WYTYCZNE DO REDAGOWANIA PRAC MAGISTERSKICH

WYTYCZNE DO REDAGOWANIA
PRAC MAGISTERSKICH
Kierunek: Zarządzanie i inŜynieria produkcji
REDAGOWANIE PRACY
Praca musi być przede wszystkim wartościowa merytorycznie. Strona estetyczna takŜe ma
duŜe znaczenie, jednak stosowanie nie potrzebnych ozdobników, zbyt wielu kolorów,
charakterów czcionek, podkreśleń i pogrubień moŜe wywołać wraŜenie „przerostu formy nad
treścią”.
Najlepiej stosować nie więcej jak dwupoziomowe numerowanie rozdziałów, proste formy
tabel, bez cieniowania i bez podwójnych obramowań. Rozdziały główne zaczyna się od nowej
strony, podrozdziały wg zasady: jeśli tekst dochodzi do 2/3 strony to nowy podrozdział
zaczynamy od nowej strony.
Objętość pracy – nie ma tutaj reguł, przyjmuje się średnio 60 do 120 stron.
Marginesy – lewy margines - 3,5 cm, prawy margines – 1,5 cm górny i dolny
margines – 2,5 cm.
Czcionka – tekst pracy czcionka szeryfowa 12-to punktowa (np. Times New
Roman), tytuły - czcionka bezszeryfowa 12-to lub 14-to punktowa pogrubiona
(np. Arial).
Interlinie – 1,5
Numerowanie stron – strona pierwsza, na której nie umieszcza się numeru
strony to strona tytułowa. Drugą stroną jest pierwsza strona spisu treści. Wybór
sposobu numeracji (środek na górze strony, środek na dole strony itd.) –
dowolny.
Numery i tytuły tabel zamieszcza się nad tabelami, numery i tytuły rysunków
pod rysunkami i zdjęciami. Tabele, rysunki i zdjęcia powinny być opisane tak,
aby były zrozumiałe bez zaglądania do treści pracy. Zawsze naleŜy podawać
źródło pochodzenia tabeli, rysunku, zdjęcia, jeśli jest własne naleŜy napisać:
źródło: opracowanie własne. Legenda zamieszczona pod tabelą/rysunkiem
powinna wyjaśniać skróty, jeśli występują.
ZAWARTOŚĆ PRACY
Praca magisterska jest pracą twórczą, a nie odtwórczą, musi więc zawierać elementy twórcze,
które mogą być analizą stanu istniejącego w danym zagadnieniu i propozycjami
wprowadzenia zmian wynikających z analizy wraz z uzasadnieniem, wynikami badań
własnych lub zespołowych wraz z naukową interpretacją wyników badań. Zawsze powinna
być zachowana spójność logiczna między postawionymi tezami i wnioskami.
Praca rozpoczyna się stroną tytułową.
Najogólniej praca magisterska powinna składać się z następujących rozdziałów głównych:
Spis treści
Wstęp
Materiał i Metody
Wyniki
Dyskusja wyników
Literatura (zestawienie cytowanych źródeł)
2
Spis treści
Najwygodniej jest tworzyć spis treści w formie tabeli o nie widocznych krawędziach komórek
tabeli. Spis treści umieszcza się zaraz po stronie tytułowej. Tytuły podrozdziałów mogą
ulegać modyfikacji za zgodą Promotora.
Wstęp
Wstęp i wnioski w pracy magisterskiej naleŜą do jej części najtrudniejszych do napisania.
Praktycznie to wstęp powinien być dopasowany do całej pracy dopiero po jej
zakończeniu.
Wstęp powinien zawierać podrozdziały. Powinien zawierać sprecyzowanie jakiego tematu
dotyczy praca i czym się w niej zajęto.
Wstęp nie powinien zanadto odbiegać od głównego tematu; powinna być zachowana
dyscyplina i nie wdawanie się w szczegóły, które powinny mieć miejsce w środkowej
części pracy, gdzie omawiane są metody badań, dyskutowane są wyniki. Wstęp powinien
zawierać wyjaśnienie, dlaczego akurat taki a nie inny temat wybrano, bo na przykład na
wybrany temat jest mało literatury, bo kwestie, które są poruszane, stały się ostatnio
niezwykle aktualne, poruszające, waŜne dla społeczeństwa, dla nauki, dla kraju itp.
Konieczny jest przegląd stanu wiedzy w danym zagadnieniu na podstawie piśmiennictwa
polskiego i zagranicznego, niezbędna jest umiejętność korzystania z bibliotek i stron
internetowych, które ułatwiają przeszukiwanie piśmiennictwa.
Na podstawie przeglądu stanu wiedzy i podsumowania tego stanu stawia się tezy, których
potwierdzenia lub nie oczekuje się po środkowej części pracy, w omówieniu wyników
i ostatecznie we wnioskach.
Na zakończenie wstępu zwykle pisze się co jest celem pracy, cel pracy to nie to samo co
tezy naukowe, celem pracy moŜe być np. poprawienie warunków pracy, usprawnienie
zarządzania,
poprawienie
stanu
bezpieczeństwa,
zmniejszenie
zanieczyszczenia
środowiska lub temu podobne.
Materiał i metody
Materiał to przedmiot badań, moŜe to być np. opis istniejącej technologii, stanowiska pracy,
funkcjonujący system zarządzania, dokumentacja, którą poddaje się szczegółowej analizie,
element środowiska, seria próbek, wybrana populacja do przeprowadzenia ankiety i wiele
3
innych. NaleŜy uzasadnić dlaczego został wybrany materiał o opisywanej specyfice. WaŜne
jest aby materiał został zlokalizowany i scharakteryzowany w szczegółach.
Dla sprawdzenia postawionych tez niezbędny jest materiał do badań i metody badawcze.
Metody powinny być szczegółowo opisane z zaznaczeniem czy jest to metoda własna czy
wykorzystywana jest metoda znana, moŜe to być kilka metod i porównanie wyników
otrzymanych kilkoma metodami. Rozdział ten nie musi mieć takiej nazwy, ale niezbędne jest
wyjaśnienie co stanowi podstawę opracowania i jak ten materiał „obrabiano”.
Dobrze przeprowadzona interpretacja wyników (w dalszej części pracy) zaleŜy od precyzji
opisu przedmiotu badań i metod badawczych, często interpretując wyniki powołujemy się na
jakieś cechy materiału badanego lub na szczegóły metody, które mają znaczenie przy
naukowej interpretacji.
Wyniki
W tym rozdziale przedstawiamy wyniki badań bez ich interpretacji, ta część pracy jest
udokumentowaniem przeprowadzonych badań. W zaleŜności od przedmiotu badań i metod
badawczych wyniki zestawiamy w tabelach, przedstawiamy na wykresach, diagramach itp.
WaŜne jest aby wyniki opisać dokładnie, a więc miejsca, daty, jednostki i inne dane. NaleŜy
zwracać uwagę na stosowanie jednostek w układzie SI. Rozdział ten moŜe takŜe posiadać
podrozdziały, zaleŜnie od liczby rodzajów przeprowadzonych badań, metod obliczeniowych,
statystycznych itp. MoŜe zaistnieć potrzeba wyróŜnienia w podrozdziałach badań wstępnych
i badań szczegółowych.
Dyskusja wyników
W tym rozdziale znajdzie się omówienie wyników, ich interpretacja na tle innych danych
z piśmiennictwa, jeśli podobne badania były prowadzone. W dyskusji trzeba porównać
własne obserwacje i wyniki eksperymentalne lub nawet wnioski i hipotezy z innymi,
publikowanymi danymi. Często pojawia się problem jak interpretować uzyskane wyniki.
W dyskusji wyników moŜna się podjąć własnej interpretacji z podaniem argumentów
powołując się na konkretne wyniki badań własnych, jest tu miejsce na wykazanie się
„dojrzałością naukową”. NaleŜy zwracać szczególną uwagę czy liczba wyników jest
wystarczająca do interpretacji metodami statystycznymi i na dobór metod statystycznych.
4
MoŜna teŜ wykazać, Ŝe naleŜałoby wykonać dodatkowe badania w przyszłości, Ŝe pierwotnie
załoŜony program badań wobec uzyskanych wyników był nie pełny. MoŜe się okazać, Ŝe
uzyskane wyniki nie wystarczająco potwierdziły postawione tezy na początku badań, wtedy
naleŜy uzasadnić przyczyny takiego stanu. W pracach o charakterze bardziej opisowym niŜ
eksperymentalnym trudniej jest przeprowadzić precyzyjną dyskusję wyników, wtedy we
wprowadzeniu do tego rozdziału naleŜy to zaznaczyć, jednak dyskusja wyników teŜ powinna
mieć charakter naukowy.
Wnioski
Wnioski powinny dotyczyć wyników pracy omówionych w rozdziale Dyskusja wyników.
Częstym błędem jest stawianie wniosków na podstawie wiedzy ogólnej. Wnioski powinny
być logicznie spójne z tezami pracy, postawionymi we wstępie. Wnioski potwierdzają tezy
lub nie, jeśli nie potwierdzają to naleŜy uzasadnić przyczyny. We wnioskach nie powołujemy
się na piśmiennictwo.
W zasadzie ten rozdział powinien się składać z kilku dobrze zredagowanych,
ponumerowanych wniosków.
Przy obszerniejszych pracach i rozbudowanych tezach moŜna przed kaŜdym wnioskiem
napisać krótkie do niego wprowadzenie, starając się unikać tekstów, które juŜ były w dyskusji
wyników. Przykładowo:
W pracy badano………..i okazało się, Ŝe:
Treść wniosku 1
Przeprowadzono ankiety, których wyniki omówiono w rozdziale….i na tej podstawie
postawiono wniosek:
Treść wniosku 2
Prawdziwość tezy…….nie została w badaniach potwierdzona, w planach badań nie
przewidziano……., moŜna postawić wniosek:
Treść wniosku 3
itp. konstrukcje wniosków.
5
Na zakończenie tego rozdziału naleŜy się odnieść czy cel pracy został osiągnięty, wskazać
kierunki dalszych badań itp. Treść rozdziału Wnioski nie powinna być zbytnio rozbudowana,
na dyskusję jest miejsce w rozdziale Dyskusja wyników. Praktycznie Wnioski nie powinny
zajmować więcej jak dwie, trzy strony.
Literatura
Zamieszcza się tylko prace cytowane w tekście. Literatura nie jest wykazem pozycji
literaturowych zalecanych do przeczytania lub wykazem pozycji, które magistrant przeczytał,
przygotowując się do napisania pracy czy teŜ do egzaminu magisterskiego.
Pozycje w Literaturze, naleŜy zestawiać wg wzoru:
1. J.Kowalski, A.Nowak, Tytuł publikacji lub ksiąŜki, Czasopismo lub Wydawnictwo
ksiąŜki, rok wydania nr strony.
2. Ustawa nr, Rozporządzenie nr, Dz.U, inny akt prawny, nr, rok wydania.
3. Internet: adres strony, data dostępu.
Edytory tekstów (domyślnie Word for Windows) posiadają funkcję automatycznego
tworzenia zestawienia literatury na końcu pracy. Jest to forma bardzo wygodna, bo
przenosząc fragmenty tekstu pracy w inne miejsce w czasie końcowego redagowania pracy,
następuje automatyczne przenumerowanie w zestawieniu literatury. Ta funkcja w edytorze
tekstu nie umoŜliwia stosowanie automatycznego sposobu cytowania, przyjętego w
publikacjach naukowych [Autor, rok wydania].
Odnośniki do literatury moŜna więc w edytorze tekstu tworzyć automatycznie wg numeracji
[nr] i na końcu pracy w rozdziale Literatura redaguje się pozycję literaturową.
Cytowania w tekście pracy
NaleŜy pamiętać, Ŝe korzystanie z „zapoŜyczonych” tekstów, rysunków, tabel i takŜe zdjęć
jest traktowane jako plagiat i stanowi przestępstwo wobec prawa własności intelektualnej.
MoŜna korzystać w pracy własnej z fragmentów tekstów, przywoływać wyniki juŜ
publikowane, wstawiać tabele, rysunki zdjęcia, ale wyraźnie wskazując z jakiej pracy
pochodzą.
6
Cytując fragment tekstu naleŜy wyraźnie zaznaczyć gdzie się zaczyna i gdzie się kończy.
MoŜna to zrobić na kilka sposobów, a najlepiej rozpocząć ten fragment od nowego
wysuniętego akapitu z podaniem na końcu tego akapitu źródło cytowania [nr]. Zwyczajowo
cytuje się fragmenty tekstu o długości do kilkunastu zdań. MoŜna teŜ rozpocząć cytowanie
zdaniem wprowadzającym, problem tez został poruszony, rozwiązany, opublikowany w: tutaj
źródło cytowania [nr]. Własny tekst rozpoczynający się po cytowanym fragmencie powinien
rozpoczynać się nowym, wysuniętym akapitem. Obowiązuje zasada wyraźnego oddzielania
cytatów od tekstu własnego.
Przytaczając tabele z wynikami, rysunki czy teŜ zdjęcia naleŜy po numerze i tytule tabeli (nr
i tytuł tabeli zamieszczamy nad tekstem) wstawić źródło [nr], zestawione w Literaturze.
Rysunki numeruje się i opisuje się pod rysunkiem takŜe z podaniem źródła, podobnie zdjęcia
itp. Jeśli te elementy nie mają podanych źródeł traktuje się, Ŝe są opracowaniami własnymi !,
dla wyrazistości pochodzenia materiału moŜna wpisać (opracowanie własne, zdjęcie własne).
Uwaga: przy cytowaniu materiałów z internetu naleŜy zachować rozwagę, nie cytować
z witryn typu „ściąga” czy „wikipedia”, informacje zawarte na tego typu witrynach nie
podlegają weryfikacji merytorycznej i najczęściej nie są autoryzowane. MoŜna cytować
publikacje naukowe dostępne na stronach wydawnictw, informacje ze stron instytucji
naukowych i administracyjnych itp.
Kilka uwag o przypisach:
•
Ibidem /ibid., ib./ - “tamŜe”, piszesz, kiedy następujące po sobie przypisy odwołują
się do tej samej publikacji /tylko np. z innych stron – wtedy po ibidem piszesz
numer strony/;
•
Op.cit. – „wcześniej cytowane”, piszesz, kiedy w przypisie odwołujesz się do
publikacji, na którą powoływałeś się wcześniej, ale później nastąpił przypis
dotyczący czego innego; jeŜeli uŜywasz wiele „Op.cit.”`ów, moŜesz zaznaczać po
nich nazwisko i imię autora /w razie potrzeby, stronę/; jeŜeli cytujesz wiele pozycji
tego samego autora.
Załączniki
W załącznikach zamieszczamy materiały, które są niezbędne do zrozumienia pracy i zajmują
zbyt duŜą objętość aby je zamieścić w pracy, nie utrudniając czytania pracy. Przykładowo,
7
jeśli tabele z wynikami zajmują kilkanaście stron, wzory ankiet zaprojektowanych dla potrzeb
pracy, większe, składane schematy i rysunki itp. W tekście pracy powołujemy się na
odpowiedni numer załącznika.
8