Temat: POZNAJEMY PISMO ŚWIĘTE: OPOWIEŚĆ O

Temat: POZNAJEMY PISMO ŚWIĘTE: OPOWIEŚĆ O

Konspekt katechezy dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym
na II etapie edukacyjnym (kl. 4 – 6)
Temat: POZNAJEMY
SAMARYTANINIE
PISMO
ŚWIĘTE:
OPOWIEŚĆ
O
MIŁOSIERNYM
Cel ogólny: Uwrażliwienie na cierpienie innych ludzi i mobilizowanie do okazywania
im pomocy.
Cele szczegółowe: Uczeń:
• na przykładzie odróżnia dobre postępowanie od złego;
• współpracuje z innymi dziećmi podczas inscenizacji biblijnej i zabawy.
Metody i formy pracy: pogadanka, rozmowa kierowana, pokaz, inscenizacja.
Pomoce i środki dydaktyczne: Pismo Święte, papierowe sylwetki do opowiadania biblijnego
(podróżny, kapłan, lewita, Samarytanin, osioł), mapa Palestyny, magnetofon.
Czynności katechety, czynności uczniów, przebieg katechezy
Śpiew pieśni „Prowadź mnie”
I. WPROWADZENIE
Katecheta pokazuje dzieciom księgę Pisma Świętego. Przypomina i utrwala
podstawowe wiadomości.
Katecheta rysuje na tablicy drogę, a na niej umieszcza sylwetkę
podróżnego. W rozmowie kierowanej, odwołując się do doświadczeń dzieci
związanych z podróżą, np. do szkoły, do domu, wyjaśnia, że czasem
podczas podróży może stać się jakaś krzywda.
Nauczyciel tłumaczy nowe pojęcia, które pojawiają się w tekście:
Jerozolima, Jerycho, kapłan, lewita, Samarytanin. Rysuje na końcach drogi
budynki, podpisuje – Jerozolima, Jerycho (mówi, że są to nazwy
miejscowości). Katecheta wskazuje na sylwetkę podróżnego i mówi, że
pewien człowiek szedł drogą z Jerozolimy do Jerycha. Pokazuje sylwetkę
kapłana i mówi, że tą drogą szedł też lewita – pomocnik kapłana. Pokazuje
sylwetkę Samarytanina i mówi, że tą drogą szedł Samarytanin –
mieszkaniec Samarii. Katecheta pokazuje mapę Palestyny i pokazuje
Jerozolimę, Jerycho, Samarię.
II. ROZWINIĘCIE
Metody i formy
pracy
modlitwa
pieśnią
pokaz,
pogadanka
rozmowa
kierowana
pokaz
Katecheta czyta Łk 10, 30 – 34.
Uczniowie słuchają opowiadania połączonego z pokazem:
- Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha. (Przesuwa sylwetkę
człowieka po drodze – w inscenizacja
kierunku z Jerozolimy do
Jerycha.)
- i wpadł w ręce łobuzów. Zniszczyli mu ubranie i bardzo (umieszcza
sylwetkę w pozycji leżącej „koło drogi”)
mocno pobili. Zostawili go nieprzytomnego, odeszli.
- Przypadkiem tą drogą przechodził pewien kapłan. (Przesuwa sylwetkę
kapłana.)
- Zobaczył pobitego (odwraca kapłana w stronę leżącego człowieka),
- ale minął. Nie pomógł mu. (Oddala sylwetkę kapłana od leżącego.)
- Podobnie, szedł drogą pomocnik kapłana. (Przesuwa sylwetkę lewity.)
- Zobaczył rannego, ale również mu nie pomógł. (Odwraca lewitę w stronę
leżącego, oddala lewitę
od sylwetki leżącego.)
- Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził (przesuwa
sylwetkę Samarytanina
obok skrzywdzonego
człowieka z osłem.)
- Gdy go zobaczył, (odwraca sylwetkę Samarytanina w stronę leżącego)
- bardzo się wzruszył.(Zatrzymuje sylwetkę Samarytanina.)
- Podszedł do niego (przesuwa Samarytanina w stron Sylwetki rannego)
- i opatrzył mu rany. (Pochyla Samarytanina nad rannym.)
- Potem posadził chorego na osła,(kładzie sylwetkę na osła)
- zawiózł do gospody i pielęgnował go. (Przesuwa sylwetki w stronę
gospody.)
Katecheta daje każdemu dziecku po dwa serca (czyste, brudne). Nauczyciel
pokazując poszczególne sylwetki z opowiadania biblijnego, zadaje
następujące pytania:
Jak postąpili zbójcy, dobrze czy źle?
Jak postąpił kapłan, dobrze czy źle?
Jak postąpił pomocnik, dobrze czy źle?
Jak postąpił Samarytanin, dobrze czy źle?
Po każdym pytaniu dzieci odpowiadają: dobrze lub źle trzymając w ręce
odpowiednie serce.
III. PODSUMOWANIE
Dzieci rysują w zeszycie czyste serca i kolorują je.
Katecheta prosi, aby dzieci zastanowiły się, komu mogą pomóc i kto im
pomaga.
pogadanka
Modlitwa spontaniczna (prośby o umiejętność niesienia pomocy innym
ludziom)
modlitwa
Opr. Małgorzata Matejczyk