MS Excel - Zajęcia 3
Transkrypt
MS Excel - Zajęcia 3
Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach 10 ÃWICZENIE 6 ÃWICZENIA W ADRESOWANIU MIESZANYM ÃWICZENIE POKAZOWE nr 6. Oblicz objêtoœã walcó w o promieniu r = 1; 1,5; 2; 7 cm i wysokoœci h = 10; 10,5; …..; 18 cm. Wynik podaj w dcm3 z dokùadnoœci¹ do 2 cyfr po przecinku. Utworzymy prostok¹tn¹ tablicê, kolumny bêd¹ odpowiadaã kolejnym wartoœciom h, a wiersze kolejnym wartoœciom r. Na przeciêciu danego wiersza i kolumny umieœcimy wynik objêtoœã walca. Trudnoœã polega na wpisaniu prawidùowej formuùy do komó rki B10 tak, by mo¿na byùo j¹ skopiowaã do kolejnych komó rek wiersza: C10:R10, a potem caùy blok B10:R10 - do kolejnych wierszy czyli do C11:R21. Oto pocz¹tek pracy: B C r\h 10 1,0 =PI()*$A10^2*B$9/1000 1,5 9 10 11 D 10,5 E 11,0 11,5 e A So ftw ar Ãwiczenie 6A - do samodzielnego r ozwi¹zania. Na koszt wynajêcia samochodu skùadaj¹ siê: opùata za ka¿dy dzieñ wynajêcia oraz opùata za ka¿dy przejechany km. Opracuj arkusz, któ ry zbuduje tabelê kosztó w wynajêcia samochodu na 1, 2, .,10 dni przy dùugoœci trasy 10, 20, 30,…, 200 km dziennie. Przykùadowe opùaty: 50 zù/dziennie, 0,5 zù/km. Wyniki musz¹ zmieniaã siê, gdy zmienimy dane. ne by Br oa dG un Ãwiczenie 6B - do samodzielnego r ozwi¹zania. Opracuj arkusz, któ ry zbuduje tabelê funkcji y = |x3 –1| dla 40 wartoœci x zmieniaj¹cych siê od danej wartoœci pocz¹tkowej z danym krokiem. Obie dane wpisz do oddzielnych kom rek i korzystaj z wartoœci w nich umieszczonych. Zredaguj wykres. Oto pocz¹tkowy fragment obliczeñ: W kolumnie A wpisujemy numer kroku, jakiego dokonujemy na osi x pocz¹wszy od lewego krañca przedziaùu. W komó rkach: F2, F3 dane. Komó rce F2 nadajmy nazwê aa , komó rce F3 zaœ - nazwê kr , nazwy s¹ przykùadowe. A B C D E F 1 numer x y(x) 2 0 =aa+A2*kr =MODU£.LICZBY(B2^3-1) a = -3,0 3 1 =aa+A3*kr =MODU£.LICZBY(B3^3-1) krok = 0,5 fM ac hi ÃW. 7 ZAPIS WYRAÝEÑ LOGICZNYCH. INSTRUKCJ A WARUNKOWA J EÝELI pd ZAPIS WARUNKÓW ZA POMOC¥ OPERATORÓW < mniejsze > wiêksze <= mniejsze lub r wne >= wiêksze lub ró wne <> ró ¿ne = r wne ZAPIS WYRAÝEÑ LOGICZNYCH Wyra¿enia logiczne zapisujemy za pomoc¹ funkcji logicznych zapisanych w kreatorze funkcji. zapis og lny znaczenie przykùad NIE(warunek) negacja NIE(A3>A5) ORAZ(warunek1;..;warunekN) koniunkcja ORAZ(A3>=0;B1<=0) LUB(warunek1;..;warunekN) alternatywa LUB(A3>0;B1<>0) W koniunkcji i alternatywie liczba warunk w N ≤ 30. Dobrze jest nauczyã siê wpisywaã wyra¿enia logiczne z klawiatury, nie korzystaj¹c z opcji Wklej funkcjê. Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach 11 ZAPIS INSTRUKCJ I WARUNKOWEJ J EÝELI(wyr a¿enie_logiczne;akcja_1;akcja_2) lub J EÝELI(wyr a¿enie_logiczne;akcja) ÃWICZENIE POKAZOWE nr 7.. Ãwiczenia z funkcj¹ J EÝELI() wykonuj korzystaj¹c z opcji Wstaw | Funkcja…. lub przyci- oa dG un So ftw ar e skiem z paska narzêdzi. Do komó rek w kolumnie A proszê wstawiaã ró ¿ne wartoœci tak, aby sprawdziã dziaùanie redagowanych instrukcji warunkowych. 1. Do A1 wpisz dowoln¹ liczbê. W komó rce B1 ma powstaã tekst „ujemna” je¿eli wartoœã w A1 jest ujemna, a tekst „nieujemna” w przeciwnym przypadku. Przejdê do B1, wybierz funkcjê J EÝELI() i wypeùnij: pd fM ac hi ne by Br 2. W A2 jest dowolna liczba. W komó rce B2 ma byã pierwiastek kwadratowy tej liczby, jeœli jest to liczba nieujemna, a tekst pusty w przeciwnym przypadku. Wpisz do A2 liczbê 9, przejdê do B2 i skorzystaj Wklej funkcjê do wypeùnienia okienka: z tym, ¿e zapis =PIERWIASTEK(A2) powstaje przez wybranie odpowiedniej funkcji z listy znajduj¹cej siê pod polem odwoùania. Uwaga: Jeœli okienko zniknie, zanim wypeùnisz wszystkie pola, to przejdê kursorem do komó rki B2 i kliknij mysz¹ przycisk wstawiania funkcji. Ãwiczenie 7A - do samodzielnego r ozwi¹zania. W A3 jest liczba, w B3 ma powstaã tekst „+”, „0” lub „-” w zale¿noœci od znaku liczby A3. Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach 12 Jest to zagnie¿d¿ona funkcja J EÝELI(). Rysunek obok wskazuje spos b rozwi¹zania. e Wskazó wka: Przejdê do B3, skorzystaj z opcji Wklej funkcjê.... Wpisz w odpowiednie pola: warunek A3=0 tekst: „0”, przejdê do trzeciego pola i skorzystaj znó w z Wklej funkcjê..., odpowiedni przycisk znajduje siê w polu nazwy. ne by Br oa dG un So ftw ar Ãwiczenie 7B - do samodzielnego r ozwi¹zania. Sporz¹dê nastêpuj¹ce zestawienie dotycz¹ce 20 pracownikó w wpisuj¹c ró ¿ne stanowiska, w tym kilku technik w: Pracownik Stanowisko Zarobki roczne Sta¿ pracy Dodatek gminny Premia szefa Pracownik 1 technik 12000 3 Pracownik 2 asystent 9000 5 Gmina przyznaje pracownikom o rocznych zarobkach poni¿ej ustalonej kwoty (np. 10 tys.) jeden raz w roku dodatek w wysokoœci X zù (np. 200 zù). Szef decyduje, ¿e premiê Y zù (np. 500 zù) otrzymuj¹ raz w roku wszyscy technicy o sta¿u pracy dùu¿szym ni¿ K lat, przykùadowo K = 2.. Wskazó wka: • Wpisz przykùadowe wartoœci w oddzielnych komó rkach; nadaj im nazwy lub pamiêtaj o adresach bezwzglêdnych. • Okreœl dodatek gminny pierwszego pracownika wpisuj¹c do odpowiedniej komó rki wùaœciw¹ formuùê z funkcj¹ J EÝELI(), wyra¿enie to skopiuj dla pozostaùych pracownikó w. • Postêpowanie powtó rz dla okreœlenia premii od szefa. • Sprawdê czy zmiana danych powoduje automatyczn¹ zmianê wynik w. pd fM ac hi Ãwiczenie 7C - do samodzielnego r ozwi¹zania. W pewnym pañstwie ustalono proste zasady podatkowe. Okreœla siê pró g podatkowy (w 1999 roku jest to 1000 dukató w), któ ry dzieli pùatnikó w na 2 klasy: klasê I i II. Podatnik w klasie I pùaci okreœlony procent od dochodó w rocznych (w 1999 roku jest to 10%), podatnik w klasie II pùaci ponadto okreœlony procent od nadwy¿ki dochodó w (w 1999 roku jest to 15%). Obliczmy podatek dla 10 pracownik w. Wszystkie liczby s¹ przykùadowe, nasze obliczenia maj¹ byã dobre dla ka¿dych sensownych danych. Oto pocz¹tek pracy w EXCELu: A B C D E 1 PRÓG PODATKOWY KTO DOCHODY PODATEK 2 1000 Pracownik 1 800 3 Procent dla klasy I Pracownik 2 900 4 10% Pracownik 3 1000 5 Procent dla klasy II Pracownik 4 1100 6 15% Pracownik 5 1200 Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach 13 ÃWICZENIE 8 STATYSTYCZNY ROZK£AD CZÆSTOÚCI un So ftw ar e ÃWICZENIE POKAZOWE nr 8. Z egzaminu testowego z informatyki mo¿na otrzymaã od 0 do 100 punktó w. Skala ocen: do 50 51-60 61-70 71-80 81-90 91-100 ndst dst dst+ db db+ bdb Wprowadêmy listê 10 osó b i punkty, jakie uzyskali na egzaminie, w ukùadzie wskazanym poni¿ej. Wpiszmy przyjêt¹ skalê ocen. A B C D E F G H 1 l.p. Nazwisko Wynik oceny skala 2 1 Student 1 2 ndst 50 3 2 Student 2 12 dst 60 4 3 Student 3 45 dst+ 70 5 4 Student 4 45 db 80 6 5 Student 5 65 db+ 90 7 6 Student 6 75 bdb 100 8 7 Student 7 99 9 8 Student 8 97 10 9 Student 9 98 11 10 Student 10 99 by Br tablica danych (tu: wyniki egzaminu) tablica przedziaùó w (tu: skala ocen) oa dG Naszym celem jest obliczenie ile osó b otrzymaùo ocenê ndst, ile dst, itd., czyli podanie czêstoœã wystêpowania poszczegó lnych ocen. Wyniki te, bêd¹ wpisane w komó rkach H2:H7. Blok C2:C11 to tablica danych , blok G2:G7 – tablica przedziaùó w Mamy tu do czynienia z wyra¿eniem tablicowym: funkcj¹, któ ra dwó m tablicom przyporz¹dkowuje trzeci¹ tablicê: → tablica czêstoœci (tu: czêstoœã wystêpowania ocen czyli liczby os b, kt re otrzymaùy poszczegó lne oceny) pd fM ac hi ne Tablica danych skùada siê z wartoœci ustawionych w porz¹dku rosn¹cym, w kolejnych wierszach jednej kolumny. Sposó b tworzenia wyra¿enia tablicowego w EXCELu jest specyficzny. Oto przepis w naszym przykùadzie: • zaznacz mysz¹ blok H2:H7 lub H2:H8. Jest to miejsce, w kt rym powstan¹ wyniki. • wybierz funkcjê CZÆSTOÚÃ() i wypeùnij okienko: • Wyra¿enie: =CZÆSTOÚÃ(C2:C11;G2:G7) lub =CZÆSTOÚÃ(C2:C11;G2:G8) uka¿e siê w komó rce H2, OK. ., nie naciskaj Enter ‘a lecz Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach 14 • przejdê klawiszem funkcyjnym F2 do edycji komó rki H2, nastêpnie Ctr l+Shift+Enter zleã utworzenie wyra¿enia tablicowego. W przypadku, gdy blok wartoœci wynikó w jest du¿y, celowe jest nadanie mu nazwy (zaznacz blok, wpisz nazwê w polu odwoùania, zatwierdê przez Enter ). Przyjmijmy, ¿e blok z wynikami punktowymi nazwaliœmy punkty, a blok ze skal¹ ocen skala , to do H2 wpisujemy =CZÆSTOÚÃ(PUNKTY;SKALA) Sporz¹dêmy wykres ilustruj¹cy liczebnoœã osó b w poszczegó lnych klasach ocen: argumenty funkcji s¹ zapisane w bloku F2:F7, wartoœci funkcji s¹ w bloku H2:H7. Wybierzmy wykres typu koùowego. Umieœãmy wartoœci liczbowe i procentowe przy ka¿dym wycinku koùa. Ãwiczenie 8A - do samodzielnego r ozwi¹zania. Zmierzono œrednice 20 przypadkowo wybranych elementó w [mm] i zanotowano wyniki: pd fM ac hi ne by Br oa dG un So ftw ar e 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 62 63 64 60 65 67 66 68 62 63 61 60 65 64 63 66 69 68 60 68 Wartoœci liczbowe podziel na 3 klasy: poni¿ej 95% œredniej, pomiêdzy 95% a 105 % œredniej,. powy¿ej 105% œredniej. Oblicz liczebnoœã ka¿dej z klas i zilustruj wykresem kolumnowym tzw. histogr amem liczebnoœci. Oblicz wzglêdn¹ liczebnoœã ka¿dej z klas (iloraz liczebnoœci klasy przez liczebnoœã zbioru) i zilustruj wykresem kolumnowym, tzw. histogr amem czêstoœci. Wartoœci liczbowe podziel na 4 klasy: poni¿ej 95% œredniej, pomiêdzy 95% a 100% œredniej, pomiêdzy 100% a 105% œredniej, powy¿ej 105% œredniej. Utwó rz histogramy liczebnoœci i czêstoœci. Oba wykresy sformatuj jednakowo, umieœã jeden pod drugim.