Biuletyn Parafialny - chalupy.diecezja.gda.pl

Biuletyn Parafialny - chalupy.diecezja.gda.pl

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 18.12.2016r.
IV NIEDZIELA ADWENTU
1. Przeżywamy dzisiaj ostatnią niedzielę Adwentu. Wykorzystajmy te
ostatnie chwile adwentu, aby dobrze przygotować się na święta. Okazja
do spowiedzi w naszym kościele w środę od 16:00 do 17:30. Zapraszam.
2. W sobotę - wigilia Bożego Narodzenia. W dniu tym Msze św. o godz.
6.30 ostatnie Roraty - rozstrzygnięcie konkursu roratniego. W dniu tym
zgodnie z polską tradycją zachęcamy do zachowania postu, mimo że takowy
nie obowiązuje. Pielęgnowanie Tradycji Ojców jest bardzo pomocne w
pielęgnowaniu wiary. Najważniejszym momentem naszej wieczornej
wieczerzy Wigilijnej niech będzie przekazanie sobie nawzajem znaku
przebaczenia i pojednania w geście łamania się opłatkiem. Opłatki na
wigilijny stół znajdują się w zakrystii.
3. Uroczystość Narodzenia Pańskiego - świętowanie rozpoczynamy Mszą
św. - tzw. Pasterką. Wszystkich parafian zapraszam tradycyjnie na
godz. 24.00.
4. W pierwszy i drugi dzień świąt Msze św. o godz. 9:00 i 11:00.
5. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia po południu o 15:00 zapraszam
wszystkich parafian i gości na przywitanie żłóbka, aby wspólnie
pokłonić się Jezusowi.
6. Rozprowadzamy świece Caritas w ramach akcji Wigilijne Dzieło Pomocy
Dzieciom. Niech ta świeca zapłonie przy pustym miejscu, jakie każdy
pozostawia przy wigilijnym stole. Cena dużej świecy – 16zł, a małej – 6zł.
7. Szlachetna Paczka dla potrzebujących od Naszej Parafii.
8. Strojenie Żłóbka w czwartek od 16.30.Dzieci od 17.30
9. Przy wyjściu z kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Anny w Chałupach
Redakcja:
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
Chałupy,
18.12.2016r.
IV NIEDZIELA ADWENTU
Rok VII, Numer 383
(51)
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30,
84-120 Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
W czytanej dziś Ewangelii Józef słyszy we śnie polecenie:
"Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi,
twej Małżonki". Uzasadniony jest lęk Józefa. Słusznie chce
uciekać, to bowiem, co się poczęło w Maryi, jest z Ducha
Bożego. Zawierzenie Bogu każe pozostać. Jest Bogu
potrzebny: Synowi, którego Ona porodzi, nada imię,
wprowadzi Go do Domu Dawida.
Ale Józef miał swoje życiowe plany. Chciał założyć rodzinę.
Jego wizja życia nie odbiegała od tej, jaką mieli jego koledzy.
Mimo głębokiej wiary, jaką posiadał, była ona przykrojona
raczej do ram doczesnego widzenia swojego życia. Zapewne
chciał uczciwie przeżyć swoje lata, wychować dzieci,
doczekać się wnuków i w poczuciu dobrze wykonanego
obowiązku spocząć razem z przodkami w grobie. Interwencja Pana Boga zmieniła zupełnie
jego plany i otwarła przed nim nową wizję sięgającą w wieczność. Bóg w ręce Józefa oddał
swojego Syna i Jego Matkę, czyniąc go odpowiedzialnym za Ich los na ziemi. Początkowo
cieśla z Nazaretu niewiele rozumiał z tego, czego Pan Bóg od niego oczekiwał, ale w swej
sprawiedliwości nie mógł Bogu powiedzieć: "nie".
Jedno długo pozostawało dla niego tajemnicą: tak trudno jest realizować plany Boga. Oto z
Matką Mesjasza w ostatnich tygodniach ciąży musi wędrować z Nazaretu do Betlejem. Tam
spotykają się z nieprzychylnym przyjęciem. Dla ubogiego cieśli i jego Małżonki nie ma kąta
na mieszkanie. Mesjasz, Syn Boga, rodzi się ostatecznie w stajni, a więc w warunkach
urągających ludzkiej godności. Pan Bóg burzy nasze wyobrażenia.
Adwentowe spotkanie ze świętym Józefem wzywa do głębszej refleksji nad własną wizją
życia. Ku czemu zmierzamy? Czy jest to jedynie wizja wygodnej drogi, zamknięta w
doczesności, czy też jest to wizja, którą roztacza przed nami Bóg? Św. Józef - tak jak
Abraham - "wbrew nadziei uwierzył nadziei" i "uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański":
wziął Matkę Jezusa do siebie.
Każdy z nas potrzebny jest Bogu jak Józef, aby Bóg mógł stać się Emmanuelem: aby mógł
w Jezusie zamieszkać wśród nas i "zbawić swój lud od jego grzechów". Aby mógł zbawiać
świat codziennie i czynić go swoim królestwem. Jakże często odmawiamy Mu współpracy bośmy za mali, za słabi, a czasem z oportunizmu, konsumpcjonizmu, wstydu czy wręcz
strachu. Jakie to ludzkie, nasze... Ale jest Ktoś silniejszy od naszej ludzkiej słabości.
SPOWIEDŹ ŚWIĄTECZNA – BOŻONARODZENIOWA
W DEKANACIE MORSKIM - ADWENT 2016
1
2
Data, dzień,
godziny
Parafia
17.12, sobota
JASTARNIA
Pomoc
15.30 – 18.30
Władysławowo, Hel,
Chłapowo, Chałupy,
Kuźnica
19.12,
poniedziałek
WŁADYSŁAWOWO Wszystkie parafie
Dekanatu Morskiego
10.00 -12.00 /
15.30 – 19.00
3
20.12, wtorek
CHŁAPOWO
JURATA
Hel, Kuźnica
21.12, środa
1. KUŹNICA
1. Władysławowo,
Jurata
15.30 – 17.00
5
22.12,
czwartek
17.00 – 19.00
2. CHAŁUPY
HEL
2. Jastarnia,
Chłapowo
Jastarnia, Jurata i
Władysławowo
9:00
Wtorek
20.12.2016
Czwartek
22.12.2016
6:30
+ za rodziców z obojga stron: Budzisz i Trendel oraz
za + Bronisławę
17:00
+ za Józefa Szomborg
6:30
+ za Bożenę Konkel
6:30
+ za Czesława
17:00
17:00
17:00
Do Matki Bożej Bolesnej o zdrowie
+ za Mariana
6:30
+ za Teresę i Alojzego Jeka
6:30
17:00
W intencji członkiń Róży Św. Anny .O zdrowie i Boże
błogosławieństwo dla żyjących i życie wieczne dla
zmarłych przez wstawiennictwo Naszej Patronki
+ za Wacława
6:30
+ za Marię i Alfreda
24:00
Za Parafian
9:00
+ za rodziców : Małgorzatę i Augustyna
Piątek
23.12.2016
Sobota
Wigilia
24.12.2016
Niedziela
Narodzenie
Pańskie
25.12.2016
+ za zmarłych członków Róży św. Barbary.
11:00 + za Irenę Stolarską.
SUMA
Poniedziałek
19.12.2016
Władysławowo,
Jastarnia, Chałupy
16.00 - 18.00
16.00 - 17.30
CZWARTA
NIEDZIELA
ADWENTU
18.12.2016
Środa
21.12.2016
16.00 – 18.00
4
INTENCJE MSZALNE 18.12 – 25.12.2016r.
11:00 + za Zofię i Ambrożego
SUMA
Obyczaje i obrzędy Bożego Narodzenia
Tradycja rodzinnej, uroczystej wieczerzy jest dzisiaj bardzo mocno zakorzeniona w
polskich domach. Obyczaj ten zauważono i zapisano już w XVII w., choć przypuszcza
się, że był praktykowany już dużo wcześniej. Jego istotnym elementem jest zachowanie
postu. Wieczerzę poprzedza przygotowanie choinki, jak też domowej szopki. Pod
białym obrusem kładzie się kilka źdźbeł siana (symbolika szopki betlejemskiej). Do
stołu zasiada się po ukazaniu pierwszej gwiazdy na niebie. Uczestnicy kolacji dzielą się
białym opłatkiem, składają życzenia, wybaczają wzajemne urazy. Przyjęło się
pozostawienie wolnego nakrycia przy stole dla niespodziewanego gościa lub też
symbolicznie dla Chrystusa. Tradycyjnie podaje się dwanascie potraw (różnych w
zależności od regionu). Po skończonej wieczerzy śpiewa się kolędy i obdarowuje
prezentami.
CZYTANIE PISMA ŚWIĘTEGO - Jedną z najważniejszych czynności jakie
powinniśmy uczynić przed wieczerzą wigilijną jest przeczytanie fragmentu Pisma
Świętego Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2, 1-14) by przypomnieć sobie jak wspaniały
jest Nasz Bóg Który tak mocno nas Kocha, że zsyła nam Swojego syna Jezusa
Chrystusa Który odkupił nasze grzechy i daje nam możliwość życia wiecznego.
SIANO WIGILIJNE - powszechnie zachowywany jest
zwyczaj wkładania siana pod obrus na stół, przy którym
będzie spożywana uroczysta wieczerza wigilijna. W dawnych
wiekach i różnych częściach Polski zwyczaj ten różne
przybierał formy. Przypomina on nam o ubóstwie groty
betlejemskiej i Maryi, która złożyła narodzonego Chrystusa
na sianie w żłobie.
TRADYCYJNE POTRAWY - ilość potraw podawana na stół wigilijny bywa różna.
W czasach przeszłych przedstawiała się tak : wieczerza chłopska składała się z siedmiu
potraw, szlachecka z dziewięciu a pańska z jedenastu. Dzisiaj jest zwyczaj podawania
dwunastu potraw. Są to na ogół: zupa rybna lub migdałowa, albo piwna lub też barszcz,
ryby różne z tradycyjnymi przyprawami (np. karp na szaro lub szczupak po żydowsku),
groch, grzyby, kluski z makiem, owoce świeże, suszone lub gotowane. Uzależnione jest
to od danego regionu, a jak wiemy tradycja przygotowywania uczty wigilijnej
przechodzi z dziada - pradziada.
WOLNE MIEJSCE PRZY STOLE - znamy i powszechnie jest obecnie w Polsce
zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Wolne miejsce przy
stole w czasie wieczerzy wigilijnej jest "przeznaczone dla przygodnego gościa, którego
w ten sposób traktuje się rodzinnie". Pozostawiając wolne miejsce przy stole,
wyrażamy serdeczna pamięć o naszych bliskich i drugich, którzy nie mogą spędzić
świąt razem z nami. Wolne miejsce przy stole oznaczać
może również członka rodziny który zmarł lub tez w ogóle
pamięć o wszystkich zmarłych z rodziny.
PIERWSZA GWIAZDA - na pamiątkę gwiazdy
betlejemskiej, o której mówi św. Mateusz, a którą gdy ujrzeli
Mędrcy, "bardzo się uradowali", w Polsce rozpoczyna się
uroczysta wieczerzę, gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie. Zwyczaj ten głęboko
zakorzeniony w polskiej kulturze. Nie zasiada się do wieczerzy wigilijnej "zanim
gwiazda nie powoła wszystkich do połamania się opłatkiem" Jest to bardzo stary
zwyczaj przestrzegany do dnia dzisiejszego.
OPŁATEK WIGILIJNY - najważniejszym i
kulminacyjnym momentem wieczerzy wigilijnej jest
obrzęd łamania się opłatkiem. Obrzęd łamania się
opłatkiem następuje po modlitwie i złożeniu sobie
życzeń, a więc na samym początku wieczerzy
wigilijnej, gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie. Dzielenie się opłatkiem oznacza
wzajemne pojednanie się jednych dla drugich uczy, że ostatni nawet kawałek chleba
należy podzielić z bliskim, zbliża oddalonych, łączy umarłych z żywymi. "Wyciągnięta
dłoń z okruchem chleba sięga po rzeczywistość". Ten tak bardzo rozpowszechniony i
głęboko od wieków zakorzeniony w kulturze polskiej obrzęd jest otwarciem "serca
sięgając krańców świata miłość"
SZOPKA LUB ŻŁOBEK - zwyczaj ustawiania z
figurek sceny Bożego Narodzenia zwanej "Szopką" lub tez
choćby żłobka z sianiem i leżącą w nim figurką Dzieciątka
Jezus sięga roku 1223. W tym to roku miało miejsce
pamiętne świętowanie Bożego Narodzenia zorganizowane
przez św. Franciszka z Asyżu, jako pierwsze w historii w
miejscowości Greccio. Mała, nikomu dotychczas nieznana
osada stała się nowym Betlejem, kiedy to w obszernej grocie wymytej ze skał
wulkanicznych, należącej do szlachetnego rycerza i przyjaciela św. Franciszka
imieniem Giovanni Velita, została urządzona pierwsza szopka. Z Greccio, która stała
się jakby nowym Betlejem, żywe wyobrażenie żłobka, owoc serca Świętego,
potrafiącego wcielać z życie najsubtelniejszą poezję, rozprzestrzenił się na całą Italię,
na Europę i na cały świat. Zachował jedną nienaruszalną - mimo różnicy kultur i
folkloru - swą zasadniczą treść, treść autentycznie ewangeliczną, która według pragnień
Franciszka powinna była dotrzeć do wszystkich kontemplujących żłobek - szkołę
prostoty, ubóstwa i pokory.
CHOINKA - w wigilię Bożego Narodzenia niemal każda polska
rodzina umieszcza w swoim mieszkaniu i dekoruje choinkę, zwana
w Zachodniej Europie drzewkiem bożonarodzeniowym, czy też
drzewkiem Chrystusa. Choinka jako stojące drzewko jest
pochodzenia niemieckiego. W Niemczech pojawiła się
prawdopodobnie w XV wieku. Choinka jako pozostałość jodełki,
małej sosny lub świerku zawieszona u sufitu czubkiem ku dołowi.
Znano też zwyczaj również "ubieraniem sadu". Tak jodła jak i choinka maja to samo
źródło pochodzenia. Wywodzą się od aryjskiego "drzewa życia", którego ślady w
sztuce lub obyczajowości znajdziemy wszędzie. Choinka, która przywodzi nam na myśl
"drzewo życia", jest symbolem na wskroś chrześcijańskim. ubiera się ja w domu, w
którym wspominamy naszych pierwszych rodziców - Adama i Ewę. Przypomina ona
nam naukę o upadku i Odkupieniu rodzaju ludzkiego.