Grafika inżynierska I

Karta (sylabus) przedmiotu
WM
Mechanika i budowa maszyn
Studia pierwszego stopnia o profilu:
A
Przedmiot: Grafika inżynierska I
Status przedmiotu: obowiązkowy
Język wykładowy: polski
Rok: I
Nazwa specjalności:
Rodzaj zajęć i liczba
Studia stacjonarne
godzin:
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
P□
Kod przedmiotu
MBM 1 S 0 1 19-0_0
Semestr: 1
Studia niestacjonarne
15
30
Liczba punktów ECTS:
4
Cel przedmiotu
C1
Rozwijanie wyobraźni przestrzennej na potrzeby praktyki inżynierskiej
Zapoznanie studentów z metodami odwzorowania elementów przestrzeni w dwuwymiarowej
C2
płaszczyźnie rysunku
Zapoznanie studentów z podstawami modelowania przestrzennego przy pomocy programu
C3
komputerowego CAD
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
1
2
Ma wiedzę z zakresu szkoły średniej dotyczącą zagadnień podstawowych figur geometrycznych
(punkt, prosta, odcinek, kąt, wielokąt itp.). Zna pojęcia prostopadłości i równoległości prostych.
Zna elementarne przekształcenia na płaszczyźnie (przesunięcie równoległe, symetria
prostokątna, obrót). Wie co to jest – Kartezjański układ współrzędnych.
Ma podstawową wiedzę z zakresu obsługi komputera
Efekty kształcenia
EK 1
EK 2
EK 3
EK 4
EK 5
EK 6
W zakresie wiedzy:
Ma wiedzę w zakresie elementarnych konstrukcji i podstawowych pojęć grafiki inżynierskiej
(rzuty równoległe, rzuty prostokątne, metoda Monge’a, transformacja układu odniesienia, kład
prostokątny, geometryczne formy przestrzenne: bryły, powierzchnie, itp )
W zakresie umiejętności:
Potrafi przedstawiać dowolny, trójwymiarowy obiekt geometryczny w płaszczyźnie rysunku w
rzutach równoległych (rzuty Monge'a i aksonometria ).
Potrafi rozwiązywać podstawowe zagadnienia geometrii wykreślnej (elementy przynależne,
wspólne, równoległe, prostopadłe, zagadnienia miarowe związane z określaniem odległości i
kąta)
Potrafi konstruować podstawowe obiekty przestrzenne za pomocą wybranego programu
komputerowego CAD.
Ma umiejętność samokształcenia, a tym samym podnoszenia kwalifikacji zawodowych
W zakresie kompetencji społecznych:
Ma poczucie odpowiedzialności za wykonywaną pracę i świadomość odpowiedzialności
spoczywającej na osobie posiadającej tytuł inżyniera
Treści programowe przedmiotu
Forma zajęć – wykłady
Treści programowe
Liczba godzin
W1
W2
W3
W4
W5
P1
P2
Elementy przestrzeni, ich związki. Rzutowanie
równoległe. Rzutowanie prostokątne. Metoda
Monge’a - układ rzutni, rzuty punktów,
prostych i płaszczyzn, proste i płaszczyzny
szczególne. Elementy przynależne. Elementy
wspólne.. Konstrukcje geometryczne w
metodzie Monge’a, Kład prostokątny. Krawędź
figur płaskich, ustalanie widoczności.
Transformacje układu odniesienia. Cele
transformacji, zasada sporządzania
dodatkowych rzutów, podstawowe przypadki
stosowania transformacji układu odniesienia.
Wybrane zagadnienia miarowe rozwiązywanie problemów związanych z
określaniem miary odległości oraz miary kąta
metodą transformacji.
Geometryczne kształtowanie wielościennych
form technicznych. Wielościany - definicje,
tworzenie rzutów, określanie widoczności
wierzchołków, krawędzi i ścian. Graficzne
metody wyznaczania przekrojów wielościanów
płaszczyznami.
Rzuty równoległe okręgów i elips.
Wyznaczanie średnic sprzężonych i osi.
Sposoby aproksymacji elips. Kształtowanie
geometryczne form technicznych z
wykorzystaniem powierzchni i brył
obrotowych. Bryły obrotowe: walec stożek,
kula - definicje, rzuty, przekroje
płaszczyznami, określanie widoczności.
Rzuty aksonometryczne i ich zastosowanie.
Podział aksonometrii. Aksonometrie zgodne z
normą PN-EN ISO 5456-3 (rzuty osi,
skrócenia aksonometryczne, położenie rzutni
aksonometrycznej w przestrzeni ).
Suma godzin:
Forma zajęć – projekt
Treści programowe
Informacje porządkowe, wymagania odnośnie
formy graficznej rozwiązań. Omówienie zasad
wykreślania sytuacji wyjściowej do zadań w
kartezjańskim układzie współrzędnych.
Wykreślanie arkuszy ćwiczeniowych z
zakresu: przenikania figur płaskich, zagadnień
miarowych rozwiązywanych metodą
transformacji układu odniesienia, budowy i
przekroju wielościennych form technicznych
płaszczyznami i znajdowaniu rzeczywistych
wielkości przekroju, budowaniu i przekroju brył
obrotowych, rzutów aksonometrycznych i
prostokątnych modeli.
Solid Edge jako program do komputerowego
wspomagania projektowania maszyn. Cechy
programu, jego struktura, instalacja,
uruchamianie, konfigurowanie. Rysowanie w
module Draft - interfejs środowiska,
zarządzanie ekranem , polecenia rysunkowe,
narzędzia zaznaczania, operowanie
elementami rysunku, warstwy, nadawanie
relacji.
2
4
4
4
1
15
Liczba godzin
14
4
P3
P4
Ćwiczenia – proste formy graficzne rysunku
płaskiego.
Zadanie domowe – przerobienie wskazanych
samouczków modułu Draft
Modelowanie bryłowe w module Part, interfejs
środowiska, polecenia modelowania.
wprowadzanie zmian w modelu, edycja
operacji.
Ćwiczenia - modelowanie przenikania brył:
sumy, różnice i iloczyny brył, przenikania
wielościanów, przenikania brył obrotowych,
przenikania brył obrotowych z wielościanami,
otwory.
Kształtowanie geometryczne form
technicznych z wykorzystaniem brył.
Parametryzacja wymiarów, wykorzystanie
tablicy zmiennych.
Ćwiczenia - modelowanie części
maszynowych.
Zadanie domowe – przerobienie wskazanych
samouczków modułu Part
Suma godzin:
4
8
30
Narzędzia dydaktyczne
1
2
3
4
5
6
Wykład z wykorzystaniem projektora multimedialnego
Stoliki, przyrządy i przybory kreślarskie
Stanowiska komputerowe
Oprogramowanie CAD: Solid Edge ST4 - Siemens PLM Software
Samouczki programu Solid Edge
Podręcznik i pomocnicze materiały dydaktyczne
Sposoby oceny
F1
P1
P2
P3
P4
P5
Ocena formująca
Bieżąca kontrola postępów realizacji prac w ramach przedstawianych zagadnień
Ocena podsumowująca
Sprawdzian pisemny opanowania elementarnych konstrukcji i podstawowych pojęć geometrii
wykreślnej, czas 45 minut,
Ocena arkusza – kryterium oceny związane z poprawnością konstrukcji i starannością
kreślenia
Ocena pracy kontrolnej - kryterium oceny związane jest z czasem realizacji oraz poprawnością
konstrukcji
Zaliczenie ćwiczeń projektowych – średnia ocen arkuszy P2 i prac kontrolnych P3
Zaliczenie wykładów – średnia ocen P1 i P4
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane
w formie zajęć dydaktycznych – łączna liczba
godzin w semestrze
Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane
w formie konsultacji – łączna liczba godzin w
semestrze
Przygotowanie się do zajęć, prace domowe –
łączna liczba godzin w semestrze
Suma
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla
przedmiotu
Średnia liczba godzin na zrealizowanie
aktywności
45
3
52
100
4
Literatura podstawowa i uzupełniająca
1
Koczyk H.: Geometria wykreślna. PWN, Warszawa 1995.
Droździel P., Krzywonos L., Kudasiewicz Z., Zniszczyński A.: Grafika inżynierska. Zbiór zadań
dla mechaników. Część I. Liber Duo, Lublin 2005.
Luźniak T., Solid Edge ST krok po kroku. Rysowanie i modelowanie tradycyjne , GM System Sp.
z o.o. 2009
Literatura uzupełniająca
Otto E., Otto F.: Podręcznik geometrii wykreślnej. PWN, Warszawa 1995.
Kazimierczak G., Pacula B., Budzyński A., Solid Edge. Komputerowe wspomaganie
projektowania, Wyd. HELION 2004 r.
2
3
4
5
Macierz efektów kształcenia
EK 1
EK 2
EK 3
EK 4
Odniesienie
danego efektu
kształcenia do
efektów
zdefiniowanych
dla całego
programu (PEK)
MBM1A_W09+++
MBM1A_U10+++
MBM1A_U10++
MBM1A_U10+++
EK 5
MBM1A_U05++
C1, C2, C3
EK 6
MBM1A_K03+
C1, C2, C3
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Sposób oceny
C1, C2
C1, C2
C1, C2
C1, C2, C3
W1- W5,
W1-W5, P1,
W1-W5, P1,
P2-P4
W1-W5, P1P4
W1-W5, P1P4
1, 6
1,2, 6
1,2, 6
3, 4, 5, 6
P1
P2
P1, P2
F1, P3
1-6
P4, P5
1-6
P4, P5
Formy oceny – szczegóły
EK 1
EK 2
EK 3
EK4
Na ocenę 2 (ndst)
Nie ma wiedzy w
zakresie
podstawowych
konstrukcji i pojęć
grafiki inżynierskiej
Nie potrafi
odwzorować
prostego,
trójwymiarowego
obiektu
geometrycznego w
płaszczyźnie rysunku
Nie potrafi
rozwiązywać zadań z
zakresu
podstawowych
zagadnień geometrii
wykreślnej
Nie potrafi
zamodelować zadanej
części w systemie
CAD
Na ocenę 3 (dst)
Ma wybiórczą
wiedzę w zakresie
podstawowych
konstrukcji i pojęć
grafiki inżynierskiej
Potrafi wykreślać w
rzutach proste
obiekty
trójwymiarowe ale
przy obiektach
bardziej złożonych
ma trudności
Potrafi wybiórczo
rozwiązywać
zadania z zakresu
podstawowych
zagadnień geometrii
wykreślnej
Potrafi zamodelować
zadaną części ale z
niewielkimi błędami
i w czasie
przekraczającym
przewidziany na
realizację zadania
Na ocenę 4 (db)
Ma wiedzę w
zakresie
podstawowych
konstrukcji i pojęć
grafiki inżynierskiej
Potrafi przedstawiać
zadany
trójwymiarowy
obiekt
geometryczny w
rzutach Monge'a i
aksonometrycznych
Potrafi rozwiązywać
zadania z zakresu
podstawowych
zagadnień geometrii
wykreślnej
Potrafi
zamodelować
zadaną części
bezbłędnie ale nie
mieści się w
przywidzianym
czasie lub wykonuje
zadanie przed
czasem ale
obarczoną mało
Na ocenę 5 (bdb)
Ma szeroką wiedzę w
zakresie konstrukcji i
pojęć grafiki
inżynierskiej
Potrafi szybko i
bezproblemowo
przedstawiać zadany,
trójwymiarowy obiekt
geometryczny w
rzutach Monge'a i
aksonometrycznych.
Bezproblemowo i
przed czasem
rozwiązuje zadania z
zakresu
podstawowych
zagadnień geometrii
wykreślnej
Potrafi zamodelować
zadaną części
bezbłędnie i robi to
przed czasem
istotnymi błędami
EK 5
Nie rozumie potrzeby
ciągłego
dokształcania się i
podnoszenia
kompetencji
zawodowych
Ma częściową
świadomość
potrzeby ciągłego
dokształcania się i
podnoszenia
kompetencji
zawodowych
Rozumie potrzebę
ciągłego
dokształcania się i
podnoszenia
kompetencji
zawodowych
W pełni rozumie
potrzebę ciągłego
dokształcania się i
podnoszenia
kompetencji
zawodowych
EK 6
Jest nieprzygotowany
do zajęć, ściąga,
przeciąga terminy
rozliczenia się z
powierzonych zadań,
nie ma poczucia
odpowiedzialności za
wykonywaną pracę.
Jest przygotowany
do zajęć, ale nie
widzi potrzeby
terminowego
rozliczania się z
powierzonych
zadań.
Jest zawsze
przygotowany do
zajęć i z
powierzonych
zadań wywiązuje
się terminowo
Ma pełną
świadomość
postępowania w
sposób
profesjonalny i
odpowiedzialny za
własną pracę.
Autor programu:
Adres e-mail:
Jednostka
organizacyjna:
Osoba, osoby
prowadzące:
dr hab. inż. Andrzej Zniszczyński , prof. nadzw. PL
[email protected]
Katedra Podstaw Konstrukcji Maszyn
dr hab. inż. Andrzej Zniszczyński,
dr inż. Aleksander Nieoczym,
dr inż. Janusz Kisiel,
dr inż. Konrad Pylak,
dr inż. Leszek Krzywonos,