BIOLOGIA KĄKOLU A SENS PRZYPOWIEŚCI JEZUSA O PSZENICY I CHWASTACH

BIOLOGIA KĄKOLU A SENS PRZYPOWIEŚCI JEZUSA O PSZENICY I CHWASTACH

BIOLOGIA KĄKOLU A SENS PRZYPOWIEŚCI JEZUSA O PSZENICY I CHWASTACH
PROSZĘ O UWAGĘ: Kwestią sporną jest czy Jezusowi chodziło o Kąkol czy Życicę
(https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBycica). Chwasty te mają podobną biologię, więc do
swoich rozważań wybiorę znany Kąkol.
„Słowa „kąkol” użył już ks. Jakub Wujek w przekładzie przypowieści Jezusa (Mt 13,24nn).
Niektórzy tłumacze używają w tym miejscu ogólnego określenia „chwast”.
Roślina ta, spotykana na Bliskim Wschodzie, u nas nie rośnie - nie ma więc ani polskiej nazwy, ani
my nie mamy skojarzeń z nią. Nazwa „kąkol” jest więc nazwą zastępczą.
Ów chwast rośnie zwykle wśród zbóż - jak nasze tego typu chwasty. Ziarna kąkolu są gorzkie, dla
człowieka po spożyciu szkodliwe, a nawet oszałamiające. Wyrastający wśród zboża kąkol,
zwłaszcza gdy jest jeszcze niewielki, łudząco przypomina źdźbła zboża, szczególnie pszenicy. Był
więc już w czasach biblijnych traktowany jako roślina szkodliwa.
Nazwa bywała używana jako określenie jakiejkolwiek rośliny szkodliwej czy trującej. W metaforach
oznaczała rezultaty zawinionej bezczynności człowieka bądź kary Bożej jako następstwa grzechów.
Jedynym pożytkiem z tego chwastu (innych zresztą też) była możliwość użycia go jako materiału
palnego, zważywszy na to, że drewna w Palestynie zawsze było zbyt mało.
Dopełnieniem metaforycznego znaczenia nazwy tego chwastu jest słowo „ciernie” jako określenie
rośliny nieprzyjaznej i zawadzającej.
Tomasz Horak”
Mt 13, 24-30
"[Jezus] Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który
posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał
chwastu między pszenicę i odszedł.
A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i
zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej
chwast?” Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc,
żebyśmy poszli i zebrali go?” A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z
nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie
najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”»."
CZY W DAWNYCH CZASACH ZDARZAŁO SIĘ, ŻEBY KTOŚ ZASIAŁ CHWASTY NA
POLU INNEGO CZŁOWIEKA?
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/2016768
„Ewangelia według Mateusza 13:24-26 zawiera następującą wypowiedź Jezusa: „Królestwo
niebios stało się podobne do człowieka, który na swym polu zasiał wyborne nasienie. Kiedy ludzie
spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i między pszenicę nasiał chwastów, i odszedł. Gdy źdźbło wyrosło
i wydało plon, wtedy ukazały się też chwasty”. Niektórzy badacze podają w wątpliwość, czy
opisana sytuacja rzeczywiście mogła się wydarzyć. Jednak starożytne rzymskie dokumenty
prawnicze potwierdzają, że dochodziło do takich sytuacji.
Pewien słownik biblijny informuje: „Zgodnie z prawem rzymskim złośliwe zasianie życicy na
czyimś polu (...) było przestępstwem. Konieczność wprowadzenia tego prawa sugeruje, że nie
należało to do rzadkości”. W 533 roku n.e. cesarz rzymski Justynian ogłosił wydanie Digestów —
zbioru praw rzymskich i fragmentów dzieł prawników z okresu klasycznego (około 100-250 roku
n.e.). W dziele tym czytamy, że prawnik Ulpian powoływał się na sprawę rozpatrywaną przez
żyjącego w II wieku rzymskiego męża stanu Celsusa. Na polu pewnego człowieka zostały posiane
chwasty, co doprowadziło do zniszczenia plonów. W Digestach podano środki prawne, z których
mógł skorzystać właściciel pola lub dzierżawca, żeby otrzymać zadośćuczynienie od sprawcy
szkody (Digesta, 9,2,27,14).
A zatem w starożytnym imperium rzymskim rzeczywiście dochodziło do takich złośliwych czynów.
Wskazuje to, że sytuacja opisana przez Jezusa była wzięta z życia”
Ta kopia Digestów Justyniana, sporządzona w 1468 roku, jest jednym z wielu dokumentów
zawierających starożytne prawa
BIOLOGIA KĄKOLU
https://pl.wikipedia.org/wiki/K%C4%85kol_polny#Biologia_i_ekologia
"Rozwój
Roślina jednoroczna. Kwiaty są przedprątne, kwitną od czerwca do lipca, zapylane są przez
motyle. Nasiona dojrzewają równocześnie z nasionami zbóż, wśród których rośnie kąkol. W glebie
zachowują zdolność kiełkowania najwyżej przez 1 rok.
Siedlisko
Chwast segetalny – gatunek występujący wyłącznie w uprawach rolnych. Nigdzie już nie spotyka
się go w środowisku naturalnym. Jego cykl życiowy jest doskonale dostosowany do cyklu życiowego
zbóż. Dawniej był pospolitym chwastem, głównie zbóż. Do gleby dostaje się wraz z nasionami
sianych zbóż. Szczególnie często spotykany był w uprawach ozimego żyta. Obecnie powszechnie
stosuje się czyszczenie ziarna siewnego oraz skuteczne metody zwalczania chwastów. Skutkiem tego
kąkol spotyka się w uprawach coraz rzadziej – grozi mu wyginięcie. W klasyfikacji zbiorowisk
roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Centauretalia cyanii.
Roślina silnie trująca
Cała roślina jest trująca, zarówno dla ludzi, jak i koni, bydła i świń. Mąka z domieszką
zmielonego kąkolu jest gorzka i trująca. Objawami zatrucia są: podrażnienie błon śluzowych, bóle
głowy i mdłości, przyspieszenie tętna i paraliż mięśni oddechowych."
PODOBIEŃSTWA PSZENICY DO KĄKOLU
"Kąkol na początku jest bardzo podobny do pszenicy, dlatego trudno jest go od niej odróżnić. Był
on największym wrogiem rolnika. Korzenie kąkolu i pszenicy są tak ze sobą poprzerastane, że
wyrywając kąkol wyrywa się również pszenicę. Nie powinniśmy zatem zbyt pochopnie go usuwać.
Dopiero po wykłoszeniu się pszenicy da się zauważyć w niej kąkol. Ziarna kąkolu swoim kształtem
przypominają ziarna pszenicy i dlatego trudno go od niej oddzielić. Ponadto ziarenka kąkolu
zawierają pewien procent trucizny, która powoduje zawroty głowy i chorobę, a przy tym działa jak
narkotyk. Nawet mała ilość zmielonego kąkolu pogarsza smak pieczywa.
Kąkol na początku jest bardzo podobny do pszenicy, dlatego trudno jest go od niej odróżnić. Był on
największym wrogiem rolnika. Korzenie kąkolu i pszenicy są tak ze sobą poprzerastane, że
wyrywając kąkol wyrywa się również pszenicę. Nie powinniśmy zatem zbyt pochopnie go usuwać.
Dopiero po wykłoszeniu się pszenicy da się zauważyć w niej kąkol. Ziarna kąkolu swoim kształtem
przypominają ziarna pszenicy i dlatego trudno go od niej oddzielić. Ponadto ziarenka kąkolu
zawierają pewien procent trucizny, która powoduje zawroty głowy i chorobę, a przy tym działa jak
narkotyk. Nawet mała ilość zmielonego kąkolu pogarsza smak pieczywa"
PRZYPOWIEŚĆ O PSZENICY I KĄKOLU JEST PRZEDE WSZYSTKIM DOWODEM
BOŻEGO MIŁOSIERDZIA I WIELKIEJ CIERPLIWOŚCI ORAZ WIELKIEJ NADZIEI
NA OPAMIĘTANIE SIĘ GRZESZNEJ LUDZKOŚCI
Objawienie 18:4
„Wyjdźcie z niej, mój ludu”
1 Tymoteusza 2:3, 4
„Szlachetne to i miłe w oczach naszego Wybawcy, Boga, którego wolą jest, by ludzie wszelkiego
pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy."
2 Piotra 3:9
„Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za powolność, lecz
jest cierpliwy względem was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie,
żeby wszyscy doszli do skruchy."
Mat 4:24-30
„Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?” A on im odrzekł: „Nie, byście
zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w
czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie;
pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza””
1 Jana 4:10
„Miłość nie w tym się przejawia, że my umiłowaliśmy Boga, lecz że on nas umiłował i posłał swego
Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy."
Obj. 18:4, 5
„Usłyszałem inny głos z nieba, mówiący: ‚Wyjdźcie z niej, mój ludu, jeżeli nie chcecie mieć z nią
udziału w jej grzechach i jeżeli nie chcecie otrzymać części jej plag. Bo grzechy jej narosły aż do
nieba i Bóg przywołał na pamięć jej niesprawiedliwe uczynki’”.
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/2010492?q=co%C5%9B+dobrego&p=par
„Abijasz urodził się w niegodziwej rodzinie. Jego ojciec, Jeroboam, stał na czele odstępczej
dynastii. Jehowa postanowił ‛zamieść po domu Jeroboama, jak się wymiata gnój’ (1 Królów 14:10).
Oświadczył jednak, że jeden członek tej rodziny, poważnie chory Abijasz, zostanie godnie
pochowany. Dlaczego? Jak czytamy w relacji biblijnej, „u niego bowiem znaleziono w domu
Jeroboama coś dobrego wobec Jehowy, Boga Izraela” (1 Królów 14:1, 12, 13). Co nam to mówi o
Abijaszu?
W Biblii nie ma wzmianki, że Abijasz należał do wiernych czcicieli Boga. Było w nim jednak coś
dobrego „wobec Jehowy”, być może mającego związek z wielbieniem Go. Jak sugerują pisarze
rabiniczni, Abijasz odbył pielgrzymkę do świątyni jerozolimskiej lub usunął powołaną przez jego
ojca straż, która miała nie przepuszczać Izraelitów do Jerozolimy.
Dobroć Abijasza, bez względu na to, w czym się przejawiała, zasługiwała na uwagę. Po pierwsze,
była szczera. Znaleziono ją „u niego”, czyli w jego sercu. Po drugie, była wyjątkowa. Abijasz
odznaczał się tą cechą, mimo iż był z domu Jeroboama. Pewien kaznodzieja powiedział: „Jest
rzeczą wielce chwalebną dla ludzi, gdy dobroć zachowują, choć żyją w złych miejscach i
rodzinach”. W innym dziele czytamy, że dobroć Abijasza była „dostrzegalna jak gwiazdy, które
najlepiej widać na ciemnym niebie, i jak cedry prezentujące swój urok na tle bezlistnych drzew”.
Co ważniejsze, słowa z Księgi 1 Królów 14:13 zawierają piękną prawdę o Jehowie i o tym, czego
On w nas szuka. Zauważmy, że coś dobrego zostało u Abijasza znalezione. Jehowa najwyraźniej
przeszukiwał jego serce, aż natrafił na ślad dobroci. W porównaniu ze swą niegodziwą rodziną
Abijasz był, jak to ujął pewien biblista, samotną perłą „w stosie kamieni”. Jehowa docenił i
nagrodził jego dobroć, tylko jemu okazując pewną miarę miłosierdzia.
Czyż nie pokrzepia nas świadomość, że Jehowa dopatruje się w nas dobra i ceni je pomimo naszej
niedoskonałości? (Psalm 130:3). Powinno nas to pobudzić do nawiązania bliskiej więzi z Jehową
— Bogiem, który wgląda w nasze serca w poszukiwaniu choćby najdrobniejszych śladów dobroci.”
PRZYPOWIEŚĆ O KĄKOLU I PSZENICY JEST OSTRZEŻENIEM PRZED TRWANIEM
W FAŁSZU RELIGIJNYM
FAŁSZYWI CHRZEŚCIJANIE, jak kąkol potrafią się upodabniać do RELIGII PRAWDZIWEJ i
PRAWDZIWYCH CHRZEŚCIJAN. Żeby móc zdemaskować ich podstęp, należy wszystko
dokładnie badać w świetle nauk PISMA ŚWIĘTEGO. Kąkol wysiewany był nie tylko podczas
wielkiego odstępstwa - pomiędzy pierwszym wiekiem naszej ery, a odrodzeniem prawdziwego
chrystianizmu w czasach nowożytnych. On wysiewany jest w dalszym ciągu. Fałszywi „kucharze”
nieustannie chcą dodać trucizny do pokarmu duchowego, jaki otrzymujemy. Czy ktoś, kto chciał
kogoś otruć podsuwał mu pod nos torepkę z napisem "CYJANEK"? Czy truciciel, który nie chce
być zdemaskowany wsypuje od razu zawartość tej torepki do zupy, czy może dawkuje truciznę, aby
wywołać wrażenie długotrwałej choroby zanim nastąpi zgon?
JEHOWA BÓG OSOBIŚCIE PRZEDSTAWIŁ NAM SZATANA, A JEZUS Z JEGO WOLI
OSTATECZNIE GO ZDEMASKOWAŁ
Kryminalistyka posiada narzędzia do wykrywania zbrodni przebiegłych przestępców, dlatego też
nie ma zbrodni doskonałej. My posiadamy o wiele skuteczniejsze narzędzie: SŁOWO NASZEGO
BOGA, w którym Jehowa osobiście przedstawił nam Szatana i zdemaskował jego metody:
1. Jezus Chrystus, który przed przyjściem na ziemię żył w niebie, nieraz wypowiadał się o tym
niegodziwcu, wymieniając przy tym jego imię (Łuk. 22:31; 10:18; Mat. 25:41).
2. W Hioba 1:6-12 i 2:1-7 czytamy o rozmowach Jehowy Boga z Szatanem.
3. W Łukasza 4:1-13 czytamy, że Szatan kusił Jezusa, aby wykonał jego polecenia. Zanotowano
tam zarówno słowa Diabła, jak i odpowiedzi Jezusa.
4. JUDASZ ISKARIOT był wielkim poplecznikiem Diabła: Chociaż w Jana 6:70 użyto greckiego
słowa diábolòs do opisania złej cechy, którą rozwinął w sobie Judasz Iskariot, to jednak w Łukasza
4:3 użyto wyrazu ho diábolos (słowo „Diabeł” z rodzajnikiem), co wskazuje, że chodzi o konkretną
osobę.
5. Szatan był pierwotnie doskonałym duchowym synem Bożym. Mówiąc o Diable, że „w prawdzie
nie wytrwał”, Jezus dał do zrozumienia, że kiedyś był on „w prawdzie” (Jana 8:44, Bw).
6. Jezus Chrystus powiedział o nim, że jest „władcą świata”, któremu większość ludzi jest
posłuszna, gdyż ulega jego namowom do lekceważenia wymagań Bożych (Jana 14:30; Efez. 2:2).
Biblia nazywa go również „bogiem tego systemu rzeczy”, ponieważ ludzie związani z tym
systemem oddają Szatanowi cześć swymi praktykami religijnymi (2 Kor. 4:4; 1 Kor. 10:20).
Dlatego nie wolno nam zasypiać pod względem duchowym i pozwolić, aby ci fałszywi „kucharze”
zasiali kąkol w naszych sercach! Absolutnie nikt nie jest uodporniony na „machinacje Diabła”
(Efezjan 6:11)
"WILKI W OWCZYCH SKÓRACH" - BIBLIA TO NAJLEPSZY "WYKRYWACZ
KŁAMSTW RELIGIJNYCH"
Jakuba 1:23-25
" Bo jeśli ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, to jest podobny do człowieka, który
przygląda się w zwierciadle swemu naturalnemu obliczu. Gdyż przygląda się sobie i odchodzi, i
natychmiast zapomina, jakim jest człowiekiem. Kto zaś wgląda w doskonałe prawo związane z
wolnością i w nim trwa, ten będzie szczęśliwy, że to czyni, ponieważ nie stał się zapominającym
słuchaczem, lecz wykonawcą dzieła."
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1102009067?q=wilki&p=par
"Apostoł [Paweł] wyjaśnił: „Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę, pośród której duch
święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boga, nabyty przez niego krwią jego własnego
Syna” (Dzieje 20:26-28). Ostrzegł też, że do zboru wkradną się „ciemięskie wilki” — „ludzie
mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów”. Co więc mieli robić starsi?
„Czuwajcie”, nawoływał Paweł, „i zachowujcie w pamięci, że przez trzy lata, nocą i za dnia, nie
przestawałem ze łzami napominać każdego” (Dzieje 20:29-31).
„Ciemięskie wilki” pojawiły się pod koniec I wieku. Około roku 98 apostoł Jan napisał:
„Wystąpiło wielu antychrystów (...). Wyszli z nas, ale nie byli naszego pokroju; bo gdyby byli
naszego pokroju, pozostaliby z nami” (1 Jana 2:18, 19). Do III wieku w wyniku odstępstwa
wykształciła się klasa duchowieństwa, a w IV stuleciu cesarz rzymski Konstantyn uznał wypaczoną
formę chrystianizmu za oficjalną religię. Przyjmując pogańskie obrzędy i nadając im
„chrześcijańską” otoczkę, przywódcy religijni faktycznie mówili „rzeczy przewrotne”. Skutki tego
odstępstwa są widoczne w naukach i zwyczajach chrześcijaństwa aż do dziś."
NAUKOWE PODEJŚCIE DO ROZWAŻAŃ BIBLIJNYCH
Elementami chrzescijańskiego zycia powinny być:
- Oddawanie Bogu CHWAŁY,
chwalenie Go za dzieło
stwórcze , piękne i
sprawiedliwe prawa i
publiczne obwieszczanie jego
dzieł . Podstawowym
elementem tej formy
aktywności chrześcijańskiej
jest oczywiście służba
ewangelizacyjna..
-UWIELBIEBIE: Śpiewanie pieśni,
robienie sobie kolorowych zdjęć na
kongresach, żeby pokazać, jak nasza
wspólnota przejawia zażyłe więzi,
modlitwa oraz służba.
- Oddawanie Bogu CZCI. CZEŚĆ jest synonimem słowa SZACUNEK, a SZACUNEK, to
ODPOWIEDNIA POSTAWA w życiu codziennym, na zebraniach, czy w służbie oraz podczas
modlitw. Cześć, to również podstawowy element służby publicznej.
Mat 5: 13-16
" Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie
przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się
ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na
świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu.
Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca
waszego, który jest w niebie. "
- Najważniejszym elementem i tym, co najbardziej podoba się Bogu jest "SŁUCHANIE SŁOWA
BOŻEGO I WPROWADZANIE GO W CZYN"
Mateusza 11:19
„Mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny”
Czytanie z niego "dniem i nocą półgłosem" z błaganiem o jego właściwe zrozumienie; „Naucz mnie
spełniać wolę twoją, bo ty jesteś moim Bogiem” (PS. 143:10). (http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lpp/2012842).
Jozuego 1:8
„Ta księga prawa niech się nie
oddala od twoich ust i czytaj ją
półgłosem dniem i nocą”
Ile razy jakieś niezrozumiałe kwestie biblijne spędzały nam sen z powiek i zamiast spać
otwieraliśmy Słowo Boże i dalej szukaliśmy w nim odpowiedzi? W oryginale w miejscu
"PÓŁGŁOSEM" użyto słowa "MRUCZĄC". Czy zdarzyło się Wam tak przeżywać Słowo Boże, że
aż wydawaliście odgłosy zachwytu przypominające mruczenie? : „hmmm. oooo!, ach to tak!”
1 Piotra 3:15
„Ale w swych sercach uświęcajcie Chrystusa jako Pana, zawsze gotowi do obrony wobec każdego,
kto od was żąda uzasadnienia nadziei, którą macie w sobie, lecz czyńcie to w łagodnym
usposobieniu i z głębokim respektem.”
ZIARNA PRAWDY ODRÓŻNISZ TYLKO WTEDY, GDY PORÓWNASZ JE Z
FAŁSZYWYMI
Artykuły Świadków Jehowy do studium w 'Strażnicy' (czy innych publikacjach opartych na Biblii)
naszpikowane są wersetami biblijnymi, ponieważ przepowiedziany przez Jezusa „Niewolnik
Wierny i Roztropny” (Mateusz 24:45-47) [współcześnie Ciało Kierownicze Świadków Jehowy]*
pragnie abyśmy z Biblią w ręku weryfikowali te nauki. Nie tak się dzieje w wielu innych
denominacjach uznawanych za chrześcijańskie. Tam nie popiera się prawie wcale treścią Biblii
tego, co mówi duchowny, a nieznajomość Pisma Świetego nie pozwala laikom odróżniać prawdy
od tego, co im podaje klasa duchowieństwa. W innych religiach uznanych za chrześcijańskie
wprawdzie stara się popierać dane nauki mniej, lub bardziej adekwatnym do treści kazania
wersetem. Ale czy odbywa się tam jakaś uczciwa dyskusja, czy wszystko kończy się na wykładach?
Bierzmy przykład od gorliwych Berejczyków (Dzieje 17:11). Już niedługo Jezus usunie kąkol z
pszenicy, a następnie wprowadzi metody, które oczyszczą ziarna pszenicy z ewentualnych ziaren
kąkolu. W Królestwie Bożym nie będzie już ani niewiernych (Przy. 2:21, 22), ani innej religii
prócz prawdziwej: „ziemia będzie napełniona poznaniem Jehowy, tak jak wody pokrywają morze”
(Iza. 11:9). Religia fałszywa upadnie zanim Boży Rząd obejmie władzę nad ziemią (Obj. 14:8
https://www.jw.org/pl/nauki-biblijne/pytania/babilon-wielki/).
*Niewolnik Wierny i Roztropny [Ciało Kierownicze Świadków Jehowy utworzone na wzór
chrześcijańskiego z 1 wieku], wówczas złożonego z apostołów i starszych kierujących dziełem
głoszenia z Jerozolimy (Dzieje Apostoslskie 15:https://www.jw.org/pl/publikacje/biblia/bi12/ksi
%C4%99gi-biblijne/dzieje/15/ )]
Dzieje 17:11
„Ci [Bereiczycy] zaś byli szlachetniej usposobieni niż tamci w Tesalonice, bo przyjęli słowo z
największą gotowością umysłu, każdego dnia starannie badając Pisma, czy tak się rzeczy mają.”
1Ko 4:6, 7
"Nie wychodźcie poza to, co jest napisane [czyli poza nakreślone przez Pisma granice dotyczące
stosunku do innych i do samych siebie]"
1 Piotra 4:11
"Jeśli ktoś mówi, niech mówi tak, jakby to były święte oświadczenia Boże [inne przekłady" "Kto
mówi niech mówi, jak Słowo Boże"]; jeśli ktoś usługuje, niech usługuje jako zależny od siły, której
udziela Bóg — aby we wszystkim Bóg był otoczony chwałą poprzez Jezusa Chrystusa. Do niego
należy chwała i potęga na wieki wieków. Amen."
Zobacz też
'Czy pojmujesz znaczenie'
https://www.jw.org/pl/publikacje/czasopisma/w20141215/czy-pojmujesz-znaczenie-przyk
%C5%82ad%C3%B3w-jezusa/
'Słuchaj i pojmuj znaczenie'
https://www.jw.org/pl/publikacje/czasopisma/w20141215/s%C5%82uchaj-pojmuj-znaczenie-przyk
%C5%82ad%C3%B3w-jezusa/
POLECANA KSIĄŻKA POZWALAJĄCA LEPIEJ ZROZUMIEĆ CZEGO NAPRAWDĘ
UCZY BIBLIA
https://www.jw.org/pl/publikacje/ksi%C4%85%C5%BCki/czego-uczy-biblia/
Ten podręcznik pomoże ci znaleźć odpowiedzi na różne pytania, między innymi dlaczego
cierpimy, co się z nami dzieje po śmierci czy też jak prowadzić szczęśliwe życie rodzinne.
Czy Bóg chciał takiego świata?
Może zastanawiasz się, skąd dzisiaj tyle problemów. Czy wiesz, że Biblia zapowiada prawdziwą
zmianę, z której ty też możesz skorzystać?
ROZDZIAŁ 1
Jaka jest prawda o Bogu?
Czy Bóg się tobą interesuje? Poznaj bliżej Jego osobowość i dowiedz się, jak możesz się do Niego
zbliżyć.
ROZDZIAŁ 2
Biblia — Księga od Boga
Jak Biblia może ci pomóc radzić sobie z problemami? Dlaczego warto zaufać jej proroctwom?
ROZDZIAŁ 3
Jakie zamierzenie co do ziemi ma Bóg?
Czy ziemia stanie się kiedyś rajem? Jeśli tak, to kiedy?
ROZDZIAŁ 4
Kim jest Jezus Chrystus?
Dowiedz się, co świadczy, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem, skąd przyszedł i dlaczego został
nazwany jednorodzonym Synem Bożym.
ROZDZIAŁ 5
Ofiara okupu — najwspanialszy dar Boży
Czym jest ofiara okupu? Jakie korzyści możesz z niej odnieść?
ROZDZIAŁ 6
Gdzie są umarli?
Dowiedz się z Biblii, dlaczego ludzie umierają i co się z nimi dzieje po śmierci.
ROZDZIAŁ 7
Niezawodna nadzieja dla naszych bliskich, którzy umarli
Czy śmierć zabrała kogoś z twoich bliskich? Czy to możliwe, żebyś ponownie ich zobaczył?
Dowiedz się, czego Biblia uczy o zmartwychwstaniu.
ROZDZIAŁ 8
Czym jest Królestwo Boże?
Wielu ludzi zna Modlitwę Pańską. Co oznaczają słowa: „Niech przyjdzie twoje królestwo”?
ROZDZIAŁ 9
Czy żyjemy w „dniach ostatnich”?
Przeanalizuj, jak czyny i postawy ludzi dowodzą, że żyjemy w przepowiedzianych w Biblii „dniach
ostatnich”.
ROZDZIAŁ 10
Jaki wpływ mają na nas stworzenia duchowe?
Biblia mówi o aniołach i demonach. Czy te stworzenia duchowe naprawdę istnieją? Czy mogą mieć
wpływ na twoje życie?
ROZDZIAŁ 11
Dlaczego Bóg dopuszcza cierpienia?
Wielu ludzi odpowiedzialnością za wszelkie cierpienia na świecie obarcza Boga. A jakie jest twoje
zdanie? Dowiedz się, co sam Bóg mówi o przyczynach cierpień.
ROZDZIAŁ 12
Jak żyć, żeby się podobać Bogu
Życie w sposób podobający się Jehowie jest możliwe. Możesz nawet zostać Jego przyjacielem.
ROZDZIAŁ 13
Boży pogląd na życie
Jak Bóg zapatruje się na aborcję, transfuzję krwi i życie zwierząt?
ROZDZIAŁ 14
Jak prowadzić szczęśliwe życie rodzinne
Jak mężowie, żony, rodzice i dzieci mogą naśladować miłość okazywaną przez Jezusa?
ROZDZIAŁ 15
Religia, która cieszy się uznaniem Boga
Poznaj sześć czynników, które wyróżniają wyznawców religii prawdziwej.
ROZDZIAŁ 16
Opowiedz się za religią prawdziwą
Zajęcie stanowiska w kwestiach religijnych nie zawsze jest łatwe. Jak możesz przedstawiać swoje
poglądy, nie raniąc uczuć innych?
ROZDZIAŁ 17
Zbliż się do Boga przez modlitwę
Czy Bóg słucha, gdy się do niego modlisz? Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, musisz
zrozumieć, czego na temat modlitwy uczy Biblia.
ROZDZIAŁ 18
Chrzest a twoja więź z Bogiem
Co trzeba zrobić, żeby się nadawać do chrztu? Dowiedz się, co symbolizuje chrzest i jak powinien
wyglądać.
ROZDZIAŁ 19
‛Trwaj w miłości Bożej’
Jak możemy okazywać miłość i wdzięczność za wszystko, co zrobił dla nas Bóg?
MATERIAŁ DODATKOWY
Imię Boże — co znaczy i czy wolno go używać
Imię własne Boga zostało usunięte z wielu przekładów Biblii. Dlaczego? Czy powinniśmy używać
imienia Bożego?
MATERIAŁ DODATKOWY
Jak w proroctwie Daniela zapowiedziano przyjście Mesjasza
Ponad 500 lat naprzód Bóg wyjawił dokładny czas pojawienia się Mesjasza. Poznaj to fascynujące
proroctwo!
Jezus Chrystus — obiecany Mesjasz
Na Jezusie spełniły się wszystkie proroctwa mesjańskie, i to w każdym szczególe. Sprawdź to we
własnej Biblii.
Prawda o Ojcu, Synu i duchu świętym
Wielu ludzi sądzi, że nauka o Trójcy pochodzi z Biblii. Czy rzeczywiście tak jest?
Dlaczego prawdziwi chrześcijanie nie otaczają czcią krzyża
Czy Jezus naprawdę umarł na krzyżu? Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w Biblii.
Wieczerza Pańska — uroczystość, która przysparza chwały
Bogu
Chrześcijanom polecono obchodzić Pamiątkę śmierci Chrystusa. Kiedy i jak należy ją obchodzić?
„Dusza” i „duch” — co naprawdę znaczą te słowa?
Wielu ludzi uważa, że w chwili śmierci niewidzialna cząstka człowieka opuszcza jego ciało i żyje
dalej. Co mówi o tym Słowo Boże?
Czym jest Szeol i Hades?
W niektórych przekładach Biblii słowa „Szeol” i „Hades” zostały przetłumaczone na „grób” lub
„piekło”. Co tak naprawdę oznaczają te wyrazy?
Dzień Sądu — co oznacza?
Dowiedz się, jak Dzień Sądu okaże się dla wiernych ludzi błogosławieństwem.
Rok 1914 — szczególna data w świetle proroctw biblijnych
Jaki jest biblijny dowód na to, że rok 1914 był szczególny?
Czym jest „Babilon Wielki”?
Księga Objawienia wspomina o nierządnicy nazwanej Babilonem Wielkim. Czy chodzi o jakąś
kobietę? Co mówi o niej Biblia?
Czy Jezus naprawdę urodził się w grudniu?
Dowiedz się, jaka pogoda zwykle panowała w porze roku, w której urodził się Jezus. Jakie płyną
z tego wnioski?
ODPOWIEDZI NA ISTOTNE PYTANIA BIBLIJNE