Śmierć społeczna — Procesja

Śmierć społeczna — Procesja
Niefortunna wypowiedź, jakby lusterko upadło szybką do dołu w śnieg
Już trąby jerychońskie grzmią na alarm o niekompetencji
Koksowniki wypełniają się agresją, ludzie grzeją sobie przy nich dłonie
Panie o zatroskanych twarzach gotowe są w judaszowym pocałunku
umazać jej szminką policzek i rozetrzeć by nie pozostał ślad
Trzeba zapalić papierosa i spierdalać, zaczął się Armagedon
– radzi jej kiwający się na piedestale pomnik - jeśli przeżyjesz
żaden mechanizm nie będzie miał przed tobą tajemnic
Już jej nie uratuje kobieca solidarność ani szarmanckość mężczyzn
Proszę wymienić w niej toner, by znowu mogła powielać
Słuchawki będą wypadać z rąk, a do rozdziawionych ust wlatywać wędrowne muchy (P. Coelho)
Niezasłużone upokorzenia spadną na nieopierzone stworzenia (§ 6 ust. 2)
Gdy gówniany Posejdon dosięgnie ją metanowym piorunem
znów będzie tą giczą cielęcą jako ostatnia wybieraną do drużyny
na dyskotekach pełniącą rolę banera, w domu wycieraczki
potrafiącą pomimo zaparowanych okularów
wyłapać swoje imię z rozmowy cztery przecznice dalej
Kopiowanie tekstów, obrazów i wszelakiej twórczości użytkowników portalu bez ich zgody jest
stanowczo zabronione. (Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 z
dnia 4 lutego 1994r.).
Procesja, dodano 23.12.2016 07:30
Dokument został wygenerowany przez www.portal-pisarski.pl.
1