Gatunek: Liriodendron tulipifera (Tulipanowiec amerykański

Gromada: Angiospermae (Okrytozal¹¿kowe)
Gatunek: Liriodendron tulipifera (Tulipanowiec amerykañski)
Rodzina: Magnoliaceae (Magnoliowate)
Pochodzenie, wystêpowanie: w p³d.-wsch. Ameryce Pó³nocnej, gdzie roœnie w dolinach rzek i na
wilgotnych sk³onach gór, wchodz¹c w sk³ad wielogatunkowych lasów liœciastych.
Opis: drzewo w swej ojczyŸnie osi¹ga wysokoœæ do 60 m, u nas najstarsze okazy maj¹ 20-25 m.
Korona jest regularna, szeroka lub za m³odu sto¿kowata. Pieñ pokrywa g³êboko bruzdowana kora.
P¹czki sp³aszczone, okryte dwiema zroœniêtymi ze sob¹, muszlowatymi ³uskami, które s¹
przekszta³conymi przylistkami.
Liœcie: ustawione na pêdzie skrêtolegle, ogonkowe, o blaszce 6-10 cm d³ugiej i tak¹ samo szerokiej,
z wierzchu jasnozielonej, a od spodu niebieskawozielonej. Ma ona ostre klapy boczne, na
wierzcho³ku jest klinowato wyciêta, a jej nasada jest zaokr¹glona lub p³ytko sercowata. Ogonek
liœciowy ma d³ugoœæ do 10 cm.
Kwiaty: obup³ciowe, pojedyncze i ma³o widoczne wœród liœci. Kszta³tem bardzo przypominaj¹
tulipany i sk³adaj¹ siê z 3 zielonkawych, odstaj¹cych dzia³ek kielicha i z 6 ¿ó³tawozielonych,
wyprostowanych p³atków, na wierzcho³kach odgiêtych na zewn¹trz, z pomarañczowoceglastymi
plamami w pobli¿u nasady, tworz¹cymi wokó³ kwiatu szerok¹ wstêgê. Prêciki liczne, z d³ugimi
nitkami i wyd³u¿onymi pylnikami. S³upki równie¿ liczne.
Owoce, nasiona: owocostany szyszkowate, d³ugoœci 6-8 cm,
d³ugo utrzymuj¹ce siê na ga³¹zkach, w zimie lub wiosn¹
rozpadaj¹ siê na w¹skie, br¹zowawe skrzydlaki.
Wymagania, zastosowanie, ciekawostki: Tulipanowiec by³
jednym z pierwszych drzew pó³nocnoamerykañskich,
przywiezionych do Europy w XVII w. i bardzo szybko siê tu
rozpowszechni³. W Polsce jest spotykany w wielu starych
parkach, czêsto w postaci okaza³ych drzew o pniach wysokich
i g³adkich lub nisko rozga³êzionych przy ziemi. Starsze
drzewa wytrzymuj¹ niskie temperatury, choæ m³ode siewki
s¹ wra¿liwe na mróz. Tulipanowiec wymaga ¿yznych,
œwie¿ych, wilgotnych gleb i s³onecznych stanowisk. W jesieni
jego liœcie przebarwiaj¹ na piêkny ¿ó³ty kolor lub na
br¹zowo¿ó³to. Rozmna¿a siê z nasion (pe³nych nasion jest na
ogó³ niewiele). Jest to drzewo du¿ych parków miejskich.
Sadziæ nale¿y je pojedynczo, w miejscach szczególnie
eksponowanych, przy g³ównych drogach parkowych oraz
nad stawami. Najpiêkniej wygl¹daj¹ okazy posadzone na
du¿ych trawnikach z nisko uga³êzion¹, szerok¹ koron¹.
Jest to jedno z najoryginalniejszych drzew uprawianych
w naszych parkach i warto go sadziæ w
miejskich
zadrzewieniach.