S103/2006 - Centrum Zdrowia Dziecka

Grant wewnętrzny S103/2006
„WERYFIKACJA OBOWIĄZUJĄCYCH NORM STĘśENIA IMMUNOGLOBULIN
IGG, IGA, IGM, IGD W RÓśNYCH GRUPACH WIEKOWYCH W POPULACJI
ZDROWYCH DZIECI POLSKICH”
Kierownik projektu: lek. med. Beata Wolska-Kuśnierz
Określenie
prawidłowego zakresu norm poszczególnych parametrów układu
odporności ma istotne znaczenie w ocenie stanu zdrowia dziecka. Rozpoznanie
niedoboru odporności jest nakazem wdroŜenia odpowiedniego leczenia, decyduje
o epidemiologii danej choroby oraz uwiarygodnia wyniki badań naukowych.
Podstawowymi badaniami wykorzystywanymi do oceny typu humoralnego,
najczęściej występującego niedoboru odporności, jest ocena stęŜeń głównych klas
immunoglobuliny: IgG, IgA, IgM. Aktualnie interpretacja otrzymanych wyników
odbywa się w porównaniu do norm sprzed 12 lat, określonych przez Gregorek i WSP.
W 1994 roku, na podstawie badań wykonywanych w populacji polskich dzieci
w róŜnych grupach wiekowych. Obserwowana w ostatnich latach u dzieci akceleracja
wzrostu i rozwoju, stwarza konieczność stałej modyfikacji m.in. siatek wentylowych.
Obserwowane równieŜ zmiany środowiska, które mają istotny wpływ na układ
odporności, stwarza potrzebę uaktualnienia norm stęŜeń immunoglobulin
w zaleŜności od wieku. Szczególnie istotne jest oszacowanie dolnych granic stęŜeń
poszczególnych immunoglobulin, które stanowią podstawę do rozpoznawania
określonego niedoboru odporności. Weryfikacja norm w odniesieniu do
poszczególnych parametrów odporności odbywa się na świecie ze średnią
częstością co 8 lat.
Ocena stęŜeń immunoglobuliny IgG, IgA i IgM ma znaczenie interdyscyplinarne.
ObniŜone ich wartości w chorobach układu moczowego, czy ucieczka białka drogą
przewodu pokarmowego, wreszcie podwyŜszone stęŜenie w chorobach
autoimmunizacyjnych wymagają określenia prawidłowych norm. StęŜenie innej
immunoglobuliny D w zdrowej populacji jest zwykle niskie w porównaniu ze
pozostałymi frakcjami. Rola tej immunoglobuliny jest nadal pozostaje niejasne.
Określenie jej stęŜenia ma istotne znaczenie w diagnostyce róŜnicowej stanów
gorączkowych częstych przyczyn hospitalizacji w IP CZD. Jest teŜ przedmiotem
wartościowych opracowań naukowych z Oddziału Immunologii, które pozwalają na
ogłoszenie wysoko ocenianych prac w czasopismach zagranicznych. Dobrze
poznanym jest jednak jeden z zespołów nawrotowych gorączek – zespół hiper-IgD,
wywołany mutacją w genie MVK, przebiegający ze znacznie podwyŜszonym
stęŜeniem tej immunoglobuliny, co stnowi kryterium diagnostyczne tego zespołu.
Większość badań oceniających zakres prawidłowych stęŜeń IgD dotyczy osób
dorosłych, natomiast jedynie pojedyncze prace dotyczące badania tej
immunoglobuliny w populacji dziecięcej. Wykazano istotne róŜnice w stęŜeniach IgD
w zaleŜności od wieku, z tendencją do narastania stęŜeń do około 10 roku Ŝycia,
a następnie ponownego ich spadku. Dla prawidłowej interpretacji wyników badań
diagnostycznych niezbędne jest wobec tego ustalenie zakresu norm IgD w róŜnych
grupach wiekowych.
Celem badania jest ocena stęŜeń immunoglobulin IgG, IgA, IgN, IgD w populacji
dzieci zdrowych oraz weryfikacja obowiązujących obecnie zakresów norm dla
poszczególnych immunoglobulin w zaleŜności od wieku.