Komisja Wspólna 218

Rada
Unii Europejskiej
Bruksela, 29 listopada 2016 r.
(OR. en)
14996/16
Międzyinstytucjonalny numer
referencyjny:
2016/0367 (NLE)
COASI 218
ASIE 88
AUS 6
WTO 338
COCON 30
WNIOSEK
Od:
Data otrzymania:
Do:
Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej,
podpisał dyrektor Jordi AYET PUIGARNAU
28 listopada 2016 r.
Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii
Europejskiej
Nr dok. Kom.:
JOIN(2016) 51 final
Dotyczy:
Wspólny wniosek dotyczący DECYZJI RADY w sprawie zawarcia Umowy
ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej
strony, a Australią z drugiej
Delegacje otrzymują w załączeniu dokument JOIN(2016) 51 final.
Zał.: JOIN(2016) 51 final
14996/16
gt
DGC 1
PL
WYSOKI PRZEDSTAWICIEL UNII
DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I
POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA
KOMISJA
EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 28.11.2016 r.
JOIN(2016) 51 final
2016/0367 (NLE)
Wspólny wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami
członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej
PL
PL
UZASADNIENIE
1.
KONTEKST WNIOSKU
Niniejszy wniosek dotyczy zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej („Umowa”).
W dniu 10 października 2011 r. Rada przyjęła decyzję 1 upoważniającą Komisję Europejską i
Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa do
wynegocjowania Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z
jednej strony, a Australią z drugiej. Negocjacje rozpoczęły się w grudniu 2011 r. i zakończyły
się pomyślnie parafowaniem Umowy w dniu 5 marca 2015 r. Umowę podpisano w dniu
XXX. Do czasu jej wejścia w życie pewne części Umowy, uzgodnione wspólnie przez UE i
Australię, są stosowane tymczasowo, zgodnie z art. 61 Umowy.
W procesie negocjacji uczestniczyły Europejska Służba Działań Zewnętrznych i służby
Komisji. Natomiast z państwami członkowskimi konsultowano się w trakcie całego procesu
negocjacyjnego podczas posiedzeń właściwych grup roboczych Rady. Parlament Europejski
był regularnie informowany przez cały czas trwania negocjacji.
Wysoki Przedstawiciel i Komisja uważają, że cele określone przez Radę w wytycznych
negocjacyjnych dotyczących omawianej Umowy zostały osiągnięte oraz że projekt Umowy
może zostać przedłożony w celu jej zawarcia. Niniejszy wspólny wniosek dotyczy
instrumentu prawnego w sprawie zawarcia umowy w imieniu UE.
Umowa znacząco przyczyni się do poprawy partnerstwa między UE a Australią, którego
podstawę stanowią wspólne wartości i zasady, takie jak poszanowanie zasad demokracji,
praw człowieka i podstawowych wolności, praworządności oraz międzynarodowego pokoju i
bezpieczeństwa. Umowa opiera się na poszanowaniu praw człowieka i zasad demokracji oraz
prawa międzynarodowego i zasad określonych w Karcie Narodów Zjednoczonych, które są
fundamentem współpracy między Stronami.
2.
ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU
2.1
CEL I TREŚĆ UMOWY
Celem Umowy jest „ustanowienie zacieśnionego partnerstwa między Stronami; stworzenie
ram ułatwiających i wspierających współpracę w wielu obszarach wspólnego
zainteresowania; oraz zacieśnienie współpracy w celu opracowania rozwiązań problemów
regionalnych i globalnych” (art. 1 Umowy).
Treść Umowy oparta jest na trzech filarach:
1
PL
Decyzja Rady 14657/11 i decyzja przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie
14658/11.
2
PL
2.2
–
współpracy politycznej w zakresie polityki zagranicznej i kwestii
bezpieczeństwa będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym
broni masowego rażenia (BMR) oraz broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL),
zwalczania terroryzmu, propagowania międzynarodowego pokoju i
bezpieczeństwa, współpracy na forach wielostronnych. Umowa zawiera
wiążące klauzule polityczne sformułowane w oparciu o wartości wspólne.
Klauzule te są w pełni zgodne ze standardowymi klauzulami uwzględnianymi
w podobnych umowach podpisywanych przez UE;
–
współpracy w kwestiach gospodarczych i handlowych, obejmującej dialog w
sprawie polityki gospodarczej, wspieranie wymiany handlowej i inwestycji,
oraz w kwestiach sektorowych związanych z gospodarką i handlem, takich jak
rolnictwo, bariery techniczne w handlu, kwestie sanitarne i fitosanitarne,
udzielanie zamówień publicznych i własność intelektualna;
–
współpracy sektorowej, m.in. w takich dziedzinach jak ochrona środowiska,
zmiana klimatu, migracja i azyl, turystyka, badania i innowacje, edukacja i
kultura, ochrona konsularna, ochrona danych osobowych, walka z
przestępczością zorganizowaną i cyberprzestępczością oraz współpraca
sądowa.
Podstawa prawna decyzji, której dotyczy wniosek
Wybór podstawy prawnej dla zawarcia umowy musi opierać się na obiektywnych czynnikach,
które mogą podlegać kontroli sądowej i do których należą cel i treść aktu.
Jeżeli chodzi o środek zmierzający jednocześnie do osiągnięcia kilku celów lub mający kilka
elementów składowych związanych w sposób nierozłączny, a żaden z tych celów lub
elementów nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych, Trybunał
Sprawiedliwości orzekł, że środek taki, jeżeli w ten sposób znajdują zastosowanie różne
przepisy traktatu, należy wyjątkowo oprzeć na różnych, odpowiednich podstawach prawnych,
chyba że procedury ustanowione dla każdej podstawy prawnej nie są ze sobą zgodne 2.
Przedmiotowa Umowa zmierza do osiągnięcia różnych celów i obejmuje elementy z dziedzin
wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, wspólnej polityki handlowej i współpracy na
rzecz rozwoju. Te aspekty Umowy są związane w sposób nierozłączny, a żaden z nich nie ma
charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych.
Art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (iii) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi,
że w przypadku gdy umowa tworzy specyficzne ramy instytucjonalne przez organizację
procedur współpracy, Rada musi przyjąć decyzję w sprawie zawarcia umowy po uzyskaniu
zgody Parlamentu Europejskiego. Ponadto w art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE przewidziano,
że Rada musi stanowić jednomyślnie, gdy umowa dotyczy dziedziny, w której do przyjęcia
aktu Unii wymagana jest jednomyślność.
2
PL
( Sprawa C-490/10 Parlament przeciwko Radzie, ECLI: EU:C:2012:525, pkt 46).
3
PL
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa to dziedzina, w której do przyjęcia aktu Unii
wymagana jest jednomyślność. Umowa tworzy również ramy instytucjonalne przez
organizację procedur współpracy pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi, z jednej
strony, a Australią, z drugiej strony.
W świetle powyższego podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, powinien zatem
być art. 37 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), art. 207 TFUE i art. 212 ust. 1 TFUE w
związku z art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE i art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE. Dodatkowe
postanowienia nie są wymagane jako podstawa prawna 3.
2.3. Niezbędny charakter decyzji, której dotyczy wniosek
Zgodnie z art. 216 TFUE Unia może zawierać umowy z jednym państwem trzecim lub z
większą ich liczbą, jeżeli przewidują to traktaty, lub gdy zawarcie umowy jest niezbędne do
osiągnięcia, w ramach polityk Unii, jednego z celów, o których mowa w traktatach, albo gdy
zawarcie umowy jest przewidziane w prawnie wiążącym akcie Unii, albo gdy może mieć
wpływ na wspólne zasady lub zmienić ich zakres.
W traktatach przewidziano zawieranie umów, takich jak Umowa ramowa, zwłaszcza w art. 37
TUE, art. 207 i art. 212 ust. 1 TFUE.
2.4.
Inne aspekty prawne
W Umowie ustanowiono Wspólny Komitet, który ma za zadanie nadzorować rozwój
stosunków dwustronnych między Stronami.
W Umowie uwzględniono także mechanizm zawieszający. W przypadkach szczególnie
poważnych i znaczących naruszeń zasadniczych elementów Umowy może ona zostać
zawieszona lub rozwiązana, a także mogą zostać przedsięwzięte inne odpowiednie środki
odnoszące się do innych umów zgodnie z prawami i obowiązkami Stron na mocy takich
umów.
Po wejściu w życie Umowa stworzy spójne, prawnie wiążące ogólne ramy stosunków UE z
Australią.
3
PL
(Sprawa C-377/12, Komisja przeciwko Radzie, ECLI:EU:C:2014:1903).
4
PL
2016/0367 (NLE)
Wspólny wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami
członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 i
art. 212 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) i art. 218 ust. 8 akapit drugi,
uwzględniając wspólny wniosek Komisji Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela Unii do
Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
Na mocy decyzji Rady nr 2016/XXX/UE Umowa ramowa między Unią Europejską i
jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej („Umowa”)
została podpisana w dniu XXX i jest stosowana na zasadach tymczasowych zgodnie z
art. 61 Umowy, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.
(2)
Celem Umowy jest zacieśnienie współpracy w zakresie wielu dziedzin polityki, m.in.
praw człowieka, nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i walki z terroryzmem,
współpracy w kwestiach gospodarczych i handlowych, ochrony zdrowia, ochrony
środowiska, zmiany klimatu, energii, kształcenia, kultury, pracy, zarządzania klęskami
żywiołowymi, kwestiami gospodarki morskiej i rybołówstwa, transportu, współpracy
prawnej, zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, przestępczości
zorganizowanej oraz korupcji.
(3)
Umowę należy zatwierdzić w imieniu Unii,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę ramową między Unią Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej.
Tekst umowy dołącza się do niniejszej decyzji.
PL
5
PL
Artykuł 2
Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa przewodzi
Wspólnemu Komitetowi przewidzianemu w art. 56 Umowy.
Unia lub Unia i państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, są reprezentowane we
Wspólnym Komitecie w zależności od przedmiotu sprawy.
Artykuł 3
Przewodniczący Rady wyznacza osobę lub osoby uprawnione do dokonania w imieniu Unii
powiadomienia, o którym mowa w art. 61 ust. 1 Umowy, w celu uzyskania zgody Unii na
związanie się postanowieniami Umowy.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
PL
6
PL