Protokół Nr XXIX/12 z XXIX sesji Rady Miejskiej w dniu 16 listopada

Protokół Nr XXIX/12
z XXIX sesji Rady Miejskiej w dniu 16 listopada 2012 r.
XXIX sesja Rady Miejskiej w Ropczycach – sesja uroczysta kończąca obchody roku
jubileuszowego 650-lecia miasta Ropczyce.
Czas trwania sesji: ok.13.07 – 15.40.
Miejsce obrad: Centrum Kultury w Ropczycach, ul. Bursztyna 1
Przebieg obrad, streszczenia przemówień i wystąpień.
1.Otwarcie XXIX sesji przez przewodniczącego Rady Miejskiej Józefa Misiurę.
Hymn Polski w wykonaniu orkiestry działającej przy Centrum Kultury w Ropczycach.
Wystąpienie Przewodniczącego Rady na otwarcie sesji - Wysoka Rado! Panie i Panowie! Przypadł mi
zaszczyt przewodniczenia uroczystej sesji Rady Miejskiej zamykającej obchody 650-lecia Ropczyc.
W ciągu minionych miesięcy 2012 roku przez okolicznościowe uroczystości zapoznawaliśmy się z
dziejami miasta oraz z przemianami gospodarczymi i społecznymi, które nadały mu obecny kształt.
Kiedy mówimy 650-lecie Ropczyc pamięć przywołuje nazwiska i sylwetki osób, które wpisały się w
kroniki miasta, a także myślimy o tych, którzy ofiarnie pracowali na jego rzecz nie zapisując się
imiennie na kartach historii. Uczestnictwem w dzisiejszej sesji, im wszystkim, dziękujemy i
okazujemy wielki szacunek. Panie i Panowie, Dostojni Goście, Mieszkańcy Ropczyc! W imieniu
Rady Miejskiej i Burmistrza Ropczyc zapewniam, że dziś w podejmowanych działaniach i decyzjach
kierujemy się dewizą aby to co robimy dla miasta i gminy spotkało się z głęboką aprobatą i wysoką
oceną przyszłych pokoleń, żeby ocena następców brzmiała: oni zrobili dużo dobrego dla naszej małej
ojczyzny. Mamy świadomość, że stoimy przed wyzwaniami gospodarczymi i ekonomicznymi oraz
kulturowymi czyli co przekażemy dalej z tradycji patriotyczno-religijnej. Powodzenie
podejmowanych inicjatyw i rozwiązywanie problemów zależy od nas wszystkich, od wysiłku i
współdziałania, od pomysłowości i determinacji, od odważnych a zarazem rozsądnych decyzji.
Dlatego, też w roku 650-lecia Ropczyc, życzymy naszemu miastu, na dziś i na jutro, mądrych decyzji i
jedności mieszkańców.
2.Powitanie gości przez Przewodniczącego Rady Miejskiej w Ropczycach.
Szanowni Państwo, Zacni Goście! W imieniu własnym, prezesa Towarzystwa Przyjaciół
Ziemi Ropczyckiej pana prof. Władysława Tabasza oraz burmistrza Ropczyc pana Bolesława
Bujaka pragnę serdecznie podziękować wszystkim państwu za przyjęcie zaproszenia na
dzisiejszą uroczystość. Mam również zaszczyt powitać wszystkich państwa. Pragnę pozwolić
sobie, w ramach ceremonii powitania, wymienić chociażby część naszych znamienitych
gości. Witam bardzo serdecznie: księdza biskupa Kazimierza Górnego Ordynariusza Diecezji
Rzeszowskiej, Wicewojewodę Podkarpackiego panią Alicję Wosik, Honorowych Obywateli
Miasta Ropczyce: członka Papieskiej Akademii Nauk księdza profesora Michała Hellera,
dyrektora Caritas Diecezji Rzeszowskiej księdza prałata Stanisława Słowika, proboszcza
Parafii Katedralnej w Rzeszowie księdza prałata Jana Delektę, starostę Powiatu RopczyckoSędziszowskiego Stanisława Ziemińskiego, sędzię Sądu Okręgowego w Rzeszowie
Magdalenę Kocój, dyrektora naczelnego Cukrowni „Ropczyce” Stanisława Misztala. Jest mi
niezmiernie miło powitać wspaniałą reprezentację duchowieństwa, na czele z sekretarzem
Biskupa Rzeszowskiego księdzem Wiesławem Matyskiewiczem i witam księdza prałata
Stanisława Mazura dziekana dekanatu ropczyckiego, proboszcza parafii jubileuszowej pod
wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Ropczycach. Witam serdecznie wszystkich księży i
siostry zakonne. Witam serdecznie delegacje: delegację z miasta partnerskiego Stropkov na
Słowacji, delegację ze Stryja na Ukrainie, na czele z Orestem Kuryło – Przewodniczącym
Stryjskiej Rady Rejonowej. Witam serdecznie przedstawicieli świata nauki i oświaty, a wśród
nich: prezydenta Wyższej Szkoły Inżynieryjno-Ekonomicznej w Rzeszowie prof. dr hab. inż.
Stanisława Sosnowskiego, prof. nadzw. dr hab. Włodzimierza Bonusiaka – byłego
wieloletniego rektora Uniwersytetu Rzeszowskiego, autora dwóch monografii o Ropczycach:
„Ropczyce- Zarys dziejów” oraz „Dzieje Ropczyc u schyłku PRL i w III Rzeczpospolitej”,
prof. Uniwersytetu Rzeszowskiego księdza dr hab. – Janusza Miąso, a także liczne grono
dyrektorów szkół i przedszkoli z terenu miasta i gminy. Serdecznie witam: dyrektora
Kancelarii Zarządu Województwa Podkarpackiego, który dzisiaj reprezentuje marszałka
Województwa Podkarpackiego Mirosława Karapytę pana Wiesława Rygla, prezesa Zarządu
Südzucker Polska z Wrocławia pana Marka Wójcika, prezesa Zarządu Zakładów
Magnezytowych w Ropczycach pana Józefa Siwca, wiceprezydenta miasta Rzeszowa pana
Henryka Wolickiego, dyrektora Departamentu Programów Rozwoju Obszarów Wiejskich w
Urzędzie Marszałkowskim pana Wiesława Baranowskiego, dyrektora Podkarpackiego
Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Rzeszowie pana Stanisława Stachurę, dyrektora
Agencji Nieruchomości Rolnych w Rzeszowie pana Zygmunta Sosnowskiego, prezesa
Zarządu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pana Jana
Tomakę, dyrektora Wydawnictwa JOTA z Rzeszowa; wydawcę monografii zatytułowanej
„Dzieje Ropczyc u schyłku PRL i w III Rzeczpospolitej” pana Józefa Ambrozowicza,
szczególnie ciepło witam na ropczyckiej ziemi rodzinę księdza Jana Zwierza na czele z panią
Bogumiłą Serwatką, witam krakowskiego artystę rzeźbiarza rodem w Ropczyc, autora
pomnika księdza Jana Zwierza pana Kazimierza Malskiego. Serdecznie witam przedstawicieli
służb mundurowych w osobach: Wojskowego Komendanta Uzupełnień w Mielcu
podpułkownika Mirosława Ciesielskiego, komendanta powiatowego Państwowej Straży
Pożarnej w Ropczycach – brygadiera Jacka Roga, zastępcę komendanta powiatowego Policji
w Ropczycach – podinspektora Józefa Kiełbasę. Szanowni państwo, dostojni goście proszę
wybaczyć, że nie powitam wszystkich imiennie. Są także wśród nas i gorąco witam:
przedstawicieli samorządów: burmistrzów i wójtów na czele z panią Dorotą Strzyż
wicestarostą powiatu ropczyckiego, przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości, sądownictwa,
prokuratury i adwokatury; członków Komitetu Honorowego Obchodów 650-lecia Ropczyc,
serdecznie radnych Powiatu Ropczycko-Sędziszowskiego, radnych gminy Ropczyce,
sołtysów i przewodniczących rad osiedlowych, witam liczną delegację przedsiębiorców,
dyrektorów, prezesów firm i zakładów pracy, dyrektorów banków, reprezentantów związków,
towarzystw i stowarzyszeń, witam przedstawicieli służby zdrowia na czele z Adamem
Bałutem – dyrektorem ZOZ-u w Ropczycach, przedstawicieli mediów regionalnych i
lokalnych na czele z Henrykiem Pietrzakiem – Prezesem Zarządu Polskiego Radia Rzeszów.
Witam serdecznie wszystkich gości, którzy przybyli na dzisiejszą sesję a nie zostali
wymienieni.
Prowadzenie dalszej części uroczystości pan Krzysztof Szczepaniak.
3.Wykład Księdza Profesora Michała Hellera – Honorowego Obywatela Miasta Ropczyce pt.
Georges Lemaitre – Ksiądz i kosmolog.
Prowadzący - Stało się tradycją ropczyckich uroczystych sesji Rady Miejskiej, że zawierają
odczyt znanych postaci nauki lub życia publicznego, nie inaczej będzie tym razem. Gościmy
dzisiaj księdza profesora Michała Hellera, honorowego obywatela miasta Ropczyce. Zapewne
wszyscy znają postać księdza profesora, przypomnę tylko, że ksiądz profesor jest światowej
sławy fizykiem, kosmologiem, filozofem, teologiem, członkiem między innymi Papieskiej
Akademii Nauk i Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, autorem lub
współautorem prawie 500 publikacji. W 2008 roku został laureatem prestiżowej Nagrody
Templetona. Jest fundatorem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych. W dzisiejszym
wykładzie ksiądz profesor przybliży nam postać Georges Lemaitre księdza i kosmologa.
Ksiądz profesor Michał Heller – (streszczenie) Wybierając temat dzisiejszego spotkania
przedstawienie sylwetki i osiągnięć wybitnego belgijskiego kosmologa księdza Georges
Lemaitre (wymowa Lemetr) kierowałem się dwiema racjami. Pierwsza racja, ksiądz zmarł
prawie 50 lat temu ale w nauce, w kosmologii, dopiero dzisiaj docenia się w pełni to co
zrobił. Okazuje się, że to jest jedna z ważniejszych postaci w historii kosmologii. Druga racja
jest bardziej osobista, ksiądz Lemaitre był zawsze moim osobistym idolem. Człowiekiem,
którego starałem się naśladować. Kilka danych dotyczących jego życia zaczerpniętych z
Wikipedii. Urodził się pod koniec 19 wieku, zmarł w 1966 roku. Jeden z współtwórców
kosmologii relatywistycznej. Jako pierwszy zastosował w kosmologii fizykę kwantową,
rozwijał Einsteina, uważa się go za ojca koncepcji wielkiego wybuchu, on nie używał nazwy
wybuch tylko pierwotny atom ale to był początek tej dzisiaj podstawowej teorii. Rozpoczął
studia inżynierskie na uniwersytecie w Leuven, zwolnił się i dobrowolnie poszedł na front
gdzie walczył przez całą pierwszą wojnę światową. Po powrocie z frontu podjął studia na tym
samym uniwersytecie już nie inżynierskie ale z matematyki i uzyskał doktorat z matematyki.
Potem wstąpił seminarium duchownego. Po wojnie w Leuven działało seminarium duchowne
dla spóźnionych powołań. Seminarium ukończył otrzymał święcenia kapłańskie w 1923 roku,
a potem rozwijał swoje zdolności naukowe i toczyła się jego kariera naukowa – m.in.
Cambridge University, Ameryka (Harvard). Jego kariera naukowa była związana z ogólną
teorią względności Einsteina, która powstała w 1915 roku. Pierwszą pracę kosmologiczną
Einstein napisał w 1917 roku, to była pierwsza praca od której rozpoczęły się dzieje
kosmologii nowoczesnej, kosmologii relatywistycznej, praca fundamentalna. Bardzo szybko
potem na arenę wkroczył Lemaitre. W 1917 roku holenderski uczony de Sitter opublikował
drugą ważną pracę kosmologiczną i Lemaitre właśnie rozwiązał bardzo ciekawą zagadkę
matematyczną związaną z modelem de Sittera, to była pierwsza praca naukowa opublikowana
Lemaitre w 1925 roku. W pracy tej ukazał się jego ogromny talent matematyczny. Prawie
równocześnie 1922 i 1924 rosyjski uczony Aleksander Friedman znalazł szereg rozwiązań
równań Einsteina, każde z tych rozwiązań przedstawia pewien model wszechświata prezentacja rysunków modeli kosmologicznych, które obliczył Friedman i najbardziej
znanych modeli, które dzisiaj się nazywa modelami Friedmana-Lemaitre dlatego, że parę lat
potem nie znając dorobku Friedmana, Friedman pracował w Związku Radzieckim, który był
odcięty od świata, Lemaitre nie znał jego prac i mniej więcej Lemaitre zrobił to samo co
Friedman, znalazł te same rozwiązania. Z tym, że Friedman w roku 1925 roku umarł do czego
przyczynił się głód i zaraza panująca w Leningradzie, natomiast Lemaitre dalej rozwijał swoje
możliwości. Mamy fragment (prezentacja) pracy naukowej Lemaitre z roku 1927, którą
uważa się za podstawową w kosmologii. Mianowicie po raz pierwszy w tej pracy porównał
teoretyczny model wszechświata wynikający z opracowań Einsteina z danymi
obserwacyjnymi, z pomiarami galaktyk. Była to pierwsza praca, w której teoria
skonfrontowała się z obserwacjami, z doświadczeniem. Dlatego tą pracę uważa się za
podstawową. Ta praca jest napisana po francusku, i z początku nie była za bardzo znana w
tym świecie. Sir Arthur Eddington docenił znaczenie pracy Lemaitre i spowodował, że jej
tłumaczenie w języku angielskim ukazało się w bardzo znanym czasopiśmie astronomicznym
wydawanym przez Królewskie Towarzystwo Astronomiczne w Londynie. Prezentacja
fragmentu pracy Lemaitre w której widzimy kolumny cyfr i wzory, w której dokonało się po
raz pierwszy zestawienie teorii z wynikami obserwacji, powstała obserwacyjna nauka o
wszechświecie. Astronom amerykański Hubble, który dokonał szeregu pomiarów galaktyk i
wykazał, że galaktyki w zbiorowiskach uciekają od siebie z rosnącymi prędkościami to się
dzisiaj nazywa prawo Hubble’a, Hubble ogłosił to w roku 1929. Prezentacja rysunków zawierających jego dane, na podstawie, których wyciągnął wniosek o rozszerzaniu się
wszechświata. Te dwie prace są bardzo ważne. Mianowicie, Hubble pokazał na podstawie
obserwacji, że świat się rozszerza, natomiast Lemaitre wyprowadził to z teorii, ten sam
wniosek, zbieżny z doświadczeniem. Następna ważna praca Lemaitre to jest rok 1931 i praca
ma tytuł: Początek świata z punktu widzenia teorii kwantów. To jest bardzo ważna praca
ponieważ po raz pierwszy Lemaitre zrozumiał, że żeby wyjaśnić porządek świata musi się
odnieść także do teorii Hubble’a i w tej pracy sformułował to co dzisiaj jest znane jako teoria
wielkiego wybuchu. Lemaitre to nazywał hipotezą pierwotnego atomu. Świat na początku był
jakby atomem ale nie w sensie dzisiejszym, raczej w sensie starogreckim jako najprostszy
element, z którego dopiero potem wszystko powstało. Rok temu obchodzono 80 rocznicę tej
pracy, były konferencje międzynarodowe - Lemaitre jako ojciec wielkiego wybuchu.
Lemaitre w latach 30-tych opracował model kosmologiczny, prezentacja na rysunku, świat się
rozpoczął od wielkiego wybuchu, potem się rozszerzał, potem zwolnił swoją ekspansję,
powstały galaktyki i dalej świat dostał przyśpieszenia, ten model nazywa się modelem
Lemaitre. Wkrótce po II wojnie światowej doszło do kontrowersji, do polemiki pomiędzy
Lemaitre i angielskim astronomem Fredem Hoyle, który bardzo nie lubił koncepcji wielkiego
wybuchu. Stworzył własną koncepcję kosmologiczną, którą nazywał teorią stanu
stacjonarnego, która miała być rywalką do koncepcji wielkiego wybuchu. W latach 50-tych
polemika pomiędzy nimi zdominowała scenę kosmologiczną, do tego stopnia, że opinia
publiczna uczonych przechylała się na stronę Hoyle’a. Zasługi Lemaitre zostały docenione w
roku 1960 gdy Jan XXIII mianował go prezesem Papieskiej Akademii Nauk, wcześniej Pius
XII mianował go członkiem akademii nauk. Rok 1965 Lemaitre zachorował na serce, miał
atak serca i jego asystent, miał tylko jednego asystenta nazwiskiem Godart, odwiedzał go
codziennie w chorobie, 2 tygodnie przed śmiercią poinformował go o odkryciu naukowców,
którzy nazywali się Penzias i Wilson, oni odkryli tak zwane promieniowanie tła, odkryli, że
cały wszechświat jest wypełniony jednostajnym promieniowaniem radiowym o bardzo niskiej
temperaturze ok. 3 stopni Kelwina (promieniowanie to czasami można wykryć w
telewizorach w postaci zakłóceń). Promieniowanie to było wcześniej przewidziane przez
Lemaitre i rosyjskiego uczonego Gamowa, który ze Związku Radzieckiego wyemigrował do
Ameryki. Odkrycie to bardzo ucieszyło Lemaitre ponieważ to promieniowanie wykazało, że
Hoyle nie miał racji, że wielki wybuch jest potwierdzony. Promieniowanie to odgrywa dzisiaj
w kosmologii ogromną rolę, na orbicie jest trzeci satelita, który bada to promieniowanie i są
mapy tego promieniowania sporządzone przez tego satelitę, mapy te dotyczą bardzo
wczesnego okresu wszechświata - prezentacja na rysunkach; światło, które tutaj zostało
wyemitowane szło przez wiele miliardów lat, zostało zarejestrowane przez satelitę i w ten
sposób mamy mapy bardzo młodego wszechświata, jest to bardzo ważne dla kosmologów,
ponieważ badając rozkład i właściwości fizyczne tej wczesnej fotografii wszechświata można
wiele powiedzieć co się wcześniej działo we wszechświecie. Inne ważne odkrycie w
kosmologii; badanie gwiazd nowych - prezentacja obrazu gwiazdy nowej - ponieważ
niedawno rozbłysła dlatego się nazywa nowa, są i gwiazdy wymierające, które przed swoją
śmiercią wybuchają. Badania tych gwiazd pozwalają zrekonstruować historię wszechświata,
jak szybko się wszechświat rozszerzał. Badania obecne pokazują, że wszechświat obecnie jest
w fazie przyśpieszonego rozszerzania, coraz szybciej galaktyki od siebie się oddalają.
Prezentacja rysunku – reprezentującego najnowsze badania kosmologiczne naniesione na
jeden obrazek, to jest model wszechświata, który jest najbardziej zgodny ze wszystkimi
znanymi obecnie danymi obserwacyjnymi (wybuch pierwotny, rozszerzanie się, zwolnienie,
przyśpieszenie, model brązowy jest najbardziej zgodny z danymi obserwacyjnymi i nazywa
się modelem zgodności). Wykres Lemaitre pokrywał się z krzywą rozszerzania i zwalniania,
prace Lemaitre okazały się bardzo trafne i potwierdzane przez dzisiejsze badania, dlatego
mają duże znaczenie. Dokonania Lemaitre zostały docenione - uchwalono w Europejskiej
Agencji Astronomicznej, że automatyczny pojazd badawczy wylatujący w 2014 r. z Ziemi po
odbiór materiałów badawczych będzie się nazywał pojazdem Lemaitre.
4.Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Ropczyce Jego Ekscelencji Księdzu
Biskupowi Kazimierzowi Górnemu – Ordynariuszowi Diecezji Rzeszowskiej.
Prowadzący – Mam przyjemność poinformować państwa, że Rada Miejska w Ropczycach
podjęła 29 października bieżącego roku uchwałę o nadaniu Jego Ekscelencji Księdzu
Biskupowi Kazimierzowi Górnemu Ordynariuszowi Diecezji Rzeszowskiej tytułu
Honorowego Obywatela Miasta Ropczyce jako wyraz wdzięczności i wielkiego uznania dla
jego zasług w 20-lecie posługi w Diecezji Rzeszowskiej i roku jubileuszu 650-lecia
królewskiego miasta Ropczyce. Podczas dzisiejszej uroczystości będziemy mieć zaszczyt
wręczyć Jego Ekscelencji akt nadania tytułu Honorowego Obywatela Miasta Ropczyce.
Wygłoszenie przez wiceprzewodniczącą Rady Miejskiej w Ropczycach panią Teresę
Rachwał
laudacji na część Jego Ekscelencji Księdza Biskupa: Ekscelencjo Wielce
Czcigodny Księże Biskupie, Dostojni Goście uroczystej sesji - wedle godności, tytułów i
stopni. Przypadł mi wielki zaszczyt przedstawienia postaci księdza biskupa Kazimierza
Górnego Ordynariusza Diecezji Rzeszowskiej: Urodził się 24 grudnia 1937 roku w Lubniu
koło Myślenic, wyświęcony na kapłana 29 czerwca 1960 roku przez biskupa pomocniczego
Krakowa Karola Wojtyłę, prekonizowany na tytularnego biskupa Pertusy i biskupa
pomocniczego w Krakowie 27 października 1984 roku – sakrę biskupią otrzymał 6 stycznia
1985 roku w Rzymie z rąk papieża Jana Pawła II. Wówczas słowa „Omnia Tibi” (Wszystko
Tobie) obrał jako biskupie zawołanie i dewizę posługiwania. Etap życia Jego Ekscelencji
związany z Rzeszowem rozpoczął się 25 marca 1992 roku, kiedy decyzją Ojca Świętego Jana
Pawła II został mianowany Ordynariuszem nowo utworzonej Diecezji Rzeszowskiej.
Uroczysty ingres do Katedry Rzeszowskiej odbył się 11 kwietnia 1992 roku. Jako pierwszy
Pasterz Diecezji Rzeszowskiej wniósł ogromny wkład pracy organizacyjnej i duszpasterskiej
w obecny kształt diecezji i naszego dekanatu ropczyckiego, troszcząc się o rozwój duchowy i
materialny diecezji, zabiegając o rozwój sieci parafialnej i dekanalnej, o budownictwo
sakralne. Owocem tych działań jest powstanie w dekanacie ropczyckim trzech nowych
parafii. W lipcu 1999 roku dekretem Księdza Biskupa Kazimierza Górnego erygowana
została parafia pod wezwaniem świętej Barbary, w sierpniu tego samego roku - parafia pod
wezwaniem świętej Urszuli Ledóchowskiej w Granicach, gdzie 6 października bieżącego
roku Jego Ekscelencja wprowadził relikwie świętej siostry Faustyny Kowalskiej
i błogosławionego Jana Pawła II. W sierpniu 2001 roku erygowana została parafia pod
wezwaniem Świętej Rodziny na Czekaju. Jego Ekscelencja nieustannie wspiera także
działalność sanktuariów i troszczy się o rozwój kultu maryjnego. Owocem tych działań była
koronacja w 2001 roku, łaskami słynącej figury Matki Bożej, w ropczyckim sanktuarium.
Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup jest również pionierem współpracy z ropczyckim
samorządem w dziele budowania instytucji charytatywnych - Warsztatów Terapii Zajęciowej i
pierwszej w Diecezji Rzeszowskiej Stacji Opieki Caritas, w których spotyka się z osobami
najsłabszymi, chorymi, niepełnosprawnymi. Ksiądz Biskup uczestniczy w naszym mieście
także w uroczystościach patriotycznych, religijnych i jubileuszowych między innymi z okazji
Dekanalnych Spotkań Zespołów Synodalnych, Kongregacji Dekanatów Ropczyckiego i
Sędziszowskiego, Jubileuszu 70-lecia Zespołu Szkół Agro-Technicznych, poświęcenia
sztandaru w Zespole Szkół imienia księdza doktora Jana Zwierza. Duchowy kształt naszej
małej Ojczyźnie nadaje Ksiądz Biskup przez osobisty kontakt z młodzieżą, podczas
udzielania Sakramentu Bierzmowanie, dzieląc się opłatkiem z przedszkolakami, harcerzami,
wolontariuszami, strażakami, funkcjonariuszami służb mundurowych, także we wspólnej
modlitwie na szklaku pielgrzymkowym. Wymieniając zasługi Jego Ekscelencji Księdza
Biskupa nie można zapomnieć o Jego pracy w centralnych strukturach Kościoła. Obecnie
przewodniczy Radzie do spraw Rodziny Konferencji Episkopatu Polski, w której pracuje od
1985 roku. W latach 1985 - 1991 był krajowym duszpasterzem harcerek i harcerzy.
Przytoczony w dużym skrócie życiorys i lata posługi Księdza Biskupa Kazimierza Górnego
świadczą o Jego niezwykłej osobowości, zapisują się złotymi zgłoskami w wielowiekowej
historii miasta i parafii, przynoszą splendor królewskim Ropczycom, przyczyniają się do
duchowego i materialnego wzrostu naszego miasta i parafii i zasługują na szczególne
uhonorowanie. Nadanie Jego Ekscelencji Księdzu Biskupowi Kazimierzowi Górnemu tytułu
Honorowego Obywatela Miasta Ropczyce – oraz to, że Wielce Czcigodny Nominat zechciał
ten tytuł przyjąć - jest wielkim zaszczytem dla mieszkańców i Samorządu Miasta i Gminy
Ropczyce.
Wręczenie Księdzu Biskupowi Kazimierzowi Górnemu okolicznościowego dyplomu
nadającego tytuł Honorowego Obywatela Miasta Ropczyce przez burmistrza Ropczyc
Bolesława Bujaka i przewodniczącego Rady Miejskiej Józefa Misiurę.
Ksiądz Biskup Kazimierz Górny – Panie Przewodniczący z Wysoką Radą, księża z księdzem
proboszczem, szanowni goście z zagranicy, drodzy obecni zgromadzeni z panią wojewodą,
bardzo wam dziękuję za zaszczycenie mojej osoby takim pięknym tytułem – Honorowy
Obywatel Miasta Ropczyce. Dzieje się to podczas jubileuszu miasta Ropczyce, dzieje się to
także w atmosferze Święta Niepodległości, dzieje się to w dniu, w którym tak pięknie
państwo uczcili, niezwykłego człowieka, dobrodzieja ropczyckiej ziemi ks. dr Jana Zwierza.
Panno Święta co jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie, Ty co gród
zamkowy nowogródzki otaczasz z jego wiernym ludem. Gród z wiernym ludem, to nie tylko
mieszkańcy nowogródczyzny ziemi wileńskiej, to także gród ropczycki. Cieszę się, że dzisiaj
jest święto Matki Bożej Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia, pamiętamy, że Józef Piłsudski
zawsze wizerunek Matki Bożej Ostrobramskiej nosił przy sobie, wszędzie gdzie się udawał
woził ze sobą wizerunek Matki Bożej Ostrobramskiej. Gdy ksiądz Zwierz chorował
odwiedziłem go parę razy, pamiętam jedno z ostatnich spotkań, tuż przed śmiercią
powiedział: księże biskupie czy będzie koronacja Matki Bożej Kościółka ropczyckiego.
Mówię – będzie. To ja już mogę umierać, powiedział. Te słowa świadczyły jak jemu zależało
żeby tą figurkę Matki Bożej ozdobić koronami. Dlatego cieszę się, że pan burmistrz,
przewodniczący, Wysoka Rada miasta Ropczyce i mieszkańcy uczcili pięknym monumentem
tego człowieka, który tak był bliski ludziom służyć, który nawet jak zauważył papierek to się
schylał żeby czysto było w mieście. To, że dzisiaj Ropczyce pulsują szkołami i radością to
jest w dużej mierze jego zasługa, wspominam jednego z uczniów, który już nie żyje śp.
Augustyn Szkotnicki, doczekał sędziwego wieku, mieszkał w Stanach, kiedy przyjeżdżał i
kiedy spotykaliśmy się zawsze wracał do postaci księdza Zwierza z wielkim wzruszeniem, on
mnie przygarnął, zainteresował się mną, mówił i to wpłynęło na całe jego życie. Bardzo
dziękuję za to, że jeden z profesorów tak pięknie streścił jego autobiografię, to co znakomity
rzeźbiarz przedstawił, był jednym z mieszkańców, chodził ulicami z laseczką, utrwalony
został byśmy byli bliscy jeden ku drugiemu, być blisko to zauważać drugiego człowieka. Tyle
w nas chrześcijaństwa ile w nas miłosierdzia. Bardzo dziękuję Ropczycom za troskę o
ubogich, niepełnosprawnych, wspomniała szanowna pani o pierwszej stacji Caritas, pamiętam
jak to powstało jaka radość u osób niepełnosprawnych była kiedy było otwarcie i poświęcenie
stacji Caritas. To jest przejaw naszej kultury, naszego chrześcijaństwa. Ogromnie jestem
wdzięczny. Z Ropczycami jestem związany wieloma więzami, najpierw jako biskup, święty
Augustyn mówił dla was jestem biskupem ale z wami jestem chrześcijaninem, to też mówię
dzisiaj dla was jestem biskupem chociaż się starzejącym trzeba powiedzieć ku wieczorowi
dzień się nachylił, ale z wami jestem chrześcijaninem. Wdzięczny jestem wielu mieszkańcom
Ropczyc za to, że pomagali księdzu Janowi w remontowaniu świątyni w Hucie Polańskiej,
jest tam piękny kościółek historyczny związany z polską parafią i jest tam dom duszpasterski.
Parafia była bardzo zaangażowana, wspominam tych ludzi i wspominam to dzieło, które pan
mecenas Józef prowadzi – troska o dzieci biedne, to co czyni pani Maria mama księdza
Janusza Miąso, co roku prowadzi w Myczkowcach prawie 200 dzieci z Ukrainy, dzieci jak
odjeżdżają jest jeden płacz wdzięczności. To jest tworzenie klimatu życzliwości. Bardzo
dziękuję tym osobom z Ropczyc, którzy się poświęcili, że kapliczka w lesie ma dach
miedziany. Więzów jest więcej bo i ksiądz Janusz, póki nie odszedł na uczelnię uniwersytecką
był bliskim współpracownikiem, teraz jest ksiądz Wiesław, który również pochodzi z
Ropczyc. Bardzo dziękuję, uważam, że ten tytuł, który przez Wysoką Radę miasta Ropczyce
został mi przyznany jest potwierdzeniem więzów, wzajemnego szacunku, miłości i oby to
było zawsze. Wprawdzie teraz przez obwodnicę omijamy Ropczyce bo jedziemy poza
rynkiem ale nadal jesteśmy głęboko związani z Ropczycami, z mieszkańcami, z parafią, oby
tak nadal było. Życzę kolejnych jubileuszy miastu Ropczyce, wielkiej wzajemnej życzliwości,
miłości do młodzieży, niech Ropczyce tętnią szkolnictwem, to jest najwspanialszy program
rozwoju Ropczyc, życzę wrażliwości dla ubogich i starszych, niepełnosprawnych. Dość dużo
jest związków z Ropczycami – gdy popatrzymy na najwspanialsze witraże w Krakowie –
Józef Mehoffer z Ropczycami związany, w znakomitym szpitalu Jana Pawła na specjalności
sercowej z Ropczyc jest lekarz Pasowicz, dalej Sosnowski, gdzie się dotknę tam Ropczyce,
daj Boże aby to spojrzenie na Ropczyce było dla innych wzorem; patrzcie jacy oni są
szlachetni, kulturalni, jak miłują ojczyznę, jak służą potrzebującym, patrzcie to naprawdę
wspaniali ludzie, tego życzę miastu Ropczyce; bądźcie zawsze wzorem miłości Boga i
ojczyzny – Bóg, Honor, Ojczyzna. Szczęść Boże!
5.Wręczenie odznaczeń państwowych przyznanych postanowieniem Prezydenta RP
Bronisława Komorowskiego za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej.
Prowadzący – Z okazji podniosłego jubileuszu 650-lecia miasta przyznane zostały także
specjalne odznaczenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski
postanowieniem z dnia 10 października 2012 r. na wniosek kapituły Orderu Odrodzenia
Polski nadał pośmiertnie Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w
działalności na rzecz ochrony przeciwpożarowej, za zasługi na rzecz społeczności lokalnej
panu Władysławowi Sąsiadkowi. Order z rąk Wicewojewody Podkarpackiego odbierze pani
Maria Sąsiadek małżonka śp. pana Władysława Sąsiadka.
Wręczenie odznaczenia państwowego.
Prowadzący – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski postanowieniem
z dnia 10 października 2012 r. na wniosek kapituły Orderu Odrodzenia Polski nadał Krzyż
Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w działalności charytatywnej i
społecznej oraz za zasługi dla rozwoju rzemiosła i przedsiębiorczości panu Stanisławowi
Misztalowi, za wybitne zasługi dla rozwoju gospodarki narodowej, za osiągnięcia w
działalności charytatywnej i społecznej panu Józefowi Siwcowi.
Wręczenie orderów w imieniu Prezydenta RP przez panią Alicję Wosik Wicewojewodę
Podkarpackiego.
Prowadzący - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
pan Bronisław Komorowski
postanowieniem z dnia 31 maja, 11 września, 19 września br. na wniosek Wojewody
Podkarpackiego nadał Srebrne Krzyże Zasługi:
- za zasługi w działalności na rzecz ochrony przeciwpożarowej panu Władysławowi
Tabaszowi,
- za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej: panu Józefowi Misiurze, pani
Bożenie Pyzik, panu Andrzejowi Rachwałowi, panu Leszkowi Walczykowi, panu
Wojciechowi Żuchowskiemu,
- za zasługi w działalności na rzecz osób potrzebujących pomocy i wsparcia pani Joannie
Jordan.
Wręczenie odznaczeń przez panią Alicję Wosik Wicewojewodę Podkarpackiego.
Prowadzący - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
pan Bronisław Komorowski
postanowieniem z dnia 15 maja i 19 września br. na wniosek Wojewody Podkarpackiego
nadał Brązowe Krzyże Zasługi:
- za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej: pani Danucie Dąbrowskiej, pani
Elżbiecie Kosydar, panu Andrzejowi Pankowi, pani Elżbiecie Ryniewicz, pani Marii
Żerkowskiej.
Wręczenie odznaczeń przez panią Alicję Wosik Wicewojewodę Podkarpackiego.
Prowadzący - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
pan Bronisław Komorowski
postanowieniem z dnia 8 maja br. na wniosek Wojewody Podkarpackiego nadał Złote Medale
Za Długoletnią Służbę za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków
wynikających z pracy zawodowej: pani Teresie Bełko, pani Małgorzacie Bykowskiej, pani
Bernadecie Długosz, panu Józefowi Drozdowi, pani Helenie Dziedzic, pani Janinie PazdanKędziora, panu Edwardowi Sidorowi, panu Andrzejowi Trznadlowi.
Wręczenie odznaczeń przez panią Alicję Wosik Wicewojewodę Podkarpackiego.
Prowadzący - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
pan Bronisław Komorowski
postanowieniem z dnia 8 maja br. na wniosek Wojewody Podkarpackiego nadał Srebrne
Medale Za Długoletnią Służbę za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków
wynikających z pracy zawodowej: pani Teresie Frużyńskiej, pani Elżbiecie Harchut, pani
Wiesławie Karaś, pani Danucie Kowalskiej, panu Tadeuszowi Magdoniowi, pani Dorocie
Skorupie, pani Renacie Wiącek.
Wręczenie odznaczeń przez panią Alicję Wosik Wicewojewodę Podkarpackiego.
Prowadzący - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
pan Bronisław Komorowski
postanowieniem z dnia 8 maja br. na wniosek Wojewody Podkarpackiego nadał Brązowe
Medale Za Długoletnią Służbę za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków
wynikających z pracy zawodowej: pani Elżbiecie Klimek, panu Jerzemu Paseli, pani Agacie
Pietraszewskiej.
Wręczenie odznaczeń przez panią Alicję Wosik Wicewojewodę Podkarpackiego.
Pani Alicja Wosik Wicewojewoda Podkarpacki – Wysoka Rado, Panie Przewodniczący, Panie
Burmistrzu, Czcigodni Goście dzisiejszej uroczystości, Ekscelencjo, czcigodni księża, wielce
szanowni przedstawiciele wszystkich instytucji szczebla wojewódzkiego, powiatowego,
miejskiego, gminnego, przedstawiciele służb mundurowych, drodzy mieszkańcy. Dziś
odsłoniliśmy pomnik księdza Jana Zwierza, kiedyś byśmy powiedzieli, że to społecznik,
działacz społeczny, który przysłużył się przede wszystkim edukacji młodzieży, dziś o takich
ludziach mówimy liderzy lokalnej społeczności. To świadczy o tym, że każda mała ojczyzna
taka jak Ropczyce i ziemia ropczycka to suma wysiłków jej mieszkańców, to każdy drobny
codzienny uczynek, wysiłek na rzecz edukacji, służby zdrowia, rozbudowy wszystkich
okolicznych miejscowości a zwłaszcza samych Ropczyc. Dziś bez takich ludzi nie sposób
rozwijać małych ojczyzn. W kontekście minionego Święta Niepodległości przypominam
zwłaszcza młodym ludziom, że my jako Polacy możemy być dumni z dokonań na rzecz
wolnej ojczyzny, ale szalenie dziś jest ważny patriotyzm codzienności, a więc każdy
codzienny wysiłek na rzecz budowania zarówno naszej dużej jak i małej ojczyzny i ten
symboliczny gest księdza Jana Zwierza, który potrafił się schylić za drobnym papierkiem,
który jego zdaniem i nie tylko jego potrafił niszczyć obraz jego małej ojczyzny. Ten
symboliczny gest świadczy o tym, że każdy drobny uczynek na rzecz waszej miejscowości,
na rzecz ziemi ropczyckiej tworzy jej wizerunek, tworzy waszą codzienność, dobrobyt
mieszkańców. Życzę wszystkim mieszkańcom Ropczyc i ziemi ropczyckiej, a zwłaszcza jej
liderom, samorządowcom, którym przyszło podejmować decyzje w szczególnym okresie inwestowania środków unijnych, to wyjątkowy okres historii Polski, który nie ma swojego
odpowiednika bo jeszcze nigdy nie zdarzyło się w historii Polski abyśmy w pełni
suwerennym, wolnym, niepodległym kraju mogli od nowa budować swój byt a jednocześnie
mieć tak ogromną pomoc z zewnątrz. Ta pomoc będzie trwała tylko przez pewien okres .
Właśnie na samorządowcach obecnej kadencji spoczywa największa odpowiedzialność jak
ten czas wykorzystacie, jak te pieniądze spożytkujecie – następne pokolenia was z tego
rozliczą. - mądrych decyzji i zakończę słowami księdza Jana Zwierza: kochajcie swoje miasto
i uczcie się jego historii.
W imieniu odznaczonych głos zabrał pan Stanisław Misztal - Pani Wojewodo, Panie
Przewodniczący, Dostojni Goście, Ekscelencjo! Przypadł mi zaszczyt i honor podziękować za
otrzymane przed chwilą odznaczenia państwowe. Jest to dla nas wielki zaszczyt ponieważ
dzieje się to we wspaniałej atmosferze roku jubileuszu, w roku 650-lecia. Jesteśmy
zaszczyceni i onieśmieleni taką formą ponieważ nikt z nas nie spodziewał się, że działając na
rzecz ratowania przemysłu, czy na rzecz społeczności lokalnej otrzymamy za to aż takie
wyróżnienie. Dzisiaj kiedy już nie musimy dokonywać trudnych wyborów, walczyć o
niepodległą Polskę, możemy cieszyć się z wolności i demokracji, możemy zwrócić uwagę na
otoczenie, na małą ojczyznę, na bliźnich, którzy potrzebują naszej pomocy. I tak robiliśmy
dotychczas nie licząc na wielkie zaszczyty. Ale ponieważ je otrzymaliśmy jest to dla nas
zobowiązanie, póki sił i ducha będziemy dalej działać tak aby żyło się tej społeczności jak
najlepiej, żeby to piękne miasto z mądrymi gospodarzami rozwijało się dalej wspaniale i
żebyśmy mogli się cieszyć wszyscy z tego wszystkiego co żeśmy wspólnie na ziemi
galicyjskiej, podkarpackiej dokonali.
6.Podsumowanie roku jubileuszowego przez Bolesława Bujaka – Burmistrza Ropczyc.
Burmistrz Ropczyc pan Bolesław Bujak – Ekscelencjo Księże Biskupie, Czcigodni Księża,
Pani Wojewodo, Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy Samorządowcy, Wysoka Rado!
Chciałbym raz jeszcze bardzo serdecznie w imieniu społeczności ropczyckiej, Wysokiej Rady
bardzo serdecznie pogratulować dziś wyróżnionym i odznaczonym. Chcę przede wszystkim
podziękować za waszą pracę na rzecz lokalnej społeczności w dziedzinie społecznej,
gospodarczej, w dziedzinie kultury i edukacji. Wasze dokonania zostały uznane przez
Prezydenta Rzeczypospolitej. Jest nam miło, że dziś mogliśmy być razem z wami,
towarzyszyć wam przy tych zdarzeniach. Ekscelencjo Księże Biskupie raz jeszcze pragnę
gorąco podziękować za wolę dołączenia swojej osoby do panteonu osób zasłużonych dla
naszego miasta. Ten jubileusz 650-lecia miasta i parafii jest to dla nas niezwykle ważne
wydarzenie, w tym poszerzenie naszego panteonu honorowych obywateli miasta. 650 lat od
nadania praw miejskich miastu i parafii to wspaniały okres w historii. Można by wiele o tym
okresie mówić, to piękne karty, wspaniałe wydarzenia ale też były tragiczne lata, nie wolno
zapominać o latach pożogi wojennej, latach wielkich pożarów i bombardowań II wojny
światowej, czy też trudnego okresu biedy przed pierwszą wojną światową, warto pamiętać w
historii o pięknych latach rozkwitu, tych latach gdzie budowany był handel, przemysł,
gospodarka i warto pamiętać o wielkich sylwetkach mieszkańców Ropczyc. Historia
jubileuszu wspomina o tych którzy dawali nam prawa miejskie przede wszystkim o Królu
Kazimierzu Wielkim i pierwszych obywatelach, którzy przyjmowali prawa miejskie Janie i
Mikołajowi Gielnicach, ale i później mieliśmy okazję w Ropczycach gościć wielu ważnych
obywateli Rzeczypospolitej – królów, wojewodów, dowódców i to był wielki zaszczyt dla
naszego miasta i warto wspominać osoby, które znamy z historii, o których dzisiaj
wspominaliśmy, choćby wspomnieć o wieloletnim burmistrzu Ropczyc Władysławie
Bursztynie, wiele mówiliśmy dzisiaj przy okazji przekazania i poświęcenia pomnika ks. Jana
Zwierza o jego dokonaniach jako o duchownym, wychowawcy i przedsiębiorcy. To dzięki
niemu dzisiejsza gospodarka Ropczyc rozkwita i jest podstawą naszego miasta. Przez kilka
miesięcy od 2 marca staraliśmy się w wielu różnych uroczystościach narodowych
państwowych, kościelnych, obrzędowych tradycyjnych, na seminariach również
międzynarodowych, wystawach, spotkaniach ukazywać nasz piękny dorobek zwłaszcza w
zakresie historii, kultury, obrzędów. Cel, który przyświecał organizatorom między innymi
samorządowi to pokazać młodemu pokoleniu wartości, które są wspólne, które spajają czas
historii 650 lat i dzisiejszych Ropczyc. Sądzę, że się nam to udało, ta główna idea, która
przyświecała - nauczenia młodzieży, młodego pokolenia miłości do naszej małej ojczyzny,
jest elementem nowoczesnego patriotyzmu, wielki patriotyzm, który nazywa się Polska
składa się z sumy naszych małych lokalnych patriotyzmów. Chciałbym dziś bardzo
serdecznie podziękować Wysokiej Radzie za dokumenty które w czasie uroczystych sesji
jednogłośnie podejmowaliśmy jak rezolucja czy przesłanie. To takie dokumenty, które są
jakby testamentem, nas dzisiejszego pokolenia samorządowców, mieszkańców Ropczyc i
ziemi ropczyckiej dla przyszłego pokolenia. Chciałbym również bardzo serdecznie
podziękować wszystkim tym, którzy przyczynili się do organizacji tych wielu uroczystych
zdarzeń, w których uczestniczyło wielu bo tysiące mieszkańców Ropczyc, ziemi ropczyckiej i
wielu szanownych gości. Przede wszystkim kieruję to podziękowanie do wychowawców, do
nauczycieli od przedszkoli przez szkoły, podstawowe, gimnazja i szkoły średnie. Wraz z
młodzieżą przygotowaliśmy wiele fantastycznych wydarzeń kulturalnych, które w swoim
przesłaniu jakby zawierają idee wartości kultywowania naszej tradycji, naszej tożsamości
Polaka katolika, również miłości do naszej małej ojczyzny. Chcę podziękować wszystkim,
którzy do organizacji bardzo wielu ważnych wydarzeń się przyczynili przede wszystkim
pracownikom jednostek organizacyjnych; kultury, biblioteki, sportu, instytucji, zakładów
pracy i stowarzyszeń pozarządowych którzy licznie włączyli się w organizację harmonogramu
imprez przez kilka miesięcy. Szczególnie serdecznie dziękuję Pani Wojewodzie, która
uczestniczyła u nas wielokrotnie w ważnych wydarzeniach osobiście składając nam życzenia,
gratulacje i wręczając odznaczenia tym z nas, którzy na te odznaczenia przez ostatnie
kilkadziesiąt lat zasłużyli. Sądzę, że będziecie wszyscy państwo mieli okazję przeglądnąć
drugą część monografii Ropczyc - Dzieje Ropczyc z ostatniego 35-lecia. Pan prof.
Włodzimierz Bonusiak i 12 autorów bardzo napracowali się by pokazać Ropczyce w tym
okresie, pokazać wiele różnych sylwetek pracujących społecznie, w wielu dziedzinach dla
kultywowania naszych tradycji, naszej kultury, dla przekazywania wartości, o których
mówiliśmy w naszej rezolucji i przesłaniu następnemu pokoleniu. Dziękuję wszystkim
autorom, Towarzystwu Przyjaciół Ziemi Ropczyckiej osobiście panu prezesowi profesorowi
Władysławowi Tabaszowi za olbrzymi wkład za organizację i przygotowanie tej monografii,
która jest swego rodzaju duchowym podsumowaniem jubileuszu 650-lecia. Dziękuję moim
współpracownikom poczynając od wiceburmistrzów, pani sekretarz, pełnomocnika do spraw
obchodów jubileuszu 650-lecia, wszystkim pracownikom Urzędu Miejskiego i wszystkim
mieszkańcom Ropczyc, którzy włączali się w jubileusz 650-lecia. Sądzę, że nie zamykamy
całkowicie obchodów jubileuszu, jestem przekonany, że będziemy jeszcze mówić o historii
choćby o ostatnim 50-leciu, o 630-leciu, które w Ropczycach bardzo uroczyście obchodzono.
Sądzę, że nasze przesłanie jest testamentem i drogą wskazaną również przez księdza Jana w
jego motcie uczcie się swojej historii, kochajcie swoje miasto, dla następnego pokolenia by
700-lecie było równie uroczyście obchodzone, by również pamiętano o nas, o pokoleniu dziś
obecnie żyjącym. Wszystkim państwu za wszystko dziękuję,
tu obecnym pragnę
podziękować za obecność, za towarzyszenie nam w uroczystościach i za przyjaźń z
Ropczycami. Zapraszam do obejrzenia musicalu w wykonaniu młodzieży szkół średnich,
który w swojej treści niesie przesłania, o których mówiliśmy – o miłości do ludzi, do rodziny,
do miejsc w których urodziliśmy się.
7.Zamknięcie XXIX sesji przez przewodniczącego Rady Miejskiej Józefa Misiurę.
8.Prezentacja monografii wydanej z okazji 650-lecia Ropczyc pt. Dzieje Ropczyc u schyłku
PRL
i w III Rzeczpospolitej.
Informacja Prowadzącego: Monografia - wydana z inicjatywy Samorządu Ropczyc, pod
redakcją naukową profesora Włodzimierza Bonusiaka z pozytywną recenzją Feliksa Kiryka,
przygotowana przez dwunastu autorów. Zawiera 14 rozdziałów, oddaje w sposób przejrzysty
obraz rozwoju gospodarczego, kulturalnego i społecznego Ropczyc, który dokonał się od
schyłku PRL-u do 2012 roku. Niezwykłego kolorytu w postaci cech edytorskich przydał jej
wydawca Józef Ambrozowicz, dyrektor Wydawnictwa JOTA z Rzeszowa.
9.Spektakl muzyczny w wykonaniu młodzieży z ropczyckich szkół pod opieką artystyczną
Marioli Łabno-Flaumenhaft – aktorki Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie pt.
Jaskółka uwięziona.
Informacja Prowadzącego: Spektakl muzyczny pt. „Jaskółka uwięziona”, podkreśla idee tak
samo ważne na całym świecie dla wszystkich ludzi szukających wolności. Jest to opowieść o
tym jak potrzebna w życiu człowieka jest miłość, która pomaga czynić rzeczy na pozór
niemożliwe, daje motywacje do działania, bywa przyczyną poszukiwań, ale przede wszystkim
pozwala brać czyjeś wielkie ideały za swoje i wskazuje drogę do prawdziwej wolności… Ta
droga, jakże zawiła, pokazuje, że w każdym momencie i każdym miejscu warto ryzykować,
by dać dowód na to, że jesteśmy ważnym ogniwem wszechświata. Prezentowana historia
wskazuje na konkretny moment dziejowy - jest to splot wydarzeń będący fragmentem
czyjegoś zwykłego życia i uderzający w typowe mechanizmy oraz elementarne ludzkie
pragnienia. Wszystko po to, by stała się bardziej uniwersalna i każdy z państwa mógł
odnaleźć w niej samego siebie, uświadamiając sobie, że wspólne działania zawsze jednoczą.
Wspomniana Solidarność ma tu więc niemałe znaczenie. Ideą przedstawienia jest wszelako
rozumiana wolność, a raczej trudna droga do niej, którą musimy pokonać, by osiągnąć
szczęście.
Protokołowała: mgr Elżbieta Klimek – inspektor
w Biurze Rady Miejskiej w Ropczycach