JA CEK JAN BAŃ KOW SKI

INSTYTUT INFORMATYKI
bańkowski
JACEK JAN
BAÑKOWSKI
Jacek J. Bañkowski urodzi³ siê 27 marca 1940
roku we Lwowie. Po ukoñczeniu szko³y podstawowej (1953) i liceum ogólnokszta³c¹cego
(1957), jako laureat V Olimpiady Fizycznej rozpocz¹³ studia na Wydziale £¹cznoœci Politechniki Warszawskiej, które ukoñczy³ w 1962 roku. Stopieñ doktora nauk technicznych uzyska³
w 1964 roku, za rozprawê pt. O pewnym
quasi-binarnym systemie liczenia i jego zastosowaniach w równoleg³ych maszynach
cyfrowych, a stopieñ naukowy doktora habilitowanego w 1966 roku za rozprawê pt. Niezawodnoœæ, redundancja i szybkoœæ pracy cyfrowych przetworników informacji. Obydwa
stopnie zosta³y nadane przez Radê Wydzia³u
£¹cznoœci (Elektroniki). W 1973 roku uzyska³
tytu³ profesora nadzwyczajnego.
Po ukoñczeniu studiów podj¹³ pracê jako
nauczyciel akademicki w Instytucie Informatyki (ostatnia nazwa) na Wydziale Elektroniki
(na stanowiskach od asystenta do profesora
nadzwyczajnego). Po krótkim okresie pracy
w Centralnym Oœrodku Informatyki Politechniki Warszawskiej (1974 –1975) przeszed³ do
Instytutu Informacji Naukowej, Technicznej
i Ekonomicznej. W IINTE pe³ni³ w latach 1975–
–1982 funkcjê zastêpcy dyrektora ds. naukowych, a w latach 1982 –1991 — dyrektora.
W latach 1998–2002 podj¹³ dodatkowo pracê
w Wy¿szej Szkole Przedsiêbiorczoœci i Zarz¹dzania im. Leona KoŸmiñskiego, gdzie kierowa³ Zak³adem Informatyki i by³ cz³onkiem
Senatu uczelni.
Zainteresowania badawcze Jacka Bañkowskiego na pocz¹tku koncentrowa³y siê na
w³asnoœciach cyfrowych przetworników informacji, arytmetyce maszyn cyfrowych i teorii
niezawodnoœci. Opracowa³ w tym czasie oryginalne algorytmy dla dzia³añ arytmetycznych
w tzw. zero-jedynkowym systemie zapisu liczb
i metodê oceny niezawodnoœci uk³adów cyfrowych opart¹ na matematycznej teorii informacji. Od oko³o 1970 roku g³ównymi zainteresowaniami Jacka Bañkowskiego sta³y siê jêzyki
programowania i ich kompilatory, a tak¿e systemy baz danych. W tych dziedzinach opracowa³ m.in. metodê opisu sk³adni jêzyka programowania za pomoc¹ innego jêzyka, a tak¿e system zarz¹dzania tekstow¹ baz¹ danych
UNIPOLIS. Kierowa³ trzema projektami badawczymi, finansowanymi przez KBN — Realizacja pierwszej wersji u¿ytkowej wielojêzycznego systemu informacyjno-wyszukiwawczego UNIPOLIS (1992 –1993), Opracowanie
metod i narzêdzi strukturalnej i semantycznej
Słowa kluczowe
n informatyka
n programowanie
n bazy danych
INSTYTUT INFORMATYKI
B
analizy dokumentów tekstowych dostêpnych
w postaci graficznej (1995 –1997) oraz Automatyzacja s³ownika danych w bazach danych makroekonomicznych (1998 –1999).
Jest autorem lub wspó³autorem oko³o 50 publikacji oraz 6 patentów. By³ tak¿e promotorem w kilkunastu zakoñczonych przewodach
doktorskich i recenzentem kilkudziesiêciu
rozpraw doktorskich i habilitacyjnych oraz
wniosków o nadanie tytu³u profesora (dla rad
wydzia³ów i CK). Kilku jego doktorantów jest
obecnie samodzielnymi pracownikami nauki. Za osi¹gniêcia badawcze otrzyma³ nagrody
Ministra Nauki, Szkolnictwa Wy¿szego i Techniki (II i III stopnia).
Jacek Bañkowski opracowa³ i prowadzi³
m.in. wyk³ady z „Programowania maszyn cyfrowych” i „Wstêpu do struktur dyskretnych”
na Wydziale Elektroniki, a tak¿e prowadzi³
wyk³ady z „Oprogramowania komputerów”
i „Baz danych” dla studentów specjalnoœci
Informatyka w zarz¹dzaniu w WSPiZ. Wraz
z K. Fia³kowskim opracowa³ dwa skrypty dla
studentów (2 i 6 wydañ w latach 1966 –1974),
a tak¿e dwa podrêczniki akademickie — Programowanie w jêzyku FORTRAN (PWN, 7 wydañ w latach 1972–1987) oraz Wprowadzenie
do informatyki (PWN 1978, 1981). W latach
1970 –1975 kierowa³ pierwsz¹ edycj¹ studium
doktoranckiego „Systemy przetwarzania da-
nych” i prowadzi³ zajêcia kierunkowe ze s³uchaczami tego Studium. Za dzia³alnoœæ dydaktyczn¹ otrzyma³ nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wy¿szego i Techniki (II i III stopnia).
Jest cz³onkiem za³o¿ycielem Polskiego Towarzystwa Informatycznego, w którym pe³ni³
m.in. funkcjê wiceprezesa Zarz¹du G³ównego.
Przez wiele kadencji by³ cz³onkiem Komitetu
Informatyki PAN, a tak¿e przewodnicz¹cym
Komitetu Informacji Naukowej przy Prezydium PAN (1984 –1989). By³ cz³onkiem rad
wydzia³u i rad naukowych, m.in. Wydzia³u
Elektroniki PW (1967–1975), Instytutu Podstaw
Informatyki PAN, IBIN na Wydziale Historii
Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu INTE
(1975 –2002).
W latach 1983 –1994 wielokrotnie pe³ni³
funkcjê konsultanta w zakresie baz danych
i programowania dla wyspecjalizowanych
agend ONZ (UNESCO, UNIDO, FAO).
W 2002 roku Instytut INTE zosta³ wch³oniêty przez Instytut Mechanizacji Budownictwa
i Górnictwa Skalnego. W Instytucie tym pracowa³ nad teoretycznymi aspektami zwi¹zków miêdzy bazami danych i jêzykami programowania — a¿ do przejœcia na emeryturê.
Jest ¿onaty, ma córkê i wnuka. Zna czynnie
angielski i rosyjski, biernie francuski i niemiecki. Interesuje siê histori¹, literatur¹, muzyk¹
klasyczn¹ i gr¹ w bryd¿a.