Jan Woleński `Semantyka na kongresie w Paryżu w 1935r.`
Transkrypt
Jan Woleński `Semantyka na kongresie w Paryżu w 1935r.`
XXII KONFERENCJA HISTORII LOGIKI SEMANTYKA NA KONGRESIE W PARYŻU W 1935 R. Semantyczne idee Alfreda Tarskiego zaczęły być szerzej znane poza Polską w latach 19341935, głównie dzięki jego kontaktom z Kołem Wiedeńskim i Karlem Popperem. Gdy zbliżał się Kongres Filozofii Naukowej w Paryżu w 1935 r. Rudolf Carnap zaproponował Tarskiemu wygłoszenie odczytu o semantyce. Carnap był przekonany, że logiczni empiryści przyjmą z entuzjazmem poszerzenie repertuaru narzędzi filozoficznych o metody semantyczne. Chociaż sam Tarski był sceptyczny w kwestii recepcji semantyki, zgodził się wystapić na kongresie. Wygłosił dwa odczyty, mianowicie „O ugruntowaniu naukowej semantyki” i „O pojęciu wynikania logicznego”. Nadto Maria Kokoszyńska-Lutmanowa przedstawiła referat „Logiczna składnia, semantyka i logika wiedzy”. Także Carnap wygłosił odczyt „Prawda i uzasadnienie”. Wystąpienia te wywołały szeroką dyskusję, której przebieg potwierdził przewidywania Tarskiego. Głównym krytykiem był Otto Neurath, ale także Hans Reichenbach i Arne Naess nie byli przekonani o wartości semantyki dla filozofii. Neurath argumentował, że semantyka zagraża jedności nauki i wprowadza elementy metafizyczne. Z drugiej strony, nie brakło i głosów pozytywnych. Russell wskazywał np. na podobieństwo hierarchii języków do teorii typów logicznych. Alfred Ayer, który sam optował za redundancyjną definicją prawdy, po wielu latach (w 1977 r.) wspomniał, że wystąpienia Tarskiego były głównym punktem paryskiego kongresu. Wprawdzie dyskusje pomiędzy proponentami i oponentami semantyki trwały jeszcze kilka lat po 1935 r. a i dzisiaj są prowadzone, niemniej jednak, debata w Paryżu była punktem zwrotnym w światowej recepcji semantycznej definicji prawdy i pokrewnych idei.