Odra środkowa – najlepsze łowisko naturalne

Odra środkowa – najlepsze łowisko naturalne

Odra środkowa – najlepsze łowisko naturalne
Mimo iż Odra należy do rzek ubogich
w wodę, dość regularnie wylewa tak, więc
swój bieg ma tylko częściowo uregulowany.
Odcinek Odry od wsi Wały do Lubiąża jest
jednak jednym z najpiękniejszych, najbardziej
znanych i rybnych fragmentów Odry na
Dolnym Śląsku. Wiele miejsc sprawia
wrażenie, że noga ludzka jeszcze tu nie
stanęła. Dno rzeki na tym odcinku jest
urozmaicone, począwszy od żwirowego przez
Fot 1 Odra przed zaporą w Wałach.
piaszczyste, muliste kończąc na glinowym.
Pod wodą znajduje się wiele powalonych drzew. Głębokość Odry na tym odcinku jest
zróżnicowana. W okolicach elektrowni wodnej (wieś Wały) dochodzi do głębokości 10 m,
dalej rzeka się rozpłaca. Najgłębsze dołki dochodzą tutaj do 7 m głębokości. Warto
wspomnieć, że połów ryb blisko elektrowni jest surowo zabroniony. Wędkowanie można
rozpocząć w odległości 50 m przed elektrownią
oraz 100 m za nią. Roślinność wodna wystająca
nad powierzchnię wody praktycznie nie występuje.
Można ją spotkać w okolicach Pyszącej oraz
Pogalewa. Poza okresem kwitnięcia glonów
roślinność podwodną równ
ież trudno spotkać. Jest tu sporo
doskonałych łowisk karpiowo-amurowych oraz
sumowych. Istnieje prawdopodobieństwo, że za
Fot.2 Łowisko w pobliżu Wałów.
kilka lat sum stanie się rybą dominującą w Odrze.
W śród licznie występujących okazów, niektóre dochodzą nawet do wagi 80 kg. Poza
karpiem, amurem czy sumem, możemy złowić tu ryby takie jak: kleń, boleń, sandacz,
szczupak, płoć, jaź, troć oraz tołpygi. Zdarzały się także pstrągi.
Odra powyżej zapory w Wałach, w kierunku Urazu ma spokojny, naturalny bieg,
występują tu liczne rozlewiska wraz z wyspami i
mokradłami. Wymarzone miejsce dla ryb
spokojnego żeru. Rybacy chcący użyć łodzi,
mogą je wodować na skipie w Wałach na terenie
Klubu Żeglarskiego „ZKŻ Energetyk”. Kolejny
skip znajduje się na lewym brzegu Odry w
Warzynie i w pobliżu Prężyc na Zalewie Prężyce
obok wraku statku. Wracając na prawy brzeg
Odry, dobrym miejscem na wodowanie jest Port
Uraz. Chcąc jednak przycumować do brzegów
Fot. 3. Odra od strony Warzyny.
należy wybrać znane, bądź upatrzone już
wcześniej miejsce, gdyż wały przeciwpowodziowe usypane są z ostrych odłamów granitu.
Osoby nieposiadające łodzi mogą je wypożyczyć w klubie żeglarskim na Wałach. Przeciętny
spadek Odry wynosi 0,73‰.
Na tym odcinku wystarczy średniej mocy elektryczny silnik. Dla łapiący z brzegu w
okolicach wsi Warzyna oraz Wały są wybudowane niewielkie drewniane pomosty. Poza
wyspami, brzeg rzeki jest trawiasty, co
zdecydowania ułatwia dalekie zarzucanie.
Śmiało można powiedzieć, że w
Odrze możemy złapać prawie każdą rybę
słodkowodną występującą w Polsce.
Również na szczególną uwagę
zasługują dwa stawy i kąpielisko na Wałach.
Stawy te jako stare wyrobiska gliny cechują
sie różnorodną topografia dna, co stworzyło
dobra bazę do rozwoju wielu gatunków ryb.
Głębokość akwenów sięga 9 metrów, a
niedobór ryb drapieżnych pozwolił na
Fot. 4 Zamarznięte kąpielisko w Wałach.
wykształcenie wyjątkowego klimatu dla
rozwoju flory wodnej. Złapane okazy żerujące przy dnie miały rozmiary ponad 1m i wagę 30
kg. W sezonie letnim, na kąpielisku istnieje możliwość wypożyczenia łodzi wiosłowej, co
zdecydowanie może urozmaicić wieczorne wędkowanie. Obiekty rekreacyjne w miejscowości
Wały oferują ponadto szeroki wachlarz możliwości wypoczynku wędkarskiego. Dostępne jest
tu pole campingowe, baza noclegowa w postaci domków letniskowych oraz wszelkiego
rodzaju instytucje np. puby. Praktyką pośród wędkarzy jest weekendowy wypoczynek korzystanie z obfitości stawów i rzeki Odry połączony z grilowaniem i zabawą taneczną w
lokalnym pubie. Zimą nad przeręblami, spotyka się tu wielu zapalonych znawców ryb.
Cisza oraz spokój na pewno pozwolą Państwu na relaks i wyciszenie. Miejsca te są
godne polecenia, tak dla wędkarzy amatorów, jak i dla zawodowców. Zapraszamy.
W dziale Galeria znajda Państwo zdjęcia traktujące o naszej okolicy.
Ryby łowione w naszych wodach:
Amur (ctenopharyngodon idella) ma
wydłużone ciało, o małej głowie. Linia
boczna jest wyraźna i przebiega od górnej
krawędzi pokrywy skrzelowej do płetwy
ogonowej. Jest rybą ciepłolubną i
roślinożerną.
W
Europie
amur
zaaklimatyzował się bardzo dobrze, dorasta
do ponad 1 metra długości, osiąga ciężar 30
kg.
Boleń (aspius aspius) to jedyny drapieżnik z
rodziny karpiowatych. Ma ciało wydłużone i
mocno
ścieśnione
w
bocznych
płaszczyznach. Płetwa grzbietowa jest
wysoka i krótka, zaczyna się tuż za linią
początku nasady płetw brzusznych. Żuchwę
ma dłuższa od szczęki. Boleń przebywa w
powierzchniowych warstwach wody. Tarło
trwa od kwietnia do maja i odbywa się nad
dnem pokrytym żwirem w prądowej partii
rzeki. Samica składa około 80.000 jaj.
Przeciętnie dorasta do 60 cm długości przy
masie około 3 kg.
Jaź (leuciscus idus) to ryba rzeczna, rzadko
spotykana w jeziorach. Ciało ryby jest
wydłużone i ścieśnione w płaszczyznach
bocznych. Płetwa grzbietowa ma równo
ściętą tylną krawędź. Paszcza ryby
skierowana jest lekko skośnie ku górze. Jaź
żywi się wszelkimi drobnymi zwierzętami
wodnymi, ikrą innych ryb i owadami. Tarło
odbywa się gromadnie w kwietniu i maju.
Ma to miejsce na płyciznach o dnie
piaszczystym gdzie samica składa do
100.000 jaj. Jaź przebywa w partiach czystej,
zimnej wody, niedaleko brzegów. Na
zimowanie wędruje w głębsze miejsca rzeki.
Dorasta do 50cm.
Karp (cyprinus carpio) ciało wydłużone
pokryte dużymi, grubymi łuskami. Ryba
posiada długą płetwę grzbietową sięgającą
początku nasady trzona ogonowego. Płetwa
ogonowa jest bardzo szeroka. Szczęka karpia
jest wysuwalna. W górnej wardze znajdują
się dwa krótkie wąsiki. Żywi się planktonem,
drobne zwierzęta wodne i nasiona roślin.
Karpie hodowlane są o wiele bardziej
wygrzbiecone niż ich dziki przodek. W
warunkach naturalnych karp żyje w ciepłych,
wolno płynących lub stojących wodach. Karp
dorasta do długości przekraczającej 1 metr i
może osiągać ciężar przekraczający 30 kg.
Kleń (leuciscus cephalus) ma ciało
wydłużone i grube. Tylna krawędź płetwy
odbytowej jest lekko zaokrąglona. Płetwa
ogonowa jest symetrycznie wycięta. Paszcza
szeroka i skierowana skośnie ku górze.
Krawędź płetwy odbytowej jest lekko
zaokrąglona. Kleń jest rybą wszystkożerną i
żywi się drobnymi zwierzętami wodnymi,
małymi rybkami, żabami i częściami roślin.
Tarło odbywa maju i czerwcu na płyciznach
o kamienistym dnie, na które samica składa
ok. 40.000 jaj. Kleń dorasta nawet do 80cm i
może osiągać ciężar 4k g.
Płoć (rutilus rutilus) ma smukłe ciało,
mocno
ścieśnione
w
płaszczyznach
bocznych. Płetwy grzbietowa i odbytowa są
krótkie i mają lekko wcięte tylne krawędzie.
Głowa jest mała, pysk ustawiony poziomo.
Pokarmem płoci jest plankton, roślinność
wodna i drobne zwierzęta wodne. Tarło
odbywa się w kwietniu i maju, a samica
składa do 40.000 jaj, w płytkich porośniętych
roślinnością miejscach. Przeciętna długość
płoci to 15-25 cm przy 100-200 gramach
ciężaru ciała. Zdarzają się osobniki większe
dorastające do 40 cm
Sandacz (lucioperca lucioperca) ma
wydłużony kształt ciała i od przodu lekko
wygrzbiecony. Całe ciało pokryte jest
drobnymi, ostrymi i mocno osadzonymi w
skórze łuskami. U sandacza występują dwie
płetwy grzbietowe. Głowa niewielka,
paszcza ustawiona poziomo i posiada liczne
zęby. Jest rybą drapieżną odżywiającą się
drobnymi rybami. Tarło odbywa od maja do
czerwca, a samica składa na piaszczystym
lub żwirowatym dnie od 200.000 do 900.000
jaj. Przeciętnie dorasta do 60-80 cm długości
przy masie ciała do 3 kg.
Sum (silurus glanis) ma mocno wydłużone,
pozbawione łuski ciało. Płetwa grzbietowa
mała i krótka ma równo ściętą tylną krawędź.
Płetwa odbytowa jest bardzo długa i sięga do
płetwy ogonowej. Głowa duża i mocno
spłaszczona. Nad szczęką i pod żuchwą
znajdują się krótkie wąsy. Sum to ryba
drapieżna i bardzo żarłoczna. Tarło odbywa
od maja do czerwca na płytkich miejscach, a
samica składa ok. 10.000 jaj na kilogram
wagi jej ciała. Dorasta do olbrzymich
rozmiarów i może osiągać do 300 kg przy 3
metrach długości.
Szczupak (esox lucius) ma silnie wydłużone
ciało o lekko spłaszczonych bokach. Całe
ciało pokrywają drobne łuski. Płetwa
grzbietowa jest mocno cofnięta ku tyłowi.
Głowa wielka i wydłużona, paszcza poziomo
spłaszczoną. Cała paszcza jest uzbrojona w
ostre, zakrzywione do tyłu zęby. Szczupak to
typowy drapieżnik odżywiający się rybami.
Tarło trwa od marca do kwietnia, na płytkich
zalanych łąkach, gdzie samica składa do
200.000 jaj. Osiąga ciężar do 25 kg przy 1,5
metrowej długości ciała.
Tołpyga (hypophthalmichthys molitrix)
ma mocne krępe ciało o lekko ścieśnionych
płaszczyznach bocznych. W stosunku do
całego ciała, głowa ryby jest mała o paszczy
ustawionej skośnie ku górze. Tołpyga
odżywia się głównie pokarmem roślinnym
planktonowym,
a
także
planktonem
zwierzęcym. Przeciętnie dorasta do 70cm
długości przy wadze 8kg.
Troć wędrowna (salmo trutta morpha
trutta) Płetwa ogonowa jest równo ścięta.
Nad linią boczną przy końcu płetwy
tłuszczowej, znajduje się 15-19 szeregów
łusek.
Jest
to
ryba
wędrowna,
dwuśrodowiskowa. Dorosłe osobniki swoją
wędrówkę tarłową rozpoczynają latem do
wód rzecznych i trwa to aż do jesieni.
Samice składają ikrę w górnych partiach rzek
o charakterze podgórskim. Tarło trwa od
października do stycznia. W okolicach marca
i kwietnia wylęgają się młode, które po 2-3
latach spływają do morza. Przeciętnie dorasta
do 80–100 cm długości, osiągając wagę 8 kg.
Okoń europejski (Perca fluviatilis) Dorasta
do 50 cm długości (średnio 25-30 cm), waga
do 3 kg (najczęściej nie przekracza 1 kg).
Duży pysk, który zdolny jest do dużego
rozwarcia, łuski koloru srebrnego, drobne i
głęboko umiejscowione. Duża, dwudzielna
płetwa grzbietowa, przednia jej część,
większa, rozpięta jest na ostrych, kolczastych
promieniach twardych. Płetwy brzuszne,
odbytowa
i
ogonowa
są
barwy
pomarańczowej,
na
brzegach
krwistoczerwone. Okonie żyją w stadach,
przy dnie, blisko krzaków, kamieni i innych
kryjówek. Tarło odbywa się w kwietniumaju, przy brzegach.