The Holy See

The Holy See
Orędzie na Wielki Post 2011 r.
„Z Chrystusem jestecie pogrzebani w Chrzcie,
z Nim jestecie take wskrzeszeni"(por. Kol 2,12) Drodzy bracia i siostry,Wielki Post, który
prowadzi nas do witowania Wielkiej Nocy, jest dla Kocioa drogocennym i wanym okresem
liturgicznym, dlatego z radoci kieruj do was sowo, aby by on przeywany z nalenym
zaangaowaniem. Wspólnota Kocioa, gorliwie trwajca w modlitwie i w czynnej mioci, wypatruje
ostatecznego spotkania ze swym Oblubiecem, gdy nadejdzie czas wiekuistej Paschy, intensyfikuje
swoj drog oczyszczenia w Duchu, aby z wiksz obfitoci dostpi w tajemnicy odkupienia nowego ycia
w Chrystusie Panu (por.I Prefacja Wielkopostna ). 1. To wanie ycie zostao nam ju przekazane w
dniu naszego Chrztu, gdy „stajc si uczestnikami mierci i zmartwychwstania Chrystusa", zacza si
dla nas „radosna i zdumiewajca przygoda ucznia" ( Homilia z dnia Chrztu Paskiego , 10 stycznia
2010). wity Pawe w swoich listach wielokrotnie kadzie nacisk na wyjtkow wspólnot z Synem Boym,
która realizuje si w tym obmyciu. Fakt, e w wikszoci przypadków Chrzest otrzymuje si w
dziecistwie, ukazuje, e chodzi o dar Boga: nikt poprzez wasne siy nie zasuguje na ycie wieczne.
Miosierdzie Boga, które gadzi grzech i pozwala przeywa we wasnej egzystencji „te same denia
Chrystusa Jezusa" ( Flp 2,5), darowane jest czowiekowi z czystej aski. Aposto Narodów wyraa w
Licie do Filipian sens transformacji, która dokonuje si wraz z udziaem w mierci i zmartwychwstaniu
Chrystusa, wskazujc na jej cel: „abym móg pozna Jego, moc Jego zmartwychwstania, udzia w
Jego cierpieniach, upodabniajc si do Jego mierci, w nadziei na osignicie zmartwychwstania
umarych" ( Flp 3,10-11). Chrzest nie jest wic rytem z przeszoci, ale spotkaniem z Chrystusem,
które ksztatuje cae istnienie ochrzczonego, daje mu ycie Boe i wzywa go do szczerego
nawrócenia, sprawionego i podtrzymanego przez ask, które prowadzi go do osignicia dojrzaej
postawy Chrystusa. Szczególny zwizek czy Chrzest z Wielkim Postem, jako czasem dobrym do
przeycia zbawiajcej aski. Ojcowie Soboru Watykaskiego II wezwali wszystkich Pasterzy Kocioa do
uywania „obficiej elementów chrzcielnych waciwych dla liturgii wielkopostnej"
(KonstytucjaSacrosanctum Concilium , 109). W istocie, Koció od zawsze czy Wigili Paschaln z
celebracj Chrztu: w tym sakramencie realizuje si owa wielka tajemnica, przez któr czowiek umiera
dla grzechu, uzyskuje udzia w nowym yciu w Zmartwychwstaym Chrystusie i otrzymuje tego
samego Ducha Boego, który wskrzesi Chrystusa z martwych (por. Rz 8,11). Ten darmowy dar
powinien by zawsze w nas oywiany, a Wielki Post daje nam drog analogiczn do katechumenatu,
który dla chrzecijan staroytnego Kocioa, podobnie jak dla katechumenów dzisiejszych, jest
2
niezastpion szko wiary i ycia chrzecijaskiego: oni naprawd przeywaj Chrzest jako akt decydujcy
dla caej ich egzystencji. 2. Aby wej na powanie na drog wiodc do Wielkiej Nocy i przygotowa si do
witowania Zmartwychwstania Paskiego – najradoniejszego i najuroczystszego wita caego roku
liturgicznego – có moe by bardziej stosowne, ni pozwoli si prowadzi Sowu Boemu? Dlatego Koció,
w tekstach ewangelicznych kolejnych niedziel Wielkiego Postu, prowadzi nas do szczególnie
intensywnego spotkania z Panem, zapraszajc nas do przebiegnicia na nowo etapów
chrzecijaskiego wtajemniczenia: dla katechumenów w perspektywie otrzymania sakramentu
odrodzenia, dla ochrzczonych w perspektywie nowych i decydujcych kroków w naladowaniu
Chrystusa i w jeszcze gbszym darze dla Niego.Pierwsza niedziela wielkopostnej drogi ukazuje
nasz sytuacj czowieka na tej ziemi. Zwyciska walka z pokusami, która rozpoczyna misj Jezusa,
jest zaproszeniem do uwiadomienia sobie wasnej uomnoci, aby przyj ask, która uwalnia z grzechu
i wlewa now si w Chrystusie jako drodze, prawdzie i yciu (por.Obrzdy Chrzecijaskiego
Wtajemniczenia Dorosych , n. 25). Jest stanowczym wezwaniem by przypomnie, jak wiara
chrzecijaska implikuje, na wzór Chrystusa i w jednoci z Nim, walk „z wadcami tego wiata
pogronego w ciemnociach" ( Ef 6,12), w którym diabe dziaa i nie ustaje, take i dzisiaj, w kuszeniu
czowieka, który chce zbliy si do Pana: Chrystus wychodzi z niej zwyciski, aby otworzy nasze serce
na nadziej i prowadzi nas do zwyciania pokus za. Ewangelia o Przemienieniu Paskim stawia przed
naszymi oczami chwa Chrystusa, która antycypuje zmartwychwstanie i która zwiastuje
przebóstwienie czowieka. Wspólnota chrzecijaska uwiadamia sobie, e jest prowadzona, jak
apostoowie Piotr, Jakub i Jan, „osobno, na wysok gór" ( Mt 17,1), aby przyj na nowo w Chrystusie,
jako synowie w Synu, dar aski Boej: „To jest mój Syn umiowany, w którym sobie upodobaem.
Suchajcie Go" (w. 5). Jest to zaproszenie do oddalenia si od codziennego szumu, aby zanurzy si
w obecnoci Boga: On chce przekaza nam kadego dnia sowo, które przenika do gbin naszego
ducha, gdzie rozrónia dobro od za (por. Hbr 4,12) i umacnia wol pójcia za Panem. Proba Jezusa
do Samarytanki: „Daj mi pi" ( J 4,7), która przekazana zostaje w liturgii trzeciej niedzieli, wyraa
uczucie Boga do kadego czowieka i pragnie wzbudzi w naszym sercu pragnienie daru „wody,
który tryska ku yciu wiecznemu" (w. 14): jest to dar Ducha witego, który czyni z chrzecijan
„prawdziwych czcicieli", którzy modl si do Ojca „w duchu i prawdzie" (w. 23). Tylko ta woda moe
ugasi nasze pragnienie dobra, prawdy i pikna! Tylko ta woda, dana nam przez Syna, nawadnia
pustynie niespokojnej i nienasyconej duszy, dopóki ta „nie spocznie w Bogu", zgodnie ze synnymi
sowami witego Augustyna. „Niedziela niewidomego od urodzenia" ukazuje Chrystusa jako wiato
wiata. Ewangelia stawia kademu z nas pytanie: „Czy ty wierzysz w Syna Czowieczego?" „Wierz,
Panie!" ( J 9,35.38), stwierdza z radoci niewidomy od urodzenia, stajc si gosem kadego
wierzcego. Cud uzdrowienia jest znakiem, e Chrystus, razem ze wzrokiem, pragnie otworzy nasze
spojrzenie wewntrzne, aby nasza wiara stawaa si coraz gbsza i abymy mogli rozpozna w Nim
naszego jedynego Zbawiciela. On rozwietla wszystkie ciemnoci ycia i prowadzi czowieka do ycia
jako „syn wiatoci". Gdy pitej niedzieli zostaje nam ogoszone wskrzeszenie azarza, jestemy
postawieni przed ostatni tajemnic naszej egzystencji: „Ja jestem zmartwychwstaniem i yciem…
Wierzysz w to?" ( J 11,25-26). Dla wspólnoty chrzecijaskiej jest to moment szczerego zoenia,
wraz z Mart, caej nadziei w Jezusie z Nazaretu: „Tak, Panie, ja wierz, e Ty jeste Chrystus, Syn
Boy, który przychodzi na wiat" (w. 27). Wspóudzia z Chrystusem w tym yciu przygotowuje nas do
3
pokonania granicy mierci, aby y bez koca w Nim. Wiara w zmartwychwstanie umarych i nadzieja
na ycie wieczne otwieraj nasze spojrzenie na ostateczny sens naszej egzystencji: Bóg stworzy
czowieka dla zmartwychwstania i dla ycia, i ta prawda nadaje autentyczny i definitywny wymiar
ludzkiej historii, ich yciu osobistemu i ich yciu spoecznemu, kulturze, polityce, ekonomii.
Pozbawiony wiata wiary cay wszechwiat zostaje zamknity w grobie bez przyszoci, bez nadziei.
Wielkopostna droga znajduje swoje spenienie w Triduum Paschalnym, szczególnie w Wielkiej
Wigilii witej Nocy: odnawiajc przyrzeczenia chrzcielne, ponownie wyznajemy, e Chrystus jest
Panem naszego ycia, tego ycia, które Bóg nam podarowa, gdy zostalimy odrodzeni „z wody i z
Ducha witego", i potwierdzamy nasze mocne postanowienie, by odpowiada dziaaniu aski, aby
stawa si Jego uczniami.3. Nasze zanurzenie w mierci i zmartwychwstaniu Chrystusa przez
Sakrament Chrztu kadego dnia nas pobudza, by uwolni nasze serce od ciaru rzeczy materialnych,
od egoistycznego przywizania do „ziemi", które nas zubaa i które przeszkadza nam w byciu
dyspozycyjnymi i otwartymi na Boga i na bliniego. W Chrystusie Bóg objawi si jako Mio (por.1 J
4,7-10). Krzy Chrystusa, „sowo Krzya" objawia zbawcz moc Boga (por. 1 Kor 1,18), która si daje,
aby wywyszy czowieka i przynie mu zbawienie: mio w jej najbardziej radykalnej formie (por. Enc.
Deus caritas est , 12). Poprzez tradycyjne praktyki postu, jamuny i modlitwy, wyrazy
zaangaowania w nawrócenie, Wielki Post uczy y w wiecie coraz bardziej radykaln mioci
Chrystusa. Post , który moe mie róne motywacje, nabiera dla chrzecijanina znaczenia gboko
religijnego: czynic nasz stó uboszym, uczymy si pokonywa egoizm, aby y w logice daru i mioci;
znoszc pozbawienie czego – i to nie tylko zbytecznego – uczymy si odwraca spojrzenie od
naszego „ja", aby odkry Kogo obok nas i rozpozna Boga w obliczach tylu naszych braci. Dla
chrzecijanina post nie powoduje zamknicia si, ale otwiera bardziej na Boga i na potrzeby ludzi, a
take sprawia, e mio do Boga staje si take mioci do bliniego (por. Mk 12,31). Na naszej drodze
znajdujemy si przed pokus posiadania, chciwoci pienidzy, która usidla prymat Boga w naszym
yciu. dza posiadania prowokuje przemoc, naduycia wadzy i mier; dlatego Koció, szczególnie w
czasie wielkopostnym, wzywa do praktykowaniajamuny , to znaczy zdolnoci do dzielenia si.
Natomiast bawochwalcze suenie dobrom materialnym nie tylko oddala od drugiej osoby, ale
odziera czowieka, czyni go nieszczliwym, udzi go, nie urzeczywistniajc tego, co obiecuje, poniewa
umieszcza rzeczy materialne na miejscu Boga, jedynego róda ycia. Jak poj ojcowsk dobro Boga,
jeli serce jest pene siebie samego i swoich wasnych projektów, którymi udzimy si, e moemy
zapewni sobie bezpieczn przyszo? Pokusa polega na myleniu tak, jak bogacz w przypowieci:
„Duszo moja, do twej dyspozycji masz wiele dóbr na wiele lat…" Znamy osd Pana: „Gupcze, tej
wanie nocy zadaj od ciebie twojego ycia…" ( k 12,19-20). Praktykowanie jamuny jest wezwaniem
do prymatu Boga i do uwagi skierowanej na bliniego, aby na nowo odkry naszego dobrego Ojca i
przyj Jego miosierdzie. W caym okresie wielkopostnym Koció daje nam ze szczególn obfitoci
Sowo Boe. Rozwaajc i przyjmujc je, aby y nim na co dzie, uczymy si drogocennej i niezastpionej
formymodlitwy , poniewa uwane suchanie Boga, który stale mówi do naszego serca, karmi drog
wiary, któr rozpoczlimy w dniu Chrztu. Modlitwa pozwala nam równie zdoby nowe pojcie czasu: w
istocie, bez perspektywy wiecznoci i transcendencji, odmierza on po prostu nasze kroki w stron
horyzontu, który nie ma przyszoci. W modlitwie znajdujemy natomiast czas dla Boga, by pozna, e
„Jego sowa nie przemin" (por. Mk 13,31), by wej w t intymn wspólnot z Nim, „której nikt nie bdzie
4
móg nam odebra" (por. J 16,22) i która otwiera nas na nadziej, która nie zwodzi, na ycie wieczne.
Podsumowujc, wielkopostna droga, na której jestemy zaproszeni do kontemplowania Tajemnicy
Krzya, polega na „upodobnieniu si do mierci Chrystusa" ( Flp 3,10), aby przey gbokie nawrócenie
naszego ycia: pozwoli si przemieni przez dziaanie Ducha witego, jak wity Pawe na drodze do
Damaszku; ukierunkowa w zdecydowany sposób nasz egzystencj wedug woli Boga; uwolni si od
naszego egoizmu, pokonujc instynkt panowania nad innymi i otwierajc si na mio Chrystusa. Okres
wielkopostny jest dogodnym momentem, aby na nowo uzna nasz sabo, przyj, ze szczer rewizj
ycia, odnawiajc ask Sakramentu Pokuty i poda w zdecydowany sposób w stron Chrystusa. Drodzy
bracia i siostry, poprzez osobowe spotkanie z naszym Odkupicielem oraz przez post, modlitw i
jamun, droga nawrócenia w kierunku Wielkiej Nocy prowadzi nas do odkrycia na nowo naszego
Chrztu. Odnawiamy w tym Wielkim Pocie przyjmowanie aski, któr Bóg da nam w owym
momencie, aby owiecaa i prowadzia wszystkie nasze dziaania. Jestemy powoani, by przeywa
kadego dnia to, coten Sakrament oznacza i realizuje, w coraz hojniejszym i autentycznym
naladowaniu Chrystusa. W tej naszej drodze zawierzamy nas samych Dziewicy Maryi, która
zrodzia Sowo Boe w wierze i w ciele, aby zanurzy si jak Ona w mierci i zmartwychwstaniu jej Syn
Jezusa i aby mie y wieczne. Z Watykanu, 4 listopada 2010 r.
BENEDICTUS PP. XVI
© Copyright 2010 - Libreria Editrice Vaticana
© Copyright - Libreria Editrice Vaticana