Decoupage - WordPress.com

Roman Dziadkiewicz
Decoupage (W Tobie jest materiał...)
działania na performerze
sobota 11.10.2014 g. 10.00-18.00
|| w ramach międzynarodowej, interdyscyplinarnej konferencji Anatomia (nie)rozumu
roman dziadkiewicz, rzeźba z ludzi i krzeseł z jadalni hitlera
inspiracje: Diogenes, żywa rzeźba, sztuka układania kompozycji kwiatowych, dekupaż, surrealizm, ikonografia
Salpetriere, gimnastyka artystyczna i sportowa, sadyzm, masochizm, BDSM, bondage, kultura kinbaku,
tortury, ubezwłasnowolnienie, zapinanie w pasy i w kaftan bezpieczeństwa, uprzedmiotowienie, abject (ruch /
unieruchomienie pomiędzy podmiotem a przedmiotem), wycinanki i kolaże, bycie świecznikiem, dramat
Wieszak A. Partum, joga, joga śmiechu, okaleczenia rytualne, tatuaż, body-painting, Łzy Erosa G. Bataille,
Republika marzeń B. Schulz, T. Kantor, Prz. Kwiek, sztuki magiczne, cyrk, umieranie ze szczęścia...
Szaleństwo nie ma przyszłości. Ma przeszłość (wstyd) i teraźniejszość (potencjalność deregulacji).
Przyszłością jest autyzm policzalności – archiwum, dokumentacja, czysta informacja i wyodrębnienie
(oddzielenie). Wszystkie wojny zostały przegrane, wszystkie łzy wylane i pogrzebane wraz ze złudzeniami.
Suwerenne terytorium poezji zostało umieszczone na pustyni, daleko od ośrodków władzy. Można tam
wyskoczyć na tydzień i się zrelaksować przy transowych rytmach wielkiego wspólnego, elektrycznego serca.
Trudniej wrócić. Bawmy się więc albo chociaż próbujmy, bujmy...
Działanie realizowane jest w formie „procesu warsztatowego” – realizacja żywej, przekształcającej się w
czasie rzeźby z autora-performera (z jego udziałem jako operatora, inspiratora i prowokatora działającego „od
wewnątrz”) oraz czynną pracą (zabawą) grupy osób (młodych artystów, studentów, przyjaciół) zaproszonych do
interakcji. Całość dokumentowana. Zakładamy możliwość uczestnictwa ze strony publiczność. Działanie trwa
w trakcie całego dnia konferencyjnego w holu budynku w pobliżu sal konferencyjnych – od początku, bez
przerw, do ostatniego widza / uczestniczki.
Część tytułu umieszczona w nawiasie pochodzi z listu Brunona Schulza do Witolda Gombrowicza, w którym
pisze on o „patologicznej wrażliwości na antynomie” tego drugiego. List był odpowiedzią na prowokacje
zamieszczone przez Gombrowicza w czasopiśmie „Studio”, określające Schulza „wariatem lub pozerem”.
Działanie wynika bezpośrednio z osobistych doświadczeń autora z ostatnich tygodni, miesięcy i lat, będących
pasmem pięknych i dramatycznych konfrontacji z antynomiami – ze (z)realizowanymi utopiami, „republikami
marzeń”, otwartością, współpracą, współwalką i współzabawą, i twardymi, zimnymi ramami życia społecznego
[r.dz. 04-10-2014].