CS Lewis „Opowieści z Narnii”

C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” charakterystyka Zuzanny
Zuzanna Pevensie ma starszego brata Piotra oraz dwoje młodszego
rodzeństwa, brata Edmunda i siostrę Łucję. Jest osobą odpowiedzialną
i spokojną. Z całej czwórki wydaje się najbardziej praktyczna i
rozsądna. Dlatego tak trudno uwierzyć jej w opowieść Łucji o dziwnej
krainie, do której można wejść przez starą szafę. Zuzanna wierzy w
logikę i rozsądek, taka fantastyczna historia jest dla niej tylko
przejawem fantazji dziecka. Wątpliwości zasiewa jej wywód profesora
Kirke’a, który dowodzi jej prawdziwości zdarzenia, posługując się
logicznymi argumentami. Mimo to ostatecznie przekonuje ją dopiero
osobista wizyta w Narnii.
Zuzanna zawsze jest głosem rozsądku. Kiedy dzieci decydują się pójść
do chatki Tumnusa, by sprawdzić, czy nie spotkała go kara za
uratowanie Łucji, Zuzanna jako jedyna jest przeciwna i zgłasza chęć
powrotu do domu. Kieruje nią troska o rodzeństwo, bardzo boi się, by
nie spotkało ich coś złego w tej tajemniczej krainie. Być może dlatego
święty Mikołaj, który doskonale znał naturę tych, których obdarowywał,
ofiarował jej róg, dzięki któremu zawsze mogła wezwać pomoc. Ale
Zuzanna otrzymała też łuk i strzały. Oba prezenty szybko się jej
przydały. Najpierw musiała użyć rogu, zaatakowana przez wilka.
Wówczas na pomoc przybył jej Piotr i pokonał dzikie zwierzę. Potem w
walce ze złą Białą Czarownicą, Zuzanna wielokrotnie użyła swojego
łuku.
Zuzanna jest świadkiem śmierci i zmartwychwstania Aslana, razem z
Łucją bardzo to przeżywa. Bierze udział w ostatecznej bitwie i zostaje
za to nagrodzona koroną. Razem z rodzeństwem zostaje koronowana,
otrzymując przy tym przydomek łagodna, który doskonale oddawał jej
naturę. „Zuzanna wyrosła na smukłą, pełną wdzięku dziewczynę o
czarnych, opadających prawie do stóp włosach; wkrótce królowie z
zamorskich krajów zaczęli przysyłać swych posłów, prosząc o jej rękę.
Nazywano ją królową Zuzanną Łagodną”.
Wraz z rodzeństwem powraca w kolejnej części „Opowieści z Narnii”,
gdzie staje po stronie Księcia Kaspiana. Wykazuje się dużą odwagą,
ratując karła Zuchona. Powracając do realnego świata, oddaje
Kaspianowi swój róg, uważając, że jemu będzie bardziej potrzebny.
Zuzanna odznaczała się wyjątkową urodą, w części zatytułowanej „Koń
i jego chłopiec” jest zmuszana do poślubienia wbrew swej woli
Rabadasza. Dzięki pomocy przyjaciół udaje jej się uniknąć tego losu.
Zuzannie najtrudniej jest uwierzyć w istnienie Narnii i najłatwiej
przychodzi jej o niej zapomnieć. Z czasem zaczyna traktować dziecięce
przygody jako wytwór fantazji, dlatego nie odpowiada na wezwanie
Aslana. Dorastająca Zuzanna jest zainteresowana swoim życiem w
Anglii, pochłaniają ją randki i życie towarzyskie. Poniekąd wyłamuje się
z grupy, odcina od tego, co wydarzyło się w Narnii. Dlatego nie może
tam trafić na wieczność. W ostatniej części trójka rodzeństwa, bez
Zuzanny trafia do Narnii na wezwanie Aslana i pozostaje w jego świecie
już na zawsze. Na planie rzeczywistym dzieci giną w katastrofie
pociągu. Zuzanna jako jedyna pozostaje przy życiu. Każde z dzieci
samo wybrało swoją przyszłość. Rozsądna Zuzanna była najsilniej
związana z realnym światem ludzi, pozostałe dzieci wolały żyć w Narnii.