemności, wspólnocie interesów i poszanowaniu dla
suwerenności obu Stron.
(3)
Umowa powinna zostać zatwierdzona w imieniu Unii,
4
Dz.U. L […] z […], s. […].
5
PL
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę o dialogu politycznym i współpracy
między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kuby, z
drugiej strony.
Tekst Umowy jest dołączony do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Przewodniczący Rady wyznacza osobę umocowaną do dokonania w imieniu Unii
Europejskiej powiadomienia, o którym mowa w art. 86 Umowy, aby wyrazić tym samym
zgodę Unii na przystąpienie do Umowy.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej przyjęciu.
Sporządzono w Brukseli dnia […] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
PL
6
PL