Kryminologiczna i prawna problematyka narkomanii

Transkrypt

Kryminologiczna i prawna
problematyka środków
odurzających
Temat XV
Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii,
część 1
Ustawa o zapobieganiu narkomanii z dnia
31 stycznia 1985 r.
Dz. U. z dnia 12 lutego 1985 r., nr 4, poz. 15.
2
Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z
dnia 24 kwietnia 1997 r.
Dz. U. z dnia 14 lipca 1997 r., nr 75, poz. 468.
3
Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z
dnia 29 lipca 2005 r.
Dz. U. z dnia 19 września 2005 r., nr 179, poz. 1485
z pózn. zmianami.
4
Struktura ustawy
Rozdział 1: Przepisy ogólne.
Rozdział 2: Podmioty realizujące zadania w zakresie przeciwdziałania
narkomanii.
Rozdział 3: Działalność wychowawcza, edukacyjna, informacyjna i
zapobiegawcza.
Rozdział 4: Postępowanie z osobami uzależnionymi.
Rozdział 5: Prekursory, środki odurzające, substancje psychotropowe,
środki zastępcze i nowe substancje psychotropowe.
Rozdział 6: Uprawa maku i konopi.
Rozdział 6a: Kara pieniężna.
Rozdział 7: Przepisy karne.
Rozdział 8: Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy
przejściowe i końcowe.
5
Przeciwdziałanie narkomanii
Art. 2. 1. Przeciwdziałanie narkomanii realizuje się przez
odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, gospodarczej,
oświatowo-wychowawczej i zdrowotnej, a w szczególności:
1) działalność wychowawczą, edukacyjną, informacyjną i
zapobiegawczą;
2) leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych;
3) ograniczanie szkód zdrowotnych i społecznych;
4) nadzór nad substancjami, których używanie może prowadzić do
narkomanii;
5) zwalczanie niedozwolonego obrotu, wytwarzania,
przetwarzania, przerobu i posiadania substancji, których używanie
może prowadzić do narkomanii;
6) nadzór nad uprawami roślin zawierających substancje, których
używanie może prowadzić do narkomanii.
6
Art. 6. 1. Działalność w zakresie przeciwdziałania narkomanii
prowadzi Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii,
zwane dalej "Biurem".
2. Biuro jest jednostką budżetową podległą ministrowi
właściwemu do spraw zdrowia.
3. (…)
7
www.kbpn.gov.pl
8
Centrum Informacji o Narkotykach i
Narkomanii
www.cinn.gov.pl
9
Słowniczek pojęć ustawowych
 Art. 4. ustawy definiuje 40 pojęć używanych w
ustawie;
10
Pojęcia środka odurzającego i substancji
psychotropowej
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
26) środek odurzający – każdą substancję pochodzenia
naturalnego lub syntetycznego działającą na ośrodkowy układ
nerwowy, określoną w wykazie środków odurzających
stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy;
25) substancja psychotropowa – każdą substancję pochodzenia
naturalnego lub syntetycznego, działającą na ośrodkowy układ
nerwowy, określoną w wykazie substancji psychotropowych
stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy;
11
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYKAZ ŚRODKÓW ODURZAJĄCYCH
1. Środki odurzające grupy I-N
Międzynarodowe nazwy zalecane
Inne nazwy
Oznaczenia chemiczne
1
2
3
ACETORFINA
3-O-acetylo-6,7,8,14-tetrahydro-7α-(1-hydroksy-1-metylobutylo)6,14-endo-etenooripawina
Acetylo-α-metylofentanyl
N-(1-(á-metylofenetylo)-4-piperydylo)acetanilid
ACETYLOMETADOL
3-acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan
ALLILOPRODYNA
3-allilo-4-fenylo-1-metylo-4-propionyloksypiperydyna
ALFAACETYLOMETADOL
α-3-acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan, czyli (3R, 6R)-3acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan
ALFAMEPRODYNA
α-3-etylo-4-fenylo-1-metylo-4-propionyloksypiperydyna, czyli cis-3etylo-4-fenylo-1-metylo-4-propionyloksypiperydyna
ALFAMETADOL
α-6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol czyli (3R, 6R)-6dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol
α-Metylofentanyl
N-[1-(á-metylofenetylo)-4-piperydylo]propionanilid
α-Metylotiofentanyl
N-[1-[1-metylo-2-(2-tienylo)etylo]-4-piperydylo]propionanilid
ALFAPRODYNA
α-4-fenylo-1,3-dimetylo-4-propionyloksypiperydyna, czyli cis-(±)-4fenylo-1,3-dimetylo-4-propionyloksypiperydyna
ALFENTANYL
N-[1-[2-(4-etylo-4,5-dihydro-5-okso-1H-tetrazol-1-ilo)etylo]-4(metoksymetylo)-4-piperydynylo]-N-fenylopropanamid
AM-694
ANILERYDYNA
1-[(fluoropentylo)-1H-indol-3-yl]-(2-iodofenylo)metanon
ester etylowy kwasu 1-p-aminofenetylo-4-fenylo-4piperydynokarboksylowego
12
psychotropowej na gruncie k.k.
Art. 178a k.k.
Kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka
odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym,
wodnym lub powietrznym…
Art.87 k.w.
Kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, lub podobnie
działającego środka (...).
13
Art.96 k.k. (obowiązujący do 30 czerwca 2015 r.)
Podstawa stosowania zakładu leczenia odwykowego: przestępstwo
popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka
odurzającego .
Art.93c k.k. (obowiązujący od 1 lipca 2015 r.)
Środki zabezpieczające można orzec wobec sprawcy:
(…)
5) w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z
uzależnieniem od alkoholu, środka odurzającego lub innego podobnie
działającego środka.
14
Uchwała SN dnia 27 lutego 2007 r. I KZP 36/06
Pojęcie środka odurzającego w rozumieniu art.178a k.k. obejmuje
nie tylko środki odurzające wskazane w ustawie z dnia 29 lipca
2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Dz.U. Nr 179, poz.1485),
lecz również inne substancje pochodzenia naturalnego lub
syntetycznego, działające na ośrodkowy układ nerwowy, których
użycie powoduje obniżenie sprawności w zakresie kierowania
pojazdem
15
Ewentualne poprawne sformułowanie w relewantnych
przepisach
….w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego,
substancji psychotropowej, lub innego podobnie działającego
środka;
….uzależnienie od alkoholu, środka odurzającego, substancji
psychotropowej lub innego podobnie działającego środka;
 rozwiązanie niestety trudne (niemożliwe dzisiaj) do
wprowadzenia ze względów na konsekwencje jakie wynikną z
zasad prawa intertemporalnego.
16
Pojęcie prekursora
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
16) prekursor – prekursor narkotykowy będący substancją
sklasyfikowaną, o której mowa w art. 2 pkt a rozporządzenia
273/2004, którego kategorię określa załącznik nr 1 do tego
rozporządzenia;
17
Problem kontroli nowych substancji
psychoaktywnych
Terminologia
 Nowe substancje psychoaktywne (new psychoactive
substances – NPS);
 „Dopalacze”;
 Legal highs;
 Designer drugs (narkotyki „zaprojektowane”);
18
psychoaktywnych
Trudność kontroli w porównaniu do „tradycyjnych”
narkotyków
 substancje o charakterze syntetycznym tworzone
wyłącznie w celu obejścia istniejących mechanizmów
kontroli;
19
psychoaktywnych
Trzy systemy definiowania substancji
psychoaktywnych dla celów ich kontroli
 indywidualne listy substancji podlegających kontroli;
 definicja rodzajowa (generic definition);
 definicja analogowa (analogue definition);
 całkowita delegalizacja wszystkich substancji
psychoaktywnych poza tymi explicite dopuszczonymi
do obrotu;
20
psychoaktywnych
Dotychczasowe uzupełnienia listy substancji kontrolowanych
 Ustawa z dnia 20 marca 2009 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 63, poz.520): 16 roślin i 1
substancja;
 Ustawa z dnia 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 143, poz.962): 7
substancji;
 Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 105, poz.614): 23
substancje;
 Ustawa z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2015 poz. 875): 114
substancji;
21
psychoaktywnych
Pojęcie środka zastępczego
 Istniało już w ustawie z 1985 r.;
 Definicja zmieniona nowelą z 8 października 2010 (Dz.U. nr 213
poz.1396) w celu umożliwienia kontroli „dopalaczy”: jedyne narzędzie
kontroli nowych substancji psychoaktywnych;
 W obecnym brzmieniu wprowadzone przez nowelizację z kwietnia
2015 r. (Dz.U. z 2015 poz. 875): pomocnicze narzędzie kontroli
nowych substancji psychoaktywnych, obok pojęcia „nowej substancji
psychoaktywnej”;
22
psychoaktywnych
Art.4 Użyte w ustawie określenia oznaczają:
27) środek zastępczy – produkt zawierający co najmniej jedną nową
substancję psychoaktywną lub inną substancję o podobnym działaniu na
ośrodkowy układ nerwowy, który może być użyty zamiast środka
odurzającego lub substancji psychotropowej lub w takich samych celach
jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których
wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie
przepisów odrębnych; do środków zastępczych nie stosuje się przepisów
o ogólnym bezpieczeństwie produktów;
23
psychoaktywnych
 ze względu na użyte sformułowania (inna substancja o
podobnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, która
może być użyta zamiast środka odurzającego lub
substancji psychotropowej lub w takich samych celach jak
środek odurzający lub substancja psychotropowa),
oznacza to de facto wprowadzenie do ustawodawstwa
polskiego definicji analogowej;
 ta definicja analogowa nie ma jednak konsekwencji
prawnokarnych;
24
psychoaktywnych
Pojęcie nowej substancji psychoaktywnej
(Wprowadzone nowelizacją z roku 2015)
11a) nowa substancja psychoaktywna – substancję
pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w każdym stanie
fizycznym, o działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w
przepisach wydanych na podstawie art. 44b ust. 2;
25
psychoaktywnych
Szczególny tryb kontroli nowych substancji psychoaktywnych i
środków zastępczych (norma sankcjonowana)
Art. 44b. 1. Zakazuje się wytwarzania, przywozu i wprowadzania do
obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) środków zastępczych;
2) nowych substancji psychoaktywnych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz nowych substancji psychoaktywnych
obejmujący te substancje lub ich grupy, uwzględniając wpływ tych
substancji na zdrowie lub życie ludzi lub możliwość spowodowania
szkód społecznych.
26
psychoaktywnych
Procedura oceny ryzyka
Art. 18a. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje Zespół do spraw
oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z
używaniem nowych substancji psychoaktywnych, zwany dalej "Zespołem".
2. Zespół jest organem opiniodawczo-doradczym ministra właściwego do
spraw zdrowia w sprawach oceny potencjalnych zagrożeń dla zdrowia lub
życia ludzi lub możliwości powodowania szkód społecznych, wynikających
z używania substancji, co do których istnieje podejrzenie, że działają na
ośrodkowy układ nerwowy.
3. Członkami Zespołu są specjaliści w sprawach, o których mowa w ust. 2,
posiadający wiedzę co najmniej z zakresu nauk chemicznych,
farmakologii, toksykologii, psychiatrii, nauk społecznych lub nauk
prawnych.
27
psychoaktywnych
Szczególny tryb kontroli nowych substancji
psychoaktywnych i środków zastępczych (norma
sankcjonująca)
 sankcja finansowa (kara pieniężna) o charakterze
administracyjnym wymierzana przez państwowego
inspektora sanitarnego (PIS);
 wprowadzona nowelizacją z października 2010 r.;
 zmodyfikowana nowelizacją z kwietnia 2015 r.;
28
Problem kontroli „dopalaczy”
Szczególny tryb kontroli nowych substancji psychoaktywnych i
środków zastępczych (norma sankcjonowana)
Art. 52a. 1. Kto wytwarza lub wprowadza do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej środek zastępczy lub nową substancję
psychoaktywną, podlega karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do
1 000 000 zł.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji,
państwowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na miejsce
wytwarzania lub wprowadzania do obrotu środka zastępczego lub
nowej substancji psychoaktywnej. Decyzji tej nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności.
3. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
państwowy inspektor sanitarny uwzględnia w szczególności ilość
wytworzonego lub wprowadzonego do obrotu środka zastępczego lub
wytworzonej lub wprowadzonej do obrotu nowej substancji
psychoaktywnej.
29
Problem kontroli „dopalaczy”
Dalsze środki w dyspozycji Inspekcji Sanitarnej
(czasowe wycofanie z obrotu)
Art. 44c. 1. W przypadku stwierdzenia wytwarzania lub
wprowadzania do obrotu produktu, co do którego zachodzi
uzasadnione podejrzenie, że jest on środkiem zastępczym lub nową
substancją psychoaktywną, właściwy ze względu na miejsce
wytwarzania lub wprowadzania do obrotu państwowy inspektor
sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, wstrzymanie wytwarzania tego
produktu lub wycofanie go z obrotu, na czas niezbędny do
przeprowadzenia badań mających na celu ustalenie, czy jest on
środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, nie
dłuższy jednak niż 18 miesięcy.
30
Leczenie
Na leczenie sensu largo składa się:
 leczenie;
 rehabilitacja;
 reintegracja;
31
Leczenie
6) leczenie – leczenie zaburzeń psychicznych i zaburzeń
zachowania spowodowanych używaniem środków odurzających
lub substancji psychotropowych;
22) rehabilitacja – proces, w którym osoba z zaburzeniami
psychicznymi spowodowanymi przez przyjmowanie środków
odurzających lub substancji psychotropowych osiąga optymalny
stan zdrowia, funkcjonowania psychicznego i społecznego;
23) reintegracja – efekt działań określonych w art. 14-16 i art. 18
ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz.
U. Nr 122, poz. 1143, z pózn. zm.4));
32
Leczenie
 Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nie używa
pojęcia leczenie odwykowe, którego nagminnie
używa kodeks karny, w tym także w ostatniej
nowelizacji przepisów o środkach
zabezpieczających (art.93f § 2 k.k.);
33
Dobrowolność leczenia
Art. 25. Podjęcie leczenia, rehabilitacji lub reintegracji osób
uzależnionych jest dobrowolne, jeżeli przepisy ustawy nie
stanowią inaczej.
34
Dopuszczalność leczenia przymusowego
Niezależnie od faktu popełnienia przestępstwa
Art. 30. 1. Na wniosek przedstawiciela ustawowego, krewnych w
linii prostej, rodzeństwa lub faktycznego opiekuna albo z urzędu
sąd rodzinny może skierować niepełnoletnią osobę uzależnioną
na przymusowe leczenie i rehabilitację.
2. Czasu przymusowego leczenia i rehabilitacji nie określa się z
góry, nie może on być jednak dłuższy niż 2 lata.
3. Jeżeli osoba uzależniona ukończy 18 lat, przed zakończeniem
przymusowego leczenia lub rehabilitacji, sąd rodzinny może je
przedłużyć na czas niezbędny do osiągnięcia celu leczenia lub
rehabilitacji, łącznie nie dłuższy jednak niż określony w ust. 2.
4. (…)
35
Sprawców przestępstw oraz czynów karalnych
Art. 29. 1. W zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich
oraz jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej prowadzi się
leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych
umieszczonych w tych zakładach.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb postępowania leczniczego, rehabilitacyjnego i
reintegracyjnego w stosunku do osób uzależnionych,
umieszczonych w:
1) zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich,
2) jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej (…).
36
Leczenie przymusowe
W związku z popełnieniem czynu karalnego – sprawcy nieletni
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja
2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
postępowania leczniczego, rehabilitacyjnego i
readaptacyjnego w stosunku do osób uzależnionych
umieszczonych w zakładach poprawczych i schroniskach
dla nieletnich.
Dz. U. z 2007 r. Nr 93, poz. 627
37
Leczenie przymusowe
 oddzielne zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne;
 pobyt w takim zakładzie może wynikać z decyzji sądu rodzinnego
w orzeczeniu pierwotnym, lub być wynikiem przeniesienia ze
zwykłego zakładu na podstawie decyzji administracji, która w
pewnych wypadkach wymaga zgody sędziego rodzinnego;
 leczenie, rehabilitację i readaptację w zakładach prowadzi się
metodami i środkami ogólnie stosowanymi w tego rodzaju
postępowaniu;
 leczenie w takich zakładach nie obejmuje detoksykacji, leczenia
substytucyjnego oraz postępowania wymagającego leczenia w
stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej;
 w tym ostatnim wypadku stosuje się art.90 ustawy o postępowaniu
w sprawach nieletnich;
38
Art.90 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich:
§ 1 Dyrektor zakładu poprawczego może umieścić nieletniego na
czas określony poza zakładem, jeśli przemawiają za tym:
(…)
3) potrzeba specjalistycznego leczenia;
(…)
§ 3 O decyzji w sprawie umieszczenia nieletniego poza zakładem
poprawczym dyrektor zakładu zawiadamia sąd rodzinny, który
wykonuje orzeczenie. Do wykonania decyzji, o której mowa w § 1,
dyrektor zakładu może przystąpić po zaakceptowaniu jej przez
sąd.
39
Art.12 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich:
W razie stwierdzenia u nieletniego upośledzenia umysłowego,
choroby psychicznej lub innego zakłócenia czynności
psychicznych bądź nałogowego używania alkoholu albo
innych środków w celu wprowadzania się w stan odurzenia,
sąd rodzinny może orzec umieszczenie nieletniego w szpitalu
psychiatrycznym lub innym odpowiednim zakładzie
leczniczym.
40
Leczenie przymusowe
W związku z popełnieniem przestępstwa – sprawcy dorośli
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 21
grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków i
trybu postępowania leczniczego, rehabilitacyjnego i
readaptacyjnego w stosunku do osób uzależnionych
umieszczonych w jednostkach organizacyjnych Służby
Więziennej.
Dz. U. z 2007 r. Nr 5, poz. 40
41
W związku z popełnieniem przestępstwa – sprawcy dorośli
Leczenie i rehabilitacja obejmuje:
 osoby zobowiązane przez sąd orzekający w
sprawie lub sąd penitencjarny do poddania się
takim oddziaływaniom w toku odbywania kary
pozbawienia wolności;
 osoby, które wyraziły zgodę na poddanie się takim
oddziaływaniom w toku odbywania kary
pozbawienia wolności;
42
W związku z popełnieniem przestępstwa - sprawcy dorośli
Art.117 kodeksu karnego wykonawczego:
Skazanego, u którego stwierdzono uzależnienie od alkoholu
albo środków odurzających lub psychotropowych (…)
obejmuje się, za jego zgodą, odpowiednim leczeniem i
rehabilitacją; w razie jej braku – o stosowaniu leczenia lub
rehabilitacji orzeka sąd penitencjarny.
43
Leczenie substytucyjne
Art. 28. 1. Osoba uzależniona może być leczona przy
zastosowaniu leczenia substytucyjnego.
44
7) leczenie substytucyjne – stosowanie, w ramach programu
leczenia uzależnienia, produktów leczniczych lub środków
odurzających o działaniu agonistycznym na receptor
opioidowy;
45
Art. 28.
1. (…)
2. Leczenie substytucyjne może prowadzić podmiot leczniczy po
uzyskaniu zezwolenia marszałka województwa właściwego ze
względu na siedzibę tego podmiotu, wydanego po uzyskaniu
pozytywnej opinii dyrektora Biura odnośnie do spełniania wymagań
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
3. Zezwolenie na leczenie substytucyjne w podmiotach leczniczych
dla osób pozbawionych wolności wydaje Dyrektor Generalny
Służby Więziennej po uzyskaniu pozytywnej opinii dyrektora Biura.
46
Art. 28 (…).
4. Zezwolenie na leczenie substytucyjne może otrzymać podmiot
leczniczy, który posiada:
1) aptekę szpitalną lub zawarł umowę z apteką lub hurtownią
farmaceutyczną w zakresie zaopatrzenia w środek substytucyjny;
2) pomieszczenia przystosowane do:
a) wydawania środka substytucyjnego,
b) prowadzenia terapii grupowej,
c) pracy lekarza, terapeuty i pracownika socjalnego,
d) pobierania próbek do analizy,
e) przechowywania i przygotowania środków substytucyjnych w sposób
uniemożliwiający dostęp osób nieupoważnionych;
3) odpowiednie warunki kadrowe zapewniające realizację programu
prowadzenia leczenia ambulatoryjnego dotyczące w szczególności
kierownika programu oraz przeszkolonych w zakresie realizowanego
47
programu pielęgniarek i pracowników pomocniczych.
Art. 28. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania przy leczeniu
substytucyjnym oraz szczegółowe warunki, które powinien
spełniać zakład opieki zdrowotnej prowadzący leczenie
substytucyjne, mając na względzie dobro osób uzależnionych.
Szczegóły leczenia substytucyjnego reguluje Rozporządzenie
Ministra Zdrowia z dnia 19 października 2007 r. w sprawie
leczenia substytucyjnego (Dz. U. nr 205/2007, poz.1493)
48
Warunki dopuszczalności stosowania:
§ 2 ust.1 rozporządzenia:
1) uzależnienie od opioidów,
2) ukończenie 18 lat,
3) wyrażenie zgody na leczenie i przestrzeganie jego
wymogów,
4) dopuszczalność wyjątkowej kwalifikacji do leczenia
substytucyjnego pacjentów, którzy nie spełniają warunku
określonego w pkt.2,
49
Wysokoprogowy charakter programów leczenia
substytucyjnego;
§ 6. Pacjent przyjmujący środek substytucyjny jest badany co
najmniej raz w miesiącu na występowanie w moczu lub innych
płynach ustrojowych środków odurzających i substancji
psychotropowych innych niż stosowane w ramach programu.
50
Wysokoprogowy charakter programów leczenia substytucyjnego:
§ 2. 3. Kierownik programu lub upoważniony przez niego lekarz
wykonujący zadania w programie może wyłączyć z programu
pacjenta, w szczególności gdy:
1) trzykrotne kolejne lub pięciokrotne w ciągu 6 miesięcy wykonane w
odstępach minimum 4-dniowych badanie płynów ustrojowych, w
szczególności moczu, potwierdza przyjmowanie, innych niż
stosowane w leczeniu, środków odurzających lub substancji
psychotropowych;
2) pacjent odmawia poddania się badaniu, o którym mowa w § 6;
3) pacjent stosuje przemoc psychiczną lub fizyczną wobec innych
pacjentów lub personelu;
4) pacjent udziela innym osobom środek substytucyjny.
51
Zasady wydawania i przyjmowania środka substytucyjnego:
§ 5. 1. Środek substytucyjny jest podawany pacjentowi przez
lekarza, pielęgniarkę lub wydawany przez farmaceutę w
jednorazowych dawkach dziennych i przyjmowany przez pacjenta w
ich obecności.
 Rozporządzenie określa jednak wyjątki od tej reguły (§ 2 – 4 c)
dopuszczając w pewnych okolicznościach wydawanie pacjentom
dawek metadonu na dłuższe okresy wynoszące 7 do 14 dniu.
52

Kryminologiczna i prawna problematyka narkomanii

Transkrypt

Podobne dokumenty

Program Przeciwdziałania Narkomanii

gminny program przeciwdziałania narkomanii na 2016 rok

"Wyniki otwartego konkursu ofert nr 4/2017 pn. "Przeciwdziałanie

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii