pobierz plik typu Acrobat Reader 332kB

Marta Knotz
Materiały szkoleniowe – OIRP Koszalin
Transgraniczne dochodzenie roszczeń – wprowadzenie do praktycznego
stosowania prawa europejskiego
Sprawa unijna – takie postępowanie sądowe, którego przedmiot objęty jest zakresem
normowania prawa unijnego (np. większość spraw pracowniczych, ubezpieczeniowych,
konsumenckich, gdyż nasze ustawodawstwo jest oparte na prawie unijnym).
Sprawa transgraniczna – sprawa, w której występuje łącznik normowany przez prawo unijne,
polegający na przekraczaniu granic przez towary, osoby, usługi lub kapitał. Typowe łączniki:
obywatelstwo, miejsce zamieszkania, sprzedaż towarów, usług za granicę.
Prawo unijne:
prawo pierwotne: TUE, TFUE, Karta praw podstawowych UE
prawo pochodne: rozporządzenia, dyrektywy, decyzje i inne (prawo stanowione przez organy
UE)
Art. 288 TFUE
W celu wykonania kompetencji Unii instytucje przyjmują rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i
opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich
Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w
odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy
i środków. Decyzja wiąże w całości. Decyzja, która wskazuje adresatów, wiąże tylko tych adresatów. Zalecenia
i opinie nie mają mocy wiążącej.
Podstawa prawna obowiązywania w Polsce prawa unijnego jest art. 2 aktu dotyczącego
warunków przystąpienia RP do UE (dotyczy również prawa przyjętego przez UE przed
przystąpieniem Polski) oraz art. 91 Konstytucji RP
Art. 91. 1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest
uzależnione od wydania ustawy. 2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w
ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.3. Jeżeli wynika to z
ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez
nią stanowione (prawo wtórne) jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z
ustawami.
Zasady stosowania prawa unijnego:
Zasada pierwszeństwa:
wynika z Konstytucji RP, a w prawie unijnym z orzecznictwa – tzw. reguła Simenthal orzeczenie
TSUE C-106/77
odmowa zastosowania prawa krajowego sprzecznego z prawem unijnym jest konieczna dla
zapewnienia efektywności prawa unijnego
Hierarchia aktów prawnych w Polsce:
1.
konstytucja i prawo unijne
2.
umowy międzynarodowe
3.
ustawy
4.
rozporządzenia
Kazus „karta pojazdu”
§ 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości
opłat za kartę pojazdu - nakłada opłatę 500 zł za kartę pojazdu sprowadzanego z zagranicy
Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie U 6/04 Trybunał Konstytucyjny
stwierdził, iż powyższy przepis jest niezgodny z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
gdyż nakłada daninę publiczną w drodze rozporządzenia a nie ustawy. Natomiast odroczył
utratę mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu do dnia 1 maja 2006 r. Odroczenie
utraty mocy przepisu nakłada obowiązek jego stosowania przez sądy do upływu terminu.
Jednocześnie w wyniku pytania prejudycjalnego SR w Jaworznie TSUE w postanowieniu
C-134/07 z dnia 10 grudnia 2007 r. stwierdził, iż "art. 90 akapit pierwszy traktatu WE należy
interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on opłacie, takiej jak ta przewidziana w § 1 ust. 1
rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za
kartę pojazdu, która to opłata w praktyce jest nakładana w związku z pierwszą rejestracją
używanego pojazdu samochodowego przywiezionego z innego państwa członkowskiego, lecz
nie jest nakładana w związku z nabyciem w Polsce używanego pojazdu samochodowego, jeśli
jest on tam już zarejestrowany".
Orzeczenie SR Koszalin I C 672/08 (jest w lex), orzeczenia SN II CNP 11/11, III CZP 37/10
Inne orzeczenia SN na gruncie zasady pierwszeństwa: III CSK 112/05, I BU 6/09, III CZP
3/10, II UK 233/09, II PK 143/07, I UK 59/11, I UK 182/07, III CZP 3/10, III CZP 37/10,
III CSK 112/05
Zasada bezpośredniej skuteczności prawa unijnego:
Zasadę tę należy odnosić zawsze do konkretnego przepisu, a nie rodzaju aktu prawnego.
Warunki bezpośredniej skuteczności:
1.
przepis musi być jasny i precyzyjny,
2.
bezwarunkowy - nie być uzależniony od spełnienia dodatkowych warunków, kompletny
(nie wymagać implementacji, podjęcia działań celem jego wprowadzenia do porządku
prawnego)
Kwestia bezpośredniej skuteczności często przedmiotem rozważań TSUE.
Głównie zasada ta będzie dotyczyć rozporządzeń - przepisy rozporządzeń stanowić mogą
bezpośrednią podstawę prawną roszczeń i orzeczeń.
Problem bezpośredniego stosowania dyrektyw:
reguła angelidaki domingez
wyroki TSUE C-378/07, C-282/10,
zasady:
1.
jeżeli dyrektywa nie została implementowana pomimo upływu terminu na
implementacje bądź została implementowana wadliwie
2.
podejmujemy próbę prounijnej wykładni, szukamy przepisu krajowego, który da się
zastosować,
3.
nie można odmówić zastosowania przepisu sprzecznego z dyrektywą jeżeli odmowa
mogłaby pozbawić stronę prawa przysługującego jej na podstawie ustawy albo odmowa
prowadziłaby do nabycia przez druga stronę prawa nieprzewidzianego w prawie krajowym
(dotyczy skutku horyzontalnego – między jednostkami),
4.
można się powoływać na dyrektywę w stosunkach wertykalnych (państwo – obywatel,
przy czym państwo rozumiemy szeroko)
Trzeba mieć na uwadze, że występuje na tym tle wiele sprzecznych rozstrzygnięć TSUE
Kazus „zmarnowany urlop”
Art. 11 a ustawa o usługach turystycznych:
Organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług
turystycznych, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest spowodowane wyłącznie …
Art. 471 kc
Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania
zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które
dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Art. 5 dyrektywy nr 90/314/EWG w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek
(Dz.Urz. L 158,23/06/1990)
W odniesieniu do szkody wyrządzonej konsumentowi w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania
umowy, Państwa Członkowskie podejmą niezbędne kroki w celu zagwarantowania odpowiedzialności
organizatora i/lub punktu sprzedaży detalicznej, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy nie
wynika ani z ich winy, ani z winy innego usługodawcy, a jest wynikiem:...
Wyrok TSUE S. Leitner v. TUI Deutschland GmbH, nr C-168/00 (EurLex nr 62000J0168),
Przepis dyrektywy co do zasady przyznaje konsumentowi prawo do odszkodowania za uszczerbek
niemajątkowy poniesiony na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez
organizatora imprezy turystycznej.
Dotychczasowe orzecznictwo SN:
- niematerialny charakter szkody w postaci "zmarnowanego urlopu"
- zmarnowany urlop nie narusza dóbr osobistych
- brak możliwości rekompensaty szkody niemajątkowej przyznania zadośćuczynienia
przy odpowiedzialności kontraktowej.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2010 r. III CZP 79/10
Przepis art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (jedn. tekst:
Dz.U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.) może być podstawą odpowiedzialności organizatora
turystyki za szkodę niemajątkową klienta w postaci tzw. zmarnowanego urlopu.
Podstawą orzeczenia – konieczność prounijnej wykładni przepisów
Kazus „odszkodowanie z OC”
Do uderzenia w drzewo doszło podczas kiedy pojazdem kierował poproszony przez
zmęczonego właściciela auta jego znajomy. Czy przysługuje zadośćuczynienie z OC
właścicielowi auta? Tak - jeżeli kierowca ponosi winę w spowodowaniu wypadku – korzysta z
odpowiedzialności na zasadzie winy – z art. 415 kc. Nie – jeśli kierowca nie ponosi winy.
Odpowiedzialność z 436 kc jest tu wyłączona (ponosiłby odpowiedzialność wobec siebie).
Dyrektywa 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od
odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych
i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności – art. 12
ubezpieczenie obejmuje odpowiedzialność z tytułu uszkodzenia ciała wszystkich pasażerów, innych niż
kierowca, wynikającą z ruchu pojazdu
INSTRUMENTY TRANSGRANICZNEGO
DOCHODZENIA ROSZCZEŃ
–
–
mają zastosowanie tylko w sprawach transgranicznych
szczególna pozycja Wielkiej Brytanii, Irlandii i Danii
1. JURYSDYKCJA
Rozporządzenie Rady nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania
orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, zwane
„Bruksela I”
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r.
w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach
cywilnych i handlowych (zwane „Bruksela I” wersja przekształcona) - obowiązuje od 10.012015
r. do spraw wszczętych, do formalnie sporządzonych lub zarejestrowanych dokumentów
urzędowych oraz do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych w dniu 10 stycznia 2015 r.
lub po tej dacie.
Konwencja brukselska o jurysdykcji, uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach
cywilnych i handlowych, zawartej przez Państwa Członkowskie w 1968 r. - ma zastosowanie do
terytoriów zamorskich państw UE
Konwencja lugańska z dnia 30 października 2007 r o jurysdykcji i uznawaniu oraz
wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych - ma zastosowanie do
Islandii, Norwegii, Szwajcarii
Rozporządzenie „Bruksela I” wersja przekształcona:
–
orzeczenia TSUE do art. 17 C-585/08, C-144/09
2. UZNAWANIE I WYKONYWANIE ORZECZEŃ
Rozporządzenie „Bruksela I” wersja przekształcona – zniesienie procedury exequatur.
Orzeczenia są uznawane i wykonywane automatycznie.
Strona, która chce powołać się w państwie członkowskim na orzeczenie wydane w innym
państwie członkowskim, przedstawia: a) odpis orzeczenia spełniający warunki niezbędne do
stwierdzenia jego autentyczności; oraz b) zaświadczenie wydane zgodnie z art. 53.
Obrona przed uznaniem i wykonaniem orzeczenia:
można domagać się w państwie w którym orzeczenie ma być wykonane – odmowy jego
uznania lub wykonania tylko w oparciu o przesłanki wskazane w art. 45 rozporządzenia.
Przepisy KPC –
art. 1144 i 11441 kpc – dot. Bruksela I
art. 79510 - 79511 kpc - dot. Bruksela I wersja przekształcona
Formularz:
http://lex.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/files/sipdata/dane/unia/2015/1391666/1.p
df
3. POSTĘPOWANIA EUROPEJSKIE
ETE - EUROPEJSKI TYTUŁ EGZEKUCYJNY
Rozporządzenie (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r.
w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych
Będzie miał zastosowanie do orzeczeń wydanych w sprawach wszczętych przed 10.01.2015 r.
generalnie takie orzeczenia wymagają przeprowadzenia postępowania opartego na Bruksela I
44/2001 – o stwierdzenie wykonalności – w państwie wykonania. Jeżeli roszczenie jest
bezsporne (niezaskarżony nakaz zapłaty, wyrok, zaoczny) można zamiast tego wystąpić w
Polsce o ETE.
Europejski tytuł egzekucyjny to zaświadczenie, które załącza się do orzeczenia sądu krajowego,
ugody sądowej lub dokumentu urzędowego, pozwalające na wykonanie orzeczenia w innym
państwie członkowskim.
praktyczny przewodnik KE https://e-justice.europa.eu/content_ejn_s_publications-287-pl.do
Przepisy KPC – art. 795 1 - 7955 kpc
ENZ – EUROPEJSKI NAKAZ ZAPŁATY
Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006
r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty
postępowanie wyłącznie pisemne, oparte na formularzach
Standardowe formularze, dostępne we wszystkich językach UE:
https://e-justice.europa.eu/content_european_payment_order_forms-156-pl.do
Praktyczny przewodnik KE https://e-justice.europa.eu/content_ejn_s_publications-287-pl.do
Przepisy KPC – art. 795 6 - 7957 kpc
DROBNE ROSZCZENIA
Rozporządzenie (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r.
ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń
–
gdy przewidujemy spór, ale prosty, może być rozstrzygnięty pisemnie, na podstawie
samych dokumentów, pisemnych zeznań świadków, stron, biegłych, rozprawa może być
przeprowadzona w drodze wideokonferencji
Postępowanie to dotyczy transgranicznych roszczeń, których wartość nie przekracza 2 000
EUR. Proponuje się rozszerzenie do 10.000 euro.
Zwykle ma ono formę pisemną i wykorzystuje się w nim standardowy formularz. Dostępny
online:
https://e-justice.europa.eu/content_small_claims_forms-177-pl.do
prawomocne orzeczenie opatrzone jest zaświadczeniem i podlega wykonaniu bez procedury
exequatur
praktyczny przewodnik KE https://e-justice.europa.eu/content_ejn_s_publications-287-pl.do
Przepisy KPC – art. 7958 - 7959 kpc
EUROPEJSKI NAKAZ ZABEZPIECZENIA NA RACHUNKU BANKOWYM
w dniu 15 maja 2014 r. przyjęto Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr
655/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające procedurę europejskiego nakazu zabezpieczenia
na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w
sprawach cywilnych i handlowych, które będzie obowiązywało od dnia 18 stycznia 2017 r..
4.
PRAWO WŁAŚCIWE
w zakresie unormowanym pr. unijnym nie stosujemy ppm, chyba że prawo unijne każe
nam stosować prawo krajowe – ppm
A) zobowiązania umowne
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r.
w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I)
w stosunkach z Danią obowiązuje: Konwencja rzymska z 1980 r. o prawie właściwym dla
zobowiązań umownych
B) zobowiązania pozaumowne
Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r.
dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych („Rzym II”)
C) rozwód i separacja
Rozporządzenie Rady (UE) nr 1259/2010 z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie wprowadzenia w
życie wzmocnionej współpracy w dziedzinie prawa właściwego dla rozwodu i separacji prawnej
(Rzym III)
D)
odpowiedzialność rodzicielska i alimenty
Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa
właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań
alimentacyjnych
Rozporządzenie(Bruksela II bis) Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące
jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach
dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000
praktyczny przewodnik: https://e-justice.europa.eu/content_ejn_s_publications-287-pl.do
E) upadłości
Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania
upadłościowego
F) dziedziczenie
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w
sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i
wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie
ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego
5. DZIEDZICZENIE w sprawach transgranicznych
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w
sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i
wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie
ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego
Rozporządzenie ma zastosowanie do dziedziczenia po osobach, które zmarły w dniu lub po
dniu 17 sierpnia 2015 r., nie ma zastosowania do Danii, UK i Irlandii.
Europejskie poświadczenie spadkowe
Dz.U.UE.L.2014.359.30 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR
1329/2014 z dnia 9 grudnia 2014 r ustanawiające formularze, o których mowa w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 w sprawie jurysdykcji,
prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania
dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia
europejskiego poświadczenia spadkowego Dz.U.UE L z dnia 16 grudnia 2014 r.)
Projekt zmiany KPC z dnia 13 października 2014 r. w związku z wejściem w życie powyższego
rozporządzenia
6.
DORĘCZANIE DOKUMENTÓW
Rozporządzenie nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r.
dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w
sprawach cywilnych i handlowych (doręczanie dokumentów) oraz uchylające rozporządzenie
Rady (WE) nr 1348/2000
Artykuł Marta Knotz „Doręczanie dokumentów sądowych w Unii Europejskiej”, IUSTITIA
(12)2013
Atlas sądowniczy – doręczenia
http://ec.europa.eu/justice_home/judicialatlascivil/html/ds_otherinfostate_be_pl.jsp
Wyrok TS UE z 19.12.2012 r. C-325/11
Wyrokiem z 19.12.2012 r. Trybunał Sprawiedliwości na skutek pytania prejudycjalnego Sądu
Rejonowego w Koszalinie stwierdził, że art. 1 ust. 1 rozporządzenia 1393/2007 należy
interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu państwa członkowskiego, które
przewiduje, iż dokumenty sądowe przeznaczone dla strony, której miejsce zamieszkania lub
zwykłego pobytu znajduje się w innym państwie członkowskim, są złożone do akt
postępowania ze skutkiem doręczenia, gdy strona ta nie ustanowiła pełnomocnika do doręczeń
zamieszkałego w państwie członkowskim, gdzie toczy się postępowanie sądowe.
7.
PRZEPROWADZANIE DOWODÓW
Rozporządzenie Rady (WE) NR 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy
między sądami Państw Członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych
lub handlowych
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 stycznia 2002 r. w sprawie szczegółowych
czynności sądów w sprawach z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego oraz
karnego w stosunkach międzynarodowych
§ 32. 1. W razie konieczności wezwania do osobistego stawiennictwa na rozprawę przed sądem
polskim osoby zamieszkałej za granicą w celu przesłuchania jej w charakterze strony, świadka
lub biegłego bądź dokonania konfrontacji, sąd wysyła do tej osoby wezwanie do dobrowolnego
stawiennictwa, w trybie określonym w § 18
2. Wezwanie, o którym mowa w ust. 1, nie może zawierać zagrożenia karą porządkową lub
innymi środkami przymusu. W wezwaniu zamieszcza się pouczenie o tym, że osoba wzywana,
na jej żądanie, otrzyma w wysokości określonej prawem polskim zwrot wydatków koniecznych
związanych ze stawiennictwem do sądu, w tym kosztów przejazdu, utrzymania i noclegu oraz
równowartość utraconego zarobku z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu, oraz pouczenie
o możliwości przyznania jej przez sąd wzywający zaliczki na koszty podróży i na utrzymanie w
miejscu przesłuchania.
8.
POMOC PRAWNA
Dyrektywa Rady 2003/8/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do
wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych
wspólnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze
Prawo do pomocy prawnej zostało przewidziane w:
- Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC) – art. 6 ust. 3 lit. c) tej konwencji
gwarantuje prawo do pomocy prawnej, jeśli oskarżony nie ma wystarczających środków na
pokrycie kosztów obrony oraz do otrzymania pomocy prawnej, kiedy wymaga tego dobro
wymiaru sprawiedliwości;
- Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej – art. 47 Karty stanowi, że pomoc prawna
przysługuje każdemu, kto nie posiada wystarczających środków, w zakresie niezbędnym do
zapewnienia skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości.
Ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r. o prawie pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych
prowadzonym w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz o prawie pomocy w celu
ugodowego załatwienia sporu przed wszczęciem takiego postępowania (Dz. U. z dnia 17
stycznia 2005 r.)
9.
MEDIACJA
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie
niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych - tzw. dyrektywa ADR
10.
KOMPENSATA DLA OFIAR PRZESTĘPSTW
Dyrektywa Rady 2004/80/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. odnosząca się do kompensaty dla
ofiar przestępstw Dz.U.2005.169.1415
USTAWA z dnia 7 lipca 2005 r. o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych
przestępstw (Dz. U. z dnia 6 września 2005 r.)
Sądy okręgowe przyjmują i przekazują do innych państw UE wnioski o rekompensatę zdarzeń
jakie miały miejsce na ich terenie.
11.
EUROPEJSKA
HANDLOWYCH
SIEĆ
SĄDOWA
W
SPRAWACH
CYWILNYCH
I
2001/470/WE: Decyzja Rady z dnia 28 maja 2001 r. ustanawiająca Europejską Sieć Sądową w
sprawach cywilnych i handlowych
szereg instytucji i organów niosących pomoc w poznaniu prawa europejskiego, są nawet
bezpłatne numery telefonów, pod którymi można uzyskać pomoc i informację co do
obowiązujących przepisów, praktycznych aspektów wykonania, podręczniki, broszury
informacyjne można uzyskać za darmo
linki pomocnicze:
podstawowa strona, szereg informacji, formularze, przewodniki:
https://e-justice.europa.eu/content_ejn_s_publications-287-pl.do
atlas sądowniczy – właściwe sądy, informacje państw członkowskich, koszty, języki:
http://ec.europa.eu/justice_home/judicialatlascivil/
badanie efektywności sądownictwa w EU
http://ec.europa.eu/justice/effective-justice/files/justice_scoreboard_2015_en.pdf
eur-lex.europa.eu – teksty przepisów
eur-lex.europa.eu/n-lex – teksty przepisów krajowych państw europejskich
curia.europa.eu – orzecznictwo TSUE
eulis.eu – rejestry gruntów
ebr.org – rejestr DG
https://e-justice.europa.eu/content_interconnected_insolvency_registers_search-246-pl.do
rejestr upadłości
–