Podstawowe informacje o Lokalnej Grupie Rybackiej "Partnerstwo

Podstawowe informacje o Lokalnej Grupie Rybackiej "Partnerstwo Jezior"
Uwarunkowania przestrzenne i geograficzne
Strategia LGR jest realizowana na obszarze ośmiu gmin leżących w południowej,
południowo-wschodniej oraz środkowo-zachodniej części województwa zachodniopomorskiego.
Gminy te wchodzą w skład trzech powiatów tj. powiatu choszczeńskiego (Choszczno,
Bierzwnik, Pełczyce, Recz, Drawno), powiatu stargardzkiego (Suchań) oraz powiatu wałeckiego
(Mirosławiec, Tuczno).
Większość przedstawianych gmin leży na terenie Pojezierza Choszczeńskiego, niektóre
obejmują swoim obszarem również Pojezierze Wałeckie, oraz Równinę Pyrzycko –
Stargardzką.
Wybrane gminy leżą stosunkowo blisko trzech wielkich aglomeracji: na południe od Szczecina,
na północny-zachód od Poznania oraz na wschód od Berlina. Niektóre obszary gmin znajdują
się na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych: drogi krajowej nr 10
(Szczecin-Bydgoszcz), drogi wojewódzkiej nr 151 (Gorzów Wlkp. – Świdwin), drogi nr 20
prowadzącej do Gdańska, jak również magistrala kolejowa łącząca Szczecin i Świnoujście ze
Śląskiem.
Uwarunkowania przyrodnicze
Rzeźba terenu objętego LGR znajduje się na specyficznym obszarze – pasie polodowcowej
moreny czołowej, z licznymi pagórkami, kotlinami i dolinkami. Miejscami występują piaski i
żwiry akumulacji czołowej. Dominuje krajobraz wysoczyzn i równin morenowych. Warunki
klimatyczne, które panują na terenie objętym naszą Strategią należą do umiarkowanych.
Lokalny klimat charakteryzuje duża wilgotność powietrza. Średnia roczna temperatura
powietrza dla obszaru objętego LGR wynosi od 7,3° C do 8,7° C, okres wegetacji trwa od 210
do 230 dni, natomiast średnia roczna suma opadów waha się od 540 do 630 mm.
1/3
Podstawowe informacje o Lokalnej Grupie Rybackiej "Partnerstwo Jezior"
Średnio ponad 30 % powierzchni ośmiu gmin zajmują lasy. Największy udział lasów w
powierzchni występuje w gminnie Bierzwnik – 52,0%.
Przedstawiany obszar LGR charakteryzuje duża ilość jezior i rzek . Największe rzeki to Drawa i
Ina.
Niespotykana rzeźba terenu, piękne jeziora i lasy dają możliwość w zakresie ekoturystyki,
wypoczynku w lesie i nad wodą, uprawiania turystyki pieszej, rowerowej, kajakowej oraz
sportów wodnych. Wędkarze mogą zapolować na karpia, tołpygę, węgorza, płoć, leszcza,
natomiast myśliwi na dzika, jelenia, sarnę oraz ptactwo wodne.
Na opisywanym terenie znajdują się liczne, naturalne zbiorniki wodne pochodzenia
lodowcowego - jeziora typu rynnowego i zaporowego, zagłębienia bezodpływowe wypełnione
wodą i typowe dla krajobrazu polodowcowego oczka wodne. Jest tu 109 jezior, w tym 8 o
powierzchni powyżej 100 ha. Wody powierzchniowe zajmują ok. od 2,1% do 12,2% powierzchni
w każdej z przedstawianych gmin. Oprócz naturalnych zbiorników wodnych na terenie gmin
objętych LSROR znajdują się również sztuczne zbiorniki wodne, tj. stawy rybne, które są
zbiornikami retencyjnymi wód, stanowią uzupełnienie rowów i kanałów melioracyjnych.
Gospodarka jeziorowa
Na strukturę połowową w jeziorach tego terenu największy wpływ mają ryby karpiowate, których
udział wynosi 70,1% i stanowią go głównie leszcze 36,2% oraz płocie 20,5% . Udział
drapieżników jest blisko 3 krotnie niższy od połowów ryb karpiowatych i wynosi 21,0 %, w tym
sandacze 3,2%, szczupaki 8,5%, okonie 6,1% oraz węgorze 3,2%. W strukturze gatunkowej
niewielką rolę odgrywają koregonidy - sielawy oraz sieje, a także inne gatunki ryb nie zaliczane
do ww. grup m.in . sum, miętus, jazgarz. Należy przy tym podkreślić, iż w niektórych jeziorach,
o typie rybackim sielawowym, udział koregonidów w połowach dochodzi do 90%.
Największe wydajności połowowe w niektórych jeziorach na terenie działania Stowarzyszenia
dochodzą do 22,0 kg/ha, natomiast średnio kształtują się na poziomie 10-15 kg/ha. Oznacza to,
że uzyskiwane wydajności połowowe w tych zbiornikach są nieco niższe od danych
podawanych dla jezior Polski. Przyczynę powyższych różnic trudno jednoznacznie wyjaśnić.
Jednakże wydaje się, iż wiele jezior północno-zachodniej Polski jest „zniszczonych” nadmierną
2/3
Podstawowe informacje o Lokalnej Grupie Rybackiej "Partnerstwo Jezior"
eksploatacją ryb w latach poprzednich, co przy braku zarybień może doprowadzić do
spotęgowania tego zjawiska. Drugim aspektem, uzasadnionym z ekonomicznego punktu
widzenia może być, w szczególności w małych akwenach, zaprzestanie gospodarki towarowej,
a wprowadzenie wędkarskiego typu zagospodarowania wód. Może to stanowić dla budżetu
gospodarstw rybackich dodatkowe dość istotne źródło dochodu. W związku z tym na licznych
jeziorach prowadzony jest typ wędkarski gospodarki rybackiej.
Hodowla i chów ryb
W gospodarstwach rybackich głównie prowadzona jest działalność związaną z produkcją
ekstensywną karpia. Większość obiektów hodowli tego gatunku nie przekracza powierzchni 10
ha lustra wody, aczkolwiek kilku producentów zadeklarowało produkcję na powierzchni ponad
20 ha. Osiągana wydajność produkcji tej ryby jest niska (poniżej 700kg/ha). Wynika to z rodzaju
zadawanych pasz; w większości gospodarstw stawowych ryby karmione są paszami
zbożowymi (żytem, jęczmieniem), kukurydzą i odpadami rzepakowymi. W nielicznych
obiektach, oprócz tego rodzaju paszy o wysokim, mniej korzystnym współczynniku odżywczym,
stosuje się dodatkowo pasze ekstruderowane i granulaty. W ponad 72% gospodarstw hodowli
karpia prowadzony jest 3 letni cykl produkcyjny: od wylęgu (lub wylęgu podchowanego) do ryby
towarowej. W pozostałych prowadzi się podchów od kroczka do ryby towarowej.
Oprócz karpia, w większości gospodarstw produkuje się ryby dodatkowe (tzw. chów ryb w
polikulturze), głównie amura, lina, szczupaka i karasia. Z uwagi że, teren ten jest zasobny w
wodne czyste cieki, sprzyja to prowadzeniu hodowli ryb łososiowatych. Największą hodowlę
prowadzi się na stawach pstrągowych zlokalizowanych na rzece Wardynka w miejscowości
Chełpa. Produkcja na tych stawach odbywa się w pełnym cyklu, ponieważ obiekt ten posiada
własną podchowalnię, baseny betonowe, do podchowu narybku oraz stawy ziemne odrostowe
(tuczowe). Łączna roczna produkcja ryb towarowych w tym obiekcie w ostatnich latach wynosiła
średnio 35 ton. Produkuje się tu głównie pstrąga tęczowego oraz w znacznie mniejszych
ilościach, pstrąga potokowego.
3/3