Wyższy poziom pielęgnacji Metatarsalgia to określenie bólu

Wyższy poziom pielęgnacji
Metatarsalgia to określenie bólu podeszwy stopy na granicy śródstopia
i przodostopia. Ból najczęściej występuje wokół stawów śródstopno-paliczkowych
(MTP). Dolegliwości bólowe nasilają się podczas obciążania kończyny w pozycji
stojącej, podczas chodzenia, biegania czy noszenia butów na wysokim obcasie.
Objawy bólowe mogą współistnieć z zaburzeniami czucia, mrowieniem
i drętwieniem palców stopy. Metatarsalgia najczęściej dotyka kobiety w średnim
i starszym wieku.
Trzy punkty podparcia
Prawidłowo wysklepiona stopa dotyka podłoża trzema punktami podparcia (piętą,
głową pierwszej i głową piątej kości śródstopia). Między tymi punktami przebiegają
główne łuki stopy (podłużny przyśrodkowy, podłużny boczny i poprzeczny).
Wysokość sklepienia stopy różni się w populacji. Istnieje duże zróżnicowanie, a
tzw. niskie sklepienie nie jest patologią. Dopiero obniżenie łuku z towarzyszącymi
objawami bólowymi powinno odnosić się do terminu płaskostopia. Wyróżnia się
dwa rodzaje płaskostopia: podłużne i poprzeczne.
Niezbędna stabilizacja
Łuk poprzeczny jest stabilizowany zarówno przez struktury czynne, jak i bierne,
które wzmacniają i utrzymują prawidłową krzywiznę. Do struktur stabilizujących
biernie należą więzadła, a czynnie ‒ mięśnie. Głównym mięśniem stabilizującym
łuk śródstopia jest głowa poprzeczna mięśnia przywodziciela palucha,
a stabilizatorem biernym jest więzadło poprzeczne głębokie śródstopia. W
prawidłowej biomechanice stopy więzadła podtrzymują łuki stopy bez udziału
mięśni. Natomiast gdy obciążenie stopy wzrasta podczas chodzenia lub biegania,
to dla utrzymania łuku stopy dodatkowo angażowana jest siła mięśni.
Jak leczyć?
Leczenie metatarsalgii w przebiegu płaskostopia powinno koncentrować się na
dwóch głównych celach. Pierwszy to natychmiastowe zniesienie dolegliwości
bólowych. W zależności od problemu należy usunąć odciski, złuszczyć modzele,
nagniotki. Konieczne jest odciążenie struktur stawowych biorących udział w
dysfunkcji ‒ stawów śródstopno-paliczkowych lub konkretnej głowy kości
śródstopia. Zastosowanie znajdują tu ortezy, peloty i kinesiotaping.
Przy współistniejącym stanie zapalnym w stawach lub tkankach miękkich istotne
jest wdrożenie leczenia przeciwzapalnego. W gabinecie podologicznym można
skorzystać z zabiegów fizykoterapii. Warto zwiększyć efektywność działania
fizykoterapii poprzez dodatkowe użycie żelów z substancjami leczniczymi, które
poprzez działanie prądu (jonoforeza) lub ultradźwięków (jonoforeza) głębiej
wnikną w tkanki. Jeśli dolegliwości bólowe wynikające z zapalenia nie ulegną
zmniejszeniu, konieczne jest skonsultowanie pacjenta z ortopedą, niezbędne mogą
okazać się leki przeciwzapalne lub inne formy leczenia zarezerwowane dla lekarzy.
Drugi cel to poprawa biomechaniki i orientacji stawów stopy, a jeśli jest to możliwe
‒ przywrócenie prawidłowego łuku poprzecznego stopy. Doświadczony podolog lub
fizjoterapeuta dobierze narzędzia pracy odpowiednie do problemu pacjenta, takie
jak terapia manualna, kinesiotaping, kinezyterapia lub prawidłowe odciążenie w
postaci wkładki lub peloty. Postępowanie rehabilitacyjne musi być szersze niż
koncentracja na problemie płaskostopia poprzecznego. Często jednemu
zaburzeniu towarzyszą inne, które tworzą łańcuch przyczynowo- skutkowy, który
w przypadku stopy może doprowadzić terapeutę aż do problemów w kręgosłupie.
Ponadto pacjentowi zaleca się uzyskanie właściwej masy ciała, częste zmiany
pozycji eliminujące nieustanne obciążanie stopy, noszenie wygodnego obuwia.
Buty muszą być wygodne, amortyzujące, dopasowane. Należy zwrócić uwagę, aby
grzbietowa część nie uciskała na palce, a wkładka była dobrze wyprofilowana.
Obuwie powinno być płaskie z 3‒4-centymetrowym podwyższeniem na pięcie.
Adrianna Chocianowska
Magister fizjoterapii,kosmetolog.
Absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Współwłaścicielka Kliniki Stóp w Poznaniu.
www.klinikastop.pl