Neven MATES Urodzony w Zagrzebiu (Chorwacja) w 1951 r.
Transkrypt
Neven MATES Urodzony w Zagrzebiu (Chorwacja) w 1951 r.
Neven MATES Urodzony w Zagrzebiu (Chorwacja) w 1951 r. Wykształcenie: 1990 stypendysta postdoktorancki Fundacji Fulbrighta na North-Western University w Evanston (Illinois, USA) 1988 tytuł doktora nauk ekonomicznych uzyskany na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu w Zagrzebiu 1981 tytuł magistra nauk ekonomicznych uzyskany na Wydziale Handlu Zagranicznego Uniwersytetu w Zagrzebiu 1975 licencjat na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu w Zagrzebiu Doświadczenie zawodowe: 2009–2013 starszy doradca w Narodowym Banku Chorwacji 1992–2009 pracownik MFW w Waszyngtonie 2004–2009 w Rosji stały przedstawiciel w Moskwie, szef przedstawicielstwa MFW 2007–2009 szef misji na Białorusi, równolegle z funkcją pełnioną w Moskwie 2001–2004 szef misji w Rumunii 2000 szef misji w Albanii 1997–1999 urzędnik odpowiedzialny za Słowację w Departamencie ds. Europy 1995–1997 urzędnik odpowiedzialny za byłą jugosławiańską republikę Macedonii w Departamencie ds. Europy 1994–1995 specjalista ekonomiczny Departamencie ds. Budżetowych ds. polityki budżetowej Polski w 1992–1993 specjalista ekonomiczny ds. polityki budżetowej Pakistanu w Departamencie ds. Budżetowych 1977–1992 pracownik naukowy, liczne stanowiska naukowe, w tym szefa Działu Polityki Pieniężnej Instytutu Nauk Ekonomicznych w Zagrzebiu 1991–1992 doradca prezesa Narodowego Banku Chorwacji w sprawach dotyczących wprowadzenia pierwszej waluty krajowej po ogłoszeniu przez Chorwację niepodległości 1989–1990 członek zarządu Agencji Restytucji Banków rządu byłej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii 1980 – 1989 członek kilku komitetów doradczych w zakresie polityki makroekonomicznej i reform strukturalnych, powołanych przez rząd federalny byłej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii 2013 Neven Mates został mianowany członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego 15 lipca 2013 r. i wszedł w skład Izby IV „Dochody, badania naukowe i polityki wewnętrzne oraz instytucje i organy Unii Europejskiej”. 2