Studia Niestacjonarne II Stopnia
Transkrypt
Studia Niestacjonarne II Stopnia
Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 1 SPIS TREŚCI: IDENTYFIKATOR AAPN01U00N11 AAPN01U00N32 AAPN02U00N11 ABPP04U00N11 ABPP04U00N22 ABPP05UPFN21 ABPP05U00N12 ACPP08U00N11 ACPT11U00N11 ACPT11U00N22 ACPT11U00N23 ACPT11U00N14 ACPT19U00N11 ACPT19U00N22 A0P000AB1N11 A0P000AB1N12 A0P000AB1N13 A0P000AB1N21 A0P000AB1N22 A0P000AB1N23 A0P000AB1N24 A0P000AB1N31 A0P000AB1N33 A0P000AB1N34 A0P000AB1N35 A0P000AB1N36 A0P000AB1N37 A0P000AB1N21 A0P000AB1N12 A0P000AB2N11 A0P000AB2N12 A0P000AB2N11 A0P00AB2N22 A0P000AB2N23 A0P000AB2N21 A0P000AB2N22 A0P000AB2N33 A0P000AB2N34 A0P000AB2N35 A0P000AB2N31 A0P000AB3N11 A0P000AB3N12 A0P000AB3N13 A0P000AB3N14 A0P000AB3N21 A0P000AB3N22 A0P000AB3N23 A0P000AB3N31 A0P000AB3N32 A0P000AB3N33 A0P000AB3N34 A0P000AB3N35 A0P000AB3N11 A0P000AB3N22 A0P000AB4N11 A0P000AB4N12 A0P000AB4N21 A0P000AB4N22 A0P000AB4N23 A0P000AB4N31 A0P000AB4N22 A0P000AB4D33 A0P000AB4N34 NAZWA PRZEDMIOTU STRONA JĘZYK ANGIELSKI W MECHANICE I BUDOWIE MASZYN .................................................... 4 JĘZYK ANGIELSKI W AUTOMATYCE I ROBOTYCE ............................................................... 5 TECHNOLOGIE PROEKOLOGICZNE........................................................................................... 6 BADANIA OPERACYJNE............................................................................................................... 7 METODY ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH I BRZEGOWYCH .................................................. 8 METODY DYFRAKCYJNE............................................................................................................. 9 OPTYKA I FIZYKA LASERÓW ................................................................................................... 10 PODSTAWY MIERNICTWA ........................................................................................................ 11 TEORIA MASZYN I MECHANIZMÓW....................................................................................... 12 MECHANIKA ANALITYCZNA.................................................................................................... 13 DYNAMIKA UKŁADÓW ELEKTROMECHANICZNYCH ........................................................ 14 BIOMECHANIKA INśYNIERSKA............................................................................................... 15 NAPĘDY I STEROWANIA HYDRAULICZNE I PNEUMATYCZNE ........................................ 16 SERWONAPĘDY MASZYN I URZĄDZEŃ ................................................................................. 17 ANATOMIA FUNKCJONOWANIA I FIZJOLOGIA NARZĄDÓW RUCHU............................. 18 ELEMENTY MODELOWANIA W BIOMECHANICE ................................................................ 19 ELEMENTY BIOMECHANIKI NARZĄDÓW RUCHOWYCH CZŁOWIEKA .......................... 20 DYNAMIKA UKŁADÓW WIELOCZŁONOWYCH .................................................................... 21 PODSTAWY BIOMECHANIKI I BIONIKI TECHNICZNEJ ....................................................... 22 BIOMATERIAŁY I MATERIAŁY MEDYCZNE ......................................................................... 23 APARATURA BIOMEDYCZNA................................................................................................... 24 INśYNIERIA REHABILITACJI NARZĄDÓW RUCHU ............................................................. 25 INSTRUMENTARIUM I SPRZĘT MEDYCZNY ......................................................................... 26 WYBRANE ZAGADNIENIA BIOINśYNIERII I BIOCYBERNETYKI...................................... 27 KOMPUTEROWE MODELOWANIE UKŁADU KOSTNEGO CZŁOWIEKA........................... 28 PROCESY CIEPLNE ...................................................................................................................... 29 PROJEKTOWANIE NAPĘDÓW URZĄDZEŃ REHABILITACYJNYCH .................................. 30 MODELOWANIE UKŁADÓW RUCHU ORGANIZMÓW śYWYCH........................................ 31 ALGORYTMY GENETYCZNE I PROGRAMOWANIE EWOLUCYJNE .................................. 32 MODELOWANIE I SYMULACJA SYSTEMÓW MECHATRONICZNYCH ............................. 33 KONSTRUOWANIE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ROBOTÓW I MASZYN............. 34 MIERNICTWO DYNAMICZNE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ................................... 35 NAPĘDY MANIPULATORÓW ROBOTÓW................................................................................ 36 MECHANIKA PŁYNÓW ............................................................................................................... 37 NIEZAWODNOŚĆ UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ........................................................ 38 LOGISTYKA W SYSTEMACH WYTWÓRCZYCH .................................................................... 39 PROJEKTOWANIE I BADANIE ROBOTÓW .............................................................................. 40 SYMULACJA POZYCJONOWANIA MANIPULATORÓW ROBOTÓW .................................. 41 PROCESY NIEUSTALONE W UKŁADACH MECHATRONICZNYCH ................................... 42 ANALOGIE I GRAFY .................................................................................................................... 43 RÓWNANIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ.................................................................................. 44 PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE ............................................................................................. 45 PODSTAWY EKSPLOATACJI I DAGNOSTYKI MASZYN....................................................... 46 OBLICZENIA EWOLUCYJNE...................................................................................................... 47 METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH ............................................................................... 48 NUMERYCZNE MODELOWANIE PÓL SPRZĘśONYCH......................................................... 49 NUMERYCZNE MODELE UKŁADÓW BIOLOGICZNYCH ..................................................... 50 METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH ................................................................................. 51 MODELOWANIE PRZYBLIśONE ............................................................................................... 52 ANALIZA MODALNA .................................................................................................................. 53 MODELOWANIE PROCESÓW CIEPLNYCH ............................................................................. 54 SYSTEMY KOMPUTEROWE OBLICZEŃ INśYNIERSKICH ................................................... 55 OPTYMALIZACJA PROCESÓW I UKŁADÓW DYNAMICZNYCH......................................... 56 MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW ............................................. 57 WYBRANE ZAGADNIENIA OBRÓBKI UBYTKOWEJ............................................................. 58 PROCESY PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH I ICH AUTOMATYZACJA ....... 59 TWORZYWA SZTUCZNE I ICH WŁASNOŚCI .......................................................................... 60 KINEMATYKA I DYNAMIKA MASZYN TECHNOLOGICZNYCH......................................... 61 MASZYNY I URZĄDZENIA DO PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH ................ 62 NAPĘDY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH............................................................................. 63 DIAGNOSTYKA I AUTOMATYCZNY NADZÓR W WYTWARZANIU .................................. 64 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA CAD/CAM......................................... 65 PODSTAWY PROJEKTOWANIA MASZYN, NARZĘDZI I PRZYRZĄDÓW TECHNOLOGICZNYCH ............................................................................................................... 66 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka A0P000AB4N15 A0P000AB4N31 A0P000AB5N11 A0P000AB5N12 A0P000AB5N13 A0P000AB5N21 A0P000AB5N22 A0P000AB5N23 A0P000AB5N31 A0P000AB5N32 A0P000AB5N33 A0P000AB5N34 A0P000AB5N21 A0P000AB5N12 A0P000AC1N11 A0P0000AC1N12 A0P000AC1N21 A0P000AC1N12 A0P000AC1N23 A0P000AC1N31 A0P000AC1N32 A0P000AC1N33 A0P000AC1N34 A0P000AC1N21 A0P000AC2N11 A0P000AC2N12 A0P000AC2N13 A0P000AC2N22 A0P000AC2N23 A0P000AC2N31 A0P000AC2N32 A0P000AC2N33 A0P000AC2N34 A0P000AC2N21 A0P000AC3N11 A0P000AC3N12 A0P000AC3N13 A0P000AC3N21 A0P000AC3N22 A0P000AC3N23 A0P000AC3N31 A0P000AC3N32 A0P000AC3N13 A0P000AC3N34 A0P000AC3N031 A0P000AC3N22 A0P000AC4N11 A0P000AC4N12 A0P000AC4N21 A0P000AC4N22 A0P000AC4N23 A0P000AC4N31 A0P000AC4N32 A0P000AC4N33 A0P000AC4N11 A0P000AC4N21 A0P000AC5N11 A0P000AC5N12 A0P000AC5N13 A0P000AC5N21 A0P000AC5N22 A0P000AC5N23 A0P000AC5N31 2 METODY SZTUCZNEJ INTELIGENCJI W WYTWARZANIU .................................................. 67 WYBRANE ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ ............................................................. 68 ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD.......................................................................................... 69 PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE ............................................................................................. 70 MATEMATYCZNA TEORIA SYGNAŁÓW ................................................................................ 71 METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (1) .................................................................................... 72 ZINTEGROWANE SYSTEMY CAD/CAM................................................................................... 73 METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (1) ........................................................................... 74 METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (2) .................................................................................... 75 METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (2) ........................................................................... 76 PODSTAWY NIEZAWODNOŚCI I EKSPLOATACJI MASZYN ............................................... 77 KONSTRUOWANIE ROBOTÓW I URZĄDZEŃ AUTOMATYKI ............................................. 78 PROJEKTOWANIE WSPÓŁBIEśNE............................................................................................ 79 POZYSKIWANIE WIEDZY........................................................................................................... 80 PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH............. 81 TECHNOLOGIA OBRÓBKI CIEPLNEJ I WARSTW POWIERZCHNIOWYCH ....................... 82 TECHNOLOGIA OBRÓBKI PLASTYCZNEJ .............................................................................. 83 PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO................................................................................................................ 84 ZINTEGROWANE TECHNOLOGIE PROCESÓW MATERIAŁOWYCH.................................. 85 ZASADY DOBORU MATERIAŁÓW NA NARZĘDZIA ............................................................. 86 ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH...................................................................................................................... 87 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH ..... 88 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH 89 ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ, ŚRODOWISKIEM I BEZPIECZEŃSTWEM W TECHNOLOGIACH PROCESÓW................................................... 90 METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH ............................................................................. 91 TECHNOLOGIA FORMY OLDEWNICZEJ ................................................................................. 92 MECHANIZACJA I AUTOMATYZACJA ODLEWNI................................................................. 93 METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH ............................................................................. 94 ROBOTYZACJA GNIAZD I LINII ODLEWNICZYCH ............................................................... 95 STEROWANIE I KONTROLA PRODUKCJIODLEWNICZEJ .................................................... 96 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW TOPIENIA METALI I STOPÓW ......... 97 AUTOMATYZACJA I HERMETYZACJA TRANSPORTU W ODLEWNI ................................ 98 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW ODLEWNICZYCH .................................... 99 NOWOCZESNE ZAGADNIENIA ODLEWNICTWA ................................................................ 100 URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY ............................................................................ 101 PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH................................................................... 102 MATERIAŁY INśYNIERSKIE ................................................................................................... 103 URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY ............................................................................ 104 PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH................................................................... 105 METALURGIA PROCESÓW SPAWALNICZYCH.................................................................... 106 PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI SPAWANYCH ZGRZEWANYCH I LUTOWANYCH . 107 KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI W SPAWALNICTWIE ........................................... 108 PROJEKTOWANIE PRODUKCJI SPAWALNICZEJ ................................................................. 109 MECHANIZACJA, AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PRODUKCJI SPAWALNICZEJ110 MODELOWANIE I SYMULACJA KOMPUTEROWA PROCESÓW SPAWALNICZYCH..... 111 KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA I NEGOCJACJE W TECHNICE .................................... 112 PROJEKTOWANIE PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH .................................................... 113 ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD/CAM.............................................................................. 114 PROGRAMOWANIE ROBOTÓW.............................................................................................. 115 ROBOTYZACJA PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH ......................................................... 116 PROJEKTOWANIE NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA ...................................................... 117 MODELOWANIE I SYMULACJA WYTWARZANIA............................................................... 118 PROJEKTOWANIE ELASTYCZNYCH SYSTEMÓW WYTWÓRCZYCH .............................. 119 PLANOWANIE I STEROWANIE PRODUKCJĄ W SYSTEMACH ZAUTOMATYZOWANYCH ....................................................................................................... 120 KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE ........................................................ 121 KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE ........................................................ 122 PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH........... 123 PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI .............................................. 124 ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA WYTWARZANIEM .................................... 125 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 126 DOKUMENTACJA SYSTEMU JAKOŚCI .................................................................................. 127 ZARZĄDZANIE PROCESAMI TECHNOLOGICZNYMI I CZYSTSZA PRODUKCJA ......... 128 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 129 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka A0P000AC5N32 A0P000AC5N33 A0P000AC5N34 A0P000AC5N35 A0P000AC5N36 A0P000AC5N11 A0P000AC5N22 3 PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO.............................................................................................................. 130 ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 131 METODY BADAŃ JAKOŚCI I AUDITING ............................................................................... 132 TECHNIKI MENEDśERSKIE I ZARZĄDZANIE ZMIANAMI ................................................ 133 ZINTEGROWANE MATERIAŁOWE PROCESY TECHNOLOGICZNE.................................. 134 KOSZTY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ I EKONOMIKA PRODUKCJI.................................... 135 SYSTEMY DORADCZE W ZARZĄDZANIU I TECHNOLOGIACH PROCESÓW MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 136 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU AAPN01U00N11 JĘZYK ANGIELSKI W MECHANICE I BUDOWIE MASZYN Nazwa przedmiotu: JĘZYK ANGIELSKI W MECHANICE I BUDOWIE Kod/nr AAPN01U00N11 MASZYN Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Znajomość języka angielskiego w stopniu co najmniej średniozaawansowanym, pozwalająca na formułowanie wypowiedzi na dany temat oraz stosowania podstawowych struktur gramatycznych. Maszynoznawstwo, biomechanika inŜynierska, podstawy nauki o materiałach, biomateriały, technologia maszyn, spawalnictwo, odlewnictwo. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. J. Madejski Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: Ćwiczenia: dr inŜ. J. Madejski, dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. Anna Timofiejczuk, dr inŜ. Jan 9 Jezierski, dr inŜ. Witold Beluch, dr inŜ. Wacław Kuś, dr inŜ. Grzegorz Wszołek Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaprezentowanie w języku angielskim pojęć, prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu doboru materiałów inŜynierskich, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu projektowania, poznanie wybranych praktycznych zastosowań materiałów inŜynierskich w: elektronice, biomedycynie, automatyce i robotyce, przemyśle samochodowym i okrętowym, chemicznym oraz lotniczym, technologii maszyn, odlewnictwie, spawalnictwie, kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł słownictwa technicznego, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności tłumaczenia tekstów technicznych, w tym z wykorzystaniem narzędzi informatycznych. Treści programowe: Omówienie terminologii i analiza tekstów z zakresu następujących dziedzin: Hazards in the workshop, Workshop environment, The properties of engineering materials, Chemical stability, Fatigue resistance, Machinability, Toughness, Metals and alloys, Microstructure, Ferrous metals, Steel, Aluminium and its alloys, Copper and its alloys, Bearing metals, Miscellaneous important metals and alloys, Forms of supply, Casting, Rolling, Extrusion, Drawing and forging, Nonmetallic materials, Joining of metals, Soft soldering, Hard soldering, Welding, adhesives, Heat treatment of plain carbon steels, Hardening, Tempering, Annealing, Normalizing, Furnaces used in heat treatment, Measuring the temperature, Atmospheric Corrosion and Protective Measures. Measurement - Accuracy of Determination, Measurement of Angles, Marking Out; Benchwork and Fitting – Typical Powered Hand Tools; Cutting Tools – Requirements of a Cutting Tool, Cutting Conditions, Cutting Tool Materials, Cutting Speeds, Cutting Fluids, Safety Issues; Drilling Machines, Drills, and Reamers – Types of Drill, Drilling Practice, Drilling Machines, Reaming; Centre Lathe Work – Parts of a Lathe, Work-Holding Methods, Using the Lathe, Screw Cutting on a Lathe; Plastics – Shaping of Plastics, Adhesives, Machining Plastics. Treści/tematy: Język angielski w automatyce i robotyce. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja pod kierunkiem prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: kolokwium zaliczeniowe. Literatura podstawowa: 1. J.V. Courtney - „Workshop Processes and Materials. Level I”, Van Nostrand Reinhold Company, New York, 1980 2. General Engeneering. English for Academic Purposes series. CM and D Johnson. Prentice Hall Europe 1998. 3. Pons-Angielski w technice. LektorKlett 2001. 4. Marek Flakiewicz, Jolanta Kiermasz, Maria Kingsford-Golinowska: Car maintanenace: Zbiór specjalistycznych tekstów technicznych w języku angielskim. Politechnika Śląska nr 1424, Gliwice 1991. Literatura uzupełniająca: 1. Piotr Domański: English in science and technology: wybór tekstów terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych i przyrodniczych. WNT, Warszawa 1996. 2. Piotr Domański: English in science and technology: wybór terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych. WNT Warszawa 1993. 3. Skrzyńska M. i inni.: Słownik naukowo-techniczny angielsko-polski, Wyd. WNT Warszawa 1997. Liczba pkt ECTS: 1 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU AAPN01U00N32 JĘZYK ANGIELSKI W AUTOMATYCE I ROBOTYCE Nazwa przedmiotu: JĘZYK ANGIELSKI W AUTOMATYCE I ROBOTYCE Kod/nr AAPN01U00N32 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Znajomość języka angielskiego w stopniu co najmniej średniozaawansowanym, pozwalająca na formułowanie wypowiedzi na dany temat oraz stosowania podstawowych struktur gramatycznych. Automatyka, robotyka, biomechanika inŜynierska, podstawy nauki o materiałach, biomateriały, technologia maszyn, spawalnictwo, odlewnictwo. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. J. Madejski Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: Ćwiczenia: dr inŜ. J. Madejski, dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. Anna Timofiejczuk, dr inŜ. Jan 9 Jezierski, dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk, dr inŜ. Wacław Kuś, dr inŜ. Grzegorz Wszołek Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaprezentowanie w języku angielskim pojęć, prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu doboru materiałów inŜynierskich, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu projektowania, poznanie wybranych praktycznych zastosowań materiałów inŜynierskich w: elektronice, biomedycynie, automatyce i robotyce, przemyśle samochodowym i okrętowym, chemicznym oraz lotniczym, technologii maszyn, odlewnictwie, spawalnictwie, kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł słownictwa technicznego, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności tłumaczenia tekstów technicznych, w tym z wykorzystaniem narzędzi informatycznych. Treści programowe: Omówienie terminologii i analiza tekstów z zakresu następujących dziedzin: Hazards in the workshop, Workshop environment, The properties of engineering materials, Chemical stability, Fatigue resistance, Machinability, Toughness, Metals and alloys, Microstructure, Ferrous metals, Steel, Aluminium and its alloys, Copper and its alloys, Bearing metals, Miscellaneous important metals and alloys, Forms of supply, Casting, Rolling, Extrusion, Drawing and forging, Nonmetallic materials, Joining of metals, Soft soldering, Hard soldering, Welding, adhesives, Heat treatment of plain carbon steels, Hardening, Tempering, Annealing, Normalizing, Furnaces used in heat treatment, Measuring the temperature, Atmospheric Corrosion and Protective Measures. Measurement - Accuracy of Determination, Measurement of Angles, Marking Out; Benchwork and Fitting – Typical Powered Hand Tools; Cutting Tools – Requirements of a Cutting Tool, Cutting Conditions, Cutting Tool Materials, Cutting Speeds, Cutting Fluids, Safety Issues; Drilling Machines, Drills, and Reamers – Types of Drill, Drilling Practice, Drilling Machines, Reaming; Centre Lathe Work – Parts of a Lathe, Work-Holding Methods, Using the Lathe, Screw Cutting on a Lathe; Plastics – Shaping of Plastics, Adhesives, Machining Plastics. Treści/tematy: Język angielski w automatyce i robotyce. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja pod kierunkiem prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: kolokwium zaliczeniowe. Literatura podstawowa: 1. J.V. Courtney - „Workshop Processes and Materials. Level I”, Van Nostrand Reinhold Company, New York, 1980 2. General Engeneering. English for Academic Purposes series. CM and D Johnson. Prentice Hall Europe 1998. 3. Pons-Angielski w technice. LektorKlett 2001. 4. Marek Flakiewicz, Jolanta Kiermasz, Maria Kingsford-Golinowska: Car maintanenace: Zbiór specjalistycznych tekstów technicznych w języku angielskim. Politechnika Śląska nr 1424, Gliwice 1991. Literatura uzupełniająca: 1. Piotr Domański: English in science and technology: wybór tekstów terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych i przyrodniczych. WNT, Warszawa 1996. 2. Piotr Domański: English in science and technology: wybór terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych. WNT Warszawa 1993. 3. Skrzyńska M. i inni.: Słownik naukowo-techniczny angielsko-polski, Wyd. WNT Warszawa 1997. Liczba pkt ECTS: 1 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU AAPN02U00N11 TECHNOLOGIE PROEKOLOGICZNE Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIE PROEKOLOGICZNE Kod/nr AAPN02U00N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Ekologia i zarządzanie środowiskiem. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski. Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Aneta Kania, dr inŜ. Monika Spilka, dr inŜ. Wirginia Pilarczyk 7 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu ekologii. Treści programowe: Podstawowe zagadnienia z zakresu ochrony zasobów naturalnych i ekologii człowieka. Wiadomości odnośnie procesów zachodzących w biosferze, hydrosferze i atmosferze. Charakterystyka zanieczyszczeń naturalnych i antropogennych oraz ich oddziaływanie na środowisko. Problematyka ochrony atmosfery; rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń gazowych i pyłów, redukcja zanieczyszczeń, skutki szkodliwej emisji; gospodarka wodna i ochrona wód podziemnych i powierzchniowych; degradacja powierzchni Ziemi i rekultywacja terenów zdegradowanych; gospodarka odpadami; ochrona przed hałasem i wibracjami; ekologicznie czyste technologie i procesy produkcyjne. Wybór optymalnej technologii w aspekcie ekologicznym. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Najlepsze dostępne techniki. Rola sformalizowanych i niesformalizowanych SZŚ w doskonaleniu technologii. Analiza techniczno – ekonomiczna wariantów rozwiązań proekologicznych. Wybrane materiałowe procesy technologiczne z uwzględnieniem minimalizacji oddziaływań środowiskowych. Metody dydaktyczne: Pokaz multimedialny, ćwiczenia projektowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Wiątkowski S.: Ekologia ogólna, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz, 1998. Literatura uzupełniająca: 1. Stefanowicz T.: Wstęp do ekologii i podstaw ochrony środowiska, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, 1996. 2. Wnuk Z., Wieczorek S.: Wybrane zagadnienia z ekologii i ochrony środowiska, Wyd. Uczelniane, Rzeszów, 1997. 3. Górka K., Poskrobko B., Radecki W.: Ochrona środowiska, PWE, Warszawa, 1998. 4. Górka K., Poskrobko B.: Ekonomika ochrony środowiska, PWE, Warszawa, 1987. 5. Johansson A.: Czysta technologia, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1997. 6. Poskrobko B.: Zarządzanie środowiskiem, PWN, Warszawa, 1998. Liczba pkt ECTS: 1 6 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU ABPP04U00N11 BADANIA OPERACYJNE Nazwa przedmiotu: BADANIA OPERACYJNE Kod/nr ABPP04U00N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy rachunku macierzowego, podstawy informatyki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz 8 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Alicja Piasecka-Belkhayat, dr inŜ. Mirosław Dziewoński, dr inŜ. Marek Jasiński, dr inŜ. GraŜyna KałuŜa, dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz, dr inŜ. Marek Paruch, mgr inŜ. 10 Jolanta Poteralska, mgr inŜ. Łukasz Turchan Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzenie w problematykę optymalizacyjnego modelowania matematycznego wykorzystywanego do rozwiązywania problemów ekonomicznych. Zakres badań operacyjnych. Treści programowe: Programowanie liniowe. Przykłady standardowych zadań programowania liniowego, sformułowanie zadania programowania liniowego (funkcja celu, warunki ograniczające, warunki brzegowe). Metoda geometryczna – przykłady rozwiązań. Metoda Simplex (postać standardowa problemu optymalizacji, kryterium optymalności, tablice simpleksowe, metoda obliczeń). Optymalizacja liniowa całkowitoliczbowa (wprowadzenie warunków całkowitoliczbowych, podział problemu na kolejne zadania, porządkowanie listy zadań, wybór rozwiązania optymalnego). Zagadnienie transportowe (sformułowanie zadania, metody poszukiwania pierwszego rozwiązania bazowego, kolejne iteracje, rozwiązanie optymalne). Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metoda geometryczna. Metoda Simplex. Optymalizacja liniowa całkowitoliczbowa Zagadnienie transportowe zbilansowane. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania „Badania operacyjne z komputerem” i innych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Zaliczenie - kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 3. E. Majchrzak. M. Dziewoński, M. Jasiński, G. KałuŜa, J. Mendakiewicz, M. Paruch, A. Piasecka-Belkhayat, Badania operacyjne. Teoria i zastosowania, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2007. 4. T. Trzaskalik, Wprowadzenie do badań operacyjnych z komputerem, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2003. Literatura uzupełniająca: 1. Z. Jędrzejczyk, J. Skrzypek, K. Kukuła, A. Walkosz, Badania operacyjne w przykładach i zadaniach, PWN, Warszawa 2003. 2. K. Manteuffel, S. Seiffart, Wstęp do algebry liniowej i programowania liniowego, PWN, Warszawa, 1975. 3. D. Gale, Teoria linowych modeli ekonomicznych, PWN, Warszawa, 1969. 4. H. Steinhaus, Elementy nowoczesnej matematyki dla inŜynierów, PWN, Warszawa – Wrocław, 1964. 5. F.S. Hiller, G.J. Lieberman, Introduction to Operations Research, New York: McGraw-Hill, 1990. Liczba pkt ECTS: 3 7 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU ABPP04U00N22 METODY ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH I BRZEGOWYCH Nazwa przedmiotu: METODY ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH Kod/nr ABPP04U00N22 I BRZEGOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, mechanika, wytrzymałość materiałów, podstawy informatyki, metody numeryczne Prowadzący przedmiot: dr Mirosław Habarta Prowadzący zajęcia: Wykład: dr Mirosław Habarta Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Witold Beluch, dr Mirosław Habarta 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z zagadnieniami modelowania komputerowego z wykorzystaniem metody elementów skończonych oraz metody elementów brzegowych. Treści programowe: Omawiane są zastosowania metod elementów brzegowych oraz skończonych w analizie. Rozpatrywane są zagadnienia ustalonego przepływu ciepła oraz analiza ram, kratownic, tarcz. W ramach wykładu omawiana jest metoda reszt waŜonych oraz teoretyczne podstawy metody elementów skończonych oraz metody elementów brzegowych Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analizy 2D dla przepływu ciepła z uŜyciem MEB. Optymalizacja rozłoŜenia otworów chłodzących z uŜyciem oprogramowania MEB. Analizy 2D dla przepływu ciepła z uŜyciem MES. Optymalizacja rozłoŜenia otworów chłodzących z uŜyciem oprogramowania MES. Porównanie analiz MEB i MES. Analizy statyczne belek i ram z uŜyciem MES. Analizy statyczne elementów płaskich z uŜyciem MES. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, symulacji komputerowych, laboratorium komputerowe, oprogramowanie MEB oraz MES Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium, pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie laboratoriów. Literatura podstawowa: 1. Chandrupatla T.R., Belegundu A.D., Introduction to Finite Elements in Engineering, Prentice-Hall Inc. New Jersey, 1991 2. Bąk R., Burczyński T., Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, 2009. Literatura uzupełniająca: 1. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Wydanie 2, 2005. 2. Zienkiewicz O.C., Taylor R.L. The Finite Element Method, Vol. 1-2, Butterworth, Oxford 2000. Liczba pkt ECTS: 2 8 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU ABPP05UPFN21 METODY DYFRAKCYJNE Nazwa przedmiotu: METODY DYFRAKCYJNE Kod/nr ABPP05UPFN21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 – ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy fizyki, chemii, nauki o materiałach Prowadzący przedmiot: dr inŜ. M. Pawlyta Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: dr inŜ. J. Mazurkiewicz, dr inŜ. G.Matula, dr inŜ. M. Pawlyta, dr inŜ. M. Bonek 9 Projekt: Seminarium: dr inŜ. M. Pawlyta 8 ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami dyfrakcyjnymi stosowanymi w badaniach materiałów inŜynierskich, metodami ich interpretacji oraz praktycznymi moŜliwościami ich wykorzystania. Ponadto zapoznanie z podstawami krystalografii i fizyki ciała stałego, transmisyjnej mikroskopii elektronowej i rentgenowskiej analizy strukturalnej. Treści programowe Przedmiot obejmuje kształcenie w zakresie metod analizy krystalograficznej stosowanej w mikroskopii elektronowej i rentgenografii strukturalnej. Obejmuje swoim zakresem takie zagadnienia jak: sieć krystaliczna, sieć przestrzenna, sieć odwrotna, układy krystalograficzne, wskaźnikowanie punktów, kierunków i płaszczyzn w przestrzeni krystalograficznej, zasady projekcji sferycznej i stereograficznej, operacje na siatce Wulfa, symetria w morfologii kryształów, klasyfikacja ciał krystalicznych, typy struktur, budowa transmisyjnego mikroskopu elektronowego, preparatyka w transmisyjnej mikroskopii elektronowej, zasady tworzenia dyfrakcji elektronowej, prawa dyfrakcji, podstawowe rodzaje dyfraktogramów elektronowych i zasady ich rozwiązywania Treści/tematy: Przygotowanie repliki węglowej ekstrakcyjnej do badań dyfrakcyjnych w transmisyjnym mikroskopie elektronowym. Badania dyfrakcyjne w transmisyjnym mikroskopie elektronowym materoałów polikrystalicznych. Badania dyfrakcyjne w transmisyjnym mikroskopie elektronowym materiałów monokrystalicznych i amorficznych. Badania dyfrakcyjne na dyfraktometrze rentgenowskim. Badania tekstury materiałów krystalicznych i pomiar wielkości krystalitów materiałów amorficznych. Wskaźnikowanie punktów, kierunków i płaszczyzn krystalograficznych w układzie krystalograficznym regularnym i heksagonalnym. Zasada rachunku pasowego i sieci odwrotnej oraz poslugiwanie się projekcją stereograficzną i siatką wulfa. Rozwiązywanie dyfraktogramów elektronowych materiałów polikrystalicznych uzyskanych w transmisyjnym mikroskopie elektronowym. Rozwiązywanie dyfraktogramów elektronowych materiałów monokrystalicznych i amorficznych w transmisyjnymmikroskopie elektronowym.Metody dokładnego wyznaczania orientacji materiału monokrystalicznego w transmisyjnym mikroskopie elektronowym. Rozwiązywanie dyfraktogramów rentgenowskich. Metody dydaktyczne: przekaz audiowizualny, praca własna studenta z ksiąŜką, samodzielne wykonywanie prac laboratoryjnych i badawczych w laboratorium, gry dyskusyjne, demonstracje, dyskusja. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami projektowania materiałowego, WNT, Warszawa 2002 Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Hajduczek E.: Mikroskopia świetlna i elektronowa, WNT, Warszawa, 1987 2. Barbacki A.: Metody analizy krystalograficznej w mikroskopii elektronowej, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, 1998 Liczba pkt ECTS: 1 9 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 10 KARTA PRZEDMIOTU ABPP05U00N12 OPTYKA I FIZYKA LASERÓW Nazwa przedmiotu: OPTYKA I FIZYKA LASERÓW Kod/nr ABPP05U00N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Znajomość podstaw fizyki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Aleksander Lisiecki Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Aleksander Lisiecki, Ćwiczenia: Liczba godzin: 8 Laboratorium: dr inŜ. Aleksander Lisiecki, dr inŜ. Damian Janicki 10 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o budowie i zasadach działania urządzeń laserowych oraz o ich zastosowaniach przemysłowych. Treści programowe: Elementarny opis działania lasera. Absorpcja i emisja spontaniczna oraz wymuszona. Akcja laserowa oraz warunki zaistnienia akcji laserowej. Równanie bilansu: układ trójpoziomowy i czteropoziomowy. Wzmacniacze laserowe. Własności światła laserowego. Wiązki gaussowskie i rezonatory optyczne. Rezonatory stabilne i niestabilne. Rola rezonatora w kształtowaniu wiązki. Wzbudzenie jedno i wielomodowe. Wiązka gaussowska i rezonator. Rezonator konfokalny. Mod gaussowski w układzie optyczny. Mody poprzeczne wyŜszych rzędów. Rozkłady mocy w przekroju poprzecznym (TEM) Częstości rezonansowe. Propagacja wiązki gaussowskiej w układzie optycznym. Charakterystyka róŜnych rodzajów laserów: lasery gazowe atomowe i molekularne, lasery na ciele stałym, lasery półprzewodnikowe oraz inne typy laserów. Detektory promieniowania laserowego. Zastosowanie laserów. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Budowa i działanie lasera diodowego duŜej mocy, 2. Wyznaczanie charakterystyki mocy lasera HPDL ROFIN DL 020, 3. Wyznaczanie współczynników pochłaniania promieniowania laserowego przez tworzywa termoplastyczne, 4. Wyznaczanie kształtu i wymiarów ogniska wiązki lasera HPDL ROFIN DL 020 w funkcji długości ogniskowej, 5. Wyznaczanie współczynników odbicia promieniowania laserowego od powierzchni róŜnych materiałów konstrukcyjnych, 6. Zastosowanie wiązki lasera HPDL ROFIN DL 020 w procesach technologicznych (obróbki powierzchniowej, napawania, spawania). Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład Kolokwium pisemne z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Sprawozdania z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Dubi A.: Zastosowanie laserów. WNT, Warszawa 1991, 2. Kujawski A., Szczepański P.: Lasery - podstawy fizyczne. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999, 3. Wesołowski Z.: Fizyka laserów, Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 1999, 4. Banasik M., Dworak J.: Spawanie i cięcie laserowe. Kurs Aktualizacji Wiedzy Europejskiego InŜyniera Spawalnika. Instytut Spawalnictwa w Gliwicach, 1999 r, 5. Shimoda K.: Wstęp do fizyki laserów, WNT, Warszawa 1993, 6. Mroziewicz B., Bugajski M., Nakwaski W.: Lasery półprzewodnikowe. PWN, Warszawa 1985, 7. Kaczmarek F.: Podstawy działania laserów. WNT, Warszawa 1983, 8. Migliore L.: Laser Materials Processing. Marcel Dekker, Inc. New York1996, 9. Karłow N.W.: Wykłady z fizyki laserów. WNT Warszawa 1989. Literatura uzupełniająca: 1. Beдeнов А., Гладуш Г.: Физические процессы при лазерной обработке материалов. Москва Энергоатомиздат 1985, 2. Emmelmann C.: Introduction to Industrial Laser Materials Processing. Rofin Sinar Laser, Hamburg 03/98, 3. Havrilla D.: Process Fundamentals of Industrial Laser Welding and Cutting. Rofin Sinar Laser 1999, 4. Steen W.M.: Laser Material Processing. Second Edition. Springer. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 11 KARTA PRZEDMIOTU ACPP08U00N11 PODSTAWY MIERNICTWA Nazwa przedmiotu: PODSTAWY MIERNICTWA Kod/nr ACPP08U00N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Zakłada się, Ŝe przed rozpoczęciem nauki niniejszego przedmiotu student posiada przygotowanie w zakresie: fizyki, elektrotechniki i elektromechaniki, rachunku prawdopodobieństwa i statystyki, dynamiki układów, podstaw elektroniki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Dariusz Buchczik Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: dr inŜ. D. Buchczik 8 Ćwiczenia: Laboratorium: mgr inŜ. W. Błotnicki, dr inŜ. D. Buchczik; dr inŜ. S. Budzan;dr inŜ. T. Grychowski; 10 dr inŜ. W. Ilewicz; dr inŜ. A. Kozyra; dr inŜ. A. Wiora; dr inŜ. J. Wiora; dr inŜ. J. śelezik Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest poznanie podstawowych pojęć miernictwa, obiektów i metod pomiaru, wzorców, przyrządów i przetworników pomiarowych, czynności metrologicznych oraz budowy i zasad uŜytkowania najwaŜniejszej aparatury. Słuchacze winni nabyć umiejętność wykonywania pomiarów laboratoryjnych, interpretacji wyników wraz z oszacowaniem ich niepewności. Treść programowe: Prawne aspekty miar: Konwencja Metryczna, Międzynarodowe Biuro Miar i Wag, Generalna Konferencja Miar, GUM. Istota pomiaru: wielkości fizyczne i wartości wielkości, pomiar, wzorzec miary, hierarchia wzorców, trasabilność, skale pomiarowe, jednostki miar i układy jednostek, jednostki podstawowe i pochodne, układ jednostek SI. Proces pomiarowy: pomiar, obiekt pomiaru, model obiektu, miara wielkości, warunki odniesienia, warunki znamionowe uŜytkowania. Wybór metody i zasady pomiaru: metoda pomiarowa, zasada pomiarowa, klasyfikacja metod pomiarowych. Błędy pomiarów, błąd bezwzględny i względny, klasyfikacja błędów wg własności statystycznych, klasyfikacja ze względu na warunki pomiaru. Dokładność przyrządów pomiarowych, błąd dopuszczalny przyrządu i sposoby jego wyraŜania, oddziaływanie przyrządu na wielkość mierzoną. Niepewność wyników pomiarów: składniki niepewności typu A i B, niepewność standardowa, złoŜona niepewność standardowa, niepewność rozszerzona, szacowanie złoŜonej niepewności standardowej przy pomiarach metodą pośrednią. Ogólna charakterystyka przyrządów pomiarowych: schemat blokowy, równanie przetwarzania, statyczne i dynamiczne charakterystyki przyrządów pomiarowych. Pomiar czasu i częstotliwości: sekunda, wzorce częstotliwości, zegar atomowy, częstościomierz i czasomierz cyfrowy, błąd zliczania, błąd dopuszczalny dla funkcji pomiaru częstotliwości i okresu. Pomiar napięcia: wzorce napięcia, zjawisko Josephsona, konstrukcja przetworników c/a i a/c, charakterystyki i błędy przetworników c/a i a/c, kryterium Nyquista, zjawisko aliasingu. Pomiar napięcia zmiennego: miary okresowego napięcia przemiennego, przetworniki napięcia zmiennego na napięcie stałe. Oscyloskopy elektroniczne: oscyloskop analogowy, oscyloskop cyfrowy, próbkowanie stroboskopowe. Pomiary składowych impedancji RLC: wzorce rezystancji, zjawisko kwantowe Halla, układy mostkowe, mostek Wheastone’a, mostki prądu przemiennego, cyfrowy pomiar składowych RLC. Karty pomiarowe. Systemy pomiarowe, oprogramowanie systemów pomiarowych, środowisko LabVIEW. Treść/tematy: Ćw./L./P./Sem. Cyfrowe pomiary częstotliwości oraz parametrów RLC, Pomiarowe zastosowanie oscyloskopu , Badanie karty pomiarowej w środowisku LabVIEW, Badanie charakterystyk przetworników c/a i a/c , Badanie woltomierza z podwójnym całkowaniem, Pomiar napięcia przemiennego Metody dydaktyczne: Wykład jest prowadzony metodą tradycyjną, częściowo ilustrowany slajdami i filmami. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: 1. Kolokwium pisemne. 2. Zaliczenie laboratorium na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa, WNT, Warszawa, 2002. 2. Marcyniuk A.: Podstawy miernictwa elektrycznego dla kierunku elektronika, skrypt Pol. Śl., Wyd. Pol. Śl., Gliwice 2002. Literatura uzupełniająca: 1. Chwaleba A., Poniński M., Siedlecki A.: Metrologia elektryczna, WNT, Warszawa, 2003. 2. Piotrowski J., Kostyrko K.: Wzorcowanie aparatury pomiarowej, PWN, Warszawa, 2000. 3. Piotrowski J. (red.): Pomiary. Czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu chemicznego, WNT, Warszawa, 2009. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 12 KARTA PRZEDMIOTU ACPT11U00N11 TEORIA MASZYN I MECHANIZMÓW Nazwa przedmiotu: TEORIA MASZYN I MECHANIZMÓW Kod/nr ACPT11U00N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, mechanika, elementy matematyki, podstawy automatyki i robotyki, technologia maszyn Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Sławomir śółkiewski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Sławomir śółkiewski Liczba godzin: 8 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Sławomir śółkiewski 10 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wykorzystanie poznanych metod do budowy i testowania liniowych i nieliniowych modeli maszyn i mechanizmów. Umiejętność prognozowania sygnałów wyjściowych w modelach mechanizmów Treści programowe: Podstawowe pojęcia teorii maszyn i mechanizmów. Analiza strukturalna mechanizmów płaskich i przestrzennych, podstawowe obiekty, modele i elementy mechanizmów, pary kinematyczne. Statyczne modele liniowe mechanizmów. Analiza kinematyczna i dynamiczna maszyn i mechanizmów, środki chwilowego obrotu, metody wyznaczania prędkości i przyspieszenia, liniowe modele dynamiczne, testowanie modeli przekładni zębatych prostych i obiegowych, wyznaczanie podstawowych parametrów (przełoŜenia, prędkości kątowych, liczby zębów poszczególnych kół zębatych, mocy, itp.). Redukcja układów mechanicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody obliczeniowe maszyn i mechanizmów, wirtualne modele maszyn i mechanizmów. Metody dydaktyczne: Wykład, prezentacja multimedialna, tablica, kreda, modele przykładowych mechanizmów i maszyn Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Zbiór zadań z teorii mechanizmów i maszyn / Zdzisław Parszewski, Tadeusz Bartoszkiewicz. - Wyd. 3. - Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1971. 2. Teoria maszyn i mechanizmów / Zdzisław Parszewski. - Wyd. 4 zm.. - Warszawa: Wydaw. Naukowo-Techniczne, 1978. 3. Zbiór zadań z teorii maszyn i mechanizmów / Dariusz Rozumek. - Opole: Oficyna Wydaw. Politechniki Opolskiej, 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Teoria maszyn i mechanizmów: zestaw problemów analizy i projektowania / Antoni Gronowicz, Stefan Miller, Władysław Twaróg. - Wrocław: Oficyna Wydaw. Politechniki Wrocławskiej, 1996. 2. Uogólniona metoda analityczna analizy kinematycznej mechanizmów płaskich / Tadeusz Młynarski. - Kraków: Politechnika Krakowska, 1994. 3. Teoria maszyn i mechanizmów z zadaniami / Franciszek Siemieniako; Politechnika Białostocka. - Wyd. 5. Białystok : Dział Wydaw. i Poligrafii Politechniki Białostockiej, 1999. 4. Teoria maszyn i mechanizmów / Janusz Wawrzecki. - Łódź: Wydaw. Politechniki Łódzkiej, 1994. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 13 KARTA PRZEDMIOTU ACPT11U00N22 MECHANIKA ANALITYCZNA Nazwa przedmiotu: MECHANIKA ANALITYCZNA Kod/nr ACPT11U00N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu mechaniki klasycznej, kinematyki i dynamiki punktu materialnego i ciała sztywnego, podstawowe wiadomości z analizy matematycznej Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz, dr inŜ. Andrzej Dymarek; dr inŜ. Tomasz Dzitkowski Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Andrzej Dymarek; dr inŜ. Tomasz Dzitkowski 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Budowa modeli liniowych i nieliniowych, w postaci równań ruchu układów swobodnych i skrępowanych więzami. Wykorzystanie osiągnięć analizy matematycznej w mechanice analitycznej Treści programowe: Podstawy mechaniki analitycznej. Liniowe i nieliniowe modele dynamiczne. Więzy holonomiczne i nieholonomiczne, skleronomiczne i reonomiczne. Więzy w układach mechanicznych sterowanych. Przesunięcia przygotowane. Więzy doskonałe. Zasada d'Alemberta, Jourdaina i Gaussa. Zasada prac przygotowanych. Współrzędne uogólnione. Zasada Hamiltona. Zasada Maupertuisa - Lagrange'a. Wariacja asynchroniczna. Równania Lagrange'a układów mechanicznych. Energia układu we współrzędnych uogólnionych. Przedstawienie równań Lagrange'a II rodzaju w postaci równań róŜniczkowych zwyczajnych. Zmienne kanoniczne. Funkcja Hamiltona. Równania ruchu układów holonomicznych w zmiennych kanonicznych - równania Hamiltona. Metoda Hamiltona - Jacobiego. Równania Nielsena w dynamice układów swobodnych. Równania Mangerona – Deleanu (MD). Szczególne przypadki równań MD: Równania Nielsena, Równania Cenowa. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Modele fenomenologiczne maszyn i ich współrzędne uogólnione; Modelowanie układów mechanicznych, Rodzaje i postać więzów; Zasada d’Alamberta, Równanie Lagrange’a II rodzaju, Zasada Hamiltona Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem przeźroczy i prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne w postaci rozwiązania samodzielnego problemu przez grupę studentów, opracowanie podręcznika uŜytkownika i prezentacji komputerowej. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład – Zaliczenie, a ponadto aktywne uczestnictwo Studenta w wykładach, przedstawienie przy zaliczeniu kompletu własnych notatek z wysłuchanych wykładów. 2. Ćw./L./P./Sem. - oddanie indywidualnej pracy projektowej, zaliczenie kolokwiów cząstkowych. Literatura podstawowa: 1. Buchacz A., Świder J., Wojnarowski J.: Podstawy teorii drgań układów mechanicznych z symulacją komputerową. Cz. I: Układy dyskretne o jednym stopniu swobody. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997., wyd. II, Gliwice 2000. 2. Gutowski R.: Mechanika analityczna. Warszawa: PWN 1971. 3. Whittaker E.T.: Mechanika analityczna. Warszawa: PWN 1959. Literatura uzupełniająca: 1. Bednarz S.: Wariacyjne zasady mechaniki.[w:] Sterowanie w mechanice – Materiały Szkoły PTMTiS. Warszawa: Wydział Wydawniczy WAT, 1985. 2. Mieszczerski I. W. Zbiór zadań z mechaniki. Warszawa: PWN, 1959. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 14 KARTA PRZEDMIOTU ACPT11U00N23 DYNAMIKA UKŁADÓW ELEKTROMECHANICZNYCH Nazwa przedmiotu: DYNAMIKA UKŁADÓW ELEKTROMECHANICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr ACPT11U00N23 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy rachunku róŜniczkowego, rachunek wektorowy, mechanika ciała stałego Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Czapla Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Tomasz Czapla Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Czapla 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Głównym celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z metodami modelowania układów elektromechanicznych, modelowania napędów elektrycznych oraz metod sterowania parametrami pracy silnika. Treści programowe: Podstawowe wiadomości i pojęcia z zakresu modelowania układów elektromechanicznych: przetworników elektromechanicznych oraz współczesnych napędów elektrycznych. Wyznaczanie charakterystyk dynamicznych układów elektromechanicznych. Opis zjawiska hałasu magnetycznego oraz innych zjawisk dynamicznych w tym drgań elektrycznych w układach elektromechanicznych, jak równieŜ metody komputerowe ich rozwiązywania. Omówione zostaną metody modelowania, jak i modele silników prądu stałego, silników indukcyjnych oraz sprzęŜenia pomiędzy częścią mechaniczną i elektryczną układu. Przedstawione zostaną metody sterowania parametrami pracy silników i omówiony zostanie ich wpływ na podstawowe charakterystyki dynamiczne takich układów. Ćwiczenia laboratoryjne ilustrują zastosowanie modeli układów elektromechanicznych do analizy zjawisk dynamicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zastosowanie modeli układów elektromechanicznych do analizy zjawisk dynamicznych. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Kruszewski J. I inni: Metoda elementów skończonych w dynamice konstrukcji. Arkady, Warszawa 1984 2. Dąbrowski M.: Projektowanie maszyn elektrycznych prądu przemiennego. WNT Warszawa 1994 3. Puchała A.: Dynamika maszyn i układów elektromechanicznych. PWN, Warszawa 1977 Literatura uzupełniająca: 1. Marchelek K. Dynamika obrabiarek, WNT Warszawa 1991. 2. Kruszewski J., Sawiak S., Wittbrodt E.: Metoda sztywnych elementów skończonych w dynamice konstrukcji. WNT, Warszawa 1999. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 15 KARTA PRZEDMIOTU ACPT11U00N14 BIOMECHANIKA INśYNIERSKA Nazwa przedmiotu: BIOMECHANIKA INśYNIERSKA Kod/nr ACPT11U00N14 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: Automatyka i Robotyka Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Anatomii i fizjologii człowieka. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wojciech Wolański Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Wojciech Wolański Ćwiczenia: Liczba godzin: 8 Laboratorium: dr inŜ. Wojciech Wolański 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawami biomechaniki inŜynierskiej. Treści programowe: Wykłady obejmują: omówienie podstaw anatomii i fizjologii narządu ruchu człowieka. Własności mechaniczne tkanek. Łańcuchy biokinematyczne narządu ruchu. Rodzaje par kinematycznych w stawach. Zagadnienia lokomocji. Badania eksperymentalne w biomechanice. Modelowanie w biomechanice. Przykłady inŜynierskiego wspierania metod leczenia w ortopedii i neurochirurgii. Biomechanika w sporcie. Rehabilitacja i projektowanie urządzeń dla niepełnosprawnych. Treści/tematy: Lab.. Wyznaczanie środka masy i sił reakcji w stawach podczas róŜnych postaw ciała. Pomiar momentów sił mięśniowych w stawie kolanowym. Wyznaczanie sił występujących w nadgarstku podczas ćwiczenia z przyrządem Ŝyroskopowym. Pomiar momentów sił mięśniowych w stawach barkowym i łokciowym. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji i przeźroczy. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Sprawozdania z realizacji ćwiczeń laboratoryjnych. Literatura podstawowa: 1. Tejszerska D., Świtoński E.: Biomechanika inŜynierska. Laboratorium – zagadnienia wybrane. Gliwice 2004 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K., Wall A., Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 16 KARTA PRZEDMIOTU ACPT19U00N11 NAPĘDY I STEROWANIA HYDRAULICZNE I PNEUMATYCZNE Nazwa przedmiotu: NAPĘDY I STEROWANIA HYDRAULICZNE Kod/nr ACPT19U00N11 I PNEUMATYCZNE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechanika, PKM, Napędy Maszyn i Urządzeń Technologicznych Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Klaudiusz KLARECKI Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Klaudiusz KLARECKI Liczba godzin: 8 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Klaudiusz KLARECKI 10 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Umiejętność doboru i weryfikacji elementów hydraulicznego układu napędowosterującego Treści programowe: Cechy napędu hydraulicznego. Sterowanie objętościowe i dławieniowe. Podstawy hydrauliki. Elementy układów hydraulicznych – cechy, dobór. Wybrane zagadnienia z podstaw projektowania układów hydraulicznych sterowanych w technice proporcjonalnej. Stabilność układów hydraulicznych ze sterowaniem proporcjonalnym. Eksploatacja układów hydraulicznych, ciecze robocze – własności i dobór, uszczelnienia), filtracja cieczy roboczych, typowe usterki elementów hydraulicznych. Elementy i układy pneumatyczne. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Badanie charakterystyk statycznych: pompy wyporowej, zaworu dławiącego, zaworu przelewowego. Badanie charakterystyk statycznych i dynamicznych zaworu proporcjonalnego. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Zaliczenie na ocenę 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę Literatura podstawowa: 1. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001 2. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Elementy. Tom I. WNT, Warszawa 1995. 3. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Układy. Tom II. WNT, Warszawa 2005. 4. Szenajch W.: Napęd i sterowanie pneumatyczne. WNT, Warszawa 1994 Literatura uzupełniająca: 1. Mannesmann Rexroth Bosh Group: Hydraulika. Podstawy, elementy konstrukcyjne i podzespoły. Vademecum hydrauliki, Tom 1. RPL 00 290/2007. 2. Mannesmann Rexroth: Vademecum Hydrauliki. Tom 2. Technika hydraulicznego sterowania zaworami proporcjonalnymi i serwozaworami. RPL.00.3038/10.86. 3. Katalogi elementów hydrauliki siłowej firm: Bosch Rexroth Group, MOOG, Parker Hannifin. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 17 KARTA PRZEDMIOTU ACPT19U00N22 SERWONAPĘDY MASZYN I URZĄDZEŃ Nazwa przedmiotu: SERWONAPĘDY MASZYN I URZĄDZEŃ Kod/nr ACPT19U00N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: CAŁY ROK Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Zautomatyzowane maszyny i systemy wytwórcze. Teoria sterowania. Elektrotechnika i napędy. Mechatronika. Regulacja automatyczna i układy pomiarowo-kontrolne. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Lis Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Lis Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Lis 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z budową i działaniem serwonapędów w maszynach sterowanych numerycznie. Umiejętność wstępnego doboru serwonapędu dla maszyn sterowanych numerycznie. Umiejętność analizy błędów toru w maszynach sterowanych numerycznie. Treści programowe: Układy automatycznej regulacji nadąŜnej – serwomechanizmy. Koncepcja realizacji toru ruchu narzędzia w obrabiarce sterowanej numerycznie. Wymagania stawiane serwonapędom. Podstawy budowy i działania serwonapędu NC. Analiza układów dynamicznych. Struktura serwonapędu NC. Podział serwonapędów. Serwonapędy prądu stałego i przemiennego. Serwonapędy hydrauliczne. Podstawy automatycznej regulacji połoŜenia. Modele układów dynamicznych. Stabilność i sterowanie stabilizacyjne. Błędy konturu w obrabiarkach NC. Podstawy sterowania optymalnego. Optymalizacja obwodów regulacji połoŜenia. Serwonapędy cyfrowe. Projektowanie serwomechanizmów obrabiarek NC. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wyznaczanie współczynnika wzmocnienia prędkościowego serwonapędu. Wyznaczanie właściwości dynamicznych serwonapędu do posuwów szybkich. Pomiar dokładności pozycjonowania osi sterowanej numerycznie. Metody dydaktyczne: Wykład z prezentacjami multimedialnymi. Ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o instrukcje do ćwiczeń i skrypty. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne Literatura podstawowa: 1. Kosmol J.: Serwonapędy obrabiarek sterowanych numerycznie. WNT, Warszawa 1998. 2. Kosmol J. i inne: Laboratorium z napędu i sterowania elektrycznego obrabiarek. Skrypt Nr 2210, Politechnika Śląska, Gliwice 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Kosmol J.: Elektryczne silniki i układy napędowe obrabiarek i maszyn technologicznych. Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 1993. 2. Mierzejewski J.: Serwomechanizmy obrabiarek sterowanych numerycznie. WNT, Warszawa 1977. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 18 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N11 ANATOMIA FUNKCJONOWANIA I FIZJOLOGIA NARZĄDÓW RUCHU Nazwa przedmiotu: ANATOMIA FUNKCJONOWANIA I FIZJOLOGIA NARZĄDÓW RUCHU Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB1N11 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, biomechanika Prowadzący przedmiot: doc. dr hab. Witold Lukas Prowadzący zajęcia: Wykład: doc. dr hab. Witold Lukas Ćwiczenia: Liczba godzin: 18 Laboratorium: doc. dr hab. Witold Lukas 19 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: zapoznanie się z podstawami budowy i fizjologii narządu ruchu Treści programowe: Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu anatomii. Budowa ogólna kości oraz połączeń kości. Podział kośćca. Mechanika stawów. Ogólna budowa mięsni. Mięśnie szkieletowe jako czynny układ ruchu. Klasyfikacja i opis najwaŜniejszych grup mięśniowych. Opis mięśnia serca. Budowa komórki nerwowej. Budowa i zadania ośrodkowego układu nerwowego. Opis obwodowego układu nerwowego. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Laboratorium: Podstawowe badania w prosektorium Śl. Akademii Medycznej w Rokitnicy w zakresie układu szkieletowo – mięśniowego ze szczególnym uwzględnieniem narządu ruchu. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin ustny. 2. Ćw./L./P./Sem. laboratorium: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Bochenek A., Reicher M., „Anatomia człowieka”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1990. Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 19 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N12 ELEMENTY MODELOWANIA W BIOMECHANICE Nazwa przedmiotu: ELEMENTY MODELOWANIA W BIOMECHANICE Kod/nr A0P000AB1N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNYCH II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, anatomia i fizjologia Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Marek Gzik, prof. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Marek Gzik, prof. Pol. Śl. Ćwiczenia: Liczba godzin: 18 18 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z problemami modelowania w biomechanice i w projektowaniu sprzętu medycznego.. Treści programowe: Struktura modelu. Modelowanie fizyczne. Modelowanie matematyczne. Opis własności modelowanych układów i procesów. Modelowanie w mechanice ośrodków ciągłych. Modele reologiczne. Modelowanie ośrodków jednowymiarowych. Modele dyskretne. Zastosowanie metod komputerowych w modelowaniu. Symulacje komputerowe. Modelowanie narządu ruchu człowieka. Modelowanie układu kostnego. Biomechaniczne modele kręgosłupa człowieka. Modelowanie dysków międzykręgowych. Modelowanie układu mięśniowego. Modelowanie układu więzadłowego. Modelowanie sprzętu i oprzyrządowania medycznego. Modelowe badania doświadczalne. Weryfikacja modeli i ich parametrów. Identyfikacja parametrów przyjętego modelu fizycznego i ocena dokładności obliczeń numerycznych. Treści/tematy: Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji i przeźroczy. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.:. Literatura podstawowa: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 2. Szmelter J.: Metody komputerowe w mechanice. PWN, Warszawa 1980. 3. Tejszerska D., Świtoński E., i inni: „Biomechanika inŜynierska. Zagadnienia wybrane. Laboratorium”. Wyd. Pol. Śl. Gliwice 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Connan R. H.: Dynamika układów fizycznych, WNT Warszawa 1973. 2. Gzik M. Identyfikacja sił w strukturach anatomicznych odcinka szyjnego kręgosłupa człowieka, Wyd. Pol. Śl., Gliwice 2008 Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 20 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N13 ELEMENTY BIOMECHANIKI NARZĄDÓW RUCHOWYCH CZŁOWIEKA Nazwa przedmiotu: ELEMENTY BIOMECHANIKI RUCHOWYCH CZŁOWIEKA Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA NARZĄDÓW Kod/nr A0P000AB1N13 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, biomechanika Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Jurkojć Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jacek Jurkojć Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Jacek Jurkojć 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawami budowy i fizjologii narządu ruchu człowieka. Treści programowe: Wykłady obejmują swym zakresem tematycznym: budowę i fizjologię narządu ruchu, budowę układu szkieletowego i tkanek kostnych, budowę i fizjologię mięśni, własności mechaniczne i wytrzymałościowe tkanek miękkich i kostnych, systemy stabilizacyjne i metody leczenia schorzeń kręgosłupa, badania doświadczalne w lokomocji, monitorowanie i wspomaganie procesów rehabilitacji, alloplastykę stawu biodrowego, alloplastykę stawu kolanowego, metody leczenia uszkodzeń kości długich, systemy stabilizacyjne w złamaniach kości długich, badania doświadczalne i modelowe w analizie odkształceń i napręŜeń elementów kostnych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć laboratoryjnych studenci przeprowadzają badania, kinematyki ruchu ciała człowieka, pomiaru sił reakcji podłoŜa podczas róŜnych form lokomocji, zastosowaniu metod doświadczalnych i modelowych w monitorowaniu postępów rehabilitacji, wyznaczania momentów sił mięśniowych w statyce. Metody dydaktyczne: prezentacje multimedialne, sprzęt laboratoryjny będący na wyposaŜeniu Katedry Mechaniki Stosowanej Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K., Wall A., Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. 3. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983 Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 21 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N21 DYNAMIKA UKŁADÓW WIELOCZŁONOWYCH Nazwa przedmiotu: DYNAMIKA UKŁADÓW WIELOCZŁONOWYCH Kod/nr A0P000AB1N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, rachunek róŜniczkowy Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Bogdan Skalmierski Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Bogdan Skalmierski Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Jacek Jurkojć 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem wykładu jest zapoznanie studenta z podstawowymi metodami rozwiązywania zagadnień z zakresu kinematyki i dynamiki układów wieloczłonowych Treści programowe: Przedmiot Dynamika Układów Wieloczłonowych ma wyposaŜyć studenta w wiedzę o ruchu mechanizmów. Poruszone zagadnienia dotyczą układów II, III i IV klasy. Podane zostaną liczne przykłady rozwiązywane metodami analitycznymi i graficznymi (trajektorie, plany prędkości i przyspieszeń). Prezentowane będą tu metody chwilowych środków prędkości i przyspieszeń. Dynamika będzie wymagała określenia wielkości redukowanych. Zostaną podane metody rozwiązywania nieliniowych równań róŜniczkowych ruchu mechanizmów o jednym stopniu swobody. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć laboratoryjnych studenci mają za zadanie przeprowadzenie symulacji komputerowych wybranych mechanizmów wieloczłonowych. Metody dydaktyczne: prezentacje multimedialne Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K.,Wall A.,Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. 3. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983. Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 22 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N22 PODSTAWY BIOMECHANIKI I BIONIKI TECHNICZNEJ Nazwa przedmiotu: PODSTAWY BIOMECHANIKI TECHNICZNEJ Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA I BIONIKI Kod/nr A0P000AB1N22 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Anatomii i fizjologii człowieka. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wojciech Wolański Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Wojciech Wolański Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Głównym celem jest zapoznanie studentów z podstawami biomechaniki i bioniki. technicznej Treści programowe: Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu biomechaniki i bioniki. Zagadnienia struktury mechanizmów i biomechanizmów. Określenie parametrów geometrycznych łańcuchów biokinematycznych. Analizowanie dynamiki łańcucha biokinematycznego otwartego, wyposaŜonego w napędy mięśniowe. Wybrane zagadnienia dynamiki kończyn dolnych i górnych. Niektóre zagadnienia elektromiografii. Modele matematyczne stymulowanego mięśnia. Sterowanie mięśniami kończyn ludzkich. Treści/tematy: Ćw. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji i przeźroczy. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.:. Literatura podstawowa: 1. Morecki A., Dekiel J., Fidelu K.: „Bionika ruchu”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K., Wall A., Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 23 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N23 BIOMATERIAŁY I MATERIAŁY MEDYCZNE Nazwa przedmiotu: BIOMATERIAŁY I MATERIAŁY MEDYCZNE Kod/nr A0P000AB1N23 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1- BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw nauki o materiałach, badania struktury i własności materiałów, inŜynierii biomedycznej. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. J. Tyrlik – Held, dr inŜ. A. Ziębowicz, dr inŜ. A. Kajzer, dr inŜ. W. Kajzer 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się ze strukturą i własnościami uŜytkowymi biomateriałów do róŜnych zastosowań funkcjonalnych w chirurgii rekonstrukcyjnej oraz zabiegowej, metody badań biomateriałów oraz klasyfikacja i ocena zgodności wyrobów medycznych. Treści programowe: Biofizyczna charakterystyka tkanek. Podstawowe cechy i podział biomateriałów. Korozji i degradacji biomateriałów. Biomateriały metaliczne ze stopów na osnowie Ŝelaza, kobaltu, tytanu i niklu. Bioceramika – obojętna, o kontrolowanej resorpcji i resorbująca się w tkankach. Biomateriały polimerowe. Biomateriały węglowe i kompozytowe. Biomateriały dla stomatologii. Biomateriały dla kardiologii. Podstawowe postaci uŜytkowe i funkcjonalne implantów. Wyroby medyczne. Klasyfikacja i ocena zgodności biomateriałów. Treści/tematy: Polerowanie elektrolityczne i pasywacja. Struktura i własności mechaniczne stali Cr-Ni-Mo. Struktura i własności tytanu oraz jego stopów jako tworzyw implantacyjnych. Struktura i własności implantacyjnych stopów kobaltowych. Stopy z pamięcią kształtu.Badanie procesów korozji biomateriałów. Metody dydaktyczne: Wykład i pokaz informacyjny i multimedialny oraz ćwiczenia laboratoryjne. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Marciniak J.: Biomateriały, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2002. Literatura uzupełniająca: 1. Marciniak J. (red.): Ćwiczenia laboratoryjne z biomateriałów, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 1999. 2. Marciniak J.: ZagroŜenie naturalnego środowiska elektromagnetycznego, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2000. 3. Nałęcz M. (red.): Biocebernetyka i inŜynieria biomedyczna 2000, t. 4, Biomateriały. Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2002. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 24 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N24 APARATURA BIOMEDYCZNA Nazwa przedmiotu: APARATURA BIOMEDYCZNA Kod/nr A0P000AB1N24 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Biomechaniki inŜynierskiej i inŜynierii rehabilitacyjnej. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowania pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu sprzętu medycznego do rehabilitacji narządu ruchu i pokonywania barier architektonicznych i zawodowych. Treści programowe: Problematyka zdrowia społecznego. Klasyfikacja niepełnosprawności zawodowej. InŜynieria kliniczna. Bariery architektoniczne (mieszkanie, obiekty uŜyteczności społecznej, komunikacja) i sprzęt techniczny do pokonywania barier. Urządzenia podnośnikowe do obsługi pacjentów, łóŜka pielęgnacyjne i specjalne - klasyfikacja, cechy funkcjonalne. Stoły do pionizacji i pionizatory. Wózki inwalidzkie - klasyfikacja funkcjonalna, cechy uŜytkowe, unifikacja. Sprzęt funkcjonalny dla osób niepełnosprawnych i trenujących (bieŜnie, cykloergometry, siłownie, rowery i inny sprzęt treningowy). Protezy i ortezy. WyposaŜenie i adaptacja pojazdów dla osób niepełnosprawnych. Stoły operacyjne i fotele dentystyczne - podział i wyposaŜenie. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Likwidacja barier architektonicznych dla osób niepelnosprawnych. Zasady projektowania sprzętu medycznego. ŁóŜka szpitalne, specjalne i rehabilitacyjne. Stoły do pionizacji i pionizatory. Wózki inwalidzkie. Sprzęt do rehabilitacji ruchowej. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe Literatura podstawowa: 1. Marciniak J., Szewczenko A.: Sprzęt szpitalny i rehabilitacyjny. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003. Literatura uzupełniająca: 1. Dega W. (red.): Rehabilitacja medyczna, PZWN, Warszawa 1983. 2. Nałęcz M. (red.): Biocybernetyka i inŜynieria biomedyczna 2000, Tom 5 Biomechanika i inŜynieria rehabilitacji. Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2004. 3. Katalogi firm specjalistycznych. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 25 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N31 INśYNIERIA REHABILITACJI NARZĄDÓW RUCHU Nazwa przedmiotu: INśYNIERIA REHABILITACJI NARZĄDÓW RUCHU Kod/nr A0P000AB1N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Biomechanika, Anatomia Prowadzący przedmiot: dr Wiesław Rycerski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr Wiesław Rycerski Ćwiczenia: Liczba godzin: 5 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Treści programowe: Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu rehabilitacji. Indywidualne podejście do procesu rehabilitacji. Protezowanie i implantacja. Zagadnienia estetyki w protezowaniu. Podstawowe zagadnienia z zakresu pionizacji. Podstawowe zagadnienia z zakresu kinezyterapii. Podstawowe zagadnienia z zakresu hydroterapii. Podstawowe zagadnienia z zakresu prądolecznictwa. Podstawowe zagadnienia z zakresu rehabilitacji laserami i naświetlaniem. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji sprzętu rehabilitacyjnego i omówieniem przypadków klinicznych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład zaliczenie na ocenę. 2. Ćw./L./P./Sem. Literatura podstawowa: 1. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia Człowieka”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1990 2. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 3. Dega W., Senger A., „Ortopedia i rehabilitacja“ , Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996. 4. Morecki A., Dekiel J., Fidelu K.: „Bionika ruchu”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971. Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 26 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N33 INSTRUMENTARIUM I SPRZĘT MEDYCZNY Nazwa przedmiotu: INSTRUMENTARIUM I SPRZĘT MEDYCZNY Kod/nr A0P000AB1N33 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Biomechanika inŜynierska, Podstawy nauki o materiałach, Biomateriały. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Wojciech Kajzer, dr inŜ. Anita Kajzer 7 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć i systematyzowanie wiedzy z zakresu instrumentarium i sprzętu medycznego. Treści programowe: Podział sprzętu medycznego. Pojęcia podstawowe. Klasyfikacja instrumentarium, narzędzi i przyrządów medycznych. Niezawodność sprzętu medycznego. Ergonomiczność instrumentarium narzędzi i przyrządów medycznych. Normalizacja, unifikacja i typizacja sprzętu medycznego. Podstawy biomechaniki narzędzi i instrumentarium. Klasyfikacja funkcjonalno - konstrukcyjna narzędzi chirurgicznych. Przegląd konstrukcji narzędzi wg ustaleń normatywnych. Klasyfikacja przyrządów medycznych. Przegląd typowych konstrukcji przyrządów medycznych. Chirurgiczne instrumentarium zabiegowe stosowane w chirurgii małoinwazyjnej. Zagadnienia dezynfekcji i sterylizacji sprzętu medycznego. Analiza numeryczna wytypowanej postaci instrumentarium chirurgicznego. Treści/tematy: Analiza numeryczna wytypowanej postaci instrumentarium chirurgicznego. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, ćwiczenia projektowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Paszenda Z., Tyrlik-Held J.: Instrumentarium chirurgiczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2003. Literatura uzupełniająca: 1. Bielecki K. (red.): Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne. Wydawnictwo Severus, Warszawa, 1995. 2. Hendzel M.: Narzędzia i urządzenia medyczne. WSP, Warszawa 1987. 3. Pogorzelska-Stronczak B.: Materiały do ćwiczeń z chirurgii stomatologicznej. Skrypt Śląskiej Akademii Medycznej 4. w Katowicach, Katowice 1991. 5. Katalogi firm specjalistycznych. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 27 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N34 WYBRANE ZAGADNIENIA BIOINśYNIERII I BIOCYBERNETYKI Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA BIOINśYNIERII I BIOCYBERNETYKI Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB1N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, wytrzymałość materiałów, biomechanika Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Robert Michnik Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Robert Michnik 11 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z sposobami inŜynierskiego wspomagania projektowania z wykorzystaniem systemów CAD oraz MES w odniesieniu do zagadnień bioiŜynierii Treści programowe: Podczas zajęć projektowych dokonany zostanie: przegląd rozwiązań konstrukcji biomechanicznych i sprzętu rehabilitacyjnego, w wymagania dotyczące doboru cech konstrukcyjnych w aspekcie eksploatacji i ergonomii sprzętu medycznego, biomateriały stosowane w bioinŜynierii, stosowane badania doświadczalne i modelowe w weryfikacji konstrukcji biomechnaicznych, przegląd technicznego zaplecza dla ortopedii i neurochirurgii. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć studenci opracowują projekty urządzeń oraz systemów pomiarowych stosowanych w bioinŜynierii. Przykładowe tematy: system do oceny aktywności ruchowej człowieka, projekt systemu sterowania protezy za pomocą sygnałów EMG, urządzenie do pozyskiwania energii z ruchu ciała człowieka, projekt stabilizatorów kręgosłupa Metody dydaktyczne: zajęcia projektowe przeprowadzane z wykorzystaniem stanowisk komputerowych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K.,Wall A.,Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. 3. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983. Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 28 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N35 KOMPUTEROWE MODELOWANIE UKŁADU KOSTNEGO CZŁOWIEKA Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE KOSTNEGO CZŁOWIEKA MODELOWANIE UKŁADU Kod/nr A0P000AB1N35 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechaniki. Podstawowy biomechaniki inŜynierskiej. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wojciech Wolański Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Wojciech Wolański Ćwiczenia: Liczba godzin: 5 Laboratorium: dr inŜ. Wojciech Wolański 7 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest uzyskanie umiejętności tworzenia prostych modeli numerycznych głównych części narządu ruchu człowieka przy wykorzystaniu oprogramowania MIMICS i ANSYS. Treści programowe: Analiza cech biomechanicznych narządu ruchu, zasady przyjmowania uproszczeń. Zastosowanie metod komputerowych w modelowaniu, symulacje komputerowe, modelowanie narządu ruchu człowieka w programie MIMICS, wykorzystanie systemu ANSYS do opracowania modeli układu szkieletowego przy Treści/tematy: Ćw. Formułowanie modeli: kręgosłupa, kończyn dolnych i górnych w MIMICS oraz ANSYS. Metody dydaktyczne: Prezentacje, oprogramowanie MIMICS i ANSYS. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: projekt. Literatura podstawowa: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K., Wall A., Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 29 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N36 PROCESY CIEPLNE Nazwa przedmiotu: PROCESY CIEPLNE Kod/nr A0P000AB1N36 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1- BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, podstawy informatyki, metody numeryczne, termodynamika Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Mirosław Dziewoński Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Mirosław Dziewoński Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Mirosław Dziewoński 7 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzenie w problematykę modelowania matematycznego wykorzystywanego do rozwiązywania problemów przepływu ciepła w organizmach Ŝywych. Treści programowe: Opis matematyczny procesu przepływu ciepła w organizmach Ŝywych (zagadnienia ustalone i nieustalone). Równanie przepływu bio-ciepła. Modele tkankowe i naczyniowe. Modele ustalonego przepływu ciepła w tkance biologicznej. Rozwiązania numeryczne dla pojedynczego naczynia krwionośnego, pary naczyń krwionośnych Ŝyła-tętnica. Model matematyczny procesu przepływu bio-ciepła w organizmach poddanych działaniu zewnętrznych czynników termicznych. Aspekty termiczne kriochirurgii, przykłady modelowania zamraŜania tkanki skórnej i mózgowej. Podstawy termowizji. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Modelowanie przepływu ciepła w układzie naczynie krwionośne – tkanka, stan ustalony i nieustalony. Modelowanie przepływu ciepła w trójwarstwowym modelu skóry. Modelowanie oparzeń. Modelowanie zamraŜania tkanki biologicznej. Pomiary termowizyjne i obróbka termogramów. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do symulacji, stanowisko pomiarów termowizyjnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Test (kolokwium) pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. H.W.Huang, C.L.Chan, R.B.Roemer, Analytical Solutions of Pennes Bio-Heat Transfer Equation With a Blood Vessel, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 116, 1994, 208-212; 2. H.Budman, A.Shitzer, J.Dayan, Analysis of the Inverse Problem of Freezing and Thawing of a Binary Solution During Cryosurgical Process, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 117, 1995, 193-202; 2. D.A.Torvi, J.D.Dale, A Finite Element Model of Skin Subjected to a Flash Fire, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 116, 1994, 250-255; 3. 4. E.Majchrzak, B.Mochnacki, Symulacja numeryczna procesu zamraŜania tkanki, Zeszyty Naukowe Katedry Mechaniki Stosowanej, Nr 3, 1997, 165-170. Literatura uzupełniająca: 1. H.Budman, A.Shitzer, J.Dayan, Analysis of the Inverse Problem of Freezing and Thawing of a Binary Solution During Cryosurgical Process, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 117, 1995, 193-202; 2. E.Majchrzak, Metoda elementów brzegowych w przepływie ciepła, Wyd. Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa, 2001. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 30 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N37 PROJEKTOWANIE NAPĘDÓW URZĄDZEŃ REHABILITACYJNYCH Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE NAPĘDÓW REHABILITACYJNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II-GO STOPNIA URZĄDZEŃ Kod/nr A0P000AB1N37 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1- BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wojciech Wolański Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Wojciech Wolański Ćwiczenia: Liczba godzin: 5 Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Wojciech Wolański 7 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z ogólnymi zadami projektowania sprzętu oraz róŜnego rodzaju napędami stosowanymi w urządzeniach rehabilitacyjnych Treści programowe: Rehabilitacja w leczeniu osób niepełnosprawnych, rodzaje napędów w technice, ogólne zasady projektowania napędów konstrukcji biomechanicznych i sprzętu rehabilitacyjnego, metody obliczeń wytrzymałościowych konstrukcji biomechanicznych i elementów sprzętu rehabilitacyjnego, analiza stanu obciąŜenia konstrukcji biomechanicznych i sprzętu rehabilitacyjnego, przegląd napędów urządzeń rehabilitacyjnych produkcji krajowej i znanych firm zagranicznych, zapoznanie się z podstawowymi wymogami, które muszą spełniać urządzenia przeznaczone do rehabilitacji osób z wadami narządu ruchu. Treści/tematy: Ćw. Studenci wybierają grupę osób z problemami narządu ruchu, a następnie dla tej grupy projektują urządzenie do rehabilitacji ze szczególnym ukierunkowaniem na dobór i obliczenia układu napędowego. Metody dydaktyczne: Prezentacje, oprogramowanie MIMICS i ANSYS. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Dega W., Senger A., „Ortopedia i rehabilitacja“ , Wydawnictwo PZWL, Warszawa 1996. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K., Wall A., Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Dietrich M. praca zbiorowa , „Podstawy konstrukcji maszyn”, wydawnictwo PWN, Warszawa 1989. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 31 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N21 MODELOWANIE UKŁADÓW RUCHU ORGANIZMÓW śYWYCH Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE UKŁADÓW ORGANIZMÓW śYWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA RUCHU Kod/nr A0P000AB1N21 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, biomechanika, , rozwiązywania układów równań, rozwiązywania równań róŜniczkowych Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Jurkojć Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jacek Jurkojć Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Jacek Jurkojć 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie z sposobami modelowania narządu ruchu człowieka Treści programowe: W ramach zajęć studenci zapoznają się z zagadnieniami związanymi z modelowaniem układu ruchu człowieka. Wykłady obejmują swym zakresem tematycznym: szczegółową budowę narządu ruchu człowieka (w tym układu szkieletowo-mięśniowego, mięśni) zaznajomienie z właściwościami mechanicznymi tkanek i sposobami ich modelowania, sposoby modelowania ruchu człowieka (równania ruchu, zadanie proste i odwrotne mechaniki), sposoby identyfikacji sił mięśniowych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć projektowych studenci zobowiązani są do przygotowania modelu fizycznego i matematycznego narządu ruchu człowieka dla wybranych funkcji i ruchu ciała oraz wykonanie obliczeń mających na celu wyznaczenie sił mięśniowych i obciąŜeń w stawach. Metody dydaktyczne: Wykłady z prezentacji komputerowych. Badania ruchu w laboratorium motoryki człowieka. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: zaliczenie na ocenę. 2. Ćw./L./P./Sem.: opracowanie modelu ruchu kończyny górnej lub dolnej człowieka, przeprowadzenie symulacji numerycznej. Literatura podstawowa: 1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r. 2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K.,Wall A.,Wit A. „Biomechanika i inŜynieria rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk, Warszawa 2004. 3. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983. Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 32 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB1N12 ALGORYTMY GENETYCZNE I PROGRAMOWANIE EWOLUCYJNE Nazwa przedmiotu: ALGORYTMY GENETYCZNE I PROGRAMOWANIE EWOLUCYJNE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB1N12 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawowe wiadomości i pojęcia z zakresu klasycznych metod optymalizacji i analizy wraŜliwości, wiadomości z kombinatoryki i elementarnego rachunku prawdopodobieństwa. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: głównym celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z metodami optymalizacji stosowanymi do rozwiązywania zagadnień technicznych. Po zakończeniu przedmiotu student powinien umieć formułować zadania optymalizacji oraz wybierać stosowne metody ich rozwiązania. Treści programowe: Podczas wykładów omówione zostaną: podstawowe wiadomości i pojęcia z zakresu algorytmów genetycznych i programowania ewolucyjnego, optymalizacji prostych funkcji, reprezentacje wartości zmiennych, populacje początkowe, funkcje oceny, operatory genetyczne, kodowanie binarne i zmiennopozycyjne, dokładne dostrajanie lokalne, zadania z ograniczeniami, strategie ewolucyjne, programy ewolucyjne dla róŜnych zadań dyskretnych, programowanie ewolucyjne, a programowanie genetyczne, programowanie ewolucyjne i heurystyki, ponadto zaprezentowane będą zagadnienia optymalizacji wielokryterialnej. Ćwiczenia laboratoryjne ilustrują zastosowanie wybranych algorytmów genetycznych i programowania ewolucyjnego do rozwiązywania zagadnień technicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Optymalizacja elementarnych funkcji matematycznych. Optymalizacja funkcji wielo-modalnych. Optymalizacja wybranych funkcji matematycznych z nałoŜonymi warunkami ograniczającymi. Wpływ operatorów genetycznych na zbieŜność procesu optymalizacji. Optymalizacja funkcji dwukryterialnych. Algorytmy genetyczne w procesie polioptymalnego podejmowania decyzji. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem tablicy i pisaków, prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do optymalizacji. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład - kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Michalewicz Z.: Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne. WNT Warszawa 1999. 2. Arabas J.: Wykłady z algorytmów ewolucyjnych. WNT. Warszawa 2001. 3. Goldberg D. E.: Algorytmy genetyczne i ich zastosowania. WNT. Warszawa 1998. Literatura uzupełniająca: 1. Kaczmarczyk J.: Optymalizacja cech dynamicznych naczynia wyciągowego. Rozprawa doktorska, Gliwice 2000.[ 2. Rutkowska D., Piliński M., Rutkowski L.: Sieci neuronowe, algorytmy genetyczne i systemy rozmyte. PWN. Warszawa 1997. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N11 MODELOWANIE I SYMULACJA SYSTEMÓW MECHATRONICZNYCH Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE I SYMULACJA SYSTEMÓW Kod/nr A0P000AB2N11 MECHATRONICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka wyŜsza w obszarze rachunku róŜniczkowego i całkowego; Podstawy dynamiki układów technicznych; Podstawy informatyki stosowanej; Podstawy elektrotechniki i elektroniki. Podstawy programowania sterowników logicznych. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jerzy Świder Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jerzy Świder Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Andrzej Wróbel 18 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie metod opisu, modelowania i symulacji układów mechatronicznych. Podstawy projektowania, doboru i eksploatacji układów mechatronicznych we współczesnych systemach technologicznych. Treści programowe: Podstawowe pojęcia i określenia systemów mechatronicznych. Cele modelowania i symulacji systemów technicznych. Modelowanie matematyczne układów dynamicznych. Równania Lagrange’a II rodzaju. Redukcja mas, momentów bezwładności, momentów i sił czynnych oraz momentów. Równania ruchu maszyny i ich całkowanie. Przykład technicznej aplikacji całkowania równań ruchu maszyny. Projektowanie mechatroniczne. Wirtualne prototypowanie układów mechatronicznych. Symulacja w czasie rzeczywistym – szybkie prototypowanie oraz Hardware-in-the-Loop Simulation. Komputerowe narzędzia modelowania i symulacji systemów mechatronicznych. Oprogramowanie typu SCADA. Treści/tematy: Proj.: Modelowanie, sterowanie i regulacja układów mechatronicznych; Programowanie sterowników PLC; Wizualizacja w systemach klasy SCADA; Symulacja działania układów w programach komputerowych; Działanie układu mechatronicznego na przykładzie Modułowego Systemu Produkcyjnego. Metody dydaktyczne: Wykłady z zastosowaniem prezentacji komputerowych, projekt z zastosowaniem metod komputerowych i rzeczywistych systemów mechatronicznych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Proj.: Wykonanie projektu układu mechatronicznego. Literatura podstawowa: 1. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2002. 2. Świder J.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania procesami technologicznymi, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003. 3. Petko M.: Wybrane techniki projektowania mechatronicznego. AGH, Kraków 2006r. 4. Giergiel J.: Podstawy robotyki i mechatroniki. Cz.2 Wprowadzenie do mechatroniki. Opracował K. Kurc. Wydawnictwo KRiDL AGH Kraków. 5. Clarence W. de Silwa: Mechatronice. An Integrated Approach. CRC Press, USA 2005. Literatura uzupełniająca: 1. Dietrych: System i konstrukcja. WNT, Warszawa 1985. 2. Bansevicius R., Ragulskis K.: Vibromotors. Moksklas, Vilnius 1981. Liczba pkt ECTS: 4 33 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 34 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N12 KONSTRUOWANIE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ROBOTÓW I MASZYN Nazwa przedmiotu: KONSTRUOWANIE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ROBOTÓW I MASZYN Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB2N12 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2- MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu mechaniki klasycznej, elektrotechniki i elektroniki, podstawowe wiadomości z analizy matematycznej. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Andrzej Wróbel 27 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie zasad i metod konstruowania elementów, podzespołów i zespołów układów mechatronicznych Treści programowe: Wiadomości wprowadzające do przedmiotu. Pojęcia podstawowe. Określenie systemu mechatronicznego układu. Zadanie konstruowania systemów mechatronicznych jako problem syntezy układów dyskretnych i ciągłych. Modele sieciowe systemów mechatronicznych. Warunki fizycznej realizacji charakterystyk systemu mechatronicznego, jako wytyczne do tworzenia wymagań konstruowanego układu mechatronicznego. Metody syntezy charakterystyk układu mechatronicznego: rozkład ruchliwości/powolności: na ułamek łańcuchowy, na ułamki proste, metoda kaskadowa. Transformacje i retransformacje charakterystyk układu mechatronicznego i jego elementów. Realizacja fizyczna zsyntezowanej charakterystyki układu machatronicznego w postaci układu dyskretnego, ciągłego lub dyskretno-ciagłago. Warunek konieczny konstruowania układu mechatronicznego - analiza. Zastosowanie autorskich i profesjonalnych programów numerycznych do analizy dynamicznej i stereomechanicznej konstruowanego układu mechatronicznego. Treści/tematy: Proj: Projektowanie układów mechatronicznych zespołów lub podzespołów robotów i maszyn Metody dydaktyczne: Wykłady z zastosowaniem prezentacji komputerowych, projekt z zastosowaniem metod komputerowych i rzeczywistych systemów mechatronicznych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład - Zaliczenie na ocenę. 2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Temes G.C., Mitra S.K. red.: Teoria i projektowanie filtrów. WNT, Warszawa, 1978. 2. Buchacz A., Świder J. red., Wojnarowski J. i in.: Wspomaganie konstruowania układów redukcji drgań i hałasu maszyn. WNT, Warszawa 2001. 3. Buchacz A.: Synteza drgających układów prętowych w ujęciu grafów i liczb strukturalnych. ZN Pol. Śląskiej, z. 104, s. Mechanika, Gliwice 1991 4. Buchacz A. red. i in.: Komputerowe wspomaganie syntezy i analizy podzespołów maszyn modelowanych grafami i liczbami strukturalnymi. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997, ss. 135 5. Buchacz A., śurek K.: Odwrotne zadanie dynamiki aktywnych układów mechanicznych w ujęciu grafów i liczb strukturalnych. Monografia nr 81. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2005 Literatura uzupełniająca: 1. Puchała A.: Dynamika maszyn i układów elektromechanicznych. PWN, Warszawa 1977. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 35 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N11 MIERNICTWO DYNAMICZNE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH Nazwa przedmiotu: MIERNICTWO DYNAMICZNE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB2N11 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, mechanika, podstawy elektrotechniki, podstawy metrologii, matematyka, statystyka matematyczna, podstawy automatyki i robotyki, technologia maszyn Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Sławomir śółkiewski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Sławomir śółkiewski Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Sławomir śółkiewski 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie podstawowych pojęć i usystematyzowanie wiedzy z zakresu teorii pomiarów. Zdobycie podstawowych umiejętności w zakresie formułowania wymagań doboru przetworników pomiarowych oraz określonych wymagań funkcjonalnych szczególnie z uwagi na parametry i charakterystyki dynamiczne. Poznanie metod oceny i analizy sygnałów losowych w zakresie amplitudy (analizy statyczne), czasu (analiza korelacyjne) oraz częstotliwości (analiza widmowa). Treści programowe: Podstawowe pojęcia metrologii i pomiarów w mechatronicznych układach automatyki. Wielkości elektryczne oraz mechaniczne jako wielkości pomiarowe w układach mechatronicznych. Przetworniki pomiarowe wielkości nieelektrycznych na elektryczne sygnały pomiarowe. Charakterystyki statyczne i dynamiczne przetworników pomiarowych oraz błędy jako miary ich dokładności. Właściwości i charakterystyki dynamiczne przetworników wielkości mechanicznych na elektryczne. Wyznaczanie charakterystyk dynamicznych. Ocena sygnałów pomiarowych na podstawie parametrów i charakterystyk dynamicznych. Klasyfikacja, wyznaczanie parametrów, charakterystyk oraz analizy sygnałów. Filtracja i przetwarzanie sygnałów w zamkniętych układach regulacji. Dobór i projektowanie układów mechatronicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zapoznanie z procedurami badawczymi układów mechatronicznych w laboratorium badawczym w zakresie badań środowiskowych oraz kompatybilności elektromagnetycznej. Zapoznanie studentów z aplikacjami sterowania w układach mechatronicznych oraz metod kalibracji czujników drgań, a takŜe układów sterowania w transporcie. Metody dydaktyczne: Wykład, prezentacja multimedialna, udział w wykonywaniu badań i kalibracji czujników Laboratorium komputerowe z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania i sprzętu mierniczego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Piotrowski J. Podstawy miernictwa. WNT Warszawa 2002. 2. Świder J., Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. WPŚ Gliwice 2002. 3. Zakrzewski J. Podstawy miernictwa dynamicznego. WPŚ Gliwice 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Ciepłucha J., Laboratorium podstaw metrologii WPŁ Łódź 2004. 2. Michalski A., Tumański S., śyła B., Laboratorium miernictwa wielkości nieelektrycznych. WPW Warszawa 1999. 3. Missalowa J., Missala T., Elektryczne pomiary wielkości mechanicznych. PWN Warszawa 1971. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 36 KARTA PRZEDMIOTU A0P00AB2N22 NAPĘDY MANIPULATORÓW ROBOTÓW Nazwa przedmiotu: NAPĘDY MANIPULATORÓW ROBOTÓW Kod/nr A0P00AB2N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy konstrukcji maszyn, napędy elektryczne pneumatyczne i hydrauliczne, podstawy automatyki i robotyki, programowanie robotów. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wacław Banaś Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. : dr inŜ. Wacław Banaś Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: : Projekt: dr inŜ. Wacław Banaś 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z budową robotów, układami napędowymi. Wpływ napędu na parametry ruch robota Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Wyjaśnienie podstawowych pojęć: robot, manipulator, sterownik. Klasyfikacja i budowa układów napędowych. Przykłady napędów stosowanych w robotach. Silniki i aktuatory liniowe. Budowa i zastosowanie róŜnych typów przekładni. Dobór układu napędowego robota. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Klasyfikacja układów napędowych. Dobór parametrów układu Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, Projekt doboru elementów napędowych robota przemysłowego, Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: Wykonanie projektu. Literatura podstawowa: 1. Kost G., Świder J (red.). Programowanie robotów on-line, 2008. 2. Szkodny T. Kinematyka robotów przemysłowych, 2009. Literatura uzupełniająca: 1. Jerzy Honczarenko. Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, 2010. 2. Edward Jezierski. Dynamika robotów. WNT, 2006. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 37 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N23 MECHANIKA PŁYNÓW Nazwa przedmiotu: MECHANIKA PŁYNÓW Kod/nr A0P000AB2N23 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka, Mechanika ciała stałego, rachunek róŜniczkowy i wektorowego Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Władysław Kaliński, doc. w Pol. Śląskiej Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: dr inŜ. Władysław Kaliński, doc. w Pol. Śląskiej 9 Ćwiczenia: dr inŜ. Władysław Kaliński, doc. w Pol. Śląskiej 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z teorią mechaniki płynów i jej zastosowaniami w rozwiązywaniu praktycznych, współczesnych zagadnień inŜynierskich. Treści programowe: Podstawowe pojęcia i zjawiska z zakresu mechaniki płynów. Klasyfikacja płynów i ich własności. Statyka płynów. Kinematyka płynów. Metoda Eulera i metoda Lagrange’a w kinematyce płynów. Pochodna wędrowna. Operator Stokesa. Przyspieszenie elementu płynu. Tor i linia prądu. Wirowość. Cyrkulacja. Twierdzenie Stokesa. Równowaga względna i bezwzględna cieczy. Nacisk cieczy na ściany płaskie i zakrzywione. Paradoks hydrostatyczny Zjawisko wyporu. Twierdzenie Archimedesa. Stany stateczności pływania. Elementarne przepływy potencjalne. Zasady i równania dynamiki płynu idealnego. Podstawy teorii przepływów turbulentnych. Przykłady i zastosowanie. Straty energii w przepływach. Obliczenia układów hydraulicznych. Doświadczenie Reynoldsa. Przepływy laminarne i turbulentne. Turbulentna warstwa przyścienna. Zjawisko wypływu cieczy przez otwory. Zasada zachowania masy i pędu. Równania Eulera i Naviera – Stokesa. Liczby kryterialne. Modelowanie przepływu płynów. Treści/tematy: Ćw.: Statyka płynów. Kinematyka płynów. Przepływy w naczyniach połączonych. Nacisk cieczy na ściany. Stateczność pływania. Straty energii w przepływach. Obliczenia układów hydraulicznych. Metody dydaktyczne: Prezentacje komputerowe i z foliogramów, konsultacje indywidualnie wykonywanych przez studentów zadań Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw. kolokwium zaliczeniowe, elaborat. Literatura podstawowa: 1. Gryboś R.: Podstawy mechaniki płynów. PWN. Warszawa 1989r. 2. Wojnarowski J.:, Nowak A.: Mechanika płynów z metodycznym zbiorem zadań. Część I.. Kinematyka i statyka. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003r. 3. Wojnarowski J.:, Nowak A.: Mechanika płynów z metodycznym zbiorem zadań. Część II.. Podstawy dynamiki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003r. Literatura uzupełniająca: 1. Rumianowski A.: Zbiór zadań z mechaniki płynów nieściśliwych z rozwiązaniami. PWN. Warszawa 1991r. 2. Walden H.: Mechanika płynów. Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej. Warszawa 1991r. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 38 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N21 NIEZAWODNOŚĆ UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH Nazwa przedmiotu: NIEZAWODNOŚĆ UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH Kod/nr A0P000AB2N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, mechanika, podstawy elektrotechniki, elementy matematyki i statystyki matematycznej, podstawy automatyki i robotyki, technologia maszyn Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Sławomir śółkiewski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Sławomir śółkiewski Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie podstawowych pojęć i usystematyzowanie wiedzy z niezawodności układów mechatronicznych. Poznanie metod kształtowania niezawodności, algorytmów i metod obliczenia. Treści programowe: podstawowe zagadnienia z mechatroniki, mechaniki i budowy maszyn oraz automatyki w kontekście niezawodności układów mechatronicznych. Pojęcie niezawodności i trwałości, miary niezawodności i trwałości. Modele niezawodności obiektów aproksymowane typowymi rozkładami prawdopodobieństwa. Niezawodność obiektów prostych i złoŜonych. Uszkodzenia, badania niezawodności układów mechatronicznych, nieparametryczne metody, metody najmniejszych kwadratów, metody badań przyspieszonych, metoda największej wiarygodności. Opis struktury niezawodnościowej systemów. Algorytmy obliczeniowe. Kształtowanie niezawodności. Przykłady i zadania z niezawodności układów mechatronicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład, prezentacja multimedialna Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład: Egzamin pisemny i ustna. Literatura podstawowa: 1. Chmurawa M., Binkowski W.: Podstawy niezawodności i eksploatacji maszyn roboczych. Skrypt nr 936, Pol. Śl., Gliwice 1980. 2. Boborowski D.: Modele I metody matematyczne w teorii niezawodności. WNT, Warszawa 1985. 3. Haviland R.: Niezawodność urządzeń technicznych. PWN, Warszawa 1988. Literatura uzupełniająca: 1. Polskie normy dotyczące niezawodności w technice. 2. Świder J., Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. WPŚ Gliwice 2002. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 39 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N22 LOGISTYKA W SYSTEMACH WYTWÓRCZYCH Nazwa przedmiotu: LOGISTYKA W SYSTEMACH WYTWÓRCZYCH Kod/nr A0P000AB2N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: badania operacyjne, podstawy zarządzania, zarządzanie produkcją przemysłową i usługami, optymalizacja przebiegu procesów produkcyjnych, symulacja komputerowa, Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Grzegorz Gołda Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Grzegorz Gołda Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawowymi procesami logistycznymi, umiejętność określenia i dekompozycji systemu logistycznego, projektowanie systemów logistycznych, takŜe z wykorzystaniem metod komputerowych, umiejętność stosowania metod obliczeniowych w logistyce przedsiębiorstwa. Treści programowe: Definicja logistyki w przedsiębiorstwie, funkcje, czynności i zadania logistyki - podejście funkcjonalne, systemowe podejście do logistyki – istota i rodzaje systemów, logistyczny system zaopatrzenia, produkcji, magazynowania, transportu i dystrybucji, infrastruktura procesów logistycznych, zintegrowany łańcuch dostaw i procesy tworzenia wartości, logistyczne systemy przepływu informacji oraz systemy informatyczne, metody zarządzania procesami logistycznymi, decyzje logistyczne – metody i techniki rozwiązywania problemów decyzyjnych i wspomagania podejmowania decyzji z zakresu logistyki przedsiębiorstwa, praktyczne przykłady zastosowań, komputerowe systemy wspomagania zarządzania logistycznego – rozwiązania cząstkowe i zintegrowane, koszty logistyki i efektywność systemów logistycznych, aspekty jakości w logistyce, logistyka w przedsiębiorstwie wirtualnym, e-logistyka, ekologistyka, wybrane metody obliczeniowe w logistyce, systemy symulacyjne zorientowane na wytwarzanie i logistykę. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, prezentacja dostępnego oprogramowania z zakresu wspomagania logistyki w przedsiębiorstwie. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład: Kolokwium z wykładu. Literatura podstawowa: 1. Kisperska-Moroń D., KrzyŜaniak S., Ciesielski M., Logistyka, Wyd. Instytutu Logistyki i Magazynowania, Poznań, 2009. 2. Skowronek Cz., Sariusz Wolski Z., Logistyka w przedsiębiorstwie. Wydanie IV, PWE, Warszawa, 2007. 3. Radziejowska G., Mastej P.: Logistyka w przedsiębiorstwie. Przewodnik do ćwiczeń. Cz.1. i Cz.2. Wyd. 4. Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003 Literatura uzupełniająca: 1. Bendkowski J., Kramarz M., Kramarz W., Metody i techniki ilościowe w logistyce stosowanej: wybrane zagadnienia, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2010. 2. Bendkowski J., Wybrane zagadnienia zarządzania łańcuchem dostaw, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2009. 3. Czasopismo „Logistyka”, Wyd. Instytutu Logistyki i Magazynowania, Poznań, 2001-nadal. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 40 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N33 Nazwa PROJEKTOWANIE I BADANIE ROBOTÓW przedmiotu: PROJEKTOWANIE I BADANIE ROBOTÓW Kod/nr A0P000AB2N33 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 - MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, statystyka matematyczna i planowanie eksperymentu, podstawy automatyki i robotyki, programowanie robotów, Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wacław Banaś Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. : dr inŜ. Wacław Banaś Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: : Projekt: dr inŜ. Wacław Banaś 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z budową robotów, rozumienie pojęć dokładność pozycjonowania, powtarzalność identyfikacja parametrów robota Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Wyjaśnienie podstawowych pojęć: robot, manipulator, sterownik. Elementy składowe robota. Generacje robotów. Projektowanie robotów. Interpolacja ruchu robota. Analiza trajektorii i dokładności pozycjonowania. Badanie podstawowych parametrów robota. Wyznaczenie parametrów dynamicznych. Analiza dynamiki ruch na dokładność pozycjonowania. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Badania parametrów robota przemysłowego. Projektowanie i budowa robota. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, Projekt badania robota przemysłowego, wykonanie modelu robota. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Kost G., Świder J (red.). Programowanie robotów on-line 2008. 2. Szkodny T. Kinematyka robotów przemysłowych 2009. Literatura uzupełniająca: 1. Jerzy Honczarenko. Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, 2010. 2. Edward Jezierski. Dynamika robotów. WNT, 2006. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 41 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N34 SYMULACJA POZYCJONOWANIA MANIPULATORÓW ROBOTÓW Nazwa przedmiotu: SYMULACJA POZYCJONOWANIA MANIPULATORÓW ROBOTÓW Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB2N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, podstawy informatyki, metody numeryczne, język programowania, mechanika, kinematyka i dynamika robotów i manipulatorów, podstawy robotyki i budowy robotów Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Foit Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Foit Ćwiczenia: Liczba godzin: 7 Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Foit 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Przedstawienie metod modelowania i symulacji ruchu manipulatora, wykorzystanie zaawansowanych technik z zakresu grafiki komputerowej 3D. Treści programowe: Powtórzenie wiadomości z zakresu budowy oraz kinematyki i dynamiki manipulatorów robotów, programowanie on-line i off-line robotów, podstawowe techniki animacji komputerowej 2D, interakcja i wykrywanie kolizji między obiektami, podstawy grafiki 3D, rendering, standardy Direct3D i OpenGL, wspomaganie sprzętowe i poprawa jakości obrazu, prezentacja obrazów 3D na wyświetlaczu 2D, prezentacja grafiki trójwymiarowej na stronach WWW, podstawowe techniki prezentacji obrazów i animacji w trójwymiarze, metody interakcji ze środowiskiem wirtualnym, ogólna prezentacja standardów opisu środowiska wirtualnego (m.in. VRML/X3D, WebGL, COLLADA itp.), telerobotyka. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Modelowanie numeryczne kinematyki i dynamiki manipulatora, prosta symulacja 2D, rozbudowa symulacji 2D o elementy interakcji z uŜytkownikiem, tworzenie prostego modelu manipulatora w kodzie VRML/X3D w oparciu o prymitywy, tworzenie złoŜonego modelu 3D manipulatora z uwzględnieniem interakcji z uŜytkownikiem, prezentacja prostego systemu telerobota. Metody dydaktyczne: Prezentacje multimedialne, komputery z zainstalowanym niezbędnym oprogramowaniem, stanowisko robota, prezentacja z wykorzystaniem zaawansowanych technik wyświetlania 3D. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: test końcowy. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. G. Kost: Układy sterowania robotów przemysłowych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000. 2. K. Kozłowski, P. Dutkiewicz, W. Wróblewski: Modelowanie i sterowanie robotów. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003. 3. E. Jezierski: Dynamika robotów. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2006. Literatura uzupełniająca: 1. Praca zbiorowa: Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorów i robotów. Wydawnictwa NaukowoTechniczne, 1999. 2. M. W. Spong, M. Vidyasagar: Dynamika i sterowanie robotów. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997. 3. Z. Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski: Metody numeryczne. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005. 4. A. Morecki, J. Knapczyk, K. Kędzior: Teoria mechanizmów i manipulatorów. Podstawy i przykłady zastosowań w praktyce. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2001. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 42 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N35 PROCESY NIEUSTALONE W UKŁADACH MECHATRONICZNYCH Nazwa przedmiotu: PROCESY NIEUSTALONE W MECHATRONICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA UKŁADACH Kod/nr A0P000AB2N35 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka: Równania róŜniczkowe, Rachunek macierzowy. Mechanika i Budowa Maszyn. Podstawy Konstrukcji Maszyn, Elektrotechniki, Elektroniki, Hydrauliki i Teorii Sterowania. Teoria Drgań. Teoria Maszyn i Mechanizmów. Dynamika Maszyn. Mechatronika. Miernictwo Dynamiczne. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Andrzej Dymarek; dr inŜ. Tomasz Dzitkowski, Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Tomasz Dzitkowski Ćwiczenia: dr inŜ. Andrzej Dymarek Liczba godzin: 7 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności stosowania zagadnień teoretycznych w analizie zjawisk zachodzących w układach mechatronicznych. Treści programowe: Podstawowe definicje i określenia stosowane w mechatronice. Zagadnienia projektowania układów mechatronicznych. Analogie w układach technicznych. Typowe nieliniowości występujące w układach technicznych. Metody linearyzacji. Charakterystyki dynamiczne układów mechatronicznych. Zjawisko przeskoku amplitudy w nieliniowych układach mechatronicznych. Przekształcenie Laplace’a. Stany ustalone i nieustalone pracy układów mechatronicznych. Pojęcie stałej czasowej. Stany nieustalone w układach elektrycznych, mechanicznych, elektromechanicznych, hydromechanicznych. Modelowanie stanów nieustalonych (wybieg, rozbieg). Procesy nieustalone pojawiające się w układach automatycznej regulacji. Dobór parametrów nastaw regulatora. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analogie w układach technicznych, Procesy przejściowe w układach o jednym i wielu stopniach swobody, Równania ruchu układów mechatronicznych, Rozwiązywanie równań róŜniczkowych ruchu, Wyznaczenie przebiegów czasowych, Wskaźniki procesu nieustalonego. Metody dydaktyczne: Część teoretyczna realizowana jest w postaci prezentacji multimedialnej lub z wykorzystaniem rzutnika pisma, omawiane zagadnienia poparte zostaną stosownymi przykładami. Ćwiczenia tablicowe wykonywane są na podstawie przeprowadzonych wykładów oraz dostępnej literatury Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem. kolokwiów . Literatura podstawowa: 1. Awrejcewicz A.: Drgania deterministyczne układów dyskretnych. WNT Warszawa 1996. 2. Baker G., Gollub J.P.: Wstęp do dynamiki układów chaotycznych. PWN Warszawa 1998. 3. Borkowski W., Konopka S., Prochowski L.: Dynamika maszyn roboczych. WNT Warszawa 1996. 4. Judrewicz J.: Nieliniowe obwody elektryczne. WNT Warszawa 1996. Literatura uzupełniająca: 1. Morel J.: Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego. Polskie Towarzystwo Diagnostyki Technicznej, Warszawa, 1994. 2. Nizioł J.: Podstawy drgań w maszynach. Skrypt Pol. Krakowskiej. Kraków 1996. 3. Ott E.: Chaos w układach dynamicznych. WNT Warszawa 1997. 4. Peitgen H.O., Jürgens H., Saupe D.: Granice chaosu. Fraktale.Tom 1 i 2, PWN Warszawa 1996. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 43 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB2N31 ANALOGIE I GRAFY Nazwa przedmiotu: ANALOGIE I GRAFY Kod/nr A0P000AB2N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB2 – MECHATONIKA ROBOTÓW I MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, mechanika, podstawy automatyki i robotyki, język programowania, technologia maszyn, podstawy informatyki, metody numeryczne Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Sławomir śółkiewski 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami grafów i projektowania układów mechanicznych i mechatronicznych oraz nabycie umiejętności modelowania i analizy prostych układów mechanicznych oraz mechatronicznych za pomocą grafów. Treści programowe: Wiadomości wprowadzające do przedmiotu. Pojęcia podstawowe. Grafy róŜnych kategorii w modelowaniu systemów i podsystemów. Definicje grafów i hipergrafów. Odwzorowywanie systemów dyskretnych w reprezentujące je grafy biegunowe. Algebraizacja grafu biegunowego. Cyfrowe wyznaczanie częstości drgań własnych i głównych postaci drgań układów mechanicznych z zastosowaniem grafów i liczb strukturalnych. Odwzorowywanie ciągłych układów mechanicznych w reprezentujące je grafy blokowe-hipergrafy. Algebraizacja hipergrafu. Cyfrowe wyznaczanie częstości drgań własnych układów mechanicznych z zastosowaniem hipergrafów i liczb strukturalnych wyŜszych kategorii oraz zupełnych. Poglądowy zapis relacji jako układu tworzacego system. Stopnie uszczegółowienia zapisu systemu. Analogie między środowiskami fizycznymi jako implikacja wyboru modelu matematycznego systemu mechanicznego lub mechatronicznego. Identyfikacja systemów. Etapy identyfikacji systemów. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody analizy układów mechanicznych i mechatronicznych za pomocą grafów. Wyznaczanie równań ruchu, częstości własnych za pomocą grafów. Analogie elektromechaniczne i fizyczne. Wykonanie projektu modelu maszyny z uŜyciem metod grafów. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Buchacz A red.: Komputerowe wspomaganie syntezy i analizy podzespołów maszyn modelowanych grafami i liczbami strukturalnymi. ZN Pol. Śląskiej, z. 127, Gliwice 1997. 2. Buchacz A. red., Świder J. red.: Szkielety hipergrafów w modelowaniu, badaniu i pozycjonowaniu manipulatrów robotów i podzespołów maszyn. Monografia. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000. 3. Świder J.: Macierzowe grafy hybrydowe w opisie drgających złoŜonych układów mechanicznych. ZN Pol. Śląskiej, z. 106, Gliwice 1991. Literatura uzupełniająca: 1. Karnopp D., Rosenberg R.: Bond Graph Modelling For Engineering Systems, ASME, New York, USA, 1972. 2. Robichaud L., Boisvert J., Robert J.: Grafy przepływu sygnałów. PWN, Warszawa, 1968. 3. Wojnarowski J.: Zastosowanie grafów w analizie drgań układów mechanicznych, Warszawa-Wrocław, PWN, 1981. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 44 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N11 RÓWNANIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ Nazwa przedmiotu: RÓWNANIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ Kod/nr A0P000AB3N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, rachunek róŜniczkowy i całkowy Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Alicja Piasecka-Belkhayat Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Alicja Piasecka-Belkhayat Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami własnościami i zastosowaniami równań róŜniczkowych cząstkowych drugiego rzędu oraz równań całkowych Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Wprowadzenie do równań róŜniczkowych cząstkowych rzędu drugiego. Klasyfikacja równań liniowych z dwiema zmiennymi (równanie eliptyczne, paraboliczne, hiperboliczne) oraz ich postać kanoniczna. Sformułowanie zadań brzegowych oraz brzegowo-początkowych. Przykłady zagadnień fizyki matematycznej opisywanych równaniami cząstkowymi oraz odpowiednimi warunkami jednoznaczności – równanie Laplace’a, równanie Poissona, równanie falowe, równanie przewodnictwa, równanie telegrafistów. Metody analityczne rozwiązywania równań róŜniczkowych cząstkowych (metoda funkcji błędów, metoda rozdzielania zmiennych). Równania całkowe – równanie Volterry, równanie Fredholma, postać osobliwa. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Literatura podstawowa: 1. Kącki E.,Siewierski L., Wybrane działy matematyki wyŜszej z ćwiczeniami, Warszawa 1975. 2. Kącki E., Równania róŜniczkowe cząstkowe w elektrotechnice, Warszawa 1971. 3. Piskorek A., Równania całkowe, Warszawa 1971. Literatura uzupełniająca: 1. KrzyŜański M., Równania róŜniczkowe cząstkowe rzędu drugiego, Warszawa 1971. 2. Pogorzelski W., Równania całkowe, Warszawa 1970. 3. Janowski W., Matematyka, Warszawa 1962. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 45 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N12 PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE Nazwa przedmiotu: PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE Kod/nr A0P000AB3N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Elementy informatyki, języki programowania. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Radosław Górski Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: dr inŜ. Radosław Górski 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie z szeroko stosowanym językiem programowania C++ oraz podejściem strukturalnym. Zapoznanie z programowaniem orientowanym obiektowo oraz nabycie umiejętności tworzenia aplikacji obiektowych w języku C++. Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Informacje o programowaniu strukturalnym i obiektowym. Wyjaśnienie podstawowych pojęć: klasa, typ zdefiniowany przez uŜytkownika, obiekt, atrybut, zachowanie, hermetyzacja, enkapsulacja. Struktury i klasy. Dane i funkcje składowe klas. Wskaźnik „this”. Konstruktory i destruktory. Konstruktory domniemane i kopiujące. Obiekty stałe oraz stałe dane i funkcje składowe klas. Statyczne dane i funkcje składowe klas. ZłoŜenia obiektów. Funkcje zaprzyjaźnione. Dziedziczenie jednobazowe i wielobazowe. Funkcje wirtualne i polimorfizm. Wiązanie statyczne i dynamiczne. PrzeciąŜanie operatorów. Projektowanie programów z uŜyciem techniki orientowanej obiektowo. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem komputerów i oprogramowaniem. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Grębosz J.: Symfonia C++ Standard. Programowanie w języku C++ orientowane obiektowo. Editions, Kraków, 2006. 2. Deitel H.M, Deitel P.J.: C++ Programowanie. Wydawnictwo RM Sp. z o.o. Oficyna Wydawnicza READ ME – Drukarnia w Łodzi, 1998. 3. Delannoy C.: Ćwiczenia z języka C++. Programowanie obiektowe. WNT, Warszawa, 1993. 4. Kniat J.: Programowanie w języku C++. Nakom, Poznań, 2003. 5. Koenig A., Moo B.E.: C++. Potęga języka. Od przykładu do przykładu. HELION, Gliwice, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Stroustrup B.: Język C++. WNT, Warszawa, 1994. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 46 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N13 PODSTAWY EKSPLOATACJI I DAGNOSTYKI MASZYN Nazwa przedmiotu: PODSTAWY EKSPLOATACJI I DAGNOSTYKI MASZYN Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB3N13 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 - MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Paweł Chrzanowski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Paweł Chrzanowski Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Paweł Chrzanowski 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z najwaŜniejszymi zagadnieniami dotyczącymi metod racjonalnej eksploatacji maszyn i diagnozowania stanu technicznego maszyn oraz nabycie umiejętności zastosowania tych metod dla wybranych typów maszyn i ich podzespołów w praktycznym zastosowaniu. Treści programowe: Przedmiot w zakresie eksploatacji obejmuje: procesy i systemy eksploatacji maszyn (strategie eksploatacji, ocena efektywności i sterowanie eksploatacją), zapewnienie zdatności (obsługi i procesy odnowy środków technicznych), procesy zuŜycia elementów maszyn (zuŜycie trybologiczne i smarowanie maszyn). Zakres przedmiotu dotyczący zagadnień diagnozowania stanu technicznego maszyn i procesów obejmuje: źródła informacji diagnostycznej, sygnały i symptomy diagnostyczne, praktyczne aspekty diagnozowania wybranych maszyn (relacja stan-symptom w ujęciu wybranych maszyn i rozpoznawanie uszkodzeń – charakterystyczne częstotliwości), podzespołów (np. maszyn wirnikowych, przekładni zębatych, łoŜysk) Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zajęcia laboratoryjne obejmują: pomiar drgań, wybór punktów pomiarowych oraz wpływ sposobu mocowania czujnika na pomiar, pomiar hałasu i mocy akustycznej, wyrównowaŜenie maszyn wirnikowych w jednej płaszczyźnie, obserwacja maszyny w warunkach rozruchu i wybiegu Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium diagnostyki wyposaŜonego w stanowiska do praktycznej realizacji przyjętej tematyki. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Diagnostyka procesów : modele, metody sztucznej inteligencji, zastosowania / pod red. Józefa Korbicza [i in.]. Warszawa : Wydaw. Naukowo-Techniczne, 2002 2. InŜynieria diagnostyki maszyn /pod red. B. śółtowski, C.Cempel, ITTE, 2004 3. J. Kaźmierczak: Eksploatacja Systemów Technicznych. Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2000. Literatura uzupełniająca: 1. J. Dwojak, M. Rzepiela, Diagnostyka i obsługa techniczna łoŜysk tocznych. Biuro Gamma, 2007 2. J. Dwojak, M.Rzepiela, Diagnostyka drganiowa stanu maszyn i urządzeń. Wydanie II. Biuro Gamma, 2007 3. J. Dwojak, M. Rzepiela Zastosowanie lasera do ustawiania maszyn. Doświadczenia Elektrowni Opole, Biuro Gamma, 2007. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 47 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N14 OBLICZENIA EWOLUCYJNE Nazwa przedmiotu: OBLICZENIA EWOLUCYJNE Kod/nr A0P000AB3N14 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: metody optymalizacji, rachunek prawdopodobieństwa, podstawowe wiadomości z zakresu informatyki Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Witold Beluch Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Witold Beluch Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Witold. Beluch 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie z nowoczesnymi metodami optymalizacji opartymi na algorytmach genetycznych oraz ewolucyjnych jako alternatywą dla klasycznych (gradientowych) metod optymalizacji. Inne populacyjne metody optymalizacji. Treści programowe: Przegląd metod optymalizacji, wstęp do metod inteligencji obliczeniowej, algorytmy genetyczne, metody optymalizacji, gradientowe metody optymalizacji, programy ewolucyjne jako zmodyfikowane algorytmy ewolucyjne, algorytmy hybrydowe jako połączenie algorytmów ewolucyjnych z gradientowymi, funkcja oceny, funkcje kary, metody selekcji, operatory ewolucyjne, kodowanie (kod Graya, kodowanie logarytmiczne), zadania NP-trudne, zadania z ograniczeniami, zdania bez ograniczeń, optymalizacja wielomodalna, optymalizacja wielokryterialna, inne metody ewolucyjne (programowanie genetyczne, strategie ewolucyjne). Algorytmy mrówkowe. Sztuczne systemy immunologiczne. Treści/tematy: Program „Genetyka”. Wpływ parametrów algorytmu ewolucyjnego (liczebność populacji, liczba pokoleń) na skuteczność jego działania. Wpływ operatorów ewolucyjnych (krzyŜowanie, mutacja) i rodzaju selekcji na skuteczność działania algorytmu. Zadania z ograniczeniami. Problem komiwojaŜera w ujęciu ewolucyjnym. Metody dydaktyczne: wykłady z zastosowaniem prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne przy komputerach na podstawie opracowanych instrukcji Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny lub ustny 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę (laboratorium). Literatura podstawowa: 1. J. Arabas, Wykłady z algorytmów ewolucyjnych, WNT, Warszawa, 2001. 2. Z. . Michalewicz, Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne, WNT, Warszawa, 1996. 3. D.E. Goldberg, Algorytmy genetyczne i ich zastosowania, WNT, Warszawa, 1995. Literatura uzupełniająca: 1. L. Rutkowski, Metody i techniki sztucznej inteligencji, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa, 2006 2. D. Rutkowska, Inteligentne systemy obliczeniowe. Algorytmy genetyczne i sieci neuronowe w systemach rozmytych, Akad. Oficyna Wyd., Warszawa, 1997. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 48 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N21 METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH Nazwa przedmiotu: METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH Kod/nr A0P000AB3N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka, Mechanika, Wytrzymałość materiałów, Metody numeryczne Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl. Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl., dr hab. inŜ. Piotr Fedeliński, dr inŜ. Grzegorz 9 Kokot Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Witold Beluch, dr inŜ. Grzegorz Kokot 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z najbardziej rozpowszechnioną metodą komputerową mechaniki – metodą elementów skończonych. Przedstawienie sposobu i metodyki rozwiązywania zagadnień metodą elementów skończonych (MES). Zapoznanie studentów z wiodącymi programami MES i przygotowanie do samodzielnych obliczeń. Treści programowe: W ramach wykładu zostaną przedstawione następujące zagadnienia: Podstawy i istota metody elementów skończonych. Podstawowe definicje i sformułowania. Wyprowadzenie równań MES z zasady prac przygotowanych. Macierz sztywności elementów prętowych. Elementy belkowe. Naturalny układ współrzędnych. Transformacja układu współrzędnych. Elementy płaskie trójkątne. Sformułowanie izoparametryczne. Elementy płaskie ośmiowęzłowe. Elementy bryłowe. Zagadnienie osiowosymetryczne. Metoda elementów skończonych w zagadnieniach dynamicznych. Wyznaczanie częstości drgań własnych. Uwagi o zbieŜności i dokładności MES. Wady i zalety MES. Uwagi o stosowaniu MES w obliczeniach komercyjnych. Przykłady obliczeń MES. Treści/tematy: L. W ramach laboratorium zostanie przedstawiony program ABC (lub podobny) oraz system MSC.PATRAN/NASTRAN. Studenci po zapoznaniu się z programami samodzielnie rozwiąŜą zagadnienia podane przez prowadzącego. Zostaną równieŜ przedstawione rozwiązania wielu skomplikowanych zagadnień. Metody dydaktyczne: Wykład z przezroczami i prezentacjami komputerowymi. Laboratorium – zajęcia na komputerach osobistych działających w sieci. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład - Egzamin pisemny . 2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. M.Kleiber i inni: Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. Mechanika Techniczna. Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 1995. 2. J.Szmelter:Metoda elementów skończonych w mechanice. PWN, W-wa 1980. 3. O.C.Zienkiewicz: Metoda elementów skończonych. Arkady, W-wa 1972. 4. J.Szmelter: Metody komputerowe w mechanice. PWN, W-wa 1980. Literatura uzupełniająca: 1. Weaver W.,Jr., Johnston P.R.: Finite element for structural. Prentice-Hall, Inc., New Jersey, 1984. 2. Chandrupatla T.R., Belegundu A.D.: Introduction to finite element method in engineering. Prentice-Hall, London, 1991. 3. Cook R.D.: Concept and applications of finite element analysis. Wiley, New York, 1981. 4. Kleiber M. (Ed.): Handbook of Computational Solid Mechanics. Survey and Comparison of Contemporary Method. Springer-Verlag, Berlin Heidelberg, 1998. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 49 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N22 NUMERYCZNE MODELOWANIE PÓL SPRZĘśONYCH Nazwa przedmiotu: NUMERYCZNE MODELOWANIE SPRZĘśONYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA PÓL Kod/nr A0P000AB3N22 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, wytrzymałość materiałów, metody numeryczne, język angielski Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Długosz Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Adam Długosz Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z najbardziej popularnymi przykładami zagadnień sprzęŜonych, ich opisem teoretycznym oraz metodami uzyskania rozwiązań przy pomocy metod numerycznych. Treści programowe: Przegląd oraz porównanie metod numerycznych. Podstawowe wiadomości dotyczące metody elementów skończonych (MES). Opis problemów przepływu ciepła, pola elektrycznego, liniowej statyki. SprzęŜenie silne oraz słabe - sposoby uzyskania rozwiązania w kontekście MES. Opis problemów sprzęŜonych wraz z przykładami dla: termospręŜystości, elektro-termo-spręŜystości, piezoelektryczności. Prezentacja symulacji numerycznych z wykorzystaniem oprogramowania MES do rozwiązywania wybranych problemów sprzęŜonych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, prezentacja komercyjnych pakietów MES w kontekście modelowania pól sprzęŜonych (MSC.Patran/Nastran, MSC.Mentat/Marc, Ansys Multiphysics). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Test egzaminacyjny. Literatura podstawowa: 1. Beer G., Finite Element, Boundary Element and Coupled analysis of Unbounded Problems in Elastostastics, Int. J. Numer. Meth. Eng., vol. 19, 1983. 2. Chandrupatla T.R., Belegundu A.D., Introduction to Finite Elements in Engineering, Prentice-Hall Inc. New Jersey, 1991 3. Zienkiewicz O.C., Taylor R.L. The Finite Element Method, Vol. 1-2, Butterworth, Oxford 2000. 4. Zienkiewicz O. C., Taylor R. L., The Finite Element Method. Nonlinear, Vol. 2, Butterworth, Oxford, 2000. Literatura uzupełniająca: 1. MSC.MARC Theory and user information Vol. A-D, MSC Software Corporation 2001. 2. Patran/Nastran documentation 3. Documentation for Ansys Multiphisics 4. http://www.mscsoftware.com/ 5. http://www.ansys.com/ Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 50 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N23 NUMERYCZNE MODELE UKŁADÓW BIOLOGICZNYCH Nazwa przedmiotu: NUMERYCZNE MODELE BIOLOGICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA UKŁADÓW Kod/nr A0P000AB3N23 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: : Matematyki, Mechaniki, Wytrzymałości materiałów, Mechaniki ośrodków ciągłych, Metod numerycznych, Metod komputerowych mechaniki, Biomechaniki Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl. Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: mgr inŜ. Piotr Wysota, mgr inŜ. Mateusz Duda 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodami komputerowymi mechaniki i sposobami modelowania układów biologicznych. Treści programowe: Wykłady mają przybliŜyć podstawy teoretyczne numerycznego modelowania układów biologicznych, w szczególności tkanek kostnych i tkanek miękkich. Krótkie wprowadzenie do metody elementów skończonych. Podstawy teorii spręŜystości, plastyczności i reologii. Podstawowe modele tkanek twardych i miękkich i przykładowe sposoby rozwiązywania zagadnień brzegowych dla tych modeli. Własności mechaniczne tkanki kostnej. Dobór stałych materiałowych dla wybranych modeli tkanek twardych i miękkich. Omówienie układu kostnego i mięśniowego w obrębie stawu biodrowego człowieka i przedstawienie sposobu modelowania z wykorzystaniem metody elementów skończonych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Laboratoria mają w praktyce przedstawić sposoby numerycznego modelowania tkanek twardych. Sprawdzeniem przyswojenia materiału będzie samodzielne rozwiązanie zadanego zagadnienia. Ćwiczenia obejmują: modelowanie fragmentów kości miednicy elementami powłokowymi, analiza napręŜeń i przemieszczeń w modelu powłokowym kości miednicy, modelowanie kości długich elementami bryłowymi, analiza przemieszczeń i napręŜeń w modelach kości długich, budowa modelu warstwowego wybranych fragmentów kości miednicy, analiza numeryczna modelu warstwowego wybranych fragmentów kości miednicy, modelowanie wybranych elementów układu mięśniowego człowieka. Metody dydaktyczne: Wykłady z przezroczami i prezentacjami komputerowymi. Laboratoria w pracowni komputerowej – samodzielna praca na stanowisku komputerowym. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład Egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Morecki, J. Ekiel, K. Fidelus „Bionika ruchu” 1. Będziński R.: Biomechanika inŜynierska. Zagadnienia wybrane. 2. A. John “Identyfikacja I analiza parametrów geometrycznych I mechanicznych kości miednicznej człowieka”. Literatura uzupełniająca: 1. W. Derski „Zarys mechaniki ośrodków ciągłych” 2. W. Nowacki „Teoria spręŜystości” 3. Y.C. Fung „Continuum mechanics” 4. Kleiber M. (Ed.): Handbook of Computational Solid Mechanics. Survey and Comparison of Contemporary Method. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 51 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N31 METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH Nazwa przedmiotu: METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH Kod/nr A0P000AB3N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: IX Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, metody numeryczne, mechanika, podstawy informatyki. Prowadzący przedmiot: dr Mirosław Habarta Prowadzący zajęcia: Wykład: dr Mirosław Habarta Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Radosław Górski 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodą elementów brzegowych. Przedstawienie sposobu i metodyki rozwiązywania zagadnień MEB-em. Zapoznanie studentów z programami MEB-u i przygotowanie do samodzielnych obliczeń. Treści programowe: Podstawy i istota metody elementów brzegowych. Podstawowe definicje i sformułowania. Wyprowadzenie brzegowych równań całkowych z zasady Somigliany dla równania Poissona (zagadnienia przepływu ciepła i potencjału) i dla układu równań Naviera (w teorii spręŜystości). Dyskretyzacja brzegowego równania całkowego i metody jego rozwiązania. Dyskretyzacja brzegu (podział na elementy brzegowe) i wnętrza obszaru. MEB w zagadnieniach zaleŜnych od czasu. MEB w zagadnieniach nieliniowych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wstęp, omówienie podstaw matematycznych – pojęcie brzegu obszaru, sposób modelowania numerycznego brzegu – parametryzacja, reprezentacja pól numeryczna pól brzegowych – pojecie elementu brzegowego, całka po brzegu, tw Gaussa-Greena, toŜsamości całkowe i brzegowe równanie całkowepojęcie rozwiązania podstawowego, dyskretyzacja brzegowego równania całkowego i metody jego rozwiązania. Dyskretyzacja brzegu (podział na elementy brzegowe) i wnętrza obszaru. MEB w zagadnieniach zaleŜnych od czasu. MEB w zagadnieniach nieliniowych. Kolokwium. Metody dydaktyczne: Wykład z przezroczami i prezentacjami komputerowymi. Laboratorium – zajęcia na komputerach osobistych działających w sieci. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę (laboratorium). Literatura podstawowa: 1. T. Burczyński, Metoda elementów brzegowych w mechanice, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa , 1995. 2. Ewa Majchrzak, Metoda elementów brzegowych w przepływie ciepła.Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 2001. Literatura uzupełniająca: 1. C.A. Brebbia, J. Dominguez, Boundary Elements An Introductory Course, Computational Mechanics Publications, Southampton, Boston, 1989. 2. C.A. Brebbia, J.C.F Telles, L.C. Wrobel, Boundary Element Techniques, Springer-Verlag, Berlin, N.Y., 1984. 3. C.A. Brebbia, S. Walker, Boundary Element Techniques in Engineering, Newnes-Butterworth, London, 1980. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 52 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N32 MODELOWANIE PRZYBLIśONE Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE PRZYBLIśONE Kod/nr A0P000AB3N32 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 - MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, znajomość operacji na zbiorach, umiejętność obsługi komputera, podstawy programowania Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Wojciech Cholewa Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Wojciech Cholewa Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Ciupke 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zwrócenie uwagi na niepewność danych i wiedzy. Zdobycie wiedzy i umiejętności w zakresie tworzenia modeli przybliŜonych. Zapoznanie się z podstawowymi metodami tworzenia modeli przybliŜonych oraz nabycie umiejętności stosowania omawianych modeli w praktyce. Treści programowe: Losowość zdarzeń, błędy pomiarowe, sprzeczność danych lub ich brak są m.in. źródłami niepewności, która powoduje, iŜ bardzo często brak jest odpowiedniej informacji do podjęcia decyzji. Z tego względu teŜ, konieczne staje się tworzenie tzw. modeli przybliŜonych. W trakcie zajęć omawiane są podstawowe metody tworzenia modeli przybliŜonych. W szczególności omawiane są modele statystyczne, tworzone z zastosowaniem teorii zbiorów rozmytych, teorii zbiorów przybliŜonych, omawiane są liniowe modele danych oraz sztuczne sieci neuronowe. W ramach zajęć studenci zapoznają się takŜe z zagadnieniami związanymi z modelami jednostronnymi oraz modelami lokalnymi jako środkami modelowania przybliŜonego a takŜe z językiem UML Prezentowana jest takŜe tematyka modeli sieciowych oraz modeli jakościowych. Wybrane zagadnienia omawiane na wykładzie są przedmiotem bardziej szczegółowych badań w ramach laboratorium komputerowego. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wprowadzenie do języka R, modele statystyczne, modele wykorzystujące teorię zbiorów przybliŜonych i rozmytych, modele jakościowe, modele z zastosowanie sztucznych sieci neuronowych, modele jednostronne. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe z zastosowaniem języka programowania R Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium w formie pisemnej. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. W. Cholewa, J. Kiciński (red.): Diagnostyka techniczna. Odwrotne modele diagnostyczne. Wyd. Pol. Śl., 1997. 2. E. Gatnar: Metody modelowania jakościowego. Akademicka Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 1994. 3. Łachwa: Rozmyty świat zbiorów, liczb, relacji, faktów, reguł i decyzji. EXIT, Warszawa, 2001. 4. J. Kacprzyk: Wieloetapowe sterowanie rozmyte, WNT, Warszawa, 2001. 5. A. Mrózek, L. Płonka: Analiza danych metodą zbiorów przybliŜonych. Warszawa : AOW PLJ, 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Piegat: Modelowanie i sterowanie rozmyte. Warszawa, EXIT, 1999. 2. M. Śmiałek: Zrozumieć UML 2.0. Metody modelowania obiektowego. Helion, 2005. 3. S. Wrycza, B. Marcinkowski i in.: Język UML 2.0 w modelowaniu systemów informatycznych. Helion, 2006. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 53 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N33 ANALIZA MODALNA Nazwa przedmiotu: ANALIZA MODALNA Kod/nr A0P000AB3N33 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, matematyka, statystyka matematyczna, dynamika układów elektromechanicznych, podstawy eksploatacji i diagnostyki maszyn, metoda elementów skończonych. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek Fidali Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Marek Fidali Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Marek Fidali 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów wiedzy podstawowej i praktycznej oraz wyrobienie umiejętności planowania, przygotowania i prowadzenia badań modalnych, z zastosowaniem nowoczesnej aparatury pomiarowej stosującej cyfrowe techniki przetwarzania sygnałów. Treści programowe: podstawy drgań mechanicznych, analiza układów mechanicznych o I stopniu swobody, analiza układów mechanicznych o wielu stopniach swobody, podstawy pomiarów i aparatura pomiarowa, przetwarzanie i analiza sygnałów, estymacja funkcji przejścia, metodyka badań eksperymentalnych, test impulsowy, test z zastosowaniem wzbudnika elektrodynamicznego, wybrane metody estymacji parametrów modalnych dla układów liniowych, podstawy identyfikacji modeli modalnych nieliniowych układów mechanicznych, weryfikacja modeli modalnych analitycznych i problem doskonalenia modelu, modyfikacja własności dynamicznych układów mechanicznych, metodyki eksploatacyjnej analizy modalnej, wybrane praktyczne zastosowania analizy modalnej. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wybór obiektu i przygotowanie go do badań, zestawienie i konfiguracja toru pomiarowego, kalibracja toru pomiarowego, pomiary sygnałów wymuszeń i odpowiedzi oraz estymacja częstotliwościowej funkcji przejścia, estymacja parametrów modalnych, budowa modelu modalnego i jego walidacja, teoretyczna analiza modalna i dostrajanie modelu teoretycznego. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych wyposaŜonych, w stanowiska komputerowe, aparaturę pomiarową, analizatory sygnałów i odpowiednie oprogramowanie. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin w formie testu pisemnego. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Uhl T.: Komputerowo wspomagana identyfikacja modeli konstrukcji mechanicznych. Warszawa, WNT 1997. Literatura uzupełniająca: 1. Zagadnienia analizy modalnej konstrukcji mechanicznych (Red. T. Uhl). Kraków: Katedra Robotyki i Dynamiki Maszyn AGH 2003. 2. Maia N. M. M., Silva J. M. M.: Theoretical and Experimental Modal Analysis. Taunton, Somerset (England): Research Studies Press 1997. 3. He J. and Fu Z-F.: Modal Analysis. Butterworth-Heinemann 2001. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 54 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N34 MODELOWANIE PROCESÓW CIEPLNYCH Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE PROCESÓW CIEPLNYCH Kod/nr A0P000AB3N34 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Równania fizyki matematycznej, rachunek macierzowy, podstawy informatyki, znajomość podstaw programowania. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ewa Majchrzak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ewa Majchrzak Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz, dr inŜ. Marek Paruch 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie umiejętności modelowania procesów cieplnych z wykorzystaniem metod numerycznych (metody róŜnic skończonych, metody elementów skończonych, metody elementów brzegowych). Treści programowe: Równanie Laplace’a, Poissona, Fouriera – współrzędne prostokątne, walcowe, sferyczne. Warunki brzegowe – Dirichleta, Neumanna, Robina. Równanie przepływu biociepła w organizmach Ŝywych. Wykorzystanie MRS do rozwiązywania zadań ustalonego przepływu ciepła - współrzędne prostokątne, walcowe, sferyczne. Zastosowanie MRS do rozwiązywania zadań nieustalonego przepływu ciepła – schemat jawny i niejawny. Funkcja źródła – modelowanie przemian fazowych, zamraŜania tkanek, oddziaływań lasera. Zastosowanie MES do rozwiązywania zadań ustalonego przepływu ciepła – tworzenie macierzy przewodności cieplnej, dołączanie warunków brzegowych, budowa układu rozwiązującego. Wykorzystanie MES do rozwiązywania problemów nieustalonego przepływu ciepła – macierze przewodności cieplnej i pojemności cieplnej, tworzenie układu rozwiązującego. MEB kryterium metody odchyłek waŜonych, rozwiązanie fundamentalne, algorytm metody. Zastosowanie MRS, MES i MEB w termomechanice i biomechanice. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem . Problem brzegowy – rozwiązania analityczne. MRS – problem brzegowy, problem brzegowo-początkowy. MES – problem brzegowy. MEB – problem brzegowy. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem komputerów klasy PC (wykorzystanie oprogramowania MathCAD i innych) Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę (laboratorium). Literatura podstawowa: 1. E. Majchrzak, B. Mochnacki, Metody numeryczne. Podstawy teoretyczne, aspekty praktyczne i algorytmy, Wyd. IV rozszerzone, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004. 2. E. Majchrzak, Metoda elementów brzegowych w przepływie ciepła, Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa, 2001 Literatura uzupełniająca: 1. O.C. Zienkiewicz, R.L. Taylor & J.Z. Zhu, Finite Element Method: Its Basis and Fundamentals, 6th Edition, McGraw-Hill, 2005. 2. Dostępne na rynku pozycje związane z metodą róŜnic skończonych, metodą elementów skończonych, metodą elementów brzegowych Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 55 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N35 SYSTEMY KOMPUTEROWE OBLICZEŃ INśYNIERSKICH Nazwa przedmiotu: SYSTEMY KOMPUTEROWE INśYNIERSKICH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA OBLICZEŃ Kod/nr A0P000AB3N35 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 - MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: język programowania, metoda elementów skończonych, mechanika, wytrzymałość materiałów, modelowanie CAD. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Grzegorz Kokot Prowadzący zajęcia: Wykład: Liczba godzin: Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Grzegorz Kokot 8 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Przedstawienie nowoczesnych systemów komputerowych wspomagających prace inŜynierskie. Treści programowe: Zapoznanie się z systemami komputerowymi bazującymi na metodzie elementów skończonych oraz metodzie elementów brzegowych pozwalających na prowadzenie zaawansowanych obliczeń inŜynierskich. Metody modelowania komputerowego i symulowania zachowań konstrukcji w warunkach eksploatacji. Budowa modeli numerycznych, prowadzenie analiz wytrzymałościowych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analiza wytrzymałościowa w systemie MES (MSC.Patran/Nastran), Nieliniowa analiza wytrzymałościowa w systemie MSC.Marc, Symulacja układu kinematycznego w systemie MSC.Adams, Metody dydaktyczne: laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do symulacji i analiz wytrzymałościowych Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę (laboratorium). Literatura podstawowa: 1. Zienkiewicz O. & Taylor R.: The Finite Elements Method, V.1-2, Butterworth, Heinneman, 2000. 2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych, Oficyna wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2000. 3. Rusiński E, Metoda elementów skończonych, System Cosmos/M, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1994. 4. Kokot G., Materiały powielane, Gliwice 2008. Literatura uzupełniająca: 1. MSC. Software Documentation 2005. 2. Ansys Software Documentation. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 56 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N11 OPTYMALIZACJA PROCESÓW I UKŁADÓW DYNAMICZNYCH Nazwa przedmiotu: OPTYMALIZACJA PROCESÓW I UKŁADÓW Kod/nr A0P000AB3N11 DYNAMICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, metody numeryczne Prowadzący przedmiot: dr Mirosław Habarta Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: Projekt: Seminarium: dr Mirosław Habarta 18 ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie studentów z klasycznymi metodami i rezultatami z zakresu teorii i praktyki optymalizacji Treści programowe: Wiadomości wstępne. Właściwości ekstremów funkcji celu. Podstawowe sformułowania i klasyfikacja zadań optymalizacji. Zbiory wypukłe i funkcje wypukłe. Warunki konieczne i wystarczające istnienia optimum dla zadań bez ograniczeń i z ograniczeniami równościowymi, nierównościowymi i mieszanymi. Podstawy numerycznych metod optymalizacji (algorytm rekurencyjny, warunki zbieŜności algorytmu, algorytm pochodnej i Newtona). Metoda gradientu sprzęŜonego i quasi-newtonowskie (zmiennej metryki). Metody funkcji kary. Klasyfikacja parametrów projektowych konstrukcji Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analityczne metody wyznaczania ekstremów, ekstrema globalne, podstawowe pojęcia optymalizacji, metody numeryczne optymalizacji Metody dydaktyczne: Prezentacje multimedialne przygotowywane przez studentów - omawiane i uzupełniane na zajęciach Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Zaliczenie na podstawie przedstawionej prezentacji oraz obecności na zajęciach. Literatura podstawowa: 1. Kusiak J., Danielewska-Tułecka A., Oprocha P., Optymalizacja. Wybrane metody z przykładami zastosowań. PWN, Warszawa, 2009. Literatura uzupełniająca: 1. J. Seidler, A. Badach, W. Molisz. Metody rozwiązywania zadań optymalizacji. WNT, Warszawa, 1980. 2. W. Findeisen, J. Szymanowski, A. Wierzbicki , Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji, PWN 1980. 3. Luenberger D.G., Teoria optymalizacji, Seria: Biblioteka Naukowa InŜyniera, PWN, Warszawa, 1974. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 57 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB3N22 MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW Kod/nr A0P000AB3N22 I PROCESÓW Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, fizyka, metody numeryczne, MES, MEB Prowadzący przedmiot: prof. Piotr Fedeliński Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: Projekt: Seminarium: prof. Ewa Majchrzak, prof. Tadeusz Burczyński, prof. Antoni John, dr Wacław 9 Kuś, dr Grzegorz Kokot ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzenie w zaawansowaną tematykę modelowania matematycznego i numerycznego układów i procesów. Treści programowe: Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wprowadzenie. Modelowanie procesów krystalizacji, krzepnięcia, zamraŜania tkanki biologicznej oraz oparzeń tkanki skórnej. Zastosowanie MEB do rozwiązywania pewnych zagadnień odwrotnych liniowej piezoelektryczności, optymalizacji materiałów niejednorodnych i materiałów spręŜysto-plastycznych. Optymalizacja ewolucyjna, immunologiczna laminatów wielowarstwowych, wielokryterialna, układów powierzchniowych i przestrzennych. Metody identyfikacji w wybranych zagadnieniach przepływu biociepła. Analiza wraŜliwości koncentratorów napręŜeń oraz w przepływie biociepła. Zaawansowane systemy MES oraz obliczenia i optymalizacja gridowa. Metody dydaktyczne: Seminarium z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. O. C. Zienkiewicz, R. L. Taylor, Finite Element Method: Volume 1, 2,3, Butterworth-Heinemann, Oxford, 2000. 2. S. A. Sauter, Ch. Schwab, Boundary Element Methods, Springer, 2010. 3. Ph. G. Ciarlet , J. L. Lions, Handbook of Numerical Analysis, Elsevier Science, 1998. Literatura uzupełniająca: 1. Y. Tenne, Ch.-K. Goh, Computational Intelligence in Optimization: Applications and Implementations, Springer, 2010. 2. M. Tanaka, G.S. Dulikravich, Inverse Problems in Engineering Mechanics, Elsevier Science, 1998. 3. K. R. Sharma, Transport Phenomena in Biomedical Engineering: Artifical organ Design and Development and Tissue Engineering, McGraw-Hill Professional, 2010. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 58 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N11 WYBRANE ZAGADNIENIA OBRÓBKI UBYTKOWEJ Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA OBRÓBKI UBYTKOWEJ Kod/nr A0P000AB4N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy obróbki ubytkowej i plastycznej. Prowadzący przedmiot: dr inŜ.Grzegorz Dyrbuś Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Grzegorz Dyrbuś Ćwiczenia: Liczba godzin: 18 Laboratorium: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Grzegorz Dyrbuś 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie metod precyzyjnej obróbki ściernej i erozyjnej, nagniatania jako sposobu kształtowania właściwości warstwy wierzchniej, a takŜe metod kształtowania addytywnego. Treści programowe: Metody obróbki wykańczającej powierzchni. Obróbki gładkościowe – ścierne; szlifowanie gładkościowe, gładzenie, dogładzanie oscylacyjne, docieranie, polerowanie. Obróbka nagniataniem; charakterystyka, narzędzia, przykłady zastosowania, dobór parametrów nagniatania. Metody usuwania zadziorów z obrabianych powierzchni. Systemy narzędziowe; charakterystyka, przykłady złącz systemów narzędziowych. Obróbka erozyjna, obróbka elektroiskrowa i elektroimpulsowa. Obróbka elektrochemiczna – elektrolityczna, anodowomechaniczna i chemiczno-ścierna. Obróbka strumieniowo-erozyjna. Obróbka elektronowa, fotonowa, plazmowa, wodna i wodno ścierna. Obróbka udarowościerna. Szybkie prototypowanie – metody, zasada budowy modeli. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Dobór parametrów nagniatania. Nagniatanie powierzchni wałków. Dobór parametrów prototypowania metodą FDM. Obróbka elektroerozyjna – zasada obróbki, dobór parametrów. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem programu Power Point, eksponatów narzędzi i prezentacji komputerowych. Ćwiczenia laboratoryjne na podstawie skryptu i opracowanej instrukcji. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne. Literatura podstawowa: 1. Kaczmarek J.: Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej. WNT, Warszawa 1970. 2. Przybylski W.: Technologia obróbki nagniataniem. WNT, Warszawa 1987. 3. Praca zbiorowa pod red. J. Kosmola: Laboratorium z inŜynierii odwrotnej. Praca nr 2445, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2010. Literatura uzupełniająca: 1. Dmochowski J.: Podstawy obróbki skrawaniem. PWN, Warszawa 1981. 2. Górski E.: Obróbka gładkościowa. WNT, Warszawa 1970. 3. Feld M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. WNT Warszawa, 1994. Liczba pkt ECTS: 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 59 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N12 PROCESY PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH I ICH AUTOMATYZACJA Nazwa przedmiotu: PROCESY PRZETWÓRSTWA SZTUCZNYCH I ICH AUTOMATYZACJA Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA TWORZYW Kod/nr A0P000AB4N12 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4-PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Mechanika, Podstawy konstrukcji maszyn, Przetwórstwo tworzyw sztucznych., Wytrzymałość materiałów, Termodynamika, elektrotechnika, Teoria Maszyn i Mechanizmów, Automatyka. Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Pusz prof. nzw. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Andrzej Pusz prof. nzw. Pol. Śl. Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Małgorzata Szymiczek, dr inŜ. Maciej Rojek 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem nauczania jest zapoznanie słuchaczy z automatyzacją i robotyzacją podstawowych procesami przetwarzania tworzyw sztucznych. Zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę inŜyniera i technologa. Przygotowanie studentów do praktycznego wykorzystania programów uŜytkowych oraz urządzeń sterowanych numerycznie. Zapoznanie studentów z technologią wytwarzania tworzyw sztucznych. Rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych. Treści programowe: Zajęcia obejmują całokształt zagadnień z zakresu automatyzacji i robotyzacji podstawowych procesów przetwarzania tworzyw sztucznych, a w tym następujące zagadnienia: przebiegi podstawowych procesów przetwarzania tworzyw termoplastycznych i termo i chemoutwardzalnych pod kątem ich parametrów, omówienie procesów wtryskiwania, wytłaczania, prasowania, termoformowania, łączenia i nakładania powłok. Omówienie bloków funkcjonalnych maszyn do przetwarzania z uwzględnieniem ich sterowania. Sposoby pomiarów i kontroli przebiegu procesu. Zastosowanie procesorów w systemach automatyzacji procesów przetwarzania tworzyw sztucznych .W ramach laboratorium zapoznanie słuchaczy z procesami wtryskiwania i wytłaczania oraz ich regulacją i kontrolą. Omówienie moŜliwości automatyzacji linii technologicznych przetwórstwa tworzyw sztucznych. Omówienie systemów transportu i przygotowania surowca. Systemy automatycznej kontroli jakości wyrobu i ich sprzęŜenia z układem sterowania na przykładzie linii wytaczarskiej. Systemy uwalniania wyrobu z formy. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Automatyzacja procesu zgrzewania. Automatyzacja procesu wytłaczania. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem prowadzącego Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny lub ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. B.Łączyński: Metody przetwórstwa tworzyw sztucznych. WNT W-wa 1973. Literatura uzupełniająca: 1. R. Sikora: Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Wyd uczelniane Pol. Lubelskiej 1980. 2. A.Smorawiński: Technologia wtrysku WNT W-wa 1984. 3. Praca zbiorowa: Ćwiczenia laboratoryjne z przetwórstwa tworzyw sztucznych. Wyd. Politechniki Śląskiej. 1999. Liczba pkt ECTS: 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 60 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N21 TWORZYWA SZTUCZNE I ICH WŁASNOŚCI Nazwa przedmiotu: TWORZYWA SZTUCZNE I ICH WŁASNOŚCI Kod/nr A0P000AB4N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Przetwórstwo tworzyw sztucznych., Wytrzymałość materiałów, Materiałoznawstwo, Termodynamika Prowadzący przedmiot: dr hab inŜ. Józef Stabik prof. nzw. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab inŜ. Józef Stabik prof. nzw. Pol. Śl. Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Małgorzata Szymiczek, dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Maciej Rojek 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z podstawowymi własnościami wybranych tworzyw sztucznych. Rozwijanie i kształcenie zdolności poznawczych studentów w zakresie wyobraźni technicznej, zdolności obserwacji, i kształtowania materiałów. Kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia informacji w nowe całości. Kształcenie umiejętności samodzielnego formułowania i syntetycznego ujmowania problemów, tworzenia pomysłów i ich weryfikacji oraz podejmowania optymalnych decyzji na podstawie danych literaturowych i zagadnień projektowych. Zapoznanie z podstawowymi rodzajami tworzyw polimerowych i ich właściwościami. Praktyczne poznanie wybranych metod badań materiałów polimerowych. Treści programowe: Tematyka zajęć obejmuje omówienie wybranych tworzyw. Podział ze względu na strukturę wewnętrzną i przemiany stanu struktury wewnętrznej. Własności mechaniczne, cieplne elektryczne i fizykochemiczne tworzyw, oraz metody ich wyznaczanie. Zastosowanie tworzyw sztucznych w dziedzinach przemysłu. Aspekty ekonomiczne i ekologiczne zastosowań produktów z tworzyw sztucznych. Definicja tworzyw polimerowych (tworzyw sztucznych). NajwaŜniejsze podziały tworzyw polimerowych. Podstawowe reakcje otrzymywania polimerów. Struktura cząsteczkowa i nadcząsteczkowa a właściwości materiałów polimerowych. Tworzywa polimerowe jako materiały lepkospręŜyste. ZaleŜność właściwości tworzyw polimerowych od czasu i temperatury. Zasada superpozycji temperaturowo-czasowej. Właściwości cieplne. NajwaŜniejsze właściwości elektryczne i optyczne tworzyw polimerowych. Odporność chemiczna tworzyw polimerowych. Metody badań. Kompozyty i nanokompozyty polimerowe. Tworzyw ciekłokrystaliczne. Omówienie właściwości wybranych tworzyw polimerowych polimerowych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Badanie odporności cieplnej tworzyw sztucznych metodą Vicata „Oznaczenie temperatury mięknienia”. Pomiar wytrzymałości na zginanie na aparacie Dynstat. Tworzywa sztuczne i ich własności. Próba statycznego rozciągania. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny, praca własna studenta z ksiąŜką, zajęcia projektowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Eegzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Łączyński B.: Tworzywa wielkocząsteczkowe. Rodzaje i własności. WNT Warszawa 1982. Literatura uzupełniająca: 1. Nicholson J.W.: Chemia polimerów. WNT Warszawa 1996. 2. Broniewski T., Kapko J., Płaczek W., Thomalla J.: Metody badań i ocena właściwości tworzyw sztucznych. WNT Warszawa 2000. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 61 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N22 KINEMATYKA I DYNAMIKA MASZYN TECHNOLOGICZNYCH Nazwa przedmiotu: KINEMATYKA I DYNAMIKA TECHNOLOGICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA MASZYN Kod/nr A0P000AB4N22 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechanika. Elektrotechnika i napędy. Podstawy konstrukcji maszyn. Teoria skrawania. Kinematyka obrabiarek. Wytrzymałość materiałów. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Śliwka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Janusz Śliwka Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: mgr inŜ. Łukasz Mucha; mgr inŜ. Janusz Grzywocz; mgr inŜ. Maciej 9 Szczepanik Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Umiejętność czytania schematów kinematycznych. Umiejętność analizy i syntezy kinematycznej obrabiarek. Zapoznanie się z podstawowymi zagadnieniami dynamiki układu OUPN. Umiejętność sformułowania modelu matematycznego opisującego zjawiska dynamiczne w układzie OUPN. Treści programowe: Synteza kinematyczna obrabiarek. Budowa schematów kinematycznych. Równanie łańcucha kinematycznego. Analiza i synteza kinematyczna wybranych obrabiarek. Zjawiska dynamiczne w układzie OUPN. Charakterystyki dynamiczne układu OUPN. Stabilność układu OUPN. Modele dynamiczne procesu skrawania i wybranych zespołów obrabiarkowych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analiza łańcuchów kinematycznych wybranych obrabiarek: tokarki, frezarki, tokarki zataczarki, automatu tokarskiego, tokarki karuzelowej, obrabiarek do uzębień (frezarki obwiedniowej, dłutownicy Maaga i Felowsa). Obliczanie kół zmianowych przekładni gitarowych. Dobór przełoŜeń łańcuchów kinematycznych dla róŜnych przypadków obróbki. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Ćwiczenia tablicowe. Ćwiczenia laboratoryjne bezpośrednio na obrabiarkach. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne, sprawozdania. Literatura podstawowa: 1. Marchelek K.: Dynamika obrabiarek. WNT, Warszawa 1991. 2. Tyrlik T., Kosmol J., Ludyga H.: Laboratorium obrabiarek do metali, cz. IV: Drgania i sztywność dynamiczna. Skrypt Nr 931, Politechnika Śląska, Gliwice 1980. 3. Wrotny L.T.: Podstawy konstrukcji obrabiarek. WNT, Warszawa 1993. 4. Kosmol J. i inni: Laboratorium z obrabiarek. Skrypt Nr 1905, Politechnika Śląska, Gliwice 1995. Literatura uzupełniająca: 1. Osiński Z.: Tłumienie drgań mechanicznych, PWN, Warszawa, 1986. 2. Gwiazdowski W.: Kinematyka obrabiarek, WNT, Warszawa, 1965. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 62 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N23 MASZYNY I URZĄDZENIA DO PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH Nazwa przedmiotu: MASZYNY I URZĄDZENIA DO PRZETWÓRSTWA Kod/nr A0P000AB4N23 TWORZYW SZTUCZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Mechanika, Podstawy konstrukcji maszyn, Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Maciej Rojek 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z budową, działaniem najwaŜniejszych maszyn i oprzyrządowania do przetwórstwa tworzyw polimerowych. Praktyczne poznanie budowy najwaŜniejszych maszyn i oprzyrządowania do przetwórstwa tworzyw polimerowych. Rozwijanie i kształcenie zdolności poznawczych studentów w zakresie kształtowania ich aktywności oraz postawy badawczej. Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu budowy maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych. Treści programowe: Przypomnienie podstawowych wiadomości dotyczących najczęściej wykorzystywanych technologii procesach przetwórstwa materiałów polimerowych. NajwaŜniejsze maszyny i urządzenia w róŜnych procesach przetwórstwa materiałów polimerowych. Budowa i działanie ślimakowego układu uplastyczniania. Budowa i działanie najwaŜniejszych układów wtryskarki. Budowa i działanie linii wytłaczarskich. Podstawowe maszyny i urządzenia w liniach wytłaczarskich. Prasy i ich oprzyrządowanie stosowane przy przetwórstwie materiałów polimerowych. Maszyny i urządzenia stosowane w technologii wytłaczania i wtryskiwania z rozdmuchem. Kalandy i ich rodzaje. Maszyny i oprzyrządowanie technologii termoformowania. Maszyny i urządzenia stosowane przy przetwórstwie kompozytów polimerowych i tworzyw spienionych. Treści/tematy: Układ uplastyczniania wtryskarek do tworzyw termoplastycznych. Budowa urządzenia do termoformowania. Budowa stanowisk do napylania elektrostatycznego. Budowa prasy do tworzyw sztucznych. Układ zamykania form wtryskarek. Budowa wytłaczarki jednoślimakowej. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, praca własna studenta z ksiąŜką, ćwiczenia laboratoryjne z prezentacją budowy i działania wybranych maszyn technologicznych.. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Praca zbiorowa pod redakcją Wilczyński K. Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Sikora R.: Podstawy przetwórstwa tworzyw wielkocząsteczkowych, Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, Lublin 1992. 2. Praca zbiorowa pod redakcją Wróbla G.: Ćwiczenia laboratoryjne z przetwórstwa tworzyw sztucznych. Nr skryptu 2124., Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 63 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N31 NAPĘDY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH Nazwa przedmiotu: NAPĘDY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH Kod/nr A0P000AB4N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 –PROJEKTYOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy elektrotechniki. Podstawy budowy maszyn technologicznych. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Lis Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Lis Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Lis 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się ze stosowanymi w maszynach technologicznych napędami. Umiejętność doboru napędów na podstawie ich cech i charakterystyk. Treści programowe: Wprowadzenie do napędów maszyn technologicznych. Wymagania stawiane napędom maszyn technologicznych. Napędy prądu przemiennego i stałego. Napędy skokowe. Napędy liniowe elektryczne. Napędy hydrauliczne. Układy napędowe prądu stałego i przemiennego. Napędy tyrystorowe. Napędy falownikowe. Projektowanie napędów maszyn technologicznych. Treści/tematy: Wyznaczanie charakterystyki mechanicznej silnika asynchronicznego, charakterystyk statycznych i dynamicznych silnika skokowego. Przeprowadzanie rozruchu i hamowania silnika trójfazowego asynchronicznego – falownikowego tokarki TUD. Metody dydaktyczne: Wykład z prezentacjami multimedialnymi. Ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o instrukcje do ćwiczeń i skrypty. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne. Literatura podstawowa: 1. J. Kosmol: Elektryczne silniki i układy napędowe obrabiarek i maszyn technologicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1993. 2. J. Kosmol i inni: Laboratorium z napędu i sterowania elektrycznego obrabiarek. Skrypt Nr 2210 Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000. Literatura uzupełniająca: 1. J. Kosmol: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 2000. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 64 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N22 DIAGNOSTYKA I AUTOMATYCZNY NADZÓR W WYTWARZANIU Nazwa przedmiotu: DIAGNOSTYKA I AUTOMATYCZNY NADZÓR Kod/nr A0P000AB4N22 W WYTWARZANIU Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy matematyki i fizyki. Zautomatyzowane maszyny i systemy wytwórcze. Elektrotechnika i napędy. Metody przetwarzania sygnałów. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Czyszpak Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Tomasz Czyszpak Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Czyszpak 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z poszczególnymi elementami układów pomiarowo – kontrolnych. Nabycie umiejętności konfiguracji torów pomiarowych. Nabycie umiejętności praktycznej realizacji pomiarów. Treści programowe: Pojęcie identyfikacji, diagnostyki i nadzorowania. Przetworniki i czujniki pomiarowe: klasyfikacje, własności statyczne i dynamiczne, czujniki do pomiaru odkształceń, przemieszczeń, sił i momentów, ciśnienia, temperatury, prądów, drgań i emisji akustycznej. Aparatura rejestrująca i wzmacniająca. Rejestracja dyskretnych sygnałów pomiarowych. Przetwarzanie sygnałów pomiarowych: pojęcie cech sygnałów pomiarowych, przetwarzanie sygnałów pomiarowych w dziedzinie czasu i częstotliwości. Obrabiarka jako przykład maszyny technologicznej wymagającej diagnostyki. Diagnostyka stanu narzędzia. Diagnostyka procesu obróbki. Diagnostyka obrabiarek. Diagnostyka przedmiotu obrabianego. Charakterystyka wybranych przykładów układów diagnostycznych. Treści/tematy: Laboratorium; Metody rejestracji sygnałów i metody przetwarzania zarejestrowanych sygnałów. Diagnostyka obrabiarki, ze szczególnym uwzględnieniem pomiaru temperatury (czujniki stykowe oraz kamera termowizyjna). Pomiar dokładności pozycjonowania z wykorzystaniem interferometrii laserowej. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej. Ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o skrypty z wykorzystaniem dostępnej aparatury pomiarowej i rejestrującej. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne. Literatura podstawowa: 1. Kosmol J. Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 1995. 2. Kosmol J, i inni: Laboratorium z układów pomiarowo - kontrolnych i diagnostycznych, Skrypt nr 1985, Pol. Śląska, Gliwice. Literatura uzupełniająca: 1. Adamczyk Z., Jemielniak K., Kosmol J., Sokołowski A.: Automatyzacja wytwarzania, Metody konwencjonalne i sieci neuronowe w monitorowaniu ostrza skrawającego. PWN, Warszawa 1996. 2. Tyrlik T.: Laboratorium napędu i sterowania hydraulicznego i pneumatycznego, Skrypt Nr 1339, Pol. Śląska, Gliwice, 1988. 3. Cholewa W., Moczulski W.: Diagnostyka techniczna maszyn, Pomiary i analiza sygnałów, Skrypt Nr 1758, Pol. Śląska, Gliwice 1993. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 65 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4D33 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA CAD/CAM Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AB4D33 CAD/CAM Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 – PROJEKTYOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy matematyki i fizyki. Podstawy konstrukcji maszyn. Rysunek techniczny. Obrabiarki sterowane numerycznie. Języki programowania. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Arkadiusz Kolka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Arkadiusz Kolka, dr inŜ. Krzysztof Lehrich Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Arkadiusz Kolka, dr inŜ. Krzysztof Lehrich 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z wybranymi typami oprogramowania stosowanego w komputerowym wspomaganiu wytwarzania, nabycie umiejętności modelowania zjawisk fizycznych oraz umiejętności sporządzania komputerowego zapisu konstrukcji części maszyn. Treści programowe: Ogólne zasady budowy modeli fizycznych i matematycznych. Przegląd wybranych metod numerycznych. Oprogramowanie MATLAB z pakietem SIMULINK: wprowadzenie do środowiska MATLAB, elementy języka, grafika, programy i funkcje wewnętrzne. Budowa modeli zjawisk z zastosowaniem pakietu SIMULINK. Oprogramowanie ALGOR: zastosowanie i moŜliwości oprogramowania, omówienie zasady przygotowania informacji geometrycznej, omówienie typów elementów skończonych, przykładowy tok modelowania. Ograniczenia systemu. Komputerowy zapis konstrukcji z wykorzystaniem modelowania 3D w programach SolidEdge i CATIA. Tworzenie złoŜeń w nowoczesnych systemach zapisu konstrukcji. Przegląd metod półautomatycznego tworzenia dokumentacji rysunkowej. Przegląd moŜliwości wykorzystania modeli opracowanych w omawianych programach do przygotowania podstaw procesów technologicznych dla maszyn sterowanych numerycznie. Ogólne zasady tworzenia programów NC z wykorzystaniem programów CAM: CATIA. Generowanie i testowanie programów dla obrabiarek NC. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Opracowanie modeli matematycznych w środowisku Matlab z pakietem Simulink. Zastosowanie oprogramowania ALGOR jako przykładowego środowiska obliczeń metodą elementów skończonych. Komputerowy zapis konstrukcji na przykładzie środowiska SolidEdge lub Catia. Komputerowe planowanie procesu technologicznego w środowisku CATIA. Metody dydaktyczne: wykłady z wykorzystaniem folii i przeźroczy oraz prezentacje omawianych typów oprogramowania z wykorzystaniem komputera. Samodzielna realizacja wskazanych zadań z zastosowaniem omawianych pakietów oprogramowania. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne. Literatura podstawowa: 1. Kosmol J. i inni: Laboratorium z komputerowego wspomagania konstruowania obrabiarek CAD. Skrypt Nr 1890, Politechnika Śląska, Gliwice 1994. 2. Praca zbiorowa: Systemy komputerowego wspomagania procesów wytwórczych. Politechnika Śląska, Gliwice 1997. 3. Podręczniki UŜytkownika omawianych pakietów oprogramowania. Literatura uzupełniająca: 1. Kosmol J. i inni: Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie. Skrypt Politechniki Śląskiej (w druku). 2. Kosmol J. i inni: Laboratorium z napędu i sterowania elektrycznego obrabiarek. Skrypt Nr 2210, Politechnika Śląska, Gliwice 2000. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 66 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N34 PODSTAWY PROJEKTOWANIA MASZYN, NARZĘDZI I PRZYRZĄDÓW TECHNOLOGICZNYCH Nazwa przedmiotu: PODSTAWY PROJEKTOWANIA NARZĘDZI I PRZYRZĄDÓW TECHNOLOGICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA MASZYN, Kod/nr A0P000AB4N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 –PROJEKTYOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy budowy obrabiarek. Podstawy obróbki ubytkowej. Metrologia. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Śliwka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Janusz Śliwka Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: dr inŜ. Krzysztof Lehrich, dr inŜ. Wojciech Mieszczak 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodami projektowania obrabiarek, narzędzi i przyrządów. Treści programowe: Metodyka projektowania i konstruowania obrabiarek. Materiały konstrukcyjne i narzędziowe. Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna. Projektowanie układu konstrukcyjnego obrabiarki. Projektowanie układu kinematycznego. Dobór silnika napędowego. Projektowanie podstawowych zespołów: wałków, kół zębatych, łoŜyskowań, sprzęgieł, wrzecion, prowadnic, śrub pociągowych, korpusów. Klasyfikacja narzędzi skrawających. Geometria ostrza. Części chwytowe i gniazda narzędzi skrawających. Zasady projektowania narzędzi punktowych. Podstawy konstrukcji narzędzi kształtowych. Konstrukcja narzędzi obwiedniowych. Definicja uchwytu, przyrządu i oprawki. Ustalanie, opieranie i podpieranie przedmiotów w uchwytach i przyrządach; cechy prawidłowego ustalenia przedmiotu; przykłady konstrukcji elementów ustalających przedmiot. Cechy prawidłowego zamocowywania przedmiotów; obliczanie sił zamocowań. Ustalanie i zamocowywanie na obrabiarkach uchwytów i przyrządów. Ustawiaki, tulejki wiertarskie i wytaczarskie; przykłady obliczania błędów ustalenia narzędzia. Urządzenia podziałowe. Korpusy uchwytów i przyrządów. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt narzędzi skrawających w tym wiertła, rozwiertaka, noŜa tokarskiego. Obliczenia przekładni paskowej śrubowo-tocznej, dobór łoŜysk tocznych. Obliczenia, dobór sprzęgieł. Metody dydaktyczne: Wykład i ćwiczenia tablicowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne. Literatura podstawowa: 1. L.T. Wrotny: Projektowanie obrabiarek. WNT, Warszawa 1986. 2. L.T. Wrotny: Podstawy konstrukcji obrabiarek. WNT, Warszawa 1973. 3. Praca zbiorowa: Projektowanie obrabiarek do metali. Tablice pomocnicze do konstrukcji. Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1982. 4. S. Kunstetter: Podstawy konstrukcji narzędzi skrawających. WNT, Warszawa 1980. 5. S. Kunstetter: Narzędzia skrawające do metali. WNT, Warszawa 1973. 6. T.Dobrzański: Uchwyty obróbkowe. WNT, Warszawa 1981. Literatura uzupełniająca: 1. J. Koch i inni: Wrzeciona obrabiarek. WNT, Warszawa 1982. 2. E. Górski: Narzędzia skrawające kształtowe. WNT, Warszawa 1968. 3. W. Mermon, M. Feld, M. Jüngst: Zasady konstrukcji przyrządów, uchwytów i sprawdzianów specjalnych. WNT, Warszawa 1975. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 67 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N15 METODY SZTUCZNEJ INTELIGENCJI W WYTWARZANIU Nazwa przedmiotu: METODY SZTUCZNEJ W WYTWARZANIU Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA INTELIGENCJI Kod/nr A0P000AB4N15 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy matematyki i fizyki. Metody przetwarzania danych i sygnałów. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Czyszpak Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Tomasz Czyszpak Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Czyszpak 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z wybranymi metodami Sztucznej Inteligencji z uwypukleniem praktycznych zastosowań tych metod. Nabycie umiejętności praktycznej realizacji (symulacji) sieci neuronowych, systemów logiki rozmytej i algorytmów genetycznych. Treści programowe: Pojęcie sztucznej inteligencji, rys historyczny oraz test Turinga. Logika rozmyta: pojęcia podstawowe, funkcje przynaleŜności, reguły rozmyte, maszyna wnioskująca, podstawy systemów logiki rozmytej. Systemy wnioskowania o strukturze Mamdami oraz Takagi-Sugeno, zasada działania róŜnice pomiędzy systemami. Algorytmy genetyczne: podstawy zastosowań teorii ewolucji w algorytmach genetycznych, charakterystyka działania. Przykłady zastosowania w diagnostyce, robotyce, przetwarzaniu obrazów. Charakterystyka sieci neuronowych: zasadnicze cechy sieci neuronowych i porównanie z klasycznymi metodami przetwarzania danych. Perceptron: ogólna struktura perceptronu, zasada liniowego odseparowania danych, algorytm treningu. Algorytm Propagacji Wstecznej Błędu. Wybrane zagadnienia konstruowania sieci Feed Forward Back Propagation: zastosowanie drugiej pochodnej, problem przewymiarowania sieci, przybliŜone metody określenia liczby komórek w warstwie ukrytej, problem reprezentacji i odzyskiwania wiedzy. Treści/tematy: laboratorium; Zastosowanie wnioskowania rozmytego o strukturze Mamdani i Takagi Sugeno w zadaniach akademickich jak równieŜ w zadaniach diagnostycznych. Wykorzystanie algorytmów genetycznych do wyznaczenia ekstremów funkcji. Analiza struktury sieci neuronowych na podstawie przeprowadzonych testów. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej. Ćwiczenia laboratoryjne realizowane w oparciu o odpowiednie oprogramowanie. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne, 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium zaliczeniowe. Literatura podstawowa: 1. Adamczyk Z., Jemielniak K., Kosmol J., Sokołowski A.: Automatyzacja wytwarzania, Metody konwencjonalne i sieci neuronowe w monitorowaniu ostrza skrawającego. PWN, Warszawa 1996. 2. Rutkowska D., Piliński M., Rutkowski L.: Sieci neuronowe, algorytmy genetyczne i systemy rozmyte. PWN, Warszawa 1997. Literatura uzupełniająca: 1. Tadeusiewicz R.: Sieci Neuronowe. Akademicka Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1993. 2. Osowski, S.: Sieci neuronowe w ujęciu algorytmicznym. Wydawnictwa Naukowo – Techniczne, Warszawa, 1996. 3. Hertz J., Krogh A., Palmer R. G.: Introduction to the Theory of Neural Computation, Adison Wesley Co., Redwood City, USA, 1991(równieŜ wydanie polskie). 4. Zurada J.,M.: Introduction to Artificial Neural Systems. West Publishing Company, 1992 (równieŜ wydanie polskie). 5. Goldberg E.: Algorytmy genetyczne i ich zastosowania. WNT,Warszawa, 1995. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 68 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB4N31 WYBRANE ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ Kod/nr A0P000AB4N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB4 –PROJEKTYOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechanika, matematyka, miernictwo. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jerzy Wodecki Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Janusz Śliwka Ćwiczenia: Liczba godzin: 7 Laboratorium: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Janusz Śliwka, dr inŜ. Grzegorz Dyrbuś 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawową metodyką prowadzenia badań. Treści programowe: Podstawowe definicje stosowane w badaniach naukowych. Model matematyczny obiektu badań. Program badań doświadczalnych. Podstawowe programy badań obiektów statycznych. Przykłady planowania doświadczeń wg programów PS/DK-23 oraz programu PS/DS.-P:2i-p, opracowanie wyników doświadczeń i sprawdzenie adekwatności modeli. Doświadczalna identyfikacja modeli dynamicznych obiektów przemysłowych. Identyfikacja modeli dynamicznych metodami symulacyjnymi. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Planowanie badań doświadczalnych trwałości ostrza. Badania modelowe narzędzi skrawających w programie Algor. Wyznaczanie cech punktowych i funkcyjnych sygnałów pomiarowych. Budowa modelu symulacyjnego w środowisku MATLAB-SIMULINK. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem programu Power Point i foliogramów. Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem specjalnych programów komputerowych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: sprawozdania, kolokwium pisemne. Literatura podstawowa: 1. J. Kosmol: Wybrane zagadnienia metodologii badań. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice, 2010. 2 .Z. Polański: Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa 1984. 3. W. Pytkowski: Organizacja badań i ocena prac naukowych. PWN, Warszawa 1981. 4. W. Volk: Statystyka stosowana dla inŜynierów. WNT, Warszawa 1973. Literatura uzupełniająca: 1. Z. Polański: Metody optymalizacji w technologii maszyn. PWN, Warszawa 1977. 2. G. Lorenz: Experimentelle Bestimung dynamischer Modelle. VEB Verlag Technik Berlin 1976. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 69 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N11 ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD Nazwa przedmiotu: ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD Kod/nr A0P000AB5N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, zapis konstrukcji, podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe wspomaganie projektowania. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Cholewa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Adam Cholewa Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Adam Cholewa 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie ogólnych wiadomości z zakresu komputerowego zapisu konstrukcji oraz systemów CAD. Nabycie praktycznej znajomości technik komputerowego zapisu konstrukcji, wykorzystania tego zapisu do wizualizacji i weryfikacji konstrukcji z zastosowaniem systemu Autodesk Inventor. Treści programowe: Wykład zapoznaje z zaawansowanymi systemami komputerowo wspomaganego projektowania CAD pozwalającymi na realizację procesu wirtualnego rozwoju produktu. Omawiane są kolejne etapy tego procesu a w szczególności etapy modelowania geometrycznego, aspekty komputerowego zapisu konstrukcji oraz komputerową wizualizację i weryfikację konstrukcji a takŜe zagadnienia innych komputerowo wspomaganych działań na róŜnych etapach rozwoju produktu. Omawiane są zagadnienia związane z przygotowaniem komputerowej dokumentacji technicznej oraz przeprowadzaniem weryfikacji i wizualizacji konstrukcji. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci nabywają praktycznych umiejętności tworzenia dwuwymiarowego komputerowego odwzorowania konstrukcji, wykonywania komputerowej dokumentacji technicznej oraz techniki modelowania geometrycznego. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem tradycyjnych technik oraz prezentacji wizualnych lub prezentacji komputerowych. Ćwiczenia laboratoryjne oraz projekt obejmujące zastosowanie systemu Autodesk Inventor. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. M. Sydor, Wprowadzenie do CAD, Wydawnictwo Naukowe PWN/MIKOM, 2009, ISBN 978-83-01-15822-4. 2. Chlebus, E.: Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 2001, ISBN 83-204-2570-0. Literatura uzupełniająca: 1. Brunet, P.; Hoffmann, C.; Roller, D., (Eds.): CAD Tools and Algorithms for Product Design. Springer-Verlag 2000. 2. Marsh, D.:Applied Geometry for Computer Graphics and CAD. Springer-Verlag 2000. 3. Skarka, W., Mazurek A.: CATIA. Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji. Gliwice. Helion 2005. 4. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 70 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N12 PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE Nazwa przedmiotu: PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE Kod/nr A0P000AB5N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy informatyki, język programowania. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Psiuk Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Psiuk 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności programowania proceduralnego i obiektowego w wybranym języku programowania. Treści programowe: W ramach zajęć studenci zapoznają się z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi programowania obiektowego. Poznają takie pojęcia jak klasa, obiekt, pole, metoda, dziedziczenie, polimorfizm, kapsułkowanie. Zapoznają się równieŜ z zasadami programowania obiektowego z wykorzystaniem języka C++. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Celem zajęć projektowych jest praktyczne zapoznanie studentów z problematyką określoną w standardach nauczania. Wprowadzenie do pisania programów w języku C++. Definiowanie i wywoływanie funkcji. Tablice.Wskaźniki. Dynamiczny przydział pamięci. Deklarowanie i definiowanie klas. Funkcje operatorowe. Działania na plikach. Deklarowanie i definiowanie klas cz. 2. Dziedziczenie. Funkcje wirtualne. Programowanie obiektowe w środowisku Windows. Metody dydaktyczne: Laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do programowania obiektowego. Pokaz, prezentacja, demonstracja. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Delannoy C. (1993): Ćwiczenia z języka C++: Programowanie obiektowe. Warszawa, WNT. 2. Kniat J. (2003): Programowanie w języku C++. Poznań, Nakom. 3. Koenig A., Moo B.E. (2004): C++. Potęga języka. Od przykładu do przykładu. Gliwice, HELION. Literatura uzupełniająca: 1. Stroustrup B. (1994): Język C++. Warszawa, WNT. 2. Mueller J.P. (2001): Język programowania Visual C++6 od podstaw. Poznań, Nakom. 3. Holzner S. (1998): Visual C++ 5.0. Gliwice, Helion . 4. Chapman D. (1999): Visual C++ 6.0 dla kaŜdego. Gliwice, Helion. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 71 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N13 MATEMATYCZNA TEORIA SYGNAŁÓW Nazwa przedmiotu: MATEMATYCZNA TEORIA SYGNAŁÓW Kod/nr A0P000AB5N13 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Teorii systemów i sygnałów, statystyki matematycznej, analizy matematycznej. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Anna Timofiejczuk Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Anna Timofiejczuk Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Anna Timofiejczuk 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poszerzenie wiedzy z zakresu i analizy sygnałów oraz zaawansowanych metod opisu i analizy sygnałów, identyfikacji modeli układów fizycznych i estymacji odpowiedzi układów. Nabycie umiejętności zastosowania wybranych technik analizy dla określonych sygnałów oraz umiejętności interpretacji wyników analizy. Treści programowe: W czasie wykładu i laboratorium omawiane są: metody opisu i klasyfikacji sygnałów, zaawansowane metody analizy sygnałów opartych na technikach analogowych oraz na technikach cyfrowych z uwzględnieniem problemów dyskretyzacji sygnałów, projektowania filtrów cyfrowych, zastosowania transformacji opartych na wybranych transformatach sygnałów, estymacji sygnałów wielowymiarowych, metody analizy sygnałów wielokanałowych, wyznaczanie odchyleń wartości cech sygnałów ergodycznych, wybrane metody analizy sygnałów niestacjonarnych z uwzględnieniem sposobów analizy prowadzących do wielowymiarowych reprezentacji sygnałów, zagadnienia modelowania układów fizycznych prostych i złoŜonych, techniki estymacji odpowiedzi układu wraz z takimi zagadnieniami jak: odpowiedzi częstotliwościowe układu, odpowiedzi impulsowe, odpowiedzi układów o wielu wejściach oraz odchylenia ocen wzajemnych w tym odchylenia ocen charakterystyk układu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analiza korelacyjna. Uśrednianie synchroniczne. Błędy analizy widmowej i wpływ okien. Analiza sygnałów impulsowych. Projektowanie filtrów cyfrowych. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji oraz demonstracji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych wyposaŜonych w pakiet Matlab oraz LabView. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: 1. Wykład: Egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Lyons R. G.: Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 2000. 2. Szabatin J.: Podstawy teorii sygnałów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1982. 3. Zieliński T. P.: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Od teorii do zastosowań. WKŁ. Warszawa 2007. Literatura uzupełniająca: 1. Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab 5.x, Simulink 2.x – poradnik uŜytkownika. PIJ, Warszawa 1998. 2. Zalewski A., Cegieła R.: Matlab – obliczenia numeryczne i ich zastosowanie. NAKOM. Poznań 1996. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 72 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N21 METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (1) Nazwa przedmiotu: METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (1) Kod/nrA0P000AB5N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn. Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl. Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów podstaw teoretycznych w zakresie metodycznego podejścia do rozwiązywania złoŜonych problemów projektowania i konstruowania, w tym: zapoznanie się z róŜnymi metodami koncypowania, etapami procesów projektowania i konstruowania, z kryteriami i optymalizacją konstrukcji. Treści programowe: W ramach wykładu studenci zapoznają się z podstawowymi zagadnieniami metodologii projektowania technicznego, jak: pojęcia podstawowe, obiekt projektowania i konstruowania, proces projektowokonstrukcyjny i jego podstawowe modele, analiza działań praktycznych, rozpoznanie i opis potrzeby, opracowanie koncepcji wytworu (projektu koncepcyjnego), załoŜenia projektowe i konstrukcyjne, opracowanie projektu wytworu oraz przegląd waŜniejszych metod koncypowania, opracowanie konstrukcji wytworu, zasady konstrukcji i racje istnienia środka technicznego, kryteria i optymalizacja konstrukcji. Wykład stanowi podsumowanie wiedzy z zakresu przedmiotów związanych z podstaw konstrukcji maszyn. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: zajęcia prowadzone z uŜyciem technik multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin. Literatura podstawowa: 1. Dietrych J.: System i konstrukcja. Warszawa, WNT 1985. 2. Tarnowski W.: Podstawy projektowania technicznego. seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997. 3. Pahl G., Beitz W. (1984): Nauka konstruowania. Warszawa, WNT. 4. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997 Literatura uzupełniająca: 1. Skarka W., Mazurek A.: CATIA Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji Helion 2005. 2. Skarka W.: CATIA V5 Podstawy budowy modeli autogenerujących. Helion 2009. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 73 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N22 ZINTEGROWANE SYSTEMY CAD/CAM Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE SYSTEMY CAD/CAM Kod/nr A0P000AB5N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe wspomaganie projektowania CAD Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek WyleŜoł Liczba godzin: Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Marek WyleŜoł 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Marek WyleŜoł 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie wiedzy specjalistycznej z zakresu komputerowego zapisu konstrukcji, wspomagania procesów obróbki skrawaniem, inŜynierii odwrotnej, szybkiego prototypowania, istoty integracji systemów CAD i CAM. Nabycie praktycznej znajomości technik komputerowego modelowania oraz symulacji obróbki skrawaniem z zastosowaniem zaawansowanego systemu klasy CAD/CAM. Treści programowe: W ramach wykładu studenci poznają zagadnienia związane z budową, zastosowaniem oraz przeznaczeniem zintegrowanych systemów CAD/CAM. Poza tym poznają szerokie tło nowoczesnego zintegrowanego procesu wytwarzania, ale ze szczególnym naciskiem na miejsce w tym procesie systemów CAD/CAM. Omawiane są w szczególności zagadnienia związane z komputerowym wspomaganiem procesu projektowo-konstrukcyjnego (modelowanie wirtualne), z komputerowym wspomaganiem realizacji procesów obróbczych (symulacje procesów toczenia i frezowania wieloosiowego). Końcowa część wykładu obejmuje omówienie nowoczesnych technik szybkiego prototypowania (ang. rapid prototyping), szybkiego wytwarzania narzędzi (ang. rapid tooling) oraz inŜynierii odwrotnej. Treści/tematy: L. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci przyswajają w sposób praktyczny wiedzę dotyczącą: modelowania wirtualnego (zajęcia o charakterze wprowadzającym), projektowania procesów obróbczych (toczenie, frezowanie dwuosiowe, trójosiowe) oraz wykonywania ich symulacji (wizualizacja procesu, diagnostyka uzyskanych efektów). Symulacje te wykonywane są z uŜyciem dwóch róŜnych systemów inŜynierskich. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem prezentacji komputerowych. Ćwiczenia laboratoryjne i projektowe odbywają się na stanowiskach komputerowych wyposaŜonych w dedykowane systemy CAD/CAM. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. System pomocy programu CATIA v5, głównie w zakresie stosowania modułów technologicznych Literatura uzupełniająca: 1. Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, WNT, Warszawa, 2000. 2. Skołud B.: Komputerowo zintegrowane wytwarzanie, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1997. 3. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997 Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 74 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N23 METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (1) Nazwa przedmiotu: METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (1) Kod/nr A0P000AB5N23 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: teorii systemów i sygnałów, matematycznej teorii sygnałów, metod i technik sztucznej inteligencji, drgań i dynamiki maszyn, podstawy konstrukcji maszyn, maszynoznawstwo. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Bogdan Wysogląd Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Bogdan Wysogląd Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Bogdan Wysogląd 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów wiedzy podstawowej i praktycznej wymaganej do prowadzenia badań diagnostycznych maszyn i urządzeń, zwłaszcza w zakresie procedur i relacji diagnostycznych. Treści programowe: Metody identyfikacji i oceny stanu maszyn, racje ekonomiczne i niezawodnościowe, generowanie zjawisk wibroakustycznych, sposoby zuŜywania się maszyn a zjawiska wibroakustyczne, uszkodzeniowo zorientowane procesy. Techniki pomiarowe stosowane w diagnostyce technicznej, włączając pomiar drgań i hałasu, laserowy pomiar drgań, termowizję, pomiar pól akustycznych, emisję akustyczną. Sygnały i miary zjawisk wibroakustycznych, sposoby planowania i prowadzenia badań diagnostycznych, wybrane techniki pomiaru sygnałów diagnostycznych, wybrane kryteria oceny stanu maszyn i urządzeń oraz wybrane metody wnioskowania diagnostycznego. Wybrane zagadnienia diagnostyki maszyn i megaukładów maszynowych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na stosowane procedury diagnostyczne oraz relacje diagnostyczne oraz komputerowe wspomaganie badań diagnostycznych, a zwłaszcza wspomaganie wnioskowania diagnostycznego. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Tematy laboratoriów: Pomiar drgań, błędy pomiarowe. Symptomy uszkodzeń maszyn wirnikowych – niewyrównowaŜenie i przycieranie. Identyfikacja niesprawności łoŜysk tocznych. Ocena stanu przekładni zębatej. Identyfikacja niesprawności łoŜysk hydrodynamicznych. Planowanie badań wentylatora. Badanie maszyn wirnikowych w warunkach rozruchu i wybiegu. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych wyposaŜonych w aparaturę do pomiaru i analizy sygnałów diagnostycznych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. śółtowski B., Cempel Cz. – red. (2004): InŜynieria diagnostyki maszyn. Biblioteka Problemów Eksploatacji, PTDT – Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa – Radom. 2. Morel J. (1994), Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego. PTDT, Warszawa. Literatura uzupełniająca: 1. Moczulski W. (2003): Diagnostyka techniczna. Metody pozyskiwania wiedzy. Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 75 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N31 METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (2) Nazwa przedmiotu: METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (2) Kod/nr A0P000AB5N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe wspomaganie projektowania CAD Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek WyleŜoł Liczba godzin: Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Marek WyleŜoł 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem nauczania przedmiotu jest nabycie przez studentów praktycznej wiedzy oraz wyrobienie umiejętności w zakresie metodycznego podejścia do złoŜonych problemów projektowania i konstruowania, zapoznanie ze współczesnymi metodami koncypowania, projektowania, konstruowania, zapisu i weryfikacji konstrukcji. Treści programowe: W ramach przedmiotu studenci zapoznają się z praktycznymi aspektami metodologii projektowania i konstruowania. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci, wykorzystując stosowne oprogramowanie klasy CAx, realizują proces projektowo- konstrukcyjny, rozwiązując przy tym problemy związane z opisem potrzeby, metodami koncypowania, projektowaniem, zapisem konstrukcji i weryfikacją konstrukcji zapisanej w postaci modeli wirtualnych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Ćwiczenia laboratoryjne związane są z: Zapisem postaci geometrycznej profili płaskich, modelowaniem bryłowym, dokonywanie złoŜeń modeli bryłowych, wykonywaniem dokumentacji rysunkowej, symulacjami i analizami kinematycznymi. Metody dydaktyczne: zajęcia prowadzone na stanowiskach komputerowych wyposaŜonych w stosowne oprogramowanie klasy CAx Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: – Średnia z ocen uzyskanych na kaŜdych zajęciach laboratoryjnych Literatura podstawowa: 1. DMU Kinemtics – system pomocy programu CATIA. 2. WyleŜoł M.: CATIA v5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych, HELION, Gliwice 2007. Literatura uzupełniająca: 1. Skarka W., Mazurek A.: CATIA Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji Helion 2005, 2. WyleŜoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie CATIA . Przykłady i ćwiczenia. HELION, Gliwice 2002. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 76 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N32 METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (2) Nazwa przedmiotu: METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (2) Kod/nr A0P000AB5N32 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: teorii systemów i sygnałów, matematycznej teorii sygnałów, podstaw automatyki, podstaw diagnostyki maszyn w zakresie objętym wykładem na semestrze II. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Bogdan Wysogląd Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Bogdan Wysogląd Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Bogdan Wysogląd 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów wiedzy i umiejętności obejmujących planowanie, prowadzenie badań diagnostycznych maszyn i urządzeń z zastosowaniem nowoczesnej aparatury pomiarowej. Treści programowe: Wykład obejmuje wiedzę potrzebną do przeprowadzenia kompleksowych badań diagnostycznych urządzeń i procesów. Podstawowe zadania diagnostyki procesów, maszyna/urządzenia i proces jako obiekt diagnozowania, pojęcie uszkodzenia i stanu technicznego, ogólny opis obiektu diagnozowania z uwzględnieniem uszkodzeń, podstawowe koncepcje diagnostyki procesów. Modele w diagnostyce obiektów i procesów: rodzaje relacji wykorzystywanych w diagnostyce, modele do detekcji uszkodzeń, modele do lokalizacji uszkodzeń, modele do diagnozowania uszkodzeń. Metodyka diagnostyki procesów, detekcja uszkodzeń: na podstawie modeli obiektu, kontroli prostych związków pomiędzy sygnałami oraz analizy sygnałów i kontroli ograniczeń. Metody lokalizacji uszkodzeń z wykorzystaniem binarnej macierzy diagnostycznej, systemu informacyjnego, metod rozpoznawania wzorców i innych oraz problemy rozróŜnialności uszkodzeń i metody projektowania strukturalnego zbioru algorytmów detekcyjnych, identyfikacja uszkodzeń oraz monitorowanie obiektów i procesów. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Tematy zajęć laboratoryjnych: Wybrane metody detekcji uszkodzeń – diagnozowanie bezpośrednie. Detekcja uszkodzeń z zastosowaniem redundancji analitycznej – klasyczne modele parametryczne. Lokalizacja uszkodzeń – diagnozowanie na podstawie binarnej macierzy diagnostycznej. Testowanie sytemu diagnostycznego. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych do diagnostyki procesów i detekcji odpornej na uszkodzenia. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Korbicz J., Kościelny J. M., Kowalczuk Z., Cholewa W., red. (2002): Diagnostyka Procesów. Modele, Metody Sztucznej Inteligencji, Zastosowania. WNT, Warszawa. 2. śółtowski B., Cempel Cz. – red. (2004): InŜynieria diagnostyki maszyn. Biblioteka Problemów Eksploatacji, PTDT – Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa – Radom. Literatura uzupełniająca: 1. Kościelny J.M.: Diagnostyka zautomatyzowanych procesów przemysłowych. Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2001. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 77 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N33 PODSTAWY NIEZAWODNOŚCI I EKSPLOATACJI MASZYN Nazwa przedmiotu: PODSTAWY NIEZAWODNOŚCI I EKSPLOATACJI MASZYN Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB5N33 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, maszynoznawstwo ogólne i maszyny technologiczne, statystyka matematyczna, metody numeryczne, zautomatyzowane maszyny i systemy wytwórcze, podstawy miernictwa. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Cholewa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Adam Cholewa Ćwiczenia: Liczba godzin: 7 Laboratorium: dr inŜ. Adam Cholewa 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest przedstawienie zagadnień związanych z obiektem eksploatacji, jego procesem eksploatacji, jak równieŜ ze strukturą niezawodnościową obiektu, sposobami jej modelowania, kształtowania i badania. Treści programowe: 1. Omówienie przedmiotu. 2. Wprowadzenie podstawowych pojęć teorii niezawodności 3. Modele niezawodnościowe obiektów eksploatacji 4. Obiekty naprawialne i nienaprawialne 5. Niezawodność układu elementów 6. Rezerwowanie 7. Stosowane wskaźniki 8. Podstawowe pojęcia z zakresu eksploatacji maszyn 9. ZuŜycie maszyn i jego identyfikacja 10. Systemy eksploatacji maszyn 11. Charakterystyki eksploatacji maszyn 12. Planowanie eksploatacji wybranej grupy maszyn 13. Dokumentacja w eksploatacji 14. Podstawowe pojęcia z zakresu analizy ryzyka w eksploatacji 15. Znaczenie analizy ryzyka w eksploatacji 16. Wybrane metody oceny ryzyka. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Własności rozkładów prawdopodobieństwa stosowanych dla potrzeb niezawodności i trwałości maszyn 2. Ocena gotowości technicznej obiektu 3. Niezawodnościowe charakterystyki maszyn 4. Układy techniczne o strukturach: równoległych, szeregowych i mieszanych 5. Wyznaczanie wartości granicznych symptomu 6. Dokonanie identyfikacji zagroŜeń, ich skutków i prawdopodobieństwa wystąpienia dla wybranego obiektu technicznego 7. Oszacowanie ryzyka w oparciu o wybrane metody oceny ryzyka Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do analiz statystycznych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Na podstawie ocen z laboratoriów. Literatura podstawowa: 1. Chmurawa M., Bińkowski W.: Podstawy niezawodności i eksploatacji maszyn roboczych. Skrypt Pol.Śl. nr 936, Gliwice 1980. 2. Kaźmierczak J.: Eksploatacja systemów technicznych dla studentów kierunku Zarządzanie. Wyd. Pol. Śl., Gliwice 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Korbicz J., Kościelny J.M., Kowalczuk Z., Cholewa W., Diagnostyka procesów. Modele, metody sztucznej inteligencji, zastosowania. WNT, Warszawa 2002. 2. Warszyński M., Niezawodność w obliczeniach konstrukcyjnych. PWN, Warszawa 1994. 3. B. Kortylewski (red.) Kontrola Maszyn i Urządzeń. Przeglądy, naprawy, dostosowywanie do wymogów UDT i PIP, Tom 1, Tom2, Wydawnictwo FORUM, Poznań 2005-2011. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 78 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N34 KONSTRUOWANIE ROBOTÓW I URZĄDZEŃ AUTOMATYKI Nazwa przedmiotu: KONSTRUOWANIE ROBOTÓW I URZĄDZEŃ AUTOMATYKI Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AB5N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy konstrukcji maszyn, CAD, Teoria sterowania, Metody sztucznej inteligencji, Podstawy robotyki i budowy robotów, Kinematyka i dynamika robotów i manipulatorów, Język programowania. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. Wojciech Moczulski Liczba godzin: Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. Wojciech Moczulski 7 Ćwiczenia: Laboratorium: mgr inŜ Wawrzyniec Panfil 9 Projekt: dr inŜ. Piotr Przystałka 7 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie wiedzy i kompetencji dotyczącej projektowania robotów i ich podstawowych podukładów. Treści programowe: Rodzaje robotów – ich cechy charakterystyczne oraz główne elementy składowe. Kinematyka robotów. Przetwarzanie danychy z czujników. Napędy, sterowanie pozycyjne, serwomechanizmy. Chwytaki i ich zastosowania. Podstawy programowania robotów. Nawigacja pojazdami autonomicznymi. Dynamika robotów. Robotyczne układy holonomiczne i nieholonomiczne w odniesieniu do zadania planowania i sterowania ruchem. Sterowanie pozycyjno-siłowe. Podstawy metod rozpoznawania otoczenia. Języki programowania robotów. Struktury programowe. Zaawansowane zagadnienia sterowania robotów z wykorzystaniem metod i środków sztucznej inteligencji. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt: Wprowadzenie do zadania projektowego. Opracowanie koncepcji rozwiązania. Projektowanie robota. Przygotowanie modelu 3D robota w systemie CATIA. Weryfikacja poprawności rozwiązania. Rozwój algorytmów sterowania metodą szybkiego prototypowania w środowisku MS RDS. Przygotowanie rysunków złoŜeniowych i wykonawczych. ZłoŜenie elementów i podzespołów. Podłączenie układu sterowania i implementacja algorytmów. Zawody gotowych rozwiązań. Laboratoria: Wprowadzenie do Microsoft Robotics Developer Studio. Opracowywanie prostych serwisów. Modelowanie środowiska symulacyjnego. Budowa algorytmów sterowania z zastosowaniem języka VPL. Testowanie algorytmów w środowisku symulacyjnym. Modelowanie zaawansowanych systemów sterowania. Implementacja i testowanie algorytmów sterowania na rzeczywistych robotach Metody dydaktyczne: Wykład multimedialnym, symulacja robotów i ich układów sterowania w środowisku MS Robotics Developer Studio, praca grupowa, uruchomienie robotów i weryfikacja ich osiągów w ramach zawodów. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin jako test wielokrotnego wyboru. 2. Laboratoria: Zaliczenie na ocenę . 3. Projekt: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. J. Honczarenko, Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004. 2. A. Morecki, J. Knapczyk, Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorów i robotów. WNT, Warszawa 1999. 3. T. Zielińska, Maszyny kroczące - podstawy, projektowanie, sterowanie i wzorce biologiczne. PWN, Warszawa 2003. Literatura uzupełniająca: 1. M. J. Matarić, The robotics primer. The MIT Press, Cambridge, MA 2007. 2. T. Uhl (red.), Projektowanie mechatroniczne – zagadnienia wybrane. Wydawnictwo Katedry Robotyki i Dynamiki Maszyn AGH, Kraków 2002. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 79 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N21 PROJEKTOWANIE WSPÓŁBIEśNE Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE WSPÓŁBIEśNE Kod/nr A0P000AB5N21 Rodzaj i tryb studiów: STACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne :zapis konstrukcji, podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe wspomaganie projektowania, grafika inŜynierska, zaawansowane systemy CAD. Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: Liczba godzin: Ćwiczenia: Laboratorium:. Projekt: Seminarium: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl 9 ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie praktycznych umiejętności projektowania współbieŜnego z zastosowaniem komputerowych narzędzi wspomagających pracę grupową, zaplanowanie organizacji procesu projektowokonstrukcyjnego, opracowanie koncepcji wytworu, zapisu oraz wirtualnej weryfikacji konstrukcji. Treści programowe: W trakcie seminarium studenci wykonują grupowy projekt. Na kolejnych zajęciach studenci przygotowują elaboraty teoretyczne obejmujące zakresem kolejne etapy procesu projektowo-konstrukcyjnego oraz przedstawiają aktualne wyniki projektu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Seminaria obejmują między innymi opracowanie planu działań projektowokonstrukcyjnych wraz z przydziałem zasobów i odpowiedzialności, określenie załoŜeń projektowych, opracowanie koncepcji wytworu, wybór koncepcji optymalnej, dobór cech konstrukcyjnych, optymalizacja konstrukcji, weryfikacja konstrukcji. Metody dydaktyczne: Seminarium z wykorzystaniem komputerowych narzędzi wspomagających kolejne etapy projektowania współbieŜnego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ocena wyników projektu. Literatura podstawowa: 1. Skarka W., Mazurek A.:CATIA Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji Helion 2005. 2. Skarka W.: CATIA V5 Podstawy budowy modeli autogenerujących. Helion 2009. Literatura uzupełniająca: 1. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997. 2. WyleŜoł, M.; Modelowanie bryłowe w systemie CATIA. Przykłady i ćwiczenia. Gliwice. Helion 2002. 3. Tarnowski W.: Podstawy projektowania technicznego. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997. 4. Winkler T.: Komputerowo wspomagane projektowanie systemów antropotechnicznych WNT Warszawa 2005. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 80 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AB5N12 POZYSKIWANIE WIEDZY Nazwa przedmiotu: POZYSKIWANIE WIEDZY Kod/nr A0P000AB5N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy modelowania 3D. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek WyleŜoł Prowadzący zajęcia: Liczba godzin: Wykład: Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: dr inŜ. Marek WyleŜoł 18 ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie szczegółowej wiedzy praktycznej z zakresu pozyskiwania i stosowania wiedzy inŜynierskiej w ramach uŜytkowania nowoczesnego systemu klasy CAx. Nabycie tej wiedzy powinno być pomocne w unowocześnieniu procesu projektowo-konstrukcyjnego realizowanego z uŜyciem komputerowego wspomagania w nowoczesnym przedsiębiorstwie. Treści programowe: W ramach realizacji ćwiczeń seminaryjnych studenci poznają zagadnienia związane z praktycznymi aspektami pozyskiwania, reprezentowania, zapisywania i stosowania wiedzy inŜynierskiej w środowisku nowoczesnego systemu klasy CAx. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Treści tematów seminaryjnych: Tablice projektowe w parametryzacji modeli bryłowych; Reguły, formuły i tablice projektowe w parametryzacji modeli bryłowych; Reguły, formuły i tablice projektowe w parametryzacji złoŜeń modeli bryłowych; Formuły w symulacjach kinematycznych; Stosowanie formuł matematycznych i reguł logicznych w symulacjach ruchu złoŜeń modeli bryłowych; Sprawdzenia (Check) w modelowaniu bryłowym; Reakcje (Reactions) w modelowaniu bryłowym; Stosowanie formuł matematycznych i reguł logicznych w symulacjach i analizach kinematycznych; Zbiory równań w symulacjach i analizach kinematycznych; Reguły inŜynierskie w diagnostyce i modyfikacji modeli bryłowych (Expert rule); Sprawdzenia inŜynierskie w diagnostyce modeli bryłowych (Expert check); Tworzenie baz wiedzy reguł inŜynierskich (Knowledge base). Metody dydaktyczne: KaŜdy student otrzymuje do indywidualnego opracowania wskazany przez prowadzącego zajęcia temat. Temat ten jest referowany w postaci prezentacji (slajdy), uzupełnionej o przykładowe zadanie wraz z prezentacją jego rozwiązania oraz o nowe zadanie (bez rozwiązania) do wykonania przez całą grupę. Prezentacja odbywa się z uŜyciem komputera i projektora multimedialnego. Studenci realizują ćwiczenia na stanowiskach komputerowych wyposaŜonych w stosowny system klasy CAx. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. System pomocy programu CATIA v5, głównie w zakresie stosowania modułów: Part Design, Assembly Design, DMUKinematics, Knowledge Advisor, Knowledge Expert. 2. Skarka W.: CATIA V5 Podstawy budowy modeli autogenerujących. Helion 2009. Literatura uzupełniająca: 1. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 81 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N11 PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA WŁASNOŚCI Kod/nr A0P000AC1N11 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, technologie procesów materiałowych Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. G. Matula, dr inŜ. M. Polok-Rubiniec 18 Projekt: \ Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu technologii materiałowych, metalurgii proszków, otrzymywania – odlewania stopów ich krystalizacji, przemian fazowych zachodzących w obrabianych materiałach, procesów wydzieleniowych w nich występujących inŜynierii powierzchni (tworzenia powłok i warstw wierzchnich). Poznanie prawidłowości kształtowania własności materiałów, kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia informacji w nowe całości na podstawie zdobytych umiejętności w toku ćwiczeń laboratoryjnych, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się kartami charakterystyk materiałów inŜynierskich Treści programowe: Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami kształtowania własności materiałów przez obróbkę cieplną, plastyczną, nakładanie warstw wierzchnich oraz nowoczesne metody wytwarzania. Poznanie mechanizmów i warunków obróbki plastycznej metali, odkształcenia plastycznego metali na zimna i na gorąco, hartowania objętościowego, hartowania powierzchniowego, odpuszczania, obróbki cieplno-chemicznej. Poznanie nowoczesnych technik wytwarzania materiałów spiekanych, nowoczesnych technik formowania proszków, kompozytów, obróbki PVD i CVD. Projektowanie materiałowe jako nierozłączny element projektowania inŜynierskiego produktów – elementy projektowania inŜynierskiego, projektowanie materiałowe, zagwarantowanie wymaganej trwałości produktu lub jego elementów wytworzonych z materiałów inŜynierskich o wymaganych własnościach technologicznych, projektowanie technologiczne, nadanie wymaganych własności poszczególnym elementom produktu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Hartowanie objętościowe. Hartowanie powierzchniowe. Odpuszczanie. Nawęglanie. Azotowanie. CVD. PVD. Materiały narzędziowe spiekane. Odkształcenie plastyczne i rekrystalizacja. Powłoki galwaniczne. Kompozyty. Warstwy powierzchniowe. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin ustny i pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Sprawdzian ustny i pisemny. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie , WNT, Warszawa, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002. 2. Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT, Warszawa, 1998. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 82 KARTA PRZEDMIOTU A0P0000AC1N12 TECHNOLOGIA OBRÓBKI CIEPLNEJ I WARSTW POWIERZCHNIOWYCH Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA OBRÓBKI CIEPLNEJ I WARSTW Kod/nr A0P0000AC1N12 POWIERZCHNIOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWORSTWA METALI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Materiały metalowe i obróbka cieplna. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. A. Zarychta Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. A. Zarychta Ćwiczenia: Liczba godzin: 18 Laboratorium: dr inŜ. Beata Krupińska, dr inŜ. Mariusz Krupiński, dr inŜ. Mariusz Król, 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu obróbki cieplej materiałów metalowych. Kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych z zakresu obróbki cieplnej typowych części maszyn. Treści programowe: Pojęcia ogólne i klasyfikacja obróbki cieplnej materiałów metalowych. Parametry zabiegów procesów technologicznych obróbki cieplnej materiałów metalowych. Obróbka cieplna zwykła materiałów metalowych; operacje wyŜarzania bez udziału przemiany fazowej (ujednoradniające, rekrystalizujące, stabilizujące, sferoidyzujące) i z udziałem przemian fazowych (normalizujące, zupełne, izotermiczne, sferoidyzujące); operacje hartowania, odpuszczania, przesycania, starzenia. Powierzchniowa obróbka cieplna: bezdyfuzyjna (hartowanie powierzchniowe) i dyfuzyjne nasycanie warstw wierzchnich pierwiastkami niemetalicznymi (nawęglanie, azotowanie, borowanie i inne) oraz nasycanie warstw wierzchnich pierwiastkami metalicznymi (chromowanie, aluminiowanie, tytanowanie, wanadowanie). Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. WyŜarzanie normalizujące, wyŜarzanie sferoidyzujące, wyŜarzanie rekrystalizujące, hartowanie powierzchniowe, nawęglanie, wady powstające podczas obróbki cieplnej Metody dydaktyczne: Wykład, samodzielne wykonanie prac laboratoryjnych i badawczych, wycieczka do zakładu przemysłowego realizującego procesy technologiczne obróbki cieplnej i powierzchniowej. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny lub ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Kolokwium zaliczeniowe. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie, WNT, Warszawa, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa, 2002. 2. Szewieczek D.: Obróbka cieplna materiałów metalowych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 19983) Praca zbiorowa: Osobyje widy litja, Maszgiz, Moskwa 1976. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 83 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N21 TECHNOLOGIA OBRÓBKI PLASTYCZNEJ Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA OBRÓBKI PLASTYCZNEJ Kod/nr A0P000AC1N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Materiałoznawstwo, Metaloznawstwo, Metody kształtowania materiałów metalowych i polimerowych, Wytrzymałość materiałów, Termodynamika. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Małgorzata Szymiczek, 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z technologiami obróbki plastycznej, w szczególności walcowania, kucia, tłoczenia i ciągnienia. Rozwijanie i kształcenie zdolności poznawczych studentów w zakresie wyobraźni technicznej, zdolności obserwacji, i kształtowania materiałów. Kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia informacji w nowe całości. Treści programowe: Aktualny stan i kierunki rozwoju obróbki plastycznej. Warunek plastyczności. Plastyczność i kruchość materiału. Rodzaje walcowania. Wskaźniki odkształcenia plastycznego. Warunek chwytu pasma przez walce. Klatki walcownicze. UłoŜenia walców w klatkach walcowniczych. Układy walcowni. Rodzaje walców.. Walcowanie blach, prętów, kształtowników i rur. Walcowanie wyrobów specjalnych. Operacje pomocnicze w procesach walcowania. Kucie. Rodzaje kucia. Wyciskanie. Rodzaje wyciskania. Tłoczenie. Podstawowe operacje cięcia i kształtowania. Wykrojniki. Specjalne metody tłoczenia. Rodzaje procesów ciągnienia. Narzędzia ciągarskie. Maszyny ciągarskie.. Siły, napręŜenia i odkształcenia w procesie ciągnienia. Przygotowanie materiału do ciągnienia. Wykańczanie wyrobów ciągnionych. Schematy procesów technologicznych ciągnienia drutów, prętów i rur. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Kucie prętów i rur w maszynach specjalnych. Ciągnienie rur profilowych. Wyciskanie prętów, kształtowników, rur. Technologia obróbki plastycznej. Wyoblanie. Kształtowanie wytłoczek. Technologia obróbki plastycznej. Spęczanie na prasie i na młocie. Prasowanie obwiedniowe na prasie z wahającą matrycą Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, praca własna studenta z ksiąŜką, zajęcia projektowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Końcowy egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Morawiecki M., Sadok L., Wosiek E.: Przeróbka plastyczna. Podstawy teoretyczne. Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice 1986. Literatura uzupełniająca: 1. Gabryszewski Z., Gronostajski J.: Mechanika procesów obróbki plastycznej. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991. 2. Kajzer St., Kozik R., Wusatowski R.: Wybrane zagadnienia z procesów obróbki plastycznej metali. Projektowanie technologii. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997. 3. Kajzer St., Kozik R., Wawrzynek A., Wusatowski R.: Podstawy odkształcenia plastycznego metali. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1994. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 84 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N12 PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AC1N12 NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw metrologii, materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych wraz z ich obróbką cieplną, technologii budowy maszyn, rysunku technicznego, podstaw obliczeń wytrzymałościowych Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Madejski Liczba godzin: Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Janusz Madejski 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Janusz Madejski, dr inŜ. Jarosław Konieczny 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Usystematyzowanie wiadomości z zakresu układu tolerancji i pasowań, technologiczności produkcji, ekonomicznej dokładności obróbki, doboru materiałów na narzędzia i oprzyrządowanie technologiczne, omówienie geometrii ostrza i technologii narzędzi skrawających, powiązanie projektu narzędzia opracowanego przez studenta z jego technologią i potrzebnym uchwytem obróbkowym Treści programowe: Podstawy gospodarki narzędziowej, Klasyfikacja oprzyrządowania technologicznego, Współczesne tendencje w budowie narzędzi do obróbki skrawaniem i systemów narzędziowych, Ramowe procesy technologiczne narzędzi w skali produkcji jednostkowej i małoseryjnej, Podstawowe własności materiałów stosowanych na narzędzia i do budowy oprzyrządowania technologicznego, Typowe błędy w technologii narzędzi i sposoby zapobiegania im, Geometria ostrza narzędzi do obróbki skrawaniem, Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych, Ustalanie przedmiotów na płaszczyznach i powierzchniach cylindrycznych, Klasyfikacja błędów obróbkowych, Zasady konstrukcji uchwytów obróbkowych Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekty konstrukcji i technologii narzędzi skrawających i uchwytów obróbkowych. Metody dydaktyczne: Wykład, zajęcia projektowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin ustny. 1. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Boyes W.E.: (Ed.): „Handbook of Jig and Fixture Design”, SME, II wyd., 1989. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie, WNT, Warszawa, 2004. 2. Dobrzański T.: „Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych. Poradnik konstruktora”, WNT W-wa. 3. Feld M.: „Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn”, WNT W-wa. 4. Kunstetter S.:, „Podstawy projektowania narzędzi skrawających”, WNT W-wa. 5. Walsh R.A: “Machining and Metalworking Handbook”, McGraw Hill, II wyd., 1999. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 85 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N23 ZINTEGROWANE TECHNOLOGIE PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE TECHNOLOGIE PROCESÓW Kod/nr A0P000AC1N23 MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw robotyzacji procesów technologicznych. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski. Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski, Dr inŜ. Stefan Griner Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: Dr inŜ. Stefan Griner 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie z podstawami współczesnych metod i technik oceny i wyboru technologii materiałowych oraz wypracowanie praktycznej umiejętności modernizacji i wyboru zintegrowanej technologii materiałowej ze względu na wiele kryteriów. Treści programowe: Pojęcie i zakres znaczeniowy technologii zintegrowanej, pojęcia pokrewne, technologia zrównowaŜona, technologia proekologiczna, wewnętrzny i zewnętrzny zakres integracji, czynniki rynkowe, czynniki środowiskowe, czynniki ekonomiczne – koszty wytwarzania, ocena ekonomiczna technologii, względność pojęcia technologia zintegrowana, kryteria oceny technologii, kryteria ekonomiczne, kryteria jakościowe, kryteria rynkowe, kryteria środowiskowe, metody oceny przedsięwzięć inwestycyjnych, procesy i technologie materiałowe, technologia zintegrowana w odniesieniu do procesów materiałowych, przykłady materiałowych technologii zintegrowanych, zintegrowane technologie wytwarzania stali, zintegrowane technologie wytwarzania miedzi, zintegrowane technologie wytwarzania celulozy. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zintegrowana technologia materiałowa. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. M. Sierpińska, T. Jachna: Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa 1995. Literatura uzupełniająca: 1. Johansson A.: Czysta technologia, WNT, Warszawa 1997. 2. Pr. pod red. Dobrzańskiego L. A.: Zasady doboru materiałów inŜynierskich, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 86 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N31 ZASADY DOBORU MATERIAŁÓW NA NARZĘDZIA Nazwa przedmiotu: ZASADY DOBORU MATERIAŁÓW NA NARZĘDZIA Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC1N31 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr:: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Metaloznawstwa, obróbki cieplnej, obróbki cieplnochemicznej. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Zarychta Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Adam Zarychta Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Adam Zarychta, dr inŜ. Marcin Adamiak 10 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Materiały narzędziowe decydują o jakości, wydajności i sprawności wielu procesów wytwórczych jak i naprawczych, dlatego celem przedmiotu jest nauczanie rozróŜniania tych materiałów ze względu na ich złoŜone własności wynikające z zupełnie odmiennych warunków pracy jak i rodzajów zniszczeń zachodzących w czasie eksploatacji jak równieŜ zagadnień związanych z ich obróbką cieplną w celu nadania im optymalnych własności i zwiększenia czasu Ŝycia narzędzia Treści programowe: Wiadomości ogólne dotyczące wytwarzania materiałów narzędziowych i narzędzi, stale narzędziowe niestopowe i stopowe do pracy na zimno i ich obróbka cieplna, stale narzędziowe stopowe do pracy na gorąco i ich obróbka cieplna, stale narzędziowe stopowe szybkotnące i ich obróbka cieplna, specjalistyczne stale i stopy stosowane na narzędzia, spiekane materiały narzędziowe, supertwarde materiały narzędziowe, obróbka cieplnochemiczna narzędzi, pokrywanie narzędzi bardzo twardymi warstwami na drodze CVD i PVD Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Stale narzędziowe niestopowe. Stale narzędziowe stopowe do pracy na zimno. Stale narzędziowe stopowe do pracy na gorąco. Zmęczenie cieplne stali narzędziowych stopowych do pracy na gorąco. Stale narzędziowe stopowe szybkotnące. Pomiar wielkości ziarna metodą Synder-Graffa. Procesy wydzieleniowe i przemiany fazowe zachodzące w stalach szybkotnących. Efekt twardości wtórnej występujący w stalach narzędziowych stopowych szybkotnących i do pracy na gorąco. Spiekane stale szybkotnące. Węgliki spiekane i cermetale. Super twarde materiały narzędziowe. Metody dydaktyczne: Wykład i laboratoria umoŜliwiające praktyczne rozwiązanie problemu doboru materiałów na róŜne narzędzia a takŜe ich obróbki cieplnej i zaprojektowania całego procesu technologii obróbki cieplnej i zestawienie tych urządzeń w linię lub gniazdo technologiczne, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: ocena na zaliczenie. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Materiały inŜynierskie i projektowanie materiałowe. Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa, 2006. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie, WNT, Warszawa, 2004. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 87 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N32 ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA DO Kod/nr A0P000AC1N32 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1- ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr:: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Metody kształtowania materiałów metalowych i polimerowych, podstawy kształtowania własności materiałów inŜynierskich Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Wojciech Kajzer, dr inŜ. Anita Kajzer 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: PrzybliŜenie podstawowych pojęć i zasad konstrukcji urządzeń technologicznych stosowanych w procesach materiałowych Treści programowe: Ogólna klasyfikacja podstawowych technologii i procesów materiałowych. Podział urządzeń do obróbki cieplnej. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna pieców do obróbki cieplnej w atmosferach regulowanych i powietrza. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna agregatów nagrzewnicowych. Urządzenia do wytwarzania atmosfer ochronnych. Budowa i zasada działania generatorów endotermicznych, egzotermicznych i dysocjatorów amoniaku. Urządzenia dozujące surowce atmosfer regulowanych. Charakterystyka urządzeń chłodzących stosowanych w procesach obróbki cieplnej. Budowa urządzeń myjących. Charakterystyka urządzeń kontrolno-pomiarowych. Urządzenia do kontroli i regulacji temperatury. Urządzenia do kontroli i regulacji atmosfer regulowanych. Układy i agregaty piecowe stosowane w procesach obróbki cieplnej. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zaprojektować wybrane urządzenie technologiczne stosowane w procesach materiałowych. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, ćwiczenia projektowe, wycieczka. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Sajdak C.: Elektrotermia: materiały pomocnicze do wykładów dla studentów wydziałów nieelektrycznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 1994. 2. Sajdak C., Samek E.: Nagrzewanie indukcyjne: podstawy teoretyczne i zastosowanie. Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1987. 3. Sajdak C., Kurek A.: Obliczenia parametrów oraz symulacja pracy pieców i nagrzewnic indukcyjnych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 1999. 4. Luty W.: Poradnik InŜyniera. Obróbka cieplna stopów Ŝelaza. WNT Warszawa 1977. 5. Katalog produkowanych urządzeń do obróbki cieplnej firmy Elterma. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 88 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N33 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Kod/nr A0P000AC1N33 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWORSTWA METALI Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Materiały metalowe, Obróbka ubytkowa, Metody sztucznej inteligencji Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Agata Śliwa Prowadzący zajęcia: Wykład: Liczba godzin: Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Agata Śliwa, dr inŜ. Marek Kremzer, dr inŜ. Klaudiusz Gołombek 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształcenie umiejętności wykonywania zadań praktycznych z zakresu projektowania inŜynierskiego, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem programów uŜytkowych. Treści programowe: Zastosowanie metod komputerowych, na przykładzie szkieletowego systemu ekspertowego do wspomagania projektowania wybranych materiałowych procesów technologicznych - procesów odlewniczych, procesów łączenia metali, procesów przeróbki plastycznej i procesów obróbki ubytkowej oraz procesów obróbki cieplno-chemicznej. Wykorzystanie programów komercyjnych, na przykładzie pakietu SYSWELD do modelowania i symulacji przemian fazowych i strukturalnych materiałów podczas obróbki cieplnej dla optymalnego projektowania tych procesów. Projektowanie procesów obróbki ubytkowej na przykładzie programu COROMANT Sandvik. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zastosowanie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych, Zastosowanie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych(II), Zastosowanie systemu doradczego do projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej, Zastosowanie systemu doradczego do projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej(II), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES, Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES(II), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES (III), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES(IV), Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program CoroGuide firmy COROMANT SANDVIK, Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program CoroGuide 7.0 firmy COROMANT SANDVIK, Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych, Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych(II). Metody dydaktyczne Pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, instruktaŜ. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Ćw./Lab./Proj./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie , WNT, Warszawa, 2004. 2. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT, Warszawa, 1999. 2. System ekspertowy EXSYS, Instrukcja uŜytkownika . Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 89 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N34 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: AUTOMATYZACJA I TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESATCJONARNE II STOPNIA ROBOTYZACJA Kod/nr A0P000AC1N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Technologia maszyn, Obróbka plastyczna, Obróbka ubytkowa. Prowadzący przedmiot: prof.dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Wojciech Kajzer, dr inŜ. Anita Kajzer 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Systematyzowanie wiedzy oraz kształtowanie pojęć z zakresu automatyzacji i robotyzacji technologii procesów materiałowych. Treści programowe: Zdefiniowanie pojęć mechanizacja, automatyzacja i robotyzacja. Przesłanki ekonomiczne i techniczne wprowadzenia automatyzacji w przetwórstwie materiałów. Wpływ automatyzacji na strukturę zatrudnienia, kwalifikacje oraz warunki i kulturę pracy. Efektywność ekonomiczna automatyzacji przetwórstwa materiałów. Ocena jakości procesu technologicznego. Metoda wskaźnikowa. Metoda punktowa. Klasyfikacja procesów w przemyśle maszynowym. Wpływ czynników technologicznych procesu produkcyjnego na jego stopień automatyzacji i robotyzacji. Charakterystyka załoŜeń bazowych do projektowania procesów technologicznych. Rodzaje półfabrykatów oraz czynniki decydujące o ich doborze. Automatyzacja procesów przeróbki plastycznej – formy realizacji. Mechanizacja i automatyzacja procesów tłoczenia. Zastosowanie robotów w procesach przeróbki plastycznej. Automatyzacja produkcji wielkoseryjnej i masowej w procesach obróbki skrawaniem. Zastosowanie automatyzacji w procesach obróbki cieplnej i cieplnochemicznej. Treści/tematy: Projekt linii technologicznej dla wytypowanej technologii kształtowania wyrobu. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem przeźroczy oraz technik multimedialnych, zajęcia projektowe pod kierunkiem prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę Literatura podstawowa: 1. Zdanowicz R.: Robotyzacja procesów technologicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Kosmol J. (red.).: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001. 2. Piątkiewicz J.: Maszyny i urządzenia odlewnicze. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1867, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1994. 3. Górny Z.: Odlewnicze stopy metali nieŜelaznych. WNT Warszawa 1992. 4. Feld M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. WNT, Warszawa 1994. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 90 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC1N21 ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ, ŚRODOWISKIEM I BEZPIECZEŃSTWEM W TECHNOLOGIACH PROCESÓW Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA Kod/nr A0P000AC1N21 JAKOŚCIĄ, ŚRODOWISKIEM I BEZPIECZEŃSTWEM W TECHNOLOGIACH PROCESÓW Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr:: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy technologii informacyjnych. Technologie materiałowe. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski. Prowadzący zajęcia: Wykład: Liczba godzin: Ćwiczenia: Laboratorium: Dr inŜ. Stefan Griner 18 Projekt: Seminarium: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski, Dr inŜ. Stefan Griner 9 ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z systemami zarządzania jakością, środowiskiem i bezpieczeństwem oraz ich integracją w zastosowaniu do wybranych materiałowych procesów technologicznych Treści programowe: Przedmiot nauki o zarządzaniu i integracji systemów zarządzania, nurty nauki o zarządzaniu, szkoły i podejścia w rozwoju nauk o zarządzaniu, definicja i funkcje zarządzania, podstawy teorii zarządzania, podstawowe pojęcia dotyczące procesu technologicznego i wytwórczego, rodzaje i struktura procesu produkcyjnego i wytwórczego, naukowa organizacja pracy, moŜliwości kontroli procesu, zasady doboru maszyn, modele i metody teorii decyzji, podejście systemowe, podejście sytuacyjne, współczesne systemy zarządzania produkcją, techniki informatyczne w zarządzaniu produkcją, komputerowo zintegrowane zarządzanie (CIM), koncepcja i definicja CIM, systemy klasy MRP, koncepcja Lean Production, Just In Time, systemy Kanban, pojęcie sterowania produkcją, techniki optymalizacji produkcji, elastyczne systemy produkcyjne, współczesne wyzwania dla zarządzania produkcją, definicje jakości, podejście procesowe, rodzaje audytu, jednostka certyfikująca, system zarządzania jakością, niesformalizowane systemy zarządzania środowiskowego, sformalizowane systemy zarządzania środowiskowego, definicje i funkcje bezpieczeństwa pracy, system zarządzania BHP, analiza i ocena ryzyka zawodowego, identyfikacja zagroŜeń, cele i korzyści z posiadania systemu zintegrowanego, budowa systemu zintegrowanego, strategie firmy z uwzględnieniem jakości, środowiska i bezpieczeństwa pracy, metody realizacji strategii firmy, certyfikacja zintegrowanego systemu zarządzania, zintegrowane systemy zarządzania jakością, środowiskiem i bezpieczeństwem pracy w zastosowaniu do wybranych materiałowych procesów technologicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Definicja zarządzani i cele zarządzania. Proces technologiczny i wytwórczy. Typy, formy i odmiany organizacji produkcji. Metody i techniki w teorii decyzji. Nowoczesne techniki zarządzani produkcją. SZJ. SZŚ. Systemy zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Ogólne wytyczne do oceny ryzyka zawodowego. Integracja SZJ, SZŚ oraz SZB i higieną pracy. Charakterystyka ZSZ. Projektowanie strategii firmy z uwzględnieniem jakości, środowiska i bezpieczeństwa pracy. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę . Literatura podstawowa: 1. Koźmiński A., Piotrowski W.: Zarządzanie. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Łunarski J.: Zarządzanie bezpieczeństwem pracy, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 2002. 2. Rączkowski B.: BHP w praktyce, Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr, Gdańsk, 2005. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 91 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N11 METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH Nazwa przedmiotu: METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH Kod/nr A0P000AC2N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, chemia, fizyka, statystyka matematyczna i planowanie eksperymentu, podstawy informatyki, metody numeryczne, odlewnictwo, metalurgia. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Marcin Kondracki, dr inŜ. Piotr Wróbel 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu strony metalurgicznej i chemicznej procesów wytwarzania odlewniczych stopów Ŝelaza i metali nieŜelaznych, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu inŜynierii materiałowej, kształcenie umiejętności w posługiwaniu się dokumentacją techniczną, PrzybliŜenie podstawowych pojęć i metod badawczych z zakresu inŜynierii materiałowej. Treści programowe: Kinetyka i termodynamika procesów metalurgicznych. Równowaga układów fazowych. Podstawy hutnictwa ogólnego, podział procesów metalurgicznych: procesy surówkowe, procesy stalownicze. Metalurgia stali węglowych, metalurgia stali stopowych. Obróbka pozapiecowa stali: procesy próŜniowe, procesy argonowo – tlenowo – próŜniowe. COS – nowe generacje ciągłego odlewania stali. Piecokadzie metalurgiczne. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metalografia ilościowa Ŝeliwa stopowego. Badanie własności odlewniczych staliwa. Wytop staliwa do ulepszania cieplnego. Wytop staliwa niskowęglowego stopowego z zastosowaniem lancy tlenowej. Wtrącenia niemetaliczne w staliwie, badania jakościowe. Budowa i działanie chemicznych analizatorów węgla i siarki. Wytop stali w otwartym piecu indukcyjnym. Budowa i działanie próŜniowych pieców indukcyjnych. Badanie zasadowości ŜuŜla. Obróbka pneumatyczna ciekłej stali. Analiza metalograficzna wtrąceń niemetalicznych w stali. Pomiar temperatury ciekłego stopu. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, laboratorium komputerowe, laboratorium topienia metali, dyskusja Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych, Pod. akad. Pol. Śl. Gliwice, 2004. 2. Łabęcki M., Badania Ŝeliwa szarego. Laboratorium, Wyd. Pol .Śl., Gliwice, 1994. Literatura uzupełniająca: 1. Murza-Mucha P., Metalurgia topienia metali, WSiP, Warszawa, 1981. 2. Lutosławski J., Topienie metali w odlewniach, PWSZ, Warszawa, 1961. 3. praca zbiorowa Odlewnictwo. Poradnik inŜyniera, WNT, Warszawa, 1986. 4. praca zbiorowa, Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka, Wyd. Pol. Śl., Gliwice, 1993. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 92 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N12 TECHNOLOGIA FORMY OLDEWNICZEJ Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA FORMY OLDEWNICZEJ Kod/nr A0P000AC2N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: wiedza z zakresu: podstawowych technologii odlewniczych zdobyta na wcześniejszych semestrach Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Marcin Stawarz, dr inŜ. Piotr Wróbel 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu podstawowych zasad konstruowania formy odlewniczej i wykonywania odlewów, sposobów krzepnięcia i tworzenia się struktur krystalicznych w odlewie, zdobycie praktycznych umiejętności posługiwania się aparaturą badawczą, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się urządzeniami pomiarowymi i danymi pomiarowymi, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem stanowiska pomiarowego, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia kategoriami technicznymi poprzez ćwiczenia laboratoryjne, rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych. Treści programowe: Metody formowania ręcznego. Konstruowanie form oraz modelów w odlewnictwie opartym na klasycznych masach bentonitowych. Projektowanie i wykonywanie matryc z kauczuku silikonowego w metodzie wytapianych modeli. Projektowanie modeli woskowych oraz ich rozmieszczania w zespołach modelowych. Projektowanie technologii wykonania formy metodą Dieterta. Konstruowanie płyt modelowych oraz wyposaŜenia dodatkowego dla potrzeb technologii metody Croninga. Zasady projektowania i wykonywania form metoda Shawa. Obliczanie wymiarów kokili dla odlewnictwa Ŝeliwa i metali nieŜelaznych. Metoda Cold-box. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody formowania ręcznego cz. I i II. Wykonanie matrycy modelowej z kauczuku silikonowego. Wykonanie modeli woskowych. Formy wykonane metodą wytapianych modeli. Wykonanie formy gipsowo-krystobalitowej metodą wytapianych modeli cz. I i II. Wykonanie rdzeni i form metodą Dietera. Formowanie skorupowe metodą Croninga. Formowanie metodą Shawa. Formy kokilowe – zasady konstruowania i odlewania. Metoda Cold-box. Metody dydaktyczne: wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: ocena z opracowanej i wygłoszonej na seminarium prezentacji. Literatura podstawowa: 1. M. Cholewa i in.: Wybrane technologie odlewnicze. Wyd. Politechniki Śl. Gliwice 2008. 2. J. Gawroński i in., Odlewnictwo. Technologia wykonywania form i rdzeni. Skrypt Pol. Śl. nr 1747, Gliwice 1993. Literatura uzupełniająca: 1. Gawroński J. i inni, Odlewnictwo, skrypt uczelniany nr 1819, Gliwice 1993. 2. M. Perzyk, S. Waszkiewicz, A. Kaczorowski, A. Jopkiewicz, Odlewnictwo. WNT, Warszawa 2000. Liczba pkt. ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 93 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N13 MECHANIZACJA I AUTOMATYZACJA ODLEWNI Nazwa przedmiotu: MECHANIZACJA I AUTOMATYZACJA ODLEWNI Kod/nr A0P000AC2N13 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: odlewnictwo, maszynoznawstwo ogólne i maszyny technologiczne, automatyzacja i robotyzacja procesów odlewniczych Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski 18 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z układami urządzeń do realizacji procesów wytwarzania odlewów w warunkach zmechanizowanych i zautomatyzowanych, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem informacji zawartych w materiałach reklamowych i katalogach producentów maszyn i urządzeń odlewniczych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia kategoriami technicznymi. Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Zagadnienia projektowe obejmujące: procesy przygotowania składników mas formierskich, sporządzanie mas wraz z systemami kontroli ich właściwości oraz metody wykonywania form odlewniczych. automatyczne linie odlewniczych do formowania w skrzynkach i bezskrzynkowe i ich strukturalne układy, systemy przygotowania i dozowania składników wsadowych w procesie topienia stopów odlewniczych, zalewanie form odlewniczych, usuwanie odlewów ze skrzynek formierskich, oczyszczanie odlewów i ich kontrola. W ramach przedmiotu przekazywane są równieŜ niezbędne wiadomości z zakresu struktury organizacyjnej odlewni z uwzględnieniem układu linii i gniazd technologicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Automatyzacja wybranego węzła stanowiska wykonywania form, automatyzacja wybranego węzła stanowiska topienia ciekłego metalu w piecach indukcyjnych, automatyzacja wybranego węzła stanowiska dozowania materiałów formierskich do mieszarki w procesie przygotowania masy, automatyzacja wybranego węzła stacji przerobu mas formierskich, automatyzacja wybranego węzła automatycznej linii odlewniczej do formowania w skrzynkach, automatyzacja wybranego węzła stanowiska namiarowania materiałów wsadowych do pieców indukcyjnych, automatyzacja wybranego węzła stanowiska do odlewania ciśnieniowego na maszynie zimnokomorowej, przestawiarka form na automatycznej linii odlewniczej, stanowisko zalewania form na automatycznych liniach odlewniczych. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, zajęcia polegające na omówieniu poszczególnych tematów projektu konsultacji i wykonaniu projektu wybranych węzłów procesu wytwarzania odlewów Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę projektu. Literatura podstawowa: 1. Piątkiewicz. Z.: Maszyny i Urządzenia Stosowane w Odlewnictwie, skrypt Pol. Śl. Nr 1867, Gliwice 1994. 2. Chudzikiewicz R.. Mechanizacja i Automatyzacja Odlewni, WNT Warszawa, 1986. 3. Materiały informacyjne firm: DISAMATIC, TECHNICAL, DOZAMET i in. Literatura uzupełniająca: 1. Praca zbiorowa: Poradnik InŜyniera – Odlewnictwo, WNT Warszawa, 1986. 2. Samsonowicz Z.: Automatyzacja Procesów Odlewniczych, WNT Warszawa, 1985. 3. Dańko J., Maszyny i Urządzenia do Odlewania pod Ciśnieniem, AGH Kraków, 2000. Liczba pkt ECTS: 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 94 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N22 METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH Nazwa przedmiotu: METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH Kod/nr A0P000AC2N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, chemia, fizyka, statystyka matematyczna i planowanie eksperymentu, podstawy informatyki, metody numeryczne, odlewnictwo, metalurgia. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Marcin Kondracki, dr inŜ. Piotr Wróbel 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu strony metalurgicznej i chemicznej procesów wytwarzania odlewniczych stopów Ŝelaza i metali nieŜelaznych, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu inŜynierii materiałowej, kształcenie umiejętności w posługiwaniu się dokumentacją techniczną, PrzybliŜenie podstawowych pojęć i metod badawczych z zakresu inŜynierii materiałowej Treści programowe: Kinetyka i termodynamika procesów metalurgicznych. Równowaga układów fazowych. Podstawy hutnictwa ogólnego, podział procesów metalurgicznych: procesy surówkowe, procesy stalownicze. Metalurgia stali węglowych, metalurgia stali stopowych. Obróbka pozapiecowa stali: procesy próŜniowe, procesy argonowo – tlenowo – próŜniowe. COS – nowe generacje ciągłego odlewania stali. Piecokadzie metalurgiczne. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metalografia ilościowa Ŝeliwa stopowego. Badanie własności odlewniczych staliwa. Wytop staliwa do ulepszania cieplnego. Wytop staliwa niskowęglowego stopowego z zastosowaniem lancy tlenowej. Wtrącenia niemetaliczne w staliwie, badania jakościowe. Budowa i działanie chemicznych analizatorów węgla i siarki. Wytop stali w otwartym piecu indukcyjnym. Budowa i działanie próŜniowych pieców indukcyjnych. Badanie zasadowości ŜuŜla. Obróbka pneumatyczna ciekłej stali. Analiza metalograficzna wtrąceń niemetalicznych w stali. Pomiar temperatury ciekłego stopu. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, laboratorium komputerowe, laboratorium topienia metali, dyskusja. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych, Pod. akad. Pol. Śl. Gliwice, 2004. 2. Łabęcki M., Badania Ŝeliwa szarego. Laboratorium, Wyd. Pol.Śl., Gliwice, 1994. Literatura uzupełniająca: 1. Murza-Mucha P., Matalurgia topienia metali, WSiP, Warszawa, 1981. 2. Lutosławski J., Topienie metali w odlewniach, PWSZ, Warszawa, 1961. 3. praca zbiorowa Odlewnictwo. Poradnik inŜyniera, WNT, Warszawa, 1986. 4. praca zbiorowa, Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka, Wyd. Pol.Śl., Gliwice, 1993. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 95 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N23 ROBOTYZACJA GNIAZD I LINII ODLEWNICZYCH Nazwa przedmiotu: ROBOTYZACJA GNIAZD I LINII ODLEWNICZYCH Kod/nr A0P000AC2N23 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, odlewnictwo, rysunek techniczny, automatyka i robotyka, komputerowe wspomaganie procesów odlewniczych. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka 18 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie ze stanem aktualnym oraz perspektywami rozwoju robotyzacji gniazd i linii odlewniczych oraz innymi aspektami wykorzystania robotów w odlewnictwie. Treści programowe: Rozwój robotyzacji w róŜnych gałęziach techniki w tym w odlewnictwie. Wykorzystanie robotów w odlewnictwie tradycyjnym. Roboty na automatycznych liniach odlewania ciśnieniowego. Wykorzystanie robotów w przemysłowym odlewnictwie precyzyjnym metodą wytapianych modeli. Roboty na stanowiskach operacji wykańczających w produkcji odlewów. Zasady bezpieczeństwa pracy na zrobotyzowanych stanowiskach odlewniczych. Najczęściej stosowane rodzaje robotów i manipulatorów w odlewnictwie oraz firmy je produkujące. Parametry pracy robotów odlewniczych oraz ich określanie. Ekonomiczny i ludzki aspekt robotyzacji procesów odlewniczych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wykorzystanie robotów w odlewnictwie klasycznym. Rola robotów w technologii wytapianych modeli. Odlewanie ciśnieniowe jako przykład najszerszej robotyzacji i automatyzacji w odlewnictwie. Robot w wydziałach oczyszczalni i obróbki wykańczającej odlewów. Operacje pomocnicze w odlewnictwie z wykorzystaniem robotów. Rola robotów w zalewaniu form. Formowanie bezskrzynkowe z wykorzystaniem zrobotyzowanych gniazd wytwórczych. Kontrola jakości z zastosowaniem robotów. Robot w rdzeniarni. Zrobotyzowane nanoszenie powłok ochronnych i jego zastosowanie w odlewnictwie. Obliczanie norm czasu pracy robotów wykonujących róŜne operacje. Przepisy BHP przy wykorzystaniu robotów i manipulatorów. Tendencje rozwoju robotyzacji przemysłu odlewniczego. NajwaŜniejsi producenci robotów i manipulatorów dla przemysłu odlewniczego. Metody dydaktyczne: Wykład, pogadanka, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, samodzielne wykonywanie prac projektowych, instruktaŜ. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin przedmiotowy. 2. Ćw./L./P./Sem.: Ustalenie poziomu wiadomości i umiejętności studenta na podstawie zrealizowanego zadania projektowego wykonanego samodzielnie pod kierunkiem prowadzącego. Literatura podstawowa: 1. Piątkiewicz. Z.: Maszyny i Urządzenia Stosowane w Odlewnictwie, skrypt Pol. Śl. Nr 1867, Gliwice 1994. 2. M. Gregoraszczuk, Maszynoznawstwo odlewnicze, Wyd. AGH Kraków 2002. Literatura uzupełniająca: 1. J. Dańko, Maszyny i urządzenia do odlewania pod ciśnieniem. Podstawy teorii, konstrukcja, pomiary i eksploatacja, Wyd. AGH Kraków 2000. 2. R. Zdanowicz, Robotyzacja procesów technologicznych, Wyd. Pol. Śl. Gliwice 1999. 3. M. Perzyk i in., Odlewnictwo, WNT Warszawa 2000. 4. M. Gregoraszczuk, Mechanizacja transportu wewnętrznego w odlewni, Wyd. AGH Kraków 1999. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 96 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N31 STEROWANIE I KONTROLA PRODUKCJIODLEWNICZEJ Nazwa przedmiotu: STEROWANIE I KONTROLA PRODUKCJI ODLEWNICZEJ Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC2N31 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy informatyki, podstawowa znajomość języka angielskiego, matematyka . Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Andrzej Studnicki Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Andrzej Studnicki Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Andrzej Studnicki 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu podstawowych zagadnień kontroli i sterowania jakością w tym szczegółowo w produkcji odlewów, zdobycie praktycznych umiejętności posługiwania się dokumentami opisującymi kryteria jakości, procedury jej zapewniania, przeprowadzane działania projakościowe itp., rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się danymi eksperymentalnymi i obliczeniowymi, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem metod statystycznych, zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę technologa, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia kategoriami technicznymi, kształcenie umiejętności posługiwania się przez studentów programami uŜytkowymi, rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych. Treści programowe: Terminologia jakości produkcji odlewniczej. Kryteria odbioru odlewów maszynowych z róŜnych stopów metali. Polityka i kontrola jakości w polskich i światowych odlewniach. Wady odlewnicze, ich charakterystyka, przyczyny powstawania oraz metody zapobiegania ich występowaniu, metody ich naprawy. Nowoczesne metody oceny jakości ciekłych stopów, w tym metoda analizy termicznej i derywacyjnej ATD. Symulacje komputerowe jako narzędzie kontroli i poprawy jakości. Metody statystyczne jako narzędzie do oceny jakości odlewów. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Normy w systemie sterowania i kontroli produkcji odlewniczej-zamówienie klienta, oferta odlewni, analiza wad odlewniczych oraz przyczyn ich powstawania, zagadnienie BAT (NDT) w odlewnictwie w aspekcie ekonomicznym oraz środowiskowym, statystyczna kontrola procesu (SPC)-karty kontrolne. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, pogadanka, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, samodzielne wykonywanie prac projektowych, instruktaŜ. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę projektów. Literatura podstawowa: 1. Norma ISO 9001:2000. 2. Borkowski S.: Zarządzanie jakością wyrobów i usług. Wyd. MenadŜerskie PTM. 3. Corejowa T., Borkowski S.: Instrumenty Rozwiązywania problemów w zarządzaniu. Wyd. WSZiM w Sosnowcu. 4. Gawroński J. i in., Odlewnictwo. Technologia wykonywania form i rdzeni. Skrypt Pol. Śl. nr 1747, Gliwice 1993. 5. Jura S. i in., Odlewnictwo. Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka. Skrypt Pol. Śl. nr 1755, Gliwice 1993. Literatura uzupełniająca: 1. Łabęcki M. , Badania Ŝeliwa szarego. Laboratorium. Skrypt Pol. Śl. nr 1787, Gliwice 1994. 2. Perzyk M., Waszkiewicz S.., Kaczorowski M., Jopkiewicz A., Odlewnictwo. WNT, Warszawa 2000. 3. Braszczyński J., Teoria procesów odlewniczych. WNT Warszawa 1990. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 97 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N32 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW TOPIENIA METALI I STOPÓW Nazwa przedmiotu: AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW Kod/nr A0P000AC2N32 TOPIENIA METALI I STOPÓW Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, odlewnictwo, rysunek techniczny, automatyka i robotyka, komputerowe wspomaganie procesów odlewniczych, automatyzacja i robotyzacja procesów odlewniczych. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka Ćwiczenia: Liczba godzin: 7 Laboratorium: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie ze stanem aktualnym oraz perspektywami rozwoju automatyzacji i procesów topienia metali i stopów oraz zalewania form a takŜe innymi aspektami wykorzystania robotów w odlewnictwie. Treści programowe: Zagadnienia związane z mechanizacją i automatyzacją topienia metali i stopów oraz zalewaniem form. Urządzenia stosowane do pozyskiwania ciekłych metali i stopów (Ŝeliwiaki, piece elektryczne łukowe, indukcyjne i oporowe, piece płomieniowe, plazmowe i in.). Mechanizacja i automatyzacja procesów topienia i zalewania. Automatyzacja obróbki stopu w piecu i poza nim. Zalewanie form odlewniczych. Automatyczna kontrola jakościowa stopów odlewniczych w stanie ciekłym. Monitorowanie pracy oraz zuŜycia róŜnych typów pieców odlewniczych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Proces topienia staliwa w piecu łukowym. Proces mechanizacji i automatyzacji przygotowania i załadunku dla wytopu staliwa w piecu łukowym. Proces topienia staliwa w piecu indukcyjnym. Opracowanie schematu współpracy dwóch pieców indukcyjnych z jedną wagą dla topienia staliwa w piecu indukcyjnym. Automatyzacja Ŝeliwiakowego procesu metalurgicznego. Schemat mechanizacji procesu przygotowania wsadu i załadunku Ŝeliwiaka. Proces przygotowania i załadunku do wytopu Ŝeliwa modyfikowanego w piecu indukcyjnym. Proces przygotowania i załadunku wsadu do wytopu Ŝeliwa sferoidalnego w piecu indukcyjnym. Automatyczna regulacja posuwu elektrod pieca łukowego. Mechanizacja załadunku wsadu metalowego do pieca łukowego. Automatyzacja procesu zalewania form ciekłym metalem. Kompleksowa automatyzacja procesu Ŝeliwiakowego. Metody dydaktyczne: Wykład, pogadanka, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, samodzielne wykonywanie prac laboratoryjnych i badawczych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin przedmiotowy. 2. Ćw./L./P./Sem.: Czynne uczestnictwo w zajęciach laboratoryjnych. Literatura podstawowa: 1. Piątkiewicz. Z.: Maszyny i Urządzenia Stosowane w Odlewnictwie, skrypt Pol. Śl. Nr 1867, Gliwice 1994. 2. M. Gregoraszczuk, Maszynoznawstwo odlewnicze, Wyd. AGH Kraków 2002. 3. Praca zbiorowa, Wybrane procesy odlewnicze. Laboratorium, Wyd. Pol. Śl. Gliwice 2008. Literatura uzupełniająca: 1. J. Dańko, Maszyny i urządzenia do odlewania pod ciśnieniem. Podstawy teorii, konstrukcja, pomiary i eksploatacja, Wyd. AGH Kraków 2000. 2. R. Zdanowicz, Robotyzacja procesów technologicznych, Wyd. Pol. Śl. Gliwice 1999. 3. M. Perzyk i in., Odlewnictwo, WNT Warszawa 2000. 4. M. Gregoraszczuk, Mechanizacja transportu wewnętrznego w odlewni, Wyd. AGH Kraków 1999. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 98 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N33 AUTOMATYZACJA I HERMETYZACJA TRANSPORTU W ODLEWNI Nazwa przedmiotu: AUTOMATYZACJA I HERMETYZACJA TRANSPORTU W ODLEWNI Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE IISTOPNIA Kod/nr A0P000AC2N33 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: odlewnictwo, mechanizacja i automatyzacja odlewni, automatyzacja i robotyzacja procesów odlewniczych. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski Liczba godzin: 7 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu zagadnień transportu wewnętrznego w odlewni oraz metod jego automatyzacji i hermetyzacji, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem informacji zawartych w materiałach reklamowych i katalogach producentów maszyn i urządzeń transportowych i ich oprzyrządowania, zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę technologa, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia kategoriami technicznymi, rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych. Treści programowe: Sprawy organizacyjne. W ramach realizacji wykładu przedstawione są rozwiązania systemów transportu materiałów i oprzyrządowania dla realizacji procesów wytwarzania odlewów. RóŜnorodność stosowanych materiałów wymaga dostosowania urządzeń transportowych do ich przemieszczania w warunkach odlewni. Specyfika produkcji odlewniczej wymaga przemieszczania materiałów sypkich (piasek formierski, składniki materiałów wiąŜących, masa formierska itp.), materiałów wsadowych (złom stalowy i Ŝeliwny, surówki, dodatki stopowe), ciekłego metalu, oprzyrządowania odlewniczego (skrzynki formierskie, płyty modelowe), gotowych form i rdzeni oraz wykonanych odlewów. Wymienione grupy materiałowe transportowane są specjalistycznymi systemami, zapewniającymi prawidłowy przebieg przemieszczania. W zakresie hermetyzacji studenci zapoznawani są z rozwiązaniami systemów transportu pneumatycznego, cechującego się szczelnością układu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zakres tematyczny laboratoriów obejmuje: badania wlaściwości materiałów sypkich z uwagi na ich przydatność do transportu – ocena rozkładu ziarnowego, badania właściwości materiałów sypkich z uwagi na ich przydatność do transportu – pomiar gęstości nasypowej i kąta naturalnego usypu, badania prędkości unoszenia i wskaźnika kształtu cząstek materiałów sypkich, analiza rozwiązań konstrukcyjnych podzespołów podajnika komorowego transportu pneumatycznego, badania procesu pneumatycznego przemieszczania materiałów sypkich, analiza wskaźników charakteryzujących transport pneumatyczny materiałów sypkich, określenie charakterystyki materiału przegrody porowatej stosowanej w procesie fluidyzacji materiałów sypkich, charakterystyka złoŜa fluidalnego, przepływ strumienia sfluidyzowanego materiału sypkiego w rynnie aeracyjnej. Metody dydaktyczne: Wykład, pogadanka, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, samodzielne wykonywanie prac laboratoryjnych i badawczych, instruktaŜ. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Sprawozdania z wykonanych ćwiczeń obejmujące sposób pomiaru, wyniki badań oraz ich analizę. Literatura podstawowa: 1. Strony internetowe producentów urządzeń transportowych (Kooperacja POLKO, Velco, Briden, Flect, Wakro, Technical, itd.). 2. Piątkiewicz Z. Transport Pneumatyczny, Monografia, Wyd. Pol. Śl., 2000 r. Literatura uzupełniająca: 1. Transport Pneumatyczny 2008” – Mat. X Międzyn. Konfer., Kocierz 2008. 2. Transport Pneumatyczny 2005” – Mat. IX Międzyn. Konfer., Sielpia 2005. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 99 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N34 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW ODLEWNICZYCH Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW ODLEWNICZYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC2N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Odlewnictwo, Język programowania, Metody numeryczne. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Suchoń Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jacek Suchoń Ćwiczenia: Liczba godzin: 7 Laboratorium: dr inŜ. Dariusz Bartocha 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu komputerowego wspomagania w odlewnictwie, zdobycie praktycznych umiejętności posługiwania się programami uŜytkowymi na poziomie aplikacji, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się programami uŜytkowymi NovaFolw&Solid, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem programów uŜytkowych, kształcenie umiejętności wykonywania zadań praktycznych z zakresu programowania uŜytkowego, zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę inŜyniera. Treści programowe: Zastosowanie programów CADx w odlewnictwie. Zasady symulacji procesów odlewniczych. Podstawy teoretyczne i algorytmy procesów cieplnych. Symulacja zasilania i wad odlewniczych. Postprocesing w programach symulacyjnych. Zadanie odwrotne – dobór parametrów termofizycznych. Zastosowanie metod Rapid prototyping w odlewnictwie. Elementy statystyki matematycznej. Regresja jako metoda budowy modeli eksperymentalnych. Tworzenie zbioru danych. Analiza statystyczna zbioru. Ocena efektów i wiarygodność modeli. Treści/tematy: L. Istota metody ATD i analiza wykresów ATD, Analiza statystyczna wyników badań, Symulacja procesu krzepnięcia odlewu, Postprocesing w programach symulacyjnych. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, zajęcia laboratorylne pod kierunkiem prowadzącego, z wykorzystaniem technik komputerowych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład (kolokwium pisemne). 2. Laboratorium. – zaliczenie na ocenę.. Literatura podstawowa: 1. Mochnacki B., Suchy J.: Modelowanie i symulacja krzepnięcia odlewów. PWN Warszawa 1993, 2. Mochnacki B., Suchy J.: Numerical methods in computation of foundry process. Wyd. STOP Kraków 1995, 3. Ignaszak Z.: Virtual prototyping w odlewnictwie. Wyd. Pol. Pozn. 2002 4. Szargut J. I inni : Modelowanie numeryczne pól temperatury. WNT Warszawa 1992, 5. Praca zbiorowa: Odlewnictwo. Poradnik inŜyniera t. 1 i 2. PWN Warszawa 1985, 6. Metody statystyki matematycznej. Dowolny podręcznik. Literatura uzupełniająca: 1. Oktaba W. Metody statystyki matematycznej w doświadczalnictwie. PWN Warszawa 1986. 2. Gawroński J.: Archiwum Odlewnictwa. Rocznik 4, Nr 16, Katowice 2004. 3. Dobrzański L. A., Nowosielski R.: Metody badań metali i stopów. Badania własności fizycznych. WNT Warszawa 1987. 4. Krysicki W. i inni: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach. Część II Statystyka matematyczna. PWN Warszawa 2002. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 100 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC2N21 NOWOCZESNE ZAGADNIENIA ODLEWNICTWA Nazwa przedmiotu: NOWOCZESNE ZAGADNIENIA ODLEWNICTWA Kod/nr A0P000AC2N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: wiedza z zakresu: podstawowych technologii odlewniczych zdobyta na 7 – 9 semestrach oraz podstaw automatyzacji i robotyzacji. Prowadzący przedmiot: Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar 18 ZałoŜenia i cele przedmiotu: poznanie nowoczesnych i wysokowydajnych procesów ciągłego odlewania oraz kształtowania korzystnej struktury i własności odlewów. Samodzielne studia literaturowe w ramach seminarium. Treści programowe: Nowoczesne metody odlewania ciągłego stali. Najnowsze metody odlewania ciągłego stopów metali nieŜelaznych: metoda Hazelleta, Hunter Engineering Caster, Upcast, Contirod. Najnowsze metody odlewania ciągłego stopów metali nieŜelaznych: FATA-Hunter Caster, Kaiser Caster i inne. Automatyzacja procesów ciągłego odlewania. Zasady konstruowania form ciśnieniowych. Metody formowania, warm-box, warm-air, thermoschock. Cosworth process – odlewanie pod niskim ciśnieniem w formach piaskowych. Metoda pełnej formy. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wykonywanie odlewów metodą squuze casting. Metoda odlewania tiksotropowego. Odlewy o strukturze reocast. Odlewanie ciśnieniowe. Obróbka pozapiecowa ciekłego metalu. Nowoczesne instalacje Ŝeliwiakowe. Odlewnicze technologie i stopy do zastosowania w medycynie. Automatyzacja metody wytapianych modeli. Metody dydaktyczne: wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium pisemne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. M. Cholewa i in.: Wybrane technologie odlewnicze. Wyd. Politechniki Śl. Gliwice 2008. 2. J.Campbell, A.Harding, Ciągłe odlewanie aluminium, TALAT, University of Birmingham, 1994. 3. J. Gawroński i in., Odlewnictwo. Technologia wykonywania form i rdzeni. Skrypt Pol. Śl. nr 1747, Gliwice 1993. 4. S. Jura i in., Odlewnictwo. Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka. Skrypt Pol. Śl. nr 1755, Gliwice 1993. 5. Z. Piątkiewicz, Odlewnictwo. Maszyny i urządzenia odlewnicze. Skrypt Pol. Śl. nr 1756, Gliwice 1993. 6. M. Perzyk, S. Waszkiewicz, A. Kaczorowski, A. Jopkiewicz, Odlewnictwo. WNT, Warszawa 2000. 7. J. Braszczyński, Teoria procesów odlewniczych. WNT Warszawa 1990. Literatura uzupełniająca: 1. J. Campbell, Castings. University of Birmingham. Butterworth-Heinemann. 2000. 2. R.C.Reed, The Superalloys Fundamentals and Applications. Cambridge University Press. 2006. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 101 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N11 URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY Nazwa przedmiotu: URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY Kod/nr A0P000AC3N11 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu elektrotechniki i elektroniki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Luksa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa, dr inŜ. Damian Janicki Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Kik 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pełną wiedzę o budowie, obsłudze i działaniu nowoczesnych urządzeń spawalniczych stosowanych w przemyśle, układach sterowania oraz osprzęcie spawalniczym wykorzystywanym do realizacji optymalnych rozwiązań technologicznych. Przygotowanie do przedmiotów z zakresu technologii spawalniczych. Treści programowe: Spawalniczy łuk elektryczny, zjawiska fizyczne i własności energetyczne łuku. Źródła prądu do spawania łukowego ręcznego elektrodami otulonymi, GTA oraz do spawania zmechanizowanego. Urządzenia do półautomatycznego i automatycznego spawania metodami GMA, GTA, łukiem krytym, elektroŜuŜlowego, plazmowego, elektronowego i laserowego. Urządzenia do zgrzewania elektrycznego oporowego i zgrzewania w stanie stałym. Urządzenia do cięcia termicznego. Układy sterowania. Przyrządy, stoły, obrotniki i uchwyty spawalnicze. Odciągi dymów spawalniczych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Pomiary parametrów elektrycznych i mechanicznych urządzeń spawalniczych. Budowa i obsługa podstawowych urządzeń do spawania i napawania łukowego ręcznego, półautomatycznego i automatycznego. Budowa i obsługa zgrzewarek: zwarciowej, iskrowej, punktowej, garbowej i liniowej. Budowa i obsługa zgrzewarki tarciowej. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład (Egzamin pisemny (testowy) i ustny, kolokwium pisemne). Kolokwium pisemne z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. E. Dobaj - Maszyny i urządzenia spawalnicze, WNT - 1994. 2. W. Cholewa, W. Moczulski - Diagnostyka techniczna maszyn, pomiary i analiza sygnałów, Wyd. Pol. Śląskiej 1993. 3. S. Malzacher - Elektronika przemysłowa, Wyd. Pol. Śląskiej - 1989. Literatura uzupełniająca: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999, 4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 102 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N12 PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH Nazwa przedmiotu: PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH Kod/nr A0P000AC3N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu materiałoznawstwa, metaloznawstwa i spawalnictwa. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Aleksander Lisiecki Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Aleksander Lisiecki Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Jacek Górka, dr inŜ. Artur Czupryński 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o podstawowych technologiach spawania, zgrzewania, lutowania, napawania, natryskiwania cieplnego i cięcia termicznego oraz ich zastosowaniu w przemyśle do wytwarzania konstrukcji z nowoczesnych stali i metali nieŜelaznych. Treści programowe: Podstawy fizyczne procesów spawalniczych. Spawanie łukowe elektrodami otulonymi. Spawanie łukiem krytym, elektrogazowe i elektroŜuŜlowe. Spawanie GTA i GMA. Spawanie łukowe drutem proszkowym samoosłonowym. Spawanie plazmowe, elektronowe i laserowe. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne, plazmowe, laserowe i strumieniem wody. Zgrzewanie elektryczne oporowe i w stanie stałym. Spawanie i zgrzewanie tworzyw termoplastycznych. Technologia spawania i zgrzewania typowych rozwiązań złączy konstrukcji. Technologia spawania i zgrzewania stali C-Mn, stali niskostopowych o podwyŜszonej wytrzymałości, stali chromowych, stali austenitycznych i nadstopów. Technologia spawania i zgrzewania staliwa i Ŝeliwa, aluminium i stopów aluminium, miedzi i stopów miedzi, stopów tytanu i tworzyw termoplastycznych. Technologia lutowania i klejenia metali. Technologia napawania i natryskiwania cieplnego regeneracyjnego i produkcyjnego części maszyn i urządzeń oraz przykłady zastosowań w przemyśle. Technologia cięcia i Ŝłobienia gazowego, elektropowietrznego, plazmowego, laserowego i strumieniem wody. Laboratorium: Spawanie i napawanie elektrodami otulonymi, GTA, GMA. Spawanie i napawanie łukiem krytym i drutami proszkowymi samoosłonowymi. Spawanie i napawanie plazmowe. Napawanie plazmowe. Natryskiwanie płomieniowe proszkowe i natryskiwanie plazmowe proszkowe. Zgrzewanie elektryczne oporowe zwarciowe, iskrowe, punktowe i garbowe. Zgrzewanie tarciowe. Lutowanie miękkie i lutowanie twarde. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne i plazmowe. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Technologia zgrzewania doczołowego, 2. Technologia zgrzewania punktowego i liniowego, 3. Technologia cięcia i Ŝłobienia termicznego, 4. Napawanie gazowe proszkowe i natryskiwanie cieplne, 5. Technologia spawania aluminium, miedzi i ich stopów, 6. Spawanie, napawanie i przetapianie wiązką laserową. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład (Egzamin pisemny (testowy) i ustny, kolokwium pisemne). Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel – Technologie napawania i natryskiwania cieplnego, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 4. B. PieroŜek, J. Lassociński - Spawanie łukowe stali w osłonach gazowych, WNT - 1987. 5. M. Jakubiec, K. Lesiński, H. Czajkowski - Technologia konstrukcji spawanych, WNT - 1980. 6. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. 7. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Czasopisma branŜowe: Welding Journal, Welding International, Welding and Cuting, Przegląd Spawalnictwa, Biuletyn Instytutu Spawalnictwa, Spajanie. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 103 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N13 MATERIAŁY INśYNIERSKIE Nazwa przedmiotu: MATERIAŁY INśYNIERSKIE Kod/nr A0P000AC3N13 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu metalurgii, metaloznawstwa i materiałoznawstwa. Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl. Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z własnościami tworzyw konstrukcyjnych w aspekcie ich przetwórstwa metodami spawalniczymi. Wyjaśnienie oddziaływania spawalniczych cykli cieplnych na własności materiałów spawanych oraz zasad zapewniających uzyskanie połączeń spawanych o wymaganych własnościach. Treści programowe: Cykl cieplny spawania. Teoretyczne podstawy obliczania cykli cieplnych spawania. Struktura złącza spawanego. Wykresy przemian strukturalnych CTPc-S. Nowoczesne metody wytwarzania stali i przetwórstwa hutniczego. Mechanizmy umocnienia metali i stopów metali. Klasyfikacja stali w oparciu o EN. Pojęcie spawalności. Wpływ składników stopowych na spawalność stali, wskaźniki spawalności. Pęknięcia w procesie spawania i eksploatacji połączeń spawanych. Obróbka cieplna połączeń spawanych. Spawalność stali konstrukcyjnych niestopowych i stopowych, stali odpornych na korozję, Ŝaroodpornych. Spawalność staliw, Ŝeliw, stopów aluminium, miedzi, tytanu, niklu. Charakterystyka materiałów polimerowych, kompozytowych i ceramicznych z punktu widzenia ich łączenia metodami spawalniczymi. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych. Forma i 1. Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Literatura podstawowa: 1. E. Tasak – Spawalność stali, FOTOBIT, Kraków - 2002. 2. J. Węgrzyn – Fizyka i metalurgia spawania, Wyd. Pol. Śląskiej – 1990. 3. J. Pilarczyk – Metaloznawstwo spawalnicze, Wyd. Pol. Warszawskiej – 1984. 4. J. Adamczyk – InŜynieria wyrobów metalowych, Wyd. Pol. Śląskiej – 2000. 5. M. Blicharski – Wstęp do inŜynierii materiałowej, WNT, Warszawa – 2001. 6. M. F. Ashby, D.R.H. Jones – Materiały inŜynierskie, własności i zastosowania, tom 1, WNT, Warszawa – 1995. 7. M. F. Ashby, D.R.H. Jones – Materiały inŜynierskie, kształtowanie struktury i właściwości, dobór materiałów, tom 2, WNT, Warszawa – 1995. Literatura uzupełniająca: 1. Czasopisma branŜowe: Welding Journal, Welding International, Welding and Cuting, Przegląd Spawalnictwa, Biuletyn Instytutu Spawalnictwa, Spajanie. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 104 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N21 URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY Nazwa przedmiotu: URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY Kod/nr A0P000AC3N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu elektrotechniki i elektroniki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Luksa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa, dr inŜ. Damian Janicki, Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Kik 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pełną wiedzę o budowie, obsłudze i działaniu nowoczesnych urządzeń spawalniczych stosowanych w przemyśle, układach sterowania oraz osprzęcie spawalniczym wykorzystywanym do realizacji optymalnych rozwiązań technologicznych. Przygotowanie do przedmiotów z zakresu technologii spawalniczych. Treści programowe: Spawalniczy łuk elektryczny, zjawiska fizyczne i własności energetyczne łuku. Źródła prądu do spawania łukowego ręcznego elektrodami otulonymi, GTA oraz do spawania zmechanizowanego. Urządzenia do półautomatycznego i automatycznego spawania metodami GMA, GTA, łukiem krytym, elektroŜuŜlowego, plazmowego, elektronowego i laserowego. Urządzenia do zgrzewania elektrycznego oporowego i zgrzewania w stanie stałym. Urządzenia do cięcia termicznego. Układy sterowania. Przyrządy, stoły, obrotniki i uchwyty spawalnicze. Odciągi dymów spawalniczych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Budowa zrobotyzowanego stanowiska spawalniczego. Urządzenia do spawania drutami proszkowymi samoosłonowymi. Urządzenia do spawania i cięcia gazowego. Budowa stanowiska do spawania wiązką laserową – laser diodowy duŜej mocy. Budowa stanowiska do spawania wiązką laserową – laser włóknowy. Budowa stanowiska do spawania wiązką laserową – laser dyskowy. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład (Egzamin pisemny (testowy) i ustny, kolokwium pisemne). Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. E. Dobaj - Maszyny i urządzenia spawalnicze, WNT - 1994. 2. W. Cholewa, W. Moczulski - Diagnostyka techniczna maszyn, pomiary i analiza sygnałów, Wyd. Pol. Śląskiej 1993. 3. S. Malzacher - Elektronika przemysłowa, Wyd. Pol. Śląskiej - 1989. Literatura uzupełniająca: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999, 4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 105 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N22 PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH Nazwa przedmiotu: PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH Kod/nr A0P000AC3N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu materiałoznawstwa, metaloznawstwa i spawalnictwa. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Aleksander Lisiecki Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Aleksander Lisiecki Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Artur Czupryński, dr inŜ. Jacek Górka 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o podstawowych technologiach spawania, zgrzewania, lutowania, napawania, natryskiwania cieplnego i cięcia termicznego oraz ich zastosowaniu w przemyśle do wytwarzania konstrukcji z nowoczesnych stali i metali nieŜelaznych. Treści programowe: Podstawy fizyczne procesów spawalniczych. Spawanie łukowe elektrodami otulonymi. Spawanie łukiem krytym, elektrogazowe i elektroŜuŜlowe. Spawanie GTA i GMA. Spawanie łukowe drutem proszkowym samoosłonowym. Spawanie plazmowe, elektronowe i laserowe. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne, plazmowe, laserowe i strumieniem wody. Zgrzewanie elektryczne oporowe i w stanie stałym. Spawanie i zgrzewanie tworzyw termoplastycznych. Technologia spawania i zgrzewania typowych rozwiązań złączy konstrukcji. Technologia spawania i zgrzewania stali C-Mn, stali niskostopowych o podwyŜszonej wytrzymałości, stali chromowych, stali austenitycznych i nadstopów. Technologia spawania i zgrzewania staliwa i Ŝeliwa, aluminium i stopów aluminium, miedzi i stopów miedzi, stopów tytanu i tworzyw termoplastycznych. Technologia lutowania i klejenia metali. Technologia napawania i natryskiwania cieplnego regeneracyjnego i produkcyjnego części maszyn i urządzeń oraz przykłady zastosowań w przemyśle. Technologia cięcia i Ŝłobienia gazowego, elektropowietrznego, plazmowego, laserowego i strumieniem wody. Laboratorium: Spawanie i napawanie elektrodami otulonymi, GTA, GMA. Spawanie i napawanie łukiem krytym i drutami proszkowymi samoosłonowymi. Spawanie i napawanie plazmowe. Napawanie plazmowe. Natryskiwanie płomieniowe proszkowe i natryskiwanie plazmowe proszkowe. Zgrzewanie elektryczne oporowe zwarciowe, iskrowe, punktowe i garbowe. Zgrzewanie tarciowe. Lutowanie miękkie i lutowanie twarde. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne i plazmowe. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Spawanie metodą GMA, 2. Spawanie metodą GTA, 3. Spawanie stali o podwyŜszonej wytrzymałości (SPW), 4. Spawanie stali wysokostopowych, 5. Lutowanie i lutospawanie, 6. Spawanie metodą GTA z uŜyciem aktywatorów. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład :Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel – Technologie napawania i natryskiwania cieplnego, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 4. B. PieroŜek, J. Lassociński - Spawanie łukowe stali w osłonach gazowych, WNT - 1987. 5. M. Jakubiec, K. Lesiński, H. Czajkowski - Technologia konstrukcji spawanych, WNT - 1980. 6. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. 7. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Czasopisma branŜowe: Welding Journal, Welding International, Welding and Cuting, Przegląd Spawalnictwa, Biuletyn Instytutu Spawalnictwa, Spajanie. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 106 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N23 METALURGIA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Nazwa przedmiotu: METALURGIA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Kod/nr A0P000AC3N23 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu metalurgii, metaloznawstwa i materiałoznawstwa. Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl. Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Jacek Górka 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pogłębioną wiedzę o podstawowych zjawiskach fizycznych i chemicznych towarzyszącym procesom spawalniczym, metalurgii tych procesów oraz spawalności i zgrzewalności podstawowych materiałów metalowych stosowanych na konstrukcje wytwarzane metodami spawalniczymi. Treści programowe: Spawalnicze źródła ciepła. Zjawiska cieplne i metalurgiczne w procesach spawalniczych. Podstawy metalurgii procesów spawalniczych. Procesy metalurgiczne zachodzące w czasie spawania, rola ŜuŜla i osłon gazowych w procesach spawania. Reakcje utleniania, odazotowywania, odtleniania i odsiarczania spoin. Wtrącenia niemetaliczne i metaliczne w spoinach. Reakcje gaz – metal, wodór i azot w metalurgii spawania. Krystalizacja spoin. Charakterystyka metalurgiczna głównych procesów spawania. Metalurgia spawania, zgrzewania i lutowania stali i metali nieŜelaznych stosowanych na konstrukcje wytwarzane metodami spawalniczymi. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Laboratorium: Badania własności spawalniczych elektrod otulonych. Pomiary cykli cieplnych spawania i zgrzewania. Próby pękania gorącego, zimnego i kruchego złączy spawanych. Doświadczalne metody określania spawalności. Badania struktur złączy spawanych, zgrzewanych i lutowanych. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. J. Węgrzyn - Fizyka i metalurgia spawania, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 1990. 2. J. Pilarczyk - Metaloznawstwo spawalnicze, Wyd. Pol. Warszawskiej 1984. 3. L. Dobrzański - Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT - 1996. 4. S. Butnicki - Spawalność i kruchość stali, WNT - 1975. 5. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999. 6. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 7. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. 8. R. Pasierb - Spawanie Ŝarowytrzymałych stali chromowo molibdenowo wanadowych, WNT – 1982. Literatura uzupełniająca: 1. Czasopisma branŜowe: Welding Journal, Welding International, Welding and Cuting, Przegląd Spawalnictwa, Biuletyn Instytutu Spawalnictwa, Spajanie. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 107 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N31 LUTOWANYCH PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI SPAWANYCH ZGRZEWANYCH I Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI SPAWANYCH ZGRZEWANYCH I LUTOWANYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC3N31 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy konstrukcji maszyn, mechaniki ogólnej, wytrzymałości materiałów oraz podstaw spawalnictwa. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Luksa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa Liczba godzin: 10 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom podstawową wiedzę o zasadach projektowania konstrukcji spawanych i zgrzewanych oraz wpływie kształtu złącza na technologiczność konstrukcji, własnościach materiałów konstrukcyjnych, warunkach pracy złączy oraz metodach ich obliczeń. Treści programowe: Stale na konstrukcje spawane. Zasady doboru stali na konstrukcje spawane. Warunki pracy złączy w warunkach obciąŜenia statycznego i zmiennego. Projektowanie złączy spawanych pracujących przy obciąŜeniach statycznych i zmiennych. Metody podwyŜszania wytrzymałości zmęczeniowej złączy spawanych. NapręŜenia własne i odkształcenia konstrukcji spawanych i zgrzewanych. Obliczenia nośności złączy spawanych i zgrzewanych. Zastosowanie metod mechaniki pękania do oceny wielkości dopuszczalnych wad w złączach spawanych. Normy i przepisy z zakresu obliczeń konstrukcji spawanych. Przykłady i analiza rozwiązań konstrukcyjnych typowych węzłów konstrukcji spawanych i zgrzewanych. Technologiczność konstrukcji spawanych. Awarie konstrukcji wytwarzanych metodami spawalniczymi. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium pisemne z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Literatura podstawowa: 1. A. Klimpel, J. Dziubiński - Podstawy konstrukcji spawanych i zgrzewanych, Wyd.Pol. Śląskiej - 1991. 2. Z. Boretti, W. Bogucki, S. Gajowniczek, W. Hryniewiecka - Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych; Arkady, Wwa - 1997. 3. J. śmuda - Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, 1997. 4. K. Ferenc, J. Frenc - Konstrukcje spajane. Technologiczne projektowanie połączeń, Oficyna Wyd. Pol. Warszawskiej, W-wa - 1996. 5. K. Ferenc, J. Frenc - Konstrukcje spawane. Projektowanie połączeń, WNT Warszawa 2000. 6. M. Jakubiec, K. Lesiński, H. Czajkowski - Technologia konstrukcji spawanych, WNT - 1987. 7. M. Porębska, A. Skorupa – Połączenia spójnościowe, PWN – 1997. Literatura uzupełniająca: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999, 4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 108 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N32 KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI W SPAWALNICTWIE Nazwa przedmiotu: KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI W SPAWALNICTWIE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC3N32 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy spawalnictwa, zarządzania jakością. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Górka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jacek Górka Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Jacek Górka, dr inŜ. Tomasz Kik 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzić studentów w podstawowe problemy sterowania i zapewnienia jakości produkcji spawalniczej zgodnie z systemem TQM i normami serii ISO 9000. Zapewnić wiedzę o przyczynach tworzeniu się wad spawalniczych oraz metodach oceny jakości złączy spawanych, zgrzewanych, lutowanych i klejonych. Treści programowe: Organizacja i zarządzanie kontrolą jakości i zapewnieniem jakości w spawalnictwie. Wady /niezgodności/ złączy konstrukcji wytwarzanych metodami spawalniczymi i metody zapobiegania tworzeniu się wad. Nieniszczące metody badań jakości złączy. Niszczące metody badań jakości złączy. Uproszczony opis mechaniki pękania. Dopuszczalność wad złączy spawanych i zgrzewanych według kryterium przydatności uŜytkowej konstrukcji. Przykłady obliczeń dopuszczalnych wielkości wad lub napręŜeń. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Badania wizualne i badania penetracyjne, 2. Badania magnetyczno-proszkowe, 3. Badania ultradźwiękowe, 4. Badania radiograficzne, 5. Badania własności mechanicznych złączy spawanych, zgrzewanych i lutowanych, 6. Aktualne normy i przepisy krajowe i zagraniczne. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. A. Klimpel - Kontrola i zapewnienie jakości w spawalnictwie, tom 1, Wyd. Pol. Śląskiej -1998. 2. A. Szymański - Kontrola i zapewnienie jakości w spawalnictwie, tom 2, Wyd. Pol. Śląskiej - 1998. 3. A. Śliwiński - Ultradźwięki i ich zastosowanie, WNT - 1993. 4. G. Jezierski – Radiografia przemysłowa, WNT – 1993. 5. Z. Jagodziński: Przetworniki ultradźwiękowe. Wyd. Komunikacji i Łączności, Warszawa 1997. 6. A. Lewińska-Romicka : Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2001. 7. Aktualne normy i przepisy krajowe i zagraniczne. Literatura uzupełniająca: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999, 4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 109 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N13 PROJEKTOWANIE PRODUKCJI SPAWALNICZEJ Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE PRODUKCJI SPAWALNICZEJ Kod/nr A0P000AC3N13 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Ekonomia i ekonomika produkcji oraz technologie spawalnicze. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Górka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Jacek Górka Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Artur Czupryński 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pogłębioną i analityczną wiedzę w zakresie projektowania produkcji spawalniczej oraz ekonomiczności produkcji i procesów spawalniczych. Treści programowe: Pojęcia podstawowe, norma, normatyw, normowanie techniczne, podział czasu roboczego i jego badania, przekrój pozorny spoiny. Zasady organizacji produkcji spawalniczej. Zadania oddziałowych technologów spawalników i obowiązki wydziału spawalniczego, schemat organizacyjny spawalni. Normowanie w spawalnictwie, zuŜycie gazów i topników przy spawaniu gazowym. ZuŜycie elektrod przy ręcznym spawaniu łukowym. ZuŜycie drutu i gazu przy spawaniu w osłonie CO2. ZuŜycie drutu elektrodowego i topnika przy spawaniu łukiem krytym. ZuŜycie gazów przy cięciu tlenem. ZuŜycie energii elektrycznej prądu stałego i przemiennego. Czas spawania, zgrzewania lutowania, napawania i czas cięcia, obliczanie czasu głównego i określenie pozostałych czasów. Kalkulacja kosztów procesów spawania, zgrzewania, lutowania i napawania oraz cięcia termicznego. Programy komputerowe ułatwiające analizę ekonomiczną procesów spawania i zgrzewania. Struktura procesu technologicznego. Dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna. Plany technologiczne spawania, zgrzewania, lutowania i napawania. Wybór metody i dane do projektowania technologii spawania, zgrzewania, lutowania i napawania. Dane technologiczne metod łączenia. Obliczeniowe i empiryczne metody określania parametrów spawania, zgrzewania, lutowania, napawania i cięcia termicznego. Wskaźniki techniczne oceny procesu spawalniczego. Wskaźniki produkcyjno-technologiczne. Projektowanie wydziałów produkujących konstrukcje spawane i zgrzewane. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt: Opracowanie załoŜeń projektowych dla zakładu produkcji konstrukcji spawanych. Opracowanie załoŜeń projektowych produkcji zakładu regeneracji części maszyn i urządzeń. Analiza porównawcza kosztów produkcji spawalniczej wybranych typów konstrukcji. Analiza porównawcza ekonomiczności mechanizacji, automatyzacji i robotyzacji produkcji spawalniczej. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych i projekt z wykorzystaniem specjalistycznych programów komputerowych.. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium pisemne z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. B. Kurpisz, E. Lasowski - Technologiczne plany spawania i normowanie prac spawalniczych, SIMP Gliwice 1979. 2. B. Kurpisz - Kalkulacja kosztów spawania. Wyd. Pol. Śląskiej - 1971. 3. Katalogi i normatywy firm produkujących materiały spawalnicze. 4. C.Druhy - Rachunek kosztów. Wprowadzenie, WNT - 1995. 5. M. Jakubiec, K. Lesiński, H. Czajkowski - Technologia konstrukcji spawanych, WNT - 1980. 6. Normy: PN-EN 288-1 do 4 – Wymagania dotyczące technologii spawania metali i jej uznawania. 7. Normatywy technologiczne. Roboty spawalnicze (dla róŜnych metod spawania, zgrzewania i cięcia). 8. Wytyczne Instytutu Spawalnictwa (według zaleceń wykładowcy). Literatura uzupełniająca: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999, 4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 110 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N34 MECHANIZACJA, AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PRODUKCJI SPAWALNICZEJ Nazwa przedmiotu: MECHANIZACJA, AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PRODUKCJI SPAWALNICZEJ Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC3N34 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Technologie spawalnicze, podstawy robotyki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Luksa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Luksa, dr inŜ. Agnieszka Rzeźnikiewicz 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o budowie i zasadach działania urządzeń słuŜących do mechanizacji, automatyzacji i robotyzacji procesów i produkcji spawalniczej oraz zastosowaniu tych urządzeń w przemyśle. Treści programowe: Zasady i warunki techniczne i ekonomiczne mechanizacji, automatyzacji i robotyzacji procesów spawalniczych. Napędy hydrauliczne, pneumatyczne i elektryczne. Podstawowe elementy wyposaŜenia zmechanizowanych stanowisk spawalniczych. Pozycjonery, obrotniki, manipulatory, międzyoperacyjne magazyny bierne i czynne. Elastyczne stanowiska do zmechanizowanego prowadzenia prac spawalniczych. Budowa i zasada działania stanowisk do zmechanizowanego i automatycznego spawania, zgrzewania, lutowania i cięcia. Zmechanizowane i zautomatyzowane stanowiska do napawania i natryskiwania cieplnego. Układy sterowania spawalniczych stanowisk zmechanizowanych i zautomatyzowanych. Budowa spawalniczych robotów przemysłowych i elementy składowe zrobotyzowanych stanowisk spawalniczych. Metody programowania robotów spawalniczych oraz zakres zastosowania w produkcji spawalniczej. Zapoznanie się z konfiguracją zmechanizowanych i zautomatyzowanych stanowisk do spawania, zgrzewania, lutowania i cięcia termicznego oraz z budową i sposobami programowania robota spawalniczego. Opracowanie załoŜeń projektowych stanowiska do napawania i natryskiwania cieplnego. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Budowa i działanie czteroosiowego układu pozycjonowania IselAutomation wyposaŜonego w laser ROFIN DL 020, 2. Podstawy programowania w języku Pro-Pal, 3. Wykonanie programu w języku Pro-Pal sterującego procesem napawania laserowego, 4. Wykonanie programu w języku Pro-Pal sterującego procesem grawerowania laserowego, 5. Budowa i działanie czteroosiowego układu pozycjonowania IselAutomation wyposaŜonego w laser Micro Welder YDH0171, 6. Podstawy programowania z wykorzystaniem aplikacji PRONC. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. M. Olszewski - Manipulatory i roboty przemysłowe, WNT - 1992. 2. W. Szejna - Pneumatyczne i hydrauliczne manipulatory przemysłowe, WNT - 1992. 3. W. Cholewa, W. Moczulski - Diagnostyka techniczna maszyn, pomiary i analiza sygnałów, Wyd. Pol. Śląskiej 1993. 4. S. Malzacher - Elektronika przemysłowa, Wyd. Pol. Śląskiej 1989. Literatura uzupełniająca: 1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999. 2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999. 3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999, 4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 111 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N031 MODELOWANIE I SYMULACJA KOMPUTEROWA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE I SYMULACJA KOMPUTEROWA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC3N031 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Technologii spawalniczych, informatyki, matematyki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Kik Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Tomasz Kik Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Kik 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o moŜliwościach modelowania procesów materiałowych za pomocą oprogramowania komputerowego, sposobu przygotowania danych do obliczeń, stosowanych modeli i uproszczeń oraz przebiegu obliczeń metodą elementów skończonych ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania ich do modelowania procesów spawania i cięcia materiałów konstrukcyjnych. Treści programowe: Podstawowe definicje i problemy modelowania komputerowego procesów technologicznych. Metoda elementów skończonych – ogólne reguły, przebieg obliczeń, interpolacja, funkcje kształtu, klasyfikacja elementów skończonych, warunki brzegowe, wybór rodzaju analizy, podział na elementy skończone, kryteria wyboru elementów skończonych. Termiczna ocena procesu spajania. Modelowanie spoiny, SWC. Charakterystyka modeli źródeł ciepła – punktowe, liniowe, kołowo-normalne, płasko-kołowo-normalne źródło ciepła, cylindryczno-potęgowonormalny, półkolisty, półelipsoidalny model źródła ciepła. Oddziaływanie źródła ciepła. MES – wizualizacja. Symulacje wybranych procesów spawalniczych. Programy obliczeniowe – ANSYS, LS DYNA, SYSWELD. SYSWELD – modelowanie procesów spawania, obróbka cieplna, konstrukcje spawane. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Podstawy obsługi oprogramowania ANSYS, 2. Modelowanie wyboczenia prostego, 3. Modelowanie i symulacja komputerowa procesów spawalniczych, 4. Modelowanie dynamiki bryły sztywnej i odkształcalnej, 5. Modelowanie procesu transferu ciepła, 6. Modelowanie i symulacja komputerowa procesów spawalniczych. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie instrukcji (skrypt). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład:. Kolokwium pisemne z wykładu. 2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium. Literatura podstawowa: 1. E. Ranatowski : Elementy fizyki spajania metali. Warszawa 1999. 2. D. Radaj: Welding residua stresses and distortion. Calculation and measurements. DVS-Verlag, 2003. 3. G. Rakowski: Metoda elementów skończonych. Wybrane problemy. WNT 2006. 4. Waszczyszyn Z., Cichoń Cz., Radwańska M.: Metoda elementów skończonych w stateczności konstrukcji. Tom 3. Arkady, 1990. 5. Waszczyszyn Z., Cichoń Cz., Radwańska M.: Stability of Structures by Finite Element Method. Elsevier, 1994. 6. G. Krzesiński, P. Marek, T. Zagrajek: Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Ćwiczenia z zastosowaniem systemu ANSYS. Wydawnictwo Politechnika Warszawska, 2006. 7. www.esi-group.com 8. www.cim-mes.com.pl/ 9. www.salle.url.edu 10. http://www.mesco.com.pl 11. http://www-harwell.ansys.com Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 112 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC3N22 KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA I NEGOCJACJE W TECHNICE Nazwa przedmiotu: KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA I NEGOCJACJE W TECHNICE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC3N22 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw filozofii, etyki i socjologii. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Klimpel Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Klimpel Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić wiedzę o podstawowych zasadach dobrego wychowania oraz uzupełnić ogólną wiedzę humanistyczną. Zapoznać studentów z podstawami komunikacji międzyludzkiej, a zwłaszcza sposobach przekazywania informacji, przygotowywania i wygłaszania przemówień, prowadzenia dyskusji oraz zasadach przygotowywania i prowadzenia negocjacji związanych z problematyką inŜynierską. Treści programowe: Podstawowe zasady dobrego wychowania. Analiza osiągnięć humanistycznych w rozwoju ludzkości na podstawie dorobku słynnych postaci historycznych w dziedzinie filozofii, malarstwa, rzeźby, nauki, techniki itd. Podstawy komunikacji międzyludzkiej. Przekazywanie informacji, przygotowywanie i prowadzenie prezentacji, umiejętność przygotowywania i wygłaszania przemówień lub referatów w zaleŜności od rodzaju audytorium. Podstawy negocjacji w technice, sposoby negocjacji, przygotowywanie spotkań negocjacyjnych oraz techniki osiągania celu negocjacji. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład Zaliczenie na ocenę. 2. Ćw./L./P./Sem. Literatura podstawowa: 1. A. Wiszniewski - Jak przekonująco mówić i przemawiać, PWN - 1994. 2. R. A. Rządca - Negocjacje, PWE - 1999. 3. G. Karrass - Dobić targu. Wyd. Businessman Sopot, 1986. 4. T. Maruszewski - Poznanie, Afekt, Zachowanie. PWN - 1993. 5. R. L. Ackoff - Zarządzanie w małych dawkach, PWN - 1993. 6. B. Russell - Mądrość Zachodu. Wyd. Penta - 1995. 7. M. Levey - Od Giotta do Cezanne'a. Wyd. ARKADY - 1972. Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 113 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N11 PROJEKTOWANIE PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Kod/nr A0P000AC4N11 Specjalność: AC4 – KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: wiadomości związane z podstawowymi technikami wytwarzania, podstawami obróbki skrawaniem, metrologią warsztatową oraz inŜynierią materiałową. Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl. Liczba godzin: Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl. 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl., dr inŜ. Wacław BANAŚ 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami projektowanie procesów technologicznych: zasady i sposoby opracowania technologii ubytkowej w budowie maszyn. Studenci nabywają umiejętność prowadzenia analizy wykonawczej przedmiotów produkcji (technologiczność) i projektowania procesów technologicznych obróbki ubytkowej w funkcji wymagań dokładnościowych (jakościowych) obróbki i wielkości produkcji. Treści programowe: Treść wykładów dotyczy technologii ubytkowej w budowie maszyn. Omawiane są podstawowe zagadnienia technologii budowy maszyn w zaleŜności od wielkości produkcji: technologiczność konstrukcji maszyn, podstawowe normatywne definicje, pojęcia i własności procesu technologicznego, struktura procesu technologicznego, struktura czasowa operacji i technologiczna norma czasu; podstawowa dokumentacja technologiczna; materiały wejściowe do procesu technologicznego i półfabrykaty; dokładność obróbki i błędy (ekonomiczna dokładność obróbki); sposoby prowadzenia powierzchniowej obróbki cieplej i ochrony przed nią; naddatki na obróbkę; bazy obróbkowe i wymiary operacyjne; zasady doboru baz obróbkowych; środki produkcji (produkcyjne, specjalne i specjalizowane; obrabiarki narzędzie i oprzyrządowanie technologiczne); typizacja procesów technologicznych – ramowe procesy technologiczne części typowych; kryteria jakościowe i optymalizacja procesów technologicznych. Technologia konwencjonalna i na maszyny technologiczne (cechy wspólne i róŜnice). Technologia montaŜu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Opracowanie procesu technologicznego dla przedmiotu typu wałek (zębnik) i koło zębate (tuleja) z obróbką cieplą wybranych powierzchni (i bez) dla produkcji jednostkowej i seryjnej Metody dydaktyczne: wykład z prezentacją komputerową omawianych treści; Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny w dwóch częściach: część teoretyczna – test wyboru obejmujący zagadnienia omawiane na wykładzie, część „praktyczna”- opracowanie procesu technologicznego typowego przedmiotu dla wskazanej wielkości produkcji, 2. Ćw./L./P./Sem.: projekt - zaliczenie projektu dla dwóch zadań (proces technologiczny dla produkcji jednostkowej i wielkoseryjnej); Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń projektowych (zaliczenie obu projektów). Literatura podstawowa: 1. M. Feld: Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT, Warszawa 1998. 2. Poradnik InŜyniera. Obróbka skrawaniem. WN-T. Warszawa 1993. t1-3. 3. T. Puff: Technologia budowy maszyn. PWN, Warszawa 1982. 4. M. Skarbiński, J. Skarbiński: Technologiczność konstrukcji maszyn. WN-T, Warszawa 1982. 5. T. Puff, W. Sołtys: Podstawy technologii montaŜu maszyn i urządzeń. WNT, Warszawa 1980. 6. Błaszczak M.: Ćwiczenia z projektowania procesów technologicznych części maszyn. Wyd. II. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999. skrypt nr 2188. Literatura uzupełniająca: 1. J. Tymowski, Technologia budowy maszyn. WN-T, Warszawa 1989. 2. Z. Kornberger: Technologia obróbki skrawaniem i montaŜu. WN-T, Warszawa 1974. 3. M. Feld: Automatyzacja obróbki skrawaniem. WN-T, Warszawa 1996. 4. T. Dobrzański: Projektowanie uchwytów obróbkowych. Poradnik konstruktora. WN-T, Warszawa. 5. Meldner B., Darlewski J.: Narzędzia skrawające w zautomatyzowanej produkcji. WN-T. Warszawa 1991. Liczba pkt ECTS: 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 114 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N12 ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD/CAM Nazwa przedmiotu: ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD/CAM Kod/nr A0P000AC4N12 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWE ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, zapis konstrukcji, wytrzymałość materiałów, podstawy konstrukcji maszyn. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Piotr Gendarz Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Piotr Gendarz Liczba godzin: 18 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. hab. A. Baier 27 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu Wspomaganie komputerowe konstruowania i przygotowania wytwarzania Treści programowe: 1. Proces projektowo – konstrukcyjny i przygotowanie wytwarzania, Proces technologiczny, Formy zapisu konstrukcji, Formy zapisu technologii, Środki techniczne przetwarzania informacji, Proces technologiczny, Zasady doboru obrabiarki, Zasady doboru półfabrykatu, Zasady doboru narzędzi obróbczych, Zasady doboru dodatkowego oprzyrządowania, Zasady doboru parametrów obróbki, Programy graficzne CAD/CAM, Charakterystyki programów graficznych CAM, Zastosowanie uporządkowanych rodzin konstrukcji i technologii w zaawansowanych programach graficznych, Stadia przygotowawcze pracy w zaawansowanych programach graficznych, Formy modeli 3D oraz postacie elementów podstawowych, Operacje Bool’owskie na modelach objętościowych, Wizualizacja zapisu elementów, Parametryzacja elementów w zaawansowanych programach graficznych, Parametryzacja półfabrykatów, Zakładanie bazy narzędziowej, Modelowanie uchwytów i podtrzymek, CAM w zaawansowanych programach graficznych, Wprowadzenie do toczenia, Toczenie zgrubne, kształtujące i wykańczające, Toczenie rowków, Odcinanie, Gwintowanie, Wiercenie. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Komputerowo wspomagany dobór cech konstrukcyjnych elementów przekładni zębatej, Komputerowo wspomagany dobór cech konstrukcyjnych elementów z automatycznym zapisem konstrukcji przekładni pasowej z pasem zębatym, Modelowanie 3D w zaawansowanym programie graficznym, Moduły konstrukcyjne a moduły technologiczne siłowników hydraulicznych, Symulacja procesu obróbczego wałka Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, przygotowanie procesu wytwarzania z zastosowaniem wspomagania komputerowego, Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin. 2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwia. Literatura podstawowa: 1. P. Gendarz: Aplikacje programów graficznych w uporządkowanych rodzinach konstrukcji WPŚ Gliwice 1998. 2. P. Gendarz: Zbiór zadań z zakresu tworzenia aplikacji programów graficznych. WPŚ Gliwice 1998. Literatura uzupełniająca: 1. P. Gendarz: Elastyczne systemy modułowe konstrukcji maszyn. WPŚ. Gliwice 2009 2. R. Knosala, A. Gwiazda, P. Gendarz, A. Baier: Podstawy konstrukcji maszyn. Przykłady obliczeń. PWN 2000. 3. T. Winkler: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM. Komputerowy zapis konstrukcji. WNT Warszawa 1989. Liczba pkt ECTS: 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 115 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N21 PROGRAMOWANIE ROBOTÓW Nazwa przedmiotu: PROGRAMOWANIE ROBOTÓW Kod/nr A0P000AC4N21 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 – KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy automatyki i robotyki, podstawy sterowania maszyn, teoria sygnałów, mechanika i teoria maszyn i mechanizmów, technologia maszyn, podstawy informatyki, Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl. Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Wacław BANAŚ 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: student nabywa wiedzę z zakresu podstaw teoretycznych (załoŜenia, algorytmy) róŜnych technik programowania robotów (on- i off-line); poznaje ich moŜliwości i ograniczenia. Zna praktycznie podstawową technikę programowania robotów przez nauczanie (on-line) i potrafi zaprogramować robot metodą on-line i off-line do typowych zadań obsługi (zadania manipulacyjne) procesu technologicznego. Treści programowe: omawia się zagadnienia związane z podstawami teoretycznymi programowania robotów przemysłowych z układami sterowania analogowego (układy sekwencyjne) i numerycznego (układy klasy NC i CNC). Omawia się system operacyjny układów sterowania robotów przemysłowych, jego zadania, poszczególne moduły. Przedstawia się podstawowe algorytmy pracy układu sterowania ruchem robota (PTP, CP) i współpracy robota z otoczeniem technologicznym (zadanie synchronizacji z procesem, komunikacja robota z obsługiwanymi urządzeniami technologicznymi) oraz związek między klasą układu sterowania, a techniką programowania robota. Prezentowane są podstawowe metody programowania robotów przemysłowych: sekwencyjne – kolejnościowe, przez uczenie oraz metody programowania komputerowego off- (systemy oparte na grafice, języki robotowe i bazy danych IRDATA) i on-line. Omawiane są zasady programowania adaptacyjnego robotów z wykorzystaniem technik sensorowych (sensory binarne oraz kamery cyfrowe). Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. opracowanie programu sterującego robotem metodą samouczenia (on-line) przy róznych parametrach definiowania ruchu (układy współrzędnych, rodzaj ruchu i jego parametry) oraz metodą off-line (symulacja ruchu robota w środowisku wirtualnym). Metody dydaktyczne: wykład z prezentacją komputerową omawianych treści; obsługa (programowanie on-line) układu sterowania numerycznego klasy CNC robota przemysłowego (układy z interpolacją) oraz specjalistycznego oprogramowania komputerowego CAM-R (programowanie off-line) – system Roboguide (Fanuc) i Robcad (eMPower). Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. red. G. Kost, J. Świder: Programowanie robotów on-line. Podręcznik akademicki, Wyd. Politechniki Śląskie, Gliwice 2008. 2. G. Kost: Programowanie robotów przemysłowych. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1996, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 1996. 3. Ch. Blume, W. Jacob: Programming Language for Industrial Robots. Springer-Verlag 1986. 4. Sh. Hof: Handbook of Industrial Robotics. JohnWiley & Sons, Inc. New York 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Ch. Blume, W. Jacob: Programming Language for Industrial Robots. Springer-Verlag 1986. 2. H.-J. Warnecke, R. D. Schraft: Industrieroboter Handbuch für Industrie und Wiessenchaft. Springer-Verlag, Berlin 1990. 3. J. Honczarenko, J. Wojsznis: Programowanie robotów przemysłowych, Wyd. Politechniki Szczecińskiej, Szczecin 1992. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 116 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N22 ROBOTYZACJA PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Nazwa przedmiotu: ROBOTYZACJA PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Kod/nr A0P000AC4N22 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, podstawy robotyki. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl. Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl. 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Student poznaje zasady robotyzacji procesów technologicznych obejmujących podstawowe techniki wytwarzania oraz metody oceny projektów inwestycyjnych związanych z zastosowaniem robotów. Wpływ robotyzacji na parametry sytemu produkcyjnego. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych student nabywa umiejętności budowy złoŜonych programów robotowych, dla robota IRp, wykorzystujących zarówno układy wejść/wyjść jak i sensory zewnętrzne. Treści programowe: Przedstawione zostaną współcześnie produkowane roboty przemysłowe i ich charakterystyki. Omówione zostaną wymagania stawiane zrobotyzowanym stanowiskom produkcyjnym jak równieŜ metody programowania robotów. Przykładowe rozwiązania układów sterująco-monitorujących dla gniazd produkcyjnych. Tworzenie cyklogramów pracy stanowiska zrobotyzowanego. Wykorzystanie robotów usługowych i inspekcyjnych. Typy chwytaków dostępne obecnie na rynku krajowym i zagranicznym. Oprzyrządowanie technologiczne stosowane na stanowiskach z robotem. Problemy kontroli jakości wyrobów w systemach zrobotyzowanych. Problematyka bezpieczeństwa na stanowiskach zrobotyzowanych. Środki techniczne bezpieczeństwa. Badania i certyfikacja bezpieczeństwa. Tok postępowania przy ocenie bezpieczeństwa na stanowisku zrobotyzowanym. Metody oceny ryzyka. Zabezpieczenie operatora w typowym gnieździe z robotem. Zagadnienia ekonomiczno-socjalne związane z robotyzacjąskładniki kosztów produkcji zrobotyzowanej, wpływ robotyzacji na koszty inwestycyjne, rachunek efektywności ekonomicznej. Wpływ robotyzacji na zatrudnienie. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Programowanie robotów przemysłowych – budowa złoŜonych programów. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium z wykorzystaniem robotów przemysłowych – budowa złoŜonych programów. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem: zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Zdanowicz R.: Robotyzacja dyskretnych procesów produkcyjnych. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2011. 2. Zdanowicz R.: Podstawy robotyki. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2011. 3. Gołda G., Kost G., Świder J., Zdanowicz R.: Programowanie robotów on-line. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2008. Literatura uzupełniająca: 1. Zdanowicz R.: Modelowanie i symulacja wytwarzania. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2007. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 117 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N23 PROJEKTOWANIE NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC4N23 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 – KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: zasady doboru materiałów inŜynierskich, technologia maszyn, automatyzacja i robotyzacja procesów technologicznych, komputerowe wspomaganie projektowania procesów technologicznych Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Zbigniew Monica Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. dr inŜ. Zbigniew Monica Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Zbigniew Monica 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami w procesie wytwarzania narzędzi skrawających i projektowania oprzyrządowania obróbkowego. Zaliczenie z przedmiotu powinno zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowisku przemysłowym. Treści programowe: Cel stosowania oprzyrządowania w procesach technologicznych. Dokładność obróbki w uchwytach i metody ich obliczania. Błędy elementarne występujące podczas obróbki w uchwytach. Kolejność projektowania uchwytów. Zasady ustalania przedmiotów w uchwytach i obliczanie błędów ustalenia oraz błędów sposobu bazowania. Ustalanie narzędzi skrawających względem uchwytu i obliczanie błędów ustalenia narzędzia. Korpusy uchwytów. Zamocowanie przedmiotu w uchwycie. Sprawdziany specjalne i przyrządy kontrolno - pomiarowe, rodzaje i zasady projektowania. Materiały narzędziowe, własności i zastosowanie. Konstrukcja narzędzi, rodzaje części chwytowych. Narzędzia dla obróbki na obrabiarkach sterowanych numerycznych. Zastosowanie systemów komputerowych do wspomagania projektowania narzędzi i oprzyrządowania. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt przykładowych narzędzi i oprzyrządowania z zastosowaniem systemów komputerowych. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, projekt narzędzi i oprzyrządowania z zastosowaniem systemów komputerowych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę projektów. Literatura podstawowa: 1. W. Mermon, i inni: Zasady konstrukcji przyrządów, uchwytów i sprawdzianów specjalnych. WNT, Warszawa 1972. 2. T. Dobrzański: Uchwyty obróbkowe. WNT. Warszawa 1987. 3. J. Porembski : Przyrządy obróbkowe. WNT. Warszawa 1982. Literatura uzupełniająca: 1. Poradnik InŜyniera. Obróbka skrawaniem. Tom. II. WNT. Warszawa 1993. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 118 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N31 MODELOWANIE I SYMULACJA WYTWARZANIA Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE I SYMULACJA WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AC4N31 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Statystyka matematyczna, podstawy informatyki.. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl. Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl. Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl. 13 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: student poznaje teoretyczne zasady budowy modeli oraz nabywa umiejętności budowy modeli systemów produkcyjnych, takŜe złoŜonych elastycznych systemów produkcyjnych. W budowanych modelach jest określona awaryjność urządzeń technologicznych. W oparciu o te modele jest w stanie a priori określić parametry systemu produkcyjnego, takie jak np. koszty wytwarzania, wydajność, zapotrzebowanie na urządzenia technologiczne (np. palety, narzędzia, obrabiarki). Treści programowe: Aparat matematyczny i metody modelowania. Definiowanie parametrów i zmiennych. Stochastyczny charakter procesów wytwarzania. Systematyka modeli systemów produkcyjnych. Modele teorii masowej obsługi, zamknięte i otwarte sieci kolejek. Modele symulacyjne, budowa modelu komputerowego, modelowanie symulacyjne dyskretne i ciągłe, reguły priorytetu występujące w modelowaniu symulacyjnym. Metody optymalizacyjne. Symulacja komputerowa. Algorytm postępowania przy przygotowywaniu poprawnego modelu symulacyjnego, etapy stosowane w metodach modelowania i symulacji. Podstawowe warunki udanego projektu symulacyjnego. W ramach zajęć laboratoryjnych tworzone są modele począwszy od prostych układów składających się z dwóch maszyn, do złoŜonego elastycznego systemu produkcyjnego. składającego się z modułu wytwarzania, transportowego i magazynowego. W tworzonych modelach jest określona awaryjność tworzących je urządzeń technologicznych. W oparciu z zbudowane układy modelowe przeprowadzane są badania symulacyjne pozwalające a priori określić podstawowe parametry układu, takie jak np. czas realizacji zlecenia produkcyjnego, czy teŜ wpływ awaryjności urządzeń technologicznych na wydajność systemu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Budowa prostych i złoŜonych modeli systemów produkcyjnych. Metody dydaktyczne: wykłady z wykorzystaniem foliogramów, ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o program komputerowy. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem: zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Zdanowicz R.: Modelowanie i symulacja wytwarzania. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2007. 2. Zdanowicz R., Świder J.: Modelowanie i symulacja systemów produkcyjnych w programie Enterprise Dynamics. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2007. Literatura uzupełniająca: 1. Zeigler A.: Theory of Modeling and Simulation. Integrating Disrete Event and Continous Complex Dynamic Syst, Academic Press 2000. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 119 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N32 PROJEKTOWANIE ELASTYCZNYCH SYSTEMÓW WYTWÓRCZYCH Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE ELASTYCZNYCH SYSTEMÓW Kod/nr A0P000AC4N32 WYTWÓRCZYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 – KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: IX Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Projektowanie, konstruowanie, podstawy automatyki i robotyki, technologia maszyn, eksploatacja maszyn, rysunek techniczny, podstawy informatyki, metody numeryczne. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Piotr Ociepka Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Piotr Ociepka Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Piotr Ociepka 11 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami w procesie projektowania elastycznych systemów wytwarzania. Zaliczenie z przedmiotu winno zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowisku zakładów przemysłowym oraz powinno umoŜliwić mu łatwość reakcji na szybko zachodzące w nim zmiany. Treści programowe: Wprowadzenie do przedmiotu, sprawy organizacyjne, definicja ogólna systemu oraz systemu produkcyjnego, elastyczność i jej rodzaje, wskaźniki jakości systemów technicznych, etapy procesu projektowania elastycznych systemów wytwarzania (ESW), projektowanie podsystemu urządzeń podstawowych i pomocniczych ESW, planowanie rozmieszczenia stanowisk produkcyjnych w ESW, harmonogramowanie produkcji w ESW, metody modelowania i symulacji komputerowej ESW. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt elastycznego systemu produkcyjnego o strukturze gniazda. Zagadnienia realizowane w ramach projektu: projektowanie procesu technologicznego; dobór obrabiarek manipulatorów, magazynów, środków transportu; rozmieszczenie stanowisk w projektowanym gnieździe; opracowanie cyklogramu pracy gniazda, opracowanie potrzebnej dokumentacji i sporządzenie sprawozdania. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie projektu na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Honczarenko J.: Elastyczna automatyzacja wytwarzania Obrabiarki i systemy obróbkowe WNT. Warszawa 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Lis S., Santarek K., Strzelczak S.: Organizacja Elastycznych systemów produkcyjnych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994. 2. Banaszak Z., Jampolski L.: Komputerowo wspomagane modelowanie elastycznych systemów produkcyjnych. WNT. Warszawa 1991. 3. red. Wrotny L T :ESP. Robotyka i elastycznie zautomatyzowana produkcja. Wspomagane komputerowo projektowanie ESP.z. 8,WNT, Warszawa 1991. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 120 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N33 PLANOWANIE I STEROWANIE PRODUKCJĄ W SYSTEMACH ZAUTOMATYZOWANYCH Nazwa przedmiotu: PLANOWANIE I STEROWANIE PRODUKCJĄ W SYSTEMACH ZAUTOMATYZOWANYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC4N33 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: komputerowo wspomagane projektowanie - CAD, komputerowo wspomagane wytwarzanie - CAM, sterowanie przepływem produkcji, podstawy informatyki. Prowadzący przedmiot: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud Prowadzący zajęcia: Wykład: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud / dr inŜ. Damian Krenczyk Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Damian Krenczyk 13 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z zagadnieniem planowania produkcji i sterowania jej przebiegiem. Zapoznanie się z systemami zintegrowanymi klasy MRP II. Zaliczenie z przedmiotu winno zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowsku przemysłowym. Treści programowe: Planowanie, sterowanie, kontrola - definicja i podstawowe pojęcia. Podstawowe zasady sterowania przepływem produkcji umownie ciągłej i umownie dyskretnej. Wieloetapowa rozbudowa systemu produkcyjnego zasady tworzenia harmonogramu. Prowadzenie obliczeń bilansowych w tym bilansowanie planowanych zadań ze zdolnością produkcyjną. Metody międzykomórkowego sterowania przepływem produkcji. Metody wewnątrzkomórkowego sterowania przepływem produkcji. Sterowanie operatywne: szeregowanie wejściowe części, szeregowanie operacji, szeregowanie zamocowań. Zasady sterowania przepływem produkcji. Sformułowanie zadania harmonogramowania oraz klasyfikacja zadań harmonogramowania. Ogólne zadanie wyznaczania partii produkcyjnych i obciąŜenia maszyn. Reguły priorytetu w sterowaniu przepływem produkcji. Klasyfikacja reguł priorytetu. Ocena skuteczności reguł priorytetu. Normatywy sterowania przepływem produkcji. Planowanie wieloasortymentowej produkcji rytmicznej. Zintegrowane pakiety planowania produkcji klasy MRPII i MRP III. Metody wspomagania komputerowego w zakresie PPC. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Symulacja współbieŜnej produkcji wieloasortymentowej, Symulacja współbieŜnej produkcji wieloasortymentowej – produkcja rytmiczna, Komputerowy system weryfikacji zleceń produkcyjnych SWZ – wprowadzanie, przebiegi przejściowe, Komputerowe wspomaganie harmonogramowania produkcji, Sterowanie przepływem produkcji według stanów zapasów magazynowych, Zastosowanie metody OPT do optymalizacji realizacji procesu produkcyjnego. Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, zajęcia projektowe Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Zaliczenie pisemne i ustne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Lis S., Santarek K., Strzelczak S.: Organizacja Elastycznych systemów produkcyjnych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994. 3. Skołud B.: Planowanie wieloasortymentowej produkcji rytmicznej, Zeszyty naukowe Politechniki Śląskiej, seria Mechanika , z136, Gliwice 2000. 4. Skołud B.(red.) Systemy wspomagania decyzji w planowaniu produkcji, s. Monografie, nr 21. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2001. 5. Wróblewski K.: Podstawy sterowania przepływem produkcji. WNT, Warszawa 1993. 6. Wróblewski i inni : Reguły priorytetu w sterowaniu przepływem produkcji. WNT, Warszawa 1984. Literatura uzupełniająca: 1. Schroeder R.G.: Operations Management, Mc Grow–Hgill Publ. Comp. New York, 1989. 2. Sawik T.: Optymalizacja dyskretna w elastycznych systemach produkcyjnych. WNT, Warszawa 1992. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 121 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N11 KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC4N11 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: komputerowo wspomagane projektowanie - CAD, komputerowo wspomagane wytwarzanie - CAM, sterowanie przepływem produkcji, podstawy informatyki. Prowadzący przedmiot: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud Prowadzący zajęcia: Wykład: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud, dr inŜ. Damian Krenczyk Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Damian Krenczyk 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami wytwarzania oraz tendencjami współczesnego rynku. Zapoznanie się z systemami zintegrowanymi CAD/CAM oraz pakietami OPT i MRP II. Zaliczenie z przedmiotu winno zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowsku przemysłowym oraz powinno umoŜliwić mu łatwość reakcji na szybko zachodzące w nim zmiany.. Treści programowe: Komputerowo zintegrowane wytwarzanie w zakresie metod i technik przygotowania produkcji i wytwarzania. Integracja działań technicznych i organizacyjnych. Dwa aspekty - integracja wytwarzania: integracja poprzez scentralizowaną bazę danych oraz integracja poprzez logistykę. Badanie rynku i jego wpływ na dalsze działanie przedsiębiorstwa. Produkcja na czas (JIT, KANBAN), a ograniczenia (TOC, OPT). Planowanie i sterowanie produkcją w systemie zintegrowanych (MRP, MRPII, ERP). Projektowanie i modelowanie geometryczne oraz technologia grupowa. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Bilansowanie planowanych zadań ze zdolnością produkcyjną, Parametryczny zapis konstrukcji, Parametryczny zapis obróbki, Modelowanie systemów produkcyjnych, Relacyjne bazy danych, Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, ćwiczenia w laboratorium komputerowym. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Zaliczenie pisemne i ustne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Skołud B.: Komputerowo Zintegrowane Wytwarzanie. Skrypt Nr 2043. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice1997. 2. Lis S., Santarek K., Strzelczak S.: Organizacja Elastycznych systemów produkcyjnych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994. 3. Chlebuś E. Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, Warszawa : Wydaw. Naukowo-Techniczne, 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Banaszak Z., Jampolski L.: Komputerowo wspomagane modelowanie elastycznych systemów produkcyjnych. WNT. Warszawa 1991. 2. Scheer A.W. Scheer A.W.: CIM - Towards the Factory of the Future, Springer Verlag, New York,1991. 3. Koenig D.: Computer Integrated Manufacturing- Theory and Practice, Hempshire Publishing Corporation, Londyn, 1990. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 122 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC4N21 KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC4N21 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: komputerowo wspomagane projektowanie - CAD, komputerowo wspomagane wytwarzanie - CAM, sterowanie przepływem produkcji, podstawy informatyki. Prowadzący przedmiot: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud Prowadzący zajęcia: Wykład: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud, dr inŜ. Damian Krenczyk Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Damian Krenczyk 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami wytwarzania oraz tendencjami współczesnego rynku. Zapoznanie się z systemami zintegrowanymi CAD/CAM oraz pakietami OPT i MRP II. Zaliczenie z przedmiotu winno zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowsku przemysłowym oraz powinno umoŜliwić mu łatwość reakcji na szybko zachodzące w nim zmiany. Treści programowe: Projektowanie współbieŜne (ang.: concurrent engineering). Szybkie wytwarzanie prototypów, oprzyrządowania i wyrobów (rapid prototyping, rapid toolong, reverse engineering). Zastosowanie metod sztucznej w inteligencji w integracji komputerowej wytwarzania: systemy doradcze, algorytmy genetyczne, sieci neuronowe. Zarządzanie jakością w systemach zintegrowanych komputerowo. Holoniczne wytwarzanie, biologiczne wytwarzanie. Systemy wieloagentowe. Organizacje wirtualne. Logistyka, jako element integrujący. Paradoksy logistyki. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Integracja systemu weryfikacji zleceń produkcyjnych SWZ z systemem Enterprise Dynamice, Relacyjne bazy danych, Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, zajęcia projektowe Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Zaliczenie pisemne i ustne. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium. Literatura podstawowa: 1. Skołud B.: Komputerowo Zintegrowane Wytwarzanie. Skrypt Nr 2043. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice1997. 2. Lis S., Santarek K., Strzelczak S.: Organizacja Elastycznych systemów produkcyjnych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994. 3. Chlebuś E. Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, Warszawa : Wydaw. Naukowo-Techniczne, 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Banaszak Z., Jampolski L.: Komputerowo wspomagane modelowanie elastycznych systemów produkcyjnych. WNT. Warszawa 1991. 2. Scheer A.W. Scheer A.W.: CIM - Towards the Factory of the Future, Springer Verlag, New York,1991. 3. Koenig D.: Computer Integrated Manufacturing- Theory and Practice, Hempshire Publishing Corporation, 1990. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 123 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N11 PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA WŁASNOŚCI Kod/nr A0P000AC5N11 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, technologie procesów materiałowych Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. G. Matula, dr inŜ. M. Polok-Rubiniec 18 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu technologii materiałowych, metalurgii proszków, otrzymywania – odlewania stopów ich krystalizacji, przemian fazowych zachodzących w obrabianych materiałach, procesów wydzieleniowych w nich występujących inŜynierii powierzchni (tworzenia powłok i warstw wierzchnich). Poznanie prawidłowości kształtowania własności materiałów, kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia informacji w nowe całości na podstawie zdobytych umiejętności w toku ćwiczeń laboratoryjnych, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się kartami charakterystyk materiałów inŜynierskich. Treści programowe: Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami kształtowania własności materiałów przez obróbkę cieplną, plastyczną, nakładanie warstw wierzchnich oraz nowoczesne metody wytwarzania. Poznanie mechanizmów i warunków obróbki plastycznej metali, odkształcenia plastycznego metali na zimna i na gorąco, hartowania objętościowego, hartowania powierzchniowego, odpuszczania, obróbki cieplno-chemicznej. Poznanie nowoczesnych technik wytwarzania materiałów spiekanych, nowoczesnych technik formowania proszków, kompozytów, obróbki PVD i CVD. Projektowanie materiałowe jako nierozłączny element projektowania inŜynierskiego produktów – elementy projektowania inŜynierskiego, projektowanie materiałowe, zagwarantowanie wymaganej trwałości produktu lub jego elementów wytworzonych z materiałów inŜynierskich o wymaganych własnościach technologicznych, projektowanie technologiczne, nadanie wymaganych własności poszczególnym elementom produktu. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Hartowanie objętościowe. Hartowanie powierzchniowe. Odpuszczanie. Nawęglanie. Azotowanie. CVD. PVD. Materiały narzędziowe spiekane. Odkształcenie plastyczne i rekrystalizacja. Powłoki galwaniczne. Kompozyty. Warstwy powierzchniowe. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem prowadzącego Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin ustny i pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie , WNT, Warszawa, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002. 2. Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT, Warszawa, 1998. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 124 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N12 PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI Nazwa przedmiotu: PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU I CERTYFIKACJI Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA BADAŃ Kod/nr A0P000AC5N12 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Systemy zarządzania jakością Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek Roszak Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Marek Roszak Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: \ Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznawanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu prawa w odniesieniu do badań i certyfikacji, utrwalenie wiedzy z zakres systemów zarządzania jakością, poznanie zasad certyfikacji, poznanie zakresu działalności polskich jednostek akredytacyjnych, zdobycie umiejętności poruszanie się w tematyce certyfikacji wyrobów w tym z uwzględnieniem modułów certyfikacji, znaczenia dyrektyw nowego podejścia w celu realizacji certyfikacji wyrobu. Treści programowe: Znajomość aktualnie obowiązujących przepisów prawnych w zakresie badań i certyfikacji stanowi waŜny aspekt uzgodnień i dostosowywania prawodawstwa krajowego do wymagań Unii Europejskiej w tym uregulowań dotyczących ustaw, rozporządzeń, dyrektyw, norm, zarządzeń w odniesieniu do problematyki wprowadzania wyrobów na rynek i ponoszenia przedsiębiorcy za nie odpowiedzialności. Harmonizacja prawa i norm technicznych z obowiązującymi przepisami w UE w szczególności obejmuje ustawy dotyczące normalizacji oraz certyfikacji. Istotnym ze względu na wdraŜanie i certyfikowanie systemów zarządzania jakością jest ustawa dot. badań i certyfikacji a w tym z szczególnym uwzględnieniem zadań Polskich jednostek akredytujących (PCA, PCBC). W odniesieniu do działań inŜynierskich działania oparte na normach pozwalające na zapewnienie ich powtarzalności, stabilności i jednorodności, stąd istotnym jest określenie zasad prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej oraz zasad i stosowania PN (ustawa o normalizacji). W dobie wejścia polski w struktury UE aktualne staje się zwrócenie szczególnej uwagi w odniesieniu do jakości wyrobów w ujęciu przepisów i wymagań UE w tym dyrektyw, nowego podejścia do harmonizacji przepisów technicznych, znaczenia dyrektyw Nowego Podejścia a w szczególności modułów oceny zgodności i znakowania CE. Obowiązujące prawo nakłada na przedsiębiorcę znajomość sposobów certyfikacji wyrobów oraz stosowanych znaków certyfikacyjnych. Nieodzownym staje się poznanie znaczeń pojęciowych jak np. certyfikacja, certyfikat zgodności, deklaracja zgodności. Stosowane rodzaje znakowań wyrobów w tym CE, znak jakości Q, Eko znak, znak Keymark. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład, dyskusja. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład: kolokwium zaliczeniowe. Literatura podstawowa: 1. Urbaniak M.: Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2000. Literatura uzupełniająca: 1. Wasilewski L.: Podstawy zarządzania jakością, Wydawnictwo WyŜszej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. L. Koźmińskiego, Warszawa, 1995. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 125 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N13 ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA WYTWARZANIEM Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIEM Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA ZARZĄDZANIA Kod/nr A0P000AC5N13 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw robotyzacji procesów technologicznych. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski. Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Sabina Lesz, dr inŜ. Wirginia Pilarczyk 18 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych z zakresu zintegrowanych systemów zarządzania wytwarzaniem. Treści programowe: Przedmiot nauki o zarządzaniu, nurty nauki o zarządzaniu, szkoły i podejścia w rozwoju nauk o zarządzaniu, definicja zarządzania, funkcje zarządzania, podstawy teorii zarządzania, szkoła klasyczna, naukowa organizacja pracy, klasyczna teoria organizacji, teorie przejściowe, szkoła behawioralna, szkoła ilościowa, badania operacyjne i teoria decyzji, modele i metody teorii decyzji, podejście systemowe, podejście sytuacyjne, współczesne systemy zarządzania produkcją, komputerowo zintegrowane zarządzanie (CIM), koncepcja i definicja CIM, systemy klasy MRP, koncepcja Lean Production , TQM (Total Quality Management), Just In Time, (akurat na czas), systemy Kanban, reingineering, elastyczne systemy produkcyjne, pojęcie technologii i zarządzania technologią ,podstawowe pojęcia dotyczące procesu produkcyjnego, pojęcie sterowania produkcją, cele i funkcje planowania, rodzaje planowania, planowanie agregacyjne, techniki optymalizacji produkcji, , współczesne wyzwania dla zarządzania produkcją, zarządzanie scentralizowane i rozproszone, techniki informatyczne w zarządzaniu, zarządzanie małymi i średnimi firmami. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zintegrowane systemy zarządzania wytwarzaniem w wybranych przedsiębiorstwach Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny, 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Durlik J.: InŜynieria zarządzania. Strategia i projektowanie systemów produkcyjnych, część 1, Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa, 1998. Literatura uzupełniająca: 1. 1 Koźmiński A., Piotrowski W.: Zarządzanie: teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 1995. 2. Skołud B.: Komputerowo zintegrowane wytwarzanie, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1997. 3. Pr. pod red. Piaseckiego B.: Ekonomika i zarządzanie małą firmą, PWN Warszawa 1998. 4. Griffin R.W.; Podstawy zarządzania organizacjami, PWN, Warszawa, 1996. 5. Krzyzanowski L.: „ Podstawy nauki o zarządzaniu”, PWN, Warszawa, 1995. 6. Penc J.; Strategia zarządzania, PWN, Warszawa, 1999. Liczba pkt ECTS: 5 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 126 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N21 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: AUTOMATYZACJA I TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA ROBOTYZACJA Kod/nr A0P000AC5N21 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Technologia maszyn, Obróbka plastyczna, Obróbka ubytkowa Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Wojciech Kajzer, dr inŜ. Anita Kajzer 18 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Systematyzowanie wiedzy oraz kształtowanie pojęć z zakresu automatyzacji i robotyzacji technologii procesów materiałowych. Treści programowe: Zdefiniowanie pojęć mechanizacja, automatyzacja i robotyzacja. Przesłanki ekonomiczne i techniczne wprowadzenia automatyzacji w przetwórstwie materiałów. Wpływ automatyzacji na strukturę zatrudnienia, kwalifikacje oraz warunki i kulturę pracy. Efektywność ekonomiczna automatyzacji przetwórstwa materiałów. Ocena jakości procesu technologicznego. Metoda wskaźnikowa. Metoda punktowa. Klasyfikacja procesów w przemyśle maszynowym. Wpływ czynników technologicznych procesu produkcyjnego na jego stopień automatyzacji i robotyzacji. Charakterystyka załoŜeń bazowych do projektowania procesów technologicznych. Rodzaje półfabrykatów oraz czynniki decydujące o ich doborze. Automatyzacja procesów przeróbki plastycznej – formy realizacji. Mechanizacja i automatyzacja procesów tłoczenia. Zastosowanie robotów w procesach przeróbki plastycznej. Automatyzacja produkcji wielkoseryjnej i masowej w procesach obróbki skrawaniem. Zastosowanie automatyzacji w procesach obróbki cieplnej i cieplnochemicznej. Treści/tematy: Projekt linii technologicznej dla wytypowanej technologii kształtowania wyrobu. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem przeźroczy oraz technik multimedialnych, zajęcia projektowe pod kierunkiem prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Zdanowicz R.: Robotyzacja procesów technologicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999 Literatura uzupełniająca: 1. Kosmol J. (red.).: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001. 2. Piątkiewicz J.: Maszyny i urządzenia odlewnicze. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1867, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1994. 3. Górny Z.: Odlewnicze stopy metali nieŜelaznych. WNT Warszawa 1992. 4. Feld M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. WNT, Warszawa 1994. Liczba pkt ECTS: 4 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 127 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N22 DOKUMENTACJA SYSTEMU JAKOŚCI Nazwa przedmiotu: DOKUMENTACJA SYSTEMU JAKOŚCI Kod/nr A0P000AC5N22 Rodzaj i tryb studiów: NISTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Systemy zarządzania jakością Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marta Dudek - Burlikowska Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Marta Dudek - Burlikowska Ćwiczenia: Liczba godzin: 9 Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Marta Dudek – Burlikowska, dr inŜ. Tatiana Karkoszka, dr inŜ. Marek Roszak, 9 dr inŜ. Joanna Michalska - Ćwiek Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi funkcjonowania organizacji i zasadami tworzenia dokumentacji systemu jakości, w tym polityki jakości, księgi jakości, procedur i instrukcji jak równieŜ ze sposobami nadzoru tych dokumentów, a takŜe przeprowadzania auditów zgodnie z normą PNEN ISO 19011:2003, kształcenie umiejętności wykonywania ćwiczeń praktycznych dotyczących tworzenia dokumentacji SZJ w toku ćwiczeń projektowych, kształcenie u studentów umiejętności dyskutowania i argumentowania oraz współdziałania z innymi na podstawie grupowych zadań projektowych. Treści programowe: Organizacja, cele i misja, tworzenie struktury organizacyjnej. Terminologia dotycząca systemów jakości i dokumentacji wg normy PN-EN ISO 9000:2001. Zasady zarządzania jakością, podejście procesowe i jego rola w tworzeniu dokumentacji systemu jakości- mapa procesów. Analiza norm PN-EN ISO serii 9001:2001 oraz PN-EN ISO 9004:2001. Struktura systemu jakości. Rodzaje dokumentów stosowanych w systemach zarządzania jakością - piramida dokumentacji jakości. Ogólne wymagania dotyczące dokumentacji systemu jakości. Polityka jakości i cele dotyczące jakości. Księga jakości i jej cele. Procedury i instrukcje. Nadzór nad dokumentacją; zapoznanie się z normą PN-EN ISO 19011:2003 ”Wytyczne dotyczące auditowania systemów zarządzania jakością i/lub zarządzania środowiskowego”. Treści/tematy: Tworzenie dokumentacji systemu jakości w przedsiębiorstwie. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem, prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Hernas A., Gajda L.: Systemy zarządzania jakością, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Leist R.: Praktyczne zarządzanie jakością, Wydawnictwo WEKA Sp. z o.o., Warszawa, 2002. 2. Lisiecka K.: Kreowanie jakości, Wydawnictwo AE, Katowice, 2002. 3. Łańcucki J.: Podstawy kompleksowego zarządzania jakością, Wydawnictwo AE, Poznań, 2003. 4. Normy PN-EN ISO serii 9000:2001. 5. Sokołowicz W., Srzednicki A.: ISO System zarządzania jakością, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa, 2004. 6. Urbaniak M.: Zarządzanie jakością – teoria i praktyka, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2004. 7. Wawak S.: Zarządzanie jakością. Teoria i Praktyka, Wydawnictwo Helion, Warszawa, 2002. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 128 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N23 PRODUKCJA ZARZĄDZANIE PROCESAMI TECHNOLOGICZNYMI I CZYSTSZA Nazwa przedmiotu: ZARZĄDZANIE PROCESAMI TECHNOLOGICZNYMI Kod/nr A0P000AC5N23 I CZYSTSZA PRODUKCJA Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Technologie procesów materiałowych, Technologie proekologiczne. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Stefan Griner Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Stefan Griner Liczba godzin: 9 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Stefan Griner, dr inŜ. Aneta Kania, dr inŜ. Monika Spilka 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Doskonalenie wiedzy z zakresu zarządzania technologią w aspekcie rynkowym wraz z uwzględnieniem zasad Czystszej Produkcji. Treści programowe: Prewencyjna strategia zarządzania środowiskiem i procesami technologicznymi w oparciu o strategię rozwoju zrównowaŜonego i zasady Czystszej Produkcji. Odpady, strategie gospodarowania odpadami. Techniki minimalizacji odpadów. Ocena moŜliwości minimalizacji odpadów w procesach technologicznych. Procedura minimalizacji odpadów. Mierniki ekonomiczno finansowe i efektywność przedsięwzięć inwestycyjnych w przedsiębiorstwie. Obowiązujące przepisy prawne dotyczące wprowadzania nowych technologii i modernizacji istniejących w zakresie wymagań ekologicznych. Zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom, najlepsza dostępna technika BAT. Istota postępu technologicznego. Analiza zmiany technologii, ustawiczne doskonalenie wyrobu i procesu technologicznego. Ogólny model zarządzania technologią . Cykl produkcyjny i metody skracania cyklu produkcyjnego. Techniczno - rynkowe aspekty nowoczesnych produktów inŜynierskich. Ocena cyklu Ŝycia technologii. Modele strategii technologicznych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zarządzanie wybranymi czystszymi procesami technologicznymi Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny, projekty z wybranych zagadnień zarządzania technologią z uwzględnieniem zasad Czystszej Produkcji. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Lowe P.: Zarzadzanie technologią, Wyd. Śląsk, Katowice, 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Durlik I.: InŜynieria zarządzania cz.1, Agencja wydawnicza Placet, W-wa 1999. 2. Gierszewska G., Romanowska M.: Analiza strategiczna przedsiębiorstwa, PWE 1996. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 129 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N31 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kod/nr A0P000AC5N31 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Materiały metalowe, Obróbka ubytkowa, Metody sztucznej inteligencji Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Agata Śliwa Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Agata Śliwa Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Agata Śliwa, dr inŜ. Marek Kremzer, dr inŜ. Klaudiusz Gołombek 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształcenie umiejętności wykonywania zadań praktycznych z zakresu projektowania inŜynierskiego, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem programów uŜytkowych. Treści programowe: Zastosowanie metod komputerowych, na przykładzie szkieletowego systemu ekspertowego do wspomagania projektowania wybranych materiałowych procesów technologicznych - procesów odlewniczych, procesów łączenia metali, procesów przeróbki plastycznej i procesów obróbki ubytkowej oraz procesów obróbki cieplno-chemicznej. Wykorzystanie programów komercyjnych, na przykładzie pakietu SYSWELD do modelowania i symulacji przemian fazowych i strukturalnych materiałów podczas obróbki cieplnej dla optymalnego projektowania tych procesów. Projektowanie procesów obróbki ubytkowej na przykładzie programu COROMANT Sandvik. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zastosowanie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych, Zastosowanie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych(II), Zastosowanie systemu doradczego do projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej, Zastosowanie systemu doradczego do projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej(II), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES, Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES(II), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES (III), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosowaniem MES(IV), Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program CoroGuide firmy COROMANT SANDVIK, Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program CoroGuide 7.0 firmy COROMANT SANDVIK, Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych, Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych(II), Metody dydaktyczne Pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, instruktaŜ. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny lub ustny. 2. Ćw./Lab./Proj./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie , WNT, Warszawa, 2004. 2. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT, Warszawa, 1999. 2. System ekspertowy EXSYS, Instrukcja uŜytkownika. Liczba pkt ECTS: 3 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 130 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N32 PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AC5N32 NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw metrologii, materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych wraz z ich obróbką cieplną, technologii budowy maszyn, rysunku technicznego, podstaw obliczeń wytrzymałościowych. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Madejski Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Janusz Madejski Liczba godzin: 5 Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Janusz Madejski, dr inŜ. Jarosław Konieczny 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Usystematyzowanie wiadomości z zakresu układu tolerancji i pasowań, technologiczności produkcji, ekonomicznej dokładności obróbki, doboru materiałów na narzędzia i oprzyrządowanie technologiczne, omówienie geometrii ostrza i technologii narzędzi skrawających, powiązanie projektu narzędzia opracowanego przez studenta z jego technologią i potrzebnym uchwytem obróbkowym. Treści programowe: Podstawy gospodarki narzędziowej, Klasyfikacja oprzyrządowania technologicznego, Współczesne tendencje w budowie narzędzi do obróbki skrawaniem i systemów narzędziowych, Ramowe procesy technologiczne narzędzi w skali produkcji jednostkowej i małoseryjnej, Podstawowe własności materiałów stosowanych na narzędzia i do budowy oprzyrządowania technologicznego, Typowe błędy w technologii narzędzi i sposoby zapobiegania im, Geometria ostrza narzędzi do obróbki skrawaniem, Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych, Ustalanie przedmiotów na płaszczyznach i powierzchniach cylindrycznych, Klasyfikacja błędów obróbkowych, Zasady konstrukcji uchwytów obróbkowych. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekty konstrukcji i technologii naarzędzi skrawających i uchwytów obróbkowych Metody dydaktyczne: Wykład, zajęcia projektowe. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Boyes W.E.: (Ed.): „Handbook of Jig and Fixture Design”, SME, II wyd., 1989. Literatura uzupełniająca: 1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie, WNT, Warszawa, 2004. 2. Dobrzański T.: „Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych. Poradnik konstruktora”, WNT W-wa. 3. Feld M.: „Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn”, WNT W-wa. 4. Kunstetter S.:, „Podstawy projektowania narzędzi skrawających”, WNT W-wa. 5. Walsh R.A: “Machining and Metalworking Handbook”, McGraw Hill, II wyd., 1999. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 131 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N33 ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA DO Kod/nr A0P000AC5N33 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr:: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Metody kształtowania materiałów metalowych i polimerowych, podstawy kształtowania własności materiałów inŜynierskich. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak Prowadzący zajęcia: Wykład: Liczba godzin: Ćwiczenia: Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Wojciech Kajzer, dr inŜ. Anita Kajzer 9 Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: PrzybliŜenie podstawowych pojęć i zasad konstrukcji urządzeń technologicznych stosowanych w procesach materiałowych Treści programowe: Ogólna klasyfikacja podstawowych technologii i procesów materiałowych. Podział urządzeń do obróbki cieplnej. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna pieców do obróbki cieplnej w atmosferach regulowanych i powietrza. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna agregatów nagrzewnicowych. Urządzenia do wytwarzania atmosfer ochronnych. Budowa i zasada działania generatorów endotermicznych, egzotermicznych i dysocjatorów amoniaku. Urządzenia dozujące surowce atmosfer regulowanych. Charakterystyka urządzeń chłodzących stosowanych w procesach obróbki cieplnej. Budowa urządzeń myjących. Charakterystyka urządzeń kontrolno-pomiarowych. Urządzenia do kontroli i regulacji temperatury. Urządzenia do kontroli i regulacji atmosfer regulowanych. Układy i agregaty piecowe stosowane w procesach obróbki cieplnej. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zaprojektować wybrane urządzenie technologiczne stosowane w procesach materiałowych. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, ćwiczenia projektowe, wycieczka. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: 2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Sajdak C.: Elektrotermia: materiały pomocnicze do wykładów dla studentów wydziałów nieelektrycznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 1994. 2. Sajdak C., Samek E.: Nagrzewanie indukcyjne: podstawy teoretyczne i zastosowanie. Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1987. 3. Sajdak C., Kurek A.: Obliczenia parametrów oraz symulacja pracy pieców i nagrzewnic indukcyjnych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 1999. 4. Luty W.: Poradnik InŜyniera. Obróbka cieplna stopów Ŝelaza. WNT Warszawa 1977. 5. Katalog produkowanych urządzeń do obróbki cieplnej firmy Elterma. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 132 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N34 METODY BADAŃ JAKOŚCI I AUDITING Nazwa przedmiotu: METODY BADAŃ JAKOŚCI I AUDITING Kod/nr A0P000AC5N34 Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZNAIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Systemy zarządzania jakością. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska Ćwiczenia: Liczba godzin: 5 Laboratorium: Projekt: dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska, dr inŜ. Tatiana Karkoszka, dr inŜ. Marek Roszak, 9 dr inŜ. Joanna Michalska-Ćwiek Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi doskonalenia jakości organizacji i procesów z wykorzystaniem metod oceny jakości, jak równieŜ z zasadami przeprowadzania auditów z godnie z norma PN-EN ISO 19011, kształcenie umiejętności wykonywania ćwiczeń praktycznych z zakresu monitorowania o sterowania procesami jakości w sferze przedprodukcyjnej, produkcyjnej oraz poprodukcyjnej przedsiębiorstwa w toku ćwiczeń projektowych, kształcenie u studentów umiejętności dyskutowania i argumentowania oraz współdziałania z innymi na podstawie grupowych zadań projektowych. Treści programowe Podstawowe pojęcia i definicje dotyczące doskonalenia jakości. Rozwój koncepcji zapewnienia i sterowania jakości. Zarządzanie przez jakości (Total Quality Management – TQM) i jakościowe doskonalenie procesów. Proces wytwarzania i miejsce inŜynierii w tych procesach w oparciu o kryterium jakości. Zarządzanie jakością w sferze przedprodukcyjnej, w sferze produkcyjnej i poprodukcyjnej. Sterowanie i kontrola jakości w przedsiębiorstwach. Metody oceny jakości, narzędzia jakości wpływające na monitorowanie organizacji i procesów, a w tym między innymi: FMEA (Analiza Przyczyn i Skutków Wad), QFD („Głos klienta”), SPC (Statystyczne Sterowanie Procesem), Seven Tools, Six Sigma. Zapoznanie się z normą PN-EN ISO 19011. Wytyczne dotyczące auditowania systemów zarządzania jakością i/lub zarządzania środowiskowego. Treści/tematy: Monitorowanie organizacji i procesow z wykorzystaniem metod oceny jakości i auditów. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem, prowadzącego. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny. 2. Ćw./L./P./Sem.: ocena na zaliczenie. Literatura podstawowa: 1. Kolman R.: InŜynieria jakości, TNOiK, OPO, Bydgoszcz, 1995. Literatura uzupełniająca: 1. Dendura K.: Podstawy zarządzania jakością, Wydawnictwo WSM, Gdynia, 1996. 2. Hamrol A., Mantura W.: Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 1998. 3. Kolman R.: Poradnik o jakości dla praktyków, TNOiK, OPO, Bydgoszcz, 1995. 4. Kolman R., Krukowski K.: Nowoczesny system jakości, TNOiK, OPO, Bydgoszcz, 1997. 5. Leist R.: Praktyka zarządzania jakością, Wydawnictwo Alfa Wero, Warszawa, 1997. 6. Łańcucki J.: Zarządzanie jakością w przedsiębiorstwie, OPO, Bydgoszcz 1997. 7. Urbaniak M.: Zarządzanie jakością – teoria i praktyka, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2004. 8. Wawak S.: Zarządzanie jakością. Teoria i Praktyka, Wydawnictwo Helion, Warszawa, 2002. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 133 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N35 TECHNIKI MENEDśERSKIE I ZARZĄDZANIE ZMIANAMI Nazwa przedmiotu: TECHNIKI MENEDśERSKIE I ZARZĄDZANIE Kod/nr A0P000AC5N35 ZMIANAMI Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy zarządzania. Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Stefan Griner Prowadzący zajęcia: Wykład: dr inŜ. Stefan Griner Ćwiczenia: Liczba godzin: 7 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie niezbędnych umiejętności menedŜerskich w zakresie postaw i umiejętności oraz poznanie metod poszukiwania rozwiązywania problemów oraz zasad kierowania procesami zmian. Treści programowe: Istota zarządzania i funkcje zarządzania. Modele zarządzania organizacją. Umiejętności menedŜera w aspekcie interpersonalnym, rozwiązywania problemów i komunikacyjnym. Proces decyzyjny jako podstawa działania menedŜerów. Warunki podejmowania decyzji. Ocena wariantów decyzyjnych metodą sumy waŜonej. Drzewo decyzyjne. Analiza Pareto. Metody poszukiwania rozwiązania problemu, decyzje grupowe, burza mózgów i jej odmiany, technika grupy nominalnej, inne metody wspomagające. Motywy i rodzaje zmian w przedsiębiorstwach. Podstawowe problemy występujące w zarządzaniu zmianami. Zasady kierowania procesami zmian. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium zaliczeniowe. 2. Ćw./L./P./Sem.: Literatura podstawowa: 1. Bieniok H. i zespół: Metody sprawnego zarządzania, Agencja wydawnicza Placet, W-wa 1999. Literatura uzupełniająca: 1. Dowgiałło Z.: Praca menedŜera, wyd. Znicz, Szczecin 1999. 2. Antoszkiewicz J., Pawlak Z.: Techniki menedŜerskie, wyd. Poltext, Warszawa 2000. 3. Hiam A.: Dyrektor zarządzający, Dom Wydawniczy ABC, W-wa, 1999. 4. Clarke L..: Zarzadzanie zmianą, Wyd. Gebethner & Ska. W-wa, 1997. 5. Grouard B., Meston F.: Kierowanie zmianami w przedsiębiorstwie, wyd. Poltext, 1997. 6. Penc J.: Innowacje i zmiany w firmie, Agencja wydawnicza Placet, W-wa 1999. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 134 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N36 ZINTEGROWANE MATERIAŁOWE PROCESY TECHNOLOGICZNE Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE MATERIAŁOWE TECHNOLOGICZNE Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA PROCESY Kod/nr A0P000AC5N36 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr:: III Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Zintegrowane systemy zarządzania wytwarzaniem. Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski. Prowadzący zajęcia: Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski, Dr inŜ. Stefan Griner Ćwiczenia: Liczba godzin: 6 Laboratorium: Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami współczesnych metod i technik oceny i wyboru technologii materiałowych oraz wypracowanie praktycznej umiejętności modernizacji i wyboru zintegrowanej technologii materiałowej ze względu na wiele kryteriów. Treści programowe: Proces technologiczny i jego elementy składowe rola zarządzania i zarządzania produkcją w przedsiębiorstwie, wewnętrzne i zewnętrzne otoczenie przedsiębiorstwa i konsekwencje z tego wynikające dla procesu technologicznego, pojęcie i zakres znaczeniowy procesu i technologii zintegrowanej, pojęcia pokrewne, technologia zrównowaŜona, technologia proekologiczna, wewnętrzny i zewnętrzny zakres integracji, czynniki rynkowe, czynniki środowiskowe, czynniki ekonomiczne – koszty wytwarzania, ocena ekonomiczna technologii, względność pojęcia technologia zintegrowana, kryteria oceny technologii, kryteria ekonomiczne, kryteria jakościowe, kryteria rynkowe, kryteria środowiskowe, metody oceny przedsięwzięć inwestycyjnych, procesy i technologie materiałowe, technologia zintegrowana w odniesieniu do procesów materiałowych, przykłady materiałowych technologii zintegrowanych, zintegrowane technologie wytwarzania stali, zintegrowane technologie wytwarzania miedzi, zintegrowane technologie wytwarzania celulozy. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: kolokwium zaliczeniowe. Literatura podstawowa: 1. Sierpińska M., Jachna T.: „Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych”, PWN, Warszawa 1995. Literatura uzupełniająca: 1. Johansson A.: „Czysta technologia”, WNT, Warszawa 1997. 2. Pr. pod red. Dobrzańskiego L. A.: „Zasady doboru materiałów inŜynierskich”, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001. Liczba pkt ECTS: 1 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 135 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N11 KOSZTY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ I EKONOMIKA PRODUKCJI Nazwa przedmiotu: KOSZTY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ I EKONOMIKA Kod/nr A0P000AC5N11 PRODUKCJI Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: I Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Systemy zarządzania jakością Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Joanna Michalska -Ćwiek Prowadzący zajęcia: Wykład: Ćwiczenia: Liczba godzin: Laboratorium: Projekt: Seminarium: dr inŜ. Joanna Michalska -Ćwiek, dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska 18 ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi kosztów zarządzania jakością i ekonomiki produkcji, a przede wszystkim z podstawowymi pojęciami i uwarunkowaniami wdraŜania rachunku kosztów zarządzania jakością w przedsiębiorstwach oraz z metodami oceny produktywności i efektywności przedsiębiorstw i ich kondycji finansowej. Treści programowe: Wprowadzenie, pojęcia podstawowe z zakresu problematyki kosztów jakości, podział kosztów jakości, cele i wdraŜanie rachunku kosztów jakości, procedura rachunku kosztów jakości. Zagadnienia ekonomiki produkcji: elementy i otoczenie systemu produkcyjnego oraz jego produktywność, efektywność i skuteczność oraz metody ich pomiaru. Wpływ jakości na efektywność gospodarowania: mierzenie efektywności z wykorzystaniem nowoczesnego narzędzia pomiaru efektywności - Strategicznej Karty Wyników oraz wskaźniki kosztów jakości. Ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa: bilans i rachunek wyników, analiza rentowności i płynności przedsiębiorstwa oraz przykłady praktyczne obliczeń. Treści/tematy: Metody dydaktyczne: Zajęcia seminaryjne prowadzone w formie dyskusji problemowych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę Literatura podstawowa: 1. Drury C.: Rachunek kosztów, PWN, Warszawa, 1995. Literatura uzupełniająca: 1. Lis S.: Vademecum produktywności, Wydawnictwo Placet, Warszawa, 1999. 2. Muhlemann A.P., Oakland J.S., Lockyer K.G.: Zarządzanie. Produkcja i usługi, PWN, Warszawa, 1995. 3. Sierpińska M., Jachna T.: Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa, 1997. 4. Skrzypek E., Czternastek L.: Koszty jakości, aspekty teoretyczne i praktyczne, PTE, Lublin, 1995. 5. Skrzypek E.: Jakość i efektywność, Wydawnictwo UMCS, Lublin, 2000. 6. Wawak T.: Koszty i korzyści wdraŜania systemu jakości w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo UJ, Kraków, 1995. 7. Zembrzuska Z., Jędraś J.: Koszty jakości, Wydawnictwo ZETOM, Warszawa, 1994. 8. Zymonik Z.: Koszty jakości w zarządzaniu przedsiębiorstwem, OWPW, Wrocław, 2002. Liczba pkt ECTS: 2 Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka 136 KARTA PRZEDMIOTU A0P000AC5N22 SYSTEMY DORADCZE W ZARZĄDZANIU I TECHNOLOGIACH PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Nazwa przedmiotu: SYSTEMY DORADCZE W I TECHNOLOGIACH PROCESÓW MATERIAŁOWYCH Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA ZARZĄDZANIU Kod/nr A0P000AC5N22 Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI Semestr: II Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Obsługa komputera z MS Windows Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Madejski Prowadzący zajęcia: Wykład: Liczba godzin: Ćwiczenia: Laboratorium: dr inŜ. Janusz Madejski, dr inŜ. Jarosław Konieczny 9 Projekt: Seminarium: ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z problematyką systemów doradczych, zapisem wiedzy, metodami wnioskowania i przykładami systemów doradczych w obszarze zarządzania i technologiach procesów materiałowych; tworzenie harmonogramów wykonania zadań i ich optymalizacja z wykorzystaniem metody PERT. Treści programowe: Podstawowe zagadnienia sztucznej inteligencji, Podstawowe koncepcje systemów doradczych, Właściwości systemów doradczych, Bazy wiedzy - metody reprezentacji wiedzy, Metody wnioskowania, Pozyskiwanie wiedzy Narzędzia do tworzenia systemów doradczych, Systemy doradcze czasu rzeczywistego; Definiowanie właściwości projektów harmonogramów zadań, Atrybuty zadań i połączenia zadań, Definiowanie zasobów, Zadania a zasoby, Kalendarze, Informacje o kosztach, Diagram sieciowy i ścieŜka krytyczna, Alokacja zasobów, Tworzenie raportów, Konsolidacja projektów. Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Podstawowe wiadomości o systemach doradczych. Analiza problemów projektowania technologii otworów. Akwizycja danych i generowanie raportów w systemach doradczych. Planowanie przedsięwzięć w programie MS PROJECT 2000. Kalendarze i finanse w programie MS PROJECT 2000. Raportowanie postępu projektu i eksportowanie informacji o projekcie. Metody dydaktyczne: Poszerzone wprowadzenie do ćwiczeń, ćwi.czenia z elementami projektowania systemów doradczych (zapis wiedzy) i planów wykonania wskazanych zadań Forma i warunki zaliczenia przedmiotu 1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe obrona projektu. 2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę. Literatura podstawowa: 1. Jan J. Mulawka, „Systemy ekspertowe”, WNT W-wa 1996. Literatura uzupełniająca: 1. Durkin, “Expert Systems - Design and Development”, Macmillan Pub. Co., 1994. 2. Opis systemu EXSYS. 3. Patrick Henry Winston, “Artificial Intelligence”, Addison-Wesley Publishing Co., 3rd ed., 1993. 4. Elaine Marmel, “MS Project 2000. Biblia”, Helion 2001. 5. Stefan Wilczewski, “MS Project 2000. Ćwiczenia praktyczne”, Helion 2002. Liczba pkt ECTS: 2