Sprawozdanie z działalności w latach 2009-2014Hit!

Transkrypt

Wstęp
Przedstawiam Państwu sprawozdanie z mojej działalności poselskiej w kadencji
2009-2014, mojej drugiej już kadencji w Parlamencie Europejskim.
Miałem zaszczyt sprawować ten mandat dzięki zaufaniu i decyzji wyborczej
ponad 56 tysięcy wyborców z Województwa Łódzkiego. Starałem się nie
zawieść tego zaufania.
Pełniłem w tym okresie funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Rolnictwa
i Rozwoju Wsi, a także wiceprzewodniczącego Parlamentarnej Intergrupy
ds. Ochrony Zwierząt. Moje główne działania w Parlamencie Europejskim
skupione były na sprawach rolniczych, oraz sprawach ochrony zwierząt.
Prowadziłem tez aktywną działalność w moich biurach poselskich w kraju,
skupiając się na pomocy ludziom doznającym krzywdy i niesprawiedliwości
w instytucjach państwowych.
Muszę wspomnieć, że była to niestety kadencja naznaczona tragedią, jaka
zdarzyła się 19 października 2010 roku w moim biurze poselskim w Łodzi.
W akcie politycznej nienawiści został zamordowany mój współpracownik
śp. Marek Rosiak. Jego śmierć napełniła nas bólem i połozyła się smutnym
cieniem na przebiegu mijającej kadencji.
Tuwim napisał kiedyś, że są trzy poziomy kłamstwa – kłamstwo pospolite,
przysięga i statystyka.
Tym niemniej odrobina statystyki:
Wygłosiłem w ciagu kadencji ponad 100 przemówień, byłem sprawozdawcą
3 raportów, zgłosiłem 26 projektów rezolucji, skierowałem 72 zapytania do
Komisji Europejskiej i do Rady.
W 2013 roku byłem nominowany przez organizacje ochrony zwierząt do
prestiżowej nagrody MEP AWARD 2013, za działania w dziedzinie ochrony
zwierząt. Za tę działalność zostałem też wyróżniony tytułem Honorowego
Przewodniczącego Intergrupy do Spraw Ochrony Zwierząt.
W kończącej się kadencji miałem zaszczyt i honor spotkać się wieloma ludźmi,
na setkach spotkań, jakie odbyłem nie tylko w Województwie Łódzkim, ale
w całej Polsce. Korzystałem z rad i sugestii wielu życzliwych mi ludzi.
Wszystkim za to serdecznie dziękuję.
Poniżej krótka informacja o efektach moich działań w mijającej kadencji.
1
Walka o wyrównanie dopłat bezpośrednich dla polskich rolników
W mijającej kadencji Parlament Europejski podejmował kluczowe decyzje
o przyszłości Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) Unii Europejskiej na lata
2014-2020.
Wraz z eurodeputowanymi Prawa i Sprawiedliwości oraz całą grupą EKR
(Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy) podejmowałem działania
zmierzające do uzyskania jak najlepszych warunków WPR dla polskich
rolników.
W ramach prac nad przyszłością WPR byłem przedstawicielem (shadowreporter) grupy politycznej EKR w pracach nad rozporządzeniem dotyczącym
dopłat bezpośrednich dla rolników.
Z mojej inicjatywy grupa polityczna EKR, jako jedyna grupa w całym
Europarlamencie, złożyła w Komisji Rolnictwa, a następnie w Parlamencie
poprawkę 500, zmierzającą do pełnego wyrównania dopłat bezpośrednich dla
rolników w całej Unii Europejskiej. Chodziło o to, żeby usunąć
niesprawiedliwe różnice w wysokości dopłat (Niemcy ok. 350 Euro/ha,
Polska ok. 215 Euro/ha).
Poprawka ta, choć nie uzyskała pełnego poparcia, to sprawiła, że Parlament
Europejski w swoim stanowisku z 13 marca 2013 roku opowiedział się za
znacznym zmniejszeniem dysproporcji w dopłatach bezpośrednich
i przyznaniem Polsce kwoty 36,3 mld Euro na lata 2014-2020, co oznaczało
wzrost, o prawie 4 mld Euro w stosunku do budżetu lat 2007-2013.
Był to wielki sukces Polski w Europarlamencie. Niestety rząd PO-PSL ten
sukces w dużej części zmarnotrawił, bowiem w negocjacjach w ramach Rady
Unii Europejskiej premier Donald Tusk z PO oraz Minister Rolnictwa
Stanisław Kalemba z PSL zgodzili się na przyznanie Polsce w ramach WPR
tylko 28,6 mld Euro, czyli o 7,7 mld Euro mniej, niż wywalczyliśmy
w Parlamencie Europejskim.
Walka o zakaz upraw genetycznie modyfikowanych (GMO)
W mijającej kadencji kontynuowałem wcześniejsze działania zmierzające do
wprowadzenia w Unii Europejskiej całkowitego zakazu upraw roślin
genetycznie zmodyfikowanych (GMO), jeśli nie na szczeblu unijnym, to
przynajmniej na szczeblu krajowym. Uprawa GMO zagraża bowiem zdrowiu
ludzi i zwierząt, zagraża środowisku, a także ekonomicznym interesom małych
i średnich gospodarstw rodzinnych.
Przy moim aktywnym udziale Parlament Europejski opowiedział się za
wprowadzeniem możliwości ustanawiania krajowych zakazów upraw roślin
GMO. Dzięki temu stanowisku Parlamentu Europejskiego, w Polsce mógł być
skutecznie ustanowiony zakaz upraw GMO.
2
Walka z chorobą niebieskiego języka u bydła
W trakcie kadencji byłem dwukrotnie sprawozdawcą raportu legislacyjnego,
dotyczącego groźnej choroby niebieskiego języka u bydła. Rozporządzenia
wprowadziło możliwość zastosowania nowych szczepionek i lepszych,
skuteczniejszych metod zwalczania tej choroby w całej Europie.
Walka o humanitarne warunki transportu zwierząt
W 2012 roku byłem sprawozdawcą raportu inicjatywnego w sprawie transportu
zwierząt, w którym to dokumencie udało się uzyskać poparcie Parlamentu dla
idei ograniczenia czasu transportu zwierząt rzeźnych do 8 godzin. Ta idea jest
od dawna postulowana przez organizacje ochrony zwierząt w Europie.
Przemawiają za tym względy humanitarne, ale także ekonomiczne, bowiem
długie transporty podnoszą koszty i cenę mięsa.
Wprowadzenie zakazu uboju rytualnego.
W 2009 roku byłem sprawozdawcą w Parlamencie Europejskim rozporządzenia
o zasadach uboju zwierząt. Jako sprawozdawca skutecznie przeforsowałem
przepis dopuszczający możliwość zakazu przez państwa członkowskie
niehumanitarnego uboju rytualnego (bez oszołomienia).
Następnie działałem tez aktywnie na rzecz ustanowienia takiego zakazu
w Polsce i taki zakaz został skutecznie ustanowiony od 1 stycznia 2013 roku.
Miałem wpływ na to, że polski rząd w terminie notyfikował ten zakaz
w Komisji Europejskiej.
Ochrona bezdomnych psów
Pod wpływem tysięcy listów, napływających do Parlamentu Europejskiego
z Rumunii, przedstawiających niehumanitarne traktowanie i zabijanie
bezdomnych psów w tym kraju, odbyłem w Rumunii dwie wizyty w grudniu
2013 roku i styczniu 2014 roku, wizytowałem schroniska, spotkałem się
z przedstawicielami władz rumuńskich, skierowałem list w do prezydenta
Rumunii, organizowałem konferencje prasowe i uruchamiałem nacisk opinii
międzynarodowej na poprawę sytuacji. Myślę, że to zainteresowanie przyniesie
pozytywne efekty.
Konkretnym efektem tych działań były między innymi przyjęte przez PE
przepisy, wprowadzające obowiązek rejestracji psów w krajach UE od 2018
roku. Do końca kadencji zostanie też, z mojej współinicjatywy, uchwalona
rezolucja Parlamentu w sprawie użycia środków z budżetu UE na humanitarne
ograniczenie populacji bezdomnych psów, przez sterylizację i adopcję.
3
Działalność interwencyjna
W moich biurach poselskich przyjąłem w ciągu kadencji 1177 spraw
interwencyjnych, dotyczących osób skrzywdzonych i niesprawiedliwie
potraktowanych przez instytucje państwowe. Przyjąłem osobiście lub za
pośrednictwem moich doradców i asystentów 842 osoby, z mojego okręgu
wyborczego i z całej Polski, a także w kilku przypadkach z zagranicy.
Podam przykład skuteczności takich działań – pomoc mieszkańcom gminy
Mokrsko w powiecie wieluńskim w przeprowadzeniu referendum przeciw
budowie w tej gminie wiatraków energetycznych bez zachowania bezpiecznych
norm odległości. Moja pomoc przyczyniła się do zapewnienia prawnej
ważności tego referendum.
Podejmowałem tez interwencje, zarówno na forum krajowym jak i europejskim
w takich sprawach jak sprawa licznej grupy przedsiębiorców transportowych,
represjonowanych niezgodnie z prawem unijnym w zakresie odliczeń podatku
VAT, interwencje w sprawach rolników, którym nieuczciwe firmy skupowe nie
płaciły za dostarczone towary i w wielu innych sprawach, zarówno zbiorowych,
jak i indywidualnych.
4
SPIS TREŚCI
1. Wystąpienia na posiedzeniu plenarnym
2. Pytania parlamentarne
3. Oświadczenia pisemne
4. Projekty rezolucji
5. Opinia jako sprawozdawca
6. Opinia jako kontrsprawozdawca
7. Sprawozdania jako sprawozdawca
8. Sprawozdania jako kontrsprawozdawca
7
53
117
133
281
289
333
379
5
6
WYSTĄPIENIA
NA POSIEDZENIU
PLENARNYM
7
8
1. Kazachstan: sprawa Evgnriya Zhovtisa
Data : 17-09-2009
P7_CRE(2009)09-17(9.2)
Panie przewodniczący! Mam podobne wątpliwości, jak mój przedmówca, pan poseł Stevenson.
Kazachstan jest ważnym krajem, Kazachstan robi duże wysiłki w stronę demokratyzacji.
Oczywiście, póki co, wzorem demokratycznych swobód nie jest, ale stan swobód obywatelskich w
tym kraju – znam trochę ten kraj, bo kilkakrotnie w nim byłem – jest znacznie lepszy niż w
większości sąsiednich państw w tym regionie i nie ma tam na szczęście aż takich problemów, jakie
na przykład istnieją w Rosji, o czym mówiliśmy przed chwilą.
Podzielam pogląd pana Stevensona, że Parlament Europejski nie powinien angażować całego
swojego autorytetu dla wyrażania stanowiska w kwestii jednej, dramatycznej sprawy sądowej. Być
może jakieś wyjaśnienia byłyby w tej sprawie potrzebne, ale na pewno nie rezolucja Parlamentu, bo
dewaluujemy wartość rezolucji i po prostu głos Parlamentu przestanie być słuchany, jeżeli będzie
rozdrabniał się na sprawy, które nie zasługują aż na generalną debatę i na rezolucję parlamentarną.
2. Kryzys w sektorze hodowli bydła mlecznego (debata)
Data : 17-09-2009
P7_CRE(2009)09-17(2
Panie przewodniczący! Pani komisarz! Nasza debata rzeczywiście odbyła się w cieniu
dramatycznych wydarzeń związanych z rozlewanym mlekiem. Wszyscy jesteśmy tym głęboko
przejęci.
Chciałem nawiązać do problemu, o którym mówił mój kolega, pan Nicholson, a mianowicie o
nadużyciach wielkich sieci handlowych, hipermarketów w stosunku do konsumentów z jednej
strony i do dostawców, w szczególności, z drugiej. Chcę przypomnieć, że Parlament Europejski w
ubiegłej kadencji w 2008 r. przyjął pisemną rezolucję, byłem jednym z jej współautorów, o
konieczności położenia kresu tym nadużyciom, przeprowadzenia intensywnego śledztwa przez
Komisję. Z tego, co wiem, takie działania się toczą, ale są chyba zbyt powolne i chciałem zapytać,
czy pani komisarz się tym interesuje i w ogóle jakie są perspektywy podjęcia tego typu działań.
Coś bardzo złego dzieje się z polityką gospodarczą Unii Europejskiej, bo dochody rolników
wynoszą poniżej 10% wartości produktu. To się musi koniecznie zmienić i proszę panią komisarz o
działania w tej kwestii.
9
3. Jednominutowe wypowiedzi w znaczących kwestiach politycznych
Data : 19-10-2009
P7_CRE(2009)10-19(16)
Panie Przewodniczący! Światowa Organizacja Wyżywienia i Rolnictwa FAO ogłosiła niedawno
sprawozdanie, w którym stwierdziła, że produkcja żywności na świecie do 2050 r. musi się
zwiększyć o co najmniej 70% – w przeciwnym razie ludzkości grozi głód. Jest to potwierdzenie
oczywistej prawdy. Wiadomo, że ludzi na świecie jest coraz więcej, a ziemi uprawnej coraz mniej.
Tymczasem polityka rolna Unii Europejskiej pod pozorem troski o reguły rynkowe i poprawę
konkurencyjności rolnictwa polega na systematycznym ograniczaniu produkcji rolniczej niemal we
wszystkich jej sektorach. W kontekście tendencji światowych, ta polityka może okazać się zabójcza
i może w niedalekiej przyszłości spowodować głód.
Uważam, że w Unii Europejskiej jest potrzeba zasadniczej zmiany podejścia politycznego do
rolnictwa i jego problemów. Musimy naprawdę zatroszczyć się o bezpieczeństwo żywnościowe
naszego kontynentu. Dość polityki ograniczania rolnictwa, bo to jest polityka krótkowzroczna i
pozbawiona wyobraźni.
4. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania
Data : 26-11-2009
P7_CRE(2009)11-26(9)
B7-0164/2009 - Projekt rezolucji w sprawie środowisk wolnych od dymu tytoniowego
Panie przewodniczący! Dziękuję za umożliwienie mi zabrania głosu. Popieram działania
podejmowane przez Unię Europejską w zakresie ograniczania spożycia tytoniu, ale uważam, że to
działanie nie powinno polegać na ograniczaniu wsparcia dla producentów tytoniu. Dlatego, że
produkcja tytoniu nie jest związana z jego spożyciem. Jeżeli ograniczymy produkcję czy
wyeliminujemy lub pozbawimy pomocy gospodarstwa produkujące tytoń, to konsumpcja będzie w
dalszym ciągu, tyle że z tytoniu importowanego. Walka z producentami tytoniu, to nie jest sposób
na ograniczanie jego palenia. To trochę tak, jakby próbować ograniczać spożycie piwa przez
młodzież, zaczynając próbę ograniczenia tego zjawiska od walki z producentami chmielu. Dlatego
poparłem w głosowaniu stanowisko, które mówi o tym, że produkcja tytoniu nie ma wpływu na
jego konsumpcję.
10
5. Jednominutowe wystąpienia w znaczących kwestiach politycznych
Data : 18-01-2010
P7_CRE(2010)01-18(12)
Panie przewodniczący! Kilka tygodni temu Komisja Europejska odrzuciła wniosek rządu polskiego
o udzielenie pomocy na restrukturyzację gospodarstw rolnych produkujących tytoń. Ta decyzja
oznacza upadek około 15 tysięcy małych gospodarstw rodzinnych produkujących tytoń głównie w
południowo-wschodniej części Polski, która to część stanowi jeden z najbiedniejszych obszarów
Unii Europejskiej.
Nie znam przyczyn tej decyzji Komisji, ale nawet jeśli wynikała ona z jakichś formalnych błędów
rządu polskiego, to nie powinno się w biurokratycznych procedurach gubić żywych ludzi i ich
losów. Dlatego proszę, żeby Komisja Europejska zechciała jeszcze raz przyjrzeć się tej sprawie i
rozważyć uwzględnienie wniosku rządu polskiego w trosce o biednych rolników.
6. Prawa proceduralne w procesach karnych (debata)
Data : 19-01-2010
P7_CRE(2010)01-19(9)
Panie przewodniczący! Ja też podam przykład, podobnie jak pani Hautala: pewien młody Polak
został skazany w Wielkiej Brytanii na karę dożywotniego więzienia za gwałt w procesie
poszlakowym, który odbywał się w warunkach silnej nagonki prasowej i który, zdaniem niektórych
obserwatorów, nie spełniał przynajmniej polskich standardów rzetelnego procesu. Obecnie ten
człowiek odbywa karę dożywotniego więzienia w Polsce, chociaż polskie prawo nie przewiduje
kary dożywotniego więzienia za gwałt, a jedynie za zabójstwa (za gwałt maksymalnie 12 lat).
Mamy więc do czynienia z sytuacją, kiedy w polskim więzieniu przebywa człowiek skazany na
karę niezgodną z zasadami polskiego prawa.
Podaję ten przykład jako ilustrację problemu i argument za potrzebą pilnego określenia pewnych
ogólnych standardów zarówno w zakresie procedury karnej, jak i - moim zdaniem - również w
zakresie reguł wykonania kary. Bo coraz częściej mamy do czynienia z sytuacją, w której sprawcy
przestępstw w innych krajach są sądzeni, a w innych odbywają karę. Dlatego popieram ideę
standardów i ideę dyrektywy.
11
7. Druga rewizja umowy o partnerstwie AKP-WE („Umowa z Kotonu”) (debata)
Data : 19-01-2010
P7_CRE(2010)01-19(8)
Panie przewodniczący! Pozwoliłem sobie poprosić o głos pod wpływem wystąpienia pana
Niculescu i chciałem stanowczo wesprzeć myśl, którą on wyraził – otóż w naszych relacjach
gospodarczych z innymi krajami, w tym z krajami AKP, nie powinniśmy nigdy tracić z pola
widzenia bezpieczeństwa żywnościowego społeczeństwa Europy. W relacjach z krajami AKP
mamy doświadczenie reformy rynku cukru, która została przeprowadzona pod szczytnymi hasłami
wsparcia dla tych krajów, a w rzeczywistości bardzo pogorszyła sytuację w Unii Europejskiej,
sytuację naszych rolników i naszych konsumentów, a krajom AKP niewiele pomogła. Pamiętajmy
zawsze o bezpieczeństwie żywnościowym i o naszym społeczeństwie, które tego bezpieczeństwa
potrzebuje.
8. Skutki kryzysu gospodarczego dla handlu światowego (debata)
Data : 10-02-2010
P7_CRE(2010)02-10(18)
Pani przewodnicząca! Jednym z obszarów, gdzie powinniśmy szukać rozwiązań do walki z
kryzysem, jest handel produktami rolnymi. W ostatnich latach pod dyktando Światowej Organizacji
Handlu wprowadziliśmy w Unii wiele samoograniczeń w produkcji i eksporcie produktów rolnych.
Przeprowadziliśmy m.in. wielką reformę rynku cukru, która zlikwidowała jedną trzecią produkcji
cukru w Europie, zlikwidowała wiele cukrowni, wiele gospodarstw zaprzestało uprawy buraków,
zwiększyliśmy bezrobocie, a korzyści społeczne i gospodarcze z tego są żadne. To był prezent dla
wielkich koncernów, które przeniosły swoją produkcję poza Europę i dziś importujemy od nich
cukier.
Uważam, że w kryzysie powinniśmy silnie chronić naszą gospodarkę i naszych producentów. Tu
nie chodzi o protekcjonizm, ale o politykę równych szans, których obecnie nasi producenci nie
mają. W Unii Europejskiej obowiązują różne wysokie standardy, np. w rolnictwie standardy
dobrostanu zwierząt, które należy promować, ale też należy wymagać spełnienia takich samych
standardów przez tych, którzy eksportują swoje produkty do Unii Europejskiej. Jeśli np. w Unii
wprowadzamy zakaz chowu klatkowego kur, to jednocześnie nie powinniśmy importować jaj z
krajów, które taki chów stosują. Podobnie powinniśmy postępować w wielu innych kwestiach.
Powinna obowiązywać prosta zasada – tyle samo wymagań od eksporterów, co od naszych
producentów, bo bez tego oprócz kryzysu ekonomicznego (...).
(Przewodnicząca odebrała posłowi głos)
12
9. Polityka jakości produktów rolnych - jaką wytyczyć strategię (debata)
Data : 24-03-2010
P7_CRE(2010)03-24(18)
Pani przewodnicząca! Chciałbym zwrócić uwagę na trafność punktu 9 sprawozdania pana Scottà,
w którym podkreśla się, że w ramach negocjacji WTO Komisja powinna starać się
o zagwarantowanie porozumienia w sprawie kwestii niehandlowych, które zapewni, że
importowane produkty rolne będą spełniały te same wymogi w dziedzinie bezpieczeństwa
żywności, dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska, co wymogi nakładane na produkty rolne
wytwarzane w Unii Europejskiej.
Problem polega na tym, że już chyba po raz sto pięćdziesiąty Parlament Europejski wypowiada się
w tej kwestii, żeby stosować te same wymogi wobec importerów, co wobec producentów w Unii
Europejskiej. Pozostaje to bez echa i w dalszym ciągu mamy do czynienia z sytuacją, w której nasi
producenci, rolnicy i wytwórcy muszą spełniać wysokie, kosztowne normy, podczas kiedy
importerzy tych norm nie spełniają. Prowadzi to do nierównej konkurencji. Tak jak zostało to
trafnie podkreślone sprawozdaniu, musi się to zmienić.
10. Wdrażanie synergii funduszy przeznaczonych na badania naukowe i innowacje w
rozporządzeniu (WE) nr 1080/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju
Regionalnego oraz 7. programu ramowego w zakresie badań i rozwoju – Przybliżenie
jednolitego rynku konsumentom i obywatelom – Długoterminowa stabilność finansów
publicznych w gospodarce wychodzącej z kryzysu – Wkład polityki spójności w realizację
celów lizbońskich i celów strategii „UE 2020” (debata)
Data : 19-05-2010
P7_CRE(2010)05-19(10)
„Strategia 2020” zawiera ambitne cele, z których słusznością trudno polemizować, ale są to cele tak
określone, jakby Unia Europejska była już bogata, wolna od trosk i myśląca tylko o budowaniu
pomyślnej przyszłości. Tymczasem wiemy, że trosk jest wiele, a przede wszystkim wiele jest różnic
w poziomie rozwoju bogatych i biednych państw i regionów Europy.
Ze zdumieniem stwierdzam, że wśród priorytetów strategii brak jest rozwoju rolnictwa, a przecież
wiemy, że do 2050 roku świat musi zwiększyć produkcję żywności o 70 %, bo ludzi na świecie jest
coraz więcej, a ziemi pod uprawę coraz mniej. Trudno zrozumieć dlaczego rozwój rolnictwa nie jest
traktowany priorytetowo w strategii.
Rolnictwo to bezpieczeństwo żywnościowe, rolnictwo to bezpieczeństwo ekologiczne, tak ważne
dla nas i dla przyszłych pokoleń. Nie wyobrażam sobie odpowiedzialnej strategii rozwojowej Unii
Europejskiej bez troski o rozwój rolnictwa europejskiego.
13
11. Wyniki szczytu z dnia 7 maja 2010 r. oraz posiedzenia ECOFIN – Jakie jest polityczne
znaczenie strategii UE 2020 w sytuacji bieżącego kryzysu finansowego i gospodarczego? –
Następstwa kryzysu finansowo-gospodarczego dla strategii EU 2020 i jej zarządzanie – Jak
strategia EU 2020 wpłynie na obecny kryzys gospodarczo-finansowy? (debata)
Data : 19-05-2010
P7_CRE(2010)05-19(3)
Zgadzam się z panem Mauro, że w walce z kryzysami mamy zbyt mało Europy. W ostatnich latach
skupiliśmy się na integracji politycznej, zajmował nas traktat lizboński, wzmocnienie kompetencji
instytucji politycznych, natomiast zaniedbaliśmy współpracę w zwalczaniu kryzysów. Mam na
myśli różne kryzysy, które wymagają współpracy i solidarności. Nie tylko chodzi tu o kryzysy
finansowe.
W czasie, gdy prowadzimy tę debatę, kilka krajów Unii Europejskiej, w tym mój kraj Polskę,
zalewa wielka powódź, giną ludzie, są ogromne straty materialne. Ludzie oczekują, że w takich
sytuacjach Unia Europejska przyjdzie im z pomocą, lecz tej pomocy jest niewiele. Unia Europejska
jest słaba, gdyż ma za mały budżet, za mało pieniędzy na konkretne działania. W ślad za
wzmocnieniem politycznym nie idzie odpowiednie wzmocnienie finansowe. Obawiam się, żeby w
następstwie tego kryzysu, nie zwiększyła się jeszcze bardziej skłonność do redukowania budżetu,
bo wówczas będziemy jeszcze bardziej słabi i bezradni.
12. Roczne sprawozdanie na temat praw człowieka (2008) - Polityka UE na rzecz obrońców
praw człowieka - Handel towarami wykorzystywanymi jako narzędzia tortur - (debata)
Data : 16-06-2010
P7_CRE-REV(2010)06-16(13)
Panie Przewodniczący! Podobnie jak przedmówczyni chciałem się zająć chwilę tym
rozporządzeniem dotyczącym zakazu obrotu narzędziami tortur. Takie narzędzia możemy dziś
oglądać w średniowiecznych muzeach. Ciarki po plecach przechodzą, gdy się na nie patrzy, ale to
przecież nie tylko przeszłość i historia, ale również teraźniejszość, bo tortury są obecne na świecie i
niestety także zdarzają się takie incydenty w krajach Unii Europejskiej. W związku z tym problem
zakazu obrotu narzędziami tortur jest szczególnie istotny. Unia Europejska powinna zwalczać
tortury we wszelkiej postaci, zakaz obrotu narzędziami tortur powinien być jak najbardziej
restrykcyjnie stosowany.
Niepokojące są próby usprawiedliwiania tortur jako metody np. walki z terroryzmem. To jest
absolutnie błędna droga, bo człowiek pod wpływem tortur przyzna się do niepopełnionych win,
podczas gdy rzeczywisty sprawca bardzo często pozostaje bezkarny. Dlatego apeluję i wzywam,
żeby to rozporządzenie i ten zakaz tortur był rzeczywiście bardzo ściśle przestrzegany w Unii
Europejskiej.
14
13. Korea Północna
Data : 08-07-2010
P7_CRE(2010)07-08(11.3)
Pani przewodnicząca! Bardzo dobrze, że Parlament zajmuje się sytuacją w Korei Północnej, gdyż
budzi ona najwyższy niepokój naszych społeczeństw.
Ostatnio mogliśmy zobaczyć sportowców z Korei Północnej występujących na mistrzostwach
świata w piłce nożnej. Byliśmy pod wrażeniem zwłaszcza ich pierwszego występu, kiedy piłkarze
koreańscy „jak równy z równym” walczyli z Brazylią. W następnych meczach poszło im gorzej.
Dlaczego mówię o tym wydarzeniu sportowym? Otóż, są informacje, że gdy podczas poprzednich
występów sprzed 40 lat, piłkarze koreańscy osiągnęli duże sukcesy, nie były one jednak
zadowalające dla władz tamtejszego reżimu. Sportowców spotkały po tym występie represje.
Przetrzymywano ich w obozach pracy przymusowej. Zwracam uwagę na ten fakt, żebyśmy również
przyjrzeli się tej sytuacji teraz, żeby coś podobnego się nie zdarzyło. Potrzebny jest w tej kwestii
apel i nacisk ze strony władz sportowych, które mają pewne możliwości nacisku na władze
koreańskie, żeby do podobnej sytuacji nie doszło tym razem. Bardzo się martwimy o to, co się
z tymi sportowcami dalej będzie działo.
14. Przyszłość WPR po 2013 r. (debata)
Data : 08-07-2010
P7_CRE(2010)07-08(3)
Panie przewodniczący! Też wyrażam uznanie dla pana Lyona, który sporządził sprawozdanie z
wizją najważniejszych wyzwań stojących przed rolnictwem europejskim.
Proszę państwa! Mamy problem wyrównania poziomu dopłat między krajami członkowskimi,
bardzo poważny problem. Jeśli popatrzymy na to, jak wyglądają dopłaty, gdyby utrzymać obecny
system, widzimy ogromne różnice: są kraje, gdzie jest ponad 500 euro na hektar po 2013 roku, a są
kraje, głównie nowe kraje członkowskie, gdzie to jest nawet poniżej 100 euro na hektar. Musimy
zmierzyć się z tym problemem i ten problem rozwiązać. Nie można na dłuższą metę tak wielkich
różnic utrzymywać. Rozwiązanie będzie trudne.
Ja dziękuję panu Smithowi, który dostrzegł ten problem budżetu. Nie rozwiążemy tego problemu,
nie mając większego budżetu, bo przecież trudno zabierać tym, którzy mają więcej, raczej trzeba
dołożyć tym, którzy mają mniej. Odwołując się do haseł rewolucji francuskiej: „Wolność, równość,
braterstwo” – z wolnością nie mamy problemu, ale równości i braterstwa potrzeba więcej i apeluję
do kolegów ze starych krajów członkowskich, aby pomogli rozwiązać ten problem w duchu
równości i braterstwa.
15
15. Sprawiedliwe dochody dla rolników: poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności
w Europie (debata)
Data : 06-09-2010
P7_CRE(2010)09-06(17)
Gratuluję panu, panie Bové. Dobrze się pan spisał. Sprawozdanie to pięknie rozwija idee, które
Parlament Europejski wypowiedział już w 2008 roku w przyjętej wówczas deklaracji pisemnej.
Miałem zaszczyt być jednym z jej autorów. Wtedy po raz pierwszy mocno przeciwstawiliśmy się
nadużywaniu monopolistycznej pozycji wielkich sieci handlowych w stosunku do rolników i
dostawców. Dokument ten rozwija tamte idee.
Proszę państwa, dziś w Polsce odbywają się uroczystości z okazji zakończenia żniw, które
nazywają się dożynkami i podczas których dzielony jest chleb z nowych zbiorów. W tym
dzielonym chlebie coraz mniej jest dochodów rolników, mniej niż 10 %, a jeszcze nie tak dawno
temu było to 25 %. Tak jest w Polsce, tak jest w całej Europie.
Rolnicy są najsłabszym ogniwem rynku. Koledzy, którzy mówią o potrzebie większego
uwzględniania rynku chyba jednak zapominają, że rynek nie załatwi wszystkiego tam, gdzie chodzi
o bezpieczeństwo, czy to bezpieczeństwo energetyczne, czy, jak w tym wypadku o bezpieczeństwo
żywnościowe. Poza tym dobrze, jeśli rynek jest wolny, ale źle, jeżeli jest on dziki. A ten rynek,
który odnosi się do produkcji rolniczej, jest bardzo często dziki: silne sieci handlowe, wielkie
koncerny dyktują warunki słabszym rolnikom, nawet tym zorganizowanym, ale zawsze słabszym. I
to musi się zmienić. Głęboko wierzę, że to sprawozdanie tym razem nie pozostanie kartką papieru,
ale w ślad za nim pójdą działania, i to na szczeblu unijnym. Mamy jeden wspólny rynek w Unii
Europejskiej, wobec czego unijne przepisy powinny regulować jego zasady.
16. Unijny rynek skrobi ziemniaczanej po 2012 roku (debata)
Data : 08-09-2010
P7_CRE(2010)09-08(17)
W poprzedniej kadencji byłem dwukrotnie sprawozdawcą odnośnie rozporządzenia dotyczącego
określenia wielkości kwot skrobiowych. Spotykałem się wówczas wiele razy z przedstawicielami
tego sektora, starałem się uwzględnić życzenia krajów, które były niezadowolone ze zbyt niskich
kwot. Zwracaliśmy uwagę na to, że sektor ten pozostaje w bardzo słabej równowadze, której nie
wolno naruszać, w przeciwnym wypadku cała branża miałaby wielkie kłopoty. Dzisiaj słyszymy o
zagrożeniu, a nawet likwidacji całej tej branży, czego się bardzo obawiam. Patrzę ze smutkiem na
kolejne problemy wielkich sektorów: problemy w branży mleczarskiej, niemal całkowita likwidacja
branży produkcji tytoniu, a wcześniej reforma rynku cukru, która też zakończyła się fatalnymi
skutkami dla rolników. Teraz problemy te dotykają sektora skrobi ziemniaczanej. Myślę, że
najwyższy czas, aby przemyśleć kierunek zmian w polityce rolnej w Unii Europejskiej, który został
ustalony w trochę innej rzeczywistości niż obecna. Mam wątpliwości, czy zasada, którą się
wówczas kierowano, jest jeszcze aktualna.
16
17. Produkty ze sklonowanych zwierząt w łańcuchu żywnościowym (debata)
Data : 08-09-2010
P7_CRE(2010)09-08(16)
Panie przewodniczący! Dzisiejsza wymiana opinii wskazuje, że debata na temat regulacji prawnych
dotyczących klonowania zwierząt będzie trudna. Myślę, że w tych nowoczesnych technologiach w
zakresie produkcji żywności dokonujemy jakby skoków do basenu bez sprawdzenia, czy jest w nim
woda. Dotyczy to genetycznych modyfikacji, upraw genetycznie modyfikowanych i klonowania.
Nauka nie powiedziała wszystkiego na ten temat. Mamy wielkie możliwości naukowe, ale nie
mamy pełnej wyobraźni o dalekosiężnych skutkach stosowania nowych technologii, jak to się
będzie miało do bioróżnorodności, do równowagi gatunków oraz zdrowia ludzi i zwierząt. Są
sygnały mówiące o tym, że klonowanie nie jest dobre dla ich zdrowia, to nie są zdrowe zwierzęta,
często wiąże się to z ich cierpieniem.
Dlatego bądźmy w tych sprawach ostrożni. Za mało jeszcze wiemy, aby podejmować tak duże
ryzyko. Opowiadam się zatem za utrzymaniem zakazu klonowania zwierząt dla produkcji mięsa w
Unii Europejskiej.
Data : 08-09-2010
P7_CRE(2010)09-08(7)
A7-0230/2010 - ZALECENIE DO DRUGIEGO CZYTANIA dotyczące stanowiska Rady
przyjętego w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych
Żałuję, że dyrektywa Rady została ostatecznie przyjęta bez uchwalonego w maju 2009 roku przez
Parlament Europejski przepisu mówiącego o tym, że jako metody alternatywne nie mogą być
stosowane badania na komórkach macierzystych i ludzkich embrionach. Niezależnie od treści tej
dyrektywy uważam, że tego rodzaju podejście, tzn. zastępowanie doświadczeń na zwierzętach
doświadczeniami na organizmach ludzkich, nie powinno być stosowane.
19. Ochrona zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych (debata)
Data : 08-09-2010
P7_CRE(2010)09-08(4)
Pani przewodnicząca! Cieszę się, że powstało to rozporządzenie. Gratuluję pani Jeggle, bo prace
nad kompromisem były bardzo trudne. Dobrze, że Unia Europejska reguluje kolejny, ważny dział
dotyczący traktowania zwierząt i że przyjmujemy rozwiązania przeciwdziałające okrucieństwu
wobec nich. W dotychczasowym systemie koniecznych doświadczeń na zwierzętach było wiele
okrucieństwa. Można to ograniczyć i rozporządzenie zmierza w tym kierunku. Okrucieństwo wobec
17
zwierząt godzi w zwierzęta i powoduje ich cierpienia, ale przede wszystkim godzi w człowieka.
Obraża godność człowieka. Człowiek, który postępuje okrutnie ze zwierzętami działa przeciwko
własnemu człowieczeństwu i własnej godności. Dobrze, że w tym kierunku zmierza rozporządzenie
przyjęte dzisiaj przez Parlament. Zapisano w nim jedną kwestię, która budzi wątpliwości, ale o niej
powiem w oświadczeniu po głosowaniu.
20. Przepisy UE służące zachowaniu różnorodności biologicznej (debata)
Data : 20-09-2010
P7_CRE(2010)09-20(20)
Chciałbym pogratulować pani de Lange dobrego sprawozdania. Nasza dyskusja o bioróżnorodności
jest bardzo ważna, ale zdaje się, że omijamy w niej jeden bardzo ważny wątek, a mianowicie
uprawy genetycznie zmodyfikowane. To jest wielkie zagrożenie dla bioróżnorodności. W Europie
tych upraw ciągle jest niewiele, ale jesteśmy pod presją, aby dopuszczać kolejne uprawy. To jest
wizja bardzo niebezpieczna. To jest wizja rolnictwa bardzo niebezpiecznego dla bioróżnorodności.
Jeżeli by doszło do takich wielkich upraw genetycznie zmodyfikowanych, monokulturowych, to
zapłacimy za to cenę utraty bioróżnorodności właśnie. Dlatego Unia Europejska powinna się przed
tym bronić. Pewnie politycznie – jak znam stanowiska różnych ugrupowań – nie jest w tej chwili
możliwe, aby był zakaz w całej Unii, ale na pewno powinniśmy rozważyć wycofanie subsydiów
europejskich dla obszarów objętych uprawami genetycznie zmodyfikowanymi. Nie powinno to być
dofinansowywane z pieniędzy unijnych.
21. Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (debata)
Data : 19-10-2010
P7_CRE(2010)10-19(15)
Problem terminowych płatności w transakcjach handlowych dotyczy również rolników, dostawców
płodów rolnych. Bardzo często terminy płatności są odkładane na bardzo odległe terminy i jest to
jedna z przyczyn, dla których sytuacja ekonomiczna wielu gospodarstw rolnych pogarsza się.
Rolnicy często nie otrzymują w porę zapłaty za swoje płody rolne.
Niedawno w raporcie pana Bové Parlament Europejski opowiedział się za rolnikami uznając, że
maksymalny okres płatności w tego typu transakcjach nie powinien być dłuższy niż 30 dni. Należy
dążyć do tego, aby ten termin został rzeczywiście wdrożony do praktyki we wszystkich krajach
członkowskich Unii Europejskiej. Rolników należy chronić przed nieuczciwymi praktykami ze
strony przedsiębiorstw handlowych, a zwłaszcza wielkich sieci handlowych.
18
22. Przygotowanie szczytu Rady Europejskiej (28-29.10) – Przygotowania do szczytu G-20
(11-12 listopada) – Kryzys finansowy, gospodarczy i społeczny: zalecenia w sprawie środków i
inicjatyw, jakie należy podjąć – Poprawa systemu zarządzania gospodarczego i ram
stabilności Unii, zwłaszcza w strefie euro (debata)
Data : 20-10-2010
P7_CRE(2010)10-20(3)
W dniu wczorajszym w Polsce, w Łodzi, na stanowisku pracy w biurze poselskim Parlamentu
Europejskiego został zamordowany pracownik tego biura, mój asystent pan Marek Rosiak. Słowa
zabójcy wypowiedziane podczas zbrodni nie pozostawiają wątpliwości, że motywem tego
zabójstwa była nienawiść do partii politycznej Prawo i Sprawiedliwość, głównej partii opozycyjnej
w Polsce. Kampania nienawiści, jakiej od dłuższego czasu doświadczała ta partia, doprowadziła do
tragedii. Oprócz samej zbrodni Parlament Europejski powinien też potępić nienawiść i przemoc, dla
których nie może być miejsca w europejskiej polityce i europejskiej demokracji. Panie
przewodniczący, bardzo proszę o zarządzenie minuty ciszy dla uczczenia pamięci pana Marka
Rosiaka, człowieka, który zginął pracując dla Parlamentu Europejskiego.
23. Kryzys w sektorze hodowlanym UE (debata)
Data : 11-11-2010
P7_CRE(2010)11-11(5)
Pani Przewodnicząca! Cieszę się bardzo, że zajmujemy się sytuacją w sektorze hodowlanym, bo
sytuacja jest poważna. Chciałem zwrócić uwagę na problem, któremu poświęcony jest punkt 15
projektu rezolucji, a mianowicie problem dobrostanu zwierząt.
Standardy dobrostanu zwierząt powinny obowiązywać i powinny być podwyższane. Jestem
zdecydowanie za tym, żeby w hodowli zapewniano zwierzętom możliwie najlepsze warunki
bytowania. Natomiast dobrostan zwierząt wiąże się z kosztami, te koszty ponoszą hodowcy i
problemem jest nieuczciwa konkurencja, polegająca na tym, że do Europy sprowadzane są produkty
mięsne z rynków, z krajów trzecich, które żadnych standardów dobrostanu zwierząt nie
przestrzegają. I to się musi zmienić. Powinniśmy wprowadzać u nas te standardy, ale również
stanowczo wymagać wysokich standardów – takich samych, jakie są w Unii – od wszystkich,
którzy eksportują swoje produkty mięsno-zwierzęce na rynek europejski.
24. Budżet na rok 2011 (debata)
Data : 23-11-2010
P7_CRE(2010)11-23(13)
Panie Przewodniczący! Rzeczywiście mamy w Unii Europejskiej poważny budżetowy kryzys, za
który – tak jak wspomniała moja przedmówczyni – ponosi odpowiedzialność wiele stron. Jest to
być może trochę błąd negocjacyjny ze strony Parlamentu: chcieliśmy załatwić za dużo rzeczy na
19
raz. Problem dla beneficjentów, ale też rzeczywiście poważny kryzys polityczny, który moim
zdaniem bierze się stąd, że gdzieś zanikł duch euroentuzjazmu. Ten duch entuzjazmu unosił się nad
Parlamentem Europejskim, kiedy dyskutowaliśmy o traktacie lizbońskim. Wtedy ponaglano tych,
którzy nie byli dość euroentuzjastyczni w tej sprawie, a kiedy negocjacje traktatowe się zakończyły,
integracja została pogłębiona i zaczęły się dyskusje o pieniądzach, o budżecie, okazało się, że
zamiast euroentuzjazmu jest euroegoizm i chęć, żeby za tę zwiększoną integrację europejską płacić
jak najmniej. Chciałbym więcej euroentuzjazmu w sprawie budżetu.
25. Rolnictwo jako sektor strategiczny w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego (krótka
prezentacja)
Data : 17-01-2011
P7_CRE(2011)01-17(21)
Panie Przewodniczący! Też przyłączam się do gratulacji dla pani Sârbu za znakomite
sprawozdanie, które uważam za jedno z najważniejszych w tej kadencji.
Ludzi na świecie jest coraz więcej, ziemi pod uprawę coraz mniej. Żywność staje się produktem
strategicznym w coraz większym stopniu. O ile ropę naftową można zastąpić energią słoneczną czy
atomową, o tyle żywności pochodzącej z ziemi nie da się zastąpić niczym. W Unii Europejskiej
zachowujemy się niekiedy tak, jakbyśmy ciągle borykali się z problemem nadprodukcji żywności.
Cała polityka rolna Unii Europejskiej w ostatnich latach nastawiona była na to jak ograniczać
produkcję rolną, jak ją zmniejszać. Dzisiaj na horyzoncie są już czasy, kiedy żywności będzie
brakować. Bardzo dobrze, że z Parlamentu, dzięki sprawozdaniu pani Sârbu, wychodzi ten sygnał,
że sytuacja się zmieniła i polityka rolna Unii Europejskiej też musi się zmienić. Musimy szanować
rolnictwo – gwarancję naszego bezpieczeństwa żywnościowego.
26. Adopcja międzynarodowa w Unii Europejskiej (debata)
Data : 17-01-2011
P7_CRE(2011)01-17(18)
Panie Przewodniczący! Adopcja może być i często jest dobrodziejstwem dla dziecka, ale procedury
z nią związane mogą być też powodem nadużyć, takich jak handel dzieci czy wyrywanie dzieci do
adopcji z rodzin, które wcale nie porzuciły swoich dzieci, tylko często z powodu biedy nie są w
stanie zapewnić im właściwych warunków. Ta wielka liczba dzieci w sierocińcach, o której
wspominamy w dzisiejszej debacie, to często nie są dzieci porzucone, ale właśnie dzieci rodziców
biednych, którzy nie radzą sobie z trudną sytuacją życiową. Takim rodzinom trzeba pomóc.
Państwa za dużo mniejsze kwoty mogłyby pomóc tym rodzinom, wcale nie zabierając dzieci do
sierocińca, a w konsekwencji dalej do adopcji. Powinniśmy przyjąć jednoznaczną zasadę – w Unii
Europejskiej powinno być to obowiązujące – nigdy nie zabierać dzieci z rodzin z powodu biedy,
pomagać, nie zabierać dzieci. Bieda nie może być przyczyną zabierania dziecku jego naturalnej
rodziny.
20
27. Konsekwencje zatrucia pasz dioksynami dla Unii Europejskiej (debata)
Data : 17-01-2011
P7_CRE(2011)01-17(13)
Pani Przewodnicząca! Mamy do czynienia ze skandalem, ale skandal to za mało powiedziane. To
jest wielkie zagrożenie życia i zdrowia dla tysięcy ludzi. Liczę na to, że winni zostaną ustaleni i
właściwie ukarani, ale ta sprawa niech będzie też powodem do refleksji nad modelem rolnictwa,
jaki nam się wytworzył w Unii Europejskiej. Rolnictwo stało się przemysłem. Już nie mamy
hodowli zwierząt, tylko produkcję mięsa, mamy wielkie fermy, mamy przemysł paszowy i
zwierzęta karmione paszami, i to z dioksynami, paszami genetycznie modyfikowanymi,
niezbadanymi do końca, i ten model rolnictwa się nie sprawdza. To jest model, który nie gwarantuje
bezpieczeństwa żywnościowego.
Wyjściem jest większy szacunek i respekt do takich gospodarstw, jakie mamy jeszcze w Europie, w
Polsce i w innych krajach – opartych na własnej produkcji pasz. Powinniśmy to popierać.
28. Rosnące ceny żywności (debata)
Data : 16-02-2011
P7_CRE(2011)02-16(11)
Pani Przewodnicząca! Powiedzmy sobie wprost, że w Unii Europejskiej działa silne lobby
handlowe, w interesie którego leży osłabienie rolnictwa europejskiego, żeby zarabiać więcej na
imporcie żywności ze świata. Wiele razy w tym parlamencie słyszeliśmy, że w celu
przeciwdziałania drożyźnie żywności trzeba otwierać rynki. Mieliśmy reformę rynku cukru,
otworzyliśmy rynki, ograniczyliśmy produkcję cukru w Europie, znieśliśmy subsydia eksportowe –
i jakie są wyniki? Ano takie, że ceny cukru nie zmniejszyły się, tylko wzrosły. Niech to będzie
lekcja dla nas, że nie tędy droga. Zgadzam się z panem Smithem, który mówił o tym, że rynek nie
jest tutaj receptą. I powinniśmy naprawdę nie ulegać temu lobby handlowemu, a drogę do
zapewnienia właściwych cen żywności upatrywać w tym, żeby lepiej chronić nasze rolnictwo, jego
potencjał produkcyjny, bezpieczeństwo żywnościowe. Tylko wtedy będziemy mieli racjonalne
ceny.
Data : 08-03-2011
P7_CRE(2011)03-08(10)
A7-0026/2011 - SPRAWOZDANIE Deficyt białka w UE: jak rozwiązać istniejący od dawna
problem?
21
Panie Przewodniczący, żałuję, że z powodu niedobrych poprawek dobre sprawozdanie pana
Häuslinga nie mogło zyskać poparcia samego autora. Ja również głosowałem przeciwko jego
przyjęciu. Uważam, że promowanie przy okazji tego sprawozdania, przy pomocy poprawek,
ułatwień dotyczących GMO w Unii Europejskiej są nieuzasadnione, nie powinniśmy promować
GMO. Europa powinna bronić rolnictwa tradycyjnego, naturalnego. Uprawy genetycznie
modyfikowane są zagrożeniem dla rolnictwa w Europie, dla bezpieczeństwa żywności i z tych
powodów zgadzam się ze sprawozdawcą. Zachowałem się w tej sprawie tak jak on. Dziękuję
bardzo.
Data : 08-03-2011
P7_CRE(2011)03-08(10)
A7-0030/2011 - SPRAWOZDANIE w sprawie rolnictwa UE i handlu międzynarodowego
Panie Przewodniczący! Głosowałem za sprawozdaniem pana Papastamkosa. Wyrażam uznanie dla
tego sprawozdania i cieszę się, że Parlament Europejski wypowiedział się stanowczo w obronie
bezpieczeństwa żywnościowego Europy, bezpieczeństwa żywnościowego zagrożonego wskutek
nadmiernych ustępstw w handlu międzynarodowym dotyczącym żywności.
W Unii Europejskiej działa silne lobby zainteresowane zmniejszaniem produkcji żywności
w Europie i importowaniem jej z krajów trzecich, osiągając zyski z tego eksportu. To widać choćby
przy reformie rynku cukru. Unia Europejska nie powinna ulegać temu lobby, ale sprzeciwiać się mu
w trosce o własne bezpieczeństwo żywnościowe. Polityka ulegania temu właśnie lobby w dobie
zwiększonego zapotrzebowania na żywność jest na dłuższą metę polityką samobójczą.
31. Wystąpienia jednominutowe (art. 150 Regulaminu)
Data : 04-04-2011
P7_CRE(2011)04-04(20)
W ostatnich dniach Republika Litewska przyjęła ustawę oświatową, która zmienia system
szkolnictwa w taki sposób, że istnieje obawa zamknięcia znacznej części, co najmniej połowy, a
może i więcej polskich szkół działających na Litwie. Jest to kolejny akt dyskryminacji polskiej
mniejszości narodowej żyjącej tam od stuleci, od wielu pokoleń. Po wprowadzeniu zakazu pisania
polskich nazwisk w języku polskim i zakazu używania polskich nazw miejscowości, a nawet
karaniu Polaków za używanie własnego języka, mamy do czynienia z kolejnym aktem
dyskryminującym dotyczącym tym razem oświaty.
Jest to o tyle przykre, że nie istnieje żaden konflikt między narodami obu krajów, a władze
litewskie nieodpowiedzialnie kreują konflikt, podsycają go, co może przynieść bardzo złe skutki.
Zajmujemy się łamaniem praw człowieka w różnych miejscach na świecie, a tutaj, w Unii
Europejskiej zdarza się taka przykra sprawa. Najwyższy czas, żeby zajęła się nią Unia Europejska.
Jest to wstyd nie tylko dla Litwy ale dla całej Unii Europejskiej. Dziękuję.
22
32. Ramy polityki UE w dziedzinie walki z przemocą wobec kobiet (debata)
Data : 04-04-2011
P7_CRE(2011)04-04(17)
Panie Przewodniczący! W walce z przemocą wobec kobiet mamy na uwadze głównie przemoc w
rodzinach czy w związkach osobistych. Tego rodzaju przemoc jest oczywiście wielkim złem i
państwa powinny ją zwalczać stanowczymi środkami prawnymi. Zgadzam się w tej kwestii z
duchem sprawozdania pani Svensson.
Chciałbym jednak w tej debacie zwrócić uwagę na inny rodzaj przemocy, jakiej nierzadko
doświadczają kobiety. Chodzi o przemoc ze strony państwa, polegającą na odbieraniu kobietom ich
dzieci, co zdarza się coraz częściej. Nie ma gorszej przemocy wobec kobiety niż zabranie jej
dziecka, a dzieje się to niekiedy z zupełnie błahych powodów. Z Polski znam drastyczne przykłady
zabierania dzieci, w tym taki, że sąd rodzinny zabrał matce 10-letniego syna pod zarzutem, że
matka dziecka za dużo się modli. Zdarzają się sytuacje odbierania dzieci z powodu ubóstwa
rodziców. Zamiast pomóc rodzinie, zabiera się dzieci do rodziny zastępczej lub do domu dziecka.
Dochodzi też do drastycznych przypadków odbierania matkom dzieci w sytuacjach sporów między
rodzicami. Dochodzi niekiedy do drastycznych scen, gdy dzieci odbierane są matkom przez policję
czy przez funkcjonariuszy służb socjalnych, bądź urzędników sądowych.
W Europie obserwuje się zjawisko deprecjonowania rodziny i coraz większej ingerencji państwa w
życie rodzin. To nierzadko prowadzi do przemocy w majestacie prawa, przemocy krzywdzącej
rodziców, a przede wszystkim krzywdzącej dzieci. Zabieranie dziecka matce i zabieranie dziecku
matki – bo to działa w obie strony – powinno być zastrzeżone do sytuacji ostatecznych, gdy w grę
wchodzi znęcanie się nad dzieckiem albo przemoc. W żadnym razie nie powinno się zabierać dzieci
z powodu biedy. Rodzinom i kobietom w rodzinach należy wszechstronnie pomóc, natomiast
unikać należy rozbijania więzi rodzinnych, bo to jest nierzadko lekarstwo gorsze od choroby.
33. Ochrona interesów finansowych Wspólnot – Zwalczanie nadużyć finansowych (debata)
Data : 05-04-2011
P7_CRE(2011)04-05(12)
Pani Przewodnicząca! Zgadzam się ze sprawozdawcą, że nie powinno się mieszać poważnych
oszustw z przypadkowymi błędami, bo wtedy te przypadkowe błędy odwracają uwagę od spraw
najważniejszych. Podzielam również zarzuty dotyczące sprawozdania Komisji, które jest zbyt
ogólnikowe, za mało jest w nim informacji o konkretnych oszustwach i nadużyciach. Nasza
dyskusja na ten temat byłaby o wiele bardziej rzeczowa, gdybyśmy mieli więcej konkretnych
informacji.
Walczymy z korupcją. Walkę tę powinniśmy zacząć od siebie i, uchwalając w tej izbie różne prawa,
powinniśmy dbać o to, żeby były zawsze przejrzyste, żeby istniały jasne kryteria podejmowania
decyzji, żeby wykluczone były sytuacje konfliktu interesów, żeby zapewnić maksymalną jawność
w wydatkowaniu środków unijnych, a także by zapewnić systematyczną i bieżącą kontrolę. To są
podstawowe instrumenty antykorupcyjne, które powinniśmy stosować.
23
Data : 05-04-2011
P7_CRE(2011)04-05(5)
A7-0016/2011 - SPRAWOZDANIE w sprawie roli kobiet w rolnictwie i na obszarach wiejskich
Poparłem sprawozdanie pani Jeggle z tego między innymi powodu, że wskazuje ono na to, żeby
zapewnić odpowiednie środki finansowe na politykę rolną Unii Europejskiej. Słuszna skądinąd
skłonność do oszczędzania środków europejskich nie może być realizowana kosztem wspólnej
polityki rolnej. Jeśli wieś, rolnictwo w Unii Europejskiej nie otrzyma odpowiedniej pomocy, to
trudno będzie poprawić rolę kobiet na obszarach wiejskich, trudno będzie zachęcić kobiety, żeby
chciały tam żyć w trudnych warunkach, trudno będzie realizować cele tej ważnej polityki, jakimi są
bezpieczeństwo żywnościowe, ochrona środowiska i równowaga terytorialna. Powinniśmy o tym
pamiętać i przy okazji tego ważnego sprawozdania pani Jeggle raz jeszcze apeluję, żeby skłonności
do oszczędzania w Unii Europejskiej nie realizować kosztem wspólnej polityki rolnej.
35. Szczepienia przeciw chorobie niebieskiego języka (A7-0121/2011, Janusz Wojciechowski)
(głosowanie)
Data : 07-04-2011
P7_CRE(2011)04-07(6.1)
Pani Przewodnicząca! W zasadzie pan De Castro powiedział to, co chciałem powiedzieć. Tylko
przyłączam się do tego apelu, aby Rada nie czyniła przeszkód w szybkim wprowadzeniu w życie
nowej dyrektywy. Tablice korelacyjne są bowiem początkiem i precedensem, który, moim zdaniem,
tworzy na przyszłość dobrą praktykę , pomagającą łatwiej śledzić zgodność prawa europejskiego z
prawem krajowym.
36. Szczepienia przeciw chorobie niebieskiego języka (debata)
Data : 07-04-2011
P7_CRE(2011)04-07(4)
Z satysfakcją przedstawiam Wysokiej Izbie sprawozdanie dotyczące zmiany dyrektywy w sprawie
szczepień zwalczających chorobę niebieskiego języka, która to choroba stanowi duże zagrożenie
dla hodowli bydła, owiec i kóz w wielu krajach UE. Czynię to z satysfakcją, ponieważ 3 lata temu
w tej Izbie jeszcze w poprzedniej kadencji miałem zaszczyt przedstawiać sprawozdanie dotyczące
nowej strategii na rzecz zdrowia zwierząt, opartej na zasadzie „lepiej zapobiegać niż leczyć”.
Dzisiejsza zmiana dyrektywy dotyczącej szczepień w zakresie choroby niebieskiego języka jest
praktyczną realizacją tej właśnie zasady. Poprawiamy sposób zapobiegania tej chorobie,
przyczyniamy się do tego, że zwierzęta będą zdrowsze, koszty związane z ich leczeniem będą
niższe, a cały proces szczepień będzie można lepiej zorganizować.
Zmiana związana jest z tym, że dotychczasowa dyrektywa z 2000 roku była dostosowana do
ówczesnych warunków, a przede wszystkim do szczepionek, które były wówczas dostępne na
24
rynku. Te szczepionki musiały i nadal muszą być stosowane, lecz z pewnymi ograniczeniami
związanymi z tym, że istnieje niebezpieczeństwo przenoszenia się wirusa ze zwierząt szczepionych
na zwierzęta nieszczepione. Powoduje to konieczność różnych ograniczeń przy stosowaniu
szczepień, np. stosowania ich w wyznaczonych rejonach, wprowadzenia ograniczeń w zakresie
przemieszczania się zwierząt. Jest to dosyć uciążliwe dla hodowców i w związku z tym ograniczona
jest skuteczność tych szczepień. Nauka poczyniła postęp. Posiadamy szczepionki innej generacji,
które są wypróbowane i mogą być stosowane bez obawy o przenoszenie się wirusów na zwierzęta
nieszczepione. W związku z tym można je stosować bez dotychczasowych ograniczeń.
Zastosowanie tych szczepionek będzie więc korzystne dla hodowców, będzie mniej uciążliwe i
zapewne bardziej skuteczne. W dużo szerszym zakresie będzie można je stosować.
Procedura w tej sprawie przebiega bardzo szybko. Komisja Rolnictwa w ciągu niedługiego czasu po
uzyskaniu projektu legislacyjnego z Komisji Europejskiej przeprowadziła swoje prace i przedstawia
je Parlamentowi. Chodzi o to, żeby można było masowo stosować nowe szczepienia już w tym roku
w sezonie letnim. Stąd te zmiany i stąd w propozycji Parlamentu w poprawkach do sprawozdania,
które złożyłem, przewidziane są terminy, w których prawo państw członkowskich ma być
dostosowane do wymogów tej dyrektywy, tak aby przeprowadzenie szczepień było możliwe w tym
roku i aby nie trzeba było czekać z tym do następnego sezonu.
Chciałbym wspomnieć o pewnej kontrowersji, która powstała wokół tego sprawozdania i zmiany
dyrektywy dotyczącej obowiązku tablic korelacyjnych zaproponowanej przez Komisję. W moim
sprawozdaniu zgadzamy się z tym, żeby wprowadzić obowiązek dołączania tablic korelacyjnych,
które zawierają informacje o tym, jak dyrektywa przekładana zostaje na prawo krajowe i które
konkretnie przepisy przenoszą postanowienia dyrektywy do przepisów prawa krajowego. Jest to
postrzegane przez administrację niektórych państw członkowskich jako pewien biurokratyczny
wymóg, ale należy spojrzeć na to inaczej. Dzięki wprowadzeniu tego wymogu prawo europejskie
staje się bardziej przejrzyste. Łatwiej jest sprawdzić samym obywatelom, czy i w jaki sposób
dyrektywa została przeniesiona do prawa krajowego. Myślę, że jest to dobra praktyka. Z tego co
wiem, jest to pierwsza, albo jedna z pierwszych przyjmowanych dyrektyw, która wprowadza ten
obowiązek i chyba słusznie. Powinno stać się to stałą praktyką w zakresie naszej legislacji.
Jeszcze raz dziękuję za umożliwienie mi przedstawienia sprawozdania i mam poczucie, że czynimy
dobrą rzecz dla dobra hodowców, a także dla zmniejszenia cierpienia zwierząt w UE.
37. Szczepienia przeciw chorobie niebieskiego języka (debata) (2)
Data : 07-04-2011
P7_CRE(2011)04-07(4)
Panie Przewodniczący! Dziękuję wszystkim posłom, którzy występowali w debacie i wyrazili
poparcie dla mojego sprawozdania. Dziękuję kontrsprawozdawcom, dziękuję wszystkim posłom z
Komisji Rolnictwa za to, że mogliśmy tak sprawnie i szybko procedować nad tym sprawozdaniem.
Rzadko się zdarza, żebyśmy przyjmowali taki jednoznacznie pozytywny dokument, który w sposób
oczywisty zmierza do polepszenia stanu obecnego.
Jeżeli chodzi o tabele korelacyjne, które przywoływane były w dyskusji jako kwestia
problematyczna uważam, że trudno jakby tutaj współczuć administracji państwa członkowskiego
czy rządom. Sporządzenie takich tablic i przesłanie ich do Komisji nie będzie naprawdę wielkim
problemem. Na pewno większy problem będzie miał obywatel, chcąc sprawdzić, czy prawo jego
25
kraju jest zgodne z prawem Unii Europejskiej. To on będzie musiał się natrudzić i naszukać, jeśli
takich tablic nie ma, tak jak do tej pory. Bardzo często trudno jest się w tym prawie unijnym
rozeznać. Myślę i mam taką nadzieję, że to narzędzie będzie dostępne dla wszystkich
zainteresowanych, nie tylko dla Komisji, że będzie to jawny dokument, do którego będzie można
sięgnąć w razie potrzeby. Będzie to też bardzo przydatny dokument.
Proszę i apeluję, żeby Rada nie wchodziła w spór o te tabele korelacyjne, a jeśli już, to nie na
gruncie tej sprawy, tak aby te szczepienia mogły wejść w życie tak, jak tego wszyscy oczekujemy,
czyli już w tym sezonie. Nie możemy dopuścić, żeby doszło do opóźnień, bo wtedy
zniweczylibyśmy efekt tej naszej szybkiej i sprawnej pracy. Jeszcze raz dziękuję wszystkim za
wspólną pracę nad tym sprawozdaniem.
38. Epidemia EHEC w państwach członkowskich UE (debata)
Data : 07-06-2011
P7_CRE(2011)06-07(6)
Przyłączam się do wyrazów żalu po ofiarach, życzę powrotu do zdrowia tym, którzy chorują. Wiele
mamy do wyjaśnienia. Musimy ustalić źródło i przyczynę epidemii, ale także źródło i przyczynę
rozpowszechniania w Europie i świecie fałszywych wiadomości o tej epidemii, fałszywych i
szkodliwych, które wyrządziły tak wiele szkód. Trzeba dokładnie przyjrzeć się przyczynom tej
epidemii i w szczególności przyjrzeć się trzeba hodowli wielkoprzemysłowej, gdzie na masową
skalę stosuje się antybiotyki. Zgadzam się z przedmówcami, którzy o tym mówili. Jeżeli się na tak
wielką skalę stosuje antybiotyki trudno się potem dziwić, że pojawiają się szczepy bakterii, które na
antybiotyki nie reagują. Moim zdaniem ta zagęszczona hodowla ze stosowaniem antybiotyków
powinna być w Unii Europejskiej bardzo ograniczona, a może nawet wyeliminowana. A szkody,
które zostały wyrządzone, powinni ponieść ci, którzy je spowodowali.
39. WPR do 2020 r.: sprostać wyzwaniom przyszłości związanymi z żywnością, zasobami
naturalnymi oraz aspektami terytorialnymi (debata)
Data : 22-06-2011
P7_CRE(2011)06-22(15)
Sprawozdanie pana Dessa jest pod wieloma względami bardzo dobre, ale pod jednym bardzo złe,
bo odrzuca ideę sprawiedliwego wyrównania dopłat bezpośrednich. Ma trwać dalej ta przedziwna,
absurdalna zasada, że w rolnictwie bogatszym pomaga się więcej, a biedniejszym mniej. Rolnicy
nowych państw członkowskich, i nie tylko rolnicy, są tym bardzo zmartwieni i zaniepokojeni.
Rolnictwo, zwłaszcza w nowych państwach członkowskich, słabnie. Proszę popatrzeć, ile jest
odłogowanej ziemi w Polsce, na Litwie, na Słowacji.
Zwracam się z apelem do kolegów ze starych państw członkowskich – skończmy z tą
dyskryminacją. Wyrównajmy wreszcie sprawiedliwie poziom dopłat bezpośrednich, niech nie
będzie Europy dwóch równości. A do kolegów z Francji szczególnie – mieliście hasło „Wolność,
równość, braterstwo” na sztandarach rewolucji francuskiej. Wolność jest, równości nie ma, a bez
równości nie ma też i braterstwa. Żądamy równości.
26
Data : 23-06-2011
P7_CRE(2011)06-23(14)
A7-0202/2011 - SPRAWOZDANIE w sprawie WPR do 2020 r.: sprostać wyzwaniom przyszłości
związanym z żywnością, zasobami naturalnymi oraz aspektami terytorialnymi
Oświadczam, że głosowałem przeciw sprawozdaniu Alberta Dessa. Pomimo że sprawozdanie zawiera
wiele dobrych rozwiązań, to jest ono niekorzystne dla rolnictwa w Europie, ponieważ nie wspiera idei
pełnego wyrównania dopłat bezpośrednich, utrwala dyskryminację nowych państw członkowskich, a
także podtrzymuje absurdalny stan polegający na tym, że w obszarze rolnictwa bogatym krajom pomaga
się więcej, a biednym mniej. Z powodu tych treści nie mogłem głosować za przyjęciem wyżej
wymienionego sprawozdania.
41. Przepisy UE dotyczące przenośnych gąbczastych encefalopatii (TSE) oraz związanych z
nimi kontroli pasz i żywności – wdrażanie i perspektywy (debata)
Data : 05-07-2011
P7_CRE-REV(2011)07-05(13)
Pani Przewodnicząca! Chciałem pogratulować pani sprawozdawczyni. Przygotowała ona dobre
sprawozdanie i w tej trudnej kwestii zaproponowała rozwiązania, które są rozsądne i rzeczowe.
Przychylam się do poglądu, że w sytuacji, kiedy mamy deficyt na rynku paszowym, deficyt białka,
trzeba zastosować nowe rozwiązania. W pełni jednak popieram rozwiązanie, żeby nie dopuszczać do
możliwości kanibalizmu zwierzęcego, a więc do stosowania pasz w obrębie tego samego gatunku.
Generalnie popieram zaproponowane przez panią sprawozdawczynię rozwiązania i będę głosował za
przyjęciem sprawozdania, które ona przygotowała.
42. Umożliwienie państwom członkowskim ograniczenia lub zakazania uprawy organizmów
zmodyfikowanych genetycznie na swoim terytorium (debata)
Data : 05-07-2011
P7_CRE-REV(2011)07-05(6)
Bardzo się cieszę ze sprawozdania pani Lepage i cieszę się z tego, że przyjmujemy rozwiązania
pozwalające państwom członkowskim na decydowanie w sprawach uprawy bądź zakazu uprawy
organizmów genetycznie modyfikowanych. 5 lat temu, w poprzedniej kadencji Parlamentu
Europejskiego, z grupą kolegów zbieraliśmy podpisy pod deklaracją pisemną, która właśnie zmierzała
do tego, aby każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę różnice w rolnictwie i różne warunki,
mogło decydować swobodnie w tej sprawie. Wówczas byliśmy w mniejszości, dzisiaj odnoszę
wrażenie, że większość Parlamentu jest za takim rozwiązaniem i bardzo słusznie.
Są takie państwa, jak np. Polska, gdzie wprowadzenie upraw genetycznie modyfikowanych zagraża
zniszczeniem tradycyjnego rolnictwa, rolnictwa ekologicznego, które się rozwija. To jest bardzo dobre
rozwiązanie respektujące suwerenność.
27
43. Program dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących w Unii (debata)
Data : 07-07-2011
P7_CRE-REV(2011)07-07(3)
Wczoraj, kiedy prowadziliśmy dyskusję na temat priorytetów polskiej prezydencji w Unii
Europejskiej, słyszeliśmy dużo o tym, że państwa Unii Europejskiej to jest najszczęśliwsze miejsce
na Ziemi, do którego wielu spoza Europy usiłuje się dostać. Jednak w tym szczęśliwym miejscu są
też ludzie, i to całkiem liczni, którzy cierpią biedę, którzy znajdują się w ubóstwie i których często
nie stać na zakup żywności. Takich ludzi może być coraz więcej, dlatego że sytuacja żywnościowa
na świecie się zmienia, mamy coraz większy niedobór żywności, ceny żywności rosną i coraz
większa liczba ludzi nie będzie mogła sobie pozwolić na jej zakup.
Dlatego pomoc żywnościowa, która była świadczona do tej pory przez Unię, jest szczególnie ważną
rzeczą, jedną z najlepszych rzeczy, jaką tutaj wspólnie czynimy. I to powinno być kontynuowane.
500 mln euro w skali rocznej to jest tyle, co składka przypadająca po jednym euro rocznie na
każdego obywatela Unii na rzecz tej pomocy. Problemy prawne nie powinny być w tym
przeszkodą. Należy je jak najszybciej rozwiązać i stworzyć takie warunki, aby ta pomoc –
przynajmniej w tej dotychczasowej wysokości – była kontynuowana, ponieważ naprawdę jest tak
wielu ludzi, którzy tej pomocy potrzebują i jej oczekują.
44. Mobilność i integracja osób niepełnosprawnych (debata)
Data : 24-10-2011
P7_CRE-REV(2011)10-24(13
Pani Przewodnicząca! Spośród osób niepełnosprawnych w najtrudniejszej sytuacji są ci, którzy nie
mogą się samodzielnie poruszać. Znany jest mi z mojego kraju taki przypadek człowieka, który nie
może się poruszać i ma wielkie problemy z nabyciem wózka inwalidzkiego, bo musi pewien swój
wkład włożyć w jego zakup i to się staje dla niego niemożliwe. Wydaje się, że nasze starania,
obojętnie czy na poziomie europejskim, czy na poziomie krajowym, powinny zmierzać do tego,
żeby takim osobom zapewnić możliwość swobodnego poruszania się, wychodzenia z domów na
świat. To nie powinno być uwarunkowane żadnymi opłatami. Taki człowiek powinien po prostu
mieć prawo do możliwości swobodnego poruszania się.
Gratuluję sprawozdania i cieszę się, że ten bardzo ważny problem osób niepełnosprawnych staje się
przedmiotem obrad Parlamentu i zainteresowania Unii Europejskiej.
45. Zagrożenia zdrowia publicznego w związku z odpornością przeciwbakteryjną (debata)
Data : 26-10-2011
P7_CRE-REV(2011)10-26(13)
Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Panie Ministrze! Miło mi widzieć występującego w
imieniu Rady rodaka z mojego łódzkiego regionu. Cieszę się z projektu rezolucji, który dotyczy
poważnego problemu dotyczącego zdrowia ludzi. Ale cieszę się również z tego, że w tym projekcie
dostrzeżony został problem ferm wielkoprzemysłowych i zagrożenia, które wiąże się ze
28
stosowaniem antybiotyku wobec zwierząt hodowanych w tych fermach. Te fermy są bardzo często
prowadzone w skandalicznych warunkach, zwierzęta są tam stłoczone, pozbawione przestrzeni,
pozbawione ruchu, walczące ze sobą, osłabione, a po to, żeby mogły żyć – faszerowane
antybiotykami. Potem mięso z nich jest spożywane przez ludzi z wszystkimi tego negatywnymi
konsekwencjami.
Powinniśmy rzeczywiście zabronić tego typu praktyk związanych z profilaktycznym stosowaniem
antybiotyków, ale także zabronić tego rodzaju hodowli, antyhumanitarnej i niegodnej
człowieczeństwa XXI wieku.
46. Znak dziedzictwa europejskiego (debata)
Data : 15-11-2011
P7_CRE-REV(2011)11-15(17)
Siedzę w tej części sali, gdzie nieczęsto słyszy się głosy euro-entuzjazmu, ale w tej sprawie nie
jestem tak sceptyczny, jak niektórzy z kolegów siedzących obok mnie. Dzisiaj mamy do czynienia
w Europie z wieloma problemami, które nas dzielą, coraz trudniej nam się porozumieć w licznych
sprawach: budżet, wspólna polityka rolna. Cokolwiek z tych wielkich spraw staje przed nami,
wywołuje trudne do przezwyciężenia kontrowersje.
W związku z tym cenne jest to, co może nas połączyć. I może tym być sprawa dziedzictwa
kulturowego, jeżeli mądrze będziemy szukać porozumienia w tej kwestii. Myślę, że podstawową
rzeczą jest mądre połączenie dziedzictwa europejskiego z tym, co jest dziedzictwem narodowym,
co bardzo często jest dziedzictwem religijnym, żeby nie wywoływać sprzeczności w tych
kwestiach. Rezultaty tego mogą być ciekawe i przynieść pożytek dla Europy w tym trudnym dla
niej czasie. Wyobrażam sobie na przykład, że takim symbolem może być choćby miasto z mojego
regionu – Łódź, którego historia i rozwój tworzone były przez ludzi różnych narodowości, nie tylko
Polaków, ale także Niemców, Żydów, a nawet Rosjan. Pokazanie takich przykładów dziedzictwa
europejskiego dobrze powinno służyć przyszłości Europy. Dziękuję bardzo.
47. Egipt, w szczególności sprawa blogera Alai Abdela Fataha
Data : 17-11-2011
P7_CRE-REV(2011)11-17(11.2)
Panie Przewodniczący! Wszystkich nas smuci to, że po egipskiej wiośnie tak szybko nastąpiła
jesień i że dochodzi tam do łamania praw człowieka, ale mnie najbardziej boli to masowe, niestety,
prześladowanie chrześcijan w Egipcie i bierność władz egipskich wobec tego zjawiska. Jesteśmy
często bardzo krytyczni wobec siebie, wiele uchwalamy rezolucji, kiedy zdarzy się nawet jakiś
drobny incydent wymierzony przeciwko przedstawicielom innych religii w Europie. Powinniśmy
adekwatnie reagować na zupełnie nieporównywalne sytuacje, które spotykają chrześcijan w
różnych miejscach na świecie, a zwłaszcza w Egipcie, gdzie te prześladowania są szczególnie silne.
Potępiamy takie prześladowania i musimy się domagać od władz egipskich stanowczych działań
zmierzających do ochrony chrześcijan. Prześladowania religijne są barbarzyństwem i kraj, który
chce uczestniczyć w cywilizacji, nie powinien czegoś takiego tolerować.
29
48. Prawo do informacji w postępowaniu karnym (debata)
Data : 12-12-2011
P7_CRE-REV(2011)12-12(17)
Panie Przewodniczący! Rozmawiamy o bardzo potrzebnej dyrektywie. Rzetelny proces wymaga
respektowania prawa do obrony, a prawo do obrony może być realizowane tylko wtedy, gdy osoba
z niego korzystająca ma pełną informację na temat tego, jakie prawa w ogóle jej przysługują. Osoba
aresztowana ma utrudnioną obronę, a jeszcze dodatkowo utrudnioną, jeśli jest aresztowana w kraju
innym niż jej kraj ojczysty. W związku z czym ta pełna informacja powinna być tutaj przedmiotem
szczególnej troski organów ścigania.
Akceptując wszystkie rozwiązania dyrektywy, wyrażam tylko obawę, czy z egzekucją będzie
rzeczywiście w każdym przypadku dobrze, bo dotykamy materii trudnej i delikatnej – niezawisłości
wymiaru sprawiedliwości. Mogą powstać problemy z rzeczywistym funkcjonowaniem tej
dyrektywy w praktyce. Powinien istnieć odpowiedni system rozpatrywania skarg na nadużycia w
stosunku do uprawnień zawartych w tej dyrektywie.
49. Soki owocowe i niektóre podobne produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi (debata)
Data : 13-12-2011
P7_CRE-REV(2011)12-13(15)
Panie Przewodniczący! W imieniu Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów popieram
dyrektywę. Przyłączam się do tych słów gratulacji pod adresem pana posła sprawozdawcy, pod
adresem Komisji, a także pod adresem polskiej prezydencji, która te trudne prace skutecznie
doprowadziła do końca. Należy się cieszyć, że robimy istotny krok w stronę poprawy jakości
żywności – soki są jednym z ważnych elementów podaży żywności i to, że poprawiamy ich jakość,
ale również, że wprowadzamy wyższe wymagania w zakresie informowania konsumentów, to są
kroki w dobrym kierunku. To jest ten obszar, w którym Unia Europejska robi wiele, ale może i
powinna robić jeszcze więcej. Powinniśmy ze wszech miar dążyć do tego, żeby jakość żywności
była jak najlepsza i przede wszystkim, żeby konsument był rzetelnie i prawidłowo informowany o
tym, co spożywa.
Cele te są w tej dyrektywie osiągnięte. Nie było to łatwe, bo – tak, jak koledzy mówili w swoich
wystąpieniach – trzeba było pogodzić różne sprzeczne interesy. Poszukiwanie kompromisu było
długie i trudne, ale plon tej pracy może być powodem do satysfakcji. Moja frakcja będzie
oczywiście głosowała za przyjęciem tej dyrektywy. Jeszcze raz gratuluję dobrego wyniku tych prac.
Dziękuję.
50. Unikanie marnotrawienia żywności (krótka prezentacja)
Data : 19-01-2012
P7_CRE-REV(2012)01-19(5)
30
Panie Przewodniczący! Problem marnotrawstwa żywności jest bardzo ważny i dobrze, że Parlament
Europejski tym się zajmuje, zwłaszcza w kontekście dramatycznych prognoz żywnościowych na
najbliższe dziesięciolecia i wielkiego wzrostu zapotrzebowania na żywność. Problem
marnotrawstwa wiąże się blisko z tym, o czym dyskutowaliśmy kilkadziesiąt minut wcześniej – z
koncentracją handlu, z tym że większość handlu produktami żywnościowymi przejmują wielkie
sieci handlowe. W oczywisty sposób powoduje to zwiększone marnotrawstwo żywności, choćby z
tego powodu, że w supermarketach kupuje się zazwyczaj więcej żywności niż w małym sklepiku
blisko miejsca zamieszkania. Także ta sprawa jest szczególnie ważna. Pamiętając o marnotrawstwie
żywności pamiętajmy również o marnotrawstwie ziemi. Kryzys żywnościowy bierze się również z
tego również, że coraz więcej ziemi wypada spod produkcji rolniczej. To jest bardzo niebezpieczny
proces.
51. Łańcuch dostaw środków produkcji rolnej - Brak równowagi w łańcuchu dostaw żywności
(debata)
Data : 19-01-2012
P7_CRE-REV(2012)01-19(3)
Pani Przewodnicząca! W ubiegłej kadencji udało nam się w Parlamencie przyjąć rezolucję
wzywającą do przeciwstawienia się nadużywaniu dominującej pozycji przez wielkie sieci handlowe
w stosunku do konsumentów, ale przede wszystkim w stosunku do rolników. Byłem jednym z
współautorów tej deklaracji i pamiętam, że kiedy po jej przyjęciu organizowaliśmy konferencję
prasową, to niektóre z organizacji rolniczych, które wspierały zbieranie podpisów pod tą deklaracją,
prosiły wręcz, żeby ich nie wymieniać publicznie, bo obawiają się jakichś represyjnych działań ze
strony tych wielkich sieci handlowych. To pokazuje skalę tego problemu. Zarówno w prawie
unijnym, jak i w prawach krajów członkowskich istnieją prawne instrumenty, żeby się temu
skutecznie przeciwstawić, i powinno się to stosować.
Chcę zwrócić uwagę na zakłócenia w konkurencji, które wynikają z nierównych praw naszych
rolników, zarówno w konkurencji zewnętrznej: a więc nierówne standardy, wyższe wymagania od
naszych rolników niż od importerów, jak i wreszcie w konkurencji wewnętrznej – nierówność
dopłat. Jest to bardzo poważny problem, który również zakłóca rynek rolny w Unii Europejskiej.
52. Stosunki umowne w sektorze mleka i przetworów mlecznych (debata)
Data : 14-02-2012
P7_CRE-REV(2012)02-14(12)
Trochę smutno mówić o sytuacji w sektorze mleka. Kiedy sięgam wspomnieniami wiele lat
wstecz, pamiętam, że w mojej rodzinnej wsi na łąkach pasło się kilkaset krów, a dzisiaj nie ma
ani jednej. W wielu częściach mojego kraju hodowla bydła mlecznego zupełnie zanikła i tak też
dzieje się w wielu innych krajach Unii Europejskiej.
Ale musimy robić to, co do nas należy. Musimy być jak najlepiej przygotowani do sytuacji, gdy
zostaną zniesione kwoty mleczne. Na pewno nie unikniemy dramatycznych problemów – już
wiele na to wskazuje, ale to, co zaproponował kolega Nicholson, jest krokiem w dobrym
31
kierunku. Regulacje stosunków umownych są bardzo ważną rzeczą. Rolnicy, producenci mleka
są tym najsłabszym ogniwem, które trzeba wzmocnić w stosunku do przetwórców, i w tym
kierunku idzie propozycja zawarta w sprawozdaniu kolegi Nicholsona. Należy ją poprzeć.
53. Dystrybucja żywności wśród osób najbardziej potrzebujących w Unii (debata)
Data : 14-02-2012
P7_CRE-REV(2012)02-14(11)
Panie Przewodniczący! Gratuluję Koledze Siekierskiemu dobrego sprawozdania. Pomoc
żywnościowa jest potrzebna. Z jednej strony mamy wielki obszar biedy w Unii Europejskiej,
szczególnie jest to widoczne w czasie tej ciężkiej zimy – 600 osób zamarzło w państwach
członkowskich Unii Europejskiej. Z drugiej strony mamy może nie nadmiar żywności, ale ciągle
trudności z jej zbytem przez rolników. W związku z czym ten program powinien funkcjonować.
W moim kraju, Polsce, funkcjonuje on zupełnie nieźle i nie można byłoby go nagle przerwać. W
związku z czym jego kontynuacja do 2013 roku jest zasadna, aczkolwiek podzielam głosy zarówno
w imieniu mojej grupy politycznej – kolegi Jamesa Nicholsona – jak i inne, zgodnie z którymi ten
program powinien być finansowany w ramach polityki społecznej, a nie w ramach polityki rolnej,
dlatego że polityka rolna ma jednak inne cele. Przede wszystkim musimy ochronić produkcję
żywności i zagwarantowanie bezpieczeństwa żywnościowego dla Europy i temu powinna służyć
wspólna polityka rolna, ale w tym przejściowym okresie należy ten program utrzymać.
54. Szczepienia przeciw chorobie niebieskiego języka (A7-0031/2012 - Janusz Wojciechowski)
(głosowanie)
Data : 14-02-2012
P7_CRE-REV(2012)02-14(7.5)
Panie Przewodniczący! Finalizujemy dość długie prace nad bardzo ważną dyrektywą, która
umożliwi stosowanie łatwiejszych szczepień przeciw bardzo groźnej chorobie niebieskiego języka,
zagrażającej hodowli w wielu krajach Europy. Lepsze szczepionki, łatwiejsze dla hodowców –
sugeruję, żebyśmy przyjęli to sprawozdanie bez żadnych wątpliwości, bo jest bardzo potrzebne
hodowcom bydła w całej Europie. Prace trwały długo z przyczyn niezależnych od Parlamentu, bo
już raz głosowaliśmy nad tym sprawozdaniem. Teraz finalizujemy te prace, dziękuję bardzo za
uwagę i proszę o poparcie tego sprawozdania.
55. Dziedziczenie i europejski certyfikat spadkowy (debata)
Data : 12-03-2012
P7_CRE-REV(2012)03-12(19)
Panie Przewodniczący! Debatujemy nad jedną z takich spraw, przy rozpatrywaniu których
widzimy, jak Unia Europejska może być potrzebna zwykłym ludziom, zwykłym obywatelom.
32
Prawo spadkowe jest jedną z tych dziedzin prawa, które dotyczą większości ludzi, prawie
wszystkich. Są może tacy ludzie, którzy nie gromadzą żadnego majątku za swojego życia – nie
wiem, czy im współczuć, czy gratulować – ale zdecydowana większość ludzi pozostawia po sobie
spadek i, wcześniej czy później, ten problem z jego dziedziczeniem powstaje.
Ta propozycja pana Fechnera jest godna szacunku i uznania, rzeczywiście wielka praca została
wykonana. Propozycja Komisji przepracowana przez Parlament jest korzystna dla ludzi i ułatwia
postępowanie w sprawach spadkowych. Zasada uznawalności orzeczeń, zasada możliwości wyboru
reżimu prawnego, według którego dziedziczenie następuje, jest szczególnie istotna, szczególnie
ważna. I to jest naprawdę wielki dorobek, chciałbym wyrazić szacunek panu Lechnerowi za tę
wykonaną przez niego pracę.
Myślę, że te regulacje, które są zawarte w tym rozporządzeniu, pomogą obywatelom Europy w
porządkowaniu praw spadkowych bez zbędnych formalności, bez niepotrzebnych biurokratycznych
utrudnień. Sytuacja będzie jasna, wiadomo, na jakich zasadach te, skomplikowane nieraz,
międzynarodowe, międzypaństwowe relacje w sferze prawa spadkowego będą rozstrzygane.
Dziękuję bardzo i gratuluję sprawozdawcy!
56. Kazachstan (debata)
Data : 14-03-2012
P7_CRE-REV(2012)03-14(14)
Panie Przewodniczący! Kazachstan jest najważniejszym partnerem Unii Europejskiej w Azji
Centralnej, choć geograficznie jego część należy do Europy. Kazachstan odgrywa ważną,
stabilizującą rolę w tym strategicznym regionie świata, a władze Kazachstanu przywiązują wielką
wagę do stosunków z Unią Europejską. Wiemy, że w ostatnim czasie doszło w Kazachstanie do
gwałtownych wystąpień, w których zginęli ludzie. Współczujemy rodzinom ofiar i wyrażamy
pogląd, że wyjaśnienie tej tragedii leży w interesie wszystkich, w tym zwłaszcza władz
Kazachstanu.
Uważamy jednak, że powinniśmy być ostrożni w osądzaniu tych wydarzeń, nie mając pełnej
wiedzy o tym, co się stało. Rezolucja Parlamentu Europejskiego nie może zamieniać się w akt
oskarżenia, w dodatku niepoparty dowodami. Uważam, że powinniśmy apelować do władz
Kazachstanu o pełne wyjaśnienie tych tragicznych wypadków, ukaranie winnych i uwolnienie od
odpowiedzialności niewinnych, ale nie możemy w tym kontekście oskarżać władz Kazachstanu i
wchodzić w ich kompetencje. Taka jest propozycja rezolucji grupy ECR i apeluję o jej przyjęcie.
57. Kazachstan (debata) (2)
Data : 14-03-2012
P7_CRE-REV(2012)03-14(14)
Panie Przewodniczący! Chciałem zapytać pana Mölzera, czy jest pewien, że porównanie z sytuacją
w Syrii jest trafne. Tam zginęły tysiące ludzi, tam są krwawe wydarzenia i zupełnie – moim
zdaniem – nieporównywalne. Czy Pan nie uważa, że to jest jednak nietrafne porównanie sytuacji w
Kazachstanie z sytuacją w Syrii?
33
58. Czym jest żywność „produkowana na miejscu”? (debata)
Data : 19-04-2012
P7_CRE-REV(2012)04-19(14)
Panie Przewodniczący! W nawiązaniu do wypowiedzi pana Bové i wcześniej do ciekawej wymiany
poglądów między panem Deßem i panem Jahrem chcę powiedzieć, że w sprawozdaniu dotyczącym
transportu zwierząt, które aktualnie przygotowuję – niedługo będzie ono przedmiotem głosowania
w Komisji Rolnictwa – bardzo mocno podnoszę kwestię lokalnych rzeźni, które rzeczywiście
powinny być popierane, rozwijane. I to jest jeden ze sposobów na wzmocnienie tej idei produktów
regionalnych, żeby to były rzeczywiście produkty lokalne, wyprodukowane w poszczególnych
regionach.
A wracając do głównego tematu: no cóż, obserwujemy na świecie i w Europie proces wypierania
tradycyjnej produkcji rolniczej opartej na naturalnych metodach przez rolnictwo przemysłowe.
Coraz większa część produkcji rolnej pochodzi z wielkich farm przemysłowych. Naturalne
rolnictwo oparte na gospodarstwach rodzinnych, stosujących tradycyjne metody produkcji jest w
odwrocie i to jest bardzo niekorzystny proces prowadzący do pogorszenia się jakości żywności,
pogorszenia warunków dobrostanu zwierząt, negatywnych konsekwencji dla środowiska i wielu
innych negatywnych konsekwencji.
Zdecydowanie opowiadam się za tym, żeby produkty lokalne zdefiniować jako te produkty, które w
całości są wyprodukowane w danym regionie przy zastosowaniu tradycyjnych dla tego regionu
metod produkcji i żeby to były metody przyjazne dla środowiska i dla dobrostanu zwierząt. To
powinno być warunkiem traktowania takich produktów jako produkty lokalne. Nie wyobrażam
sobie, żeby nazwać produktem lokalnym np. produkt z wielkoprzemysłowej hodowli, tak jak w
niektórych regionach w Polsce mamy wielkoprzemysłowe hodowle prowadzone przez biznes z np.
Danii, żeby produkowane w takiej hodowli mięso było nazywane lokalnym produktem z
określonego regionu w Polsce. Tak nie powinno być.
59. Określenie obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania w kontekście reformy
WPR (debata)
Data : 19-04-2012
P7_CRE-REV(2012)04-19(12)
Panie Przewodniczący! Przyłączam się do głosów, które dotyczyły problemu braku map.
Rzeczywiście, nie możemy racjonalnie procedować, jeżeli takich dokumentów nie mamy. W
kwestii kryteriów, którymi się powinniśmy kierować przy określaniu obszarów o niekorzystnych
warunkach gospodarowania: myślę, że te kryteria powinny odnosić się przede wszystkim do
warunków dotyczących gleby. Wilgotność gleby – o czym mówił pan Nicholson – jest bardzo
ważnym warunkiem i to powinno być uwzględniane. Ważne są również warunki, które dotyczą
pracochłonności. Są obszary, w których uzyskanie plonu po prostu wymaga dużo więcej pracy niż
na innych obszarach. Takie są właśnie obszary górskie. I również konkurencyjność. Powinny być
uwzględniane obszary, w których odległość od rynku zbytu jest większa, gdzie trzeba ponosić
dodatkowe koszty, żeby albo sprzedać swoje produkty, albo zaopatrzyć się w środki produkcji. To
powinny być główne kryteria określające obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania.
34
60. Azerbejdżan
Data : 24-05-2012
P7_CRE-REV(2012)05-24(15.2)
Popieram projekt rezolucji. Bardzo nam zależy na tym, żeby Azerbejdżan, kraj o bardzo długiej i
pięknej historii, który próbuje w wielu dziedzinach przyłączyć się do rodziny narodów Europy,
czego wyrazem jest udział Azerbejdżanu w europejskich rozgrywkach sportowych, a także w tym
bardzo ważnym wydarzeniu, jakim jest konkurs Eurowizji… Ale skoro Azerbejdżan chce wiązać
swoją przyszłość z Europą, to powinien dążyć do europejskich standardów w zakresie
przestrzegania praw człowieka. Niestety z tym jest bardzo źle i sytuacja pogarsza się. To jest dobry
moment, żebyśmy wyrazili nasze zdanie w tej kwestii i zwrócili się z mocnym przesłaniem do
władz Azerbejdżanu, właśnie w tej chwili, kiedy na ten kraj będą zwrócone oczy Europy. Dziękuję
bardzo.
61. Wenezuela: możliwość wystąpienia z Międzyamerykańskiej Komisji Praw
Człowieka
Data : 24-05-2012
P7_CRE-REV(2012)05-24(15.1)
Panie Przewodniczący! Ta debata wzbudziła wiele emocji. Myślę, że niepotrzebne są obawy, że
taką rezolucją czynimy coś przeciwko suwerenności Wenezueli. Prawem Parlamentu Europejskiego
jest wyrazić stanowisko w tej kwestii. Powinniśmy działać na rzecz wzmacniania regionalnych
organizacji zajmujących się prawami człowieka, bo one przyczyniają się do poprawy sytuacji w
tym zakresie. Jeżeli duży, ważny kraj, jakim jest Wenezuela, zamierza się wycofać z tej organizacji,
pogorszyć warunki jej funkcjonowania, to prawem Parlamentu jest wyrazić swoje stanowisko,
krytyczne wobec takiej sytuacji. W niczym nie cierpi na tym suwerenność Wenezueli, dlatego ja
będę popierał projekt rezolucji wniesiony przez grupy PPE, ALDE i ECR.
62. Sytuacja mniejszości etnicznych w Iranie (debata)
Data : 14-06-2012
P7_CRE-REV(2012)06-14(16.3)
Panie Przewodniczący! To przykre, że Iran – kraj o takiej długiej tradycji, długiej historii, pięknej
kulturze, wielki, ważny kraj – jest dzisiaj rządzony przez władze, które nie respektują
podstawowych praw, które stwarzają problemy społeczności międzynarodowej swoimi aspiracjami
nuklearnymi, ale które przede wszystkim są opresyjne wobec własnego społeczeństwa.
Prześladowania są tam liczne, dotyczą one na przykład chrześcijan, ale dotyczą również
mniejszości narodowych.
Powinniśmy oczywiście na to reagować. Niewiele możemy zrobić. Władze irańskie są bardzo
odporne na wszelkie głosy krytyki, ale nie powinniśmy zaprzestać tej krytyki. Powinien płynąć z
Parlamentu Europejskiego jasny przekaz, że nie zgadzamy się na takie postępowanie, piętnujemy
takie postępowanie. Powinniśmy również popierać działania bardzo aktywnej w Europie opozycji
irańskiej, której działania widzimy również w Parlamencie Europejskim, i to jest właściwy kierunek
nacisku na władze irańskie.
35
63. Europejscy producenci mleka (debata)
Data : 14-06-2012
P7_CRE-REV(2012)06-14(8)
Panie Przewodniczący! Rolnicy, producenci mleka w Europie nie mają dobrej opinii o nas,
politykach, gdyż nie potrafimy wypracować rozwiązań zapewniających stabilność na rynku mleka i
dać perspektyw na przyszłość w tym bardzo trudnym dziale produkcji rolnej. Rolnicy-producenci
mleka żyją dziś w wielkiej niepewności, co się stanie po zniesieniu kwot? Nie mamy w tym
zakresie przekonujących analiz ekonomicznych i to jest kolejna reforma rolna w Europie
prowadzona na zasadzie skoku do basenu bez sprawdzenia czy jest w nim woda.
W Polsce wprowadzenie kwot mlecznych zlikwidowało produkcję mleka w małych
gospodarstwach, a po zniesieniu kwot zapewne upadną także średnie gospodarstwa i zostaną tylko
wielkie farmy. Z jednej strony chcemy popierać małe gospodarstwa w przyszłej polityce rolnej, a z
drugiej strony niszczymy je nieodpowiedzialnymi działaniami na rynku. Oczekujemy od Komisji
bardziej pogłębionych analiz i większej odpowiedzialności za przyszłość produkcji mleka w
Europie.
(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie „niebieskiej kartki” (art.
149 ust. 8 Regulaminu))
64. Europejscy producenci mleka (debata) (2)
Data : 14-06-2012
P7_CRE-REV(2012)06-14(8)
Panie Przewodniczący! Zgadzam się, że są odpowiedzialni także wśród polityków krajowych,
aczkolwiek moje uwagi adresowałem do Komisji, oczekując od niej bardziej pogłębionych analiz.
My ciągle zbyt mało wiemy o tym, co się stanie wtedy, kiedy ta reforma zacznie działać. Chcemy
popierać małe gospodarstwa, bo takie są kierunki przyszłej polityki rolnej. Chcemy stwarzać im
lepsze warunki, natomiast te reformy rynkowe idą wbrew tej tendencji, bo na pewno zniesienie
kwot zaszkodzi przede wszystkim mniejszym i średnim gospodarstwom, które tego nie przetrwają.
Wina jest oczywiście podzielona między różnych polityków.
65. Strategia w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt (krótka prezentacja)
Data : 02-07-2012
P7_CRE-REV(2012)07-02(23)
Pani Przewodnicząca! Chciałem pogratulować pani Paulsen bardzo dobrego sprawozdania.
Podeszła Pani do tego trudnego tematu z dużą wrażliwością, ale także z dużą dozą realizmu.
Proponowane przez Panią rozwiązania są bardzo rzeczowe, konkretne. Chcę podkreślić trzy
kwestie.
36
Po pierwsze pani sprawozdawczyni zwraca uwagę na problem finansowania. Wyższych standardów
dobrostanu zwierząt nie osiągniemy bez dodatkowych nakładów finansowych. Trzeba wreszcie
zrozumieć, że tego się nie zrobi bez pieniędzy.
Druga kwestia to – zajęła się tym Pani dość obszernie – problem relacji handlowych i potrzeby
uwzględnienia dobrostanu zwierząt w stosunkach handlowych z innymi państwami. Po prostu
powinniśmy wymagać od tych, którzy eksportują swoje produkty na rynek europejski, aby
stosowali te same standardy co my.
I wreszcie po trzecie dostrzegła Pani bardzo złożony problem zwierząt domowych. Powinniśmy
wreszcie stworzyć jednolite standardy traktowania tych zwierząt w Unii Europejskiej, bo takich
standardów ciągle brak.
66. Płatności bezpośrednie dla rolników (debata)
Data : 03-07-2012
P7_CRE-REV(2012)07-03(14)
Panie Przewodniczący! Dziękuję panu posłowi sprawozdawcy Capoulasowi Santosowi za jego
pracę, za to, że w 2013 r. rolnicy bez przeszkód otrzymają kolejne transze płatności bezpośrednich,
tak bardzo im potrzebne. I chcę wyrazić nadzieję, że ten 2013 rok będzie naprawdę ostatnim
rokiem, w którym w systemie dystrybucji płatności bezpośrednich występują tak duże nierówności.
Już prawie dziesięć lat temu dziesięć nowych krajów członkowskich wstąpiło do Unii Europejskiej.
Rolnicy tych krajów przyjęli do wiadomości to, że przez dziesięć lat muszą funkcjonować w
warunkach nierównej konkurencji, ale ten okres miał się skończyć dla tych dziesięciu krajów w
2013 roku, zaś dla Rumunii i Bułgarii trochę później. Żywię głębokie przekonanie, że tak jak pan
sprawozdawca dołożył starań w tej sprawie, tak w swoim głównym sprawozdaniu –
najważniejszym sprawozdaniu, które jest rozpatrywane w tej kadencji Parlamentu, dotyczącym
systemu płatności bezpośrednich po 2014 roku – że dołoży Pan starań, podobnie jak my wszyscy,
żeby wyeliminować dyskryminację i nierówności w płatnościach bezpośrednich między państwami
członkowskimi.
67. Wystąpienia jednominutowe (art. 150 Regulaminu PE)
Data : 10-09-2012
P7_CRE-REV(2012)09-10(24)
Panie Przewodniczący! Pragnę zwrócić uwagę na problem zabierania dzieci z ich rodzin – problem,
a raczej niebezpieczny i nieludzki proceder. Znany mi jest przykład polskiej rodziny w Holandii, w
której na skutek niesprawdzonych i niepotwierdzonych podejrzeń o stosowanie przemocy zabrano
dwoje dzieci. Po dramatycznej, wielomiesięcznej walce rodzice odzyskali dzieci, ale
traumatycznych przeżyć tych dzieci, oderwanych od rodziców, nikt z ich pamięci nie wymaże.
Bliższe okoliczności tej sprawy przedstawię w osobnym piśmie z prośbą o zbadanie jej przez
odnośne władze holenderskie.
37
Jestem za ochroną dzieci przed przemocą, ale przed każdą przemocą, zarówno tą domową – w
rodzinach, jak i przemocą doznawaną od władz państwowych, albowiem bezpodstawne wyrywanie
dziecka z jego rodziny, od jego rodziców, jest jedną z najcięższych form przemocy.
68. Elektroniczna identyfikacja bydła (debata)
Data : 10-09-2012
P7_CRE-REV(2012)09-10(22)
Pani Przewodnicząca! Grupa Europejskich Konserwatystów i Reformatorów popiera sprawozdanie
– gratulujemy sprawozdawczyni dobrej pracy. Opowiadamy się za tym, żeby system elektronicznej
identyfikacji nie był przymusowy, lecz dobrowolny. Trzeba pamiętać o tym, że wprowadzanie
takiego systemu jest trudne i kosztowne, zwłaszcza dla małych gospodarstw rolnych, dla
niewielkich producentów. Tu musi być zachowana zasada dobrowolności. Moja grupa polityczna i
ja popieramy stanowisko Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi wyrażone w tej sprawie.
Co do kwestii oznaczania wołowiny, zwracam uwagę na ważną poprawkę, która mówi o potrzebie
informowania i znakowania mięsa pochodzącego ze sklonowanych zwierząt. Ważne jest, żeby taka
informacja docierała do konsumentów. W tej chwili jest to jeszcze marginalna jeszcze sprawa, ale
jeśli w przyszłości miałoby być to na rynku – czemu jestem przeciwny – to oczywiście powinno
obowiązywać w tym zakresie znakowanie.
69. Kontrola sprawowania prawa UE (2010) (debata)
Data : 20-11-2012
P7_CRE-REV(2012)11-20(17)
Panie Przewodniczący! Chciałem pogratulować pani Lichtenberger: bardzo ciekawe sprawozdanie
dotyczące kwestii przestrzegania prawa. Zajmujemy się przestrzeganiem prawa przez instytucje
europejskie, instytucje krajowe, ale chyba powinniśmy czasem więcej wagi przywiązywać do tego,
jak my sami stanowimy prawo i czy zawsze pamiętamy o najważniejszych dla nas przepisach
traktatowych.
Jest taki przykład: będące dzisiaj w toku dyskusji propozycje dotyczące reformy wspólnej polityki
rolnej, system dopłat bezpośrednich dla rolników. I tam różnice między państwami członkowskimi
w dystrybucji dopłat dyskryminują, ewidentnie dyskryminują, niektóre kraje członkowskie,
zwłaszcza nowe kraje członkowskie, w sposób rażąco naruszający przepisy traktatowe. Nie
powinniśmy dopuszczać do stanowienia prawa, które w taki sposób – tak oczywisty, ewidentny –
dyskryminuje niektórych i łamie przepisy traktatu.
38
70. Działalność Komisji Petycji w 2011 r. (debata)
Data : 20-11-2012
P7_CRE-REV(2012)11-20(16)
Panie Przewodniczący! Chciałem pogratulować panu Chichesterowi świetnego sprawozdania, a przede
wszystkim wyrazić uznanie dla Komisji Petycji za wielką i bardzo ważną pracę, którą wykonuje – pracę,
która trochę pozostaje w cieniu prac innych komisji, tych merytorycznych, które zajmują się projektami
aktów prawnych.
Natomiast Komisja Petycji spełnia niesłychanie ważną rolę – tę rolę właśnie kontaktu, dialogu z
obywatelami Unii Europejskiej. To w tej komisji można poznać, jak funkcjonuje prawo europejskie w
odniesieniu do konkretnych ludzi. I to jest bardzo ważne – takie sprawdzenie, jak w praktyce funkcjonuje to
prawo, które tutaj, na tej sali stanowimy. Można żałować, że Komisja Petycji nie jest oczywiście w stanie
podołać wszystkim oczekiwaniom. Bardzo wielu ludzi zwraca się z petycjami, natomiast komisja jest tylko
jedna i oczywiście jej praca, bardzo ważna, jest zbyt skromna w stosunku do tych potrzeb. I należałoby
rozważyć tak na przyszłość, czy na przykład rozpatrywaniem petycji w jakimś zakresie nie powinny się
zająć również komisje merytoryczne, aby tych petycji mogło być więcej rozpoznanych.
Sprawozdanie jest bardzo dobre, aczkolwiek trochę może brakuje w nim takiej informacji, jaka jest
skuteczność tych petycji, co udało się dzięki tym petycjom zmienić, co obywatele, którzy się zwracają do
Parlamentu z petycjami, dzięki temu osiągnęli.
Pragnę również zwrócić uwagę na potrzebę takiej reakcji na te petycje, które zostały uznane za
niedopuszczalne. Oczywiście możliwości rozpatrywania petycji są ograniczone, one ściśle mogą dotyczyć
tych spraw wynikających z prawa europejskiego, ale chodzi o to, aby ci obywatele, którzy zwracają się z
petycjami – tymi, które nie mogą być rozpoznane w Parlamencie – też uzyskiwali jakąś satysfakcję. I wydaje
się, że przekazywanie na przykład tych petycji do odnośnych władz krajowych z jakimś takim gestem
zainteresowania się, co się z nimi dalej dzieje, byłoby też pożądaną rzeczą.
Spośród tematów, na które chciałbym, żeby komisja w przyszłości zwróciła uwagę, wskazuję problem
podatków zharmonizowanych, podatku VAT. W moim kraju, w Polsce, jest dużo skarg na władze krajowe,
które zdaniem skarżących – i moim zdaniem skarżący mają w tej sprawie rację – nie przestrzegają w pełni
zasad prawa europejskiego i warto, żeby na te sprawy podatkowe komisja zwróciła w przyszłości uwagę.
71. Sytuacja w zakresie praw człowieka w Iranie, w szczególności masowe egzekucje i
niedawna śmierć blogera Sattara Behesztiego
Data : 22-11-2012
P7_CRE-REV(2012)11-22(17.1)
Mr President, this is not the first time we have criticised Iran for its executions, but unless we take some
serous action, the regime will continue this. Some things should not be forgotten: in 1988, when Mir-Hossein
Mousavi was Prime Minister, 30 000 political prisoners were executed in cold blood in less than three
months. Most of them were from the People’s Mujahedin of Iran. This is one of the worst crimes in modern
history that has not yet been brought to any international tribunal.
I also wanted to draw attention to the difficult situation facing Kurdish people. There are at least 23 Kurdish
political prisoners on death row, including Ali Afshari, Houshang Rezaei, Behrouz Alkhani and Loghman
Moradi. It is time for us to take action. We must immediately stop all business with Iran and impose full
sanctions so that the regime realises that human rights violations will cost it dearly.
39
72. Ochrona zwierząt podczas transportu (debata)
Data : 11-12-2012
P7_CRE-REV(2012)12-11(15)
Panie Przewodniczący! Żyjemy w Europie XXI wieku, nie jesteśmy barbarzyńcami, lecz cywilizacją
ludzi o określonej wrażliwości. Ta wrażliwość nakazuje nam, aby zwierzęta – istoty czujące,
przeżywające strach i ból – były traktowane w sposób ludzki, godny naszej cywilizacji i kultury. Mamy
w Unii Europejskiej regulacje dotyczące humanitarnych warunków transportu zwierząt, którym dziś
właśnie poświęcamy uwagę. Otrzymaliśmy sprawozdanie Komisji Europejskiej o wykonywaniu tych
transportów, których jest coraz więcej. Co roku prawie 30 milionów świń, ponad 4 miliony krów, 4
miliony owiec i ponad 150 tysięcy koni jest transportowanych pomiędzy państwami członkowskimi,
przy czym ponad 2/3 tych transportów trwa powyżej 8 godzin, a ponadto liczba transportowanych
zwierząt, z wyjątkiem koni, z roku na rok się zwiększa. Zwierzęta są transportowane na bardzo długie
odległości, przez długi czas – niekiedy ponad 24 godziny – i bardzo trudno jest zapewnić skuteczną
kontrolę tych transportów.
Sytuacja dojrzała do tego, żeby poważnie rozważyć ideę zgłaszaną przez wiele organizacji społecznych
i wielu obywateli Unii, żeby transporty zwierząt ograniczyć do czasu nie dłuższego niż 8 godzin. Taki
postulat zawarty jest również w moim sprawozdaniu, przyjętym zdecydowaną większością głosów
przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Krótsze transporty zwierząt to lepszy ich dobrostan. Krótsze
transporty to zdrowsze mięso: wiadomo przecież, że długotrwały stres zwierzęcia odkłada w jego ciele
toksyny. Krótsze transporty to także mniejsze koszty, bo długodystansowe transporty kosztują bardzo
wiele, a koszty ponosi z jednej strony rolnik otrzymujący mniejszą zapłatę za swoje zwierzęta, a z
drugiej konsument, który płaci za te transporty w wyższej cenie kupowanego mięsa. Krótsze transporty
to także mniej pojazdów na drogach i mniej emisji CO2 , to także możliwość rozwoju lokalnego
przetwórstwa mięsnego na obszarach wiejskich, blisko miejsc hodowli. Obecna koncentracja przemysłu
mięsnego w wielkich koncernach nie jest niczym dobrym.
Zaproponowane w sprawozdaniu poważne rozważenie idei ograniczenia transportu zwierząt do 8 godzin
jest rozwiązaniem kompromisowym. Nie mówimy, że ma to się stać natychmiast; nie mówimy, że
zawsze i wszędzie, bo zastrzegamy wyjątki, np. ze względów geograficznych dla wysp czy regionów
peryferyjnych. Chcemy tym sprawozdaniem spowodować dalszą debatę z Komisją, nie możemy też
pozostawać głusi na głos obywateli, a ponad milion obywateli Unii podpisało się pod petycją w sprawie
ograniczenia transportu zwierząt do 8 godzin. Nie możemy zlekceważyć głosu tych ludzi, którzy w
poczuciu wrażliwości takiego ograniczenia się domagają. Nie możemy zgodzić się z Komisją, która
ignoruje te głosy i mówi „nie, bo nie”. Nie możemy interesu wielkiego przemysłu i firm przewozowych
stawiać ponad nasz cywilizacyjny i kulturowy stosunek do zwierząt.
Chcę w związku z tym prosić wszystkich Państwa o przyjęcie mojego sprawozdania bez poprawek.
Dzięki naprawdę dobrej pracy w komisji wypracowaliśmy rozsądny i racjonalny kompromis, za który
chcę podziękować wszystkim posłom z Komisji Rolnictwa, a także innym kolegom z intergrupy ds.
ochrony zwierząt za bardzo dobrą współpracę.
Mr President, Mahatma Gandhi said that the greatness of a nation and its moral progress can be judged
by the way it treats its animals. We use animals for our consumption and our economy, and this will
probably not change in the near future. But at the present time, we should do everything in our power to
reduce the suffering of animals in all the areas in which we are using them. The limiting of transport
times is a concrete issue in which we can care for animals and show evidence of high-level civilisation
and culture in the 21st century.
40
73. Ochrona zwierząt podczas transportu (debata) (2)
Data : 11-12-2012
P7_CRE-REV(2012)12-11(15)
Panie Przewodniczący! Dziękuję wszystkim posłom, którzy tutaj występowali. Dziękuję za
wszystkie głosy: i te w pełni zgadzające się z moim sprawozdaniem, i te, które zawierały pewne
wątpliwości czy krytyczne uwagi co do jego treści. Dziękuję przede wszystkim sprawozdawcomcieniom, z którymi znakomicie się współpracowało przy tym trudnym sprawozdaniu. Przyjmując na
siebie obowiązek jego opracowania, nawet nie zdawałem sobie sprawy, że biorę sprawozdanie,
które wzbudzi aż tyle emocji i kontrowersji.
To, co zostało przedstawione w moim sprawozdaniu, jest rodzajem kompromisu. Mieliśmy z jednej
strony dalej idące propozycje bardzo dużych restrykcji czasowych, jeśli chodzi o transport zwierząt.
Były propozycje, żeby w ogóle tej kwestii nie poruszać. Myślę, że to, co zostało przedstawione, to
rozsądny kompromis w tej sprawie, i bardzo bym chciał, aby ten kompromis obronił się w
jutrzejszym głosowaniu. Jutro będziemy głosowali. Jutro mamy 12. dzień, 12. miesiąc, 12. rok i o
godz. 12.00 będziemy głosowali. Chciałbym, żeby te cztery dwunastki okazały się dla tego
sprawozdania szczęśliwe i żebyśmy rzeczywiście zrobili istotny krok w stronę rzeczywistej
poprawy warunków, w jakich odbywają się transporty zwierząt w Unii Europejskiej.
74. Utworzenie jednolitego systemu ochrony patentowej - Jednolity system ochrony
patentowej - Sądowniczy system rozstrzygania sporów patentowych (debata)
Data : 11-12-2012
P7_CRE-REV(2012)12-11(4)
Pani Przewodnicząca! Winston Churchill powiedział kiedyś: „Ilekroć miałem rację, tyle razy byłem
w mniejszości”. Ja też, pamiętam, byłem na tej sali w mniejszości przeciwko reformie rynku cukru i
miałem rację, bo przyniosła ona bardzo złe skutki. A dzisiaj jestem w mniejszości – sądząc po
dotychczasowej debacie – opowiadając się przeciwko jednolitemu aktowi patentowemu, a czynię to
dlatego, że w moim kraju, w Polsce, ten akt odbierany jest zupełnie inaczej przez środowiska
gospodarcze, także przez naukowców zajmujących się tą problematyką. Oni widzą wzrost kosztów
zarówno uzyskania ochrony patentowej, jak i jej egzekwowania, w szczególności dla małych i
średnich przedsiębiorstw. Oni dostrzegają, że regulacje zawarte w projekcie są podporządkowane
interesom silnych użytkowników systemu patentowego prowadzących spory transgraniczne o
dużym zasięgu terytorialnym.
Chcę dodać, że sprzeciwiam się stanowczo patentowaniu żywych organizmów – roślin i zwierząt.
Tego rodzaju ochrona patentowa szkodzi rolnictwu, prowadzi do traktowania rolnictwa jako gałęzi
przemysłu i to również jest nie do przyjęcia. Dlatego będę głosował przeciwko jednolitemu aktowi
patentowemu.
41
75. Ochrona zwierząt podczas transportu (A7-0331/2012 - Janusz Wojciechowski)
(głosowanie)
Data : 12-12-2012
P7_CRE-REV(2012)12-12(7.17)
Mr President, it is too late for a longer explanation. Please support the original text of my report,
which is good for animal welfare and good in terms of balance.
76. Wspólny system podatku od wartości dodanej w odniesieniu do mechanizmu szybkiego
reagowania na nadużycia związane z podatkiem VAT (debata)
Data : 07-02-2013
P7_CRE-REV(2013)02-07(3)
Panie Przewodniczący! Dziękuję sprawozdawcy, dziękuję panu komisarzowi za dobre propozycje.
Potrzebujemy skutecznej walki z nadużyciami podatkowymi i potrzebujemy skutecznej ochrony
uczciwych przedsiębiorców, którzy nie powinni nigdy doznawać jakiegoś uszczerbku, jeżeli
zachowują się w sposób zgodny z prawem. Chcę skorzystać z okazji i podziękować również
Europejskiemu Trybunałowi Sprawiedliwości za jego wyrok z 21 czerwca ubiegłego roku, w
którym Trybunał bardzo wyraźnie stanął po stronie uczciwych przedsiębiorców i napisał, że nie
mogą być oni pozbawieni prawa do odliczenia podatku VAT, jeżeli nie udowodni im się nadużycia.
Z zasady w tej izbie nie mówię krytycznie o władzach swojego państwa, dziś muszę to niestety
uczynić, bo właśnie w Polsce dochodzi niestety do przypadków represjonowania przez władze
podatkowe uczciwych przedsiębiorców. Mimo że nie zostały im udowodnione nadużycia przy
odprowadzaniu podatku VAT, pozbawiani są prawa do odliczenia tego podatku. Komisja zna skargi
w tym zakresie. Prosiłbym pana komisarza, żeby się tym sprawom z Polski przyjrzał.
77. Wspólny system podatku od wartości dodanej w odniesieniu do mechanizmu szybkiego
reagowania na nadużycia związane z podatkiem VAT (debata) (2)
Data : 07-02-2013
P7_CRE-REV(2013)02-07(3)
Panie Przewodniczący! Dziękuję Panu Mirsky'emu, że zgodził się odpowiedzieć. Mówił Pan o
sprawach dotyczących takiego dowolnego postępowania władz podatkowych, a jest to właśnie
problem, o którym ja również mówiłem, a który ma miejsce w Polsce. Dotyczy na przykład
przedsiębiorców transportowych czy firm zajmujących się skupem złomu, gdzie w bardzo dowolny
sposób interpretowane są przepisy podatkowe. Czy zgodzi się Pan z takim postulatem, żeby te
sprawy, skargi przedsiębiorców w tego typu sprawach, były wnikliwie badane przez Komisję? Żeby
polecić uwadze Komisji szczególnie sprawy uczciwych, a niesłusznie represjonowanych
przedsiębiorców?
42
78. Decyzja w sprawie rozpoczęcia negocjacji międzyinstytucjonalnych i określenia mandatu
negocjacyjnego w sprawie płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów
wsparcia w ramach WPR - 2011/0280(COD) - Decyzja w sprawie rozpoczęcia negocjacji
międzyinstytucjonalnych i określenia mandatu negocjacyjnego w sprawie wspólnej
organizacji rynków produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji
rynku)
2011/0281(COD)
Decyzja
w
sprawie
rozpoczęcia
negocjacji
międzyinstytucjonalnych i określenia mandatu negocjacyjnego sprawie wsparcia rozwoju
obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
(EFRROW) - 2011/0282(COD) - Decyzja w sprawie rozpoczęcia negocjacji
międzyinstytucjonalnych i określenia mandatu negocjacyjnego w sprawie finansowania
wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej - 2011/0288(COD) (debata)
Data : 12-03-2013
P7_CRE-REV(2013)03-12(14)
Dziękuję bardzo, Pani Przewodnicząca! Wysoka Izbo! To najważniejsza debata w tej kadencji
Parlamentu Europejskiego. Nie ma bowiem w Unii Europejskiej spraw o większym znaczeniu
gospodarczym i społecznym niż wspólna polityka rolna, bo choć tylko 13 mln Europejczyków jest
rolnikami, to 500 mln Europejczyków jest konsumentami żywności. Bezpieczeństwo żywnościowe
jest niesłychanie ważne dla nas wszystkich.
Dziękuję wszystkim sprawozdawcom, a w szczególności panu Capoulasowi Santosowi za jego
sprawozdania dotyczące dopłat bezpośrednich i funduszu rozwoju obszarów wiejskich. Miałem
zaszczyt współpracować z Panem jako kontrsprawozdawca grupy ECR. Dzięki tej wspólnej pracy
powstały sprawozdania świadczące o tym, że Parlament Europejski znacznie lepiej niż Komisja i
Rada rozumie znaczenie i potrzeby rolnictwa europejskiego. Dziękuję panu sprawozdawcy i
kolegom z Komisji Rolnictwa za zrozumienie w szczególności trudnej sytuacji nowych państw
członkowskich. Grupa ECR od początku popierała pełne wyrównanie dopłat bezpośrednich w całej
Unii Europejskiej. Apelujemy o poparcie naszej poprawki w tym zakresie. Niezależnie jednak od
wyników głosowań nad poprawkami to, co dotychczas zostało przygotowane w Parlamencie
Europejskim, jest dla nowych i dyskryminowanych dotychczas państw członkowskich znacznie
lepsze od tego, co w sprawie wieloletniego budżetu miesiąc temu zostało postanowione w Radzie.
W przypadku Polski – największego z nowych państw członkowskich – pułapy finansowe zawarte
w sprawozdaniu pana Capoulasa Santosa są o prawie 8 mld euro wyższe niż pułapy wynikające z
ustaleń budżetowego szczytu rządowego – a i tak nie są to propozycje w pełni sprawiedliwe.
Dyskryminacja nowych państw członkowskich pozostaje bowiem faktem i powinniśmy tę
dyskryminację zakończyć jak najszybciej, gdyż jest ona niezgodna z zasadami traktatowymi.
Będę głosował za sprawozdaniami pana Capoulasa Santosa, które są wyrazem rozsądnej troski o
rolnictwo w Europie. Dziękuję.
79. Realizacja programu sztokholmskiego a przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i
sprawiedliwości (debata)
Data : 21-05-2013
P7_CRE-REV(2013)05-21(14)
43
Panie Przewodniczący! Jako przedstawiciel polskiej partii o nazwie Prawo i Sprawiedliwość cieszę
się, że jednym z priorytetów programu sztokholmskiego jest „Europa prawa i sprawiedliwości”.
Mamy niestety w Europie do czynienia z nadmiarem prawa i niedoborem sprawiedliwości. Zbyt
często litera prawa wypiera ducha sprawiedliwości. Niezależny i niezawisły wymiar
sprawiedliwości nie jest nieomylny. Mówię to głównie przez pryzmat doświadczeń z mojego kraju,
ale po części również na gruncie znanych mi spraw z innych państw, na przykład w odniesieniu do
drastycznych spraw dotyczących odbierania rodzicom dzieci. Wymiar sprawiedliwości musi być
niezawisły, ale nie może być nieodpowiedzialny i wyjęty spod demokratycznej kontroli, aby władza
sądowa nie stawała się swoistym państwem w państwie, a nawet państwem w wielu państwach,
jeśli uwzględnić uznawalność orzeczeń. Powinniśmy tej sprawie poświęcać więcej uwagi.
80. Przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych - Wymogi dotyczące
zdrowia zwierząt, regulujące przywóz do Unii psów, kotów i fretek oraz handel tymi
zwierzętami w Unii (debata)
Data : 23-05-2013
P7_CRE-REV(2013)05-23(10)
Panie Przewodniczący! Cieszymy się, że tak wielu ludzi w Unii Europejskiej utrzymuje i pielęgnuje
zwierzęta. Troska o zwierzęta jest dobrą cechą ludzkiego charakteru, dlatego powinniśmy ułatwiać
możliwości przemieszczania się właścicieli i opiekunów z ich zwierzętami. W tym kierunku idzie
proponowany akt ustawodawczy i sprawozdanie pana Schnellhardta. Gratuluję sprawozdawcy tego,
że potrafił jeszcze poprawić to idące w dobrym kierunku rozporządzenie i należycie pogodzić z
jednej strony te potrzebne ułatwienia, a z drugiej w minimalnym stopniu niezbędne wymogi w
zakresie bezpieczeństwa zdrowotnego, zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.
Dziękuję za poprawkę dodającą, że uśpienie zwierzęcia, jeśli dojdzie do sytuacji naruszenia zasad
jego przemieszczania, stanowi absolutnie ostateczne rozwiązanie, żeby nie dochodziło do
dramatycznych sytuacji usypiania zdrowych zwierząt tylko z powodu biurokratycznych procedur.
To bardzo ważna poprawka!
81. Praworządność w Rosji
Data : 13-06-2013
P7_CRE-REV(2013)06-13(12.1)
Panie Przewodniczący! Mówiąc o rządach prawa w Rosji bądź niedostatku takich rządów, nie
sposób nie pamiętać o toczącym się w Rosji śledztwie dotyczącym katastrofy, która się wydarzyła
10 kwietnia 2010 roku i w której zginął prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński i 95
innych osób. Śledztwo w Rosji toczy się czwarty rok i władze rosyjskie odmawiają władzom
polskim, mimo wielokrotnych żądań, przekazania kluczowych dowodów, tzn. wraku tego samolotu
i tzw. czarnych skrzynek, co bardzo utrudnia prowadzenie polskiego śledztwa, również będącego w
toku. Chcę powiedzieć, że władze rosyjskie miały bardzo wiele czasu, żeby przeprowadzić badanie
wszystkich niezbędnych dowodów, i że odmowa wydania tych kluczowych, jakże ważnych dla
polskiego śledztwa dowodów to nie są praktyki właściwe z punku widzenia rządów prawa, i chcę
wyrazić swój sprzeciw wobec takich praktyk.
44
82. Wolność prasy i mediów na świecie (A7-0176/2013 - Marietje Schaake)
Data : 13-06-2013
P7_CRE-REV(2013)06-13(8.5)
Panie Przewodniczący! W sprawozdaniu pani Schaake szczególnie mi się spodobał jego pierwszy
punkt: „uznaje, że główną odpowiedzialność za zagwarantowanie i ochronę wolności prasy i
mediów ponoszą rządy; zwraca uwagę, że rządy ponoszą również główną odpowiedzialność za
ograniczanie wolności prasy i mediów”. Też zgadzam się z moimi przedmówcami, że powinniśmy
częściej patrzeć na własne podwórko. Te słowa ze sprawozdania, z przykrością to stwierdzam,
odnoszą się także do mojego kraju i panujących w nim rządów. Władze Polski z niezrozumiałych
przyczyn ograniczają dostęp katolickiej Telewizji Trwam do platformy cyfrowej, mimo że za tym
dostępem opowiedziało się w Polsce ponad 2,5 miliona ludzi. Co dziesiąty dorosły obywatel
państwa polskiego chce tej telewizji, a władze polskie blokują od dwóch lat dostęp tej telewizji do
platformy cyfrowej i z przykrością muszę o tym dzisiaj powiedzieć w tej izbie.
Data : 09-09-2013
P7_CRE-REV(2013)09-09(25)
Panie Przewodniczący! Prasa niemiecka pisała o strasznych scenach, jakie towarzyszyły odbieraniu
czwórki dzieci rodzicom w mieście Darmstadt. Kilka miesięcy wcześniej w Berlinie 15 niemieckich
policjantów wydzierało z rąk polskiej matki jej sześciotygodniowego syna. Podobne drastyczne
zajścia mają miejsce coraz częściej w różnych krajach Europy. Okrutne praktyki odbierania dzieci
ich rodzinom stają się coraz powszechniejsze. Wyrażam stanowczy sprzeciw wobec takiego
okrucieństwa. Trauma dziecka wyrywanego siłą z rąk rodziców pozostaje na całe życie. O
praktykach okrutnego odbierania dzieci, wyrywania ich z rąk przerażonych matek czytamy we
wspomnieniach ofiar niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych w czasie wojny. Niech
współczesne państwa europejskie nie naśladują tych praktyk. Tylko przemoc obojga rodziców
uzasadnia zabieranie dzieci. W innych przypadkach państwo powinno pomóc rodzinie, a nie
niszczyć ją.
84. Prawo dostępu do adwokata w postępowaniu karnym oraz prawo do powiadomienia
osoby trzeciej o zatrzymaniu (debata)
Data : 09-09-2013
P7_CRE-REV(2013)09-09(21)
Panie Przewodniczący! Rozpatrujemy bardzo ważny akt prawny. Wyrazy uznania i gratulacje dla
sprawozdawczyni, dla komisji za przygotowanie projektu, a także dla Komisji Prawnej za bardzo
ciekawe poprawki. W kwestii tych poprawek chcę powiedzieć kilka zdań. Otóż nie podoba mi się
jedna poprawka, a mianowicie poprawka 11, która ogranicza prawo kontrolowania warunków
zatrzymania przez adwokata do sytuacji, kiedy pojawią się jakieś sygnały o znęcaniu się nad osobą
zatrzymaną. Powstaje pytanie, skąd te sygnały mają się wziąć, jeśli to prawo kontroli będzie takie
ograniczone? Pozostańmy więc lepiej przy tekście proponowanym przez komisję LIBE.
45
Bardzo dobre są te również poprawki, które dotyczą zatrzymanych dzieci, rozszerzenia i
doprecyzowania zasad kontaktu z takimi zatrzymanymi ze strony ich opiekunów, rodziców. To
bardzo ważne. Szczególnie istotna jest tu poprawka 13 – prawa osób niepełnosprawnych, osób,
których stan fizyczny bądź psychiczny wskazuje na niepełnosprawność. Otóż praktyka pokazuje, że
bardzo często w stosunku do tych właśnie osób dochodzi do bardzo poważnych naruszeń i nadużyć
praw człowieka. Osoby te stają się bardzo często łatwymi ofiarami nadgorliwości czy nadużyć
prawa przez aparat ścigania. Zatem niezwykle istotne znaczenie mają prawa i ochrona tych osób.
Dziękuję, że problem ten został dostrzeżony. Jeszcze raz wyrazy uznania za bardzo dobry projekt
dyrektywy.
85. Państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic
zewnętrznych UE (debata)
Data : 10-09-2013
P7_CRE-REV(2013)09-10(11)
Pani Przewodnicząca! Swoboda poruszania się po Unii Europejskiej jest rzeczywiście wielką
wartością. Korzystają z tej możliwości nie tylko obywatele Unii Europejskiej, ale także obywatele
państw trzecich. Nie zawsze jednak jest w tej kwestii wzajemność i obywatele niektórych państw
członkowskich, do których obywatele państw trzecich mogą przyjechać, sami wjechać do tych
państw bez wizy nie mogą. To jest dyskryminująca sytuacja i dobrze, że w sprawozdaniu widać
próbę podjęcia pewnych działań, żeby tę sytuację zmienić, próbę wywarcia prawnych i
politycznych nacisków na państwa trzecie, żeby zniosły ten obowiązek wizowy. Widzę, że
działania Unii Europejskiej zmierzają w dobrym kierunku, dlatego popieram sprawozdanie i
wyrażam uznanie dla posła sprawozdawcy.
86. Produkcja, prezentowanie i sprzedaż wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów
(debata)
Data : 08-10-2013
P7_CRE-PROV(2013)10-08(5)
Szanuję wszystkie poglądy wypowiadane na tej sali, ale prosiłbym, aby nie tworzyć atmosfery
podejrzeń wobec tych, którzy mają jakiekolwiek wątpliwości co do niniejszej dyrektywy, o lobbing
w imieniu koncernów tytoniowych. Otóż tak nie jest. Można by się nad tym zastanawiać, gdybyśmy
rzeczywiście dyskutowali nad pełnym zakazem palenia papierosów. Ale tego nie robimy i w
związku z tym można opowiadać się za ograniczaniem palenia (za czym jestem całym sercem –
sam nie palę i popieram rozwiązania służące ograniczeniu palenia tytoniu), ale to nie znaczy, że
mam w ciemno popierać wszystkie rozwiązania zawarte w tym projekcie, także te, które są
podszyte hipokryzją. To słowo padało dzisiaj na tej sali i ja się nim również posłużę. Bo czymże
innym, jeśli nie hipokryzją są rozwiązania zmierzające do wyeliminowania papierosów typu slim
czy papierosów mentolowych? Nie ma badań, które pokazywałyby, że więcej ludzi zaczyna palenie
od tych łagodniejszych papierosów, czy też jaka jest liczba ludzi, którzy dzięki tym papierosom
wychodzą z nałogu. Znam bardzo wiele osób, które przestawiły się na papierosy mentolowe, po
czym całkowicie rzuciły palenie. Nie chodzi tu o zdrowie, tylko o biznes – powiedzmy to sobie
46
szczerze. W niektórych krajach, w których produkuje się papierosy mentolowe, przestanie się je
produkować, a ich produkcja przeniesie się do innych krajów, które produkują papierosy mocne.
Nie tylko o zdrowie w tej dyrektywie chodzi, ale również i o biznes. I tu jest niestety ta hipokryzja,
którą dostrzegam i dlatego nie mogę w takim kształcie tej dyrektywy poprzeć.
(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 149
ust. 8 Regulaminu))
87. Produkcja, prezentowanie i sprzedaż wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów
(debata) (2)
Data : 08-10-2013
P7_CRE-PROV(2013)10-08(5)
Jestem za tym, żeby ograniczać palenie tytoniu i doceniam dobre chęci, ale niektóre rozwiązania
zawarte w dyrektywie mogą przynieść odwrotny skutek. Kieruję się tą samą troską, co Pan, ale
obawiam się, że zakaz sprzedaży papierosów mentolowych i „slimów” nie ograniczy palenia, a
może je nawet zwiększyć, bo ci, którzy teraz palą te papierosy, będą palili mocne papierosy, jeszcze
bardziej szkodliwe. Mój cel jest taki sam – chcę, żeby palono mniej papierosów – ale nie wszystkie
środki prowadzą do tego celu.
88. Przestępczość zorganizowana, korupcja i pranie pieniędzy (debata)
Data : 22-10-2013
P7_CRE-REV(2013)10-22(12)
Panie Przewodniczący! Chciałem pogratulować sprawozdawcy, który w swoim sprawozdaniu
kompleksowo ujmuje wszystkie główne zagadnienia związane z walką z korupcją. Z korupcją
należy walczyć, bo ta patologia niszczy życie społeczne i państwo, prowadzi do krzywdy i
niesprawiedliwości. Powinniśmy z nią walczyć nie tylko przez ściganie karne, ale w dużej mierze –
i przede wszystkim nawet – przez zapobieganie korupcji, przez eliminowanie mechanizmów
korupcjogennych, patologii występujących np. przy tworzeniu prawa, które sprzyja korupcji i
pozwala na dowolne postępowanie instytucji państwowych. Natomiast mam niestety z tym
sprawozdaniem taki problem, że punkt 13, w którym proponuje się wprowadzenie prokuratora
europejskiego, jest nie do zaakceptowania i jeśli nie przejdzie propozycja wykreślenia tego zapisu,
nie będę mógł głosować za tym sprawozdaniem. Nie twórzmy nowych europejskich instytucji,
współpracujmy w ramach instytucji państwowych, które istnieją.
47
89. Finansowanie wspólnej polityki rolnej, zarządzanie nią i monitorowanie jej - Europejski
Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich - Wspólna organizacja rynków
produktów rolnych - Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w
ramach wspólnej polityki rolnej - Przepisy przejściowe w sprawie wsparcia rozwoju obszarów
wiejskich (debata)
Data : 20-11-2013
P7_CRE-PROV(2013)11-20(4)
Pani Przewodnicząca! Przyjmujemy dziś wspólną politykę rolną biedy i dyskryminacji. Politykę biedy,
bo pieniędzy jest mniej, choć powinno być ich więcej, bo konkurencja światowa coraz trudniejsza, a na
horyzoncie widać zagrożenia dla bezpieczeństwa żywnościowego Europy. Politykę dyskryminacji, bo
choć mija już dziesiąty rok od największego rozszerzenia Unii Europejskiej o kraje Europy Wschodniej,
w dalszym ciągu utrzymują się niesprawiedliwe różnice w dopłatach bezpośrednich na niekorzyść
nowych państw członkowskich. Grupa ECR konsekwentnie opowiadała się za pełnym wyrównaniem
dopłat bezpośrednich w całej Europie, w całej Unii Europejskiej, niestety nasza poprawka w tym
zakresie nie uzyskała większości.
W nowej wspólnej polityce rolnej najwięcej straciła Polska – dostanie o 4 miliardy mniej niż w
poprzedniej perspektywie. Pokazuję: widać to dokładnie na tym wykresie, o ile mniej pieniędzy dostają
polscy rolnicy. Martwimy się tym, że będziemy mieli przed sobą niestety siedem chudych lat.
Parlament, za co dziękuję kolegom, chciał dać polskim rolnikom więcej, aż o 8 miliardów. Niestety ta
dobra propozycja nie uzyskała poparcia w Radzie, o co mam pretensje także do rządu polskiego.
Najgorsze jest to, że mamy mniej pieniędzy na rozwój. Rolnictwo europejskie czeka siedem lat
stagnacji i walki o przetrwanie. Obawiam się, że wielu rolników, zwłaszcza w biedniejszej części
Europy, tych siedmiu lat może nie przetrwać. Od dziś powinniśmy myśleć o wspólnej polityce rolnej po
2020 roku, aby sprostała ona wyzwaniom współczesnego świata.
90. Program „Prawa i obywatelstwo” na lata 2014-2020 - Program „Sprawiedliwość" na lata
2014-2020 (debata)
Data : 10-12-2013
P7_CRE-PROV(2013)12-10(5)
Panie Przewodniczący! Dobrze, że funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości jest przedmiotem
współpracy na szczeblu Unii. Jest to z wielu powodów potrzebne, obawiam się jednak ideologizacji
tej współpracy, zdominowania jej przez specyficzne podejście do równości oparte na
kontrowersyjnej ideologii gender czy też walki z przemocą wobec dzieci, która według mojej
obserwacji często ulega wypaczeniu i prowadzi do nadużyć, do przemocy państwowej, pochopnego
odbierania dzieci z ich naturalnych rodzin. Znam wiele takich drastycznych przypadków z różnych
państw członkowskich. W ramach walki z homofobią, na którą zapanowała szczególna moda,
dochodzi do orzeczeń naruszających wolność słowa czy wolność wyrażania opinii. A za mało się
mówi o równości w dostępie do sprawiedliwości z powodu biedy, a to jest dla obywateli Unii
bardzo często prawdziwa bariera. Dlatego apeluję: mniej ideologizacji w wymiarze
sprawiedliwości!
48
91. Miód (debata)
Data : 14-01-2014
P7_CRE-PROV(2014)01-14(12)
Pani Przewodnicząca! Nie można mnie chyba podejrzewać o to, że jestem lobbystą na rzecz GMO,
dlatego że wielokrotnie na tej sali wypowiadałem się jako zwolennik Europy wolnej od GMO,
nierozpowszechniania upraw GMO i ograniczania stosowania pasz GMO. Natomiast w tej kwestii
popieram sprawozdawczynię. Jeżeli nie chcemy mieć GMO w miodzie, to nie uprawiajmy roślin
GMO. W moim przekonaniu nie można tworzyć sztucznej koncepcji i nazywać sztucznym
składnikiem czegoś, co jest naturalnym składnikiem, bo przecież to pszczoły, a nie człowiek,
przyczyniają się do tego, że pyłek kwiatowy znajduje się w miodzie. To nie jest droga do
ograniczania zagrożenia związanego z GMO.
Jestem za ograniczaniem upraw GMO. Zrobiliśmy spory postęp, bo kraje członkowskie mają prawo
decydować we własnym zakresie. Niektóre kraje o tym zdecydowały. To jest właściwa droga,
natomiast w tej kwestii popieram sprawozdawczynię.
92. Przyznawanie umów koncesyjnych - Zamówienia publiczne - Udzielanie zamówień przez
podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług
pocztowych (debata)
Data : 14-01-2014
P7_CRE-PROV(2014)01-14(9)
Pani Przewodnicząca! Składam gratulacje sprawozdawcom. Przyjmujemy, moim zdaniem, jedno z
ważniejszych sprawozdań w tej kadencji, jeden z ważniejszych dokumentów. Dyrektywa ta jest
bardzo ważna i bardzo potrzebna. Czystość, przejrzystość, jasne reguły zamówień publicznych to
jedne z podstawowych gwarancji państwa prawa, zasad uczciwości w życiu publicznym i
funkcjonowania demokracji. Z przyjętych tutaj rozwiązań najważniejsze znaczenie – w moim
przekonaniu – ma to, że w przetargach publicznych, zamówieniach publicznych ma decydować nie
tylko cena, ale również jakość proponowanej usługi, fakt że otwieramy szersze możliwości dostępu
małych i średnich przedsiębiorstw do zamówień publicznych poprzez możliwość ich dzielenia, no i
wreszcie pakiet rozwiązań antykorupcyjnych oraz większa troska o to, żeby przy zamówieniach
publicznych nie dochodziło do konfliktu interesów. Jest to dobry i potrzebny dokument. Popieram
go i z pełnym przekonaniem będę za nim głosował.
93. Strategia UE na rzecz osób bezdomnych (debata)
Data : 16-01-2014
P7_CRE-PROV(2014)01-16(5)
Pani Przewodnicząca! Pani Tomašić słusznie zauważyła, że bezdomność obraża godność ludzi i to
nie tylko tych, którzy są sami bezdomni, ale całego społeczeństwa. To jest absolutnie nie do
zaakceptowania w Europie XXI w. Dlatego potrzebna jest strategia, popieram ją. To prawda, że
późno się do tego zabieramy, ale lepiej późno niż wcale. Potrzebne są jednak, przy zachowaniu
49
suwerenności państw członkowskich w tej sprawie, pewne minimalne oczekiwania, standardy na
poziomie europejskim. Potrzebne są również pomocowe fundusze w tej sprawie, bo nie zawsze
państwa członkowskie są sobie w stanie poradzić z tym trudnym problemem.
Takim ważnym problemem są eksmisje na bruk. Otóż nie powinno do nich dochodzić. Państwa
członkowskie powinny dążyć do tego, żeby nikt na mocy orzeczeń sądowych czy
administracyjnych nie był wyrzucany ze swoich mieszkań pod most, bo to obraża rzeczywiście
godność człowieka.
Data : 03-02-2014
P7_CRE-PROV(2014)02-03(14)
Pani Przewodnicząca! Mahatma Gandhi powiedział, że poziom rozwoju cywilizacji poznajemy po
tym, jak traktuje ona zwierzęta. Przywiązując wagę do dobrostanu zwierząt staramy się, nie zawsze
skutecznie, dawać wysokie świadectwo naszej europejskiej cywilizacji XXI wieku. Unia
Europejska dotychczas przekazywała reszcie świata na ogół dobre wzorce traktowania zwierząt.
Niestety ostatnio mamy przykład odwrotny. Mam na myśli problem likwidacji bezpańskich psów w
Rumunii. Otrzymujemy tysiące listów od obywateli Rumunii i innych krajów wskazujące na to, że
władze Rumunii dały przyzwolenie na brutalne i niehumanitarne rozwiązanie problemu
bezdomnych psów. Byłem w Rumunii dwukrotnie w tej sprawie, spotkałem się z przedstawicielami
władz, ale wybrałem się również do kilku schronisk. Niestety, wbrew zapewnieniom władz o
humanitaryzmie prawa eutanazji zwierząt, rzeczywistość, jaką zastałem w schroniskach, jest daleka
od tego obrazu. Apeluję do władz Rumunii, aby zachowały europejskie standardy postępowania z
bezdomnymi zwierzętami.
95. 29. Sprawozdanie roczne z kontroli stosowania prawa UE (za 2011 r.) - Sprawność
regulacyjna oraz pomocniczość i proporcjonalność w UE - lepsze stanowienie prawa (debata)
Data : 03-02-2014
P7_CRE-PROV(2014)02-03(12)
Panie Przewodniczący! Prawodawstwo europejskie rzeczywiście ma skłonność do rozrastania się,
do wchodzenia dość często w regulowanie tych kwestii, które mogą i powinny być regulowane w
prawie państw członkowskich. Jestem często uczestnikiem posiedzeń komisji do spraw
europejskich w polskim parlamencie i bardzo często ten zarzut wykroczenia poza zasadę
pomocniczości się pojawia.
Ale chciałem zwrócić uwagę na inny problem, mianowicie taki, że zbyt często zdarzają się takie
sytuacje, że stanowione jest prawo europejskie bez pełnego rozeznania skutków regulacji, bez
konsultacji z ludźmi, z obywatelami, których ta regulacja dotyczy. To jest problem po części
europejski, a po części również w państwach członkowskich nie zawsze ten proces informowania
jest właściwy. Niedawno w Polsce zdarzył się taki przykład, że przepisy dotyczące technologii
przetwórstwa mięsnego spowodowały konieczność praktycznie zaprzestania produkcji przez wiele
małych zakładów wędliniarskich, bo okazało się, że producenci ci nie mogą stosować
dotychczasowej tradycyjnej technologii. I powstał wielki problem przez to, że w przepisach
50
europejskich w uzasadnieniu aktu prawnego nie było pełnej informacji, jakie będą skutki tego aktu,
a na szczeblu krajowym zabrakło pełnej konsultacji. Musimy do tego przywiązywać naprawdę dużo
więcej uwagi.
96. Szczyt UE-Rosja (debata)
Data : 05-02-2014
P7_CRE-PROV(2014)02-05(18)
Pani Przewodnicząca! W stosunkach Unia Europejska-Rosja nie możemy zapominać o tym, co
stało się 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku. W katastrofie lotniczej zginął tam prezydent Polski
Lech Kaczyński i 95 innych osób, wśród nich wielu ważnych funkcjonariuszy państwa polskiego.
Przyczyny katastrofy, mimo upływu prawie czterech lat, nie zostały wyjaśnione. Trwa śledztwo.
Władze rosyjskie, mimo wielokrotnych prób i apeli strony polskiej, odmawiają oddania Polsce
stanowiących jej własność czarnych skrzynek z zapisami lotu oraz wraku samolotu, a są to
kluczowe dowody dla wyjaśnienia przyczyn katastrofy. Trudno pojąć, z jakich powodów władze
Rosji przetrzymują czarne skrzynki i wrak, choć miały prawie cztery lata na gruntowne ich
zbadanie.
Uważam, że Unia Europejska powinna stanowczo zażądać, by wrak samolotu i czarne skrzynki
zostały niezwłocznie zwrócone Polsce przez władze rosyjskie jako polska własność, a przede
wszystkim jako kluczowe dowody dla wyjaśnienia tragedii smoleńskiej, której przyczyny i
okoliczności nadal osnute są tajemnicą.
97. Sytuacja w Tajlandii
Data : 06-02-2014
P7_CRE-PROV(2014)02-06(15.1)
Panie Przewodniczący! Prawie 10 lat temu nasze myśli, serca były z Tajlandią, kiedy była ona
jednym z krajów straszliwie dotkniętych nieszczęściem tsunami. Zginęły tysiące ludzi, w tym setki
Europejczyków, którzy tam pojechali na wakacje. Staraliśmy się wtedy na miarę naszych
możliwości wspierać Tajlandię i pomagać jej w tym nieszczęściu. Wtedy był żywioł, dzisiaj mamy
inny problem, problem wewnętrzno-polityczny, czyli zaostrzający się konflikt, i rzeczywiście
martwimy się, żeby on się nie przerodził wręcz w wojnę domową. Apelujemy do obu stron
konfliktu – i do władzy, i do opozycji – żeby unikać przemocy w tym konflikcie, bo to doprowadzi
naprawdę do dalszych nieszczęść i Tajlandia wiele na tym straci. Wielu ludzi w Europie chciałoby
do tego kraju jeździć, podziwiać jego zabytki, wiele wspaniałych miejsc. Niech Tajlandia tego nie
traci.
51
52
PYTANIA
PARLAMENTARNE
53
54
1. Uprawa roślin genetycznie modyfikowanych (GMO) i reakcja Komisji na wprowadzanie
zakazu tych upraw
Data : 09-11-2009
E-5664/2009
Pytanie do Komisji:
Z prasy oraz z danych dostarczanych przez organizacje pozarządowe wynika, że w Unii
Europejskiej z jednej strony rozszerza się zakres upraw roślin genetycznie modyfikowanych,
a z drugiej strony niektóre państwa członkowskie mocą ustawodawstwa krajowego wprowadzają na
własnym terytorium zakazy upraw roślin GMO, dotyczy to np. Francji i Niemiec.
W związku z tą sytuacją prosimy Komisję o odpowiedzi w następujących kwestiach:
1. Jaka jest obecnie powierzchnia upraw roślin GMO w Unii Europejskiej, z podaniem wielkości
upraw w poszczególnych krajach członkowskich?
2. Które państwa członkowskie wprowadziły na swoim terytorium na stałe lub przejściowo zakaz
upraw GMO?
3. Jakie działania i wobec których państw członkowskich podjęła Komisja Europejska w związku z
wprowadzeniem zakazu upraw GMO i jaki jest obecny stan postępowania w tych sprawach?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Stavrosa Dimasa w imieniu Komisji
1. W 2008 r. powierzchnia upraw genetycznie zmodyfikowanych roślin (GMO) wynosiła 98000 ha,
z czego 8400 ha w Republice Czeskiej, 3400 ha w Niemczech, 79300 ha w Hiszpanii, 4900 ha
w Portugalii, 7100 ha w Rumunii oraz 1900 ha w Słowenii.
2. Sześć państw członkowskich (Austria, Francja, Niemcy, Grecja, Węgry i Luksemburg) przyjęły
środki ochronne, zakazujące uprawy genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy MON810. Austria
zakazała również uprawy genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy T25.
3. Na podstawie odpowiednich naukowych opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa
Żywności (EFSA), który ocenił dane udostępnione przez odpowiednie państwa członkowskie,
Komisja przedłożyła w ramach procedury komitetowej wnioski dotyczące projektów decyzji
w sprawie uchylenia zakazów Austrii, Francji, Grecji i Węgier dotyczących kukurydzy MON810
oraz zakazu Austrii dotyczącego kukurydzy T25.
W dniu 2 marca 2009 r. Rada odrzuciła po raz kolejny kwalifikowaną większością głosów wnioski
dotyczące Austrii i Węgier. Zgodnie z procedurą komitetową Komisja musi ponownie zbadać swoje
wnioski. Ma ona trzy możliwości dalszego postępowania: może przedstawić Radzie zmieniony
wniosek, przedstawić wnioski ponownie lub przedstawić wniosek legislacyjny na podstawie
Traktatu.
Dnia 16 lutego 2009 r. Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt w ramach
rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 nie zdołał osiągnąć kwalifikowanej większości głosów za
wnioskiem Komisji lub przeciwko wnioskowi Komisji w sprawie uchylenia zakazów Francji
i Grecji. Zgodnie z procedurą legislacyjną, następnym krokiem byłoby przedłożenie wniosków
Radzie.
W
marcu
i kwietniu
2009 r.
Komisja
została
poinformowana
o środkach
ochronnych
55
wprowadzonych w Luksemburgu i w Niemczech w związku z uprawą kukurydzy MON810.
Komisja przedłożyła EFSA odpowiednie dane do oceny wniosku o ponowne zezwolenie na uprawę
tej kukurydzy na mocy rozporządzenia (WE) 1829/2003.
2. W sprawie rzeczywistego wyrównania poziomu dopłat bezpośrednich dla rolników w Unii
Europejskiej
Data : 09-11-2009
E-5665/2009
Pytanie do Rady:
W ramach przeglądu średniookresowego Wspólnej Polityki Rolnej w 2008 roku Parlament
Europejski w raporcie Capoulasa-Santosa zajął stanowisko sprzeciwiające się dyskryminacji
nowych państw członkowskich w zakresie wielkości dopłat rolniczych i zakwestionował
proponowane przez Komisję kwoty maksymalnych płatności na poszczególne kraje członkowskie
po 2013 roku. W czasie debaty posłowie podkreślali, że kwoty proponowane dla nowych krajów
członkowskich według przelicznika na 1 ha są dwu-, a nawet trzykrotnie niższe, niż dla starych
krajów członkowskich.
1. Czy Rada prowadzi w tej chwili prace nad określeniem na nowo maksymalnej wysokości dopłat
bezpośrednich, w sposób niedyskryminujący nowe kraje członkowskie?
2. Czy Rada uważa, że dotychczasowy system dopłat, uwarunkowany historycznie według
wskaźników produkcyjnych, jest uzasadniony w sytuacji wprowadzenia systemu dopłat
obszarowych oderwanych od poziomu produkcji?
3. Czy utrzymanie zróżnicowanego poziomu dopłat rolniczych jest do przyjęcia z punktu widzenia
równości praw państw członkowskich i zasad konkurencji?
Odpowiedź:
As part of the agreement on the ‘Health Check’, the Council and the Commission undertook to
thoroughly examine the possibilities for development of the direct payment system in the
Community and to address the differing levels of direct payments between Member States. This
issue was discussed at the informal meeting of Agriculture Ministers in Brno on 2 June 2009 and
will continue to be examined in the Council, as well as in the European Parliament, in the context of
the discussions on the future of the CAP post-2013 which are scheduled to begin next year.
3. W sprawie rzeczywistego wyrównania poziomu dopłat bezpośrednich dla rolników w Unii
Europejskiej
Data : 09-11-2009
E-5666/2009
56
Pytanie do Komisji:
W ramach przeglądu średniookresowego Wspólnej Polityki Rolnej w 2008 roku Parlament
Europejski w raporcie Capoulasa-Santosa, zajął stanowisko sprzeciwiające się dyskryminacji
nowych państw członkowskich w zakresie wielkości dopłat rolniczych i zakwestionował
proponowane przez Komisję kwoty maksymalnych płatności na poszczególne kraje członkowskie
po 2013 roku. W czasie debaty posłowie podkreślali, że kwoty proponowane dla nowych krajów
członkowskich według przelicznika na 1 ha są dwu-, a nawet trzykrotnie niższe, niż dla starych
krajów członkowskich.
1. Czy Komisja prowadzi w tej chwili prace nad określeniem na nowo maksymalnej wysokości
dopłat bezpośrednich, w sposób niedyskryminujący nowe kraje członkowskie?
2. Czy Komisja uważa, że dotychczasowy system dopłat, uwarunkowany historycznie według
wskaźników produkcyjnych, jest uzasadniony w sytuacji wprowadzenia systemu dopłat
obszarowych oderwanych od poziomu produkcji?
3. Czy utrzymanie zróżnicowanego poziomu dopłat rolniczych jest do przyjęcia z punktu widzenia
równości praw państw członkowskich i zasad konkurencji?
Odpowiedź udzielona przez komisarz Mariann Fischer Boel w imieniu Komisji:
Zgodnie z deklaracją złożoną w 2008 r. w ramach oceny funkcjonowania reformy wspólnej polityki
rolnej (WPR) z 2003 r. Komisja zobowiązuje się gruntownie przeanalizować możliwości rozwoju
systemu płatności bezpośrednich, w tym kwestię różnic w wysokości dopłat w poszczególnych
krajach członkowskich.
Zagadnienie to zostało również dogłębnie przedyskutowane na nieformalnym spotkaniu ministrów
rolnictwa i rybołówstwa w Brnie w czerwcu 2009 r.
Jeżeli chodzi o okres po roku 2013, Komisja rozważy i oceni różne scenariusze reformy systemu
płatności bezpośrednich. Kwestia ujednolicenia poziomu dopłat we wszystkich państwach
członkowskich oraz dostosowań zmierzających do harmonizacji poziomu wsparcia w odniesieniu
do poszczególnych rolników będzie stanowiła istotną część tej oceny.
4. Dostępność sprawozdań państw członkowskich dotyczących wdrażania rozporządzenia w
sprawie transportu zwierząt
Data : 20-11-2009
E-5986/2009
Pytanie do Komisji:
Zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu
i związanych z tym działań państwa członkowskie zobowiązane są sporządzać roczne sprawozdanie
w sprawie kontroli przeprowadzanych przez właściwe władze celem zapewnienia należytego
wdrażania rozporządzenia. Sprawozdania należy przedstawiać Komisji każdego roku do 30 czerwca
wraz z dołączoną do nich analizą najważniejszych stwierdzonych nieprawidłowości oraz planem
działań mających na celu ich usunięcie.
57
Czy Komisja mogłaby wyjaśnić, dlaczego udostępnione w Internecie sprawozdania za 2007 r. nie
zawierają analizy najważniejszych rozpoznanych nieprawidłowości oraz planu działań mających na
celu ich usunięcie?
Czy Komisja mogłaby wyjaśnić, dlaczego sprawozdania za 2008 r. nie są jeszcze dostępne?
Jakie kroki zamierza podjąć Komisja, aby zapewnić należyte przestrzeganie wymogów, o których
mowa w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1/2005?
Odpowiedź udzielona przez komisarz Androullę Vassiliou w imieniu Komisji:
W pierwszym i drugim pytaniu odwołuje się Pan Poseł do art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE)
nr 1/2005, który brzmi następująco: „Państwa członkowskie przedstawiają Komisji każdego roku
do 30 czerwca roczne sprawozdanie za poprzedni rok w sprawie kontroli określonych w ust. 1. Do
sprawozdania dołączona jest analiza najważniejszych stwierdzonych nieprawidłowości oraz plan
działań mających na celu ich usunięcie.”
Na Komisję nie nałożono wyraźnie obowiązku podsumowania lub opublikowania takiego
sprawozdania, a tym bardziej nie określono jego zakresu ani formy. W 2008 r. Komisja
podsumowała jednak wyniki dotyczące 2007 r. i opublikowała je za zgodą państw członkowskich
na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Konsumentów.
Dla uproszczenia początkowo publikację ograniczono do streszczenia. W odpowiedzi na duże
zainteresowanie ze strony opinii publicznej Komisja rzeczywiście zamierza rozszerzyć tę
inicjatywę na analizę nieprawidłowości oraz, być może, plany działań. Do ukończenia
sprawozdania za 2008 r. brakuje jednak informacji od kilku państw członkowskich, do których
skierowano już stosowne przypomnienia.
Trzecie pytanie odnosi się do art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2005, tj. kontroli
przestrzegania wymogów przez państwa członkowskie.
Na mocy art. 45 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 (dotyczącego kontroli urzędowych) Komisja
ma uprawnienia do przeprowadzania ogólnych i szczegółowych audytów w państwach
członkowskich. Służba kontrolna Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Konsumentów (Biuro ds.
Żywności i Weterynarii – FVO), której powierzono to zadanie, sprawdza także wykonanie
rozporządzenia (WE) nr 1/2005. W przypadku niezgodności z przepisami FVO współpracuje
z państwami członkowskimi, aby zapewnić taką zgodność. Jeśli starania te nie przynoszą
rezultatu, Komisja może wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia przepisów zgodnie
z art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
5. Odrzucony wniosek rządu polskiego w sprawie zastosowania wsparcia dla rejonów uprawy
tytoniu
Data : 19-01-2010
E-0268/2010
Pytanie do Komisji:
Zwracam się z pytaniem, z jakich powodów został odrzucony wniosek rządu polskiego w sprawie
58
zastosowania wsparcia dla rejonów uprawy tytoniu, objętych Programem Restrukturyzacji
i Rozwoju Wsi w celu przeciwdziałania porzucaniu ziemi. Poszczególne państwa członkowskie UE
miały możliwość ubiegania się o zastosowanie specjalnego wsparcia zgodnie z art. 68
rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009.
Proszę również o odpowiedź, jakie państwa zwróciły się z wnioskami w sprawie wsparcia dla
regionów uprawy tytoniu, na jakie kwoty opiewały wnioski, jakim państwom uznano wnioski,
a jakie odrzucono?
Rząd polski zwrócił się o ponowne rozpatrzenie wniosku, w związku z tym proszę o informację,
czy Komisja dostrzega możliwość zmiany swojego stanowiska?
Pragnę podkreślić, że pozbawienie wsparcia gospodarstw produkujących tytoń w Polsce, będącej po
Włoszech drugim producentem tytoniu w UE, prowadzi wprost do upadku około 15 tysięcy
rodzinnych gospodarstw rolnych, produkujących tytoń i utraty miejsc pracy około 60 tysięcy
rolników, członków ich rodzin i pracowników sezonowych. Sytuacja jest tym bardziej dramatyczna,
że uprawa tytoniu w Polsce skoncentrowana jest w najbiedniejszych regionach Polski południowowschodniej, gdzie bezrobocie jest szczególnie dotkliwe.
Odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana Cioloşa w imieniu Komisji
Dnia 28 lipca 2009 r., tj. w przewidzianym terminie, polskie władze zgłosiły Komisji szereg
środków, które mają zostać wdrożone na mocy art. 68 rozporządzenia (WE) nr 73/2009. Później
jednak zdecydowały o wdrożeniu dodatkowego środka w sektorze tytoniu. Decyzję tę podjęto po
terminie wyznaczonym w tym celu przez Radę, a odpowiednie powiadomienie przesłano dnia
26 sierpnia 2009 r., tj. po terminie zgłaszania przewidzianym w rozporządzeniu Komisji (WE)
nr 639/2009.
Informując polskie władze o tym, że spóźnione zgłoszenie nie może zostać przyjęte, Komisja
wypełniła jedynie swój obowiązek zapewniania zgodności wdrożenia wsparcia specjalnego
z obowiązującymi ramami prawnymi.
Hiszpania, Włochy i Węgry poinformowały Komisję w przewidzianym terminie o zamiarze
wdrożenie środków wsparcia dotyczących sektora tytoniowego.
Hiszpania i Włochy zdecydowały o przyznaniu wsparcia z tytułu poprawy jakości tytoniu zgodnie
z art. 68 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 73/2009, podczas gdy Węgry zdecydowały
o przyznaniu wsparcia oddzielonego od wielkości produkcji w obszarach podlegających
restrukturyzacji/objętych programem rozwoju zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. c) wymienionego
rozporządzenia.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady środki te nie podlegają obowiązkowi zatwierdzenia przez
Komisję.
Hiszpania zamierza wydać na wsparcie powiązane z produkcją 0,2 EUR za kg dostarczonego
świeżego tytoniu w ramach puli środków finansowych w wysokości 5,8 mln EUR rocznie.
Włochy zamierzają wydać na wsparcie powiązane z produkcją maksymalnie 2 EUR za kg
dostarczonego tytoniu. Szacuje się jednak, że za odmianę „Kentucky” kwota wsparcia może
wynieść do 4 EUR za kg, a za odmianę „Nostrano del Brenta” – do 2,5 EUR za kg. Przyznana na
ten cel pula środków finansowych wynosi 21,5 mln EUR rocznie.
59
Węgry zamierzają przyznać pomoc niezwiązaną z wielkością produkcji w ramach restrukturyzacji
lub programu rozwoju w sektorze tytoniowym. Przyznana na ten cel pula środków finansowych
wynosi 22,1 mln EUR rocznie.
6. Zgodność polskiego prawodawstwa w zakresie organizmów genetycznie zmodyfikowanych
z prawodawstwem Unii Europejskiej
Data : 22-02-2010
E-1094/2010
Pytanie do Komisji:
1. Czy Komisja Europejska ma jakieś zastrzeżenia odnośnie prawodawstwa Polski w zakresie
GMO, w szczególności czy aktualne polskie ustawodawstwo dotyczące GMO jest zgodne
z dyrektywą 2001/18/WE, a jeśli nie, to na czym polega niezgodność polskiego prawa w zakresie
GMO z wymienioną dyrektywą?
2. Czy Komisja Europejska wzywała Rząd Polski do wprowadzenia jakichkolwiek zmian
w zakresie prawodawstwa dotyczącego GMO, a jeśli tak, to w jakim zakresie i w jakiej formie
było uczynione to wezwanie?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Johna Dalliego w imieniu Komisji:
W 2006 r. Komisja wszczęła przeciwko Polsce postępowanie w sprawie uchybienia
zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z wprowadzeniem przez Polskę ogólnego
zakazu dopuszczania do obrotu materiału siewnego zmodyfikowanego genetycznie, który to zakaz
stanowił naruszenie prawodawstwa w zakresie zamierzonego uwalniania do środowiska
organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz prawodawstwa w zakresie materiału siewnego.
W lipcu 2009 r. Trybunał Sprawiedliwości orzekł przeciwko Polsce, wskazując, że środek
krajowy jednostronnie wprowadzający ogólny zakaz dopuszczania do obrotu materiału siewnego
zmodyfikowanego genetycznie stanowi wyraźne naruszenie przepisów prawodawstwa w zakresie
organizmów zmodyfikowanych genetycznie i w zakresie materiału siewnego.
W grudniu 2008 r. Polska zgłosiła Komisji projekt ustawy uchylającej powyższy zakaz
i stanowiącej transpozycję prawodawstwa UE w zakresie zamierzonego uwalniania do środowiska
organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz w zakresie ograniczonego stosowania
mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie. Komisja przedstawiła uwagi, co do których
władze Polski odniosły się w konstruktywny sposób.
W dniu 27 lipca 2009 r. Komisja zwróciła się do Polski o udzielenie informacji o pracach
legislacyjnych podjętych w celu zastosowania się do wyżej wspomnianego orzeczenia Trybunału.
W dniu 30 września 2009 r. rząd Polski poinformował Komisję, że przyjmie wyżej wspomnianą
ustawę w pierwszym kwartale 2010 r.
60
7. W sprawie rozważenia wycofania zezwolenia na uprawę kukurydzy genetycznie
zmodyfikowanej MON 810
Data : 22-02-2010
E-1095/2010
Pytanie do Komisji:
W związku z udzieloną nam odpowiedzią Komisji z dnia 20 stycznia 2010 r. odnośnie do
wielkości upraw GMO w Unii Europejskiej oraz sytuacji prawnej państw członkowskich, które
wprowadziły na swoim terytorium zakaz uprawy genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy MON
810, pragniemy zadać dodatkowe pytanie w tej kwestii.
Czy wobec faktu, że już sześć krajów członkowskich (Austria, Węgry, Francja, Niemcy, Grecja
i Luksemburg) wprowadziło na swoim terytorium zakaz uprawy kukurydzy genetycznie
zmodyfikowanej MON 810, przedstawiając na poparcie tego zakazu wyniki badań naukowych
wskazujących na szkodliwość tych upraw dla wybranych organizmów i dla elementów
środowiska, Komisja rozważa wycofanie zezwolenia na uprawę kukurydzy MON 810 na obszarze
całej Unii Europejskiej?
Odpowiedź udzielona przez Johna Dalliego w imieniu Komisji:
Kukurydza MON810 jest uprawiana w Unii Europejskiej od 1998 r. Była poddana ścisłemu
monitorowaniu i licznym badaniom dotyczącym jej wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz
środowisko.
W szczególności, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w swojej ostatniej
opinii dotyczącej przedłużenia ważności pozwolenia dla tej kukurydzy potwierdził brak
negatywnego wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz środowisko. Ponadto Komisja zgłaszała
EFSA wszelkie dowody naukowe wspierające krajowe środki ochronne wymienionych sześciu
państw członkowskich. We wszystkich swoich opiniach EFSA potwierdził pozytywną ocenę
tego GMO.
Opinia EFSA dotycząca MON810 oparta jest na dostępnych we wniosku dowodach naukowych,
ocenie ryzyka przeprowadzonej przez właściwy organ krajowy zgodnie z przepisami
rozporządzenia 1829/2003, a także na najbardziej aktualnej literaturze naukowej dotyczącej
potencjalnego wpływu tego produktu na zdrowie i środowisko. Ponadto w swojej ogólnej ocenie
naukowej EFSA uwzględnia uwagi przedłożone przez państwa członkowskie i Komisję.
Jeśli chodzi o przedłużenie ważności pozwolenia na uprawę genetycznie zmodyfikowanej
kukurydzy MON810, Komisja będzie je kontynuować, realizując kolejne etapy, zgodnie
z obowiązującymi w Komisji procedurami oraz przepisami prawa UE oraz zgodnie z kierunkiem
wskazanym przez przewodniczącego w jego politycznych wytycznych dla nowej Komisji, tzn.
aby powiązać unijny system pozwoleń w odniesieniu do upraw GMO, na podstawie nauki, ze
swobodą decydowania przez państwa członkowskie, czy chcą uprawiać na swoim terytorium
rośliny zmodyfikowane genetycznie. Komisja rozpocznie teraz analizę, aby ocenić, czy
państwom członkowskim można przyznać taką swobodę na podstawie obowiązującego
prawodawstwa, a jeśli nie będzie to możliwe – przedłożyć wniosek legislacyjny do lata 2010 r.
61
8. W sprawie zakresu wyłączeń możliwości odliczania podatku VAT w Unii Europejskiej
Data : 26-02-2010
E-1377/2010
Pytanie do Komisji:
Dyrektywa nr 2006/112 WE, podobnie jak wcześniej obowiązujące przepisy VI dyrektywy EWG
z 1977 r., dotyczące wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, przewidują prawo do
odliczenia zapłaconego podatku VAT, z wyłączeniem jednak wydatków, które nie są ściśle
związane z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub
wydatki reprezentacyjne.
Innych przypadków wyłączenia tego prawa według mojej wiedzy ani obecna ani poprzednia
dyrektywa nie zawierają, a Rada nie skorzystała z zawartego w dyrektywie z 1977 r. uprawnienia
do określenia innych przypadków takiego wyłączenia.
W związku z tym pragnę zadać pytanie, czy w świetle obecnego stanu prawnego, a także
w świetle stanu prawnego obowiązującego na gruncie dyrektywy z 1977 r., jest dopuszczalne
wyłączenie odliczenia zapłaconego podatku VAT w sytuacji, gdy dana transakcja dotyczyła
wydatków ściśle związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a także nie była ona
wynikiem świadomego oszustwa po stronie nabywcy?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Algirdasa Šemetę w imieniu Komisji:
Bez uszczerbku dla orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie
nieuczciwych praktyk lub oszustw, państwa członkowskie mają możliwość wyłączenia lub
ograniczenia prawa do odliczenia VAT, w tym również w przypadku wydatków ściśle
związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą podatnika.
Zgodnie z art. 176 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112/WE (tzw. „dyrektywy VAT”), Rada na
wniosek Komisji określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia VAT. W żadnym
przypadku prawo do odliczenia VAT nie dotyczy wydatków, które nie są ściśle związane
z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki
reprezentacyjne. W związku z tym należy wspomnieć, że Komisja przedłożyła wniosek, który
jest nadal rozpatrywany przez Radę. Do momentu przyjęcia wniosku przez Radę i wejścia
w życie odpowiedniego aktu prawnego, zgodnie z art. 176 akapit drugi, państwa członkowskie
mogą utrzymać wszystkie wyłączenia przewidziane w prawie krajowym w dniu 1 stycznia
1979 r. lub, w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty po tym
terminie, przepisy obowiązujące w dniu ich przystąpienia (tzw. „klauzula zawieszająca”).
Inną możliwość przewiduje art. 177 dyrektywy VAT, który stanowi, że po konsultacji
z komitetem ds. VAT każde państwo członkowskie może, z przyczyn wynikających
z koniunktury gospodarczej, częściowo lub całkowicie wyłączyć z systemu odliczeń wszystkie
lub niektóre dobra inwestycyjne lub inne towary.
Należy również wspomnieć o szczególnych krajowych środkach stanowiących odstępstwo od
przepisów dyrektywy VAT dotyczących prawa do odliczenia, do których wprowadzenia Rada
może upoważnić każde państwo członkowskie na podstawie art. 395 dyrektywy VAT, jeżeli
środki te mają na celu uproszczenie procedury poboru podatku VAT lub zapobieganie niektórym
62
formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania.
9. W sprawie uprawnień posłów do Parlamentu Europejskiego do podejmowania interwencji
w sprawach obywateli
Data : 26-02-2010
E-1378/2010
Pytanie do Rady:
Posłowie do Parlamentu Europejskiego prowadzą liczne biura, do których przychodzi wielu ludzi
z różnymi problemami, z których nie wszystkie mają charakter europejski. Niejednokrotnie są to
prośby o interwencje wobec władz i urzędów krajowych. Niestety status posła do Parlamentu
Europejskiego jest pod tym względem zróżnicowany. W większości krajów Posłowie do
Parlamentu Europejskiego nie mają praw do interwencji w sprawach obywateli, podobnych do tych,
jakie przysługują parlamentarzystom krajowym, ale w niektórych państwach, np. w Irlandii czy
w Wielkiej Brytanii takie uprawnienia posłom do Parlamentu Europejskiego przysługują.
Mam w związku z tym pytanie – czy Rada dostrzega problem niejednolitych i niepełnych
uprawnień posłów do Parlamentu Europejskiego w zakresie interwencji w sprawach obywateli i czy
w związku z tym zamierza podjąć jakieś prace nad ujednoliceniem uprawnień posłów do
Parlamentu Europejskiego w zakresie podejmowania przez nich interwencji w indywidualnych lub
grupowych sprawach obywateli?
Odpowiedź:
The Council would point out that the Treaties do not allow it to take any steps of the kind called for
by the Honourable Members.
10. Wezwanie państw członkowskich do zapobiegania nawoływaniu do zbiorowego wydalania
cudzoziemców
Data : 11-03-2010
E-1819/2010
Pytanie do Komisji:
Media w Europie szeroko informują o orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego Republiki Federalnej
Niemiec w Karlsruhe, w myśl którego publiczne wezwania do usunięcia cudzoziemców, np. hasło
„Auslaender raus”, nie naruszają godności człowieka i są zgodne z zasadą wolności słowa.
To orzeczenie było związane z wezwaniami neonazistowskiej partii NPD w Niemczech,
odnoszącymi się do mieszkających w tym kraju Polaków. Nie chodzi jednak o narodowość
cudzoziemców, ale o ogólną zasadę ich traktowania, która budzi najwyższy niepokój. Należy
przypomnieć, że nazizm w Niemczech rozpoczynał się od haseł zbiorowego wypędzenia Żydów,
a napisy „Jude raus” zawsze były i są słusznie uważane za antysemickie i nazistowskie.
63
Uważamy, ze tolerancja zachowań, polegających na wzywaniu do zbiorowego wypędzenia
cudzoziemców jest w gruncie rzeczy przyzwoleniem na zachowania nazistowskie.
Należy przypomnieć, ze zgodnie z art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej Unia Europejska „...zwalcza
wyłączenie społeczne i dyskryminację...”. Z kolei art. 1 Karty Praw Podstawowych zapewnia
godność i poszanowanie osoby ludzkiej, a w myśl art. 19 Karty Praw Podstawowych wydalenia
zbiorowe są zakazane.
Pragniemy w związku z tym zapytać Komisję, czy zamierza wezwać państwa członkowskie do
zapewnienia rzeczywistego poszanowania godności cudzoziemców oraz ukrócenia tolerancji dla
zachowań nazistowskich, polegających na wzywaniu do zbiorowego wypędzenia cudzoziemców?
Odpowiedź udzielona przez komisarz Viviane Reding w imieniu Komisji:
Komisja potępia wszelkie przejawy ksenofobii i rasizmu, niezależnie od ich źródła. Zjawiska te są
sprzeczne z zasadami, na których opiera się Unia Europejska. Komisja z wielkim
zaangażowaniem przeciwdziała tym zjawiskom w pełnym zakresie uprawnień przyznanych jej
przez traktaty.
W 2008 r. Rada przyjęła decyzję ramową w sprawie zwalczania pewnych form i przejawów
rasizmu i ksenofobii za pomocą środków prawnokarnych. Ten akt prawny ma m.in. na celu
wprowadzenie sankcji karnych za publiczne podżeganie do przemocy lub nienawiści przeciwko
grupie osób lub członkom takiej grupy, określonej na podstawie kryterium rasy, koloru skóry,
religii, pochodzenia, narodowości lub pochodzenia etnicznego. Przedmiotowa decyzja ramowa
musi zostać wprowadzona w życie przez państwa członkowskie do dnia 28 listopada 2010 r.
Komisja nie będzie komentować poszczególnych orzeczeń trybunałów konstytucyjnych państw
członkowskich. Komisja pragnie również przypomnieć, że decyzja, czy daną sytuację należy
uznać za podżeganie do przemocy lub nienawiści z powodów rasowych lub ksenofobicznych, leży
w kompetencji sądów krajowych, i jest podejmowana na podstawie kontekstu i okoliczności
towarzyszących.
11. Uprawy roślin genetycznie zmodyfikowanych (GMO) zakładanych bez powiadomienia
odnośnych władz krajowych
Data : 09-04-2010
E-2244/2010
Pytanie do Komisji:
Czy zdaniem Komisji w świetle obowiązujących przepisów wspólnotowych dopuszczalne jest
zakładanie upraw genetycznie zmodyfikowanych kukurydzy MON 810 bez jakiejkolwiek
procedury administracyjnej oraz bez powiadomienia o tym odpowiednich władz krajowych, a także
bez powiadomienia właścicieli gruntów sąsiadujących z takimi plantacjami?
Czy jest dopuszczalne, aby w kraju członkowskim znajdowały się uprawy roślin genetycznie
zmodyfikowanych, nieobjęte rejestracją i kontrolą odnośnych władz państwa członkowskiego?
64
Odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana Cioloșa w imieniu Komisji:
Na terytorium UE można uprawiać wyłącznie formalnie dopuszczone organizmy genetycznie
zmodyfikowane (GMO). Zagadnienie tak zwanego współistnienia (współwystępowania) upraw
genetycznie zmodyfikowanych z rolnictwem tradycyjnym jest bezprzedmiotowe do czasu
dopuszczenia upraw danej rośliny genetycznie zmodyfikowanej na szczeblu unijnym.
Zważywszy, że w toku procedury mającej na celu dopuszczenie danego GMO wymagane jest
pomyślne przejście badań pod kątem ewentualnych zagrożeń dla środowiska naturalnego
i zdrowia, zarządzanie ryzykiem tego rodzaju z definicji nie wchodzi w zakres nadzoru
współistnienia upraw.
Zgodnie z art. 26a dyrektywy 2001/18/WE odpowiedzialność za środki prawne mające na celu
zapobieżenie niezamierzonemu współwystępowaniu GMO spoczywa na państwach
członkowskich. Z kolei, jak wynika z ogłoszonego w kwietniu 2009 r. sprawozdania Komisji, do
momentu jego opublikowania w 15 spośród państw członkowskich, przyjęte zostały odpowiednie
akty ustawodawcze w dziedzinie współistnienia. Trzy kolejne państwa członkowskie zgłosiły już
Komisji do tego czasu projekty odpowiednich aktów prawnych.
Zgodnie z art. 31 ust. 3 lit. b) dyrektywy 2001/18/WE państwa członkowskie ustanawiają rejestry,
w których odnotowywane będzie miejsce, w którym prowadzi się uprawę GMO do celów
komercyjnych, co między innymi będzie pozwalało na monitorowanie wpływu takich GMO na
środowisko naturalne zgodnie z przepisami tejże dyrektywy. Miejsca takie są zgłaszane
właściwym organom, oraz podawane do publicznej wiadomości. Co więcej, na mocy art. 19 ust. 3
lit. f) tej samej dyrektywy, zezwolenie na dopuszczenie do obrotu każdego GMO musi
uwzględniać wymagania dotyczące monitorowania zgodne z załącznikiem VII do dyrektywy,
obejmujące zobowiązanie do składania sprawozdań Komisji i właściwym organom, okres planu
monitorowania oraz, w stosownych przypadkach, wszelkie zobowiązania nakładane na
sprzedawcę produktu lub jakiegokolwiek jego użytkownika, łącznie z odpowiednim zakresem
informacji na temat lokalizacji upraw w przypadku GMO, które mogą być uprawiane.
W wyżej wspomnianym sprawozdaniu Komisji przewiduje się ponadto, że właściwe organy oraz
społeczeństwo informuje się o prowadzeniu upraw zmodyfikowanych genetycznie zasadniczo za
pośrednictwem rejestru publicznego, który zawiera bądź wyczerpujące informacje na temat pól,
gdzie prowadzona jest uprawa, w tym dane osobowe podmiotów prowadzących uprawę
i dokładne dane na temat lokalizacji działek, bądź jedynie informacje zbiorcze, np. w formie
całkowitej powierzchni upraw w danym regionie lub danej gminie.
W tym samym sprawozdaniu stwierdzono, że, ponieważ w większości państw członkowskich nie
prowadzi się upraw genetycznie zmodyfikowanych, jak dotąd nie wdrożono w nich również
programów monitorowania stosowania i skuteczności przepisów dotyczących współistnienia
upraw. Programy monitorowania stosowane w niektórych państwach członkowskich nie wykazały
żadnych nieprawidłowości, które wskazywałyby na niezgodność z obowiązkowymi przepisami
dotyczącymi współistnienia upraw oraz oznakowania produktów.
12. Wznowienie negocjacji z Mercosurem w celu podpisania układu o stowarzyszeniu i jego
wpływ na rolnictwo UE
Data : 04-06-2010
O-0079/2010/zm.2
65
Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej do Komisji:
Na posiedzeniu dnia 14 maja kolegium komisarzy postanowiło wznowić negocjacje dotyczące
układu o stowarzyszeniu między UE i krajami Mercosus. Jeżeli w wyniku negocjacji zostanie
zawarte porozumienie, europejscy producenci rolni, zwłaszcza w sektorze produkcji wołowiny,
mięsa drobiowego, pszenicy, owoców i warzyw, staną przed poważnym wyzwaniem. Pośrednio
negatywne skutki mogą odczuć także inne sektory, w tym sektor produkcji mięsa wieprzowego.
- Jaki jest dokładny zakres upoważnień udzielonych negocjatorom w odniesieniu do rolniczych
aspektów negocjacji?
- Czy Komisja może udostępnić Parlamentowi Europejskiemu szczegółową analizę ewentualnego
wpływu na działalność unijnych producentów, zakładając, że porozumienie zostanie zawarte na
postawie tego mandatu?
- Jakie działania Komisja zamierza podjąć, by odpowiednio zrekompensować unijnym
producentom straty ekonomiczne poniesione z powodu zawarcia układu o stowarzyszeniu z
blokiem państw należących do Mercosuru?
- W jaki sposób zagwarantuje, że normy z zakresu bezpieczeństwa żywności, warunków pracy,
ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt w produktach importowanych z krajów Mercosuru będą
takie same jak normy, których przestrzegać muszą unijni producenci?
- Jaki jest związek między tą umową i trwającymi negocjacjami wielostronnej umowy na szczeblu
WTO?
13. Wykorzystanie przez Polskę środków finansowych przeznaczonych na finansowanie WPR
Data : 22-07-2010
E-5697/2010
Pytanie do Komisji:
1. Jakie kwoty środków Unii Europejskiej przeznaczonych na finansowanie WPR (płatności
bezpośrednie, płatności na rzecz rozwoju obszarów wiejskich) przekazano Polsce w kolejnych
latach od początku perspektywy finansowej, to jest od 01.01.2007 r.?
2. W jakim zakresie Polska wykorzystała przysługujące jej kwoty środków wymienionych
w punkcie pierwszym?
3. Czy Polska w okresie od 01.01.2007 r. zwracała do budżetu WE niewykorzystane środki
w zakresie WPR, a jeśli tak, jakie to były kwoty w poszczególnych latach?
Odpowiedź udzielona przez Daciana Cioloșa w imieniu Komisji:
Środki budżetowe przeznaczone na Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) „pierwszy
filar” nie są bezpośrednio przydzielane poszczególnym państwom członkowskim, dlatego nie
66
należy mówić o kwocie przypadającej Polsce.
Dla każdego państwa członkowskiego ustanawia się natomiast maksymalne pułapy pomocy
bezpośredniej. Pułap w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej (SAPS) odpowiada ok.
90 proc. pułapu pomocy bezpośredniej. Poniżej przedstawiono wysokość płatności z tytułu SAPS
dokonanych w latach budżetowych 2007, 2008, 2009 oraz do 30 czerwca 2010 r. Porównano je
z pułapami SAPS na lata kalendarzowe 2006, 2007 i 2008, ponieważ pomoc jest wypłacana
począwszy od roku budżetowego następującego po danym roku obowiązywania systemu.
Płatności za rok kalendarzowy 2009 są w trakcie realizacji.
Płatności
ogółem
Pułap
SAPS – R.1782/03, art. 143b –od roku budżetowego
2007(referencyjny rok kalendarzowy 2006)
977,3 mln EUR
1 124,3 mln EUR 1 145,8 mln EUR
1 400,8 mln EUR 1 432,2 mln EUR
997,5 mln EUR
Jeśli chodzi o rozwój obszarów wiejskich, od 1 stycznia 2007 r. Polska otrzymywała finansowanie
unijne w ramach następujących trzech instrumentów rozwoju obszarów wiejskich:
— Plan rozwoju obszarów wiejskich na lata 2004-2006
W 2007 r. Komisja dokonała płatności na kwotę 624 783 864 EUR.
Od tego czasu nie dokonywano już kolejnych płatności, ponieważ osiągnięty został pułap 95 proc.
kwoty przyznanej w ramach programu (2 866 400 000 EUR), a pozostałe 5 proc. tej kwoty
zostanie wypłacone w chwili zamknięcia programu przewidzianego na drugą połowę 2010 r.
— Sektorowy Program Operacyjny „Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego
oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006”.
Komisja dokonała następujących płatności: 346 428 310 EUR w 2007 r. oraz 237 863 445 EUR
w 2008 r.
Od tego czasu nie dokonywano już kolejnych płatności, ponieważ osiągnięty został pułap 95 proc.
kwoty przyznanej w ramach programu (1 192 689 238 EUR), a pozostałe 5 proc. tej kwoty
zostanie wypłacone w chwili zamknięcia programu przewidzianego na 2011 r.
— Program rozwoju obszarów wiejskich na lata 2007-2013
67
Do tej pory Komisja dokonała następujących płatności:
2007: 926 102 671 EUR;
2008: 846 530 427 EUR;
2009: 1 043 825 682 EUR;
2010: 807 332 483 EUR (do dnia dzisiejszego wypłacono 27 % całej kwoty przyznanej w ramach
programu).
Zgodnie z zasadą n+2 fundusze, które nie zostały wykorzystane przez państwa członkowskie do
końca drugiego roku następującego po roku obowiązywania danego programu zostają umorzone
(przepadają). Na dzień dzisiejszy nie istnieje zagrożenie umorzeniem funduszy przysługujących
Polsce.
14. Skargi na funkcjonowanie systemu ewidencji owiec i kóz
Data : 17-09-2010
E-7706/2010
Pytanie do Komisji:
Zwracają się do mnie jako do posła przedstawiciele organizacji zrzeszających hodowców owiec,
miedzy innymi z Belgii, Holandii i Niemiec ze skargami na funkcjonowanie systemu ewidencji
owiec i kóz. Wskazują na znaczne koszty tego systemu, na jego biurokratyczne uciążliwości,
a także na to, że nie jest on kompletny i wobec tego jego sens stoi pod znakiem zapytania.
Mam w związku z tym następujące zapytanie:
1. Jak Komisja Europejska ocenia wdrożenie systemu identyfikacji owiec i kóz w Unii
Europejskiej?
2. Czy do Komisji docierają jakieś skargi na funkcjonowanie tego systemu, w szczególności czy
system ten nie jest postrzegany jako nazbyt biurokratyczny?
3. Czy prawdą jest zarzut, że system identyfikacji nie zapewnia pełnej kontroli nad
przemieszczaniem się zwierząt pomiędzy krajami członkowskimi?
4. Jakie są dotychczasowe koszty wprowadzenia tego systemu przez Unię Europejską, przez
państwa członkowskie i przez hodowców?
5. Czy Komisja Europejska zamierza wprowadzić jakieś zmiany upraszczające ten system?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Johna Dallego w imieniu Komisji :
Komisja zebrała ostatnio dane z państw członkowskich dotyczące wykonania rozporządzenia
(WE) nr 21/2004 w sprawie indywidualnej identyfikacji owiec i kóz. Z otrzymanych do tej pory
informacji wynika, że system jest należycie wdrażany w większości państw członkowskich.
68
Niektóre państwa członkowskie wspominały jednak o problemach związanych z rejestracją
przemieszczania zwierząt i identyfikacją zwierząt. Główne problemy, jakie wskazano, dotyczą
praktycznej realizacji systemu, np. niewystarczającej dokładności elektronicznego odczytu
identyfikatorów zwierząt na targach czy w rzeźniach. Może to wpływać na ogólną wiarygodność
systemu, zwłaszcza w tych państwach członkowskich, które zastosowały odstępstwo
umożliwiające rejestrację indywidualnego kodu identyfikacyjnego każdego zwierzęcia w miejscu
przeznaczenia.
Obecne prawodawstwo pozwala już na pewną elastyczność służącą zmniejszaniu obciążeń
administracyjnych i kosztów ponoszonych przez podmioty gospodarcze. Komisja w pełni popiera
takie elastyczne podejście pozwalające państwom członkowskim na uwzględnienie różnych
czynników lokalnych i zachęca właściwe organy oraz podmioty gospodarcze do działań na rzecz
stopniowego wprowadzania systemu, tak aby problemy były identyfikowane i rozwiązywane we
właściwym czasie. Elastycznych rozwiązań nie należy oczywiście wprowadzać w sposób
powodujący odejście od zasad rozporządzenia.
Indywidualna identyfikacja elektroniczna w połączeniu z konwencjonalnym kolczykiem są
zawsze obowiązkowe w przypadku zwierząt przemieszczanych między państwami
członkowskimi. Pełne wdrożenie, w tym rejestrację w rejestrze gospodarstwa każdego
przemieszczenia zwierzęcia, zaplanowano na 1 stycznia 2012 r.
Na obecnym etapie Komisja nie posiada ostatecznych danych dotyczących kosztów wdrożenia,
ponieważ koszty te są raczej zmienne w zależności od szeregu czynników. Przykładowo, koszt
identyfikatora elektronicznego waha się od około 1 do 3 EUR. Koszt ten zależy nie tylko od
rodzaju identyfikatora, lecz również od państwa członkowskiego, ponieważ w państwach
członkowskich o większej liczbie zwierząt, które należy zidentyfikować, koszty są generalnie
niższe. Jak dowodzą wcześniejsze doświadczenia w zakresie systemu identyfikacji bydła, wydaje
się prawdopodobne, że zarówno koszty wdrożenia, jak i istniejące obecnie różnice między
państwami członkowskimi będą malały. Dokładniejsze szacunki kosztów ponoszonych przez
państwa członkowskie i podmioty gospodarcze będzie można jednak sporządzić dopiero na
późniejszym etapie wdrożenia nowego systemu. W ramach programów rozwoju obszarów
wiejskich rolnicy mogą uzyskać unijne wsparcie finansowe na wykonanie rozporządzenia (WE)
nr 21/2004 jako pomoc w ponoszeniu wspomnianych kosztów.
15. Produkcja oraz import mięsa drobiowego
Data : 17-09-2010
E-7737/2010
Pytanie do Komisji:
Zwróciły moją uwagę dane statystyczne dotyczące produkcji mięsa drobiowego oraz importu tego
mięsa na obszar UE, zaprezentowane na posiedzeniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu
Europejskiego.
Zestawiłem dwa państwa członkowskie – Polskę i Holandię. Według danych za 2009 rok produkcja
mięsa drobiowego w Polsce wyniosła 1 115 000 ton, a import 35 000 ton. W Holandii produkcja
wyniosła 1 106 000 ton, a import 490 000 ton. Konsumpcja była podobna – 22,5 kg w na jednego
mieszkańca w Holandii i 23,5 kg w Polsce.
69
Wynika z tego, że Holandia dysponowała w 2009 r. 1,6 mln ton mięsa drobiowego, a Polska
niewiele ponad 1,1 mln ton. Spożycie jest zbliżone, natomiast Holandia ma 16,5 mln obywateli,
a Polska ponad 38 mln.
Powyższe dane wskazują, ze Holandia importuje ogromne ilości mięsa drobiowego nie na własne
potrzeby, lecz „reeksportuje” je na inne rynki.
Czy Komisja Europejska śledzi w jakiś sposób import mięsa drobiowego do Holandii? Z jakich
rynków to mięso przybywa i na jakie rynki trafia? Czy zapewniona jest odpowiednia kontrola
jakości tego mięsa, które trafia na rynek UE przez Holandię?
Stawiam to pytanie w związku z licznymi skargami producentów drobiu w Polsce, którzy skarżą
się, ze poprzez Holandię trafia na rynek UE mięso drobiowe złej jakości, którego wprowadzanie na
rynek UE stanowi nieuczciwą konkurencję wobec producentów drobiu w Unii.
Holandia importuje więcej mięsa drobiowego niż którekolwiek inne państwo członkowskie.
W rzeczywistości dzieje się tak w przypadku wielu innych produktów ze względu na fakt, że
Rotterdam jest największym w Europie portem i służy jako punkt wejścia dla przywozu
przeznaczonego na rynki w całej UE. W odniesieniu do miejsca docelowego produktów, po
przejściu odprawy celnej i wprowadzeniu do swobodnego obrotu na unijnym jednolitym rynku
mogą one dotrzeć do dowolnego państwa członkowskiego. W tym kontekście należy zauważyć, że
nie ma czegoś takiego jak polski lub holenderski rynek, gdyż w UE zapewniony jest swobodny
przepływ towarów.
Większość mięsa drobiowego sprowadzanego do UE jest przywożona w ramach kontyngentów
taryfowych przyznawanych państwom trzecim. Głównym krajem pochodzenia jest Brazylia, która
eksportuje zamrożone, solone i gotowane przetwory z mięsa z kurczaka i indyka, a następnie
Tajlandia, która eksportuje gotowane produkty. Zasadniczo przywozi się mięso z piersi, którego
wartość jest większa, podczas gdy wywóz z UE obejmuje głównie mniej popularne kawałki
(skrzydełka, łapki) oraz podroby i MOM (mięso mechaniczne oddzielone).
Przywóz mięsa drobiowego do UE podlega przepisom rozporządzenia (WE) nr 853/2004
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy
dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego jak również normom
handlowym określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1234/2007 ustanawiającym wspólną
organizację rynków rolnych.
16. W sprawie sprawiedliwego podziału płatności w ramach WPR
Data : 05-10-2010
H-0502/2010
Pytanie do Komisji:
Parlament Europejski, w sprawozdaniu George'a LYONA w sprawie przyszłości Wspólnej Polityki
Rolnej po 2013 r., przyjętym w dniu 8 lipca bieżącego roku stwierdził, że „ wzywa do
sprawiedliwego podziału płatności w ramach WPR i nalega, by był on sprawiedliwy zarówno
wobec rolników z nowych, jak i ze starych państw członkowskich”.
70
Jakie działania podejmuje Komisja i jakie rozwiązania zamierza przedstawić dla wprowadzenia w
życie postulatu sprawiedliwego podziału płatności WPR pomiędzy starymi i nowymi państwami
członkowskimi?
Odpowiedź:
Całkowita kwota dopłat bezpośrednich w państwach członkowskich Unii Europejskiej odpowiada
wielkości produkcji rolnej tych państw i średniemu archiwalnemu poziomowi pomocy. Biorąc pod
uwagę, że podczas ustalania kwoty dopłat bezpośrednich uwzględniono dane archiwalne, pomoc ta
nie jest równomiernie rozdzielana między państwami członkowskimi, między regionami czy
między poszczególnymi kategoriami rolników.
Grupa UE-12, to znaczy 12 najmłodszych państw członkowskich UE jest na etapie stopniowego
dochodzenia do pełnego finansowania, innymi słowy stopniowo wprowadza dopłaty bezpośrednie.
W grupie UE-10 dopłaty bezpośrednie osiągną 100 % poziomu dla Unii Europejskiej w roku 2013.
W przypadku dwóch państw członkowskich, które przystąpiły do Unii jako ostatnie, Bułgarii i
Rumunii, traktowanych równorzędnie, stopniowe wprowadzanie dopłat bezpośrednich rozpocznie
się w roku 2016, a zaczynać one będą od poziomu 25 % dopłat z 2007 roku.
Niemniej jednak wszystkie państwa członkowskie z grupy UE-12, to znaczy wszystkie nowe
państwa członkowskie również mają możliwość osiągnięcia poziomu dopłat bezpośrednich UE
dzięki dotacjom krajowym w ramach limitów jasno określonych w rozporządzeniu i traktatach
akcesyjnych.
Zgodnie z zapowiedziami Rady sformułowanymi w momencie przeprowadzania oceny
funkcjonowania wspólnej polityki rolnej (WPR) w 2008 roku oraz oceny funkcjonowania reformy
WPR w 2003 roku, Komisja uczestniczy w ustalaniu metod stworzenia systemu dopłat
bezpośrednich, zwłaszcza w odniesieniu do problemu zróżnicowanych poziomów dopłat w
poszczególnych państwach członkowskich.
W okresie po 2013 roku Komisja przeprowadzi analizę i dokona oceny różnych możliwości
zreformowania systemu dopłat bezpośrednich. Zmiany, które należy wprowadzić do systemu dopłat
bezpośrednich, a konkretnie mówiąc do sposobu podziału tych dopłat w celu zagwarantowania
bardziej sprawiedliwego traktowania państw członkowskich i poszczególnych kategorii rolników to
główny temat debaty o przyszłości WPR. Niemniej jednak jest jeszcze wiele wątpliwości
dotyczących metod i kryteriów, które można stosować w celu rozpoczęcia prac na rzecz
zagwarantowania bardziej sprawiedliwego wsparcia. Jednym z ważnych problemów dotyczących
przyszłego podziału bezpośredniego wsparcia między państwami członkowskimi będzie określenie
sposobu przejścia od stanu obecnego do bardziej sprawiedliwego podziału w przyszłości oraz
jednoczesne uniknięcie poważnych zakłóceń, które w pewnych regionach i dla pewnych systemów
produkcji mogłyby mieć istotne konsekwencje gospodarcze.
WPR po 2013 roku będzie też musiała rozstrzygnąć wiele wyzwań środowiskowych, w tym bardzo
poważny problem erozji gleby w Europie, pogłębiany jeszcze przez zmiany klimatu.
Priorytetem dla zrównoważonego gospodarowania zasobami naturalnymi w ramach strategii
„Europa 2020” jest również różnorodność biologiczna. Mimo, że nie osiągnięto celu
powstrzymania utraty różnorodności biologicznej do 2010 roku, osiągnięto zdecydowany postęp, a
WPR bardzo się do tego przyczyniła.
71
Obecnie WPR wspiera zrównoważone gospodarowanie gruntami poprzez dopłaty bezpośrednie
podlegające obowiązkowi przestrzegania wymogów w zakresie ochrony środowiska, zwłaszcza
dobrych praktyk rolno-środowiskowych w dziedzinie erozji gleby, materii organicznej w glebie i
struktury gleby, a także poprzez specjalne środki rozwoju obszarów wiejskich, przede wszystkim
środki rolno-środowiskowe, które wykraczają poza warunki podstawowe zawarte w zasadach
dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska.
Ponadto, aby zagwarantować lepsze użytkowanie gleby w Europie i pomóc w zachowaniu materii
organicznej w glebie w 2006 roku Komisja złożyła wniosek dotyczący glebowej dyrektywy
ramowej. Jednym z jej celów jest ustalenie przyczyn erozji i przeciwdziałanie jej. Wniosek ten
uwzględnia też narzędzia, które WPR ma do zaproponowania w tym obszarze.
Jeżeli chodzi o różnorodność biologiczną WPR odnosi się do zgodności z wymogami
środowiskowymi, w tym do dyrektywy ptasiej i dyrektywy siedliskowej, których naruszenie
prowadzi do nakładania kar. Kary te powodują ograniczenie pomocy bezpośredniej zwłaszcza
dopłat dla regionów Natura 2000, a także dopłat rolno-środowiskowych.
Jeżeli chodzi o WPR po 2013 roku, to Komisja doskonale zna zakres problemów środowiskowych,
które należy rozwiązać i obecnie zajmuje się analizowaniem różnych możliwości lepszego
zintegrowania problemów środowiskowych z pomocą pochodzącą ze wszystkich instrumentów
pierwszego i drugiego filaru WPR. Trwa analiza wpływu służąca przygotowaniu wniosków
prawodawczych dotyczących WPR po 2013 roku, a opublikowanie komunikatu szeroko
omawiającego wspólną politykę rolną planuje się na listopad 2010 roku. Przekażę ten komunikat
komisji rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich w dniu 17 listopada.
17. Uproszczenie WPR
Data : 13-10-2010
O-0159/2010
W dniu 18 maja 2010 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie uproszczenia WPR
(2009/2155(INI)).
Czy Komisja może wyjaśnić, jakie podjęto dotychczas działania zmierzające do zmniejszenia
obciążenia biurokratycznego rolników w całej Unii Europejskiej?
Czy Komisja może również poinformować, w jaki sposób zamierza zastosować się do zaleceń
zawartych w rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie uproszczenia WPR w kontekście
reformy wspólnej polityki rolnej, która ma zostać przeprowadzona niebawem?
18. Sprawozdań państw członkowskich dotyczących wykonania i egzekwowania przepisów
rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu
Data : 11-11-2010
P-9757/2010
72
Pytanie do Komisji:
Na podstawie art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w sprawie ochrony zwierząt podczas
transportu państwa członkowskie mają obowiązek przedstawić Komisji sprawozdanie roczne
dotyczące stosowania przepisów rozporządzenia. Do sprawozdania należy dołączyć analizę
najważniejszych nieprawidłowości wykrytych podczas kontroli oraz plan działań mających na celu
usunięcie niedociągnięć.
Czy Komisja otrzymała sprawozdania za 2009 rok od wszystkich państw członkowskich
w wymaganym terminie?
Jeśli nie, to jakie działania zostaną podjęte w stosunku do państw członkowskich, które nie
zastosowały się do wymogów?
Jakie działania zostaną podjęte w stosunku do państw członkowskich, które nie dostarczyły
sprawozdania za 2008 rok, nie przekazały odpowiedniej analizy nieprawidłowości lub nie
zaproponowały właściwego planu działań mających na celu usunięcie niedociągnięć?
Sprawozdania za 2008 rok, które powinny były zostać udostępnione Komisji do dnia 30 czerwca
2009 r., zostały opublikowane z dużym opóźnieniem w kwietniu 2010 r. Kiedy sprawozdania
państw członkowskich za 2009 rok będę dostępne na stronie internetowej Komisji?
Na podstawie art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w sprawie ochrony zwierząt podczas
transportu państwa członkowskie mają obowiązek przedstawić Komisji sprawozdania roczne
dotyczące kontroli przeprowadzonych w 2009 r. Jednakże nie wszystkie sprawozdania dotarły do
Komisji przed dniem 30 czerwca 2010 r.
Wszystkie państwa członkowskie złożyły sprawozdania za 2008 r. Jeżeli państwo członkowskie nie
prześle rocznego sprawozdania lub jeżeli do sprawozdania nie jest dołączona analiza
najważniejszych wykrytych nieprawidłowości oraz plan działań mających na celu ich usunięcie,
Komisja wysyła najpierw do zainteresowanych państw członkowskich przypomnienie o obowiązku
złożeniach tych dokumentów do Komisji.
Należy zaznaczyć, że udostępnianie sprawozdań na stronie internetowej Komisji nie jest
obowiązkowe. Decyzja o udostępnieniu sprawozdań opinii publicznej jest podejmowana oddzielnie
dla każdego przypadku, a żadne sprawozdanie nie jest publikowane, zanim zainteresowane państwo
członkowskie nie wyrazi na to zgody. Komisja nie może zatem podać daty ewentualnej publikacji
tych sprawozdań.
19. Uproszczenie wspólnej polityki rolnej
Data : 16-11-2010
O-0187/2010
W dniu 18 maja 2010 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie uproszczenia wspólnej
polityki rolnej (P7_TA(2010)0172).
73
Czy Komisja może wyjaśnić, jakie podjęto dotychczas działania zmierzające do zmniejszenia
obciążenia biurokratycznego rolników w całej Unii Europejskiej?
Czy Komisja może również poinformować, w jaki sposób zamierza zastosować się do zaleceń
zawartych w rezolucji Parlamentu Europejskiego (P7_TA(2010)0172) w sprawie uproszczenia
zarządzania wspólną polityką rolną w obliczu jej spodziewanej reformy?
20. Import mięsa drobiowego do UE
Data : 16-12-2010
P-011179/2010
Pytanie do Komisji:
1. Jak duży jest import mięsa drobiowego z krajów trzecich na rynek UE z uwzględnieniem
poszczególnych krajów eksportujących oraz krajów członkowskich UE przyjmujących ten eksport?
2. Czy importerzy mięsa drobiowego na rynek UE są obowiązani do zapewnienia takich samych
standardów jakości importowanego mięsa, jakie dotyczą producentów na obszarze Unii?
3. Czy dopuszcza się import mięsa drobiowego pochodzącego z drobiu karmionego mączką
mięsno-kostną, czy dopuszcza się import mięsa z drobiu, co do którego stosuje się środki
farmakologiczne stymulujące wzrost, które to środki w Unii Europejskiej są zabronione?
4. Czy Komisja Europejska dysponuje rozpoznaniem i wiedzą co do warunków dobrostanu zwierząt
w odniesieniu do drobiu, z którego pochodzi mięso drobiowe sprowadzane na rynek UE z krajów
trzecich?
5. Czy Komisja Europejska ma rozpoznanie i wiedzę co do rodzaju środków ochrony roślin,
stosowanych w produkcji pasz, którym jest żywiony drób, z którego pochodzi następnie mięso
drobiowe importowane do UE?
6. Czy Komisja Europejska sprawdza, a jeśli tak, to w jaki sposób, warunki, w jakich odbywa się
hodowla drobiu i produkcja mięsa drobiowego w krajach trzecich, czy mięso to pochodzi z ferm
i zakładów w jakiś sposób sprawdzanych przez odpowiednie inspekcje UE?
7. Czy wprowadzone na rynek UE mięso drobiowe z krajów trzecich podlega oznaczeniu kraju
pochodzenia i czy konsumenci europejscy nabywający takie mięso mogą się dowiedzieć, że nie
zostało ono wyprodukowane w Unii i z zachowaniem warunków jakościowych wymaganych
w Unii Europejskiej?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Johna Dallego w imieniu Komisji:
1. Aktualizowane co miesiąc dane dotyczące wielkości przywozu do UE mięsa drobiowego
i produktów drobiowych, z podziałem na państwo pochodzenia, dostępne są na stronie internetowej
http://circa.europa.eu/Public/irc/agri/pig/library?l=/poultry_public_domain/public_statistics&vm=d
etailed&sb=Title
Informacje podawane są dla UE jako całości, ponieważ z chwilą wydania pozwolenia na przywóz
w weterynaryjnym punkcie kontroli granicznej UE i dopuszczenia do obrotu przez służby celne
w punkcie wprowadzenia na obszar UE, towar podlega swobodnemu obrotowi na jednolitym rynku.
Z tego też względu wartości dla każdego państwa członkowskiego ostatecznego przeznaczenia nie
są dostępne.
74
2. Standardy jakości stosowane w przypadku mięsa drobiowego wprowadzanego do obrotu na
obszarze UE określono w rozporządzeniu (WE) nr 543/2008(1). Standardy te mają zastosowanie
również do mięsa drobiowego przywożonego z państw trzecich, a zgodność przywożonego mięsa
drobiowego z tymi standardami jest kontrolowana w chwili przywozu przez organy celne i służby
weterynaryjne państw członkowskich.
3. Stosowanie hormonalnych stymulatorów wzrostu i beta-agonistów do stymulowania wzrostu
zostało dyrektywą Rady 96/22/WE(2) zakazane u zwierząt, od których pozyskuje się żywność.
W art. 11 powyższej dyrektywy zakazano przywozu do UE mięsa drobiowego pochodzącego od
zwierząt, którym podawano te substancje.
Przywóz na obszar UE mięsa pochodzącego od drobiu karmionego mączką mięsno-kostną nie jest
zabroniony. W ramach „Mapy drogowej dla TSE 2”(3) przyjętej w dniu 16 lipca 2010 r. Komisja
bada obecnie możliwość zniesienia, na surowych warunkach, przepisów dotyczących zakazu
paszowego obowiązujących aktualnie w odniesieniu do drobiu w UE.
4. Mięso drobiowe przywożone do UE musi pochodzić od zwierząt poddanych ubojowi
w warunkach gwarantujących humanitarne traktowanie, co najmniej odpowiadających warunkom
stosowanym w UE. Takie traktowanie musi zostać poświadczone przez urzędowe organy państwa
wywozu, jest ono również kontrolowane przez inspektorów Biura ds. Żywności i Weterynarii
Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Konsumentów (służby Komisji odpowiedzialnej za kontrole),
podczas kontroli przeprowadzanych w państwach trzecich.
5. Komisja nie posiada szczegółowych danych dotyczących rodzaju środków ochrony roślin
stosowanych w państwach trzecich i tego, w jaki sposób różnorakie zastosowanie tych substancji
może ostatecznie wpłynąć na produkcję drobiu. Jednakże obowiązujące przepisy UE w zakresie
najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, których celem jest ochrona
zdrowia konsumentów, stosują się również do mięsa drobiowego, bez względu na jego
pochodzenie, zarówno przywożonego do UE, jak i w niej produkowanego.
6. Biuro ds. Żywności i Weterynarii regularnie prowadzi kontrole w państwach trzecich
wywożących mięso drobiowe do UE. Celem tych kontroli jest sprawdzanie, czy obowiązujące
systemy kontroli oraz nadzór właściwego organu są zgodne z wymogami UE lub czy stanowią
równoważną gwarancję w odniesieniu do produktów wywożonych do UE. Sprawozdania z kontroli
są publikowane na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Konsumentów wraz
z komentarzami państw trzecich i planami działań służących naprawieniu wszelkich stwierdzonych
niedociągnięć(4). Realizacja każdego zalecenia jest później sprawdzana, tak by pewne było, że
otrzymane gwarancje są satysfakcjonujące. W czasie tych kontroli zespół Biura ds. Żywności
i Weterynarii odwiedza zazwyczaj wybrane fermy drobiu, biura właściwego organu, laboratoria
i gospodarstwa. Ponadto stosowanie weterynaryjnych produktów leczniczych jest monitorowane
poprzez zatwierdzanie dorocznych krajowych planów kontroli pozostałości w poszczególnych
państwach oraz przez specjalne kontrole przeprowadzane na miejscu przez Biuro ds. Żywności
i Weterynarii. W przypadku stwierdzenia poważnego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub
zdrowia zwierząt Komisja może przyjąć stosowne środki ochronne, w tym wycofać w razie
potrzeby zezwolenie na wywóz wydane państwu trzeciemu.
7. Całość mięsa drobiowego dopuszczanego do obrotu na obszarze UE, w tym mięsa drobiowego
przywożonego z państw trzecich, musi być oznaczona w sposób niewprowadzający konsumenta
w błąd. Ponadto przywożone mięso musi posiadać oznaczenie państwa pochodzenia.
75
21. W sprawie wypadków lotniczych
Data : 05-01-2011
P-000036/2011
Pytanie do Komisji:
W związku z wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010
dotyczącego badania wypadków lotniczych, proszę o wyjaśnienie, czy wedle przepisów tego
rozporządzenia, a konkretnie art. 8 ust. 1 lit. b jest możliwe obecnie wyznaczenie doradcy do
wspierania pełnomocnego przedstawiciela lub pełnomocnych przedstawicieli z państw
członkowskich w odniesieniu do badania zdarzenia lotniczego mającego miejsce w państwie
trzecim, a dotyczącego samolotu pochodzącego z kraju członkowskiego UE, przy czym zdarzenie
lotnicze miało miejsce przed wejściem w życie rozporządzenia nr 996. Jeśli tak, kto i w jakim trybie
powinien się zwrócić o wyznaczenie takiego doradcy.
Pytam o te kwestie, gdyż według mojej oceny nie zostały one jednoznacznie sprecyzowane
w rozporządzeniu.
Odpowiedź Wiceprzewodniczącego Komisji Siima Kallasa w imieniu Komisji:
W opinii Komisji rozporządzenie (UE) nr 996/2010 ma zastosowanie do badania wypadków
i poważnych incydentów w lotnictwie, które wydarzyły się po jego wejściu w życie, czyli po dniu
2 grudnia 2010 r.
Zgodnie z międzynarodowymi normami i zalecanymi praktykami dotyczącymi badania wypadków
w lotnictwie cywilnym, doradcę lub doradców do wspierania pełnomocnego przedstawiciela
w badaniu wyznacza państwo danego pełnomocnego przedstawiciela. Oprócz tego, ze względu na
szczególną rolę Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego jako podmiotu odpowiedzialnego
za certyfikację statków powietrznych w UE, rozporządzenie (UE) nr 996/2010 zawiera wymóg,
zgodnie z którym pełnomocni przedstawiciele państw członkowskich zwracają się do EASA
o wyznaczenie doradcy na potrzeby badania, jeżeli wypadek lub poważny incydent jest związany ze
statkiem powietrznym podlegającym przepisom dotyczącym bezpieczeństwa.
22. W sprawie drastycznego wzrostu cen cukru na rynku światowym
Data : 11-02-2011
E-001565/2011
Pytanie do Komisji:
Na światowych giełdach ceny cukru osiągnęły poziom najwyższy od 30 lat za cukier surowy
i najwyższy poziom w historii za cukier biały. Jak Komisja odnosi się do tego faktu?
Jak Komisja zamierza zatrzymać wzrost cen?
Reforma rynku cukru, przeprowadzona w latach 2006-2009, spowodowała zmniejszenie unijnej
produkcji cukru o 5,8 mln ton rocznie. Jak Komisja ocenia tę reformę?
76
Jak Komisja uzasadnia fakt, że Unia zmuszona jest importować cukier, podczas gdy ma na tyle
duże możliwości produkcyjne, żeby nawet eksportować cukier?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Cioloșa w imieniu Komisji:
Zapasy cukru zostały znacznie zredukowane w wyniku istotnego zmniejszenia produkcji na
poziomie światowym w okresie ostatnich dwóch lat. Mimo że wysokie ceny na początku 2010 r.
spowodowały wzrost produkcji w niektórych regionach, niekorzystne warunki pogodowe
(powodzie w Australii i Pakistanie, dotkliwa susza w Rosji itd.) doprowadziły do spadku światowej
produkcji znacznie poniżej poziomu produkcji odnotowywanego przy normalnych warunkach
pogodowych.
Według najbardziej aktualnych szacunków, światowa produkcja cukru osiągnie w 2010/11 r.
rekordowy poziom 168 mln ton, co oznacza wzrost o 7,5 mln ton od 2009/2010 r. Ponieważ
spodziewany wzrost popytu ma wynieść jedynie 2 %, tj. poniżej jego średniej z ostatnich 10 lat
wynoszącej 2,6 %, podaż i popyt praktycznie się zrównoważą. W związku z powyższym oczekuje
się, że zapasy cukru pozostaną na niskim poziomie, co prawdopodobnie doprowadzi do stabilizacji
cen w najbliższej przyszłości.
• Aby zwiększyć podaż cukru na rynku wewnętrznym, Komisja podjęła decyzję o zawieszeniu
do dnia 31 sierpnia 2011 r. należności celnych przywozowych w wysokości 98 EUR/t na
kontyngenty przywozowe CXL.
• Dodatkowo zezwolono na natychmiastowe uwolnienie na rynku wewnętrznym 500 000 ton
cukru pozakwotowego oraz 26 000 ton izoglukozy pozakwotowej, zwalniając je z opłat z tytułu
przekroczenia kwot krajowych. Zainteresowane podmioty gospodarcze mogą składać wnioski
od dnia 14 marca 2011 r.
• Komisja zaproponowała ponadto otwarcie bezcłowego kontyngentu taryfowego na 300 000 ton
cukru dla wszystkich miejsc pochodzenia. Projekt rozporządzenia został przegłosowany na
posiedzeniu Komitetu Zarządzającego dnia 10 marca 2011 r., w związku z czym będzie ono
stosowane od kwietnia 2011 r. Jeżeli sytuacja na rynku uzasadni zastosowanie dodatkowych
środków, Komisja może rozważyć otwarcie dodatkowych kontyngentów taryfowych (TRQ).
Reforma cukrowa z 2006 r. okazała się sukcesem. Poprawiła ona konkurencyjność europejskiego
rynku cukru i wyeliminowała strukturalne nadwyżki produkcji. Jednak prawdą jest, że wysokie
ceny na rynku światowym doprowadziły prawdopodobnie do znacznego zmniejszenia
przewidywanego przywozu cukru, co z kolei spowodowało ograniczenie podaży w UE. Niedobór
cukru wyniesie przynajmniej 0,5 mln ton w bieżącym roku gospodarczym 2010/2011. Komisja
pragnie podkreślić, że potencjał produkcyjny UE jest zakontraktowany w ramach kwot
produkcyjnych aż do zakończenia obecnego systemu cukrowego.
23. W sprawie certyfikowania firm eksportujących swoje towary do krajów trzecich
Data : 11-02-2011
E-001566/2011
Pytanie do Komisji:
Znane nam są przypadki, że kraje trzecie – Rosja oraz Chiny – stosują procedurę certyfikacji
polskich przedsiębiorstw, eksportujących swoje towary na rynek rosyjski i rynek chiński.
77
Czy taka procedura certyfikacji jest powszechnie stosowana wobec wszystkich przedsiębiorców
Unii Europejskiej, czy polskie przypadki są odosobnione?
Czy Unia Europejska jako całość lub poszczególne kraje członkowskie stosują procedury
certyfikacji przedsiębiorstw rosyjskich i chińskich eksportujących swoje towary na rynek UE? Jeśli
tak – jakich krajów i jakich towarów dotyczy certyfikacja?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Karela De Guchta w imieniu Komisji:
Komisja nie posiada informacji na temat stosowanych przez Chiny i Rosję wymogów dotyczących
certyfikacji przedsiębiorstw. Gdyby jednak Panowie Posłowie zechcieli przedstawić konkretne
przykłady, Komisja jest gotowa zbadać te przypadki.
Ogólniej biorąc, ponieważ Chiny są członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO), nie mogą
pod tym względem odmiennie traktować przedsiębiorstw krajowych i zagranicznych. W przypadku
Rosji, która nie jest członkiem WTO, sytuację powinno się rozwiązywać w ramach stosunków
dwustronnych.
Jeśli chodzi o certyfikację niektórych produktów, Chiny stosują certyfikację obowiązkową (CCC).
Komisja od kilku lat konsekwentnie podnosi tę kwestię wobec władz Chin, zarówno w stosunkach
dwustronnych, jak i wielostronnych. Naszym zamiarem jest czynić tak, dopóki nie zostanie
wprowadzone rozwiązanie, które uprości wywóz na rynek chiński. Zasada niedyskryminacji
w ramach WTO ma w każdym razie zastosowanie w odniesieniu do CCC.
Rosja również stosuje obowiązkowe certyfikaty zgodności z normami rosyjskimi dla wielu
towarów przywożonych z UE. Jest to wieloletnia praktyka sięgająca czasów Związku
Radzieckiego, wskutek której radzieckie, a obecnie rosyjskie regulacje techniczne nie odpowiadają
wymogom międzynarodowym. Praktyka ta, wpływająca w sposób horyzontalny na szeroką gamę
produktów i sektorów – od wyrobów włókienniczych i chemikaliów po napoje alkoholowe –
podlega w ostatnich latach stopniowej rewizji.
Komisja aktywnie pracuje nad tymi sprawami w ramach prowadzonego przez UE z Rosją dialogu
w kwestiach regulacyjnych i odnotowano w tym zakresie istotny postęp.
UE ze swej strony wymaga w niektórych przypadkach certyfikacji produktów zgodnie
z dyrektywami nowego podejścia. W pewnych przypadkach przedsiębiorstwa mogą zdecydować się
poddać kontroli swe systemy zapewniania jakości, osiągając w ten sposób zgodność swych
produktów z takimi dyrektywami, lecz nie jest to obowiązkowe – istnieją inne sposoby spełnienia
powyższych wymogów określone w poszczególnych dyrektywach. Procedura ta ma zastosowanie
powszechne, tzn. dotyczy tak samo podmiotów europejskich, jak i zagranicznych.
24. W sprawie rolników będących małżonkami i posiadających odrębne gospodarstwa rolne
Data : 11-02-2011
E-001567/2011
Pytanie do Komisji:
Zwracają się do nas rolnicy, którzy, będąc małżonkami, prowadzą odrębne gospodarstwa rolne,
a ich majątki pozostają prawnie rozdzielone. Nie maja oni wspólnego majątku małżeńskiego. Mimo
to agencja płatnicza uzależnia otrzymywanie dopłat bezpośrednich przez tych rolników od
78
zapisania obu ich gospodarstw pod jednym numerem identyfikacyjnym. Dopłaty może otrzymać
albo jedno, albo drugie z małżonków, natomiast nie może ich otrzymać każdy z małżonków
z osobna na swoje odrębne gospodarstwa.
Czy takie postępowanie polskiej agencji płatniczej znajduje uzasadnienie w przepisach prawa Unii
Europejskiej?
Czy rolnicy mający odrębne gospodarstwa nie mogą składać odrębnych wniosków o dopłaty
bezpośrednie?
Czy Komisji jest wiadome, czy podobne problemy maja rolnicy w innych państwach
członkowskich, nie tylko w Polsce?
Na podstawie informacji, którymi w przedmiotowej sprawie dysponuje Komisja, pragniemy
podkreślić, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 73/2009(1)
ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego, „rolnik”, który
kwalifikuje się do otrzymania płatności bezpośrednich, to „osoba fizyczna lub prawna lub grupa
osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle
prawa krajowego”. Zgodnie z art. 19 tego samego rozporządzenia „każdego roku rolnicy składają
wnioski o płatności bezpośrednie”.
Zgodnie z ustaleniami dotyczącymi realizacji unijnych mechanizmów wsparcia w ramach wspólnej
polityki rolnej, w gestii państw członkowskich – czyli, w przedmiotowym przypadku, Polski – leży
podejmowanie wszelkich działań niezbędnych do zapewnienia prawidłowego przyznawania dotacji
oraz do zapobiegania nieprawidłowościom i korygowania ich.
W przedmiotowym przypadku Polska musi zagwarantować pełne przestrzeganie definicji rolnika
przewidzianej w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 – niezależnie od stanu cywilnego
poszczególnych rolników.
Zdaniem Komisji przytoczony przypadek kwalifikuje się do rozpatrzenia przez krajowe władze
administracyjne lub – w ostateczności – sądowe.
Z informacji posiadanych przez Komisję wynika, że w żadnym innym państwie członkowskim nie
stosuje się podobnych praktyk.
25. W sprawie zwrotu środków przyznanych miastu Łódź
Data : 05-04-2011
P-003702/2011
Pytanie do Komisji:
Czy prawdą jest, że Komisja Europejska zwróciła się do Polski lub zamierza się zwrócić o zwrot
środków przyznanych miastu Łódź na modernizację oczyszczalni ścieków i na realizację Łódzkiego
Tramwaju Regionalnego (ŁTR). Jeśli tak, to jakie są podstawy takiego postępowania. Proszę
o informację, jaki jest obecny stan sprawy.
79
Odpowiedź udzielona przez komisarza Johannesa Hahna w imieniu Komisji:
W dniu 21 grudnia 2010 r. Komisja otrzymała od Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć
Finansowych (OLAF) kopię sprawozdania końcowego na temat projektu finansowanego
z Funduszu Spójności dotyczącego oczyszczalni ścieków w Łodzi (2000/PL/16/P/PE/013).
Sprawozdanie to zawierało ustalenia, jakich dokonano w trakcie dochodzenia dotyczącego tego
projektu, oraz wynikające z nich zalecenia.
OLAF stwierdził w swoim sprawozdaniu, że w projekcie wystąpiły poważne nieprawidłowości
finansowe, i zalecił kontynuowanie kroków sądowych i finansowych. Zgodnie z procedurą
stosowaną zwykle w takich wypadkach Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej zwróciła się
w lutym 2011 r. do właściwych władz Polski o odpowiedź na wnioski OLAF w terminie dwóch
miesięcy. Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej otrzymała wstępną odpowiedź na swoją
prośbę w maju. W odpowiedzi tej władze Polski stwierdziły, że nie zgadzają się z wnioskami, do
jakich w przedmiotowej sprawie doszedł OLAF.
Polska opinia zostanie teraz dokładnie przeanalizowana przez służby Komisji i OLAF w ramach
postępowania kontradyktoryjnego, które stosuje się do tego typu spraw między Komisją
a państwem członkowskim. W ramach tego postępowania władze Polski będą m.in. miały
możliwość przedstawienia swoich argumentów w trakcie przesłuchania.
Jeżeli władze Polski nie będą w stanie zakwestionować nieprawidłowości wykrytych przez OLAF,
opierając się na niepodważalnych argumentach i dowodach, Komisja rozpocznie procedurę korekty
finansowej zgodnie z art. H załącznika II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/1994 zmienionego
rozporządzeniem Rady (WE) nr 1265/1999(1).
Nieprawidłowości dotyczące Łódzkiego Tramwaju Regionalnego zostały stwierdzone przez polskie
organy kontrolne, które poinformowały o nich polskie organy sądowe na początku 2010 r. Polskie
organy sądowe rozpoczęły w tej sprawie dochodzenie. Ponieważ jest ono w toku, w chwili obecnej
udzielanie dalszych informacji na ten temat byłoby niewłaściwe. Władze krajowe poinformowały
Komisję i OLAF o stwierdzonych nieprawidłowościach w dniu 21 lutego 2011 r. Służby Komisji
omawiają i analizują skutki finansowe nieprawidłowości stwierdzonych w powyższym projekcie
wspólnie z władzami Polski.
26. W sprawie rekompensat za straty wywołane fałszywymi informacjami o źródłach
zakażenia E. Coli
Data : 10-06-2011
E-006053/2011
Pytanie do Komisji:
W wyniku fałszywych informacji o źródłach zakażenia bakteriami E. Coli producenci warzyw
w UE ponoszą ogromne straty wskutek spadku popytu na warzywa wśród zdezorientowanych
konsumentów.
Znany nam jest przykład jednego z gospodarstw ogrodniczych w Polsce, które wskutek
trzykrotnego spadku cen pomidorów ponosi tygodniowo straty ponad 80 tysięcy Euro.
80
Jak Komisja Europejska zamierza pomóc właścicielom gospodarstw rolniczych, którzy ponoszą tak
duże straty wskutek paniki na rynku, wywołanych fałszywymi informacjami?
Z uwagi na to, że źródłem fałszywych informacji były działania władz niemieckich, prosimy
o wyjaśnienie, czy Komisja Europejska podejmie jakieś działania w celu uzyskania od Republiki
Federalnej Niemiec rekompensat za szkody wywołane nieodpowiedzialnymi informacjami władz
niemieckich?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana Cioloșa w imieniu Komisji
17 czerwca 2011 r. Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (WE) nr 585/2011 ustanawiające
tymczasowe nadzwyczajne środki wspierania sektora owoców i warzyw w celu wyrównania strat
poniesionych przez producentów w wyniku zakażeń bakterią Escherichia coli.
Przyjęte nadzwyczajne środki wsparcia zapewniają większą elastyczność stosowania środków
obejmujących zapobieganie kryzysom oraz zarządzanie kryzysowe, istniejących już w programach
operacyjnych organizacji producentów w sektorze warzyw i owoców, a mianowicie: wycofania,
niezbierania i zielonych zbiorów, w odniesieniu do pięciu produktów, których sprzedaż najbardziej
ucierpiała w wyniku kryzysu w okresie od 26 maja do 30 czerwca, tj.: pomidorów, sałaty, ogórków,
słodkiej papryki oraz cukinii. Na realizację wspomnianych wyżej działań zostanie przyznane
dodatkowe wsparcie Unii (100 % wsparcia finansowanego z budżetu Unii).
Producenci w sektorze warzyw i owoców, którzy nie są członkami organizacji producentów, mogą
składać wnioski o dodatkowe środki wsparcia, podpisując umowę z uznanymi organizacjami
producentów. W należycie uzasadnionych przypadkach, na przykład przy niskim stopniu
zorganizowania
producentów
w zainteresowanym
państwie
członkowskim,
oraz
w niedyskryminacyjny sposób, państwa członkowskie mogą umożliwić producentom spoza
organizacji zastąpienie zawarcia umowy zgłoszeniem do właściwego organu danego państwa
członkowskiego.
Budżet przeznaczony na wspomniane nadzwyczajne środki wsparcia wynosi 210 mln EUR.
Organizacje producentów mogą wdrożyć działania promocyjne i działania informacyjne w ramach
swoich programów operacyjnych. Ponadto Komisja zamierza zaproponować organizacjom
branżowym i międzybranżowym w sektorze owoców i warzyw dodatkowy termin składania
propozycji programów informacyjnych i promocyjnych na rok 2011. W tym celu w Dzienniku
Urzędowym L 188 z dnia 19 lipca 2011 r. opublikowano rozporządzenie wykonawcze Komisji
(UE) nr 688/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. wprowadzające w odniesieniu do 2011 r. odstępstwo od
rozporządzenia (WE) nr 501/2008 i ustanawiające dodatkowy harmonogram przedstawienia
i selekcji programów informacyjnych i promocyjnych dotyczących świeżych warzyw i owoców na
rynku wewnętrznym oraz w państwach trzecich. Wzmocnienie aktualnych działań promocyjnych
w sektorze owoców i warzyw współfinansowanych ze środków unijnych, zarówno na rynku
wewnętrznym, jak i w państwach trzecich, powinno przyczynić się do trwałego odzyskania zaufania
konsumentów.
Komisja wyciągnie wnioski dotyczące wszystkich aspektów zarządzania przedmiotowym
kryzysem, w tym dotyczące wdrożenia aktualnych przepisów dotyczących bezpieczeństwa
żywności i przepisów dotyczących zdrowia publicznego, koordynacji oraz odpowiednich i jasnych
wytycznych dotyczących komunikacji i przekazywania informacji. Komisja – wraz z państwami
członkowskimi – zastanowi się również, w jaki sposób należy usprawnić korzystanie z systemów
wczesnego ostrzegania i reagowania. Debata dotycząca wspomnianych zagadnień rozpocznie się na
jesieni.
81
27. Przepisy prawa europejskiego dotyczące kur niosek
Data : 21-06-2011
E-006426/2011
Pytanie do Komisji:
1. Czy przepisy prawa europejskiego dopuszczają ubój kur niosek w celach konsumpcyjnych? Czy
w całej Unii, bądź w poszczególnych krajach członkowskich, obowiązuje zakaz ubijania kur niosek
w celach konsumpcyjnych? Jeśli istnieją zakazy lub ograniczenia krajowe w zakresie uboju kur
niosek na cele konsumpcyjne, to w jakich krajach?
2. Jaki jest tryb postępowania z kurami nioskami po zakończeniu okresu ich hodowli? Czy
mogą/powinny być one utylizowane, jeśli tak, to w jaki sposób? Czy Komisji znana jest skala tej
utylizacji?
3. Czy Komisja Europejska ma wiedzę o wykryciu w 2011 r. jakichkolwiek ognisk ptasiej grypy
w Holandii? Czy były wydawane zarządzenia o likwidacji strat w związku z tą chorobą?
W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.
ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do
produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi przewiduje się ubój
kur niosek. Kury nioski muszą być kontrolowane przed i po uboju przez urzędowego lekarza
weterynarii wyznaczonego przez właściwy organ. Na podstawie wyników tych badań urzędowy
lekarz weterynarii decyduje, czy mięso kur niosek nadaje się do spożycia przez ludzi.
Jeżeli mięso zostało uznane za nadające się do spożycia przez ludzi, stanowi ono produkt uboczny
pochodzenia zwierzęcego kategorii 3 i może być wykorzystane do produkcji paszy zwierzęcej
zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych
pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.
Pod warunkiem że kury w czasie uboju (lub likwidacji) są zabijane zgodnie z przepisami
ustanowionymi w dyrektywie Rady 93/119/WE w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub
zabijania, nie istnieją ograniczenia na szczeblu unijnym dotyczące zakazu uboju kur niosek. Od
dnia 1 stycznia 2013 r. będą obowiązywać nowe zasady ustanowione w rozporządzeniu Rady
1099/2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania.
Jeżeli kury nioski nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi, po zabiciu należy je traktować jako
produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego kategorii 2 zgodnie z prawodawstwem UE w tej
sprawie. Mogą one być usuwane przez spalanie lub współspalanie, bez wcześniejszego
przetworzenia. Po przetworzeniu materiał ten może również zostać usunięty w zatwierdzonym
składowisku odpadów. Tusze mogą być również wykorzystywane do produkcji nawozów
organicznych, kompostowane lub przekształcane w biogaz zgodnie ze szczegółowymi wymogami
prawnymi.
W pierwszych sześciu miesiącach 2011 r. Niderlandy zgłosiły cztery ogniska grypy ptaków
o niskiej zjadliwości. Ta nisko zjadliwa grypa ptaków jest wirusem, który powoduje znacznie
82
łagodniejszy przebieg choroby niż wysoce zjadliwy typ, łącznie z azjatyckim typem H5N1.
W decyzji Rady 2009/470/WE w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii ustanawia się wkład
finansowy w środki zwalczania grypy ptaków wprowadzone przez państwa członkowskie, pod
warunkiem że są one zgodne ze środkami zwalczania przewidzianymi w dyrektywie Rady
2005/94/WE w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków oraz że właściciele
zwierząt otrzymali bezzwłocznie odpowiednie odszkodowania. Niderlandy przedstawiły wniosek
na mocy tych przepisów, aby skorzystać z wkładu w środki zwalczania wprowadzone w celu
kontroli ognisk tej choroby.
28. Sprawa Simone Righiego
Data : 22-06-2011
E-006486/2011
Pytanie do Komisji:
„Obłęd” – tak Rosa Montero, dziennikarka hiszpańskiej gazety „El Pais”, określiła historię Simone
Righiego.
Ten młody Włoch, mieszkający w Bolonii, pod koniec 2007 r. pojechał do Hiszpanii ze swoją
dziewczyną i trzema psami. Umieścił psy na cztery dni w schronisku „El Refugio” w Kadyksie. Po
czterech dniach wrócił, aby je odebrać. Oczom pary ukazał się przerażający obraz: jeden z psów był
martwy, a dwóch pozostałych nie było wcale. W dniu 7 października 2007 r. Simone Righi wziął
udział w demonstracji przeciwko działalności tego schroniska dla zwierząt (które zostało zamknięte
po kilku skargach na złe traktowanie zwierząt). W trakcie tej demonstracji Teófila Martínez,
burmistrz Kadyksu, rzekomo została zaatakowana przez Simone Righiego.
Po tym zdarzeniu Simone Righi trafił na dwa miesiące do aresztu.
W dniu 8 lutego 2011 r. Simone Righi został skazany przez sąd w Kadyksie na cztery i pół roku
więzienia za rzekome zaatakowanie burmistrz Kadyksu i uniemożliwianie urzędnikowi
publicznemu wykonywania jego obowiązków. W wyroku – bez podania jasnego uzasadnienia – nie
uwzględniono zeznań Silvii Tubio, dziennikarki gazety „La Voz de Cádiz”, która znajdowała się
blisko Simone Righiego w trakcie ataku na panią burmistrz. Zdaniem Tubio, która była świadkiem
zdarzenia, Simone Righi jest niewinny. Ponadto sąd nie uwzględnił nagrania wideo, na którym
wyraźnie widać, że Simone Righi nie stawiał oporu podczas aresztowania.
W świetle powyższych informacji:
1. Czy Komisja wie o sprawie Simone Righiego?
2. Czy Komisja może stwierdzić, czy naruszono art. 47, 48 i 49 Karty praw podstawowych Unii
Europejskiej?
3. Jakie środki Komisja zamierza powziąć w celu dopilnowania, aby każdy Europejczyk miał
prawo dostępu do prawnika, prawo do komunikowania się podczas pobytu w areszcie, prawo do
pomocy prawnej oraz do rzeczywiście sprawiedliwego procesu?
83
Odpowiedź udzielona przez komisarz Viviane Reding w imieniu Komisji:
Komisja zna sprawę Simone'a Righiego.
Uprawnienia Komisji w zakresie działań i zaniechań państw członkowskich ograniczają się do
kontroli stosowania prawa Unii, pod nadzorem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (por.
art. 17 ust. 1 TUE). W odniesieniu do kwestii praw podstawowych (art. 47, 48 i 49 Karty praw
podstawowych Unii Europejskiej) Komisja pragnie zauważyć, że zgodnie z art. 51 ust. 1 karty,
postanowienia karty mają zastosowanie do państw członkowskich wyłącznie, kiedy stosują one
prawo unijne. Na podstawie informacji przekazanych przez szanownych posłów, nie wydaje się, że
w sprawie, o której mowa, państwo członkowskie podjęło działanie w toku stosowania prawa UE.
Dlatego obowiązek zapewnienia przestrzegania zobowiązań dotyczących praw podstawowych,
wynikających z porozumień międzynarodowych i ustawodawstwa krajowego, spoczywa wyłącznie
na państwach członkowskich. Hiszpania, tak jak każde inne państwo członkowskie, jest
zobowiązana do przestrzegania europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności (ECHR).
Jednym z głównych priorytetów dla Komisji pozostaje wzmocnienie praw procesowych osób
podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie przestępstwa. W lipcu 2010 r. Komisja przedstawiła
wniosek w sprawie prawa do informacji o przysługujących prawach i postawionych zarzutach.
Przewiduje się w nim zobowiązanie państw członkowskich do przekazywania wszystkim osobom
pozbawionym wolności pouczenia z informacją o przysługujących im prawach. W sprawie wniosku
nadal toczą się negocjacje.
W dniu 8 czerwca 2011 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie dostępu do
adwokata oraz prawa do powiadomienia osoby trzeciej oraz organów konsularnych o zatrzymaniu.
Dzięki temu pakietowi środków Komisja zamierza ustanowić wspólne minimalne standardy
rzetelnego procesu sądowego w oparciu o Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej oraz
orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W 2012 r. oraz 2013 r. zostanie
przedstawiony jeszcze inny wniosek, na przykład w sprawie prawa do obrony osób szczególnej
troski oraz pomocy prawnej.
29. Pomoc dla ofiar nawałnic w centralnej Polsce
Data : 19-07-2011
E-007499/2011
Pytanie do Komisji:
Czy Komisja Europejska przewiduje wsparcie finansowe dla poszkodowanych w wyniku nawałnic
i trąb powietrznych mieszkańców Polski centralnej?
Kataklizm ten nastąpił w połowie lipca w dwóch województwach: mazowieckim i łódzkim,
a zniszczeniu uległo 1100 budynków, w tym około 500 mieszkalnych i 600 gospodarczych.
Warto podkreślić, że Komisja Europejska w ubiegłych latach wspierała finansowo ofiary susz lub
powodzi w wielu krajach Unii Europejskiej.
84
Komisja jest świadoma sytuacji, o której wspominają Szanowni Panowie Posłowie, lecz do tej pory
nie otrzymała żadnych szczegółowych informacji od polskich władz.
Ponadto władze polskie nie skontaktowały się ze służbami Komisji odpowiedzialnymi za Fundusz
Solidarności UE w celu złożenia wniosku o pomoc finansową z Funduszu. Należy również
zauważyć, że w przypadku Polski wysokość szkód musi przekroczyć 1,8 mld EUR, aby zostały
uruchomione środki z Funduszu Solidarności. Gdyby polskie władze chciały ubiegać się o pomoc
z Funduszu Solidarności, wniosek musi zostać złożony w terminie dziesięciu tygodni od chwili
stwierdzenia pierwszych szkód powstałych w wyniku klęski żywiołowej.
30. Łamanie praw autochtonicznych mniejszości narodowych w Republice Litewskiej
Data : 06-09-2011
O-000189/2011
Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej:
Republika Litewska jest państwem wieloetnicznym, gdzie w niektórych rejonach mniejszości
autochtoniczne stanowią większość. Dnia 17 marca 2011 r. Parlament RL uchwalił nową wersję
ustawy o oświacie, która odbiera rodzicom należącym do mniejszości narodowych nabyte
wcześniej prawo wyboru języka, w jakim mogą uczyć się ich dzieci, a także zakłada
„optymalizację” sieci szkół w małych miejscowościach poprzez zamykanie szkół mniejszości
narodowych, co może doprowadzić do likwidacji około 50% klas z mniejszościowym językiem
nauczania. Na Litwie obowiązuje zakaz używania w dokumentach swojego imienia i nazwiska w
języku mniejszości narodowej, czyli w formie oryginalnej, oraz zakaz używania w urzędach języka
innego niż litewski pod groźbą kary grzywny. Od kilku lat Litewska Inspekcja Języka Państwowego
nakłada grzywny na osoby prywatne, przedsiębiorców oraz samorządowców za używanie
dwujęzycznych tablic informacyjnych na obszarach, gdzie autochtoniczna mniejszość polska
stanowi większość mieszkańców, w niektórych gminach i rejonach nawet 80%. Są to działania
dyskryminujące, naruszające Traktat o funkcjonowaniu UE (art. 10), Kartę praw podstawowych UE
(art. 21 i 22), Konwencję ramową RE o ochronie mniejszości narodowych (art.4, 5, 6, 10, 11, 12,
13, 14, 16 i 22), naruszające w całości Europejską kartę języków regionalnych lub
mniejszościowych.
Jakie działania ma zamiar podjąć Komisja, jako „strażniczka traktatów”, korzystając ze swych
uprawnień zawartych w art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?
31. Dopłaty do upraw ekologicznych
Data : 29-09-2011
E-008959/2011
Pytanie do Komisji:
Z informacji prasowych (Polityka.pl z dnia 6 sierpnia 2011 r.) dowiedziałem się o złożeniu do
OLAF doniesienia o wyłudzeniach w Polsce dopłat do upraw ekologicznych.
85
Czy Komisja podjęła jakieś kroki w odpowiedzi na złożone do OLAF doniesienie?
Zarzuty, o których wspomina Szanowny Pan Poseł odnoszą się do problemu systemowego,
mającego wpływ na wszystkie działania nakierowane na finansowanie sadów orzecha włoskiego
w Polsce. Wspomniana kwestia nie należy do kompetencji Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania
Nadużyć Finansowych (OLAF), ponieważ podlega kontroli, a nie dochodzeniu. W związku
z powyższym, OLAF przekazał odnośne dokumenty służbom Komisji odpowiedzialnym za audyt
wydatków rolnych w państwach członkowskich.
Wyniki audytu i kontroli przedstawiają się następująco:
Wsparcie dla sadów orzecha włoskiego zostało przyznane w ramach programów rozwoju obszarów
wiejskich i środka rolno-środowiskowego, poddziałanie: rolnictwo ekologiczne.
Płatności w ramach tego działania, współfinansowanego z budżetu UE, mają na celu
zrekompensowanie rolnikom utraconych dochodów bądź dodatkowych kosztów poniesionych ze
względu na stosowanie praktyk rolnych korzystnych dla środowiska naturalnego (art. 39
rozporządzenia Rady nr 1698/2005). Zgodnie z prawodawstwem WE w latach 2004-2006
przedmiotowe płatności mogły również zawierać elementy zachęcające (art. 24 rozporządzenia
Rady nr 1257/1999). Płatności te dokonywane są przez szereg lat („zobowiązania wieloletnie”).
Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze polskie, w 2009 r. w ramach działania
„rolnictwo ekologiczne” (sad orzechowy) rolnicy ubiegali się o płatności z dwóch wyżej
wspomnianych programów, obejmujące 37 665 ha. Służby Komisji odpowiedzialne za audyt
wydatków rolnych w państwach członkowskich zajęły się kwestią sadów orzechowych podczas
kontroli przeprowadzonej w dniach 2-6 lutego 2009 r. Podczas drugiej wizyty w Polsce we
wrześniu 2009 r. służby Komisji ds. audytu zostały poinformowane, że w lipcu 2009 r. podjęto
decyzję o wycofaniu orzecha z listy kwalifikujących się upraw.
32. Informacje o masowym zabijaniu bezdomnych zwierząt na Ukrainie przed Euro 2012
Data : 09-11-2011
E-010503/2011
Pytanie do Komisji:
Ze stron wielu organizacji ochrony zwierząt w Europie, a także od osób indywidualnych z całego
świata docierają do mnie wiadomości o niezwykle brutalnej akcji likwidacji bezdomnych psów na
Ukrainie, w związku z organizacją w tym kraju piłkarskich Mistrzostw Europy Euro 2012. Według
napływających informacji na Ukrainie dochodzi do barbarzyńskich praktyk zabijania bezdomnych
psów przez palenie ich żywcem w specjalnie do tego przygotowanych przewoźnych piecach. Jeśli
te wiadomości są prawdziwe, oznacza to, że mamy do czynienia z aktami barbarzyństwa
niegodnego człowieczeństwa XXI wieku.
Zwracam się do Komisji o wyjaśnienie, czy tego rodzaju okrutne praktyki rzeczywiście mają
miejsce na Ukrainie?
Czy Komisja czyni coś lub zamierza coś uczynić w celu powstrzymania tych aktów barbarzyństwa?
86
Chodzi w szczególności o wystąpienie Komisji wobec władz ukraińskich, zmierzające do
skłonienia ich do respektowania zasad humanitarnego postępowania wobec zwierząt.
Komisja zachęca Szanownego Pana Posła do zapoznania się z odpowiedziami na pytania pisemne
E-9337/2011, E-9490/2011, E-9534/2011, E-9796/2011 i E-10213/2011, które odnoszą się do
kwestii zarządzania populacją psów na Ukrainie.
33. Liczba hektarów i liczba beneficjentów objętych dopłatami bezpośrednimi
Data : 09-11-2011
E-010504/2011
Pytanie do Komisji:
Zwracam się do Komisji z następującym pytaniem:
Jaka liczba hektarów i jaka liczba beneficjentów objęta była dopłatami bezpośrednimi dla rolników
w latach 2004-2011?
Proszę o podanie danych z wykazaniem odrębnie każdego roku wymienionego okresu i każdego
państwa członkowskiego.
Zgodnie z prawodawstwem UE państwa członkowskie muszą przedstawiać odpowiednie dane
statystyczne dotyczące realizacji wspólnej polityki rolnej (WPR), w tym płatności bezpośrednich.
Od 2009 r. ramy prawne dla systemów wsparcia bezpośredniego stanowi rozporządzenie Rady
(WE) nr 73/2009. W rozporządzeniu (WE) nr 1783/2003 znajdują się przepisy obowiązujące
w latach wcześniejszych.
W załączeniu (załącznik I oraz II) przesyłamy dane umożliwiające historyczny przegląd dziedzin
objętych płatnościami dokonanymi w ramach systemu płatności jednolitych oraz systemu jednolitej
płatności obszarowej w podziale na państwa członkowskie. W przypadku systemu płatności
jednolitych dane dotyczą okresu 2005-2010 (ponieważ w 2004 r. system ten jeszcze nie
obowiązywał), a dla systemu jednolitej płatności obszarowej – okresu 2004-2010.
Dane dotyczące liczby beneficjentów w każdym roku budżetowym od 2002 r. i w podziale na
państwa członkowskie są dostępne na stronie internetowej DG ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów
Wiejskich Komisji Europejskiej (do roku budżetowego 2009 włącznie):
http://ec.europa.eu/agriculture/funding/directaid/distribution_en.htm
Dane dotyczące roku budżetowego 2010 będą dostępne najpóźniej na początku 2012 r. Zbieranie
danych dotyczących roku budżetowego 2011 zakończy się w lutym 2012 r., a ich publikacja nastąpi
przed końcem 2012 r.
34. Ewentualne opóźnienia wprowadzenia zakazu wykorzystywania zwierząt do doświadczeń
związanych z testowaniem kosmetyków
Data : 09-11-2011
E-010545/2011
87
Pytanie do Komisji:
Dyrektywa 2010/63/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2010 r. w sprawie
ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych wprowadza zakaz wykorzystywania
zwierząt do doświadczeń związanych z testowaniem kosmetyków od 2013 r.
Z informacji, jakie docierają do mnie ze strony licznych organizacji ochrony zwierząt w Europie,
wynika, że wobec Komisji czynione są starania o przesunięcie o wiele lat wejścia w życie tego
zakazu.
Czy rzeczywiście do Komisji docierają postulaty przesunięcia w czasie zakazu testowania
kosmetyków na zwierzętach?
Kto takie postulaty zgłasza?
Czy Komisja zamierza przedstawić jakieś inicjatywy legislacyjne co do zmian w wyżej
wymienionej dyrektywie?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Johna Dallego w imieniu Komisji
Komisja pragnie odesłać Pana Posła do odpowiedzi Komisji na pytania pisemne E-00024/2011, E00025/2011, P-00175/2011, E-00689/2011, E-00948/2011, E-01027/2011, E-01327/2011 oraz E01143/2011, które odnoszą się do tych samych zagadnień.
W dyrektywie 76/768/EWG(2) dotyczącej kosmetyków przewidziano zakaz wprowadzania do obrotu
w Unii Europejskiej produktów kosmetycznych lub produktów zawierających składniki, które były
testowane na zwierzętach. Zakaz ten obowiązuje od marca 2009 r. W odniesieniu do toksyczności
dla dawki powtarzalnej, szkodliwego wpływu na rozrodczość i toksykokinetyki termin wdrożenia
przedłużono do dnia 11 marca 2013 r. Dyrektywa dotycząca kosmetyków stanowi również, że
Komisja zbada dostępność alternatywnych metod oraz, jeżeli takie metody nie będą dostępne do
2013 r., przedstawi wniosek legislacyjny.
Ze sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady na temat opracowywania,
uznawania i prawnego przyjmowania metod alternatywnych wobec testów na zwierzętach w branży
produktów kosmetycznych(3) wynika, że ogólnie wprowadzenie zakazu testowania ma pozytywne
skutki. Jednakże odnośnie do terminu wyznaczonego na rok 2013, uznane metody alternatywne nie
będą dostępne dla 3 końcowych punktów toksykologicznych i ich pełne wdrożenie nie będzie
możliwe.
W tym kontekście i na podstawie tych postanowień, Komisja analizuje obecnie skutki wyznaczenia
terminu na rok 2013 oraz możliwe warianty mogące złagodzić te skutki. Zainteresowane strony,
w tym organizacje pozarządowe i przedstawiciele przemysłu, przedstawiły swoje opinie na ten
temat.
Wśród różnych opcji brane jest pod uwagę odroczenie terminu, ale nie zakończono jeszcze analizy
skutków i nie podjęto żadnej decyzji o przedstawieniu wniosku legislacyjnego oraz o ewentualnej
jego treści.
35. Sytuacja producentów rolnych ogórków gruntowych i pomidorów
Data : 11-11-2011
E-010766/2011
88
Pytanie do Komisji:
Czy Komisji znana jest sytuacja licznej grupy rolników (producentów rolnych ogórków gruntowych
i pomidorów) w Polsce, którzy na skutek błędnej informacji ze strony polskiej agencji płatniczej nie
złożyli wniosków o rekompensaty za szkody wyrządzone epidemią bakterii E. Coli, gdyż byli
przekonani, że rekompensaty przysługują jedynie producentom ogórków w szklarniach i tunelach
foliowych?
Czy Komisja jest w tej sprawie w kontakcie z władzami polskimi i przewiduje jakieś rozwiązanie
w tej kwestii poprzez wprowadzenie nowych terminów składania wniosków?
Komisja otrzymała wiele skarg od polskich rolników w sprawie przypadków domniemanego
naruszenia przez polską agencję płatniczą rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE)
nr 585/2011(1) z dnia 17 czerwca 2011 r. ustanawiającego tymczasowe nadzwyczajne środki
wspierania sektora owoców i warzyw. Skarżący twierdzą, że agencja płatnicza poinformowała
wnioskodawców, iż wsparcie zostanie udzielone jedynie rolnikom produkującym ogórki w tunelach
foliowych i szklarniach oraz że rolnicy produkujący ogórki gruntowe zostaną z niego wykluczeni.
Komisja bada zarzuty sformułowane w skargach i przedstawi tę kwestię władzom polskim.
36. Powierzchnie gruntów rolnych objętych dopłatami bezpośrednimi w państwach
członkowskich UE
Data : 08-12-2011
E-012006/2011
Pytanie do Komisji:
Jaka jest powierzchnia deklarowana przez państwa członkowskie do objęcia płatnościami
bezpośrednimi w całej Unii i w rozbiciu na poszczególne kraje członkowskie, w latach 2004-2011
z uwzględnieniem zmian następujących w kolejnych latach?
Jaka była powierzchnia gruntów rzeczywiście objętych dopłatami w całej Unii i w rozbiciu na
poszczególne kraje członkowskie, w latach 2004-2011 z uwzględnieniem zmian następujących
w kolejnych latach.
Czy Komisja prowadzi analizy przyczyn zmian wielkości powierzchni deklarowanej i rzeczywiście
objętej dopłatami bezpośrednimi? Jeśli tak, to jakie są według Komisji przyczyny tych zmian?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana Cioloşa w imieniu Komisji:
Komisja prowadzi szczegółowe dochodzenie zgłoszonego problemu i jak najszybciej poinformuje
Szanownego Pana Posła o wynikach.
Dodatkowe wyjaśnienia udzielone przez komisarza Daciana Cioloșa w imieniu Komisji
Tabela, która została przesłana bezpośrednio Szanownemu Panu Posłowi oraz do sekretariatu
Parlamentu Europejskiego, dostarcza informacji na temat obszarów zadeklarowanych w ramach
systemów wsparcia bezpośredniego. W oparciu o powiadomienia przekazywane Komisji, zgodnie
89
z art. 76 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 i art. 84 rozporządzenia Komisji (WE)
nr 1122/2009, dane te odpowiadają obszarom potencjalnie kwalifikującym się do objęcia systemem
płatności jednolitych (SPS) lub systemem jednolitej płatności obszarowej (SAPS). Obejmuje to
wszystkie obszary zadeklarowane przez rolnika, który w ramach pojedynczego wniosku ma
obowiązek zadeklarować wszystkie obszary rolne, bez względu na to czy ubiega się o wsparcie
w odniesieniu do nich, czy nie. Dane w tabeli obejmują wnioski z lat 2006-2009, jako że rok 2006
był pierwszym rokiem, w którym wszystkie (na owe czasy) państwa członkowskie wdrożyły
reformę z 2003 r. wprowadzającą system płatności jednolitych oprócz Słowenii i Malty, którym
zezwolono na odroczenie tego procesu do 2007 r. W odniesieniu do danych dotyczących wniosków
z 2010 r., zgłoszone sprawozdania są nadal poddawane weryfikacji przy współpracy państw
członkowskich, natomiast dane dotyczące wniosków na rok 2011 nie są jeszcze dostępne.
Odpowiadając na pytanie dotyczące obszarów objętych dopłatami w przedmiotowym okresie
w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, państwa członkowskie przekazały dane dotyczące
jedynie obszarów objętych dopłatami w ramach SAPS, które Komisja przekazała już Szanownemu
Panu Posłowi w odpowiedzi na pytanie pisemne E-010504/2011. Jeżeli chodzi o SPS to państwa
członkowskie zostały zobowiązane do przekazywania danych dotyczących obszarów objętych
dopłatami poczynając od roku 2010. W chwili obecnej dane dotyczące wniosków z roku 2010 nie
zostały jeszcze przekazane przez wszystkie państwa członkowskie.
Różnice między obszarami zadeklarowanymi a obszarami, w odniesieniu do których płatności
bezpośrednie zostały faktycznie dokonane w latach 2004-2011 wynikają z nieprzestrzegania zasad
kwalifikowalności, z rozwoju WPR (dalsze oddzielanie płatności bezpośrednich od produkcji) oraz
zmian strukturalnych w sektorze rolnym.
37. Wykorzystanie przez państwa członkowskie środków na płatności bezpośrednie
Data : 08-12-2011
E-012007/2011
Pytanie do Komisji:
Jakie było rzeczywiste wykorzystanie kwot przeznaczonych na dopłaty bezpośrednie z kopert
krajowych przyznanych na rok 2009, 2010 oraz, jeżeli to możliwie na rok 2011?
Komisja informuje Szanownego Pana Posła, że w załączonej tabeli przedstawiono kwoty płatności
pomocy bezpośredniej (z tytułu systemu płatności jednolitych oraz systemu jednolitej płatności
obszarowej*) faktycznie wykorzystane przez poszczególne państwa członkowskie w ramach
pułapów przyznanych im w latach budżetowych 2009, 2010 i 2011.
38. Rewizja Dyrektywy 2001/37/WE
Data : 09-12-2011
E-012061/2011
90
Pytanie do Komisji:
W dokumencie konsultacyjnym dotyczącym przygotowywanej rewizji Dyrektywy 2001/37/WE
Dyrekcja Generalna SANCO Komisji Europejskiej zastrzegła, że rozpatrywane propozycje zmian
takich jak zapisy dotyczące zakazu ekspozycji wyrobów tytoniowych, zakazu stosowania
składników dodatkowych w procesie produkcji tytoniu, a także wprowadzenia ujednolicenia
opakowań papierosów nie zostały przeanalizowane pod kątem ich wpływu na funkcjonowanie
rynku wewnętrznego ani też nie dokonano oceny, czy spełniają one zasadę proporcjonalności.
Rozwiązania te, jeśli zostaną wprowadzone, mogą mieć poważny wpływ na wiele sektorów
gospodarek państw członkowskich UE powodując utratę miejsc pracy w rolnictwie, przetwórstwie
i handlu, a także w znaczący sposób zmniejszać wpływy do budżetów państw członkowskich.
Wiele wskazuje również na to, że wspomniane propozycje stoją w sprzeczności z obowiązującymi
przepisami krajowymi dotyczącymi ochrony własności intelektualnej.
Czy w ponad rok od zakończenia konsultacji po 6 miesiącach od prezentacji jej podsumowania
Komisja dokonała już zapowiedzianych analiz?
Czy w obliczu ostrego kryzysu finansów publicznych i wysokich deficytów budżetowych w wielu
krajach Unii Europejskiej, Komisja przygotowuje również analizę wpływu proponowanych
rozwiązań na sytuacje budżetową państw członkowskich UE?
Komisja ocenia obecnie wpływ różnych możliwych opcji polityki w kontekście przeglądu
dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych 2001/37/WE(1). Ocena skutków obejmuje staranną
analizę gospodarczych, społecznych i mających wpływ na zdrowie skutków, jak również analizę
potencjalnych ograniczeń prawnych oraz skutków dla rynku wewnętrznego. Skutki dla wszystkich
zainteresowanych stron są w tej analizie dogłębnie rozważane, włącznie z potencjalnymi
szczególnymi skutkami dla konkretnych państw członkowskich lub regionów.
Sprawozdanie z oceny skutków zostanie opublikowane razem z wnioskiem ustawodawczym
dotyczącym przeglądu dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych.
39. Łamanie praw autochtonicznych mniejszości narodowych w Republice Litewskiej
Data : 15-12-2011
O-000331/2011
Republika Litewska jest państwem wieloetnicznym, gdzie w niektórych rejonach mniejszości
autochtoniczne stanowią większość. 17 marca 2011 r. Parlament RL uchwalił nową wersję ustawy o
oświacie, która odbiera rodzicom należącym do mniejszości narodowych nabyte wcześniej prawo
wyboru języka, w jakim mogą uczyć się ich dzieci. Zakłada ona też „optymalizację” sieci szkół w
małych miejscowościach poprzez zamykanie szkół mniejszości narodowych, co może doprowadzić
do likwidacji około 50 % klas z mniejszościowym językiem nauczania. Na Litwie obowiązuje
zakaz używania w dokumentach swojego imienia i nazwiska w języku mniejszości narodowej, czyli
w formie oryginalnej oraz zakaz używania w urzędach języka innego niż litewski pod groźbą kary
grzywny.
Od kilku lat Litewska Inspekcja Języka Państwowego nakłada grzywny na osoby prywatne,
przedsiębiorców oraz samorządowców za używanie dwujęzycznych tablic informacyjnych na
obszarach, gdzie autochtoniczna mniejszość polska stanowi większość mieszkańców – w
91
niektórych gminach i rejonach nawet 80%. Są to działania dyskryminujące, naruszające Traktat o
Funkcjonowaniu UE (art. 10), Kartę Praw Podstawowych UE (art. 21 i 22), Konwencję Ramową
RE o Ochronie Mniejszości Narodowych (art.4, 5, 6, 10, 11, 12, 13, 14, 16 i 22), naruszające w
całości Europejską Kartę Języków Regionalnych lub Mniejszościowych.
Jakie działania ma zamiar podjąć KE, jako strażniczka Traktatów, korzystając ze swych uprawnień
zawartych w art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej?
40. Trudna sytuacja plantatorów chmielu w Polsce oraz pytanie o plany działania Komisji
wobec sektora chmielarskiego
Data : 16-12-2011
E-012342/2011
Pytanie do Komisji:
Docierają do mnie sygnały o coraz trudniejszej sytuacji producentów chmielu w Polsce.
Powierzchnia upraw chmielu zmniejszyła się o połowę, a plantatorzy mają coraz większe trudności
w zbyciu swojej produkcji. Sygnalizowany jest problem stosowania przez działające w Polsce
koncerny piwowarskie protekcjonistycznej praktyki polegającej na nabywaniu wyłącznie chmielu
z Niemiec mimo dostępności wysokiej jakości chmielu polskiego.
Nadmieniam, że produkcja chmielu w Polsce skoncentrowana jest w głównie w regionie lubelskim,
który jest jednym z najbiedniejszych regionów w Polsce, a rolnicy uprawiający chmiel nie mają
praktyczne możliwości zmiany branży.
Czy Komisja ma jakąś wiedzę o trudnej sytuacji plantatorów chmielu w Polsce, czy widzi jakieś
możliwości pomocy ze swej strony? Jakie działania są przewidywane w najbliższym czasie?
A także, jakie działania są planowane po 2013 r. w celu ochrony produkcji chmielu w Unii
Europejskiej?
W wyniku reformy WPR z 2003 r., pomoc dla producentów chmielu została oddzielona od
wielkości produkcji i włączona do systemu płatności jednolitych lub systemu jednolitej płatności
obszarowej, czyli bezpośredniego wsparcia dochodów rolników.
W kontekście reformy WPR po 2013 r., Komisja zasugerowała, aby umożliwić państwom
członkowskim wdrożenie dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją, ustanowionego
w art. 38 wniosku rozporządzenia w sprawie płatności bezpośrednich (zob. dokument
COM(2011) 625 wersja ostateczna). Lista sektorów i rodzajów produkcji, którym można przyznać
wsparcie rzeczywiście obejmuje chmiel. W związku z powyższym, Polska może podjąć decyzję
o wykorzystaniu do 10 % rocznego pułapu krajowego na sfinansowanie wsparcia dla sektorów lub
regionów, w których pewne rodzaje działalności rolniczej lub pewne sektory rolnictwa znajdują się
w trudnej sytuacji i mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, społecznych lub
środowiskowych. Takie wsparcie można przyznawać wyłącznie w zakresie niezbędnym do
zapewnienia zachęty do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w odnośnych regionach.
Ponadto producenci chmielu, podobnie jak wszyscy inni rolnicy, mogą korzystać z całego szeregu
92
środków dostępnych w ramach polityki rozwoju obszarów wiejskich, takich jak środki
przeznaczone na restrukturyzację, inwestycje, przekształcenia lub różnicowania.
41. Dyskryminacja Telewizji Trwam w działaniach Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Data : 11-01-2012
E-000191/2012
Pytanie do Komisji:
W związku z odrzuceniem przez polską Krajową Radę Radiofonii i Telewizji wniosku fundacji Lux
Veritatis, dotyczącego przyznania miejsca Telewizji Trwam (telewizja katolicka) na cyfrowym
multipleksie, my niżej podpisani, posłowie do Parlamentu Europejskiego pragniemy zapytać, jakie
kroki zamierza podjąć Komisja w obszarze transparentności cyfryzacji i poszanowania równych
zasad konkurencyjności podmiotów na rynku w Polsce.
Jaka jest opina Komisji w sprawie dyskryminowania mediów ze względu na ich katolicki
charakter?
Po odrzuceniu wniosku fundacji Lux Veritatis o koncesję na miejsce dla TV Trwam na multipleksie
cyfrowej telewizji naziemnej jeden z członków KRRiT stwierdził, że Telewizja Trwam nie
gwarantuje powodzenia finansowego multipleksu, co nie jest zgodne z prawdą, gdyż Telewizja
Trwam takie zabezpieczenie posiada. Niepokój budzi fakt, że koncesje na nadawanie w systemie
cyfrowym otrzymały stacje posiadające o wiele mniejsze aktywa finansowe niż TV Trwam. Już od
wielu lat Telewizja Trwam ma stałą widownię, oglądają ją setki tysięcy ludzi. Decyzja KRRiT
pozbawia tego nadawcę możliwości dalszego rozwoju na rynku medialnym. Wyjaśnienia sprawy
nieprzyznania koncesji Telewizji Trwam domaga się również Episkopat Polski. Przypomnieć
należy, że decyzja KRRiT sprzeczna jest z poszanowaniem podstawowych wartości UE, do których
należy m.in. zasada niedyskryminacji ze względu na poglądy religijne.
Odpowiedź udzielona przez komisarz Neelie Kroes w imieniu Komisji:
Komisja Europejska zawsze wspierała pluralizm w mediach i zwalczała jakiekolwiek objawy
dyskryminacji ze względu na przekonania.
Zgodnie z unijnymi przepisami w zakresie telekomunikacji, uwzględniając odpowiednie wartości
częstotliwości radiowych, państwa członkowskie zapewniają skuteczne zarządzanie tymi
częstotliwościami i przyznają prawa do ich wykorzystania w oparciu o obiektywne, przejrzyste,
niedyskryminujące i proporcjonalne kryteria oraz obiektywne, przejrzyste, niedyskryminujące
i proporcjonalne procedury otwarte.
Procedury krajowe mogą przewidywać szczególne kryteria oceny, w tym takie, które dotyczą
sytuacji finansowej uczestników, pod warunkiem że wyżej wymienione zasady są przestrzegane.
Z tego względu, biorąc pod uwagę koszty związane z obecnością w multipleksach, Komisja
odnotowuje, że stabilność finansowa każdego nadawcy dzielącego multipleks może mieć
decydujące znaczenie dla funkcjonowania całego przedsiębiorstwa i w związku z tym można ją
uznać za uzasadnione kryterium oceny.
Z drugiej strony, ocena dotycząca prawidłowego stosowania tego kryterium przez władze polskie
w Pana konkretnym przypadku należy przede wszystkim do sądów krajowych, do których strony
93
mają prawo odwołać się w tej kwestii, zgodnie z unijnymi przepisami w zakresie telekomunikacji.
42. Insektycydy z grupy neonikotynoidów a zdrowie pszczół miodnych
Data : 03-02-2012
E-001297/2012
Pytanie do Komisji:
Dyrektywa 2010/21/UE zmieniająca załącznik I do dyrektywy Rady 91/414/EWG w zakresie
przepisów szczególnych dotyczących klotianidyny, tiametoksamu, fipronilu i imidachloprydu
została przyjęta niedawno w celu zajęcia się problemem spadku populacji pszczół miodnych
wynikającym z narażenia ich na działanie pestycydów z grupy neonikotynoidów.
1. Czy Komisja może stwierdzić, czy państwa członkowskie podjęły działania niezbędne w celu
zapewnienia zgodności z dyrektywą 2010/21/UE?
2. Czy Komisja może przedstawić konkretne liczby wskazujące na to, czy przyjęte środki
ustawodawcze (np. dyrektywa 2010/21/UE i rozporządzenie (WE) nr 1107/2009) są wystarczające
oraz czy przyczyniają się one do zapobiegnięcia spadkowi populacji pszczół miodnych?
3. Jakie inne konkretne środki Komisja zamierza przyjąć w celu ochrony pszczół miodnych przed
neonikotynoidami?
4. Czy po zapoznaniu się z opublikowanym w dniu 30 maja 2003 r. przez Agencję Ochrony
Środowiska USA dokumentem pt. „Zestawienie danych dotyczących pestycydów: warunki
rejestracji klotianidyny” Komisja może stwierdzić, że:
— zdaje sobie sprawę ze znacznych luk w danych przedstawionych w wyżej wymienionym
zestawieniu (badanie immunotoksyczności rozwojowej, dodatkowa analiza materiałów
testowych wykorzystywanych do badań mutagennych, badania terenowe pozostałości
w płodozmianie przy użyciu dojrzałej soi, tlenowy metabolizm wodny, badanie procesu
ługowania nasion, całkowita ostra toksyczność osadów wobec bezkręgowców w wodach
słodkich oraz badania terenowe przeprowadzane na zapylaczach);
— zdaje sobie sprawę z następujących faktów, które są zawarte w wyżej wymienionym
zestawieniu: „Klotianidyna jest wysoce toksyczna dla pszczół miodnych, co ma postać
kontaktowej toksyczności ostrej (średnia dawka śmiertelna LD50 > 0,0439 μg na pszczołę).
Klotianidyna może wywołać przewlekłe narażenie toksyczne pszczół miodnych oraz innych
zapylaczy wskutek przedostawania się pozostałości klotianidyny do nektaru i pyłków.
W przypadku królowych pszczół miodnych skutki przewlekłego narażenia toksycznego mogą
obejmować efekt letalny i/lub subletalny w stadium larwalnym i reprodukcyjnym”?
1. Obecnie Komisja gromadzi informacje od państw członkowskich na temat środków
wykonawczych mających na celu zapewnienie zgodności z dyrektywą 2010/21/UE. Jest to stały
punkt obrad Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt (działu przepisów
94
dotyczących pestycydów).
2. Do chwili obecnej nie ustalono powiązań pomiędzy insektycydami z grupy neonikotynoidów,
jeżeli są właściwie stosowane, a problemem śmiertelności pszczół i w związku z tym nie są
dostępne żadne dane. Komisja jest jednak przekonana, że środki ustanowione w przepisach
dotyczących pestycydów przyczyniają się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony pszczół,
w tym pszczół miodnych.
3. W odniesieniu do konkretnych środków, które Komisja planuje przyjąć, Komisja pragnie odesłać
Szanownych Posłów do odpowiedzi udzielonej na pytanie pisemne E-000160/2012.
4. Prawodawstwo UE dotyczące środków ochrony roślin opiera się na ocenie ryzyka. Nawet jeśli,
ze względu na swój charakter, insektycydy są toksyczne dla pszczół, ich stosowanie może być nadal
możliwe, jeżeli narażenie jest zmniejszone do poziomów, które nie powodują szkodliwych
skutków. W tym celu należy stosować szczególne środki ograniczania ryzyka. Ze względu na różne
wymogi dotyczące danych, przewidziane w prawodawstwie UE, dane w dokumentacji unijnej,
ocenione i wzajemnie zweryfikowane w ramach prawodawstwa UE dotyczącego pestycydów nie są
porównywalne z danymi ocenionymi przez Agencję Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych,
mimo że odnoszą się do samej substancji czynnej „klotianidyny”.
43. Działania rządu RP w zakresie ustawodawstwa dotyczącego GMO
Data : 13-02-2012
E-001717/2012
Pytanie do Komisji:
Czy w czasie polskiej prezydencji Rząd Polski zwracał się do Komsiji z inicjatywami zmian
w zakresie ustawodawstwa dotyczącego genetycznie modyfikowanych organizmów (GMO)?
Polska nie przedłożyła Komisji żadnych wniosków w sprawie zmiany prawodawstwa UE
dotyczącego organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO). Sprawując prezydencję UE
Polska przewodniczyła kilku posiedzeniom grupy roboczej ad-hoc do spraw GMO w ramach Rady
zorganizowanym w celu omówienia wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE(1) w zakresie umożliwienia państwom
członkowskim ograniczenia lub zakazania uprawy organizmów zmodyfikowanych genetycznie na
swoim terytorium. Komisja proponuje Szanownemu Panu Posłowi zwrócenie się bezpośrednio do
Sekretariatu Rady w celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji w tej kwestii.
44. Działania polskiej prezydencji w zakresie ustawodawstwa dotyczącego GMO
Data : 13-02-2012
E-001718/2012
95
Pytanie do Rady:
Czy polska prezydencja podejmowała jakieś inicjatywy w zakresie zmiany ustawodawstwa
dotyczącego genetycznie modyfikowanych organizmów (GMO)?
Odpowiedź:
Rada chciałaby poinformować Pana Posła, że istnieje tylko jeden wniosek ustawodawczy (Rada nie
przeprowadziła jeszcze analizy tego wniosku w pierwszym czytaniu) mianowicie: wniosek
w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE
w zakresie umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazania uprawy organizmów
zmodyfikowanych genetycznie na swoim terytorium.
Podczas polskiej prezydencji Rada prowadziła kompleksowe dyskusje w tej sprawie. W świetle
tych dyskusji polska prezydencja przygotowała teksty kompromisowe, po to by uwzględnić kilka
ważnych poprawek, które zostały przyjęte przez Parlament Europejski w lipcu 2011 r.
W grudniu 2011 r. Rada doceniła dokonane postępy i uznała kompromisowy wniosek polskiej
prezydencji za dający techniczną podstawę do kontynuowania tej pracy przez nadchodząca
prezydencję duńską.
45. Udział organów śledczych Unii Europejskiej w wyjaśnianiu katastrofy lotniczej w
Smoleńsku
Data : 15-03-2012
P-002895/2012
Pytanie do Komisji:
W dniu 13 kwietnia 2010 r. szef rządu Federacji Rosyjskiej W.W. Putin przeprowadził posiedzenie
Komisji Państwowej w sprawie ustalenia przyczyn katastrofy samolotu Tu-154. Na posiedzenie byli
zaproszeni przedstawiciele polskiej strony, uczestniczący w dochodzeniu ws. wyjaśnienia
okoliczności katastrofy.
Podczas tego posiedzenia pani T.G. Anodina z Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego WNP
powiedziała między innymi: „Organy dochodzeniowe Unii Europejskiej oraz innych państw
wyraziły chęć uczestnictwa w pracach Komisji Technicznej (...)”(w języku rosyjskim: „Органы
расследования Евросоюза и других государств изъявили готовность принять участие в
работе Технической комиссии (...)”).
Niniejszym proszę o udzielenie informacji, jaki organ Unii Europejskiej wyraził chęć uczestnictwa
w pracach rosyjskiej Komisji Technicznej, kto występował personalnie w imieniu tego organu,
kiedy oraz o której godzinie i dlaczego organ ten nie wziął ostatecznie udziału w pracach Komisji
Technicznej.
— Czy przyczyną była odmowa strony rosyjskiej czy polskiej?
— Ponadto proszę o informację, czy ze strony Unii Europejskiej były nawiązane inne kontakty
techniczne, polityczne lub innego rodzaju ze stroną rosyjską w sprawie Katastrofy Smoleńskiej
z dnia 10 kwietnia 2010 r.
96
Odpowiedź udzielona przez Wiceprzewodniczącego Siima Kallasa w imieniu Komisji:
Zarówno przepisy międzynarodowe, jak i europejskie stanowią, że badania wypadków lotniczych
muszą być prowadzone niezależnie i bez ingerencji z zewnątrz. Zasady te są zapisane w konwencji
chicagowskiej (załącznik 13), która reguluje międzynarodowe lotnictwo cywilne, jak również
w rozporządzeniu (UE) nr 996/2010(1). W Unii Europejskiej organy prowadzące takie badania są
wyznaczone na szczeblu krajowym, natomiast na szczeblu UE nie istnieje obecnie żaden centralny
organ ds. badania zdarzeń lotniczych. Komisji nie jest wiadomo o żadnym organie Unii
Europejskiej, który wyraziłby chęć udziału w pracach międzypaństwowej komisji lotniczej
wspomnianych przez Szanownego Pana Posła, ani o odmowie dopuszczenia do takiego udziału.
Badanie wypadku lotniczego dotyczącego polskiego samolotu prezydenckiego, zarejestrowanego
i użytkowanego jako wojskowy statek powietrzny, wykonującego lot państwowy, przeprowadza się
zgodnie z suwerenną decyzją państw, których dotyczy wypadek, gdyż brak jest międzynarodowych
lub unijnych regulacji prawnych mających zastosowanie do tego rodzaju sytuacji.
Procedura stosowana w przypadku przedmiotowego dochodzenia dotyczącego wypadku lotniczego
została uzgodniona wspólnie przez rządy Polski i Rosji. Chociaż załącznik 13 do konwencji
chicagowskiej ma zastosowanie wyłącznie do lotnictwa cywilnego, to oba państwa zdecydowały
o prowadzeniu badania zdarzenia lotniczego zgodnie z normami zawartymi w załączniku 13.
Normy te przewidują, że w tym przypadku dochodzenie takie dotyczy jedynie Polski oraz Federacji
Rosyjskiej. W świetle braku kompetencji UE dotyczących wypadku Komisja nie zamierza w żaden
sposób ingerować w to dochodzenie.
46. Uprawy monokulturowe w Unii Europejskiej
Data : 23-03-2012
E-003184/2012
Pytanie do Komisji:
Czy Komisja dysponuje wiedzą o zasięgu upraw monokulturowych w rolnictwie unijnym?
Jeśli tak, to proszę o informację, jaką część ogólnej powierzchni upraw stanowią uprawy
monokulturowe?
W odniesieniu do upraw monokulturowych nie są jeszcze dostępne żadne oficjalne dane
przekazywane Komisji (Eurostatowi) przez państwa członkowskie. Wynika to z tego, że
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1166/2008 z dnia 19 listopada 2008 r.
w sprawie badań struktury gospodarstw rolnych i badania metod produkcji rolnej obejmuje spis
rolny w okresie 2009/2010 oraz badania reprezentacyjne gospodarstw rolnych w latach 2013 i 2016.
Państwa członkowskie zgodziły się przeprowadzić, jednocześnie z rozpoczętym spisem rolnym za
okres 2009/2010, badania metod produkcji rolnej stosowanych w gospodarstwach rolnych. Jedno
z pytań zawartych w tym badaniu reprezentacyjnym dotyczącym metod produkcji, znajdujące się
pod pozycją „Ochrona gleby”, odnosi się do części gruntów ornych wyłączonych z planowanego
płodozmianu, co umożliwia oszacowanie gruntów ornych wykorzystywanych do upraw
monokulturowych.
97
Dane te mają być przekazane Komisji (Eurostatowi) najpóźniej do dnia 31 grudnia 2012 r.
47. Rozporządzenie zmieniające dyrektywę 2001/18/WE w zakresie umożliwienia państwom
członkowskim ograniczenia lub zakazania uprawy GMO na swoim terytorium
Data : 26-03-2012
E-003212/2012
Pytanie do Rady:
W dniu 5 lipca 2011 r. Parlament Europejski większością głosów przyjął rezolucję legislacyjną
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego
dyrektywę 2001/18/WE w zakresie umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub
zakazania uprawy organizmów zmodyfikowanych genetycznie na swoim terytorium
(COM(2010) 0375 – C7-0178/2010)
— Proszę o informację, kiedy można spodziewać się porozumienia w Radzie w sprawie przyjęcia
wyżej wymienionego rozporządzenia?
— Które państwa członkowskie popierają, a które sprzeciwiają się tej propozycji? Jakie jest
stanowisko Rządu Polski w tej sprawie?
Odpowiedź:
Odpowiadając na zadane pytanie, Rada może uaktualnić informacje, które przekazała Panu Posłowi
w marcu 2012 r. w związku z jego pytaniem wymagającym odpowiedzi na piśmie (E001718/2012).
9 marca 2012 r. Rada podczas debaty jawnej przedyskutowała wniosek kompromisowy
przygotowany przez prezydencję po ustaleniach technicznych, których dokonano w styczniu i lutym
2012 r. Kompromisowy tekst prezydencji wynikał z ostatnio uzgodnionego ustawodawstwa UE
w zakresie produktów biobójczych.
Propozycje prezydencji spotkały się z dużym poparciem, lecz w Radzie wciąż prowadzone są
dyskusje zmierzające do osiągnięcia porozumienia ogólnego.
48. Lokalizacja ferm drobiarskich w pobliżu miejsc zamieszkania ludzi
Data : 03-04-2012
E-003568/2012
Pytanie do Komisji:
— Czy do Komisji wpływały skargi z Polski dotyczące uciążliwej lokalizacji ferm drobiarskich
w pobliżu miejsc zamieszkania ludzi; jeśli tak, to czy Komisja podejmowała jakieś działania wobec
tych skarg?
— Czy Komisja przedstawiała jakieś swoje zastrzeżenia wobec rządu Polski w związku
z niedostosowaniem polskich przepisów prawnych do przepisów Unii Europejskiej w zakresie emisji
uciążliwych zapachów?
98
Odpowiedź udzielona przez komisarza Janeza Potočnika w imieniu Komisji:
Do Komisji nie wpłynęły dotąd jakiekolwiek skargi z Polski dotyczące uciążliwych zapachów
generowanych przez fermy drobiarskie.
Nie ma obecnie wiążącego unijnego instrumentu prawnego w zakresie ochrony środowiska, który
dotyczyłby w szczególności emisji zapachów, w tym zapachów generowanych przez fermy drobiarskie.
Przepis dotyczący konieczności zapobiegania, kontrolowania lub ograniczania uciążliwych zapachów
można znaleźć w dyrektywie w sprawie odpadów(1). Jej art. 13 lit. b) wzywa państwa członkowskie do
prowadzenia gospodarowania odpadami bez powodowania uciążliwości przez hałas i zapachy. W tym
kontekście Komisja zdaje sobie sprawę z tego, że ustawodawstwo polskie może nie w pełni
przetransponowało art. 13 dyrektywy w sprawie odpadów i obecnie zajmuje się tą kwestią
w porozumieniu z organami krajowymi.
49. Sytuacja producentów rolnych ogórków gruntowych i pomidorów /pytanie uzupełniające/
Data : 02-05-2012
P-004517/2012
Pytanie do Komisji:
W nawiązaniu do odpowiedzi Komisji z dnia 5 stycznia 2012 (E-010766/11) w powyższej sprawie
mam pytanie uzupełniające: czy Komisja wystosowała do władz Polski jakieś wystąpienie i czy
władze polskie przedstawiły jakieś dokumenty w tej sprawie? Jeśli tak to proszę o przedstawienie
treści stosownych dokumentów.
Komisja zwróciła się do władz polskich w kwestii domniemanych naruszeń przez Agencję Rynku
Rolnego rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 585/2011 dnia 17 czerwca 2011 r.
ustanawiającego tymczasowe nadzwyczajne środki wspierania sektora owoców i warzyw. Komisja
otrzymała odpowiedź od władz polskich, która jest obecnie analizowana.
Jako że analiza jest w toku, Komisja nie może na obecnym etapie wypowiedzieć się na ten temat.
Osoby skarżące zostaną poinformowane o wynikach dochodzenia Komisji poprzez zawiadomienie
opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
50. Przewidywane środki na dostosowanie rzeźni (Rozporządzenie Rady (WE) nr 1099/2009
załącznik II)
Data : 02-05-2012
E-004518/2012
99
Pytanie do Komisji:
Przepisy załącznika II w sprawie wymagań infrastrukturalnych dla rzeźni, Rozporządzenia Rady
(WE) nr 1099/2009, wchodzą w życie od 8 grudnia 2019 r.
Czy Komisja przewiduje w ramach II filaru WPR środki na dostosowanie rzeźni?
W ramach obecnej polityki rozwoju obszarów wiejskich wsparcie na dostosowanie rzeźni do
nowych norm UE można uzyskać w ramach środka „zwiększanie wartości dodanej produktów
rolnych i leśnych” (art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005).
Wsparcie w ramach tego środka można uzyskać na inwestycje, które poprawiają ogólne wyniki
przedsiębiorstwa. Inwestycje takie dotyczą przetwarzania produktów wymienionych w załączniku
I do Traktatu (z wyjątkiem produktów rybnych) oraz produktów leśnych lub obrotu tymi
produktami, lub też rozwoju nowych produktów, procesów i technologii związanych z produktami
wymienionymi w załączniku I do Traktatu (z wyjątkiem produktów rybnych) i produktów leśnych.
Inwestycje takie muszą również uwzględniać normy UE mające zastosowanie do danej inwestycji.
W przypadkach gdy inwestycje mają na celu doprowadzenie do zgodności z normami UE, wsparcie
można przyznawać jedynie mikroprzedsiębiorstwom. W takim przypadku na potrzeby
doprowadzenia do zgodności z daną normą można przyznać okres karencji nieprzekraczający 36
miesięcy od dnia, w którym dana norma staje się obowiązująca dla przedsiębiorstwa.
Państwa członkowskie nie mają obowiązku włączenia omawianego środka do swych krajowych lub
regionalnych programów rozwoju obszarów wiejskich, w związku z czym zagwarantowanie
dostępu do tego wsparcia zależy od danego państwa członkowskiego.
W przyszłej polityce rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014-2020 wspieranie inwestycji
w rzeźniach będzie możliwe w ramach proponowanego środka „inwestycje w aktywa” [art. 18
COM(2011)627]. W ramach tego środka proponuje się, aby wsparcie można było przyznawać na
inwestycje związane z przetwarzaniem, wprowadzaniem do obrotu lub rozwojem produktów
rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu.
51. Ekspertyzy prawne w sprawie zgodności z traktatem przedstawionych przez Komisję
propozycji dotyczących dopłat bezpośrednich
Data : 14-05-2012
E-004895/2012
Pytanie do Komisji:
Czy Komisja przeprowadziła ocenę zgodności propozycji Komisji z przepisami traktatowymi
dotyczącymi dystrybucji dopłat bezpośrednich pomiędzy rolnikami w odniesieniu do traktatowego
zakazu dyskryminacji ze względu na przynależność państwową oraz pomiędzy producentami
rolnymi w UE?
— Jeśli Komisja nie przeprowadziła takiej oceny, to czy zamierza ją przeprowadzić?
— Czy Komisja przeprowadziła ocenę prawną pod kątem zgodności propozycji dotyczących dopłat
bezpośrednich zawartych w dokumencie COM(2011) 0625 z dnia 20 października 2011 r.
100
z przepisami traktatowymi? W szczególności chodzi o propozycje utrzymania po 2013 r.
nierówności dystrybucji środków na dopłaty bezpośrednie odwołujące się do kryterium płatności
historycznych.
— Jeśli Komisja nie przeprowadziła takiej oceny, to czy zamierza ją przeprowadzić?
Podczas przygotowywania wniosków legislacyjnych w dziedzinie rolnictwa Komisja dokłada
najwyższej staranności, aby zagwarantować ich zgodność ze wszystkimi postanowieniami Traktatu,
a zwłaszcza z przepisami związanymi z zasadą równego traktowania rolników w całej UE. Jest to
zasadnicza część procesu przygotowywania aktów prawnych, do której służby prawne Komisji
przykładają dużą uwagę. Wniosek w sprawie płatności bezpośrednich zawarty w dokumencie
COM(2011) 625 z dnia 12 października 2011 r. nie jest wyjątkiem od tej zasady.
W odniesieniu do dystrybucji środków na dopłaty bezpośrednie, zawartej we wspomnianym
dokumencie, Komisja przyznaje – w motywie 21 – że coraz trudniej jest uzasadnić znaczne
indywidualne różnice w poziomie wsparcia na hektar, wynikające ze stosowania historycznych
danych referencyjnych. W związku z tym, Komisja stwierdza, że bezpośrednie wsparcie dochodu
powinno zostać równomierniej rozdzielone między państwa członkowskie poprzez zmniejszenie
powiązania z historycznymi danymi referencyjnymi i z uwzględnieniem ogólnego kontekstu
budżetu Unii. Z tego powodu Komisja zaproponowała zajęcie się tym problemem w art. 22 swojego
wniosku poprzez wprowadzenie procesu stopniowego zbliżenia wartości uprawnień do płatności.
52. Ograniczenie ilości uprawnień emisji dwutlenku węgla - zgodność z ustawodawstwem UE
Data : 23-07-2012
E-007401/2012
Pytanie do Komisji:
Artykuł 10 (4) dyrektywy 2003/87/WE (po poprawkach) zakłada przyjęcie przez Komisję
rozporządzenia w sprawie aukcji uprawnień emisji dwutlenku węgla w ramach trzeciej fazy
europejskiego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych, łącznie z szacunkowym
wolumenem udostępnionych uprawnień. Takie rozporządzenie zostało wydane w 2010 r. W naszym
rozumieniu, obecne ustawodawstwo UE nie przewiduje instrumentów, które uprawniałyby Komisję
Europejską (lub inną instytucję UE) do wykorzystania narzędzi prawnych i zmian konkretnych
przepisów do wykluczenia dostępnych uprawnień w celu podwyższenia ceny emisji dwutlenku
węgla. Takie podejście wymagałoby rewizji dyrektywy UE/ETS.
W dniu 19 kwietnia 2012 r. na nieformalnym spotkaniu ministrów ds. środowiska i klimatu,
komisarz Hedegaard powiadomiła, że Komisja zamierza przyspieszyć sprawozdanie dotyczące
funkcjonowania rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, w tym procesu aukcyjnego, z 2013 r.
(jak przewidziane przez artykuł 10 (5) dyrektywy 2003/87/WE) na bieżący rok (kolejne publiczne
oświadczenia sugerują, że data została wyznaczona na lipiec br.). Komisarz Hedegaard oświadczyła
również (patrz RAPID Memo/12/264), że takie działanie jest „okazją do przedstawienia
sprawozdania dotyczącego harmonogramu aukcji” oraz „przedstawienia propozycji Komisji ds.
zmiany klimatu w celu podjęcia decyzji jeszcze w tym roku”. Celem tych działań jest zmniejszenie
101
wolumenu uprawnień do emisji dwutlenku węgla, które powinny zostać udostępnione na rynku,
przed rozpoczęciem trzeciej fazy UE/ETS 1 stycznia 2013 r.
Czy Komisja mogłaby podać prawne uzasadnienie proponowanych działań? Co za tym idzie, czy
Komisja jest w stanie potwierdzić, że propozycja zostanie wycofana, jeżeli okaże się, że takie
działania nie są zgodne z ustawodawstwem UE?
Odpowiedź udzielona przez Komisarz Hedegaardon w imieniu Komisji:
Dzięki systemowi handlu uprawnieniami do emisji (ETS) powstał pierwszy na świecie duży rynek
uprawnień do emisji dwutlenku węgla oraz wspólna dla całej UE cena emisji dwutlenku węgla.
Powszechnie uznaje się, że rynek ten opiera się na dobrze funkcjonującej infrastrukturze. Pewien
element tej infrastruktury dotyczy zasad sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji, a dyrektywa
w sprawie ETS przyznaje już Komisji uprawnienia wykonawcze, w szczególności do przyjęcia
rozporządzenia „w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów
sprzedaży na aukcji, aby zapewnić przeprowadzanie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty,
zharmonizowany i niedyskryminujący”. Obecnie dyrektywa jest wyjaśniana, aby potwierdzić
zdolność Komisji do przyjmowania środków i zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku przy
pełnej pewności prawa.
Bardziej szczegółowe informacje dostępne są w komunikacie prasowym z dnia 25 lipca 2012 r.
53. Stan prac nad rozporządzeniem ograniczającym lub umożliwiającym wprowadzenie
zakazu GMO
Data : 24-09-2012
E-008370/2012
Pytanie do Rady:
1. Jaki jest stan prac nad projektem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE w zakresie umożliwienia państwom członkowskim
ograniczenia lub zakazania uprawy organizmów zmodyfikowanych genetycznie na swoim
terytorium, który to projekt uzyskał pozytywną opinię w raporcie przyjętym przez Parlament
Europejski w dniu 5 lipca 2011 r.
2. Które państwa członkowskie wspierają raport, a które są mu przeciwne?
Odpowiedź:
Aktualizując informacje przekazane już w kwietniu 2012 r.,(1) Rada informuje Pana Posła, że
jeszcze nie zakończyła debaty nad tym dossier, a zatem nie przyjęła jeszcze swojego stanowiska
w pierwszym czytaniu.
Po przyjęciu stanowiska Rady w pierwszym czytaniu uzasadnienie stanowiska Rady w sprawie
przedmiotowej inicjatywy ustawodawczej zostanie przekazane Parlamentowi Europejskiemu
zgodnie z art. 294 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Jeżeli chodzi o drugie pytanie Pana Posła, Rada nie wypowiada się na temat stanowisk państw
członkowskich.
102
54. Interwencja w stosunku do rządu Rzeczpospolitej Polskiej w związku z regulacjami
dotyczącymi GMO
Data : 24-09-2012
E-008371/2012
Pytanie do Komisji:
Czy Komisja podejmowała interwencję w stosunku do rządu Rzeczpospolitej Polskiej w związku
z regulacjami dotyczącymi GMO?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Maroša Šefčoviča w imieniu Komisji:
O ile Pan Poseł nawiązuje do wniosku złożonego przez Polskę w dniu 10 lipca 2012 r. na podstawie
art. 16 ust. 2 lit. c) dyrektywy Rady 2002/53/WE w sprawie Wspólnego katalogu odmian gatunków
roślin rolniczych, dotyczącego wprowadzenia zakazu stosowania materiału siewnego 210
zmodyfikowanych genetycznie odmian kukurydzy MON 810 włączonej do wspomnianego
wspólnego katalogu, Komisja może potwierdzić, że obecnie bada tenże wniosek.
55. Rozporządzenie Rady (WE) NR 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony
zwierząt podczas ich uśmiercania.
Data : 21-12-2012
P-011704/2012
Pytanie do Komisji:
Artykuł 4 ustęp 4 dopuszcza stosowanie uboju rytualnego wyłącznie na potrzeby społeczności
religijnej w danym kraju. Czy też dopuszcza te metody w stosunku do zwierząt ubijanych w celu
produkcji mięsa na eksport?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Tonia Borga w imieniu Komisji:
W art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1099/2009 w sprawie ochrony zwierząt podczas ich
uśmiercania przewidziano odstępstwo od ogólnej zasady, że zwierzęta są uśmiercane wyłącznie po
uprzednim ogłuszeniu, w przypadku zwierząt poddawanych ubojowi według szczególnych metod
wymaganych przez obrzędy religijne, pod warunkiem że ubój ma miejsce w rzeźni.
Wywóz wołowiny ze zwierząt, które zostały uśmiercone metodą uboju wymaganą przez obrzędy
religijne, nie jest zakazany na mocy powyższego rozporządzenia. Jednak art. 4 ust. 4, jak wszelkie
odstępstwa, należy interpretować wąsko, biorąc pod uwagę cele rozporządzenia, które są zgodne
z art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również wolność religii oraz prawo do
uzewnętrzniania religii lub przekonań poprzez uprawianie kultu, nauczanie, praktykowanie
i uczestniczenie w obrzędach, co zapisano w art. 10 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
56. Sprawa CHAP(2012)02494
Data : 03-01-2013
E-000001/2013
103
Pytanie do Komisji:
Proszę o informację, jaki jest stan postępowania w sprawie CHAP(2012)02494.
Czy postępowanie w tej sprawie jest zakończone i jeśli to możliwe, to jakie są w tej sprawie
ustalenia i wnioski Komisji?
W dniu 16 sierpnia 2012 r. Komisja otrzymała pismo w sprawie domniemanych nieprawidłowości
związanych z budową chodnika popełnionych przez Urząd Gminy i Miasta Raszków podczas
realizacji projektu „Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów
wiejskich w latach 2004-2006”, które zostało zarejestrowane jako skarga pod numerem
CHAP(2012)2494.
Badanie skargi nie zostało dotychczas zakończone, gdyż w dniach 1 października i 27 grudnia
2012 r. skarżący przedstawił Komisji dodatkowe informacje.
Należy jednak zauważyć, że na mocy umów regulujących funkcjonowanie wspólnej polityki rolnej
(WPR), państwa członkowskie są odpowiedzialne za wykonanie przepisów WPR,
a w szczególności wdrażanie krajowych programów rozwoju obszarów wiejskich.
57. Wyjaśnienie doniesień na temat pozbawienia Polski 3,5 mld Euro na inwestycje drogowe
Data : 04-02-2013
P-001131/2013
Pytanie do Komisji:
Z informacji podanych przez polskie media i potwierdzonych przez przedstawicieli Rządu RP,
dowiedziałem się, że Komisja pozbawiła Polskę 3,5 mld Euro na inwestycje drogowe.
Proszę o informację, jakie zarzuty ma Komisja w stosunku do Polski. Z jakich ustaleń te zarzuty
wynikają?
Wspólna odpowiedź udzielona przez komisarza Johannesa Hahna w imieniu Komisji
Pytania pisemne :P-001131/13 , P-001067/13 , P-001158/13:
1. Całkowita kwota wstrzymanych płatności wynosi 941 mln EUR. Kwota 4 mld EUR dotyczy
pozostałych środków przydzielonych na realizację projektów drogowych w Polsce. Polska nie
utraci środków finansowych, pod warunkiem że podejmie wszystkie działania naprawcze
wymagane przez Komisję. Jeśli władze polskie wycofają nierozliczone wnioski o płatności
dotyczące dwóch programów i prześlą ich skorygowane wersje, z których usunięte zostaną nowe
pozycje wydatków na drogi, wówczas duża część środków z puli 941 mln EUR mogłaby zostać
wypłacona i nie podlegałaby wstrzymaniu.
2. Oczekuje się, iż instytucja zarządzająca oszacuje zakres problemu, wskaże inne potencjalne
przypadki, których on dotyczy, oraz stworzy odpowiednie zabezpieczenia, które zminimalizują
ryzyko pojawienia się podobnych przypadków w przyszłości.
3. Komisja postanowiła wstrzymać płatności, po tym jak władze polskie potwierdziły opublikowane
104
w polskiej prasie informacje o toczących się dochodzeniach w sprawie trzech projektów
współfinansowanych w ramach programu „Infrastruktura i środowisko”. Z informacji tych wynika,
że prokurator oskarżył 11 osób o zmowę na rzecz próby utworzenia kartelu (10. byłych i obecnych
dyrektorów wyższego szczebla dużych przedsiębiorstw budowlanych i jeden dyrektor GDDKiA).
Zarzuty te, o ile zostaną potwierdzone, wskazują na naruszenie przepisów UE dotyczących
zamówień publicznych i prawa konkurencji, jak również na potencjalne poważne braki systemu
zarządzania i kontroli. Komisja czeka na dodatkowe informacje od władz polskich.
58. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony
zwierząt podczas ich uśmiercania
Data : 28-02-2013
E-002332/2013
Pytanie do Komisji:
Proszę o informację, które państwa członkowskie zawiadomiły Komisję o bardziej restrykcyjnych
przepisach krajowych, o których mowa w artykule 26 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1099/2009
z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania, oraz czego te
przepisy dotyczą.
W ilu państwach członkowskich jest obecnie zabroniony ubój zwierząt bez oszołomienia?
W rozporządzeniu (WE) nr 1099/2009 w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania
ustanowiono ogólną zasadę, że zwierzęta są uśmiercane wyłącznie po uprzednim ogłuszeniu.
Jednocześnie w art. 4 ust. 4 tego rozporządzenia zezwala się państwom członkowskim na
odstąpienie od tej zasady w przypadku zwierząt poddawanych ubojowi według szczególnych metod
wymaganych przez obrzędy religijne, pod warunkiem że ubój ma miejsce w rzeźni. Jak wyjaśniono
wcześniej w odpowiedzi na pytanie P-11704/12, artykuł 4 ust. 4 należy interpretować – jak
wszelkie odstępstwa – w sposób wąski, biorąc pod uwagę cele rozporządzenia oraz Kartę praw
podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 10.
Cztery państwa członkowskie zawiadomiły Komisję, że nie korzystają z powyższego odstępstwa.
Są to: Finlandia, Litwa, Polska i Szwecja.
59. Sprawozdanie Międzynarodowego Funduszu na rzecz Zwierząt (IFAW) dotyczące
ekonomiki japońskiego wielorybnictwa
Data : 11-03-2013
E-002859/2013
Pytanie do Komisji:
W świetle nowo opublikowanego sprawozdania IFAW pt. „The Economics of Japanese Whaling”
(„Ekonomika japońskiego wielorybnictwa”), opartego na wynikach czołowych agencji mających
siedziby w Japonii oraz, w znacznej mierze, na danych samego rządu japońskiego, a także
105
w związku z odpowiedzią komisarza J. Potočnika na pytanie wymagające odpowiedzi pisemnej E002263/2012 i odpowiedzią komisarza K. De Guchta na pytanie wymagające odpowiedzi pisemnej
E-012352/2011:
Czy Komisja wie o sprawozdaniu IFAW i/lub czy przed rozpoczęciem negocjacji handlowych
z Japonią omówi z urzędnikami japońskimi kwestię dowodów na wspieranie nieprzynoszącego
zysków wielorybnictwa z pieniędzy publicznych oraz przez przekierowywanie środków
finansowych przeznaczonych na łagodzenie skutków tsunami, a także kwestię braku wartości
naukowej prowadzonych w Japonii tzw. połowów wielorybów w celach naukowych?
Czy postanowienia dotyczące handlu i zrównoważonego rozwoju we wszelkich przyszłych
umowach handlowych między UE a Japonią będą zapewniać również skuteczne stosowanie
Międzynarodowej konwencji o uregulowaniu połowów wielorybów (ICRW) oraz Konwencji
o różnorodności biologicznej (CDB)?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Karela De Guchta w imieniu Komisji:
Komisja przyjęła do wiadomości sprawozdanie Międzynarodowego Funduszu na rzecz Zwierząt
(IFAW) dotyczące ekonomiki japońskiego wielorybnictwa i obecnie poddaje je analizie.
UE wprowadza kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem do swojej polityki handlowej
przede wszystkim przez negocjowanie zobowiązań dotyczących ochrony środowiska i norm pracy
w ramach dwustronnych umów o wolnym handlu i przeprowadzanie ocen skutków w kontekście
zrównoważonego rozwoju w związku z negocjacjami handlowymi.
W przypadku rokowań w sprawie umowy o wolnym handlu z Japonią, celem Komisji jest
umieszczenie w umowie ambitnego i kompleksowego rozdziału dotyczącego handlu
i zrównoważonego rozwoju, który powinien między innymi dotyczyć ochrony zasobów
naturalnych, zrównoważonego zarządzania nimi oraz promowania handlu legalnie pozyskanymi
oraz zrównoważonymi zasobami naturalnymi, w tym zasobami rybnymi. Rozdział dotyczący
handlu i zrównoważonego rozwoju powinien zatem przyczynić się do skutecznego wdrożenia przez
Japonię wielostronnych umów środowiskowych, w tym Konwencji o różnorodności biologicznej
(CBD) oraz Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków
zagrożonych wyginięciem (CITES). Komisja uważa, że przepisy dotyczące handlu oraz
zrównoważonego rozwoju powinny mieć na celu ustanowienie wysokiego poziomu ochrony
środowiska i ochrony pracy.
W odniesieniu do kwestii wielorybnictwa, UE wielokrotnie informowała Japonię o stosowaniu
odmiennego podejścia do tego zagadnienia i będzie to nadal czynić w stosownych kontekstach.
60. Środki Funduszu Spójności a możliwość finansowania WPR
Data : 28-03-2013
E-003648/2013
Pytanie do Komisji:
Czy, w świetle obowiązujących uregulowań prawnych, istnieje możliwość użycia przez państwa
członkowskie środków z Funduszu Spójności na finansowanie zadań z zakresu II filara Wspólnej
Polityki Rolnej, czyli rozwoju obszarów wiejskich?
106
Państwa członkowskie muszą zapewnić stałą komplementarność między poszczególnymi
instrumentami finansowymi UE. Na obszarach wiejskich szczególnie ważne jest wspieranie
tworzenia synergii pomiędzy polityką strukturalną, polityką zatrudnienia i polityką rozwoju
obszarów wiejskich. Państwa członkowskie nie mogą jednak wykorzystywać funduszy przyznanych
w ramach polityki spójności na finansowanie projektów w ramach programów rozwoju obszarów
wiejskich.
61. Zwalczanie nielegalnego alkoholu w Unii Europejskiej
Data : 22-04-2013
E-004504/2013
Pytanie do Komisji:
Ze względu na specyfikę zagadnienia trudno jest precyzyjnie określić wielkość spożycia
nielegalnego alkoholu w Unii Europejskiej. Z pewnością ma ono jednak znaczące skutki
ekonomiczne i społeczne, co jest szczególnie ważne w obliczu kryzysu gospodarczego, z którym
Unia będzie musiała się jeszcze zmagać w najbliższych latach. Stąd warto precyzyjnie oszacować
skalę zjawiska.
1. Czy Komisja posiada analizy dotyczące skali alkoholowej szarej strefy w Unii Europejskiej lub
w poszczególnych krajach UE?
2. Czy Komisja posiada analizy dotyczące strat ekonomicznych związanych z nielegalnym handlem
alkoholem dla budżetów poszczególnych państw, legalnych producentów oraz rolnictwa?
3. Czy Komisja prowadzi działania na rzecz monitorowania i przeciwdziałania alkoholowej szarej
strefie? Jeśli tak, to jakie działania i jakie nakłady finansowe są na to przeznaczane?
4. Jeśli nie, to czy Komisja w obliczu niedawnej sytuacji związanej z zatruciami alkoholem
nieznanego pochodzenia w Czechach ma w planach podjęcie działań zmierzających do określenia
zagrożenia związanego z istnieniem alkoholowej szarej strefy, zarówno w wymiarze
ekonomicznym, jaki i zdrowotnym?
Komisja wie o problemie szarej strefy alkoholu w pewnej liczbie państw członkowskich,
nie posiada jednak analizy skutków gospodarczych w UE. WHO, przy wsparciu Komisji, wydaje
okresowe szacunki nierejestrowanego spożycia alkoholu. Wynosi ono ok. 13 % łącznej ilości
alkoholu spożytego w UE, przy znacznym zróżnicowaniu poziomów pomiędzy poszczególnymi
krajami europejskimi.
Nowy wniosek legislacyjny dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie
poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia tworzy ramy przepisów służących
do powiadamiania, oceny i koordynacji na poziomie unii reakcji na potencjalne zagrożenia dla
zdrowia związane z spożyciem alkoholu nieznanego pochodzenia.
Ponadto jeśli chodzi o kwestię skażonego alkoholu, który wydaje się u przyczyną zatruć metanolem
107
w Republice Czeskiej, prace są w toku.
Na podstawie informacji, jakimi dysponuje Komisja, wydaje się, że część zanieczyszczonego
alkoholu w Republice Czeskiej była (początkowo) wytworzona w innym państwie członkowskim
jako środek zapobiegający zamarzaniu. W częściowo skażonym alkoholu zastosowano metodę
skażania.
W celu ograniczenia możliwości nadużyć i ułatwienia kontroli podmiotom i państwom
członkowskim, Komisja niedawno zmieniła rozporządzenie w sprawie procedur całkowitego
skażenia alkoholu etylowego. Kilka metod skażania poddano przeglądowi i usunięto, po czym
wprowadzono wspólną „euro”-metodę skażania ze skutkiem od dnia 1 lipca 2013 r.
Zgodnie z zapowiedzią zawartą w planie działania, prowadzone są również prace w dziedzinie
częściowo skażonego alkoholu mające na celu wzmocnienie zwalczania oszustw podatkowych
i unikania opodatkowania4.
62. Eksport wina do Stanów Zjednoczonych
Data : 30-04-2013
E-004831/2013
Pytanie do Komisji:
UE jest głównym eksporterem produktów rolnych. Wino jest jednym z najważniejszych
eksportowanych produktów rolnych, a Stany Zjednoczone są jednym z naszych najważniejszych
rynków eksportowych.
W ostatnich latach pojawia się coraz więcej problemów dotyczących kontroli produktów
importowanych do Stanów Zjednoczonych na obecność pestycydów.
Jaskrawym przykładem jest penkonazol – dopuszczony do stosowania na winogronach w UE,
natomiast niezarejestrowany w Stanach Zjednoczonych.
Stany Zjednoczone przeprowadzają surowsze kontrole celne, w czasie których wykrywane są liczne
składniki aktywne wchodzące w skład środków ochrony roślin, choć ich obecność jest często
śladowa. Wiele z tych pestycydów nie jest uznawanych przez Stany Zjednoczone.
Produkty zawierające śladowe ilości tych składników, mimo że nie stwarzają zagrożenia dla
zdrowia konsumentów, są odrzucane przez amerykańskie organy celne ze względu na obowiązującą
zasadę zerowej tolerancji.
1. Jak to możliwe, że niektóre pestycydy zarejestrowane w UE nie są uznawane w Stanach
Zjednoczonych? Czy możliwe byłoby wzajemne uznawanie zarejestrowanych środków ochrony
roślin?
2. Jakie działania podejmuje Komisja w związku z zasadą zerowej tolerancji, która hamuje/utrudnia
eksport produktów z UE do Stanów Zjednoczonych?
3. Czy Komisja zamierza zająć się tą kwestią w czasie zbliżających się negocjacji ze Stanami
Zjednoczonymi w sprawie transatlantyckiej umowy o wolnym handlu i przyjąć skuteczne
108
rozwiązanie (na przykład w ramach ambitnego rozdziału dotyczącego środków sanitarnych
i fitosanitarnych)?
Komisja zdaje sobie sprawę z problemów, jakie stwarza wykrycie przez władze USA w transporcie
wina z UE do Stanów Zjednoczonych śladowych ilości niedozwolonych w USA pestycydów.
UE i USA mają oddzielne systemy udzielania zezwoleń na pestycydy. Oba systemy opierają się na
ocenie ryzyka, którą przeprowadzają właściwe organy. Zarówno organy UE, jak i władze USA
utrzymują swoje prerogatywy w zakresie oceny ryzyka, a także samego udzielania zezwoleń na
pestycydy. W ocenach takich bierze się pod uwagę nie tylko ryzyko w zakresie bezpieczeństwa
żywności, lecz także kwestie dotyczące środowiska oraz bezpieczeństwa pracy. W związku z tym
niektóre pestycydy dopuszczone do obrotu w UE są niedozwolone w USA i vice versa.
W odniesieniu do substancji, które są obecne w produktach znajdujących się w obrocie na ich
rynku, UE i USA mogą również ustanawiać najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości. W UE
najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości ustanawia się na podstawie opinii naukowej
Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). W systemie amerykańskim
wydawanie takich opinii należy do kompetencji Agencji Ochrony Środowiska (Environmental
Protection Authority, EPA).
Aby rozwiązać kwestię rozbieżności w zakresie ustanawiania najwyższych dopuszczalnych
poziomów pozostałości, Komisja jest w stałym kontakcie z władzami Stanów Zjednoczonych, m.in.
w ramach negocjacji partnerstwa TTIP (transatlantyckiego partnerstwa w dziedzinie handlu
i inwestycji).
Komisja będzie także wspierać wszelkie skierowane do władz USA wnioski o zatwierdzenie
substancji obecnych w winie i petycje państw członkowskich UE dotyczące określenia poziomu
tolerancji dla produktów importowanych, o ile będzie to uzasadnione z naukowego punktu
widzenia.
63. Informacje o planowanym wyłączeniu wobec Polski kwoty 79,9 milionów euro z wydatków
na Rozwój Obszarów Wiejskich
Data : 06-05-2013
P-004971/2013
Pytanie do Komisji:
W związku z informacją o planowanym wyłączeniu wobec Polski kwoty 79,9 milionów euro
z wydatków na Rozwój Obszarów Wiejskich, proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Dlaczego Komisja uważa, że ze strony Polski nastąpiła niewystarczająca kontrola wniosków o unijne
wsparcie w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, w sytuacji gdy Polska corocznie z nadwyżką spełnia
wymóg kontrolowania 5 % ogółu beneficjentów? Jakich dodatkowych wymogów kontroli Polska nie
spełniła?
2. Na jakiej podstawie Komisja zarzuca Polsce zatwierdzenie mało ambitnych biznesplanów? Czy
Komisja wskazała jakieś wytyczne pozwalające na obiektywne odróżnienie mało ambitnych od
wystarczająco ambitnych biznesplanów?
109
Wspólna odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana
Pytania pisemne :P-004970/13 , P-004971/13 , E-004976/13:
Cioloşa
w imieniu
Komisji
Działanie „Wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych w trakcie restrukturyzacji” zostało wdrożone
w Polsce w okresie programowania 2004-2006. Wszystkie projekty rolników przypadają na lata 2005
i 2006. Płatności na rzecz tych projektów zostały dokonane w okresie pięciu lat.
Niedociągnięcia stwierdzone przez Komisję pochodzą z okresu 2004-2006. Odnoszą się do:
— nieprawidłowości w zakresie kontroli wstępnego wniosku: przy zatwierdzaniu wniosku o wsparcie
w roku 2005 lub 2006, nie sprawdzono w sposób prawidłowy spełnienia przez wnioskodawców
kryteriów kwalifikowalności.
— nieprawidłowości w zakresie zatwierdzania planów operacyjnych: władze polskie zatwierdziły
w latach 2005 i 2006, plany operacyjne, które nie spełniały wymogów prawnych. Plany operacyjne
nie były wystarczająco ambitne, lub nie było odpowiednich powiązań pomiędzy celami
wyznaczonymi w planie operacyjnym a niezbędną restrukturyzacją gospodarstwa.
Skutkiem błędów było zatwierdzenie projektów, które nie kwalifikują się do finansowania przez UE.
Płatności dokonane na rzecz takich projektów nie mogą zostać objęte finansowaniem UE. Korekta
finansowa dotyczy płatności dokonanych w latach 2007-2010.
Decyzje w sprawie rozliczenia rachunków określają kwoty, które mają zostać wyłączone
z finansowania unijnego. Nie określają one, czy kwota musi zostać przez beneficjentów zwrócona.
Decyzja w tym zakresie należy do państw członkowskich.
Kwota korekty finansowej zostanie odzyskana od Polski w drugiej połowie 2013 r. Polska może
odwołać się od decyzji Komisji do Trybunału Sprawiedliwości w terminie dwóch miesięcy od daty
niniejszego powiadomienia. Środki budżetowe związane z kwotą wyłączoną z finansowania unijnego
nie mogą być ponownie wykorzystane przez państwo członkowskie na rzecz innych projektów.
64. Informacje na temat toczących się procedur wobec Polski na podstawie art. 31 z
Rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005
Data : 20-05-2013
E-005558/2013
Pytanie do Komisji:
1. Jakie procedury w odniesieniu do Polski są toczone na podstawie art. 31 z Rozporządzenia
Rady(WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania WPR?
2. Ile toczy się takich procedur dotyczących wyłączenia z finansowania Unii Europejskiej, jakiego
rodzaju środków one dotyczą i jakich kwot?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana Cioloşa w imieniu Komisji:
1. Komisja nie ujawnia takich informacji na temat toczących się procedur kontroli zgodności
rozliczeń.
110
2. Finansowanie UE dla Polski w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG)
i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) nie zostało
zawieszone.
65. Przewożenie na duże odległości cieląt nieodstawionych od matki
Data : 28-05-2013
E-005906/2013
Pytanie do Komisji:
Na posiedzeniu intergrupy PE w dniu 17 stycznia 2013 r. dotyczącym dobrostanu zwierząt w Polsce
Andrzej Elżanowski z Polskiej Akademii Nauk oświadczył, że sporo ponad 100 000 cieląt
nieodstawionych od matki jest co roku przewożonych z Polski do Włoch (średni czas trwania
podróży to w tym przypadku 25 godzin), Holandii i Hiszpanii, oraz stwierdził, że po wielu latach
polskie władze weterynaryjne przyznały, że nie są w stanie zapewnić podstawowych standardów
dobrostanu w trakcie przewozu cieląt na duże odległości, zgodnych z rozporządzeniem (WE)
nr 1/2005, w szczególności w zakresie zagwarantowania odpowiedniego żywienia.
W swoim sprawozdaniu z wizyty w Polsce Biuro ds. Żywności i Weterynarii Komisji (FVO)
stwierdziło, że nawet przedstawiciele właściwych polskich organów centralnych zgodzili się, że „w
praktyce nie jest możliwe zapewnienie odpowiedniego żywienia zwierząt nieodstawionych od
matki podczas przewozu pojazdami”.
Projekt opracowujący wytyczne dotyczące oceny ryzyka zagrażającego dobrostanowi zwierząt
podczas przewozu, tj. sprawozdanie techniczne przedstawione Europejskiemu Urzędowi
ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w roku 2009, pokazał podstawy naukowe tego problemu,
stwierdzając, że „podczas przewozu żywienie cieląt w pojeździe mlekiem lub preparatem
mlekozastępczym jest technicznie niemożliwe”.
1. Czy Komisja zamierza podjąć działania powstrzymujące polskie władze od udzielania zezwoleń
na przewożenie na duże odległości cieląt nieodstawionych od matki, dopóki nie będą one zdolne do
zagwarantowania minimalnych standardów dobrostanu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1/2005,
w szczególności w zakresie zagwarantowania odpowiedniego żywienia?
2. Czy odnośnie do kwestii zagwarantowania dobrostanu zwierząt nieodstawionych od matki
Komisja widzi jakiekolwiek inne możliwości, poza ograniczeniem przewozu takich zwierząt, dzięki
którym nie byłoby konieczne zapewnienie zwierzętom wody lub paszy podczas przewozu, takie jak
np. ograniczenie długości trwania przewozu do dziewięciu godzin?
1. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za należyte egzekwowanie przepisów UE, a w tym
konkretnie przypadku powinny zapewnić, by podczas wydawania zezwoleń na przewożenie na duże
odległości cieląt nieodstawionych od matki przestrzegano przepisów w zakresie dobrostanu
zwierząt zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1/2005.
W przypadku posiadania wystarczających dowodów świadczących o systematycznym
i powszechnym niezapewnianiu przez państwo członkowskie należytego egzekwowania przepisów
UE w sprawie transportu zwierząt nieodstawionych od matki Komisja może rozpocząć
111
postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, aby zlikwidować
wszelkie niezgodności, a w razie konieczności może skierować sprawę do Trybunału
Sprawiedliwości UE.
W przypadku Polski kwestia długości trwania przewozu oraz pojenia i karmienia zwierząt
nieodstawionych od matki była już poruszana w sprawozdaniu z kontroli, o którym mowa
w zapytaniu. W sprawozdaniu tym stwierdza się, że niedociągnięcia są głównie konsekwencją
„nieodpowiednich kontroli w miejscu wyjazdu”. W sprawozdaniu zalecono zatem, by „centralny
właściwy organ zapewniał przeprowadzanie odpowiednich kontroli dzienników podróży zgodnie
z wymogami art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 oraz zapisów przemieszczania się środków
transportu drogowego otrzymanych z systemu nawigacyjnego zgodnie z art. 15 ust. 4
rozporządzenia (WE) nr 1/2005”.
Komisja będzie w dalszym ciągu ściśle monitorować sytuację, a w przypadku uporczywego
niespełniania wymogów, rozważy podjęcie w miarę potrzeby dalszych działań.
2. Komisja nie uważa, by zmiana długości trwania przewozu określonej w rozporządzeniu 1/2005
była konieczna w celu zapewnienia zadowalającego poziomu ochrony zwierząt, których dotyczy
zapytanie. Komisja jest zdania, że powinna się skupiać na właściwym egzekwowaniu istniejącego
prawodawstwa przez państwa członkowskie.
66. Wielkość produkcji wołowiny w UE oraz obrót wołowiną pomiędzy UE, a krajami
trzecimi
Data : 28-05-2013
E-005915/2013
Pytanie do Komisji:
Jaki jest import wołowiny do krajów Unii Europejskiej z krajów trzecich oraz jaki jest eksport
wołowiny z UE, w okresie ostatnich trzech lat, ze wskazaniem głównych krajów eksportujących
i importujących wołowinę do UE i z UE?
Jaka była produkcja wołowiny w UE w okresie ostatnich trzech lat, z uwzględnieniem
poszczególnych państw członkowskich?
W porównaniu z 2010 r., w 2011 r. eksport produktów z wołowiny z UE odnotował solidny wzrost,
a w 2012 r. zmniejszył się, utrzymując się jednak na wyższym poziomie niż w 2010 r. Główną
przyczyną wzrostu eksportu był wyższy popyt na żywe zwierzęta w Turcji, która w latach 20112012 stała się głównym rynkiem eksportowym dla UE.
W tym samym trzyletnim okresie import do UE nieznacznie spadł, przede wszystkim w wyniku
zmniejszenia się dostaw z krajów należących do Mercosur, takich jak Brazylia i Argentyna.
W załączniku I znajduje się zestawienie szczegółowych danych dotyczących unijnego handlu
produktami z wołowiny.
112
Produkcja wołowiny w UE spadła z 7,917 tys. ton (masa tusz) w 2010 r. do 7,537 tys. ton w 2012 r.
Do największych producentów należą: Francja, Niemcy, Włochy, Zjednoczone Królestwo,
Hiszpania i Irlandia. Spadek produkcji wynika ze zmniejszania się stad bydła, jak również
z gwałtownego zwiększenia się eksportu żywych zwierząt.
W załączniku II przedstawiono ogólne zestawienie danych dotyczących produkcji mięsa wołowego
w UE.
67. Możliwość wykorzystania technologii mikoryzacji do ograniczania strat spowodowanych
przez susze
Data : 11-07-2013
E-008400/2013
Pytanie do Komisji:
Poważne straty w rolnictwie europejskim powodują kolejne susze nawiedzające zwłaszcza
południową część Europy. Według uzyskanych przeze mnie informacji znaczne zmniejszenie tych
strat można osiągnąć poprzez zastosowanie technologii specyficznych szczepionek mikoryzowych
z żywej grzybni. Technologia ta stosowana jest z powodzeniem w Polsce, a w ostatnim czasie są
również pozytywne doświadczenia z zastosowaniem tych szczepionek na doświadczalnych
plantacjach w Hiszpanii i w Chorwacji. Można mieć nadzieję, że zastosowanie na szerszą skalę
technologii mikoryzacji może znacząco ograniczyć straty powodowane przez susze, a także
spowodować zwiększenie ilości i jakości plonów.
Proszę o informacje, czy Komisja Europejska dysponuje wiedzą na temat pozytywnych efektów
technologii mikoryzacji w Polsce oraz czy przewiduje jakieś działania zmierzające do wsparcia tej
technologii i upowszechnienia jej w Europie lub przynajmniej wsparcia badań nad rozwojem tej
technologii.
Odpowiedź udzielona przez komisarz Máire Geoghegan-Quinn w imieniu Komisji :
Komisja zdaje sobie sprawę z przeprowadzanych w Polsce doświadczeń dotyczących
wykorzystania grzybów mikoryzowych do celów pozyskiwania składników odżywczych i wody.
Korzystne działanie grzybów mikoryzowych odnotowano również kilkakrotnie w literaturze
naukowej. Komisja finansuje w ramach 7PR szereg projektów, których celem jest zbadanie wpływu
suszy na rośliny i znalezienie rozwiązań za pośrednictwem hodowli roślin. W szczególności
projekty ROOTOPOWER (wzmacnianie skierowanych na korzenie strategii zmierzających do
minimalizacji wpływu stresu abiotycznego na uprawy ogrodnicze) i EURoot (zwiększenie
efektywności pobierania substancji odżywczych przez korzenie roślin zbożowych w warunkach
stresu) koncentrują się na badaniach systemów korzeniowych odpowiednio pomidorów i zbóż,
a także podejmują kwestię różnych rodzajów stresu abiotycznego, w tym suszy. Nacisk kładzie się
również na określenie wkładu grzybów mikoryzowych w wydajność roślin w warunkach stresu oraz
na wykorzystanie potencjalnej skuteczności mikoryzacyjnej jako narzędzia w hodowli.
Dalsze badania tego interesującego podejścia będą prawdopodobnie finansowane w ramach
„Horyzontu 2020”. Jest to kolejny unijny program finansowania badań naukowych i innowacji,
w którym położono większy nacisk na innowacje i rozwiązywanie problemów w ramach
społecznych i globalnych wyzwań stojących dziś przed nami. Będzie to dotyczyło w szczególności
badań naukowych i innowacji ukierunkowanych na walkę z suszami i innymi zdarzeniami
113
ekstremalnymi. Przyczynić się do tego może europejskie partnerstwo innowacyjne na rzecz
wydajnego i zrównoważonego rolnictwa, które będzie dalej wdrażane w ramach „Horyzontu 2020”
i nowej wspólnej polityki rolnej (WPR).
68. Finansowanie ze środków UE działań ograniczających populację bezdomnych psów w
Rumunii
Data : 19-09-2013
E-010731/2013
Pytanie do Komisji:
Czy ze środków UE były finansowane działania zmierzające do ograniczania populacji
bezdomnych psów w Rumunii? Jeżeli tak, to kiedy to nastąpiło, na jakich warunkach i jakie kwoty
zostały przyznane?
W szczególności proszę o informację, czy w ramach tych projektów dopuszczalne było zabijanie
bezdomnych psów?
Według informacji, które Komisja otrzymała od instytucji zarządzającej programem regionalnym
na lata 2007‐2013, żaden z projektów wybranych do finansowania nie obejmuje celów dotyczących
bezpańskich psów.
69. Przepisy prawa unijnego a oznakowanie produktów mięsnych
Data : 16-10-2013
E-011775/2013
Pytanie do Komisji:
Czy przepisy prawa unijnego zezwalają na informowanie konsumentów, że określony produkt
mięsny nie pochodzi od zwierząt poddawanych ubojowi metodą uboju rytualnego, o którym mowa
w artykule 4 ustęp 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie
ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania?
W obowiązującym prawodawstwie UE nie ma przepisu regulującego tę kwestię. Została ona jednak
poruszona przez Parlament Europejski w trakcie negocjacji, które zakończyły się przyjęciem
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 w sprawie przekazywania
konsumentom informacji na temat żywności. W rezultacie w motywie 50 tego rozporządzenia
stwierdza się, że: „Konsumenci w Unii wykazują rosnące zainteresowanie wdrażaniem przepisów
Unii dotyczących dobrostanu zwierząt w czasie uboju, w tym kwestią ogłuszania zwierząt przed
114
ubojem. W związku z tym w kontekście przyszłej strategii Unii na rzecz ochrony i dobrostanu
zwierząt należy rozważyć przeprowadzenie badania na temat możliwości dostarczania
konsumentom stosownych informacji na temat ogłuszania zwierząt.”
Komisja zleciła już takie badanie, a jego wyniki powinny ukazać się w kwietniu 2014 r.
70. Dofinansowanie eksportu wołowiny z Unii Europejskiej
Data : 20-11-2013
E-013205/2013
Pytanie do Komisji:
Czy w okresie ostatnich 3 lat Unia Europejska dofinansowywała eksport wołowiny z Unii
Europejskiej do krajów trzecich? Jeśli tak, to jaka była kwota tego dofinansowania, jakie państwa
członkowskie były największymi beneficjentami tych refundacji, a także na jakie rynki kierowany
był eksport objęty tymi refundacjami?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Daciana Cioloşa w imieniu Komisji
Subsydia wywozowe dotyczące wołowiny eksportowanej z Unii Europejskiej do krajów trzecich
(refundacje wywozowe), obowiązywały do września 2012 r., a od tego czasu mają one wartość
zerową dla wszystkich produktów z wołowiny.
Aby ubiegać się o refundacje wywozowe, eksporter musi najpierw uzyskać pozwolenie na wywóz.
W przypadku wołowiny to pozwolenie musi zawierać wskazanie miejsca przeznaczenia wywozu.
Wydane pozwolenie jest ważne we wszystkich państwach członkowskich. Po dokonaniu fizycznego
wywozu eksporter otrzymuje refundację od krajowych organów państwa członkowskiego, które
wydało pozwolenie.
Załączony dokument zawiera przegląd refundacji wypłaconych w ramach subsydiowanego wywozu
wołowiny z ostatnich trzech lat GATT (od 1 lipca do 30 czerwca), z wyszczególnieniem państw
członkowskich wywozu, miejsc przeznaczenia i wielkości wywozu w tonach. Zawarto w nim
również dokładniejszą analizę głównych eksporterów spośród państw członkowskich.
Dane w załączniku pochodzą z rejestru pozwoleń na wywóz. Wskazano państwa członkowskie, w
których złożono wnioski o pozwolenia, gdzie zostały one udzielone i gdzie wypłacono refundacje.
Produkty z wołowiny mogą pochodzić z innych państw członkowskich niż państwo eksportera, a
wywóz może odbywać się przez terytorium trzeciego państwa członkowskiego, dlatego zestawione
dane mają charakter orientacyjny, podobnie jak podane miejsca przeznaczenia, jako że pozwolenia
umożliwiają wywóz do innych kwalifikujących się miejsc przeznaczenia, przy czym korekta
refundacji następuje w trakcie wypłaty. Kwota refundacji w euro jest wylicza się na podstawie
wniosku o pozwolenie na wywóz: mnożąc wielkość wywozu przez kwotę refundacji obowiązującą
dla danego produktu w danym czasie.
W danych tych mogą występować rozbieżności z wielkością fizycznego wywozu, ale
wyodrębnienie wywozu refundowanego z podanej przez służby celne ogólnej wielkości fizycznie
dokonanego wywozu możliwe jest tylko na podstawie pozwoleń.
115
71. Sytuacja polskich producentów tradycyjnych produktów wędzonych w związku z
wejściem rozporządzenia Komisji (UE) nr 835/2011 z dnia 19 sierpnia 2011 r.
Data : 06-01-2014
E-000044/2014
Pytanie do Komisji:
W 2014 r. przewidziane jest wejście w życie rozporządzenia Komisji (UE) nr 835/2011 z dnia 19
sierpnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1881/2006 odnośnie najwyższych
dopuszczalnych poziomów wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w środkach
spożywczych.
Spowoduje to, że przedsiębiorcy, którzy produkują żywność tradycyjną wędzoną drewnem będą
musieli zaprzestać takiej działalności. Będzie to wielki cios w polskich producentów produktów
tradycyjnych i regionalnych produkujących tą metodą.
Czy Komisja jest poinformowana o tej sprawie? W jaki sposób Komisja zamierza rozwiązać
problem polskich producentów produktów tradycyjnych i regionalnych?
72. Ochrona tradycyjnych mniejszości narodowych i językowych w Europie i ich języków
Data : 09-01-2014
O-000008/2014
Tradycyjne mniejszości narodowe stanowią 8% populacji UE, a językami regionalnymi lub
mniejszościowymi posługuje się niemal 50 mln osób – 10% ludności UE. Obecnie nie ma wyczerpujących
standardów praw mniejszości w UE, chociaż przestrzeganie praw mniejszości jest jedną z wartości
założycielskich UE zapisanych w Traktacie z Lizbony i Karcie praw podstawowych UE. Ponadto
zapewnianie praw mniejszościom jest zasadniczym warunkiem, jaki muszą spełnić państwa kandydujące
zgodnie z kryteriami z Kopenhagi.
Ochrona tradycyjnych mniejszości etnicznych i językowych oraz ich języków jest niezmiernie ważna dla UE
w sensie jej stabilności, bezpieczeństwa, dobrobytu, legitymacji wewnętrznej i zewnętrznej, różnorodności
kulturowej i językowej oraz wiarygodności.
- Dlaczego UE wykazuje takie restrykcyjne stanowisko wobec państw kandydujących, jeżeli chodzi o
wypełnianie kryteriów z Kopenhagi dotyczących przestrzegania praw mniejszości, ale brakuje jej
skutecznych środków, by monitorować tę sytuację, gdy państwa już przystąpiły do UE?
- Kiedy Komisja planuje opracować europejskie ramy krajowych strategii ochrony tradycyjnych mniejszości
narodowych (w oparciu o istniejące ramy UE dotyczące krajowych strategii integracji Romów), które
obejmowałyby mechanizm monitorowania podobny do kryteriów z Kopenhagi, istniejące dyrektywy UE
zapobiegające dyskryminacji i Kartę praw podstawowych UE?
- Jak Komisja zamierza zapewnić ochronę języków regionalnych i mniejszościowych zgodnie z polityką
wielojęzyczności?
- Czy Komisja podziela pogląd, że unijna Agencja Praw Podstawowych powinna prowadzić ściślejszy
monitoring dyskryminacji mniejszości narodowych w państwach członkowskich i kandydujących, zgodnie
ramami wieloletnimi na lata 2013-2017?
116
OŚWIADCZENIA
PISEMNE
117
118
PARLAMENT EUROPEJSKI
8.2.2010
2009 - 2014
0008/2010
OŚWIADCZENIE PISEMNE
zgodnie z art. 123 Regulaminu
w sprawie poszanowania praw mniejszości narodowych na Litwie
Ryszard Czarnecki, Lajos Bokros, Jarosław Kalinowski, Janusz Wojciechowski
Termin: 10.5.2010
119
0008/2010
Oświadczenie pisemne w sprawie poszanowania praw mniejszości narodowych na Litwie
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 10 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając Konwencję Ramową Rady Europy o ochronie mniejszości narodowych, a
zwłaszcza art. 10 i art. 11,
– uwzględniając art. 123 Regulaminu,
A. mając na uwadze nagminne łamanie praw mniejszości narodowych w Republice Litewskiej,
polegające na powszechnym nakazie usuwania dwujęzycznych tablic z nazwami ulic nawet tam,
gdzie mniejszości narodowe stanowią 80% mieszkańców,
B. mając na uwadze nakładanie przez władze Litwy kar pieniężnych na kierownictwo samorządów
za umieszczanie nazw dwujęzycznych w miejscach publicznych,
C. mając na uwadze zakaz używania w dokumentach swojego imienia i nazwiska w języku
mniejszości narodowej, czyli w formie oryginalnej,
D. mając na uwadze uchwałę rządu litewskiego o zwiększeniu w szkołach mniejszości
narodowych minimalnej ilości uczniów w klasach, co spowoduje likwidację ponad 100 klas z
mniejszościowym językiem nauczania,
1. wzywa władze Republiki Litewskiej do zaprzestania praktyk dyskryminujących mniejszości
narodowe oraz wzywa do dostosowania swojego prawa w zakresie ochrony mniejszości
narodowych i etnicznych do wymogów i standardów Unii Europejskiej,
2. wzywa Radę i Komisję do zdecydowanej reakcji w celu ochrony praw mniejszości narodowych
na Litwie
3. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia wraz z
nazwiskami sygnatariuszy rządowi Republiki Litewskiej, Radzie i Komisji.
120
24.2.2010
2009 - 2014
0011/2010
w sprawie równego traktowania rolników w Unii Europejskiej
Valdemar Tomaševski, Mirosław Piotrowski, Janusz Wojciechowski, Sandra
Kalniete
Termin: 25.5.2010
121
0011/2010
Oświadczenie pisemne w sprawie równego traktowania rolników w Unii Europejskiej
– uwzględniając art. 39, art.40 i art. 43 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej
A. mając na uwadze rażące dysproporcje, nawet czterokrotne, w dopłatach bezpośrednich do
rolnictwa pomiędzy krajami Unii Europejskiej
B. mając na uwadze, że poniżej średniej unijnych dopłat znajduje się większość nowych krajów
członkowskich
C. mając na uwadze kryzys gospodarczy, który głęboko dotknął głównie nowe kraje członkowskie
stawiając ich gospodarki w dramatycznej sytuacji
1. wzywa Radę, Komisję i Parlament do zrewidowania wspólnej polityki rolnej i wzywa do
możliwie jak najszybszego zrównania dopłat bezpośrednich dla wszystkich członków Unii kładąc
tym samym kres nierównemu traktowaniu rolników w państwach członkowskich
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia wraz z
nazwiskami sygnatariuszy Radzie, Komisji oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu
Europejskiego.
122
19.4.2010
2009 - 2014
0026/2010
w sprawie dobrostanu zwierząt domowych
Carl Schlyter, Marit Paulsen, Caroline Lucas, Janusz Wojciechowski, Daciana
Octavia Sârbu
Termin: 19.7.2010
123
0026/2010
Oświadczenie pisemne w sprawie dobrostanu zwierząt domowych
A. mając na uwadze, że Traktat z Lizbony w art. 13 stwierdza, że wszystkie zwierzęta są istotami
zdolnymi do odczuwania,
B. mając na uwadze, że dobrostan zwierząt przejawia się w następujących aspektach:
-
brak głodu i pragnienia;
-
brak lęku i cierpienia;
-
brak niewygody;
-
swoboda okazywania naturalnego zachowania;
-
brak bólu, ran, cierpienia i chorób.
1. wzywa Komisję do podjęcia dalszych kroków w ramach kompetencji UE w celu ochrony
dobrostanu zwierząt domowych, między innymi poprzez promowanie działań służących
kontroli rozprzestrzeniania się chorób powodowanych ich przemieszczaniem się przez granice,
2. wzywa państwa członkowskie do wdrożenia istniejącego prawodawstwa UE dotyczącego
zwierząt domowych, np. wykorzenienia przemytu szczeniąt, i do ustanowienia prawodawstwa
służącego ochronie dobrostanu zwierząt domowych, w razie potrzeby dzieląc się najlepszymi
praktykami;
3. wzywa państwa członkowskie do podjęcia kroków w celu edukacji społeczeństwa na temat
odpowiedzialności związanej z posiadaniem zwierzęcia domowego;
4. wzywa Komisję i Radę do zagwarantowania dostępu do właściwej opieki weterynaryjnej w
całej UE i zachęcania do stosowania zasady „lepiej zapobiegać niż leczyć” wśród właścicieli
zwierząt domowych;
5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zastanowienia się jak lepiej chronić zwierzęta w
UE, w tym ewentualnie rozszerzając zakres kompetencji UE w tej dziedzinie;
6. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia, wraz z nazwiskami
sygnatariuszy, parlamentom państw członkowskich oraz Radzie i Komisji.
124
13.12.2010
2009 - 2014
0097/2010
na temat sprawiedliwego podziału dopłat rolnych między nowe i stare państwa
członkowskie
Mariya Nedelcheva, José Bové, Rareş-Lucian Niculescu,
Dimitar Stoyanov, Janusz Wojciechowski
Termin: 24.3.2011
125
0097/2010
Oświadczenie pisemne na temat sprawiedliwego podziału dopłat rolnych między nowe i stare
państwa członkowskie
The European Parliament,
–
uwzględniając art. 123 Regulaminu PE,
A.
mając na uwadze, że producenci rolni w całej UE muszą spełniać te same wymogi w zakresie
m.in. jakości żywności i higieny, zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz ochrony środowiska, co
wymaga dużych inwestycji,
B.
mając na uwadze, że ogłoszono koniec systemu tradycyjnych dopłat,
C.
mając na uwadze, że w nowych państwach członkowskich stosujących system jednolitej
płatności obszarowej wielu producentów rolnych, w szczególności w sektorze hodowli
zwierząt, nie jest nawet uprawnionych do otrzymywania dopłat bezpośrednich, ponieważ nie
posiadają gruntu rolnego,
1.
uważa, że system dopłat bezpośrednich powinien gwarantować sprawiedliwe traktowanie
wszystkich rolników w UE i uczciwy podział środków finansowych, z uwzględnieniem
szczególnych potrzeb i uwarunkowań sektora rolnego w różnych regionach państw
członkowskich, unikać zakłócania warunków panujących na rynku i prowadzić do jak
najszybszej harmonizacji pomocy otrzymywanej przez rolników w nowych i starych
państwach członkowskich;
2.
jest zdania, że od dnia 1 stycznia 2014 r. konieczne będzie utworzenie systemu pozwalającego
na przenoszenie funduszy z drugiego do pierwszego filara WPR w celu zagwarantowania
lepszej absorpcji funduszy w ramach WPR, umożliwiając przez to większej liczbie
producentów rolnych z nowych państw członkowskich, zwłaszcza rolnikom prowadzącym
małe gospodarstwa rodzinne, korzystanie ze środków i z instrumentów wsparcia;
3.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia wraz
z nazwiskami sygnatariuszy Komisji oraz Radzie.
126
6.6.2011
2009 - 2014
0026/2011
złożone zgodnie z art. 123 Regulaminu
w sprawie zarządzania populacją psów w Unii Europejskiej
Daciana Octavia Sârbu, Elisabeth Jeggle, Raül Romeva i Rueda, Adina-Ioana
Vălean, Janusz Wojciechowski
Termin: 6.10.2011
127
0026/2011
Oświadczenie pisemne w sprawie zarządzania populacją psów w Unii Europejskiej
– uwzględniając art. 13 Traktatu z Lizbony,
– uwzględniając swoją rezolucję z 5 maja 2010 r. w sprawie oceny planu działania dotyczącego
dobrostanu zwierząt na lata 2006-2010,
A. mając na uwadze, że jak podkreślono w traktacie, zwierzęta są istotami czującymi, a UE i jej
państwa członkowskie muszą w pełni uwzględniać wymagania związane z dobrostanem
zwierząt,
B. mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich bezdomne zwierzęta stanowią
zagrożenia zdrowia publicznego i bezpieczeństwa,
C. mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie uciekają się do ekstremalnych działań
wobec bezdomnych zwierząt,
1. wzywa Komisję Europejską do zadbania o to, by państwa członkowskie przestrzegały zasady
przewidzianej w art. 13 traktatu;
2. wzywa państwa członkowskie do przyjęcia kompleksowych strategii zarządzania populacją
psów, obejmujących środki takie jak kontrola nad psami i przepisy przeciwdziałające przemocy
wobec nich, wspieranie procedur weterynaryjnych, w tym związanych ze szczepieniami na
wściekliznę i sterylizacją konieczną, by kontrolować liczbę psów, jak również propagowanie
odpowiedzialności właścicieli psów;
3. zwraca się do Komisji o zachęcanie państw członkowskich do wprowadzania obowiązkowej
identyfikacji i rejestracji każdego psa przy pomocy systemu kompatybilnego w całej UE, by
uniknąć rozprzestrzeniania się chorób;
4. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia, wraz z nazwiskami
sygnatariuszy, Komisji i rządom państw członkowskich.
128
12.3.2012
2009 - 2014
0006/2012
w sprawie wprowadzenia zakazu stosowania indywidualnych kojców dla macior do
dnia 1 stycznia 2013 r.
George Lyon, Esther de Lange, Dan Jørgensen, Marit Paulsen, Janusz
Wojciechowski
Termin: 14.6.2012
129
0006/2012
Oświadczenie pisemne w sprawie wprowadzenia zakazu stosowania indywidualnych kojców
dla macior do dnia 1 stycznia 2013 r.
– uwzględniając dyrektywę Rady 2008/120/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie ochrony świń,
A. mając na uwadze obowiązek przekształcenia indywidualnych kojców dla macior na kojce
grupowe, który ma zostać zrealizowany przez wszystkie gospodarstwa w UE do 1 stycznia 2013
r.,
B. mając na uwadze, że wprowadzenie w życie tej dyrektywy przyczyni się do średnio 2% podwyżki
kosztów produkcji,
C. mając na uwadze, że jedynie trzy państwa członkowskie (Luksemburg, Szwecja, Wielka Brytania)
stosują już przepisy tej dyrektywy, zaś cztery inne zamierzają wprowadzić je w określonym w
dyrektywie terminie (Niemcy, Dania, Irlandia, Litwa),
1. wzywa Komisję i prezydencję Rady do utrzymania terminu 1 stycznia 2013 r. jako terminu
wdrożenia dyrektywy w sprawie ochrony świń;
2.
jest zaniepokojony, że większość producentów nie dokona wymaganej konwersji na kojce
grupowe na czas i podkreśla, że władze krajowe powinny dołożyć wszelkich starań, aby
umożliwić to producentom, szczególnie tym, którzy walczą z przeszkodami administracyjnymi
pozostającymi poza ich kontrolą, takimi jak długotrwałe procedury udzielania zezwoleń;
3. wyraża dezaprobatę z powodu powszechnego braku przestrzegania dyrektywy o ochronie kur
niosek; domaga się, by wdrożenie dyrektywy na temat ochrony świń było traktowane w sposób
priorytetowy, aby uniknąć powtórzenia się tej niedopuszczalnej sytuacji;
4. uważa, że wdrażanie ustawodawstwa UE dotyczącego dobrostanu zwierząt jest konieczne, aby
zapewnić zarówno uczciwą konkurencję pomiędzy producentami, jak i wiarygodność standardów
UE w stosunku do konsumentów i partnerów handlowych;
5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia wraz
z nazwiskami sygnatariuszy Komisji, Radzie i zainteresowanym władzom krajowym.
130
9.9.2013
2009 - 2014
0011/2013
w sprawie etykietowania produktów mięsnych i drobiowych pochodzących ze
zwierząt poddanych ubojowi rytualnemu
Morten Messerschmidt (EFD), Janusz Wojciechowski (ECR), Sidonia Elżbieta
Jędrzejewska (PPE), Rolandas Paksas (EFD), Jörg Leichtfried (S&D), Nadja
Hirsch (ALDE), Cristiana Muscardini (ECR), Mara Bizzotto (EFD), Andrea
Zanoni (ALDE), Juozas Imbrasas (EFD), Pavel Poc (S&D), Róża Gräfin von
Thun und Hohenstein (PPE)
Termin: 9.12.2013
131
0011/2013
Oświadczenie pisemne, złożone zgodnie z art. 123 Regulaminu PE, w sprawie etykietowania
produktów mięsnych i drobiowych pochodzących ze zwierząt poddanych ubojowi
rytualnemu1
1. Artykuł 38 karty praw podstawowych gwarantuje wysoki poziom ochrony konsumentów, a
artykuł 7 dyrektywy 2005/29/WE zakazuje stosowania praktyk wprowadzających w błąd, które
mogą wpływać na decyzje konsumentów dotyczące transakcji.
2. Obywatele państw członkowskich wielokrotnie wyrażali niezadowolenie z powodu braku
odpowiedniego prawodawstwa dotyczącego etykietowania mięsa, które spełniałoby normy w
zakresie dobrostanu zwierząt oraz wymogi ochrony konsumentów, a także umożliwiałoby im
podejmowanie świadomych wyborów zgodnych z ich przekonaniami, sumieniem i religią.
3. Mięso pochodzące ze zwierząt poddanych ubojowi rytualnemu dostaje się do głównego
łańcucha żywnościowego, a etykietowanie wszystkich produktów pochodzących z uboju
rytualnego pozwoliłoby konsumentom dokonywać świadomych wyborów w zgodzie z
wyższymi normami w zakresie dobrostanu zwierząt.
4. Wzywa się zatem Komisję do należytego uwzględnienia coraz większego zainteresowania
konsumentów kwestią stosowania unijnego prawodawstwa z zakresu dobrostanu zwierząt w
przypadku uboju.
5. Wzywa się Komisję do intensyfikacji badań nad tym, w jaki sposób dostarczyć konsumentom
odpowiednich informacji, a także do podjęcia działań mających na celu wprowadzenie
etykietowania produktów mięsnych i drobiowych pochodzących ze zwierząt poddanych
ubojowi rytualnemu.
6. Niniejsze oświadczenie wraz z nazwiskami sygnatariuszy zostaje przekazane Komisji.
1
Zgodnie z art. 123 ust. 4 i 5 Regulaminu Parlamentu Europejskiego, jeżeli pod oświadczeniem podpisze się większość
posłów do Parlamentu, jest ono publikowane w protokole wraz z nazwiskami sygnatariuszy i przekazywane adresatom,
jednakże nie jest wiążące dla Parlamentu.
132
PROJEKTY
REZOLUCJI
133
134
2009 - 2014
Dokument z posiedzenia
9.6.2010
B7-0298/2010
PROJEKT REZOLUCJI
zamykający debatę na temat oświadczeń Rady i Komisji
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
w sprawie wyników szczytu UE-Rosja
Michał Tomasz Kamiński, Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz
Piotr Poręba, Ryszard Czarnecki, Adam Bielan, Jacek Olgierd Kurski, Konrad
Szymański, Paweł Robert Kowal, Marek Henryk Migalski, Janusz
Wojciechowski, Edvard Kožušník, Roberts Zīle
w imieniu grupy politycznej ECR
135
B7-0298/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wyników szczytu UE-Rosja
–
uwzględniając obecnie obowiązującą umowę o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami
Europejskimi i ich państwami członkowskimi a Federacją Rosyjską, a także rozpoczęte w roku
2008 negocjacje w sprawie nowego traktatu UE-Rosja,
–
uwzględniając inicjatywę „Partnerstwo na rzecz Modernizacji”,
–
uwzględniając konsultacje między UE a Rosją dotyczące praw człowieka,
–
uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie stosunków między UE a Rosją,
–
uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A.
mając na uwadze, że UE i Rosja, będąca stałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ,
ponoszą wspólną odpowiedzialność za stabilną sytuację na świecie oraz mając na uwadze, że
ściślejsza współpraca oraz stosunki dobrosąsiedzkie między UE a Rosją mają szczególne
znaczenie dla stabilności, bezpieczeństwa i dobrobytu w Europie; mając na uwadze, że
zarówno Rosja, jak i państwa członkowskie UE należą do OBWE i Rady Europy,
B.
mając na uwadze, że szczyt w Rostowie nad Donem był pierwszym posiedzeniem wysokiego
szczebla UE-Rosja od wejścia w życie Traktatu z Lizbony,
C.
mając na uwadze, że obecnie obie zainteresowane strony negocjują nową umowę o
partnerstwie i współpracy, która ma stanowić solidną podstawę zacieśnionych stosunków
dwustronnych we wszystkich aspektach,
D.
mając na uwadze, że na szczycie UE-Rosja podpisano wspólne oświadczenie w sprawie
partnerstwa na rzecz modernizacji, które ma na celu ułatwienie Rosji dostępu do wiedzy i
technologii Zachodu i jednocześnie zobowiązanie tego kraju do dalszych reform
demokratycznych i walki z korupcją,
E.
mając na uwadze, że w pełni funkcjonujące społeczeństwo obywatelskie jest podstawą
każdego demokratycznego państwa oraz miernikiem wolności i praworządności,
F.
mając na uwadze, że warunki pracy dziennikarzy w Rosji w dalszym ciągu są dalekie od
zadowalających oraz że dochodzi przy tym stale do prześladowań, ścigania, a nawet zabójstw;
mając na uwadze, że sytuacja ta może jeszcze ulec pogorszeniu wraz z przyjęciem nowego
projektu legislacyjnego, przedłożonego Dumie Państwowej w dniu 24 kwietnia 2010 r., który
upoważnia Federalną Służbę Bezpieczeństwa (FSB) do wzywania dziennikarzy na
przesłuchania i żądania od wydawców usuwania z publikacji artykułów, które „popierają
ekstremistów” lub „mają niepożądany charakter”,
G.
mając na uwadze, że zastraszanie obrońców praw człowieka, polityków opozycji i
niezależnych dziennikarzy w atmosferze strachu, zwłaszcza w rejonie Kaukazu Północnego,
jest wciąż powszechne,
H.
mając na uwadze, że ponad trzy i pół roku po śmierci Anny Politkowskiej, jej zabójcy ciągle
jeszcze nie zostali postawieni przed sądem, a w wielu podobnych sprawach dochodzenie
136
prowadzone jest zbyt wolno,
I.
mając na uwadze, że Rada i Komisja rozpoczęły ocenę wyników odbywających się dwa razy
w roku konsultacji między UE i Rosją w zakresie praw człowieka;
J.
mając na uwadze, że w Trybunale Praw Człowieka oczekuje na rozpatrzenie 20 000 spraw
przeciwko Rosji, a w znacznej większości tych spraw Trybunał wydał orzeczenie skazujące
Federację Rosyjską,
K.
mając na uwadze, że proces przeciwko byłemu prezesowi koncernu naftowego Jukos
Michaiłowi Chodorowskiemu i jego wspólnikowi Płatonowi Lebiediewowi budzi niepokój o
standardy uczciwego procesu w Rosji, a poza tym panuje powszechna opinia, podzielana
również przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, że proces ten jest niesprawiedliwy
i ma zabarwienie polityczne,
L.
mając na uwadze, że Rosja jest jedynym państwem członkowskim Rady Europy, które
regularnie nie wyraża zgody na publikowanie sprawozdań Europejskiego Komitetu do Spraw
Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu
(CPT),
M. mając na uwadze, że w czasie starć w Moskwie i w Sankt Petersburgu w dniu 31 maja policja
zatrzymała około 200 demonstrantów, którzy manifestowali poparcie dla art. 31 konstytucji
gwarantującego wolność zgromadzeń,
N.
mając na uwadze, że władze rosyjskie odwołały bezpośrednie wybory burmistrzów wielu
miast, takich jak Niżny Nowogród, Czelabińsk, Ulianowsk i Penza, i zamierzają odwołać je
również w Jekaterynburgu, Permie i Wołgogradzie; mając na uwadze, że bezpośrednie
wybory burmistrzów zostały już odwołane w niemal połowie miast,
O.
mając na uwadze, że w dniu 5 czerwca Niemcy i Rosja zaproponowały utworzenie Komitetu
ds. Polityki i Bezpieczeństwa UE-Rosja, działającego na poziomie ministerialnym i
rozwiązującego kryzysy i konflikty regionalne;
P.
mając na uwadze, że według władz gruzińskich Rosja nie wywiązała się w pełni ze
zobowiązań, które podjęła na mocy porozumienia o zawieszeniu broni z dnia 12 sierpnia i 8
września 2008 r., czego przykładem jest śmierć co najmniej 23 obywateli gruzińskich z ręki
snajperów z terytoriów okupowanych, budowa nowych baz wojskowych, znaczne
zwiększenie obecności wojsk rosyjskich w Abchazji i Południowej Osetii oraz
uniemożliwienie dostępu misji obserwacyjnej UE do tych prowincji,
Q.
mając na uwadze, że w dniu 27 kwietnia 2010 r. parlamenty rosyjski i ukraiński ratyfikowały
umowę o przedłużeniu do 2042 r. użytkowania krymskiego portu Sewastopol przez rosyjską
Flotę Czarnomorską,
R.
mając na uwadze, że w związku z rewolucją w Kirgistanie w kwietnia 2010 r. w dalszy ciągu
nasuwa się pytanie o niezależność tego kraju i ewentualne wpływy Rosji,
S.
mając na uwadze, że przystąpienie Rosji do Światowej Organizacji Handlu (WTO)
w znacznym stopniu przyczyniłoby się do dalszej poprawy stosunków gospodarczych między
UE i Rosją, pod warunkiem pełnego przestrzegania zobowiązań wynikających z członkostwa
w WTO oraz wprowadzenia w życie tych zobowiązań,
T.
mając na uwadze, że projekty gazociągu północnego i południowego doprowadzą do
zwiększenia zależności państw UE od gazu rosyjskiego; mając na uwadze, że plany dotyczące
137
realizacji gazociągu Nabucco straciły rozmach w związku z decyzją władz Azerbejdżanu o
późniejszym rozpoczęciu wydobycia ze złóż regionu Morza Kaspijskiego, które miały być
głównym źródłem gazu na potrzeby tego projektu,
1.
wzywa do włączenia do nowej umowy o partnerstwie i współpracy między Rosją i Unią
Europejską wiążącej części dotyczącej praw człowieka, a także części, w której prawa
człowieka określone są jako podstawa współpracy UE z Rosją w rozwijaniu partnerstwa na
rzecz modernizacji;
2.
wzywa Radę i Komisję do podjęcia konkretnych kroków w celu zapewnienia, że partnerstwo
na rzecz modernizacji odzwierciedla zadeklarowane wspólnie przez Unię Europejską i Rosję
zaangażowanie na rzecz współpracy opartej na demokracji i praworządności, a także do
priorytetowego traktowania zagwarantowania skutecznego funkcjonowania sądownictwa i
wzmocnienia walki z korupcją;
3.
wzywa władze rosyjskie do pełnego poszanowania wolności zgromadzeń i wszelkich innych
praw przynależnych obywatelom z mocy konstytucji oraz wyraża ubolewanie z powodu braku
reakcji przedstawicieli UE uczestniczących w szczycie wobec brutalnych działań policji w
Moskwie i w Sankt Petersburgu w dniu 31 maja;
4.
wzywa Radę i Komisję do przyjrzenia się toczącemu się obecnie procesowi i oczekiwanemu
wyrokowi w sprawie Michaiła Chorodowskiego i Płatonowa Lebiediewa, które będą
wyznacznikami dokonanych przez Rosję postępów w zakresie praworządności, reform
demokratycznych i walki z korupcją;
5.
ponawia swoje kierowane do władz rosyjskich wezwanie do schwytania i postawienia przed
wymiarem sprawiedliwości zabójców Natalii Estemirowej, Andrieja Kułagina, Zaremy
Sadulajewy, Alika Dżabraiłowa, Makszaripa Auszewa i Anny Politkowskiej;
6.
ponownie wzywa władze rosyjskie do zapewnienia wolności słowa i do powstrzymywania się
od przyjmowania ustaw, które umożliwiłyby władzom ściganie i cenzurowanie mediów pod
pretekstem działań przeciwdziałających ekstremizmowi i terroryzmowi;
7.
z zadowoleniem przyjmuje rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Rosji i przypomina
władzom rosyjskim, że najlepszą drogą do umożliwienia tego rozwoju jest powstrzymywanie
się od utrudniania lokalnych inicjatyw;
8.
wzywa rosyjskie władze do pełnego wykonania orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw
Człowieka i – poza uiszczeniem należytej rekompensaty finansowej – do wykonania poleceń
Trybunału dotyczących przeprowadzenia istotnych dochodzeń, ujawnienia przyczyn
będących źródłem problemów i wprowadzenia niezbędnych reform mających na celu
zapobieganie takim problemom w przyszłości;
9.
wzywa rosyjskie władze do dotrzymania zobowiązań podjętych w porozumieniu o
zawieszeniu broni zawartym z Gruzją, do położenia kresu prześladowaniom obywateli
gruzińskich na granicach okupowanych terytoriów i do zaprzestanie blokowania dostępu misji
obserwacyjnej UE do Osetii Południowej i Abchazji;
10. zwraca uwagę na polityczne i społeczne niepokoje na Ukrainie spowodowane przedłużeniem
użytkowania krymskiego portu Sewastopol przez rosyjską Flotę Czarnomorską; uważa, że
przedłużenie obecności rosyjskiej Floty Czarnomorskiej na Krymie może mieć destabilizujące
konsekwencje dla terytorialnej integralności Ukrainy i całego regionu; podkreśla, że brak
stabilności na Ukrainie nie sprzyja interesom zarówno UE, jak i wszystkich partnerów
wschodnich;
138
11. przyjmuje do wiadomości propozycję premiera Władimira Putina, złożoną w dniu 30 kwietnia
2010 r. a dotyczącą połączenia ukraińskiego koncernu Naftohaz z Gazpromem; uważa, że
spółka Naftohazu i Gazpromu mogłaby doprowadzić do przejęcia przez Gazprom sektora
energetycznego Ukrainy i zagrozić bezpieczeństwu energetycznemu państw członkowskich
UE; powtarza z naciskiem, że w interesie UE leży wzmocnienie bezpieczeństwa dostaw
energii pochodzących z Rosji i przesyłanych przez Ukrainę, zagwarantowanie przejrzystości i
przewidywalności kanałów dostaw oraz zapewnienie modernizacji systemu tranzytowego
gazu na Ukrainie w ramach wspólnie podejmowanych starań;
12. wzywa Radę i Komisję do pełnego zaangażowania w rozwój korytarza południowego, w tym
gazociągu Nabucco, do zagwarantowania środków finansowych niezbędnych do jego budowy
i do rozpoczęcia dialogu z władzami Azerbejdżanu na temat udostępnienia złóż gazu na
potrzeby tego projektu;
13. z zadowoleniem przyjmuje postępy w negocjacjach na temat zniesienia wiz i przypomina, że
wprowadzenie ruchu bezwizowego powinno opierać się na postępach Rosji w dziedzinie
demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka;
14. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Komisji i Rady dotyczącą oceny wpływu
przeprowadzonych z Rosją konsultacji w zakresie praw człowieka i wzywa do zdawania
pełnego sprawozdania i do otwartych dyskusji z Parlamentem Europejskim, państwami
członkowskimi i organizacjami pozarządowymi na temat ustaleń wynikających z tych
konsultacji;
15. daje wyraz zaniepokojeniu w związku z odwołaniem bezpośrednich wyborów burmistrzów
rosyjskich miast oraz powrotem do polityki mianowania na te stanowiska w oparciu o
przesłanki polityczne;
16. zwraca uwagę na propozycję utworzenia Komitetu ds. Polityki i Bezpieczeństwa UE-Rosja;
przypomina Komisji i Radzie, że w przypadku utworzenia takiej jednostki istotne jest, by UE
przemawiała jednym głosem, wynegocjowała wspólne stanowisko w istotnych kwestiach i
brała pod uwagę zastrzeżenia zgłaszane przez wszystkie państwa członkowskie;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i
państwom członkowskim, a także rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej oraz Radzie
Europy.
139
140
2009 – 2014
15.6.2010
B7–0403/2010
PROJEKT REZOLUCJI
zamykający debatę na temat oświadczenia Komisji
zgodnie z art. 110 ust. 2 regulaminu
w sprawie powodzi w krajach Europy Środkowej, a w szczególności w Polsce, w
Republice Czeskiej, na Słowacji i na Węgrzech
Michał Tomasz Kamiński, Zbigniew Ziobro, Marek Józef Gróbarczyk, Tadeusz
Cymański, Jacek Olgierd Kurski, Jacek Włosowicz, Adam Bielan, Janusz
Wojciechowski, Mirosław Piotrowski, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard
Czarnecki, Oldřich Vlasák, Lajos Bokros, Marek Henryk Migalski, Paweł
Robert Kowal, Konrad Szymański
141
B7–0403/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie powodzi w krajach Europy Środkowej, a w
szczególności w Polsce, w Republice Czeskiej, na Słowacji i na Węgrzech
–
uwzględniając art. 3 Traktatu o UE oraz art. 191 i 349 Traktatu o funkcjonowaniu UE,
–
uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia ustanawiającego Fundusz
Solidarności Unii Europejskiej (COM(2005) 108) oraz rezolucję Parlamentu Europejskiego z
dnia 18 maja 2006 r. w sprawie klęsk żywiołowych (pożary, susze i powodzie),
–
uwzględniając dyrektywę 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23
października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim,
–
uwzględniając komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego, Komitetu
Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany „Zarządzanie zagrożeniem
powodziowym – zapobieganie powodziom, ochrona przeciwpowodziowa i ograniczanie
skutków powodzi” (COM(2004) 472 wersja ostateczna),
–
uwzględniając rezolucje z dnia 5 września 2002 r. w sprawie powodzi w Europie, z dnia 8
września 2005 r. w sprawie katastrof naturalnych (pożarów i powodzi) w Europie oraz z dnia 7
września 2006 r. w sprawie pożarów lasów oraz powodzi, a także rezolucje z dnia 18 maja
2006 r. w sprawie klęsk żywiołowych (pożary, susze i powodzie) – aspekty związane z
rolnictwem, aspekty związane z rozwojem regionalnym i aspekty związane z ochroną
środowiska naturalnego,
–
uwzględniając białą księgę zatytułowaną „Adaptacja do zmian klimatu: europejskie ramy
działania” oraz komunikat WE i komunikat Komisji w sprawie wspólnotowego podejścia do
zapobiegania klęskom żywiołowym oraz katastrofom spowodowanym przez człowieka
(COM(2009) 82),
–
uwzględniając art. 110 ust. 2 regulaminu,
A. mając na uwadze, że w Polsce, w Czechach, na Węgrzech i na Słowacji miała miejsce klęska
żywiołowa w postaci powodzi, spowodowana połączeniem wyjątkowo niekorzystnych
warunków atmosferycznych, która spowodowała wiele ofiar, a także konieczność ewakuacji
tysięcy osób,
B. mając na uwadze, że powódź spowodowała nadmierne szkody w infrastrukturze publicznej
(drogi naziemne, drogi wodne, sieci przesyłu energii elektrycznej, systemy kanalizacji i sieci
telekomunikacyjne), strefach handlowych, przemysłowych i wiejskich, niszcząc także
dziedzictwo kulturowe i środowiskowe; mając na uwadze, że zwłaszcza uszkodzenia dróg
wodnych i systemów kanalizacji mogą być niebezpieczne dla zdrowia publicznego,
C. mając na uwadze, że z powodu powodzi, jakie występowały w ostatnich latach, ten region
Europy wielokrotnie doświadczył strat gospodarczych i społecznych odczuwalnych w lokalnej
gospodarce, produkcji i turystyce,
142
D. mając na uwadze, że klęska żywiołowa uniemożliwia lokalnym mieszkańcom powrót do
normalnego życia, a jej gospodarcze i społeczne konsekwencje są długotrwałe,
E. mając na uwadze, że konieczne jest oczyszczenie i odbudowanie zalanych obszarów i
odtworzenie ich zdolności produkcyjnych oraz rekompensata kosztów społecznych
spowodowanych przez klęskę,
F. mając na uwadze, że klęski żywiołowe powodują rozległe konsekwencje gospodarcze i
społeczne dla gospodarki regionalnej, przemysłu, turystyki, środowiska i różnorodności
biologicznej,
G. mając na uwadze, że europejska solidarność powinna przynieść realną i znaczną pomoc w
trudnej sytuacji,
1.
wyraża głębokie współczucie dla regionów dotkniętych katastrofą i solidaryzuje się z nimi;
jest głęboko zaniepokojony poważnymi konsekwencjami gospodarczymi i składa kondolencje
rodzinom zmarłych;
2.
składa wyrazy uznania ekipom poszukiwawczym i ratunkowym, które pracowały bez
odpoczynku, aby pomóc ludziom i zmniejszyć straty ludzkie i materialne;
3.
pochwala działania podjęte przez państwa członkowskie, które zadeklarowały dwustronną
pomoc regionom dotkniętym powodziami; jest szczególnie zadowolony, że znalazła się wśród
nich grupa do walki z powodzią Balt (Balt Flood Combat group), współfinansowana w ramach
jednego z projektów UE;
4.
wyraża pogląd, że krajowe, regionalne i lokalne władze powinny skupić się na polityce
prewencji i zwrócić baczniejszą uwagę na odpowiednie regulacje dotyczące użytkowania
terenów, gospodarki wodnej i skutecznego zarządzania ryzykiem odnośnie do, między innymi,
wałów ochronnych, rolnictwa i leśnictwa;
5.
wzywa państwa członkowskie do przeglądu i uaktualnienia obowiązujących planów
zarządzania powodziowego i map zagrożenia powodziowego, w tym potencjalnego wpływu
klimatu na powodzie;
6.
wzywa Komisję Europejską do przygotowania niezbędnych przepisów, które umożliwią lepsze
zarządzanie zlewniami obszarów obejmujących państwa członkowskie;
7.
mając to na uwadze, wzywa państwa członkowskie i regiony dotknięte powodziami do
przygotowania zrównoważonych planów odbudowy i rekultywacji zniszczonych terenów;
wzywa państwa członkowskie do rozważenia konieczności długoterminowych inwestycji
skoncentrowanych na polityce prewencyjnej i ograniczaniu szkód powodowanych przez klęski
żywiołowe;
8.
wyraża pogląd, że konsekwencje takich klęsk wpływają nie tylko na poszczególne państwa, ale
wymagają realnego zaangażowania na szczeblu europejskim zgodnie z zasadą solidarności,
która jest szczególnie ważna w kontekście zarządzania ryzykiem powodziowym;
9.
wzywa Komisję i państwa członkowskie, by wsparły wszystkie osoby, których dotykają
gospodarcze i społeczne konsekwencje klęski;
143
10. wzywa Komisję, by po otrzymaniu wszystkich niezbędnych wniosków od zainteresowanych
państw członkowskich, podjęła natychmiast wszelkie wysiłki w celu wdrożenia jak najbardziej
elastycznego i możliwie najwyższego finansowania z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej;
11. wzywa Komisję do zajęcia jak najbardziej elastycznego stanowiska przy przenoszeniu zasobów
pomiędzy programami i priorytetami i przy podejmowaniu decyzji w sprawie przyznawania
funduszy podczas wdrażania finansowania z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej;
12. wzywa Komisję do uwzględnienia specyficznego charakteru różnych regionów dotkniętych
powodzią, tak aby mogły otrzymać najbardziej potrzebną im pomoc;
13. wzywa Komisję do uczynienia wyjątku i zezwolenia na publiczną pomoc finansową udzielaną
przez państwa członkowskie przedsiębiorstwom i rolnikom na obszarach dotkniętych klęską,
oprócz pomocy z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej;
13. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, państwom
członkowskim i lokalnym władzom regionów dotkniętych klęską.
144
2009 - 2014
16.6.2010
B7-0346/2010 }
B7-0399/2010 }
B7-0400/2010 }
B7-0402/2010 }
B7-0403/2010 } RC1
WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne:
PPE (B7-0346/2010)
ALDE (B7-0399/2010)
GUE/NGL (B7-0400/2010)
S&D (B7-0402/2010)
ECR (B7-0403/2010)
w sprawie powodzi w krajach Europy Środkowej, a w szczególności w Polsce,
w Republice Czeskiej, na Słowacji i na Węgrzech
Bogusław Sonik, Lambert van Nistelrooij, Anna Záborská, Jan Březina, Tamás
Deutsch, Danuta Maria Hübner, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, László
Surján, György Schöpflin, Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz, Joanna
Katarzyna Skrzydlewska, Krzysztof Lisek, Barbara Matera, Nuno Teixeira, Jan
Olbrycht, Jan Kozłowski, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Lívia Járóka, Jolanta
Emilia Hibner, Monika Hohlmeier, Andrzej Grzyb, Kinga Gál, Ildikó GállPelcz, Tadeusz Zwiefka, Richard Seeber, Filip Kaczmarek, Markus Pieper,
Sabine Verheyen, Lena Kolarska-Bobińska, Peter Št'astný, Csaba Sógor,
145
Jarosław Leszek Wałęsa, Artur Zasada, Paweł Zalewski, Enikő Győri, Csaba
Őry, Jerzy Buzek, Jacek Saryusz-Wolski, Róża Gräfin von Thun und
Hohenstein, Piotr Borys, Jarosław Kalinowski, Miroslav Mikolášik, Czesław
Adam Siekierski, Edit Bauer, Danuta Jazłowiecka, Rafał Trzaskowski, MarianJean Marinescu, Ádám Kósa, András Gyürk, Jacek Protasiewicz, Małgorzata
Handzlik, Sławomir Witold Nitras
w imieniu grupy politycznej PPE
Constanze Angela Krehl, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Zigmantas
Balčytis, Wojciech Michał Olejniczak, Vilija Blinkevičiūtė, Georgios
Stavrakakis, Justas Vincas Paleckis, Monika Smolková, Edit Herczog, Edite
Estrela, Zuzana Brzobohatá, Csaba Sándor Tabajdi
w imieniu grupy politycznej S&D
Giommaria Uggias, Ramona Nicole Mănescu
w imieniu grupy politycznej ALDE
Elisabeth Schroedter, Bas Eickhout
w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Michał Tomasz Kamiński, Zbigniew Ziobro, Marek Józef Gróbarczyk, Tadeusz
Cymański, Jacek Olgierd Kurski, Jacek Włosowicz, Adam Bielan, Ryszard
Antoni Legutko, Janusz Wojciechowski, Mirosław Piotrowski, Tomasz Piotr
Poręba, Ryszard Czarnecki, Oldřich Vlasák, Lajos Bokros, Paweł Robert
Kowal, Konrad Szymański, Marek Henryk Migalski
Jaromír Kohlíček, Miloslav Ransdorf, Willy Meyer, Helmut Scholz, João
Ferreira
w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
146
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie powodzi w krajach Europy Środkowej, a w
szczególności w Polsce, w Republice Czeskiej, na Słowacji i na Węgrzech
– uwzględniając art. 3 Traktatu UE oraz art. 191 i 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej,
– uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia ustanawiającego Fundusz
Solidarności Unii Europejskiej (COM(2005) 108) oraz stanowisko Parlamentu z dnia 18 maja
2006 r.,
– uwzględniając swoje rezolucje z dnia 5 września 2002 r. w sprawie powodzi w Europie1, z dnia
8 września 2005 r. w sprawie katastrof naturalnych (pożarów i powodzi) w Europie2, z dnia 18
maja 2006 r. w sprawie klęsk żywiołowych (pożary, susze i powodzie) – aspekty związane z
rolnictwem, aspekty związane z rozwojem regionalnym i aspekty związane z ochroną
środowiska naturalnego3 oraz z dnia 7 września 2006 r. w sprawie pożarów lasów oraz
powodzi4,
– uwzględniając białą księgę Komisji zatytułowaną „Adaptacja do zmian klimatu: europejskie
ramy działania” (COM(2009) 147) oraz komunikat Komisji w sprawie wspólnotowego
podejścia do zapobiegania klęskom żywiołowym oraz katastrofom spowodowanym przez
człowieka (COM(2009) 82),
– uwzględniając dokument roboczy Komisji zatytułowany „Regiony 2020 – ocena przyszłych
wyzwań dla regionów UE” (SEC(2008) 2868),
– uwzględniając oświadczenie Komisji z dnia 24 lutego 2010 r. w sprawie rozległych klęsk
żywiołowych w autonomicznym regionie Madery oraz swoją rezolucję z dnia 11 marca 2010 r.
w sprawie rozległych klęsk żywiołowych w autonomicznym regionie Madery oraz w sprawie
skutków nawałnicy Xynthia w Europie5,
– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w kilku państwach członkowskich Unii Europejskiej, a w szczególności w
Polsce, w Republice Czeskiej, na Słowacji i na Węgrzech, a także w Niemczech i w Austrii,
miała miejsce rozległa klęska żywiołowa w postaci powodzi, której skutkiem są ofiary
śmiertelne i obrażenia oraz konieczność ewakuacji tysięcy osób,
B. mając na uwadze, że klęska ta spowodowała poważne szkody, w tym w infrastrukturze,
przedsiębiorstwach i na gruntach rolnych, zniszczyła też elementy dziedzictwa naturalnego i
kulturowego oraz stworzyła prawdopodobnie zagrożenie dla zdrowia publicznego,
C. mając na uwadze, że konieczna jest zrównoważona odbudowa zniszczonych lub uszkodzonych
przez żywioł obszarów, aby nadrobić straty ekonomiczne i społeczne,
D. mając na uwadze, że częstotliwość występowania klęsk żywiołowych i katastrof wywołanych
1
Dz.U. C 272 E, s. 471.
Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0334.
3
Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0222, 0223 i 0224.
4
5
Teksty przyjęte, P7_TA-PROV(2010)0065.
2
147
działalnością człowieka, ich dotkliwość, złożoność i rozmiary ich skutków znacząco wzrosły w
ostatnich latach w Europie,
1. wyraża współczucie dla mieszkańców regionów dotkniętych katastrofą i solidaryzuje się z nimi,
ma na uwadze ewentualne poważne skutki gospodarcze i oddaje hołd pamięci ofiar oraz składa
kondolencje ich rodzinom;
2. docenia niesłabnący wysiłek ekip ratunkowych i poszukiwawczych, aby ratować życie i
zmniejszyć szkody na dotkniętych klęską obszarach;
3. pochwala działania podjęte przez państwa członkowskie w celu zapewnienia pomocy
dotkniętym klęską obszarom, gdyż udzielanie sobie wzajemnej pomocy w trudnych sytuacjach
jest przykładem europejskiej solidarności;
4. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by dokonały przeglądu planowania, polityki
zrównoważonego gospodarowania gruntami, zdolności absorpcyjnych ekosystemów i
wzorcowych praktyk w świetle rosnącego zagrożenia powodziami spowodowanego sposobem
gospodarowania gruntami, siedliskami i systemami osuszania; ponadto wzywa do zwiększenia
możliwości kontroli powodziowej i infrastruktury osuszania w celu ograniczenia szkód
powodowanych gwałtownymi opadami deszczu;
5. wzywa państwa członkowskie i dotknięte klęską regiony do poświęcenia szczególnej uwagi
zgodności swoich odnośnych planów odbudowy z zasadą zrównoważonego rozwoju, a także do
rozważenia możliwości dokonywania długofalowych inwestycji w ramach polityki państw
członkowskich w dziedzinie zapobiegania klęskom i reagowania na te klęski;
6. wzywa państwa członkowskie do spełnienia wymogów określonych w dyrektywie powodziowej
UE i do jej wdrożenia; domaga się, aby mapy zagrożenia powodziowego były uwzględniane w
planach zagospodarowania przestrzennego; podkreśla, że skuteczne zapobieganie powodziom
musi się opierać na strategiach transgranicznych; zachęca sąsiadujące ze sobą państwa
członkowskie do zacieśnienia współpracy w działaniach zapobiegających klęskom żywiołowym
przy jednoczesnym zagwarantowaniu jak najlepszego wykorzystania europejskich funduszy
przeznaczonych na ten cel;
7. wzywa Komisję i państwa członkowskie do jak najszybszego udzielenia wsparcia obszarom,
które poniosły straty gospodarcze i społeczne na skutek klęski;
8. ponownie stwierdza, że konieczne jest przyjęcie nowego rozporządzenia w sprawie Funduszu
Solidarności Unii Europejskiej w oparciu o wniosek Komisji (COM(2005) 108) w celu
elastyczniejszego i skuteczniejszego rozwiązywania problemów wynikających z klęsk
żywiołowych; krytycznie odnosi się do faktu, że Rada zablokowała prace nad tym wnioskiem,
chociaż stanowisko Parlamentu zostało przyjęte przeważającą większością głosów w pierwszym
czytaniu w maju 2006 r.; wzywa prezydencję belgijską i Komisję, by niezwłocznie rozpoczęły
poszukiwania rozwiązania pozwalającego na dokonanie przeglądu wspomnianego
rozporządzenia w celu utworzenia solidniejszego i bardziej elastycznego instrumentu
umożliwiającego skuteczne reagowanie na nowe wyzwania związane ze zmianami klimatu;
9. wzywa Komisję, aby po przedstawieniu przez organy krajowe i regionalne odnośnych planów
odbudowy podjęła natychmiast działania w celu zagwarantowania jak najszybszego,
skutecznego i elastycznego wypłacenia niezbędnych środków finansowych z Funduszu
Solidarności Unii Europejskiej;
10. wzywa Komisję, aby oprócz uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej wykazała
otwartość i elastyczność w negocjacjach z władzami krajowymi i regionalnymi dotyczących
148
przeglądu regionalnych programów operacyjnych na lata 2007-2013 finansowanych z EFRR,
EFS i Funduszu Spójności; wzywa Komisję do jak najszybszego rozpoczęcia tego przeglądu;
11. wzywa Komisję do uwzględnienia różnic pomiędzy dotkniętymi klęską regionami,
obejmującymi góry i nabrzeża rzek, aby w jak najlepszy sposób pomóc ofiarom klęski;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji,
rządom państw członkowskich oraz władzom regionalnym i lokalnym na obszarach dotkniętych
klęską.
149
150
2009 - 2014
5.7.2010
B7-0434/2010
PROJEKT REZOLUCJI
zamykający debatę na temat oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej
przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
w sprawie sytuacji w Kirgistanie
Michał Tomasz Kamiński, Adam Bielan, Jacek Olgierd Kurski, Tomasz Piotr
Poręba, Charles Tannock, Konrad Szymański, Zbigniew Ziobro, Janusz
Wojciechowski, Ryszard Czarnecki
151
B7-0434/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Kirgistanie
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Kirgistanu i Azji Środkowej, a w
szczególności rezolucję z dnia 6 maja 2010 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie strategii UE dla Azji
Środkowej,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z
dnia 11 czerwca 2010 r. w sprawie nowych starć w Kirgistanie oraz z dnia 28 czerwca 2010 r. w
sprawie referendum konstytucyjnego,
– uwzględniając konkluzje Rady ds. Stosunków Zewnętrznych z dnia 14 czerwca 2010 r.,
– uwzględniając strategię UE na rzecz nowego partnerstwa z Azją Środkową przyjętą przez Radę
Europejską w dniach 21-22 czerwca 2007 r.,
– uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy zawartą pomiędzy UE a Kirgistanem, która
weszła w życie w 1999 r.,
– uwzględniając strategię regionalną Wspólnoty Europejskiej dotyczącą pomocy dla Azji
Środkowej w latach 2007-2013,
A. mając na uwadze, że gwałtowne starcia, które wybuchły 11 czerwca i nasilały się do
14 czerwca, w położonych na południu miastach Osz i Dżalal Abad, gdzie według doniesień
setki uzbrojonych mężczyzn wyległy na ulice miast, strzelając do cywilów i podpalając sklepy,
kierując się przy wyborze ofiar ich pochodzeniem etnicznym,
B. mając na uwadze, że według władz kirgiskich w starciach poniosło śmierć około 300 osób, ale
istnieją obawy, wyrażane między innymi przez szefową rządu tymczasowego Rozę Otunbajewą,
że rzeczywista liczba ofiar może być dużo wyższa; mając na uwadze, że ponad 2 000 osób
odniosło obrażenia lub przebywa w szpitalu, a wiele osób pozostaje zaginionych,
C. mając na uwadze, że ocenia się, iż z powodu walk 300 000 osób opuściło swoje domostwa, a
100 000 szukało schronienia w sąsiednim Uzbekistanie; mając na uwadze, że z pomocą
organizacji międzynarodowych rząd w Taszkiencie zapewnił uchodźcom pomoc humanitarną,
ale w dniu 14 czerwca zamknął swoją granicę z Kirgistanem z uwagi na brak możliwości
przyjęcia większej liczby osób,
D. mając na uwadze, że rząd tymczasowy ogłosił stan wyjątkowy w regionie, a siły
bezpieczeństwa, które najwyraźniej czasami nie wykonują rozkazów, nie były w stanie przejąć
kontroli; mając na uwadze, że na apele o pomoc wojskową w przywróceniu porządku
wystosowane przez tymczasową prezydent Rozę Otunbajewą do prezydenta Rosji
Miedwiediewa i Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym otrzymano odpowiedzi
odmowne; mając na uwadze, że do OBWE został przekazany wniosek o wysłanie
międzynarodowych sił policyjnych, który jest obecnie rozpatrywany,
152
E. mając na uwadze, że Komisja Europejska przeznaczyła 5 mln EUR na natychmiastowe
wsparcie medyczne, pomoc humanitarną, pomoc nieżywnościową, ochronę i pomoc
psychologiczną dla osób dotkniętych kryzysem; mając na uwadze, że nie można tego porównać
z apelem ONZ o natychmiastową pomoc humanitarną w wysokości 71 mln USD,
F. mając na uwadze, że UE powinna przyjąć bardziej zdecydowaną rolę we wspieraniu kraju;
mając na uwadze, że UE zobowiązała się, w szczególności przez strategię na rzecz Azji
Środkowej, do odgrywania roli partnera krajów w tym regionie; mając na uwadze, że obecnie
pilnie potrzebne jest o wiele większe zaangażowanie międzynarodowe, a reakcja UE wpłynie na
jej wiarygodność jako partnera,
G. mając na uwadze, że w referendum w dniu 27 czerwca, które przebiegło w stosunkowo
spokojnej atmosferze i w którym odnotowano wysoką frekwencję, ponad 90% głosujących
opowiedziało się za nową konstytucją Kirgistanu równoważącą uprawnienia prezydenta i
parlamentu, zatwierdzeniem Rozy Otunbajewej na stanowisku tymczasowego prezydenta do
dnia 31 grudnia 2011 r. oraz rozwiązaniem trybunału konstytucyjnego; mając na uwadze, że
wybory parlamentarne zaplanowano na 10 października 2010 r.,
H. mając na uwadze, że UE jest żywotnie zainteresowana tym, by Kirgistan był państwem dobrze
prosperującym, w którym panuje pokój i demokracja; mając na uwadze, że zobowiązania
Kirgistanu w zakresie praworządności, praw człowieka oraz wartości demokratycznych, jak
również gospodarki rynkowej pozwolą szerzyć bezpieczeństwo i stabilizację w Azji Środkowej,
I.
mając na uwadze, że wiele krajów regionu Azji Środkowej jest dotkniętych ubóstwem, złym
zarządzaniem, silnymi tendencjami autorytarnymi i niedostatkiem lub całkowitym brakiem
środków prawnych pozwalających na wyrażenie niezadowolenia i dążenie do zmian
politycznych; mając na uwadze, że w rezultacie Kirgistan stanowi potencjalnie podatny grunt
dla podziemnych radykalnych ruchów islamistycznych,
J. mając na uwadze, że w miarę możliwości UE powinna w porozumieniach z krajami trzecimi
dotrzymywać swoich zobowiązań w zakresie uwzględniania praw człowieka, demokracji i
praworządności oraz promowania reform demokratycznych w ramach spójnych strategii
politycznych, które zwiększają jej wiarygodność jako partnera regionalnego,
1. wyraża najgłębsze zaniepokojenie tragicznymi, gwałtownymi starciami, które wybuchły w
południowym Kirgistanie i składa kondolencje rodzinom wszystkich ofiar;
2. zdecydowanie potępia wszystkie ataki i akty przemocy oraz wzywa rząd tymczasowy do
przeprowadzenia z pomocą podmiotów międzynarodowych wiarygodnego, bezstronnego i
niezależnego dochodzenia w sprawie tych wydarzeń w celu postawienia sprawców przed
wymiarem sprawiedliwości oraz wyjaśnienia domniemanego udziału w tych zajściach członków
kirgiskich sił bezpieczeństwa;
3. wzywa władze tymczasowe do podjęcia wszelkich starań, aby przywrócić sytuację do normy i
stworzyć warunki niezbędne do tego, by uchodźcy i przesiedleńcy wewnętrzni mogli
dobrowolnie, bezpiecznie i z poczuciem godności wrócić do swoich domów; wzywa władze
lokalne do przyjęcia skutecznych środków budowy zaufania oraz do podjęcia rzeczywistego
dialogu ze wszystkimi grupami etnicznymi w południowym Kirgistanie w celu
zapoczątkowania wiarygodnego procesu pojednania;
4. podkreśla, że wartości, którym Unia Europejska jest wierna, zobowiązują ją do reagowania na te
cierpienia w kompleksowy sposób, między innymi poprzez przeznaczenie na ten cel ponad 5
mln EUR, które już zostały uruchomione, co powinno być współmierne z apelem ONZ o
153
natychmiastową pomoc humanitarną w wysokości 71 mln USD;
5. wzywa w związku z tym Komisję do nasilenia pomocy humanitarnej we współpracy z
organizacjami międzynarodowymi oraz do zainicjowania krótko- i średnioterminowych
programów odbudowy zniszczonych domów i zastępowania utraconego majątku, a także
projektów odbudowy we współpracy z władzami kirgiskimi i innymi darczyńcami w celu
stworzenia warunków sprzyjających powrotowi uchodźców i przesiedleńców; zwraca w
związku z tym uwagę na znaczenie projektów rozwoju lokalnego;
6. wzywa Radę, aby przyjęła wiodącą rolę w organizacji międzynarodowej konferencji
darczyńców na rzecz Kirgistanu, na której rozpatrzono by problemy humanitarne i podstawowe
potrzeby Kirgistanu oraz zapewniono by niezbędną pomoc służącą zrównoważonemu
rozwojowi kraju;
7. podkreśla, że działaniom humanitarnym, mającym na celu zaspokojenie najpilniejszych potrzeb,
muszą towarzyszyć wysiłki służące stabilizowaniu sytuacji oraz ograniczaniu znacznego ryzyka
ponownego wystąpienia aktów przemocy, a także zapobieganiu przemocy, stanowiącej
zagrożenie pokoju i bezpieczeństwa również w innych częściach Kotliny Fergańskiej, w której
położone są Uzbekistan, Kirgistan i Tadżykistan;
8. ponawia apel o skoncentrowanie się w polityce UE dotyczącej Azji Środkowej na szeroko
pojętym wymiarze bezpieczeństwa; zauważa, że w południowym Kirgistanie oznacza to między
innymi pomoc w zagwarantowaniu bezpieczeństwa wewnętrznego osobom należącym do
wszystkich innych grup etnicznych;
9. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą oraz państwa członkowskie do poparcia i
działania na rzecz szybkiego rozlokowania misji policyjnej OBWE mającej za zadanie
zapobieganie wybuchowi nowych aktów przemocy, stabilizowanie sytuacji w miastach
dotkniętych starciami, ochronę ofiar i osób najbardziej narażonych oraz ułatwianie powrotu
uchodźców i przesiedleńców;
10. odnotowuje pokojowy przebieg oraz wynik referendum konstytucyjnego w dniu 27 czerwca,
które toruje drogę do przywrócenia porządku konstytucyjnego; wzywa Radę i Komisję, by
znalazły sposób wsparcia tymczasowego rządu Kirgistanu i pomocy władzom tego kraju w
dążeniu do reform demokratycznych i wzmocnienia praworządności, przeciwdziałania
dyskryminacji w życiu publicznym, zapewnienia dostępu do wiarygodnych procedur prawnych
i poprawy warunków życia ludności poprzez rozwój wewnętrzny kraju oraz przyznanie
obywatelom przynależnych im praw we współpracy ze wszystkimi zaangażowanymi stronami i
kirgiskim społeczeństwem obywatelskim;
11. wzywa do częstego korzystania z instrumentu na rzecz stabilności i zwraca się do Komisji
o przygotowanie wniosków w sprawie przesunięcia środków pochodzących z instrumentu
współpracy na rzecz rozwoju, aby zapewnić odpowiednią skalę krótko- i średnioterminowych
działań UE w reakcji na nową sytuację w Kirgistanie;
12. wyraża zaniepokojenie doniesieniami o aresztowaniu niektórych obrońców praw człowieka w
Kirgistanie i wzywa władze kirgiskie do podjęcia wszelkich działań niezbędnych do
zapewnienia obrońcom praw człowieka możliwości niezakłóconego prowadzenia pracy na rzecz
promocji i ochrony praw człowieka;
13. zwraca uwagę na fakt, że rozwój sytuacji w Kirgistanie wpływa na rozwój wydarzeń w regionie
i na całym świecie, i odwrotnie, wydarzenia w regionie i na świecie wpływają na sytuację w
Kirgistanie; wyraża przekonanie, że interesy Rosji, Stanów Zjednoczonych i innych głównych
154
potęg powinny się pokrywać, w szczególności w odniesieniu do Afganistanu i rozwoju
islamskich ruchów radykalnych w regionie, w tym w Kirgistanie; uważa, że powinno to
umożliwić ograniczanie współzawodnictwa geopolitycznego i poszukiwanie synergii; jest
przekonany, że powodzenie takiego przedsięwzięcia miałoby szeroko zakrojony pozytywny
wpływ na stosunki międzynarodowe i bezpieczeństwo na świecie; w związku z tym wzywa
tymczasowy rząd Kirgistanu i inne zaangażowane strony do zabezpieczenia nieprzerwanego
korytarza dostaw dla NATO i innych sił międzynarodowych w odniesieniu do ich misji w
Afganistanie;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji
wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa, Radzie, Komisji i OBWE.
155
156
2009 - 2014
7.7.2010
B7-0416/2010 }
B7-0445/2010 }
B7-0446/2010 }
B7-0447/2010 }
B7-0448/2010 }
B7-0450/2010 } RC1
złożony zgodnie z art. 122 ust. 5 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy
polityczne:
EFD (B7-0416/2010)
ALDE (B7-0445/2010)
Verts/ALE (B7-0446/2010)
PPE (B7-0447/2010)
ECR (B7-0448/2010)
S&D (B7-0450/2010)
w sprawie Korei Północnej
Miroslav Mikolášik, Mario Mauro, Cristian Dan Preda, Bernd Posselt, Lena
Kolarska-Bobińska, Eija-Riitta Korhola, Tunne Kelam, Thomas Mann, Monica
Luisa Macovei, Sari Essayah, Csaba Sógor, Filip Kaczmarek, Joanna
Katarzyna Skrzydlewska, Tadeusz Zwiefka
Véronique De Keyser, Kristian Vigenin, George Sabin Cutaş, David Martin
157
Jelko Kacin, Marietje Schaake, Ramon Tremosa i Balcells, Marielle De Sarnez,
Frédérique Ries, Sonia Alfano
Heidi Hautala, Barbara Lochbihler, Gerald Häfner
Charles Tannock, Michał Tomasz Kamiński, Adam Bielan, Tadeusz Cymański,
Ryszard Czarnecki, Marek Józef Gróbarczyk, Roger Helmer, Paweł Robert
Kowal, Jacek Olgierd Kurski, Ryszard Antoni Legutko, Marek Henryk
Migalski, James Nicholson, Mirosław Piotrowski, Tomasz Piotr Poręba, Konrad
Szymański, Jacek Włosowicz, Janusz Wojciechowski
Fiorello Provera
w imieniu grupy politycznej EFD
158
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Korei Północnej
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Półwyspu Koreańskiego,
– uwzględniając Kartę Organizacji Narodów Zjednoczonych, Powszechną deklarację praw
człowieka, międzynarodowe pakty praw człowieka oraz inne instrumenty prawne w zakresie
praw człowieka,
– uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych pt.
„Sytuacja w zakresie praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej”
przyjętą dnia 25 marca 2010 r. i popartą przez państwa członkowskie UE, w której potępiono
„regularne, powszechne, poważne naruszanie praw obywatelskich, politycznych,
gospodarczych, społecznych i kulturalnych” oraz „poważny, powszechny i regularny brak
poszanowania praw człowieka” w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej,
– uwzględniając rezolucje nr 1718 (2006) oraz 1874 (2009) Rady Bezpieczeństwa ONZ,
– uwzględniając rezolucję Trzeciego Komitetu Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych
w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Koreańskiej Republice LudowoDemokratycznej przyjętą na jego 64. posiedzeniu w dniu 19 listopada 2009 r.,
– uwzględniając decyzję Rady nr 2009/1002/WPZiB z dnia 22 grudnia 2009 r.,
– uwzględniając powszechne sprawozdanie w sprawie Koreańskiej Republiki LudowoDemokratycznej z dnia 7 listopada 2009 r. oraz zgodę Koreańskiej Republiki LudowoDemokratycznej, by odnieść się do 117 zaleceń zawartych w sprawozdaniu grupy roboczej nt.
uniwersalnego mechanizmu oceny okresowej, przyjętym przez Radę Praw Człowieka dnia 18
marca 2010 r.,
– uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy Vitita Muntarbhorna z dnia 17 lutego
2010 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Koreańskiej Republice LudowoDemokratycznej,
– uwzględniając 29. rundę dialogu UE-Chiny dotyczącego praw człowieka, która odbyła się w
Madrycie w dniu 29 czerwca 2010 r. i podczas której dyskutowano nad zagadnieniem
uchodźców północnokoreańskich,
A. mając na uwadze, że sytuacja w zakresie praw człowieka w Koreańskiej Republice LudowoDemokratycznej wciąż budzi ogromne zaniepokojenie, zaś sytuacja humanitarna daje poważne
powody do obaw,
B. mając na uwadze, że w rezolucji pt. „Sytuacja w zakresie praw człowieka w Koreańskiej
Republice Ludowo-Demokratycznej” Rada Praw Człowieka Organizacji Narodów
Zjednoczonych wyraziła głębokie zaniepokojenie powtarzającymi się doniesieniami o
regularnych, powszechnych i poważnych naruszeniach praw obywatelskich, politycznych,
gospodarczych, społecznych i kulturalnych w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej,
C. mając na uwadze, że w swym sporządzanym co roku dla Rady Praw Człowieka ONZ
159
sprawozdaniu specjalny sprawozdawca Narodów Zjednoczonych ds. sytuacji w zakresie praw
człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej uznał sytuację w tym kraju za
„katastrofalną”,
D. mając na uwadze, że rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej nie uznaje mandatu
specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w tym kraju, odmówił mu
wjazdu na teren kraju i nie przystaje na współpracę w ramach mechanizmów ONZ w zakresie
praw człowieka,
E. mając na uwadze, że w swym sprawozdaniu specjalny sprawozdawca ONZ stwierdza, że
wznowienie rozmów sześciostronnych poświęconych denuklearyzacji stanowiłoby również
okazję do stworzenia atmosfery sprzyjającej poprawie w zakresie ochrony praw człowieka,
F. mając na uwadze, że specjalny sprawozdawca zasugerował, by Rada Bezpieczeństwa ONZ
rozważyła naruszenia praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej oraz
by utworzono komisję śledczą ds. domniemanych zbrodni przeciwko ludzkości, których
dopuszcza się rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej,
G. mając na uwadze, że liczne międzynarodowe organizacje pozarządowe działające w dziedzinie
praw człowieka wzywają Unię Europejską do dokładniejszego zajęcia się kwestią poszanowania
praw człowieka w Korei Północnej,
H. mając na uwadze, że w swej rezolucji Rada Praw Człowieka ONZ wyraziła ubolewanie z
powodu poważnych, powszechnych i regularnych naruszeń praw człowieka w Koreańskiej
Republice Ludowo-Demokratycznej, w szczególności torturowania więźniów politycznych i
repatriowanych obywateli KRLD oraz umieszczania ich w obozach pracy,
I. mając na uwadze, że władze państwowe Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej
regularnie wykonują pozasądowe egzekucje, dokonują arbitralnych aresztowań oraz
odpowiadają za zniknięcia obywateli,
J. mając na uwadze, że wymiar sprawiedliwości nie jest niezawisły, kara śmierci jest stosowana w
przypadku wielu przestępstw przeciwko państwu, a katalog wykroczeń, za które jest
wymierzana, jest okresowo poszerzany w kodeksie karnym, zaś obywatele – w tym dzieci – są
zmuszani do udziału w publicznych egzekucjach,
K. mając na uwadze, że rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej nie zezwala na
istnienie zorganizowanej opozycji politycznej, przeprowadzanie wolnych i sprawiedliwych
wyborów, ogranicza wolność mediów, wolność wyznania, wolność stowarzyszeń i porozumień
zbiorowych,
L. mając na uwadze, że kwestia porwań i naruszenia nietykalności cielesnej obywateli krajów
trzecich, w tym Japończyków, obywateli Korei Południowej oraz innych krajów,
prawdopodobnie również obywateli UE, pozostaje nierozwiązana i wymaga zdecydowanego
działania społeczności międzynarodowej,
M. mając na uwadze, że wielu mieszkańców Korei Północnej ucieka do Chińskiej Republiki
Ludowej, gdzie wiele kobiet pada rzekomo ofiarami handlu ludźmi i przymusowych małżeństw;
mając na uwadze, że ChRL rzekomo przymusowo wydala północnokoreańskich uchodźców do
KRLD, łamiąc międzynarodowe standardy zabraniające odsyłania uchodźców i rzekomo
zabrania również obywatelom KRLD korzystania z procedur azylowych UNHCR, łamiąc
konwencję ONZ w sprawie uchodźców z 1951 r. oraz protokół do niej z 1967 r., do których
ChRL przystąpiła, a także mając na uwadze niepokojące doniesienia na temat losu osób
zmuszonych do powrotu,
160
N. mając na uwadze, że w wyniku orzekania winy zbiorowej całe rodziny trafiają do więzienia, w
tym dzieci i dziadkowie; mając na uwadze, że więźniowie ci są poddawani najpoważniejszym
aktom łamania praw człowieka, są torturowani, głodzeni i przymuszani do ciężkiej pracy, oraz
mając na uwadze, że według szacunków około 100 000 więźniów mogło już umrzeć, przede
wszystkim z wyczerpania lub w wyniku nieleczonych chorób,
O. mając na uwadze, że obrazy satelitarne i różne relacje uciekinierów z Korei Północnej
potwierdzają, że Korea Północna prowadzi przynajmniej sześć obozów koncentracyjnych dla
przeciwników politycznych, w których przetrzymywanych jest 150 000 więźniów politycznych,
oraz mając na uwadze, że dodając do tej liczby wszystkie pozostałe kategorie więźniów (na
przykład przymusowych repatriantów z Chin), szacuje się, że w więzieniach przebywa ponad
200 000 osób,
P. mając na uwadze, że duża część ludności stale głoduje i w dużej mierze polega wyłącznie na
międzynarodowej pomocy żywnościowej, oraz mając na uwadze, że we wrześniu 2009 r.
Światowy Program Żywności poinformował, że kobiety i dzieci z Korei Północnej cierpią na
niedożywienie,
Q. mając na uwadze, że w społeczeństwie obowiązuje polityka „wojsko najpierw” oraz ideologia
juche, która wymaga czczenia przywódcy państwa,
R. mając na uwadze, że według wiarygodnych doniesień uciekinierów obywatele muszą
uczestniczyć w kampaniach mobilizacji do pracy przymusowej, a dostęp do edukacji i
możliwości zatrudnienia zależą od songbun (statusu klasy społecznej), określanego lojalnością
danej osoby lub jej rodziny w stosunku do reżimu,
S. mając na uwadze, że reforma walutowa z dnia 30 listopada 2009 r. spowodowała ogromne
straty dla już kulejącej gospodarki i doprowadziła do pogłębienia ubóstwa
nieuprzywilejowanych grup społecznych, czego wynikiem było poważne niezadowolenie
społeczne,
T. mając na uwadze, że żaden dziennikarz zagraniczny nie ma nieograniczonego dostępu do
KRLD, a także mając na uwadze, że koreańska Centralna Agencja Prasowa jest jedynym
źródłem informacji dla wszystkich środków przekazu w Korei Północnej, a stacje radiowe i
telewizyjne mogą otrzymywać sygnały jedynie z rządowych nadajników, natomiast odbiór
zagranicznych programów jest surowo zabroniony i podlega surowym karom; mając na uwadze,
że ogół społeczeństwa nie ma dostępu do Internetu;
1. wzywa KRLD do natychmiastowego położenia kresu poważnemu, powszechnemu i
regularnemu łamaniu praw człowieka w stosunku do własnych obywateli, które może urosnąć
do rangi zbrodni przeciw ludzkości i zostać w związku z tym objęte jurysdykcją
Międzynarodowego Trybunału Karnego;
2. wzywa KRLD do natychmiastowego i ostatecznego zaprzestania publicznych egzekucji oraz
zniesienia kary śmierci w tym kraju;
3. wzywa KRLD do zaprzestania pozasądowych egzekucji i przymusowych zaginięć, zaprzestania
wykorzystywania tortur i pracy przymusowej, uwolnienia więźniów politycznych i zezwolenia
obywatelom na swobodne podróżowanie;
4. wzywa władze KRLD do zapewnienia dostępu do żywności i pomocy humanitarnej dla
wszystkich obywateli w zależności od potrzeb;
5. wzywa KRLD do zapewnienia wolności wypowiedzi i wolności prasy, jak również wolnego od
161
cenzury dostępu do Internetu dla obywateli;
6. wzywa UE do wsparcia ustanowienia komisji śledczej ONZ w celu oceny przeszłych i
obecnych przypadków łamania praw człowieka w KRLD, tak aby określić, w jakim wymiarze
te przypadki i bezkarność towarzysząca nadużyciom mogą stanowić zbrodnię przeciw
ludzkości, i wzywa państwa członkowskie UE do wypromowania na Zgromadzeniu Ogólnym
ONZ idei rezolucji w tej sprawie;
7. w kontekście powagi sytuacji wzywa Unię Europejską do wyznaczenia specjalnego
przedstawiciela UE ds. KRLD dla zapewnienia stałej obserwacji i koordynacji zarówno w
ramach Unii Europejskiej, jak i z kluczowymi partnerami, takimi jak Stany Zjednoczone i
Korea Południowa;
8. wzywa władze KRLD do wdrożenia zaleceń sprawozdania grupy roboczej ds. uniwersalnego
mechanizmu oceny okresowej Rady Praw Człowieka i w pierwszej kolejności do zezwolenia na
kontrole wszelkiego rodzaju więzień i aresztów przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego
Krzyża i innych niezależnych ekspertów oraz na zezwolenie specjalnym sprawozdawcom ONZ
na wjazd na teren kraju;
9. wzywa rząd KRLD do dopilnowania przeprowadzenia wszechstronnego dochodzenia, którego
wynik będzie przejrzysty i zadowalający, przekazania ostatecznie i w pełni wszystkich
informacji na temat obywateli UE i obywateli krajów trzecich, co do których istnieją
podejrzenia, że zostali uprowadzeni przez agentów służb KRLD w ubiegłych latach oraz do
natychmiastowego uwolnienia tych porwanych, którzy nadal są przetrzymywani na terenie
KRLD;
10. domaga się, aby państwa członkowskie UE nadal przyznawały uchodźcom z Korei Północnej
azyl i przyjęły bardziej systematyczne podejście w zakresie organizacji europejskiej i
międzynarodowej ochrony dla obywateli Korei Północnej uciekających z powodu tragicznej
sytuacji w domu, oraz wzywa Komisję do dalszego wspierania organizacji społeczeństwa
obywatelskiego, które pomagają uchodźcom z KRLD;
11. wzywa ChRL do zaprzestania aresztowań i odsyłania uchodźców z Korei Północnej do KRLD,
do wypełnienia zobowiązań wynikających z konwencji w sprawie uchodźców z 1951 r. oraz
protokołu do niej z 1967 r., do wydania zgody na dostęp UNHCR do uchodźców z Korei
Północnej, aby określić ich status i pomóc w ich bezpiecznym przesiedleniu, oraz do przyznania
kobietom z Korei Północnej, których małżonkowie są obywatelami ChRL, statusu rezydenta;
12. wzywa ChRL, aby wykorzystała swoje bliskie kontakty z KRLD do promowania reform
gospodarczych i społecznych w tym kraju w celu poprawy warunków życia i praw społecznych
obywateli Korei Północnej;
13. wzywa Komisję do poruszania kwestii sytuacji praw człowieka w KRLD oraz sytuacji
uchodźców z tego kraju we wszystkich rozmowach wysokiego szczebla między UE i ChRL
oraz w prowadzonym między UE a Chinami dialogu dotyczącym praw człowieka;
14. wzywa Komisję do kontynuowania istniejących programów pomocy humanitarnej oraz
utrzymania istniejących kanałów komunikacji z Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną
i do rygorystycznego śledzenia dystrybucji pomocy żywnościowej i pomocy humanitarnej w
Korei Północnej, tak aby spełnić międzynarodowe normy przejrzystości i odpowiedzialności;
15. wzywa Komisję i państwa członkowskie UE do kontynuacji aktywnego dialogu i wspierania
organizacji pozarządowych i podmiotów społeczeństwa obywatelskiego starających się
nawiązać kontakty w KRLD w celu propagowania zmian prowadzących do poprawy sytuacji w
162
zakresie praw człowieka;
16. wzywa Komisję do uwzględnienia w umowie o wolnym handlu między UE a Republiką Korei
klauzuli dotyczącej monitorowania praw pracowników zatrudnionych w strefie przemysłowej
Kaesong w KRLD;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji państwom
członkowskim i krajom kandydującym, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel
Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządowi Republiki
Korei, rządowi Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i rządowi Chińskiej Republiki
Ludowej, a także sekretarzowi generalnemu ONZ.
163
164
2009 - 2014
15.9.2010
B7-0528/2010
PROJEKT REZOLUCJI
zamykającej debatę nad oświadczeniami Rady i Komisji
w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK): brak ochrony praw człowieka i
sprawiedliwości
Michał Tomasz Kamiński, Charles Tannock, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard
Antoni Legutko, Adam Bielan, Ryszard Czarnecki, Jacek Włosowicz, Konrad
Szymański, Janusz Wojciechowski
165
B7-0528/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK):
brak ochrony praw człowieka i sprawiedliwości
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK),
– uwzględniając umowę o partnerstwie z Kotonu podpisaną w czerwcu 2000 r.,
– uwzględniając rezolucję Wspólnego Zgromadzenia AKP-UE z dnia 22 listopada 2007 r. w
sprawie sytuacji w Demokratycznej Republice Konga, w szczególności w części wschodniej,
oraz jej wpływu na region,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 60/1 z dnia 24 października 2005 r. w
sprawie wyników światowego szczytu 2005, w szczególności jej ust. 138-140 dotyczące
odpowiedzialności za ochronę ludności,
– uwzględniając wspólne oświadczenie złożone przez wysoką przedstawiciel Catherine Ashton i
komisarza europejskiego ds. rozwoju Andrisa Pielbagsa w dniu 27 sierpnia 2010 r. w sprawie
nawrotu aktów przemocy w Północnym Kiwu, w Demokratycznej Republice Konga,
– uwzględniając wytyczne UE z 2004 r. dotyczące ochrony obrońców praw człowieka oraz
lokalną strategię wdrażania wytycznych dla Demokratycznej Republiki Konga przyjętą przez
szefów misji w dniu 20 marca 2010 r.,
– uwzględniając rezolucję nr 1856 (2008) Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie mandatu
MONUC,
A. mając na uwadze, że sytuacja praw człowieka w Demokratycznej Republice Konga nie
poprawia się i pozostaje nadal poważna; mając na uwadze, że codziennie odnotowywane są
przypadki systematycznego łamania tych praw, w tym pozasądowych zabójstw, uprowadzeń,
przemocy seksualnej i tortur popełnianych przez członków sił zbrojnych, policję, służby
bezpieczeństwa i członków grup zbrojnych,
B. mając na uwadze, że na porządku dziennym łamane są prawa dzieci, między innymi poprzez
przypuszczalnie przymusowe wcielenia dzieci do sił zbrojnych,
C. mając na uwadze, że wiele organizacji pozarządowych odnotowało nasilenie prześladowań
obrońców praw człowieka w Demokratycznej Republice Konga w minionym roku, w tym
bezprawnych aresztowań, postępowań sądowych, pogróżek przez telefon i powtarzających się
wezwań do stawienia się w siedzibach służb wywiadowczych,
D. mając na uwadze, że zabójstwa wskazują na coraz silniejszą tendencję do zastraszania i nękania
obrońców praw człowieka, dziennikarzy, przeciwników politycznych, ofiar i świadków w
Demokratycznej Republice Konga; mając na uwadze, że w ciągu minionych pięciu lat wielu
dziennikarzy i działaczy na rzecz praw człowieka zginęło w Demokratycznej Republice Konga
w podejrzanych okolicznościach,
E. mając na uwadze, że stan wojny domowej panował od lat w niektórych częściach
166
Demokratycznej Republiki Konga, będąc przyczyną masakr, masowych gwałtów i
rozpowszechnionego werbowania dzieci do wojska,
F. mając na uwadze, że zgodnie ze źródłami ONZ pod koniec lipca i w sierpniu doszło do 242
gwałtów w miejscowości Luvungi i jej okolicach, która to miejscowość jest oddalona tylko o 30
kilometrów od bazy ONZ, a łącznie w tym regionie od lipca doszło do ponad 500 gwałtów;
mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniami gwałty te były zorganizowane i
systematyczne,
G. mając na uwadze, że niedawne masakry były dokonywane głównie przez członków grupy
rebeliantów rwandyjskich FDLR (Demokratyczne Siły Wyzwolenia Rwandy), kierowanej przez
sprawców ludobójstwa w Rwandzie, którzy uciekli do Konga, oraz przez kongijską milicję MaiMai,
H. mając na uwadze, że Atul Khare, specjalny wysłannik sekretarza generalnego ONZ
odpowiedzialny za utrzymanie pokoju przyznał, że siły pokojowe ONZ nie ochroniły ludności
cywilnej przed systematycznymi gwałtami przez uzbrojonych bojowników we wschodnim
Kongu pod koniec lipca i w sierpniu i że nie były świadome istniejącej sytuacji do dnia 12
sierpnia br.
I. mając na uwadze, że przemoc seksualna i związana z płcią jest szeroko rozpowszechniona we
wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga i stosowana przez wszystkie strony
konfliktu, w tym siły rządowe, które są wspieranie przez ONZ; mając na uwadze, że gwałt stał
się dziś bronią wojenną i Kongo jest nazywane „światową stolicą gwałtu”,
J. mając na uwadze, że według danych ONZ w Kongo w latach 2008 i 2009 odnotowano ponad 15
000 gwałtów, w tym dokonanych na dzieciach,
K. mając na uwadze, że zasoby naturalne oraz zyski z ich wydobycia a także z handlu minerałami
nadal pozostają pod kontrolą grup zbrojnych, szczególnie w niestabilnej wschodniej części
kraju, gdzie konflikt toczy się od wielu lat, pomimo obecności misji pokojowej MONUC
Organizacji Narodów Zjednoczonych,
1. zdecydowanie potępia ataki oraz masowe gwałty popełniane przez FDLR i zbrojne oddziały
kongijskiej milicji (Mai Mai), sojusznika FDLR, które miały miejsce w okresie od 30 lipca do 4
sierpnia br. w prowincji Północnego Kiwu w Demokratycznej Republice Konga;
2. ubolewa nad wszystkimi innymi atakami na tle seksualnym, w okolicy zwanej Uvira i innych
regionach Północnego i Południowego Kiwu;
3. podkreśla znaczenie przeprowadzenia śledztwa w sprawie wydarzeń w Demokratycznej
Republice Konga, w celu identyfikacji sprawców i postawienia ich przed wymiarem
sprawiedliwości;
4. wzywa rząd Demokratycznej Republiki Konga do podjęcia wszelkich starań mających na celu
ochronę ludności cywilnej i położenie kresu bezkarności sprawców;
5. podkreśla konieczność natychmiastowego przeglądu narzędzi, którymi dysponuje rząd oraz
ONZ, aby zapewnić ochronę ludności cywilnej, zająć się okropieństwami, na jakie narażona jest
ludność cywilna i zapobiegać ich ponownemu wydarzaniu się;
6. wzywa rząd Demokratycznej Republiki Konga do zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności
ludności zamieszkującej wschodnie Kongo a wszystkie grupy zbrojne w Demokratycznej
Republice Konga do złożenia broni i dołączenia do procesu pokojowego;
167
7. podkreśla potrzebę zwalczania korupcji oraz doprowadzenia przed sąd sprawców nadużyć praw
człowieka, którzy zasilają kongijskie siły zbrojne i policję oraz kładzie nacisk na
zapobiegawczą rolę MONUC, poprzez wspólne planowanie i realizowanie operacji oraz
należyte mechanizmy odpowiedzialności za nadużycia;
8. wzywa wszystkie strony do nasilenia walki z bezkarnością i wspierania praworządności; wzywa
rząd Demokratycznej Republiki Konga do zadbania o to, aby osoby odpowiedzialne za łamanie
praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego zostały pociągnięte do
odpowiedzialności;
9. przypomina powzięte przez rząd Demokratycznej Republiki Konga przy okazji 50. rocznicy
uzyskania niepodległości zobowiązanie do promowania zachowań politycznych wspierających
prawa człowieka i wzmacniających praworządność;
10. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji,
Wiceprzewodniczącej Komisji/Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i
Polityki Bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, instytucjom Unii
Afrykańskiej, sekretarzowi generalnemu ONZ, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, Radzie Praw
Człowieka ONZ oraz parlamentom i rządom regionu Wielkich Jezior.
168
2009 - 2014
4.10.2010
B7-0524/2010 }
B7-0525/2010 }
B7-0526/2010 }
B7-0527/2010 }
B7-0528/2010 } RC1/rev.
polityczne:
PPE (B7-0524/2010)
S&D (B7-0525/2010)
Verts/ALE (B7-0526/2010)
ALDE (B7-0527/2010)
ECR (B7-0528/2010)
w sprawie braku ochrony praw człowieka i sprawiedliwości w Demokratycznej
Republice Konga
Filip Kaczmarek, Cristian Dan Preda, Peter Šťastný i Mario Mauro
Véronique De Keyser, Richard Howitt, Corina Creţu, Ana Gomes, Patrizia Toia
i Vilija Blinkevičiūtė
Charles Goerens, Renate Weber, Marietje Schaake, Leonidas Donskis, Sonia
Alfano i Louis Michel
Isabelle Durant, Judith Sargentini, Barbara Lochbihler, Raül Romeva i Rueda,
Jean Lambert i Bart Staes
169
Michał Tomasz Kamiński, Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz
Piotr Poręba, Adam Bielan, Ryszard Czarnecki, Jan Zahradil, Konrad
Szymański i Janusz Wojciechowski
Bastiaan Belder i Fiorello Provera
w imieniu grupy politycznej EFD
170
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie braku ochrony praw człowieka i
sprawiedliwości w Demokratycznej Republice Konga
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK),
w szczególności rezolucję z dnia 17 stycznia 2008 r. w sprawie sytuacji w Demokratycznej
Republice Konga oraz gwałtów jako zbrodni wojennych1 oraz rezolucję z dnia 17 grudnia 2009
r. w sprawie dopuszczania się przemocy seksualnej przez grupy zbrojne oraz ciągłego łamania
praw człowieka w DRK; uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 maja 2009 r.2 w sprawie
uwzględniania tematyki płci w stosunkach zewnętrznych UE oraz w procesie budowania pokoju
i ugruntowywania tożsamości narodowej,
– uwzględniając „Wstępne sprawozdanie misji wyjaśniającej Wspólnego Biura ONZ ds. Praw
Człowieka na temat masowych gwałtów i innych przypadków łamania praw człowieka, jakich
dopuściły się grupy zbrojne między Kibua a Mpofi na obszarze Walikale w prowincji Kiwu
Północnego w dniach 30 lipca – 2 sierpnia 2010 r.” (Rapport préliminaire de la mission
d’enquête du Bureau Conjoint des Nations Unies aux Droits de l’Homme sur les viols massifs et
autres violations des droits de l’homme commis par une coalition de groupes armés sur l’axe
Kibua-Mpofi, en territoire de Walikale, province du Nord-Kivu, du 30 juillet au 2 août 2010)
(wstępne sprawozdanie na temat masowych gwałtów w Demokratycznej Republice Konga),
opublikowane 24 września 2010 r.,
– uwzględniając umowę o partnerstwie z Kotonu podpisaną w czerwcu 2000 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 27 października 2009 r. w sprawie regionu Wielkich
Jezior Afrykańskich,
– uwzględniając oświadczenie Rady z dnia 10 października 2008 r. w sprawie sytuacji we
wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga,
– uwzględniając projekt wspólnego działania Rady 2009/769/WPZiB z dnia 19 października 2009
r. zmieniającego wspólne działanie 2007/405/WPZiB w sprawie misji policyjnej Unii
Europejskiej w zakresie reformy systemu bezpieczeństwa mającej odniesienie do wymiaru
sprawiedliwości w Demokratycznej Republice Konga (EUPOL DR Konga),
– uwzględniając misję ds. reformy sektora bezpieczeństwa EUSEC DR Konga utworzoną
w czerwcu 2005 r. (wspólne działanie Rady 2005/355/WPZiB z dnia 2 maja 2005 r. w sprawie
misji doradczej i pomocowej Unii Europejskiej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa
Demokratycznej Republiki Konga (DRK) (EUSEC DR Konga)),
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1856 (2008) w sprawie mandatu
MONUSCO,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1925 (2010), w której określono mandat
misji ONZ w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO),
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) i 1820 (2008) w sprawie
kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, a także rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1888 (2009) w
1
2
Dz.U. C 41 E z 19.2.2009, s. 83.
P6_TA-PROV(2009)0372
171
sprawie przemocy seksualnej wobec kobiet i dzieci w konfliktach zbrojnych, która podkreśla
odpowiedzialność wszystkich państw członkowskich za położenie kresu bezkarności i
pociągnięcie do odpowiedzialności winnych zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych,
łącznie z przestępstwami związanymi z przemocą seksualną i innymi rodzajami przemocy
wobec kobiet i dziewcząt,
– uwzględniając przyjęte przez parlament Demokratycznej Republiki Konga w 2006 r. prawo
dotyczące przemocy seksualnej, którego celem było przyspieszenie rozpatrywania spraw o
gwałt i zaostrzenie kar,
– uwzględniając plan działań Rady UE na rzecz równouprawnienia płci we współpracy na rzecz
rozwoju, który powinien zapewniać uwzględnianie równouprawnienia płci we wszystkich
pracach prowadzonych przez UE z krajami partnerskimi na wszystkich szczeblach,
– uwzględniając mianowanie w marcu 2010 r. specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego
ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach zbrojnych,
– uwzględniając wspólne oświadczenie złożone przez wysoką przedstawiciel Catherine Ashton i
komisarza europejskiego ds. rozwoju Andrisa Piebalgsa w dniu 27 sierpnia 2010 r. w sprawie
nawrotu aktów przemocy w Północnym Kiwu w Demokratycznej Republice Konga,
– uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie
ostatnich masowych gwałtów dokonanych na ludności cywilnej przez członków grup zbrojnych
we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga,
– uwzględniając rolę mechanizmów zarządzania kryzysowego UE przy wdrażaniu rezolucji Rady
Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820 w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony,
polegającą na włączaniu do wszystkich misji zarządzania kryzysowego na całym świecie
wyspecjalizowanych doradców lub punktów kontaktowych ds. problematyki płci,
A. mając na uwadze, że Atul Khare, zastępca sekretarza generalnego ONZ ds. zachowania pokoju,
poinformował Radę Bezpieczeństwa ONZ, że w dniach od 30 lipca do 4 sierpnia w zagłębiu
górniczym we wschodniej części Konga ofiarą masowych gwałtów zbiorowych padło ponad
500 osób, w tym młode dziewczyny, kobiety w wieku nawet 75 lat, a także dzieci (dziewczynki
i chłopcy), za co winą obarcza się rebeliantów i oddziały milicji,
B. mając na uwadze, że do napaści o podłożu seksualnym doszło w pobliżu obozu misji pokojowej
ONZ, położonego zaledwie kilka mil od miasta Luwungi; mając na uwadze, że – jak się wydaje
– pracownicy ONZ dowiedzieli się o zajęciu Luwungi i okolicznych wsi we wschodnim Kongu
przez rebeliantów w dzień po rozpoczęciu ataków (do których doszło 30 lipca), a do siedziby
głównej ONZ w Nowym Jorku informacja o gwałtach dotarła dopiero po dwóch tygodniach,
C. mając na uwadze, że Misja ONZ w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) zgodnie z
rozdziałem VII karty ONZ uzyskała mandat uprawniający do użycia wszelkich środków
niezbędnych do wykonania zadania polegającego na ochronie, w tym skutecznej ochronie
ludności cywilnej, pracowników organizacji humanitarnych i obrońców praw człowieka w
przypadku bezpośredniego zagrożenia przemocą fizyczną ze strony jakichkolwiek
zewnętrznych lub kongijskich grup zbrojnych, a także do wspierania wysiłków rządu
podejmowanych w celu zwalczania bezkarności i zapewnienia ochrony ludności cywilnej w
przypadku łamania międzynarodowych praw człowieka i prawa humanitarnego, w tym również
wszelkich form przemocy o podłożu seksualnym i związanej z płcią,
172
D. mając na uwadze, że mimo obecności MONUSCO walki między armią kongijską, milicją Mai
Mai, bojownikami Demokratycznych Sił na rzecz Wyzwolenia Ruandy, Ludowym Frontem
Sprawiedliwości w Kongu a Armią Oporu Pana od 1998 r. spowodowały śmierć 6 mln ludzi i
wciąż co miesiąc, bezpośrednio czy też pośrednio, są przyczyną śmierci tysięcy ludzi,
nieopisanych cierpień, ubóstwa i fali uchodźców wewnętrznych, a sytuacja w obozach dla
uchodźców nieustannie się pogarsza,
E. mając na uwadze, że żołnierze armii kongijskiej są zamieszani w zabójstwa i gwałty na setkach
cywilów; mając na uwadze, że wciąż mają miejsce akty gwałtu i przymusowego wcielania
cywilów i dzieci do sił zbrojnych oraz poważne naruszenia praw człowieka we wschodnich
częściach Demokratycznej Republiki Konga, popełniane zarówno przez oddziały rebeliantów
Armii Oporu Pana, bojowników Demokratycznych Sił na rzecz Wyzwolenia Ruandy, jak i
przez samą armię kongijską,
F. mając na uwadze, że gwałt jako narzędzie walki stał się we wschodnim Kongu wstrząsająco
powszechny, a w ubiegłym roku doniesiono o co najmniej 8300 gwałtach, przy czym zdaniem
ONZ wiele dalszych aktów tego rodzaju nie zostało zgłoszonych; mając na uwadze, że według
wysokiego komisarza ONZ ds. uchodźców w pierwszym kwartale 2010 r. odnotowano gwałt na
co najmniej 1244 kobietach, co oznacza, że codziennie dochodzi średnio do 14 gwałtów; mając
na uwadze, że przemoc seksualną i przemoc o podłożu seksualnym należy zawsze uważać za
zbrodnię wojenną i zbrodnię przeciwko ludzkości,
G. mając na uwadze, że szereg ruchów zbrojnych w Demokratycznej Republice Konga, w tym
regularne wojsko, stosuje systematyczne gwałty jako element wojennej taktyki zastraszania i
środek do osiągania celów wojskowych i gospodarczych; mając na uwadze, że kobiety są
celowo napadane na oczach rodzin lub wszystkich mieszkańców wioski, by zasiać strach w
społeczności; mając na uwadze, że owe akty przemocy często prowadzą do pozbawienia kobiet
miejsca w społeczeństwie, zdolności do opieki nad dziećmi czy nawet życia, a ponadto kobiety
są często zarażane wirusem HIV,
H. mając na uwadze, że niepowodzenie prokuratorów cywilnych i wojskowych w przeprowadzeniu
bezstronnych śledztw w sprawie osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka
doprowadziło do tego, że gwałty zbiorowe i napaści na tle seksualnym są dla ludności Konga
tak powszechne, że sprzyjają powstawaniu atmosfery swoistej „akceptacji” łamania praw
człowieka w tym regionie,
I. mając na uwadze, że armia kongijska nadal nie dysponuje zasobami ludzkimi, technicznymi ani
finansowymi wystarczającymi do wykonywania swoich zadań we wschodnich prowincjach
Demokratycznej Republiki Konga, a ponadto w jej szeregach brak jest dyscypliny i
odpowiedniego wyszkolenia, co nadal utrudnia jej rolę w ochronie ludności i przywracaniu
pokoju,
J. mając na uwadze, że wiele organizacji pozarządowych odnotowało nasilenie prześladowań
obrońców praw człowieka, dziennikarzy, przywódców opozycji, ofiar i świadków w
Demokratycznej Republice Konga w minionym roku, w tym zabójstw, bezprawnych
aresztowań, postępowań sądowych, pogróżek przez telefon i powtarzających się wezwań do
stawienia się w siedzibach służb wywiadowczych,
K. mając na uwadze, że zbrodniarz wojenny Bosco Ntaganda wciąż nie został zatrzymany, a wręcz
przeciwnie – mianowano go na wysokie stanowisko we wspólnych operacjach sił kongijskich i
ruandyjskich we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga; mając na uwadze, że
były przywódca kongijski Jean-Pierre Bemba Gombo został postawiony przed
Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK) za zbrodnie wojenne, w tym gwałty,
173
L. mając na uwadze, że nielegalny handel minerałami w Demokratycznej Republice Konga
umożliwia wielu podmiotom dalsze kupowanie minerałów z obszarów kontrolowanych przez
grupy rebeliantów, co daje tym grupom źródła finansów, a także mając na uwadze, że sytuacja
ta to jeden z czynników podsycających i zaogniających konflikt,
M. mając na uwadze, że przyjęta niedawno w USA ustawa o „krwawych minerałach” to próba
zapobieżenia kupowaniu przez amerykańskich konsumentów telefonów komórkowych,
komputerów i innych urządzeń opartych na nowoczesnych technologiach, produkowanych
przez amerykańskie przedsiębiorstwa wykorzystujące minerały z kopalni kontrolowanych przez
rebeliantów; mając na uwadze, że w ustawie wezwano również przedsiębiorstwa z USA, w tym
producentów markowych wyrobów elektronicznych, przetwórców minerałów i jubilerów, by co
roku składały w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd sprawozdania dotyczące
ewentualnego wykorzystania w ich produktach złota, tantalu, koltanu lub kasyterytu
importowanych bezpośrednio z Demokratycznej Republiki Konga lub pochodzących z
przemytu przez jedno z dziewięciu państw sąsiadujących,
1. zdecydowanie potępia masowe gwałty i inne formy naruszania praw człowieka, których w
dniach od 30 lipca do 4 sierpnia w prowincji Północnego Kiwu dokonały na co najmniej 500
kobietach i dzieciach Demokratyczne Siły na rzecz Wyzwolenia Ruandy, rebelianckie
ugrupowanie Hutu i milicja Mai Mai, jak również przypadki pogwałcenia praw człowieka w
innych regionach Północnego i Południowego Kiwu;
2. wzywa wszystkie zainteresowane strony do zaostrzenia walki z bezkarnością i
natychmiastowego zaprzestania przemocy i łamania praw człowieka w DRK, zwłaszcza w
Północnym Kiwu; podkreśla konieczność dalszych starań o zakończenie działań lokalnych i
zewnętrznych grup zbrojnych we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga;
3. wzywa ONZ i władze kongijskie do przeprowadzenia bezstronnego i szczegółowego
dochodzenia oraz postawienia przed sądem osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka
i międzynarodowego prawa humanitarnego, zgodnie z prawem kongijskim i
międzynarodowym;
4. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że misja stabilizacyjna MONUSCO nie mogła
skorzystać ze swojego mandatu i zasad zaangażowania w celu zapewnienia ochrony przed tak
masowymi gwałtami i innymi przypadkami łamania praw człowieka przez członków
ugrupowań zbrojnych w pobliżu swojej bazy pokojowej; uznaje jednak, że obecność misji jest
nadal niezbędna, i wzywa do podjęcia wszelkich starań o umożliwienie jej pełnej realizacji
mandatu polegającego na ochronie osób zagrożonych;
5. wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ, by w trybie pilnym podjęła wszelkie możliwe działania w
celu rzeczywistego zapobiegania dalszym atakom na ludność cywilną we wschodnich
prowincjach Demokratycznej Republiki Konga oraz udzielenia ofiarom pomocy medycznej,
prawnej, socjalnej, humanitarnej i innej; domaga się skutecznego wdrożenia nowego kodeksu
postępowania dla MONUSCO i utworzenia grupy wykonawczej ds. monitorowania sytuacji w
zakresie praw człowieka;
6. podkreśla naglącą potrzebę znalezienia politycznego rozwiązania konfliktu zbrojnego; wzywa
rząd Demokratycznej Republiki Konga do zapewnienia – we współpracy ze społecznością
międzynarodową i Unią Afrykańską – bezpieczeństwa i stabilności we wschodniej części
Konga, a wszystkie grupy zbrojne w DRK – do zaprzestania ataków, przestrzegania praw
człowieka i natychmiastowego powrotu na ścieżkę dialogu pokojowego;
174
7. wzywa do natychmiastowego zwiększenia udziału kobiet we wszystkich inicjatywach
zmierzających do znalezienia rozwiązania konfliktu w Demokratycznej Republice Konga, także
w roli mediatorów i negocjatorów oraz przy wdrażaniu środków rozwiązywania konfliktów;
8. podkreśla, że modernizacja i reforma systemu sądownictwa (obejmująca wymiar zapobiegania i
ochrony oraz zwalczania bezkarności w odniesieniu do przemocy seksualnej), jak również
pomoc ofiarom i ich ponowna integracja powinny być centralnym elementem programów
pomocowych, które będą objęte finansowaniem; w związku z tym wzywa do wnoszenia do
Międzynarodowego Trybunału Karnego spraw o masowe gwałty we wschodniej części
Demokratycznej Republiki Konga;
9. podkreśla, że głównym priorytetem humanitarnym w Demokratycznej Republice Konga
powinno być utworzenie autentycznego krajowego wojska; przypomina, że szkolenia i wypłata
godnego żołdu są niezbędne do zreformowania kongijskiej armii i poprawienia dyscypliny;
10. wzywa parlament DRK do utworzenia Krajowej Komisji ds. Praw Człowieka, zgodnie z
zapisem w konstytucji, co byłoby pierwszym krokiem do uchwalenia prawa dotyczącego
ochrony ofiar i świadków łamania praw człowieka, działaczy na rzecz praw człowieka,
pracowników organizacji pomocowych i dziennikarzy;
11. zwraca się do państw regionu Wielkich Jezior Afrykańskich, by utrzymały wysoki poziom
zaangażowania we wspólne wspieranie pokoju i stabilności w regionie przy użyciu istniejącego
mechanizmu regionalnego oraz by wzmogły wysiłki na rzecz regionalnego rozwoju
gospodarczego, zwracając szczególną uwagę na pojednanie, bezpieczeństwo mieszkańców,
skuteczność pociągania winnych do odpowiedzialności oraz powrót i integrację uchodźców i
przesiedleńców wewnętrznych;
12. wzywa Unię Europejską i państwa członkowskie do wspierania działalności misji EUSEC i
EUPOL; wzywa do pełnego włączenia problematyki płci do wszystkich operacji prowadzonych
w ramach polityki bezpieczeństwa i obrony; w związku z tym apeluje o zdecydowane
uwzględnienie perspektywy płci w misjach cywilnych i wojskowych w celu poprawienia ich
skuteczności operacyjnej, gdyż UE może wnieść istotną wartość dodaną będącą ważnym
elementem podejścia do problemów kobiet w konfliktach zbrojnych oraz zapobiegania
konfliktom;
13. ubolewa z powodu nasilających się aktów przemocy wobec pracowników organizacji
pomocowych i składa hołd niezwykle trudnej pracy wykonywanej przez organizacje
humanitarne w terenie w szczególnie niepewnych warunkach;
14. z zadowoleniem przyjmuje uchwalenie w USA nowej ustawy o „minerałach z regionów
ogarniętych konfliktami” oraz zwraca się do Komisji i Rady o rozważenie inicjatywy
legislacyjnej idącej w podobnym kierunku; wzywa rząd Demokratycznej Republiki Konga do
pełnego wdrożenia i przestrzegania inicjatywy na rzecz przejrzystości w przemyśle
wydobywczym w celu poprawy przejrzystości i dobrego zarządzania w przemyśle
wydobywczym;
wiceprzewodniczącej Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, instytucjom Unii Afrykańskiej,
Południowoafrykańskiej Wspólnocie Rozwoju (SADC), rządom regionów Wielkich Jezior
Afrykańskich, w tym Demokratycznej Republice Konga i Ruandzie, sekretarzowi generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych, specjalnemu przedstawicielowi ONZ ds. przemocy
seksualnej podczas konfliktów zbrojnych, podsekretarzowi generalnemu ONZ ds.
175
humanitarnych i koordynatorowi pomocy w sytuacjach kryzysowych, Radzie Bezpieczeństwa
ONZ oraz Radzie Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych.
176
2009 - 2014
8.11.2010
B7-0605/2010 }
B7-0606/2010 }
B7-0612/2010 } RC1
polityczne:
PPE (B7-0605/2010)
S&D (B7-0606/2010)
ALDE (B7-0612/2010)
w sprawie kryzysu w sektorze hodowlanym UE
Esther Herranz García, Albert Dess
Luis Manuel Capoulas Santos, Iratxe García Pérez
George Lyon, Liam Aylward
Martin Häusling
James Nicholson, Janusz Wojciechowski
177
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie kryzysu w sektorze hodowlanym UE
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie przyszłości wspólnej polityki
rolnej po 2013 r.1,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 września 2010 r. w sprawie „Sprawiedliwego
wynagrodzenia dla rolników: poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności w Europie2,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie ewaluacji i oceny
Wspólnotowego planu działań dotyczącego dobrostanu zwierząt na lata 2006-20103,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że rentowność wielu gospodarstw hodowlanych UE jest obecnie poważnie
zagrożona z powodu szeregu czynników, w tym:
- rosnących kosztów nakładów, takich jak paliwo i nawozy,
- wysokich kosztów związanych z przestrzeganiem przepisów UE,
- większej konkurencji, jaką przedstawia import z krajów trzecich,
- zależności od krajów trzecich w zakresie materiału paszowego,
- niedawnego wzrostu cen zbóż, spowodowanego głównie niespodziewanymi
ekstremalnymi warunkami klimatycznymi, a także negatywnym wpływem spekulacji i
niestabilności cen,
- niskimi cenami produktów mięsnych uzyskiwanymi przez rolników,
B. mając na uwadze, że producenci europejscy muszą przestrzegać najbardziej restrykcyjnych
przepisów na świecie w odniesieniu do bezpieczeństwa i jakości żywności, ochrony
środowiska, zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz warunków pracy; mając na uwadze, że
przestrzeganie tych niezwykle wysokich standardów podwyższa znacznie koszty produkcji
europejskich producentów, co sprawia, że nie są oni tak konkurencyjni jak producenci z
krajów trzecich,
C. mając na uwadze, że obecny kryzys w sektorze hodowlanym może prowadzić do znaczącego
ograniczenia produkcji mięsa w Unii Europejskiej, co będzie miało poważny wpływ nie tylko
na ceny, ale również na bezpieczeństwo żywności w UE i doprowadzi do większego
uzależnienia od importu,
D. mając na uwadze, że import z krajów trzecich zwiększył swój udział w rynku Unii
Europejskiej i wywiera dodatkową presję na ceny rynkowe produktów zwierzęcych,
E. mając na uwadze, że potrzeba inwestycji na dużą skalę w sektorze hodowlanym sprawia, że
jest on szczególnie podatny na kryzysy rynkowe,
1
2
3
178
F. mając na uwadze, że w niektórych nowych państwach członkowskich bardzo niewielu
rolników w sektorze hodowlanym skorzystało z płatności bezpośrednich i w związku z tym
mają oni większe trudności w zachowaniu zgodności z rygorystycznymi europejskimi
standardami, które wymagają kosztownych inwestycji,
G. mając na uwadze, że sektory wieprzowy i drobiowy nie otrzymują żadnego bezpośredniego
wsparcia z WPR, nie dysponują tzw. siatką bezpieczeństwa służącą łagodzeniu konsekwencji
wahań na rynku i muszą przestrzegać najbardziej restrykcyjnych przepisów UE dotyczących
ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt,
H. mając na uwadze, że różnica pomiędzy cenami konsumenckimi, a cenami producenta
znacząco się zwiększyła,
I. mając na uwadze, że małe gospodarstwa hodowlane w UE są nieodłącznie związane z
gospodarką obszarów wiejskich w Europie i są źródłem znacznych korzyści dla środowiska,
oraz mając na uwadze, że jednocześnie wiele z nich znajduje się w obszarach o niekorzystnych
warunkach gospodarowania, gdzie nie istnieją alternatywy w zakresie rentownej produkcji;
J. mając na uwadze, że sytuacja na rynku wołowiny jest ściśle powiązana z rozwojem sektora
mleczarskiego, biorąc po uwagę, że 70% produkcji mięsa czerwonego w UE pochodzi z krów
mlecznych,
K. mając na uwadze, że od roku 2007 sektor mleczarski w UE zmagał się ze skrajnymi
wahaniami rynku, co miało szkodliwy wpływ na dochody rolników prowadzących
gospodarstwa mleczne oraz na zdolność do zrównoważonej produkcji żywności wysokiej
jakości dla europejskich konsumentów,
L. mając na uwadze, że dane Komisji Europejskiej na temat funkcjonowania łańcucha dostaw
żywności pokazują, że istnieje potrzeba większej przejrzystości i lepszego informowania w
odniesieniu do produkcji i zmian rynkowych,
1.
wzywa Komisję i Radę do zapewnienia, że WPR po 2013 r. będzie otrzymywać odpowiednie
finansowanie w celu zagwarantowania trwałości działalności wszystkich rolników w UE, w
tym hodowców; podkreśla w tym kontekście, że należy zagwarantować uczciwą konkurencję
między rolnikami w państwach członkowskich;
2.
wzywa Komisję do wprowadzenia w trybie pilnym skutecznych i elastycznych mechanizmów
rynkowych w sektorze hodowlanym i do ustanowienia niezbędnych środków w celu
ograniczenia, w sektorze rolnictwa ogółem, wpływu niestabilności cen i spekulacji;
3.
wzywa Komisję do skorzystania z dostępnych mechanizmów rynkowych w celu złagodzenia
obecnego kryzysu w sektorze wieprzowiny i w innych sektorach hodowlanych;
4. przyjmuje do wiadomości planowane przez Komisję wprowadzenie do obrotu na drodze
przetargu do końca listopada 2,8 mln ton zbóż przechowywanych obecnie w skupie
interwencyjnym;
5. wzywa Komisję do zaproponowania narzędzi rynkowych, które zagwarantują odpowiednie
dostawy zbóż na paszę dla zwierząt; uważa, że powinno się stosować siatkę bezpieczeństwa
we wszystkich sektorach zbóż, wraz z minimalną ceną skupu interwencyjnego dla systemu
przetargów;
179
6. wzywa Komisję do podjęcia kroków koniecznych do walki z nadmierną spekulacją na
rynkach Unii oraz na rynku światowym, w szczególności w ramach nowej dyrektywy w
sprawie rynków instrumentów finansowych;
7. zwraca się do Komisji o zaproponowanie elastycznych mechanizmów rynkowych, które
umożliwią Unii szybsze reagowanie na sytuacje krytyczne w ramach jednej wspólnej
organizacji rynków (art. 186);
8. popiera wprowadzenie w trybie pilnym planu w zakresie protein dla Unii Europejskiej,
który promowałby uprawę roślin o wysokiej zawartości białka i roślin strączkowych, co
mogłoby się również znacznie przyczynić do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych;
9. wzywa Komisję do zapewnienia, w kontekście coraz większej konsolidacji, istnienia
wolnego rynku w sektorze czynników produkcji, w tym w sektorze nawozów, mając na
uwadze, że energia i nawozy mają kluczowe znaczenie dla produkcji rolnej i
bezpieczeństwa żywności;
10. zwraca się do Komisji o uwzględnienie, podczas kolejnej reformy WPR, szczególnie trudnej
sytuacji, w jakiej znajdują się niektóre sektory hodowlane (np. produkcji bydła wypasanego
na użytkach zielonych), oraz o uwzględnienie niesprawiedliwych warunków, w których
muszą one konkurować z krajami trzecimi;
11. zwraca się do Komisji o rozważenie, w ramach następnej reformy WPR, szczególnych
środków mających na celu uniknięcie poważnych strat w ramach wsparcia UE dla
hodowców, którzy spełniają warunki zrównoważonej produkcji;
12. wzywa Komisję do przyspieszenia tempa działań mających na celu wsparcie sektora
hodowlanego w obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania;
13. wzywa Komisję do aktywnego dążenia do uproszczenia procedur administracyjnych i
zmniejszenia obciążenia biurokratycznego rolników sektorze hodowlanym;
14. uważa, że niezbędne jest wyposażenie Unii Europejskiej w narzędzie służące
przewidywaniu tendencji na rynku światowym;
15. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o wzięcie pod uwagę wysokich kosztów,
jakie wiążą się z przestrzeganiem przepisów w zakresie dobrostanu zwierząt, zwłaszcza, że
koszty te nie znajdują odzwierciedlenia w cenach sprzedaży; w związku z tym wzywa
Komisję do zapewnienia, że produkty importowane z krajów trzecich są zgodne ze
standardami UE w zakresie dobrostanu zwierząt, tak aby nie dopuścić do nieuczciwej
konkurencji; podkreśla, że w najbliższych latach sektor wieprzowiny i mięsa drobiowego
będą musiały dostosować się do bardziej surowych wymogów, nie otrzymując przy tym
żadnego wsparcia finansowego z Unii Europejskiej;
16. wzywa Komisję do dokonania oceny gospodarczego wpływu wprowadzenia nowych zasad
dotyczących dobrostanu zwierząt oraz podkreśla, że przed przystąpieniem do sporządzania
projektów jakichkolwiek nowych przepisów, należy najpierw odpowiednio wdrożyć
istniejące przepisy – tak ogólne, jak i szczegółowe;
17. wzywa Komisję do zaproponowania wzmocnienia organizacji producenckich we wszystkich
sektorach hodowlanych, tak aby umożliwić im wynegocjowanie lepszych cen ich
produktów, przy jednoczesnym uwzględnieniu kosztów produkcji;
180
18. wzywa Komisję do zabezpieczenia w pełni interesów europejskich producentów w
dwustronnych negocjacjach z państwami Mercosuru i innymi krajami trzecimi poprzez
unikanie ustępstw, które mogłyby zagrozić europejskiej produkcji zwierząt;
19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie
i Komisji.
181
182
2009 - 2014
17.1.2011
B7-0053/2011
PROJEKT REZOLUCJI
zamykającej debatę nad oświadczeniem wiceprzewodniczącej Komisji/Wysokiej
Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa
w sprawie sytuacji na Białorusi
Charles Tannock, Marek Henryk Migalski, Konrad Szymański, Edvard
Kožušník, Ryszard Antoni Legutko, Michał Tomasz Kamiński, Adam Bielan,
Tomasz Piotr Poręba, Ryszard Czarnecki, Janusz Wojciechowski, Mirosław
Piotrowski, Jacek Olgierd Kurski, Tadeusz Cymański
183
B7-0053/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji na Białorusi
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji na Białorusi,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 grudnia 2008 r. w sprawie partnerstwa wschodniego
(COM(2008) 823),
– uwzględniając deklarację w sprawie partnerstwa wschodniego wydaną przez Radę Europejską
na posiedzeniu w dniach 19-20 marca 2009 r. oraz wspólną deklarację ze szczytu partnerstwa
wschodniego w Pradze z dnia 7 maja 2009 r.,
– uwzględniając oświadczenie w sprawie partnerstwa wschodniego wydane przez Radę
Europejską na posiedzeniu w dniach 10 i 11 grudnia 2009 r.,
– uwzględniając konkluzje z posiedzenia ministrów spraw zagranicznych krajów partnerstwa
wschodniego z dnia 13 grudnia 2010 r.,
– uwzględniając dotyczące Białorusi konkluzje z 2897. posiedzenia Rady ds. Stosunków
Zewnętrznych w dniu 13 października 2008 r., 2974. posiedzenia Rady ds. Stosunków
Zewnętrznych w dniu 17 listopada 2009 r. i 3041. posiedzenia Rady ds. Stosunków
Zewnętrznych w dniu 25 października 2010 r.,
– uwzględniając dialog UE-Białoruś na temat praw człowieka,
A. mając na uwadze, że powszechnie uznaje się, iż reżimowi Łukaszenki brak legitymacji
demokratycznej, gdyż stale sprzeciwia się on wolnym i uczciwym wyborom prezydenckim i
parlamentarnym, a Białoruś pozostaje ostatnią dyktaturą w Europie,
B. mając na uwadze ostatnie wybory prezydenckie na Białorusi, które odbyły się w dniu 19
grudnia 2010 r.,
C. mając na uwadze, że według różnych niezależnych sondaży, w tym wg sondażu telewizji
Biełsat, Łukaszenka uzyskał od 30 do 45% głosów, a według oficjalnych wyników poparcie dla
niego wyniosło 80%,
D. mając na uwadze, że zdaniem oficjalnych obserwatorów Organizacji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie (OBWE) procedury wyborcze nie zapewniały przejrzystości i
odpowiedzialności przy liczeniu głosów, chociaż zaobserwowane pewne pozytywne zmiany w
okresie kampanii wyborczej, zwłaszcza szerszy dostęp kandydatów opozycji do mediów,
E. mając na uwadze, że z wstępnych ustaleń misji obserwacyjnej OBWE wynika, iż wybory na
Białorusi dalekie były od norm demokratycznych uznanych na forum międzynarodowym,
F. mając na uwadze, że działania białoruskich władz po wyborach prezydenckich zostały
potępione przez państwa członkowskie UE, zwłaszcza Polskę, Niemczy i Szwecję, a także przez
Wysoką Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa Catherine
Ashton oraz sekretarz stanu USA Hillary Clinton – we wspólnym oświadczeniu wydanym w
184
dniu 23 grudnia 2010 r.,
G. mając na uwadze, że policja rozpędziła pokojową demonstrację protestującą przeciwko
wynikom niedawnych wyborów prezydenckich na Białorusi,
H. mając na uwadze, że Uładzimir Niaklajeu, rywal prezydenta Łukaszenki w niedawnych
wyborach prezydenckich, został brutalnie pobity przez policję i zatrzymany w areszcie, gdzie
jest przetrzymywany do tej pory, podobnie jak trzej inni kandydaci na prezydenta, bez dostępu
do opieki medycznej,
I. mając na uwadze, że siedmiu kandydatów na prezydenta i ponad dwudziestu przywódców
opozycji oskarżono o organizowanie antyrządowych demonstracji i masowe zakłócanie
porządku,
J. mając na uwadze, że białoruskie władze przeszukują mieszkania przywódców opozycji i
dziennikarzy, w tym członków organizacji Karta ‘97, której założyciela znaleziono martwego w
dniu 3 września 2010 r.,
K. mając na uwadze, że ogólna sytuacja w zakresie obywatelskich i demokratycznych praw
człowieka na Białorusi jest nadal niezadowalająca pomimo pewnych pozytywnych zmian w
przeszłości, np. zwolnienia wszystkich więźniów politycznych w 2008 r.,
L. mając na uwadze, że w dniu 2 listopada 2009 r. prezydent Białorusi Alaksandr Łukaszenka
oświadczył, że „stosunki z Unią Europejską, która jest silnym i jednolitym partnerem, to jeden z
podstawowych czynników gwarantujących niezależność i suwerenność Białorusi, a także jej
rozwój gospodarczy, naukowy i technologiczny”,
1. potępia niedawne przypadki łamania praw człowieka w Republice Białorusi, skierowanego
przeciwko przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego, niezależnym mediom i
przywódcom opozycji, zwłaszcza rywalom prezydenta Łukaszenki w niedawnych wyborach
prezydenckich;
2. wzywa rząd Białorusi do natychmiastowego zwolnienia wszystkich więźniów politycznych
uwięzionych w związku z niedawnymi wyborami prezydenckimi, w tym czterech kandydatów
na prezydenta: Andreja Sannikaua, Alaksieja Michalewicza, Mikałaja Statkiewicza i Uładzimira
Niaklajeua, a także wielu innych osób aresztowanych za korzystanie z przysługującego im
prawa do wyrażania opinii politycznych;
3. wzywa rząd Białorusi do zniesienia aresztu domowego nałożonego de facto na wielu innych
więźniów politycznych, w tym na kandydata na prezydenta z ramienia Białoruskiej
Chrześcijańskiej Demokracji Witala Rymaszeuskiego;
4. wzywa białoruskie władze, by odstąpiły od wszelkich zarzutów postawionych kandydatom na
prezydenta i przywódcom opozycji w związku z niedawnymi wyborami prezydenckimi;
5. wzywa do utworzenia i wysłania na Białoruś misji obserwacyjnej UE w celu zbadania obecnej
sytuacji politycznej i złożenia sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu;
6. wzywa rząd Białorusi do potwierdzenia woli stworzenia warunków sprzyjających bardziej
owocnej współpracy między UE a Białorusią;
7. wzywa rząd Białorusi do niezwłocznego zaprzestania nalotów i przesłuchań rzeczywistych
oponentów politycznych i osób postrzeganych jako takie oraz do radykalnej poprawy warunków
działania społeczeństwa obywatelskiego, niezależnych mediów i opozycji politycznej na
185
Białorusi;
8. wyraża nadzieję, że białoruski trybunał konstytucyjny anuluje wyniki wyborów ze względu na
nieprawidłowości i że rząd Białorusi zezwoli w związku z tym na ponowne przeprowadzenie
wyborów prezydenckich, które odbyły się w 2010 r., zgodnie z normami zatwierdzonymi przez
Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE, przy czym na terytorium kraju
będzie obecna liczna i długoterminowa misja obserwacji wyborów ze strony UE, w związku z
czym wyniki wyborów zyskają międzynarodowe uznanie, co przywróci legitymację
demokratyczną urzędowi prezydenta Białorusi, czego zażądało również siedem partii
opozycyjnych w dniu 10 stycznia 2011 r.;
9. wzywa do ponownego zastosowania i rozszerzenia zawieszonych w 2008 r. sankcji UE wobec
przedstawicieli białoruskich władz;
10. uważa, że w oparciu o ściśle przestrzeganą zasadę warunkowości UE powinna ustanowić plan
stopniowego wprowadzania sankcji, począwszy od przywrócenia zakazu wydawania wiz,
dopóki wszyscy zatrzymani i aresztowani nie zostaną zwolnieni i oczyszczeni z zarzutów;
wskazuje, że brak szybkich działań w tym zakresie ze strony władz białoruskich powinien
spowodować wprowadzenie nowych, bardziej rygorystycznych środków, np. sankcji
dyplomatycznych i ekonomicznych;
11. wzywa Radę, Komisję i międzynarodową społeczność demokratyczną jako całość do
rozszerzenia wsparcia dla społeczeństwa obywatelskiego i opozycji politycznej na Białorusi,
zwłaszcza w postaci ułatwień wizowych dla osób, które działając w charakterze przywódców
opozycji, utraciły pracę i możliwości edukacji;
12. apeluje o uproszczenie i zwiększenie dostępności funduszy UE dla organizacji białoruskich,
zarówno zarejestrowanych, jak i zakazanych przez białoruskie władze;
13. wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie, by wspierały finansowo niezależne media,
np. telewizję Biełsat, Radio Racja czy też Europejskie Radio dla Białorusi; potępia zarazem
finansowanie z zasobów Komisji Europejskiej programów nadawanych przez białoruską
telewizję państwową;
14. zaleca państwom członkowskim Unii Europejskiej i innym podobnie nastawionym krajom
dokonanie przeglądu ich stosunków gospodarczych i gospodarczych z Białorusią; zaleca w
związku z tym społeczności przedsiębiorców z UE ponowne przeanalizowanie warunków, na
jakich opiera się ich współpraca z przedsiębiorstwami i spółkami białoruskimi;
15. przywiązuje dużą wagę do liberalizacji praw politycznych i obywatelskich oraz praw człowieka,
a także do poprawy praworządności na Białorusi; podkreśla ponadto, że dalsze naruszanie
wspomnianych praw na Białorusi doprowadzi do pogorszenia stosunków tego kraju z UE, w
tym również do ponownego nałożenia ukierunkowanych sankcji politycznych i gospodarczych;
16. wzywa rząd Białorusi, by zezwolił przywódcom opozycji na udział w pracach Zgromadzenia
Parlamentarnego Euronest;
17. wzywa władze białoruskie i organy międzynarodowe do przeprowadzenia prawidłowego
dochodzenia w sprawie śmierci Olega Biebienina (założyciela organizacji Karta ‘97 i doradcy
kandydata na prezydenta Andreja Sannikaua), którego ciało znaleziono w dniu 3 września 2010
r.;
18. ponownie stwierdza, że Unia Europejska jest gotowa do ponownego ożywienia stosunków z
Białorusią w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa pod warunkiem, że rząd tego kraju będzie
186
bezwarunkowo wspierał wartości demokratyczne i podstawowe prawa człowieka, co musi
wykazać, osiągając konkretne wskaźniki;
Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, parlamentom
i rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, Zgromadzeniom
Parlamentarnym OBWE i Rady Europy, sekretariatowi Wspólnoty Niepodległych Państw oraz
parlamentowi i rządowi Białorusi.
187
188
2009 - 2014
9.2.2011
B7-0119/2011
PROJEKT REZOLUCJI
zamykający debatę na temat oświadczeń Rady i Komisji
w sprawie podwyżek cen żywności
Nirj Deva, James Nicholson, Jan Zahradil, Janusz Wojciechowski, Michał
Tomasz Kamiński
189
B7-0119/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie podwyżek cen żywności
– uwzględniając art. 39 TFUE,
– uwzględniając deklarację paryską dotyczącą skuteczności pomocy z 2005 r. oraz plan działania
z Akry z 2008 r.,
– uwzględniając zalecenia zawarte w międzynarodowej ocenie wpływu nauk i technologii
rolniczych na rozwój (IAASTD) z kwietnia 2008 r.,
– uwzględniając raport „Agricultural Outlook 2008–2017” wydany przez Organizację Narodów
Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Organizację Współpracy Gospodarczej
i Rozwoju (OECD),
– uwzględniając konkluzje i deklarację przyjętą podczas światowego szczytu FAO poświęconego
bezpieczeństwu żywnościowemu, który odbył się w Rzymie w dniach 16-18 listopada 2009 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Sekretarza Generalnego ONZ z 2010 r. w sprawie realizacji
deklaracji milenijnej,
– uwzględniając sprawozdanie w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju
zatytułowane „Bilans półmetka – realizacja milenijnych celów rozwoju (MCR)”, które zostało
opublikowane w styczniu 2010 r.,
– uwzględniając wyniki oceny funkcjonowania wspólnej polityki rolnej UE z dnia 20 listopada
2008 r.,
– uwzględniając wyniki plenarnego posiedzenia ONZ na wysokim szczeblu poświęconego
milenijnym celom rozwoju, które odbyło się w Nowym Jorku w dniach 20-22 września 2010 r.,
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1337/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16
grudnia 2008 r. ustanawiające instrument umożliwiający szybkie reagowanie na gwałtowny
wzrost cen żywności w krajach rozwijających się,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2007 r. w sprawie podwyżki cen paszy
i żywności, a także rezolucję z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie podwyżek cen żywności w UE i
w krajach rozwijających się,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 stycznia 2009 r. na temat wspólnej polityki rolnej
i światowego bezpieczeństwa żywnościowego,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 listopada 2009 r. na temat szczytu Organizacji ds.
Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) i bezpieczeństwa żywnościowego,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska jako całość, w tym jej państwa członkowskie, pozostaje
głównym darczyńcą pomocy rozwojowej, a udzielana przez nią pomoc stanowi 56%
ogólnoświatowej pomocy i w 2009 r. miała wartość 49 mld EUR, co znajduje potwierdzenie we
190
wspólnych zobowiązaniach rządów UE dotyczących osiągnięcia do 2010 r. i 2015 r. poziomu
oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) stanowiącego odpowiednio 0,56% i następnie 0,70%
dochodu narodowego brutto (ODA/DNB),
B. mając na uwadze, że Unia Europejska jest nadal jednym z głównych producentów żywności,
dostarczając 17% światowej produkcji pszenicy, 25% światowych dostaw mleka, 13%
światowej produkcji drobiu, 20% światowej produkcji wieprzowiny i 30% światowej produkcji
wołowiny, ale także jest znaczącym importerem produktów rolnych, a stopień zaopatrzenia jest
znacznie niższy od progu samowystarczalności w przypadku wielu podstawowych produktów
rolnych,
C. mając na uwadze, że według przewidywań liczba ludności na świecie przekroczy 9 miliardów w
2050 r., a światowy popyt na żywność ulegnie w tym samym czasie podwojeniu; mając na
uwadze, że według Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa światowa
produkcja rolna będzie musiała zwiększyć się do 2050 r. o 70%; trzeba będzie tego dokonać
przy zmniejszonym zużyciu wody i pestycydów oraz dysponując mniejszą powierzchnią ziemi
uprawnej wskutek zmian klimatu,
D. mając na uwadze, że ogólnoświatowe spowolnienie gospodarcze, rosnące ceny żywności i
paliwa spowodowały pogorszenie sytuacji żywnościowej w wielu krajach rozwijających się,
zwłaszcza w krajach najsłabiej rozwiniętych (krajach LDC), przez co postępy dokonane w
ostatnim dziesięcioleciu będą musiały zostać spożytkowane na ograniczanie ubóstwa,
E. mając również na uwadze, że ogólnie kryzys cen żywności spowodował ubóstwo i głód
kolejnych milionów ludzi; mając na uwadze, że wzrost globalnych cen żywności w 2008 r.
wywołał zamieszki w szeregu krajów rozwijających się, w tym w Haiti i w niektórych częściach
Azji; mając na uwadze, że przyczyny niedawnych rozruchów w północnej Afryce również
łączone są z obawami dotyczącymi podwyżek cen żywności,
F. mając na uwadze, że w 2008 r. wzrost cen żywności spowodowany był szeregiem czynników
strukturalnych, takich jak wzrost ludności na świecie, wzrost dochodów w gospodarkach
wschodzących oraz rozwój nowych rynków zbytu, a także niższy wzrost wydajności; mając na
uwadze, że przejściowe czynniki, takie jak niekorzystne warunki pogodowe, restrykcje
handlowe i zmiany kursów walutowych, również odegrały swoją rolę,
G. mając na uwadze, że szereg krajów rozwijających się nie wykorzystuje swojego potencjału
produkcji żywności,
H. mając na uwadze, że jedną z poważnych przeszkód dla zwiększenia produkcji rolnej w krajach
rozwijających się jest częsty brak dostępu drobnych rolników do mikrokredytów na
inwestowanie w lepsze nasiona, nawozy i systemy nawadniania oraz niezbędny zestaw narzędzi
do ochrony upraw przed szkodnikami i chorobami, co czasami związane jest z faktem, że nie są
oni właścicielami uprawianej ziemi i nie posiadają w związku z tym żadnego zabezpieczenia
kredytu,
I. mając na uwadze, że skutki zmian klimatu dla rolnictwa, głównie zmniejszenie zbiorów
spowodowane nawracającym niedoborem wody, suszą lub – przeciwnie – powodziami i
osunięciami ziemi, są dużym obciążeniem dla działalności rolnej w UE i w krajach
rozwijających się, a stopień zaopatrzenia tej działalności jest znacznie niższy od progu
samowystarczalności w przypadku wielu podstawowych produktów rolnych;
J. mając na uwadze, że niezrównoważone praktyki rolne, takie jak niekontrolowane wylesianie,
bezpośrednio przyczyniają się do niedostatku dobrej jakości gruntów ornych pod produkcję
191
zdrowej żywności;
Wyzwania i polityka rozwojowa UE
1. podkreśla zasadnicze znaczenie należytego zarządzania finansami w odniesieniu do wszelkiej
unijnej pomocy rozwojowej i humanitarnej oraz zapewnienia, że finansowanie będzie zawsze
stosowane tam, gdzie jest największe na nie zapotrzebowanie, zważywszy na to, że instytucje
europejskie biorące udział w procesie podejmowania decyzji i we wdrażaniu tej pomocy muszą
ponosić pełną odpowiedzialność za swoje działania przed europejskimi obywatelami i
podatnikami;
2. zauważa, że konsekwencje długotrwałego niedoinwestowania w zakresie rolnictwa i rozwoju
obszarów wiejskich uległy ostatnio jeszcze większemu zaostrzeniu między innymi wskutek
kryzysu żywnościowego, finansowego i gospodarczego; podkreśla, że chociaż poczyniono
pewne kroki, na razie nie udało się osiągnąć milenijnych celów rozwoju ani spełnić zobowiązań
ze światowych szczytów poświęconych żywności; jest zdania, że w celu odwrócenia tej
tendencji niezbędne jest wspólne działanie;
3. podkreśla konieczność przyznania drobnym rolnikom w krajach rozwijających się większego
dostępu do praw własności, do mikrokredytu, w tym działających na zasadzie non profit
mechanizmów mikrokredytu, które ukierunkowane są ściśle na potrzeby lokalnych producentów
żywności, a także do zakupu nawozów, zwłaszcza w uboższych krajach rozwijających się;
4. wzywa UE i kraje rozwijające się do rozwinięcia wspólnych zdolności badawczych i
szkoleniowych w zakresie zrównoważonych metod rolnych i nowych technologii, zwłaszcza za
pośrednictwem partnerstwa publiczno-prywatnego i wspólnych przedsięwzięć; w tym poprzez
tworzenie wartości dodanej w punkcie gromadzenia i przechowywania żywności poprzez
pakowanie i przetwarzanie;
5. wzywa państwa członkowskie UE oraz społeczność międzynarodową do udzielenia wsparcia
Światowemu Programowi Żywnościowemu (WFP) w podejmowaniu nowych wyzwań w walce
z głodem, którego przyczyną jest gwałtowny wzrost cen żywności i ropy, anomalie pogodowe i
zmniejszanie się zapasów żywności na świecie;
6. z zadowoleniem przyjmuje pomoc w ramach instrumentu żywnościowego ustanowionego przez
UE i dysponującego budżetem w wysokości 1 mld EUR, który w okresie 2009-2011 ma
zapewniać szybkie wsparcie ponad 50 priorytetowym krajom na świecie stojącym w obliczu
gwałtownie rosnących cen żywności w celu zwiększenia lokalnych zdolności produkcji
żywności i jej podaży, a także w celu stworzenia lepszej infrastruktury przechowywania, tak
aby wyeliminować straty, które obecnie są bardzo wysokie, a tym samym wzmocnić pozycję
lokalnych społeczności wiejskich; uważa jednak, że dalsze rozszerzanie tego instrumentu
żywnościowego lub przydzielenie mu dodatkowych funduszy nie powinno odbywać się w
sposób automatyczny, lecz na mocy decyzji w oparciu o niezależną ocenę skuteczności
wydatkowanych środków i ich wpływu na poprawę bezpieczeństwa żywnościowego we
wszystkich krajach będących beneficjentami;
Trwała produkcja żywności i handel międzynarodowy
7. zauważa, że niedawna powódź z stanie Queensland w Australii, która zalała wiele hektarów
ziemi uprawnej, a także inne zjawiska pogodowe na świecie będą miały poważny wpływ na
tegoroczne światowe zbiory;
8. zauważa, że światowe bezpieczeństwo żywnościowe jest kwestią o najwyższym znaczeniu dla
Unii Europejskiej i wzywa do podjęcia natychmiastowych i spójnych działań w celu
192
zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego zarówno obywatelom UE, jak i bezpieczeństwa
w skali całego świata; uważa za istotne, by uznać wartość wszystkich typów rolnictwa
i rodzajów upraw na świecie; podkreśla, że konsumenci powinni mieć dostęp do żywności po
rozsądnych cenach;
9. uznaje, że nie udało się doprowadzić do normalizacji rynku dostaw i handlu za pomocą
obecnych umów międzynarodowych i regionalnych, głównie z powodu ciągłego istnienia
istotnych barier utrudniających handel międzynarodowy w sektorze rolniczym, czego
przykładem są środki protekcjonistyczne podjęte przez wiele krajów w odpowiedzi na niedawny
wzrost cen żywności; ten niedawny wzrost cen żywności powinien być sygnałem alarmowym
dla rządów całego świata, że produkcji rolnej nie należy traktować jak coś oczywistego oraz że
nierozsądne bariery w handlu w poważny sposób przyczyniają się do niewydolności
światowego systemu dostaw produktów rolnych;
10. z zaniepokojeniem odnotowuje rosnące ceny środków produkcji rolnej (wzrost cen nawozów,
materiału siewnego i paliwa), które przełożyły się na wzrost kosztów, za które nie wszyscy
rolnicy (zwłaszcza w sektorze hodowlanym) otrzymali równe rekompensaty i które w znacznym
stopniu uniemożliwiły ewentualny wzrost dochodów rolników wynikający z wyższych cen
podstawowych artykułów spożywczych i żywności, likwidując tym samym bodźce do
zwiększania produkcji; wyraża zaniepokojenie możliwością bardziej ograniczonego stosowania
środków produkcji rolnej, a tym samym zmniejszenia produkcji, w związku z gwałtownym
wzrostem ich cen, co zaostrzy kryzys żywnościowy w Europie i na świecie;
11. przyjmuje do wiadomości, że w celu zapewnienia żywności ludności świata, która według
prognoz przekroczy w 2050 r. 9 mld, produkcja rolna będzie musiała zwiększyć się do tego
czasu o 70%, dysponując mniejszą powierzchnią ziemi uprawnej oraz przy zmniejszonym
zużyciu wody i pestycydów;
12. wzywa Komisję do wywierania nacisków na takich partnerów handlowych UE jak Rosja, aby
powstrzymywali się on przyjmowania protekcjonistycznych środków w odpowiedzi na rosnące
ceny żywności;
państwom członkowskim i WZP AKP-UE.
193
194
2009 - 2014
14.2.2011
B7-0114/2011 }
B7-0115/2011 }
B7-0116/2011 }
B7-0117/2011 }
B7-0118/2011 }
B7-0119/2011 } RC1
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne:
S&D (B7-0114/2011)
Verts/ALE (B7-0115/2011)
ALDE (B7-0116/2011)
PPE (B7-0117/2011)
GUE/NGL (B7-0118/2011)
ECR (B7-0119/2011)
w sprawie podwyżek cen żywności
Mairead McGuinness, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Artur Zasada
Hannes Swoboda, Luis Manuel Capoulas Santos, Kader Arif, Stéphane Le Foll
George Lyon, Britta Reimers
José Bové, Keith Taylor, Yannick Jadot, Catherine Grèze, Martin Häusling,
195
Bart Staes
Nirj Deva, James Nicholson, Janusz Wojciechowski
Alfreds Rubiks, Patrick Le Hyaric, Willy Meyer, Eva-Britt Svensson, Jiří
Maštálka, Gabriele Zimmer
196
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie podwyżek cen żywności
– uwzględniając art. 33 Traktatu WE,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 stycznia 2011 r. w sprawie uznania rolnictwa za sektor
strategiczny w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego1,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 września 2010 r. w sprawie sprawiedliwego
wynagrodzenia dla rolników: poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności w Europie2,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie przyszłości wspólnej polityki
rolnej po 2013 r. 3,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie rolnictwa UE i zmian klimatu4,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie cen żywności w Europie5,
– uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
ustanawiającego instrument umożliwiający szybkie reagowanie na gwałtowny wzrost cen
żywności w krajach rozwijających się (COM(2008) 450),
– uwzględniając osiem zaleceń dla grupy G20, opublikowanych w dniu 29 stycznia 2011 r. przez
specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. prawa do żywności,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 lutego 2011 r. w sprawie stawiania czoła
wyzwaniom związanym z rynkami towarowymi i surowcami (COM(2011) 25),
– uwzględniając deklarację z Maputo w sprawie rolnictwa i bezpieczeństwa żywnościowego,
podpisaną w 2003 r., w której rządy państw afrykańskich zobowiązały się do przeznaczania
przynajmniej 10% swoich rocznych budżetów krajowych na rolnictwo,
A. mając na uwadze, że przez siedem kolejnych miesięcy na przełomie 2010 i 2011 r. ceny
żywności stale wzrastały, osiągając najwyższe poziomy od roku 1990, czyli od czasu, kiedy
zaczęła je śledzić Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO);
mając na uwadze, że wzrost cen towarów stał się czynnikiem destabilizującym gospodarkę
światową oraz doprowadził do wybuchu zamieszek i niepokojów w szeregu krajów
rozwijających się – w ostatnim czasie w Algierii, Tunezji i Egipcie,
B. mając na uwadze, że według oceny FAO liczba osób niedożywionych na świecie sięgnęła w
2010 roku 925 mln, a podwyżki cen żywności w połączeniu z nieprzewidywalnymi brakami w
dostawach mogą doprowadzić do dalszego wzrostu tej liczby; mając na uwadze, że 29 krajów
na świecie ma trudności z zaopatrzeniem w żywność i potrzebuje pomocy żywnościowej z
zewnątrz,
1
3
4
5
2
197
C. mając na uwadze, że obserwowane ostatnio wahania cen żywności i towarów budzą poważne
obawy co do funkcjonowania europejskiego i światowego systemu dostaw żywności; mając na
uwadze, że wzrost cen żywności najmocniej odczuły grupy mieszkańców i państwa najbardziej
podatne na zagrożenia, zarówno wśród krajów rozwiniętych, jak i rozwijających się; mając na
uwadze, że wzrost cen żywności odbiera milionom ludzi bezpieczeństwo żywnościowe, a
zarazem zagraża bezpieczeństwu żywnościowemu na świecie w perspektywie długoterminowej;
mając na uwadze, że zdaniem FAO bezpieczeństwo żywnościowe obejmuje prawo do żywności
oraz dostępność zdrowego żywienia dla wszystkich,
D. mając na uwadze, że w Unii Europejskiej nadal istnieje problem ubóstwa i głodu; mając na
uwadze, że 79 mln osób w UE nadal żyje poniżej progu ubóstwa (60% średniego dochodu
państwa, w którym mieszka dana osoba); mając również na uwadze, że 16 mln obywateli UE
zeszłej zimy otrzymało pomoc żywnościową za pośrednictwem organizacji charytatywnych;
mając na uwadze, że bezpieczeństwo żywnościowe to główny problem Europy, wymagający
koordynacji poszczególnych dziedzin polityki sektorowej na szczeblu UE i na szerszą skalę:
dotyczy to WPR, polityki energetycznej, badań naukowych, rozwoju i handlu,
E. mając na uwadze, że ogólnoświatowe spowolnienie gospodarcze oraz rosnące ceny żywności i
paliw spowodowały pogorszenie sytuacji żywnościowej w wielu krajach rozwijających się,
zwłaszcza najsłabiej rozwiniętych, co oznacza częściowe zmarnowanie postępów dokonanych
w ostatnim dziesięcioleciu w dziedzinie ograniczania ubóstwa;
Czynniki wpływające na wzrost cen żywności
F. mając na uwadze, że wystarczającej światowej produkcji żywności może regularnie zagrażać
szereg czynników, w tym ekstremalne zjawiska pogodowe, np. powodzie i susze, występujące
coraz częściej w wyniku zmian klimatu, ograniczona dostępność zasobów naturalnych i coraz
większe zapotrzebowanie rosnącej liczby ludności na żywność, ścisłe związki między
bezpieczeństwem energetycznym i żywnościowym w sytuacji bardzo niskiego poziomu
światowych zapasów żywności, rosnąca produkcja biopaliw, coraz częstsze przeznaczanie
ziarna zbóż na pasze, narastająca spekulacja artykułami spożywczymi, rosnąca zależność wielu
krajów rozwijających się od przywozu żywności spowodowana konfliktami lub nieskuteczną
polityką bezpieczeństwa żywnościowego,
G. mając na uwadze, że wpływ zmian klimatu na rolnictwo, głównie zmniejszenie wydajności
upraw spowodowane powtarzającymi się niedoborami wody, suszami lub – przeciwnie –
powodziami i osunięciami ziemi, poważnie szkodzi działalności rolnej w UE i w krajach
rozwijających się, a zarówno UE, jak i krajom rozwijającym się daleko do samowystarczalności
w odniesieniu do wielu podstawowych produktów rolnych,
H. mając na uwadze, że z powodu niedoboru zasobów naturalnych wyzwaniem, jakie należy
podjąć, jest wyprodukowanie więcej żywności przy mniejszych nakładach, z naciskiem na
zrównoważoną produkcję; mając na uwadze, że zwiększenie produkcji rolnej w krajach
rozwijających się poprawi ich odporność na kryzysy żywnościowe i zdolność przystosowania
się do nich,
I. mając na uwadze, że ostatnie wahania cen budzą obawy co do funkcjonowania europejskiego i
światowego łańcucha dostaw żywności; mając na uwadze, że w komunikacie zatytułowanym
„Poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności w Europie” (COM(2009) 591) Komisja
wskazuje na poważne problemy w łańcuchu dostaw, takie jak nadużywanie przez nabywców
pozycji dominującej, nieuczciwe praktyki w zakresie zawierania umów (w tym opóźnianie
płatności), jednostronne zmiany umów, wymaganie zaliczek jako warunku udziału w
negocjacjach, ograniczenia w dostępie do rynku, brak informacji na temat kształtowania cen
198
oraz rozkład marży zysku w całym łańcuchu żywnościowym, które ściśle wiążą się ze
zwiększoną koncentracją w sektorze środków produkcji oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej;
mając na uwadze, że w analizie cen żywności i ich zmian konieczne jest uwzględnienie całego
łańcucha dostaw; mając na uwadze, że sektor spożywczy jest rozdrobniony, a łańcuch dostaw –
liczący wielu pośredników – długi i bardzo złożony,
Wahania cenowe, dochody rolników, pomoc dla krajów rozwijających się
J. mając na uwadze, że na światowym rynku może dochodzić do jeszcze silniejszych i regularnych
wahań cen towarów; mając na uwadze, że wyższe ceny żywności nie przynoszą automatycznie
wzrostu dochodów gospodarstw rolnych, przede wszystkim ze względu na szybko rosnące
nakłady i pogłębiający się rozdźwięk między kosztami produkcji a cenami płaconymi przez
konsumentów; mając na uwadze, że udział dochodów rolników w łańcuchu dostaw żywności
znacznie spadł, podczas gdy zyski przetwórców i sprzedawców detalicznych stale rosną; mając
na uwadze, że wzrosły ceny płacone przez konsumentów; mając na uwadze, że co najmniej 30%
całej żywności produkowanej na świecie marnuje się na różnych odcinkach łańcucha dostaw
żywności,
K. mając na uwadze, że w ostatnich trzydziestu latach dramatycznie spadł poziom pomocy dla
krajów rozwijających się przeznaczonej na rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich; mając na
uwadze spadek poziomu inwestycji w zrównoważone systemy żywnościowe w krajach
rozwijających się z powodu uznania za priorytet produkcji na eksport, co jeszcze bardziej
osłabia lokalne zdolności do produkowania i dystrybucji dostatecznej ilości pożywienia po
uczciwych cenach; mając na uwadze, że szereg krajów rozwijających się nie wykorzystuje
swojego potencjału produkcji żywności; mając na uwadze, że jedną z poważnych przeszkód dla
zwiększenia produkcji rolnej w krajach rozwijających się jest fakt, że drobni rolnicy często nie
mają dostępu do mikrokredytów na inwestycje, co czasem wynika stąd, że nie są oni
właścicielami uprawianej ziemi,
L. mając na uwadze, że duże obszary ziemi, zwłaszcza w krajach rozwijających się, zostały
zakupione przez międzynarodowe przedsiębiorstwa, często bez zgody właścicieli tych gruntów;
mając na uwadze, że ziemia ta nie zawsze służy do produkcji żywności, ale może być
wykorzystywana do produkcji towarów eksportowych, np. drewna; mając na uwadze, że taki
rozwój sytuacji zagraża zdolności produkowania żywności w krajach rozwijających się,
Konieczność poprawy bezpieczeństwa żywnościowego
1. stwierdza, że bezpieczeństwo żywnościowe na świecie jest kwestią o najwyższym znaczeniu dla
UE i dla krajów rozwijających się, i wzywa do podjęcia natychmiastowych i nieprzerwanych
działań w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego obywatelom UE, a także w skali
całego świata; podkreśla, że konsumenci powinni mieć dostęp do żywności po rozsądnych
cenach, a równocześnie powinno się zapewnić rolnikom godziwe warunki życia;
2. podkreśla, że prawo do żywności jest podstawowym prawem człowieka, a jest ono spełnione,
gdy wszyscy ludzie przez cały czas mają fizyczny i gospodarczy dostęp do odpowiedniego,
bezpiecznego (pod względem zdrowotnym) i bogatego w składniki odżywcze pożywienia, które
zaspokaja ich potrzeby i preferencje żywieniowe, pozwalając na prowadzenie aktywnego i
zdrowego życia;
3. podkreśla, że silny i zrównoważony sektor rolny w UE oraz prosperujące i zrównoważone
środowisko wiejskie, zapewnione dzięki zdecydowanej WPR, to podstawowe warunki
pozwalające na sprostanie wyzwaniu, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego;
podkreśla znaczenie WPR jako sposobu na zapewnienie produkcji żywności w UE;
199
4. stwierdza, że UE ma obowiązek zapewnienia swoim obywatelom bezpieczeństwa
żywnościowego oraz że w związku z tym kluczowe znaczenie ma kontynuacja działalności
rolnej w UE; zwraca uwagę na spadek dochodów gospodarstw rolnych w UE, spowodowany
rosnącymi kosztami produkcji oraz wahaniami cen, co negatywnie wpływa na zdolność
rolników do utrzymania produkcji; zwraca uwagę na koszty, jakie muszą ponosić europejscy
rolnicy, aby spełnić najostrzejsze na świecie normy bezpieczeństwa żywności, ochrony
środowiska, dobrostanu zwierząt oraz warunków pracy; podkreśla, że trzeba rekompensować
rolnikom te dodatkowe koszty oraz fakt, że dostarczają społeczeństwu dobra publiczne;
Wyzwania spowodowane zmianami klimatu
5. jest świadom ogromnego wyzwania dla osiągnięcia bezpieczeństwa żywnościowego, jakim są
zmiany klimatu, przejawiające się zwłaszcza zwiększoną częstotliwością i skalą zjawisk
klimatycznych, takich jak susze, powodzie, pożary i burze, które zubożą stan zasobów
naturalnych i obniżą plony; jest zaniepokojony jednostronnymi działaniami krajów lub
regionów, których dotknęły zjawiska klimatyczne, a także efektem domina, jaki środki te
wywołują na rynkach światowych; wzywa Komisję, by ściśle monitorowała wdrażanie
prawodawstwa związanego ze zmianami klimatu w państwach członkowskich oraz by
rozważyła wprowadzenie dalszych środków w celu dostosowania się do tych nowych wyzwań;
podkreśla pilną potrzebę działań łagodzących zmiany klimatu i dostosowawczych, mających na
celu uzyskanie warunków bardziej zrównoważonych pod względem środowiskowym i
gospodarczym; wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia odpowiednich środków
zapobiegania zagrożeniom i zarządzania nimi, aby ograniczyć negatywne konsekwencje klęsk
żywiołowych dla produkcji rolnej;
6. wzywa do skoordynowanych działań i lepszej współpracy w dziedzinie zmian klimatu między
UE a krajami rozwijającymi się, a zwłaszcza do transferu technologii i tworzenia potencjału;
podkreśla, że zwalczanie zmian klimatu musi być włączone do wszystkich odpowiednich
dziedzin polityki UE, w tym do współpracy na rzecz rozwoju, oraz że szkolenia powinny
skupiać się na dostosowaniu do zmian klimatu i dobrych praktykach zarządzania ziemią, np.
gospodarowania glebą i wodą w celu zapobiegania utracie ziem uprawnych z powodu erozji
gleb czy zasolenia, zgodnie z wnioskami międzynarodowej grupy roboczej ds. oceny wpływu
nauk i technologii rolniczych na rozwój (IAASTD);
Lepsza pomoc na rzecz rozwoju
7. zauważa, że rolnictwo jest sektorem kluczowym w większości krajów rozwijających się, w
znacznym stopniu zależnych od towarów podstawowych, które są szczególnie podatne na
wahania cen;
8. wzywa UE do wspierania rozwoju obszarów wiejskich, zwiększania inwestycji w rolnictwo i
bezpieczeństwo żywnościowe oraz zwrócenia szczególnej uwagi na pilne potrzeby głodujących,
małe gospodarstwa rolne i programy ochrony socjalnej; podkreśla znaczenie rozwoju rolnictwa
w krajach rozwijających się oraz przeznaczania na sektor rolnictwa odpowiedniego odsetka
oficjalnej pomocy rozwojowej UE; wyraża ubolewanie, że od lat 80. ubiegłego wieku
drastycznie spada poziom pomocy rozwojowej przeznaczanej na rolnictwo, i z zadowoleniem
przyjmuje uznanie konieczności odwrócenia tej tendencji;
9. wzywa Komisję do priorytetowego traktowania rolnictwa w ukierunkowanej, odpowiedzialnej,
skutecznej i przejrzyście zarządzanej pomocy rozwojowej, w tym w formie wspierania rolników
w uzyskiwaniu dostępu do rynków; wzywa do znacznego zwiększenia kwot pomocy na rzecz
rozwoju przeznaczanych na rolnictwo, a także do inwestowania w szkolenia, poprawę usług
upowszechniania wiedzy oraz zdecentralizowane badania w dziedzinie rolnictwa w krajach
200
rozwijających się, żeby rolnicy poznali zrównoważone techniki umożliwiające bardziej wydajną
produkcję, a zarazem ochronę środowiska, co zagwarantuje bezpieczeństwo żywnościowe w
długiej perspektywie, z wykorzystaniem odpowiedniej pomocy publicznej, np. dostępu do
kredytów, mikrokredytów nienastawionych na zysk i materiału siewnego;
10. wzywa kraje UE i kraje rozwijające się do wspierania własności ziemi jako narzędzia
ograniczania ubóstwa i gwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego przez umocnienie praw
własności i ułatwianie rolnikom, małym przedsiębiorstwom i lokalnym społecznościom dostępu
do mikrokredytów nienastawionych na zysk; podkreśla znaczenie nowych inwestycji w
zwiększanie potencjału drobnych rolników, wydajniejsze technologie gospodarowania wodą i
przywracanie urodzajności gleby;
11. wskazuje, że trzeba wprowadzić lepsze metody produkcji rolnej w krajach rozwijających się, w
tym tanie technologie, a także zapewnić badania naukowe w dziedzinie rolnictwa oraz podnosić
wydajność, aby zwiększać zrównoważony charakter rolnictwa i łagodzić negatywne skutki
braku bezpieczeństwa żywnościowego;
12. zauważa, że humanitarna pomoc żywnościowa powinna być dostosowana do potrzeb, wyzwań i
ograniczeń strukturalnych w krajach rozwijających się; podkreśla w związku z tym, że pomoc
żywnościowa powinna uwzględniać lokalny potencjał tych krajów w zakresie produkcji,
dystrybucji, transportu i wprowadzania na rynek, przyczyniając się do tworzenia podstaw ich
bezpieczeństwa żywnościowego w długiej perspektywie;
Dochody producentów i dostęp do środków produkcji
13. zauważa, że do czynników w największym stopniu wpływających na mechanizm transmisji cen
oraz na rozdźwięk między cenami płaconymi przez konsumenta a cenami uzyskiwanymi przez
producenta należą: coraz większa koncentracja w całym łańcuchu dostaw żywności, stopień
przetworzenia produktów, wzrost cen związany z innymi kosztami zewnętrznymi oraz
spekulacja podstawowymi towarami rolnymi;
14. zauważa, że ceny środków produkcji rolnej rosną szybciej niż ceny towarów rolnych; wyraża
obawę, że może to doprowadzić do ograniczenia produkcji rolnej, co zaostrzyłoby kryzys
żywnościowy w UE i na świecie; podkreśla, że koncentracja w sektorze środków produkcji ma
szkodliwy wpływ na zrównoważony charakter rolnictwa, ponieważ sprzyja ona uzależnieniu od
ograniczonej liczby przedsiębiorstw sprzedających nasiona i specjalistyczne nawozy; wzywa
Komisję, by w kontekście rosnącej konsolidacji zapewniła funkcjonowanie wolnego rynku w
sektorze środków produkcji, przyczyniającego się do zaopatrzenia w żywność;
15. wyraża zaniepokojenie niskimi dochodami gospodarstw rolnych w UE; stwierdza, że spadek
dochodów wynikający z rosnących kosztów produkcji oraz wahań cenowych ma negatywny
wpływ na zdolność rolników do utrzymania produkcji oraz że w konsekwencji wzrost cen
żywności nie przynosi korzyści rolnikom; jest głęboko przekonany, że jeżeli problem ten nie
zostanie odpowiednio rozwiązany, to bezpieczeństwo żywności będzie zagrożone;
Produkcja żywności i energii
16. przypomina, że bezpieczeństwo energetyczne i bezpieczeństwo żywnościowe są ze sobą bardzo
blisko związane; uznaje, że koszty energii to kluczowy czynnik w określaniu opłacalności
rolnictwa jako sektora uzależnionego głównie od ropy naftowej; apeluje o przyjmowanie
środków zachęcających rolników do większej efektywności energetycznej i do rozwoju
alternatywnych źródeł dostaw energii;
17. jest jednak zdania, że wzmożone dążenie do rozwoju odnawialnych źródeł energii i osiągnięcia
201
celów strategii UE 2020 musi uwzględniać wpływ na produkcję i dostawy żywności; podkreśla
kruchą równowagę występującą przy podejmowaniu wyzwań żywnościowych i paliwowych;
Badania naukowe
18. podkreśla znaczenie badań naukowych finansowanych ze środków publicznych i służących
wspieraniu bezpieczeństwa żywnościowego; wzywa do inwestowania nie tylko w badania nad
nowymi technologiami, ale również w kompleksowe i zrównoważone systemy produkcji rolnej
służące bezpieczeństwu żywnościowemu w długiej perspektywie; podkreśla w związku z tym
pionierską rolę, jaką w tej dziedzinie mogłaby odgrywać na przykład technologiczna platforma
badawcza UE zajmująca się ekologiczną produkcją rolną;
Przejrzystość na rynkach podstawowych towarów i przeciwdziałanie spekulacji
19. z zadowoleniem przyjmuje obecne starania o podnoszenie świadomości na temat mechanizmów
kształtowania cen podstawowych towarów żywnościowych na szczeblu międzynarodowym
(zwłaszcza inicjatywę francuskiej prezydencji dotyczącą prac grupy G20 oraz trzeci berliński
szczyt ministrów rolnictwa); zwraca się do Komisji o dążenie do lepszego wyjaśniania
wszystkich czynników wpływających w krótkiej i długiej perspektywie na wahania cen
podstawowych towarów żywnościowych, a zwłaszcza zakresu wzajemnych oddziaływań
między wszelkimi formami spekulacji a wahaniami cen podstawowych towarów rolnych oraz
związków między rynkami energii a cenami żywności; uważa, że taka gruntowna analiza
ekonomiczna mechanizmów kształtowania cen żywności umożliwiłaby decydentom w UE
bardziej świadome przyjmowanie odpowiednich środków łagodzenia skutków wahań cen
żywności;
20. odnotowuje komunikat Komisji w sprawie wyzwań związanych z rynkami towarowymi i
surowcami oraz z zadowoleniem przyjmuje dotychczasowe zainteresowanie Komisji tą kwestią;
zwraca się do Komisji o zapewnienie lepszego przepływu informacji przez dostarczanie na czas
wysokiej jakości danych na temat sytuacji na rynku, z uwzględnieniem dezorganizacji zapasów;
podkreśla jednak, że sam lepszy przepływ informacji nie rozwiąże problemu niestabilności
rynków; uważa, że konieczne może się okazać bardziej zdecydowane podejście do tej kwestii,
zwłaszcza w odniesieniu do przejrzystości na rynkach podstawowych towarów; podkreśla
problemy, z jakimi borykają się rolnicy w okresach skrajnych wahań rynkowych i cenowych;
zwraca uwagę na trudności, jakie napotykają rolnicy w dążeniu do perspektywicznego
planowania w okresach skrajnej niestabilności; z naciskiem wzywa Komisję, by w trybie
pilnym wprowadziła skuteczne i zdecydowane środki walki z wahaniami na rynkach rolnych;
wyraża opinię, że będzie to czynnik kluczowy dla utrzymania produkcji w UE;
21. podkreśla, że nie można skutecznie przeciwdziałać znacznym wahaniom cen bez
odpowiedniego poziomu zapasów interwencyjnych lub strategicznych; uważa w związku z tym,
że kluczowym elementem przyszłej WPR muszą być instrumenty interwencji rynkowej;
22. apeluje o większą przejrzystość, lepszą jakość i terminowe przedkładanie informacji na temat
rezerw i zapasów podstawowych artykułów żywnościowych oraz na temat kształtowania się cen
na szczeblu światowym, zgodnie z wnioskiem z niedawnego komunikatu Komisji w sprawie
stawiania czoła wyzwaniom związanym z rynkami towarowymi i surowcami; wzywa Komisję
do podjęcia działań niezbędnych do walki z nadmierną spekulacją na rynkach podstawowych
towarów; podkreśla, że działania te należy podjąć jako element dążeń do regulacji rynków
finansowych na szczeblu światowym i na szczeblu UE;
23. wzywa z naciskiem grupę G20, by koordynowała tworzenie mechanizmów zapobiegających
nadmiernym wahaniom cen i dążyła do regulacji opracowanej w taki sposób, by przezwyciężać
202
kryzysy żywnościowe i rolne; apeluje do G20 o zapewnienie zbieżności regulacji
podstawowych towarów żywnościowych i rolnych oraz o zaangażowanie w nią krajów
nienależących do G20; wnosi o koordynowanie na szczeblu światowym rozwiązywania
problemu nadmiernych wahań cen; apeluje o przeciwdziałanie na szczeblu międzynarodowym
nadużyciom i manipulacjom cenami produktów rolnych, gdyż mogą one zagrażać światowemu
bezpieczeństwu żywnościowemu; potępia nadużycia podmiotów spekulujących na rynku
światowym podstawowymi towarami, surowcami rolnymi i energią, które nasilają wahania cen
żywności i pogłębiają światowy kryzys żywnościowy; podkreśla, że nie do przyjęcia jest
czerpanie zysków z faktu, że część ludzi głoduje, i wzywa do odpowiedniej regulacji i
skutecznego nadzoru na szczeblu krajowym i międzynarodowym, by zapobiegać sytuacjom, w
których spekulacje prowadzą do naruszania prawa do żywności;
24. wzywa Komisję, by włączyła odpowiednie wnioski do planowanego przeglądu dyrektywy w
sprawie rynków instrumentów finansowych i dyrektywy w sprawie nadużyć na rynku, aby
uspokoić obawy dotyczące rynków podstawowych towarów żywnościowych i rolnych;
25. popiera w tym kontekście przegląd istniejącego prawodawstwa dotyczącego instrumentów
finansowych, które powinno zwiększać przejrzystość handlu; przypomina, że instrumenty
finansowe powinny służyć gospodarce i wspierać produkcję rolną w przezwyciężaniu kryzysów
i zjawisk klimatycznych, a przy tym nie można dopuszczać do sytuacji, w których spekulacja
zagraża skądinąd wydajnym gospodarstwom rolnym;
26. podkreśla przewidywaną obecnie istotną rolę Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów
Wartościowych w zakresie nadzoru nad rynkami podstawowych towarów; zwraca się do
Komisji o rozważenie możliwości nadania temu urzędowi większych uprawnień w celu
zapobiegania manipulacjom i nadużyciom na rynkach podstawowych towarów;
27. opowiada się za bardziej zdecydowanymi europejskimi działaniami na rzecz rozwiązania
problemu manipulowania cenami, w tym za nadaniem organom regulacyjnym i nadzorczym
uprawnień do ograniczania nadużyć spekulacyjnych; uważa, że towarowe instrumenty
pochodne różnią się od pozostałych finansowych instrumentów pochodnych; wzywa Komisję,
by zapewniła w miarę możliwości ograniczenie obrotu instrumentami pochodnymi związanymi
z podstawowymi towarami żywnościowymi do inwestorów bezpośrednio związanych z rynkami
rolnymi;
28. uważa, że ukierunkowany światowy system zapasów żywności (awaryjnych rezerw żywności w
celu ograniczenia głodu oraz zapasów przeznaczonych do regulowania cen podstawowych
towarów) byłby korzystny, gdyż ułatwiałby handel światowy w przypadku nagłych wzrostów
cen, zapobiegał powracającym praktykom protekcjonistycznym i łagodził presję na światowe
rynki żywności;
Handel
29. domaga się, by negocjatorzy z ramienia UE włączyli do negocjacji na forum WTO kwestie
niezwiązane z handlem, dążąc w szczególności do przestrzegania przez partnerów handlowych
UE równoważnych norm z zakresu ochrony środowiska, dobrostanu zwierząt, bezpieczeństwa i
jakości żywności; ponownie wyraża poparcie dla osiągnięcia we właściwym czasie
wyważonego porozumienia na szczeblu WTO, co jest zasadniczym elementem starań o
bezpieczeństwo żywnościowe na świecie; przypomina w tym kontekście, że nadmierne
jednostronne przeszkody w handlu przyczyniają się do niewydajności światowego systemu
dostaw żywności; zwraca się do Komisji o zapewnienie, że międzynarodowe i dwustronne
umowy handlowe dadzą europejskim rolnikom zrównoważoną przyszłość i ochronią przed
zagrożeniami produkcję żywności w UE, rolnictwo na małą skalę i dostęp do żywności na
203
całym świecie;
30. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.
204
2009 - 2014
4.7.2011
B7-0451/2011
PROJEKT REZOLUCJI
zamykającej debatę nad oświadczeniem wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej
w sprawie przygotowań do grudniowych wyborów do rosyjskiej Dumy Państwowej
Charles Tannock, Ryszard Czarnecki, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr
Poręba, Tadeusz Cymański, Michał Tomasz Kamiński, Marek Henryk
Migalski, Janusz Wojciechowski
205
B7-0451/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przygotowań do grudniowych wyborów do
rosyjskiej Dumy Państwowej
– uwzględniając swoje wcześniejsze sprawozdania i rezolucje w sprawie Rosji i stosunków
między UE a Rosją, w szczególności rezolucje: z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie rządów
prawa, z dnia 17 czerwca 2010 r. w sprawie szczytu UE-Rosja, z dnia 12 listopada 2009 r.
w sprawie przygotowań do szczytu UE-Rosja w Sztokholmie w dniu 18 listopada 2009 r., z dnia
17 września 2009 r. w sprawie zabójstw obrońców praw człowieka w Rosji oraz z dnia 17
września 2009 r. w sprawie zewnętrznych aspektów bezpieczeństwa energetycznego, jak
również rezolucję w sprawie szczytu UE-Rosja w Niżnym Nowogrodzie,
– uwzględniając obowiązującą umowę o partnerstwie i współpracy ustanawiającą partnerstwo
między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony a Federacją
Rosyjską z drugiej strony, a także trwające negocjacje w sprawie nowej umowy UE-Rosja,
– uwzględniając partnerstwo na rzecz modernizacji zainicjowane podczas szczytu UE-Rosja
w maju 2010 r. w Rostowie nad Donem oraz podjęte przez przywódców rosyjskich
zobowiązanie do stosowania się do zasad praworządności w procesie reform Rosji,
– uwzględniając prowadzone między UE a Rosją konsultacje dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając decyzję rosyjskiego ministerstwa sprawiedliwości z dnia 22 czerwca, by
odmówić oficjalnej rejestracji Partii Wolności Narodowej (PARNAS), co sprawi, że
ugrupowanie to nie będzie mogło stanąć do wyborów parlamentarnych,
– uwzględniając wyrażone dnia 12 kwietnia 2011 r. poważne obawy Europejskiego Trybunału
Praw Człowieka dotyczące uciążliwych procedur rejestracji partii politycznych w Rosji,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 22
czerwca 2011 r. dotyczące rejestracji partii politycznych w Rosji,
– uwzględniając wyniki szczytu UE-Rosja, który odbył się w dniach 9-10 czerwca 2011 r.
w Niżnym Nowogrodzie,
A. mając na uwadze, że Unii Europejskiej nadal zależy na zacieśnianiu i rozwijaniu stosunków
z Rosją w oparciu o zasady partnerstwa na rzecz modernizacji, które opierają się na
stanowczym zobowiązaniu do przestrzegania zasad demokracji, praw podstawowych i praw
człowieka oraz praworządności,
B. mając na uwadze, że jako członek Rady Europy i Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy
w Europie (OBWE) oraz jako sygnatariusz deklaracji ONZ Rosja zobowiązała się do ochrony
i propagowania praw człowieka, podstawowych wolności i praworządności,
C. mając na uwadze, że niektóre procesy i postępowania sądowe toczące się w ciągu ostatnich lat
poddały w wątpliwość niezawisłość i bezstronność instytucji sądowych Federacji Rosyjskiej;
D. mając na uwadze, że obserwatorzy Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka
206
(ODIHR) byli w Rosji podczas wyborów parlamentarnych w 2003 r. i zalecili, by standardowa
misja OBWE rozpoczęła pracę na sześć tygodni przed wyborami oraz by w jej skład weszło 60
stałych i 400 czasowych obserwatorów,
E. mając na uwadze, że zorganizowane w marcu 2011 r. wybory regionalne cechowały się
szeregiem poważnych nieprawidłowości,
F. mając na uwadze, że Parlament Europejski, inne instytucje oraz urzędnicy wysokiego szczebla
wielokrotnie krytykowali Rosję za szereg poważnych naruszeń norm demokratycznych i praw
człowieka oraz nieprzestrzegania praworządności,
G. mając na uwadze, że w czerwcu 2011 r. setki osób wyszły na Plac Puszkina w Moskwie
w proteście przeciwko wydanej przez rząd odmownej decyzji rejestracji nowej partii
politycznej,
H. mając na uwadze, że zwolennicy wolności zgromadzeń, tacy jak działacze kampanii Strategia
31, stali się celem przeszukań i dochodzeń karnych,
1. podkreśla, że rozwój stosunków między UE a Rosją w przyszłości będzie zależał od starań
Rosji, by umocnić demokrację, praworządność i przestrzeganie praw podstawowych;
2. wyraża głębokie rozczarowanie odmową rejestracji Partii Wolności Narodowej, co zasadniczo
podważa zasadę pluralizmu politycznego i wolności zrzeszania się, które nierozerwalnie wiążą
się z prawdziwą demokracją;
3. zauważa, że w minionych kilku latach nie zarejestrowano żadnej nowej partii politycznej;
wyraża rozczarowanie faktem, że PARNAS to dziewiąte ugrupowanie polityczne, które pod
różnymi pretekstami nie zostało oficjalnie zarejestrowane;
4. wzywa władze rosyjskie do powstrzymania się od nacisków na kandydatów lub potencjalnych
kandydatów i od wszelkiego zakłócania procesów demokratycznych; wzywa władze rosyjskie
do stworzenia warunków ku temu, aby wszystkie siły polityczne mogły wziąć udział
w grudniowych wyborach do Dumy Państwowej na uczciwych zasadach i aby mogła się odbyć
pluralistyczna, wolna i uczciwa kampania wyborcza, z równym dostępem do mediów i bez
zbędnej ingerencji ze strony władz państwowych;
5. wyraża szczególne zaniepokojenie sytuacją w zakresie praworządności w Rosji oraz
oczywistymi słabymi stronami systemu sądownictwa w tym kraju; ma jednak nadzieję, że
ostatecznie apelacja na drodze sądowej mogłaby doprowadzić do rejestracji partii opozycyjnych
i ich udziału w kampanii wyborczej; po raz kolejny wyraża zaniepokojenie w związku
z licznymi niedociągnięciami rosyjskiego systemu sądownictwa i wzywa władze Rosji do
przeprowadzenia reform sądowych i administracyjnych w celu umocnienia praworządności
i położenia kresu ingerencji politycznej w wymiar sprawiedliwości;
6. podkreśla, że wybory do Dumy Państwowej powinny być wolne i sprawiedliwe oraz
przeprowadzone w oparciu o standardy wyborcze określone przez Radę Europy i OBWE;
wskazuje, że procedury rejestracji partii politycznych i zgłaszania list kandydatów okazały się
nadmiernie uciążliwe, przez co stanowią przeszkodę do przeprowadzenia wolnych
i sprawiedliwych wyborów;
7. wzywa władze Rosji do jak najwcześniejszego zezwolenia OBWE/ Radzie Europy na
długofalową obserwację wyborów oraz apeluje do wysokiej przedstawiciel/
wiceprzewodniczącej o naleganie na powołanie misji w tym celu;
207
8. zwraca uwagę na fakt, że przed grudniowymi wyborami parlamentarnymi premier Władimir
Putin założył Ogólnorosyjski Front Ludowy;
9. zaznacza, że żadne wybory, które odbyły się w Rosji od czasu objęcia rządów przez premiera
Władimira Putina, nie zostały uznane przez zachodnich obserwatorów za wolne
i demokratyczne;
10. wzywa władze Rosji do jak najszybszego uzgodnienia formuły i sposobów prowadzenia przez
ODIHR misji obserwacji wyborów oraz do zaproszenia obserwatorów ze znacznym
wyprzedzeniem;
11. zachęca Radę Europy, by przeanalizowała, czy ostatnia decyzja ograniczająca wolność
stowarzyszania się i wolność głoszenia poglądów politycznych jest zgodna ze zobowiązaniami
Rosji, oraz by zbadała, czy przepisy i stosowanie prawa spełniają normy Rady Europy;
przypomina, że Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy ma prawo odmówić weryfikacji
listów uwierzytelniających parlamentarzystów wybranych w wyborach uznanych za niezgodne
z normami europejskimi;
12. zwraca uwagę, że jako członek Rady Europy Rosja zobowiązała się do pełnego przestrzegania
europejskich norm w dziedzinie demokracji, praw podstawowych i praw człowieka oraz
praworządności, w związku z tym wzywa władze Rosji do zastosowania się do wszystkich
orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka;
13. podkreśla, że Unia Europejska musi uwzględnić w swoim stanowisku negocjacyjnym
dotyczącym prac nad nową umową o partnerstwie i współpracy fakt, że Rosja systematycznie
narusza zasady demokracji i praworządności oraz prawa podstawowe; podkreśla zdecydowane
poparcie dla kompleksowej, prawnie wiążącej umowy, która będzie obejmować zagadnienia
polityczne, gospodarcze i społeczne oraz wszystkie obszary związane z demokracją,
praworządnością i poszanowaniem praw człowieka, zwłaszcza praw podstawowych, pod
warunkiem że Rosja wyrazi gotowość umocnienia praworządności i poszanowania praw
człowieka;
14. wzywa Rosję do podjęcia konkretnych działań mających na celu poprawę sytuacji w zakresie
praw człowieka oraz ochronę dziennikarzy, obrońców praw człowieka, mniejszości
i przedstawicieli opozycji przed przemocą i zastraszaniem; podkreśla, że poprawa stosunków
UE-Rosja i skuteczne wdrożenie partnerstwa na rzecz modernizacji winny być uzależnione od
poszanowania przez ten kraj podstawowych zasad demokracji, praworządności, praw człowieka
i wolności środków masowego przekazu;
15. zachęca przewodniczącego Rady i przewodniczącego Komisji, a także wysoką przedstawiciel,
do dalszego dokładnego przyglądania się sytuacji i do podnoszenia tych zagadnień
w nadchodzących miesiącach w różnych okolicznościach i podczas różnych spotkań
z przedstawicielami Rosji oraz do ostrożnego prowadzenia negocjacji w sprawie nowej umowy
z Rosją;
rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej, Radzie Europy oraz Organizacji Bezpieczeństwa
i Współpracy w Europie.
208
2009 - 2014
5.7.2011
B7-0396/2011 }
B7-0448/2011 }
B7-0450/2011 }
B7-0451/2011 }
B7-0452/2011 } RC1
polityczne:
Verts/ALE (B7-0396/2011)
PPE (B7-0448/2011)
ALDE (B7-0450/2011)
ECR (B7-0451/2011)
S&D (B7-0452/2011)
w sprawie przygotowań do grudniowych wyborów do rosyjskiej Dumy Państwowej
Elmar Brok, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Ria Oomen-Ruijten,
Ioannis Kasoulides, Alojz Peterle, Jacek Saryusz-Wolski, Cristian Dan Preda,
Michael Gahler, Vytautas Landsbergis, Krzysztof Lisek, Traian Ungureanu,
Laima Liucija Andrikienė, Inese Vaidere, Jacek Protasiewicz, Zuzana Roithová,
Giovanni La Via, Andrey Kovatchev, Joachim Zeller, Monica Luisa Macovei
Hannes Swoboda, Véronique De Keyser, Knut Fleckenstein, Kristian Vigenin,
Pino Arlacchi
209
Kristiina Ojuland, Marielle De Sarnez, Leonidas Donskis, Marietje Schaake,
Graham Watson, Guy Verhofstadt, Fiona Hall, Alexander Graf Lambsdorff,
Edward McMillan-Scott, Johannes Cornelis van Baalen, Jelko Kacin
Werner Schulz, Rebecca Harms, Raül Romeva i Rueda, Bart Staes
Charles Tannock, Konrad Szymański, Jacek Olgierd Kurski, Jacek Włosowicz,
Zbigniew Ziobro, Tadeusz Cymański, Ryszard Antoni Legutko, Paweł Robert
Kowal, Tomasz Piotr Poręba, Marek Henryk Migalski, Janusz Wojciechowski
Helmut Scholz
210
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przygotowań do grudniowych wyborów do
rosyjskiej Dumy Państwowej
–
uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską a Federacją
Rosyjską, która weszła w życie w 1997 r. i została przedłużona do czasu zastąpienia jej nową
umową,
– uwzględniając trwające negocjacje dotyczące nowej umowy określającej nowe, kompleksowe
ramy dla stosunków UE-Rosja, a także uwzględniając zainicjowane w 2010 r. partnerstwo na
rzecz modernizacji,
– uwzględniając swoje wcześniejsze sprawozdania i rezolucje w sprawie Rosji oraz stosunków
między UE a Rosją, w szczególności rezolucje: z dnia 9 czerwca 2011 r. w sprawie szczytu UERosja1, z dnia17 lutego 2011 r. w sprawie rządów prawa w Rosji2, z dnia 17 czerwca 2010 r.
w sprawie wyników szczytu UE-Rosja3, z dnia 12 listopada 2009 r.4 w sprawie przygotowań do
szczytu UE-Rosja w Sztokholmie w dniu 18 listopada 2009 r., a także rezolucje z dnia
17 września 2009 r.: w sprawie zabójstw obrońców praw człowieka w Rosji5 oraz w sprawie
zewnętrznych aspektów bezpieczeństwa energetycznego6,
– uwzględniając konsultacje UE i Rosji dotyczące praw człowieka, których ostatnia tura odbyła
się w dniu 4 maja 2011 r.,
– uwzględniając decyzję rosyjskiego Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2011 r., by
odrzucić wniosek w sprawie oficjalnej rejestracji Partii Wolności Narodowej (PARNAS),
a także uwzględniając poprzednie podobne przypadki, co uniemożliwi tym partiom wzięcie
udziału w wyborach,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa/ wiceprzewodniczącej Komisji Catherine Ashton z dnia 22 czerwca 2011 r. w
sprawie rejestracji partii w Rosji,
– uwzględniając obowiązek przestrzegania zasad demokracji, wynikający z członkostwa Rosji
w Radzie Europy oraz z faktu, iż jest ona sygnatariuszem europejskiej konwencji praw
człowieka,
– uwzględniając wynik szczytu UE-Rosja, który odbył się w Niżnym Nowogrodzie w dniach 9-10
czerwca 2011 r.,
A. mając na uwadze, że pluralizm polityczny stanowi jedną z podstaw demokracji i nowoczesnego
społeczeństwa oraz jest źródłem prawomocności ustroju politycznego,
B. mając na uwadze, że w dniu 12 kwietnia 2011 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wyraził
1
Tekst przyjęty w tym dniu, P7_TA(2011)0268.
3
4
Dz.U. C 271E z 7.10.2010, s. 2.
5
Dz.U. C 224E z 19.8.2010, s. 27.
6
Dz.U. C 224E z 19.8.2010, s. 23.
2
211
krytyczne uwagi na temat utrudnionych procedur rejestracji partii politycznych w Rosji, co
pozostaje w sprzeczności z europejską konwencją praw człowieka,
C. mając na uwadze, że obserwatorzy Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka
(ODIHR) przebywali w Rosji podczas wyborów parlamentarnych w 2003 r. i zalecili, by
standardowa misja OBWE rozpoczęła pracę na sześć tygodni przed wyborami oraz by w jej
skład weszło 60 stałych obserwatorów i 400 obserwatorów czasowych,
D. mając na uwadze, że rozwój sytuacji w dziedzinie przestrzegania i ochrony praw człowieka
w Federacji Rosyjskiej oraz stosowania się do wspólnie uzgodnionych zasad, przepisów
i procedur demokratycznych nadal daje powody do niepokoju; mając na uwadze, że Federacja
Rosyjska jest pełnoprawnym członkiem Rady Europy, Organizacji Bezpieczeństwa
i Współpracy w Europie oraz ONZ, w związku z czym zobowiązała się do przestrzegania zasad
demokracji i poszanowania praw człowieka, do czego nawołują te organizacje,
1. potwierdza przekonanie, że Rosja jest nadal jednym z najważniejszych partnerów Unii
Europejskiej w zakresie nawiązywania współpracy strategicznej, który nie tylko ma zbieżne
interesy gospodarcze i handlowe, ale także ten sam cel, jakim jest ścisła współpraca we
wspólnym sąsiedztwie oraz na szczeblu światowym;
2. potwierdza swoją rezolucję z dnia 9 czerwca 2011 r. podjętą na szczycie UE-Rosja w Niżnym
Nowogrodzie;
3. ubolewa nad decyzją władz rosyjskich o odmowie zarejestrowania Partii Wolności Narodowej
(PARNAS) w nadchodzących wyborach do Dumy Państwowej w grudniu 2011 r.; apeluje do
władz Rosji o zagwarantowanie wolnych i sprawiedliwych wyborów oraz o cofnięcie
wszystkich decyzji i przepisów sprzecznych z tą zasadą;
4. jest nadal zaniepokojony trudnościami, jakie napotykają partie polityczne w zakresie
przedwyborczej rejestracji, które to trudności skutecznie zmniejszają konkurencję polityczną
w Rosji, ograniczają wybór uprawnionych do głosowania obywateli i pokazują, że w kraju tym
nadal istnieją realne przeszkody utrudniające osiągnięcie pluralizmu politycznego;
5. podkreśla, że wybory do Dumy Państwowej powinny być przeprowadzone w oparciu
o standardy wyborcze określone przez Radę Europy i OBWE; wzywa władze Rosji, aby
zezwoliły OBWE/ Radzie Europy na długofalową misję obserwacji wyborów oraz by od jak
najwcześniejszego etapu w pełni z tą misją współpracowały, a także apeluje do wysokiej
przedstawiciel/ wiceprzewodniczącej, aby nalegała na powołanie w tym celu misji; nawołuje
rzeczoną misję obserwacyjną do ścisłej współpracy ze społeczeństwem obywatelskim
i z grupami monitorującymi;
6. wyraża zaniepokojenie propozycją projektu ustawy, która będzie omawiana w Dumie i która
pozwoliłaby rosyjskim sądom ignorować orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
w niektórych dziedzinach, takich jak inicjatywa sprzeczna z podstawowymi zasadami
europejskiej konwencji praw człowieka;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiej
przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/ wiceprzewodniczącej
Komisji, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, OBWE, Radzie Europy oraz
prezydentowi, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej.
212
2009 - 2014
24.10.2011
B7-0553/2011
PROJEKT REZOLUCJI
zamykającej debatę nad oświadczeniem wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej
w sprawie aktualnej sytuacji na Ukrainie
Charles Tannock, Paweł Robert Kowal, Ryszard Antoni Legutko,
Michał Tomasz Kamiński, Adam Bielan, Marek Henryk Migalski, Tomasz Piotr
Poręba, Geoffrey Van Orden, Ryszard Czarnecki, Janusz Wojciechowski
w imieniu grupy ECR
213
B7-0553/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie aktualnej sytuacji na Ukrainie
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Ukrainy,
– uwzględniając zwyczajowe sprawozdanie na temat postępów Ukrainy w 2010 r. oraz przegląd
EPS z dnia 25 maja 2011 r.,
– uwzględniając wspólne oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel
Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz komisarza Štefana Fülego z dnia
5 sierpnia 2011 r. w sprawie aresztowania Julii Tymoszenko na Ukrainie,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 11 października
2011 r. na temat wyroku w sprawie Julii Tymoszenko,
– uwzględniając wspólną deklarację przyjętą podczas szczytu partnerstwa wschodniego, który
odbył się w dniach 29-30 września 2011 r. w Warszawie,
– uwzględniając swoją rezolucję w sprawie Ukrainy z dnia 9 czerwca 2011 r.: sprawy Julii
Tymoszenko i innych członków poprzedniego rządu,
– uwzględniając oświadczenie i zalecenia z 16. posiedzenia Komisji Współpracy Parlamentarnej
UE-Ukraina, które odbyło się w dniach 15-16 marca 2011 r. w Brukseli,
– uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską a Ukrainą, która
weszła w życie z dniem 1 marca 1998 r., a także toczące się negocjacje w sprawie układu o
stowarzyszeniu, który ma zastąpić tę umowę,
A. mając na uwadze, że UE sprzyja stabilnej i demokratycznej Ukrainie, która przestrzega zasad
gospodarki rynkowej, praworządności, praw człowieka, ochrony mniejszości oraz gwarancji
praw podstawowych;
B. mając na uwadze, że Ukraina jest państwem europejskim i zgodnie z art. 49 Traktatu o Unii
Europejskiej może ubiegać się o członkostwo w UE, tak jak wszystkie państwa europejskie
kierujące się zasadami wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych
wolności, a także zasadami państwa prawa;
C. mając na uwadze, że jednym z głównych celów polityki zagranicznej Parlamentu Europejskiego
jest zacieśnianie i wspieranie stosunków z Ukrainą oraz wzmacnianie europejskiej polityki
sąsiedztwa, która ma na celu wspieranie stosunków politycznych, gospodarczych i kulturalnych
UE i jej państw członkowskich z państwami objętymi tą polityką,
D. mając na uwadze, że integracja Ukrainy z UE może mieć pozytywny wpływ na bezpieczeństwo,
stabilność i dobrobyt całego kontynentu;
E. mając na uwadze, że w dniu 11 października 2011 r. była premier Ukrainy Julia Tymoszenko
została uznana za winną i skazana na karę siedmiu lat pozbawienia wolności; mając na uwadze,
że Pieczerski Sąd Rejonowy pozbawił ją prawa do sprawowania urzędów publicznych przez
214
okres trzech lat i nakazał jej wypłacić firmie Naftogaz odszkodowanie w wysokości 1,5 mld
hrywien; mając na uwadze, że w dniu 13 października 2011 r. przeciwko Julii Tymoszenko
rozpoczęto kolejne postępowanie karne, oskarżając byłą premier o przeniesienie do
ukraińskiego budżetu państwa długu w wysokości 405 mln USD, jaki jej firma zaciągnęła w
rosyjskim ministerstwie obrony;
F. mając na uwadze, że w swoim przemówieniu w sprawie sytuacji na Ukrainie, wygłoszonym na
forum Parlamentu Europejskiego w dniu 12 października 2011 r., wysoka przedstawiciel
Catherine Ashton podkreśliła, że oskarżenie Julii Tymoszenko było podyktowane względami
politycznymi, a jej skazanie poprzedzał proces, który stał w jawnej sprzeczności z
międzynarodowymi standardami, jakie powinien spełniać rzetelny, przejrzysty i niezawisły
proces sądowy;
G. mając na uwadze, że UE stale podkreśla konieczność przestrzegania zasad państwa prawa,
obejmującego rzetelne, bezstronne i niezawisłe procesy sądowe, przy jednoczesnym unikaniu
sytuacji, w których może powstać wrażenie, że środki sądowe są wykorzystywane w sposób
wybiórczy; mając na uwadze, że UE uznaje te zasady za szczególnie ważne w kraju, który dąży
do pogłębienia relacji umownych i działania na bazie stowarzyszenia politycznego,
H. mając na uwadze, że parafowanie układu o stowarzyszeniu, przewidziane podczas szczytu UEUkraina w grudniu br., a następnie ratyfikacja tego aktu przez Parlament Europejski i
parlamenty państw członkowskich UE, mają kluczowe znaczenie dla pomyślnej kontynuacji
procesu reform na Ukrainie;
1. podkreśla, że Ukrainę łączą z Unią Europejską silne więzi historyczne, kulturowe i gospodarcze
oraz że Ukraina jest jednym z kluczowych partnerów strategicznych UE wśród krajów
sąsiadujących z nią od wschodu i wywiera znaczny wpływ na bezpieczeństwo, stabilność
i dobrobyt całego kontynentu;
2. jest zaniepokojony, że okoliczności i warunki procesu oraz wyroku w sprawie byłej premier
Julii Tymoszenko można uznać za wybiórcze stosowanie zasad państwa prawa na Ukrainie oraz
za postępowanie przeczące przywiązaniu do demokracji i europejskich zasad, jakie głosi rząd
ukraiński;
3. wyraża nadzieję, że układ o stowarzyszeniu – choć z zasady dotyczy współpracy gospodarczej –
zapewni także niezbędne narzędzia służące podniesieniu ogólnych standardów w zakresie
demokracji, praw człowieka i podstawowych wolności ukraińskiego społeczeństwa;
4. podkreśla, że w obecnej sytuacji kluczowe znaczenie ma dialog z władzami ukraińskimi na
wszystkich szczeblach w celu osiągnięcia postępów zarówno w sprawie Julii Tymoszenko, jak i
w negocjacjach układu o stowarzyszeniu;
5. z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź prezydenta Janukowycza przeprowadzenia reformy
wymiaru sprawiedliwości, która zbliży Ukrainę do współczesnych standardów europejskich;
podkreśla, że reforma ta ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia niezawisłości i bezstronności
wymiaru sprawiedliwości zgodnie z europejskimi standardami, a w szczególności dla
zagwarantowania, aby Ukraina stosowała się do wymogów europejskiej konwencji praw
człowieka;
6. oczekuje, ze władze ukraińskie będą nadal podążały w kierunku integracji europejskiej i
podkreśla ogromne znaczenie tego procesu dla kontynuacji reform gospodarczych, społecznych
i politycznych na Ukrainie; wyraża nadzieję, że dojdzie do postępów na rzecz szybkiego
podpisania układu o stowarzyszeniu;
215
7. zwraca uwagę, że Julia Tymoszenko zwracała się do UE o kontynuowanie negocjacji w sprawie
zawarcia układu o stowarzyszeniu niezależnie od wyniku jej procesu; podkreśla, że negocjacje i
zawarcie układu o stowarzyszeniu z Ukrainą powinny pozostać priorytetem dla obu stron, a
parafowanie układu powinno w miarę możliwości nastąpić do końca 2011 r.;
8. przypomina, że reformom na Ukrainie, których celem jest poprawa sytuacji gospodarczopolitycznej kraju i przybliżenie go do standardów europejskich z myślą o integracji
europejskiej, powinny towarzyszyć wysiłki na rzecz skonsolidowania standardów
demokratycznych, ochrony praw człowieka i przestrzegania praworządności;
9. wyraża zaniepokojenie zwiększającą się na przestrzeni ostatnich miesięcy liczbą przypadków
domniemanego ograniczania wolności i praw demokratycznych takich jak wolność zgromadzeń,
wolność wypowiedzi i wolność środków masowego przekazu;
10. wzywa władze Ukrainy do przestrzegania wartości demokratycznych, praworządności,
zagwarantowania praw podstawowych wszystkim obywatelom tego kraju, a także do
dopilnowania, by środki sądowe nie były stosowane w sposób wybiórczy, a dochodzenia,
śledztwa i procesy były prowadzone przy zapewnieniu jak największej przejrzystości;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji
wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa, państwom członkowskim, rządowi i parlamentowi Ukrainy, a także
Zgromadzeniu Parlamentarnemu Rady Europy i Zgromadzeniu Parlamentarnemu OBWE.
216
2009 - 2014
25.10.2011
B7-0543/2011 }
B7-0550/2011 }
B7-0552/2011 }
B7-0553/2011 }
B7-0554/2011 } RC1
polityczne:
ALDE (B7-0543/2011)
Verts/ALE (B7-0550/2011)
S&D (B7-0552/2011)
ECR (B7-0553/2011)
PPE (B7-0554/2011)
w sprawie aktualnej sytuacji na Ukrainie
Elmar Brok, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Ioannis Kasoulides,
Gabriele Albertini, Elena Băsescu, Michael Gahler, Andrzej Grzyb, Andrey
Kovatchev, Jan Kozłowski, Krzysztof Lisek, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska,
Monica Luisa Macovei, Mario Mauro, Nadezhda Neynsky, Cristian Dan Preda,
Jacek Protasiewicz, Inese Vaidere, Jacek Saryusz-Wolski, Eduard Kukan, Anna
Ibrisagic, Daniel Caspary, Thomas Mann, Bernd Posselt, Roberta Angelilli,
Tunne Kelam, Arnaud Danjean, Franck Proust, Laima Liucija Andrikienė,
Traian Ungureanu
217
Hannes Swoboda, Marek Siwiec, Kristian Vigenin
Johannes Cornelis van Baalen, Marietje Schaake, Jelko Kacin, Leonidas
Donskis, Gerben-Jan Gerbrandy, Silvana Koch-Mehrin, Kristiina Ojuland
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Michał Tomasz Kamiński, Tomasz
Piotr Poręba, Janusz Wojciechowski, Adam Bielan, Geoffrey Van Orden,
Marek Henryk Migalski, Ryszard Czarnecki, Konrad Szymański
w imieniu grupy ECR
Werner Schulz, Rebecca Harms, Indrek Tarand, Raül Romeva i Rueda, Nicole
Kiil-Nielsen
218
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie aktualnej sytuacji na Ukrainie
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Ukrainy,
– uwzględniając sprawozdanie na temat postępów Ukrainy za 2010 r. oraz przegląd europejskiej
polityki sąsiedztwa z dnia 25 maja 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego PE na temat skazania byłej premier Ukrainy
Julii Tymoszenko w dniu 11 października 2011 r.,
– uwzględniając wydane w dniach 5 sierpnia i 11 października 2011 r. w imieniu Unii
Europejskiej oświadczenia wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton na temat wyroku
w sprawie Julii Tymoszenko,
– uwzględniając wspólną deklarację ze szczytu Partnerstwa Wschodniego, który odbył się
w Warszawie z dniach 29–30 września 2011 r.,
weszła w życie z dniem 1 marca 1998 r., a także trwające negocjacje w sprawie układu
o stowarzyszeniu, który obejmuje pogłębioną i kompleksową umowę o wolnym handlu i ma
zastąpić umowę o partnerstwie i współpracy,
– uwzględniając krajowy program orientacyjny dla Ukrainy na lata 2011-2013,
A. mając na uwadze, że UE sprzyja stabilnej i demokratycznej Ukrainie, która przestrzega zasad
społecznej gospodarki rynkowej i państwa prawa oraz praw człowieka, chroni mniejszości
i gwarantuje prawa podstawowe; mając na uwadze, że warunkiem dalszego rozwoju stosunków
między UE a Ukrainą jest wewnętrzna stabilność polityczna na Ukrainie, w tym skupienie się
na reformach wewnętrznych i poszanowanie zasad państwa prawa przy jednoczesnym
wprowadzeniu rzetelnych, bezstronnych i niezawisłych procesów sądowych;
B. maj¹c na uwadze, ¿e jednym z g³ównych celów polityki zagranicznej Parlamentu Europejskiego
jest zacieœnianie i wspieranie stosunków z Ukrain¹ oraz wzmacnianie europejskiej polityki
s¹siedztwa, która ma na celu wspieranie stosunków politycznych, gospodarczych i kulturalnych
UE i jej pañstw cz³onkowskich z okreœlonymi pañstwami;
C. mając na uwadze, że wydany przez peczerski sąd rejonowy na Ukrainie w dniu 11 października
2011 r. wyrok – skazujący byłą premier Julię Tymoszenko na siedem lat pozbawienia wolności,
zakazujący jej prowadzenia działalności politycznej przez okres trzech lat oraz zasądzający
grzywnę w wysokości 200 mln USD i konfiskatę całego mienia – jest powszechnie postrzegany
jako akt odwetu albo próba skazania i uwięzienia członków opozycji, tak aby powstrzymać ich
od kandydowania i prowadzenia kampanii w wyborach parlamentarnych w przyszłym roku oraz
w wyborach prezydenckich w 2015 r.;
D. mając na uwadze, że w dniu 12 października 2011 r. służba bezpieczeństwa Ukrainy wszczęła
nowe postępowanie karne przeciwko Julii Tymoszenko oraz byłemu premierowi Ukrainy
Pawłowi Łazarence, których oskarża się o konspirację w celu popełnienia ogromnych nadużyć
ukraińskich finansów publicznych w czasie, gdy Tymoszenko była prezesem i faktyczną
219
właścicielką korporacji Jednolite Systemy Energetyczne Ukrainy;
E. mając na uwadze, że do odpowiedzialności karnej za podjęte działania pociąganych jest coraz
więcej urzędników, w tym byli ministrowie, ale przede wszystkim szefowie departamentów i
inspektoratów oraz ich zastępcy, szefowie jednostek organów ścigania, sędziowie sądów
rejonowych i szefowie organów lokalnych;
F. mając na uwadze, że ukraiński rząd zobowiązał się do przeprowadzenia szeregu reform prawa,
które dostosują ukraińskie przepisy prawa prywatnego i publicznego do standardów
europejskich i międzynarodowych;
G. mając na uwadze, że UE stale podkreśla konieczność przestrzegania zasad państwa prawa,
w tym poprzez wprowadzenie rzetelnych, bezstronnych i niezawisłych procesów sądowych, co
pozwoli uniknąć stworzenia wrażenia, że środki sądowe stosowane są w sposób wybiórczy;
mając na uwadze, że UE uważa te zasady za szczególnie ważne w kraju takim jak Ukraina,
który dąży do pogłębienia relacji umownych i działania na bazie stowarzyszenia politycznego z
Unią;
1. stoi na stanowisku, że pogłębienie stosunków między UE i Ukrainą oraz zaproponowanie
Ukrainie europejskiej perspektywy mają wielkie znaczenie i leżą w interesie obu stron; uznaje
aspiracje Ukrainy zgodnie z art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej pod warunkiem, że spełnione
zostaną wszystkie kryteria, w tym poszanowanie zasad demokracji, praw człowieka,
podstawowych wolności oraz zasad państwa prawa;
2. wyraża ubolewanie z powodu wyroku skazującego byłą premier Julię Tymoszenko, uważając
go za naruszający prawa człowieka i za nadużycie władzy sądowniczej w celu politycznego
stłumienia głosu liderki ukraińskiej opozycji; podkreśla, że przepis zastosowany wybiórczo
przeciwko Tymoszenko sięga czasów Związku Radzieckiego i przewiduje postępowanie karne
dla decyzji politycznych; mając na uwadze, że art. 364 i 365 tego prawa, które są obecnie
poddawane przeglądowi przez Werchowną Radę, nie są zgodne ze standardami europejskimi
ani standardami Narodów Zjednoczonych;
3. apeluje do władz ukraińskich, by w przypadku odwołania się przez Julię Tymoszenko od
wyroku skazującego w jej sprawie, a także w pozostałych sprawach dotyczących członków
byłego rządu, procesy były rzetelne, przejrzyste i bezstronne; podkreśla, że Julia Tymoszenko
powinna mieć możliwość skorzystania z prawa do pełnego uczestnictwa w procesie
politycznym zarówno już teraz, jak i podczas najbliższych wyborów na Ukrainie;
4. wyraża zaniepokojenie faktem, że proces Julii Tymoszenko stoi w sprzeczności z głoszonym
przez rząd Ukrainy zaangażowaniem na rzecz demokracji i wartości europejskich;
5. wyraża prawdziwe zaniepokojenie dalszym przetrzymywaniem byłego ministra spraw
wewnętrznych Jurija Łucenki, którego proces nie zakończył się jeszcze wydaniem wyroku,
a także innymi podobnymi sprawami;
6. domaga się, by wszystkie postępowania sądowe przeciwko byłym i obecnym urzędnikom
wysokiego szczebla rządowego były prowadzone zgodnie z europejskimi normami uczciwości,
bezstronności, przejrzystości i niezawisłości;
7. jest zdania, że brak dokonania przeglądu wyroku skazującego Julię Tymoszenko będzie
stanowić zagrożenie dla zawarcia układu o stowarzyszeniu i jego ratyfikacji, a równocześnie
doprowadzi do jeszcze większego oddalania Ukrainy od realizacji jej europejskiej perspektywy;
wyraża zaniepokojenie pewnymi oznakami ograniczania demokratycznych wolności, a także
ewentualnej instrumentalizacji instytucji państwowych w służącej tendencyjnym celom i
220
stosowanej do politycznego odwetu;
8. podkreśla, że wzmocnienie rządów prawa oraz wewnętrznych reform, w tym wiarygodna walka
z korupcją, są niezbędne nie tylko do zawarcia i ratyfikowania układu o stowarzyszeniu i do
pogłębienia stosunków między UE a Ukrainą, ale także do umocnienia demokracji na Ukrainie;
9. z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte w sprawie zawarcia pogłębionej
i kompleksowej umowy o wolnym handlu; uważa tę umowę za solidną podstawę do
ewentualnego zakończenia negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu między Unią
Europejską a Ukrainą;
10. wyraża zaniepokojenie doniesieniami o pogarszaniu się sytuacji w zakresie wolności środków
masowego przekazu i pluralizmu na Ukrainie; wzywa władze do przyjęcia wszelkich
niezbędnych środków, by chronić te istotne aspekty społeczeństwa demokratycznego, oraz do
powstrzymania się od wszelkich prób bezpośredniej lub pośredniej kontroli treści reportaży
nadawanych przez krajowe media;
11. zdecydowanie popiera zalecenia przedstawione we wspólnej opinii Komisji Weneckiej
i OBWE/ODIHR w sprawie projektu prawa regulującego wybory parlamentarne; uważa za
konieczne przyjęcie i realizację wspomnianych zaleceń w sposób korzystny,
niedyskryminacyjny i kompleksowy, z uwzględnieniem zarówno opozycji, jak i społeczeństwa
obywatelskiego;
12. wzywa wszystkie siły polityczne na Ukrainie do przeprowadzenia uczciwej i przejrzystej debaty
na temat procesu podejmowania decyzji politycznych; nalega, by dochodzenia w sprawie
możliwych uchybień w politycznym procesie decyzyjnym były prowadzone przez
parlamentarną komisję śledczą;
13. uważa, że ostatnio przełożone spotkanie z prezydentem Janukowyczem byłoby wspaniałą
okazją do poruszenia ważnych problemów sygnalizowanych ukraińskiemu rządowi oraz do
przywrócenia konstruktywnego dialogu, który mógłby doprowadzić do parafowania układu
o stowarzyszeniu pod warunkiem, że dojdzie do znaczących postępów w zakresie wciąż
istniejących przeszkód technicznych oraz poważnych przeszkód o charakterze politycznym;
wzywa Radę i Komisję do wyznaczenia nowego terminu spotkania z prezydentem
Janukowyczem, tak aby odbyło się ono przed planowanym na grudzień 2011 r. szczytem UEUkraina;
14. wzywa Komisję do wsparcia reformy sądownictwa na Ukrainie poprzez lepsze wykorzystanie
programu UE w zakresie budowania zdolności oraz do rozważenia możliwości utworzenia
unijnej grupy doradczej wysokiego szczebla, aby pomóc Ukrainie w działaniach na rzecz
dostosowania jej ustawodawstwa do przepisów UE, w tym w odniesieniu do wymiaru
sprawiedliwości;
wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi
Ukrainy, a także Zgromadzeniu Parlamentarnemu Rady Europy i Zgromadzeniu
Parlamentarnemu OBWE.
221
222
2009 - 2014
12.12.2011
B7-0697/2011
PROJEKT REZOLUCJI
zamykającej debatę na temat oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej
w sprawie szczytu UE-Rosja (2011/2948(RSP))
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Marek
Henryk Migalski, Geoffrey Van Orden, Michał Tomasz Kamiński, Roberts Zīle,
Ryszard Czarnecki, Janusz Wojciechowski, Konrad Szymański, Adam Bielan
223
B7-0697/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie szczytu UE-Rosja (2011/2948(RSP))
– uwzględniając obecnie obowiązującą umowę o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami
Europejskimi i ich państwami członkowskimi a Federacją Rosyjską1, a także rozpoczęte w 2008
r. negocjacje w sprawie nowej umowy UE-Rosja,
– uwzględniając swoje wcześniejsze sprawozdania i rezolucje w sprawie Rosji i stosunków EURosja,
– uwzględniając prowadzone między UE a Rosją konsultacje dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając wspólne oświadczenie Stałej Rady Partnerstwa Rosja-UE ds. Wolności,
Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, która zebrała się w dniu 11 października 2011 r.
w Warszawie,
– uwzględniając wspólne oświadczenia wydane podczas 27. szczytu UE-Rosja, który odbył się w
dniach 9-10 czerwca 2011 r. w Niżnym Nowogrodzie,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds.
zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 6 grudnia 2011 r. w sprawie wyborów do Dumy
Federacji Rosyjskiej,
– uwzględniając program szczytu UE-Rosja w dniu 15 grudnia 2011 r.,
A. mając na uwadze, że podczas wyborów parlamentarnych w Rosji w dniu 4 grudnia 2011 r.
doszło do szeregu istotnych nieprawidłowości wyborczych,
B. mając na uwadze, że tylko siedmiu partiom pozwolono na wystawienie kandydatów, natomiast
głównym grupom opozycyjnym, w tym Partii Wolności Narodowej, odmówiono rejestracji i
zakazano prowadzenia kampanii,
C. mając na uwadze, że w dniu wyborów donoszono o licznych nieprawidłowościach, w tym o
głosowaniu wielokrotnym (tzw. „karuzele”), utrudnianiu pracy obserwatorów partyjnych oraz
dosypywaniu kart wyborczych; mając na uwadze, że OBWE/ODIHR oceniły liczenie głosów
jako „złe lub bardzo złe” w 34 z 115 obserwowanych lokali wyborczych,
D. mając na uwadze, że zajmującą się monitorowaniem wyborów grupę „Gołos” spotkały szykany
ze strony władz, w tym grzywna w wysokości 1000 USD z powodu rzekomego naruszenia
ordynacji wyborczej oraz 12-godzinne zatrzymanie dyrektor „Gołosu” Lilii Szybanowej na
lotnisku w Moskwie w dniu 3 grudnia; mając na uwadze, że w dniu wyborów niezależne lub
opozycyjne portale medialne stały się celem hakerów,
E. mając na uwadze, że w Moskwie, Sankt Petersburgu i innych miastach po zakończeniu
wyborów rozpoczęły się pokojowe protesty, a policja zatrzymała setki osób,
1
Dz.U. L 327 z 28.11.1997, s. 1.
224
F. mając na uwadze, że przed wyborami przedstawiciele administracji rządowej i władz lokalnych
wywierali naciski i używali gróźb wobec urzędników państwowych, nauczycieli, emerytów i
studentów w celu zagwarantowania ich poparcia dla Zjednoczonej Rosji,
G. mając na uwadze, że jako członek Rady Europy oraz Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy
w Europie (OBWE), a także jako sygnatariusz deklaracji ONZ Rosja zobowiązała się do
ochrony i wspierania praw człowieka, podstawowych wolności i praworządności,
H. mając na uwadze współpracę UE i Rosji przy podejmowaniu licznych dwustronnych
i globalnych wyzwań, opartą na wspólnych zobowiązaniach i podzielanych interesach,
I. mając na uwadze, że ważne jest, aby UE wypowiadała się jednym głosem, wykazywała się
solidarnością i demonstrowała jedność w stosunkach z Federacją Rosyjską,
J. mając na uwadze, że we wspólnym oświadczeniu w sprawie partnerstwa na rzecz modernizacji
UE i Rosja ogłosiły, że ich rozwijające się stosunki opierają się na głębokim przywiązaniu do
zasad demokratycznych, praw podstawowych i praw człowieka oraz praworządności; mając na
uwadze, że partnerstwo na rzecz modernizacji powinno stanowić integralną część nowej umowy
o partnerstwie i współpracy,
K. mając na uwadze, że energia odgrywa istotną rolę w stosunkach UE-Rosja i nadal jest
kluczowym instrumentem rosyjskiej polityki gospodarczej i zagranicznej,
L. mając na uwadze, że prezydent Miedwiediew oświadczył, iż istnieje pilna potrzeba zwalczenia
szeroko rozpowszechnionej korupcji w Rosji, oraz publicznie zobowiązał się do wzmocnienia
praworządności w Rosji i do podniesienia kwestii niezależności rosyjskiego systemu
sądowniczego i prawnego,
M. mając na uwadze, że Rada Praw Człowieka pod przewodnictwem prezydenta Miedwiediewa
stwierdziła, że wszystkie rosyjskie organy państwowe czynnie utrudniały śledztwo w sprawie
przypadku korupcji wykrytego przez Siergieja Magnitskiego, oraz przedstawiła dowody
drastycznego naruszenia jego praw, które ostatecznie doprowadziło do jego śmierci,
N. mając na uwadze, że urzędnicy, którym powierzono prowadzenie wznowionego śledztwa w
sprawie śmierci Siergieja Magnitskiego, to ci sami urzędnicy Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych, którzy go aresztowali, a następnie torturowali,
1. wzywa UE i Rosję do zintensyfikowania negocjacji nad nową wszechstronną i prawnie wiążącą
umową o partnerstwie i współpracy, obejmującą wszystkie aspekty stosunków, w tym
zawierającą rozdział dotyczący praw człowieka i demokracji; w związku z tym podkreśla, że w
swoim stanowisku negocjacyjnym dotyczącym prac nad nową umową o partnerstwie
i współpracy Unia Europejska musi wziąć pod uwagę, że Rosja systematycznie narusza zasady
demokracji i praworządności oraz prawa podstawowe;
2. wyraża głębokie rozczarowanie przebiegiem wyborów w dniu 4 grudnia, podczas których
doszło do licznych nieprawidłowości; wzywa przewodniczącego Rady, przewodniczącego
Komisji, wysoką przedstawiciel/ wiceprzewodniczącą oraz polską prezydencję UE, aby podczas
szczytu poruszono kwestię wyborów z dnia 4 grudnia, wyraźnie sygnalizując zaniepokojenie
UE przebiegiem wyborów oraz apelując do Rosji o umożliwienie pluralistycznej, wolnej i
uczciwej kampanii wyborczej w wyborach prezydenckich w marcu 2012 r.;
3. głęboko ubolewa, że żadnym nowym partiom politycznym, w tym Partii Wolności Narodowej,
nie zezwolono na rejestrację przed wyborami, oraz jest zdania, że takie nastawienie władz
rosyjskich poważnie narusza zasadę pluralizmu politycznego i wolności zgromadzeń, które to
225
zasady stanowią podstawę rzeczywistej demokracji;
4. ponownie zwraca uwagę, że żadne wybory, które odbyły się w Rosji od czasu objęcia rządów
przez premiera Władimira Putina, nie zostały uznane przez zachodnich obserwatorów za wolne
i demokratyczne;
5. stanowczo potępia działania podjęte przez władze rosyjskie przeciw grupie „Gołos” po
utworzeniu przez nią specjalnej strony internetowej służącej rejestrowaniu oszustw
i nieprawidłowości wyborczych;
6. wzywa wysoką przedstawiciel/ wiceprzewodniczącą oraz prezydencję polską do poruszenia
kwestii zatrzymania – w czasie demonstracji w Moskwie, Sankt Petersburgu i innych rosyjskich
miastach – pokojowych manifestantów, w tym jednego z najbardziej znanych rosyjskich
blogerów Aleksieja Nawalnego; stanowczo potępia masowe aresztowania i pobicia przez policję
oraz wzywa do natychmiastowego uwolnienia osób zatrzymanych;
7. ponownie wzywa wysoką przedstawiciel/ wiceprzewodniczącą oraz Komisję do zadbania, aby
dyskusje na temat zagadnień dotyczących praw człowieka nie ograniczały się wyłącznie do
odbywających się dwa razy do roku konsultacji na temat praw człowieka, ale były
podejmowane podczas innych spotkań na wszystkich szczeblach; ponownie wzywa rząd
rosyjski do zadbania, aby w czasie konsultacji reprezentowali go nie tylko dyplomaci z
Ministerstwa Spraw Zagranicznych, lecz również urzędnicy z innych odpowiednich instytucji,
w tym Ministerstwa Sprawiedliwości i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych;
8. wzywa władze rosyjskie do dokonania rzeczywistego postępu w naprawianiu skutków
powszechnych naruszeń Europejskiej konwencji praw człowieka oraz zapobieganiu tym
naruszeniom, przy czym dotyczy to nie tylko naruszeń, co do których Europejski Trybunał Praw
Człowieka rozstrzygnął na niekorzyść Rosji, ale również systematycznych i utrzymujących się
naruszeń, w związku z którymi prezydent Dmitrij Miedwiediew zaapelował o podjęcie działania
przeciwko „prawnemu nihilizmowi” kraju;
9. wzywa UE do przyjęcia konkluzji Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie praw człowieka w
Rosji, co zwróciłoby uwagę na zaniepokojenie UE utrzymującym się klimatem wrogości w
stosunku do praw człowieka, w tym kwestie takie jak funkcjonowanie społeczeństwa
obywatelskiego bez zbędnych ograniczeń i bezpieczeństwo obrońców praw człowieka, a także
szerząca się bezkarność w przypadku tortur, wymuszonych zaginięć i innych poważnych
nadużyć, do których dochodzi obecnie w Kaukazie Północnym, oraz pełne wykonanie przez
Rosję wyroków Trybunału Praw Człowieka w celu położenia kresu tym nadużyciom;
10. ponownie wzywa Radę UE do natychmiastowego nałożenia sankcji wizowych na
przedstawicieli rosyjskiej administracji rządowej zamieszanych w oszustwa podatkowe i do
zamrożenia ich rachunków bankowych i innych aktywów, jak również do zastosowania
podobnych sankcji wobec osób, które odegrały rolę w aresztowaniu Siergieja Magnitskiego pod
fałszywym pretekstem, torturowaniu go, pozbawieniu opieki medycznej oraz zamordowaniu w
areszcie, a także brały udział w tuszowaniu tej zbrodni; zachęca organy ścigania UE do
współpracy w tych sprawach i zauważa, że sankcje już nałożone przez USA i Wielką Brytanię
przyczyniły się do wszczęcia postępowania przeciw niektórym rosyjskim urzędnikom, o
których sądzi się, że są związani ze sprawą śmierci Siergieja Magnitskiego ;
11. z zadowoleniem przyjmuje zawarte z rządem rosyjskim porozumienie co do stopniowego
znoszenia opłat za przeloty nad Syberią;
12. z zadowoleniem zauważa, że Gruzja i Rosja osiągnęły porozumienie co do kwestii dotyczących
226
przystąpienia Rosji do WTO, otwierając szanse na wejście Rosji do tej organizacji, co ułatwi
handel i stworzy równe szanse dla biznesu; przypomina jednak, że aby to osiągnąć, Rosja musi
przezwyciężyć różnorodne przeszkody, jak subsydia dla przemysłu, biurokracja, ograniczenia
dla inwestycji zagranicznych i niewłaściwe normy zdrowia publicznego;
13. wzywa władze rosyjskie do powstrzymania się od wywierania gospodarczego i politycznego
nacisku na kraje we wspólnym sąsiedztwie UE-Rosji; podkreśla potrzebę współpracy między
UE a Rosją na rzecz wzmocnienia krajów należących do wspólnego sąsiedztwa, szczególnie w
zakresie praw człowieka i rządów prawa; wzywa Rosję do uznania proeuropejskiego wyboru
Gruzji, Mołdowy i Ukrainy;
14. wzywa Rosję, aby aktywnie przyczyniała się do rozwiązywania „zamrożonych konfliktów” w
swoim sąsiedztwie; ponownie przypomina, że Rosja powinna w pełni wdrożyć sześciopunktowe
porozumienie o zawieszeniu broni, obejmujące respektowanie suwerenności i integralności
terytorialnej Gruzji; wyraża poparcie dla Grupy Mińskiej w związku jej postępami dotyczącymi
konfliktu w Górskim Karabachu i z zadowoleniem przyjmuje niedawne rosyjskie inicjatywy
mające na celu nadanie nowej dynamiki rozmowom pokojowym; z zadowoleniem przyjmuje
wznowienie negocjacji w formacie 5+2 w sprawie konfliktu naddniestrzańskiego i odnotowuje
pierwsze oficjalne posiedzenie w dniu 1 grudnia 2011 r., które można postrzegać z nadzieją jako
zapowiedź rozwiązania konfliktu;
15. wzywa Rosję, aby bardziej zaangażowała się w wypracowanie wspólnego stanowiska na
szczeblu międzynarodowym, w szczególności w odniesieniu do przemian demokratycznych w
Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie; oświadcza, że weto Rosji w Radzie Bezpieczeństwa
ONZ mogłoby zastopować wysiłki międzynarodowe na rzecz pokojowych rozwiązań w Syrii, i
wzywa Rosję do uczestnictwa w skoordynowanym podejściu do reżimu Assada;
16. podkreśla, że obecna sytuacja w Iranie oraz rozwój jego programu jądrowego wymagają
zdecydowanego i skoordynowanego podejścia społeczności międzynarodowej przy aktywnym
udziale Rosji;
17. podkreśla znaczenie współpracy z Rosją w dziedzinie energii; jednocześnie ponownie zauważa,
że postępom w zacieśnianiu stosunków powinna towarzyszyć poprawa standardów w zakresie
praworządności i demokracji w Rosji; wzywa Radę i Komisję do zadbania, aby Traktat karty
energetycznej stał się integralną częścią nowej umowy o partnerstwie i współpracy; wskazuje,
że UE powinna traktować dywersyfikację źródeł energii jako główny priorytet i dołożyć
wszelkich starań w celu finalizacji projektów takich jak Nabucco lub AGRI; w związku z tym
przypomina, że dywersyfikacja oznacza znalezienie alternatywnych źródeł ropy i gazu, a nie
alternatywnych dróg ich transportu z Rosji;
18. zauważa, że partnerstwo na rzecz modernizacji powinno obejmować nie tylko kwestie
i wyzwania gospodarcze i technologiczne, lecz także musi opierać się na szerokiej współpracy,
zwłaszcza w dziedzinach takich jak praworządność, ochrona praw człowieka i rozwój
wiarygodnego systemu prawnego;
wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi
Federacji Rosyjskiej, rządowi i parlamentowi Gruzji, Radzie Europy oraz Organizacji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
227
228
2009 - 2014
13.12.2011
B7-0693/2011 }
B7-0694/2011 }
B7-0695/2011 }
B7-0697/2011 }
B7-0700/2011 } RC1
polityczne:
Verts/ALE (B7-0693/2011)
S&D (B7-0694/2011)
ALDE (B7-0695/2011)
ECR (B7-0697/2011)
PPE (B7-0700/2011)
w sprawie zbliżającego się szczytu UE-Rosja, który odbędzie się w dniu 15 grudnia
2011 r., oraz wyników wyborów do Dumy z dnia 4 grudnia 2011 r.
Elmar Brok, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Ria Oomen-Ruijten,
Ioannis Kasoulides, Alojz Peterle, Elena Băsescu, Cristian Dan Preda, Lena
Kolarska-Bobińska, Laima Liucija Andrikienė, Inese Vaidere, Nadezhda
Neynsky, Joachim Zeller, Mario Mauro, Tokia Saïfi, Arnaud Danjean, Traian
Ungureanu, Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė
Hannes Swoboda, Véronique De Keyser, Knut Fleckenstein, Kristian Vigenin,
229
Boris Zala
Kristiina Ojuland, Guy Verhofstadt, Leonidas Donskis, Robert Rochefort,
Edward McMillan-Scott, Marietje Schaake, Ramon Tremosa i Balcells, Sonia
Alfano, Izaskun Bilbao Barandica, Johannes Cornelis van Baalen, Graham
Watson, Ivo Vajgl
Rebecca Harms, Werner Schulz, Raül Romeva i Rueda, Bart Staes, Barbara
Lochbihler, Tarja Cronberg, Indrek Tarand, Rui Tavares
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Marek
Henryk Migalski, Geoffrey Van Orden, Michał Tomasz Kamiński, Roberts Zīle,
Ryszard Czarnecki, Janusz Wojciechowski, Konrad Szymański, Adam Bielan
230
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zbliżającego się szczytu UE-Rosja, który
odbędzie się w dniu 15 grudnia 2011 r., oraz wyników wyborów do Dumy z dnia 4 grudnia
2011 r.
–
uwzględniając swoje wcześniejsze sprawozdania i rezolucje w sprawie Rosji, zwłaszcza rezolucję
z dnia 9 czerwca 2011 r.1 w sprawie szczytu UE-Rosja oraz rezolucję z dnia 17 czerwca 2010 r. w
sprawie szczytu UE-Rosja,
–
uwzględniając swoje wcześniejsze sprawozdania i rezolucje w sprawie stosunków między UE a
Rosją, w tym rezolucję z dnia 7 lipca 2011 r.2 w sprawie przygotowań do wyborów do rosyjskiej
Dumy Państwowej w grudniu 2011 r., a także rezolucję z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie
rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka na świecie za rok 2009 oraz polityki UE w
tym zakresie3,
–
uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy między UE a Federacją Rosyjską 4 oraz
rozpoczęte w 2008 r. negocjacje w sprawie nowej umowy między UE a Rosją, a także
uwzględniając partnerstwo na rzecz modernizacji zainicjowane w 2010 r.,
–
uwzględniając wspólny cel UE i Rosji, określony we wspólnym oświadczeniu wydanym po
zakończeniu XI szczytu UE-Rosja, który odbył się w Petersburgu w dniu 31 maja 2003 r.,
dotyczący utworzenia wspólnej przestrzeni gospodarczej, wspólnej przestrzeni wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości, wspólnej przestrzeni współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa
zewnętrznego oraz wspólnej przestrzeni badań naukowych i edukacji z uwzględnieniem aspektów
kulturalnych (tzw. cztery wspólne przestrzenie),
–
uwzględniając wspólne oświadczenie końcowe oraz zalecenie wydane przez komisję współpracy
parlamentarnej UE-Rosja na posiedzeniu, które odbyło się w dniu 19 i 20 września 2011 r. w
Warszawie,
–
uwzględniając wspólne oświadczenie Stałej Rady Partnerstwa Rosja-UE dotyczące wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości, wydane na posiedzeniu, które odbyło się w dniu 11
października 2011 r. w Warszawie,
–
uwzględniając uwagi wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton
wygłoszone na VIII posiedzeniu Stałej Rady Partnerstwa UE-Rosja, które odbyło się w dniu
17 listopada 2011 r. w Moskwie,
–
uwzględniając ostatnią rundę dialogu UE-Rosja na temat praw człowieka, która miała miejsce w
dniu 29 listopada 2011 r.,
–
uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Catherine
Ashton dotyczące wyborów do Dumy w Federacji Rosyjskiej, z dnia 6 i 7 grudnia 2011 r.,
–
uwzględniając wstępne wnioski przedstawione w dniu 5 grudnia przez Biuro Instytucji
Demokratycznych i Praw Człowieka Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie
(OBWE/ODIHR), Zgromadzenie Parlamentarne OBWE (ZP OBWE) i Zgromadzenie
1
2
3
4
Dz.U. L 327 z 28.11.1997, s. 1.
231
Parlamentarne Rady Europy (ZPRE) po międzynarodowej misji obserwacji wyborów do Dumy
Państwowej, które odbyły się w dniu 4 grudnia 2011 r.,
–
uwzględniając program szczytu UE-Rosja, który odbędzie się w Brukseli w dniu 15 grudnia 2011
r.,
A. mając na uwadze, że UE i Rosja są od siebie wzajemnie uzależnione, zarówno pod względem
gospodarczym, jak i politycznym; mając w związku z tym na uwadze, że ściślejsza współpraca i
dobrosąsiedzkie stosunki między UE a Rosją mają kluczowe znaczenie dla stabilności,
bezpieczeństwa i dobrobytu w Europie i poza nią; mając na uwadze, że Unia Europejska nadal
angażuje się w pogłębianie i rozwijanie stosunków z Rosją opartych na silnym przywiązaniu do
zasad demokratycznych; mając na uwadze, że zawarcie umowy o partnerstwie strategicznym
między UE a Federacją Rosyjską ma olbrzymie znaczenie dla tworzenia autentycznego
strategicznego partnerstwa;
B. mając na uwadze, że bezpieczeństwo dostaw energii to jedno z największych wyzwań dla UE
oraz jedna z najważniejszych dziedzin współpracy z Rosją; mając na uwadze, że niebywale ważne
jest, by UE mówiła jednym głosem i wykazywała silną solidarność wewnętrzną;
C. mając na uwadze, że jako stały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ Rosja wraz z pozostałymi
członkami jest współodpowiedzialna za utrzymanie stabilności na świecie; mając na uwadze, że
wiele problemów międzynarodowych, zwłaszcza tych występujących we wspólnym sąsiedztwie
(Północny Kaukaz oraz Republika Mołdowy), w Północnej Afryce, Syrii, na Bliskim Wschodzie i
w Iranie, a także związanych z terroryzmem, bezpieczeństwem energetycznym, zmianami klimatu
oraz kryzysami finansowymi, można rozwiązać tylko przy zastosowaniu skoordynowanego
podejścia obejmującego Rosję;
D. mając na uwadze, że Federacja Rosyjska jest pełnoprawnym członkiem Rady Europy oraz
Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, w związku z czym zobowiązała się do
przestrzegania zasad demokracji i poszanowania praw podstawowych; mając na uwadze
utrzymujące się zaniepokojenie stanem przestrzegania praw człowieka, praworządności i
niezawisłości sądów, a także środkami represji wobec dziennikarzy i opozycji;
E. mając na uwadze, że w 2011 r. przypada 20. rocznica rozpadu ZSRR, który by kamieniem
milowym w historii Europy; mając na uwadze, że należy uznać udział, jaki miały w tym
wydarzeniu osoby czynnie przeciwstawiające się totalitaryzmowi i przyczyniające się do
wyzwolenia od niego;
F. mając na uwadze, że w dniu 12 kwietnia 2011 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wyraził
krytyczne uwagi na temat uciążliwych procedur rejestracji partii politycznych w Rosji, które to
procedury nie spełniają standardów wyborczych ustalonych przez Radę Europy i OBWE; mając
na uwadze utrzymujące się poważne zaniepokojenie trudnościami, jakie napotykają partie
polityczne chcące wziąć udział w wyborach, które to trudności w istotny sposób ograniczają
rywalizację polityczną i pluralizm w Rosji, co zagraża legitymacji prawnej wyborów;
G. mając na uwadze, że w dniu wyborów donoszono o licznych nieprawidłowościach, w tym o
głosowaniu wielokrotnym (tzw. karuzele), utrudnianiu pracy obserwatorom partyjnym oraz
podrzucaniu do urn fałszywych kart do głosowania; mając na uwadze, że policja zatrzymała setki
działaczy opozycji, którzy w dniu 4 grudnia i w dniach kolejnych próbowali gromadzić się w
Moskwie, Petersburgu i innych rosyjskich miastach, by zaprotestować przeciwko sposobowi
przeprowadzenia wyborów;
232
H. mając na uwadze, że w dniu 10 grudnia co najmniej 50 000 osób zebrało się na Placu Bołotnym w
Moskwie, domagając się unieważnienia wyników wyborów z dnia 4 grudnia, powtórzenia
wyborów, dymisji szefa komisji wyborczej, przeprowadzenia dochodzenia w sprawie zarzutów
dotyczących fałszowania wyborów oraz natychmiastowego zwolnienia aresztowanych
manifestantów; mając na uwadze, że podobne demonstracje miały miejsce w innych rosyjskich
miastach;
I. mając na uwadze, że minął rok, odkąd Parlament Europejski wezwał Radę, „wobec braku
pozytywnych działań ze strony władz rosyjskich […] do współpracy oraz do zbadania sprawy
Siergieja Magnickiego, do domagania się od władz rosyjskich postawienia winnych przed
wymiarem sprawiedliwości oraz do rozważenia nałożenia zakazu wjazdu do UE”, a także zachęcił
„unijne agencje egzekwowania prawa do współpracy w celu zamrożenia kont bankowych i innych
aktywów tych rosyjskich urzędników we wszystkich państwach członkowskich UE”1;
1. ponownie wyraża przekonanie, że Rosja jest nadal jednym z najważniejszych partnerów Unii
Europejskiej, jeśli chodzi o nawiązywanie strategicznej współpracy, mającym nie tylko wspólne
interesy gospodarcze i handlowe, ale także ten sam cel, jakim jest ścisła współpraca na arenie
światowej;
2. wzywa UE i Rosję, aby wykorzystały okazję, jaką jest zbliżający się szczyt, by przyspieszyć
negocjacje w sprawie nowej umowy o partnerstwie i współpracy; ponownie wyraża poparcie dla
kompleksowej, prawnie wiążącej umowy, obejmującej kwestie polityczne, gospodarcze i
społeczne oraz wszystkie obszary związane z demokracją, praworządnością i poszanowaniem
praw człowieka; ponownie wyraża przekonanie, że demokracja i prawa człowieka muszą być
nieodłącznym elementem nowej umowy, zwłaszcza jeśli chodzi o sformułowanie i włączenie do
umowy autentycznej i operacyjnej klauzuli dotyczącej praw człowieka;
3. wzywa do wzmożenia wysiłków o zacieśnienie partnerstwa na rzecz modernizacji między UE a
Rosją; jest przekonany, że partnerstwo na rzecz modernizacji będzie wsparciem dla reform i nada
nowy impuls stosunkom między UE a Rosją oraz pozwoli rozwinąć korzystną dla obu stron
współpracę w dziedzinie handlu, gospodarki i bezpieczeństwa energetycznego, przyczyniając się
jednocześnie do naprawy gospodarki światowej; jest zdania, że partnerstwu na rzecz modernizacji
musi towarzyszyć ambitny proces reform wewnętrznych obejmujących umocnienie instytucji
demokratycznych i niezawodnego systemu prawnego; w związku z tym wzywa UE i rosyjski rząd
do określenia działań niezbędnych do osiągnięcia tych celów;
4. z zadowoleniem przyjmuje zakończenie negocjacji w sprawie przystąpienia Rosji do WTO, co
umożliwi stworzenie równych warunków dla przedsiębiorczości po obu stronach oraz ułatwi i
zliberalizuje handel w gospodarce światowej; podkreśla, że z chwilą przystąpienia do WTO Rosja
jest prawnie zobowiązana do przestrzegania wszystkich zasad tej organizacji, w tym do
zaprzestania stosowania środków protekcjonistycznych; w związku z tym wyraża zaniepokojenie
z powodu unii celnej między Rosją, Kazachstanem i Białorusią, która doprowadziła do wzrostu
skonsolidowanych taryf celnych; wyraża przekonanie, że członkostwo Rosji w WTO będzie
również ważnym etapem w pogłębianiu dwustronnej integracji gospodarczej, w tym dzięki
ukończeniu trwających negocjacji w sprawie nowej umowy;
5. podkreśla znaczenie zacieśniania partnerstwa energetycznego z Rosją; przypomina, że dostawy
surowców naturalnych nie mogą być wykorzystywane jako narzędzie polityczne; podkreśla
znaczenie współpracy energetycznej dla obu stron, będącej szansą na dalszą współpracę handlową
i gospodarczą na otwartym i przejrzystym rynku, przy pełnym zrozumieniu potrzeby
różnicowania kierunków dostaw i dostawców energii do UE; podkreśla, że podstawą takiej
1
233
współpracy powinna być zasada współzależności i przejrzystości, a także równy dostęp do
rynków, infrastruktury i inwestycji oraz prawnie wiążące ramy dotyczące energetyki,
gwarantujące wiarygodne i bezpieczne dostawy energii w oparciu o jednakowe normy dla
wszystkich państw członkowskich UE;
6. wzywa Radę i Komisję, by zagwarantowały włączenie zasad Traktatu Karty energetycznej oraz
załączonego doń protokołu tranzytowego do nowej umowy o partnerstwie między UE a Rosją; z
zadowoleniem przyjmuje podpisanie w lutym 2011 r. porozumienia w sprawie uaktualnionego
mechanizmu wczesnego ostrzegania, mającego dalej usprawniać koordynację w razie sytuacji
kryzysowej pod względem dostaw lub zapotrzebowania;
7. podkreśla, że UE powinna rozszerzyć współpracę z Rosją w dziedzinie energetyki na takie
obszary, jak wydajność energetyczna czy badania nad odnawialnymi źródłami energii; ponownie
zaznacza, że umowy międzyrządowe oraz porozumienia handlowe w sektorze energetyki
zawierane między podmiotami rosyjskimi i europejskimi muszą być zgodne ze zobowiązaniami
prawnymi obu stron;
8. wzywa Federację Rosyjską do wniesienia większego wkładu w rozwiązywanie problemu zmian
klimatu przez obniżenie poziomu krajowych emisji gazów cieplarnianych oraz udział w
międzynarodowych negocjacjach dotyczących kompleksowych ram polityki klimatycznej na
okres po 2012 r. na mocy ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) i
protokołu z Kioto; w związku z tym podkreśla, że aby uzyskać do 2020 r. niezbędną redukcję
emisji w stosunku do poziomu z 1990 r. w krajach ujętych w załączniku I, wszystkie kraje
uprzemysłowione muszą się zobowiązać do realizacji celów w postaci znacznego obniżenia
obecnych poziomów emisji i podniesienia poziomów wychwytywania dwutlenku węgla w lasach;
9. w związku z tym wzywa Rosję do ratyfikowania i natychmiastowego wypełnienia konwencji z
Espoo (konwencja Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ), a także przypomina, że Rosja
zobowiązała się do opracowania ujednoliconych norm oceny oddziaływania na środowisko w
przedsięwzięciach transgranicznych;
10. uznaje wspólne wnioski z dnia 11 października 2011 r. zapowiadające ukończenie prac nad listą
wspólnych działań zmierzających do wprowadzenia ruchu bezwizowego oraz popiera jej oficjalne
zatwierdzenie, a następnie wdrożenie; przypomina o konieczności zapewnienia spójności
regionalnej w podejściu do liberalizacji systemu wizowego z Rosją i krajami partnerstwa
wschodniego; z zadowoleniem przyjmuje zakończenie negocjacji w sprawie zmian do
obowiązującej umowy między UE a Rosją w sprawie ułatwień wizowych z 2006 r., a także
rozpoczęcie dialogu między UE a Rosją na temat migracji; podkreśla znaczenie rzeczywistego
wdrożenia umowy o readmisji między Rosją a UE; wzywa do dalszej współpracy w dziedzinie
nielegalnej imigracji, poprawy kontroli na przejściach granicznych oraz wymiany informacji na
temat terroryzmu i przestępczości zorganizowanej;
11. z zadowoleniem przyjmuje propozycję uproszczenia małego ruchu granicznego w obwodzie
kaliningradzkim i podkreśla, że przyczyni się to do dalszego pogłębiania strategicznego
partnerstwa między UE a Rosją zgodnie z priorytetami określonymi w planie działania
dotyczącym wspólnej przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości;
12. przyjmuje do wiadomości wyniki wyborów do Dumy z 4 grudnia 2011 r.; podkreśla, że przebieg
wyborów pokazał, że Rosja nie spełnia standardów wyborczych określonych przez OBWE;
wyraża głębokie zaniepokojenie doniesieniami na temat fałszerstw oraz wstępnymi ustaleniami ze
sprawozdania OBWE/ODIHR, wskazującymi na łamanie procedur, stronniczość mediów, nękanie
niezależnych obserwatorów oraz brak rozdziału partii od państwa;
234
13. ponownie zwraca uwagę, że uciążliwe procedury rejestracji doprowadziły do wykluczenia kilku
partii opozycyjnych oraz od początku poważnie szkodziły wolności stowarzyszeń, rywalizacji
politycznej i pluralizmowi;
14. potępia działania podjęte przez władze rosyjskie przeciw rosyjskiemu stowarzyszeniu Gołos,
zajmującemu się monitorowaniem wyborów, po utworzeniu przez nie specjalnej strony
internetowej do zgłaszania fałszerstw i nieprawidłowości wyborczych;
15. z zadowoleniem przyjmuje demonstracje w Rosji jako wyraz dążenia narodu rosyjskiego do
większej demokracji; potępia rozproszenie przez policję pokojowych protestów przeciwko
nieprawidłowościom i fałszerstwom wyborczym, o których donosili międzynarodowi
obserwatorzy; wzywa władze rosyjskie do poszanowania wolności zgromadzeń i wypowiedzi, do
nieutrudniania pokojowych demonstracji oraz do natychmiastowego i bezwarunkowego
zwolnienia wszystkich pokojowo demonstrujących osób aresztowanych w związku z wyborami;
apeluje o niezwłoczne przeprowadzenie pełnego dochodzenia w sprawie wszystkich doniesień o
fałszerstwach i zastraszaniu oraz o ukaranie winnych, a także wyraża nadzieję, że wydany przez
prezydenta Miedwiediewa nakaz przeprowadzenia dochodzeń okaże się ważki i przejrzysty;
16. odnotowuje niedawne apele o unieważnienie wyborów do Dumy Państwowej, które odbyły się w
dniu 4 grudnia 2011 r.; wzywa rosyjskie władze, by dogłębnie zbadały wszelkie przypadki
naruszeń prawa wyborczego w celu ukarania urzędników zamieszanych w nieprawidłowości oraz
by ponownie przeprowadziły głosowanie tam, gdzie doszło do nieprawidłowości;
17. wzywa przewodniczącego Rady Europejskiej, przewodniczącego Komisji oraz wysoką
przedstawiciel/ wiceprzewodniczącą Komisji, by w czasie szczytu zdecydowanie postawili
sprawę wyborów z dnia 4 grudnia, domagając się od Rosji poszanowania jej międzynarodowych
zobowiązań, wynikających w szczególności z członkostwa Rosji w Radzie Europy i w OBWE;
wzywa Radę Europy i OBWE, aby oceniły, czy Rosja wypełnia zobowiązania wynikające z
przynależności do tych organizacji;
18. wzywa władze rosyjskie, by odniosły się do ustaleń zawartych w sprawozdaniu z misji obserwacji
wyborów wydanym przez OBWE/ODIHR, znowelizowały ordynację wyborczą zgodnie ze
standardami OBWE i Rady Europy oraz we współpracy z Komisją Wenecką, a także by
przestrzegały tych standardów w praktyce z myślą o zapewnieniu wolnych i demokratycznych
wyborów prezydenckich w 2012 r., dających równe szanse kandydatom opozycji; wzywa Rosję
do stworzenia możliwości prowadzenia dostatecznej i skutecznej obserwacji wyborów, zgodnie z
normami OBWE/ODIHR i Rady Europy;
19. ponownie wyraża zaniepokojenie stanem przestrzegania praw człowieka w Rosji, a także brakiem
praworządności i niezależnej władzy sądowniczej; wyraża szczególne zaniepokojenie sprawą
Siergieja Magnickiego, w tym faktem, że nie ukarano osób uznanych za winne jego śmierci;
odnotowuje sprawozdanie opublikowane w lipcu 2011 r. przez Radę Praw Człowieka powołaną
przez prezydenta Miedwiediewa, w którym przedstawiono dowody, że aresztowanie Siergieja
Magnickiego było niezgodne z prawem i że w trakcie przetrzymywania bito go i torturowano, aby
wymusić przyznanie się do winy; zauważa, że departament stanu USA, ministerstwo spraw
zagranicznych Wielkiej Brytanii i duński parlament podjęły w 2011 r. decyzję o wprowadzeniu
zakazu wydawania wiz około 60 rosyjskim urzędnikom uważanym za zamieszanych w śmierć
Siergieja Magnickiego w wyniku bezczynności rosyjskich władz;
20. wzywa komisję śledczą do przeprowadzenia kompleksowego i rzetelnego śledztwa bez żadnych
tabu, by szybko przedstawić konkretne wnioski i podjąć wszelkie działania niezbędne, by
postawić sprawców przed sądem; apeluje do Rady, by w razie dalszej bezczynności władz
rosyjskich rozważyła takie działania jak zakaz wjazdu do całej UE oraz zamrożenie aktywów
235
finansowych osób winnych torturowania i śmierci Siergieja Magnickiego oraz ukrywania prawdy
o tej sprawie;
21. podkreśla znaczenie stałej wymiany poglądów na temat praw człowieka z Rosją w ramach
konsultacji między UE a Rosją na temat praw człowieka, gdyż jest to sposób doskonalenia
interoperacyjności stron we wszystkich dziedzinach współpracy, a także żąda poprawy formatu
posiedzeń, by zwiększyć ich skuteczność, ze szczególnym uwzględnieniem wspólnych działań
przeciwko rasizmowi i ksenofobii, a ponadto domaga się otwarcia tego procesu na rzeczywisty
udział Parlamentu Europejskiego, Dumy Państwowej i organizacji pozarządowych zajmujących
się prawami człowieka bez względu na to, czy dialog odbywa się w Rosji, czy w państwie
członkowskim UE;
22. potępia niedawne propozycje uznania za przestępstwo publicznego informowania o orientacji
seksualnej i tożsamości płciowej w różnych regionach Rosji i na szczeblu federalnym;
23. wzywa wiceprzewodniczącą/ wysoką przedstawiciel oraz Komisję do realizacji wspólnych
inicjatyw z rządem Rosji, mających na celu poprawę bezpieczeństwa i stabilności we wspólnym
sąsiedztwie; wzywa Rosję, by aktywnie przyczyniała się do rozwiązywania zamrożonych
konfliktów w swoim sąsiedztwie oraz by szanowała suwerenność i terytorialną integralność
wszystkich państw uwikłanych w te konflikty;
24. przypomina, że Rosja jest zobowiązana w pełni wdrożyć sześciopunktowe porozumienie
o zawieszeniu broni, obejmujące respektowanie suwerenności i integralności terytorialnej Gruzji;
z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Rosja wyraża gotowość do pracy nad porozumieniem
ramowym w dziedzinie operacji zarządzania kryzysowego; w związku z tym wzywa władze Rosji
do konsekwencji, a tym samym do umożliwienia misji obserwacji wyborów UE w Gruzji wjazdu
na okupowane terytoria Abchazji i Osetii Południowej, zgodnie z postanowieniami zawieszenia
broni z 2008 r.;
25. popiera mińską grupę OBWE i jej współprzewodniczącego w staraniach o rozwiązanie konfliktu
w Górskim Karabachu;
26. z zadowoleniem przyjmuje wznowienie negocjacji w sprawie konfliktu naddniestrzańskiego
według formuły 5+2 i odnotowuje pierwsze oficjalne posiedzenie, które odbyło się w dniu 1
grudnia 2011 r. i można postrzegać z nadzieją jako początek rozwiązywania konfliktu;
27. stwierdza, że Rosja, mająca prawo weta w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, musi wywiązywać się ze
swoich obowiązków w przypadku kryzysów międzynarodowych; podkreśla, że bez
skoordynowanego podejścia obejmującego Rosję nie można rozwiązać problemów
międzynarodowych, szczególnie tych związanych z Syrią i Iranem; wzywa Rosję do przyjęcia
bardziej konstruktywnego podejścia, zwłaszcza w odniesieniu do rezolucji Rady Bezpieczeństwa
ONZ; wzywa Rosję, by przyłączyła się do światowych wysiłków o zablokowanie irańskich prób
wzbogacania uranu i innych działań w sektorze jądrowym mających na celu budowę broni
jądrowej; wzywa władze Rosji, by poparły międzynarodowe sankcje wobec irańskich podmiotów
będące reakcją na atak na brytyjską ambasadę;
rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej,
Radzie Europy oraz Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
236
2009 - 2014
16.1.2012
B7-0007/2012
PROJEKT REZOLUCJI
złożony w odpowiedzi na pytania wymagające odpowiedzi ustnej B7–0021/2012,
B7–0675/2011 oraz B7–0676/2011
w sprawie zakłóceń równowagi w łańcuchu dystrybucji żywności (2011/2904(RSP))
James Nicholson, Janusz Wojciechowski
237
B7-0007/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zakłóceń równowagi w łańcuchu dystrybucji
żywności (2011/2904(RSP))
– uwzględniając swoje rezolucje z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie przyszłości wspólnej polityki
rolnej po 2013 r.1, z dnia 18 stycznia 2011 r. w sprawie uznania rolnictwa za sektor strategiczny
w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego2 oraz z dnia 23 stycznia 2011 r. w sprawie WPR
do 2020 r.: sprostać wyzwaniom przyszłości związanym z żywnością, zasobami naturalnymi
oraz aspektami terytorialnymi3,
– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw
żywności w Europie” (COM(2009)0591),
– uwzględniając decyzję Komisji z dnia 30 lipca 2010 r. ustanawiającą forum wysokiego szczebla
ds. poprawy funkcjonowania łańcucha dostaw żywności (2010/C 210/03),
– uwzględniając ostateczne zalecenia grupy wysokiego szczebla ds. konkurencyjności branży
rolno-spożywczej z dnia 17 marca 2009 r.,
– uwzględniając sprawozdanie pt. „Działalność rolnicza a prawo do żywności”, przygotowane
przez specjalnego sprawozdawcę Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. dostępu do
żywności,
A. mając na uwadze, że w komunikacie pt. „Poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności
w Europie” Komisja stwierdziła, że wydatki na żywność stanowią 16% ogółu wydatków
europejskich gospodarstw domowych i że w związku z tym wysokie ceny konsumpcyjne budzą
zaniepokojenie, ponieważ wywierają presję na dochody gospodarstw domowych;
B. mając na uwadze, że w swoim komunikacie Komisja zidentyfikowała szereg zakłóceń
równowagi w łańcuchu dystrybucji żywności, w tym: nadużycia dominującej pozycji nabywcy;
nieuczciwe warunki umowy; opóźnienia w płatnościach: jednostronne zmiany w umowach;
ograniczenia w dostępie do rynku oraz nierównomierny rozkład marż zysku w całym łańcuchu
żywnościowym; a także szereg problemów związanych ze zwiększoną koncentracją w sektorze
handlu detalicznego;
C. mając na uwadze, że ostatnie wahania cen żywności i towarów wzbudziły poważne obawy co
do funkcjonowania łańcuchów dostaw żywności oraz możliwości realizacji najważniejszego
celu łańcucha dostaw, jakim jest zapewnienie rolnikom uczciwych dochodów, a europejskim
konsumentom bezpiecznych dostaw produktów wysokiej jakości po cenach, jakie są gotowi
zapłacić, w ogólnym kontekście zrównoważonej produkcji;
D. mając na uwadze potrzebę zapewnienia małym i średnim przedsiębiorstwom łatwiejszego
dostępu do rynków za pośrednictwem łańcucha dostaw;
1
Teksty przyjęte, P7-TA(2010)0286.
3
2
238
E. mając na uwadze, że skutki koncentracji rynku w każdym sektorze gospodarki prowadzą do
obniżenia cen, a tym samym przynoszą korzyści konsumentom, jednak w razie braku skutecznej
kontroli ze strony organów ds. konkurencji mogą mieć negatywny wpływ, szkodząc wolnej
konkurencji;
F. mając na uwadze, że ze względu na liczbę podmiotów w łańcuchu oraz na fakt, że koszt
produktu pierwotnego może stanowić jedynie ułamek kosztu produktu końcowego, nie zawsze
łatwo jest ustalić, do jakiego stopnia istnieje związek między cenami, jakie uzyskują rolnicy, a
cenami nakładanymi na konsumentów;
G. mając na uwadze, że rolnicy bardzo często korzystają z usług przetwórców i bezpośrednio
zaopatrują detalistów, a element przetwórstwa w łańcuchu żywnościowym wymaga dalszej
analizy;
H. mając na uwadze, że istnieje wyraźne rozróżnienie między potencjalnie nieuczciwymi
praktykami handlowymi i potencjalnie antykonkurencyjnymi praktykami, a żadne z nich nie są
nieodzowną konsekwencją zakłóceń równowagi siły przetargowej;
I. mając na uwadze, że produkty oznaczone własną marką są wyłącznie produktami
wytwarzanymi przez lub dla detalistów, oferują konsumentom dodatkową wartość i większy
wybór, stanowią rynek zbytu dla szeregu małych i średnich dostawców w wielu państwach
członkowskich, są produkowane przez niektórych wiodących producentów innych marek, a
także są często liderami na rynku, jeżeli chodzi o informowanie konsumentów i zdrowie
publiczne;
1. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby wyraźnie przyznały, że najlepszym
zabezpieczeniem dla dobrze funkcjonującego łańcucha dostaw żywności jest wolny i
konkurencyjny rynek, na którym wszyscy uczestnicy mogą działać w sposób rozsądny z
handlowego punktu widzenia i osiągać godziwe zyski oraz na którym regulacje prawne
stosowane są w celu zapewnienia i zwiększenia konkurencji, zapewnienia potencjalnego
dostępu podmiotom chcącym wejść na rynek, zagwarantowania bezpieczeństwa oraz
skorygowania jednoznacznie udowodnionych niedoskonałości rynku;
2. uważa, że zaobserwowana asymetria między kształtowaniem się cen towarów i cen żywności
dla konsumentów może być oznaką nierównowagi w łańcuchu dostaw żywności, która może
przynieść negatywne skutki zarówno producentom, jak i konsumentom; wzywa Komisję do
zbadania możliwości i – w razie konieczności – do wzmocnienia unijnych narzędzi, aby
zmniejszyć wahania cen na rynku rolno-spożywczym;
3. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego poziomu prawa
konkurencji i jego wdrażania, tak aby poradzić sobie z wszelkimi przypadkami naruszania
konkurencji w łańcuchu dostaw żywności; podkreśla, że zmiany w przepisach są konieczne
tylko wtedy, gdy istnieją jednoznaczne dowody na to, że właściwie wdrożone obecne przepisy
nie są w stanie zwalczyć wyraźnie antykonkurencyjnej praktyki w sposób neutralny;
4. wzywa krajowe i unijne organy ds. konkurencji do zbadania i w razie potrzeby podjęcia działań
przeciwko antykonkurencyjnym praktykom wśród wszystkich uczestników łańcucha dostaw
żywności, w tym praktykom, które mogą doprowadzić do osłabienia siły przetargowej
rolników;
5. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby rozpoznały i wyeliminowały niewłaściwe
praktyki handlowe, które szkodzą funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, w tym praktyki
stosowane przez hurtowników i detalistów, które mogą doprowadzić do znacznego osłabienia
239
siły przetargowej rolników; podkreśla, że szerzenie wiedzy na temat praw wynikających z
umów przyczyni się do zapobiegania tym praktykom;
6. wzywa państwa członkowskie do nadania silniejszej podstawy stosunkom umownym w całym
łańcuchu dostaw żywności poprzez zaproponowanie, aby tworzono dobrowolne kodeksy
dobrych praktyk umownych;
7. proponuje, aby w pierwszej kolejności Komisja wspierała wymianę najlepszych praktyk między
państwami członkowskimi oraz zbadała dobrowolne środki i metody regulacyjne stosowane w
państwach członkowskich w celu rozpoznania i zlikwidowania nieuczciwych praktyk
umownych;
8. zachęca do powołania rzeczników we wszystkich państwach członkowskich, którzy
rozstrzygaliby spory między wszystkimi podmiotami, rozpatrywali skargi i przedstawiali
zalecenia na temat ściślejszego przestrzegania przepisów ustawodawstwa i dobrowolnych
kodeksów; zachęca tych rzeczników do wymiany najlepszych praktyk i do koordynacji działań;
9. zwraca uwagę na środki, jakie Komisja zaproponowała w swoich projektach wniosków
dotyczących reformy WPR i których celem jest wzmocnienie pozycji rolników w łańcuchu
dostaw żywności poprzez wspieranie organizacji producentów i organizacji międzybranżowych;
uważa, że wzmocnienie pozycji rolników pomoże im uzyskać sprawiedliwszy udział w wartości
dodanej;
10. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zachęcały dostawców, w szczególności rolników,
do skuteczniejszego działania w ramach łańcucha dostaw przez organizowanie się w
spółdzielnie i/lub organizacje producentów, tak aby zwiększyć swoją siłę przetargową; zachęca
ich do inwestowania na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw, tak aby mogli oni czerpać
korzyści z wartości dodanej swoich produktów;
11. wzywa Komisję do odrzucenia wszelkich wniosków, których podstawą jest przekonanie, że
budowanie własnych marek jest antykonkurencyjne bądź nieuczciwe lub też ogranicza
możliwości własnych marek w zakresie oferowania odpowiedniego stosunku ceny do jakości
oraz dostęp do rynku dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz większych producentów w
warunkach wolnej, uczciwej i otwartej konkurencji z innymi markami; podkreśla, że detaliści są
przedsiębiorcami i mają prawo do określania, jakie produkty chcą sprzedawać, przestrzegając
prawa konkurencji i stosując uczciwe praktyki, a ich własne marki powinny podlegać takim
samym przepisom jak wszystkie inne marki;
12. wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia właściwej i adekwatnej odpowiedzialności
prawnej podmiotów i osób dopuszczających się nadużyć na rynku dostaw żywności.
240
2009 - 2014
7.3.2012
B7-0135/2012
PROJEKT REZOLUCJI
zamykający debatę na temat oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej
w sprawie Kazachstanu (2012/2553(RSP))
Charles Tannock, Janusz Wojciechowski, Valdemar Tomaševski, Ryszard
Antoni Legutko, Ryszard Czarnecki, Tomasz Piotr Poręba
241
B7-0135/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Kazachstanu (2012/2553(RSP))
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Kazachstanu i Azji Środkowej,
– uwzględniając strategię UE wobec Azji Środkowej,
– uwzględniając Umowę o współpracy i partnerstwie między Unią Europejską a Kazachstanem
oraz negocjacje dotyczące nowej Umowy o współpracy i partnerstwie,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel/ wiceprzewodniczącej Komisji Catherine
Ashton z dnia 17 grudnia 2011 r. w sprawie wydarzeń w okręgu Żangaözen,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel/ wiceprzewodniczącej Komisji Catherine
Ashton z dnia 17 grudnia 2011 r. w sprawie wyborów parlamentarnych w Kazachstanie,
– uwzględniając wstępne sprawozdanie misji obserwacji wyborów OBWE/ODIHR w sprawie
wyborów, które odbyły się dnia 15 stycznia 2012 r.,
A. mając na uwadze, że stosunki oraz współpraca pomiędzy UE a Republiką Kazachstanu są
stopniowo zacieśniane na wszystkich szczeblach; mając na uwadze, że Kazachstan odgrywa
kluczową rolę dla stabilności i bezpieczeństwa w Azji Środkowej oraz dla rozwoju
gospodarczego całego regionu; mając na uwadze, że UE posiada bardzo dobre stosunki i
prowadzi dialog z Kazachstanem;
B. mając na uwadze, że w dniu 17 lutego 2012 r. prezydent Kazachstanu podpisał szereg ustaw
mających poprawić podstawy prawne stosunków pracy, praw pracowniczych i dialogu
społecznego;
C. mając na uwadze, że od wiosny 2011 r. trwa strajk pracowników sektora naftowego w mieście
Żangaözen w obwodzie mangystauskim i w innych regionach Kazachstanu, zaś w dniu 16
grudnia 2011 r. doszło do zamieszek i gwałtownych starć;
D. mając na uwadze, że prezydent Kazachstanu wezwał do przeprowadzenia pełnego dochodzenia
w sprawie tych wydarzeń i powołał rządową komisję pod przewodnictwem pierwszego
wicepremiera, a także zaprosił międzynarodowych ekspertów do udziału w procedurze
dochodzeniowej;
E. mając na uwadze, że w 2010 r. Kazachstan objął przewodnictwo OBWE i zobowiązał się do
przeprowadzenia szeregu reform demokratycznych i do przestrzegania podstawowych zasad tej
organizacji;
F. mając na uwadze, że UE i Kazachstan prowadzą negocjacje w sprawie nowej umowy, która ma
zastąpić wygasłą umowę o współpracy i partnerstwie i której celem jest zacieśnienie i
pogłębienie stosunków między UE i Kazachstanem;
242
1. podkreśla znaczenie stosunków między UE a Kazachstanem oraz wzmocnienia współpracy
gospodarczej i politycznej we wszystkich dziedzinach; z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie
negocjacji nad nową umową, która ma zastąpić wygasłą umowę o partnerstwie i współpracy;
2. odnotowuje wstępne sprawozdanie misji obserwacji wyborów OBWE/ODIHR, ZP OBWE i
ZPRE, zgodnie z którym wybory parlamentarne z dnia 15 stycznia 2012 r. zostały prawidłowo
zorganizowane i przeprowadzone pod względem technicznym;
3. wyraża zadowolenie z wprowadzonych w ostatnich miesiącach zmian w prawodawstwie, które
miały na celu zwiększenie liczby partii mogących zgłaszać kandydatów do wyborów
parlamentarnych;
4. wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z wydarzeniami, jakie miały miejsce dnia 16
grudnia 2011 r. w Żangaözen, gdzie co najmniej 16 osób zginęło, a 110 odniosło rany; składa
kondolencje rodzinom ofiar; z zadowoleniem przyjmuje powołanie rządowej komisji pod
przewodnictwem pierwszego wicepremiera, która ma przeprowadzić obiektywne i przejrzyste
dochodzenie w sprawie tych wydarzeń;
5. wzywa władze kazachskie do zagwarantowania uczestnikom zamieszek należytego procesu
sądowego i do poszanowania ich podstawowych praw człowieka;
6. wzywa władze kazachskie do podjęcia otwartego i konstruktywnego dialogu społecznego z
pracownikami sektora naftowego oraz do znalezienia właściwego rozwiązania;
7. wzywa UE, a w szczególności wysoką przedstawiciel Unii Europejskiej do spraw
zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do systematycznego informowania Parlamentu
Europejskiego o postępach w tym zakresie;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiej
przedstawiciel/ wiceprzewodniczącej Komisji, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw
członkowskich, rządowi i parlamentowi Republiki Kazachstanu oraz Organizacji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
243
244
2009 - 2014
Posiedzenie plenarne
13.3.2012
B7-0152/2012 }
B7-0153/2012 }
B7-0154/2012 }
B7-0155/2012 }
B7-0156/2012 }
B7-0157/2012 } RC1
polityczne:
Verts/ALE (B7-0152/2012)
GUE/NGL (B7-0153/2012)
PPE (B7-0154/2012)
S&D (B7-0155/2012)
ALDE (B7-0156/2012)
ECR (B7-0157/2012)
w sprawie dyskryminacyjnych stron internetowych i reakcji rządów
Manfred Weber, Marian-Jean Marinescu, Simon Busuttil, József Szájer, Jacek
Saryusz-Wolski, Wim van de Camp, Iliana Ivanova, Jacek Protasiewicz
Sylvie Guillaume, Kinga Göncz, Emine Bozkurt, Ioan Enciu, Tanja Fajon,
Iliana Malinova Iotova, Joanna Senyszyn, Rovana Plumb, Kristian Vigenin,
Ivailo Kalfin, Evgeni Kirilov
245
Renate Weber, Sarah Ludford, Metin Kazak, Filiz Hakaeva Hyusmenova,
Nathalie Griesbeck, Sophia in 't Veld
Daniel Cohn-Bendit, Rebecca Harms, Marije Cornelissen
Peter van Dalen, Timothy Kirkhope, Roberts Zīle, Marek Henryk Migalski,
Valdemar Tomaševski, Michał Tomasz Kamiński, Paweł Robert Kowal,
Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Marek Józef Gróbarczyk,
Janusz Wojciechowski, Adam Bielan
Marie-Christine Vergiat, Jiří Maštálka
246
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie dyskryminacyjnych stron internetowych i
reakcji rządów
– uwzględniając art. 2, 3, 4 i 6 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), art. 2, 3, 4, 9, 10, 18, 19, 20,
21, 26, 45, 49, 56, 67, 83 i 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Kartę
praw podstawowych Unii Europejskiej oraz europejską konwencję praw człowieka (EKPC),
– uwzględniając decyzję ramową Rady 2008/913/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie
zwalczania pewnych form i przejawów rasizmu i ksenofobii za pomocą środków
prawnokarnych1,
– uwzględniając dyrektywę 2004/38/WE w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin
do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich2,
– uwzględniając dyrektywę 2000/43/WE wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania
osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne3,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji Viviane Reding z dnia 11 lutego
2012 r. w sprawie strony internetowej partii PVV4,
A. mając na uwadze, że na początku lutego holenderska Partia Wolności (PVV) uruchomiła
internetową gorącą linię pod nazwą „Meldpunt Midden en Oost Europeanen”, wzywając do
zgłaszania skarg związanych z „masową migracją zarobkową” „obywateli z Europy ŚrodkowoWschodniej”, w szczególności Polaków, Rumunów i Bułgarów; mając na uwadze, że ludzie są
pytani zwłaszcza o to, czy doświadczyli jakichkolwiek problemów wynikających z antyspołecznego zachowania i czy utracili pracę na rzecz osoby o wspomnianej narodowości;
B. mając na uwadze, że swoboda przemieszczania się obywateli na terytorium Unii Europejskiej
została zapisana w art. 21 TFUE, a swoboda przepływu pracowników wewnątrz Unii – w art. 45
TFUE;
C. mając na uwadze, że prawo do ochrony przed dyskryminacją ze względu na przynależność
państwową zostało zapisane w art. 18 TFUE, natomiast ochronę przed dyskryminacją ze
względu na pochodzenie rasowe lub etniczne gwarantuje art. 10 TFUE;
D. mając na uwadze, że prawo do wolności myśli zostało zapisane w art. 10 karty praw
podstawowych, a prawo do wolności wypowiedzi – w jej art. 11;
E. mając na uwadze, że Unia Europejska opiera się na wartościach demokracji i praworządności,
jak stanowi art. 2 TUE, oraz na jednoznacznym poszanowaniu podstawowych praw i wolności
zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej i EKPC;
F. mając na uwadze, że państwa członkowskie mają wobec wszystkich obywateli UE obowiązek
zadbać o to, aby obywatele mieszkający i pracujący w Europie nie byli dyskryminowani ani
1
Dz.U. L 382 z 6.12.2008, s. 55.
Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77.
3
Dz.U. L 180 z 19.7.2000, s. 22.
4
http://ec.europa.eu/commission_2010-2014/reding/multimedia/news/2012/02/20120211_en.htm
2
247
stygmatyzowani;
G. mając na uwadze, że gorąca linia PVV otwarcie podburza do dyskryminacji pracowników Unii
Europejskiej pochodzących z państw Europy Środkowo-Wschodniej i tworzy podziały między
społecznościami w społeczeństwie holenderskim;
H. mając na uwadze, że strona internetowa PVV podważa prawo do swobodnego przemieszczania
się osób i prawo do niedyskryminacji, wynikające z dyrektywy 2004/38/WE i odpowiednich
artykułów traktatu;
I. mając na uwadze, że rząd Holandii podpisał z PVV porozumienie o poparciu parlamentarnym, i
w związku z tym może liczyć na większość w parlamencie niderlandzkim;
J. mając na uwadze, że dotychczas rząd Holandii oficjalnie nie potępił gorącej linii PVV;
K. mając na uwadze, że ambasadorowie dziesięciu państw Europy Środkowo-Wschodniej w
Holandii wyrazili stanowczy sprzeciw wobec strony internetowej, twierdząc, że „sprzyja ona
negatywnemu postrzeganiu w społeczeństwie holenderskim określonej grupy obywateli UE”;
L. mając na uwadze, że według najnowszych badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Erazma
w Rotterdamie1 pracownicy migrujący z krajów Europy Środkowo-Wschodniej przyczyniają się
w istotny sposób do rozwoju holenderskiej gospodarki oraz holenderskiego rynku pracy;
M. mając na uwadze, że w ostatnich latach zaangażowanie polityki rządu holenderskiego w sprawę
integracji europejskiej znacznie osłabło, co znajduje odzwierciedlenie w stanowisku obecnego
rządu Holandii w takich kwestiach, jak rozszerzenie strefy Schengen oraz swoboda przepływu
pracowników;
N. mając na uwadze, że istnieje realne ryzyko uruchomienia podobnych gorących linii w innych
1. zdecydowanie potępia stronę internetową uruchomioną przez PVV, ponieważ jest ona
niezgodna z podstawowymi europejskimi wartościami, jakimi są godność osoby ludzkiej,
wolność, równość, praworządność i poszanowanie praw człowieka, a także ponieważ grozi ona
zniszczeniem samego fundamentu Unii, jaki stanowią pluralizm, niedyskryminacja, tolerancja,
sprawiedliwość, solidarność i swoboda przemieszczania się;
2. uważa, że gorąca linia PVV to wroga inicjatywa mająca na celu tworzenie podziałów w
społeczeństwie oraz osiągnięcie zysków politycznych ze szkodą dla pracowników z Europy
Środkowo-Wschodniej;
3. zdecydowanie wzywa premiera Marka Ruttego, aby w imieniu rządu Holandii potępił tę godną
ubolewania inicjatywę i zdystansował się od niej; podkreśla ponadto obowiązek
zagwarantowania przez wszystkie rządy Unii Europejskiej prawa do swobodnego
przemieszczania się i prawa do niedyskryminacji, wzywa zatem Radę Europejską do oficjalnego
potępienia gorącej linii PVV, ponieważ narusza ona te prawa i uwłacza europejskim wartościom
i zasadom;
4. wzywa rząd Holandii, aby nie przymykał oczu na politykę Partii Wolności, która jest niezgodna
z podstawowymi wartościami UE;
1
Arbeidsmigranten uit Polen, Roemenie en Bulgarije in Den Haag. Sociale leefsituatie, arbeidpositie en
toekomstperspectief, Prof. Godfried Engbersen, Afdeling Sociologie Universiteit Rotterdam.
248
5. wzywa władze Holandii, aby zbadały, czy inicjatywa ta spowodowała podburzanie do
nienawiści i dyskryminacji;
6. podkreśla, że pracownicy z państw, które przystąpiły do UE w 2004 r. i 2007 r., wywarli
pozytywny wpływ na gospodarki państw członkowskich i nie spowodowali poważnych
zakłóceń na rynkach pracy tych państw, lecz wnieśli znaczący wkład w trwały wzrost
gospodarczy w UE;
7. wzywa rząd holenderski do udzielenia szybkiej odpowiedzi na pisma wystosowane przez
Komisję dotyczące planowanych przepisów, które mogą naruszać dyrektywę 2004/38/WE w
sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i
pobytu na terytorium państw członkowskich, oraz do działania zgodnie z wezwaniami
Parlamentu zawartymi w jego rezolucjach;
8. wzywa Komisję i Radę, by uczyniły wszystko, co jest w ich mocy, aby zahamować
rozprzestrzenianie się ksenofobicznych postaw, takich jak opisywane na stronie internetowej, i
aby zapewnić skuteczne wdrożenie decyzji ramowej w sprawie rasizmu i ksenofobii we
wszystkich państwach członkowskich;
Radzie Europy oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
249
250
2009 - 2014
21.5.2012
B7-0247/2012
PROJEKT REZOLUCJI
zamykającej debatę na temat oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej
w sprawie sytuacji na Ukrainie
(2012/2658(RSP))
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard
Czarnecki, Janusz Wojciechowski, Konrad Szymański
251
B7-0247/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji na Ukrainie
(2012/2658(RSP))
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Ukrainy, w szczególności rezolucje z dnia
9 czerwca 2011 r.1 i z dnia 27 października 2011 r.2,
– uwzględniając przyjęte w dniu 1 grudnia 2011 r. sprawozdanie Parlamentu Europejskiego
zawierające zalecenia Parlamentu Europejskiego dla Rady, Komisji oraz Europejskiej Służby
Działań Zewnętrznych w sprawie negocjacji dotyczących układu o stowarzyszeniu między UE a
Ukrainą3,
– uwzględniając parafowanie w dniu 30 marca 2012 r. układu o stowarzyszeniu między UE a
Ukrainą,
– uwzględniając oświadczenia przewodniczącego PE na temat skazania byłej premier Ukrainy
Julii Tymoszenko w dniu 11 października 2011 r.,
– uwzględniając złożone w imieniu Unii Europejskiej w dniach 11 października 2011 r.
i 26 kwietnia 2012 r. oświadczenia wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton na temat wyroku
w sprawie Julii Tymoszenko;
– uwzględniając decyzję sądu apelacyjnego z dnia 16 maja 2012 r. utrzymującą w mocy wyrok
skazujący Jurija Łucenkę na cztery lata pozbawienia wolności,
A. mając na uwadze, że Ukraina jest krajem europejskim o strategicznym znaczeniu dla UE; mając
na uwadze, że jej wielkość, zasoby naturalne, ludność oraz położenie geograficzne nadają
Ukrainie wyróżniającą pozycję w Europie oraz określają jej kluczową rolę w regionie;
B. mając na uwadze, że władze ukraińskie wielokrotnie podkreślały europejskie aspiracje Ukrainy;
C. mając na uwadze, że Rada odroczyła ratyfikację układu o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą
z uwagi na zastrzeżenia co do przestrzegania praw człowieka i praworządności;
D. mając na uwadze, że po wyborach prezydenckich przeprowadzonych w styczniu 2010 r.
występują coraz bardziej niepokojące oznaki erozji demokracji i pluralizmu, o czym świadczy
w szczególności traktowanie członków partii opozycyjnych, w tym byłej premier Julii
Tymoszenko i innych przedstawicieli rządu;
E. mając na uwadze, że Ukraina jest członkiem Rady Europy i sygnatariuszem europejskiej
konwencji praw człowieka;
F. mając na uwadze, że w sprawozdaniach w sprawie procesów byłych członków rządu duński
Komitet Helsiński ds. Praw Człowieka wymienia bardzo liczne przypadki naruszeń europejskiej
konwencji praw człowieka;
1
3
2
252
G. mając na uwadze, że UE stale podkreśla konieczność przestrzegania zasad praworządności,
obejmujących rzetelne, bezstronne i niezawisłe procesy sądowe, a jednocześnie unikania
wybiórczy; mając na uwadze, że UE uważa te zasady za szczególnie ważne w kraju, który dąży
do pogłębienia relacji umownych na bazie stowarzyszenia politycznego;
H. mając na uwadze, że Ukraina jest współorganizatorem mistrzostw EURO 2012;
I. mając na uwadze, że w proteście przeciwko nieludzkiemu traktowaniu byłej premier Ukrainy
Julii Tymoszenko przewodniczący Komisji Europejskiej José Manuel Barroso, niektórzy
członkowie Komisji Europejskiej, a także przywódcy niektórych państw europejskich
zapowiedzieli zamiar zbojkotowania części mistrzostw EURO 2012 odbywającej się na
Ukrainie;
J. mając na uwadze, że orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego Ukrainy z dnia 1 października
2010 r. przywraca system rządów prezydenckich w kraju; mając na uwadze, że stworzenie
demokratycznego, skutecznego i trwałego systemu kontroli i równowagi powinno pozostać
priorytetem, a proces realizacji tego powinien być otwarty, uwzględniający wszystkie
zainteresowane strony i dostępny dla wszystkich partii politycznych i podmiotów na Ukrainie,
K. mając na uwadze, że na Ukrainie nadal powszechne są przypadki korupcji oraz nadużywania
władzy i wymagają one jednoznacznej reakcji ze strony władz, polegającej na pociągnięciu
winnych do odpowiedzialności; mając na uwadze, że ściganie i dochodzenia muszą być
bezstronne oraz niezawisłe i nie mogą być wykorzystywane do celów politycznych;
L. mając na uwadze, że Partnerstwo Wschodnie może zaoferować Ukrainie dodatkowe sposoby
integracji z Unią Europejską, jednak partnerstwo to odniesie sukces jedynie wtedy, gdy będzie
oparte na konkretnych i wiarygodnych projektach, a także na praworządności;
1. podkreśla, że zgodnie z art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej Ukraina może ubiegać się
o członkostwo w UE, jak wszystkie państwa europejskie kierujące się zasadami wolności,
demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządności;
2. podkreśla, że Ukrainę łączą z Unią Europejską silne więzi historyczne, kulturowe i gospodarcze
oraz że Ukraina jest jednym z kluczowych partnerów Unii wśród krajów sąsiadujących z nią od
wschodu i wywiera znaczny wpływ na bezpieczeństwo, stabilność i dobrobyt całego regionu;
3. wyraża zaniepokojenie nasileniem wybiórczego ścigania przedstawicieli opozycji politycznej na
Ukrainie, jak również nieproporcjonalnością stosowanych środków, w szczególności w
przypadku J. Tymoszenko oraz J. Łucenki;
4. wzywa władze ukraińskie do poszanowania praw Julii Tymoszenko i pozostałych byłych
członków rządu, w tym prawa do uczciwego, rzetelnego, niezawisłego i przejrzystego
postępowania odwoławczego; wyraża zaniepokojenie w związku z brutalnym traktowaniem
byłej premier Julii Tymoszenko, o czym poinformował komisarz ds. praw człowieka
ukraińskiego parlamentu;
5. z zadowoleniem przyjmuje decyzję zezwalającą na leczenie Julii Tymoszenko przez
niemieckich lekarzy, podkreśla jednak, że konieczne jest zapewnienie sprzyjających warunków,
aby leczenie to było skuteczne;
6. odnotowuje oświadczenia przywódców Unii Europejskiej i niektórych państw europejskich
dotyczące politycznego bojkotu rozgrywek EURO 2012 odbywających się na Ukrainie; wyraża
opinię, że może to stanowić silny sygnał dla władz ukraińskich i doprowadzić do zmiany kursu
253
wobec przedstawicieli opozycji uwięzionych z powodów politycznych;
7. podkreśla, że wzmocnienie praworządności i wiarygodna walka z korupcją są niezbędne nie
tylko do zawarcia układu o stowarzyszeniu i do pogłębienia stosunków UE-Ukraina
w ogólności, ale także do umocnienia demokracji na Ukrainie;
8. wzywa władze ukraińskie do wzmocnienia procesu wdrażania ważnych reform strukturalnych i
wypełniania priorytetów programu stowarzyszeniowego, w szczególności dotyczących
przestrzegania praworządności i wartości demokratycznych;
9. podkreśla, że pełne poszanowanie prawa w dziedzinie praw człowieka oraz wprowadzenie
podstawowych standardów OBWE zwiększyłoby wiarygodność ukraińskiego przywództwa
OBWE, które Ukraina ma objąć w 2013 r.;
10. podkreśla, że październikowe wybory do Rady Najwyższej będą decydującym sprawdzianem
ukraińskiej demokracji i zadecydują o geopolitycznej przyszłości Europy;
11. wyraża zadowolenie z przyjęcia w marcu 2012 r. nowego prawa o stowarzyszeniach
publicznych; jest jednak zaniepokojony rosnącą liczbą orzeczeń sądowych zakazujących
zgromadzeń publicznych;
rządom państw członkowskich oraz prezydentowi, rządowi i parlamentowi Ukrainy, a także
Zgromadzeniom Parlamentarnym Rady Europy i OBWE.
254
2009 - 2014
21.5.2012
B7-0248/2012
PROJEKT REZOLUCJI
złożony w odpowiedzi na pytania wymagające odpowiedzi ustnej QO.B70115/2012-O-000113/2012 i QO.B7-0116/2012-O-000115/2012
w sprawie wprowadzenia przez Szwajcarię ograniczeń liczby pozwoleń na pobyt
stały wobec obywateli Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Słowacji, Republiki
Czeskiej i Węgier
(2012/2661(RSP))
Rafał Trzaskowski, Andreas Schwab, Simon Busuttil, Csaba Őry, José Ignacio
Salafranca Sánchez-Neyra, Elmar Brok, Jacek Saryusz-Wolski, Lena KolarskaBobińska, Marian-Jean Marinescu, Romana Jordan, Róża Gräfin von Thun
und Hohenstein, Ildikó Gáll-Pelcz, Małgorzata Handzlik, Othmar Karas,
Danuta Jazłowiecka, Hubert Pirker
Ioan Enciu, Evelyne Gebhardt, Olga Sehnalová, Marek Siwiec
Sarah Ludford, Jürgen Creutzmann, Robert Rochefort, Kristiina Ojuland,
Renate Weber, Marielle de Sarnez, Marian Harkin, Ramon Tremosa i Balcells,
Jan Mulder
Heide Rühle, Judith Sargentini, Tatjana Ždanoka, Franziska Keller
Milan Cabrnoch, Adam Bielan, Roberts Zīle, Janusz Wojciechowski
255
256
B7-0248/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wprowadzenia przez Szwajcarię ograniczeń
liczby pozwoleń na pobyt stały wobec obywateli Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii,
Słowacji, Republiki Czeskiej i Węgier
(2012/2661(RSP))
– uwzględniając Umowę o wolnym handlu między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a
Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.1,
– uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejska i jej państwami członkowskimi z jednej
strony, a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony, z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie
swobodnego przepływu osób, a w szczególności załącznik I do tej umowy dotyczący
swobodnego przepływu osób oraz załącznik III w sprawie uznawania kwalifikacji
zawodowych2,
– uwzględniając Protokół do Umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami
członkowskimi z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony, z dnia 26
października 2004 r. w sprawie swobodnego przepływu osób, w związku z udziałem w
charakterze umawiających się stron, Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki
Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki
Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej, w następstwie
przystąpienia tych państw do Unii Europejskiej3,
– uwzględniając Protokół do Umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami
członkowskimi z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony, z dnia 27 maja
2008 r. w sprawie swobodnego przepływu osób, w związku z udziałem Republiki Bułgarii i
Rumunii w charakterze umawiających się stron, w następstwie przystąpienia tych państw do
Unii Europejskiej4,
– uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego z dnia 7 września 2010 r. w sprawie EOG i
Szwajcarii: przeszkody w pełnej realizacji rynku wewnętrznego5,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 14 września 2010 r. w sprawie stosunków UE z krajami
EFTA,
– uwzględniając decyzję szwajcarskiej Rady Federalnej z dnia 18 maja 2012 r. w sprawie
powołania się na klauzulę ochronną w odniesieniu do ośmiu państw członkowskich UE,
– uwzględniając skierowane do Komisji pytanie z dnia 14 maja 2012 r. w sprawie wprowadzenia
przez Szwajcarię ograniczeń liczby pozwoleń na pobyt stały wobec obywateli Polski, Litwy,
Łotwy, Estonii, Słowenii, Słowacji, Republiki Czeskiej i Węgier (QO.B7-0115/2012-O000113/2012 i QO.B7-0116/2012-O-000115/2012),
1
Dz.U. C 300 z 31.12.1972, s. 189.
Dz.U. C 114 z 30.4.2002, s. 6.
3
Dz.U. C 89 z 28.3.2006, s. 30.
4
Dz.U. C 124 z 20.5.2009, s. 53.
5
2
257
A. mając na uwadze, że Rada Federalna Szwajcarii postanowiła wprowadzić od 1 maja 2012 r.
ilościowe ograniczenia dla zezwoleń kategorii B na pobyt do lat pięciu, przyznawanych
obywatelom Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Słowacji, Republiki Czeskiej i Węgier;
B. mając na uwadze, że podejmując tę decyzję, władze szwajcarskie powołały się na tzw. klauzulę
ochronną z art. 10 porozumienia z 1999 r., która umożliwia im wprowadzenie takich
tymczasowych ograniczeń, jeżeli w danym roku liczba udzielonych zezwoleń na pobyt
przekroczy średnią z trzech ostatnich lat o co najmniej 10%; mając na uwadze, że władze
szwajcarskie oświadczyły, że sytuacja taka nastąpiła w przypadku obywateli ośmiu państw
członkowskich Unii Europejskiej;
C. mając na uwadze, że klauzula ochronna z art. 10 porozumienia z 1999 r., na którą powołały się
władze szwajcarskie, nie przewiduje rozróżnienia na podstawie obywatelstwa, gdy zaistnieje
potrzeba wyznaczenia pułapów czy kwot dla zezwoleń na pobyt, oraz że odnosi się ona do
„pracowników najemnych i do osób prowadzących działalność na własny rachunek ze
Wspólnoty Europejskiej”;
D. mając na uwadze, że jeżeli chodzi o obywateli ośmiu państw członkowskich, które przystąpiły
do UE w 2004 r., Szwajcaria stosowała ograniczenia ilościowe do 30 kwietnia 2011 r., na co
zezwalał protokół z 2004 r.; mając na uwadze, że po zakończeniu tego okresu przejściowego
stosuje się art. 10 ust. 4 porozumienia z 1999 r.;
E. mając na uwadze, że sytuację tę należy widzieć w szerszym kontekście, ponieważ władze
szwajcarskie podjęły szereg działań, które podważają osiągnięte dotychczas postępy w realizacji
porozumień dwustronnych i w sprawie których Parlament wyraził już swoje zaniepokojenie w
rezolucji z września 2010 r.;
F. mając na uwadze, że Szwajcaria przyjęła szereg tzw. środków ograniczających, które
towarzyszą umowie o swobodnym przepływie osób (FMPA), co może zaszkodzić świadczeniu
usług przez przedsiębiorstwa unijne w Szwajcarii, zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa
(MŚP); mając również na uwadze, że w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wiele
tych środków wspierających można zaakceptować tylko wówczas, gdy w proporcjonalny
sposób służą ochronie interesu publicznego , który nie podlega ochronie w kraju pochodzenia
usługodawcy;
G. mając na uwadze, że niektóre z tych środków są niewspółmierne do zakładanych celów, jak np.
obowiązek uprzedniego zawiadomienia z ośmiodniowym okresem oczekiwania na odpowiedź,
wymóg ponoszenia części kosztów wykonawczych komisji trójstronnych oraz spoczywający na
obcych przedsiębiorstwach świadczących usługi transgraniczne obowiązek przedstawienia
gwarancji pewności finansowej; mając na uwadze, że te środki szczególnie obciążają MŚP
chcące świadczyć usługi w Szwajcarii;
H. mając na uwadze, że władze szwajcarskie postanowiły wycofać przysługujące do tej pory
niemieckim i austriackim taksówkom zezwolenie na zabieranie pasażerów ze szwajcarskich
portów lotniczych;
I. mając na uwadze, że kwestie te wielokrotnie dyskutowano ze Szwajcarią w ramach wspólnej
komisji ustanowionej na mocy FMPA; mając na uwadze, że wspólna komisja nie zdołała tym
sprawom zaradzić;
J. mając na uwadze, że w FMPA można dokonywać jedynie ograniczonych zmian w celu ich
dostosowania do zmian w prawie unijnym w dziedzinie swobodnego przepływu osób; mając na
258
uwadze, że w FMPA nie przewidziano skutecznego mechanizmu nadzoru i kontroli sądowej,
podobnego do tych stosowanych w UE i na EOG;
Wprowadzone przez Szwajcarię ograniczenia liczby pozwoleń na pobyt stały wobec obywateli UE
1. głęboko ubolewa nad faktem, że władze szwajcarskie postanowiły przywrócić ograniczenia
ilościowe dla zezwoleń na pobyt długoterminowy, przyznawanych obywatelom UE, którzy
mają obywatelstwo jednego z ośmiu państw członkowskich, które przystąpiły do UE w 2004 r.,
co ogranicza swobodny przepływ osób przewidziany w porozumieniu z UE z 1999 r.;
2. uważa tę decyzję za dyskryminującą i bezprawną, ponieważ nie ma podstawy prawnej dla
jakiegokolwiek zróżnicowania tego rodzaju w umowach obowiązujących między Szwajcarią i
UE; nalega na władze szwajcarskie, żeby ponownie rozpatrzyły swoją decyzję i wycofały się ze
stosowania klauzuli ochronnej;
3. zauważa, że nie spełniono przesłanek zastosowania art. 10 ust. 4 porozumienia z 1999 r.,
uzupełnionego protokołem z 2004 r.;
4. z zadowoleniem przyjmuje rychłe i krytyczne oświadczenie wysokiej
przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, w którym wezwała swoje służby do
podjęcia wszelkich działań niezbędnych do żądania odwołania decyzji władz szwajcarskich;
5. zauważa, że w 2008 r. w protokole II Szwajcaria poszerzyła prawa swobodnego przepływu na
Bułgarię i Rumunię; ubolewa jednak, że w porozumieniu przewidziano okresy przejściowe
trwające do siedmiu lat; krytycznie odnosi się do faktu, że w maju 2011 r. rząd szwajcarski
postanowił przedłużyć okres przejściowy dla Bułgarów i Rumunów do 31 maja 2014 r.
6. uważa, że zamiast wprowadzać w obecnych ramach ograniczenia, obie strony powinny
wspólnie opracować odpowiedniejszy, skuteczniejszy i elastyczniejszy system współpracy w
celu dalszego ułatwienia swobodnego przepływu osób; wzywa Komisję, żeby przy najbliższej
okazji poruszyła tę sprawę z władzami szwajcarskimi oraz by ujęła ją w planie następnego
posiedzenia wspólnej komisji ustanowionej na mocy porozumienia;
Przeszkody w pełnej realizacji rynku wewnętrznego
7. zwraca się do Komisji, żeby wskazała, jakie działania podjęto od przyjęcia rezolucji Parlamentu
z dnia 7 września 2010 r. w celu rozwiązania problemów związanych z ograniczeniami, które
utrudniają unijnym MŚP świadczenie usług w Szwajcarii, oraz żeby przekonała władze
szwajcarskie do uchylenia przepisów, które zobowiązują obce przedsiębiorstwa świadczące
usługi do złożenia gwarancji rzetelności finansowej;
8. jest zaniepokojony decyzją rady Federalnej Szwajcarii o przeanalizowaniu dodatkowych
środków ograniczających;
9. ponownie podkreśla swoje zaniepokojenie sytuacją w szwajcarskich portach lotniczych, gdzie w
wyniku odmowy udzielonej przez władze szwajcarskie taksówki niemieckie i austriackie nie
mogą zabierać pasażerów, oraz zwraca się do Komisji, żeby zbadała zgodność tej decyzji z
FMPA;
10. ubolewa, że porozumienie nie uwzględnia dyrektywy 2004/38/WE w sprawie prawa obywateli
Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw
członkowskich; wzywa do bardziej dynamicznego dostosowania umów w dziedzinach
związanych z rynkiem wewnętrznym do zmian w dorobku prawnym UE;
259
11. jest zdania, że dla dalszego udziału Szwajcarii w rynku wewnętrznym jest sprawą kluczową, by
przepisy zapewniały podmiotom gospodarczym z obu stron przejrzystsze i bardziej
przewidywalne środowisko;
12. wzywa do postępów w znajdowaniu horyzontalnych rozwiązań w odniesieniu do potrzeby
dynamicznego dostosowania umów do zmian w prawie unijnym, jednolitej wykładni umów,
niezależnych mechanizmów nadzoru i kontroli sądowej, mechanizmu rozstrzygania sporów,
który nie będzie podlegał fragmentacji, przejrzystości w systemie podejmowania decyzji i
komunikacji między wspólnymi komisjami;
13. podkreśla, że mechanizmy kontroli zgodności wykraczające poza środki czysto krajowe mają
duże znaczenie dla dobrego funkcjonowania rynku wewnętrznego;
14. jest gotowy wspierać pogłębianie stosunków między UE i Szwajcarią w celu sprostania
wyzwaniom stojącym obecnie przed obiema stronami;
15. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz
rządom i parlamentom państw członkowskich, a także rządowi i parlamentowi Szwajcarii.
260
2009 - 2014
22.5.2012
B7-0235/2012 }
B7-0237/2012 }
B7-0244/2012 }
B7-0245/2012 }
B7-0247/2012 } RC1
złożony zgodnie z art. 110 ust. 2 i 4 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
S&D (B7-0235/2012)
ALDE (B7-0237/2012)
Verts/ALE (B7-0244/2012)
PPE (B7-0245/2012)
ECR (B7-0247/2012)
w sprawie Ukrainy
(2012/2658(RSP))
José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Elmar Brok, Michael Gahler, Roberta
Angelilli, Elena Băsescu, Ivo Belet, Anne Delvaux, Andrzej Grzyb, Anna
Ibrisagic, Ioannis Kasoulides, Tunne Kelam, Lena Kolarska-Bobińska, Eduard
Kukan, Krzysztof Lisek, Mario Mauro, Francisco José Millán Mon, Monica
Luisa Macovei, Ria Oomen-Ruijten, Bernd Posselt, Cristian Dan Preda, Jacek
Protasiewicz, Zuzana Roithová, Jacek Saryusz-Wolski, Inese Vaidere
w imieniu grupy PPE
Libor Rouček, Kristian Vigenin, Marek Siwiec, Bogusław Liberadzki, Liisa
261
Jaakonsaari, Emine Bozkurt
w imieniu grupy S&D
Johannes Cornelis van Baalen, Marielle de Sarnez, Nathalie Griesbeck, GerbenJan Gerbrandy, Robert Rochefort, Kristiina Ojuland, Marietje Schaake
w imieniu grupy ALDE
Rebecca Harms, Werner Schulz, Judith Sargentini
w imieniu grupy Verts/ALE
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Paweł
Robert Kowal, Ryszard Czarnecki, Janusz Wojciechowski, Konrad Szymański,
Geoffrey Van Orden
w imieniu grupy ECR
262
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Ukrainy
(2012/2658(RSP))
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Ukrainy, w szczególności rezolucje z dnia
9 czerwca 2011 r.1, 27 października 2011 r.2 i 1 grudnia 2011 r.3,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest w sprawie sytuacji Julii
Tymoszenko, przyjętą 3 kwietnia 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z 26 kwietnia 2012 r. w
sprawie sytuacji Julii Tymoszenko,
– uwzględniając oświadczenie Androulli Vassiliou, komisarz UE odpowiedzialnej za sport, w
sprawie EURO 2012 z dnia 4 maja 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenie prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego z 9 maja 2012 r., w
którym stwierdził on, że Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012 powinny się odbyć,
– uwzględniając sprawozdanie z postępów Ukrainy w realizacji europejskiej polityki sąsiedztwa,
opublikowane 15 maja 2012 r4,
– uwzględniając wnioski z posiedzenia Rady Współpracy UE-Ukraina z 15 maja 2012 r.,
– uwzględniając wspólną deklarację przyjętą podczas szczytu Partnerstwa Wschodniego w Pradze
w dniu 7 maja 2009 r.,
– uwzględniając zakończenie negocjacji pomiędzy UE i Ukrainą w sprawie układu o
stowarzyszeniu, w tym negocjacji w sprawie pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym
handlu (DCFTA), oraz parafowanie tego układu,
weszła w życie z dniem 1 marca 1998 r.5, a także toczące się negocjacje w sprawie układu o
stowarzyszeniu, który ma zastąpić tę umowę,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 i ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Ukraina jest dla UE krajem o strategicznym znaczeniu; mając na uwadze,
że w związku ze swoją wielkością, zasobami, ludnością i położeniem geograficznym Ukraina
zajmuje wyjątkową pozycję w Europie, dzięki czemu jest kluczowym regionalnym podmiotem,
który wywiera znaczny wpływ na bezpieczeństwo, stabilność i dobrobyt całego kontynentu, a
zatem powinna ponosić stosowną odpowiedzialność polityczną;
B. mając na uwadze, że przestrzeganie przez Ukrainę praw człowieka, poszanowanie swobód
obywatelskich i podstawowych wolności, praworządność obejmująca uczciwe, bezstronne i
niezależne procesy prawne, a także skupienie się na reformie wewnętrznej są niezbędnymi
warunkami dalszego rozwoju stosunków między UE a Ukrainą;
1
3
4
SWD(2012)124 wersja ostateczna.
5
Dz.U. L 49 z 19.2.1998, s. 1
2
263
C. mając na uwadze, że podpisanie układu o stowarzyszeniu UE-Ukraina, w tym DCFTA, będzie
ważne dla europejskiej perspektywy Ukrainy; mając na uwadze, że im więcej wspólnych
wartości będzie dzielić Ukraina z UE i im więcej reform będzie przeprowadzać w duchu
postanowień tego układu, tym bliższe staną się stopniowo jej stosunki z UE; mając na uwadze,
że również bardzo ważne jest, aby rozszerzyć obszar praworządności i dobrobytu na granicę
wschodnią UE, której znaczna część to granica z Ukrainą;
D. mając na uwadze, że na Ukrainie nie wprowadzono jeszcze w życie kompleksowej reformy
niektórych elementów sądownictwa ani środków na rzecz zapewnienia poszanowania
praworządności w dochodzeniach i śledztwach karnych, w tym zasady sprawiedliwego,
bezstronnego i niezawisłego postępowania sądowego; mając na uwadze, że te reformy należy
rozwijać w ścisłej współpracy z Komisją Wenecką; mając na uwadze, że orzeczenie w sprawie
wniosku Julii Tymoszenko o kasację decyzji pieczerskiego sądu rejonowego w Kijowie ma być
ogłoszone w dniu 26 czerwca 2012 r.;
E. mając na uwadze, że skazanie w dniu 11 października 2011 r. byłej premier Ukrainy Julii
Tymoszenko na siedem lat pozbawienia wolności, a także postępowania sądowe przeciwko
innym wysokim urzędnikom są nie do przyjęcia i stanowią akt wybiórczej sprawiedliwości;
mając na uwadze, że dostrzega się poważne uchybienia w odniesieniu do niezależności
sądownictwa oraz brak reform we wszystkich aspektach postępowania sądowego: ściganiu,
procesie, wyroku, areszcie oraz apelacji;
F. mając na uwadze, że UE stale podkreśla konieczność przestrzegania zasad praworządności,
obejmujących rzetelne, bezstronne i niezawisłe procesy sądowe, a jednocześnie unikania
wybiórczy; mając na uwadze, że UE uważa te zasady za szczególnie ważne w kraju, który dąży
do pogłębienia relacji umownych na bazie stowarzyszenia politycznego;
G. mając na uwadze, że na Ukrainie nadal powszechne są przypadki korupcji oraz nadużywania
władzy i wymagają one jednoznacznej reakcji ze strony władz, polegającej na pociągnięciu
winnych do odpowiedzialności; mając na uwadze, że ściganie i dochodzenia muszą być
bezstronne oraz niezawisłe i nie mogą być wykorzystywane do celów politycznych;
H. mając na uwadze, że w swoim wstępnym raporcie duński Komitet Helsiński ds. Praw
Człowieka monitorujący postępowanie sądowe w sprawie przeciwko Julii Tymoszenko
stwierdził zasadnicze wady części ukraińskiego systemu sądownictwa karnego, które
niekorzystnie wpływają na ochronę indywidualnych praw człowieka i praworządności;
I. mając na uwadze, że europejska perspektywa dla Ukrainy musi się opierać na polityce
systematycznych i nieodwracalnych reform w wielu ważnych dziedzinach instytucjonalnych,
politycznych, gospodarczych i społecznych; mając na uwadze, że ważne reformy już zostały
przeprowadzone lub są właśnie wdrażane, podczas gdy inne wciąż czekają na realizację; mając
na uwadze, że ramy oferowane przez układ o stowarzyszeniu będą stanowić dla Ukrainy
podstawowe narzędzie modernizacji oraz harmonogram reform wewnętrznych, a także
narzędzie pojednania narodowego, co umożliwi Ukrainie przezwyciężenie najnowszych
negatywnych trendów, wyeliminowanie istniejących podziałów społecznych oraz zjednoczenie
kraju wokół celu, jaki stanowi perspektywa europejska, w oparciu o wartości demokratyczne,
rządy prawa, poszanowanie praw człowieka oraz dobre sprawowanie rządów;
J. mając na uwadze, że w czerwcu Ukraina będzie razem z Polską współorganizować Mistrzostwa
Europy w Piłce Nożnej 2012; mając na uwadze, że europejscy politycy wysokiej rangi
sygnalizowali, że nie będą uczestniczyć jako widzowie w meczach odbywających się na
Ukrainie, jednak nie wezwali do bojkotu meczów ME;
264
1. podkreśla, że jednym z głównych celów polityki zagranicznej Parlamentu jest zacieśnianie i
wspieranie stosunków z Ukrainą oraz wzmacnianie europejskiej polityki sąsiedztwa, która ma
za zadanie wspierać stosunki polityczne, gospodarcze i kulturalne UE i jej państw
członkowskich z krajami objętymi tą polityką; zaznacza, że podpisanie i ratyfikacja układu o
stowarzyszeniu oraz jego skuteczne wdrożenie będą wymagać poprawy sytuacji w zakresie
praw człowieka, w tym depenalizacji decyzji politycznych w znowelizowanym kodeksie
karnym, praworządności i głębokiej demokracji, w której opozycja polityczna nie jest już
uciskana, a wybory są wolne, uczciwe i przejrzyste;
2. podkreśla, że obecne problemy w stosunkach pomiędzy Ukrainą i Unią Europejską mogą zostać
rozwiązane jedynie w oparciu o wyraźną gotowość władz ukraińskich do przeprowadzenia i
wdrożenia niezbędnych reform, w szczególności systemu prawnego i sądownictwa, w celu
pełnego przestrzegania zasad demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych
wolności, praw mniejszości i zasad państwa prawa; domaga się aktywnego i skutecznego
wsparcia tego procesu reform przez instytucje Unii Europejskiej oraz Radę Europy wraz z jej
Komisją Wenecką;
3. ponownie wyraża zaniepokojenie kwestią postępowań sądowych przeciwko byłym i obecnym
urzędnikom wysokiego szczebla rządowego, które nie były prowadzone zgodnie z europejskimi
normami rzetelności, bezstronności, przejrzystości i niezawisłości; wzywa do bezwarunkowego
i natychmiastowego uwolnienia wszystkich więźniów skazanych z przyczyn politycznych, w
tym przywódców opozycji;
4. poddaje ostrej krytyce skazanie byłej premier Julii Tymoszenko; podkreśla, że wzmocnienie
praworządności, niezawisłe sądownictwo, a także rozpoczęcie wiarygodnej walki z korupcją
mają podstawowe znaczenie nie tylko dla zacieśnienia stosunków UE-Ukraina, ale także dla
utrwalenia demokracji na Ukrainie;
5. apeluje do władz ukraińskich, by rozróżniały odpowiedzialność polityczną i karną oraz by
odpowiednio znowelizowały obecny kodeks karny; podkreśla, że demokratyczne spory o
decyzje polityczne powinny odbywać się w parlamencie, w oparciu o udział wyborców w
wolnych wyborach, i nie należy ich zakłócać działaniami dyktowanymi względami osobistymi
lub politycznymi w postaci postępowań karnych i tendencyjnych orzeczeń sądów karnych;
6. wzywa władze ukraińskie, aby przed rozpoczęciem kampanii wyborczej wyjaśniły sytuację
więźniów skazanych z przyczyn politycznych;
7. apeluje do władz ukraińskich o zagwarantowanie bezstronności i przejrzystości procesu
kasacyjnego w sprawie Julii Tymoszenko, który powinien być zgodny z uczciwymi i
sprawiedliwymi normami i praktykami prawnymi powszechnymi w Europie, oraz domaga się
zaprzestania stosowania wybiórczej sprawiedliwości wobec przeciwników politycznych i
innych rywali; ubolewa, że Najwyższy Specjalistyczny Sąd Ukrainy zajmujący się sprawami
kryminalnymi i cywilnymi odroczył wydanie orzeczenia w sprawie wniosku Julii Tymoszenko
o kasację decyzji Pieczerskiego Sądu Rejonowego w Kijowie; odnotowuje odroczenie
przesłuchania kasacyjnego w sprawie Julii Tymoszenko na dzień 26 czerwca 2012 r., uważa ten
fakt za godny ubolewania i przestrzega przed przewlekłością należytego procesu sądowego;
8. wzywa władze Ukrainy do zapewnienia pełnego poszanowania prawa wszystkich więźniów
skazanych z przyczyn politycznych, w tym Julii Tymoszenko, Jurija Łucenki i Walerija
Iwaszczenki, do uzyskania odpowiedniej pomocy medycznej we właściwej placówce, ich prawa
do nieograniczonego dostępu do prawników oraz prawa do odwiedzin przez krewnych i inne
osoby, np. ambasadora UE; podkreśla, że Ukraina musi w pełni przestrzegać praw ustawowych
i praw człowieka osób oskarżonych i zatrzymanych, w tym prawa do opieki medycznej; potępia
265
używanie siły przez strażników więziennych wobec Julii Tymoszenko i przypomina, że Ukraina
ma obowiązek niezwłocznego i bezstronnego rozpatrywania wszelkich skarg dotyczących
stosowania tortur lub innych form okrutnego, nieludzkiego czy poniżającego traktowania;
9. wzywa władze ukraińskie do powołania niezależnego i niezawisłego międzynarodowego
zespołu prawników, który przygotuje sprawozdanie na temat ewentualnych naruszeń
podstawowych praw i wolności w przypadku Julii Tymoszenko i pozostałych członków jej
rządu; z satysfakcją przyjmuje wyniki spotkania przewodniczącego Parlamentu Europejskiego
Martina Schulza z premierem Ukrainy Mykołą Azarowem i spodziewa się, że władze Ukrainy
odpowiedzą na uzgodnioną propozycję, przedstawiając wytyczne dla jej szybkiej realizacji, aby
przy współpracy zespołu medycznego kliniki Charité i przy wsparciu z jego strony
zagwarantować Julii Tymoszenko właściwe leczenie, a także kontrolę sądową postępowania
apelacyjnego i kasacyjnego oraz toczących się w przyszłości postępowań sądowych przeciw
byłej premier Ukrainy przez posiadający autorytet i właściwe uprawnienia podmiot UE;
10. wyraża zadowolenie z faktu, że z godnie z wolą Julii Tymoszenko przeniesiono ją z kolonii
karnej Kaczanówka do szpitala, oraz zwraca uwagę, że pacjentkę odwiedzili niedawno
międzynarodowi eksperci medyczni;
11. domaga się, by wszystkie postępowania sądowe przeciwko byłym i obecnym urzędnikom
wysokiego szczebla rządowego były prowadzone zgodnie z europejskimi normami rzetelności,
bezstronności, przejrzystości i niezawisłości; potępia fakt, że wbrew zasadom państwa prawa
władze ukraińskie wszczynają nowe, motywowane względami politycznymi postępowania
wobec Julii Tymoszenko i innych;
12. wyraża zaniepokojenie stanem swobód demokratycznych, a także praktyką instrumentalnego
wykorzystywania instytucji państwowych do realizacji własnych celów politycznych i jako
narzędzia odwetu politycznego;
13. podkreśla, że kluczowe znaczenie będzie miało przeprowadzenie w tym roku wolnych,
uczciwych i przejrzystych wyborów parlamentarnych na Ukrainie, w tym zapewnienie prawa
udziału w tych wyborach przywódcom opozycji, uznaje także za istotne utrzymanie
zdecydowanego zobowiązania do poszanowania wartości demokratycznych i zasad państwa
prawa, w tym w okresie między wyborami; wzywa Parlament Europejski do udziału we
własnym imieniu w międzynarodowej misji obserwacji wyborów podczas następnych wyborów
parlamentarnych;
14. przypomina władzom Ukrainy o konieczności przeprowadzenia kompleksowych reform, aby
utorować Ukrainie drogę w kierunku zbliżenia do europejskich norm i standardów; podkreśla,
że zbliżenie Ukrainy do UE powinno opierać się na jej zaangażowaniu na rzecz wartości i
swobód, za którymi opowiada się UE; podkreśla, że jednym z fundamentów tych standardów
musi być niezawisłe sądownictwo;
15. podkreśla, że pełne poszanowanie prawa praw człowieka oraz wprowadzenie podstawowych
standardów OBWE zwiększyłoby wiarygodność ukraińskiego przewodnictwa OBWE, które
Ukraina ma objąć w 2013 r.;
16. mając nadzieję, że Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012 w Polsce i na Ukrainie okażą się
sukcesem, zwraca się do polityków europejskich, którzy chcą być obecni na meczach EURO
2012 na Ukrainie, by publicznie dawali wyraz temu, iż znana jest im sytuacja polityczna w tym
kraju, a także by starali się odwiedzać w więzieniach osoby zatrzymane ze względów
politycznych lub by przebywali na EURO 2012 jako osoby prywatne, a nie znane osobistości;
266
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji ESDZ, Radzie,
Komisji, państwom członkowskim, prezydentowi, rządowi i parlamentowi Ukrainy, a także
Zgromadzeniom Parlamentarnym Rady Europy i OBWE.
267
268
EUROPEAN PARLIAMENT
2009 - 2014
Plenary sitting
16.4.2013
B7-0178/2013
MOTION FOR A RESOLUTION
with request for inclusion in the agenda for a debate on cases of breaches of human
rights, democracy and the rule of law
pursuant to Rule 122 of the Rules of Procedure
on the human rights situation in Kazakhstan
(2013/2600(RSP))
Charles Tannock, Janusz Wojciechowski, Valdemar Tomaševski, Cristiana
Muscardini, Ryszard Antoni Legutko, Marek Henryk Migalski
on behalf of the ECR Group
269
B7-0178/2013
European Parliament resolution on the human rights situation in Kazakhstan
(2013/2600(RSP))
The European Parliament,
-
having regard to its previous resolutions on Kazakhstan, including its resolution of 15 March
2012 on Kazakhstan1, its resolution of 15 December 2011 on the state of implementation of
the EU Strategy for Central Asia2 and its resolution of 17 September 2009 on the case of
Yevgeni Zhotis in Kazakhstan3;
-
having regard to its reports of 22 November 2012 containing the European Parliament's
recommendations to the Council, the Commission and the European External Action Service
on the negotiations for an EU-Kazakhstan enhanced partnership and cooperation agreement
(2012/2153(INI));
-
having regard to the statement of the UN Committee on Human Rights of 17 December
2011;
-
having regards to the statement of International Partnerships of Human Rights of 20 March
2013 on "Overview of Human Rights concerns in Kazakhstan";
-
having regard to Art 122 of its Rules of Procedures;
A. whereas relations and cooperation between the EU and the Republic of Kazakhstan have
been growing at all levels; whereas Kazakhstan plays a crucial role with regard to the
stability and security of Central Asia and the economic development of the region as a
whole; whereas the EU has very good relations and dialogue with Kazakhstan,
B. whereas n 21 December 2012 the Almaty District Court banned the unregistered opposition
party "Alga!" on charges of extremism; whereas on 25 December 2012 a number of
opposition media outlets were banned, on the same charges; whereas this decision was
confirmed by the Court of Appeal on 22 February 2013 with the effect that affected
journalists were banned from exercising their profession;
C. whereas during recent months, several opposition leaders and human rights defenders have
been subject of harassment and legal prosecution leading in several cases to prison
sentences;
D. whereas on 13 March 2013, the Court of Cassation refused to grant appeal in the case of
Vladimir Kozlov, who was sentenced to seven and a half years in prison; whereas Vladimir
Kozlov is currently filing an appeal to the Supreme Court as the last instance for appeal in
his case;
1
P7_TA-PROV(2012)0089
P7_TA(2011)0588
3
P7_TA(2009)0023
2
270
E. whereas on 7 December 2012 the human rights defender Vadim Kuramshin was sentenced
to 12 years in prison for blackmailing the district attorney's assistant; whereas the sentence
was confirmed by the Appeal Court on 14 February 2013;
F. whereas the Kazak government is considering to start work on a new National Human
Rights Action plan for 2013-2020;
G. whereas Kazakhstan took chairmanship of the OSCE in 2010 and committed itself to a
series of democratic reforms and to respect the basic principles of this organisation;
1) Stresses the importance of the relations between the EU and Kazakhstan and strengthening the
economic and political cooperation in all areas; underlines that Kazakhstan is an increasingly
important international partner in the region; encourages therefore the Kazak authorities to live
up to the international commitments they have signed up to;
2) Is concerned about the Court decision to ban opposition parties on charges of extremism,
including the unregistered opposition party "Alga!", and independent media actors which
violates the principles of freedom of expression and assembly and raises great concerns with
regard to subsequent repression of media and opposition;
3) Reiterates its concern over the detentions of opposition leaders, journalists and lawyers on the
basis of trials which fall short of international standards; calls on the Kazakh authorities to
guarantee detention conditions according to international standards and to allow medical
treatment for prisoners;
4) Calls on Kazakhstan to create a climate where opposition activists, journalists and lawyers can
freely exercise their activities; stresses the EU's commitment to support Kazakhstan in this
work;
5) Welcomes the dialogue with the delegation of the Venice Commission for the new Code of
criminal procedure and encourages further collaboration with the Venice Commission in order
to draw profit to the maximum possible extent from the experience of the Commission;
6) Encourages and supports Kazakhstan in its work to develop a new Human Rights Action plan
for 2013-2020;
7) Underlines the importance of human rights dialogues between the EU and Kazakh
authorities and welcomes the constructive approach of the Kazakh counterparts;
8) Welcomes the draft law to strengthen local self government which should lead to devolution of
competences to the regions and welcomes the direct election of regional "akims", instead of
appointment by the President, which are still scheduled for the current year;
10) Instructs its President to forward this resolution to the Council, the European External Action
Service, the EU Special Representative for Human Rights, the governments and parliaments of
the Member States, the Organisation for Security and Cooperation in Europe, the UN Human
Rights Council and the government and parliament of Kazakhstan;
271
272
2009 - 2014
13.1.2014
B7-0026/2014
PROJEKT REZOLUCJI
złożony w następstwie oświadczeń Rady i Komisji
w sprawie swobodnego przepływu
(2013/2960(RSP))
Timothy Kirkhope, Ryszard Antoni Legutko, Janusz Wojciechowski, Ryszard
Czarnecki
w imieniu grupy ECR
273
B7-0026/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie swobodnego przepływu
(2013/2960(RSP))
Parlament Europejski
– uwzględniając Tytuł IV Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz jego art. 151,
– uwzględniając traktaty o przystąpieniu i związane z nimi protokoły,
– uwzględniając art. 21, 45 i 47 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 15, 21, 29,
34 i 45 Karty praw podstawowych,
– uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w
sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty1, w formie ujednoliconej
przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia
2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii2,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Viviane Reding dotyczące swobodnego
przepływu na posiedzeniu Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 5
grudnia 2013 r.,
A. mając na uwadze, że prawo do zamieszkiwania i pracowania w innym państwie członkowskim
jest jedną z podstawowych swobód UE, zapisaną w traktatach;
B. mając na uwadze, że w dniu 1 stycznia 2014 r. zakończono przejściowe kontrole dla Bułgarii i
Rumunii w całej UE;
C. mając na uwadze, że przepływy związane z mobilnością powinny być dyktowane w głównej
mierze popytem na pracę;
D. mając na uwadze, że właściwie regulowany swobodny przepływ pracowników może przyczynić
się do wzmocnienia gospodarki europejskiej i nadania bardziej elastycznego charakteru UE,
która będzie przygotowana na stawienie czoła wyzwaniom związanym ze światowym
wyścigiem;
E. mając na uwadze, że nowoczesne społeczeństwo europejskie wymaga większej mobilności
wśród pracowników, w szczególności z powodu zmian w przemyśle, globalizacji, pojawienia
się nowych modeli pracy, zmian demograficznych oraz rozwoju środków transportu;
F. mając na uwadze, że Komisja wystąpiła niedawno z szeregiem wniosków mających na celu
uregulowanie otwartych kwestii związanych ze swobodnym przepływem;
1. zauważa, że swobodny przepływ stanowi pozytywny czynnik na drodze do ukończenia
jednolitego rynku i rozwoju europejskiego wzrostu gospodarczego;
2. wzywa państwa członkowskie do wywiązania się ze swoich zobowiązań wynikających z
Traktatu i dotyczących zasad UE odnoszących się do swobodnego przepływu;
1
2
Dz.U. L 257 z 19.10.1968, s. 2.
Dz.U. L 141 z 27.5.2011, s. 1.
274
3. podkreśla, że swobodny przepływ pozostanie pozytywną charakterystyką UE, o ile będzie
regulowany i egzekwowany w zrównoważony sposób a UE będzie podejmowała odpowiednie
działania wymierzone przeciwko nadużyciom tego prawa, utrzymując tym samym zaufanie
obywateli UE i ich ufność w tę zasadę;
4. wzywa Radę do gruntownego rozważenia ostatniego komunikatu Komisji w sprawie reformy,
obejmującego wyjaśnienie „testu zwyczajowego miejsca pobytu”, starań na rzecz stawienia
czoła wyzwaniom związanym z włączeniem społecznym, promowanie wymiany najlepszych
praktyk między władzami lokalnymi i zasady dotyczące dostępu do systemów zabezpieczenia
społecznego;
5. wzywa państwa członkowskie do skutecznego wdrożenia wizowego systemu informacyjnego i
systemu informacyjnego Schengen w celu zapewnienia bezpieczeństwa wszystkich obywateli
UE;
6. wzywa państwa członkowskie do zapewnienia utrzymania w mocy zasad równości i praw
podstawowych wobec wszystkich obywateli Unii Europejskiej;
7. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia równego i sprawiedliwego traktowania
wszystkich pracowników w UE, sprawiedliwej konkurencji między przedsiębiorstwami i do
zapobieżenia dumpingowi ekonomicznemu i społecznemu;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a
także rządom i parlamentom państw członkowskich.
275
276
2009 - 2014
14.1.2014
B7-0015/2014 }
B7-0017/2014 }
B7-0029/2014 }
B7-0031/2014 } RC1
zgodnie z art. 110 ust. 2 i 4 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
Verts/ALE (B7-0015/2014)
ALDE (B7-0017/2014)
PPE (B7-0029/2014)
S&D (B7-0031/2014)
w sprawie obywatelstwa UE na sprzedaż
(2013/2995(RSP))
Manfred Weber, Véronique Mathieu Houillon, Salvatore Iacolino, Wim van de
Camp, Marco Scurria
w imieniu grupy PPE
Kinga Göncz, Sylvie Guillaume
w imieniu grupy S&D
Jan Mulder, Renate Weber, Graham Watson, Sonia Alfano, Marielle de Sarnez,
Ramon Tremosa i Balcells
w imieniu grupy ALDE
Judith Sargentini, Ulrike Lunacek, Jean Lambert
w imieniu grupy Verts/ALE
Roberts Zīle, Janusz Wojciechowski, Peter van Dalen, Susy De Martini
277
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie obywatelstwa UE na sprzedaż
(2013/2995(RSP))
– uwzględniając art. 4, art. 5, art. 9 oraz art. 10 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 20 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze oczekiwania, że każde państwo członkowskie będzie postępować
odpowiedzialnie, jeżeli chodzi o ochronę wspólnych wartości i osiągnięć, a także mając na
uwadze, że takie wartości i osiągnięcia są bezcenne i nie można określić ich ceny;
B. mając na uwadze, że szereg państw członkowskich wprowadziło systemy, które w sposób
bezpośredni lub pośredni skutkują sprzedażą obywatelstwa UE obywatelom państw trzecich;
C. mając na uwadze, że coraz większa liczba państw członkowskich wydaje zezwolenia na pobyt
czasowy lub stały obywatelom państw trzecich, którzy dokonują inwestycji w danym państwie
członkowskim;
D. mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich można otrzymać zezwolenia na
pobyt stały umożliwiające dostęp do całej strefy Schengen; mając również na uwadze, że w
niektórych państwach członkowskich podejmuje się działania, które mogą w rzeczywistości
prowadzić do sprzedaży obywatelstwa tych państw członkowskich;
E. mając na uwadze, że w niektórych przypadkach wspomniane programy inwestycyjne niosą ze
sobą potencjalne negatywne skutki uboczne, takie jak zakłócenie funkcjonowania lokalnych
rynków nieruchomości;
F. mając na uwadze, że w szczególności rząd Malty podjął niedawno kroki mające na celu
wprowadzenie bezpośredniej sprzedaży obywatelstwa tego kraju, co automatycznie oznacza
bezpośrednią sprzedaż obywatelstwa UE bez konieczności posiadania zezwolenia na pobyt;
G. mając na uwadze, że tego rodzaju praktyki polegające na jawnej sprzedaży obywatelstwa UE
podkopują wzajemne zaufanie, na którym Unia się zasadza;
H. mając na uwadze, że w szczególności obywatele UE mają prawo do swobodnego
przemieszczania i osiedlania się w UE, do głosowania i kandydowania w wyborach do
samorządów lokalnych i do Parlamentu Europejskiego niezależnie od miejsca pobytu w UE i na
tych samych warunkach, co obywatele zamieszkiwanego przez nich kraju, a także do uzyskania
pomocy ambasady lub konsulatu innego kraju UE poza jej terytorium na tych samych
warunkach, co obywatele tego kraju, jeżeli ich własny kraj nie posiada tam przedstawicielstwa;
I. mając na uwadze, że UE opiera się na wzajemnym zaufaniu między państwami członkowskimi,
wypracowanym przez lata stopniowych wysiłków i dobrej woli ze strony państw
członkowskich, a także ze strony całej Unii;
J. mając na uwadze obawy o nadużywanie wspomnianych programów inwestycyjnych do celów
przestępczych, w tym do prania pieniędzy;
K. mając na uwadze zaniepokojenie możliwością zaistnienia dyskryminacji, jako że takie działania
278
państw członkowskich pozwalają tylko najbogatszym obywatelom państw trzecich na uzyskanie
obywatelstwa UE, bez rozważania innych kryteriów;
L. mając na uwadze, iż nie jest jasne, czy obywatele Malty odniosą rzeczywiście korzyści z tej
nowej polityki, np. w drodze poboru podatków, zważywszy że inwestorzy zagraniczni nie będą
zobowiązani do ich płacenia; przypomina, że obywatelstwo wiąże się nie tylko z prawami, ale
również z obowiązkami;
M. mając na uwadze, że obywatelstwo UE to jedno z czołowych osiągnięć UE, a także że zgodnie z
traktatami UE kwestie prawa pobytu i obywatelstwa należą do wyłącznej kompetencji państw
członkowskich;
1. jest zaniepokojony, że ten sposób uzyskania obywatelstwa Malty, a także wszelkie inne krajowe
programy bezpośredniej lub pośredniej jawnej sprzedaży obywatelstwa UE są sprzeczne z samą
istotą obywatelstwa europejskiego;
2. wzywa państwa członkowskie do uznania i wywiązywania się z obowiązków, jakie ciążą na
nich w związku z gwarantowaniem wartości i realizacją celów Unii;
3. wzywa Komisję jako strażniczkę traktatów do jasnego wypowiedzenia się, czy wspomniane
programy są zgodne z literą i duchem traktatów oraz kodeksem granicznym Schengen, a także z
zasadami UE dotyczącymi niedyskryminacji;
4. przypomina, że w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej zapisano zasadę lojalnej współpracy
pomiędzy Unią a jej państwami członkowskimi, które – przy zachowaniu pełnego szacunku –
pomagają sobie nawzajem w realizacji zadań wynikających z traktatów;
5. wyraża zaniepokojenie implikacjami niektórych systemów inwestycyjnych i systemów
obywatelstwa, które wprowadziły niedawno niektóre państwa członkowskie UE;
6. przyznaje, że kwestie prawa pobytu i obywatelstwa należą do uprawnień państw
członkowskich; apeluje jednak do państw członkowskich o przezorność w wykonywaniu swych
uprawnień w tej dziedzinie i o uwzględnienie ewentualnych skutków ubocznych;
7. zauważa, że obywatelstwo UE oznacza zaangażowanie w Unię i jest uzależnione od związków
danej osoby z Europą i jej państwami członkowskimi lub osobistych związków z obywatelami
UE; podkreśla, że obywatelstwo UE nigdy nie powinno stać się towarem na sprzedaż;
8. podkreśla fakt, że prawa związane z obywatelstwem UE opierają się na godności ludzkiej i nie
powinno się ich kupować czy sprzedawać za żadną cenę;
9. podkreśla, że dostęp do środków finansowych nie powinien być głównym kryterium
przyznawania obywatelstwa UE obywatelom krajów trzecich; wzywa państwa członkowskie do
uwzględnienia obaw związanych z przestępczością i nadużyciami finansowymi, takimi jak
pranie pieniędzy;
10. zauważa, że tocząca się rywalizacja o atrakcyjniejsze warunki inwestowania lub zasoby
finansowe może prowadzić do obniżenia standardów i warunków otrzymania prawa pobytu w
strefie Schengen i obywatelstwa UE;
11. wzywa Komisję do oceny różnych systemów obywatelstwa w świetle wartości europejskich,
zgodnie z duchem i literą prawa UE oraz w świetle obowiązujących praktyk, a także do wydania
zaleceń, aby zapobiec podważaniu przez te systemy wartości, na których opiera się UE, oraz
wytycznych dotyczących dostępu do obywatelstwa UE za pośrednictwem systemów krajowych;
279
12. wzywa Maltę, by dostosowała swój aktualny system przyznawania obywatelstwa do wartości
UE;
13. wzywa państwa członkowskie, które przyjęły systemy krajowe pozwalające na bezpośrednią lub
pośrednią sprzedaż obywatelstwa UE obywatelom państw trzecich, by dostosowały je do
wartości, na których opiera się Unia Europejska;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a
także rządom i parlamentom państw członkowskich.
280
OPINIA JAKO
SPRAWOZDAWCA
281
282
2009 - 2014
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi
2012/2285(INI)
26.3.2013
OPINIA
Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
dla Komisji Kontroli Budżetowej
w sprawie sprawozdania rocznego za rok 2011 dotyczącego ochrony interesów
finansowych Unii Europejskiej – zwalczania nadużyć finansowych
(2012/2285(INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Janusz Wojciechowski
283
PA_NonLeg
284
WSKAZÓWKI
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Kontroli Budżetowej, właściwej dla tej
sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
1. odnotowuje, że w 2011 r. państwa członkowskie zgłosiły jako nadużycia 139 przypadków
nieprawidłowości z całkowitej liczby 2 395 (5,8%); wskazuje, że w porównaniu z rokiem
sprawozdawczym 2010 liczba przypadków nieprawidłowości zgłoszonych jako nadużycia
spadła, natomiast skutki finansowe wzrosły z 69 mln EUR w 2010 r. do kwoty 77 mln EUR w
2011 r.; zauważa, że wzrost ten można wytłumaczyć zgłoszeniem dwóch znaczących
pojedynczych przypadków nieprawidłowości o wartości odpowiednio 39 mln i 26 mln EUR;
2. odnotowuje, że w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG)
państwa członkowskie odzyskały od beneficjentów 173 mln EUR w roku budżetowym 2011; w
wyniku tego pod koniec roku budżetowego 2011 państwa członkowskie odzyskały już 44%
należności w ramach EFRG od 2007 r.;
3. zaznacza, że zgodnie ze zmienionym art. 43 uaktualnionego rozporządzenia horyzontalnego
Komisja powinna być uprawniona do zmniejszenia lub zawieszenia płatności miesięcznych lub
płatności okresowych na rzecz danego państwa członkowskiego, jeżeli co najmniej jeden
kluczowy element przedmiotowego krajowego systemu kontroli nie istnieje lub działa
nieskutecznie ze względu na wagę lub trwałość stwierdzonych nieprawidłowości, lub też
nieprawidłowe płatności nie są odzyskiwane z zachowaniem należytej staranności, i jeżeli:
a) nieprawidłowości, o których mowa wyżej, mają charakter stały i stanowiły podstawę
przyjęcia co najmniej dwóch aktów wykonawczych na mocy art. 54 stanowiących
o wykluczeniu z finansowania unijnego odpowiednich wydatków poniesionych przez dane
państwo członkowskie; lub
b) Komisja stwierdzi, że dane państwo członkowskie nie jest w stanie wdrożyć niezbędnych
środków naprawczych w najbliższej przyszłości, zgodnie z planem działania zawierającym
jasne wskaźniki postępu, który ma zostać sporządzony w porozumieniu z Komisją;
4. zwraca uwagę, że zwracając się do państw członkowskich, Komisja wyraziła zaniepokojenie, że
dane sprawozdawcze o nadużyciach mogą być nie w pełni rzetelne, co przyznaje sama Komisja,
zwracając uwagę na niską liczbę zgłoszonych nadużyć w niektórych państwach członkowskich;
nawołuje do dalszej współpracy i wymiany najlepszych praktyk w państwach członkowskich,
tak by odpowiednio reagować na przypadki nadużyć i zgłaszać je Komisji;
5. zauważa, że niską liczbę zgłoszonych nadużyć w niektórych państwach członkowskich można
wyjaśnić tym, że przypadki uznawane za nadużycia w jednym państwie członkowskim nie
muszą być koniecznie uznawane za nielegalne w innym państwie członkowskim, dlatego
wzywa Komisję, aby zidentyfikowała takie okoliczności i przedstawiła odnośne wyjaśnienia, a
także by ujednoliciła kryteria definiujące nadużycia oraz przekazała je wszystkim państwom
członkowskim;
6. wzywa Komisję do zweryfikowania systemu sprawozdawczego o nadużyciach i ujednolicenia
procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odpowiedzi na nadużycia i podczas ich
zgłaszania Komisji; uważa, że celem jest poprawa skuteczności prowadzonych postępowań, a
jednocześnie doprecyzowanie praw procesowych osób, których dotyczy dane postępowanie;
7. wskazuje, że w celu przeciwdziałania w przyszłości nadużyciom w wykorzystywaniu funduszy
WPR należy nie tylko zastosować statystyczne podejście do tego problemu, ale także dokonać
285
analizy mechanizmów nadużyć, zwłaszcza w poważnych przypadkach; uważa również, że
państwa członkowskie powinny informować Komisję o wszelkich stwierdzonych przez siebie
nieprawidłowościach oraz że nieprawidłowości zgłoszone jako nadużycia powinny stanowić
przedmiot szczegółowej analizy;
8. wyraża zaniepokojenie, że na koniec roku budżetowego 2011 łączna pozostała kwota w ramach
EFRG, którą organy krajowe muszą odzyskać od beneficjentów, wyniosła 1,2 mld EUR;
9. zwraca uwagę, że w odpowiedzi na kontrole zgodności rozliczeń przeprowadzone w dziedzinie
rolnictwa Komisja dokonała korekt finansowych na całkowitą kwotę 822 mln EUR; ponadto
zauważa, że łączna wartość ustalonych korekt wyniosła 1 068 mln EUR, tak więc stopa
wykonania sięgnęła 77%; zwraca uwagę, że w 2010 r. stopa odzysku była wyższa i wynosiła
85%;
10. podkreśla, że należy zwrócić uwagę na sposoby optymalizacji procedur zwrotu, które są nadal
stosunkowo długotrwałe;
11. wzywa Komisję do podjęcia wszelkich stosownych środków mających na celu wprowadzenie
skutecznego systemu odzyskiwania, przy uwzględnieniu zmian wynikających z prowadzonych
obecnie reform, a także do poinformowania Parlamentu o poczynionych postępach w
przyszłorocznym sprawozdaniu na temat ochrony interesów finansowych UE;
12. podkreśla, że należy przywrócić procedurę dotyczącą „drobnych przestępstw” oraz że nie ma
potrzeby przeprowadzania procedury odzyskiwania na mocy art. 56 ust. 3 uaktualnionego
rozporządzenia horyzontalnego, jeżeli już poniesione koszty w połączeniu z przypuszczalnymi
kosztami odzysku przekraczają kwotę, która ma zostać odzyskana; nawołuje Komisję, by w celu
uproszczenia procedur administracyjnych na szczeblu lokalnym uznała, że warunki zostały
spełnione, jeżeli kwota, którą należy odzyskać od beneficjenta w ramach płatności jednolitej,
nie przekracza 300 EUR; jest zdania, że zmniejszenie obciążenia administracyjnego poprzez
odstąpienie od odzyskiwania małych lub bardzo małych kwot umożliwi władzom krajowym i
regionalnym skuteczniejsze badanie poważniejszych nieprawidłowości i podjęcie właściwych
działań przeciwko takim nieprawidłowościom.
286
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
Data przyjęcia
25.3.2013
Wynik głosowania końcowego
+:
–:
0:
Posłowie obecni podczas głosowania
końcowego
Eric Andrieu, José Bové, Luis Manuel Capoulas Santos, Michel Dantin,
Paolo De Castro, Albert Deß, Herbert Dorfmann, Hynek Fajmon,
Mariya Gabriel, Iratxe García Pérez, Julie Girling, Martin Häusling,
Peter Jahr, Elisabeth Jeggle, Jarosław Kalinowski, Elisabeth Köstinger,
George Lyon, Mairead McGuinness, Rareş-Lucian Niculescu, Wojciech
Michał Olejniczak, Marit Paulsen, Britta Reimers, Ulrike Rodust,
Alfreds Rubiks, Giancarlo Scottà, Czesław Adam Siekierski, Sergio
Paolo Francesco Silvestris, Csaba Sándor Tabajdi, Marc Tarabella,
Janusz Wojciechowski
Zastępca(y) obecny(i) podczas
głosowania końcowego
María Auxiliadora Correa Zamora, Spyros Danellis, Jean-Paul Gauzès,
Christa Klaß, Astrid Lulling, Jacek Włosowicz, Milan Zver
32
0
2
287
288
OPINIA JAKO
KONTRSPRAWOZDAWCA
289
290
2009 - 2014
2012/0366(COD)
27.6.2013
OPINIA
Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego
i Bezpieczeństwa Żywności
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w
sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych
państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów
tytoniowych i powiązanych wyrobów
(COM(2012)0788 – C7-0420/2012 – 2012/0366(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Csaba Sándor Tabajdi
291
PA_Legam
292
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
Sprawozdawca komisji opiniodawczej z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący
dyrektywy o wyrobach tytoniowych i w pełni popiera propagowanie dobrobytu obywateli i lepszą
ochronę zdrowia publicznego. Podkreśla również, że należy wziąć pod uwagę wszystkie aspekty
produkcji wyrobów tytoniowych, ich prezentacji i sprzedaży, zwłaszcza zachowanie miejsc pracy w
rolnictwie w łańcuchu dostaw tytoniu, tak by uzyskać wyważone ramy prawne. Sprawozdawca
podkreśla, że tekst wniosku należy dostosować do międzynarodowych zobowiązań handlowych w
ramach WTO i prawnie wiążących zobowiązań ramowej konwencji WHO o ograniczeniu użycia
tytoniu (FCTC), przyjętej przez Wspólnoty Europejskie.
Sprawozdawca podkreśla znaczenie środków, które znacznie i rzeczywiście zmniejszą spożycie
tytoniu i odwiodą młodych ludzi od rozpoczęcia palenia, ale nie wywołają upadku branży uprawy
tytoniu(, tj.) przez zastąpienie tytoniu europejskiego tańszym i niekontrolowanym tytoniem z
krajów trzecich, ani nie zwiększą przemytu wyrobów tytoniowych na zewnętrznych granicach UE.
Z powodu tytoniu w Unii umiera prawie 700 000 ludzi rocznie. Komisja skupia się we wniosku na
odwiedzeniu ludzi, w szczególności ludzi młodych, od przyzwyczajania się do palenia, ponieważ
70% palaczy zaczyna spożycie tytoniu przed osiągnięciem 18. roku życia. Ponadto tytoń jest
pracochłonnym produktem rolnym, który w Europie daje zatrudnienie stałe i sezonowe 400 000
ludzi, głównie w regionach w niekorzystnej sytuacji społecznej, gdzie jest niewiele lub w ogóle nie
ma alternatyw zawodowych. Dane zainteresowanych podmiotów gospodarczych pokazują, że 96%
upraw tytoniowych to gospodarstwa rodzinne o powierzchni upraw 0,5–3ha.
Parlament Europejski kilkakrotnie zajmował się brakiem powiązań między uprawą tytoniu i
paleniem. Komisja Europejska stwierdza również w swoim sprawozdaniu z oceny, że nie ma
bezpośredniego związku między wskaźnikami upraw tytoniu i palenia.
Najskuteczniejszymi środkami zniechęcania młodych ludzi do podejmowania palenia są programy
edukacyjne i prewencyjne. Najnowsze reprezentatywne badanie wskazuje, że w ostatnich dziesięciu
latach konsumpcja tytoniu stale spadała w związku z rozmaitymi programami prewencyjnymi, np.
w Republice Federalnej Niemiec. Dlatego sprawozdawca zaleca utworzenie Europejskiego
Funduszu Zapobiegania Paleniu, z którego będą finansowane programy pomagające obywatelom w
rzuceniu palenia, zniechęcające obywateli do rozpoczęcia palenia i informujące ich szkodliwych dla
zdrowia o skutkach palenia.
Sprawozdawca uważa, że obywatele nie otrzymują odpowiedniej informacji o szkodliwych
skutkach palenia. Dlatego z uwagi na ochronę konsumentów należy wprowadzić lepsze
etykietowanie, takie jak określenia różnych poziomów szkodliwości wyrobów tytoniowych. Nie
może to wprowadzać konsumentów w błąd, jako że wszystkie wyroby tytoniowe są szkodliwe.
W wielu państwach członkowskich mężczyźni i kobiety o niższym poziomie wykształcenia i w
trudnej sytuacji społecznej palą o wiele więcej. Przykładowo na Węgrzech pali 45% mężczyzn i
26% kobiet, które zakończyły edukację po szkole podstawowej; spośród osób, które ukończyły
naukę na szkole średniej pali 32% mężczyzn i 22% kobiet. Jednocześnie pali tylko 20% mężczyzn i
18% kobiet z wykształceniem wyższym. Dlatego przy regulacji wyrobów tytoniowych w
dyrektywie należy uwzględnić także aspekty społeczne.
Sprawozdawca obawia się, że zakres aktów delegowanych we wniosku Komisji jest za szeroki i
może prowadzić do instytucjonalnej nierównowagi między Parlamentem i Radą jako
ustawodawcami oraz Komisją.
293
Artykuł 3 projektu dyrektywy o wyrobach tytoniowych (DWT) upoważnia Komisję i państwa
członkowskie do zmiany maksymalnej zawartości substancji smolistych, nikotyny, tlenku węgla i
innych wydzielanych substancji; decyzja o znacznym obniżeniu zawartości nikotyny może
spowodować dyskryminację producentów odmiany Burley.
Artykuł 6 projektu umożliwia państwom członkowskim i Komisji postanowienie, jaki aromat lub
poziom składników można uznać za dodatek nadający charakterystyczny aromat. Mogą one
również postanowić o zakazie wprowadzania do obrotu wyrobów tytoniowych z dodatkami „w
oparciu o dowody naukowe”. Dla wyjaśnienia sytuacji z dodatkami sprawozdawca chce stworzenia
pozytywnego lub negatywnego wykazu dodatków, które mają zasadnicze znaczenie dla produkcji
wyrobów tytoniowych i które sprawiają, że wyrobowi nadaje się charakterystyczny aromat.
Zezwalając na transgraniczne zakupy wyrobów tytoniowych, w tym za pośrednictwem internetu,
wniosek stwarza szczególne niebezpieczeństwo dla młodych ludzi. Przyjęcie wniosku może ułatwić
dostęp do wyrobów tytoniowych przez młodzież poniżej lat 18. Dlatego aby zapobiec zwyczajowi
palenia wśród młodych ludzi sprawozdawca proponuje zakaz sprzedaży wyrobów tytoniowych w
internecie. Niektóre państwa członkowskie już stosują ww. sprawdzony wzorzec.
Dla osiągnięcia kluczowego celu TFUE – wspierania dobrobytu obywateli – sprawozdawca uważa,
że w duchu pomocniczości państwa członkowskie, które wprowadziły już przepisy antytytoniowe
wykraczające poza wniosek Komisji, powinny utrzymać swoje odpowiednie systemy.
294
POPRAWKI
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego,
Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o
naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 6
Tekst proponowany przez Komisję
Poprawka
(6) Ze względu na rozmiar rynku
wewnętrznego wyrobów tytoniowych i
powiązanych wyrobów, coraz wyraźniejszą
tendencję producentów wyrobów
tytoniowych do koncentracji produkcji
przeznaczonej dla całej Unii w niewielkiej
liczbie zakładów produkcyjnych w
państwach członkowskich oraz z powodu
związanej z tym znacznej skali
transgranicznego handlu wyrobami
tytoniowymi i powiązanymi wyrobami
prawidłowe funkcjonowanie rynku
wewnętrznego wymaga podjęcia działań na
poziomie Unii zamiast na poziomie
krajowym.
(6) Ze względu na rozmiar rynku
wewnętrznego wyrobów tytoniowych i
powiązanych wyrobów, coraz wyraźniejszą
tendencję producentów wyrobów
tytoniowych do koncentracji produkcji
przeznaczonej dla całej Unii w niewielkiej
liczbie zakładów produkcyjnych w
państwach członkowskich oraz z powodu
związanej z tym znacznej skali
transgranicznego handlu wyrobami
tytoniowymi i powiązanymi wyrobami
prawidłowe funkcjonowanie rynku
wewnętrznego wymaga podjęcia bardziej
intensywnych działań na poziomie Unii.
Poprawka 2
Motyw 6 a (nowy)
Poprawka
(6a) Produkcja tytoniu na obszarach o
niekorzystnej sytuacji, w tym w regionach
najbardziej oddalonych, często
motywowana szczególnymi warunkami
geograficznymi i społecznogospodarczymi, zasługuje na szczególną
uwagę ze strony Unii Europejskiej, która
daje danemu państwu członkowskiemu
możliwość stosowania szczególnych
środków służących zagwarantowaniu
295
utrzymania produkcji na tych obszarach.
Poprawka 3
Motyw 8
Poprawka
(8) Zgodnie z art. 114 ust. 3 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Traktatu) za podstawę należy przyjąć
wysoki poziom ochrony zdrowia,
uwzględniając w szczególności wszelkie
zmiany oparte na faktach naukowych.
Wyroby tytoniowe nie są zwykłymi
towarami, a wobec szczególnie
szkodliwych skutków tytoniu należy nadać
priorytet ochronie zdrowia, w
szczególności ograniczeniu palenia wśród
młodych ludzi.
(8) Zgodnie z art. 114 ust. 3 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Traktatu) za podstawę należy przyjąć
wysoki poziom ochrony zdrowia,
uwzględniając w szczególności wszelkie
zmiany oparte na faktach naukowych.
Wyroby tytoniowe nie są zwykłymi
towarami, a wobec szczególnie
szkodliwych skutków tytoniu należy nadać
priorytet ochronie zdrowia, w
szczególności ograniczeniu palenia wśród
młodych ludzi. Najskuteczniejszymi
środkami zniechęcania młodych ludzi do
podejmowania palenia są kampanie i
programy edukacyjne, informacyjne i
prewencyjne, które pomogają rzucić
palenie obywatelom, którzy sobie tego
życzą. Te narzędzia wciąż odgrywają
zasadniczą rolę. Dlatego należy utworzyć
Europejski Fundusz Zapobiegania
Paleniu, z którego będą finansowane
programy pomagające obywatelom w
rzuceniu palenia, zniechęcające obywateli
do rozpoczęcia palenia i informujące ich o
szkodliwych dla zdrowia skutkach palenia.
Poprawka 4
Motyw 11
Poprawka
(11) Jeżeli chodzi o ustalanie
maksymalnych zawartości, w późniejszym
okresie może pojawić się potrzeba
dostosowania tych wartości lub ustalenia
maksymalnych progów wydzielanych
substancji przy uwzględnieniu ich
toksyczności i właściwości
(11) Jeżeli chodzi o ustalanie
maksymalnych zawartości, w późniejszym
okresie może pojawić się potrzeba
dostosowania tych wartości lub ustalenia
maksymalnych progów wydzielanych
substancji przy uwzględnieniu naukowych
badań, postępu i wiedzy oraz norm
296
uzależniających.
uzgodnionych na szczeblu
międzynarodowym w ocenie ich
toksyczności i właściwości
uzależniających.
Poprawka 5
Motyw 13
Poprawka
(13) Obecnie stosowane są różne formaty
zgłoszeń, co utrudnia producentom i
importerom wykonywanie ich obowiązków
zgłoszeniowych oraz sprawia, że
porównywanie i analiza otrzymywanych
informacji oraz wyciąganie z nich
wniosków jest uciążliwe dla państw
członkowskich i dla Komisji. W związku z
tym należy wprowadzić wspólny
obowiązkowy format zgłaszania
składników i wydzielanych substancji.
Należy zapewnić możliwie jak największą
przejrzystość informacji o wyrobach dla
ogółu społeczeństwa, jednocześnie
zapewniając odpowiednie uwzględnienie
praw własności handlowej i intelektualnej
producentów wyrobów tytoniowych.
(13) Obecnie stosowane są różne formaty
zgłoszeń, co utrudnia producentom i
importerom wykonywanie ich obowiązków
zgłoszeniowych oraz sprawia, że
porównywanie i analiza otrzymywanych
informacji oraz wyciąganie z nich
wniosków jest uciążliwe dla państw
członkowskich i dla Komisji. W związku z
tym należy wprowadzić wspólny
obowiązkowy format zgłaszania
składników i wydzielanych substancji.
Należy zapewnić możliwie jak największą
przejrzystość informacji o wyrobach dla
ogółu społeczeństwa, jednocześnie
zapewniając odpowiednie uwzględnienie
praw własności handlowej i intelektualnej
producentów wyrobów tytoniowych oraz
zgodność ze zobowiązaniami w ramach
WTO.
Poprawka 6
Motyw 15
(15) Prawdopodobieństwo zróżnicowania
przepisów dodatkowo zwiększają obawy
dotyczące wyrobów tytoniowych, w tym
bezdymnych, o aromacie
charakterystycznym innym niż aromat
tytoniu; takie aromaty charakterystyczne
mogą sprzyjać wzrostowi spożycia tytoniu
lub wpływać na strukturę spożycia. Na
przykład w wielu państwach stopniowo
wzrasta sprzedaż wyrobów mentolowych,
mimo iż spada częstość palenia w ogóle. Z
Poprawka
skreślony
297
licznych badań wynika, że mentolowe
wyroby tytoniowe mogą ułatwiać
inhalację, jak i wzrost spożycia wśród
młodych ludzi. Należy unikać środków,
które w nieuzasadniony sposób
różnicowałyby traktowanie
aromatyzowanych papierosów (np.
mentolowych i goździkowych).
Uzasadnienie
Brak jest niezależnych badań pokazujących, że dodatek mentolu zwiększa palenie oraz zachęca do
sięgania „po pierwszego papierosa”. Spożycie papierosów mentolowych jest wysokie tylko w trzech
państwach członkowskich.
Poprawka 7
Motyw 15 a (nowy)
Poprawka
(15a) Wiarygodne badania dowodzą, że
poziom upraw tytoniu na terenie Unii nie
ma związku z liczbą obywateli Unii
sięgających po tytoń. Jednocześnie
absolutna większość tytoniu uprawianego
na terenie Unii pochodzi z bardzo małych
rodzinnych gospodarstw, którym
niezwykle trudno jest przestawić się na
inny model produkcji. Dlatego też należy
zadbać o to, by utrzymać rolnikom z Unii
możliwość zbytu produkowanego przez
nich tytoniu na potrzeby jego europejskich
konsumentów, przy zapewnieniu
najwyższej jakości surowca oraz
spełnieniu norm dotyczących składników,
określonych w niniejszej dyrektywie, nie
dyskryminując przy tym odmian tytoniu
uprawianych w niekorzystnych
warunkach klimatycznych. Ponadto
państwa członkowskie powinny prowadzić
działania zmierzające ku
przekwalifikowaniu rolników
uprawiających tytoń w kierunku innych
branż produkcji rolnej, w szczególności
poprzez wykorzystanie środków
dostępnych na podstawie Rozporządzenia
XXX (Rozwój obszarów wiejskich).
298
Poprawka 8
Motyw 16
(16) Zakaz dotyczący wyrobów
tytoniowych o aromacie
charakterystycznym nie obejmuje zakazu
stosowania poszczególnych dodatków, lecz
zobowiązuje producentów do ograniczenia
ilości dodatków lub ich kombinacji w
takim stopniu, by nie powodowały one
powstawania aromatu
charakterystycznego. Należy dopuścić
stosowanie dodatków niezbędnych w
produkcji wyrobów tytoniowych, o ile nie
powodują one powstania aromatu
charakterystycznego. Komisja powinna
zapewnić jednolite warunki wdrażania
przepisów dotyczących aromatu
charakterystycznego. Podejmując decyzje
w tym zakresie, państwa członkowskie i
Komisja powinny korzystać z pomocy
niezależnych zespołów. Stosowanie
niniejszej dyrektywy nie powinno
prowadzić do różnego traktowania
poszczególnych odmian tytoniu.
Poprawka
skreślony
Poprawka 9
Motyw 22
(22) Przepisy dotyczące etykietowania
należy dostosować także do nowych
dowodów naukowych. Na przykład
dowiedziono, że informacje o zawartości
substancji smolistych, nikotyny i tlenku
węgla w dymie papierosowym,
zamieszczane na opakowaniach
papierosów, wprowadzają konsumentów w
błąd, gdyż na ich podstawie konsumenci
sądzą, że pewne papierosy są mniej
szkodliwe niż inne. Z dowodów wynika
także, że duże mieszane oświadczenia
Poprawka
(22) Przepisy dotyczące etykietowania
należy dostosować także do nowych
dowodów naukowych. Na przykład
dowiedziono, że informacje o zawartości
substancji smolistych, nikotyny i tlenku
węgla w dymie papierosowym,
zamieszczane na opakowaniach
papierosów, wprowadzają konsumentów w
błąd, gdyż na ich podstawie konsumenci
sądzą, że pewne papierosy są mniej
szkodliwe niż inne. Z dowodów wynika
także, że duże mieszane oświadczenia
299
zdrowotne są bardziej skuteczne niż same
ostrzeżenia tekstowe. W tym świetle
należy wprowadzić w całej Unii obowiązek
stosowania mieszanych ostrzeżeń
zdrowotnych, zajmujących znaczną,
widoczną część powierzchni opakowania.
Należy ustanowić minimalny rozmiar
wszystkich ostrzeżeń zdrowotnych, aby
zapewnić ich widoczność i skuteczność.
zdrowotne są bardziej skuteczne niż same
ostrzeżenia tekstowe. W tym świetle
należy wprowadzić w całej Unii obowiązek
stosowania mieszanych ostrzeżeń
zdrowotnych, zajmujących – tak aby były
skuteczne – znaczną, widoczną część
powierzchni opakowania.
Poprawka 10
Motyw 23
Poprawka
(23) W celu zapewnienia spójności i
widoczności ostrzeżeń zdrowotnych oraz
zmaksymalizowania ich skuteczności
należy uregulować ich rozmiar, a także
niektóre aspekty wyglądu opakowania
tytoniu, w tym mechanizmu otwierania.
Opakowanie i same wyroby mogą
wprowadzać konsumentów w błąd, w
szczególności młodych ludzi, sugerując, że
dany wyrób jest mniej szkodliwy. Dotyczy
to na przykład niektórych napisów lub
cech, takich jak „niska zawartość
substancji smolistych”, „light”,
„ultralight”, „łagodne”, „naturalne”,
„organiczne”, „bez dodatków”, „bez
substancji aromatyzujących”, „slim”, a
także nazw, obrazków, symboli
graficznych i innych. Również rozmiar i
wygląd poszczególnych papierosów może
wprowadzać konsumentów w błąd,
wywołując wrażenie, że są one mniej
szkodliwe. Z niedawno przeprowadzonego
badania wynika, że palacze cienkich
papierosów (typu „slim”) częściej sądzą,
że papierosy używanej przez nich marki
mogą być mniej szkodliwe. Trzeba zająć
się tymi kwestiami.
(23) W celu zapewnienia spójności i
widoczności ostrzeżeń zdrowotnych oraz
zmaksymalizowania ich skuteczności
należy uregulować ich rozmiar, a także
niektóre aspekty wyglądu opakowania
tytoniu, w tym mechanizmu otwierania.
Opakowanie i same wyroby mogą
wprowadzać konsumentów w błąd, w
szczególności młodych ludzi, sugerując, że
dany wyrób jest mniej szkodliwy. Dotyczy
to na przykład niektórych napisów lub
cech, takich jak „niska zawartość
substancji smolistych”, „light”,
„ultralight”, „łagodne”, „naturalne”,
„organiczne”, „bez dodatków”, „bez
substancji aromatyzujących”, a także nazw,
obrazków, symboli graficznych i innych.
Poprawka 11
300
Motyw 24
Poprawka
(24) Wyroby tytoniowe do palenia, inne
niż papierosy i tytoń do samodzielnego
skręcania papierosów, spożywane głównie
przez starszych konsumentów, należy
zwolnić z niektórych wymogów
dotyczących etykietowania, o ile nie
nastąpi istotna zmiana okoliczności pod
względem wielkości sprzedaży lub
struktury spożycia wśród młodych ludzi.
Etykietowanie tych innych wyrobów
tytoniowych powinno podlegać
szczególnym zasadom. Należy zapewnić
widoczność ostrzeżeń zdrowotnych na
wyrobach tytoniowych bezdymnych.
Ostrzeżenia powinny być zatem
zamieszczane na dwóch głównych
płaszczyznach opakowania wyrobu
tytoniowego bezdymnego.
(24) Wyroby tytoniowe do palenia, inne
niż papierosy i tytoń do samodzielnego
skręcania papierosów, należy zwolnić z
niektórych wymogów dotyczących
etykietowania, o ile nie nastąpi istotna
zmiana okoliczności pod względem
wielkości sprzedaży lub struktury spożycia
wśród młodych ludzi. Etykietowanie tych
innych wyrobów tytoniowych powinno
podlegać szczególnym zasadom. Należy
zapewnić widoczność ostrzeżeń
zdrowotnych na wyrobach tytoniowych
bezdymnych. Ostrzeżenia powinny być
zatem zamieszczane na dwóch głównych
płaszczyznach opakowania wyrobu
tytoniowego bezdymnego.
Poprawka 12
Motyw 26
Poprawka
(26) Do obrotu wprowadzane są znaczne
ilości nielegalnych wyrobów,
niespełniających wymogów dyrektywy
2001/37/WE, i wygląda na to, że ich ilość
może jeszcze wzrosnąć. Takie wyroby
zagrażają swobodnemu obrotowi
wyrobami zgodnymi z przepisami i
podważają ochronę przewidzianą
przepisami o ograniczeniu użycia tytoniu.
Ponadto ramowa konwencja o
ograniczaniu użycia tytoniu zobowiązuje
Unię do zwalczania nielegalnych wyrobów
w ramach kompleksowej polityki
ograniczania użycia tytoniu. Należy zatem
wprowadzić przepisy przewidujące
oznakowanie opakowań jednostkowych
wyrobów tytoniowych w niepowtarzalny i
bezpieczny sposób oraz uregulować
rejestrowanie przemieszczeń tych
opakowań, tak by można było śledzić ruch
i pochodzenie tych wyrobów w Unii, a
(26) Do obrotu wprowadzane są znaczne
ilości nielegalnych wyrobów,
niespełniających wymogów dyrektywy
2001/37/WE, i wygląda na to, że ich ilość
może jeszcze wzrosnąć. Takie wyroby
zagrażają swobodnemu obrotowi
wyrobami zgodnymi z przepisami i
podważają ochronę przewidzianą
przepisami o ograniczeniu użycia tytoniu.
Ponadto ramowa konwencja o
ograniczaniu użycia tytoniu zobowiązuje
Unię do zwalczania nielegalnych wyrobów
w ramach kompleksowej polityki
ograniczania użycia tytoniu. Należy zatem
wprowadzić przepisy przewidujące
oznakowanie opakowań jednostkowych
wyrobów tytoniowych w niepowtarzalny i
bezpieczny sposób oraz uregulować
rejestrowanie przemieszczeń tych
opakowań, tak by można było śledzić ruch
i pochodzenie tych wyrobów w Unii, a
301
także monitorować i lepiej egzekwować
ich zgodność z niniejszą dyrektywą.
Ponadto należy wprowadzić
zabezpieczenia, które ułatwią sprawdzanie
autentyczności wyrobów.
także monitorować i lepiej egzekwować
ich zgodność z niniejszą dyrektywą, żeby
ograniczyć przemyt wyrobów tytoniowych
zwłaszcza na zewnętrznych granicach
Unii. Ponadto należy wprowadzić
zabezpieczenia, które ułatwią sprawdzanie
autentyczności wyrobów. Skądinąd
Komisja i państwa członkowskie powinny
zadbać, by żadne środki przyjęte przy
zastosowaniu niniejszej dyrektywy nie
prowadziły pośrednio do wzrostu
nielegalnego handlu wyrobami
tytoniowymi.
Poprawka 13
Motyw 30
Poprawka
(30) Transgraniczna sprzedaż wyrobów
tytoniowych na odległość ułatwia młodym
ludziom dostęp do tych wyrobów i stwarza
ryzyko nieprzestrzegania wymogów
przewidzianych w przepisach dotyczących
ograniczania użycia tytoniu, w
szczególności w niniejszej dyrektywie.
Niezbędne są wspólne przepisy dotyczące
systemu zgłoszeniowego, aby zapewnić
wykorzystanie pełnego potencjału
niniejszej dyrektywy. Przepisy niniejszej
dyrektywy, które dotyczą zgłaszania
transgranicznej sprzedaży tytoniu na
odległość, powinny być stosowane
niezależnie od procedury zgłaszania
określonej w dyrektywie 2000/31/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8
czerwca 2000 r. w sprawie niektórych
aspektów prawnych usług społeczeństwa
informacyjnego. Sprzedaż konsumentom
wyrobów tytoniowych na odległość,
prowadzona przez przedsiębiorstwa,
podlega także przepisom dyrektywy
97/7/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie
ochrony konsumentów w przypadku
umów zawieranych na odległość, którą z
dniem 13 czerwca 2014 r. zastąpi
(30) Transgraniczna sprzedaż wyrobów
tytoniowych na odległość, w tym sprzedaż
internetowa, jak również działania
promocyjne takie jak bezpłatna
dystrybucja czy też wymiana wyrobów
tytoniowych w miejscach publicznych
ułatwiają młodym ludziom dostęp do tych
wyrobów i stwarzają ryzyko
nieprzestrzegania wymogów
przewidzianych w przepisach dotyczących
ograniczania użycia tytoniu, w
szczególności w niniejszej dyrektywie.
Powinny zatem być zakazane.
302
dyrektywa Parlamentu Europejskiego i
Rady 2011/83/UE z dnia 25 października
2011 r. w sprawie praw konsumentów.
Poprawka 14
Motyw 31
Poprawka
(31) Wszystkie wyroby tytoniowe mogą
powodować śmierć, choroby i
niepełnosprawność, trzeba więc ograniczać
ich spożycie. Należy zatem monitorować
zmiany sytuacji w zakresie nowatorskich
wyrobów tytoniowych. Na producentów i
importerów należy nałożyć obowiązek
zgłaszania nowatorskich wyrobów
tytoniowych, bez uszczerbku dla
kompetencji państw członkowskich do
wprowadzenia ich zakazu lub udzielania na
nie zezwoleń. Komisja powinna
monitorować rozwój sytuacji i złożyć
sprawozdanie 5 lat po terminie transpozycji
niniejszej dyrektywy, aby ocenić, czy
potrzebne są zmiany niniejszej dyrektywy.
(31) Wszystkie wyroby tytoniowe mogą
powodować śmierć, choroby i
niepełnosprawność, trzeba więc ograniczać
ich spożycie w drodze edukacji i
zapobiegania rozpoczynaniu palenia.
Należy zatem monitorować zmiany
sytuacji w zakresie nowatorskich wyrobów
tytoniowych. Na producentów i
importerów należy nałożyć obowiązek
zgłaszania nowatorskich wyrobów
tytoniowych, bez uszczerbku dla
kompetencji państw członkowskich do
wprowadzenia ich zakazu lub udzielania na
nie zezwoleń. Komisja powinna
monitorować rozwój sytuacji i złożyć
sprawozdanie 5 lat po terminie transpozycji
niniejszej dyrektywy, aby ocenić, czy
potrzebne są zmiany niniejszej dyrektywy.
Poprawka 15
Motyw 37
Poprawka
(37) Aby zapewnić jednolite warunki
wdrażania niniejszej dyrektywy, w
szczególności warunki dotyczące formatu
zgłaszania składników, ustalanie, które
wyroby mają aromat charakterystyczny
lub podwyższony poziom toksyczności
bądź właściwości uzależniających oraz
metodykę ustalania, czy dany wyrób
tytoniowy ma aromat charakterystyczny,
należy przyznać Komisji uprawnienia
wykonawcze. Uprawnienia te powinny być
wykonywane zgodnie z rozporządzeniem
(UE) nr 182/2011.
wdrażania niniejszej dyrektywy, w
szczególności warunki dotyczące formatu
zgłaszania składników, podwyższony
poziom toksyczności bądź właściwości
uzależniających. Komisja może określić, w
drodze aktów wykonawczych i zgodnie z
procedurą, o której mowa w artykule 21,
metodologię ustalania podwyższonych
poziomów toksyczności i uzależniające
dodatków używanych.
303
Poprawka 16
Motyw 38
(38) Aby zapewnić pełne działanie
niniejszej dyrektywy i podążać za
postępem technicznym i naukowym oraz
za międzynarodowymi zmianami w
przemyśle tytoniowym oraz w dziedzinie
spożycia i regulacji wyrobów tytoniowych,
należy przekazać Komisji uprawnienia do
przyjęcia aktów zgodnie z art. 290
Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, w szczególności w zakresie
przyjmowania i dostosowywania
maksymalnych zawartości wydzielanych
substancji i metod ich pomiaru, ustalania
maksymalnych poziomów składników,
które zwiększają toksyczność, właściwości
uzależniające lub atrakcyjność wyrobów,
w zakresie używania ostrzeżeń
zdrowotnych, niepowtarzalnych
identyfikatorów i zabezpieczeń w
etykietowaniu i na opakowaniach,
określania głównych elementów umów z
niezależnymi stronami trzecimi w sprawie
przechowywania danych oraz w zakresie
przeglądu pewnych zwolnień przyznanych
dla wyrobów tytoniowych innych niż
papierosy, tytoń do samodzielnego
skręcania papierosów i wyroby tytoniowe
bezdymne, a także przeglądu poziomów
nikotyny w wyrobach zawierających
nikotynę. Szczególnie ważne jest, aby w
czasie prac przygotowawczych Komisja
prowadziła stosowne konsultacje, w tym
na poziomie ekspertów. Przygotowując i
opracowując akty delegowane, Komisja
powinna zapewnić jednoczesne,
terminowe i odpowiednie przekazywanie
stosownych dokumentów Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie.
Poprawka
skreślony
304
Poprawka 17
Motyw 40
Poprawka
(40) Należy dopuścić, by państwa
członkowskie mogły utrzymać bardziej
restrykcyjne przepisy krajowe w kwestiach
objętym zakresem niniejszej dyrektywy,
stosowane bez rozróżnienia do wszystkich
towarów, ze względu na nadrzędne
potrzeby związane z ochroną zdrowia
publicznego. Należy dopuścić również, by
państwa członkowskie mogły wprowadzać
bardziej restrykcyjne przepisy, stosowane
bez rozróżnienia do wszystkich towarów,
ze względów związanych ze specyficzną
sytuacją danego państwa członkowskiego,
pod warunkiem że przepisy te są
uzasadnione potrzebą ochrony zdrowia
publicznego. Bardziej restrykcyjne
przepisy krajowe powinny być konieczne i
proporcjonalne oraz nie mogą stanowić
środka arbitralnej dyskryminacji ani
ukrytego ograniczenia handlu między
państwami członkowskimi. Bardziej
restrykcyjne przepisy krajowe podlegają
uprzedniemu zgłoszeniu i zatwierdzeniu
przez Komisję, która podejmuje decyzję
przy uwzględnieniu wysokiego poziomu
ochrony zdrowia osiągniętego w niniejszej
dyrektywie.
(40) Aby zapewnić lepsze funkcjonowanie
rynku wewnętrznego, państwa
członkowskie nie mogą również
wprowadzać bardziej restrykcyjnych
przepisów krajowych stosowanych do
wszystkich wyrobów objętych zakresem
niniejszej dyrektywy.
Poprawka 18
Motyw 40 a (nowy)
Poprawka
(40a) Jeśli dane państwo członkowskie
uzna, że konieczne jest utrzymanie lub
wprowadzenie przepisów krajowych lub
regionalnych w celu zachowania
tradycyjnych plantacji tytoniu z uwagi na
uzasadnione względy społecznogospodarcze dotyczące ludności, należy
mu to umożliwić.
305
Poprawka 19
Motyw 41
Poprawka
(41) Państwa członkowskie zachowują
swobodę w zakresie wprowadzania lub
utrzymania przepisów krajowych
stosowanych bez rozróżnienia do
wszystkich towarów, dotyczących kwestii
nieobjętych zakresem niniejszej
dyrektywy, o ile przepisy te są zgodne z
Traktatem i nie zagrażają pełnemu
stosowaniu niniejszej dyrektywy. Państwa
członkowskie mogą na przykład
wprowadzić lub utrzymać przepisy
przewidujące standaryzację opakowań
wyrobów tytoniowych, o ile przepisy te są
zgodne z Traktatem i zobowiązaniami w
ramach WTO oraz nie wpływają na pełne
stosowanie niniejszej dyrektywy.
Wymagane jest uprzednie zgłaszanie
przepisów technicznych zgodnie z
dyrektywą 98/34/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca
1998 r. ustanawiającą procedurę
udzielania informacji w dziedzinie norm i
przepisów technicznych oraz zasad
dotyczących usług społeczeństwa
informacyjnego.
(41) Z poszanowaniem przepisów
obowiązujących na rynku
międzynarodowym i z myślą o lepszym
funkcjonowaniu rynku wewnętrznego
państwa członkowskie utrzymujące lub
wprowadzające bardziej rygorystyczne
przepisy krajowe w dziedzinach
nieobjętych zakresem niniejszej dyrektywy
nie zakazują ani nie ograniczają
przywozu, sprzedaży i konsumpcji tytoniu
i wyrobów powiązanych spełniających
wymogi niniejszej dyrektywy.
Poprawka 20
Motyw 43 a (nowy)
Poprawka
(43a) Niniejsza dyrektywa powinna
zapewnić uniknięcie jakiegokolwiek
pogorszenia warunków życia społeczności
zależnych od uprawy tytoniu w Europie,
zamieszkałych często na obszarach o
niekorzystnych warunkach
gospodarowania. Ponieważ celem
dyrektywy jest wyłącznie zmniejszenie
306
zachęt do konsumpcji wyrobów
tytoniowych, wszelkie decyzje dotyczące
składników i dodatków powinny należycie
uwzględniać potencjalne społecznogospodarcze skutki uboczne dla
społeczności zależnych od wspomnianych
upraw. Należy zachować uprawy tytoniu
w Europie, gdyż odpowiadają one za
nieznaczny odsetek konsumpcji w Unii, a
zarazem przyczyniają się do stabilności
gospodarczej niektórych europejskich
regionów, które mają niewiele innych
możliwości produkcji. Zmniejszenie
poziomu upraw w Unii lub ich zanik w
żadnej mierze nie wpłynie na poziom
konsumpcji, doprowadzi natomiast do
wzrostu przywozu z państw trzecich oraz
do spadku standardów jakości.
Poprawka 21
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 4
4) „aromat charakterystyczny” oznacza
wyraźny aromat lub smak inny niż aromat
lub smak tytoniu, wynikający z
zastosowania dodatku lub kombinacji
dodatków, w tym aromat lub smak
owoców, przypraw, ziół, alkoholu,
słodyczy, mentolu lub wanilii, odczuwany
przed użyciem wyrobu tytoniowego
zgodnie z przeznaczeniem lub podczas
jego używania;
Poprawka
4) „aromat charakterystyczny” oznacza
wyraźny aromat lub smak inny niż aromat
lub smak tytoniu albo mentolu,
wynikający z zastosowania dodatku lub
kombinacji dodatków, w tym aromat lub
smak owoców, przypraw, ziół, alkoholu,
słodyczy lub wanilii, odczuwany przed
użyciem wyrobu tytoniowego zgodnie
z przeznaczeniem lub podczas jego
używania;
Poprawka 22
13) „środek aromatyzujący” oznacza
dodatek nadający aromat lub smak;
Poprawka
13) „środek aromatyzujący” oznacza
dodatek nadający aromat lub smak,
niebędący zarazem niezbędny w procesie
produkcji wyrobu tytoniowego;
307
Poprawka 23
Poprawka
18) „składnik” oznacza dodatek, tytoń
(liście oraz inne naturalne, przetworzone
lub nieprzetworzone części roślin tytoniu,
w tym tytoń ekspandowany i tytoń
odtworzony), a także wszystkie substancje
występujące w gotowym wyrobie
tytoniowym, w tym papier, filtr, tusz,
kapsułki i kleje;
18) „składnik” oznacza dodatek, a także
wszystkie substancje występujące w
gotowym wyrobie tytoniowym, w tym
papier, filtr, tusz, kapsułki i kleje;
Uzasadnienie
Liści tytoniu nie powinno się uznawać za składnik, gdyż są częścią zasadniczą wyrobu, a nie częścią
dodaną. Obecna DWT (2001/37/WE) nie ujmuje tytoniu jako składnika.
Poprawka 24
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 18 a (nowy)
Poprawka
18a) „składnik naturalny” oznacza tytoń
(liście oraz inne naturalne, przetworzone
lub nieprzetworzone części roślin tytoniu,
w tym tytoń ekspandowany i tytoń
odtworzony);
Poprawka 25
19) „maksymalny poziom” lub
„maksymalna zawartość” oznacza
maksymalną ilość substancji w wyrobie
tytoniowym lub maksymalną ilość
substancji wydzielanych przez wyrób
tytoniowy, mierzoną w gramach (poziom
lub zawartość może wynosić 0);
Poprawka
19) „maksymalny poziom” oznacza
maksymalną ilość substancji w wyrobie
tytoniowym mierzoną w gramach;
308
Poprawka 26
Poprawka
34) „wyroby tytoniowe” oznaczają wyroby
przeznaczone do spożycia przez
konsumentów, składające się, nawet
częściowo, z tytoniu, w tym
zmodyfikowanego genetycznie;
34) „wyroby tytoniowe” oznaczają wyroby
przeznaczone do spożycia przez
konsumentów, składające się, nawet
częściowo, z tytoniu;
Poprawka 27
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 36 a (nowy)
Poprawka
36a) „imitacja wyrobów tytoniowych”
oznacza cukierki, przekąski, zabawki lub
inne przedmioty w formie wyrobów
tytoniowych, które mogą odwoływać się do
osób niepełnoletnich; produkty takie są
zakazane.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 16 konwencji FCTC WHO, którą Wspólnota Europejska ratyfikowała 30 czerwca
2005 r., umawiające się strony zakazują sprzedaży wyrobów tytoniowych osobom niepełnoletnim,
zakazując imitacji wyrobów tytoniowych. Prawo UE należy dostosować do zobowiązań
międzynarodowych.
Poprawka 28
Artykuł 3 – ustęp 2
Poprawka
2. Komisja jest uprawniona do
przyjmowania aktów delegowanych
zgodnie z art. 22 w celu dostosowania
maksymalnych zawartości substancji
określonych w ust. 1 przy uwzględnieniu
postępu naukowego i norm uzgodnionych
2. Komisja może przedstawiać wnioski
mające na celu dostosowanie
określonych w ust. 1 w oparciu o rzetelne i
niekwestionowane dowody naukowe oraz
normy uzgodnione na szczeblu
309
na szczeblu międzynarodowym.
międzynarodowym.
Poprawka 29
Poprawka
3. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji
ustanowione przez siebie maksymalne
zawartości innych substancji wydzielanych
przez papierosy oraz substancji
wydzielanych przez wyroby tytoniowe
inne niż papierosy. Biorąc pod uwagę
ewentualne normy uzgodnione na szczeblu
międzynarodowym oraz w oparciu dowody
naukowe i zawartości zgłoszone przez
państwa członkowskie, Komisja jest
uprawniona do przyjmowania aktów
delegowanych zgodnie z art. 22 w celu
określenia i dostosowania maksymalnych
inne niż papierosy, które to substancje
znacznie zwiększają toksyczne lub
uzależniające skutki wywoływane przez
wyroby tytoniowe, tak że skutki te
przekraczają próg toksyczności i
właściwości uzależniających wynikający z
poziomów zawartości substancji
smolistych, nikotyny i tlenku węgla
określonych w ust. 1.
3. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji
ustanowione przez siebie maksymalne
inne niż papierosy. Biorąc pod uwagę
normy uzgodnione na szczeblu
międzynarodowym oraz w oparciu rzetelne
i niekwestionowane dowody naukowe i
zawartości zgłoszone przez państwa
członkowskie, Komisja może przedstawiać
wnioski mające na celu dostosowanie
maksymalnych zawartości innych
substancji wydzielanych przez papierosy
oraz substancji wydzielanych przez
wyroby tytoniowe inne niż papierosy, które
to substancje znacznie zwiększają
toksyczne lub uzależniające skutki
wywoływane przez wyroby tytoniowe, tak
że skutki te przekraczają próg toksyczności
i właściwości uzależniających wynikający
z poziomów zawartości substancji
smolistych, nikotyny i tlenku węgla
określonych w ust. 1.
Poprawka 30
Artykuł 4 - ustęp 3
metod pomiaru zawartości substancji
smolistych, nikotyny i tlenku węgla, przy
uwzględnieniu postępu naukowego i
technicznego oraz norm uzgodnionych na
Poprawka
3. Komisja może przedstawiać wnioski
mające na celu dostosowanie
określonych w ust. 1 przy uwzględnieniu
postępu naukowego i norm uzgodnionych
na szczeblu międzynarodowym.
310
szczeblu międzynarodowym.
Uzasadnienie
Celem poprawki jest uniknięcie sytuacji, w której Komisja i państwa członkowskie będą mogły
zmieniać maksymalne zawartości substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla oraz innych
wydzielanych substancji w drodze aktów delegowanych, nie uwzględniając opinii Parlamentu
Europejskiego. Istotna zmiana tych zawartości może mieć wpływ na uprawy tytoniu, zwłaszcza
jeśli chodzi o nikotynę, której większe ilości zawiera odmiana burley.
Poprawka 31
4. Państwa członkowskie powiadamiają
Komisję o metodach, których używają do
pomiaru innych substancji wydzielanych
wydzielanych przez wyroby tytoniowe inne
niż papierosy. W oparciu o te metody, przy
technicznego oraz norm uzgodnionych na
szczeblu międzynarodowym, Komisja jest
przyjęcia i dostosowania metod pomiaru.
Poprawka
skreślony
Poprawka 32
Artykuł 6 – ustęp -1 (nowy)
Poprawka
-1. Komisja może sporządzić negatywny
wykaz dodatków, które nie są kluczowe
dla produkcji wyrobów tytoniowych i które
nadają wyrobowi charakterystyczny
aromat. Tradycyjne stosowanie mentolu
należy wyłączyć z tego przepisu.
311
Poprawka 33
Artykuł 6 – ustęp 1 – akapit pierwszy
1. Państwa członkowskie zakazują
wprowadzania do obrotu wyrobów
tytoniowych o aromacie
charakterystycznym.
Poprawka
wprowadzania do obrotu wyrobów
tytoniowych zawierających dodatki
powodujące lub wydzielające aromat
niebędący dominującym aromatem
tytoniu lub mentolu.
Poprawka 34
Artykuł 6 – ustęp 1 – akapit drugi
Poprawka
Państwa członkowskie nie zakazują
stosowania dodatków niezbędnych w
produkcji wyrobów tytoniowych, o ile
zastosowanie tych dodatków nie prowadzi
do nadania wyrobowi aromatu
charakterystycznego.
stosowania cukru i innych dodatków
niezbędnych w produkcji wyrobów
tytoniowych, a zwłaszcza służących
ulepszaniu jakości tytoniu uprawianego w
niekorzystnych warunkach klimatycznych
i na obszarach o niekorzystnej sytuacji.
Poprawka 35
Poprawka
2. Na wniosek państwa członkowskiego
Komisja określa, w drodze aktów
wykonawczych, czy dany wyrób tytoniowy
jest objęty zakresem ustępu 1; Komisja
może też wydawać takie akty wykonawcze
z własnej inicjatywy. Te akty wykonawcze
przyjmowane są zgodnie z procedurą
sprawdzającą, o której mowa w art. 21.
2. Na wniosek państwa członkowskiego
Komisja określa, w drodze aktów
wykonawczych, czy dany wyrób tytoniowy
jest objęty zakresem ustępu 1 w oparciu o
dowody naukowe; Komisja może też
wydawać takie akty wykonawcze z własnej
inicjatywy. Te akty wykonawcze
przyjmowane są zgodnie z procedurą
sprawdzającą, o której mowa w art. 21. W
procesie decyzyjnym bierze udział
niezależny zespół.
Komisja przyjmuje w drodze aktów
312
wykonawczych jednolite zasady dotyczące
procedur, według których ustala się, czy
dany wyrób tytoniowy jest objęty zakresem
ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmowane
są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o
której mowa w art. 21.
Poprawka 36
3. Jeżeli z doświadczeń zebranych w miarę
stosowania ust. 1 i 2 wynika, że dany
dodatek lub kombinacja dodatków po
przekroczeniu danego poziomu zawartości
lub stężenia zwykle nadaje wyrobowi
aromat charakterystyczny, Komisja jest
określenia maksymalnych poziomów tych
dodatków lub kombinacji tych dodatków,
nadających aromat charakterystyczny.
Poprawka
skreślony
Poprawka 37
Artykuł 6 – ustęp 4 – litera c
c) dodatków barwiących wydzielane
substancje.
Poprawka
c) dodatków barwiących wydzielane
substancje, chyba że dodatki te nie mają
wpływu na zdrowie konsumentów;
Poprawka 38
Artykuł 6 – ustęp 4 – litera c a (nowa)
Poprawka
ca) dodatków nadających wyrobowi
charakterystyczny aromat.
313
Poprawka 39
stosowania środków aromatyzujących w
komponentach wyrobów tytoniowych,
takich jak filtry, papier, opakowania,
kapsułki, lub nadawania wyrobom
tytoniowym właściwości technicznych,
które pozwalają na zmianę aromatu lub
intensywności dymu. Filtry i kapsułki nie
zawierają tytoniu.
Poprawka
5. Państwa członkowskie regulują
stosowanie środków aromatyzujących w
komponentach wyrobów tytoniowych,
takich jak filtry, papier, opakowania,
kapsułki, lub nadawania wyrobom
tytoniowym właściwości technicznych,
które pozwalają na zmianę aromatu lub
intensywności dymu. Filtry i kapsułki nie
zawierają tytoniu.
Poprawka 40
Artykuł 6 – ustęp 7 – akapit pierwszy a (nowy)
Poprawka
jednak na tej podstawie wprowadzania do
obrotu wyrobów tytoniowych
zawierających mentol wyłącznie ze
względu na zawartość mentolu.
Poprawka 41
9. Jeżeli dowody naukowe i doświadczenia
zebrane w miarę stosowania ust. 7 i 8
wykazują, że pewne dodatki lub ich
określona ilość znacznie wzmacnia, na
etapie spożycia, toksyczne lub
uzależniające skutki wywoływane przez
wyroby tytoniowe, Komisja jest
określenia maksymalnych poziomów tych
dodatków.
Poprawka
skreślony
314
Poprawka 42
3. W przypadku opakowań papierosów
ostrzeżenie ogólne i wiadomość
informacyjną drukuje się na bocznych
stronach opakowań jednostkowych.
Ostrzeżenia te mają szerokość co najmniej
20 mm i wysokość co najmniej 43 mm. W
przypadku tytoniu do samodzielnego
skręcania papierosów wiadomość
informacyjną drukuje się na płaszczyźnie
widocznej po otwarciu opakowania
jednostkowego. Zarówno ostrzeżenie
ogólne, jak i wiadomość informacyjna
zajmują 50 % płaszczyzny, na której są
wydrukowane.
Poprawka
3. W przypadku opakowań papierosów
ostrzeżenie ogólne i wiadomość
informacyjną drukuje się na bocznych
stronach opakowań jednostkowych. W
przypadku tytoniu do samodzielnego
skręcania papierosów wiadomość
informacyjną drukuje się na płaszczyźnie
widocznej po otwarciu opakowania
jednostkowego. Zarówno ostrzeżenie
ogólne, jak i wiadomość informacyjna
zajmują 50 % płaszczyzny, na której są
wydrukowane.
Poprawka 43
Artykuł 8 – ustęp 4 – wprowadzenie
zgodnie z art. 22 w celu:
Poprawka
4. Komisja jest uprawniona do składania
wniosków dotyczących:
Poprawka 44
Artykuł 8 – ustęp 4 – litera b
b) określenia umiejscowienia, formatu,
układu i wyglądu ostrzeżeń zdrowotnych
określonych w tym artykule, w tym
rodzaju czcionki i koloru tła.
Poprawka
skreślona
315
Poprawka 45
Poprawka
1. Na każdym opakowaniu jednostkowym i
opakowaniu zbiorczym tytoniu do palenia
zamieszcza się mieszane ostrzeżenia
zdrowotne. Mieszane ostrzeżenia
zdrowotne:
1. Na każdym opakowaniu jednostkowym i
opakowaniu zbiorczym tytoniu do palenia
zamieszcza się mieszane ostrzeżenia
zdrowotne, co gwarantuje prawo
konsumentów do należytej informacji.
Mieszane ostrzeżenia zdrowotne:
Poprawka 46
Poprawka
c) zajmują 75 % zewnętrznego obszaru
zarówno przedniej, jak i tylnej płaszczyzny
opakowania jednostkowego i opakowania
zbiorczego;
c) zajmują 50 % zewnętrznego obszaru
zarówno przedniej, jak i tylnej płaszczyzny
zbiorczego;
Poprawka 47
Artykuł 9 – ustęp 1 – litera e
e) znajdują się przy górnej krawędzi
zbiorczego i są umieszczone w tym samym
kierunku, co wszystkie inne informacje
umieszczone na opakowaniu;
Poprawka
e) znajdują się przy dolnej krawędzi
zbiorczego;
Poprawka 48
Artykuł 9 – ustęp 1 – litera g
g) w przypadku opakowań jednostkowych
Poprawka
skreślona
316
papierosów, mają następujące wymiary:
(i) wysokość: nie mniejsza niż 64 mm;
(ii) szerokość: nie mniejsza niż 55 mm.
Poprawka 49
zgodnie z art. 22 w celu:
Poprawka
3. Komisja jest uprawniona do składania
wniosków dotyczących:
Poprawka 50
c) określenia umiejscowienia, formatu,
układu, wyglądu, rotacji i proporcji
ostrzeżeń zdrowotnych;
Poprawka
skreślona
Poprawka 51
Artykuł 9 – ustęp 3 – litera d
d) w drodze odstępstwa od art. 7 ust. 3,
określenia warunków, pod którymi można
naruszyć integralność ostrzeżeń
zdrowotnych podczas otwierania
opakowania jednostkowego, w sposób
zapewniający spójność graficzną i
widoczność tekstu, fotografii i informacji
o zaprzestaniu palenia.
Poprawka
skreślona
317
Poprawka 52
Poprawka
2. Ostrzeżenie ogólne, o którym mowa w
ust. 1, zajmuje 30 % zewnętrznego obszaru
odpowiedniej płaszczyzny opakowania
jednostkowego i opakowania zbiorczego.
Proporcja ta wzrasta do 32 % w przypadku
państw członkowskich, w których
obowiązują dwa języki urzędowe, oraz do
35 % w przypadku państw członkowskich,
w których obowiązują trzy języki
urzędowe.
2. Ostrzeżenie ogólne, o którym mowa w
ust. 1, zajmuje 30 % zewnętrznego obszaru
Proporcja ta wzrasta do 32% w przypadku
35% w przypadku państw członkowskich,
w których obowiązują więcej niż dwa
języki urzędowe.
Poprawka 53
zgodnie z art. 22 w celu zniesienia
zwolnienia określonego w ust. 1, jeżeli
nastąpi istotna zmiana okoliczności
stwierdzona w sprawozdaniu Komisji.
Poprawka
skreślony
Poprawka 54
Artykuł 11 – ustęp 2 – litera b
Poprawka
b) zajmuje 30 % zewnętrznego obszaru
w których obowiązują trzy języki
urzędowe.
w których obowiązują więcej niż dwa
języki urzędowe.
318
Poprawka 55
wymogów określonych w ust. 1 i 2 przy
zmian sytuacji rynkowej.
Poprawka
skreślony
Poprawka 56
c) odnoszą się do aromatu, smaku,
środków aromatyzujących lub innych
dodatków bądź ich braku;
Poprawka
skreślona
Poprawka 57
2. Zakazane elementy lub cechy mogą
obejmować m.in. teksty, symbole, nazwy,
znaki handlowe, oznaczenia graficzne i
inne, kolory wprowadzające w błąd,
wkładki lub inne dodatkowe materiały,
takie jak naklejki, nalepki, materiały typu
onsert, zdrapki i etui, lub też takie
elementy lub cechy mogą być związane z
kształtem samego wyrobu tytoniowego.
Papierosy o średnicy mniejszej niż 7,5 mm
uważa się za wprowadzające w błąd.
Poprawka
2. Zakazane elementy lub cechy mogą
obejmować m.in. teksty, symbole, nazwy,
znaki handlowe, oznaczenia graficzne i
inne, kolory wprowadzające w błąd,
wkładki lub inne dodatkowe materiały,
takie jak naklejki, nalepki, materiały typu
onsert, zdrapki i etui.
319
Uzasadnienie
Wprowadzenie zakazu papierosów typu „slim” pociągnie za sobą negatywne następstwa
gospodarcze i straty nieproporcjonalne do ewentualnych korzyści zdrowotnych.
Poprawka 58
Artykuł 12 – ustęp 2 a (nowy)
Poprawka
2a. Na opakowaniu jednostkowym
dopuszczone jest podanie odmiany tytoniu
wykorzystanego do produkcji wyrobu lub
państwa jego pochodzenia.
Poprawka 59
1. Opakowanie jednostkowe papierosów
ma kształt prostopadłościanu.
Opakowanie jednostkowe tytoniu do
samodzielnego skręcania papierosów ma
formę torebki, tj. prostokątnej kieszeni z
klapką przykrywającą zamknięcie. Klapka
torebki zakrywa co najmniej 70 %
przedniej strony opakowania.
Opakowanie jednostkowe papierosów
zawiera co najmniej 20 papierosów.
Opakowanie jednostkowe tytoniu do
samodzielnego skręcania papierosów
zawiera co najmniej 40 g tytoniu.
Poprawka
skreślony
Poprawka 60
320
2. Opakowanie papierosów może być
wykonane z kartonu lub z miękkiego
materiału i nie posiada zamknięcia, które
można ponownie zamknąć lub zakleić po
pierwszym otwarciu, innego niż wieczko
otwierane do góry (typu „flip-top”).
Otwierane do góry wieczko opakowania
papierosów jest przymocowane tylko do
tylnej części opakowania.
Poprawka
2. Opakowanie papierosów może być
wykonane z kartonu lub z miękkiego
materiału i nie posiada zamknięcia, które
można ponownie zamknąć lub zakleić po
pierwszym otwarciu.
Poprawka 61
zgodnie z art. 22 w celu ustanowienia
bardziej szczegółowych przepisów
dotyczących kształtu i rozmiaru opakowań
jednostkowych, o ile przepisy te są
niezbędne do zapewnienia pełnej
widoczności i spójności ostrzeżeń
zdrowotnych przed pierwszym otwarciem,
podczas otwierania i po ponownym
zamknięciu opakowania jednostkowego.
Poprawka
skreślony
Poprawka 62
zgodnie z art. 22 w celu wprowadzenia
obowiązku stosowania opakowań
jednostkowych w kształcie
prostopadłościanu lub walca dla wyrobów
tytoniowych innych niż papierosy i tytoń,
jeżeli nastąpi istotna zmiana okoliczności
stwierdzona w sprawozdaniu Komisji.
Poprawka
skreślony
321
Poprawka 63
Poprawka
10. Wyroby tytoniowe inne niż papierosy i
tytoń do samodzielnego skręcania
papierosów są zwolnione ze stosowania
ust. 1 – 8 przez okres 5 lat od daty, o której
mowa w art. 25 ust. 1.
10. Wyroby tytoniowe inne niż papierosy i
tytoń do samodzielnego skręcania
papierosów są zwolnione ze stosowania
ust. 1 – 8 przez okres 10 lat od daty, o
której mowa w art. 25 ust. 1.
Uzasadnienie
Zob. art. 8 ust. 3 Protokołu mającego na celu zlikwidowanie nielegalnego handlu wyrobami
tytoniowymi do Ramowej konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu.
Poprawka 64
Poprawka
Państwa członkowskie zakazują
wprowadzania do obrotu tytoniu do
stosowania doustnego, bez uszczerbku dla
postanowień art. 151 Aktu przystąpienia
Austrii, Finlandii i Szwecji.
Państwa członkowskie regulują
wprowadzanie do obrotu tytoniu do
stosowania doustnego, bez uszczerbku dla
postanowień art. 151 Aktu przystąpienia
Austrii, Finlandii i Szwecji.
Poprawka 65
Artykuł 16 – nagłówek
Transgraniczna sprzedaż wyrobów
tytoniowych na odległość
Poprawka
Internetowa sprzedaż wyrobów
tytoniowych
Uzasadnienie
Trudno jest wprowadzać ograniczenia wiekowe dla sprzedaży tytoniu w internecie. Ponadto istnieją
również problemy z nielegalną reklamą internetową oraz niestosowaniem się do obowiązującego
prawodawstwa (np. ostrzeżenia zdrowotne). Tego rodzaju sprzedaż zachęca ludzi młodych do
palenia oraz ułatwia im dostęp do wyrobów tytoniowych. Dlatego też powinno się zakazać wszelkiej
322
sprzedaży internetowej, nie tylko sprzedaży transgranicznej. Dziewięć państw członkowskich już to
uczyniło. Unijny zakaz przyczyniłby się do ujednolicenia zasad i ułatwienia ich wdrażania.
Poprawka 66
Artykuł 16
1. Państwa członkowskie wprowadzają
wymóg, by punkty detaliczne, które
zamierzają prowadzić transgraniczną
sprzedaż na odległość konsumentom
znajdującym się w Unii, podlegały
rejestracji we właściwych organach w
państwie członkowskim, w którym
znajduje się siedziba punktu detalicznego,
oraz w państwie członkowskim, w którym
znajdują się rzeczywiści lub potencjalni
konsumenci. Punkty detaliczne, których
siedziba znajduje się poza Unią, podlegają
rejestracji we właściwych organach
państwa członkowskiego, w którym
znajdują się rzeczywiści lub potencjalni
konsumenci. Wszystkie punkty detaliczne,
które zamierzają prowadzić
transgraniczną sprzedaż na odległość,
przekazują właściwym organom co
najmniej następujące informacje:
Poprawka
Państwa członkowskie zakazują na swym
terytorium sprzedaży wyrobów
tytoniowych za pośrednictwem internetu.
a) nazwę lub nazwę przedsiębiorstwa oraz
stały adres miejsca prowadzenia
działalności, z którego następuje dostawa
wyrobów tytoniowych;
b) termin rozpoczęcia działalności
polegającej na oferowaniu wyrobów
tytoniowych w ramach transgranicznej
sprzedaży na odległość ogółowi
społeczeństwa w drodze usług
społeczeństwa informacyjnego;
c) adresy stron internetowych
wykorzystywanych do tego celu oraz
wszystkie informacje niezbędne do
zidentyfikowania tych stron.
2. Właściwe organy państw członkowskich
publikują, zgodnie z zasadami i środkami
zabezpieczającymi określonymi w
dyrektywie 95/46/WE, pełen wykaz
wszystkich zarejestrowanych w tych
323
organach punktów detalicznych. Punkty
detaliczne mogą rozpocząć wprowadzanie
do obrotu wyrobów tytoniowych w drodze
sprzedaży na odległość nie wcześniej niż
po opublikowaniu nazwy punktu w
odpowiednich państwach członkowskich.
3. Jeżeli jest to konieczne, aby zapewnić
przestrzeganie prawa i ułatwić jego
egzekwowanie, państwa członkowskie
przeznaczenia mogą wprowadzić wymóg,
by punkt detaliczny wyznaczył osobę
fizyczną odpowiedzialną za sprawdzanie,
zanim wyroby tytoniowe dotrą do
konsumentów, czy są one zgodne z
przepisami krajowymi przyjętymi na
podstawie niniejszej dyrektywy w państwie
członkowskim przeznaczenia.
4. Punkty detaliczne prowadzące sprzedaż
na odległość posiadają system
sprawdzania wieku, który w momencie
sprzedaży sprawdza, czy konsument
nabywający wyrób spełnia wymogi
dotyczące minimalnego wieku określone
w przepisach krajowych państwa
członkowskiego przeznaczenia. Detalista
lub wyznaczona osoba fizyczna przekazuje
właściwym organom szczegółowe
informacje na temat systemu sprawdzania
wieku oraz opis jego działania.
5. Dane osobowe konsumenta przetwarza
się wyłącznie zgodnie z dyrektywą
95/46/WE i nie ujawnia się ich
producentowi wyrobów tytoniowych,
przedsiębiorstwom wchodzącym w skład
tej samej grupy przedsiębiorstw ani
żadnym innym stronom trzecim. Danych
osobowych nie wykorzystuje się ani nie
przekazuje do celów niezwiązanych z daną
transakcją sprzedaży. Dotyczy to również
sytuacji, w której punkt detaliczny
wchodzi w skład producenta wyrobów
tytoniowych.
Uzasadnienie
Trudno jest wprowadzać ograniczenia wiekowe dla sprzedaży tytoniu w internecie. Ponadto istnieją
również problemy z nielegalną reklamą internetową oraz niestosowaniem się do obowiązującego
prawodawstwa (np. ostrzeżenia zdrowotne). Tego rodzaju sprzedaż zachęca ludzi młodych do
palenia oraz ułatwia im dostęp do wyrobów tytoniowych. Dlatego też powinno się zakazać wszelkiej
sprzedaży internetowej, nie tylko sprzedaży transgranicznej. Dziewięć państw członkowskich już to
uczyniło. Unijny zakaz przyczyniłby się do ujednolicenia zasad i ułatwienia ich wdrażania.
324
Poprawka 67
Poprawka
1a. Państwa członkowskie wprowadzają
na swoim terytorium zakaz bezpłatnej
dystrybucji wyrobów tytoniowych lub ich
dystrybucji po obniżonych cenach, a także
wymiany otwartych opakowań wyrobów
tytoniowych na opakowania nowe i
zamknięte, niezależnie od kanałów
dystrybucji.
Uzasadnienie
Działania promocyjne polegające na bezpłatnym rozdawaniu lub wymianie paczek papierosów w
miejscach publicznych są skierowane do ludzi młodych, a więc bezbronnych.
Poprawka 68
Poprawka
wymóg, by producenci i importerzy
wyrobów tytoniowych zgłaszali
właściwym organom państw
członkowskich wszystkie nowatorskie
wyroby tytoniowe, które zamierzają
wprowadzić do obrotu w tych państwach
członkowskich. Zgłoszenia dokonuje się w
formie elektronicznej sześć miesięcy przed
zamierzanym wprowadzeniem wyrobu do
obrotu; towarzyszy mu szczegółowy opis
wyrobu oraz informacje o składnikach i
wydzielanych substancjach zgodnie z art.
5. Ponadto producenci i importerzy
zgłaszający nowatorski wyrób tytoniowy
przekazują właściwym organom:
wymóg, by producenci i importerzy
wyrobów tytoniowych zgłaszali
właściwym organom państw
członkowskich wszystkie nowatorskie
wyroby tytoniowe, które zamierzają
wprowadzić do obrotu w tych państwach
członkowskich i w przypadku których
zamierzają w oparciu o solidne dowody
naukowe twierdzić, że są one mniej
szkodliwe lub niosą ze sobą mniejsze
ryzyko niż konwencjonalne wyroby
tytoniowe. Zgłoszenia dokonuje się w
formie elektronicznej sześć miesięcy przed
zamierzanym wprowadzeniem wyrobu do
obrotu; towarzyszy mu szczegółowy opis
wyrobu oraz informacje o składnikach i
wydzielanych substancjach zgodnie z art.
5. Ponadto producenci i importerzy
zgłaszający nowatorski wyrób tytoniowy
325
przekazują właściwym organom:
Poprawka 69
Artykuł 18
1. Następujące wyroby zawierające
nikotynę mogą być wprowadzane do
obrotu tylko po uzyskaniu pozwolenia
zgodnie z dyrektywą 2001/83/WE:
Poprawka
Wyroby zawierające nikotynę mogą być
wprowadzane do obrotu tylko po
uzyskaniu pozwolenia zgodnie z
dyrektywą 2001/83/WE.
a) wyroby, w których poziom nikotyny
przekracza 2 mg w przeliczeniu na sztukę,
lub
b) wyroby, w których stężenie nikotyny
przekracza 4 mg na ml, lub
c) wyroby, których użycie w sposób zgodny
z przeznaczeniem powoduje, że średnie
maksymalne szczytowe stężenie nikotyny
w osoczu przekracza 4 ng na ml.
zgodnie z art. 22 w celu zaktualizowania
ilości nikotyny określonych w ust. 1 przy
pozwoleń na wprowadzenie do obrotu
udzielonych dla wyrobów zawierających
nikotynę na podstawie dyrektywy
2001/83/WE.
3. Na każdym opakowaniu jednostkowym
i opakowaniu zbiorczym wyrobów
zawierających nikotynę poniżej progów
określonych w ust. 1 zamieszcza się
następujące ostrzeżenie zdrowotne:
Ten wyrób zawiera nikotynę i może
szkodzić Twojemu zdrowiu.
4. Ostrzeżenie zdrowotne, o którym mowa
w ust. 3, spełnia wymogi określone w art.
10 ust. 4. Ponadto ostrzeżenie to:
a) drukuje się na dwóch największych
płaszczyznach opakowania jednostkowego
i opakowania zbiorczego;
Proporcja ta wzrasta do 32 % w
326
przypadku państw członkowskich, w
których obowiązują dwa języki urzędowe,
oraz do 35 % w przypadku państw
członkowskich, w których obowiązują trzy
języki urzędowe.
wymogów określonych w ust. 3 i 4 przy
zmian sytuacji rynkowej oraz w celu
określenia i dostosowania
umiejscowienia, formatu, układu,
wyglądu i rotacji ostrzeżeń zdrowotnych.
Uzasadnienie
Wyroby zawierające nikotynę należy zaklasyfikować jako leki, niezależnie od zawartości nikotyny i
z wyjątkiem wyrobów tytoniowych. Artykuł 18 wniosku Komisji nie wspiera zapewnienia wysokiego
poziomu ochrony zdrowia i narusza art. 168 ust. 7 TFUE. Artykuł 18 w brzmieniu zaproponowanym
przez Komisję jest krokiem wstecz w porównaniu do przepisów obowiązujących w niektórych
państwach członkowskich.
Poprawka 70
Poprawka
3. Ostrzeżenie zdrowotne spełnia wymogi
określone w art. 10 ust. 4. Zajmuje ono nie
mniej niż 30 % obszaru odpowiedniej
płaszczyzny opakowania jednostkowego i
opakowania zbiorczego. Proporcja ta
wzrasta do 32 % w przypadku państw
członkowskich, w których obowiązują dwa
języki urzędowe, oraz do 35 % w
których obowiązują trzy języki urzędowe.
3. Ostrzeżenie zdrowotne spełnia wymogi
określone w art. 10 ust. 4. Zajmuje ono nie
mniej niż 30 % obszaru odpowiedniej
płaszczyzny opakowania jednostkowego i
opakowania zbiorczego. Proporcja ta
wzrasta do 32% w przypadku państw
członkowskich, w których obowiązują dwa
języki urzędowe, oraz do 35% w
których obowiązują więcej niż dwa języki
urzędowe.
Poprawka 71
327
2. Uprawnienia do przyjęcia aktów
delegowanych, o których mowa w art. 3
ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 3, art. 4 ust.
4, art. 6 ust. 3, art. 6 ust. 9, art. 6 ust. 10,
art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 3, art. 10 ust. 5, art.
11 ust. 3, art. 13 ust. 3, art. 13 ust. 4, art.
14 ust. 9, art. 18 ust. 2 i art. 18 ust. 5,
powierza się Komisji na czas nieokreślony
od dnia [Office of Publications: please
insert the date of the entry into force of this
Directive].
Poprawka
delegowanych, o których mowa art. 6 ust.
10 i art. 14 ust. 9 powierza się Komisji na
okres pięciu lat od dnia [Office of
Publications: please insert the date of the
entry into force of this Directive].
Poprawka 72
Poprawka
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa
w art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 3,
art. 4 ust. 4, art. 6 ust. 3, art. 6 ust. 9, art.
6 ust. 10, art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 3, art. 10
ust. 5, art. 11 ust. 3, art. 13 ust. 3, art. 13
ust. 4, art. 14 ust. 9, art. 18 ust. 2 i art. 18
ust. 5, może zostać w dowolnym
momencie odwołane przez Parlament
Europejski lub przez Radę. Decyzja o
odwołaniu kończy przekazanie
określonych w niej uprawnień. Decyzja o
odwołaniu staje się skuteczna od
następnego dnia po jej opublikowaniu w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
lub w określonym w tej decyzji
późniejszym terminie. Nie wpływa ona na
ważność jakichkolwiek już
obowiązujących aktów delegowanych.
3. Delegowanie uprawnień, o którym
mowa w art. 6 ust. 10 i art. 14 ust. 9, może
zostać w każdej chwili odwołane przez
Parlament Europejski lub przez Radę.
Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie
określonych w niej uprawnień. Decyzja o
odwołaniu staje się skuteczna od
lub w określonym w tej decyzji
późniejszym terminie. Nie wpływa ona na
ważność jakichkolwiek już
Poprawka 73
5. Akt delegowany przyjęty na podstawie
art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 3, art. 4
ust. 4, art. 6 ust. 3, art. 6 ust. 9, art. 6 ust.
Poprawka
art. 6 ust. 10 i art. 14 ust. 9 wchodzi w
życie tylko wówczas, gdy Parlament
328
10, art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 3, art. 10 ust. 5,
art. 11 ust. 3, art. 13 ust. 3, art. 13 ust. 4,
art. 14 ust. 9, art. 18 ust. 2 i art. 18 ust. 5,
wchodzi w życie tylko wówczas, gdy
Parlament Europejski albo Rada nie
wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch
miesięcy od przekazania tego aktu
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub
gdy, przed upływem tego terminu, zarówno
Parlament Europejski, jak i Rada
poinformowały Komisję, że nie wniosą
sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa
miesiące z inicjatywy Parlamentu
Europejskiego lub Rady.
Europejski albo Rada nie wyraziły
sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od
przekazania tego aktu Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed
upływem tego terminu, zarówno Parlament
Europejski, jak i Rada poinformowały
Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin
ten przedłuża się o dwa miesiące z
inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub
Rady.
Poprawka 74
Artykuł 23 – ustęp 2 – akapit pierwszy – wprowadzenie
Poprawka
W sprawozdaniu Komisja wskazuje w
szczególności te kwestie, które należy
zmienić lub usprawnić w świetle osiągnięć
w dziedzinie wiedzy naukowo-technicznej,
w tym w świetle uzgodnionych na szczeblu
międzynarodowym przepisów i norm
dotyczących wyrobów; Komisja zwraca
szczególną uwagę na:
W sprawozdaniu Komisja wskazuje w
szczególności te kwestie, które należy
zmienić lub usprawnić w świetle osiągnięć
w dziedzinie wiedzy naukowo-technicznej,
w tym w świetle uzgodnionych na szczeblu
międzynarodowym przepisów i norm
dotyczących wyrobów oraz skutków
społeczno-gospodarczych stosowania
dyrektywy; Komisja zwraca szczególną
uwagę na:
Poprawka 75
Artykuł 23 – ustęp 2 – akapit pierwszy – litera c a (nowa)
Poprawka
cа) wpływ na przemysł i zatrudnienie w
sektorze tytoniowym ze szczególnym
uwzględnieniem małych i średnich
gospodarstw rolnych;
329
Poprawka 76
Artykuł 23 – ustęp 2 – akapit pierwszy – litera c b (nowa)
Poprawka
cb) potencjalny wpływ dyrektywy na
europejski sektor uprawy tytoniu.
Poprawka 77
1. Państwa członkowskie nie zakazują ani
nie ograniczają przywozu, sprzedaży ani
spożycia wyrobów tytoniowych lub
powiązanych wyrobów, które są zgodne z
niniejszą dyrektywą.
Poprawka
1. Państwa członkowskie nie zakazują ani
nie ograniczają przywozu, sprzedaży ani
spożycia wyrobów tytoniowych lub
powiązanych wyrobów, które są zgodne z
niniejszą dyrektywą. Równocześnie
konieczne jest przyjęcie środków
ograniczających przywóz wyrobów
tytoniowych, także z państw trzecich, które
nie są zgodne z niniejszą dyrektywą.
330
PROCEDURA
Tytuł
Zbliżenie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych
państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży
wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów
Odsyłacze
COM(2012)0788 – C7-0420/2012 – 2012/0366(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa
Data ogłoszenia na posiedzeniu
ENVI
15.1.2013
Opinia wydana przez
AGRI
7.2.2013
Sprawozdawca(czyni) komisji
opiniodawczej
Data powołania
Csaba Sándor Tabajdi
5.3.2013
Rozpatrzenie w komisji
25.4.2013
Data przyjęcia
19.6.2013
+:
–:
0:
końcowego
Eric Andrieu, Liam Aylward, Luis Manuel Capoulas Santos, Vasilica
Viorica Dăncilă, Michel Dantin, Paolo De Castro, Albert Deß, Diane
Dodds, Herbert Dorfmann, Robert Dušek, Mariya Gabriel, Iratxe García
Pérez, Julie Girling, Béla Glattfelder, Martin Häusling, Esther Herranz
García, Elisabeth Jeggle, Jarosław Kalinowski, Elisabeth Köstinger,
Agnès Le Brun, Gabriel Mato Adrover, James Nicholson, Marit
Paulsen, Britta Reimers, Ulrike Rodust, Alfreds Rubiks, Giancarlo
Scottà, Czesław Adam Siekierski, Sergio Paolo Francesco Silvestris,
Alyn Smith, Ewald Stadler, Csaba Sándor Tabajdi, Marc Tarabella,
Luís Paulo Alves, Margrete Auken, María Auxiliadora Correa Zamora,
Marian Harkin, Sandra Kalniete, Maria do Céu Patrão Neves, Valdemar
Tomaševski, Jacek Włosowicz, Milan Zver
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i)
podczas głosowania końcowego
Fiona Hall
36
4
2
331
332
SPRAWOZDANIA
JAKO
SPRAWOZDAWCA
333
334
2009 - 2014
A7-0121/2011
5.4.2011
***I
SPRAWOZDANIE
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
zmieniającej dyrektywę 2000/75/WE w zakresie szczepień przeciw chorobie
niebieskiego języka
(COM(2010)0666 – 05499/2011 – C7-0032/2011 – 2010/0326(COD))
Sprawozdawca: Janusz Wojciechowski
335
PR_COD_1amCom
Objaśnienie używanych znaków
*
***
***I
***II
***III
Procedura konsultacji
Procedura zgody
Zwykła procedura ustawodawcza (pierwsze czytanie)
Zwykła procedura ustawodawcza (drugie czytanie)
Zwykła procedura ustawodawcza (trzecie czytanie)
(Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej w
projekcie aktu.)
Poprawki do projektu aktu
W poprawkach Parlamentu zmiany do projektu aktu zaznacza się
wytłuszczonym drukiem i kursywą. Oznakowanie zwykłą kursywą jest
wskazówką dla służb technicznych dotyczącą propozycji korekty elementów
projektu aktu w celu ustalenia tekstu końcowego (np. elementów w
oczywisty sposób błędnych lub pominiętych w danej wersji językowej).
Sugestie korekty wymagają zgody właściwych służb technicznych.
W poprawkach do aktów istniejących trzecia i czwarta linijka w nagłówku
poprawki w projekcie aktu zawiera, odpowiednio, odniesienie do
istniejącego aktu i postanowienia tego aktu, które ulega zmianie. Fragmenty
przepisu aktu istniejącego, do którego Parlament wprowadza zmiany, a który
nie został zmieniony w projekcie aktu, zaznacza się wytłuszczonym drukiem.
Ewentualne skreślenia w obrębie takich fragmentów zaznaczane są w sposób
następujący: [...].
336
SPIS TREŚCI
Strona
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO ...... 339
UZASADNIENIE .................................................................................................................. 342
OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PROPONOWANEJ PODSTAWY PRAWNEJ343
PROCEDURA ....................................................................................................................... 347
337
338
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej
dyrektywę 2000/75/WE w zakresie szczepień przeciw chorobie niebieskiego języka
(COM(2010)0666 – 05499/2011 – C7-0032/2011 – 2010/0326(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2010)0666),
– uwzględniając pismo Rady z 26 stycznia 2011 r., w którym stwierdziła, że należy zmienić
podstawę prawną wniosku, i zwróciła się do Parlamentu Europejskiego o przyjęcie stanowiska
w sprawie wniosku Komisji na podstawie art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej (05499/2011 - C7-0032/2011),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 marca
2011 r.1,
– uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej zmiany podstawy prawnej
wniosku,
– uwzględniając art. 55 i 37 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A7-0121/2011),
1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;
2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne
wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie
i Komisji, a także parlamentom państw członkowskich.
Poprawka 1
Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający
Odniesienie 1
Poprawka
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej,
Unii Europejskiej, w szczególności jego
art. 43 ust. 2,
Uzasadnienie
Wniosek pierwotnie oparto na wtórnej podstawie prawnej, tj. na art. 15 dyrektywy 92/119/WE,
1
Dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym.
339
której zastosowanie nie byłoby zgodne z traktatem. Zgodnie z Traktatem z Lizbony funkcję
prawodawczą pełnią wspólnie Parlament i Rada (art. 14 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej), a w obszarze rolnictwa zastosowanie ma zwykła procedura ustawodawcza (art. 43
ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej).
Poprawka 2
Odniesienie 2
uwzględniając dyrektywę Rady
92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r.
wprowadzającą ogólne wspólnotowe
środki zwalczania niektórych chorób
zwierząt i szczególne środki odnoszące się
do choroby pęcherzykowej świń, w
szczególności jej art. 15 tiret drugie,
Poprawka
Skreślone
Poprawka 3
Punkt 5 a preambuły (nowy)
Poprawka
5a. Dyrektywa powinna wejść w życie
Dzienniku Urzędowym, aby nowe przepisy
miały zastosowanie do sezonu szczepień w
2011 r.
Poprawka 4
1. Państwa członkowskie przyjmują i
publikują, najpóźniej do dnia 30 kwietnia
2011 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbędne do wykonania
niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie
przekazują Komisji tekst tych przepisów
oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi
Poprawka
1. Państwa członkowskie przyjmują i
publikują, najpóźniej do dnia 30 czerwca
2011 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbędne do wykonania
niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie
przekazują Komisji tekst tych przepisów
oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi
340
przepisami a niniejszą dyrektywą.
przepisami a niniejszą dyrektywą.
Poprawka 5
Państwa członkowskie stosują te przepisy
od dnia 1 maja 2011 r.
Poprawka
Państwa członkowskie stosują te przepisy
najpóźniej od dnia 1 lipca 2011 r.
Poprawka 6
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie
dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Poprawka
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie
następnego dnia po jej opublikowaniu
w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
341
UZASADNIENIE
Obecna sytuacja
Choroba niebieskiego języka jest chorobą dotykającą przeżuwaczy (bydło, owce i kozy). Od
początku lat 2000 w wielu państwach członkowskich, w tym w Europie Środkowej i Północnej,
wystąpiło kilka fal epidemii tej choroby, powodując znaczące straty wynikające z chorobowości,
upadkowości i zakłóceń handlu żywymi zwierzętami.
Dyrektywa Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawia przepisy szczegółowe
dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka, w tym zasady dotyczące szczepień.
Zasady te opracowano do celów stosowania tak zwanych „żywych szczepionek atenuowanych”,
które były jedynymi dostępnymi szczepionkami, gdy 10 lat temu przyjmowano dyrektywę. Użycie
tych szczepionek może prowadzić do niepożądanego występowania wirusa szczepionkowego u
zwierząt nieszczepionych. Z tego względu dyrektywa 2000/75/WE zezwala na użycie szczepionek
jedynie na obszarach, gdzie wystąpiła choroba i które tym samym podlegają ograniczeniom
dotyczącym przemieszczania zwierząt.
Jednak w ostatnich kilku latach pojawiły się nowe inaktywowane szczepionki. W przeciwieństwie
do „żywych szczepionek atenuowanych” te inaktywowane szczepionki nie stanowią zagrożenia
niepożądanego występowania wirusa szczepionkowego i mogą zatem być skutecznie stosowane
poza obszarami podlegającymi ograniczeniom dotyczącym przemieszczania zwierząt.
Cel i zakres wniosku Komisji
Celem dyrektywy jest uelastycznienie przepisów dotyczących szczepień przeciw chorobie
niebieskiego języka, zwłaszcza poprzez umożliwienie stosowania inaktywowanych szczepionek
poza obszarami podlegającymi ograniczeniom dotyczącym przemieszczania zwierząt.
Stanowisko sprawozdawcy
Sprawozdawca popiera treść wniosku Komisji. Złagodzi on niektóre ograniczenia, które stały się
zbędne w świetle ostatnich postępów w dziedzinie produkcji szczepionek. Nowe przepisy pomogą
państwom członkowskim w skuteczniejszym stosowaniu szczepień w celu opanowania choroby
niebieskiego języka oraz w zmniejszeniu związanego z tą chorobą obciążenia sektora rolnego.
Sprawozdawca uważa, że należy zmienić pierwotną podstawę prawną wniosku Komisji. Popiera on
stanowisko Rady wyrażone w piśmie z dnia 26 stycznia 2011 r., zgodnie z którym akt zmieniający
dyrektywę Rady 2000/75/WE powinien zostać przyjęty przez współprawodawców w ramach
zwykłej procedury ustawodawczej zgodnie z art. 43 ust. 2.
342
OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PROPONOWANEJ PODSTAWY PRAWNEJ
Pan Paolo De Castro
Przewodniczący
BRUKSELA
Dotyczy:
Opinii w sprawie podstawy prawnej wniosku dotyczącego dyrektywy Rady
zmieniającej dyrektywę 2000/75/WE w zakresie szczepień przeciw chorobie
niebieskiego języka (COM(2010) 666 – C7-0032/2011 – 2010/0326(COD))
Szanowny Panie Przewodniczący!
W piśmie z dnia 10 lutego 2011 r. zwrócił się Pan do Komisji Prawnej, zgodnie z art. 37 ust. 2,
o wydanie opinii w sprawie przewidywanej zmiany podstawy prawnej powyższego wniosku
Komisji, tj. zmiany podstawy prawnej z art. 15 dyrektywy Rady 92/119/EWG na art. 43 ust. 2
TFUE.
Komisja rozpatrzyła powyższe pytanie na posiedzeniu w dniu 28 lutego 2011 r.
Wprowadzenie
Wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2000/75/WE w zakresie szczepień
przeciw chorobie niebieskiego języka został przedstawiony Radzie przez Komisję w dniu 15
listopada 2010 r. W dniu 18 listopada 2010 r. przewodniczący komisji AGRI zwrócił się o opinię
Wydziału Prawnego Parlamentu na temat ważności podstawy prawnej wniosku. Wydział Prawny
odpowiedział w dniu 25 listopada. Następnie dnia 8 grudnia 2010 r. przewodniczący komisji AGRI
wyraził w piśmie do Komisji i Rady poważne wątpliwości odnośnie do procedury przyjęcia
wniosku. Zwrócił się również do Komisji o wycofanie wniosku, a Radę wezwał do
nieprzyjmowania go, w oczekiwaniu na złożenie przez Komisję nowego wniosku. Zaproponowano,
by podstawę nowego wniosku stanowił art. 43 ust. 2 TFUE. W piśmie podkreślono, że Komisja
przyjęła wtórną podstawę prawną, która „wydaje się być niezgodna z prawem w świetle
orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości (w szczególności jego orzeczenia z dnia 6 maja 2008 r.
w sprawie C-133/06)” i stwierdzono ponadto, że „zgodnie z traktatem lizbońskim rolę ustawodawcy
pełnią teraz wspólnie Parlament i Rada oraz że, po uchyleniu art. 202 WE, Radzie nie przysługują
już wyłączne uprawnienia ustawodawcze. W odniesieniu do aktów ustawodawczych w dziedzinie
rolnictwa, na mocy art. 43 ust. 2 TFUE do ich przyjęcia ma zastosowanie zwykła procedura
ustawodawcza.”
Wniosek ten został omówiony w dniu 2 grudnia 2010 r. przez grupę roboczą Rady złożoną
z głównych ekspertów w dziedzinie weterynarii. Podczas tego posiedzenia Służba Prawna Rady
zaleciła delegacjom, by odrzuciły zastosowanie wtórnej podstawy prawnej do wniosku
i zaznaczyła, że wniosek ten powinien być jej zdaniem oparty na art. 43 ust. 2 TFUE.
W związku z tym Rada postanowiła nie zastosować podstawy prawnej proponowanej przez
Komisję. Komisja wyjaśniła, że nie należy spodziewać się odrzucenia wniosku i jego zastąpienia
wnioskiem opartym na art. 43 ust. 2 TFUE, bo uniemożliwi to Parlamentowi i Radzie jego przyjęcie
na czas, przed okresem szczepień w 2011 r.
343
Mając na uwadze naglący charakter wniosku, w piśmie z dnia 26 stycznia 2011 r. skierowanym do
przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Rada przekazała wniosek Parlamentowi
i zaproponowała, by współustawodawcy zmienili podstawę prawną na art. 43 ust. 2 TFUE. Rada
zwróciła się również do Parlamentu o przyjęcie na tej podstawie stanowiska w sprawie wniosku
Komisji w ramach zwykłej procedury ustawodawczej. Przedstawiciel Komisji wyraźnie stwierdził,
że Komisja nie będzie przeciwna takiemu podejściu.
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zamierza, jako komisja przedmiotowo właściwa, zmienić
podstawę prawną wniosku zgodnie z propozycją Rady.
I. Proponowane podstawy prawne
Wniosek Komisji jest oparty na art. 15 dyrektywy Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r.
wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne
środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń1, który brzmi następująco:
„Artykuł 15
Na zasadzie odstępstwa od przepisów ogólnych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, przepisy
szczególne odnoszące się do środków kontroli i zwalczania danej choroby:
– są, w przypadku choroby pęcherzykowej świń, podane w załączniku II odnoszącym się do choroby
pęcherzykowej świń,
– są, dla każdej z innych chorób wymienionych w załączniku I, przyjmowane przez Radę stanowiącą
większością kwalifikowaną na wniosek Komisji.”
Załącznik I nosi tytuł: „Wykaz chorób do obowiązkowego zgłoszenia” i wymienia chorobę
niebieskiego języka.
Podstawą prawną proponowaną przez Radę i komisję AGRI jest art. 43 ust. 2 TFUE, który brzmi
następująco: „2. „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą
prawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, ustanawiają wspólną
organizację rynków rolnych przewidzianą w artykule 40 ustęp 1, jak również inne przepisy
niezbędne dla osiągnięcia celów wspólnej polityki rolnej i rybołówstwa.” (podkreślenie dodane)
II. Podstawa prawna wybrana przez Komisję
Podstawą prawną proponowaną przez Komisję jest art. 15 dyrektywy Rady 92/119/EWG, tzw.
wtórna podstawa prawna. Komisja następująco uzasadnia wybór tej podstawy prawnej
w uzasadnieniu: „Podstawą prawną dyrektywy 2000/75/WE jest art. 15 tiret drugie dyrektywy Rady
92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania
niektórych chorób zwierząt i szczególne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń („akt
podstawowy”), w którym przewiduje się, że Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na
wniosek Komisji, może przyjąć szczegółowe przepisy związane ze środkami kontroli i zwalczania
wszelkich chorób zwierzęcych wymienionych w załączniku I do dyrektywy. Ponieważ nadal
obowiązuje akt podstawowy stanowiący podstawę prawną, na legalność uprawnień nadanych
Radzie tym aktem wpływu nie ma wejście w życie traktatu lizbońskiego, a zatem uprawnienia te
pozostają w wyłącznej gestii Rady.” (podkreślenie dodane). Takiego samego sformułowania użyto
w piśmie dyrektora generalnego DG SANCO do przewodniczącego komisji AGRI z dnia 15
listopada 2010 r.: „Podstawa prawna dyrektywy 2000/75/WE dotyczącej kontroli i zwalczania
1
Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 69.
344
choroby niebieskiego języka jest zawarta w dyrektywie Rady 92/119/EWG, w której przewiduje się,
że Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji, może przyjąć
szczegółowe przepisy związane ze środkami kontroli i zwalczania szeregu chorób zwierzęcych,
w tym choroby niebieskiego języka. Ponieważ nadal obowiązuje akt podstawowy stanowiący
podstawę prawną, wejście w życie traktatu lizbońskiego nie ma wpływu na legalność uprawnień
przyznanych Radzie na mocy tego aktu. Z tego względu wniosek Komisji jest przedkładany
wyłącznie Radzie.”
III. Stanowisko Trybunału Sprawiedliwości
Szereg zasad ma swoje źródło w orzecznictwie Trybunału. Po pierwsze, z uwagi na skutki podstawy
prawnej dla właściwości i procedury, wybór właściwej podstawy prawnej ma zasadnicze znaczenie1.
Po drugie, zgodnie z art. 13 ust. 2 TUE, każda instytucja działa w ramach uprawnień przyznanych
jej na mocy traktatu, a przepisy dotyczące sposobu podejmowania decyzji przez instytucje
Wspólnoty zostały ustanowione w traktacie i państwa członkowskie czy same instytucje nie mogą
nimi dowolnie dysponować2.
W orzeczeniu z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie C-133/06 Trybunał Sprawiedliwości opowiedział się
przeciwko stosowaniu przez instytucje UE wtórnej podstawy prawnej, stwierdzając, co następuje:
„56. Uznanie, że instytucja ma możliwość wprowadzania wtórnych podstaw prawnych –
niezależnie od tego, czy zmierzałyby one do usztywnienia, czy też złagodzenia trybu
wydawania aktu – oznaczałoby przyznanie jej uprawnień prawodawczych wykraczających
poza to, co przewiduje traktat.
57. Prowadziłoby to również do zezwolenia jej na naruszenie zasady równowagi instytucjonalnej,
która oznacza, że każda instytucja wykonuje swoje kompetencje z poszanowaniem kompetencji
pozostałych instytucji (sprawa C-70/88 Parlament przeciwko Radzie [1990] Zb.orz. I-2041
pkt 22).”
Z orzeczenia Trybunału wynika, że ustawodawca UE może jedynie przyjąć akt ustawodawczy,
działając zgodnie z procedurami przewidzianymi w traktacie i nie może ustanowić swojej własnej
dodatkowej podstawy prawnej i procedur przyjęcia aktu.
IV. Cel i treść proponowanych środków
Wniosek ma na celu zmianę dyrektywy 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej
przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka3, która została
przyjęta na podstawie art. 15 dyrektywy Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r.
wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne
środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń. Dyrektywa 92/119/EWG została przyjęta
w oparciu o art. 43 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, który stanowi
obecnie art. 43 TFUE, jako instrument w dziedzinie rolnictwa.
Należy zauważyć, że wybór podstawy prawnej aktu nie wynika z przekonania danej instytucji
o zamierzonym celu, ale musi „opierać się na obiektywnych czynnikach, które mogą zostać
poddane kontroli sądowej4”, takich jak cel i treść danego środka5.
1
Opinia w sprawie 2/00 Carthagena Protocol, Zb.orz. I-9713 pkt 5; Sprawa C-370/91 Komisja przeciwko Radzie,
pkt 46-49; Opinia 1/08 General Agreement on Trade in Services, [2009] Zb.orz. I-11129 pkt 110.
2
Sprawa C-403/05 Parlament przeciwko Komisji [2007] Zb.orz. I-9045 pkt 49 i wymienione tam orzeczenia.
3
Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 74.
4
Sprawa C-45/86 Komisja przeciwko Radzie, [1987] Zb.orz., s. 1493 pkt 11.
5
Sprawa C-300/89 Komisja przeciwko Radzie, [1991] Zb.orz., s. I-2867 pkt 10.
345
Celem wniosku jest wprowadzenie możliwości dodatkowego szczepienia przeciwko chorobie
niebieskiego języka i „ograniczenie obciążenia sektora rolnego powodowanego tą chorobą” (punkt
5 preambuły wniosku). Dotyczy on zatem polityki rolnej i powinien być oparty na art. 43 ust. 2
TFUE.
V. Wniosek
Uznano, że art. 15 dyrektywy 92/119/EWG nie jest ważną podstawą prawną przyjęcia wniosku,
który powinien opierać się raczej na art. 43 ust. 2 TFUE.
Na posiedzeniu w dniu 28 lutego 2011 r. Komisja Prawna postanowiła jednogłośnie1 (14 głosami)
zalecić, by podstawą wniosku był art. 43 ust. 2 TFUE.
Z wyrazami szacunku
Klaus-Heiner Lehne
1
W głosowaniu końcowym uczestniczyli: Klaus-Heiner Lehne (przewodniczący), Raffaele Baldassarre
(wiceprzewodniczący), Evelyn Regner (wiceprzewodnicząca), Sebastian Valentin Bodu (wiceprzewodniczący), Piotr
Borys, Françoise Castex, Sergio Gaetano Cofferati, Christian Engström, Eva Lichtenberger, Toine Manders, Antonio
Masip Hidalgo, Alajos Mészáros, Bernhard Rapkay, Francesco Enrico Speroni, Alexandra Thein, Cecilia Wikström,
Zbigniew Ziobro, Tadeusz Zwiefka.
346
PROCEDURA
Tytuł
Szczepienia przeciw chorobie niebieskiego języka
Odsyłacze
05499/2011 – C7-0032/2011 – 2010/0326(COD)
AGRI
3.2.2011
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Janusz
Wojciechowski
26.1.2011
Zastrzeżenia do podstawy prawnej
Data wydania opinii JURI
JURI
28.2.2011
14.3.2011
Data przyjęcia
4.4.2011
+:
–:
0:
końcowego
John Stuart Agnew, Liam Aylward, José Bové, Vasilica Viorica
Dăncilă, Michel Dantin, Paolo De Castro, Albert Deß, Herbert
Dorfmann, Lorenzo Fontana, Iratxe García Pérez, Béla Glattfelder,
Martin Häusling, Esther Herranz García, Peter Jahr, Elisabeth
Köstinger, Agnès Le Brun, Mairead McGuinness, Mariya Nedelcheva,
James Nicholson, Rareş-Lucian Niculescu, Wojciech Michał
Olejniczak, Georgios Papastamkos, Marit Paulsen, Giancarlo Scottà,
Sergio Paolo Francesco Silvestris, Alyn Smith, Marc Tarabella, Janusz
Wojciechowski
Margrete Auken, Salvatore Caronna, Christa Klaß, Hans-Peter Mayer
Data złożenia
4.4.2011
31
0
1
347
348
2009 - 2014
A7-0031/2012
8.2.2012
***II
ZALECENIE DO DRUGIEGO
CZYTANIA
w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2000/75/WE
w zakresie szczepień przeciw chorobie niebieskiego języka
(16696/1/2011 – C7-0011/2012 – 2010/0326(COD))
349
PR_COD_2app
*
***
***I
***II
***III
Procedura zgody
(Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej
w projekcie aktu.)
nie został zmieniony w projekcie aktu, zaznacza się wytłuszczonym
drukiem. Ewentualne skreślenia w obrębie takich fragmentów zaznaczane są
w sposób następujący: [...].
350
SPIS TREŚCI
Strona
PROCEDURA ....................................................................................................................... 354
351
352
w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2000/75/WE w zakresie szczepień
przeciw chorobie niebieskiego języka
(16696/1/2011 – C7-0011/2012 – 2010/0326(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)
– uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (16696/1/2011 – C7-0011/2012),
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 marca
2011 r.1,
– uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu2 dotyczące wniosku Komisji
przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2010)0666),
– uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (A7-0031/2012),
1. zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;
2. stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu
ustawodawczego, zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;
4. zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu ustawodawczego, po
sprawdzeniu, czy wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania
jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z sekretarzem
generalnym Rady;
i Komisji, a także parlamentom narodowym.
1
2
Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. (NAT/512 – CESE 538/11).
353
PROCEDURA
Tytuł
Szczepienia przeciw chorobie niebieskiego języka
Odsyłacze
16696/1/2011 – C7-0011/2012 – 2010/0326(COD)
Data pierwszego czytania w Parlamencie
Europejskim - Numer P
7.4.2011
Wniosek Komisji
05499/2011 - C7-0032/2011
wpłynięcia stanowiska Rady w
pierwszym czytaniu
19.1.2012
AGRI
19.1.2012
23.1.2012
Data przyjęcia
6.2.2012
+:
–:
0:
końcowego
Liam Aylward, Luis Manuel Capoulas Santos, Vasilica Viorica Dăncilă,
Paolo De Castro, Albert Deß, Herbert Dorfmann, Hynek Fajmon,
Martin Häusling, Esther Herranz García, Elisabeth Jeggle, Jarosław
Kalinowski, Elisabeth Köstinger, Stéphane Le Foll, George Lyon,
Gabriel Mato Adrover, Mariya Nedelcheva, Wojciech Michał
Olejniczak, Georgios Papastamkos, Marit Paulsen, Britta Reimers,
Ulrike Rodust, Giancarlo Scottà, Czesław Adam Siekierski, Marc
Tarabella, Janusz Wojciechowski
Salvatore Caronna, Sandra Kalniete, Milan Zver
Emilio Menéndez del Valle
Data złożenia
8.2.2012
T7-0147/2011
29
0
0
354
2009 - 2014
A7-0331/2012
16.10.2012
SPRAWOZDANIE
w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu
(2012/2031 (INI))
355
PR_INI
SPIS TREŚCI
Strona
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO ........................................... 357
UZASADNIENIE .................................................................................................................. 365
OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO
I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI .................................................................................... 367
OPINIA KOMISJI TRANSPORTU I TURYSTYKI ............................................................ 373
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI ..................................................... 377
356
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
(2012/2031 (INI))
– uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
10 listopada 2011 r. w sprawie wpływu rozporządzenia Rady (WE) Nr 1/2005 w sprawie
ochrony zwierząt podczas transportu (COM(2011)0700),
– uwzględniając komunikat Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego
Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 lutego 2012 r. w prawie strategii Unii
Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012-2015 (COM(2012)0006),
– uwzględniając art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który stanowi, że przy
formułowaniu i realizacji unijnych strategii politycznych, Unia i jej państwa członkowskie w
pełni uwzględniają wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt jako istot zdolnych do
odczuwania,
– uwzględniając własną rezolucję z dnia 12 października 2006 r. w sprawie Wspólnotowego
planu działań dotyczącego ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2006-20101,
– uwzględniając własną rezolucję z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie nowej strategii Unii
Europejskiej w zakresie zdrowia zwierząt (2007-2013)2,
– uwzględniając własną rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie ewaluacji i oceny
Wspólnotowego planu działań dotyczącego dobrostanu zwierząt na lata 2006 - 20103,
– uwzględniając własną rezolucję z dnia 15 listopada 1996 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy
Rady 95/29/WE zmieniającej dyrektywę 91/628/EWG dotyczącą ochrony zwierząt podczas
transportu4,
– uwzględniając własną rezolucję z dnia 30 marca 2004 r. dotyczącą rozporządzenia Rady w
sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań zmieniającego
dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE, a także rozporządzenie (WE) nr 1255/97, w którym
zaproponowano maksymalny czas przewozu wynoszący 9 godzin lub 500 km dla zwierząt
transportowanych w celu uboju5,
– uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) Nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie
ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań zmieniające dyrektywy
64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/976,
– uwzględniając oświadczenie pisemne Parlamentu Europejskiego nr 54/2009 z dnia
25 lutego 2010 r. w sprawie transportu koni przeznaczonych do uboju w Unii Europejskiej,
– uwzględniając oświadczenie pisemne Parlamentu Europejskiego nr 49/2011 z dnia
30 listopada 2011 r. w sprawie ustanowienia maksymalnego ograniczenia czasu transportu
1
Dz.U. C 308E z 16.12.2006, s. 170.
Dz.U. C 279E z 19.11.2009, s. 89.
3
Dz.U. C 81E z 15.3.2011, s. 25.
4
Dz.U. C 362/05 z 2.12.1996, s. 331.
5
Dz.U. C 103E z 29.4.2004, s. 36.
6
Dz.U. L 3 z 5.1.2005, s. 1.
2
357
zwierząt przeznaczonych do uboju w Unii Europejskiej do 8 godzin,
– uwzględniając opinię naukową Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)
dotyczącą dobrostanu zwierząt w czasie transportu, opublikowaną w styczniu 2011 r.1,
– uwzględniając petycję 8hours.eu podpisaną przez ponad milion obywateli UE, w której
zaapelowali oni o ograniczenie maksymalnego czasu transportu zwierząt przeznaczonych do
uboju do 8 godzin,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie Komisji Ochrony
Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji
Transportu i Turystyki (A7-0331/2012),
A. mając na uwadze, że ochrona zwierząt jest w XXI wieku wyrazem człowieczeństwa oraz
wyzwaniem dla europejskiej cywilizacji i kultury; mając na uwadze, że podstawą każdego
działania na rzecz ochrony i dobrostanu zwierząt powinny być wnioski naukowe, a także
przekonanie, że zwierzęta są stworzeniami zdolnymi do odczuwania, których szczególne
potrzeby należy wziąć pod uwagę zgodnie z art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej;
B. mając na uwadze, że transport zwierząt jest wynikiem czynników gospodarczych i
logistycznych, jednakże może on jednocześnie powodować powstawanie dodatkowych kosztów
społecznych i środowiskowych (zwiększony ruch samochodowy, dodatkowe emisje CO2);
C. mając na uwadze, że transport zwierząt powinien być obsługiwany zarówno wewnątrz, jak i na
zewnątrz UE, zwierzęta pochodzące z państw trzecich powinny być poddawane dokładnej
kontroli i nadzorowi, by zapewnić producentom europejskim stabilną sytuację konkurencyjną i
bodziec do poprawy norm transportu zwierząt w krajach trzecich;
D. mając na uwadze, że europejskie przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt nie mogą skutkować
zniekształceniem wolnego handlu towarem ani też prowadzić do nieproporcjonalnych kosztów
finansowych, należy również pamiętać o szczególnie niekorzystnej sytuacji geograficznej
regionów peryferyjnych i najbardziej oddalonych;
E. mając na uwadze, że transport mięsa i innych produktów zwierzęcych jest łatwiejszy
technicznie i bardziej racjonalny etycznie niż transport żywych zwierząt przeznaczonych
wyłącznie na ubój;
F. mając na uwadze, że transport zwierząt na znaczne odległości w niehigienicznych i
niekorzystnych warunkach może zwiększyć zagrożenie przenoszenia i rozprzestrzeniania
chorób;
G. mając na uwadze, że zachowanie zasad dobrostanu zwierząt może mieć wpływ na jakość
produktów zwierzęcych;
H. mając na uwadze, że ubój zwierząt i przetwórstwo mięsa w możliwie najmniejszej odległości od
miejsca hodowli zwierząt może pomóc obszarom wiejskim w ich zrównoważonym rozwoju;
należy również wziąć pod uwagę, że nie zawsze dostępna jest odpowiednia liczba właściwych
rzeźni w wystarczająco niewielkiej odległości, jak również to, że utrzymanie małych, lokalnych
rzeźni wiąże się z poważnymi wyzwaniami gospodarczymi; mając na uwadze, że wysoki
1
Dziennik EFSA 2011:9(1):1966 (s. 125)
358
standard higieny i inne wymogi nałożone przepisami UE na tego rodzaju zakłady doprowadziły
do restrukturyzacji i spadku liczby dostępnych rzeźni; mając zatem na uwadze konieczność
zbadania sposobów zapewnienia rentowności małych rzeźni;
I. mając na uwadze, że ograniczenia czasu transportu i nadmiernie restrykcyjne warunki mogą
zagrozić regularnym dostawom rynkowym w pewnych krajach i odległych regionach terytorium
UE, w wyniku czego działalność pewnych firm nie będzie opłacalna, ze wszelkimi
konsekwencjami związanymi z utratą konkurencyjności,
J. mając na uwadze, że warunki transportu zwierząt są przedmiotem powszechnego
zainteresowania,
Ocena ogólna sprawozdania Komisji
1. przyjmuje do wiadomości sprawozdanie Komisji przedstawiające stan realizacji rozporządzenia
Rady (WE) Nr 1/2005, które zawiera konkluzję, że rozporządzenie to ma pozytywny wpływ na
dobrostan zwierząt w czasie transportu, lecz wskazuje również, że wciąż utrzymują się poważne
problemy z dobrostanem zwierząt podczas transportu, głównie z powodu zbyt mało
rygorystycznego przestrzegania przepisów w państwach członkowskich oraz z niedostatecznego
poziomu ich wdrożenia;
2. wzywa Komisję do zapewnienia skutecznego i jednolitego wdrożenia istniejących przepisów
unijnych dotyczących transportu zwierząt we wszystkich państwach członkowskich UE; jest
zdania, że skuteczniejsze wdrażanie przepisów ma podstawowe znaczenie dla skuteczności i
funkcjonowania bieżących przepisów celem poprawy warunków transportu i uniknięcia
wypaczenia konkurencji w państwach członkowskich UE.
3. zdecydowanie potępia niedostateczne podstawy i dane naukowe leżące u podstaw sprawozdania
Komisji, takie jak badanie przeprowadzone przez wykonawcę zewnętrznego oparte głównie na
ankiecie wypełnianej przez strony bezpośrednio uczestniczące w transporcie zwierząt lub
posiadające bezpośredni interes związany tym z transportem;
4. wyraża obawę, że istnieje ryzyko, iż w niektórych przypadkach zawarte w sprawozdaniu dane
pochodzące z państw członkowskich, których nie można było dokładnie zweryfikować, mogą
nie w pełni odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy w zakresie transportu zwierząt ze względu
na zróżnicowane metody i narzędzia kontroli stosowane w poszczególnych państwach
członkowskich;
5. wyraża zaniepokojenie, że stopień wykonywania przepisów dotyczących transportu zwierząt
bardzo różni się w poszczególnych państwach członkowskich, w związku z powyższym wzywa
Komisję do podjęcia działań zapewniających pełną i jednolitą kontrolę przestrzegania
warunków transportu;
6. wzywa Komisję do podjęcia działań mających na celu intensyfikację współpracy i komunikacji
między właściwymi organami państw członkowskich;
7. zwraca uwagę, że sprawozdanie Komisji nie zawiera pełnego oszacowania wszystkich kosztów
transportu zwierząt i ogranicza się do wpływu na handel wewnątrzunijny, skutków regionalnych
i społeczno-gospodarczych, wpływu na dobrostan zwierząt, podstaw naukowych i środków
kontroli, przestrzegania przepisów i egzekwowania rozporządzenia nr 1/2005; dlatego też
wzywa Komisję do przedstawienia pełnego oszacowania wszystkich kosztów gospodarczych,
społecznych i środowiskowych transportu zwierząt oraz korzyści z niego płynących, w tym
porównania transportu zwierząt do uboju i transportu tusz oraz produktów żywnościowych, jak
również wpływu transportu na cenę produktów mięsnych, z położeniem szczególnego nacisku
359
na tereny najbardziej oddalone oraz zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron;
8. wzywa Komisję do zainicjowania szeroko zakrojonej kampanii informacyjnej skierowanej do
konsumentów na temat przepisów europejskich w zakresie dobrostanu zwierząt, w ramach
której podawane będą stale informacje o zmianach wymaganych od producentów europejskich
w celu zwrócenia większej uwagi na ich pracę i poprawienia wartości dodanej ich produkcji;
9. zwraca uwagę, że w okresie sprawozdawczym 2005-2009 nastąpił istotny wzrost liczby
transportowanych zwierząt: bydła o 8%, świń o 70%, owiec o 3%, a jedynie w odniesieniu do
koni zanotowano spadek o 17%; podkreśla, że dwie trzecie przesyłek było transportowanych
przez ponad 8 godzin, podczas gdy 4% transportów jest dłuższych niż maksymalny czas
podróży i tym samym wymaga rozładunku i odpoczynku przed dalszą podróżą. ubolewa, że w
przypadku prawie 2% przesyłek nie były dostępne godziny podróży, co stanowi ponad
pięciokrotny wzrost w stosunku do roku 2005;
10. uważa, że zasadniczo zwierzęta powinny być poddawane ubojowi jak najbliżej miejsca
hodowli; zauważa, że konsumenci opowiadają się za krótszym czasem transportu zwierząt
przeznaczonych na ubój, lecz jednocześnie wolą kupować świeże mięso; w związku z tym
wzywa Komisję do wyjaśnienia wniosków, jakie należy z tego wyciągnąć; uznaje, że z uwagi
na brak egzekwowania rozporządzenie nie spełniło celu ograniczenia transportu żywych
zwierząt przeznaczonych na ubój, rozporządzenie to przyczyniło się jednak do poprawy
dobrostanu zwierząt w transporcie; wzywa państwa członkowskie, by właściwie wdrożyły
obowiązujące przepisy dotyczące transportu zwierząt i wzywa Komisję, by w miarę możliwości
wspierała lokalne przetwórstwo; jest zdania, że polityka UE powinna dążyć do tworzenia
krótkich i przejrzystych łańcuchów dostaw, przy jednoczesnym gwarantowaniu podaży na
rynkach wszystkich państw członkowskich i w najbardziej oddalonych regionach; podkreśla, że
unijne przepisy dotyczące higieny, choć zapewniają najwyższy poziom ochrony dla
konsumentów, niekoniecznie powinny powstrzymywać rozwój ruchomych lub małych
regionalnych rzeźni i zakładów przetwórczych;
11. wzywa Komisję do przedłożenia jasnej definicji lokalnych rzeźni,
12. przypomina, że art. 32 wspomnianego rozporządzenia stanowi, iż sprawozdanie Komisji musi
uwzględniać „dowody naukowe dotyczące potrzeb związanych z dobrostanem zwierząt” oraz że
mogą mu towarzyszyć, w razie potrzeby, stosowne propozycje ustawodawcze dotyczące
długoterminowych przewozów;
13. przyjmuje do wiadomości oświadczenie pisemne Parlamentu Europejskiego nr 49/2011 w
sprawie ustalenia maksymalnego 8-godzinnego czasu transportu zwierząt przeznaczonych do
uboju, przyznając jednak, że wymóg taki nie ma podstaw naukowych; uważa, że dobrostan
zwierząt w trakcie transportu w niektórych przypadkach w większym stopniu zależy od
odpowiednich pojazdów oraz właściwego traktowania zwierząt, zgodnie z wnioskami
wynikającymi z opinii EFSA z grudnia 2010 r.; niemniej jednak zwraca się do Komisji
Europejskiej i państw członkowskich, by sporządziły wytyczne w zakresie wzorcowych praktyk
celem poprawy wdrażania rozporządzenia (WE) nr 1/2005 i umocnienia mechanizmów kontroli
celem zagwarantowania dobrostanu zwierząt;
14. nalega na ponowne rozważenie kwestii ograniczenia czasu transportu zwierząt rzeźnych do 8
godzin włącznie z czasem załadunku, bez względu na to, czy odbywa się on drogą lądową czy
morską, z pewnymi wyjątkami ze względu na warunki geograficzne w regionach najbardziej
oddalonych, słabo rozwiniętą sieć drogową, odległą lokalizację lub potwierdzone wynikami
badań naukowych możliwości dłuższego transportu niektórych gatunków zwierząt pod
warunkiem przestrzegania zasad dobrostanu zwierząt; zwraca uwagę, że należy umożliwić
360
wydłużenie czasu transportu w razie nieprzewidzianych opóźnień (korki, awarie, wypadki,
objazdy, siła wyższa itp.) przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad dobrostanu zwierząt i
uwzględnieniu wszystkich dostępnych możliwości;
15. zwraca uwagę, że w sprawozdaniu Komisji podkreśla się – zwłaszcza we wnioskach – zgodnie
z opinią EFSA, iż „wydaje się, że niektóre części rozporządzenia nie są w pełni zgodne z
aktualnym stanem wiedzy naukowej”; z tego powodu, należy podkreślić konieczność
uwzględnienia najnowszych osiągnięć wiedzy naukowej przy sporządzaniu przepisów
dotyczących dobrostanu zwierząt; zwraca uwagę na fakt, że w opinii EFSA1 podkreśla się, że w
kwestii dobrostanu zwierząt, oprócz czasu podróży w grę wchodzą inne aspekty, takie jak
właściwy załadunek i rozładunek, jak również projekt pojazdów;
Gospodarcze, społeczne i środowiskowe koszty transportu oraz równe szanse
16. jest świadom istotnych inwestycji, jakich dokonało wiele podmiotów transportowych w
trudnych warunkach gospodarczych i z zadowoleniem przyjmuje poprawę w kwestii szkolenia
kierowców, specyfikacje pojazdów oraz jakości transportu zwierząt, którą odnotowano w
sprawozdaniu Komisji; ubolewa jednak, że wnioski Komisji nie są poparte odpowiednimi,
wiarygodnymi danymi; zauważa, że w związku z koniecznymi, istotnymi inwestycjami, wielu
wytwórców i ubojni, głównie małych, zakończyło działalność, szczególnie w odległych i
odosobnionych obszarach Europy;
17. wskazuje na istotne różnice pomiędzy państwami członkowskimi w kwestii kosztów
modernizacji pojazdów (przykładowo koszt montażu nawigacji satelitarnej waha się od 250 do
6.000 euro), co w znaczny sposób wpływa na równość szans na rynku wewnętrznym, a także
poddaje krytyce Komisję za niezbadanie przyczyn takich różnic;
18. w związku z powyższym zastrzeżeniem wzywa Komisję do przedstawienia pełnej oceny
wszystkich kosztów ekonomicznych, środowiskowych i społecznych, jakie wiążą się z
transportem zwierząt;
19. wyraża przekonanie, że przepisy o dobrostanie zwierząt winny być zasadniczo oparte na
dowodach naukowych; w związku z tym wzywa Komisję do dokonania aktualizacji przepisów o
transporcie zwierząt w kwestii luk pomiędzy przepisami, a najnowszymi naukowymi dowodami
zgromadzonymi przez EFSA;
20. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja w swoim sprawozdaniu wykorzystała wyniki badań
naukowych przedstawione przez EFSA, które wskazują na potrzebę znacznego ograniczenia
czasu transportu koni, co jest zbieżne z sugestiami zawartymi w oświadczeniu pisemnym
Parlamentu Europejskiego z dnia 25 lutego 2010 r.;
21. wyraża w związku z tym ubolewanie, że pomimo przedłożenia przez EFSA nowych dowodów
naukowych dotyczących czasu transportu koni, w sprawozdaniu Komisji nie uwzględniono
zaleceń dotyczących zmian ustawodawczych. zwraca się do Komisji, by zaproponowała
znacznie skrócony maksymalny czas podróży dla wszystkich przewozów koni rzeźnych zgodnie
z dyrektywą Rady 2009/156/WE; nalega ponadto na dokładną, naukową weryfikację
standardów dobrostanu koni, w stosownych przypadkach popartą wnioskami ustawodawczymi,
w tym na ponowne rozważenie standardów projektowania pojazdów, dostępnego miejsca i
zapewnienia wody;
22. zwraca uwagę, że punkt 9 preambuły rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 wymaga
1
Dziennik EFSA 2011:9(1):1966 (s. 125)
361
opracowania odpowiednich przepisów dotyczących drobiu, jak tylko dostępne będą
odpowiednie oceny EFSA; zauważa więc z ubolewaniem, że sprawozdanie Komisji nie
uwzględnia transportu drobiu, pomimo faktu, iż drób jest głównym gatunkiem zwierząt
transportowanych w Europie; wzywa zatem Komisję, aby dokonała przeglądu bieżących
przepisów UE dotyczących transportu drobiu w oparciu o najnowsze dowody naukowe;
23. domaga się, by Komisja i Rada dokonały przeglądu rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 w
świetle najnowszych dowodów naukowych opublikowanych przez EFSA, a także by
wprowadziły ulepszenia szczególnie w odniesieniu do wielkości powierzchni ładownej, takie
jak stosowanie wskaźnika kg/m2 dla koni oraz równania algometrycznego odnoszącego
wielkość do masy w przypadku bydła i owiec oraz łączącego maksymalną liczebność stada
brojlerów w pojemnikach w warunkami cieplnymi;
24. wzywa Komisję Europejską, aby w dwustronnych negocjacjach handlowych prowadzonych z
państwami trzecimi wymagała wdrażania zasad unijnych w zakresie dobrostanu zwierząt oraz
by propagowała w ramach Światowej Organizacji Handlu umiędzynarodowienie postanowień
wspólnotowych w tej kwestii;
Kontrola i wprowadzanie w życie przepisów
25. z zadowoleniem przyjmuje informacje o wdrożeniu systemu nawigacji monitorującego transport
zwierząt, wyrażając równocześnie ubolewanie w związku z powstaniem dużych różnic we
wdrażaniu w poszczególnych państwach członkowskich oraz że system ten tylko w niewielkim
zakresie wykorzystywany jest do kontroli transportu zwierząt; zwraca się do Komisji o
przedstawienie do dnia 1 stycznia 2014 r. wniosków ustawodawczych mających na celu
utworzenie wspólnych ogólnounijnych ram gromadzenia danych i nadzoru za pomocą systemu
nawigacji satelitarnej, w oparciu o wysyłanie danych w czasie rzeczywistym;
26. wyraża rozczarowanie, że nie wykorzystano lepiej nowo powstających technologii, które
stanowiłyby wsparcie w tej dziedzinie i ograniczyłyby koszty w długiej perspektywie czasowej;
27. wzywa do przejścia na technologie elektroniczne, tak aby państwa członkowskie mogły
odciążyć przedsiębiorstwa, ułatwiając przechowywanie i przekazywanie danych wymaganych
przez różne organy administracji;
28. wzywa Komisję do zbadania możliwości zastosowania nowatorskich i dotychczasowych
technologii w pojazdach do transportu zwierząt w celu regulowania, monitorowania i
rejestrowania temperatury i wilgotności, które są istotnymi aspektami kontroli i ochrony
dobrostanu określonych kategorii zwierząt podczas transportu (zgodnie z zaleceniami EFSA);
29. podkreśla, że inspekcje należy prowadzić w jednakowy sposób na terenie całej Unii oraz
proporcjonalnie do rocznej liczby zwierząt przewożonych każdego roku w każdym państwie
członkowskim, aby zapewnić i utrzymać właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz
uniknąć zakłóceń konkurencji w UE; apeluje ponadto do Komisji o zwiększenie liczby inspekcji
przeprowadzanych przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii w dziedzinie dobrostanu i transportu
zwierząt; uważa, że różne metody gromadzenia danych i odmienne mechanizmy kontroli
utrudniają uzyskanie dokładnego obrazu przestrzegania przepisów w poszczególnych państwach
członkowskich; dlatego też wzywa Komisję do przyjęcia bardziej ujednoliconych metod
składania sprawozdań oraz do przeprowadzenia dalszej analizy danych pochodzących ze
sprawozdań z kontroli Biura ds. Żywności i Weterynarii i formularzy państw członkowskich
odnoszących się do ich wieloletnich krajowych planów kontroli (MANCP);
30. wzywa Komisję, by zapewniła prowadzenie inspekcji weterynaryjnych zwierząt
przeznaczonych do transportu pod koniec ich transportu;
362
31. z zaniepokojeniem przyjmuje informację wskazującą na poważne różnice w interpretowaniu
przepisów rozporządzenia w poszczególnych krajach członkowskich, co zagraża celom
rozporządzenia i zakłóca konkurencję; w związku z tym wzywa Komisję do opublikowania
odpowiedniego wyjaśnienia i wytycznych do rozporządzenia, które wyeliminują możliwość
dowolnej jego interpretacji;
32. zauważa, że wszelkie uchybienia przy wdrożeniu są często wynikiem wymogów prawnych,
których nie można wdrożyć w praktyce, lub które są niezgodne z prawem krajowym; wzywa
Komisję, aby sprawdziła bieżące rozporządzenie pod kątem takich niezgodności;
33. z zaniepokojeniem przyjmuje informację o tolerowaniu w niektórych państwach członkowskich
przejawów oczywistego naruszania przepisów rozporządzenia, np. akceptowania niemożliwych
do zrealizowania dzienników podróży, przeładowanych pojazdów i niedostatecznej powierzchni
ładownej;
34. wzywa też organy graniczne poszczególnych państw członkowskich do współpracy i wymiany
informacji na temat transgranicznego transportu zwierząt;
35. wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia skutecznych, proporcjonalnych i
zniechęcających sankcji za naruszanie przepisów rozporządzenia, zgodnie z jego art. 25; zwraca
uwagę na różny poziom kar i sankcji za to samo naruszenie w poszczególnych państwach
członkowskich i domaga się większej harmonizacji sankcji na terenie UE, aby zagwarantować
skuteczniejsze wdrażanie rozporządzenia; wzywa Komisję do przedłożenia do dnia 1 lipca 2013
r. sprawozdania zawierającego analizę kar za istotne naruszenia dobrostanu zwierząt w
transporcie drogowym we wszystkich państwach członkowskich, porównywalnego ze
sprawozdaniem na temat kar w dziedzinie przepisów społecznych w transporcie drogowym 1;
36. zwraca uwagę na zasady odpowiedzialności, gdzie odpowiedzialność za transport zwierząt
niezdolnych do podróży nie jest wystarczająco jasno określona, aby zapewnić by zwierzęta
niezdolne do podróży nie były transportowane, a osoby podlegające sankcjom niekoniecznie
posiadają odpowiednie uprawnienia, by zapobiec transportowi,
37. wzywa Komisję do prowadzenia działań prawnych przeciwko państwom członkowskim, które
nie stosują przepisów w sposób poprawny i nakładania na nie sankcji;
38. wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia kontroli całego łańcucha produkcji, aby położyć
kres praktykom naruszającym rozporządzenie i pogarszającym warunki transportu zwierząt,
takich jak zezwalanie przeładowanym pojazdom na kontynuowanie podróży lub zezwalanie na
dalszą działalność punktów kontroli, które nie dysponują stosowną infrastrukturą umożliwiającą
zapewnienie zwierzętom odpoczynku, paszy i wody;
39. uważa, że właściwe kształcenie i szkolenie przewoźników i podmiotów transportujących jest
niezbędne dla właściwego traktowania zwierząt, a co za tym idzie stanowi podstawę ich
ochrony i dobrostanu; wzywa wszystkie państwa członkowskie do poprawy lub poszerzenia
programów kształcenia i szkolenia obowiązujących na mocy rozporządzenia (WE) nr 1/2005;
zwraca uwagę, że czas trwania i standard szkoleń w dużym stopniu różni się w poszczególnych
państwach członkowskich; dlatego też domaga się przedstawienia jasnych wytycznych unijnych
z myślą o opracowywaniu lepszych i bardziej jednolitych szkoleń dla kierowców i osób
zajmujących się zwierzętami;
40. podkreśla kluczową rolę sprzedawców detalicznych, przedsiębiorstw gastronomicznych i
producentów żywności, którzy powinni zatroszczyć się o to, by przyjęte przez nich standardy
1
COM(2009)0225.
363
zakładały, że mięso pochodzi od zwierząt, które hodowano lokalnie i poddano lokalnemu
ubojowi, oraz że były one transportowane w warunkach nienaruszających ich dobrostanu;
41.wyraża zaniepokojenie w związku z licznymi doniesieniami o wykorzystywaniu
nieodpowiednich pojazdów do transportu żywych zwierząt zarówno na lądzie, jak i na morzu i
wzywa do monitorowania takich praktyk w większym zakresie;
42. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz
Komisji.
364
UZASADNIENIE
Unia Europejska od 1977 r. posiada zasady regulujące kwestię dobrostanu zwierząt podczas
transportu, które mają na celu wyeliminowanie technicznych barier w handlu przy jednoczesnym
zapewnianiu wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt. Prawodawstwo unijne dotyczące dobrostanu
zwierząt podczas transportu zaktualizowano rozporządzeniem Rady (WE) nr 1/2005 w sprawie
ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań, które weszło w życie dnia
5 stycznia 2007 r.
Artykuł 32 rozporządzenia nakłada na Komisję obowiązek przedstawienia Parlamentowi
Europejskiemu w ciągu 4 lat od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (do dnia 5 stycznia
2011 r.) sprawozdania dotyczącego „wpływu niniejszego rozporządzenia na dobrostan zwierząt
podczas transportu oraz na handlowy przepływ zwierząt w obrębie rozszerzonej Wspólnoty”.
Sprawozdanie uwzględnia w szczególności dowody naukowe dotyczące potrzeb związanych z
dobrostanem zwierząt oraz sprawozdanie dotyczące wprowadzenia w życie systemu nawigacji, jak
również społeczno-gospodarczego oddziaływania niniejszego rozporządzenia, w tym aspektów
regionalnych. Niniejszemu sprawozdaniu mogą towarzyszyć w razie potrzeby stosowne propozycje
ustawodawcze dotyczące przewozów długoterminowych, w szczególności czasu przewozu,
okresów odpoczynku i wielkości powierzchni ładownej. Komisja przedłożyła to sprawozdanie w
dniu 10 listopada 2011 r.
Sprawozdawca pozytywnie ocenia sprawozdanie Komisji przedstawiające stan wdrożenia
rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005, chociaż uważa, że sprawozdanie nie zawiera pełnej oceny
wszystkich gospodarczych, społecznych i środowiskowych kosztów transportu zwierząt. Ponadto
sprawozdawca jest zaniepokojony tym, że przedstawione w sprawozdaniu dane pochodzące z
państw członkowskich, bez możliwości ich weryfikacji, mogą przedstawiać niepełny obraz
rzeczywistej sytuacji, w szczególności z powodu różnych metod i mechanizmów kontroli
stosowanych w poszczególnych państwach członkowskich.
W sprawozdaniu podano, że w okresie sprawozdawczym 2005-2009 nastąpił istotny wzrost liczby
transportowanych zwierząt: bydła o 8%, świń o 70%, owiec o 3%, a jedynie w odniesieniu do koni
zanotowano spadek o 17%, w związku z czym nie został osiągnięty cel zakładany w punkcie 5
preambuły rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005, że „ze względu na dobrostan zwierząt,
długotrwały transport zwierząt, w tym zwierząt przeznaczonych do uboju, powinien być w jak
największym stopniu ograniczony”. Zatem nie osiągnięto celu rozporządzenia, którym jest
ograniczenie transportu zwierząt, w związku z czym należałoby zweryfikować politykę UE w tym
zakresie.
Sprawozdawca uważa, że transport mięsa i innych produktów zwierzęcych jest rozwiązaniem
łatwiejszym technicznie i bardziej racjonalnym ekonomicznie niż transport żywych zwierząt, a
zatem należy podjąć środki sprzyjające sprzedaży lokalnej i skróceniu łańcucha dostaw żywności.
Polityka unijna w tym zakresie powinna być zweryfikowana i ukierunkowana na wspieranie
lokalnego przetwórstwa i małych rzeźni lokalnych oraz przetwórstwa mięsnego w oparciu o
dostawy zwierząt rzeźnych z niewielkich odległości.
Sprawozdawca uważa w szczególności, że należy wziąć pod uwagę petycję podpisaną przez ponad
milion obywateli UE, w której zaapelowali oni o ograniczenie maksymalnego czasu transportu
zwierząt przeznaczonych do uboju do 8 godzin,
W sprawozdaniu przyznano, że przedsiębiorstwa transportowe poniosły większość znacznie
podwyższonych kosztów zapewnienia zgodności z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, w
365
szczególności z powodu niezbędnego dostosowania pojazdów poprzez wyposażenie ich w
ocieplone dachy, urządzenia do pojenia, systemy podgrzewania wody pitnej, systemy nawigacji
satelitarnej i urządzenia do sztucznej wentylacji, a także większe koszty pracy i paliwa. Kosztów
tych nie odzwierciedlono w cenach rynkowych transportu żywych zwierząt, które pozostały na tym
samym poziomie lub spadły. Sprawozdawca uważa, że koszty te powinny ponieść również inne
podmioty związane z produkcją zwierzęcą.
Zharmonizowane wdrożenie i egzekwowanie przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt ma
kluczowe znaczenie dla utrzymania wysokich norm dobrostanu zwierząt i zapobiegania
zakłóceniom rynkowym w UE. W sprawozdaniu stwierdzono, że we wdrażaniu prawodawstwa
przez niektóre państwa członkowskie występują znaczące nieprawidłowości. Sprawozdawca uważa
zatem, że konieczne są dalsze działania w celu zapewnienia lepszej harmonizacji wdrażania i
egzekwowania przepisów unijnych w całej UE. W szczególności sprawozdawca uważa, że
przydatne byłyby środki wykonawcze określające szczegółowo środki kontroli, które należy podjąć,
oraz zharmonizowane sankcje.
Sprawozdawca
formułuje
dotyczących w szczególności:
pod
adresem
Komisji
kilka
istotnych
wniosków,
-
pełnego oszacowania wszystkich ekonomicznych, środowiskowych i społecznych kosztów
transportu zwierząt oraz zbadania ich wpływu na ceny produktów mięsnych w UE,
-
opracowania obiektywnego i wiarygodnego systemu oceny jakości dobrostanu zwierząt podczas
transportu,
-
rozważenia inicjatywy ustawodawczej zmierzającej do ograniczenia czasu transportu zwierząt
rzeźnych do 8 godzin z wyjątkami ze względu na warunki geograficzne oraz potwierdzone
wynikami badań naukowych możliwości dłuższego transportu niektórych gatunków zwierząt
pod warunkiem przestrzegania zasad dobrostanu zwierząt,
-
podjęcia działań wobec państw członkowskich z myślą o zapewnieniu pełnej i jednolitej
kontroli przestrzegania warunków kontroli zwierząt.
W odniesieniu do państw członkowskich sprawozdawca postuluje rozważenie stworzenia
wyspecjalizowanych instytucji kontrolnych zajmujących się kontrolą przestrzegania przepisów
dotyczących ochrony i dobrostanu zwierząt, w tym warunków transportu zwierząt, i wzywa do
zaprzestania praktyk naruszających rozporządzenie i pogarszających warunki transportu zwierząt.
366
9.5.2012
OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA
PUBLICZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI
dla Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
(2012/2031(INI))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Kartika Tamara Liotard
WSKAZÓWKI
Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o
uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
1. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie Komisji na temat wpływu rozporządzenia nr 1/2005,
w którym stwierdza się, iż rozporządzenie to miało korzystne skutki w odniesieniu do
dobrostanu zwierząt podczas transportu, jednak nadal występują poważne problemy związane z
dobrostanem zwierząt1; ubolewa, że Komisja nie zamierza zaproponować żadnych zmian
ustawodawstwa UE w sprawie transportu zwierząt; ubolewa, że w sprawozdaniu tym pomija się
punkt 5 preambuły rozporządzenia, który stanowi, iż „ze względu na dobrostan zwierząt,
długotrwały transport zwierząt (...) powinien być w jak największym stopniu ograniczony”;
2. wyraża ubolewanie również z powodu nieuwzględnienia w sprawozdaniu zalecenia
Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w sprawie rozwoju strategii
mających na celu zmniejszenie natężenia transportu zwierząt na ubój, w tym transportu
dalekiego, oraz skrócenie czasu przewozu, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia chorób
związanych z transportem zwierząt2;
3. ubolewa nad faktem, że w sprawozdaniu Komisji nie wspomina się jednego z zaleceń zawartych
w opinii naukowej EFSA, tj. że należy nadać priorytetowe znaczenie transportowi
bezpośredniemu, bez przerw (np. targi żywego inwentarza), podczas których może wystąpić
niebezpieczeństwo bezpośredniego lub pośredniego kontaktu ze zwierzętami z innych
gospodarstw3;
1
2
3
Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wpływu rozporządzenia Rady (WE) nr
1/2005 w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu, COM(2011)700, s. 9.
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), „Scientific Opinion Concerning the Welfare of Animals
during Transport” (Opinia naukowa dotycząca ochrony zwierząt podczas transportu), Biuletyn informacyjny
EFSA, 2011; 9(1):1966, s. 86.
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), „Scientific Opinion Concerning the Welfare of Animals
during Transport” (Opinia naukowa dotycząca ochrony zwierząt podczas transportu), Biuletyn informacyjny
EFSA, 2011; 9(1):1966, s. 86.
367
4. zwraca się do Komisji o zbadanie, w jakich warunkach zmniejszenie wolumenu transportu
dzięki transportowaniu tusz zwierzęcych zamiast zwierząt żywych wywarłoby pozytywny
wpływ na środowisko, zmniejszając zanieczyszczenie, redukując emisję dwutlenku węgla w
sektorze transportu i zachęcając do rozwoju lokalnej produkcji i konsumpcji; wskazuje również
w tym kontekście, że transport tusz zwierzęcych lub mięsa ma bardziej zrównoważony
charakter niż transport zwierząt żywych; jest w związku z tym zdania, że transport na długie
odległości powinien obejmować jedynie tusze zwierzęce lub mięso;
5. wzywa Radę i Komisję do opracowania strategii na rzecz przyjęcia bardziej regionalnego
modelu produkcji zwierząt hodowlanych, zakładającego, jeśli ma to zastosowanie, że zwierzęta
rodzą się, są tuczone i poddawane ubojowi w tym samym regionie, bez konieczności
transportowania ich na bardzo duże odległości;
6. sądzi, że również w odniesieniu do ograniczania ryzyka występowania chorób związanych z
transportem, a także mając na uwadze jakość i bezpieczeństwo żywności, warto byłoby
stworzyć zachęty do hodowli regionalnej zwierząt oraz regionalnego wprowadzania ich do
obrotu i uboju, aby w ten sposób obniżyć niepotrzebnie długi czas trwania transportu zwierząt;
7. wzywa Komisję do zniesienia refundacji wywozowych w zakresie zwierząt hodowlanych, aby
przeciwdziałać niepotrzebnym długim czasom transportu zwierząt lub ograniczać je;
8. zwraca uwagę, że przepisy rozporządzenia dotyczące czasu przewozu, okresów odpoczynku i
wielkości powierzchni ładownej nie opierają się na opinii naukowej SCAHAW lub EFSA, ale
zaczerpnięto je z poprzedniej dyrektywy1; zauważa z ubolewaniem, że mimo wyraźnych
wniosków zawartych w opinii EFSA, część rozporządzenia nie jest zgodna z obecnym stanem
wiedzy naukowej, zwłaszcza jeśli chodzi o transport koni, drobiu i królików, wielkość
powierzchni ładownej i wewnętrzną wysokość przedziałów dla zwierząt, a także iż
sprawozdaniu nie towarzyszy żadna propozycja ustawodawcza;
9. zwraca uwagę, że punkt 9 preambuły rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 wymaga
opracowania odpowiednich przepisów specjalnych dotyczących drobiu, jak tylko dostępne będą
odpowiednie oceny EFSA; ubolewa w związku z tym, że mimo istnienia nowych dowodów
naukowych oraz wbrew zaleceniom EFSA2 sprawozdaniu Komisji nie towarzyszą żadne
wnioski ustawodawcze w sprawie transportu drobiu, mimo że drób to zwierzęta transportowane
najczęściej w Europie;
10. domaga się do wyłączenia koni z innych grup zwierząt gospodarskich, aby dać wyraz ich
szczególnym cechom fizycznym, fizjologicznym i cechom zachowania, o których mowa w
sprawozdaniu EFSA3; wzywa do natychmiastowego wprowadzenia konkretnych ograniczeń
czasu transportu koni (przeznaczonych do uboju);
11. wzywa Komisję do dokonania przeglądu maksymalnej wysokości (aktualnie wynoszącej 4
metry) pojazdów ciężarowych oraz do podwyższenia jej w stosownych przypadkach w
przypadku pojazdów wykorzystywanych do transportu zwierząt, aby uniknąć problemów
związanych z dobrostanem zwierząt pojawiających się w przypadku niewłaściwego odstępu
głowy zwierzęcia do sufitu w części ładunkowej pojazdu;
12. przypomina, że art. 32 rozporządzenia stanowi, iż sprawozdanie Komisji uwzględnia „dowody
naukowe dotyczące potrzeb związanych z dobrostanem zwierząt” oraz że mogą mu
1
2
3
"Dyrektywa Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i
zmieniająca dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG. Dz.U. L 340 z 11.12.1991, s. 17.
Dziennik EFSA 2011;9(1):1966.
Sprawozdanie EFSA w sprawie dobrostanu zwierząt podczas transportu (2011) s. 86.
368
towarzyszyć, w razie potrzeby, stosowne propozycje ustawodawcze dotyczące przewozów
długoterminowych; przypomina w związku z tym o podpisanej przez większość posłów
Parlamentu Europejskiego pisemnej deklaracji 49/2011, w której wzywa się do ograniczenia
transportu zwierząt przeznaczonych do uboju do maksymalnie 8 godzin oraz o inicjatywie „8
godzin”, którą poparło ponad milion obywateli Europy; wzywa zatem Komisję i Radę do
dokonania przeglądu rozporządzenia 1/2005, aby wprowadzić maksymalny 8-godzinny limit
czasu transportu zwierząt przeznaczonych do uboju; wzywa zatem Komisję i Radę do
dokonania przeglądu rozporządzenia 1/2005, aby wprowadzić znacznie krótszy niż 8-godzinny
limit czasu transportu zwierząt przeznaczonych do uboju;
13. wzywa Komisję i Radę do dokonania przeglądu rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 oraz do
udoskonalenia następujących aspektów:
-
specyfikacja pojazdów;
-
warunki, w jakich odbywa się transport, takie jak stanowiska, dostarczanie wody pitnej,
temperatura oraz wilgotność powietrza;
-
specjalne szkolenie kierowców, właściwa prędkość oraz ostrożny załadunek i rozładunek, aby
umożliwić kierowcom radzenie sobie z transportowanymi zwierzętami;
-
podwyższenie minimalnej przestrzeni oraz zaostrzenie zasad dotyczących transportu zwierząt
ciężarnych lub rannych;
wzywa również Komisję do podjęcia właściwych działań mających zachęcić do stosowania
ruchomych rzeźni oraz wspierania ponownego wprowadzenia rzeźni lokalnych, aby zachęcać
do uboju w pobliżu miejsca produkcji i wprowadzania na rynek;
14. uważa, że sprawozdania przedstawiane corocznie przez państwa członkowskie mają zasadnicze
znaczenie dla zrozumienia wpływu prawodawstwa i podjęcia odpowiednich działań
naprawczych; zwraca się do Komisji o nadanie priorytetowego charakteru działaniom na rzecz
poprawy egzekwowania rozporządzenia; zwraca się do Komisji o przyjęcie środków
dotyczących kontroli oraz bardziej zharmonizowanej struktury systemu sprawozdawczości do
dnia 1 stycznia 2013 r. oraz o przygotowanie komunikatu w sprawie postępów osiągniętych w
15. uważa, że niektóre zapisy rozporządzenia w sprawie transportu pozostawiają zbyt dużą
dowolność interpretacji właściwym władzom państw członkowskich, powodując tym samym
niespójności w ich wykonywaniu; wzywa Komisję do zaproponowania poprawek technicznych
do obowiązującego prawodawstwa tam, gdzie są one konieczne;
16. wzywa Komisję do zapewnienia skutecznego i jednolitego stosowania istniejących przepisów
unijnych dotyczących transportu zwierząt we wszystkich państwach członkowskich; wraz z
wystarczającą liczbą kontroli przeprowadzanych na szczeblu krajowym powinno się to
przyczynić do zapewnienia i utrzymania właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego i
uniknięcia zakłóceń konkurencji między państwami członkowskimi UE;
17. zwraca się do państw członkowskich o dokonanie wszelkich koniecznych kroków, aby
zapewnić wykonanie prawodawstwa, zwłaszcza poprzez dopilnowanie, by przedstawiane
dzienniki podróży były realistyczne i zgodne ze wspomnianym prawodawstwem;
18. wzywa Komisję do podjęcia działań mających na celu intensyfikację współpracy i komunikacji
między właściwymi organami państw członkowskich; apeluje do Komisji o zwiększenie liczby
inspekcji przeprowadzanych przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii w dziedzinie dobrostanu i
369
transportu zwierząt; podkreśla, że inspekcje powinny być prowadzone proporcjonalnie do
rocznej liczby zwierząt przewożonych we wszystkich państwach członkowskich;
19. zwraca się do państw członkowskich o aktywne stosowanie systemu inspekcji, zakładającego
sprawdzanie warunków w zakresie dobrostanu zwierząt przed, podczas i po ich transporcie,
który to system będzie wspierać solidny system skutecznych i odstraszających kar;
20. zwraca uwagę, że w niektórych państwach członkowskich brakuje miejsc kontroli, przez co nie
jest możliwe prowadzenie odpowiednich kontroli transportów zwierząt bądź ich
wyładowywania z pojazdu w sytuacjach kryzysowych; dlatego z zadowoleniem przyjmuje fakt,
że w sprawozdaniu Komisji zapowiedziano większą liczbę kontroli transportów zwierząt;
wzywa w związku z tym do zadbania o ich większą skuteczność;
21. wzywa Komisję, by zapewniła prowadzenie weterynaryjnych inspekcji zwierząt
przeznaczonych do transportu pod koniec ich transportu;
22. wzywa Komisję do zbadania możliwości zastosowania nowatorskich i dotychczasowych
technologii w pojazdach do transportu zwierząt w celu regulowania, monitorowania i
rejestrowania temperatury i wilgotności, które są istotnymi aspektami kontroli i ochrony
dobrostanu określonych kategorii zwierząt podczas transportu (zgodnie z zaleceniami EFSA);
podkreśla, że stosowanie nowych technologii nie może prowadzić do wydłużenia czasu
transportu zwierząt;
23. wzywa Komisję do tego, by rozważyła wprowadzenie podstawy prawnej wymagającej
zainstalowania w pojazdach systemów nawigacji, przez które można będzie przekazywać
właściwym władzom w czasie rzeczywistym dane o położeniu oraz inne wskaźniki dobrostanu
zwierząt;
24. wyraża zadowolenie z faktu, że Komisja uznaje, iż systemy nawigacji dotychczas nie spełniły
swojego potencjału w zakresie spodziewanego pozytywnego wpływu na egzekwowanie
rozporządzenia; wzywa Komisję, by wprowadziła ona wymóg, zgodnie z którym systemy te
wyposażone będą w możliwość przesyłania danych w czasie rzeczywistym do europejskiej bazy
danych;
25. podkreśla, że lepsze korzystanie z systemów nawigacji satelitarnej będzie pomocne przy
ograniczaniu obciążenia administracyjnego przedsiębiorstw transportowych i mogłoby pomóc
właściwym władzom w każdym państwie członkowskim poprawić jakość kontroli, zwłaszcza w
zakresie okresów transportu i odpoczynku; uważa, że nowe i skuteczniejsze systemy kontroli,
na przykład śledzenia transportów z wykorzystaniem satelitarnych systemów ustalania
położenia, polepszyłyby sytuację i umożliwiłyby bardziej przejrzyste wdrożenie przepisów;
oprócz tego wykorzystanie nowych technologii zmniejszyłoby obciążenie instytucji i
organizacji działających w wielu krajach;
26. wzywa Komisję Europejską, aby w dwustronnych negocjacjach handlowych prowadzonych z
państwami trzecimi wymagała wdrażania zasad unijnych w zakresie dobrostanu zwierząt oraz
by propagowała w ramach Światowej Organizacji Handlu umiędzynarodowienie postanowień
wspólnotowych w tej kwestii;
27. przypomina, że dwaj byli komisarze odpowiedzialni za dobrostan zwierząt: Markos Kyprianou
oraz Androulla Vassiliou, zobowiązali się w Parlamencie Europejskim, że będą pracować nad
inicjatywą ustawodawczą na rzecz wprowadzenia ograniczeń czasu transportu zwierząt; wyraża
głębokie ubolewanie, że do tej pory Komisji nie udało się zrealizować obietnic złożonych
Parlamentowi Europejskiemu;
370
28. wzywa Komisję do zmiany prawodawstwa w zakresie zezwoleń dla podmiotów
transportujących; wzywa ją do zaproponowania, by w razie stwierdzenia przez dany właściwy
organ, że podmiot transportujący nie przestrzegał rozporządzenia dotyczącego transportu,
można było zawiesić jego zezwolenie lub wycofać je we wszystkich państwach członkowskich,
a nie tylko w tym jednym;
29. wzywa Komisję do zmiany prawodawstwa w zakresie zezwoleń dla środków transportu; wzywa
ją do zaproponowania, by w razie stwierdzenia przez właściwy organ niezgodności danego
środka transportu z rozporządzeniem dotyczącym transportu, mogła odwoływać lub wycofywać
zezwolenia we wszystkich państwach członkowskich, a nie tylko w tym jednym.
371
Data przyjęcia
8.5.2012
+:
–:
0:
końcowego
Kriton Arsenis, Sophie Auconie, Pilar Ayuso, Paolo Bartolozzi, Lajos
Bokros, Martin Callanan, Nessa Childers, Chris Davies, Esther de
Lange, Anne Delvaux, Bas Eickhout, Edite Estrela, Karl-Heinz Florenz,
Elisabetta Gardini, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Cristina
Gutiérrez-Cortines, Satu Hassi, Jolanta Emilia Hibner, Karin
Kadenbach, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Jo
Leinen, Peter Liese, Kartika Tamara Liotard, Zofija Mazej Kukovič,
Linda McAvan, Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė, Vladko Todorov
Panayotov, Antonyia Parvanova, Mario Pirillo, Pavel Poc, Frédérique
Ries, Anna Rosbach, Oreste Rossi, Dagmar Roth-Behrendt, Horst
Schnellhardt, Richard Seeber, Bogusław Sonik, Åsa Westlund, Glenis
Willmott, Sabine Wils, Marina Yannakoudakis
Nikos Chrysogelos, João Ferreira, Filip Kaczmarek, Judith A. Merkies,
James Nicholson, Alojz Peterle, Michèle Rivasi, Marita Ulvskog,
Vladimir Urutchev, Andrea Zanoni
51
1
2
372
10.5.2012
OPINIA KOMISJI TRANSPORTU I TURYSTYKI
(2012/2031(INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Luis de Grandes Pascual
WSKAZÓWKI
Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji
przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących
wskazówek:
1. popiera cele rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i
związanych z tym działań1 oraz zauważa, że jego zastosowanie przyczyniło się do zwiększenia
kosztów dla przedsiębiorstw transportowych, głównie z powodu nowych wymogów
dotyczących urządzeń w pojazdach; wyraża rozczarowanie, że nie wykorzystano lepiej nowo
powstających technologii, które stanowiłyby wsparcie w tej dziedzinie i ograniczyłyby koszty w
długiej perspektywie czasowej;
2. podkreśla, że prawodawstwo UE musi zapewniać dobrostan zwierząt podczas transportu oraz że
istotne jest, aby uwzględnić koszty ekonomiczne, unikając jednocześnie wyrządzania
zwierzętom niepotrzebnej krzywdy i wywoływania u nich niepotrzebnego stresu; podkreśla, że
jeżeli uzyskana zostanie pełna zgodność w całej Unii, nie powinno to powodować
jakichkolwiek zakłóceń lub utraty konkurencyjności w swobodnym handlu towarami czy
niesprawiedliwych obciążeń dla najbardziej oddalonych regionów, peryferyjnych obszarów i
wysp UE; wzywa Komisję do monitorowania sytuacji w celu zapewnienia, że taki stan rzeczy
zostanie utrzymany;
3. podkreśla, że wszystkie działania związane z ochroną i dobrostanem zwierząt muszą opierać się
na zasadzie, zgodnie z którą zwierzęta to istoty czujące, których szczególne potrzeby muszą być
uwzględniane przy opracowywaniu prawodawstwa UE; zauważa, że nadal występują poważne
problemy związane z dobrostanem zwierząt i przypomina, że punkt 5 preambuły wspomnianego
rozporządzenia stanowi, iż „ze względu na dobrostan zwierząt, długotrwały transport zwierząt
(...) powinien być w jak największym stopniu ograniczony”; wzywa Komisję do dokonania
oceny, czy zmniejszenie natężenia transportu żywych zwierząt dzięki zwiększeniu transportu
tusz zwierzęcych wywarłoby pozytywny wpływ na środowisko, dzięki redukcji emisji
dwutlenku węgla w sektorze transportu, oraz na rozwój regionalny;
4. odnotowuje, że Europejska Federacja Lekarzy Weterynarii zaleca, by zwierzęta były hodowane
1
1 Dz.U. L 3 z 5.1.2005, s. 1.
373
jak najbliżej miejsca, w którym przyszły na świat i poddawane ubojowi jak najbliżej zakładu
produkcyjnego;
5. przypomina, że art. 32 wspomnianego rozporządzenia stanowi, iż sprawozdanie Komisji musi
uwzględniać „dowody naukowe dotyczące potrzeb związanych z dobrostanem zwierząt” oraz że
mogą mu towarzyszyć, w razie potrzeby, stosowne propozycje ustawodawcze dotyczące
długoterminowych przewozów; wzywa zatem Komisję i Radę do dokonania zmiany
rozporządzenia (WE) nr 1/2005, tak aby wprowadzić ograniczenie czasu transportu do
maksymalnie ośmiu godzin w przypadku zwierząt przeznaczonych do uboju, czego domagał się
też Parlament w przyjętym dnia 15 marca 2012 r. oświadczeniu pisemnym 49/2011; sugeruje,
że to ograniczenie do maksymalnie ośmiu godzin można by skutecznie wdrożyć między innymi
poprzez wpisanie go do tachografu cyfrowego;
6. wzywa Komisję do zbadania wpływu ekonomicznego dostosowania infrastruktury drogowej
(miejsca do załadunku i rozładunku zwierząt, miejsca do odpoczynku, dostępność poideł itd.)
przed przyjęciem nowego prawodawstwa w sprawie czasu odpoczynku zwierząt;
7. odnotowuje, że w rozporządzeniu (WE) nr 1/2005 wymaga się, by w pojazdach
transportujących zwierzęta podczas długotrwałych przewozów stosowano system nawigacji
satelitarnej, tak aby wspomagać wdrożenie tego aktu prawnego; uważa, że takie systemy w
większym stopniu przyczyniałyby się do sprawniejszego wdrażania, jeżeli przekazywałyby
właściwym organom dane na temat czasu podróży i okresów odpoczynku w czasie
rzeczywistym;
8. wyraża rozczarowanie w związku z tym, że wykorzystywanie istniejących urządzeń do
nawigacji satelitarnej nie jest w wystarczającym stopniu rozpowszechnione w państwach
członkowskich z uwagi na brak harmonizacji specyfikacji technicznych dotyczących ich
użytkowania; apeluje o takie samo stosowanie tych systemów we wszystkich państwach
członkowskich, tak aby zapewnić skuteczne monitorowanie i nadzór nad transportem zwierząt;
9. wzywa Komisję do zbadania, w jaki sposób w pojazdach do przewozu zwierząt można stosować
nowe i istniejące już technologie w celu regulowania, monitorowania i rejestrowania
temperatury i wilgotności, które są czynnikami o kluczowym znaczeniu dla kontroli i ochrony
dobrostanu konkretnych kategorii zwierząt w czasie transportu, zgodnie z zaleceniami
Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA);
10. wzywa do przejścia na technologie elektroniczne, tak aby państwa członkowskie mogły
odciążyć przedsiębiorstwa, ułatwiając przechowywanie i przekazywanie danych wymaganych
przez różne organy administracji;
11. wzywa Komisję do rozważenia kwestii harmonizacji urządzeń kontrolnych, tak aby umożliwić
standaryzację gromadzenia danych oraz ograniczenie ilości zadań administracyjnych i
niepotrzebnego korzystania z licznych instrumentów pokładowych; wyraża zaniepokojenie w
związku z licznymi doniesieniami na temat nieodpowiednich pojazdów wykorzystywanych do
transportu żywych zwierząt zarówno na lądzie, jak i na morzu i wzywa do monitorowania
takich praktyk w większym zakresie;
12. uważa, że odpowiednie szkolenie przewoźników oraz osób towarzyszących zwierzętom podczas
tranzytu, a w szczególności edukowanie kierowców, jest podstawą ochrony i dobrostanu
zwierząt, gdyż ma kluczowe znaczenie dla odpowiedniego traktowania zwierząt; w związku z
tym wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia, tam gdzie to konieczne, programów
szkoleń i edukacji;
374
13. podziela podejście Komisji Europejskiej zakładające wprowadzenie środków mających na celu
poprawę przestrzegania rozporządzenia w państwach członkowskich, włączając w to
rozpowszechnianie ogólnych wytycznych w celu zapewnienia właściwej interpretacji przepisów
oraz opracowanie zasad dobrej praktyki, podkreśla jednak, że same wytyczne i kodeksy dobrych
praktyk nie zapewnią zgodności i dlatego podkreśla potrzebę częstych i dokładnych kontroli
prowadzonych rutynowo zarówno na granicach lądowych, jak i morskich;
14. wyraża rozczarowanie, że przepisy są często w nieodpowiedni sposób wdrażane w państwach
członkowskich oraz że ich jednolite stosowanie pozostawia wiele do życzenia; wzywa Komisję
do podjęcia wszelkich możliwych działań w celu promowania i monitorowania standardowego
stosowania tych przepisów;
15. wzywa państwa członkowskie do zapewnienia wdrożenia minimalnych standardów, które
obowiązują w odniesieniu do kontroli transportu zwierząt oraz do nakładania sankcji, które są
skuteczne i proporcjonalne, a także mają charakter odstraszający, podkreśla fakt, że szczególną
uwagę należy poświęcić kwestii czasu podróży i okresów odpoczynku, odstępów między
karmieniem i pojeniem, przestrzeni dla zwierząt w pojazdach, wentylacji pojazdu i skutecznego
działania systemów pojenia zwierząt. wzywa też organy graniczne poszczególnych państw
członkowskich do współpracy i dzielenia się informacjami na temat transgranicznego transportu
zwierząt;
16. wzywa Komisję do dokonania oceny konieczności standaryzacji sankcji w różnych państwach
członkowskich w odniesieniu do transportu zwierząt;
17. uważa, że sprawozdania składane co roku przez państwa członkowskie mają kluczowe
znaczenie dla zrozumienia wpływu prawodawstwa i podejmowania odpowiednich działań
korygujących; wzywa Komisję do przyjęcia środków dotyczących kontroli, a także bardziej
zharmonizowanej struktury sprawozdawczości do dnia 1 stycznia 2013 r.;
18. wzywa Komisję do prowadzenia działań prawnych przeciwko państwom członkowskim, które
nie stosują przepisów w sposób poprawny i nakładania na nie sankcji.
375
Data przyjęcia
8.5.2012
+:
–:
0:
końcowego
Magdi Cristiano Allam, Inés Ayala Sender, Georges Bach, Izaskun
Bilbao Barandica, Philip Bradbourn, Antonio Cancian, Philippe De
Backer, Christine De Veyrac, Saïd El Khadraoui, Ismail Ertug, Carlo
Fidanza, Knut Fleckenstein, Jacqueline Foster, Mathieu Grosch, Jim
Higgins, Juozas Imbrasas, Dieter-Lebrecht Koch, Georgios
Koumoutsakos, Werner Kuhn, Jörg Leichtfried, Bogusław Liberadzki,
Eva Lichtenberger, Marian-Jean Marinescu, Gesine Meissner, Hubert
Pirker, Dominique Riquet, Petri Sarvamaa, Vilja Savisaar-Toomast,
Olga Sehnalová, Brian Simpson, Keith Taylor, Silvia-Adriana Ţicău,
Giommaria Uggias, Thomas Ulmer, Peter van Dalen, Artur Zasada
Spyros Danellis, Michel Dantin, Eider Gardiazábal Rubial, Sabine Wils,
Janusz Władysław Zemke
38
1
3
376
Data przyjęcia
11.10.2012
+:
–:
0:
końcowego
John Stuart Agnew, Eric Andrieu, José Bové, Luis Manuel Capoulas
Santos, Vasilica Viorica Dăncilă, Michel Dantin, Paolo De Castro,
Albert Deß, Diane Dodds, Herbert Dorfmann, Robert Dušek, Mariya
Gabriel, Iratxe García Pérez, Julie Girling, Béla Glattfelder, Martin
Häusling, Esther Herranz García, Peter Jahr, Elisabeth Jeggle, Jarosław
Kalinowski, Elisabeth Köstinger, Agnès Le Brun, George Lyon, Gabriel
Mato Adrover, Mairead McGuinness, James Nicholson, Rareş-Lucian
Niculescu, Wojciech Michał Olejniczak, Georgios Papastamkos, Marit
Paulsen, Britta Reimers, Alfreds Rubiks, Czesław Adam Siekierski,
Sergio Paolo Francesco Silvestris, Alyn Smith, Janusz Wojciechowski
Alejandro Cercas, Ismail Ertug, Petri Sarvamaa
31
4
3
377
378
SPRAWOZDANIA
JAKO
KONTRSPRAWOZDAWCA
379
380
2009 – 2014
A7-0215/2011
1.6.2011
***I
SPRAWOZDANIE
w sprawie wniosku w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktów ekologicznych
(COM(2010)0759 – C7-0001/2011 – 2010/0364(COD))
Sprawozdawca: Martin Häusling
381
PR_COD_1amCom
*
***
***I
***II
***III
Procedura zgody
w projekcie aktu).
projektu aktu w celu ustalenia tekstu końcowego (np. elementów
w oczywisty sposób błędnych lub pominiętych w danej wersji językowej).
Tego rodzaju propozycje korekty wymagają zgody właściwych służb
technicznych.
382
SPIS TREŚCI
Strona
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO ........... 385
UZASADNIENIE .................................................................................................................. 396
PROCEDURA ....................................................................................................................... 397
383
384
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktów ekologicznych
(COM(2010)0759 – C7-0001/2011 – 2010/0364(COD))
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie
(COM(2010)0759),
– uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 42 oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0001/2011),
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 4 maja
2011 r.1,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A7-0215/2011),
1. przyjmuje w pierwszym czytaniu stanowisko określone poniżej;
2. zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne
wprowadzenie znaczących zmian do jego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie,
Komisji i parlamentom państw członkowskich.
Poprawka 1
Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający
Punkt 3 preambuły
(3) Komisja powinna otrzymać
uprawnienia do przyjmowania aktów
delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu,
aby mogła uzupełniać lub zmieniać
niektóre, inne niż istotne, elementy
rozporządzenia (WE) nr 834/2007. Należy
określić, wobec których elementów
stosować będzie można wymienione
uprawnienia, a także warunki, którym
uprawnienia te będą podlegać.
1
Poprawka
(3) Aby zapewnić należyte działanie
systemu ustanowionego na mocy
rozporządzenia (WE) 834/2007, Komisji
należy przekazać uprawnienia do
przyjmowania aktów zgodnie z art. 290
Europejskiej w odniesieniu do
uzupełnienia lub zmiany niektórych,
innych niż istotne, elementów tego
rozporządzenia. Szczególnie istotne jest,
aby w czasie prac przygotowawczych
Dotychczas nieopublikowana w Dz.U.
385
Komisja prowadziła stosowne konsultacje,
w tym na szczeblu ekspertów. W procesie
przygotowywania i sporządzania aktów
delegowanych Komisja powinna zapewnić
równoczesne, terminowe i odpowiednie
przekazywanie stosownych dokumentów
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka odpowiada „wspólnemu porozumieniu” w sprawie praktycznych rozwiązań
dotyczących stosowania aktów delegowanych (art. 290 TFUE), które to porozumienie ma zostać
formalnie zatwierdzone przez Radę i Parlament.
Poprawka 2
Punkt 4 preambuły
Poprawka
(4) Aby zapewnić jednolite stosowanie
rozporządzenia (WE) nr 834/2007 we
wszystkich państwach członkowskich,
Komisji należy nadać uprawnienia do
przyjmowania aktów wykonawczych
zgodnie z art. 291 Traktatu. Komisja
powinna być uprawniona w szczególności
do przyjmowania aktów wykonawczych
dotyczących przyznawania numerów
identyfikacyjnych w ramach systemu
kontroli, oznaczania pochodzenia
produktów i jednolitych zasad w zakresie
wymiany informacji przesyłanych przez
państwa członkowskie, państwa trzecie,
organy kontrolne i jednostki certyfikujące
lub informacji udostępnianych przez
Komisję lub publikowanych, oraz
dotyczących uznawania państw trzecich,
organów kontrolnych i jednostek
certyfikujących do celów równoważności i
zgodności. O ile przepisy nie stanowią
wyraźnie inaczej, Komisja powinna
przyjmować wymienione akty wykonawcze
zgodnie z przepisami [rozporządzenia
(UE) nr XX/XXXX Parlamentu
Europejskiego i Rady w sprawie…].
stosowania rozporządzenia (WE) nr
834/2007, Komisji należy przekazać
uprawnienia wykonawcze w szczególności
dotyczące przyznawania numerów
identyfikacyjnych w ramach systemu
kontroli, oznaczania pochodzenia
produktów i jednolitych zasad w zakresie
wymiany informacji przesyłanych przez
państwa członkowskie, państwa trzecie,
organy kontrolne i jednostki certyfikujące
lub informacji udostępnianych przez
Komisję lub publikowanych, oraz
dotyczące uznawania państw trzecich,
organów kontrolnych i jednostek
certyfikujących do celów równoważności i
zgodności. Uprawnienia te powinny być
wykonywane zgodnie z przepisami
rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z
dnia 16 lutego 2011 r., ustanawiającego
przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu
kontroli przez państwa członkowskie
wykonywania uprawnień wykonawczych
przez Komisję1. W kontekście prac
przygotowawczych nad aktami
wykonawczymi Komisja powinna
w dalszym ciągu korzystać z pomocy grup
doradczych, aby zainteresowane strony
i organizacje pozarządowe mogły
w sposób systematyczny i uporządkowany
386
wyrażać swoje opinie.
_______________
1
Dz.U. L 55 z 28. 2.2011, s. 13.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka uwzględnia „Rozporządzenie w sprawie uprawnień wykonawczych”
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 182/2011, ustanawiające przepisy i
zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień
wykonawczych przez Komisję) opublikowane w Dzienniku Urzędowym (L 55/13) w dniu 28 lutego
2011 r.
Poprawka 3
Poprawka
(4a) Komisja powinna przyjąć akty
wykonawcze mające natychmiastowe
zastosowanie, jeżeli wymaga tego
niezmiernie pilny charakter sprawy w
odpowiednio uzasadnionych przypadkach
dotyczących wycofania uznania organów
kontrolnych i jednostek certyfikujących w
razie nieprawidłowości lub naruszenia
przepisów określonych w rozporządzeniu
(WE) 834/2007 lub w odniesieniu do
wycofania uznania państw trzecich,
których system produkcji nie jest już
zgodny z zasadami i przepisami
dotyczącymi produkcji, równoważnymi
zasadom i przepisom ustanowionym we
wspomnianym rozporządzeniu, oraz
których środki kontroli nie mają już
skuteczności równoważnej ze środkami
ustanowionymi w tym rozporządzeniu.
Uzasadnienie
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 182/2011, ustanawiające przepisy i
zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień
wykonawczych przez Komisję) opublikowane w Dzienniku Urzędowym (L 55/13) w dniu 28 lutego
2011 r.
Poprawka 4
387
Poprawka
(4a) Proces dostosowywania do traktatu
lizbońskiego powinien dążyć do
uproszczenia wszystkich przepisów
unijnych ustanowionych dla tego sektora,
aby uwolnić producentów ekologicznych
od nadmiernych obciążeń
administracyjnych.
Poprawka 5
Artykuł 1 – punkt 2
Rozporządzenie (WE) nr 834/2007
Poprawka
4. Komisja, w drodze aktów delegowanych
zgodnie z art. 38a ust. 1, podejmuje
decyzje w sprawie środków
wprowadzających w życie zakaz
stosowania GMO oraz produktów
wytworzonych z GMO.
4. Dla celów zakazu, o którym mowa w
ust. 1, Komisja jest uprawniona do
zgodnie z art. 38a ust. 1 w sprawie
ustanowienia wzorca oświadczenia
sprzedawcy potwierdzającego, że
dostarczone produkty nie zostały
wytworzone z GMO ani przy ich użyciu. .
Poprawka 6
Artykuł 1 – punkt 23 – litera b)
Jeżeli jest to konieczne w nagłych
przypadkach, Komisja może podjąć taką
decyzję, działając zgodnie z art. 38g akapit
drugi. W takim przypadku informacja o
przyjętych środkach jest niezwłocznie
przekazywana państwom członkowskim, a
środki te stosuje się bezzwłocznie.
Poprawka
W odpowiednio uzasadnionych
przypadkach wyższej konieczności
Komisja może przyjąć akty wykonawcze
mające natychmiastowe zastosowanie,
zgodnie z procedurą określoną w art. 38g
ust. 3.
388
Poprawka 7
Artykuł 1 – punkt 24 – litera a) – punkt ii)
środki te stosuje się bezzwłocznie.”
Poprawka
ust. 3.
Poprawka 8
Artykuł 1 – punkt 24 – litera b) – punkt ii)
środki te stosuje się bezzwłocznie.”
Poprawka
ust. 3.
Poprawka 9
Artykuł 38 a– ustęp 1 – wprowadzenie
Poprawka
1. W celu lepszego uwzględnienia
oczekiwań konsumentów w odniesieniu do
jakości produktów ekologicznych oraz
zapewnienia odpowiedniego stosowania
przepisów przez organy, instytucje i
zainteresowane podmioty gospodarcze oraz
właściwego funkcjonowania jednolitego
1. W celu lepszego uwzględnienia
oczekiwań konsumentów w odniesieniu do
jakości produktów ekologicznych oraz
zapewnienia odpowiedniego stosowania
przepisów przez organy, instytucje i
zainteresowane podmioty gospodarcze oraz
właściwego funkcjonowania jednolitego
389
rynku i handlu, Komisja, w drodze aktów
delegowanych, przyjmuje szczegółowe
zasady, środki i warunki niezbędne do
stosowania niniejszego rozporządzenia, w
tym konkretne definicje odnoszące się do
jego zakresu, zgodnie z celami i zasadami
ustanowionymi w tytule II, w odniesieniu
do:
rynku i handlu, Komisja jest uprawniona
do przyjmowania aktów delegowanych
zgodnie z art. 38d dotyczącym
przyjmowania szczegółowych zasad,
środków i warunków niezbędnych do
stosowania niniejszego rozporządzenia, w
tym konkretnych definicji odnoszących się
do jego zakresu, zgodnie z celami i
zasadami ustanowionymi w tytule II, w
odniesieniu do:
Uzasadnienie
Poprawka 10
Artykuł 38 b – ustęp 1 – wprowadzenie
Poprawka
Komisja, w drodze aktów wykonawczych,
przyjmuje niezbędne przepisy mające na
celu osiągnięcie jednolitego stosowania
przepisów niniejszego rozporządzenia w
Unii, w szczególności w odniesieniu do:
Komisja, w drodze aktów wykonawczych
– zgodnie z procedurą sprawdzającą
określoną w art. 38g ust. 2 – przyjmuje
niezbędne przepisy mające na celu
zapewnienie jednolitego stosowania
przepisów niniejszego rozporządzenia w
Unii, w szczególności w odniesieniu do:
Uzasadnienie
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające przepisy i zasady ogólne
dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez
Komisję) opublikowane w Dzienniku Urzędowym (L 55/13) w dniu 28 lutego 2011 r.
Poprawka 11
Artykuł 38 b – ustęp 1a (nowy)
390
Poprawka
Komisja przyjmuje – zgodnie z procedurą
określoną w art. 38g ust. 3 – akty
wykonawcze mające natychmiastowe
zastosowanie, dotyczące wycofania
uznania organów kontrolnych i jednostek
certyfikujących w razie nieprawidłowości
lub naruszenia przepisów określonych
w niniejszym rozporządzeniu albo
dotyczące wycofania uznania państw
trzecich, których system produkcji nie jest
już zgodny z zasadami i przepisami
dotyczącymi produkcji, równoważnymi
zasadom i przepisom ustanowionym
w tytułach II, III i IV lub których środki
kontroli nie mają już skuteczności
równoważnej ze środkami ustanowionymi
w tytule V.
Uzasadnienie
Ma to ma na celu umożliwienie Komisji natychmiastowego wycofania uznania równoważności
w odniesieniu do państw trzecich, w przypadku których stwierdzono poważny problem dotyczący
produktów oznakowanych jako ekologiczne. Poprawka wprowadzona przez sprawozdawcę
przewiduje, że do uruchomienia procedury konieczne jest wystąpienie nieprawidłowości zarówno
w przypadku przepisów, jak i systemu kontroli. Należy to zmienić na zapis „albo-albo”, ponieważ
Komisja, by chronić konsumentów, powinna móc w obu przypadkach wycofać uznanie w trybie
procedury nadzwyczajnej.
Poprawka 12
Artykuł 38 d
Poprawka
delegowanych, o których mowa w
niniejszym rozporządzeniu, powierza się
Komisji na czas nieokreślony.
1. Uprawnienie do przyjęcia aktów
delegowanych powierza się Komisji na
warunkach określonych w niniejszym
artykule.
2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu
delegowanego Komisja powiadamia o tym
równocześnie Parlament Europejski i
2. Przekazanie uprawnienia, o którym
mowa w art. 9 ust. 4, art. 11, art. 16 ust. 1,
art. 16 ust. 3 lit. a) i c), art. 21 ust. 2, art.
391
Radę.
22 ust. 1, art. 23 ust. 6, art. 26, art. 27 ust.
7 lit. b), art. 32 ust. 2 oraz art. 33 ust. 2 i
3, powierza się Komisji na okres pięciu lat
od dnia...*. Komisja sporządza
sprawozdanie dotyczące przekazania
uprawnienia nie później niż dziewięć
miesięcy przed zakończeniem okresu
pięciu lat. Przekazanie uprawnienia jest w
sposób dorozumiany odnawiane na takie
same okresy, chyba że Parlament
Europejski lub Rada sprzeciwią się temu
odnowieniu nie później niż trzy miesiące
przed końcem każdego okresu.
delegowanych powierzone Komisji
podlegają warunkom określonym w art.
38e i 38f.”
3. Przekazanie uprawnienia może zostać
odwołane w dowolnym momencie przez
Parlament Europejski lub Radę. Decyzja
o odwołaniu kończy przekazanie
uprawnień określonych w tej decyzji. Staje
się ona skuteczna w dniu następującym po
opublikowaniu decyzji w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej lub z
późniejszą datą, która jest w niej
określona. Nie ma ona wpływu na
ważność aktów delegowanych już
obowiązujących.
3a. Niezwłocznie po przyjęciu aktu
równocześnie Parlament Europejski i
Radę.
3b. Akt delegowany przyjęty zgodnie z
niniejszym rozporządzeniem wchodzi w
życie tylko pod warunkiem, że w terminie
dwóch miesięcy od powiadomienia
Parlamentu Europejskiego i Rady o akcie
delegowanym Parlament Europejski ani
Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego
aktu, lub pod warunkiem, że przed
upływem tego terminu zarówno
poinformują Komisję, iż nie zamierzają
zgłaszać sprzeciwu. Termin ten ulega
przedłużeniu o dwa miesiące z inicjatywy
Parlamentu Europejskiego lub Rady.
_____________
* Data wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Uzasadnienie
392
Poprawka 13
Artykuł 38 e
Artykuł 38e
Poprawka
skreślony
Odwołanie oddelegowanych uprawnień
1. Parlament Europejski lub Rada mogą
w dowolnym momencie odwołać
oddelegowane uprawnienia, o których
mowa w art. 38a i 38d.
2. Instytucja, która rozpoczęła
wewnętrzną procedurę w celu podjęcia
decyzji, czy zamierza ona odwołać
oddelegowanie uprawnień, informuje
drugą instytucję i Komisję, odpowiednio
wcześnie przed podjęciem ostatecznej
decyzji, wskazując oddelegowane
uprawnienia, które mogłyby zostać
odwołane, oraz możliwe przyczyny tego
odwołania.
3. Decyzja o odwołaniu kończy
przekazanie uprawnień określonych w tej
decyzji. Staje się ona skuteczna
natychmiast lub od późniejszej daty, która
jest w niej określona. Nie wpływa ona na
obowiązujących. Jest ona publikowana w
Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.”
Poprawka 14
Artykuł 38 f
Artykuł 38f
Poprawka
skreślony
393
Sprzeciw wobec aktów delegowanych
1. Parlament Europejski i Rada mogą
wyrazić sprzeciw wobec aktu
delegowanego w terminie dwóch miesięcy
licząc od daty powiadomienia. Z
Rady termin ten jest przedłużany o
miesiąc.
2. Jeśli przed upływem tego terminu ani
Parlament Europejski, ani Rada nie
wyrażą sprzeciwu wobec aktu
delegowanego, jest on publikowany w
oraz wchodzi w życie z dniem podanym w
tym akcie.
Akt delegowany może zostać
opublikowany w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej oraz wejść w życie przed
upływem tego terminu, jeżeli zarówno
poinformowały Komisję, że nie zamierzają
wyrażać sprzeciwu.
3. Jeśli Parlament Europejski lub Rada
wyrażą sprzeciw wobec aktu
delegowanego, nie wchodzi on w życie.
Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec
aktu delegowanego, podaje
uzasadnienie.”
Poprawka 15
Artykuł 38 g
Przy przyjmowaniu aktów wykonawczych
zgodnie z niniejszym rozporządzeniem
Komisję wspomaga Komitet ds. Produkcji
Ekologicznej i zastosowanie ma procedura
przewidziana w art. [5] rozporządzenia
(EU) nr [xxxx/yyyy] (do uzupełnienia po
przyjęciu rozporządzenia w sprawie
mechanizmów kontroli przewidzianych w
art. 291 ust. 2 TFUE, które obecnie jest
przedmiotem dyskusji w Parlamencie
Poprawka
1. Komisję wspomaga Komitet ds.
Produkcji Ekologicznej. Komitet ten jest
komitetem w rozumieniu rozporządzenia
(UE) nr 182/2011*.
394
Europejskim oraz Radzie).”
W nagłych przypadkach przewidzianych w
art. 32 ust. 2 i art. 33 ust. 2 i 3 niniejszego
rozporządzenia zastosowanie ma
procedura przewidziana w art. [6]
rozporządzenia (UE) nr [xxxx/yyyy].”
2. W przypadku odniesienia do
niniejszego ustępu stosuje się art. 5
rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
3. W przypadku odesłania do niniejszego
ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia
(UE) nr 182/2011 w połączeniu z art. 5
tego rozporządzenia.
___________________
* Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
Uzasadnienie
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające przepisy i zasady ogólne
dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez
Komisję) opublikowane w Dzienniku Urzędowym (L 55/13) w dniu 28 lutego 2011 r.
Poprawka 16
Artykuł 1 a (nowy)
Poprawka
Artykuł 1a
Trzy lata po…* Komisja ocenia skutki
zmian wprowadzonych do rozporządzenia
(WE) nr 834/2007 na mocy niniejszego
rozporządzenia, ze szczególnym
uwzględnieniem przejrzystości i wpływu
na społeczeństwo obywatelskie.
W tym procesie oceny uczestniczą istotne
zainteresowane strony oraz
przedstawiciele społeczeństwa
obywatelskiego.
_________________
* Data trzy lata po wejściu w życie
niniejszego rozporządzenia.
395
UZASADNIENIE
Zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) obowiązujące rozporządzenie
(WE) nr 834/2007 należy dostosować w oparciu o zasadę rozróżnienia między środkami o
charakterze wykonawczym a środkami o charakterze delegowanym.
Zgodnie z art. 290 TFUE prawodawca może „przekazywać Komisji uprawnienia do przyjęcia
aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają
niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego”. Akty prawne przyjęte w ten sposób
przez Komisję są według terminologii stosowanej w Traktacie aktami „delegowanymi” (art. 290
ust. 3).
Aby lepiej uwzględnić oczekiwania konsumentów w odniesieniu do jakości produktów
ekologicznych oraz zapewnić odpowiednie stosowanie przepisów przez organy, instytucje
i zainteresowane podmioty gospodarcze oraz właściwe funkcjonowanie jednolitego rynku i handlu,
Komisja, w drodze aktów delegowanych, przyjmuje szczegółowe zasady, środki i warunki
niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia (np. zezwolenie na stosowanie produktów i
substancji w produkcji ekologicznej, ich umieszczanie w zamkniętym wykazie lub usuwanie z tego
wykazu do celów art. 16 i 21; metody przetwórstwa żywności przetworzonej; warunki stosowania
zakazu używania GMO oraz produktów wytworzonych z GMO lub przy ich użyciu; przepisy
dotyczące znakowania, wymogi i szczegółowe kryteria w odniesieniu do prezentacji, składników,
wielkości i projektu unijnego logo produkcji ekologicznej, a także warunki i prawa dotyczące jego
stosowania zgodnie z tytułem IV itd.).
Zgodnie z art. 291 TFUE państwa członkowskie „przyjmują wszelkie środki prawa krajowego
niezbędne do wprowadzenia w życie prawnie wiążących aktów Unii”. W aktach tych powierza się
Komisji uprawnienia wykonawcze, jeżeli potrzebne są jednolite warunki ich wdrażania. Akty
prawne przyjęte w ten sposób przez Komisję są według terminologii stosowanej w Traktacie
„aktami wykonawczymi” (art. 291 ust. 4).
Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych niezbędne przepisy, których celem jest
zapewnienie jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia na terytorium Unii,
w szczególności w odniesieniu do np. dokładnych informacji i specyfikacji dotyczących treści i
kształtu wniosków oraz sposobu ich przedkładania, treści i sposobu zawiadamiania, a także
przekazywania i wymiany informacji wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia od
organów kontrolnych lub między nimi, od jednostek certyfikujących i właściwych organów państw
członkowskich, państw trzecich i Komisji, oraz do przyznawania numerów identyfikacyjnych
organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym i oznaczenia miejsca, w którym wyprodukowano
nieprzetworzone produkty rolnicze zgodnie z art. 24 itd.
Z punktu widzenia sprawozdawcy w niniejszym wniosku Komisja dokonała właściwego
rozgraniczenia między przepisami o bardziej ogólnym charakterze, wprowadzającymi nowe
elementy (art. 290), a bardziej technicznymi elementami, które są ściśle powiązane
z przysługującym państwom członkowskich prawem do rozstrzygania w kwestii wdrażania tego
środka (art. 291). Dlatego nie proponuje się poprawek do projektu rozporządzenia 834/2007 w
sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych, które dotyczyłyby
klasyfikacji aktów delegowanych i aktów wykonawczych.
396
PROCEDURA
Tytuł
Zmiana rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji
ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych
Odsyłacze
COM(2010)0759 – C7-0001/2011 – 2010/0364(COD)
Data przedstawienia w PE
17.12.2010
AGRI
18.1.2011
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Martin Häusling
26.1.2011
Martin
Häusling
26.1.2011
Martin
Häusling
26.1.2011
Martin
Häusling
26.1.2011
Art. 51 Regulaminu – wspólne
posiedzenia komisji
12.4.2011
Data przyjęcia
25.5.2011
+:
–:
0:
końcowego
John Stuart Agnew, Liam Aylward, José Bové, Luis Manuel Capoulas
Santos, Vasilica Viorica Dăncilă, Michel Dantin, Paolo De Castro,
Albert Deß, Diane Dodds, Herbert Dorfmann, Hynek Fajmon, Lorenzo
Fontana, Iratxe García Pérez, Béla Glattfelder, Sergio Gutiérrez Prieto,
Martin Häusling, Esther Herranz García, Peter Jahr, Elisabeth Jeggle,
Jarosław Kalinowski, Elisabeth Köstinger, George Lyon, Gabriel Mato
Adrover, Mairead McGuinness, Krisztina Morvai, Mariya Nedelcheva,
James Nicholson, Rareş-Lucian Niculescu, Wojciech Michał
Olejniczak, Georgios Papastamkos, Marit Paulsen, Britta Reimers,
Ulrike Rodust, Alfreds Rubiks, Giancarlo Scottà, Czesław Adam
Siekierski, Sergio Paolo Francesco Silvestris, Alyn Smith, Csaba
Sándor Tabajdi, Marc Tarabella, Janusz Wojciechowski
Salvatore Caronna, Spyros Danellis, Jill Evans, Karin Kadenbach,
Sandra Kalniete, Giovanni La Via, Véronique Mathieu, Maria do Céu
Patrão Neves, Robert Sturdy, Artur Zasada
Data złożenia
1.6.2011
28
1
0
397
398
2009 - 2014
A7-0321/2011
4.10.2011
***I
SPRAWOZDANIE
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w
sprawie szczególnych środków w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej
oddalonych w Unii Europejskiej
(COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD))
Sprawozdawca: Gabriel Mato Adrover
399
PR_COD_1amCom
*
***
***I
***II
***III
Procedura zgody
(Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej w
projekcie aktu.)
400
SPIS TREŚCI
Strona
UZASADNIENIE .................................................................................................................. 454
OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PODSTAWY PRAWNEJ ............................ 457
OPINIA KOMISJI HANDLU MIĘDZYNARODOWEGO .................................................. 464
OPINIA KOMISJI BUDŻETOWEJ ...................................................................................... 478
OPINIA KOMISJI ROZWOJU REGIONALNEGO ............................................................. 483
PROCEDURA ....................................................................................................................... 509
401
402
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie
szczególnych środków w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w
Unii Europejskiej
(COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD))
(COM(2010)0498),
– uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 42 akapit pierwszy oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek
Parlamentowi (C7-0284/2010),
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 17 dnia lutego
2011 r.1,
– uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,
– uwzględniając art. 55 i art. 37 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie Komisji Handlu
Międzynarodowego i Komisji Rozwoju Regionalnego (A7-0321/2011),
1. zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;
3. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a
także parlamentom narodowym.
Poprawka 1
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Odniesienie 1
art. 42 akapit pierwszy i art. 43 ust. 2,
1
Poprawka
art. 42 akapit pierwszy, art. 43 ust. 2 oraz
art. 349,
Dz.U. C 107 z 6.4.2011, s. 33.
403
Uzasadnienie
Artykuł 349 Traktatu jest jedynym artykułem, w którym mowa o szczególnych środkach na rzecz
regionów najbardziej oddalonych. Odwołanie się jedynie do artykułów, w których mowa o WPR nie
zapewnia wyjątkowego traktowania tych regionów, których rozwój gospodarczo-społeczny jest
poważnie utrudniony ze względu na ich oddalenie, wyspiarski charakter, niewielką powierzchnię,
trudną topografię i trudny klimat oraz gospodarcze uzależnienie od niewielkiej liczby produktów.
Poprawka 2
Punkt 4 preambuły
(4) Aby zapewnić lepszą realizację celów
systemu na rzecz regionów najbardziej
oddalonych Unii Europejskiej, programy
POSEI muszą obejmować środki
zapewniające zaopatrzenie w produkty
rolne oraz ochronę i rozwój lokalnej
produkcji rolnej. Należy zbliżyć poziom
programowania do poziomu
przedmiotowych regionów oraz
usystematyzować w stosunkach między
Komisją a państwami członkowskimi
podejście oparte na partnerstwie.
Poprawka
rolne oraz ochronę i rozwój wysokiej
jakości lokalnej produkcji rolnej, przy
uwzględnieniu nadrzędnych czynników
związanych z przeciwdziałaniem zmianie
klimatu. Należy zbliżyć poziom
Poprawka 3
Poprawka
(4a) Aby nie utrudniać realizacji celów
wspieranych w ramach programów
POSEI, Komisja powinna przeprowadzać
oceny wpływu lub wstępne oceny
ewentualnych konsekwencji (według
kryteriów określonych przez ONZ) w
każdym przypadku, gdy negocjuje się
międzynarodowe porozumienia handlowe
oraz gdy dziedziny rolnictwa wspierane w
ramach programów POSEI mogą być
404
zagrożone. Po przeprowadzeniu tych ocen
wpływu lub wstępnych ocen ewentualnych
konsekwencji, Komisja powinna
przekazać je Parlamentowi
Europejskiemu, Radzie.
Poprawka 4
Punkt 6 preambuły
Poprawka
(6) W celu zagwarantowania zaopatrzenia
regionów najbardziej oddalonych w
podstawowe produkty rolne i złagodzenia
dodatkowych kosztów wynikających z
najbardziej oddalonego położenia należy
wprowadzić szczególny system dostaw.
Szczególne położenie geograficzne
stosunku do źródeł zaopatrzenia w
podstawowe produkty przeznaczone do
spożycia przez ludzi lub do przetwórstwa,
lub stanowiące środki produkcji rolnej
powoduje dodatkowe koszty ich transportu
do tych regionów. Ponadto inne
obiektywne czynniki wynikające z ich
oddalenia, a w szczególności
wyspiarskiego charakteru i małych
powierzchni użytków rolnych, stanowią
dodatkowe utrudnienia dla podmiotów
gospodarczych i producentów z regionów
najbardziej oddalonych, ograniczając
poważnie ich działalność. Ograniczenia te
można złagodzić poprzez obniżenie cen
wspomnianych podstawowych produktów.
Szczególny system dostaw nie powinien
jednak w żadnym przypadku szkodzić
lokalnej produkcji ani jej rozwojowi.
405
Poprawka 5
Punkt 8 preambuły
Poprawka
(8) Aby skutecznie zrealizować cel
polegający na obniżeniu cen w regionach
najbardziej oddalonych oraz złagodzeniu
najbardziej oddalonego położenia przy
równoczesnym utrzymaniu
konkurencyjności produktów Unii
Europejskiej, należy przyznać pomoc na
rzecz dostaw produktów unijnych do tych
regionów najbardziej oddalonych. Pomoc
ta powinna uwzględniać dodatkowe koszty
transportu do regionów najbardziej
oddalonych oraz ceny stosowane przy
wywozie do państw trzecich, a w
przypadku środków produkcji rolnej lub
produktów przeznaczonych dla
przetwórstwa – inne dodatkowe koszty
wynikające z najbardziej oddalonego
położenia, w szczególności z
wyspiarskiego charakteru i małej
powierzchni.
najbardziej oddalonych, obniżając
dodatkowe koszty wynikające z najbardziej
oddalonego położenia, należy przyznać
pomoc na rzecz dostaw produktów do tych
związane z transportem do regionów
najbardziej oddalonych oraz ceny
stosowane przy wywozie do państw
trzecich, a w przypadku środków produkcji
rolnej lub produktów przeznaczonych dla
wyspiarskiego charakteru, małej
powierzchni, nierównej rzeźby terenu,
niekorzystnego klimatu i rozproszenia
wysp.
Poprawka 6
Poprawka
(8a) Wspieranie tradycyjnych sektorów
rolnictwa jest tym bardziej konieczne, że
pozwala utrzymać ich konkurencyjność
na rynku europejskim w obliczu
konkurencji z krajów trzecich, a także
mając na uwadze fakt, że w ramach WTO
podpisano niedawno z krajami Ameryki
Łacińskiej nowe porozumienia handlowe
utrudniające sytuację niektórych z tych
sektorów. Ponadto przy opracowywaniu
programów państwa członkowskie
powinny zadbać również o zróżnicowanie
w miarę możliwości działalności rolniczej
w regionach najbardziej oddalonych.
406
Poprawka 7
Punkt 13 preambuły
Poprawka
(13) W przypadku produktów
przetworzonych należy zezwolić na
wymianę handlową między regionami
najbardziej oddalonymi w celu
umożliwienia handlu między nimi. Należy
również wziąć pod uwagę przepływy
handlowe w ramach tradycyjnego handlu
regionalnego oraz wywozu i wysyłki
prowadzonych tradycyjnie w relacjach z
pozostałymi częściami Unii lub z
państwami trzecimi przez regiony
najbardziej oddalone i, co za tym idzie,
zezwolić we wszystkich tych regionach na
wywóz produktów przetworzonych
odpowiadający tradycyjnym przepływom
wymiany handlowej. W celu zapewnienia
przejrzystości należy ustalić okres
referencyjny pozwalający na określenie
ilości produktów tradycyjnie wywożonych
lub wysyłanych.
(13) W przypadku produktów
przetworzonych należy zezwolić na
wymianę handlową między regionami
najbardziej oddalonymi w celu
umożliwienia handlu między nimi. Należy
również wziąć pod uwagę przepływy
handlowe w ramach tradycyjnego handlu
regionalnego oraz wywozu i wysyłki
prowadzonych tradycyjnie w relacjach z
pozostałymi częściami Unii lub z
państwami trzecimi przez regiony
najbardziej oddalone i, co za tym idzie,
zezwolić we wszystkich tych regionach na
wywóz produktów przetworzonych
odpowiadający tradycyjnym przepływom
wymiany handlowej. W celu zapewnienia
przejrzystości należy ustalić okres
referencyjny pozwalający na określenie
ilości produktów tradycyjnie wywożonych
lub wysyłanych. Okres referencyjny nie
powinien jednak powodować zastoju w
wywozie z regionów najbardziej
oddalonych, i dlatego należy rozważyć
możliwość dokonania przeglądu tego
okresu przy okazji zmiany niniejszego
rozporządzenia.
Poprawka 8
Punkt 17 preambuły
(17) W związku z tym, że ryż jest
podstawowym elementem żywienia na
Reunion, gdzie nie produkuje się jego
wystarczających ilości, aby zaspokoić
miejscowe zapotrzebowanie, należy
utrzymać zwolnienia z wszelkich ceł
Poprawka
Reunion, że przedsiębiorstwa przetwórstwa
i rafinacji ryżu istnieją tam od wielu lat i
że nie produkuje się na Reunion jego
407
przywozowych na ten produkt na Reunion.
Poprawka 9
Punkt 19 preambuły
(19) W celu wspierania wprowadzania do
obrotu produktów regionów najbardziej
oddalonych należy wprowadzić pomoc
przeznaczoną na wprowadzanie tych
produktów do obrotu poza regionem
produkcji.
Poprawka
(19) W celu wspierania wprowadzania do
obrotu produktów regionów najbardziej
oddalonych należy wprowadzić pomoc
przeznaczoną na wprowadzanie tych
produktów do obrotu poza regionem
produkcji, przy uwzględnieniu wysokich
kosztów dodatkowych związanych ze
znacznym oddaleniem rynków
konsumenckich i koniecznością
dwukrotnego składowania, które stanowią
główną niedogodność dla
konkurencyjności na rynku wewnętrznym.
Czynniki te uzasadniają konieczność
zwiększenia puli środków finansowych na
programy POSEI.
Poprawka 10
Punkt 22 preambuły
Poprawka
(22) Należy zachęcać producentów rolnych
z regionów najbardziej oddalonych do
dostarczania produktów wysokiej jakości i
wspomagać wprowadzanie tych produktów
do obrotu. W tym celu przydatne może być
stosowanie znaku graficznego
ustanowionego przez Unię.
dalszego dostarczania produktów wysokiej
jakości i wspomagać wprowadzanie tych
produktów do obrotu. W tym celu
przydatne może być stosowanie znaku
graficznego ustanowionego przez Unię.
Należy również zachęcać do stosowania
innych znaków jakości, takich jak nazwy
pochodzenia i oznaczenia geograficzne,
aby zwiększyć wartość lokalnych upraw i
przyczyniać się do ich rozwoju.
408
Poprawka 11
Poprawka
(22a) System dostaw i środki na rzecz
produkcji lokalnej powinny być w miarę
możliwości ukierunkowane na produkcję
rolną wysokiej jakości i na innowacyjne
produkty o dużej wartości dodanej, zdolne
zaspokajać oczekiwania wymagających
rynków i uzupełniać nisze rynkowe.
Poprawka 12
Poprawka
(23a) Należy również uwzględnić
dodatkowe koszty produkcji rolnej w
regionach najbardziej oddalonych
wynikające z niewielkich rozmiarów
działek rolnych i z ich rozproszenia, w tym
zwiększone zużycie paliwa rolniczego nie
tylko przez maszyny pociągowe, lecz
również przez inne urządzenia,
wykorzystywane do transportu różnego
rodzaju sprzętu rolniczego między
gospodarstwami.
Poprawka 13
Punkt 25 preambuły
Poprawka
(25) W art. 39 ust. 4 rozporządzenia (WE)
nr 1698/2005 oraz w załączniku I do tego
rozporządzenia określono maksymalne
kwoty roczne kwalifikowalne z tytułu
płatności rolnośrodowiskowych. Mając na
uwadze specyficzną sytuację
środowiskową niektórych bardzo
wrażliwych obszarów pastwisk na Azorach
(25) W art. 39 ust. 4 rozporządzenia (WE)
nr 1698/2005 oraz w załączniku I do tego
rozporządzenia określono maksymalne
kwoty roczne kwalifikowalne z tytułu
płatności rolnośrodowiskowych. Mając na
uwadze specyficzną sytuację
środowiskową niektórych bardzo
wrażliwych obszarów pastwisk na Azorach
409
oraz zachowanie krajobrazu i tradycyjnych
cech gruntów rolnych, w szczególności
uprawy tarasowej na Maderze, w
przypadku niektórych środków należy
przewidzieć możliwość zwiększenia tych
kwot nawet o 100 %.
oraz zachowanie krajobrazu i tradycyjnych
cech gruntów rolnych, w szczególności
uprawy tarasowej na Maderze i Wyspach
Kanaryjskich, w przypadku niektórych
środków należy przewidzieć możliwość
zwiększenia tych kwot nawet o 100%.
Poprawka 14
Punkt 26 preambuły
Poprawka
(26) Aby złagodzić szczególne
ograniczenia produkcji rolnej w regionach
najbardziej oddalonych związane z
najbardziej oddalonym położeniem, w tym
z oddaleniem, wyspiarskim charakterem,
małą powierzchnią, ukształtowaniem
terenu, klimatem i zależnością gospodarczą
związaną z niewielką liczbą produktów,
można przyznać odstępstwo od stałej
polityki Komisji zabraniającej pomocy
państwa na cele operacyjne w sektorze
produkcji, przetwórstwa i wprowadzania
do obrotu produktów rolnych,
wymienionych w załączniku I do Traktatu.
(26) Aby złagodzić szczególne
ograniczenia produkcji rolnej w regionach
najbardziej oddalonych związane z
najbardziej oddalonym położeniem, w tym
z oddaleniem, wyspiarskim charakterem,
małą powierzchnią, ukształtowaniem
terenu, klimatem i zależnością gospodarczą
związaną z niewielką liczbą produktów,
można przyznać odstępstwo od stałej
polityki Komisji zabraniającej pomocy
państwa na cele operacyjne w sektorze
produkcji, przetwórstwa i wprowadzania
do obrotu produktów rolnych,
wymienionych w załączniku I do Traktatu.
Produkcja rolna spełnia zasadniczą
funkcję ożywiania obszarów wiejskich i
utrzymywania na nich mieszkańców, gdyż
na najbardziej oddalonych obszarach
wiejskie szczególnie odczuwa się starzenie
się populacji i słabe zaludnienie, a w
niektórych strefach wyludnienie.
Poprawka 15
Punkt 27 preambuły
Poprawka
(27) Uprawy rolne w regionach najbardziej
oddalonych są pod względem
fitosanitarnym narażone na szczególne
trudności wynikające z warunków
klimatycznych oraz stosowania tam
trudności wynikające ze zwiększenia
przywozu, warunków klimatycznych oraz
410
dotychczas niewystarczającej ilości
środków zwalczania chorób roślin. W
związku z tym należy wdrożyć programy
zwalczania organizmów szkodliwych, z
wykorzystaniem m.in. metod
biologicznych, oraz określić udział
finansowy Unii w realizacji tych
programów.
stosowania tam dotychczas
niewystarczającej ilości środków
zwalczania chorób roślin. W związku z
tym należy wdrożyć programy zwalczania
organizmów szkodliwych oraz programy
szkoleniowe w tym zakresie, włącznie z
wykorzystaniem zrównoważonych i
przyjaznych dla środowiska metod
programów.
Poprawka 16
Punkt 28 preambuły
Poprawka
(28) Utrzymanie winnic, stanowiących
najbardziej rozpowszechnioną uprawę w
regionach Madery i Wysp Kanaryjskich
oraz mających bardzo duże znaczenie dla
regionu Azorów, jest konieczne ze
względów gospodarczych i
środowiskowych. W celu zapewnienia
większego wsparcia tamtejszej produkcji
regiony te nie powinny podlegać ani
dopłatom za zaprzestanie produkcji, ani
mechanizmom rynkowym przewidzianym
w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007, z
wyjątkiem destylacji interwencyjnej na
Wyspach Kanaryjskich, której stosowanie
powinno być możliwe w przypadku
wyjątkowego zakłócenia rynku w wyniku
problemów związanych z jakością.
Problemy techniczne i społecznogospodarcze uniemożliwiły kompletne i
terminowe przekształcenie obszarów
winnic na Maderze i Azorach obsadzonych
hybrydowymi szczepami winorośli
zabronionymi rozporządzeniem (WE) nr
1234/2007. Wino produkowane przez te
winnice przeznaczone jest wyłącznie do
tradycyjnego spożycia lokalnego.
względów gospodarczych, społecznych i
411
Poprawka 17
Poprawka
(29a) Ze względu na wyjątkowy charakter
produkcji mleka na Azorach, która jest
główną siłą napędową gospodarki,
stabilności społecznej, jakości środowiska
i zagospodarowania przestrzennego,
programy POSEI, mające na celu
dostosowanie wspólnej polityki rolnej do
potrzeb regionów najbardziej oddalonych,
jest najwłaściwszym instrumentem
wprowadzania środków ewentualnie
niezbędnych do utrzymania obecnego
poziomu produkcji, wynikającego z
przyznanych uprawnień. Decyzja o
zniesieniu kwot mlecznych miałaby
szczególnie negatywny wpływ na sektor
mleka i przetworów mlecznych. Dlatego
jest uzasadnione, aby pula środków
finansowych z programów POSEI miała
zasoby dostosowane do środków, które
okazałyby się konieczne, aby złagodzić
negatywne skutki zniesienia tego systemu.
Poprawka 18
Punkt 30 preambuły
(30) Wsparcie na rzecz produkcji mleka
krowiego na Maderze i na Reunion okazało
się niewystarczające do utrzymania
równowagi między zaopatrzeniem
wewnętrznym i zewnętrznym, szczególnie
ze względu na poważne problemy
strukturalne, z którymi boryka się ten
sektor, i na jego niską zdolność
pozytywnego reagowania na nowe warunki
gospodarcze. W konsekwencji należy
utrzymać zezwolenie na produkcję
rekonstytuowanego mleka UHT z mleka w
proszku pochodzącego z Unii w celu
osiągnięcia większego stopnia
zaspokojenia potrzeb wynikających z
konsumpcji lokalnej. W celu zapewnienia
Poprawka
sektor, i na trudności w reagowaniu na
nowe warunki gospodarcze. W
konsekwencji należy utrzymać zezwolenie
na produkcję rekonstytuowanego mleka
UHT z mleka w proszku pochodzącego z
Unii w celu osiągnięcia większego stopnia
konsumpcji lokalnej, o ile środek ten nie
zakłóca odbioru i rynku zbytu całej
412
właściwego informowania konsumenta
należy nałożyć obowiązek wskazywania na
etykiecie towarzyszącej produktowi przy
sprzedaży metody produkcji
proszku.
lokalnej produkcji ani wysiłków na rzecz
rozwijania tej produkcji i pod warunkiem
dążenia do średnioterminowego celu,
jakim dla Reunion jest osiągnięcie
samowystarczalności w zakresie produkcji
mleka. W celu zapewnienia właściwego
informowania konsumenta należy nałożyć
obowiązek wskazywania na etykiecie
towarzyszącej produktowi przy sprzedaży
metody produkcji rekonstytuowanego
mleka UHT z mleka w proszku.
Stosowanie niniejszego postanowienia
powinno być możliwe na Martynice, w
Gujanie i na Gwadelupie, jeśli Francja
wystosuje stosowny wniosek i uzasadni ten
wniosek chęcią podmiotów lokalnych do
czerpania z niego korzyści oraz ich
zdolnością do rozwijania sektora
mleczarskiego.
Poprawka 19
Poprawka
(31a) Należy wspierać dynamikę handlu
między regionami najbardziej
oddalonymi, aby zaspokoić potrzeby
lokalnych konsumentów. Należy wspierać
eksport nadwyżek produkcyjnych z
każdego najbardziej oddalonego regionu,
np. mleka, mięsa wołowego i młodych
byków z Azorów, do najbardziej
oddalonych regionów, w których takich
produktów brak, aby nasilić dynamikę
wymiany handlowej, dbając jednak, aby
nie zaszkodziło to zmianom produkcji
lokalnej. Należy również zapewnić
niezbędne warunki do sprawiedliwego i
uczciwego handlu, zwłaszcza jeśli chodzi o
wpływ systemu podatkowego na wymianę
handlową.
Poprawka 20
413
Punkt 34 preambuły
Poprawka
(34) Uprawa tytoniu ma od dawna duże
znaczenie dla Wysp Kanaryjskich. Z
gospodarczego punktu widzenia
przetwórstwo tytoniu wciąż stanowi jeden
z głównych rodzajów działalności
przemysłowej regionu. Ze społecznego
punktu widzenia uprawa tytoniu stwarza
duże zapotrzebowanie na siłę roboczą i jest
przedmiotem działalności małych
gospodarstw rolnych. Uprawa ta nie jest
jednak wystarczająco rentowna i zagrożona
jest zanikiem. W chwili obecnej produkcja
tytoniu ogranicza się faktycznie do
niewielkiego obszaru wyspy Palma, gdzie
używany jest on do rzemieślniczego
wyrobu cygar. Należy zatem zezwolić
Hiszpanii na dalsze udzielanie pomocy,
uzupełniającej pomoc Unii, w celu
umożliwienia zachowania tej tradycyjnej
uprawy oraz zależnej od niej działalności
rzemieślniczej. Ponadto, aby utrzymać
przemysłową produkcję wyrobów
tytoniowych, należy utrzymać zwolnienie z
opłat celnych za surowiec tytoniowy i
tytoń przemysłowy przywożony na Wyspy
Kanaryjskie w ramach limitu rocznego w
wysokości 20 000 ton tytoniu wyrażonego
jako ekwiwalent odżyłowanego surowca
tytoniowego.
(34) Uprawa tytoniu ma duże historyczne
znaczenie dla Wysp Kanaryjskich i
Azorów. Z gospodarczego punktu widzenia
przetwórstwo tytoniu wciąż stanowi jeden
z głównych rodzajów działalności
przemysłowej regionu. Ze społecznego
punktu widzenia uprawa tytoniu stwarza
duże zapotrzebowanie na siłę roboczą i jest
przedmiotem działalności małych
gospodarstw rolnych, umożliwiając – w
przypadku Azorów – płodozmian, a tym
samym unikanie monokultury i
nadmiernego stosowania nawozów.
Uprawa ta nie jest jednak wystarczająco
rentowna i zagrożona jest zanikiem. W
chwili obecnej produkcja tytoniu ogranicza
się faktycznie do niewielkiego obszaru
wyspy La Palma, należącej do Wysp
Kanaryjskich, gdzie używany jest on do
rzemieślniczego wyrobu cygar, oraz do
wyspy São Miguel, należącej do Azorów,
gdzie służy on do produkcji cygar i
cygaretek. Należy zatem zezwolić
Hiszpanii i Portugalii na dalsze udzielanie
pomocy, uzupełniającej pomoc Unii, w
celu umożliwienia zachowania tej
tradycyjnej uprawy oraz zależnej od niej
działalności rzemieślniczej. Ponadto, aby
utrzymać przemysłową produkcję
wyrobów tytoniowych, należy utrzymać
zwolnienie z opłat celnych za surowiec
tytoniowy i tytoń przemysłowy
przywożony na Wyspy Kanaryjskie i Azory
w ramach limitu rocznego w wysokości 20
000 ton tytoniu wyrażonego jako
ekwiwalent odżyłowanego surowca
tytoniowego.
Poprawka 21
414
Poprawka
(34a) Komisja powinna przedstawić
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie
sprawozdanie z oceny wpływu na dochody
producentów każdej nowej ulgi celnej w
odniesieniu do przywozu bananów do Unii
Europejskiej. W razie potrzeby
sprawozdaniu temu powinien towarzyszyć
wniosek ustawodawczy dotyczący
dostosowania kwot, o których mowa w
niniejszym rozporządzeniu, w celu
wyrównania strat w dochodach,
ponoszonych przez producentów
europejskich.
Poprawka 22
Punkt 35 preambuły
Poprawka
(35) Wprowadzenie w życie niniejszego
rozporządzenia nie powinno powodować
uszczerbku dla poziomu szczególnego
wsparcia, z którego dotychczas korzystały
regiony najbardziej oddalone. Dlatego, w
celu wdrożenia właściwych środków,
państwa członkowskie powinny
dysponować kwotami odpowiadającymi
wsparciu, które już zostało przyznane
przez Unię na mocy rozporządzenia (WE)
nr 247/2006.
(35) Aby zagwarantować osiągnięcie
celów niniejszego rozporządzenia, a
zwłaszcza ze względu na konieczność
utrzymania i rozwijania działalności
rolniczej w regionach najbardziej
oddalonych, należy dokonać przeglądu
kwot pomocy, które Unia już przyznała
tym regionom na mocy rozporządzenia
(WE) nr 247/2006.
Uzasadnienie
Obecne zasady przyznawaniu środków nie uwzględniają się niektórych czynników, głównie o
charakterze zewnętrznym, warunkujących rozwój działalności rolniczej w regionach najbardziej
oddalonych.
415
Poprawka 23
Poprawka
(35a) Poziom rentowności produkcji
bananów w regionach najbardziej
oddalonych jest okresowo zagrożony ze
względu na kolejne obniżki jednolitej
taryfy celnej na przywóz bananów.
Dlatego też należy stale oceniać wpływ ulg
celnych przyznawanych przez Unię
Europejską, rozważając stosowność
dokonania przeglądu pomocy
przyznawanej producentom unijnym.
Poprawka 24
Punkt 35 b preambuły (nowy)
Poprawka
(35b) Pełna realizacja celów niniejszego
rozporządzenia wymaga, aby programy
POSEI mogły łagodzić ewentualne
negatywne skutki reform rolnych oraz aby
zmiany w ramach WPR były stosowane
selektywnie i stopniowo w regionach
najbardziej oddalonych przy
uwzględnieniu ich specyfiki.
Poprawka 25
Punkt 36 preambuły
Poprawka
(36) Od 2006 r. w niektórych regionach
najbardziej oddalonych, w szczególności
na Azorach i we francuskich
departamentach zamorskich,
zapotrzebowanie na produkty podstawowe
wzrosło w wyniku wzrostu pogłowia i
presji demograficznej. Należy zatem
416
zwiększyć część budżetu, którą państwa
członkowskie mogą wykorzystać na
potrzeby szczególnego systemu dostaw do
przedmiotowych regionów.
znacznie zwiększyć pulę środków
finansowych na szczególny system dostaw,
by nie zagrażać obecnej pomocy,
niezbędnej dla miejscowej produkcji,
która jest głównym przedmiotem
programów POSEI.
Poprawka 26
Poprawka
(36a) Komisja powinna zapewnić lepsze
powiązanie wspólnej polityki Unii z jej
pozostałymi politykami sektorowymi, aby
nie działać na szkodę szczególnego
wsparcia dla regionów najbardziej
oddalonych przewidzianego w niniejszym
rozporządzeniu. To powiązanie
poszczególnych obszarów polityki może
przyjąć na przykład formę oceny skutków.
Uzasadnienie
Polityki sektorowe (polityka regionalna, polityka rozwoju czy badań naukowych) muszą być
prowadzone w zgodzie ze środkami POSEI, polityką handlową, rolną czy polityką rybołówstwa.
Dlatego też, ponieważ umowy handlowe mogą przynieść negatywne skutki dla regionów
najbardziej oddalonych, powinny one stanowić przedmiot szczegółowych ocen skutków.
Poprawka 27
Poprawka
(36b) Niezwłocznie po uzyskaniu przez
Majottę statusu regionu najbardziej
oddalonego Komisja powinna przedstawić
nowy wniosek, którego celem jest
proporcjonalne zwiększenie przydziału
finansowego przewidzianego dla
departamentów zamorskich
uwzględniający nowy status Majotty oraz
zawierający postanowienia szczególne
417
dotyczące Majotty.
Poprawka 28
Punkt 36 c preambuły (nowy)
Poprawka
(36c) Ostatnie rozporządzenie w sprawie
pomocy w ramach programów POSEI,
mianowicie rozporządzenie (WE) nr
247/2006, przyjęto, gdy uzgodniona na
szczeblu WTO stawka dostępu do rynku
europejskiego wynosiła 176 euro za tonę,
w związku z czym nie uwzględniono w puli
środków finansowych POSEI stawki
ustalonej w porozumieniach WTO
dotyczących handlu bananami oraz
dalszych obniżek przyznanych w
porozumieniach handlowych z krajami
Wspólnoty Andyjskiej i krajami Ameryki
Środkowej. Wobec powyższego należy na
wczesnym etapie dokonać nowej,
zaktualizowanej i kompleksowej
zewnętrznej oceny skutków, a jeżeli skutki
te okażą się negatywne dla producentów
bananów w UE, wysokość środków
dostępnych w ramach programów POSEI
powinna zostać dostosowana, aby
umożliwić wprowadzenie odpowiednich
środków kompensacyjnych i środków
zwiększających konkurencyjność
producentów bananów w najbardziej
oddalonych regionach UE.
Poprawka 29
Punkt 37 preambuły
(37) Komisja powinna posiadać
delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu
w celu uzupełniania lub zmiany
niektórych, innych niż istotne, elementów
Poprawka
(37) Aby zapewnić właściwe
funkcjonowanie systemu określonego w
niniejszym rozporządzeniu, należy
przekazać Komisji uprawnienia do
418
niniejszego rozporządzenia. Należy
określić dziedziny, w których będzie
można wykonywać te uprawnienia, oraz
warunki, którym będzie podlegać
przekazywanie uprawnień.
zgodnie z art. 290 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, aby
mogła ona uzupełniać lub zmieniać
niektóre części, inne niż istotne,
niniejszego rozporządzenia. Szczególnie
ważne jest to, aby Komisja podczas prac
przygotowawczych prowadziła
odpowiednie konsultacje, w tym na
szczeblu ekspertów. W procesie
przygotowania i sporządzania aktów
delegowanych Komisja powinna zadbać o
równoczesne przekazywanie w stosownym
czasie i w odpowiedniej formie
niezbędnych dokumentów Parlamentowi
Poprawka 30
Punkt 38 preambuły
Poprawka
(38) W celu zapewnienia jednolitego
wdrożenia systemu POSEI w państwach
członkowskich i w celu uniknięcia
zakłóceń konkurencji lub nierównego
traktowania podmiotów gospodarczych
Komisja powinna posiadać uprawnienia
do przyjmowania aktów wykonawczych
zgodnie z art. 291 ust. 2 Traktatu. Należy
zatem powierzyć Komisji uprawnienia
wykonawcze na mocy wspomnianego
postanowienia w szczególności w
odniesieniu do jednolitych warunków,
zgodnie z którymi produkty objęte
szczególnym systemem dostaw są
wprowadzane na terytorium regionów
najbardziej oddalonych i wyprowadzane z
tego terytorium oraz wprowadzane do
obrotu w tych regionach, jednolitych
warunków wdrażania programów oraz
minimalnych wymogów w zakresie
kontroli stosowanych przez państwa
członkowskie.
(38) W celu zapewnienia jednolitego
wdrożenia systemu POSEI w państwach
członkowskich i w celu uniknięcia
zakłóceń konkurencji lub nierównego
traktowania podmiotów gospodarczych
należy powierzyć Komisji uprawnienia
wykonawcze w szczególności w
odniesieniu do jednolitych warunków,
zgodnie z którymi produkty objęte
szczególnym systemem dostaw są
wprowadzane na terytorium regionów
najbardziej oddalonych i wyprowadzane z
tego terytorium oraz wprowadzane do
obrotu w tych regionach, jednolitych
warunków wdrażania programów oraz
minimalnych wymogów w zakresie
kontroli stosowanych przez państwa
członkowskie. Uprawnienia te powinny
być wykonywane zgodnie z
rozporządzeniem Parlamentu
dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym
przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu
kontroli państw członkowskich nad
wykonywaniem uprawnień wykonawczych
przez Komisję1.
419
_______________
1
Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
Poprawka 31
Punkt 39 preambuły
(39) [Motyw dotyczący kontroli uprawnień
wykonawczych. Do uzupełnienia po
przyjęciu rozporządzenia w sprawie
środków kontroli, o którym mowa w art.
291 ust. 2 TFUE, będącego obecnie
przedmiotem debaty w PE i w Radzie.],
Poprawka
skreślony
Poprawka 32
Artykuł 2 – ustep 1 – litera a)
a) zapewnienia zaopatrzenia regionów
najbardziej oddalonych w podstawowe
produkty przeznaczone do spożycia przez
ludzi lub do przetwórstwa i stanowiących
środki produkcji rolnej przez łagodzenie
dodatkowych kosztów związanych z
najbardziej oddalonym położeniem;
Poprawka
najbardziej oddalonym położeniem, bez
szkody dla produkcji lokalnej i jej
rozwoju;
Poprawka 33
Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b)
b) utrzymania i rozwijania działalności
rolniczej regionów najbardziej
oddalonych, w tym produkcji,
przetwórstwa i wprowadzania do obrotu
Poprawka
b) utrwalania i rozwijania zgodnie z
zasadą zrównoważonego rozwoju dziedzin
służących dywersyfikacji produkcji
zwierzęcej i roślinnej w regionach
najbardziej oddalonych, w tym produkcji,
420
produktów lokalnych.
produktów lokalnych, przy znacznym
zwiększeniu samodzielnego zaopatrzenia
populacji lokalnej, dzięki zwiększeniu
produkcji lokalnej i ograniczeniu
przywozu, w szczególności ze względu na
dodatkowe koszty związane z transportem;
Poprawka 34
Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b a) (nowa)
Poprawka
ba) utrzymania rozwoju i wzmocnienia
konkurencyjności tradycyjnych dziedzin
rolnictwa w regionach najbardziej
produktów lokalnych, przy jednoczesnym
zapewnieniu sprawiedliwego podziału
między producentów, przetwórców i
dystrybutorów dochodów generowanych
przez produkty i podprodukty wytwarzane
przez tradycyjne dziedziny rolnictwa;
Poprawka 35
Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b b) (nowa)
Poprawka
bb) sprzyjania badaniom i innowacji,
m.in. aby umożliwić powstanie
zrównoważonej produkcji rolnej o
wysokiej wartości dodanej.
Poprawka 36
421
Poprawka
2a. Cele wymienione w ust. 1 powinny być
realizowane w ogólnych ramach
zrównoważonego rozwoju, jednocześnie
przyjaznych dla środowiska i
gwarantujących producentom i rolnikom
odpowiednie dochody. Cele te powinny
być również realizowane w trosce o
zapewnienie stałego szkolenia rolników i
przetwórców w celu sprzyjania rozwojowi
wydajnych i zrównoważonych dziedzin
rolnictwa wysokiej jakości.
Poprawka 37
b) szczególne środki na rzecz lokalnej
produkcji rolnej przewidziane w rozdziale
IV.
Poprawka
produkcji rolnej, o której mowa w
rozdziale IV i zgodne z celami
przewidzianymi w art. 2.
Poprawka 38
1. Środki przyjmowane w ramach
programów POSEI muszą być zgodne z
prawem Unii i spójne z innymi obszarami
polityki Unii oraz ze środkami
przyjmowanymi w ich ramach.
Poprawka
przyjmowanymi w ich ramach. Należy
jednak mieć na uwadze, że art. 349
Europejskiej uznaje stosowanie
zróżnicowanego podejścia w regionach
najbardziej oddalonych, aby umożliwić
ich rozwój i integrację na takich samych
warunkach jak na pozostałym obszarze
Unii za pomocą szczególnych programów
dostosowanych do ich specyficznej
422
sytuacji.
Poprawka 39
Poprawka
2. Zapewnia się spójność między środkami
przyjmowanymi w ramach programów
POSEI a środkami wdrażanymi na mocy
innych instrumentów wspólnej polityki
rolnej, w szczególności w zakresie
wspólnych organizacji rynków, rozwoju
obszarów wiejskich, jakości produktów,
dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska.
dobrostanu zwierząt, ochrony środowiska i
polityki handlowej.
Poprawka 40
Artykuł 5 – litera d a) (nowa)
Poprawka
da) utworzenie regionalnych komitetów
monitorujące, aby oceniać skuteczność i
stopień realizacji każdego środka poprzez
oficjalną i planowaną konsultację
zainteresowanych stron.
Poprawka 41
1. Państwa członkowskie przedstawiają
Komisji projekt programu POSEI w
ramach przyznanych środków, o których
mowa w art. 29 ust. 2 i 3.
Poprawka
1. Programy POSEI zostały ustanowione
na mocy rozporządzenia (WE) nr
247/2006 i wpisują się w ramy środków
finansowych, o których mowa w art. 29
ust. 2 i 3.
423
Uzasadnienie
Ponieważ nie ma konieczności przedstawiania nowych programów POSEI, proponowany przez
Komisję tekst może wprowadzać w błąd. Celem poprawki jest wyjaśnienie, że nadal obowiązują
programy ustanowione w ramach rozporządzenia 247/2006.
Poprawka 42
Poprawka
Projekt programu obejmuje projekt
prognozy bilansu dostaw z
wyszczególnieniem produktów, ich ilości i
kwot pomocy na rzecz zaopatrzenia
pochodzącego z Unii oraz projekt
programu wspierania produkcji lokalnej.
Każdy program obejmuje przewidywany
bilans dostaw z wyszczególnieniem
produktów, ich ilości i kwot pomocy na
rzecz zaopatrzenia pochodzącego z Unii
oraz projekt programu wspierania
produkcji lokalnej.
Uzasadnienie
Ponieważ nie ma konieczności przedstawiania nowych programów POSEI, proponowany przez
Komisję tekst może wprowadzać w błąd. Celem poprawki jest wyjaśnienie, że programy nadal
obowiązują.
Poprawka 43
Artykuł 6 – ustęp 1 – akapit trzeci
Komisja ocenia proponowany program
POSEI i podejmuje decyzję o jego
zatwierdzeniu w drodze aktu
wykonawczego.
Poprawka
skreślony
Uzasadnienie
Poprawka spójna z pozostałymi poprawkami sprawozdawcy do art. 6.
424
Poprawka 44
Poprawka
2. W zależności od rocznej oceny realizacji
środków zawartych w programach POSEI
państwa członkowskie mogą przedstawić
Komisji wnioski dotyczące zmian w
mowa w art. 29 ust. 2 i 3, w celu lepszego
dostosowania ich do wymogów regionów
najbardziej oddalonych i do proponowanej
strategii. Komisja przyjmuje jednolite
zasady przedstawiania wniosków
dotyczących zmian programu w drodze
aktu wykonawczego.
państwa członkowskie, po konsultacjach z
zainteresowanymi podmiotami społecznogospodarczymi, mogą przedstawić Komisji
wnioski dotyczące zmian w ramach
przyznanych środków, o których mowa w
art. 29 ust. 2 i 3, w celu lepszego
strategii. Komisja ocenia wnioski
dotyczące zmian i podejmuje decyzje o ich
zatwierdzeniu. Komisja przyjmuje
jednolite zasady przedstawiania wniosków
aktu wykonawczego. Powyższe akty
wykonawcze są przyjmowane zgodnie
z procedurą sprawdzającą, o której mowa
w art. 34 ust. 2.
Uzasadnienie
Poprawka spójna z pozostałymi poprawkami do tego samego artykułu.
Poprawka 45
Poprawka
3. W celu uwzględnienia różnych rodzajów
proponowanych zmian oraz terminu, w
jakim musi rozpocząć się ich stosowanie,
Komisja określa procedurę zatwierdzania
zmian w drodze aktu delegowanego.
3. W celu uwzględnienia różnych rodzajów
proponowanych zmian oraz terminu, w
jakim musi rozpocząć się ich stosowanie,
Komisja określa procedurę zatwierdzania
zmian w drodze aktów delegowanych.
Komisja otrzymuje uprawnienia do
zgodnie z art. 33.
425
Poprawka 46
Artykuł 7 – akapit drugi a (nowy)
Poprawka
Akty wykonawcze, o których mowa w
niniejszym artykule, przyjmuje się zgodnie
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 47
Poprawka
1. Ustanawia się szczególny system dostaw
produktów rolnych wymienionych w
załączniku I do Traktatu, mających
zasadnicze znaczenie w regionach
najbardziej oddalonych i przeznaczonych
do spożycia przez ludzi, do wytwarzania
innych produktów lub wykorzystywanych
jako środki produkcji rolnej.
1. Ustanawia się szczególny system dostaw
produktów rolnych wymienionych w
załączniku I do Traktatu, mających
zasadnicze znaczenie w regionach
najbardziej oddalonych i przeznaczonych
do spożycia przez ludzi, do wytwarzania
innych produktów lub wykorzystywanych
jako środki produkcji rolnej, przy
uwzględnieniu we wszystkich przypadkach
zasady upraszczania procedur z punktu
widzenia organów administracji, a
zwłaszcza beneficjentów końcowych, w
żadnym razie niepodważającej
skuteczności ani odpowiednich środków
finansowych przyznanych na programy
POSEI.
Poprawka 48
Poprawka
3a. Ustęp 3 nie ma zastosowania do
produktów przetwarzanych w
departamentach zamorskich z
wykorzystaniem surowców objętych
szczególnym systemem dostaw, jeżeli są
one przesyłane między francuskimi
426
departamentami zamorskimi.
Uzasadnienie
W związku z kosztem transportu między departamentami zamorskimi należy stworzyć możliwość
przyznania pomocy uzupełniającej szczególny system dostaw przeznaczonej na wysyłanie pasz
wytwarzanych we francuskich departamentach Antyli do Gujany.
W oczekiwaniu na zorganizowanie wydajnego systemu przetwórstwa pomoc ta pozwoliłaby Gujanie
korzystać z produktów, których koszty są porównywalne z kosztami na Gwadelupie czy Martynice.
Podobną pomoc można rozważyć w przyszłości dla produktów wytwarzanych na Reunion i
wysyłanych na Majottę.
Poprawka 49
Poprawka
4. Szczególnym systemem dostaw mogą
być objęte tylko produkty o solidnej,
właściwej jakości handlowej.
4. Szczególnym systemem dostaw mogą
być objęte tylko produkty o solidnej,
właściwej jakości handlowej. Produkty
pochodzące z państw trzecich powinny
spełniać normy fitosanitarne i
weterynaryjne obowiązujące w Unii
Europejskiej.
Uzasadnienie
Aby uniknąć nieuczciwej konkurencji wobec produktów lokalnych, należy zagwarantować, że
produkty przywożone z państw trzecich, objęte szczególnym systemem dostaw, będą spełniać takie
same normy fitosanitarne i weterynaryjne jakie obowiązują producentów europejskich.
Poprawka 50
Artykuł 10 – litera d)
d) w stosownych przypadkach konieczność
nieograniczania możliwości rozwoju
produkcji lokalnej.
Poprawka
d) konieczność niezakłócania równowagi
produkcji lokalnej i nieograniczania
możliwości jej rozwoju.
427
Poprawka 51
2. W celu zapewnienia pełnego
wykonywania uprawnień podmiotów
gospodarczych do korzystania ze
szczególnego systemu dostaw Komisja
określa warunki wpisywania podmiotów
gospodarczych do rejestru i w razie
konieczności zobowiązuje do wnoszenia
zabezpieczenia z tytułu wydania
pozwolenia w drodze aktu delegowanego.
Poprawka
2. W celu zapewnienia pełnego
wykonywania uprawnień podmiotów
gospodarczych do korzystania ze
szczególnego systemu dostaw Komisja
określa warunki wpisywania podmiotów
gospodarczych do rejestru i w razie
konieczności zobowiązuje do wnoszenia
zabezpieczenia z tytułu wydania
pozwolenia w drodze aktu delegowanego.
zgodnie z art. 33.
Poprawka 52
Poprawka
3. Komisja przyjmuje wszystkie środki
konieczne do zapewnienia jednolitego
stosowania przez państwa członkowskie
niniejszego artykułu, w szczególności w
zakresie wdrażania systemu pozwoleń, z
wyjątkiem wnoszenia zabezpieczenia z
tytułu pozwolenia, oraz obowiązków
podmiotów gospodarczych przy rejestracji
w drodze aktu wykonawczego.
3. Komisja przyjmuje wszystkie środki
konieczne do zapewnienia jednolitego
stosowania przez państwa członkowskie
niniejszego artykułu, w szczególności w
zakresie wdrażania systemu pozwoleń, z
wyjątkiem wnoszenia zabezpieczenia z
tytułu pozwolenia, oraz obowiązków
podmiotów gospodarczych przy rejestracji
w drodze aktu wykonawczego. Powyższe
akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 53
1. Korzyści związane ze szczególnym
systemem dostaw wynikające ze
Poprawka
1. Korzyści związane ze szczególnym
systemem dostaw wynikające ze
428
zwolnienia z cła przywozowego lub z
przyznania pomocy uwarunkowane są
faktycznym przeniesieniem korzyści
gospodarczej na odbiorcę końcowego,
którym może być odpowiednio konsument
w przypadku produktów przeznaczonych
do bezpośredniego spożycia, końcowy
zakład przetwórczy lub pakujący w
przypadku produktów przeznaczonych do
przetwórstwa lub do pakowania lub rolnik
w przypadku produktów stosowanych w
żywieniu zwierząt lub wykorzystywanych
jako środki produkcji rolnej.
zwolnienia z cła przywozowego lub z
przyznania pomocy uwarunkowane są
faktycznym przeniesieniem korzyści
gospodarczej na odbiorcę końcowego,
którym może być odpowiednio konsument
w przypadku produktów przeznaczonych
do bezpośredniego spożycia, końcowy
zakład przetwórczy lub pakujący w
przypadku produktów przeznaczonych do
przetwórstwa lub do pakowania lub rolnik
w przypadku produktów stosowanych w
żywieniu zwierząt lub wykorzystywanych
jako środki produkcji rolnej. Rzeczywiste
przeniesienie korzyści gospodarczej na
odbiorcę końcowego należy wykazać na
każdym etapie handlu danym produktem.
Uzasadnienie
Korzyści związane ze szczególnym systemem dostaw powinny być odczuwalne dla poszczególnych
podmiotów na każdym etapie handlu, w tym dla dystrybucji handlowej, jeżeli końcowym odbiorcą
jest konsument.
Poprawka 54
Poprawka
1a. Państwa członkowskie dokładają
starań, aby przyczyniać się do
rzeczywistego przenoszenia na
użytkownika końcowego korzyści
gospodarczych płynących z ułatwień
przyznanych w ramach szczególnego
systemu dostaw, w tym ze stosowania
korzystniejszej polityki podatkowej,
zarówno w odniesieniu do produktów
wwożonych, jak i do produktów
przetworzonych zawierających produkty
wwiezione zgodnie z omawianym
systemem.
429
Poprawka 55
Poprawka
2. W celu zapewnienia jednolitego
stosowania ust. 1 Komisja przyjmuje
przepisy wykonawcze, w szczególności w
zakresie warunków kontroli przez państwa
członkowskie rzeczywistego przeniesienia
korzyści na odbiorcę końcowego, w drodze
aktu wykonawczego.
stosowania ust. 1 Komisja przyjmuje
przepisy wykonawcze, w szczególności w
zakresie warunków kontroli przez państwa
członkowskie rzeczywistego przeniesienia
korzyści na odbiorcę końcowego, w drodze
aktu wykonawczego. Powyższe akty
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 56
Poprawka
1. Produkty objęte szczególnym systemem
dostaw można wywozić do państw trzecich
lub wysyłać do pozostałych części Unii
jedynie przy spełnieniu jednolitych
warunków, określonych przez Komisję w
drodze aktu wykonawczego, które
obejmują płatność ceł przywozowych lub
zwrot otrzymanej pomocy, o których
mowa w art. 9.
1. Produkty objęte szczególnym systemem
dostaw można wywozić do państw trzecich
lub wysyłać do pozostałych części Unii
jedynie, jeżeli spełniają one warunki
techniczne określone przez Komisję w
drodze aktów wykonawczych, które
obejmują płatność ceł przywozowych lub
zwrot otrzymanej pomocy, o których
mowa w art. 9. Powyższe akty wykonawcze
są przyjmowane zgodnie z procedurą
sprawdzającą, o której mowa w art. 34
ust. 2.
Uzasadnienie
Komisji przyznano uprawnienia wykonawcze właśnie w celu ujednolicenia warunków.
Sformułowanie jest więc dwuznaczne i w trosce o jasność należy sprecyzować, czego dotyczą
uprawnienia Komisji, aby jednoznacznie wskazać, że nie chodzi o tworzenie dodatkowych praw
i/lub obowiązków.
Poprawka 57
Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit pierwszy – litera a)
430
Poprawka
a) są wywożone do państw trzecich lub
wysyłane do pozostałych części Unii w
granicach limitów ilościowych
odpowiadających tradycyjnym wysyłkom i
tradycyjnemu wywozowi. Komisja określa
te ilości w drodze aktu wykonawczego w
oparciu o średnie ilości w ramach wysyłek
lub wywozu w latach 1989, 1990 i 1991;
granicach ustalonych limitów ilościowych
lub wywozu, przyjmując jako punkt
odniesienia zweryfikowaną średnią
wartość z trzech najlepszych lat
poczynając od 1989 r.;
Poprawka 58
b) są wywożone do państw trzecich w
ramach handlu regionalnego z
zachowaniem miejsc przeznaczenia i przy
spełnieniu warunków określonych przez
Komisję w drodze aktu wykonawczego;
Poprawka
ramach handlu regionalnego;
Poprawka 59
Artykuł 13 – ustęp 2 – litera c)
c) są wysyłane z Azorów na Maderę i
odwrotnie;
Poprawka
skreślony
Poprawka 60
Poprawka
ca) są wysyłane między regionami
Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich.
431
Poprawka 61
Artykuł 13 – ustęp 2 – litera d)
d) są wysyłane z Madery na Wyspy
Kanaryjskie i odwrotnie;
Poprawka
skreślony
Poprawka 62
Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit pierwszy a (nowy)
Poprawka
Akty wykonawcze związane z przepisami
lit. a) przyjmuje się zgodnie z procedurą
ust. 2.
Poprawka 63
Poprawka
3. Do celów niniejszego rozdziału „handel
regionalny” oznacza handel realizowany –
w przypadku każdego francuskiego
departamentu zamorskiego, Azorów i
Madery oraz Wysp Kanaryjskich – z
przeznaczeniem do państw trzecich
określonych przez Komisję w drodze aktu
wykonawczego.
należących do strefy geograficznej
obejmującej te najbardziej oddalone
regiony, jak również z przeznaczeniem do
krajów trzecich, z którymi zwyczajowo
prowadzono stosunki handlowe. Komisja
określi wykaz tych państw w drodze aktu
wykonawczego, uwzględniając odnośne
wnioski państw członkowskich, po
konsultacjach z zainteresowanymi
sektorami rolnictwa. Na wniosek państw
członkowskich taki wykaz będzie mógł
432
podlegać przeglądowi co dwa lata.
Powyższe akty wykonawcze są
przyjmowane zgodnie z procedurą
ust. 2.
Uzasadnienie
Wykaz państw trzecich prowadzących handel regionalny z regionami najbardziej oddalonymi
należy poddawać przeglądowi w zależności od zmian wywozu z tych regionów.
Poprawka 64
Poprawka
6. W celu określenia korzyści dla
regionalnego i tradycyjnego handlu
wynikających ze stosowania szczególnego
systemu dostaw Komisja ustanawia
warunki, które muszą spełniać procesy
przetwórcze mogące prowadzić do
tradycyjnego wywozu lub handlu
regionalnego w drodze aktu delegowanego.
6. W celu określenia korzyści dla
regionalnego i tradycyjnego handlu
wynikających ze stosowania szczególnego
systemu dostaw Komisja ustanawia
warunki, które muszą spełniać procesy
przetwórcze mogące prowadzić do
tradycyjnego wywozu lub handlu
regionalnego w drodze aktu delegowanego.
zgodnie z art. 33.
Poprawka 65
W celu zapewnienia jednolitego
stosowania akapitu pierwszego Komisja
przyjmuje minimalne wymogi w zakresie
kontroli stosowane przez państwa
członkowskie w drodze aktu
wykonawczego.
Poprawka
W celu zapewnienia jednolitego
stosowania akapitu pierwszego Komisja
przyjmuje minimalne wymogi w zakresie
kontroli stosowane przez państwa
członkowskie w drodze aktu
wykonawczego. Powyższe akty
w art. 34 ust. 2.
433
Poprawka 66
Poprawka
Aby zapewnić przestrzeganie obowiązków
spoczywających na podmiotach
gospodarczych korzystających z systemu,
Komisja określa warunki konieczne do
celów stosowania akapitu pierwszego oraz
zasady rozpatrywania nowych wniosków o
pozwolenie przedstawionych przez
podmiot gospodarczy w drodze aktu
delegowanego.
Aby zapewnić przestrzeganie obowiązków
spoczywających na podmiotach
gospodarczych korzystających z systemu,
Komisja określa warunki konieczne do
celów stosowania akapitu pierwszego oraz
zasady rozpatrywania nowych wniosków o
pozwolenie przedstawionych przez
podmiot gospodarczy w drodze aktu
delegowanego. Komisja otrzymuje
delegowanych zgodnie z art. 33.
Poprawka 67
1. Programy POSEI obejmują szczególne
środki na rzecz lokalnej produkcji rolnej,
wchodzące w zakres stosowania części
trzeciej tytułu III Traktatu, konieczne do
zapewnienia ciągłości i rozwoju lokalnej
produkcji rolnej w każdym z regionów
najbardziej oddalonych.
Poprawka
1. Programy POSEI obejmują szczególne
środki na rzecz lokalnej produkcji rolnej,
wchodzące w zakres stosowania części
trzeciej tytułu III Traktatu, konieczne do
zapewnienia ciągłości i rozwoju lokalnej
produkcji rolnej w każdym z regionów
najbardziej oddalonych, przy
uwzględnieniu we wszystkich przypadkach
zasady upraszczania procedur z punktu
widzenia organów administracji, a
zwłaszcza beneficjentów końcowych, w
żadnym razie niepodważającej
skuteczności ani odpowiednich środków
finansowych przyznanych na program
POSEI.
Poprawka 68
434
Poprawka
2. Część programu poświęcona środkom na
rzecz lokalnej produkcji rolnej zawiera co
najmniej następujące elementy:
2. Części programu poświęcone środkom
na rzecz lokalnej produkcji rolnej i
odpowiadające celom wymienionym w art.
2 zawierają co najmniej następujące
elementy:
Poprawka 69
Poprawka
b) opis proponowanej strategii, przyjęte
priorytety, cele ogólne i operacyjne w
ujęciu ilościowym, jak również ocenę
spodziewanych skutków gospodarczych,
środowiskowych i społecznych, m.in. w
dziedzinie zatrudnienia;
dziedzinie zatrudnienia i jakości
produktów lokalnych;
Poprawka 70
Artykuł 18 – ustęp 2 – litera e)
e) warunki przyznawania pomocy oraz
przedmiotowe produkty i ilości;
Poprawka
skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten jest zbędny, ponieważ odnosi się do kwestii, o których jest już mowa w ust. 4 tego
samego artykułu.
Poprawka 71
Artykuł 18 – ustęp 2 – litera f)
f) kwotę pomocy ustaloną w przypadku
Poprawka
435
każdego środka lub działania w celu
osiągnięcia jednego lub większej liczby
celów programu.
każdego środka i przewidywaną kwotę w
przypadku każdego działania w celu
celów programu.
Uzasadnienie
Należy nadal wspierać wysoką elastyczność w zarządzaniu programami POSEI, jak miało to
miejsce od chwili przyjęcia rozporządzenia 247/2006.
Poprawka 72
Poprawka
3. Komisja przyjmuje jednolite warunki
płatności z tytułu środków pomocy, o
których mowa w ust. 2 w drodze aktu
wykonawczego.
3. Komisja przyjmuje jednolite warunki
płatności z tytułu środków pomocy, o
których mowa w ust. 2. w drodze aktów
wykonawczych. Powyższe akty
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 73
Artykuł 18 – ustęp 4 – akapit drugi – litera c)
Poprawka
c) pomoc indywidualną;
c) jednostkową kwotę pomocy.
Poprawka 74
Artykuł 18 – ustęp 4 – akapit drugi – litera d)
d) maksymalny pułap.
Poprawka
skreślony
Uzasadnienie
Ustanowienie maksymalnego pułapu na poszczególne działania ogranicza możliwość zarządzania
programami.
436
Poprawka 75
Poprawka
W celu wspierania wprowadzania
produktów do obrotu poza regionem ich
produkcji Komisja przyjmuje warunki
ustalania kwoty pomocy przyznawanej z
tytułu wprowadzania do obrotu i, w
stosownych przypadkach, maksymalnych
ilości, które mogą zostać objęte tą pomocą
w drodze aktu delegowanego.
W celu wspierania wprowadzania
produktów do obrotu poza regionem ich
produkcji Komisja przyjmuje warunki
ustalania kwoty pomocy przyznawanej z
tytułu wprowadzania do obrotu i, w
stosownych przypadkach, maksymalnych
ilości, które mogą zostać objęte tą pomocą
w drodze aktu delegowanego. Komisja
otrzymuje uprawnienia do przyjmowania
aktów delegowanych zgodnie z art. 33.
Poprawka 76
Artykuł 18 – ustęp 4 – akapit trzeci a (nowy)
Poprawka
Państwa członkowskie mogą dokonywać
płatności z góry na wszystkie działania w
ramach program POSEI wspierające
produkcję lokalną.
Uzasadnienie
Środek ten ma na celu poprawę skuteczności wsparcia na rzecz lokalnych producentów w
regionach najbardziej oddalonych.
Poprawka 77
Poprawka
4a. Po zatwierdzeniu projektu państwa
członkowskie mogą wystawić
beneficjentom stosowne poświadczenie w
celu ułatwienia im otrzymania
finansowania wstępnego z banku.
437
Poprawka 78
Poprawka
3. W celu poprawy wiedzy o
nieprzetworzonych lub przetworzonych
produktach rolnych wysokiej jakości
pochodzących z regionów najbardziej
oddalonych i propagowania ich spożycia
Komisja ustanawia warunki korzystania z
prawa do stosowania znaku graficznego
oraz warunki jego powielania i stosowania
w drodze aktu delegowanego.
3. W celu poprawy wiedzy o
nieprzetworzonych lub przetworzonych
produktach rolnych wysokiej jakości
pochodzących z regionów najbardziej
oddalonych i propagowania ich spożycia
Komisja ustanawia warunki korzystania z
prawa do stosowania znaku graficznego
oraz warunki jego powielania i stosowania
w drodze aktu delegowanego. Komisja
otrzymuje uprawnienia do przyjmowania
aktów delegowanych zgodnie z art. 33.
Poprawka 79
stosowania niniejszego artykułu Komisja
przyjmuje zasady stosowania znaku
graficznego oraz minimalne wymogi w
zakresie kontroli i monitorowania
stosowane przez państwa członkowskie w
drodze aktu wykonawczego.
Poprawka
stosowania niniejszego artykułu Komisja
przyjmuje zasady stosowania znaku
graficznego oraz minimalne wymogi w
zakresie kontroli i monitorowania
stosowane przez państwa członkowskie w
drodze aktu wykonawczego. Powyższe akty
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 80
Poprawka
1. Niezależnie od art. 39 ust. 4
rozporządzenia (WE) nr 1698/2005
maksymalne kwoty roczne kwalifikowalne
z tytułu pomocy unijnej, przewidziane w
załączniku I do wspomnianego
rozporządzenia, mogą zostać zwiększone
nawet o 100 % z przeznaczeniem na
ochronę jezior na Azorach oraz
nawet o 100% z przeznaczeniem na
438
zachowanie krajobrazu i tradycyjnych cech
gruntów rolnych, w szczególności
kamiennych murów podtrzymujących
tarasy na Maderze.
zachowanie krajobrazu, różnorodności
biologicznej i tradycyjnych cech gruntów
rolnych oraz kamiennych murów w
regionach najbardziej oddalonych.
Poprawka 81
Poprawka
3a. Aby zwiększyć konkurencyjność
rynkową produktów rolnych z regionów
najbardziej oddalonych i przyczynić się do
zapewnienia trwałości upraw rolnych w
obliczu skutków katastrof naturalnych i
zagrożeń naturalnych, wspiera się każdy
podsektor do ubezpieczenia się od ryzyka
katastrof naturalnych, tak aby
spółdzielnie, zrzeszenia rolników i
wszelkie inne podmioty rolnicze uzyskały
odstępstwo od zakazu pobierania pomocy
publicznej w celu wsparcia dostępu do
ubezpieczeń rolniczych.
Poprawka 82
Poprawka
1. Francja i Portugalia przedstawiają
Komisji programy zwalczania organizmów
szkodliwych dla roślin i produktów
roślinnych odpowiednio we francuskich
departamentach zamorskich oraz na
Azorach i Maderze. Programy te określają
w szczególności zamierzone cele,
przewidywane środki, czas ich trwania
oraz ich koszt. Programy przedstawione
na mocy niniejszego artykułu nie dotyczą
ochrony bananów.
roślinnych w regionach najbardziej
oddalonych. Programy te określają w
szczególności zamierzone cele,
oraz ich koszt.
Uzasadnienie
Konieczne jest rozszerzenie programów zwalczania organizmów szkodliwych dla upraw roślin na
wszystkie regiony najbardziej oddalone w związku z coraz częstszym występowaniem plag
439
wynikających, w dużej mierze, ze zwiększenia się rynku i z warunków klimatycznych. Brak środków
fitosanitarnych umożliwiających przeciwdziałanie tym plagom tym bardziej zmusza do podjęcia
tych działań. Nie należy wykluczać żadnej uprawy roślin.
Poprawka 83
Poprawka
3. W celu wdrożenia tych programów
Komisja określa w drodze aktu
delegowanego finansowy udział Unii, o
którym mowa w ust. 2, środki
kwalifikowalne do finansowania unijnego
oraz kwotę pomocy.
3. W celu wdrożenia tych programów
Komisja określa w drodze aktów
delegowanych finansowy udział Unii, o
którym mowa w ust. 2, środki
kwalifikujące się do finansowania
unijnego oraz kwotę pomocy. Komisja jest
uprawniona do przyjmowania tych aktów
delegowanych zgodnie z art. 33.
Poprawka 84
Poprawka
Wspomniany udział może pokryć do 60 %
kwalifikowalnych wydatków w
departamentach francuskich i do 75 %
kwalifikowalnych wydatków na Azorach i
Maderze. Płatność dokonywana jest na
podstawie dokumentacji przedstawionej
przez władze Francji i Portugalii. W razie
konieczności Komisja może zorganizować
kontrole i zlecić ich przeprowadzenie w jej
imieniu ekspertom, o których mowa w art.
21 dyrektywy Rady 2000/29/WE.
Wspomniany udział może pokryć do 75%
kwalifikujących się wydatków. Płatność
dokonywana jest na podstawie
dokumentacji przedstawionej przez
państwa członkowskie. W razie
konieczności Komisja może zorganizować
kontrole i zlecić ich przeprowadzenie w jej
imieniu ekspertom, o których mowa w art.
21 dyrektywy Rady 2000/29/WE.
Uzasadnienie
W ostatnich latach zwiększyła się ilość szkodliwych organizmów obecnych w regionach najbardziej
oddalonych. Większość z nich jest trudna do wyplenienia i istotnie wpływa pod względem
gospodarczym na rentowność producentów. Warunki klimatyczne wielu regionów sprzyjają
rozprzestrzenianiu się plag, których liczba znacznie się zwiększyła w wyniku zwiększonego
przepływu towarów.
Poprawka 85
440
Poprawka
3. Środki, o których mowa w art. 103v,
103w i 103y rozporządzenia (WE) nr
1234/2007, nie mają zastosowania do
Wysp Kanaryjskich.
3. Środki, o których mowa w art. 85g, 85h,
85i, 85j, 85k, 85m, 103v, 103w i 103y
rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, nie
mają zastosowania do Wysp Kanaryjskich.
Uzasadnienie
Winnice to uprawy rolne, które przyczyniają się do zachowania obszarów wiejskich Wysp
Kanaryjskich. Sprawozdawca chciałby wyłączyć w przyszłości Wyspy Kanaryjskie z przepisów
mających na celu ograniczenie rozwoju tej produkcji ze względu na recesję, jaka dotknęła Wyspy w
ostatnich latach. Będzie to miało w praktyce znikomy wpływ na sektor półwyspu, ponieważ jedynie
14,7% win spożywanych na Wyspach Kanaryjskich pochodzi z miejscowej produkcji.
Poprawka 86
Poprawka
4. Na zasadzie odstępstwa od art. 114 ust. 2
produkcja rekonstytuowanego mleka UHT
z mleka w proszku pochodzącego z Unii na
Maderze i we francuskim departamencie
zamorskim Reunion jest dozwolona w
granicach wyznaczonych przez popyt
wśród lokalnych konsumentów, o ile
środek ten nie zakłóca odbioru i rynku
zbytu lokalnie produkowanego mleka.
Produkt ten jest przeznaczony wyłącznie
do konsumpcji lokalnej.
4. Na zasadzie odstępstwa od art. 114 ust. 2
Jeżeli dane państwo członkowskie wykaże
stosowność takiego środka dla
francuskich departamentów zamorskich
Martyniki i Gwadelupy, Komisja jest w
danym przypadku uprawniona do
przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z
art. 33 w celu rozszerzenia tego środka na
wyżej wymienione departamenty. Produkt
ten jest przeznaczony wyłącznie do
konsumpcji lokalnej.
441
Poprawka 87
Poprawka
1. Dopóki pogłowie młodych samców
bydła nie osiągnie poziomu
zapewniającego utrzymanie i rozwój
lokalnej produkcji mięsa we francuskich
departamentach zamorskich i na Maderze,
zezwala się na przywóz bydła
pochodzącego z państw trzecich i
przeznaczonego na opas i do konsumpcji
we francuskich departamentach
zamorskich i na Maderze bez stosowania
przywozowych należności celnych
określonych we wspólnej taryfie celnej.
Komisja przyjmuje w drodze aktu
wykonawczego działania konieczne do
stosowania niniejszego akapitu, w
szczególności zasady zwalniania z
dotyczących młodych samców bydła we
francuskich departamentach zamorskich i
na Maderze.
1. Dopóki pogłowie młodych samców
bydła nie osiągnie poziomu
zapewniającego utrzymanie i rozwój
lokalnej produkcji mięsa we francuskich
departamentach zamorskich i na Maderze,
zezwala się na przywóz bydła
pochodzącego z państw trzecich i
przeznaczonego na opas i do konsumpcji
we francuskich departamentach
zamorskich i na Maderze bez stosowania
określonych we wspólnej taryfie celnej.
Komisja przyjmuje w drodze aktu
wykonawczego działania konieczne do
stosowania niniejszego akapitu, w
szczególności zasady zwalniania z
dotyczących młodych samców bydła we
francuskich departamentach zamorskich i
na Maderze. Powyższe akty wykonawcze
są przyjmowane zgodnie z procedurą
ust. 2.
Poprawka 88
W celu uwzględnienia lokalnej specyfiki
sektora chowu bydła i związanej z nim
branży Komisja określa w drodze aktu
delegowanego warunki zwolnienia z
przywozowych należności celnych.
Poprawka
W celu uwzględnienia lokalnej specyfiki
sektora chowu bydła i związanej z nim
branży Komisja określa w drodze aktu
delegowanego warunki zwolnienia z
przywozowych należności celnych.
Komisja jest uprawniona do
przyjmowania tych aktów delegowanych
zgodnie z art. 33.
442
Poprawka 89
Poprawka
3. W przypadku zastosowania art. 52 i art.
53 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009
Portugalia może zredukować krajowy
pułap płatności przysługujących za mięso
owcze i kozie oraz premii przysługujących
z tytułu krów mamek. W takim przypadku
odnośna kwota zostaje przeniesiona z
pułapów ustalonych w zastosowaniu art. 52
i art. 53 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr
73/2009 do środków finansowych
określonych w art. 29 ust. 2 tiret drugie
niniejszego rozporządzenia w drodze aktu
wykonawczego Komisji.
3. W przypadku zastosowania art. 52 i art.
53 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009
Portugalia może zredukować krajowy
pułap płatności przysługujących za mięso
owcze i kozie oraz premii przysługujących
z tytułu krów mamek. W takim przypadku
odnośna kwota zostaje przeniesiona z
pułapów ustalonych w zastosowaniu art. 52
i art. 53 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr
73/2009 do środków finansowych
określonych w art. 29 ust. 2 tiret drugie
niniejszego rozporządzenia w drodze aktu
wykonawczego Komisji. Powyższe akty
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 90
Artykuł 27 – akapit pierwszy
Poprawka
Hiszpanii zezwala się na przyznanie
pomocy na rzecz produkcji tytoniu na
Wyspach Kanaryjskich. Przyznanie takiej
pomocy nie może powodować nierównego
traktowania poszczególnych producentów
na obszarze archipelagu.
Wyspach Kanaryjskich ze względu na
specyfikę tej produkcji oraz niewielkimi
możliwościami zróżnicowania lokalnej
produkcji rolnej. Przyznanie takiej
Poprawka 91
2. Komisja przyjmuje w drodze aktu
Poprawka
2. Komisja przyjmuje w drodze aktu
443
wykonawczego środki konieczne do
stosowania ust. 1, w szczególności zasady
zwalniania z przywozowych należności
celnych z tytułu przywozu tytoniu na
Wyspy Kanaryjskie.
wykonawczego środki konieczne do
stosowania ust. 1, w szczególności zasady
zwalniania z przywozowych należności
celnych z tytułu przywozu tytoniu na
Wyspy Kanaryjskie. Powyższe akty
w art. 34 ust. 2.
Poprawka 92
1. Środki przewidziane w niniejszym
rozporządzeniu, z wyłączeniem art. 21,
stanowią interwencję w zakresie regulacji
rynków rolnych w rozumieniu art. 3 ust. 1
lit b) rozporządzenia Rady (WE) nr
1290/200513.
Poprawka
1. Środki przewidziane w niniejszym
rozporządzeniu, z wyłączeniem art. 21,
stanowią interwencję w zakresie regulacji
rynków rolnych i zapewniania płatności
bezpośrednich w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit
b) i c) rozporządzenia Rady (WE) nr
1290/200513.
Poprawka 93
2. W każdym roku budżetowym Unia
finansuje środki przewidziane w
rozdziałach III i IV do maksymalnej kwoty
rocznej równej:
Poprawka
2. W każdym roku budżetowym Unia
rozdziałach III i IV w minimalnej kwocie
rocznej równej:
Poprawka 94
Artykuł 29 – ustęp 2 – tiret pierwsze
– dla francuskich departamentów
zamorskich: 278,41 mln EUR,
Poprawka
444
Poprawka 95
Artykuł 29 – ustęp 2 – tiret drugie
Poprawka
– dla Azorów i Madery: 106,21 mln EUR,
– dla Azorów i Madery: 117,61 mln EUR,
Poprawka 96
Artykuł 29 – ustęp 2 – tiret trzecie
Poprawka
– dla Wysp Kanaryjskich: 268,42 mln
EUR.
– dla Wysp Kanaryjskich: 297,12 mln
EUR.
Poprawka 97
Poprawka
Uzasadnienie
Zwiększenie limitów szczególnego systemu dostaw dla Francji ma na celu dostosowanie się do
prognoz wzrostu sektora hodowli bydła. Wzrost proponowany przez Komisję jest niewystarczający
w kontekście szacunków tego kraju.
Poprawka 98
Poprawka
Komisja ustanawia w drodze aktu
wykonawczego jednolite warunki, zgodnie
z którymi państwa członkowskie mogą
zmieniać przeznaczenie środków
przyznawanych co roku na różne produkty
objęte szczególnym systemem dostaw.
Komisja ustanawia w drodze aktu
wykonawczego jednolite warunki, zgodnie
z którymi państwa członkowskie mogą
zmieniać przeznaczenie środków
przyznawanych co roku na różne produkty
objęte szczególnym systemem dostaw.
445
Powyższe akty wykonawcze są
przyjmowane zgodnie z procedurą
ust. 2.
Poprawka 99
Artykuł 29 – ustęp 3 b (nowy)
Poprawka
3b. Komisja dba o to, aby podział kwoty
pomocy między regiony najbardziej
oddalone danego państwa członkowskiego
nie odbywał się w nierównomierny sposób
na niekorzyść jednego lub kilku tych
regionów.
Poprawka 100
Poprawka
4. W celu zapewnienia uzasadnionego i
proporcjonalnego podziału na
poszczególne środki finansowania badań,
projektów pokazowych, szkoleń i pomocy
technicznej Komisja ustala maksymalną
kwotę roczną, którą można przydzielić na
te środki w drodze aktu delegowanego.
Komisja jest uprawniona do
przyjmowania tych aktów delegowanych
zgodnie z art. 33.
Poprawka 101
Poprawka
4a. Zważywszy na szkodliwe dla
europejskich producentów bananów
446
skutki stopniowego obniżania opłat
celnych wskutek wielostronnych
porozumień z Genewy i umów o wolnym
handlu z krajami andyjskimi, krajami
Ameryki Środkowej i innymi regionami,
wypłaca się producentom w unijnych
odpowiednią rekompensatę.
Rekompensata ta wynosi 30 000 000 EUR
rocznie dla wszystkich unijnych krajów
będących producentami bananów.
Poprawka 102
Poprawka
4b. W przyszłości Komisja przedstawia
sprawozdanie z oceny wpływu na dochody
producentów każdej nowej ulgi celnej
przyznanej na przywóz bananów do Unii.
W razie potrzeby sprawozdaniu temu
towarzyszy wniosek ustawodawczy w
sprawie zmiany kwot, o których mowa w
ust. 2, w celu wyrównania strat dochodów
poniesionych przez producentów z Unii.
Poprawka 103
Artykuł 30 – akapit pierwszy a (nowy)
Poprawka
Państwa członkowskie nie mogą
uzależniać pomocy na zaopatrzenie od
jakichkolwiek, pośrednich lub
bezpośrednich podatków ani pośrednich
lub bezpośrednich skutków podatkowych,
a pomoc musi być w całości przenoszona
na użytkownika końcowego zgodnie z
zasadą, o której mowa w art. 12.
447
Poprawka 104
Poprawka
Powiadomienia i sprawozdania
Powiadomienia, sprawozdania i ocen
wpływu
Poprawka 105
Poprawka
2. Corocznie w terminie do dnia 31 lipca
państwa członkowskie przekazują Komisji
sprawozdanie za rok poprzedni dotyczące
realizacji środków przewidzianych w
niniejszym rozporządzeniu.
2. Corocznie w terminie do dnia 30
września państwa członkowskie przekazują
Komisji sprawozdanie za rok poprzedni
dotyczące realizacji środków
przewidzianych w niniejszym
rozporządzeniu.
Uzasadnienie
W praktyce okazało się, że należy przedłużyć termin składania tego sprawozdania.
Poprawka 106
Poprawka
3. W terminie do dnia 30 czerwca 2015 r.,
a następnie co pięć lat Komisja przedkłada
sprawozdanie ogólne ukazujące skutki
działań, w tym w sektorze bananów,
zrealizowanych na mocy niniejszego
rozporządzenia uzupełnione w razie
potrzeby odpowiednimi wnioskami.
działań, w tym w sektorze bananów i
mleka, zrealizowanych na mocy
niniejszego rozporządzenia, uzupełnione w
razie potrzeby odpowiednimi wnioskami.
Poprawka 107
448
Poprawka
3a. Komisja prowadzi w regularnych
odstępach czasu specyficzne wstępne
oceny wpływu, jaki wywierają na
rolnictwo regionów najbardziej
oddalonych dwustronne i wielostronne
negocjacje handlowe z krajami lub
rynkami trzecimi, a także istotne zmiany
uzgodnione w ramach wspólnej polityki
rolnej. W ocenach wpływu Komisja
stosuje kryteria określone przez ONZ. W
razie konieczności tym badaniom i
ocenom towarzyszą wnioski w sprawie
przeglądu aspektów finansowych i
środków pomocowych dla lokalnych
upraw w świetle zmian wynikających z
negocjacji handlowych lub z istotnych
zmian we wspólnej polityce rolnej.
Poprawka 108
Poprawka
3b. Komisja przedkłada Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z
oceny wpływu ewentualnego
porozumienia między UE a Mercosurem
na lokalną produkcję w regionach
najbardziej oddalonych. Sprawozdaniu
temu towarzyszy wniosek ustawodawczy
przewidujący kompensatę należną w
dowolnym momencie za utratę dochodu
przez producentów w najbardziej
oddalonych regionach Unii.
Poprawka 109
Artykuł 31 – ustęp 3 c (nowy)
Poprawka
3c. Ze względu na przewidywany znaczny
449
wpływ, jaki wywarłoby na sektor mleka w
zniesienie kwot mlecznych, Komisja
przedkłada Parlamentowi Europejskiemu
i Radzie sprawozdanie z oceny wpływu
takiego zniesienia kwot mlecznych.
Sprawozdaniu temu towarzyszy wniosek
ustawodawczy przewidujący rekompensatę
należną w dowolnym momencie za utratę
dochodu przez producentów w najbardziej
oddalonych regionach Unii.
Poprawka 110
Artykuł 31 – ustęp 3 d (nowy)
Poprawka
3d. W analizach, badaniach i ocenach
prowadzonych w związku z
porozumieniami handlowymi i w ramach
wspólnej polityki rolnej Komisja
umieszcza odrębny rozdział, jeżeli ich
przedmiot ma szczególne znaczenie dla
regionów najbardziej oddalonych.
Poprawka 111
Artykuł 31 a (nowy)
Poprawka
Artykuł 31 a
Rozszerzenie wykazu regionów
najbardziej oddalonych
Jakiemukolwiek rozszerzeniu wykazu
regionów najbardziej oddalonych Unii
Europejskiej towarzyszy zwiększenie
środków budżetowych na programy
POSEI.
450
Poprawka 112
Artykuł 33
Poprawka
Akty delegowane
Wykonywanie przekazanych uprawnień
delegowanych, o których mowa w
niniejszym rozporządzeniu, powierza się
Komisji na czas nieokreślony.
1. Uprawnienia do przyjmowania aktów
delegowanych powierza się Komisji na
warunkach określonych w niniejszym
artykule.
Niezwłocznie po przyjęciu przez Komisję
aktu delegowanego Komisja powiadamia
o tym równocześnie Parlament Europejski
i Radę.
2. Przekazanie uprawnień przewidziane w
ust. 1, może zostać odwołane w dowolnym
momencie przez Parlament Europejski lub
Radę.
2. Uprawnienia do przyjmowania aktów
delegowanych, o którym mowa w art. 6
ust. 3, art. 26 ust. 2, art. 29 ust. 4
przysługuje Komisji przez okres pięciu lat
od dnia …*. Komisja opracowuje
sprawozdanie na temat przekazanych
uprawnień najpóźniej dziewięć miesięcy
przed końcem tego pięcioletniego okresu.
Przekazanie uprawnień zostaje
automatycznie przedłużone na takie same
okresy, chyba że Parlament Europejski lub
Rada sprzeciwi się takiemu przedłużeniu
nie później niż trzy miesiące przed końcem
każdego okresu.
Instytucja, która rozpoczęła procedurę
wewnętrzną w celu podjęcia decyzji, czy
zamierza ona odwołać przekazanie
uprawnień, informuje drugiego
prawodawcę i Komisję, najpóźniej miesiąc
przed podjęciem ostatecznej decyzji,
wskazując przekazane uprawnienia, które
mogłyby zostać odwołane oraz
uzasadnienie tego odwołania.
uprawnień określonych w tej decyzji. Staje
się ona skuteczna natychmiast lub od
późniejszej daty, która jest w niej
określona. Nie ma ona wpływu na
obowiązujących. Jest ona publikowana w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
3. Parlament Europejski lub Rada mogą
3. Przekazanie uprawnień, o którym
451
wyrazić sprzeciw wobec aktu
delegowanego w terminie dwóch miesięcy
licząc od daty zawiadomienia. Z
Rady termin ten jest przedłużany o jeden
miesiąc.
mowa w art. 6 ust. 3, art. 11 ust. 2, art. 13
ust. 3, art. 23 ust. 3, art. 26 ust. 2 i w art.
29 ust. 4, może zostać odwołane w
dowolnym momencie przez Parlament
Europejski lub Radę. Decyzja o
odwołaniu kończy przekazanie
uprawnienia określonego w tej decyzji.
Decyzja ta staje się skuteczna następnego
dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej lub w
terminie późniejszym wskazanym w tej
decyzji. Nie wpływa ona na ważność
aktów delegowanych już obowiązujących.
Jeśli przed upływem tego terminu ani
Parlament Europejski, ani Rada nie
wyrażą sprzeciwu w odniesieniu do aktu
delegowanego lub jeżeli przed upływem
tego terminu Parlament Europejski i
Rada poinformowały Komisję, że nie
zamierzają wyrażać sprzeciwu, akt
delegowany wchodzi w życie z dniem
podanym w tym akcie.
Jeśli Parlament Europejski lub Rada
wyrażą sprzeciw wobec aktu
delegowanego, nie wchodzi on w życie.
Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec
aktu delegowanego, podaje uzasadnienie.
3a. Niezwłocznie po przyjęciu aktu
jednocześnie Parlament Europejski i
Radę.
3b. Akty delegowane przyjęte na
podstawie art. 6 ust. 3, art. 11 ust. 2, art.
13 ust. 6, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 4, art.
20 ust. 3, art. 23 ust. 3, art. 26 ust. 2 i art.
29 ust. 4, wchodzą w życie tylko, jeżeli
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie,
lub jeśli, przed upływem tego terminu,
zarówno Parlament Europejski, jak
i Rada poinformowały Komisję, że nie
wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża
się o 2 miesiące z inicjatywy Parlamentu
Europejskiego lub Rady.
_______________
452
* Data wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Poprawka 113
Artykuł 34
Poprawka
Akty wykonawcze – komitet zarządzający
Procedura komitetowa
[Do uzupełnienia po przyjęciu
rozporządzenia w sprawie środków
kontroli, o którym mowa w art. 291 ust. 2
TFUE, będącego obecnie przedmiotem
debaty w PE i w Radzie.]
1. Komisję wspiera Komitet Zarządzający
ds. Płatności Bezpośrednich powołany na
mocy art. 144 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r.*
Komitet ten jest komitetem w rozumieniu
rozporządzenia Parlamentu
dnia 16 lutego 2011 r.**
2. W przypadku odesłania do niniejszego
ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia
(UE) nr 182/2011.
_______________
*
Dz.U. L 270 z 21.10.2003, s. 1.
**
Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
Poprawka 114
Artykuł 35 – akapit drugi a (nowy)
Poprawka
Jeżeli nowe rozporządzenie wejdzie w
życie z dniem 1 stycznia 2012 r., państwa
członkowskie nie musza przedstawiać
nowego programu w terminie do dnia 1
sierpnia 2012 r., mającego zastosowanie w
2013 r., ponieważ utrudniałoby to proces
negocjacji z odpowiednimi działami
Komisji. Stabilność programów jest
korzystna dla wszystkich podmiotów, gdyż
gwarantuje pewność prawa i właściwe
planowanie przyszłych inwestycji.
453
UZASADNIENIE
Kontekst
Programy szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich (POSEI) zostały
wprowadzone w roku 1991, aby zapewnić pomoc francuskim terytoriom zamorskim, a w
następnym roku rozszerzono je na regiony najbardziej oddalone Portugalii i Hiszpanii. Obecnie ze
środka tego korzysta dziewięć regionów: Gwadelupa, Gujana Francuska, Martynika, Reunion,
Saint-Barthélemy, Saint-Martin (Francja), Azory i Madera (Portugalia) oraz Wyspy Kanaryjskie
(Hiszpania). Przewidziano, że dziesiątym regionem będzie francuski departament Majotta.
Programy te odgrywają zasadniczą rolę w utrzymaniu i rozwoju upraw rolnych i przemysłu
przetwórczego na tych obszarach. Bez programów POSEI los sektorów korzystających ze wsparcia
byłby obecnie zagrożony z powodu trudności gospodarczych w tych regionach wynikających z ich
położenia geograficznego i ze znacznie ograniczonych możliwości zróżnicowania działalności.
W ramach POSEI istnieją dwa różne systemy. Z jednej strony jest to szczególny system dostaw
służący zaopatrzeniu tych regionów w produkty do żywienia bydła, zasilenia przemysłu i
przetwórstwa oraz bezpośredniego spożycia. Pułap pomocy w ramach szczególnego systemu
dostaw jest określony indywidualnie dla każdego kraju, aby uniknąć nieuczciwej konkurencji z
uprawami z wysp. Z kolei drugi, większy rozdział POSEI, odpowiadający ok. 80% łącznej kwoty
pomocy, to środki na rzecz lokalnych upraw rolnych, które odgrywają zasadniczą rolę w
zapewnieniu utrzymania i sprawnego funkcjonowania tej działalności.
Przepisy dotyczące POSEI zostały zmienione dwukrotnie. Pierwszą reformę przeprowadzono w
roku 2001. Główną zmianą było wprowadzenie przy tej okazji nowej metody obliczania pomocy w
ramach szczególnego systemu dostaw, która nie uwzględniała już poziom refundacji (dotacje
eksportowe) UE, lecz przyjmowała jako wartość referencyjną dodatkowe koszty wynikające ze
znacznej odległości, odizolowania i niewielkiej powierzchni regionów najbardziej oddalonych.
Reforma ta wprowadziła również szacunkowy bilans dostaw.
Druga reforma POSEI, która wywarła dotychczas największy wpływ na programy, została
przeprowadzona w 2006 r. i oznaczała zwrot o 180 stopni w zakresie ich rozwoju, który
opracowanie od tego czasu pozostaje wyłącznie w gestii władz regionalnych. Rozporządzenie
(WE) nr 247/2006 było następnie wielokrotnie zmieniane, w szczególności aby uwzględnić zmiany
wynikające z ostatniej reformy systemu pomocy dla sektora bananów, który został objęty POSEI, a
także reformy sektora cukru. Następnym krokiem było przeniesienie do POSEI – w wyniku analizy
stanu WPR – budżetu pomocy bezpośredniej, który odpowiada obecnie pierwszemu filarowi WPR
dla regionów najbardziej oddalonych.
Streszczenie wniosku Komisji
Wniosek Komisji ma na celu zmianę rozporządzenia (WE) nr 247/2006 dotyczącego pomocy dla
regionów najbardziej oddalonych, w szczególności aby uwzględnić poszczególne przeglądy
przepisów przeprowadzone w ostatnich latach. Wniosek ten służy dostosowaniu rozporządzenia do
nowych postanowień dotyczących aktów delegowanych i aktów wykonawczych przewidzianych w
traktacie lizbońskim.
Celem wniosku jest między innymi uproszczenie i wyjaśnienie rozumienia rozporządzenia, które
obejmuje wszystkie szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz dziewięciu regionów
najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej. Przy okazji tego uproszczenia Komisja wprowadza
454
również szereg zmian ustawodawczych uwzględniających problemy stwierdzone w ostatnich latach
przy wprowadzaniu systemu w życie.
Główne proponowane zmiany przewidują:
– zwiększenie o 20% pułapów określonych w ramach szczególnego systemu dostaw dla Francji i
Portugalii;
– uzależnienie szczególnego systemu dostaw od braku jakichkolwiek przeszkód w rozwoju
lokalnych upraw;
– sprecyzowanie przebiegu procedury prezentowania programów i ich zmian do zatwierdzenia
przez Komisję, aby zwiększyć elastyczność i lepiej dostosować te programy do rzeczywistych
potrzeb;
– umożliwienie również francuskim departamentom zamorskim ponownego wysyłania produktów
przetworzonych z surowców objętych szczególnym systemem dostaw bez konieczności zwrotu
pomocy;
– zawarcie w tych programach wykazu środków pomocy bezpośredniej w celu zapewnienia
należytego zarządzania budżetowego.
– Komisja uważa również, że należy wskazać sposób obliczania kwoty pomocy na rzecz lokalnych
upraw rolnych, co nie było wcześniej określone w akcie podstawowym.
Stanowisko sprawozdawcy
Autorzy sprawozdania z oceny sporządzonego na wniosek Komisji i dotyczącego systemu POSEI
przyznają, że system ten determinuje rentowność upraw rolnych i przemysłu regionów najbardziej
oddalonych. W dobie obecnego kryzysu, kiedy to stopa bezrobocia w tych regionach często
znacznie przewyższa średnią krajową, należy nie tylko utrzymać, lecz również w miarę możliwości
umocnić ten system.
Sprawozdawca ubolewa, że usunięto z wniosku odniesienie do podstawy prawnej traktatu
dotyczącej regionów najbardziej oddalonych i proponuje w związku z tym jej przywrócenie.
Artykuł 349 traktatu jest jedynym postanowieniem dotyczącym tych regionów i zapewnia im
utrzymanie w mocy szczególnego traktowania, które w przyszłości może zostać podważone właśnie
z powodu braku tego odniesienia prawnego.
Komisja i Trybunał Obrachunkowy podkreślają w swoim sprawozdaniu za rok 2010 dotyczącym
funkcjonowania POSEI praktyczny aspekt tego systemu służącego zniwelowaniu trudności, z
jakimi borykają się te regiony.
Środki finansowe przyznane na te programy (653 mln EUR łącznie dla dziewięciu regionów)
okazują się jednak niewystarczające, o czym świadczy stopniowy upadek rolnictwa i podjęcie przez
niektóre kraje decyzji o dodatkowym wsparciu POSEI ze środków publicznych. Negatywne zmiany
zachodzące w wielu sektorach wynikają również z problemów strukturalnych i z coraz większej
presji wywieranej przez konkurencyjny przywóz z krajów trzecich.
Uprawa bananów, która stanowi bardzo istotną część produkcji rolnej w regionach najbardziej
oddalonych, zwłaszcza na Wyspach Kanaryjskich (25% całkowitej produkcji tego regionu) musi
zmierzyć się ze skutkami ulg celnych przyznanych przez Unię na przywóz bananów z krajów
455
Ameryki Łacińskiej. Waga tego sektora, który – obok sektora pomidorów i cukru – stwarza jedną z
niewielu możliwości eksportowych tych wysp, może z łatwością uzasadnić konieczność przeglądu
dotacji finansowych dla POSEI, aby wyrównać producentom z wysp ewentualne straty wynikające
z powyższych ulg celnych. Poza bananami, także inne gałęzie produkcji, takie jak uprawa
pomidorów, produkcja cukru czy rumu, odczuwają silną zewnętrzną presję. Komisja powinna
również należycie ocenić jej skutki. Specyfika każdego z tych regionów sprawia, że lokalne uprawy
są dodatkowo narażone na skutki wzrostu przywozu z krajów trzecich, ponieważ do kosztów
związanych z odległością i odizolowaniem należy jeszcze doliczyć koszty wynikające z
rygorystycznych norm obowiązujących w zakresie bezpieczeństwa żywności i ochrony środowiska.
Ponadto istnieje niewiele odmian nadających się do uprawy i produkcji na wyspach, co dodatkowo
utrudnia sytuację w zakresie przyjęcia najkorzystniejszych środków w celu zapobieżenia spadkowi
rentowności działalności rolnej i hodowlanej, uwzględniając również wysiłki włożone w ostatnich
latach na rzecz dostawy produktów wysokiej jakości.
Sprawozdawca uważa, że właściwe władze powinny nadal mieć duży margines działania w zakresie
zarządzania tymi programami, ponieważ to właśnie na szczeblu regionalnym można najskuteczniej
dostosować środki do rzeczywistych potrzeb. Należy zapewnić tę elastyczność i nasilić konsultacje
z zainteresowanymi sektorami.
Odnosząc się do dwóch głównych rozdziałów programów POSEI (szczególny system dostaw i
środki na rzecz lokalnych upraw rolnych), sprawozdawca uważa, że nie należy wprowadzać w nich
istotnych zmian. Apeluje jednak do państw członkowskich o usprawnienie w miarę możliwości
planowania środków na rzecz wsparcia lokalnej produkcji, aby zwiększyć skuteczność pomocy
przyznanej poszczególnym sektorom. Państwa powinny ponadto zwracać szczególną uwagę na
ewentualne negatywne skutki niewłaściwego stosowania szczególnego systemu dostaw dla lokalnej
produkcji.
Uprawy w regionach najbardziej oddalonych odczuły w ostatnich latach skutki masowego napływu
szkodliwych organizmów, wynikającego ze wzrostu wymiany handlowej. Producenci muszą uporać
się z plagami szkodników, co uzasadnia wzmocnienie programów fitosanitarnych oraz ich
zastosowanie do Wysp Kanaryjskich i upraw bananów, uwzględniając jednocześnie konieczność
nasilenia zrównoważonych praktyk.
Zdaniem sprawozdawcy Unia powinna między innymi zaostrzyć kontrole na granicach w
odniesieniu do przywozu z krajów trzecich, w których produkcja powinna spełniać takie same
wymogi weterynaryjne i fitosanitarne jak wymogi obowiązujące wobec rolników i hodowców z
regionów najbardziej oddalonych, aby uniknąć nieuczciwej konkurencji z lokalną produkcją.
456
OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PODSTAWY PRAWNEJ
Sz.P. Paolo De Castro,
Przewodniczący
BRUKSELA
Przedmiot:
Opinia w sprawie podstawy prawnej wniosku dotyczącego rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie szczególnych środków w dziedzinie
rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej
[COM(2010)0498]
Szanowny Panie Przewodniczący,
Pismem z dnia 8 czerwca 2011 r. zwrócił się Pan do Komisji Prawnej, zgodnie z art. 37 Regulaminu
PE, o rozpatrzenie kwestii uzupełnienia podstawy prawnej wyżej wymienionego wniosku
dotyczącego rozporządzenia.
Komisja zaproponowała jako podstawy prawne art. 42 akapit pierwszy oraz art. 43 ust. 2 TFUE,
znajdujące się w tytule III „Rolnictwo i rybołówstwo” w części trzeciej zatytułowanej „Polityki i
działania wewnętrzne Unii”.
Proponowana dodatkowa podstawa prawna to art. 349 z części siódmej TFUE pt. „Postanowienia
ogólne i końcowe”, który ustanawia procedurę przyjmowania specyficznych środków służących w
szczególności określeniu warunków zastosowania postanowień Traktatów do unijnych regionów
I - Kontekst
Za pośrednictwem omawianego wniosku Komisja zainicjowała procedurę przekształcenia
rozporządzenia (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w
dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej z myślą o zapewnieniu
przejrzystości i dostosowaniu tego aktu do Traktatu z Lizbony, a zwłaszcza jego przepisów
dotyczących aktów delegowanych i wykonawczych do art. 290 i 291 TFUE.
Podstawą prawną rozporządzenia (WE) nr 247/2006 były art. 36, 37 oraz art. 299 ust. 2 TWE, które
odpowiadają kolejno art. 42, 43 oraz 349 TFUE.
457
Rozporządzeniu (WE) nr 247/2006 towarzyszy rozporządzenie Komisji1, przyjęte na podstawie art.
25 aktu podstawowego i zawierające szczegółowe zasady jego stosowania, które zmieniono
dotychczas trzykrotnie, po raz ostatni w 2009 r.
W opiniach dotyczących omawianego wniosku zarówno Komisja Rozwoju Regionalnego, jak i
Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny zaleciły dodanie do podstawy prawnej art. 349 TFUE.
II - Odnośne artykuły TFUE
Jako podstawę prawną we wniosku Komisji podano następujące artykuły (dodane podkreślenia
wskazują na przepisy operacyjne):
Artykuł 39
1. Celami wspólnej polityki rolnej są:
a) zwiększenie wydajności rolnictwa przez wspieranie postępu technicznego,
racjonalny rozwój produkcji rolnej, jak również optymalne wykorzystanie
czynników produkcji, zwłaszcza siły roboczej;
b) zapewnienie w ten sposób odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej,
zwłaszcza przez podniesienie indywidualnego dochodu osób pracujących w
rolnictwie;
c) stabilizacja rynków;
d) zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw;
e) zapewnienie rozsądnych cen w dostawach dla konsumentów.
2. Przy ustalaniu wspólnej polityki rolnej i specjalnych środków służących jej
realizacji uwzględnia się:
a) szczególny charakter gospodarki rolnej, wynikający ze struktury społecznej
rolnictwa oraz z różnic strukturalnych i przyrodniczych między poszczególnymi
regionami rolniczymi;
b) potrzebę stopniowego wprowadzania odpowiednich środków dostosowawczych;
c) fakt, że w państwach członkowskich rolnictwo jest sektorem ściśle powiązanym z
całą gospodarką.
Artykuł 40
1. Do osiągnięcia celów przewidzianych w artykule 39 ustanawia się wspólną
organizację rynków rolnych.
Zależnie od produktów, organizacja ta przybiera jedną z następujących form:
a) wspólne reguły konkurencji;
b) obowiązkowa koordynacja różnych krajowych organizacji rynkowych;
c) europejska organizacja rynkowa.
2. Wspólna organizacja, ustanowiona w jednej z postaci przewidzianych
w ustępie 1, może obejmować wszelkie środki konieczne do osiągnięcia celów
określonych w artykule 39, a zwłaszcza regulację cen, subwencje służące produkcji
1
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 793/2006 z dnia 12 kwietnia 2006 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady
stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 247/2006 w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz
regionów najbardziej oddalonych Unii Europejskiej (Dz.U. L 145 z 31.5.2006, s. 1).
458
i wprowadzaniu do obrotu różnych produktów, systemy magazynowania i przewozu
oraz wspólne mechanizmy stabilizacji przywozu i wywozu.
Wspólna organizacja ogranicza się do osiągania celów określonych w artykule 39
i wyklucza wszelką dyskryminację między producentami lub konsumentami
wewnątrz Unii.
Wspólna polityka cenowa powinna się opierać na wspólnych kryteriach i
jednolitych metodach kalkulacji.
Artykuł 42
Postanowienia rozdziału dotyczącego reguł konkurencji stosują się do produkcji
rolnej i handlu produktami rolnymi jedynie w zakresie ustalonym przez Parlament
Europejski i Radę w ramach postanowień i zgodnie z procedurą przewidzianą
w artykule 43 ustęp 2, z uwzględnieniem celów określonych w artykule 39.
Rada, na wniosek Komisji, może zezwolić na przyznanie pomocy:
a) na ochronę gospodarstw znajdujących się w niekorzystnym położeniu ze względu
na warunki strukturalne lub przyrodnicze;
b) w ramach programów rozwoju gospodarczego.
Artykuł 43
1. Komisja przedstawia wnioski dotyczące wypracowywania i realizowania
wspólnej polityki rolnej, w tym zastąpienia organizacji krajowych przez jedną
z form wspólnej organizacji przewidzianą w artykule 40 ustęp 1, jak również
wprowadzenia w życie środków wyszczególnionych w niniejszym tytule.
Propozycje te uwzględniają współzależność zagadnień rolnych wymienionych w
niniejszym tytule.
2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą
prawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, ustanawiają
wspólną organizację rynków rolnych przewidzianą w artykule 40 ustęp 1, jak
również inne przepisy niezbędne dla osiągnięcia celów wspólnej polityki rolnej
i rybołówstwa.
3. Rada na wniosek Komisji przyjmuje środki dotyczące ustalania cen, potrąceń,
pomocy i ograniczeń ilościowych, jak również w sprawie ustalania i przydziału
wielkości dopuszczalnych połowów.
4. Krajowe organizacje rynkowe mogą zostać zastąpione wspólną organizacją
przewidzianą w artykule 40 ustęp 1, na warunkach określonych w ustępie 2, jeżeli:
a) wspólna organizacja oferuje państwom członkowskim sprzeciwiającym się temu
środkowi i dysponującym własną organizacją krajową dla określonej produkcji
równoważne gwarancje zatrudnienia i poziomu życia zainteresowanych
producentów, uwzględniając harmonogram możliwych dostosowań i potrzebną
specjalizację;
b) organizacja ta zapewnia w handlu wewnątrz Unii warunki podobne do tych, jakie
istnieją na rynku krajowym.
5. Jeżeli utworzona jest wspólna organizacja dla niektórych surowców, a nie
istnieje jeszcze wspólna organizacja dla odpowiednich produktów przetworzonych,
surowce te, wykorzystywane do produktów przetworzonych przeznaczonych na
wywóz do państw trzecich, mogą być przywożone spoza Unii.
Proponuje się dodanie do podstawy prawnej następującego artykułu:
459
Artykuł 349
Biorąc pod uwagę strukturalną sytuację gospodarczą i społeczną Gwadelupy,
Gujany Francuskiej, Martyniki, Reunionu, Saint-Barthélemy, Saint-Martin, Azorów,
Madery i Wysp Kanaryjskich, pogorszoną ich oddaleniem, charakterem
wyspiarskim, niewielkimi rozmiarami, trudną topografią i klimatem, ich zależnością
gospodarczą od niewielkiej liczby produktów, podczas gdy trwałość i łączne
występowanie tych czynników poważnie szkodzą ich rozwojowi, Rada, stanowiąc na
wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje
specyficzne środki zmierzające w szczególności do określenia warunków stosowania
Traktatów do tych regionów, w tym wspólnych polityk. W przypadku gdy
wspomniane specyficzne środki przyjmowane są przez Radę zgodnie ze specjalną
procedurą ustawodawczą, stanowi ona również na wniosek Komisji i po konsultacji
z Parlamentem Europejskim.
Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, dotyczą w szczególności polityk
celnych i handlowych, polityki fiskalnej, stref wolnocłowych, polityk w dziedzinach
rolnictwa i rybołówstwa, warunków zaopatrzenia w surowce i dobra konsumpcyjne
pierwszej potrzeby, pomocy państwowej i warunków dostępu do funduszy
strukturalnych oraz programów horyzontalnych Unii.
Rada przyjmuje środki określone w akapicie pierwszym, biorąc pod uwagę
szczególne cechy charakterystyczne i ograniczenia regionów najbardziej
oddalonych, bez podważania integralności i spójności porządku prawnego Unii, w
tym rynku wewnętrznego i wspólnych polityk.
III - Proponowana podstawa prawna
Art. 42 akapit pierwszy TFUE stanowi, że Parlament i Rada ustalają w ramach postanowień art. 43
ust. 2 TFUE zakres, w jakim reguły konkurencji mają zastosowanie do produkcji rolnej i handlu
produktami rolnymi. Są one przy tym zobowiązane do uwzględnienia celów wspólnej polityki
rolnej określonych w art. 39.
Zgodnie z art. 43 ust. 2 TFUE, służącym za ogólną podstawę prawną wspólnej polityki rolnej,
Parlament i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, ustanawiają wspólną
organizację rynków rolnych przewidzianą w art. 40 TFUE.
Art. 349 TFUE stanowi podstawę prawną dotyczącą warunków stosowania postanowień Traktatów
do regionów najbardziej oddalonych i obejmującą wspólne dziedziny polityki. Zgodnie z tym
artykułem Rada, stanowiąc na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim,
przyjmuje dla tych regionów specyficzne środki. Czyli Rada sama przyjmuje środki, a Parlament
wydaje jedynie opinię. Należy jednak zauważyć, że na mocy art. 16 ust. 3 TUE Rada stanowi
kwalifikowaną większością głosów, ponieważ art. 349 TFUE nie przewiduje innej możliwości.
IV - Orzecznictwo w sprawie podstawy prawnej
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości „wybór podstawy prawnej
wspólnotowego aktu prawnego musi być oparty na obiektywnych czynnikach, które mogą zostać
460
poddane kontroli sądowej; należą do nich w szczególności cel i treść danego aktu”1. Wybór
niewłaściwej podstawy prawnej może zatem uzasadniać uchylenie danego aktu.
Odnośnie do środka służącego jednocześnie realizacji kilku celów lub mającego kilka elementów
składowych związanych w sposób nierozłączny, a żaden z tych celów lub elementów nie ma
charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych, Trybunał orzekł, że środek taki, jeżeli w ten
sposób znajdują zastosowanie różne przepisy Traktatu, należy wyjątkowo wydać na różnych
odpowiednich podstawach prawnych2.
V. Cel i treść proponowanego rozporządzenia
W uzasadnieniu wniosku Komisja wyjaśnia, że jej głównym celem jest dostosowanie
rozporządzenia (WE) nr 247/2006 do TFUE.
Odnośnie do aktów delegowanych, wniosek ten zastrzega dla prawodawcy uprawnienie do
przyjmowania zasadniczych elementów szczególnego systemu w przypadku niektórych produktów
rolnych pochodzących z regionów najbardziej oddalonych w celu zaradzenia trudnościom
związanym z najbardziej oddalonym położeniem (programy szczególnych opcji na rzecz regionów
oddalonych i wyspiarskich, POSEI). Prawodawca określa ogólne kierunki tego systemu i ogólne
zasady, które stanowią jego podstawę. Zgodnie z art. 290 TFUE prawodawca powierza Komisji
zadanie uzupełniania lub zmiany niektórych, innych niż istotne elementów. W akcie delegowanym
można zatem określać elementy uzupełniające konieczne do prawidłowego funkcjonowania
systemu określonego przez prawodawcę. W przypadku omawianego wniosku Komisja może zatem
przyjąć w drodze aktu delegowanego warunki i środki dotyczące programów POSEI.
Zgodnie z art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej państwa członkowskie
zobowiązane są do wykonywania przepisów w ramach systemu określonego przez prawodawcę.
Według Komisji konieczne wydaje się jednak zapewnienie jednolitego wdrażania programów
POSEI we wszystkich państwach członkowskich w celu uniknięcia nieuczciwej konkurencji lub
dyskryminacji podmiotów gospodarczych. W przypadku omawianego wniosku prawodawca
powierza zatem Komisji, zgodnie z art. 291 ust. 2 Traktatu, uprawnienia do wdrażania niektórych
części programów.
Pięć pierwszych punktów wniosku ma następujące brzmienie (podkreślenie własne):
(1)
Szczególne środki w dziedzinie rolnictwa mające na celu zaradzenie
trudnościom spowodowanym wyjątkową sytuacją regionów najbardziej
oddalonych Unii Europejskiej, o których mowa w art. 349 Traktatu,
ustanowiono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia
2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz
regionów peryferyjnych Unii Europejskiej3. Środki te uzyskały konkretną
formę w programach wsparcia poszczególnych regionów, które stanowią
zasadnicze narzędzie w zakresie zaopatrzenia tych regionów w produkty
rolne. W związku z nowymi niezbędnymi zmianami i w wyniku wejścia w
1
Sprawa 45/86 Komisja przeciwko Radzie (Ogólny system preferencji celnych), Zb.Orz. 1987 s. 1439, pkt 5; sprawa
C-440/05 Komisja przeciwko Radzie Zb.Orz. 2007 s. I-9097; sprawa C-411/06 Komisja przeciwko Parlamentowi i
Radzie (8 września 2009 r.) (Dz.U. C 267 z 7.11.2009, s. 8).
2
Sprawa C-155/07 Parlament przeciwko Radzie, Zb.Orz. 2008 s. I-8103, ust. 36.
3
Dz.U. L 42 z 14.2.2006, s. 1.
461
życie Traktatu z Lizbony konieczne jest uchylenie rozporządzenia (WE) nr
247/2006 i zastąpienie go nowym tekstem.
(2)
Należy określić podstawowe cele, do których realizacji przyczynia się system
na rzecz regionów najbardziej oddalonych Unii Europejskiej.
(3)
Należy określić treść programów szczególnych opcji na rzecz regionów
oddalonych i wyspiarskich (zwanych dalej „programami POSEI”), które
zgodnie z zasadą pomocniczości muszą zostać ustanowione przez
zainteresowane państwa członkowskie na najwłaściwszym szczeblu
geograficznym i przedstawione do zatwierdzenia Komisji przez państwa
członkowskie.
(4)
Aby zapewnić lepszą realizację celów systemu na rzecz regionów najbardziej
oddalonych Unii Europejskiej, programy POSEI muszą obejmować środki
zapewniające zaopatrzenie w produkty rolne, jak też ochronę i rozwój
lokalnej produkcji rolnej. Należy zbliżyć poziom programowania do poziomu
przedmiotowych regionów oraz usystematyzować w stosunkach między
Komisją a państwami członkowskimi podejście oparte na partnerstwie.
(5)
Zgodnie z zasadą pomocniczości i w duchu elastyczności, które stanowią
podstawę podejścia do programowania przyjętego w przypadku systemu na
rzecz regionów najbardziej oddalonych, organy wyznaczone przez państwo
członkowskie mogą proponować zmiany programu w celu dostosowania go
do sytuacji regionów najbardziej oddalonych. W tym samym duchu
procedurę zmiany programów należy dostosować pod względem celowości
każdego rodzaju zmian.
Art. 2 wniosku z nagłówkiem „Cele” stanowi, że akt przyczynia się do realizacji następujących
dwóch celów (podkreślenie własne):
a) zapewnienia zaopatrzenia regionów najbardziej oddalonych w
podstawowe produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi lub do
przetwórstwa i stanowiących środki produkcji rolnej przez łagodzenie
dodatkowych kosztów związanych z najbardziej oddalonym położeniem;
b) utrzymania i rozwijania działalności rolniczej regionów najbardziej
oddalonych, w tym produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu
Oprócz przepisów dotyczących aktów delegowanych i wykonawczych wniosek obejmuje również
szereg drobnych poprawek służących uwzględnieniu zmian w prawodawstwie Unii oraz
praktycznego wdrożenia rozporządzenia z 2006 r.
Projekt sprawozdania Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zawiera 74 poprawki do tekstu Komisji,
przy czym w kilku pierwszych zaproponowano uwzględnienie art. 349 TFUE jako dodatkowej
podstawy prawnej. W poprawce 19 wyjaśniono ponadto, że należy uwzględnić ten artykuł, aby
uznać „stosowanie zróżnicowanego podejścia w regionach najbardziej oddalonych, aby umożliwić
ich rozwój i integrację na takich samych warunkach, jak na pozostałym obszarze Unii za pomocą
szczególnych programów dostosowanych do ich specyficznej sytuacji”. Pozostałe poprawki w
projekcie sprawozdania to głównie zmiany techniczne dotyczące aktów delegowanych i
wykonawczych.
462
VI - Określenie właściwej podstawy prawnej
Biorąc pod uwagę, że częścią podstawy prawnej rozporządzenia (WE) nr 247/2006, które ma zostać
przekształcone za pomocą niniejszego wniosku, był artykuł TWE zastąpiony obecnie art. 349 TFUE
i że cel oraz treść omawianego wniosku dotyczą bezpośrednio zakresu, treści oraz wdrażania
szczególnych środków dla regionów najbardziej oddalonych, konieczne jest jednoznaczne
włączenie art. 349 TFUE do podstawy prawnej.
Art. 349 TFUE – w przeciwieństwie do art. 43 ust. 2 – nie przewiduje zastosowania zwykłej
procedury ustawodawczej, przewiduje natomiast, że Rada stanowi większością kwalifikowaną. W
konsekwencji między tymi artykułami nie występuje niezgodność proceduralna.
VII - Wnioski i zalecenie
W świetle powyższej analizy należy dodać art. 349 TFUE do istniejącej podstawy prawnej
proponowanego rozporządzenia (art. 42 akapit pierwszy i art. 43 ust. 2 TFUE).
Na posiedzeniu w dniu 11 lipca 2011 r. Komisja Prawna postanowiła zatem, przy 21 głosach „za” i
bez głosów wstrzymujących się1, zalecić co następuje: podstawą prawną wniosku dotyczącego
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie szczególnych środków w dziedzinie
rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej [COM(2010)0498]
powinny być art. 42 akapit pierwszy, art. 43 ust. 2 oraz art. 349 TFUE.
Z poważaniem
Klaus-Heiner LEHNE
1
W głosowaniu końcowym uczestniczyli: Klaus-Heiner Lehne (przewodniczący), Luigi Berlinguer
(wiceprzewodniczący), Raffaele Baldassarre (wiceprzewodniczący), Evelyn Regner (wiceprzewodnicząca), Sebastian
Valentin Bodu (wiceprzewodniczący), Marielle Gallo, Giuseppe Gargani, Rainer Wieland, Tadeusz Zwiefka,
Antonio Masip Hidalgo, Bernhard Rapkay, Alexandra Thein, Cecilia Wikström, Christian Engström, Francesco Enrico
Speroni, Dimitar Stoyanov, Kurt Lechner, Paulo Rangel, Dagmar Roth-Behrendt, Toine Manders, Eva Lichtenberger.
463
29.6.2011
OPINIA KOMISJI HANDLU MIĘDZYNARODOWEGO
szczególnych środków w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii
Europejskiej
(COM(2010) 142 – C7-0498/2010 - 2010/0256(COD))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Marielle De Sarnez
Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie szczególnych
środków w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej z
dnia 24 września 2010 r. ma na celu przekształcenie systemu POSEI (program szczególnych opcji
na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich – Programme d'options spécifiques à l'éloignement et
l'insularité), stworzonego na podstawie rozporządzenia (WE) nr 247/2006, w celu uwzględnienia
wejścia w życie Traktatu z Lizbony. Rozporządzenie to wprowadza wolny rynek produktów
przetworzonych objętych szczególnym systemem dostaw między regionami najbardziej oddalonymi
oraz zwiększa maksymalne roczne pułapy w ramach szczególnych systemów dostaw dla Francji i
Portugalii.

Geneza
Od 1990 r. przyjmowane były konkretne środki, zwłaszcza w zakresie polityki rolnej, na rzecz
dziewięciu regionów najbardziej oddalonych (Gwadelupy, Gujany Francuskiej, Martyniki, Reunion,
Saint-Barthélemy, Saint-Martin, Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich), aby uwzględnić ich
szczególne cechy: oddalenie, położenie wyspiarskie, niewielką powierzchnię, ukształtowanie
terenu, klimat oraz uzależnienie od niewielkiej liczby dostępnych produktów. System ten został
zmieniony w 2001 i 2006 r. w celu uwzględnienia reformy wspólnej polityki rolnej (WPR) z 2003 r.
oraz strategii na rzecz regionów najbardziej oddalonych opracowanej przez Komisję Europejską w
2004 r.

Bilans programu POSEI
Program POSEI umożliwił zróżnicowanie produkcji roślinnej, odtworzenie sektora bananów po
cyklonie Dean oraz poprawę sytuacji w poszczególnych sektorach.
Środki wprowadzone w ramach szczególnego systemu dostaw pozwoliły zachować lokalne
struktury produkcji i stworzyć dodatkowe miejsca pracy.
464
Środki wsparcia dla produkcji umożliwiły ograniczenie tendencji spadkowej w działalności rolnej,
zwłaszcza w sektorze produkcji bananów i cukru.

Czy program POSEI wystarcza, by chronić regiony najbardziej oddalone?
Porozumienie genewskie oraz umowy zawarte z krajami andyjskimi i krajami Ameryki Środkowej
stanowią zagrożenie dla równowagi regionów najbardziej oddalonych.
Umowy te zostały wynegocjowane z krajami, w których koszty produkcji są o wiele niższe niż
w regionach najbardziej oddalonych, między innymi dlatego, że normy fitosanitarne nie
odpowiadają normom przewidzianym w prawie europejskim. Istnieje zagrożenie masowego
przywozu produktów rolnych z tych krajów na rynek europejski, będący do tej pory głównym
rynkiem zbytu produktów rolnych pochodzących z terytoriów zamorskich, co może mieć
negatywne skutki dla sektora bananów, cukru i rumu.

Propozycje sprawozdawczyni:
Propozycja pierwsza: dopisanie art. 349 TFUE. Nowy tekst opiera się wyłącznie na art. 42 i 43
TFUE dotyczących WPR. Natomiast art. 349 TFUE pozwala przyjąć szczególne środki na rzecz
regionów najbardziej oddalonych ze względu na ich specyfikę, zwłaszcza w obszarze rolnictwa.
Propozycja druga: ściślejsze zaangażowanie podmiotów lokalnych, tak by program był lepiej
dostosowany do rzeczywistych potrzeb regionów najbardziej oddalonych – art. 6 ust. 2: art. 31
i 10. Program musi w większym stopniu uwzględniać faktyczne oczekiwania podmiotów lokalnych,
w związku z czym należy przedłużyć okres jego realizacji, tak by w większym stopniu
zaangażować te podmioty i umożliwić obszerniejszą i bardziej pogłębioną wymianę informacji na
temat skuteczności programu.
Propozycja trzecia: wspieranie kontaktów regionalnych dzięki wprowadzeniu możliwości
otrzymania pomocy z przeznaczeniem na transport, w uzupełnieniu szczególnego systemu
dostaw – art. 9:
Wysyłanie produktów przetworzonych z surowców objętych szczególnym systemem dostaw
między departamentami pozamorskimi jest możliwe. Jeśli jednak chcemy wspierać wymianę
regionalną i umożliwić rozwój nowych sektorów w regionach najbardziej oddalonych, należy
przewidzieć rekompensatę kosztów związanych z transportem tych produktów. Będzie ona
stanowiła niebagatelną szansę dla rozwoju regionalnego.
Propozycja czwarta: doprecyzowanie brzmienia art. 18, który zawiera nowe postanowienia
dotyczące obowiązkowych elementów programów POSEI w podziale środki (z których każdy może
z kolei zostać podzielony na działania). Przyznane środki finansowe są ujęte w tabeli finansowej.
Propozycja piąta: uwzględnienie sektora bananów w programie zwalczania organizmów
szkodliwych dla produktów roślinnych – art. 23 ust. 1.
Propozycja szósta: podwyższenie pułapu proponowanego dla szczególnego systemu dostaw w
ramach programu POSEI dla Francji, z przeznaczeniem na przywóz surowców wykorzystywanych
do produkcji pasz – art. 29. Podwyżka ta pozwoli uwzględnić przewidywany wzrost w sektorze
hodowli w departamentach zamorskich oraz obecny rozwój w tym sektorze, na podstawie ewolucji
dodatkowych kosztów i źródeł zaopatrzenia.
Propozycja siódma: zobowiązanie Komisji Europejskiej do dokonywania regularnej oceny
skutków umów handlowych dla regionów najbardziej oddalonych (art. 29 i 31) za
pośrednictwem oceny skutków ex-ante oraz możliwości zapewnienia odpowiednich rekompensat
dla regionów najbardziej oddalonych, zwłaszcza w sektorze bananów.
465
POPRAWKI
Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do
komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1
Odniesienie 1
Poprawka
– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu
art. 42 akapit pierwszy, art. 43 ust. 2 i art.
349,
Uzasadnienie
Obecnie system POSEI opiera się na podwójnej podstawie prawnej: dwóch artykułach TFUE
dotyczących WPR (dawne art. 36 i 37) oraz artykule dotyczącym regionów najbardziej oddalonych
(dawny art. 299 ust. 2). Jednak we wniosku dotyczącym przekształcenia rozporządzenia podstawa
prawna została zawężona do nowych artykułów dotyczących WPR (art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 2),
pominięto natomiast nowy art. 349 odnoszący się do regionów najbardziej oddalonych. Odniesienie
wyłącznie do artykułów dotyczących WPR nie wystarczy, by przyjąć szczególne środki dotyczące
Poprawka 2
Poprawka
POSEI, Komisja przeprowadza uprzednie
oceny potencjalnych skutków (według
kryteriów określonych przez ONZ) w
przypadku każdego negocjowanego
międzynarodowego porozumienia
handlowego, które może zagrażać
sektorom rolnictwa wspieranym w ramach
POSEI. Przed zawarciem wcześniej
wspomnianych porozumień
międzynarodowych Komisja przekazuje
uprzednie oceny potencjalnych skutków
Parlamentowi Europejskiemu, Radzie
oraz wyłonionym w wyborach lokalnym
lub regionalnym władzom regionów
466
Poprawka 3
Poprawka
(8a) Wsparcie tradycyjnych sektorów
rolnictwa jest tym bardziej konieczne, że
pozwala na utrzymanie jakości produktów
i ich konkurencyjności na rynku unijnym
w obliczu konkurencji krajów trzecich, a
także że podpisano niedawno nowe
porozumienia handlowe z krajami
Ameryki Łacińskiej i w ramach WTO,
które utrudniają sytuację w tych
sektorach. Komisja i państwa
członkowskie powinny jednak czuwać na
tym, by wsparcie przyznane sektorom
uważanym za tradycyjne nie zagrażało
rozwojowi innych sektorów służących
dywersyfikacji produkcji zwierzęcej i
roślinnej.
Poprawka 4
Poprawka
(36a) Komisja powinna zapewnić lepsze
powiązanie wspólnej polityki Unii z
pozostałymi politykami sektorowymi, aby
zagwarantować, że szczególne wsparcie
dla regionów najbardziej oddalonych
przewidziane w niniejszym rozporządzeniu
nie będzie zagrożone. To zapewnienie
spójności poszczególnych obszarów
polityki może przyjąć na przykład formę
oceny skutków.
Uzasadnienie
Dlatego też, ponieważ umowy handlowe mogą przynieść negatywne skutki dla regionów najbardziej
oddalonych, muszą one stanowić przedmiot szczegółowych ocen skutków.
467
Poprawka 5
Poprawka
(36b) Ostatnie rozporządzenie w sprawie
pomocy w ramach programu szczególnych
opcji na rzecz regionów oddalonych i
wyspiarskich (POSEI), mianowicie
rozporządzenie (WE) nr 247/2006,
przyjęto, gdy uzgodniona na szczeblu
WTO stawka dostępu do rynku
europejskiego wynosiła 176 euro za tonę,
w związku z czym stawki ustalonej w
porozumieniach WTO dotyczących
handlu bananami oraz dalszych obniżek
przyznanych w porozumieniach
handlowych z krajami Wspólnoty
Andyjskiej i krajami Ameryki Środkowej
nie uwzględniono w puli środków
finansowych POSEI. Wobec powyższego
na wczesnym etapie należy dokonać nowej
zaktualizowanej i kompleksowej
zewnętrznej oceny skutków, a jeżeli
wykaże ona negatywne skutki dla
producentów bananów w UE, wysokość
środków dostępnych w ramach programu
POSEI powinna zostać dostosowana, aby
możliwe było wprowadzenie odpowiednich
środków kompensacyjnych i środków
poprawiających konkurencyjność
producentów bananów w najbardziej
oddalonych regionach UE.
Poprawka 6
Poprawka
dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska.
dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska,
468
a także polityki handlowej.
Poprawka 7
Poprawka
aktu wykonawczego.
Komisji najpóźniej do dnia 30 września
każdego roku wnioski na następny rok
dotyczące zmian w ramach przyznanych
środków, o których mowa w art. 29 ust. 2 i
3, w celu lepszego dostosowania ich do
wymogów regionów najbardziej
oddalonych i do proponowanej strategii.
Komisja przyjmuje jednolite zasady
przedstawiania wniosków dotyczących
zmian programu w drodze aktu
wykonawczego.
Uzasadnienie
Celem poprawki jest przesunięcie terminu składania wniosków dotyczących zmian z 30 czerwca na
30 września: wykonanie programów rocznych kończy się z dniem 30 czerwca roku n+1.
Pozwoliłoby to włączyć do prac podmioty lokalne, takie jak izby rolnicze, rady regionalne czy rady
departamentów, oraz uwzględnić doświadczenia z realizacji poprzednich programów.
Poprawka 8
Poprawka
3a. Ustęp 3 nie ma zastosowania do
produktów przetwarzanych w
departamentach zamorskich z
wykorzystaniem surowców objętych
szczególnym systemem dostaw, jeżeli są
one przesyłane między francuskimi
469
Uzasadnienie
W związku z kosztem transportu między departamentami zamorskimi należy stworzyć możliwość
otrzymania pomocy uzupełniającej szczególny system dostaw przeznaczonej na wysyłanie pasz
wytwarzanych we francuskich departamentach Antyli do Gujany.
W oczekiwaniu na zorganizowanie wydajnego systemu przetwórstwa pomoc ta pozwoliłaby Gujanie
korzystać z produktów, których koszty są porównywalne z kosztami na Gwadelupie czy Martynice.
Podobna pomoc może zostać rozważona w przyszłości dla produktów wytwarzanych na Reunion i
wysyłanych na Majottę.
Poprawka 9
Poprawka
d) w stosownych przypadkach konieczność
nieograniczania możliwości rozwoju
produkcji lokalnej.
d) konieczność sprzyjania rozwojowi
produkcji lokalnej.
Uzasadnienie
Jeżeli chcemy zmniejszyć zależność regionów najbardziej oddalonych od dostaw żywności, należy
pobudzać produkcję lokalną. Środki wsparcia produkcji lokalnej i szczególny system dostaw są
powiązane, chociaż służą realizacji różnych celów. Wspieranie rozwoju produkcji lokalnej nie
szkodzi wewnętrznej spójności wewnętrznej obu filarów programu POSEI.
Poprawka 10
Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit pierwszy – litera a)
Poprawka
granicach określonych limitów
ilościowych odpowiadających tradycyjnym
wysyłkom i tradycyjnemu wywozowi.
Komisja określa te ilości w drodze aktu
wykonawczego w oparciu o średnie ilości
w ramach wysyłek lub wywozu,
przyjmując jako punkt odniesienia
zweryfikowaną średnią wartość z trzech
najlepszych lat poczynając od 1989 r.;
Poprawka 11
470
Poprawka
wykonawczego.
należących do stref geograficznych i
oceanicznych, do których należą te
państw trzecich związanych z nimi
historycznie.
Poprawka 12
Artykuł 18 – ustęp 2 – litera e)
e) warunki przyznawania pomocy oraz
przedmiotowe produkty i ilości;
Poprawka
skreślona
Uzasadnienie
Należy uściślić sformułowania tego artykułu.
Programy POSEI są podzielone na środki, dla których przyznane środki finansowe ujęto w tabeli
finansowej. Każdy ze środków może zostać podzielony na działania.
Ustęp 2 odnosi się do środków. Proponowane jest zatem skreślenie lit. e), która dotyczy szczegółów
poszczególnych działań. Litera ta jest ponadto zbędna, zważywszy, że działań dotyczy ust. 4.
Poprawka 13
celów programu.
Poprawka
każdego środka w celu osiągnięcia jednego
celu lub większej liczby celów programu.
Uzasadnienie
Ustęp 2 dotyczy środków, proponowane jest zatem skreślenie odniesienia do działań w tej literze.
471
Poprawka 14
Poprawka
c) pomoc indywidualną;
c) jednostkową kwotę pomocy;
Uzasadnienie
Dla poprawy przejrzystości proponowane jest zastąpienie terminu „pomoc indywidualna” w lit. c)
sformułowaniem „jednostkowa kwota pomocy”.
Poprawka 15
Poprawka
d) maksymalny pułap.
skreślona
Uzasadnienie
Obecnie pułapy finansowe są określone dla poszczególnych środków, a nie działań. Proponowane
jest więc skreślenie lit. d), która wprowadza obowiązek ustalenia „maksymalnego pułapu” dla
każdego działania. Nie jest to bowiem konieczne, zważywszy, że określono już jednostkową kwotę
pomocy i warunki kwalifikowalności.
Poprawka 16
Poprawka
tarasy na Maderze.
zachowanie krajobrazu, różnorodności
biologicznej i tradycyjnych cech gruntów
rolnych, w szczególności kamiennych
murów podtrzymujących tarasy na
Maderze.
472
Uzasadnienie
W obszarach zamorskich występuje 80% wszystkich gatunków fauny i flory UE, dlatego konieczne
jest uwzględnienie działań na rzecz różnorodności biologicznej w ramach środka dotyczącego
zachowania krajobrazu.
Poprawka 17
Poprawka
4a. Aby zwiększyć w ramach rynku
konkurencyjność produktów rolnych z
regionów najbardziej oddalonych i
przyczynić się do trwałości eksploatacji
rolnych w obliczu skutków katastrof
naturalnych i ryzyka klęsk żywiołowych,
należy zachęcać do tego, by każdy z
podsektorów był chroniony dzięki
ubezpieczeniom od ryzyka katastrof. W
tym celu zwalnia się spółdzielnie, związki
rolników i wszelkie inne organizacje
rolnicze z zakazu otrzymywania pomocy
publicznej przeznaczonej na sprzyjanie
dostępowi do ubezpieczeń rolniczych.
Poprawka 18
Poprawka
oraz ich koszt. Programy przedstawione
na mocy niniejszego artykułu nie dotyczą
ochrony bananów.
oraz ich koszt.
Uzasadnienie
Proponowane jest uwzględnienie ochrony bananów w ramach tych programów, gdyż plantatorzy
bananów, między innymi z Gwadelupy i Martyniki, muszą stawić czoła cerkosporozie czarnej,
473
groźnej chorobie bananowców, i potrzeba jeszcze co najmniej pięciu lat badań naukowych, zanim
stworzone zostaną odmiany bananów odporne na choroby i posiadające pożądane walory
smakowe.
Poprawka 19
Artykuł 27 – akapit pierwszy
Poprawka
Wyspach Kanaryjskich. Przyznanie takiej
Wyspach Kanaryjskich w związku ze
specyfiką tej produkcji oraz niewielkimi
możliwościami dywersyfikacji lokalnej
produkcji rolnej. Przyznanie takiej
Poprawka 20
Poprawka
Uzasadnienie
Utrzymanie zbyt niskich pułapów w szczególnym systemie dostaw uniemożliwiłoby nadążanie za
ewolucją dodatkowych kosztów i źródeł zaopatrzenia. Konieczne jest podwyższenie proponowanych
pułapów, aby uwzględnić przewidywany wzrost w sektorze hodowli w departamentach zamorskich i
w ten sposób umożliwić obecny rozwój w tym sektorze.
Poprawka 21
Poprawka
4a. Zważywszy na szkodliwe dla
europejskich producentów bananów
skutki stopniowego obniżania opłat
celnych wskutek wielostronnych
474
porozumień z Genewy i umów o wolnym
handlu z krajami andyjskimi, krajami
Ameryki Środkowej i innymi regionami,
należy wypłacić producentom w
europejskich regionach najbardziej
oddalonych odpowiednią rekompensatę.
Rekompensata ta wynosi 30 mln EUR
rocznie dla wszystkich europejskich
krajów będących producentami bananów.
Poprawka 22
Poprawka
2. Corocznie w terminie do dnia 30
września państwa członkowskie przekazują
Komisji sprawozdanie za rok poprzedni
dotyczące realizacji środków
rozporządzeniu.
Uzasadnienie
Pozwoliłoby to włączyć do sprawozdania informacje przekazane przez podmioty lokalne, takie jak
izby rolnicze, rady regionalne czy rady departamentów oraz uwzględnić doświadczenia z realizacji
poprzednich programów.
Poprawka
23
Poprawka
2a. Gdy przewidywane są znaczne zmiany
wspólnej polityki rolnej lub gdy Unia
prowadzi negocjacje handlowe z
państwami trzecimi, innymi
organizacjami regionalnymi lub
organizacjami międzynarodowymi, które
mogą oddziaływać na sektory rolne
wspierane w ramach programów POSEI,
Komisja musi przeprowadzać
systematycznie uprzednie szczegółowe
oceny potencjalnych skutków dla
oddalonych. Oceny te są przekazywane
Parlamentowi Europejskiemu, w
odpowiednim przypadku wraz z
475
wnioskami dotyczącymi odpowiednich
rekompensat.
Uzasadnienie
Dlatego też, ponieważ umowy handlowe mogą przynieść negatywne skutki dla regionów najbardziej
oddalonych, muszą one stanowić przedmiot szczegółowych ocen skutków.
476
PROCEDURA
Tytuł
Szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej
Odsyłacze
COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD)
AGRI
7.10.2010
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania
opinii
INTA
7.10.2010
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Marielle De
Sarnez
26.10.2010
24.5.2011
Data przyjęcia
21.6.2011
+:
–:
0:
końcowego
Laima Liucija Andrikienė, Kader Arif, David Campbell Bannerman,
Daniel Caspary, Marielle De Sarnez, Christofer Fjellner, Yannick Jadot,
Bernd Lange, David Martin, Emilio Menéndez del Valle, Vital Moreira,
Paul Murphy, Cristiana Muscardini, Godelieve Quisthoudt-Rowohl,
Niccolò Rinaldi, Tokia Saïfi, Helmut Scholz, Peter Šťastný, Keith
Taylor, Iuliu Winkler, Pablo Zalba Bidegain, Paweł Zalewski
Josefa Andrés Barea, Catherine Bearder, George Sabin Cutaş, Maria
Eleni Koppa, Elisabeth Köstinger, Jörg Leichtfried
23
1
0
477
12.9.2011
OPINIA KOMISJI BUDŻETOWEJ
Europejskiej
(COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD))
Sprawozdawca: Giovanni La Via
Celem szczególnych środków w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w
Unii Europejskiej (POSEI) jest zaradzenie trudnościom spowodowanym ich oddalonym
położeniem, wyspiarskim charakterem, małą powierzchnią, topografią i specyficznym klimatem, z
których wynikają trudności społeczno-gospodarcze, związane w szczególności z konkurencyjnością
rolnictwa i sektora przetwórstwa przemysłowego.
Niniejsza opinia ma na celu poparcie i wzmocnienie celów programu POSEI. Sugeruje w
szczególności konieczność nieznacznego zwiększenia finansowania tych środków w celu
właściwego zaradzenia trudnościom spowodowanym specyficznym położeniem tych regionów,
które uległo pogorszeniu wskutek trwającego kryzysu gospodarczego i finansowego oraz rosnącej
presji na ukierunkowane sektory. Te zwiększone fundusze posłużyłyby zwłaszcza zagwarantowaniu
tym regionom możliwości dalszego wdrażania odpowiednich środków sprzyjających
zrównoważonemu rozwojowi, ochronie i zrównoważonemu wykorzystaniu rolnictwa i użytkowaniu
zasobów. Należy wziąć pod uwagę fakt, że stopa bezrobocia w tych regionach jest dwukrotnie
wyższa od stopy bezrobocia w UE oraz od tej w państwach członkowskich, do których należą.
Ponadto ze względu na ich szczególne uwarunkowania i słabszą pozycję ożywienie gospodarcze
wymaga wytężonej uwagi w dłuższym okresie.
W sprawozdaniu za rok 2010 dotyczącym funkcjonowania POSEI Komisja Europejska oraz
Trybunał Obrachunkowy podkreślają użyteczność tego systemu pozwalającą na przezwyciężenie
trudności piętrzących się przed tymi regionami. Środki finansowe przyznane na te programy (653
mln EUR dla dziewięciu regionów) są jednak niewystarczające, o czym świadczy stopniowy
upadek rolnictwa, a w skali krajowej – podjęcie pewnych decyzji o wsparciu programów POSEI
pomocą państwa. Negatywne zmiany zachodzące w wielu sektorach wynikają z problemów
strukturalnych i z coraz większej presji wywieranej przez konkurencyjny przywóz z krajów
trzecich.
478
POPRAWKI
Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji
przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1
Poprawka
(34a) Należy zwiększyć pulę środków
finansowych dla sektora bananów w
ramach programów szczególnych opcji na
rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich
(POSEI), by złagodzić negatywne
konsekwencje planowanego obniżenia ceł
na przywóz bananów do Unii dla
dochodów producentów unijnych. Dlatego
też należy stale oceniać wpływ ulg celnych
przyznawanych przez Unię Europejską w
celu ustalenia, czy konieczne jest
dokonanie przeglądu pomocy
przyznawanej producentom unijnym.
Poprawka 2
Poprawka
(34b) Komisja powinna przedstawić
Parlamentowi i Radzie sprawozdanie z
oceny wpływu na dochody producentów
każdej nowej koncesji taryfowej w
odniesieniu do przywozu bananów do Unii
Europejskiej. W razie potrzeby
sprawozdaniu temu powinien towarzyszyć
wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany
kwot, o których mowa w niniejszym
rozporządzeniu, w celu wyrównania strat
dochodów poniesionych przez
producentów europejskich.
Poprawka 3
479
Punkt 36 preambuły
Poprawka
zwiększyć roczny przydział środków
budżetowych na programy POSEI oraz
część budżetu, którą państwa członkowskie
mogą wykorzystać na potrzeby
szczególnego systemu dostaw do
Poprawka 4
Poprawka
(36a) Niezwłocznie po uzyskaniu przez
Majottę statusu regionu najbardziej
oddalonego Komisja powinna przedstawić
nowy wniosek, którego celem jest
departamentów zamorskich,
uwzględniający uzyskanie przez
terytorium Majotty nowego statusu oraz
zawierający postanowienia szczególne
dotyczące Majotty.
Poprawka 5
Poprawka
480
tarasy na Maderze.
nawet o 100% z przeznaczeniem na
gruntów rolnych oraz kamiennych murów
w regionach najbardziej oddalonych.
Poprawka 6
Artykuł 29 – punkt 2 – prawa kolumna – wiersz 1
278,41 mln EUR.
Poprawka
308,21 mln EUR.
Poprawka 7
106,21 mln EUR.
Poprawka
117,61 mln EUR.
Poprawka 8
268,42 mln EUR.
Poprawka
297,12 mln EUR.
Poprawka 9
24,8 mln EUR.
Poprawka
26,9 mln EUR.
481
PROCEDURA
Tytuł
Odsyłacze
COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD)
AGRI
7.10.2010
opinii
BUDG
7.10.2010
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Giovanni La Via
4.10.2010
Data przyjęcia
8.9.2011
+:
–:
0:
końcowego
Damien Abad, Alexander Alvaro, Marta Andreasen, Francesca Balzani,
Reimer Böge, Andrea Cozzolino, Jean-Luc Dehaene, Göran Färm, José
Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Jens Geier, Estelle
Grelier, Jutta Haug, Anne E. Jensen, Alain Lamassoure, Giovanni La
Via, Claudio Morganti, Nadezhda Neynsky, Helga Trüpel, Angelika
Werthmann, Jacek Włosowicz
Maria Da Graça Carvalho, Jan Mulder, Peter Šťastný, Georgios
Stavrakakis
20
5
0
482
1.7.2011
OPINIA KOMISJI ROZWOJU REGIONALNEGO
Europejskiej
(COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Elie Hoarau
Powstanie we Wspólnocie Europejskiej koncepcji regionów najbardziej oddalonych i uznanie jej
wymagało upływu trzydziestu lat. Podstawowymi etapami prowadzącymi do obecnego stanu rzeczy
były: orzeczenie Trybunału w sprawie Hansena w 1978 r., sprawozdanie Parlamentu Europejskiego
autorstwa posła Ligiosa z 1987 r. oraz stanowiska Rady Europejskiej i Komisji Europejskiej. Od
roku 1989 zaczęto uwzględniać specyfikę regionów najbardziej oddalonych dzięki utworzeniu
odpowiednich ram prawnych umożliwiających przyjmowanie środków służących lepszej i
sprawiedliwej integracji regionów najbardziej oddalonych ze Wspólnotą Europejską. W traktacie
amsterdamskim skonsolidowano podstawy prawne konkretnych środków na rzecz tych regionów.
Traktat lizboński potwierdził, że regiony najbardziej oddalone charakteryzują się znacznym
oddaleniem od szerokiego rynku wspólnotowego oraz stałymi ograniczeniami, w związku z czym
ich sytuacja w UE jest szczególna, co z kolei uzasadnia wprowadzanie odpowiednio dostosowanych
środków.
Rok 1989 jako punkt wyjścia w procesie uznania w UE specyfiki regionów najbardziej oddalonych
nie jest datą przypadkową dla programu szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i
wyspiarskich (POSEI). POSEI był pierwszym programem utworzonym wówczas przez UE w celu
zajęcia się szczególnymi potrzebami regionów najbardziej oddalonych.
Powyższy kontekst uzasadnia koncepcję, zgodnie z którą art. 349 (dawny art. 299 ust. 2)
w powiązaniu z art. 42 akapit pierwszy oraz art. 43 ust. 2 powinny pozostać podstawą prawną
rozporządzenia ustanawiającego POSEI.
Artykuł 349 powierza Komisji Rozwoju Regionalnego szczególną i zasadniczą rolę w analizie
wszystkich dokumentów lub rozporządzeń odnoszących się do tego programu. Dlatego też
członkowie Komisji Rozwoju Regionalnego przypisują ogromne znaczenie zarówno historii tego
tekstu, jak i samemu rozporządzeniu.
483
Powody, dla których rolnictwo w regionach najbardziej oddalonych wymaga szczególnego
wsparcia
Rolnictwo w regionach najbardziej oddalonych stanowi strategiczny sektor gospodarki z dwóch
względów. Po pierwsze, jest ono najważniejszym w tych regionach źródłem zatrudnienia i motorem
rozwoju gospodarczego – znaczna część populacji czynnej zawodowo jest powiązana z tym
sektorem. Po drugie, rolnictwo i jego zróżnicowanie wiążą się z bezpieczeństwem żywnościowym,
które jest tym istotniejsze dla tych regionów, że są to regiony odizolowane, wyspiarskie i oddalone
od kontynentu europejskiego.
Cele
Wzrost stopnia samowystarczalności żywnościowej – który powinien prowadzić do ograniczenia
przywozu produktów rolnych oraz do jednoczesnego wzrostu lokalnej produkcji rolnej i jej
urozmaicenia – jest głównym celem regionów najbardziej oddalonych i ich strategii rozwoju.
Należy jednak zrozumieć, że dążenie do sprostania temu wyzwaniu nie polega na zastępowaniu
tradycyjnych upraw (banany, cukier, rum) nowymi uprawami. Dywersyfikacja oraz działania na jej
rzecz są pomyślne, jeżeli tradycyjne dziedziny rolnictwa są w dobrej kondycji. Wsparcie
tradycyjnych dziedzin rolnictwa jest o tyle istotniejsze, że pozwala na utrzymanie konkurencyjności
tych dziedzin na rynku europejskim w obliczu konkurencji krajów Ameryki Łacińskiej i AKP.
Kraje te ponoszą znacznie mniejsze koszty produkcji i koszty pracy i mogą z nawiązką dokonywać
ograniczeń skali kosztów, na które nie stać w takim zakresie regionów najbardziej oddalonych z
uwagi na ich charakter wyspiarski, oddalenie od szerokiego rynku europejskiego i ich regionalny, a
nie centralny, charakter administracyjny. Korzyści wynikające z produktów i surowców
wytwarzanych przez tradycyjne dziedziny rolnictwa powinny jednak być rozdzielane wśród
rolników, przetwórców i dystrybutorów w sposób zrównoważony, tak aby każda z tych grup mogła
godnie żyć, utrzymując się ze swojej działalności.
Bilans i reformy
Bilans poprzedniej edycji programu POSEI (od 2006 r. do chwili obecnej) jest korzystny
i pozytywny, o czym świadczy sprawozdanie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego oraz
sprawozdanie zlecone przez Komisję Europejską, opublikowane w 2010 r. Należy zatem utrzymać i
kontynuować ten program, jak również elastyczność zarządzania, która go charakteryzuje i której
zawdzięcza on sukces. Zdaniem sprawozdawcy ważne jest zatem w tym kontekście, by podkreślić,
że Komisja Europejska powinna przeprowadzać oceny wpływu w przypadku każdego zawieranego
międzynarodowego porozumienia handlowego, które może prowadzić do zagrożenia dziedzin
rolnictwa wspieranych w ramach programu POSEI.
Należy ponadto lepiej zdefiniować cele programu POSEI, tak aby były dopasowane do wyzwań
stojących przez regionami najbardziej oddalonymi. W związku z tym należy ustanowić w
programie POSEI wyodrębniony cel w zakresie rozwoju rolnictwa lokalnego oraz ograniczenia
przywozu.
Wśród nowej grupy celów programu POSEI powinno się również znaleźć wdrożenie programów
badawczych i edukacyjnych prowadzących do powstania i rozwoju zrównoważonej produkcji rolnej
o znacznej wartości dodanej. Jest to również uzależnione od niezbędnego uspójnienia programu
484
POSEI z ostatnim komunikatem Komisji z 2008 r. w sprawie nowej strategii na rzecz regionów
Wybrane organy naczelne władz jednostek lokalnych właściwych w zakresie rolnictwa regionów
najbardziej oddalonych powinny być w jak najszerszym zakresie włączane w program POSEI –
odnosi się to do wszystkich regionów najbardziej oddalonych, zwłaszcza we Francji. Szczebel
lokalny jest najważniejszym celem POSEI i wybrani przedstawiciele powinni być w stanie
wypełniać obowiązki, które wiążą się z ich funkcją.
Programy POSEI powinny również podlegać regularnym zcentralizowanym ocenom prowadzonym
przez Komisję Europejską, aby wyznaczone cele były w sposób skuteczny realizowane.
POPRAWKI
Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji
przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1
Odniesienie 1
Poprawka
- uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu
- uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu
art. 349, art. 42 akapit pierwszy i art. 43
ust. 2,
Uzasadnienie
Podstawa prawna rozporządzenia powinna objąć art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, który dotyczy w szczególności regionów najbardziej oddalonych Unii Europejskiej.
Poprawka 2
Punkt 4 preambuły
rolne oraz ochronę i rozwój lokalnej
produkcji rolnej. Należy zbliżyć poziom
Poprawka
rolne oraz ochronę i rozwój wysokiej
jakości lokalnej produkcji rolnej, przy
uwzględnieniu nadrzędnych czynników
485
związanych z walką ze zmianą klimatu.
Należy zbliżyć poziom programowania do
poziomu przedmiotowych regionów oraz
Komisją, państwami członkowskimi i
obieralnymi władzami departamentalnymi
lub lokalnymi regionów najbardziej
oddalonych podejście oparte na
partnerstwie.
Poprawka 3
Poprawka
POSEI, Komisja przeprowadza oceny
wpływu lub wstępne oceny możliwych
konsekwencji (według kryteriów
określonych przez ONZ) w każdym
przypadku, gdy negocjowane jest
międzynarodowe porozumienie handlowe
oraz gdy dziedziny rolnictwa wspierane w
ramach POSEI mogą być zagrożone. Po
przeprowadzeniu tych ocen wpływu lub
wstępnych ocen możliwych konsekwencji,
Komisja przekazuje je Parlamentowi
Europejskiemu, Radzie i obieralnym
władzom departamentalnym lub
regionalnym regionów najbardziej
oddalonych przed zawarciem
wspomnianych porozumień
międzynarodowych.
Poprawka 4
Punkt 6 preambuły
Poprawka
(6) Bez szkody dla produkcji lokalnej i jej
rozwoju, należy wprowadzić szczególny
system dostaw w celu zagwarantowania
zaopatrzenia regionów najbardziej
oddalonych w podstawowe produkty rolne
i złagodzenia dodatkowych kosztów
486
wynikających z najbardziej oddalonego
położenia. Szczególne położenie
geograficzne regionów najbardziej
oddalonych w stosunku do źródeł
zaopatrzenia w podstawowe produkty
przeznaczone do spożycia przez ludzi lub
do przetwórstwa, lub stanowiące środki
produkcji rolnej powoduje dodatkowe
koszty ich transportu do tych regionów.
Ponadto inne obiektywne czynniki
wynikające z ich oddalenia, a w
szczególności wyspiarskiego charakteru i
małych powierzchni użytków rolnych,
stanowią dodatkowe utrudnienia dla
podmiotów gospodarczych i producentów
z regionów najbardziej oddalonych,
ograniczając poważnie ich działalność.
Ograniczenia te można złagodzić poprzez
obniżenie cen wspomnianych
podstawowych produktów.
Poprawka 5
Punkt 8 preambuły
Poprawka
konkurencyjności produktów Unii
Europejskiej, należy przyznać pomoc na
rzecz dostaw produktów unijnych do tych
transportu do regionów najbardziej
oddalonych oraz ceny stosowane przy
wywozie do państw trzecich, a w
przypadku środków produkcji rolnej lub
produktów przeznaczonych dla
powierzchni.
konkurencyjności produkcji w regionach
najbardziej oddalonych, należy przyznać
pomoc na rzecz dostaw produktów do tych
związane z transportem tych produktów do
regionów najbardziej oddalonych oraz
ceny stosowane przy wywozie do państw
trzecich, a w przypadku środków produkcji
rolnej lub produktów przeznaczonych dla
powierzchni.
487
Poprawka 6
Poprawka
(8a) Wsparcie tradycyjnych dziedzin
rolnictwa jest tym bardziej istotne, że
pozwala na utrzymanie jakości produktów
i ich konkurencyjności na rynku unijnym
w obliczu konkurencji krajów trzecich, a
także że niedawno podpisano z krajami
Ameryki Łacińskiej oraz w ramach WTO
nowe porozumienia handlowe, które
utrudniają sytuację w tych dziedzinach.
Komisja i państwa członkowskie powinny
jednak czuwać na tym, by wsparcie
przyznane dziedzinom uważanym za
tradycyjne nie zagrażało rozwojowi
innych dziedzin, które mają służyć
dywersyfikacji produkcji zwierzęcej i
roślinnej.
Poprawka 7
Punkt 14 preambuły
Poprawka
(14) Należy jednak podjąć właściwe środki
w celu umożliwienia niezbędnej
restrukturyzacji sektora przetwórstwa
cukru na Azorach. W ramach tych środków
należy uwzględnić fakt, że rentowność
sektora cukru na Azorach wymaga
utrzymania pewnego poziomu produkcji i
przetwórstwa. W tej sytuacji w drodze
wyjątku należy nadal zezwalać, aby
wysyłki cukru z Azorów do pozostałych
części Unii przez okres ograniczony do
pięciu lat przewyższały poziom
tradycyjnej wymiany handlowej w ramach
degresywnych limitów rocznych. Ponieważ
ilości dopuszczone do ponownej wysyłki
będą proporcjonalne i ściśle ograniczone
do ilości koniecznych do umożliwienia
rentowności lokalnej produkcji cukru i jego
przetwórstwa, tymczasowe wysyłanie
cukru z Azorów nie wpłynie negatywnie na
(14) Należy jednak podjąć właściwe środki
w celu umożliwienia niezbędnej
restrukturyzacji sektora przetwórstwa
cukru na Azorach. W ramach tych środków
należy uwzględnić fakt, że rentowność
sektora cukru na Azorach wymaga
utrzymania pewnego poziomu produkcji i
przetwórstwa. W tej sytuacji konieczne jest
dalsze zezwalanie na to, aby wysyłki cukru
z Azorów do pozostałych części Unii
przewyższały poziom tradycyjnej wymiany
handlowej. Ponieważ ilości dopuszczone
do ponownej wysyłki będą ściśle
ograniczone do ilości koniecznych do
umożliwienia rentowności lokalnej
produkcji cukru i jego przetwórstwa,
wysyłanie cukru z Azorów nie wpłynie
negatywnie na rynek wewnętrzny Unii.
488
rynek wewnętrzny Unii.
Poprawka 8
Punkt 17 preambuły
Poprawka
Reunion, gdzie nie produkuje się jego
Reunion, że od wielu lat działają tam
przedsiębiorstwa zajmujące się
przetwórstwem i polerowaniem ryżu oraz
że na Reunion nie produkuje się
wystarczających ilości ryżu, aby zaspokoić
Poprawka 9
Punkt 22 preambuły
Poprawka
dostarczania produktów wysokiej jakości i
wspomagać wprowadzanie tych produktów
do obrotu. W tym celu przydatne może być
stosowanie znaku graficznego
ustanowionego przez Unię.
dalszego dostarczania produktów wysokiej
jakości i wspomagać wprowadzanie tych
produktów do obrotu. W tym celu
przydatne może być stosowanie znaku
graficznego ustanowionego przez Unię.
Należy również zachęcać do stosowania
znaków jakości, takich jak odpowiednie
oznakowania i chronione nazwy
pochodzenia, w celu wyeksponowania
produktów pochodzących z regionów
Poprawka 10
Punkt 27 preambuły
Poprawka
489
zwalczania organizmów szkodliwych, z
wykorzystaniem m.in. metod
programów.
zwalczania organizmów szkodliwych oraz
programy badawcze i szkoleniowe w tym
zakresie, zorientowane przede wszystkim
na zrównoważone i przyjazne dla
środowiska metody biologiczne, oraz
określić udział finansowy Unii w realizacji
tych programów.
Poprawka 11
Punkt 28 preambuły
Poprawka
względów gospodarczych i
względów gospodarczych, społecznych i
Poprawka 12
490
Punkt 30 preambuły
Poprawka
sektor, i na jego niską zdolność
pozytywnego reagowania na nowe warunki
gospodarcze. W konsekwencji należy
utrzymać zezwolenie na produkcję
proszku pochodzącego z Unii w celu
osiągnięcia większego stopnia
konsumpcji lokalnej. W celu zapewnienia
właściwego informowania konsumenta
należy nałożyć obowiązek wskazywania na
etykiecie towarzyszącej produktowi przy
sprzedaży metody produkcji
proszku.
sektor, i na jego trudności w reagowaniu
na nowe warunki gospodarcze. W
konsekwencji należy utrzymać zezwolenie
na produkcję rekonstytuowanego mleka
UHT z mleka w proszku pochodzącego z
Unii w celu osiągnięcia większego stopnia
konsumpcji lokalnej, o ile środek ten nie
zakłóca odbioru i rynku zbytu całości
lokalnej produkcji ani wysiłków na rzecz
rozwijania tej produkcji i pod warunkiem
dążenia do średnioterminowego celu,
jakim dla Reunion jest osiągnięcie
samowystarczalności w zakresie produkcji
mleka. W celu zapewnienia właściwego
informowania konsumenta należy nałożyć
obowiązek wskazywania na etykiecie
towarzyszącej produktowi przy sprzedaży
metody produkcji rekonstytuowanego
mleka UHT z mleka w proszku.
Stosowanie niniejszego postanowienia
powinno być możliwe na Martynice, w
Gujanie i na Gwadelupie, jeśli Francja
wystosuje właściwy wniosek i uzasadni ten
wniosek chęcią podmiotów lokalnych do
czerpania z niego korzyści oraz ich
zdolnością do rozwijania sektora
mleczarskiego.
Poprawka 13
Punkt 35 preambuły
(35) Wprowadzenie w życie niniejszego
rozporządzenia nie powinno powodować
uszczerbku dla poziomu szczególnego
Poprawka
(35) Aby zagwarantować osiągnięcie
celów niniejszego rozporządzenia, a
zwłaszcza konieczne utrzymanie i
491
wsparcia, z którego dotychczas korzystały
regiony najbardziej oddalone. Dlatego, w
celu wdrożenia właściwych środków,
państwa członkowskie powinny
dysponować kwotami odpowiadającymi
przez Unię na mocy rozporządzenia (WE)
nr 247/2006.
rozwijanie działalności rolniczej regionów
najbardziej oddalonych, należy dokonać
przeglądu kwot odpowiadających
przez Unię regionom najbardziej
oddalonym na mocy rozporządzenia (WE)
nr 247/2006.
Poprawka 14
Punkt 36 preambuły
Poprawka
zwiększyć roczny przydział środków
budżetowych na programy POSEI oraz
część budżetu, którą państwa członkowskie
mogą wykorzystać na potrzeby
szczególnego systemu dostaw do
Poprawka 15
Artykuł 2 – ustęp 1 – litera a)
najbardziej oddalonym położeniem;
Poprawka
najbardziej oddalonym położeniem, bez
szkody dla produkcji lokalnej i jej
rozwoju;
492
Poprawka 16
b) utrzymania i rozwijania działalności
rolniczej regionów najbardziej
Poprawka
b) utrwalania i rozwijania zgodnie z
zasadą zrównoważonego rozwoju dziedzin
służących dywersyfikacji produkcji
zwierzęcej i roślinnej w regionach
najbardziej oddalonych, w tym produkcji,
produktów lokalnych, przy znacznym
zwiększeniu samodzielnego zaopatrzenia
populacji lokalnej, dzięki zwiększeniu
produkcji lokalnej i ograniczeniu
przywozu.
Poprawka 17
Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b a) (nowa)
Poprawka
ba) utrzymania rozwoju i wzmocnienia
konkurencyjności tradycyjnych dziedzin
oddalonych, włącznie z produkcją,
przetwórstwem i wprowadzaniem do
obrotu produktów lokalnych, przy
jednoczesnym zapewnieniu
sprawiedliwego podziału dochodów
generowanych przez produkty i surowce
wytwarzane przez dziedziny rolnictwa
między producentów, przetwórców i
dystrybutorów;
Poprawka 18
Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b b) (nowa)
Poprawka
bb) sprzyjania badaniom i innowacji,
m.in. by umożliwić powstanie
zrównoważonej produkcji rolnej o
wysokiej wartości dodanej.
493
Poprawka 19
Poprawka
2a. Cele wymienione w ust. 1 powinny być
realizowane w ogólnych ramach
zrównoważonego rozwoju, jednocześnie
przyjaznych dla środowiska i
gwarantujących producentom i rolnikom
odpowiednie dochody. Cele te powinny
być również realizowane w trosce o
zapewnienie stałego szkolenia rolników i
przetwórców w celu sprzyjania rozwojowi
wydajnych i zrównoważonych dziedzin
rolnictwa wysokiej jakości.
Poprawka 20
Poprawka
IV.
IV i zgodne z celami przewidzianymi w
art. 2.
Poprawka 21
Poprawka
1a. Państwo członkowskie może
przedstawić tylko jeden program POSEI
dla swoich regionów najbardziej
oddalonych.
494
Poprawka 22
Poprawka
2. Program POSEI ustanawia się na
szczeblu geograficznym, który
zainteresowane państwo członkowskie
uzna za najwłaściwszy. Program ten
opracowują właściwe organy wyznaczone
przez państwo członkowskie, które po
konsultacji z właściwymi organami i
organizacjami na odpowiednim szczeblu
lokalnym przedstawiają program Komisji
w celu jego zatwierdzenia zgodnie z art. 6.
2. Programy POSEI są ustanawiane przez
organ lub organy wyznaczone przez
zainteresowane państwo członkowskie na
szczeblu geograficznym uznanym za
najwłaściwszy.
Poprawka 23
Poprawka
2a. Przed przedstawieniem projektów
programów POSEI do zatwierdzenia przez
Komisję na właściwym szczeblu
geograficznym przeprowadza się w
związku z nimi konsultacje z władzami,
właściwymi władzami departamentalnymi
lub regionalnymi, właściwymi
organizacjami oraz zainteresowanymi
organizacjami przedstawicielskimi lub
branżowymi.
Poprawka 24
3. Państwo członkowskie może
przedstawić tylko jeden program POSEI
dla swoich regionów najbardziej
oddalonych.
Poprawka
Komisji i wszystkim organizacjom
zainteresowanym programem POSEI
czytelny schemat organizacyjny odnoszący
się do procesu ustanawiania programów
POSEI.
495
Poprawka 25
przyjmowanymi w ich ramach.
Poprawka
przyjmowanymi w ich ramach, bez
uszczerbku dla art. 349 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który
przyznaje regionom najbardziej
oddalonym przywilej zastosowania
zróżnicowanych ram, aby umożliwić ich
rozwój i ich sprawiedliwe włączenie w
obszar Unii poprzez stworzenie
szczególnych programów i instrumentów
dostosowanych do ich sytuacji.
Poprawka 26
b) wsparcie na rzecz projektów
badawczych, środki wspierające projekty
badawcze lub środki podlegające
finansowaniu unijnemu na mocy decyzji
Rady 2009/470/WE9;
Poprawka
skreślona
__________________
9
Dz.U. L 155 z 18.6.2009, s. 30.
Poprawka 27
Artykuł 5 – litera c)
c) ustalenia poczynione w celu
skutecznego i odpowiedniego wdrażania
programów, m.in. w zakresie
informowania, monitorowania i oceny,
oraz określenie wskaźników ilościowych
służących do oceny;
Poprawka
c) ustalenia poczynione w celu
skutecznego i odpowiedniego wdrażania
programów, m.in. w zakresie
informowania, monitorowania i oceny,
oraz określenie wskaźników ilościowych
służących do oceny; oprócz innych
środków ustalenia te obejmują
496
ustanowienie komitetu monitorującego i
oceniającego środki wsparcia na rzecz
produkcji lokalnej;
Poprawka 28
Poprawka
d) wskazanie właściwych organów i
jednostek odpowiedzialnych za wdrażanie
programu, jak również wyznaczenie na
odpowiednich szczeblach
zaangażowanych organów i jednostek oraz
partnerów społeczno-ekonomicznych oraz
wyniki przeprowadzonych konsultacji.
d) wskazanie właściwych organów i
jednostek odpowiedzialnych za wdrażanie
programu, jak również wyznaczenie na
odpowiednich szczeblach organów,
właściwych władz departamentalnych lub
regionalnych, jednostek zaangażowanych
i partnerów społeczno-ekonomicznych,
oraz wyniki przeprowadzonych
konsultacji.
Poprawka 29
mowa w art. 29 ust. 2 i 3.
Poprawka
mowa w art. 29 ust. 2 i 3. Komisja uznaje
ten projekt programu POSEI za
dopuszczalny wyłącznie w przypadku, gdy
powiadomiono o nim naczelne organy
obieralnych władz departamentalnych lub
regionalnych.
Poprawka 30
Poprawka
państwa członkowskie po konsultacji z
497
aktu wykonawczego.
obieralnymi władzami departamentalnymi
lub regionalnymi mogą przedstawić
aktu wykonawczego.
Poprawka 31
Poprawka
3. Nie przyznaje się żadnej pomocy na
zaopatrzenie w produkty, które zostały już
objęte korzyściami z tytułu szczególnego
systemu dostaw w innym regionie
najbardziej oddalonym.
3. Nie przyznaje się żadnej pomocy na
zaopatrzenie w produkty, które zostały już
objęte korzyściami z tytułu szczególnego
systemu dostaw w innym regionie
najbardziej oddalonym, zgodnie z art. 12
dotyczącym przeniesienia korzyści.
Poprawka 32
3. Akapit pierwszy nie dotyczy wymiany
handlowej między francuskimi
Poprawka
3. Akapit pierwszy nie dotyczy wymiany
handlowej między francuskimi
departamentami zamorskimi ani między
francuskimi departamentami zamorskimi
i francuskimi terytoriami zamorskimi.
Jednak w przypadku wymiany między
francuskimi departamentami zamorskimi
zastosowanie ma przeniesienie korzyści, o
którym mowa w art. 12.
Poprawka 33
Artykuł 13 – ustęp 2 – litera a)
498
Poprawka
granicach ustalonych limitów ilościowych
lub wywozu, przyjmując jako wartość
referencyjną zweryfikowaną średnią
wielkość z trzech najlepszych lat pomiędzy
rokiem 1989 a rokiem 2010;
Poprawka 34
Poprawka
ramach handlu regionalnego z
zachowaniem miejsc przeznaczenia i przy
spełnieniu warunków określonych przez
Komisję w drodze aktu wykonawczego;
ramach handlu regionalnego;
Uzasadnienie
Tekst proponowany przez Komisję Europejską w znacznym stopniu ogranicza rozwój sektora rolnoprzemysłowego w regionach najbardziej oddalonych, narzucając nieaktualne ilości i miejsca
przeznaczenia eksportu, które w niczym nie odzwierciedlają obecnej sytuacji.
Poprawka 35
c) są wysyłane z Azorów na Maderę i
odwrotnie;
Poprawka
skreślona
Poprawka 36
499
Poprawka
ca) są wysyłane między regionami
Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich;
Poprawka 37
d) są wysyłane z Madery na Wyspy
Kanaryjskie i odwrotnie;
Poprawka
skreślona
Poprawka 38
Poprawka
wykonawczego.
Do celów niniejszego rozdziału „handel
należących do stref geograficznych i
oceanicznych, do których należą te
państw trzecich związanych z nimi
historycznie.
Poprawka 39
5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 akapit
pierwszy lit. a) można wysyłać cukier (kod
CN 1701) w okresie pięciu lat z Azorów
do pozostałych części Unii w poniższych
ilościach maksymalnych:
Poprawka
5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 akapit
pierwszy lit. a) co roku z Azorów do
pozostałych części Unii można wysłać
maksymalną ilość 3000 ton cukru (kod
CN 1701).
500
Poprawka 40
Poprawka
2. Część programu poświęcona środkom na
rzecz lokalnej produkcji rolnej zawiera co
najmniej następujące elementy:
2. Części programu poświęcone środkom
na rzecz lokalnej produkcji rolnej i
odpowiadające celom wymienionym w art.
2 zawierają co najmniej następujące
elementy:
Poprawka 41
dziedzinie zatrudnienia;
Poprawka
dziedzinie zatrudnienia i jakości
produktów lokalnych;
Poprawka 42
celów programu.
Poprawka
każdego środka i przewidywaną kwotę w
przypadku każdego działania w celu
celów programu.
Poprawka 43
Poprawka
4a. Po zatwierdzeniu projektu państwa
501
członkowskie mogą wystawić
beneficjentom stosowne poświadczenie w
celu ułatwienia im otrzymania
prefinansowania z banku.
Poprawka 44
Poprawka
2. Warunki używania znaku graficznego, o
którym mowa w ust. 1, są proponowane
przez zainteresowane organizacje
zawodowe. Organy krajowe przekazują
zaopiniowane przez siebie propozycje
Komisji.
2. Warunki używania znaku graficznego, o
którym mowa w ust. 1, są proponowane
przez zainteresowane organizacje
zawodowe. Po konsultacji z obieralnymi
władzami departamentalnymi lub
regionalnymi organy krajowe przekazują
zaopiniowane przez siebie propozycje
Komisji.
Poprawka 45
Poprawka
tarasy na Maderze.
tarasy na Maderze i Wyspach
Kanaryjskich.
Poprawka 46
502
Poprawka
Na zasadzie odstępstwa od art. 114 ust. 2
Produkt ten jest przeznaczony wyłącznie
do konsumpcji lokalnej.
Na zasadzie odstępstwa od art. 114 ust. 2
Jeżeli dane państwo członkowskie wykaże
korzyści płynące z takiego środka dla
francuskich departamentów zamorskich
Martyniki i Gwadelupy, Komisja, zgodnie
z art. 33, jest w stosownym przypadku
uprawniona do przyjęcia aktów
delegowanych w celu rozszerzenia tego
środka na wyżej wymienione
departamenty. Produkt ten jest
przeznaczony wyłącznie do konsumpcji
lokalnej.
Poprawka 47
W każdym roku budżetowym Unia
rozdziałach III i IV do maksymalnej kwoty
rocznej równej:
Poprawka
W każdym roku budżetowym Unia
rozdziałach III i IV w minimalnej kwocie
rocznej równej:
Poprawka 48
Artykuł 29 – ustęp 2 – kolumna 2 – linia 1
278,41 mln EUR,
Poprawka
306,41 mln EUR,
503
Poprawka 49
106,21 mln EUR,
Poprawka
117,21 mln EUR,
Poprawka 50
268,42 mln EUR.
Poprawka
295,42 mln EUR.
Poprawka 51
Poprawka
2a. W każdym roku budżetowym Unia
rozdziałach III i IV, które powinny objąć
rzeczywisty wzrost o 20% w ramach
uzgodnień w sprawie dostaw uznawany za
niezbędny w przypadku Portugalii i
Francji.
Poprawka 52
24,8 mln EUR,
Poprawka
28,6 mln EUR
Poprawka 53
504
Poprawka
3a. Po uzyskaniu przez Majottę statusu
regionu najbardziej oddalonego Komisja
przedstawia nowy wniosek mający na celu
francuskich departamentów zamorskich,
tak aby uwzględnić zmianę statusu
terytorium Majotty na status regionu
najbardziej oddalonego oraz włączyć
postanowienia szczegółowe, które będą
odtąd dotyczyły Majotty.
Poprawka 54
Poprawka
3b. Komisja dba o to, by podział kwoty
pomocy między regiony najbardziej
oddalone danego państwa członkowskiego
nie odbywał się w nierównomierny sposób
na niekorzyść jednego lub kilku tych
regionów.
Poprawka 55
Poprawka
programów badawczych i innowacyjnych,
Poprawka 56
505
Powiadomienia i sprawozdania
Poprawka
Powiadomienia, sprawozdania i oceny
wpływu
Poprawka 57
Poprawka
2. Corocznie w terminie do dnia
30 września państwa członkowskie
przekazują Komisji sprawozdanie za rok
poprzedni dotyczące realizacji środków
rozporządzeniu.
Poprawka 58
Poprawka
działań, w tym w sektorze bananów,
zrealizowanych na mocy niniejszego
rozporządzenia uzupełnione w razie
potrzeby odpowiednimi wnioskami.
działań, w tym w sektorze bananów i
mleka, zrealizowanych na mocy
niniejszego rozporządzenia, a także skutki
działań zrealizowanych w związku z
celami określonymi w art. 2 i uzupełnione
w razie potrzeby odpowiednimi
wnioskami. Po przeprowadzeniu tych ocen
są one niezwłocznie tłumaczone na język
hiszpański, francuski i portugalski oraz
przekazywane obieralnym władzom
departamentalnym lub regionalnym
Poprawka 59
506
Poprawka
3a. Jeśli Unia angażuje się w negocjacje
handlowe z krajami trzecimi,
organizacjami regionalnymi w krajach
trzecich lub organizacjami
międzynarodowymi, które to negocjacje
mogą dotyczyć dziedzin rolnictwa
wspieranych w ramach POSEI, i jeśli
planowane są istotne zmiany we wspólnej
polityce rolnej, należy przeprowadzić
oceny wpływu lub wstępne oceny
możliwych konsekwencji dla rolnictwa
Komisja realizuje te oceny w oparciu o
kryteria określone w tej dziedzinie przez
ONZ.
Poprawka 60
Poprawka
3b. W wyniku ocen wpływu, o których
mowa w ust. 3a, i gdyby zaszła taka
konieczność, należy zaproponować
zmiany mające na celu skuteczniejsze
dostosowanie rolnictwa regionów
najbardziej oddalonych do nowych
warunków.
507
PROCEDURA
Tytuł
Odsyłacze
COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD)
AGRI
7.10.2010
opinii
REGI
7.10.2010
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Elie Hoarau
28.10.2010
12.4.2011
Data przyjęcia
26.5.2011
+:
–:
0:
końcowego
François Alfonsi, Zuzana Brzobohatá, John Bufton, Alain Cadec,
Salvatore Caronna, Tamás Deutsch, Elie Hoarau, Danuta Maria Hübner,
Juozas Imbrasas, Seán Kelly, Mojca Kleva, Constanze Angela Krehl,
Petru Constantin Luhan, Ramona Nicole Mănescu, Iosif Matula,
Erminia Mazzoni, Jan Olbrycht, Wojciech Michał Olejniczak, Markus
Pieper, Nuno Teixeira, Michail Tremopoulos, Lambert van Nistelrooij,
Kerstin Westphal
Karima Delli, Cornelia Ernst, Karin Kadenbach, James Nicholson,
Maurice Ponga, Elisabeth Schroedter, László Surján, Patrice Tirolien,
Derek Vaughan
30
1
1
508
PROCEDURA
Tytuł
Odsyłacze
COM(2010)0498 – C7-0284/2010 – 2010/0256(COD)
23.9.2010
AGRI
7.10.2010
opinii
INTA
7.10.2010
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Gabriel Mato
Adrover
27.10.2010
Zastrzeżenia do podstawy prawnej
Data wydania opinii JURI
JURI
11.7.2011
2.5.2011
Data przyjęcia
26.9.2011
+:
–:
0:
końcowego
John Stuart Agnew, Richard Ashworth, Liam Aylward, José Bové, Luis
Manuel Capoulas Santos, Vasilica Viorica Dăncilă, Michel Dantin,
Paolo De Castro, Albert Deß, Herbert Dorfmann, Robert Dušek,
Lorenzo Fontana, Iratxe García Pérez, Sergio Gutiérrez Prieto, Martin
Häusling, Esther Herranz García, Peter Jahr, Elisabeth Jeggle, Jarosław
Kalinowski, Elisabeth Köstinger, Gabriel Mato Adrover, Mairead
McGuinness, Krisztina Morvai, James Nicholson, Rareş-Lucian
Niculescu, Wojciech Michał Olejniczak, Georgios Papastamkos, Marit
Paulsen, Britta Reimers, Ulrike Rodust, Alfreds Rubiks, Giancarlo
Scottà, Czesław Adam Siekierski, Sergio Paolo Francesco Silvestris,
Alyn Smith
Luís Paulo Alves, Spyros Danellis, Vincenzo Iovine, Giovanni La Via,
Astrid Lulling, Maria do Céu Patrão Neves, Jacek Włosowicz
Data złożenia
4.10.2011
BUDG
7.10.2010
REGI
7.10.2010
27.6.2011
35
5
1
509
510
2009 - 2014
A7-0163/2012
11.5.2012
***I
SPRAWOZDANIE
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 w związku ze stosowaniem
płatności bezpośrednich dla rolników w odniesieniu do roku 2013
(COM(2011)0630 – C7-0337/2011 – 2011/0286(COD))
Sprawozdawca: Luis Manuel Capoulas Santos
511
PR_COD_1amCom
*
***
***I
***II
***III
Procedura zgody
w projekcie aktu).
projektu aktu w celu ustalenia tekstu końcowego (np. elementów
w oczywisty sposób błędnych lub pominiętych w danej wersji językowej).
nie został zmieniony w projekcie aktu, zaznacza się wytłuszczonym
drukiem. Ewentualne skreślenia w obrębie takich fragmentów zaznaczane są
w sposób następujący: […].
512
SPIS TREŚCI
Strona
UZASADNIENIE .................................................................................................................. 525
OPINIA KOMISJI BUDŻETOWEJ ...................................................................................... 527
PROCEDURA ....................................................................................................................... 530
513
514
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 w związku ze stosowaniem płatności
bezpośrednich dla rolników w odniesieniu do roku 2013
(COM(2011)0630 – C7-0337/2011 – 2011/0286(COD))
(COM(2011)0630),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0337/2011),
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 25 kwietnia
2012 r.1,
– uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 3 maja 2012 r.2,
– zgodnie z art. 55 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinię Komisji
Budżetowej (A7-0163/2012),
1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;
i Komisji, a także parlamentom narodowym.
1
2
Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
515
Poprawka 1
Poprawka
(2a) Rozporządzenie (WE) 378/2007
ustanowiło mechanizm dobrowolnej
modulacji płatności bezpośrednich
z myślą o wzmocnieniu polityki rozwoju
obszarów wiejskich w niektórych
państwach członkowskich. Należy zatem
zapewnić ciągłość finansowania
zobowiązań w postaci wydatków na rozwój
obszarów wiejskich na rok budżetowy
2014 oraz zadbać o to, aby kwota
płatności bezpośrednich w roku
kalendarzowym 2013 utrzymywała się na
poziomie zbliżonym do poziomu z roku
2012, bez uszczerbku dla ustanowienia
krajowych pułapów płatności
bezpośrednich podczas kolejnych ram
finansowych.
Uzasadnienie
Obecny przepis dotyczący dobrowolnej modulacji płatności bezpośrednich wygasa w 2012 r.
Wielka Brytania jest jedynym państwem członkowskim stosującym ten mechanizm i dlatego grozi jej
poważna luka w finansowaniu programu rozwoju obszarów wiejskich w 2013 r. Stanowi to
zagrożenie dla realizacji aktualnych zobowiązań dotyczących rozwoju obszarów wiejskich
w omawianym roku budżetowym.
Poprawka 2
Punkt 3 preambuły
Poprawka
(3) Aby ułatwić sprawne funkcjonowanie
systemu płatności bezpośrednich w roku
kalendarzowym 2013, pułapy netto
ustalone w odniesieniu do roku
kalendarzowego 2012 należy rozszerzyć na
rok 2013 oraz dostosować w stosownych
przypadkach, w szczególności w związku
z podwyżkami wynikającymi ze
stopniowego dochodzenia do pełnych
stawek płatności w nowych państwach
(3) Aby ułatwić sprawne funkcjonowanie
systemu płatności bezpośrednich w roku
kalendarzowym 2013, pułapy netto
ustalone w odniesieniu do roku
kalendarzowego 2012 należy rozszerzyć na
rok 2013 oraz dostosować w stosownych
przypadkach, w szczególności w związku
z podwyżkami wynikającymi ze
stopniowego dochodzenia do pełnych
stawek płatności w nowych państwach
516
członkowskich oraz z zniesieniem
dobrowolnych modulacji, określonych
w rozporządzeniu Rady (WE) nr 378/2007
z dnia 27 marca 2007 r. ustanawiającego
dobrowolne modulacje płatności
bezpośrednich, przewidzianych
w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003
ustanawiającym wspólne zasady dla
systemów wsparcia bezpośredniego
w ramach wspólnej polityki rolnej
i ustanawiającym określone systemy
wsparcia dla rolników.
członkowskich.
Uzasadnienie
Poprawka 3
Poprawka
(4a) W celu zapewnienia prawidłowego
wdrażania płatności bezpośrednich, jakich
mają dokonywać państwa członkowskie
w odniesieniu do wniosków złożonych
w 2013 r., należy przekazać Komisji
uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie
z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej w odniesieniu do
odpowiednich przepisów dotyczących
podstawy obliczania zmniejszenia, które
ma być zastosowane w odniesieniu do
rolników przez państwa członkowskie
w 2013 r. na skutek dostosowania
płatności oraz dyscypliny finansowej.
Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac
przygotowawczych Komisja prowadziła
stosowne konsultacje, w tym na poziomie
ekspertów. Przygotowując i opracowując
akty delegowane, Komisja powinna
zapewnić jednoczesne, terminowe
i odpowiednie przekazywanie stosownych
dokumentów Parlamentowi
517
Uzasadnienie
Dostosowanie tekstu prawnego zgodnie ze wspólnym porozumieniem dotyczącym praktycznych
rozwiązań w stosowaniu aktów delegowanych (art. 290 TFUE).
Poprawka 4
Punkt 5 preambuły
Poprawka
(5) Środki finansowe przekazywane do
Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich, określone
w art. 134, 135 i 136 rozporządzenia (WE)
nr 73/2009 odnoszą się do wieloletnich
perspektyw finansowych na lata 20072013. Rok kalendarzowy 2013 odpowiada
jednak rokowi budżetowemu 2014,
objętemu kolejnymi wieloletnimi ramami
finansowymi, w których określono stałe
kwoty przeznaczone na programy rozwoju
obszarów wiejskich. W związku z tym
należy znieść możliwość tego rodzaju
przekazywania środków finansowych.
(5) Środki finansowe przekazywane do
Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich, określone
w art. 134 i 135 rozporządzenia (WE) nr
73/2009 odnoszą się do wieloletnich
perspektyw finansowych na lata 20072013. Rok kalendarzowy 2013 odpowiada
jednak rokowi budżetowemu 2014,
objętemu kolejnymi wieloletnimi ramami
finansowymi, w których określono stałe
kwoty przeznaczone na programy rozwoju
obszarów wiejskich. W związku z tym
należy znieść możliwość tego rodzaju
przekazywania środków finansowych.
Uzasadnienie
Artykuł 69 ust. 6 lit. b) rozporządzenia 73/2009 pozwala państwom członkowskim przeznaczać
niewykorzystane dopłaty bezpośrednie na szczególne środki wsparcia (art. 68 ust. 1) lub na
EFRROW (art. 136). Wniosek Komisji uchyla art. 136, utrzymując w mocy art. 68/69. Stanowi to
dyskryminację państw członkowskich, które zdecydowały się przekazać środki w trybie art. 136,
ponieważ w roku kalendarzowym 2013 (= rok budżetowy 2014) nie mogą one wykorzystać tych
środków ani w filarze I, ani w EFRROW. Tego nierównego traktowania można uniknąć poprzez
nieuchylanie art. 136.
Poprawka 5
Artykuł 1 – punkt 2 a (nowy)
Artykuł 10 b (nowy)
Poprawka
(2a) dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 10b
Dobrowolna modulacja w roku
kalendarzowym 2013
518
Oprócz dostosowań, o których mowa
w art.10a, każde państwo członkowskie,
które zastosowało art. 1 rozporządzenia
Rady (WE) nr 378/2007, może stosować
zmniejszenia („dobrowolną modulację”)
płatności bezpośrednich przyznanych na
jego terytorium w roku kalendarzowym
2013.
Wielkość dobrowolnej modulacji może być
zróżnicowana między poszczególnymi
regionami, jeżeli dane państwo
członkowskie zastosowało system
płatności jednolitych na poziomie
regionalnym. Krajowa stawka
zmniejszenia stosowana w państwach
członkowskich za pośrednictwem
mechanizmu dobrowolnej modulacji
w 2012 r. określa maksymalną stawkę
mającą zastosowanie w roku
kalendarzowym 2013.
Do dnia …* państwa członkowskie
podejmują decyzje o wielkości
dobrowolnej modulacji, która będzie
obowiązywała, i informują o niej Komisję.
Kwoty netto wynikające z zastosowania
dobrowolnej modulacji w przypadku
uczestniczących państw członkowskich są
udostępniane na finansowanie
programów rozwoju obszarów wiejskich
tych państw.”
_____________________
* Dz.U. proszę wstawić datę: dwa miesiące
po wejściu w życie niniejszego
rozporządzenia.
Uzasadnienie
Poprawka 6
519
Poprawka
(3a) art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Parlament Europejski i Rada,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą
ustawodawczą na podstawie wniosku
Komisji przedstawionego najpóźniej do
dnia 31 marca roku kalendarzowego,
którego dotyczą dostosowania, o których
mowa w ust. 1, ustalają te dostosowania
najpóźniej do dnia 30 czerwca tego
samego roku kalendarzowego.”
Uzasadnienie
Pozostawienie bez zmian art. 11 (dotyczącego dyscypliny finansowej) – gdzie Rada stanowi na
podstawie wniosku Komisji – stanowiłoby kontynuację zapewnienia Radzie wyłączności uprawnień
wykonawczych na mocy byłego art. 202 WE. Jednak sprawozdawca uważa, że w nowym kontekście
prawnym utrzymanie przez Radę wyłącznych uprawnień wykonawczych straciło swą zasadność.
Poprawka 7
Artykuł 11 a
Poprawka
w art. 11a, dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3.
dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 11a
Przekazanie uprawnień Komisji
3. Aby zagwarantować optymalną
realizację dostosowania płatności
bezpośrednich w 2013 r. i dyscypliny
finansowej, Komisja może przyjąć –
w drodze aktów delegowanych – zasady
dotyczące podstawy obliczania zmniejszeń,
stosowanych przez państwa członkowskie
w odniesieniu do rolników ze względu na
dyscyplinę finansową i dostosowanie
płatności w 2013 r., określone w art. 10a
i 11.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia
aktów delegowanych zgodnie z art. 142a
ustanawiających zasady dotyczące
podstawy obliczania zmniejszeń,
stosowanych przez państwa członkowskie
w odniesieniu do rolników w 2013 r.
w wyniku dostosowania płatności
i dyscypliny finansowej, określonych
w art. 10a i 11.”
Uzasadnienie
Należy tu wstawić nowy artykuł (art. 11a), ponieważ nie przyjęto jeszcze wniosku dostosowującego
COM(2010)0539. Zakres aktów delegowanych powinien być ograniczony w czasie. Zgodnie
520
z zakresem i celem niniejszego wniosku przekazanie uprawnień powinno dotyczyć wyłącznie
przepisów mających zastosowanie do roku 2013.
Poprawka 8
Poprawka
(4a) w art. 68 ust. 8 formuła
wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
"8. Do dnia ...* państwa członkowskie,
które podjęły decyzję, o której mowa w art.
69 ust. 1, mogą dokonać jej przeglądu
i postanowić, że ze skutkiem od roku
2013:"
_______________
*Dz.U. – należy wstawić datę: jeden
miesiąc od daty publikacji niniejszego
rozporządzenia.
Poprawka 9
Artykuł 1 – punkt 4 b (nowy)
Poprawka
(4b) w art. 69 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do dnia 1 sierpnia 2009 r., 1 sierpnia
2010 r., 1 sierpnia 2011 r. lub do dnia ...*
państwa członkowskie mogą podjąć
decyzję o wykorzystaniu od roku
następującego po tej decyzji do 10 %
pułapu krajowego, o którym mowa w art.
40, lub w przypadku Malty, kwoty
2 000 000 EUR, z przeznaczeniem na
wsparcie specjalne przewidziane w art. 68
ust. 1."
______________
*Dz.U. – należy wstawić datę: jeden
miesiąc od daty publikacji niniejszego
rozporządzenia.
521
Poprawka 10
Artykuł 1 – punkt 4 c (nowy)
Poprawka
(4c) dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 133a
Przejściowe wsparcie krajowe
Nowe państwa członkowskie inne niż
Bułgaria, Rumunia i Cypr mogą w roku
2013 udzielać rolnikom przejściowego
wsparcia krajowego w formie płatności
niezwiązanych z wielkością produkcji pod
warunkiem udzielenia przez Komisję
zezwolenia. Wysokość przejściowego
wsparcia krajowego może być
ograniczona specjalną pulą środków
finansowych na sektor. Wielkość
uzależnionej od sektora puli środków
finansowych nie przekracza różnicy
pomiędzy całkowitym poziomem
bezpośredniego wsparcia, do otrzymania
jakiego rolnicy byliby uprawnieni
w danym sektorze w roku kalendarzowym
2003 w ramach programu WPR,
a bezpośrednim wsparciem dla sektora
udzielanym na mocy rozporządzenia nr
73/2009.”
Uzasadnienie
Rozporządzenie nr 73/2009 ustanowiło ramy unijnych płatności bezpośrednich oraz
uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich, które mają być stosowane w nowych
państwach członkowskich. W rezultacie ostatnio, w latach 2009-2011, łączny dochód z płatności
bezpośrednich dla rolników w kilku nowych państwach członkowskich we wszystkich sektorach
rolnictwa osiągnął poziom płatności bezpośrednich otrzymywanych przez rolników w państwach
członkowskich stosujących historyczny system płatności jednolitych. Zatem w roku 2013 i w latach
późniejszych wysokość wsparcia bezpośredniego należy utrzymać na poziomie zbliżonym do
poziomu z 2012 r., a na rok 2013 wprowadzić mechanizm przejściowy. Aby uniknąć zakłóceń
rynkowych spowodowanych odmiennym sposobem realizacji niedawnych reform WPR
w poszczególnych państwach członkowskich, konieczne jest zapewnienie nowym państwom
członkowskim możliwości przyznania przejściowego wsparcia krajowego w 2013 r., przy czym
płatności bezpośrednie zostaną wprowadzone jednolicie we wszystkich państwach członkowskich.
Aby zapewnić płynne przejście od obecnie stosowanego systemu płatności bezpośrednich do
zreformowanego i jednolicie wdrażanego systemu płatności bezpośrednich, na rok 2013 należy
522
wprowadzić mechanizm przejściowy.
Poprawka 11
Artykuł 134, 135, 136
(5) skreśla się art. 134, 135 i 136;
Poprawka
(5) skreśla się art. 134 i 135;
Uzasadnienie
Artykuł 69 ust. 6 lit. b) rozporządzenia 73/2009 pozwala państwom członkowskim przeznaczać
niewykorzystane dopłaty bezpośrednie na szczególne środki wsparcia (art. 68 ust. 1) lub na
EFRROW (art. 136). Wniosek Komisji uchyla art. 136, utrzymując w mocy art. 68/69. Stanowi to
dyskryminację państw członkowskich, które zdecydowały się przekazać środki w trybie art. 136,
ponieważ w roku kalendarzowym 2013 (= rok budżetowy 2014) nie mogą one wykorzystać tych
środków ani w filarze I, ani w EFRROW. Tego nierównego traktowania można uniknąć poprzez
nieuchylanie art. 136.
Poprawka 12
Poprawka
(5a) dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 142a
Wykonywanie przekazanych uprawnień
1. Powierzenie Komisji uprawnień do
przyjęcia aktów delegowanych podlega
warunkom określonym w niniejszym
artykule.
delegowanych, o których mowa w art. 11a,
powierza się Komisji na okres jednego
roku od dnia 1 stycznia 2013 r.
3. Przekazanie uprawnień, o którym
mowa w art. 11a, może w dowolnym
momencie zostać odwołane przez
Parlament Europejski lub przez Radę.
określonych w niej uprawnień. Decyzja
523
o odwołaniu staje się skuteczna od
następnego dnia po jej opublikowaniu
w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej lub w określonym w tej
decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa
ona na ważność jakichkolwiek już
4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu
delegowanego Komisja przekazuje go
równocześnie Parlamentowi
art. 11a wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub
kiedy przed upływem tego terminu
zarówno Parlament Europejski, jak
i Rada poinformowały Komisję, że nie
wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża
się o dwa miesiące z inicjatywy
Parlamentu Europejskiego lub Rady.”
Uzasadnienie
Dostosowanie tekstu prawnego zgodnie ze wspólnym porozumieniem dotyczącym praktycznych
rozwiązań w stosowaniu aktów delegowanych (art. 290 TFUE).
524
UZASADNIENIE
Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 określa przepisy regulujące obecny system płatności
bezpośrednich dla rolników. Oczekuje się, że przedmiotowe rozporządzenie zostanie zastąpione
wnioskami dotyczącymi reformy WPR na lata 2014–2020, które mają obowiązywać od dnia 1
stycznia 2014 r. Chociaż rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 będzie nadal obowiązywać w 2013
r., to niektóre z zawartych w nim przepisów finansowych będą obowiązywać tylko do 2012 r.
Ponadto rok kalendarzowy 2013 odpowiada rokowi budżetowemu 2014, a więc należy do
kolejnych wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020. Niniejszy wniosek opracowano w celu
zapewnienia przepisów finansowych na okres przejściowy w 2013 r.
Głównym celem wniosku jest określenie pułapów netto dla płatności bezpośrednich na rok
kalendarzowy 2013 poprzez ustanowienie mechanizmu dostosowania na wzór modulacji, w celu
zapewnienia stałych poziomów płatności, z jednoczesnym uwzględnieniem stopniowego
dochodzenia do płatności bezpośrednich w nowych państwach członkowskich i rezygnacji
z dobrowolnej modulacji.
1. Dostosowanie równoważne dla modulacji obowiązkowej
W projekcie rozporządzenia określa się poziomy redukcji, jakie należy zastosować wobec płatności
bezpośrednich dla rolników w 2013 r., odpowiadające skutkom obowiązującej modulacji
obowiązkowej, mającej zastosowanie w 2012 r. Proponuje się, aby dostosowania te przyjąć
w dziesięciu nowych państwach członkowskich UE na niższym poziomie niż w piętnastu starych
państwach członkowskich UE. W dziesięciu nowych państwach członkowskich UE poziom
dostosowania wyniósłby w 2013 r. 0% dla kwot między 5.000 a 300.000 € oraz 4% w przypadku
kwot przekraczających 300.000 €. Z kolei w piętnastu starych państwach członkowskich UE (z
wyłączeniem regionów najbardziej oddalonych i Wysp Egejskich) poziom dostosowania w 2013 r.
nadal odpowiadałby poziomowi modulacji obowiązkowej w 2012 r., obecnie ustalonemu na 10%
w przypadku kwot między 5.000 a 300.000 € oraz 14% w przypadku kwot przekraczających
300.000 €. W regionach najbardziej oddalonych oraz na Wyspach Egejskich dostosowanie nie
miałoby miejsca. Również w przypadku Bułgarii i Rumunii dostosowanie nie miałoby miejsca,
ponieważ nadal nie w pełni wdrożono w nich płatności bezpośrednie.
2. Modulacja dobrowolna i inne płatności na rzecz rozwoju obszarów wiejskich
Jak już wcześniej wspominano, wnioski składane w roku 2013 przypadają na nowe ramy finansowe
na lata 2014–2020, dzięki czemu określone są kwoty na rozwój obszarów wiejskich. Z tego
względu płatności na programy rozwoju obszarów wiejskich na podstawie art. 134, 135 i 136
rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 są ograniczone do lat 2007–2013 i powinny zostać
zniesione. Z tego względu skreślono artykuły 134 i 135 dotyczące dodatkowych przesunięć
środków z systemu wsparcia dla sektora bawełny i tytoniu na rzecz odpowiednich programów
rozwoju obszarów wiejskich, a odpowiadające im kwoty włączono do powiązanych z nimi kopert
na rozwój obszarów wiejskich we wnioskach dotyczących wieloletnich ram finansowych.
Skreślono również art. 136, a niewydane kwoty uwzględniono przy obliczaniu właściwych pułapów
krajowych na 2013 r.
Ponadto modulacja dobrowolna, o której mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 378/2007, nie
będzie kontynuowana w roku kalendarzowym 2013.
525
3. Pułapy netto dla całkowitych kwot płatności bezpośrednich
W projekcie rozporządzenia proponuje się również zmiany w wysokości całkowitych kwot
płatności bezpośrednich, jakie każde państwo członkowskie może przyznać w 2013 r. Te pułapy
netto są w znacznym stopniu przeniesione z pułapów w 2012 r., z uwzględnieniem uprzednio
uzgodnionego stopniowego dochodzenia do płatności bezpośrednich w nowych państwach
członkowskich oraz rezygnacji z modulacji dobrowolnej.
W przypadku piętnastu starych państw członkowskich (z wyłączeniem Niemiec, Szwecji i Wielkiej
Brytanii) wysokość pułapów netto w 2013 r. odpowiadałaby wartości pułapów netto w 2012 r.,
dostosowanej w celu uwzględnienia szacunków dotyczących karczowania w 2012 r. (ogółem ok. 12
milionów € dla Hiszpanii, Włoch, Francji, Grecji, Austrii i Portugalii) oraz szacowanego
przeniesienia budżetów w sektorze wina (ogółem ok. 160 milionów € dla Grecji, Hiszpanii,
Luksemburga, Malty i Wielkiej Brytanii) do systemu płatności jednolitych. W przypadku Niemiec
i Szwecji wysokość pułapu netto w 2013 r. odpowiadałaby wysokości pułapu netto w 2012 r., do
której dodano by kwoty odpowiadające tymczasowemu przeniesieniu dokonanemu na rzecz
rozwoju obszarów wiejskich w roku finansowym 2011 (art. 136) (ogółem ok. 52 miliony € dla
Niemiec i Szwecji). W przypadku Wielkiej Brytanii wartość pułapu netto w 2013 r. odpowiadałaby
wartości pułapu netto w 2012 r., do której dodano by kwotę odpowiadającą rocznemu przeniesieniu
z tytułu modulacji dobrowolnej na rozwój obszarów wiejskich (ok. 314 milionów €).
W dziesięciu nowych państwach członkowskich UE wartość pułapu netto w 2013 r. dostosowuje się
o kwoty przeznaczone na finansowanie wsparcia specjalnego na mocy art. 68, jak uzgodniono
w ocenie funkcjonowania, oraz o środki przeznaczone na stopniowe dochodzenie (ogółem ok. 550
milionów €). W przypadku Bułgarii i Rumunii sytuacja w 2013 r. nie zmieniłaby się w porównaniu
do 2012 r. (tzn. nie określa się pułapów).
4. Dyscyplina finansowa
Obecne postanowienia dotyczące dyscypliny finansowej nakładają obowiązek zmniejszenia
wszystkich dopłat bezpośrednich dla rolników, jeżeli przewiduje się przekroczenie budżetu filaru 1
pomniejszonego o rezerwę w wysokości 300 milionów €. W obecnej perspektywie finansowej
celem rezerwy jest zapewnienie „siatki bezpieczeństwa” w razie pojawienia się jakichkolwiek
nieprzewidzianych potrzeb dodatkowego finansowania. W swoich wnioskach dotyczących
wieloletnich ram finansowych i WPR na lata 2014–2020 Komisja proponuje skorzystanie z nowej
rezerwy kryzysowej w razie konieczności zapewnienia dodatkowego finansowania wynikającego
z nieoczekiwanego kryzysu w rolnictwie. Zgodnie z tymi propozycjami we wniosku dotyczącym
rozporządzenia likwiduje się rezerwę w wysokości 300 milionów € na rok finansowy 2014.
We wniosku dodaje się również przepisy dotyczące przyjmowania przez Komisję aktów
delegowanych, służących ustanowieniu zasad określających sposób stosowania przez państwa
członkowskie dostosowania dyscypliny finansowej wobec kwot płatności wypłacanych rolnikom
w 2013 r.
Sprawozdawca zauważa też, że wniosek Komisji został opracowany z założeniem, iż wpierw
zostanie przyjęty wniosek dostosowujący COM(2010)0539. Z tego względu przy przyjmowaniu
niniejszego sprawozdania należy wziąć pod uwagę tę trwającą obecnie procedurę, być może za
pomocą dodatkowych poprawek.
526
25.4.2012
OPINIA KOMISJI BUDŻETOWEJ
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego
rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 w związku ze stosowaniem płatności bezpośrednich dla
rolników w odniesieniu do roku 2013
(COM(2011)0630 – C7-0337/2011 – 2011/0286(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Giovanni La Via
Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie stosowania płatności
bezpośrednich dla rolników w odniesieniu do roku 2013, które posłuży zmianie rozporządzenia
Rady (WE) nr 73/2009. Chociaż w roku 2013 rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 będzie nadal
obowiązywać, niektóre z zawartych w nim przepisów finansowych będą ważne tylko do końca
2012 r. Ponadto rok kalendarzowy 2013 jest wliczany do roku budżetowego 2014, a więc należy do
następnych wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020.
Celem wniosku Komisji jest określenie pułapów netto dla płatności bezpośrednich na rok
kalendarzowy 2013, aby zapewnić ciągłość poziomów płatności, jednocześnie uwzględniając
stopniowe dochodzenie do płatności bezpośrednich w nowych państwach członkowskich oraz
rezygnację z dobrowolnej modulacji.
Wnioski Komisji określają wielkość zmniejszonych płatności bezpośrednich dla rolników w 2013 r.
na tym samym poziomie, który należy stosować w ramach obowiązkowej modulacji w 2012 r.
Zgodnie z dotychczasową strukturą jasne jest, że nowe państwa członkowskie (UE-10) będą miały
poziom dostosowania w wysokości 0% w przypadku płatności wynoszących od 5000 EUR do
300 000 EUR i 4% w przypadku kwot powyżej 300 000 EUR w 2013 r., natomiast w przypadku
„starych” państw członkowskich (UE-15) poziom dostosowania wyniesie 10% dla kwot od 5000
EUR do 300 000 EUR i 14% dla kwot powyżej 300 000 EUR. Wyłączone z tej zasady są regiony
najbardziej oddalone, a także Bułgaria i Rumunia, ponieważ nie zakończył się tam jeszcze okres
stopniowego dochodzenia do pełnych płatności.
Jako że rok budżetowy 2013 wpisuje się w nowe wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020,
przy pomocy których definiowane są kwoty przeznaczone na rozwój obszarów wiejskich, należy
znieść pojęcie dobrowolnej modulacji. We wniosku Komisja zaproponowała również całkowite
kwoty płatności bezpośrednich, jakie każde państwo członkowskie może przyznać w 2013 r.
Ogólnie rzecz biorąc, wartości netto pułapów zostają przeniesione z pułapów na rok 2012
z pewnymi dostosowaniami dotyczącymi efektów stopniowego dochodzenia do pełnych płatności
527
oraz dobrowolnej modulacji.
Wartość netto pułapu w 2013 r. dla państw członkowskich UE-15 będzie równa wartości netto
pułapu w 2012 r. z dostosowaniami wynikającymi z karczowania winorośli w 2012 r.
i z szacunkowego przeniesienia budżetów w sektorze wina do systemu płatności jednolitych.
Przepis ten przewiduje wyjątek dla Niemiec, Szwecji i Wielkiej Brytanii. W przypadku Niemiec
i Szwecji kwota odpowiadająca tymczasowemu przeniesieniu dokonanemu na rzecz rozwoju
obszarów wiejskich w roku budżetowym 2011 zostanie dodana do wartości pułapu na rok 2012.
W przypadku Wielkiej Brytanii kwota odpowiadająca rocznemu przeniesieniu z tytułu dobrowolnej
modulacji zostanie dodana do wartości pułapu na rok 2012. W dziesięciu nowych państwach
członkowskich UE wartość pułapu netto w 2013 r. dostosowuje się, uwzględniając kwoty
przeznaczone na wsparcie specjalne, jak uzgodniono w ocenie funkcjonowania, oraz środki
przeznaczone na stopniowe dochodzenie do pełnych płatności.
W celu zapewnienia ciągłości poziomów płatności sprawozdawca opowiada się za dalszym
stosowaniem w roku 2013 dotychczasowej struktury finansowej. Ponadto obecna dyscyplina
finansowa wymaga minimalnej rezerwy w wysokości 300 milionów EUR tytułem zabezpieczenia
na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń wymagających dodatkowego finansowania. Uzupełnieniem
nowych wieloletnich ram finansowych będzie nowo wprowadzona rezerwa kryzysowa, która znosi
na rok 2014 przepis dotyczący rezerwy w wysokości 300 mln EUR.
Sprawozdawca popiera zatem w pełni wniosek Komisji z wyżej wymienionych powodów.
*******
Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji
przedmiotowo właściwej, o zaproponowanie przyjęcia przez Parlament w pierwszym czytaniu
stanowiska zatwierdzającego wniosek Komisji.
528
PROCEDURA
Tytuł
Zmiana rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w związku ze stosowaniem
Odsyłacze
COM(2011)0630 – C7-0337/2011 – 2011/0286(COD)
AGRI
25.10.2011
opinii
BUDG
25.10.2011
Sprawozdawca(y)
Data powołania
Giovanni La Via
6.2.2012
Data przyjęcia
25.4.2012
+:
–:
0:
końcowego
Zuzana Brzobohatá, Jean-Luc Dehaene, Isabelle Durant, Göran Färm,
José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Salvador Garriga
Polledo, Jens Geier, Ivars Godmanis, Estelle Grelier, Carl Haglund,
Lucas Hartong, Jutta Haug, Monika Hohlmeier, Sidonia Elżbieta
Jędrzejewska, Anne E. Jensen, Ivailo Kalfin, Jan Kozłowski, Alain
Lamassoure, Giovanni La Via, George Lyon, Barbara Matera, Juan
Andrés Naranjo Escobar, Vladimír Remek, Dominique Riquet, Potito
Salatto, Helga Trüpel, Derek Vaughan
Maria Da Graça Carvalho, Derk Jan Eppink, Georgios Papastamkos,
Paul Rübig
31
1
0
529
PROCEDURA
Tytuł
Zmiana rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w związku ze stosowaniem
Odsyłacze
COM(2011)0630 – C7-0337/2011 – 2011/0286(COD)
12.10.2011
AGRI
25.10.2011
opinii
DEVE
25.10.2011
BUDG
25.10.2011
Dyrekcja
Generalna
EMPL
25.10.2011
ENVI
25.10.2011
Dyrekcja
Generalna
EMPL
27.10.2011
ENVI
24.10.2011
REGI
27.2.2012
REGI
25.10.2011
Opinia niewydana
Data decyzji
DEVE
25.1.2012
Sprawozdawca(czyni) komisji
opiniodawczej
Data powołania
Luis Manuel
Capoulas Santos
26.9.2011
29.2.2012
Data przyjęcia
8.5.2012
+:
–:
0:
końcowego
John Stuart Agnew, Liam Aylward, José Bové, Luis Manuel Capoulas
Santos, Michel Dantin, Diane Dodds, Herbert Dorfmann, Robert Dušek,
Hynek Fajmon, Iratxe García Pérez, Julie Girling, Béla Glattfelder,
Sergio Gutiérrez Prieto, Martin Häusling, Esther Herranz García, Peter
Jahr, Elisabeth Jeggle, Jarosław Kalinowski, Elisabeth Köstinger,
George Lyon, Mairead McGuinness, Krisztina Morvai, Mariya
Nedelcheva, James Nicholson, Wojciech Michał Olejniczak, Georgios
Papastamkos, Marit Paulsen, Britta Reimers, Ulrike Rodust, Giancarlo
Scottà, Czesław Adam Siekierski, Alyn Smith, Csaba Sándor Tabajdi,
Pilar Ayuso, María Auxiliadora Correa Zamora, Spyros Danellis,
Sandra Kalniete, Christa Klaß, Giovanni La Via, Petri Sarvamaa, Milan
Zver
Data złożenia
11.5.2012
38
1
1
530
2009 - 2014
A7-0216/2012
27.6.2012
SPRAWOZDANIE
w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na
lata 2012–2015
(2012/2043(INI))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Marit Paulsen
531
PR_INI
SPIS TREŚCI
Strona
UZASADNIENIE
533
544
OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO
I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI
549
OPINIA KOMISJI PETYCJI 555
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI 559
532
w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 20122015
(2012/2043(INI))
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 stycznia 2012 r. w sprawie strategii Unii
Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015 (COM(2012)0006),
– uwzględniając art. 7 i art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 października 2006 r. w sprawie wspólnotowego planu
działań dotyczącego ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2006–20101,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie nowej strategii Unii
Europejskiej w zakresie zdrowia zwierząt (2007–2013)2,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego
rozporządzenia Rady w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania3,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie ewaluacji i oceny
wspólnotowego planu działań dotyczącego dobrostanu zwierząt na lata 2006–20104,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie oporności na antybiotyki5,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 marca 2011 r. w sprawie rolnictwa UE i handlu
międzynarodowego6,
– uwzględniając swoje oświadczenie pisemne nr 0049/2011 z dnia 15 marca 2012 r. w sprawie
ustanowienia maksymalnego 8-godzinnego czasu transportu dla zwierząt przeznaczonych do
uboju w Unii Europejskiej7;
– uwzględniając swoje oświadczenie pisemne nr 0026/2011 z dnia 13 października 2011 r. w
sprawie zarządzania populacją psów w UE8,
– uwzględniając konkluzje Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa z dnia 29 listopada 2010 r. w
sprawie dobrostanu psów i kotów,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 listopada 2011 r. dotyczący planu działania na
rzecz zwalczania rosnącego zagrożenia związanego z opornością na środki
przeciwdrobnoustrojowe (COM(2011) 748),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie wpływu
rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2011 w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu
(COM(2011) 700),
1
Dz.U. C 308 E z 5.8.2010, s. 170-178.
Dz.U. C 279 E z 19.11.2009, s. 89–98.
3
Dz.U. C 212 E z 5.8.2010, s. 326–346.
4
Dz.U. C 81 E z 15.3.2011, s. 25–32.
5
6
7
Teksty przyjęte, P7–TA(2012)0096.
8
2
533
– uwzględniając opinię naukową Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności z dnia 2
grudnia 2010 r. w sprawie dobrostanu zwierząt podczas transportu1,
– uwzględniając opinię naukową Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności z dnia 13
grudnia 2011 r. w sprawie wytycznych dotyczących oceny ryzyka w zakresie dobrostanu
zwierząt2,
– uwzględniając definicję dobrostanu zwierząt opracowaną przez Światową Organizację Zdrowia
Zwierząt (OIE)3,
– uwzględniając dwanaście dodatkowych zasad i kryteriów wysokiego poziomu dobrostanu
zwierząt, opracowanych przez projekt „Welfare Quality” (projekt jakości dobrostanu)4,
– uwzględniając decyzję Rady 78/923/EWG z dnia 19 czerwca 1978 r. dotyczącą zawarcia
europejskiej konwencji o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich5,
– uwzględniając europejską konwencję o ochronie zwierząt domowych6,
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 w sprawie kontroli urzędowych
przeprowadzanych w celu sprawdzenia przestrzegania prawa paszowego i żywnościowego oraz
reguł dotyczących zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt7,
– uwzględniając dyrektywę Rady 1999/22/WE z dnia 29 marca 1999 r. dotyczącą trzymania
dzikich zwierząt w ogrodach zoologicznych8,
– uwzględniając dyrektywę 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony zwierząt
wykorzystywanych do celów naukowych9,
– uwzględniając komunikat Komisji w sprawie uwzględniania kwestii zrównoważonego rozwoju
w polityce UE w różnych dziedzinach i przeglądu strategii Unii Europejskiej na rzecz
zrównoważonego rozwoju w roku 2009 (COM(2009) 400),
– uwzględniając komunikat Komisji w sprawie możliwości znakowania dotyczącego dobrostanu
zwierząt oraz ustanowienia europejskiej sieci ośrodków referencyjnych ds. ochrony i
dobrostanu zwierząt COM(2009)0584,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie Komisji Ochrony
Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jak również
Komisji Petycji (A7-0216/2012),
A. mając na uwadze, że wysoki poziom dobrostanu zwierząt, będącego elementem
zrównoważonego rozwoju, ma istotne znaczenie dla ochrony zdrowia zwierząt oraz
zapewnienia produktywności, chociaż powoduje dodatkowe koszty operacyjne, które nie są
1
Dziennik EFSA 2011; 9(1)1966.
Dziennik EFSA 2012; 10(1): 2513.
3
Kodeks zdrowia zwierząt lądowych OIE, art. 7.1.1. (2011).
http://www.oie.int/index.php?id=169&L=0&htmfile=chapitre_1.7.1.htm.
4
www.welfarequality.net/everyone/43395/7/0/22.
5
Dz.U. L 323 z 17.11.1978, s. 12-13.
6
ETS 125 – Ochrona zwierząt domowych, 13 XI 1987 r.
7
Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1-141.
8
Dz.U. L 94 z 9.4.1999, s. 24-26.
9
Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 33–79.
2
534
proporcjonalnie rozłożone w całym łańcuchu żywnościowym;
B. mając na uwadze, że pogorszenie się stanu zdrowia zwierząt dzikich, których liczba wzrasta w
większości państw członkowskich, może spowodować większe rozprzestrzenianie się chorób
zakaźnych wśród zwierząt domowych i jednocześnie wywiera niekorzystny wpływ na zdrowie
publiczne;
C. mając na uwadze, że przepisy na szczeblu UE i krajowym w zakresie dobrostanu zwierząt, z
uwagi na ich złożoność i rozbieżne interpretacje, powodują brak pewności prawa i mogą
stawiać producentów w niektórych państwach członkowskich w bardzo niekorzystnym
położeniu względem konkurencji; mając na uwadze, że w zakresie realizacji prawa UE brak
zgodności, harmonizacji standardów i prawnych kamieni milowych powoduje zakłócenie
konkurencji i stwarza nierówne warunki działania;
D. mając na uwadze, że przepisy krajowe dotyczące dobrostanu zwierząt nie mogą być sprzeczne z
zasadami jednolitego rynku UE;
E. mając na uwadze, że podejście do dobrostanu zwierząt powinno opierać się na solidnych
dowodach naukowych i wiedzy naukowej, przy uwzględnieniu potrzeby uproszczenia,
zapewnienia racjonalności pod względem kosztów, stosowalności standardów oraz spójności,
zwłaszcza z polityką ochrony środowiska i polityką ochrony zdrowia publicznego;
F. mając na uwadze, że nowocześni konsumenci zasadnie oczekują, aby zwierzętom gospodarskim
zapewniono to samo, co nam, ludziom, jako elementy niezbędne: dobrą żywność, dobre
warunki życia i odpowiednią opiekę medyczną;
G. mając na uwadze, że normy zdrowia zwierząt mają bardzo istotne znaczenie dla gospodarki
hodowlanej w Europie, co ma coraz większy wpływ na poziom konkurencyjności gospodarstw
rolnych;
1. z zadowoleniem przyjmuje ogólną strategię UE w zakresie dobrostanu zwierząt na lata 2012–
2015;
2. przypomina, że art. 13 traktatu ma zastosowanie ogólne, w związku z czym jego postanowienia
są równie ważne, jak postanowienia dotyczące ochrony środowiska i konsumentów oraz
prawnie nadrzędne wobec wszystkich strategii politycznych rynku wewnętrznego;
3. zaznacza, że dobrostan zwierząt jest kwestią złożoną i wielowątkową, mającą znaczenie dla
polityki międzynarodowej i krajowej, obejmującą istotne aspekty etyczne, naukowe,
ekonomiczne, kulturowe i polityczne;
4. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony przez Komisję zamiar zajęcia się kwestią zgodności
przepisów o dobrostanie zwierząt w trybie pilnym;
5. z zadowoleniem przyjmuje politykę określoną w dokumencie strategicznym, zgodnie z którą
swoboda wyboru konsumentów ma zmotywować rynek usług konsumenckich do zapewniania
produktów przyjaznych dla zwierząt, a także zgodnie z którą siły wspólnego rynku zostaną
zaangażowane do działań na rzecz dobrostanu zwierząt gospodarskich;
6. ubolewa, że realizacja niektórych działań z planu działania na lata 2006–2010 okazała się
niemożliwa i wzywa Komisję do dostosowania docelowych terminów dla nowych działań do
ostatecznych terminów prawnych;
7. ubolewa, że strategia nie uzyskała wsparcia finansowego, którego domagał się Parlament w
535
swojej rezolucji z dnia 5 maja 2010 r.; wzywa Komisję do zwiększenia tego wsparcia poprzez
zmianę priorytetów i zapewnienie lepszego i spójniejszego włączenia dobrostanu zwierząt do
innych dziedzin polityki UE, na przykład w miarę potrzeb do polityki konsumenckiej,
programów badawczych i wspólnej polityki rolnej;
8. z zadowoleniem przyjmuje propozycje reform zgłoszone przez Komisję oraz jej zaangażowanie
w działaniach związanych z dobrostanem zwierząt; podkreśla konieczność zapewnienia silnego
wsparcia rolnikom, którzy przestrzegają norm i stosują dobre praktyki hodowli zwierząt oraz
inwestują w poprawę warunków hodowli; podkreśla konieczność odpowiedniego finansowania
zreformowanej WPR, gdyż potrzebny jest nam budżet dostosowany do poziomu naszych
ambicji;
9. zaznacza, że rolnicy stają dziś przed wieloma wyzwaniami związanymi ze zmianą klimatu oraz
muszą spełniać liczne wymagania, co stanowi tylko jeden z wielu czynników decydujących o
dobrostanie zwierząt; wzywa zatem Komisję do zapewnienia właściwej spójności polityki
zgodnie z art. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE);
10. wzywa państwa członkowskie do skuteczniejszego wykorzystania możliwości pomocy
zapewnianych przez fundusze rozwoju obszarów wiejskich i siódmy program ramowy (2007–
2013) DG ds. Badań Naukowych w celu promowania badań stosowanych i inwestowania w
innowacyjne i nowoczesne rozwiązania w zakresie dobrostanu zwierząt; wzywa państwa
członkowskie i Komisję do zwiększenia inwestycji w działalność badawczo-rozwojową w
zakresie technik i technologii zapewniających dobrostan zwierząt;
11. ubolewa, że strategia nie promuje wysokich standardów w zakresie dobrostanu zwierząt poprzez
wykorzystanie możliwości dostępnych w ramach takich strategii politycznych jak
zrównoważona konsumpcja i produkcja, zielone zamówienia publiczne i społeczna
odpowiedzialność przedsiębiorstw;
12. wzywa Komisję do wykazania się większymi ambicjami w zakresie uwzględnienia i ustalenia
priorytetów dla wzajemności pomiędzy normami dobrostanu zwierząt jako sprawy o
charakterze niehandlowym w swojej polityce handlowej oraz w negocjacjach wielostronnych i
dwustronnych międzynarodowych umów handlowych, a także do promowania dobrostanu
zwierząt w państwach trzecich poprzez wymóg przyjęcia i ścisłego kontrolowania
analogicznych norm dobrostanu w przypadku produktów i zwierząt importowanych;
13. wzywa Komisję do dokonania oceny i złożenia z niej sprawozdania co do norm dobrostanu
zwierząt obowiązujących w państwach trzecich, zanim podjęte zostaną negocjacje dotyczące
umów handlowych; prosi również Komisję o terminową realizację tych czynności w państwach,
gdzie negocjacje handlowe są w toku;
14. wzywa Komisję do tego, by w przyszłości powstrzymała się od przedkładania Parlamentowi
Europejskiemu umów o wolnym handlu, które nie przewidują stosowania takich samych
przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt wobec produktów importowanych i produktów
europejskich;
15. z zadowoleniem przyjmuje również chęć zbadania przez Komisję, w jaki sposób dobrostan
zwierząt może zostać lepiej ujęty w europejskiej polityce sąsiedztwa;
16. wzywa Komisję, aby wywarła naciski na WTO w celu szybkiego uwzględnienia aspektów
niezwiązanych z handlem w strategii handlu światowego, tak aby uniknąć zakłócania
konkurencji między państwami członkowskimi UE, które muszą spełniać najbardziej
rygorystyczne normy dobrostanu zwierząt na świecie, a państwami trzecimi;
536
17. za konieczny uważa obowiązek informowania konsumentów o tym, czy importowany produkt
lub produkt zawierający produkt importowany wyprodukowano ze zwierząt, które były
przetrzymywane w warunkach innych niż warunki wymagane na mocy europejskich przepisów
dotyczących dobrostanu zwierząt;
18. ubolewa, że strategia nie odzwierciedla powiązania między zdrowiem zwierząt a jego
znaczeniem dla dobrostanu zwierząt oraz jego związku ze zdrowiem publicznym; wzywa
Komisję do zastosowania w tej strategii zasady „jednego zdrowia” oraz zapewnienia skutecznej
koordynacji działań ze strategią w zakresie zdrowia zwierząt, ponieważ dobra hodowla zwierząt
jako jeden z czynników pomaga zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób i oporności na środki
przeciwdrobnoustrojowe;
19. przypomina, że Parlament w swojej rezolucji z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie oporności na
antybiotyki podkreślił potrzebę uzyskania pełnego obrazu co do tego, kiedy, gdzie, w jaki
sposób i u jakich zwierząt środki przeciwdrobnoustrojowe są dziś stosowane, i ma nadzieję, że
Komisja bezzwłocznie zgromadzi, przeanalizuje i opublikuje dane na ten temat;
20. zauważa, że w UE szczepienia interwencyjne, a czasami szczepienia profilaktyczne są
dozwolone, lecz przepisy nadal utrudniają międzynarodową sprzedaż produktów z
zaszczepionych zwierząt; zauważa, że ograniczenia te nie uwzględniają w odpowiedni sposób
postępów w technologii szczepień i diagnostyce; zwraca się do Komisji Europejskiej o
zniesienie, w miarę możliwości, środków ograniczających handel, które niepotrzebnie
ograniczają stosowanie szczepień;
21. wzywa Komisję do bacznego monitorowania zagrożeń dla zdrowia ze strony dzikich zwierząt;
uważa, że znaczna liczba pojawiających się chorób zakaźnych ma charakter odzwierzęcy
(choroby te są przenoszone między dzikimi zwierzętami, zwierzętami domowymi i ludźmi) oraz
uznaje, że handel dzikimi zwierzętami oraz zmiany w użytkowaniu gruntów i zarządzaniu nimi
mogą doprowadzić do powstania nowych płaszczyzn kontaktu między ludźmi, zwierzętami
domowymi i dzikimi zwierzętami lub do ich zmiany, co mogłoby sprzyjać przenoszeniu chorób;
podkreśla potrzebę zachowania spójności pomiędzy zdrowiem zwierząt, ich dobrostanem i
polityką handlową;
22. wzywa Komisję do sporządzenia do 2015 r. sprawozdania dotyczącego stanu zdrowia dzikich
zwierząt i ryzyka zarażenia zwierząt domowych i ludzi;
23. wzywa Komisję do aktywnego i ciągłego ulepszania przepisów dotyczących dobrostanu
zwierząt w ramach rozporządzenia w sprawie handlu dziką fauną i florą (WE) nr 338/971 (ze
zmianą);
24. wskazuje na to, że według szacunków populacja psów i kotów w UE liczy ok. 100 milionów
zwierząt oraz że nie istnieją przepisy UE dotyczące dobrostanu zwierząt domowych;
25. wzywa do opracowania sprawozdania dotyczącego bezpańskich zwierząt, zawierającego
zalecenia konkretnych, etycznych i zrównoważonych rozwiązań dla państw członkowskich oraz
ocenę skoordynowanego systemu rejestracji i elektronicznej identyfikacji zwierząt domowych,
które należy dodać do listy działań;
26. podkreśla, że obowiązkowe znakowanie kotów i psów jedynie w połączeniu ze skutecznym i
pewnym systemem rejestracji zapewnia identyfikację i jest istotnym elementem skutecznej
kontroli zdrowia i dobrostanu zwierząt, co przyczynia się do odpowiedzialnej hodowli zwierząt
i ochrony zdrowia publicznego;
1
Dz.U. L 61 z 3.3.1997 r., s. 1-69.
537
27. wzywa Unię Europejską i państwa członkowskie do ratyfikacji Europejskiej konwencji o
ochronie praw zwierząt domowych i włączenia jej postanowień do krajowych systemów
prawnych;
28. wzywa państwa członkowskie do przyjęcia kompleksowych strategii zarządzania populacją
psów, uwzględniających takie środki jak przepisy dotyczące kontrolowania psów i przepisy
przeciwdziałające przemocy, wsparcie na rzecz procedur weterynaryjnych, w tym szczepień
przeciwko wściekliźnie i sterylizacji, jako niezbędnej do ograniczania liczby niechcianych
psów, a także na rzecz promowania odpowiedzialności wśród właścicieli zwierząt domowych,
zgodnie z wnioskiem wyrażonym w pisemnym oświadczeniu nr 0026/2011, przyjętym przez
Parlament Europejski;
29. wzywa Komisję, aby w swoim opracowaniu z roku 2014 w sprawie dobrostanu psów i kotów
przeznaczonych do celów handlowych uwzględniła zalecenia konkretnych rozwiązań mających
na celu przeciwdziałanie hodowli psów i kotów i handlowi nimi w sposób, który może mieć
negatywny wpływ na ich dobrostan;
Przede wszystkim egzekwowanie przepisów
30. podziela opinię Komisji, że obecnie nadal występują niedociągnięcia w zakresie zgodności z
przepisami w dziedzinie dobrostanu zwierząt, pomimo postępu poczynionego w niektórych
obszarach; przypomina Komisji, że obecne prawodawstwo dotyczące dobrostanu zwierząt jest
już w dużej mierze wystarczające, lecz przepisy nie są stosowane w pożądanym stopniu we
wszystkich państwach członkowskich; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o
zapewnienie przestrzegania prawodawstwa dotyczącego dobrostanu zwierząt we wszystkich
31. ubolewa, że po siedmiu latach od jej wejścia w życie dyrektywa Rady 1999/22/WE1 dotycząca
trzymania dzikich zwierząt w ogrodach zoologicznych nadal jeszcze nie została w pełni
wdrożona we wszystkich państwach członkowskich; ponownie podkreśla, że warunki
dobrostanu zwierząt trzymanych w ogrodach zoologicznych zostały dokładnie określone w
przedmiotowej dyrektywie i powinny być egzekwowane;
32. z zadowoleniem przyjmuje opracowany przez Komisję „Zalecany kodeks postępowania dla
ogrodów zoologicznych” i wzywa Komisję do przedstawienia w tym kodeksie wytycznych
dotyczących najlepszych praktyk w zakresie właściwego utrzymania zwierząt i dzikich
gatunków w niewoli;
33. uważa, że jedną z dziedzin wymagających lepszego egzekwowania jest transport zwierząt,
który, mimo że stanowi jedynie niewielki procent życia zwierząt, należy usprawnić, biorąc pod
uwagę dane naukowe zgromadzone przez EFSA zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr
1/20052;
34. podkreśla, że konieczne jest pełne wdrożenie i egzekwowanie wszystkich istniejących
przepisów w zakresie dobrostanu zwierząt we wszystkich państwach członkowskich UE; uważa
jednak, że nieprzestrzeganie przepisów nie powinno stanowić przeszkody na drodze do
wprowadzenia nowych przepisów w dziedzinach, w których prawodawstwo należy
aktualizować w związku z postępami naukowymi lub w przypadku luk prawnych;
35. przypomina, że istnieją nierówności w łańcuchu żywności stawiające producenta pierwotnego w
niekorzystnej sytuacji i że ograniczają one zakres inwestycji w dobrostan zwierząt na poziomie
gospodarstw rolnych;
1
2
Dz.U. L 94 z 9.4.1999, s. 24-26.
Dz.U. L 3 z 05.01.06, s. 1-44.
538
36. podkreśla koszty ponoszone przez producentów i możliwość spadku ich konkurencyjności na
skutek przyjęcia nowych i zmiennych norm dobrostanu zwierząt; zauważa, że koszty te często
nie są odzwierciedlone w cenach oferowanych przez rolników;
37. z zadowoleniem przyjmuje wniosek, aby lepiej informować konsumentów o istniejących
przepisach UE dotyczących ochrony zwierząt; wzywa Komisję do tego, aby lepiej angażować
rolników w projekty badawcze i kampanie naukowe; podkreśla konieczność uświadomienia
konsumentom kosztów dodatkowych związanych z lepszą ochroną zwierząt oraz konieczność
sprawiedliwego rozłożenia tych kosztów wzdłuż całego łańcucha żywnościowego;
38. wzywa Komisję, aby w przypadkach, w których istniejące dowody naukowe jasno wskazujące
na problemy związane z dobrostanem i transportem zwierząt, dostosowywała lub wprowadzała
nowe instrumenty polityki w celu rozwiązania tych problemów, uwzględniając lepszy sposób
podziału kosztów wynikających z dobrostanu zwierząt w oparciu o łańcuch pokarmowy; uważa,
że instrumenty te powinny obejmować prawodawstwo właściwe dla gatunków i wskaźniki
dobrostanu zwierząt oparte na rezultatach oraz kryteria związane z systemem oceny ryzyka,
stosowanym w dziedzinie bezpieczeństwa żywności;
39. podkreśla potrzebę zastosowania należycie uzasadnionych „prawnych kamieni milowych” we
współpracy ze wszystkimi interesariuszami w okresie przejściowym w przyszłych przepisach
dotyczących dobrostanu zwierząt;
40. wzywa do utworzenia nowego kompleksowego systemu wczesnej interwencji w celu
zapewnienia zgodności z wymogami; podkreśla, że państwa członkowskie, które mają trudności
z dotrzymaniem terminu, powinny zostać odpowiednio wcześnie rozpoznane na podstawie
nowej procedury, która wymaga ścisłej współpracy z Komisją; sugeruje ponadto, aby utworzyć
fora najlepszych praktyk, na których Komisja, państwa członkowskie i zainteresowane strony
będą mieć możliwość dzielenia się wiedzą na temat najlepszych metod dotrzymania tych
terminów, aby państwa członkowskie opracowały plan wdrożeniowy, uwzględniający kamienie
milowe i cele, które należy zrealizować na danym etapie, oraz aby przeprowadzono analizę w
celu określenia możliwości organów europejskich w zakresie zapewnienia przestrzegania
przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt;
41. podkreśla, że Komisja, a w szczególności Biuro ds. Żywności i Weterynarii, powinna otrzymać
większe środki – zgodnie z zaleceniami i uprawnieniami budżetowymi UE – umożliwiające
odpowiedni nadzór nad inspekcjami dobrostanu zwierząt prowadzonymi przez państwa
członkowskie, których część powinna być weryfikowana podczas niezapowiedzianych kontroli,
oraz przeciwdziałanie naruszeniom; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia
odpowiedniej liczby należycie wyszkolonych inspektorów dobrostanu zwierząt oraz
opracowania zharmonizowanych norm oceny realizacji w celu przeprowadzania spójnych
kontroli we wszystkich państwach członkowskich, a także do rozważenia możliwości
przekazania większej odpowiedzialności i szerszych uprawnień organizacjom producentów;
42. wzywa państwa członkowskie UE do zapewnienia skutecznego i proporcjonalnego karania
naruszeń przepisów UE dotyczących dobrostanu zwierząt oraz do dopilnowania, by przy okazji
każdej sankcji właściwe organy podawały wyczerpujące informacje i wskazówki oraz aby
określano stosowne środki naprawcze;
43. przypomina o sprzeciwie Parlamentu Europejskiego wobec korzystania z prywatnie wynajętych
inspektorów (PIAs) w rzeźniach mięsa czerwonego; uważa, że inspekcje sanitarne w tym
sektorze muszą być przeprowadzane przez niezależnych inspektorów mięsa;
44. zwraca uwagę na ostateczny termin – marzec 2013 r. – wprowadzenia zakazu sprzedaży
539
nowych kosmetyków testowanych na zwierzętach; popiera ten termin i wzywa Komisję, aby go
nie przedłużała;
45. przypomina o obowiązku nałożonym na Komisję, aby w przypadku uzasadnionych wątpliwości
dokonywać kontroli krajowych inspekcji w celu zweryfikowania przestrzegania przepisów
dyrektywy 2010/63/UE w sprawie badań na zwierzętach1;
46. wzywa Komisję do dalszego wspierania badań naukowych nad metodami testowania, które
ograniczyłyby liczbę potrzebnych zwierząt, oraz do promowania ich stosowania, o ile jest to
możliwe; w tym kontekście wzywa Komisję do uznania i wykorzystania rozszerzonego badania
na jednym pokoleniu na mocy rozporządzenia REACH;
47. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zadbania o to, by w programie w zakresie badań
naukowych „Horyzont 2020” przewidziane zostały odpowiednie możliwości badawcze w
dziedzinie ochrony różnorodności biologicznej, handlu gatunkami dzikimi, opracowania i
walidacji alternatyw dla badań na zwierzętach oraz wpływu pojawiających się nowych
technologii;
48. wzywa Komisję do uwzględnienia kwestii dobrostanu zwierząt wśród celów przyszłego
siódmego programu działań w zakresie środowiska naturalnego przez zapewnienie w
szczególności uwzględnienia strategii i działań zmierzających do zmniejszenia przypadków
wykorzystywania zwierząt w badaniach naukowych;
49. wskazuje na obawy europejskich obywateli wyrażane za pośrednictwem petycji do Parlamentu,
dotyczące nadużywania przepisów dopuszczających ubój bez ogłuszania w UE; wyraża
szczególne zaniepokojenie znacznym nadużywaniem w niektórych państwach członkowskich
obowiązującego odstępstwa w zakresie uboju bez ogłuszenia, co jest niekorzystne dla
dobrostanu zwierząt, rolników i konsumentów; wzywa Komisję do szybszej oceny dotyczącej
oznakowania mięsa pochodzącego z uboju bez ogłuszenia i do przedłożenia swojego
sprawozdania przed końcem 2013 r. zgodnie z podjętym zobowiązaniem do przeprowadzenia
tej oceny w 2011 r.; podkreśla, że kwestia konsumentów, którzy nie są informowani o tym, czy
kupowane przez nich mięso pochodzi z uboju bez ogłuszenia, leży w interesie publicznym ze
względu na przejrzystość i cierpienie zwierząt; podkreśla jednak, że oznakowanie nie jest
alternatywą dla właściwego egzekwowania przepisów, ponieważ może stanowić wskazówkę dla
konsumentów jedynie w przypadku dostarczania zweryfikowanych i prawidłowych informacji;
50. podkreśla potrzebę ustanowienia skuteczniejszych środków ochrony zwierząt przeznaczonych
do uboju, które są wywożone z UE do państw trzecich;
51. uważa, że prawodawstwu UE w zakresie dobrostanu zwierząt powinny towarzyszyć praktyczne
i zharmonizowane wytyczne gwarantujące jednolity sposób stosowania i wdrażania przepisów,
na przykład w zakresie gotowości do transportu oraz dostarczenia wody przed przewozem i
podczas przewozu, na przystankach i na miejscu;
52. stwierdza, że ewentualne braki w transpozycji przepisów często uzasadniane są tym, że
założenia prawne nie są możliwe do wdrożenia w praktyce;
53. podkreśla, że europejscy obywatele regularnie składają w Parlamencie petycje w sprawie
nieegzekwowania przez państwa członkowskie przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 882/2004 w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w
celu sprawdzenia przestrzegania prawa paszowego i żywnościowego oraz reguł dotyczących
1
Dz.U. L 276 z 20.10.10, s. 33-79.
540
zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt1;
54. przypomina Komisji i państwom członkowskim o ich obowiązkach określonych w
rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 w zakresie zapewniania porównywalnych informacji o
dobrostanie zwierząt; wzywa Komisję do podjęcia skutecznych działań w przypadku
nieprzestrzegania przepisów;
55. wzywa wszystkich znaczących sprzedawców detalicznych w Europie do przyjęcia wspólnej
publicznej deklaracji zawierającej zobowiązanie do sprzedawania jedynie produktów
spełniających lub wykraczających ponad normy UE określone w prawodawstwie dotyczącym
dobrostanu zwierząt;
Komunikacja i kształcenie
56. podkreśla znaczenie dostosowania informacji i kształcenia oraz udostępnienie ich na szczeblu
regionalnym i lokalnym, np. poprzez lokalne organizowanie warsztatów i wykorzystanie
nowoczesnych technologii, a także dotarcia informacji dotyczących nowych przepisów i
postępów naukowych do wszystkich osób zawodowo zajmujących się zwierzętami; przypomina
o roli, jaką w tym kontekście może odegrać koordynowana przez UE sieć centrów dobrostanu
zwierząt;
57. uważa, że europejska sieć ośrodków referencyjnych musi zapewniać państwom członkowskim i
innym zainteresowanym stronom odpowiednią, fachową i spójną pomoc o wysokiej jakości w
zakresie sprawdzonych rozwiązań w dziedzinie dobrostanu zwierząt;
58. wzywa Komisję do promowania istniejących wytycznych dotyczących dobrostanu zwierząt i
innych dobrowolnych inicjatyw poprzez utworzenie portalu internetowego, na którym
dokumenty te, po zatwierdzeniu, mogłyby być gromadzone i udostępniane;
59. wzywa państwa członkowskie do lepszego wykorzystania przepisów dotyczących
transgranicznego przekazywania wiedzy w zakresie dobrostanu zwierząt, systemów hodowli i
ograniczania chorób w kontekście finansowanych przez UE programów rozwoju obszarów
wiejskich i rozwoju regionalnego;
60. uważa, że wymogi dobrostanu zwierząt powinny być obowiązkowe w przyszłych programach
rozwoju obszarów wiejskich; uważa ponadto, że europejska wartość dodana związana z
wysokimi wymogami dobrostanu zwierząt powinna być odzwierciedlona w stawkach
współfinansowania;
61. przypomina Komisji, że istnieje powiązanie między dobrostanem zwierząt a dobrobytem
producentów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dokonania inwestycji w projekty
badania i opracowywania metod służących wspieraniu dobrobytu producentów, rozwijaniu
usług zastępczych i poprawie opieki zdrowotnej dla producentów;
Przepisy ramowe
62. z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie w strategii europejskich przepisów ramowych w
zakresie dobrostanu zwierząt, co sugerował Parlament, i wzywa Komisję do przedłożenia
wniosku w powiązaniu z przewidzianą na 2013 r. zmianą dyrektywy 98/58/WE; uważa, że takie
przepisy ramowe powinny być sformułowane w sposób jasny, po uprzedniej konsultacji ze
wszystkimi zainteresowanymi stronami, i skupiać się na wkładzie i wynikach, oraz że powinny
prowadzić do wyższego poziomu dobrostanu zwierząt;
1
Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s.1-141.
541
63. podkreśla, że takie przepisy ramowe powinny być narzędziem do uproszczenia i zwiększenia
efektywności istniejących przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt; zwraca uwagę, że
głównym celem przepisów ramowych powinno być osiągnięcie stanu lepszego i ściślejszego
przestrzegania istniejących przepisów w zakresie dobrostanu zwierząt;
64. przypomina, że procedury charakteryzują się nadmiernymi wymogami administracyjnymi, a
biorąc pod uwagę ciągłe dążenie do uproszczenia administracyjnego, europejskie przepisy
ramowe nie powinny zwiększać tych obciążeń;
65. przypomina, że zdaniem Parlamentu takie przepisy ramowe powinny opierać się na
sprawdzonych podstawach naukowych i doświadczeniach, a także obejmować wszystkie
zwierzęta utrzymywane i porzucone, w tym bezpańskie zwierzęta gatunków udomowionych;
przypomina, że w zakresie gatunków zwierząt przeznaczonych do produkcji żywności
Parlament nawoływał do dalszego rozwoju projektu Animal Welfare Quality pod względem
jego uproszczenia i realizacji w praktyce;
66. uważa, że przepisy ramowe, ściśle powiązane z definicjami i zaleceniami opracowanymi przez
OIE, przyczyniłyby się do zwiększenia konkurencyjności unijnych hodowców i właścicieli
zwierząt na rynkach międzynarodowych, a także pomogłyby zapewnić uczciwą konkurencję na
rynku wewnętrznym;
67. uważa, że europejskie przepisy ramowe w zakresie dobrostanu zwierząt powinny ustanawiać
wspólny podstawowy poziom dobrostanu zwierząt w całej Unii Europejskiej, co jest istotnym
czynnikiem warunkującym wolną i uczciwą konkurencję na rynku wewnętrznym, zarówno w
przypadku produktów krajowych, jak i produktów przywożonych z państw trzecich; uważa
jednak, że państwa członkowskie i regiony powinny mieć możliwość zezwolenia
poszczególnym producentom lub grupom producentów na utworzenie dobrowolnych systemów
wywierających głębsze skutki, z jednoczesnym zapobieganiem zaburzeniom konkurencji i
ochroną konkurencyjności UE na rynkach międzynarodowych;
68. przypomina, że zdaniem Parlamentu takie przepisy ramowe nie powinny uniemożliwiać
hodowcom tworzenia systemów dobrowolnych wykraczających poza przepisy UE i że takie
systemy również powinny opierać się na podstawach naukowych i być promowane na
zatwierdzonych i spójnych etykietach; wzywa Komisję do spełnienia swojego komunikatu
COM (2009)0584 poprzez badanie, któremu w razie potrzeby będą towarzyszyć wnioski
ustawodawcze w zakresie ogólnounijnych systemów oznakowań dla produktów mięsnych i
mlecznych, informujące konsumentów o metodzie hodowli i jej wpływie na dobrostan zwierząt
w celu zapewnienia maksymalnie skutecznej i spójnej z zasadami przejrzystości strategii
informowania konsumentów;
69. uważa, że europejskie przepisy ramowe w zakresie dobrostanu zwierząt powinny obejmować:
a) wspólną definicję OIE i wspólne rozumienie dobrostanu zwierząt, a także ogólne cele oparte na
badaniach naukowych;
b) zasadę obowiązku opieki ze strony wszystkich właścicieli i hodowców zwierząt, natomiast
odpowiedzialność za zwierzęta bezpańskie powinna spoczywać na właścicielach i ostatecznie
na władzach państw członkowskich z uwagi na zagrożenie zdrowia publicznego i
bezpieczeństwa;
c) narzędzia informacyjne i wytyczne dla pracowników organów publicznych, dotyczące sposobu
rozpoznawania problemów związanych z dobrostanem zwierząt w ramach pełnionych
obowiązków;
542
d) wymóg przedstawienia dowodu kompetencji, według potrzeb, przy jednoczesnym uznawaniu
umiejętności i wiedzy nabytej w praktyce lub podczas szkoleń przez wszystkich pracowników
zajmujących się zwierzętami w ramach pełnienia swoich obowiązków zawodowych, wraz z
odpowiednimi wymogami szkoleniowymi w zakresie konkretnych zadań związanych z
dobrostanem zwierząt;
e) obowiązek przedkładania Komisji przez państwa członkowskie co dwa lata sprawozdań
dotyczących wdrażania prawodawstwa UE w zakresie dobrostanu zwierząt, w tym planu
działania na dwa kolejne lata, oraz wymóg bezzwłocznego publikowania przez Komisję tych
sprawozdań wraz z ich streszczeniem;
f) skuteczne i terminowe działania przeciwko tym państwom członkowskim, które nie
przedkładają sprawozdań lub nie realizują swoich obowiązków przeprowadzania kontroli i
inspekcji;
g) stworzenie skoordynowanej europejskiej sieci dobrostanu zwierząt, która w oparciu o
doświadczenia zdobyte w projekcie pilotażowym X/2012 wesprze kampanie informacyjne i
edukacyjne, oceni wymogi w zakresie dobrostanu zwierząt na podstawie najnowszej wiedzy
naukowej poddanej ocenie środowiska naukowego oraz skoordynuje unijny system wstępnego
badania nowych technologii w zgodzie z istniejącymi programami wspieranymi przez Komisję,
jej agencje i komitety;
h) strukturę przepisów sektorowych opartych na podstawach naukowych oraz środków
nielegislacyjnych;
i) klauzulę rewizji umożliwiającą regularne dostosowywanie przepisów ramowych do nowych
odkryć naukowych, przy jednoczesnym poszanowaniu konieczności zagwarantowania pewności
prawa i uwzględnieniu okresu trwałości poczynionych inwestycji;
70. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.
543
UZASADNIENIE
Dobrostan zwierząt obecnie
Z ogromnym zadowoleniem przyjmuje się komunikat Komisji COM(2012)0006 w sprawie strategii
Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015, szczególnie, że
znalazło się w nim tak wiele aspektów rezolucji Parlamentu z dnia 5 maja 2010 r. Komunikat
można uznać za otwarte drzwi, które – w przypadku podjęcia odpowiednich działań – mogą
prowadzić do jasnego i jednakowego poziomu dobrostanu zwierząt w UE.
Wysoki poziom dobrostanu zwierząt to element zrównoważonego rozwoju i istotny czynnik
ochrony zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego oraz produktywności i konkurencyjności sektora
hodowli w Europie. Jednak złożone europejskie i krajowe przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt,
wraz z brakiem odnośnych informacji, przyczyniają się do niepewności prawa, a nieprzestrzeganie
przepisów i brak „prawnych kamieni milowych” zaburzają konkurencję. Z tego względu potrzebne
jest nowe podejście do dobrostanu zwierząt, które musi opierać się na podstawach naukowych i
sprawdzonym doświadczeniu zdobytym na przestrzeni ostatnich lat oraz w którym przepisy są
łatwe do zrozumienia i kontrolowania.
Złożone i zróżnicowane przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt
Chociaż nadal nie istnieje prawodawstwo dotyczące konkretnych aspektów dobrostanu zwierząt, na
przykład zwierząt domowych i krów mlecznych, w perspektywie ogólnej obecnie nie brakuje
przepisów związanych z dobrostanem zwierząt. Ponadto obecnie obowiązuje niezliczona ilość
zróżnicowanych wymogów prawnych na poziomie krajowym. Nie istnieją wspólne definicje, a
złożone zbiory przepisów i wymogów utrudniają zrozumienie zasad i praktyki dobrej hodowli i
opieki nad zwierzętami przez poszczególnych właścicieli zwierząt i osoby zawodowo zajmujące się
nimi. W rezultacie obecnie w UE warunki dobrostanu zwierząt bardzo różnią się pomiędzy
poszczególnymi krajami i pomiędzy gatunkami zwierząt.
Nieprzestrzeganie i nieegzekwowanie przepisów
Ponadto nadal w znacznym stopniu nie przestrzega się części aktów prawnych dotyczących
dobrostanu zwierząt, pomimo postępu osiągniętego w niektórych aspektach. Aktualny zbiór
przepisów, wraz z długimi okresami przejściowymi i okresami wdrażania bez jakichkolwiek
„prawnych kamieni milowych”, przyczynił się do nieprzestrzegania prawa, na przykład dyrektywy
Rady 1999/74/WE w sprawie ochrony kur niosek. Obecnie pojawia się również zagrożenie, że
analogiczna sytuacja wystąpi w przypadku dyrektywy Rady 2008/120/WE w sprawie ochrony świń
oraz dyrektywy 76/768/EWG („dyrektywa o kosmetykach”). Kolejnym przykładem nienależytej
ochrony dobrostanu zwierząt jest nadużywanie odstępstwa ustanowionego dla uboju bez ogłuszania
do celów religijnych lub rytualnych, co powoduje niepotrzebne cierpienie zwierząt i wprowadza
konsumentów w błąd.
Wyraźnie widać, że Komisja nie dysponuje potencjałem i zasobami wystarczającymi dla
zapewnienia odpowiedniego egzekwowania przepisów. Niemniej jednak od samej Komisji można
by oczekiwać przestrzegania prawa. Niektóre działania określone w planie działania na lata 2006–
2010, na przykład dwa sprawozdania dotyczące świń, nie zostały ukończone. Ponadto należy
dostosować harmonogram nowych działań do terminów określonych w obowiązującym
prawodawstwie1.
1
Na przykład w dyrektywie 2007/43/WE w sprawie kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa
ustanawia się datę 30 czerwca 2012 r. jako ostateczny termin przedłożenia sprawozdania dotyczącego dobrostanu
544
Nowa strategia
Zakres
Z dużym zadowoleniem przyjmuje się kompleksowe podejście przyjęte przez Komisję. Dzięki
kompleksowemu podejściu pojawia się margines wprowadzenia usprawnień w zakresie na przykład
dobrostanu zwierząt domowych, nawet jeżeli nie możemy zapomnieć, że w Europie to rolnicy
zajmują się około 95% zwierząt udomowionych – wraz z przewoźnikami, inspektorami,
weterynarzami itp.
Godne ubolewania jest jednak to, że Komisja nie uwzględnia związku między dobrostanem
zwierząt a zdrowiem publicznym. Do niniejszej strategii należałoby również zastosować podejście
„jedno zdrowie”, ponieważ dobra hodowla zwierząt – w tym zwierząt domowych – to narzędzie
ograniczania rozprzestrzeniania się chorób i oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
Spójność polityki i koordynacja środków finansowych
Kolejną wadą strategii jest brak odpowiedniego budżetu na wymienione działania. W swojej
rezolucji z dnia 5 maja 2010 r. Parlament wyraźnie wezwał do uwzględnienia odpowiedniego
wsparcia finansowego dla nowej strategii. Dlatego niezwykle istotne jest podjęcie przez Komisję
wszelkich wysiłków, za pomocą spójnej polityki, w celu zwiększenia środków dostępnych na rzecz
dobrostanu zwierząt w Europie.
Na przykład dobrostanowi zwierząt należy poświęcić większą uwagę w unijnej polityce
konsumenckiej, ramowych programach badań oraz w WPR, o ile to właściwe (oczywiście nigdy
właściwe nie będzie uwzględnienie w WPR płatności na koty i psy w obszarach miejskich).
Inwestycje w dobrostan zwierząt są kosztowne i właśnie dlatego bardzo istotne jest zapewnienie
odpowiedniego charakteru i wieloletniej trwałości budynków, technologii itd. Nadal występują
nierówności w łańcuchu żywności, w którym producenci pierwotni znajdują się w niekorzystnej
sytuacji, a nierówności te ograniczają zakres inwestycji w dobrostan zwierząt na poziomie
gospodarstw rolnych. Należałoby to wziąć pod uwagę w nowej strategii.
Być może warto również zwrócić uwagę, że spójność polityki wynika z art. 7 traktatu i w
rzeczywistości nie jest kwestią decyzji politycznej. Ponieważ art. 13 traktatu zobowiązuje państwa
członkowskie do zwrócenia pełnej uwagi na dobrostan zwierząt, ich obowiązkiem jest rozważenie
działań w innych dziedzinach polityki, które mogłyby wesprzeć dobrostan zwierząt i zapobiec
jakimkolwiek negatywnym wpływom innych dziedzin polityki na zwierzęta.
W tym kontekście bardzo istotne znaczenie ma dalsze dbanie przez Komisję o to, by zagadnienia
dobrostanu zwierząt były traktowane priorytetowo w jej polityce handlowej oraz dwustronnych i
międzynarodowych umowach handlowych, a także zapewnienie promowania dobrostanu zwierząt
w państwach trzecich poprzez uwzględnienie analogii do norm UE jako wymogu wobec produktów
importowanych.
kurcząt, w tym o

Sprawozdanie z działalności w latach 2009-2014Hit!

Transkrypt

Podobne dokumenty

Śmierć - MOLE - czasopismo kulturalno-literackie

Eko- dzielnica - Partnerstwo: Środowisko dla rozwoju