rodzaje znakow i cudow jako dowody Bozego poslannictwa

rodzaje znakow i cudow jako dowody Bozego poslannictwa

Znaki i cuda poświadczające Boże
posłannictwo.
1 Koryntian 14 "23 Jeśli
więc cały zbór zejdzie
się na jedno miejsce i wszyscy mówią
językami, a wejdą zwykli ludzie lub
niewierzący, czyż nie powiedzą, że
szalejecie?"
Kościół Zielonoświątkowy należy
do tak zwanych „kościołów
charyzmatycznych”.
Przypisują one sobie działanie
wielu znaków i cudów, które mają
być owocem działania ducha
świętego. Przyjrzyjmy się
najpierw, jak wyglądały cuda
czynione przez Jezusa Chrystusa i
Jego naśladowców?
Łukasz 5 „12 Innym razem, gdy był
w jednym z miast, oto mężczyzna
cały pokryty trądem! Kiedy ujrzał
Jezusa, upadł na twarz i prosił
go, mówiąc: „Panie, jeśli tylko
zechcesz, możesz mnie oczyścić”.
13 A on, wyciągnąwszy rękę,
dotknął go, mówiąc: „Chcę. Bądź
oczyszczony”. I natychmiast trąd
z niego zniknął”
Jana 11 „. 43 A powiedziawszy to,
zawołał donośnym głosem:
„Łazarzu, wyjdź!”
44 Zmarły wyszedł, mając nogi i
ręce obwiązane opaskami, a twarz
owiniętą chustą. Jezus powiedział
do nich: „Rozwiążcie go i
pozwólcie mu iść”.”
Mateusza 9 „27 Kiedy Jezus
stamtąd odchodził, szli za nim
dwaj ślepi, wołając i mówiąc:
„Zmiłuj się nad nami, Synu
Dawida”. 28 A gdy już wszedł do
domu, przyszli do niego owi ślepi
i Jezus ich zapytał: „Czy
wierzycie, że mogę to uczynić?”
Odpowiedzieli mu: „Tak, Panie”.
29 Wtedy dotknął ich oczu,
mówiąc:
„Według waszej wiary niech się wam
stanie”. 30 I przejrzały ich
oczy.„
Mateusza 9 „4 Jezus zaś, znając
ich myśli, rzekł: „Czemu w swych
sercach myślicie o tym, co
niegodziwe? 5 Na przykład, co
jest łatwiej — powiedzieć:
‚Twoje grzechy są przebaczone’ czy
powiedzieć: ‚Wstań i chodź’? 6
Żebyście jednak wiedzieli, iż Syn
Człowieczy ma na ziemi władzę
przebaczać grzechy...”
po czym rzekł do paralityka:
„Wstań, weź swoje łóżko i idź do
swego domu”. 7 I on wstał, i
odszedł do swego domu. 8 Na ten
widok tłumy ogarnęła bojaźń i
wychwalały Boga, który dał taką
władzę ludziom.”
Dzieje Apostolskie „. 8 A było
sporo lamp w górnej izbie, gdzie
się zebraliśmy. 9 Kiedy Paweł
dalej mówił, pewien młodzieniec
imieniem Eutychus, siedząc w
oknie, zapadł w głęboki sen, a
pogrążony we śnie, spadł z
trzeciej kondygnacji i
podniesiono go martwego. 10 Lecz
Paweł zszedł na dół, przypadł
do niego i objąwszy go, rzekł:
„Przestańcie podnosić wrzawę, bo
jego dusza jest w nim”.
Dzieje Apostolskie 3 „Piotr i Jan
szli do świątyni na godzinę
modlitwy, godzinę dziewiątą, 2 a
niesiono właśnie pewnego
mężczyznę, który już od łona
swej matki był kulawy; codziennie
kładziono go przy wrotach
świątynnych zwanych Pięknymi, aby
wchodzących do świątyni prosił o
dary miłosierdzia. 3 Gdy zobaczył
Piotra i Jana, którzy właśnie
mieli wejść do świątyni, zaczął
prosić o dary miłosierdzia. 4 Ale
Piotr, a z nim Jan, wpatrując się
w niego, rzekł: „Spójrz na nas”.
5 Zwrócił się więc ku nim,
spodziewając się coś od nich
otrzymać. 6 Piotr jednak
powiedział: „Złota ani srebra nie
posiadam, ale co mam, to ci daję:
W imię Jezusa Chrystusa
Nazarejczyka, chodź!” 7 Wtedy
ujął go za prawą rękę i podniósł.
Natychmiast umocniły się spody
jego stóp oraz jego kostki; 8 a
podskoczywszy, wstał i zaczął
chodzić, i wszedł z nimi do
świątyni, chodząc i skacząc, i
wysławiając Boga. 9 A wszyscy
ludzie zobaczyli go, jak chodzi i
wysławia Boga. 10 Ponadto zaczęli
rozpoznawać w nim człowieka,
który, spodziewając się darów
miłosierdzia, siadywał przy
świątynnej Bramie Pięknej, i byli
pełni podziwu oraz zachwytu z
powodu tego, co go spotkało.”
Dzieje Apostolskie 5 „12 A przez
ręce apostołów działo się wśród
ludu wiele znaków i proroczych
cudów; i wszyscy jednomyślnie
przebywali w kolumnadzie
Salomona. 13 Wprawdzie nikt inny
nie miał odwagi przyłączyć się do
nich, jednakże lud ich chwalił.
14 Ponadto stale przybywało
wierzących w Pana — mnóstwo
mężczyzn i kobiet; 15 i wynoszono
chorych nawet na szerokie ulice,
i kładziono ich na małych łożach
i noszach, aby na któregoś z nich
chociaż padł cień przechodzącego
Piotra. 16 Schodziło się też
mnóstwo ludzi z miast wokół
Jerozolimy, niosąc chorych i
trapionych przez duchy nieczyste,
i oni wszyscy byli uzdrawiani.”
Powyżej zacytowałem tylko kilka
wersetów opisujących prawdziwe
cuda potwierdzające posłannictwo
Boże.
Można ich zacytować o wiele
więcej, ale przecież nawet
pisarze Biblii ich wszystkich nie
spisali.
Jana 21 „25 Jest też zresztą
wiele innych rzeczy, których
Jezus dokonał; a gdyby je spisano
ze wszystkimi szczegółami, sądzę,
że cały świat nie pomieściłby
spisanych zwojów.”
Biorąc pod uwagę zawarte w Biblii
opisy znaków i cudów można
wyciągnąć tylko jeden wniosek:
działy się one na oczach
wszystkich ludzi, wręcz tysięcy
ludzi i to zarówno Bożych
przeciwników, jak i Bożych
sługów. Na oczach wierzących,
jak i niewierzących na świadectwo
prawdzie.
Uzdrawiani czasami nie
przejawiali wiary, to raczej ci,
którzy uzdrawiali powinni ją
przejawiać!
Cuda i znaki Boże miały tą wiarę
pobudzać, a nie się na niej
opierać! Choć Jezus oczywiście
cenił i często chwalił ludzi
przejawiających głęboką wiarę i
zaufanie do Boga. Jeżeli w jakimś
sensie uzdrowiła kogoś jego
wiara, to w tym, że człowiek
powodowany wiarą w Syna Bożego
przyszedł do Jezusa prosząc o
łaskę i miłosierdzie. Pan Jezus
często sam przejawiał inicjatywę
czyniąc zdumiewające czyny, a
pózniej, gdy wieść o tym się
rozchodziła ludzie sami
przyprowadzali (lub przynosili)
do niego swoich niedomagających.
Cuda Pana Jezusa i Jego
naśladowców z pierwszego wieku
działy się publicznie i na oczach
setek i tysięcy świadków, a nie
gdzieś w ukryciu, w jakichś
zaściankach, które mogli oglądać
tylko „wybrańcy o niezwyklej
wierze i darach”, żeby następnie
móc informować o tym członków
swoich kościołów potwierdzając
swoje posłannictwo na „słowo
honoru”. Innymi słowy wiarogodne
są tylko te doniesienia o cudach
Bożych, o których możemy
przeczytać na kartach Słowa
Bożego.
Mateusza 9 „20 I oto niewiasta,
która od dwunastu lat cierpiała
wskutek upływu krwi, podeszła z
tyłu i dotknęła frędzla jego
szaty wierzchniej, 21 gdyż sobie
mówiła: „Jeśli tylko dotknę jego
szaty wierzchniej, wyzdrowieję”.
22 Jezus odwrócił się i
zauważywszy ją, rzekł: „Odwagi,
córko; twoja wiara cię
uzdrowiła”. I od tejże godziny
owa niewiasta była uzdrowiona.”
A oto przykłady, gdzie Jezus
przejawia inicjatywę:
Jana 5 „Potem było święto Żydów i
Jezus udał się do Jerozolimy. 2 A
w Jerozolimie jest przy bramie
owczej sadzawka zwana po
hebrajsku Betzata, z pięcioma
kolumnadami. 3 Leżało w nich
mnóstwo chorych, ślepych,
kulawych oraz mających uschłe
członki ciała. 4 —— 5 A był tam
pewien człowiek złożony chorobą
od trzydziestu ośmiu lat. 6
Widząc go leżącego i wiedząc, że
on już długi czas choruje, Jezus
powiedział do niego: „Czy chcesz
wyzdrowieć?” 7 Chory mu
odpowiedział: „Panie, nie mam
człowieka, który by mnie wniósł
do sadzawki, gdy woda się
poruszy; a kiedy ja przychodzę,
inny schodzi przede mną”. 8 Jezus
powiedział do niego: „Wstań, weź
swoje nosze i chodź”. 9 Wtedy
ów człowiek natychmiast
wyzdrowiał i wziął swoje nosze, i
zaczął chodzić.
A tego dnia był sabat. 10 Żydzi
odezwali się więc do uleczonego:
„Jest sabat i nie wolno ci nosić
tych noszy”. 11 Ale on im
odpowiedział: „Ten, który mnie
uzdrowił, rzekł do mnie: ‚Weź
swoje nosze i chodź’”. 12
Zapytali go: „Kto jest tym
człowiekiem, który ci powiedział:
‛Weź je i chodź’?” 13 Lecz
uzdrowiony nie wiedział, kto to
był, bo Jezus się usunął, gdyż w
tym miejscu był tłum.”
Jana 9 "A przechodząc, ujrzał człowieka
ślepego od urodzenia. 2 I jego uczniowie
zapytali go: „Rabbi, kto zgrzeszył, ten
człowiek czy jego rodzice, że się urodził
ślepy?” 3 Jezus odpowiedział: „Ani ten
człowiek nie zgrzeszył, ani jego rodzice, ale
to się stało, żeby się na nim ujawniły dzieła
Boże. 4 Dzieła tego, który mnie posłał,
musimy wykonywać, póki jest dzień;
nadchodzi noc, kiedy nikt nie może działać.
5 Dopóki jestem na świecie, jestem światłem
świata”. 6 Powiedziawszy to, splunął na
ziemię, śliną rozrobił glinę, nałożył tę
glinę na jego oczy 7 i rzekł do niego: „Idź,
umyj się w sadzawce Siloam” (co się
tłumaczy: „Posłany”). Odszedł więc i się
umył, i wrócił, widząc."
Nie tylko wierzący korzystali z
dobrodziejstw mocy, jakiej Panu
Jezusowi udzielił Jehowa Bóg.
Marka 9 „14 Kiedy przyszli do
innych uczniów, zauważyli wokół
nich wielki tłum oraz uczonych w
piśmie spierających się z nimi.
15 Ale cały tłum, gdy tylko go
ujrzał, był oszołomiony i
podbiegłszy do niego, zaczął go
pozdrawiać. 16 On zaś ich
zapytał: „O co się z nimi
spieracie?” 17 A jeden z tłumu
odpowiedział mu: „Nauczycielu,
przyprowadziłem do ciebie mojego
syna, gdyż ma niemego
ducha; 18 i ten, gdziekolwiek go
pochwyci, rzuca nim o ziemię, a
on toczy pianę i zgrzyta zębami,
i opada z sił. I powiedziałem
twoim uczniom, żeby go wypędzili,
ale nie zdołali”. 19 Wtedy on
rzekł do nich: „O pokolenie bez
wiary, jak długo mam z wami
pozostawać? Jak długo mam was
znosić?Jezus rzekł do niego: „Ta
wypowiedź: ‚Jeśli możesz’! Otóż
wszystko jest możliwe dla tego,
kto wierzy”. 24 Ojciec tego
małego dziecka natychmiast
zawołał, mówiąc:
„Wierzę! Dopomóż mi w tym, w czym
mi brakuje wiary!””
Nawet przeciwnicy Jezusa nie
mieli wątpliwości, ze dokonuje
oczywistych cudów.
Jana 12 „9 A wielki tłum Żydów
dowiedział się, że on tam jest; i
przyszli nie tylko ze względu na
Jezusa, lecz również po to, by
zobaczyć Łazarza, którego
wskrzesił z martwych. 10
Tymczasem naczelni kapłani
naradzali się, żeby zabić
także Łazarza, 11 ponieważ ze
względu na niego wielu Żydów tam
szło i zaczynało wierzyć w
Jezusa.”
Mateusza 9 „32 A kiedy
odchodzili, oto ludzie
przyprowadzili do niego niemowę
opętanego przez demona; 33 i gdy
demon został wypędzony, niemowa
przemówił. A tłumy dziwiły się i
mówiły: „Nigdy nie widziano
czegoś takiego w Izraelu”. 34
Ale faryzeusze zaczęli mówić: „On
za sprawą władcy demonów wypędza
demony”.”
Mateusza 12 „9 Oddaliwszy się
stamtąd, wszedł do ich synagogi;
10 i oto człowiek z uschłą ręką!
Zapytali go więc: „Czy wolno
leczyć w sabat?”, żeby znaleźć
powód do oskarżenia go. 11 On
rzekł do nich: „Któryż to
człowiek wśród was, mający jedną
owcę — jeśli ta wpadnie do dołu w
sabat — nie chwyci jej i nie
wyciągnie? 12 A o ileż więcej
wart jest człowiek niż owca!
Wolno zatem uczynić coś
szlachetnego w sabat”. 13 Potem
powiedział do tego człowieka:
Wyciągnij rękę”. I on ją
wyciągnął, i odzyskała sprawność,
i stała się zdrowa jak druga
ręka. 14 Ale faryzeusze wyszli i
odbyli przeciw niemu naradę, żeby
go zgładzić”
„
Dzieje Apostolskie 4 „13 A gdy
oni zobaczyli otwartość Piotra i
Jana oraz spostrzegli, że są to
ludzie niewykształceni i prości,
zdumieli się. Zaczęli też
rozpoznawać, że ci bywali z
Jezusem; 14 a patrząc na
uleczonego człowieka, który z
nimi stał, nie mieli co na to
odrzec. 15 Toteż nakazali im
wyjść z sali Sanhedrynu i zaczęli
się między sobą naradzać, 16
mówiąc: „Co mamy zrobić z tymi
ludźmi? Przecież za ich sprawą
wydarzył się znak godny uwagi,
jawny dla wszystkich mieszkańców
Jerozolimy, i nie możemy temu
zaprzeczyć. 17 Żeby się to jednak
dalej nie rozprzestrzeniało wśród
ludu, zagroźmy im, aby już więcej
do żadnego człowieka nie mówili z
powoływaniem się na to imię”.
[Według innego przekładu: „„Cóż
poczniemy z tymi ludźmi? Wiadomo
przecież wszystkim mieszkańcom
Jerozolimy, że dokonali
oczywistego cudu [uzdrowili
chromego], i nie możemy temu
zaprzeczyć; lecz aby się to
między ludem jeszcze bardziej nie
rozeszło, zagroźmy im, aby w tym
imieniu [Jezusa] więcej do nikogo
(...) nie
mówili””] ”
Faryzeusze, jakby nie było
obłudnicy i jawni grzesznicy, do
tego stopnia zdawali sobie sprawę
z tego, że Jezus czyni oczywiste
cuda, że dopuścili się grzechu
jawnego sprzeciwiania się
działaniu ducha świętego, to
znaczy mocy Bożej ('palca
Bożego').
Mateusza 12 „22 Potem
przyprowadzili do niego
człowieka, który był opętany
przez demona, ślepy i niemy; i
uleczył go, tak iż ów niemowa
mówił i widział.
23 A całe te tłumy niezmiernie
się zdumiały i zaczęły mówić:
„Czyż to nie jest Syn Dawida?” 24
Słysząc to, faryzeusze
powiedzieli: „Ten człowiek nie
wypędza demonów inaczej, jak
tylko za sprawą Beelzebuba,
władcy demonów”. 25 Znając
ich myśli, rzekł do nich: „(...)
jeśli ja duchem Bożym wypędzam
demony, to istotnie zaskoczyło
was królestwo Boże[Według Łukasza
11 „120 Ale jeśli ja palcem Bożym
wypędzam demony, to istotnie
zaskoczyło was królestwo
Boże].(...)31 „Dlatego wam mówię:
Wszelkiego rodzaju grzech i
bluźnierstwo będą ludziom
przebaczone, ale bluźnierstwo
przeciw duchowi nie będzie
przebaczone. 32 Na przykład kto
by mówił słowo przeciwko Synowi
Człowieczemu, będzie mu
przebaczone; ale kto by mówił
przeciwko duchowi świętemu, temu
nigdy nie będzie przebaczone —
ani w tym systemie rzeczy, ani w
przyszłym.31
„Dlatego wam mówię: Wszelkiego
rodzaju grzech i bluźnierstwo
będą ludziom przebaczone, ale
bluźnierstwo przeciw duchowi nie
będzie przebaczone. 32 Na
przykład kto by mówił słowo
przeciwko Synowi Człowieczemu,
będzie mu przebaczone; ale kto by
mówił przeciwko duchowi świętemu,
temu nigdy nie będzie przebaczone
— ani w tym systemie rzeczy, ani
w przyszłym.”
*Zauważcie proszę, że określenie
„duchem Bożym” jest w Biblii
wymienne na określenie „palcem
Bożym”. Dla porównania :
Wyjścia 21 „18 A gdy zakończył
rozmowę z nim na górze Synaj, dał
Mojżeszowi dwie tablice
Świadectwa, tablice kamienne
zapisane palcem Bożym.”.
Powtórzonego Prawa 9 „9 Kiedy
wstąpiłem na górę, by otrzymać
tablice kamienne, tablice
przymierza, które Jehowa z wami
zawarł, i przebywałem na górze
czterdzieści dni i czterdzieści
nocy (ani nie jadłem chleba, ani
nie piłem wody), 10 dał mi Jehowa
dwie tablice kamienne zapisane
palcem Bożym; a były na nich
wszystkie słowa, które Jehowa wam
powiedział na górze spośród ognia
w dniu zboru.„
PODSUMUJMY:
Jeżeli ktoś współcześnie
przypisuje sobie moc czynienia
cudów, a nie czyni potężnych
dzieł, jakie czynili Jezus i Jego
Apostołowie, to jest zwykłym
uzurpatorem lub szarlatanem,
który nie ma niczego wspólnego z
Bożym posłannictwem!
Mateusza 24 „23 „A jeśli ktoś wam
powie: ‚Oto tu jest Chrystus!’
albo: ‚Tam!’, nie wierzcie. 24 Bo
powstaną fałszywi Chrystusowie
oraz fałszywi prorocy i będą
czynić wielkie znaki i dziwy,
żeby — jeśli to możliwe —
wprowadzić w błąd nawet
wybranych. 25 Oto was
przestrzegłem. 26 Toteż jeśli wam
powiedzą: ‚Oto jest na
pustkowiu!’, nie wychodźcie; ‚Oto
jest w wewnętrznych izbach!’, nie
wierzcie. 27 Bo jak błyskawica
ukazuje się od stron wschodnich i
świeci aż po strony zachodnie,
taka będzie obecność Syna
Człowieczego.„
Poniższe wersety z 2 Listu do
Tesaloniczan odnoszą się głównie
do odstępczego chrześcijaństwa.
Jezus przepowiedział nadejście
takich fałszywych „cudotwórców”.
Zacytujmy najpierw Pana Jezusa, a
następnie wersety z 2 Listu
do Tesaloniczan:
Mateusza 13 „24 Podał im inny
przykład, mówiąc: „Królestwo
niebios stało się podobne do
człowieka, który na swym polu
zasiał wyborne nasienie. 25 Kiedy
ludzie spali, przyszedł jego
nieprzyjaciel i między pszenicę
nasiał chwastów, i odszedł. 26
Gdy źdźbło wyrosło i wydało plon,
wtedy ukazały się też chwasty.
27 Podeszli więc niewolnicy
gospodarza i rzekli do niego:
‚Panie, czyż nie posiałeś na swym
polu wybornego nasienia? Skąd się
zatem wzięły chwasty?’ 28
On powiedział do nich: ‚Jakiś
nieprzyjaciel, jakiś człowiek, to
uczynił’. Rzekli do niego: ‚Czy
więc chcesz, żebyśmy poszli i je
zebrali?’ 29 On powiedział: ‚Nie,
żebyście przypadkiem, zbierając
chwasty, nie wykorzenili wraz z
nimi pszenicy. 30 Pozwólcie obu
rosnąć razem aż do żniwa, a w
porze żniwa powiem żniwiarzom:
Najpierw zbierzcie chwasty i
powiążcie je w wiązki na
spalenie, potem idźcie zgromadzić
pszenicę do mojego spichrza’”.
(...)
36 Potem, rozpuściwszy tłumy,
przyszedł do domu. A jego
uczniowie podeszli do niego i
powiedzieli: „Wyjaśnij nam
przykład o chwastach w polu”.
37 On, odpowiadając, rzekł:
„Siewcą wybornego nasienia jest
Syn Człowieczy, 38 polem jest
świat, a wybornym nasieniem są
synowie królestwa, chwastami zaś
są synowie niegodziwca, 39 a
nieprzyjacielem, który je zasiał,
jest Diabeł. Żniwem jest
zakończenie systemu rzeczy, a
żniwiarzami są aniołowie. 40
Dlatego jak zbiera się chwasty
i pali ogniem, tak będzie podczas
zakończenia systemu rzeczy. 41
Syn Człowieczy pośle swych
aniołów i zbiorą z jego królestwa
wszystko, co powoduje zgorszenie,
oraz tych, którzy czynią
bezprawie, 42 i wrzucą ich do
ognistego pieca. Tam będą płakać
i zgrzytać zębami. 43 W owym
czasie prawi będą świecić
jasno jak słońce w królestwie ich
Ojca. Kto ma uszy, niech słucha.”
2 Tesaloniczan 2 „A jeśli chodzi,
bracia, o obecność naszego Pana,
Jezusa Chrystusa, oraz
zgromadzanie nas do niego,
prosimy was, 2 żebyście nie dali
się szybko wytrącić ze swego
sposobu rozumowania ani poruszyć
czy to przez jakąś natchnioną
wypowiedź, czy przez ustną
wiadomość, czy przez list rzekomo
od nas, jakoby już nastał dzień
Jehowy.
3 Niech was nikt w żaden sposób
nie bałamuci, ponieważ on nie
nastanie, dopóki wpierw nie
nadejdzie odstępstwo i nie
zostanie objawiony człowiek
bezprawia, syn zagłady. 4 Ten się
przeciwstawia oraz wynosi nad
każdego, kto jest zwany „bogiem”
lub przedmiotem wielbienia;
zasiada też w świątyni Boga,
publicznie podając się za boga. 5
Czy nie pamiętacie, że wam o tym
mawiałem, gdy jeszcze byłem z
wami?
6 A teraz wiecie, co oddziałuje
powstrzymująco, aż będzie
objawiony w jego stosownym
czasie.
7 Wprawdzie już działa to, co
jest tajemnicą tego bezprawia,
lecz tylko dopóty, dopóki nie
zejdzie z drogi ten, który teraz
oddziałuje powstrzymująco. 8 A
wtedy zostanie objawiony ów
czyniciel bezprawia, którego Pan
Jezus zgładzi duchem swoich ust i
unicestwi ujawnieniem swej
obecności. 9 Ale obecność owego
czyniciela bezprawia odpowiada
działaniu Szatana z wszelkim
potężnym dziełem oraz kłamliwymi
znakami i proroczymi cudami, 10 i
z wszelkim nieprawym zwodzeniem
wobec tych, którzy giną,
otrzymując zapłatę za to, że nie
przyjęli miłości do prawdy, by
dostąpić wybawienia. 11 Dlatego
też Bóg dopuszcza do
oddziaływania na nich błędu, żeby
uwierzyli kłamstwu, 12 tak by
oni wszyscy zostali osądzeni,
ponieważ nie uwierzyli prawdzie,
lecz znajdowali upodobanie w
nieprawości.”
Dar mówienia różnymi językami.
Według 'Wnikliwe poznawanie
Pism'. Wydawnictwo Towarzystwa
Strażnica:
Różne języki”. Cudowny dar
języków towarzyszył wylaniu ducha
Bożego w dniu Pięćdziesiątnicy 33
r. n.e. Dzięki temu ok. 120
uczniów zebranych w „górnej
izbie” (prawdopodobnie w pobliżu
świątyni) mogło opowiadać o
„wspaniałych rzeczach Bożych” w
językach znanych Żydom i
prozelitom, którzy przybyli na
święto do Jerozolimy z dalekich
stron. To spełnienie się
proroctwa Joela stanowiło dowód,
że Bóg nie posługuje się już
zborem żydowskim, lecz nowo
założonym zborem chrześcijańskim.
Żeby otrzymać dar ducha świętego,
Żydzi i prozelici musieli okazać
skruchę i dać się ochrzcić w imię
Jezusa (Dz 1:13-15; 2:1-47).
„„
Dar języków bardzo pomagał
pierwszym chrześcijanom w
głoszeniu dobrej nowiny
ludziom mówiącym innymi językami.
W zasadzie był znakiem dla
niechrześcijan.
Niemniej w liście do członków
zboru korynckiego Paweł polecił,
aby podczas zebrań nie wszyscy
mówili językami, bo gdyby
pojawiły się wśród nich osoby
obce lub niewierzące, to nic by
nie zrozumiały i uznałyby ich za
szaleńców.
Radził też, żeby językami mówiło
„dwóch lub najwyżej trzech, i to
po kolei”.
Gdyby zaś nie było tłumacza, to
mający dar języków mieli ‛milczeć
w zborze, a mówić samym sobie i
Bogu’ (1Ko 14:22-33). Jeśliby
nikt ich nie tłumaczył, mowa
w obcym języku nie zbudowałaby
drugich — a nie mogąc niczego
pojąć, zapewne przestaliby jej
słuchać (1Ko 14:2, 4).
Jeżeli ktoś mówiący obcym
językiem nie potrafił go
tłumaczyć, to jego wypowiedzi nie
były zrozumiałe ani dla niego
samego, ani dla innych. Dlatego
Paweł zachęcił posiadających ten
dar do modlenia się o to, by
mogli też tłumaczyć i w ten
sposób budować wszystkich
słuchaczy. Z tego powodu oznajmił
pod natchnieniem, że mówienie
językami jest darem mniejszej
wagi i że wolałby w zborze
powiedzieć pięć słów „z udziałem
umysłu” (ze zrozumieniem) niż 10
000 słów w jakimś języku (1Ko
14:11, 13-19).
Tłumaczenie języków”. Dar ten
polegał na tym, że ktoś potrafił
tłumaczyć z języka, którego
wcześniej nie znał (1Ko 12:10).
Stanowił uzupełnienie daru
mówienia językami, gdyż pozwalał
całemu zborowi zrozumieć budujące
wypowiedzi (1Ko 14:5).
„
Inne przejawy oddziaływania
ducha. Omawiając rolę
poszczególnych członków
„ciała Chrystusa”, Paweł wymienił
jeszcze inne przejawy
oddziaływania ducha;
napisał: „Bóg tych umieścił w
zborze: po pierwsze apostołów, po
drugie proroków, po trzecie
nauczycieli; potem potężne
dzieła, potem dary uzdrawiania,
pomocne usługi, zdolności
kierowania, różne języki” (1Ko
12:27, 28). „Pomocne usługi”
mogły obejmować organizowanie
wsparcia materialnego dla braci
znajdujących się w potrzebie; np.
w zborze jerozolimskim do
rozdzielania pokarmu ubogim
wdowom wyznaczono siedmiu
mężczyzn „pełnych ducha i
mądrości” (Dz 6:1-6). „Zdolności
kierowania” były niezbędne do
wywiązania się ze zleconego przez
Jezusa zadania czynienia uczniów
(Mt 28:19, 20). Niewątpliwie
przydawały się podczas pracy
misjonarskiej, zakładania nowych
zborów i przewodzenia w ich
działalności. Warto zauważyć, że
opisując swój udział w Bożym
programie budowania, Paweł nazwał
siebie „mądrym kierownikiem
robót” (1Ko 3:10).
Panowanie nad darami ducha. Wiele
przemawia za tym, że osoby
posiadające dary ducha mogły z
nich korzystać tylko wtedy, gdy
zaczął na nie oddziaływać duch
Jehowy. Na przykład kiedy Paweł
przybył do Cezarei, zatrzymał się
w domu Filipa mającego „cztery
córki, dziewice, które
prorokowały”. Jednak to nie one
zapowiedziały aresztowanie
apostoła, lecz Agabus, prorok
przybyły z Judei (Dz 21:8-11).
Podczas zebrania zboru mogło się
zdarzyć, że jakiś prorok otrzymał
objawienie, gdy przemawiał inny
prorok. Ponieważ jednak ‛dary
ducha proroków miały być pod
władaniem proroków’, więc
ogarnięci duchem Bożym potrafili
powstrzymać się od mówienia,
dopóki nie nadarzyła się
odpowiednia sposobność. Dzięki
temu prorokowanie, mówienie
językami i tłumaczenie mogło się
odbywać w zborze w sposób
uporządkowany, ku ogólnemu
zbudowaniu (1Ko 14:26-33).”
Kościół Zielonoświątkowy swoją
nazwę zaczerpnął od Dnia
Pięćdziesiątnicy, kiedy
to po raz pierwszy na naśladowców
Jezusa został wylany duch święty.
Wówczas ludzie napełnieni duchem
świętym zaczęli mówić w różnych
językach. Jakie to były języki?
Dzieje Apostolskie 2 „A gdy
jeszcze trwał dzień święta
Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli
razem na tym samym miejscu 2 i
nagle z nieba dobiegł szum jakby
pędzącego gwałtownego wiatru, i
napełnił cały dom, w którym
siedzieli. 3 I ukazały się im
jakby języki ognia, i się
porozdzielały, i na każdym z nich
spoczął jeden, 4 a wszyscy
zostali napełnieni duchem świętym
i zaczęli mówić różnymi językami,
tak jak duch dawał im się
wypowiadać.
5 A w Jerozolimie mieszkali
Żydzi, ludzie bogobojni, z
każdego narodu pod niebem. 6 Gdy
więc rozległ się ten głos, zeszło
się owo mnóstwo i wszyscy byli
oszołomieni, każdy bowiem
słyszał, jak mówiono w jego
własnym języku. 7 Byli doprawdy
zadziwieni i zaczęli się
zdumiewać, i mówili: „Patrzcie,
czyż ci wszyscy, którzy mówią,
nie są Galilejczykami? 8 Jak to
się zatem dzieje, że każdy z nas
słyszy swój własny język, który
zna od urodzenia? 9 Partowie i
Medowie, i Elamici oraz
mieszkańcy Mezopotamii i Judei, i
Kapadocji, Pontu i okręgu Azji,
10 i Frygii, i Pamfilii, Egiptu i
stron Libii, leżącej koło Cyreny,
oraz przybysze z Rzymu, zarówno
Żydzi, jak i prozelici, 11
Kreteńczycy i Arabowie — słyszymy
ich, jak w naszych językach mówią
o wspaniałych rzeczach Bożych”.
12 Istotnie, wszyscy oni się
zadziwili i byli w rozterce,
mówiąc jeden do drugiego: „Cóż to
ma być?”.”
Jak więc widzicie dar mówienia
językami polegał na nabywaniu
cudownej umiejętności
posługiwania się językami
funkcjonującymi w czasach
pierwszych chrześcijan. Było to
na tamte czasy użyteczne
narzędzie pomagające w szerzeniu
orędzia o Królestwie Bożym.
Dzieje Apostolskie 20 „17 Posłał
jednak z Miletu do Efezu i wezwał
starszych zboru. 18 Kiedy do
niego [Pawła] przybyli, rzekł do
nich: „Dobrze wiecie, że od
pierwszego dnia, gdy przyszedłem
do okręgu Azji, przez cały czas
byłem z wami, 19 służąc Panu jako
niewolnik z największym uniżeniem
umysłu i ze łzami oraz w
doświadczeniach, które mnie
spotkały z powodu zmów
żydowskich; 20 przy tym nie
powstrzymywałem się od mówienia
wam wszystkiego, co pożyteczne,
ani od nauczania was publicznie i
od domu do domu. 21 Ale zarówno
Żydom, jak i Grekom składałem
dokładne świadectwo o skrusze
wobec Boga i wierze w naszego
Pana, Jezusa.”
Współczesne kościoły
charyzmatyczne, w tym Kościół
Zielonoświątkowy, nie otrzymują
darów języków, którymi posługują
się narody na dzisiejszym świcie.
Czy słyszał ktoś na spotkaniach
członków tego wyznania, żeby ktoś
z nich w uniesieniu ducha
świętego przemawiał w języku
chińskim, japońskim, lub w języku
jakiegoś afrykańskiego narzecza?
Nie, ponieważ nawet nie ma takiej
potrzeby, a dzisiejsi prawdziwi
misjonarze mogą się nauczyć
obcych języków. Ponadto istnieją
rożne elektroniczne translatory,
a Biblia i wszelka literatura
biblijna jest tłumaczona na
prawie wszystkie języki świata.
Więc, jak zapowiedziała Biblia
dar mówienia językami (jak i inne
dary ducha) miał zaniknąć, gdy
spełni swój cel.
1 Koryntian 13 „8 Miłość nigdy
nie zawodzi. Ale czy są dary
prorokowania — zostaną usunięte,
czy języki — ustaną, czy poznanie
— będzie usunięte. 9 Mamy bowiem
częściowe poznanie i po części
prorokujemy, 10 ale gdy nadejdzie
to, co zupełne, wówczas to, co
częściowe, zostanie usunięte. 11
Kiedy byłem niemowlęciem, mówiłem
jak niemowlę, myślałem jak
niemowlę, rozumowałem jak
niemowlę; ale teraz, skoro stałem
się mężczyzną, pozbyłem się cech
niemowlęcia. 12 Gdyż obecnie
widzimy w mglistym zarysie za
pomocą metalowego zwierciadła,
ale później — twarzą w twarz.
Obecnie znam częściowo, ale
później poznam dokładnie, jak i
ja jestem dokładnie poznany. 13
Teraz jednak pozostaje wiara,
nadzieja, miłość — te trzy; lecz
z nich największa jest miłość.”
Obecnie posiadamy już kompletne
Słowo Boże, zawierające wszystkie
niezbędne narzędzia do zbawienia
i służby Bożej, takie jak
proroctwa i doniesienia o cudach
poświadczających prawdziwe Boże
posłannictwo. W ostatnich słowach
ostatniej księgi biblijnej pod
natchnieniem ducha świętego
Apostoł Jan zanotował coś, co
każdy człowiek chcący podobać się
Bogu powinien wziąć sobie głęboko
do serca.
Objawienie 22 „18 „Ja świadczę
każdemu, kto słyszy słowa
proroctwa tego zwoju:
Jeżeli ktoś doda coś do tych
rzeczy, Bóg doda mu plag
zapisanych w tym zwoju; 19 a
jeżeli ktoś odejmie coś ze słów
zwoju tego proroctwa, Bóg odejmie
jego dział w drzewach życia i w
mieście świętym — rzeczach
opisanych w tym zwoju.”
Więc jakimi „językami” posługują
się członkowie wszelkich
współczesnych ruchów
charyzmatycznych? Spróbujcie sami
sobie odpowiedzieć na to
pytanie....
1Koryntian "32 A dary ducha proroków
mają być pod władaniem proroków.
33 Albowiem Bóg nie jest Bogiem
nieporządku, lecz pokoju."