Raport o Domach Studenckich

Transkrypt

Raport o domach studenckich
2005
SPIS TREŚCI
Wstęp
2
Rozdział 1. Ocena pracy administracji i funkcjonowania infrastruktury w akademikach
3
1.1. Ocena infrastruktury
3
1.2. Ocena administracji
12
1.3. Co bym zmienił, gdybym mógł
14
1.4. Podsumowanie
20
Rozdział 2. Życie społeczne domu studenckiego
20
2.1. Atmosfera w akademikach w oczach ich mieszkańców
20
2.2. Bezpieczeństwo w akademikach
25
2.3. Jakie czynniki wpływają na poczucie bezpieczeństwa?
29
Rozdział 3. Infrastruktura administracyjno-polityczna w domach studenckich
34
3.1. Regulamin bezpieczeństwa
35
3.2. Forma i ocena kontroli wstępu na tereny domów studenckich
36
3.3. Rada mieszkańców – ocena, satysfakcja z jej działalności
39
3.4. Poczucie bezpieczeństwa
42
3.5. Podsumowanie
43
Rozdział 4. Sytuacja rodzinna studentów w akademikach
44
Rozdział 5. Finanse związane z mieszkaniem w domu studenckim
45
5.1. Budżet i opłaty
46
5.2. Stosunek do wysokości opłat
48
5.3. Podsumowanie
51
Wstęp
Czas studiów dla dużej liczby studentów oznacza także czas długiej rozłąki z domem rodzinnym. Wielu
z nich po przyjeździe na studia do Warszawy kolejne miesiące spędza setki kilometrów od miejscowości
swojego pochodzenia. Niejednokrotnie ich drugim domem stają domy studenckie – popularnie zwane
akademikami. Nie ma jak w domu – chciałoby się powiedzieć. Czy rzeczywiście?
Odpowiedzi na powyżej postawione pytanie zostały zebrane w trakcie badania ankietowego
„Akademiki 2005” przeprowadzonego przez Koło Naukowe Studentów Socjologii „Karowa 18” na przełomie
kwietnia i maja 2005 roku. Zleceniodawcą badania był Michał Stempień, przedstawiciel Zarządu Samorządu
Studentów Uniwersytetu Warszawskiego. W założeniu celem miało być zapoznanie się z opiniami mieszkańców
akademików na temat szeroko pojętych warunków mieszkalnych, w jakich przyszło im spędzić długie miesiące
nauki i życia studenckiego. Jednak już projektując badanie, KN zdecydowało nie ograniczać się do zagadnień
związanych z infrastrukturą techniczną. Chcieliśmy dostarczyć zleceniodawcy wyniki, które mówiłyby, jakie
naprawdę są obecnie akademiki uniwersyteckie. Czy domy studenckie są domami przyjaznymi studentom?
Zadbaliśmy więc, by skonstruowane przez nas narzędzie badawcze uwzględniało również takie zagadnienia, jak:
atmosfera życia studenckiego, bezpieczeństwo, kwestie finansowe związane z mieszkaniem w akademiku.
Równocześnie zdajemy sobie sprawę, że informacje i wnioski płynące z zebranego materiału mają w przyszłości
posłużyć możliwie jak najlepszemu dostosowaniu warunków panujących w akademikach do oczekiwań ich
mieszkańców. Dlatego prezentując efekty pracy badawczej właściwe każdemu zagadnieniu, poza próbą
naukowego ich wyjaśnienia, zdecydowaliśmy się na opatrzenie ich wskazówkami i sugestiami na temat działań,
które mogłyby przyczynić się do poprawy wizerunku domów studenckich.
Obok raportu oddajemy do rąk czytelnika załącznik w formie aneksu tabelarycznego. Prezentowane
dane przyjmują formę rozkładu odpowiedzi na poszczególne pytania, zależnie od wartości zmiennych
charakteryzujących respondentów. Mamy nadzieję, że takie uzupełnienie informacji będących treścią samego
raportu dostarczy zleceniodawcy oraz innym czytelnikom kompleksowych informacji o wizerunku
uniwersyteckich akademików w oczach ich mieszkańców, i że stanie się równocześnie bodźcem do działań
zmierzających ku jak najlepszemu kształtowaniu tego wizerunku.
2
1. OCENA PRACY ADMINISTRACJI I FUNKCJONOWANIA
INFRASTRUKTURY W AKADEMIKACH
Ta część raportu poświęcona będzie ocenie zaplecza infrastrukturalnego w akademikach. Przedstawione
zostaną opinie mieszkańców akademików na temat ich zadowolenia ze stanu i liczby poszczególnych
pomieszczeń, pracy personelu zatrudnionego w domach studenckich. Na koniec zaprezentowane będą opinie na
temat atmosfery panującej w akademikach.
1.1. Ocena infrastruktury
Nie jest zaskoczeniem, że ponad połowa respondentów oceniła stan swoich pokoi jako niezadowalający.
Osób z niego zadowolonych (bardzo i raczej) jest zaledwie 21%.
Wykres 1. Zadowolenie ze stanu i wyposażenia pokoju
bardzo zadowolony
3%
raczej zadowolony
18%
trudno powiedzieć
23%
raczej niezadowolony
31%
niezadowolony
25%
Jeśli chodzi o zależność pomiędzy płcią a zadowoleniem z wyposażenia i stanu pokoju, to nie widać
szczególnych rozbieżności. Jedyną widoczną różnicą, choć nieznaczną procentowo, jest większy udział
mężczyzn niż kobiet wśród osób bardzo zadowolonych. Wyraźną zależność da się natomiast zaobserwować
między byciem lub nie studentem UW a owym zadowoleniem. Odsetek studentów niezadowolonych lub raczej
niezadowolonych wśród studentów UW wyniósł aż 57%, podczas gdy wśród studentów innych uczelni – 48%,
czyli dużo mniej niż w całej próbie. Studenci UW zaprezentowali więc pod tym względem postawę bardziej
roszczeniową, co jest ciekawym wynikiem, jako że to dla ich kolegów z innych uczelni akademik UW był
kwestią własnego wyboru, a nie przydzielenia przez uczelnię.
Jeszcze bardziej zaskakujące są wyniki odpowiedzi na to pytanie, gdy weźmie się pod uwagę rok
studiów. Najbardziej zadowoloną ze swoich pokoi grupą okazali się studenci piątego roku. Najmniej zadowoleni
natomiast – drugiego. Studenci będący w związkach małżeńskich okazali się również bardziej niezadowoleni niż
pozostali, jednakże różnice w tym przypadku nie były zbyt duże. Jeśli wziąć pod uwagę posiadanie dzieci,
okazuje się, że największy odsetek zadowolonych jest wśród osób, które dzieci posiadają i wychowują je
wspólnie z partnerem (30%), a najwięcej niezadowolonych i raczej niezadowolonych wśród osób, które dzieci
3
wychowują samotnie (66%). Więcej osób niezadowolonych i raczej niezadowolonych ze stanu i wyposażenia
akademików jest wśród studentów narodowości innej niż polska (56% w stosunku do 51%).
Wyraźne różnice opinii w tej kwestii są dostrzegalne pomiędzy mieszkańcami różnych domów
studenckich. Z jednej strony mamy takie akademiki jak te na ul. Radomskiej i Smyczkowej, gdzie zadowolona
jest łącznie niemal połowa studentów, a niezadowolonych i raczej niezadowolonych jest mniej niż 1/3, z drugiej
zaś akademik na ul. Zamenhofa, gdzie niezadowolonych i raczej niezadowolonych było aż 76% respondentów, a
zadowolonych zaledwie 7%. Pewien wpływ na opinię o pokoju, w którym się mieszka, miała wysokość piętra.
Najbardziej zadowoleni okazali się mieszkańcy piętra pierwszego, najmniej zaś pięter najwyższych, gdzie udział
niezadowolonych i raczej niezadowolonych kształtował się na poziomie ponad 60%. Nie bez znaczenia okazała
się długość pobytu w akademiku. Studenci mieszkający najdłużej (ponad 4 lata) byli najbardziej zadowoleni,
natomiast ankietowani, którzy zadeklarowali 2- i 3-letni pobyt – najmniej. Jak można się było spodziewać,
mieszkanie w segmencie również wpływa na lepszą ocenę stanu pokoju, jednak różnica procentowa nie była aż
tak bardzo znacząca (25% bardzo zadowolonych i raczej zadowolonych wśród mieszkańców segmentów w
odniesieniu do 20% pozostałych).
Biorąc pod uwagę liczbę współlokatorów, wynika, że najwięcej osób zadowolonych jest, co ciekawe,
wśród mieszkańców najliczniejszych, bo 4-osobowych pokoi. Respondenci określający się jako palący okazali
się w tym przypadku bardziej wymagający, gdyż w tej grupie więcej było odpowiedzi wskazujących na
niezadowolenie. Możliwe, że oceniając swoje pokoje, wzięli oni pod uwagę to, że wyposażone są one w
większości w czujniki dymu, które uniemożliwiają tam palenie. Zaskakujące były natomiast wyniki odpowiedzi
na to pytanie przy skrzyżowaniu ze zmienną „niepełnosprawność”. Odsetek osób bardzo zadowolonych i raczej
zadowolonych wśród niepełnosprawnych respondentów był wyższy niż wśród pozostałych (25% w porównaniu
z 21%).
Wyniki odpowiedzi na pytanie o satysfakcję z ogrzewania w pokojach były znacznie bardziej
optymistyczne. Ponad połowa ankietowanych wyraziła w tym przypadku swoje zadowolenie, a jedynie 12%
niezadowolenie.
Wykres 2. Zadowolenie z ogrzewania w pokoju
bardzo zadowolony
30%
raczej zadowolony
46%
trudno powiedzieć
10%
7%
niezadowolony
5%
4
Studentki okazały się bardziej usatysfakcjonowane niż studenci, studiujący na innych uczelniach
znacznie bardziej niż studenci UW. Zmienna „rok studiów” również miała pewien wpływ. Studenci starszych lat
(czwartego i piątego roku) częściej wyrażali niezadowolenie w tym przypadku. Wśród osób pozostających w
związku małżeńskim było więcej osób niezadowolonych (22%) w porównaniu z osobami stanu wolnego (12%).
Znacznie mniej zadowoleni z ogrzewania w akademiku byli również ankietowani, którzy wychowują dzieci
razem z partnerem. Wśród nich aż połowa była niezadowolona i raczej niezadowolona. Narodowość polska
miała w tym przypadku pozytywny wpływ na poziom zadowolenia. Po raz kolejny okazało się, że akademik na
ul. Radomskiej przoduje. Tu osób zadowolonych jest aż 85% (w tym aż 63% bardzo zadowolonych). Natomiast
najmniejsze zadowolenie wyrazili mieszkańcy akademika na ul. Zamenhofa (72% bardzo zadowolonych i raczej
zadowolonych). Negatywny wpływ na ocenę uzależniony był także od długości pobytu w domu studenckim.
Najwięcej opinii wskazujących na zadowolenie było wśród mieszkających najkrócej (78%), najmniej wśród
długoletnich mieszkańców (71%). Osoby palące oraz mieszkańcy segmentów częściej wyrażali w tym
przypadku swój brak satysfakcji.
Dużo gorszy niż ogrzewanie w pokojach jest w opinii ankietowanych stan szeroko rozumianego
zaplecza sanitarnego (łazienek, ubikacji i pryszniców). W tym przypadku niezadowolenie wyraziło aż 3/4
respondentów.
Wykres 3. Zadowolenie ze stanu zaplecza sanitarnego
bardzo zadowolony
2%
11%
raczej zadowolony
12%
trudno powiedzieć
23%
52%
niezadowolony
Kobiety okazały się oczywiście bardziej wrażliwe. I tak wśród studentek odsetek niezadowolonych i
raczej niezadowolonych wyniósł 79%, gdy tymczasem w przypadku studentów o 10 punktów procentowych
mniej. Tym razem studenci innych uczelni również byli bardziej wymagający. Aż 87% z nich wybrało
odpowiedzi „niezadowolony” i „raczej niezadowolony”, podczas gdy studenci UW w 75% przypadków. Biorąc
pod uwagę rok studiów ponownie największy poziom niezadowolenia wyrazili studenci drugiego i trzeciego
roku, natomiast najbardziej zadowoleni byli tym razem studenci świeżo upieczeni. Osoby pozostające w
związkach małżeńskich odniosły się bardziej pozytywne niż osoby stanu wolnego. Prawdopodobnie wynika to z
tego, że większość z nich mieszka w segmentach. Najbardziej niezadowoleni okazali się po raz kolejny ci
respondenci, którzy sami wychowują dzieci (nie było wśród nich osób bardzo zadowolonych ani raczej
zadowolonych), najmniej zaś ci, którzy wychowują je wspólnie z partnerem (30% bardzo zadowolonych i raczej
zadowolonych).
5
Duże różnice opinii w odniesieniu do zaplecza sanitarnego dało się zaobserwować pomiędzy
mieszkańcami różnych akademików. Akademik na ul. Radomskiej po raz kolejny uzyskał opinie najlepsze (aż
67% bardzo zadowolonych i raczej zadowolonych), natomiast najgorsze – tym razem akademik na ul. Żwirki i
Wigury nr 2 (zaledwie 2% zadowolonych). Decydujące znaczenie miał w tym przypadku numer piętra.
Pomijając niewielkie odchylenia – im wyższe piętro, tym mniejszy udział osób zadowolonych z zaplecza
sanitarnego. I ponownie najmniej zadowoleni okazali się akademikowi „weterani” (73% niezadowolonych i
raczej niezadowolonych wśród mieszkających dłużej niż pięć lat), najbardziej zaś mieszkający od roku do dwóch
lat (analogicznie 80%). Bardziej zadowoleni byli respondenci z segmentów, a więc ci, którzy o stan łazienek
dbają samodzielnie i którzy nie muszą ich dzielić z obcymi osobami. Niepalący byli mniej zadowoleni niż
palący. Zaskakujące jest natomiast to, iż więcej zadowolonych było wśród osób niepełnosprawnych (7%
zadowolonych) niż wśród pozostałych (2%).
Niespodziewany rezultat przyniosły odpowiedzi na pytanie o zadowolenie ze sprzętu audio-wideo, z
którego mogą korzystać wszyscy mieszkańcy akademika (przykład sali telewizyjnej). Aż 66% respondentów
wybrało bowiem odpowiedzi „zadowolony” i „raczej zadowolony”.
Wykres 4. Zadowolenie z dostępu do sprzętu audio-wideo
brak w akademiku
6%
bardzo zadowolony
29%
raczej zadowolony
37%
13%
trudno powiedzieć
12%
niezadowolony
3%
Mężczyźni w tym wypadku przejawili większy stopień zadowolenia (40% bardzo zadowolonych i
raczej zadowolonych) niż kobiety (31%), studenci innych uczelni większy niż studenci UW. Biorąc pod uwagę
sytuację rodzinną, okazało się, że najwięcej niezadowolonych było wśród osób pozostających w związkach
małżeńskich, jak również wśród wychowujących dzieci razem z partnerem, najmniej zaś wśród studentów stanu
wolnego i nieposiadających dzieci. Cudzoziemcy wyrazili znacznie mniej przychylną opinię na temat tego
elementu wyposażenia domów studenckich. Bardzo zadowolonych i raczej zadowolonych było wśród nich tylko
15%, gdy tymczasem w przypadku Polaków odsetek ten wyniósł 36%.
W opinii studentów najlepiej wyposażone w tego typu sprzęt są akademiki na ul. Żwirki i Wigury oraz
akademik na ul. Radomskiej. Jeśli zaś chodzi o zdanie mieszkańców segmentów – w tym przypadku oni także
okazali się bardziej wymagający. Odsetek niezadowolonych i raczej niezadowolonych wyniósł w ich przypadku
30% przy 23% wśród mieszkańców tradycyjnych pokoi.
6
Jak pokazały nasze badania, akademiki Uniwersytetu Warszawskiego nie należą do zbyt
skomputeryzowanych. Aż w 53% z nich nie ma sali komputerowej, a jeśli już nawet jest, to w opinii
mieszkańców stan i jakość komputerów pozostawiają wiele do życzenia.
Wykres 5. Zadowolenie z wyposażenia sali komputerowej
bardzo zadowolony
raczej zadowolony
1%
5%
trudno powiedzieć
12%
12%
niezadowolony
17%
brak w akademiku
53%
Mężczyźni w swoich ocenach sprzętu komputerowego będącego do dyspozycji mieszkańców
akademików okazali się bardziej krytyczni. Aż 21% z nich, w porównaniu z 14% spośród kobiet, wybrało
odpowiedź „niezadowolony”. Najmniej niezadowolonych było wśród studentów pierwszego roku. Biorąc pod
uwagę zmienną „posiadanie dzieci”, okazuje się, że najbardziej niezadowoleni z sal komputerowych są samotni
rodzice, najbardziej zaś zadowoleni rodzice wychowujące je wspólnie. Studenci narodowości niepolskiej są w
tym przypadku mniej niezadowoleni (12% niezadowolonych) niż studenci polscy (17%), co może wynikać z
tego, że dla nich już sam fakt istnienia sali komputerowej jest dużym udogodnieniem, ponieważ w ich przypadku
przywiezienie komputera z daleka często może być problematyczne.
Jak wynika z badania – w większości akademików sale komputerowe nie istnieją. Na pewno są one w
akademikach na ul. Żwirki i Wigury (opinię na ich temat wyraziło niemal 100% ankietowanych). Jednak sam
fakt ich istnienia nie wpłynął na bardziej pozytywne odpowiedzi. Większość mieszkańców tych akademików
(57% – Żwirki i Wigury nr 1, 68% – Żwirki i Wigury nr 2) udzieliła odpowiedzi wskazujących na
niezadowolenie.
W przypadku dostępu do Internetu w pokojach sytuacja nie jest aż tak tragiczna. O braku dostępu
wspomniała bowiem „tylko” 1/3 badanych. Jednak stopień zadowolenia nie jest z tego powodu wyższy, wręcz
przeciwnie – odsetek zadowolonych jest znikomy, a niezadowolona i raczej niezadowolona jest ponad połowa
mieszkańców akademików.
7
Wykres 6. Zadowolenie z dostępu do Internetu w pokojach
bardzo zadowolony
1%
raczej zadowolony
5%
trudno powiedzieć
8%
14%
niezadowolony
40%
brak w akademiku
31%
Studenci UW odnieśli się do tej kwestii znacznie bardziej negatywnie. Ponad połowa z nich wybrała
odpowiedzi „niezadowolony’ i „raczej niezadowolony” w porównaniu z 31% w przypadku studentów innych
uczelni. Najmniej niezadowoleni okazali się studenci studiujący najdłużej (szósty rok). Najbardziej zaś –
studenci nieposiadający dzieci. Być może wynika to z faktu, że osoby posiadające dzieci mają mniej czasu na
korzystanie z Internetu, dlatego też mniej odczuwają jego brak lub ograniczony dostęp.
Na utrudniony dostęp do Internetu najbardziej narzekają studenci mieszkający w akademikach na ul.
Zamenhofa i Smyczkowej (ponad 3/4 niezadowolonych i raczej niezadowolonych), a najmniej – w akademikach
na ul. Żwirki i Wigury (około 1/3). Osoby niepełnosprawne nieco rzadziej wyrażały swoje niezadowolenie –
51% stanowiły odpowiedzi „niezadowolony” i „raczej niezadowolony” w porównaniu z 55% w przypadku
pozostałych osób. Prawdopodobnie wiąże się to z tym, że dla nich posiadanie dostępu do Internetu w miejscu
zamieszkania jest dużym udogodnieniem, ponieważ nie zmusza ich do każdorazowego wychodzenia, by z niego
skorzystać.
Większym optymizmem napawają wyniki odpowiedzi na pytanie o zadowolenie z pokoi „cichej nauki”.
Na szczęście w większości domów studenckich takie pomieszczenia istnieją. Ponadto odsetek osób
niezadowolonych i raczej niezadowolonych jest dość mały (26%). Większość stanowią jednak nie opinie
wskazujące na zadowolenie, ale opinie nieokreślone (44% odpowiedzi „trudno powiedzieć”).
Wykres 7. Zadowolenie z wyposażenia pokoju „cichej nauki”
bardzo zadowolony
4%
raczej zadowolony
25%
trudno powiedzieć
44%
13%
niezadowolony
13%
brak w akademiku
1%
8
Studenci UW bardziej negatywnie ocenili wyposażenie pomieszczeń przeznaczonych do zbiorowej
nauki niż studenci innych uczelni. Większe zadowolenie przejawili studenci pozostający w związkach
małżeńskich niż studenci stanu wolnego, a także studenci nieposiadający dzieci w porównaniu ze studentami,
którzy je posiadają. Cudzoziemcy są dość usatysfakcjonowani (bardziej niż Polacy), co można tłumaczyć tym,
że dla nich dostęp do takiego pomieszczenia jest dużym udogodnieniem, jako że spędzają w akademiku większą
część roku akademickiego, gdy tymczasem polscy studenci okazjonalnie mogą się uczyć w domach rodzinnych.
Akademiki, w przekonaniu studentów, pod względem wyposażenia pokoi do nauki bardzo się między
sobą różnią. Z jednej strony mamy akademik na ul. Żwirki i Wigury nr 1, gdzie zadowolonych (łącznie z bardzo
zadowolonymi) jest 50% studentów, z drugiej zaś na ul. Zamenhofa, gdzie odsetek ten wynosi zaledwie 7%.
Zmienna „rok studiów”, jak można było się spodziewać, odegrała dużą rolę. Najbardziej zadowoleni z pokoi do
zbiorowej nauki są studenci pierwszego i szóstego roku, najmniej natomiast – trzeciego. Mieszkańcy segmentów
również byli bardziej usatysfakcjonowani, prawdopodobnie dlatego, że rzadziej z tego typu pomieszczeń
korzystają. Brak natomiast wyraźnej i jednoznacznej zależności pomiędzy liczbą współlokatorów a
zadowoleniem z pokoi do „cichej nauki”. Jednak taka zależność prawdopodobnie by wystąpiła, gdyby badać nie
satysfakcję z wyposażenia, ale opinie dotyczące tego, czy takie pomieszczenia są potrzebne.
Na temat przechowalni wakacyjnej większość studentów nie ma wyrobionej opinii, mimo że w
większości akademików przechowalnie są (jak wynika z odpowiedzi na to pytanie). W tym przypadku odsetek
niezadowolonych jest niewiele większy niż zadowolonych.
Wykres 8. Zadowolenie z wielkości przechowalni
bardzo zadowolony
2%
raczej zadowolony
14%
53%
trudno powiedzieć
10%
niezadowolony
11%
brak w akademiku
10%
Studentki, jak wynika z rezultatów badania, są mniej zadowolone z wielkości przechowalni niż ich
koledzy, osoby będące w związkach małżeńskich bardziej niż osoby stanu wolnego. Wśród cudzoziemców jest
większy odsetek wybierających odpowiedź „niezadowolony” niż wśród Polaków. Nic w tym dziwnego –
studenci, którzy przyjeżdżają z daleka i zostawiają w przechowalniach większość nagromadzonych w czasie
studiów rzeczy, są bardziej wymagający, jeśli chodzi o przestrzeń tych pomieszczeń. Najbardziej zadowoleni ze
swojej przechowalni okazali się mieszkańcy akademika na ul. Radomskiej, najbardziej niezadowoleni zaś –
mieszkańcy akademika na ul. Zamenhofa. Także w przypadku studentów niepełnosprawnych odsetek bardzo
zadowolonych był znacznie wyższy (14%) niż w przypadku pozostałych studentów (2%).
9
Opinie na temat pralni i suszarni w akademikach okazały się pozytywnie umiarkowane. Większość
ankietowanych wybrała odpowiedź „raczej zadowolony” i „trudno powiedzieć” (łącznie 65%).
Wykres 9. Zadowolenie z pralni i suszarni
bardzo zadowolony
8%
raczej zadowolony
35%
trudno powiedzieć
30%
16%
niezadowolony
brak w akademiku
12%
1%
Studenci UW bardziej krytycznie ocenili tę część infrastruktury akademików niż studenci innych
uczelni. Podobnie respondenci pozostający w związkach małżeńskich wyrazili mniej pozytywne opinie niż
respondenci stanu wolnego. Szczególnie mało usatysfakcjonowane są osoby wychowujące dzieci wspólnie z
partnerem (50% niezadowolonych), podczas gdy wychowujący je samotnie nie odróżniali się właściwie pod tym
względem od osób nieposiadających dzieci. Tak więc to nie dzieci były w tym przypadku czynnikiem
zwiększającym wymagania, ale wspólne zamieszkiwanie z partnerem. Studenci obcokrajowcy udzielili bardziej
negatywnych odpowiedzi niż studenci Polacy. Jak się okazuje najbardziej zadowoleni są mieszkańcy
akademików na ul. Radomskiej i Żwirki i Wigury nr 1, najmniej – akademika na ul. Zamenhofa. Mieszkańcy
segmentów byli bardziej krytyczni niż pozostali ankietowani, osoby niepełnosprawne zaś – bardziej przychylne.
Było wśród nich 17% bardzo zadowolonych, gdy wśród pozostałych tylko 7%.
Sale do zabaw i spotkań towarzyskich nie są aż tak dobrze oceniane. W dużej części akademików ich
brakuje, a w tych, w których są, studenci rzadko oceniają je pozytywnie (tylko 15% odpowiedzi świadczących o
zadowoleniu, a ponad 30% o niezadowoleniu).
Wykres 10. Zadowolenie z sal do zabaw i spotkań towarzyskich
bardzo zadowolony
2%
raczej zadowolony
13%
trudno powiedzieć
niezadowolony
brak w akademiku
28%
16%
18%
23%
10
Kobiety są nieco mniej zadowolone z tego typu pomieszczeń niż mężczyźni, a studenci innych uczelni
mniej niż studenci UW. Rok studiów nie odgrywa w tym przypadku roli, wyróżniają się tylko studenci szóstego
roku, którzy są znacznie bardziej zadowoleni niż pozostali. Zaskakujący okazał się wpływ zmiennej „stan
cywilny”. Ankietowani stanu wolnego są mniej zadowoleni z „bankietówek” (15%) niż pozostający w
związkach małżeńskich (21%). Natomiast fakt posiadania dzieci nie miał w tym przypadku większego wpływu
na udzielane odpowiedzi. Cudzoziemcy ocenili te pomieszczenia w sposób nieco bardziej przychylny niż
studenci polscy. Najbardziej lubiane przez studentów okazują się sale do zabaw w akademiku na ul. Radomskiej
(bardzo zadowolonych i raczej zadowolonych jest aż 50%), co nie dziwi ze względu na to, że akademik ten
zamieszkiwany jest w dużej mierze przez studentów przyjeżdżających na stypendia w ramach programu
Sokrates-Erasmus, dla których organizowane są tam różnego rodzaju imprezy integracyjne. Najmniej lubiane
okazują się natomiast sale w akademiku na ul. Zamenhofa (5% zadowolonych). Osoby palące są nieznacznie
bardziej zadowolone z tych pomieszczeń niż osoby niepalące. Nie widać jednak silnego związku między piciem
alkoholu a zadowoleniem z „bankietówek”. Wyróżniają się jedynie osoby pijące codziennie, które są
zadowolone znacznie bardziej niż pozostali.
Korytarze okazały się kolejnym elementem, który nie jest zbyt korzystnie oceniany. Aż 41% badanych
jest z nich niezadowolonych lub raczej niezadowolonych, a tylko 4% w pełni zadowolonych.
Wykres 11. Zadowolenie ze stanu korytarzy
bardzo zadowolony
4%
raczej zadowolony
26%
trudno powiedzieć
28%
niezadowolony
25%
16%
Studenci UW ponownie byli bardziej krytyczni niż pozostali, natomiast ankietowani stanu wolnego –
mniej wymagający niż ankietowani w związkach małżeńskich (31% bardzo i raczej niezadowolonych wobec
22%). Najbardziej zadowolone okazały się osoby samotnie wychowujące dzieci, najmniej zaś – wychowujące je
wspólnie z partnerem. Po raz kolejny na dwóch krańcach znalazły się akademiki na ul. Radomskiej i Zamenhofa.
W tym pierwszym osób bardzo zadowolonych ze stanu korytarzy było 21%, natomiast w drugim tylko 1%.
Osoby palące, czyli spędzające więcej czasu na korytarzach z racji zakazu palenia w pokojach, oceniły ich stan
nieco bardziej pozytywnie niż osoby niepalące. Wyraźny związek widoczny ujawnił się natomiast między
częstotliwością picia alkoholu a zadowoleniem ze stanu korytarzy. Linia podziału biegnie pomiędzy osobami
pijącymi codziennie, kilka razy w tygodniu i raz na tydzień z jednej strony a pijącymi kilka razy w miesiącu,
kilka razy w roku i w ogóle niepijącymi z drugiej. W tej pierwszej grupie zadowolenie jest większe, co jednak
11
zupełnie nie dziwi, ponieważ powszechnie wiadomo, że za stan korytarzy w dużej mierze oni sami są
odpowiedzialni.
1.2. Ocena administracji
Bardzo istotnym elementem wpływającym na standard życia w domu studenckim są jego pracownicy.
Różnice opinii w stosunku do różnych pracowników są, jak się okazuje, bardzo niewielkie. Wyróżniają się na tle
innych jedynie sprzątaczki, które zyskały największy odsetek odpowiedzi „bardzo zadowolony”.
Wykres 12. Zadowolenie z obsługi akademika
bardzo zadowolony 10% 9%
raczej zadowolony
12%
40%
trudno powiedzieć
20%
24%
15%
39%
28%
13% 12%
37%
20%
33%
31%
13%
niezadowolony 10% 12% 10% 10%
Pracownicy recepcji
Pracownicy administracji
Sprzątaczki
Konserwatorzy
Pracownicy recepcji (zwani portierami lub recepcjonistami) to osoby, z którymi mieszkaniec akademika
ma kontakt najwcześniej i najczęściej. Mężczyźni nieznacznie bardziej niż kobiety są zadowoleni z ich pracy.
Studenci UW są mniej przychylnie do nich nastawieni niż studenci innych uczelni. Najmniej pozytywnie
odnieśli się do pracy recepcji studenci piątego roku. Studenci narodowości niepolskiej w tym przypadku czują
się mniej usatysfakcjonowani niż studenci polscy (32% niezadowolonych i raczej niezadowolonych w
porównaniu z 25%). Opinie mieszkańców różnych akademików były w tym przypadku dość odmienne.
Najbardziej zadowoleni są studenci z akademika na ul. Żwirki i Wigury nr 2 (78% bardzo i raczej
zadowolonych), najmniej – akademika na ul. Zamenhofa (29%). Osoby palące okazały się nieznacznie bardziej
zadowolone z pracy recepcjonistów niż niepalące. Inaczej natomiast wpłynęła w tym wypadku zmienna
„częstość picia alkoholu”. Z jednej strony możemy wyróżnić respondentów pijących najczęściej (codziennie i
kilka razy w tygodniu), wśród których z pracy portierni jest zadowolona (bardzo i raczej) mniej niż połowa, a z
drugiej pijących rzadziej i wcale niepijących, wśród których odsetek ten przekracza 50%. Ma to
prawdopodobnie związek z faktem, że dwie pierwsze grupy mieszkańców mają z pracownikami recepcji kontakt
najczęstszy, z racji uczestniczenia w korytarzowych imprezach.
Kolejną grupę ocenianych stanowili pracownicy administracji. Tu ponownie mężczyźni byli mniej
krytyczni niż kobiety. Biorąc pod uwagę rok studiów, najbardziej zadowoleni byli studenci roku pierwszego.
Także osoby będące w związkach małżeńskich były częściej zadowolone z tej grupy pracowników niż osoby
12
stanu wolnego. Najczęściej zadowoleni byli respondenci wychowujący dzieci wspólnie z partnerem (70% raczej
i bardzo zadowolonych), najmniej natomiast wychowujący je samotnie (43%). Jeśli chodzi o opinie
mieszkańców poszczególnych akademików, najbardziej zadowoleni z pracy swojej administracji tym razem
okazali się mieszkańcy akademika na ul. Kickiego (59% wskazań „bardzo zadowolony” i „raczej zadowolony”),
najmniej natomiast – akademika na ul. Radomskiej i na ul. Żwirki i Wigury nr 1. Fakt palenia papierosów miał
w tym przypadku niewielkie znaczenie na poziom zadowolenia z pracy administracji. Również picie alkoholu
nie miało jednoznacznego przełożenia na satysfakcję z pracy administracji.
W badaniu proszono też o wyrażenie opinii na temat personelu sprzątającego. Po raz kolejny to
mężczyźni mniej krytycznie ocenili pracę sprzątaczek, a osoby w związkach małżeńskich mniej krytyczne niż
osoby stanu wolnego. Najbardziej zadowoleni z ich pracy są mieszkańcy akademików na ul. Żwirki i Wigury nr
1 oraz na ul. Smyczkowej, najmniej zaś mieszkańcy akademików na ul. Zamenhofa oraz Żwirki i Wigury nr 2.
Studenci zajmujący segmenty, jak można się było spodziewać, okazali się bardziej zadowoleni. Praca
sprzątaczek dotyczy ich w mniejszym stopniu, jako że korzystają oni jedynie z ograniczonej liczby pomieszczeń
należących do przestrzeni publicznej. Kwestia palenia nieznacznie wpłynęła na niezadowolenie. Inaczej
natomiast rzecz wygląda z alkoholem. Tu wyraźna jest zależność między częstotliwością picia alkoholu a
negatywną oceną pracy sprzątaczek. Szczególnie wyróżnia się na tym tle grupa pijących najczęściej, wśród
których niezadowolonych i raczej niezadowolonymi jest o 10 punktów procentowych więcej niż w pozostałych
grupach. Jednak nic w tym dziwnego – na tych osobach skupia się największa uwaga i największe
niezadowolenie sprzątaczek jako na najbardziej utrudniających im pracę.
Ostatnią wreszcie grupą są konserwatorzy, odpowiedzialni za stan wszelkich urządzeń w akademikach
– elektrycy, hydraulicy itp. Studenci UW znacznie rzadziej wyrażają pozytywne opinie na temat ich pracy (45%
raczej i bardzo zadowolonych) niż studenci innych uczelni (66%), lecz ankietowani polskiej narodowości
odnieśli się do ich pracy bardziej przychylnie (46% raczej i bardzo zadowolonych) niż studenci obcokrajowcy
(31%). Na tle innych akademików wyróżniają się w tym wypadku akademik na ul. Żwirki i Wigury nr 1, gdzie
zadowolenie osiągnęło poziom 68%, i akademik na ul. Zamenhofa, gdzie wyniosło ono zaledwie 17%.
Mieszkańcy segmentów, którzy z pewnością częściej mają bezpośrednio do czynienia z pracą konserwatorów, są
z niej rzadziej zadowoleni. Podobnie niepełnosprawni ankietowani byli bardziej krytyczni niż pozostali. Aż 41%
z nich jest niezadowolonych lub raczej niezadowolonych.
13
1.3. Co bym zmienił, gdybym mógł
Pytanie, jakie udogodnienia ewentualnie wprowadzone w akademiku (za niewielką opłatą), w jakim
stopniu są ważne, uwidoczniło wyraźną preferencję mieszkańców domów studenckich.
Wykres 13. Zapotrzebowanie na zmiany w akademiku
72
5
4
20
3
19
2
19
1
20
0%
10%
bardzo ważne
21
34
25
32
30%
raczej ważne
40%
raczej nieważne
60%
9
15
22
50%
7
14
30
33
20%
14
26
30
3 31
12
70%
zupełnie nieważne
80%
6
13
90%
100%
trudno powiedzieć
Wartości w kolumnach: 1 – stworzenie przechowalni wakacyjnej; 2 – więcej sprzętu audiowizualnego; 3 – sala sportowa i
imprezy sportowe; stołówka dla mieszkańców akademika; 5 – lepszy dostęp do Internetu.
Widoczne jest ogromne zapotrzebowanie na ulepszenie infrastruktury informatycznej. Tymczasem, jak
się wcześniej okazało, 85% badanych nie ma w ogóle dostępu do Internetu w pokoju lub jest niezadowolonych z
jakości tego dostępu. Za bardzo ważne ulepszenie uważa to 72% badanych studentów, kolejne 21% uznaje, że
jest to ważne, a zatem łącznie widzi taką potrzebę 93% mieszkańców akademików. Za ważne lub bardzo ważne
uważa wprowadzenie pozostałych udogodnień uwzględnionych w ankiecie podobny odsetek respondentów
(około 20% odpowiedzi „bardzo ważne”, 30%–34% odpowiedzi „ważne”). Relatywnie najważniejsze jest
zorganizowanie stołówki dla mieszkańców oraz przechowalni wakacyjnej. Lecz tylko gdy chodzi o dostęp do
Internetu, wyraźnie widać przewagę zdecydowanych deklaracji („bardzo ważne”) nad mniej zdecydowanymi
(„ważne”). W pozostałych przypadkach tendencja jest odwrotna.
Okazuje się, że odpowiedzi na pytanie o wagę ewentualnych zmian i udogodnień w akademiku są w
dużym stopniu zgodne bez względu na profil respondenta i warunki zamieszkania (dom studencki, piętro itp.).
Zapotrzebowanie na lepszy dostęp do Internetu jest bardzo silne, niezależnie od domu studenckiego, piętra i
tego, czy respondent mieszka w segmencie czy w zwykłym pokoju. Nieznacznie słabsze jest tylko w akademiku
na ul. Zamenhofa, gdzie ulepszenie dostępu do sieci informatycznej jest ważne bądź bardzo ważne dla niespełna
90% badanych (dla wszystkich akademików łącznie odsetek ten wynosi ponad 93%). Płeć zupełnie nie gra tu
roli, podobnie jak rok studiów czy długość mieszkania w akademiku.
Zapotrzebowanie na stołówkę najczęściej zgłaszano w Domu Studenckim nr 3 na ul. Kickiego – dla
57% jego mieszkańców udogodnienie takie jest ważne lub bardzo ważne. Odsetek ten jest najmniejszy w DS nr
6 (ul. Radomska) i DS nr 4 (ul. Zamenhofa) – odpowiednio 38% i 48%. Numer piętra i typ kwatery pod tym
14
względem nie różnicują badanych. Podobnie płeć. Jednak zauważalne jest, że studenci drugiego roku
przywiązują relatywnie najmniejszą wagę1 do utworzenia stołówki. Tylko 48% studentów drugiego roku uznało
to za ważne lub bardzo ważne. Odsetek takich odpowiedzi jest wyższy wśród studentów odpowiednio piątego
(60,1%), czwartego (56,8%), trzeciego (56,6%) i pierwszego (54,8%) roku. Analogiczne wyniki otrzymujemy
przy podziale respondentów według kryterium lat spędzonych w akademiku. Za ważne bądź bardzo ważne
utworzenie stołówki uznało 46,7% tych, którzy mieszkają w domu studenckim od 12 do 24 miesięcy i aż 60,4%
tych, którzy mieszkają tam 3–4 lata. Stworzenie więc możliwości zjedzenia ciepłego posiłku blisko akademika
jest najbardziej pożądane przez młodych mieszkańców, którzy dopiero zaczęli samodzielne życie z dala od
domu, oraz starszych, być może do pewnego stopnia zmęczonych spartańskimi warunkami życia w domach
studenckich. Widoczne jest także, że stołówka zdawała się być ważniejsza dla studentów zamożniejszych. Dla
66% osób o budżecie miesięcznym powyżej 1100 złotych była ona ważna lub bardzo ważna, a tylko dla 53%
osób o budżecie poniżej 1100 złotych.
Kolejną zgłąszaną potrzebą była hala sportowa i związane z nią imprezy sportowe. Największe na nie
zapotrzebowanie wyrażali mieszkańcy akademików nr 2 („Żwirek”) i 5 (ul. Smyczkowa), gdzie 57%
przebadanych stwierdziło, że są to udogodnienia ważne lub bardzo ważne. Najmniejsze odsetki osób
wyrażających takie zapotrzebowanie odnotowane zostały w domach studenckich nr 6 (ul. Radomska) i 1
(„Muchomorek”) – odpowiednio 40% i 44%. W profilu studenta płeć okazała się w pewnym stopniu różnicować
stosunek do wprowadzenia ewentualnych udogodnień związanych ze sportem. Mężczyźni częściej niż kobiety
deklarowali, że są one bardzo potrzebne. Odsetki takich odpowiedzi wynosiły odpowiednio 16% i 23%. Okazało
się także, że sale i imprezy sportowe częściej za ważne (lub bardzo ważne) były uznawane przez starszych
mieszkańców. W przypadku pierwszego i drugiego roku było to około 48% badanych, w przypadku czwartego –
już 57%.
Potrzebę zwiększenia ilości sprzętu audiowizualnego najczęściej wyrażali mieszkańcy Domu
Studenckiego nr 6 (ul. Smyczkowa), gdzie ponad 60% respondentów stwierdziło, że jest to ważne lub bardzo
ważne. Rzadziej uznawane za ważne było to w domach studenckich przy ul. Żwirki i Wigury (razem około
43%), najrzadziej na ul. Radomskiej (14%). Co ciekawe, im mniej osób w pokoju, tym jego mieszkańcy mieli
większą skłonność do zgłaszania zapotrzebowania na sprzęt audiowizualny. Aż 56% zamieszkujących
samodzielny pokój twierdziło, iż jest on potrzebny. Dla dwuosobowych pokoi odsetek ten wynosił 48% a
trzyosobowych 47%. Ma to zapewne związek z różną strukturą form spędzania wolnego czasu w zależności od
„zaludnienia” pokoju. Tym bardziej, że nie ma tu ukrytej zależności z zamożnością respondenta. Ubożsi studenci
zazwyczaj mieszkają w wieloosobowych pokojach, jednak ogólnie to oni częściej zgłaszali potrzebę sprzętu
audiowizualnego. Zapewne rzadziej mogą sobie pozwolić na własny, w przeciwieństwie do studentów
zamożnych. Odwrotnie niż w przypadku sal i imprez sportowych, sprzęt audiowizualny wyraźnie ważniejszy jest
dla żeńskiej części mieszkańców akademików. Wśród kobiet ogólnie ważny był on dla 54%, wśród mężczyzn –
już tylko dla 41%.
Przy okazji sprzętu audiowizualnego i udogodnień związanych ze sportem warta odnotowania jest
tendencja do częstszego zgłaszania takich potrzeb przez osoby w miarę regularnie spożywające alkohol.
Zwiększenie ilości sprzętu RTV w akademiku zostało uznane na ważne przez 53% badanych, którzy przyznali
1
Nie uwzględniając nielicznej (25 respondentów) grupy studentów szóstego roku.
15
się do picia alkoholu codziennie lub kilka razy w tygodniu, a już o 5% mniej przez niepijących lub pijących
kilka razy roku. Podobnie z salą i imprezami sportowymi. Spośród pijących codziennie lub kilka razy w
tygodniu 55% uznało ich zorganizowanie za ważne lub bardzo ważne. Odsetek ten wśród pijących kilka razy w
roku lub niepijących wyniósł niecałe 48%. Oznaczałoby to, że doposażenie akademików w sprzęt urozmaicający
formy spędzania wolnego czasu jest bardziej istotne dla osób, które prawdopodobnie mają tego czasu więcej,
dlatego też częściej sięgają po alkohol.
Nieco ponad połowa wszystkich respondentów uznała za ważne stworzenie przechowalni wakacyjnej.
Najczęściej deklarowali taką potrzebę mieszkańcy domów studenckich na ul. Smyczkowej oraz Żwirki i Wigury
nr 1 (ponad 58% badanych w każdym z nich). Najrzadziej mieszkańcy domów studenckich na ul. Radomskiej
(37%) oraz Żwirki i Wigury nr 2 (44%). Co ciekawe, niezależnie od akademika, zawsze kobiety częściej
deklarowały, że utworzenie przechowalni jest ważne lub bardzo ważne. Łącznie uważało tak 60% kobiet,
podczas gdy już tylko 43% mężczyzn. Przechowalnia wakacyjna jest potrzebnym udogodnieniem przede
wszystkim dla uboższych mieszkańców. Za ważne utworzenie jej uznało ponad 56% osób o budżecie
miesięcznym poniżej 500 złotych i już tylko 46% o budżecie powyżej 1100 złotych. Oczywiście transport
własnego wyposażenia pokoju bywa kosztowny (przede wszystkim dla niezmotoryzowanych).
Ankieta dawała także sposobność samodzielnego zgłoszenia przez respondenta możliwego ulepszenia
akademika. Skorzystało z tego ponad 31% badanych. Oczywiście respondenci prawie zawsze uważali
wprowadzenie zaproponowanego przez siebie udogodnienia za „bardzo ważne”. Najczęściej zgłaszano
zapotrzebowanie na następujące zmiany:
Tabela 1. Najczęściej zgłaszane ważne do przeprowadzenia zmiany
%
%
zgłoszonych
zgłoszonych
remont łazienek
15,3
remont generalny w akademiku
4,9
wymiana mebli w pokojach
8,2
infrastruktura sportowo-rekreacyjna
4,3
sala bankietowa –
stworzenie/doposażenie
6,8
sala komputerowa
4,3
lodówki w pokojach
6,6
większy metraż pokoi
4,3
podwyższenie
standardu/doposażenie kuchni
6,0
puby, bary i sklepy monopolowe
4,1
inna infrastruktura – pomieszczenia
5,3
walka z insektami
4,1
remont pokoi
5,1
umywalki w pokojach
3,7
Widać wyraźnie, że najważniejszą kwestią jest dla mieszkańców akademików remont łazienek. Taką
opinię wyraziło ponad 15% wszystkich, którzy skorzystali z możliwości zgłoszenia ulepszenia
nieuwzględnionego w pytaniu zamkniętym. Jeśli liczyć wszystkie zgłoszenia dotyczące remontów (także pokoi
lub całego budynku), odsetek ten wyniósł ponad 25%.
W Domu Studenckim nr 1 (ul. Żwirki i Wigury) za ważne najczęściej uznawano remont łazienek (20%
wszystkich zaproponowanych tam ulepszeń) oraz stworzenie lub doposażenie istniejącej sali bankietowej (17%).
W Domu Studenckim nr 2 najczęstszą propozycją był remont pokoi, łazienek lub całego akademiku (łącznie
16
48% tamtejszych zgłoszeń, z czego większość dotyczyła łazienek). Mieszkańcy akademika przy ul. Kickiego
zaproponowali niewiele potrzebnych udoskonaleń. Najczęściej jednak znów pojawiała się kwestia remontów
(25% wszystkich zgłoszeń). Wielu deklarowało wymianę mebli jako sprawę także bardzo ważną (12%).
Mieszkańcy Domu Studenckiego nr 4 przy ul. Zamenhofa najczęściej za ważne uznawali wyposażenie pokoi w
lodówki (15% propozycji). W akademiku na ul. Smyczkowej, tak samo jak w przypadku domów studenckich na
ul. Kickiego czy Żwirki i Wigury, najczęściej poruszaną kwestią były remonty (łącznie 24% wszystkich
ulepszeń zgłoszonych przez tamtejszych respondentów).
Ankietowani byli także proszeni o ocenę liczby poszczególnych pomieszczeń w ich akademikach.
Poniższy wykres pokazuje, co mieszkańcy sądzą na ten temat, bez rozróżnienia na akademiki, w których
mieszkają.
Wykres 14. Ocena liczby poszczególnych pomieszczeń w akademikach
2
SALE KOMPUTEROWE 0
3
44
54
16
84
49
UBIKACJE 1
1
48
62
52
KUCHNIE 0
0%
ZBYT WIELE
37
47
70
30
10% 20% 30% 40% 50% 60% 70% 80% 90% 100%
WYSTARCZAJĄCO DUŻO
ZBYT MAŁO
Wyniki potwierdzają, że studenci są bardzo niezadowoleni z zaplecza komputerowego w swoich
akademikach. 84% spośród respondentów uważa, że w ich akademiku jest za mało sal komputerowych , a co za
tym idzie – mają utrudniony dostęp do komputerów i Internetu.
Ponad połowa respondentów twierdzi, że za mało jest sal telewizyjnych. Gdy połączy się to ze słabym
dostępem do Internetu, można wysnuć wniosek, że studenci zamieszkujący w akademikach mają ograniczony
dostęp do informacji ze świata lub są „skazani” na korzystanie z gazet, radia. Oczywiście wiadomo, że nie
wszystkim zależy na takim dostępie, niemniej jest to duży mankament uniwersyteckich akademików.
Badanie było przeprowadzane w trakcie sesji, a ponad połowa studentów uznała, że jest wystarczająco
dużo pokoi „cichej nauki”. Wynika więc z tego, że albo liczba tego typu pomieszczeń jest wystarczająca, albo
też na naukę studenci wybierają inne miejsca, albo wreszcie – nie uczą się w ogóle.
Jeżeli chodzi o pomieszczenia gastronomiczne, to liczba kuchni wydaje się wystarczająca. Trzeba by
jeszcze tylko zadbać o ich jakość, czystość i wyposażenie, (przynajmniej w opinii studentów), by byli oni w
pełni usatysfakcjonowani. Oceny liczby tych pomieszczeń w poszczególnych akademikach są zróżnicowane.
Pokażą to poniższe tabele.
17
Tabela 2. Ocena liczby kuchni w poszczególnych akademikach.
O \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2 Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
zbyt wiele
0
0
1
0
1
wystarczająco dużo
87
78
67
58
45
zbyt mało
13
21
32
42
54
ogółem
100
100
100
100
100
Radomska
0
90
10
100
O – kategorie oceny; NR DS – numer domu studenckiego; dane w %.
Tylko studenci zamieszkujący akademik przy ul. Smyczkowej są niezadowoleni z liczby kuchni. Nie
najlepiej oceniają też swoją sytuację mieszkańcy domu studenckiego na ul. Zamenhofa. W pozostałych
akademikach ponad 66% mieszkańców jest usatysfakcjonowanych liczbą tego typu pomieszczeń.
Tabela 3. Ocena liczby łazienek w poszczególnych akademikach.
O \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2 Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
zbyt wiele
0
0
1
1
1
41
35
75
45
35
zbyt mało
59
65
24
53
65
ogółem
100
100
100
100
100
Radomska
0
90
10
100
Jeśli chodzi o liczbę łazienek, to już tylko w dwóch akademikach ponad 66% respondentów uważało,
iż jest ich wystarczająco dużo (ul. Radomska i ul. Kickiego). W pozostałych akademikach odsetek
respondentów zadowolonych nie sięgał 50%.
Tabela 4. Ocena liczby ubikacji w poszczególnych akademikach.
O \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2 Kickiego
Zamenhofa
zbyt wiele
1
0
1
1
64
52
74
45
zbyt mało
36
48
25
54
ogółem
100
100
100
100
Smyczkowa
1
51
48
100
Radomska
0
93
7
100
Wielu mieszkańców akademików przy ul. Radomskiej i Kickiego jest zadowolonych z liczby ubikacji
dostępnych w ich domach studenckich. Dużo lepiej oceniają ich liczbę, w porównaniu z liczbą łazienek, także
studenci zamieszkujący akademik na ul. Żwirki i Wigury nr 1. Zatem ogólnie: studenci są dużo bardziej
zadowoleni z liczby ubikacji niż z liczby łazienek.
Tabela 5. Ocena liczby pokoi „cichej nauki” w poszczególnych akademikach
O \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2 Kickiego Zamenhofa
Smyczkowa
zbyt wiele
4
2
2
3
4
45
38
52
54
59
zbyt mało
51
60
46
43
37
ogółem
100
100
100
100
100
Radomska
17
66
17
100
Tylko mieszkańcy akademików na ul. Żwirki i Wigury uważają (ponad 50%), że jest u nich za mało
pokoi „cichej nauki”. Ale też tylko na ul. Radomskiej ponad 66% mieszkańców uważa liczbę tych pomieszczeń
18
za wystarczającą. W podobnym stopniu zadowolenia są studenci zamieszkujący akademik przy ul.
Smyczkowej.
Tabela 6. Ocena liczby sal komputerowych w poszczególnych akademikach.
O \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2 Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
zbyt wiele
1
0
0
0
1
35
32
3
2
4
zbyt mało
64
68
96
98
95
ogółem
100
100
100
100
100
Radomska
0
4
96
100
Oceny liczby sal komputerowych w poszczególnych akademikach nie mogły być inne. Tylko studenci
z akademików na ul. Żwirki i Wigury się wyróżniają. Ponad 30% z nich jest zadowolonych. W porównaniu z
innymi akademikami, gdzie te odsetki nie przekraczają 5%, ich sytuacja wydaje się bardzo dobra.
Tabela 7. Ocena liczby sal telewizyjnych w poszczególnych akademikach.
O \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2 Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
zbyt wiele
3
1
1
1
1
57
59
32
41
32
zbyt mało
40
41
66
58
67
ogółem
100
100
100
100
100
Radomska
0
52
48
100
Ostatnią kategorią pomieszczeń, o których ocenę liczby proszono, były sale telewizyjne. Tu także w
żadnym z akademików ponad 66% mieszkańców nie czuło się zadowolonymi. Sytuacja nie wygląda jednak tak
dramatycznie jak w przypadku sal komputerowych. Odsetki osób, które oceniły, że takich pomieszczeń jest
wystarczająco dużo i zbyt dużo, kształtują się w granicach 33% (ul. Kickiego i Smyczkowa), 60% (oba
akademiki na ul. Żwirki i Wigury).
Ostatnią kwestią tego rozdziału jest odpowiedź na pytanie o ocenę atmosfery panującej w
akademikach. Niestety, oprócz stworzenia ogólnego wykresu, zebrany materiał nie pozwolił na ciekawsze
porównania. Nie ma tu nawet rozróżnienia ocen atmosfery w poszczególnych akademikach.
Wykres 15. Czy jesteś zadowolony z atmosfery w akademiku?
55
60
50
40
30
20
16
14
6
10
10
0
zdecydowanie
tak
raczej tak
raczej nie
19
zdecydowanie
trudno
nie
powiedzieć
Przeważają oceny pozytywne – w ten sposób wypowiedziało się 69% respondentów, a tylko 22% ma
złe zdanie na temat atmosfery panującej w ich miejscu zamieszkania. Widać więc, że nie tworzą jej wyżej
opisywane rzeczy, takie jak stan, wyposażenie, zadowolenie z działalności personelu. W porównaniu z tym, co
studenci mówią na temat atmosfery, ocena infrastruktury jest zdecydowanie niższa. Jednak gdyby udało się
poprawić te elementy, które najbardziej mieszkańcom przeszkadzają, oceny atmosfery byłyby prawdopodobnie
jeszcze wyższe.
1.4. Podsumowanie
1.
Ponad połowa respondentów oceniła stan swoich pokoi jako niezadowalający. Osób zadowolonych
(bardzo i raczej) jest zaledwie 21%.
2.
12% respondentów jest niezadowolonych z ogrzewania w pokojach.
3.
75% jest niezadowolonych ze stanu i wyposażenia łazienek i ubikacji.
4.
66% respondentów jest zadowolonych z dostępności sprzętu audio-wideo w akademikach.
5.
53% mieszkańców wskazuje na brak sal komputerowych w akademikach, równie źle jest z dostępem
do Internetu.
6.
Wyposażenie pokoi „cichej nauki” nie ma dla studentów większego znaczenia, gdyż zdecydowana
większość nie ma na ten temat zdania, to samo tyczy się przechowalni.
7.
Największe zapotrzebowanie jest na ulepszenie infrastruktury informatycznej, co łączy się z bardzo
niską oceną dostępu do komputerów i Internetu w akademikach.
8.
Atmosferę panującą w akademikach większość mieszkańców określa pozytywnie.
2. ŻYCIE SPOŁECZNE DOMU STUDENCKIEGO
2.1. Atmosfera w akademikach w oczach ich mieszkańców
Warto się zastanowić nad stopniem zadowolenia mieszkańców z atmosfery panującej w domach
studenckich i nad tym, od czego on zależy. Przy okazji można zadać pytanie, co można uczynić, by studenci
czuli się w akademikach jak najlepiej. A zatem: w jaki sposób oceniają atmosferę życia społecznego ankietowani
mieszkańcy domów studenckich Uniwersytetu Warszawskiego? Od czego ona zależy i jak układają się stosunki
sąsiedzkie?
Studenci mieszkający w akademikach UW zostali poproszeni o określenie, czy są zadowoleni z
atmosfery panującej w ich domu studenckim. Rozkład odpowiedzi zawiera Tabela 8.
20
Tabela 8. Zadowolenie mieszkańców z atmosfery w akademikach
Ocena zadowolenia z atmosfery
Zadowoleni
Niezadowoleni
Trudno powiedzieć
Ogółem
% wskazań
69%
22%
9%
100%
Większość respondentów jest zadowolona z atmosfery wśród współmieszkańców. Odpowiedziało tak
blisko 70% osób. Niezadowolonych jest mniej, ale stanowią oni jednak znaczny odsetek – 22%.
A jak układają się stosunki sąsiedzkie?
Wykres 16. Stosunki sąsiedzkie
120%
100%
2%
1%
2%
2%
13%
80%
47%
47%
68%
trudno powiedzieć
nie przeszkadza mi
60%
przeszkadza mi
40%
20%
51%
86%
30%
51%
im
pr
Za
śm
ie
ca
ni
e
po
m
an
ie
rg
an
iz
ow
O
Pa
le
ni
e
w
ie
sz
cz
eń
w
ez
ez
pr
z
ac
h
ar
z
ko
ry
t
na
an
ie
H
ał
as
ow
sp
ól
ny
ch
po
ko
ja
ch
są
si
ad
ów
0%
Jak widać na wykresie, studentom najbardziej przeszkadza zaśmiecanie pomieszczeń wspólnych (86%).
Mniejszy procent studentów uznał za uciążliwe hałasowanie na korytarzach i palenie. Spośród czterech
„niedogodności sąsiedzkich” organizowanie imprez w pokojach przeszkadza studentom najmniej.
W jaki sposób układają się stosunki Polaków z sąsiadami obcokrajowcami? Tabela 9 przedstawia
odpowiedzi studentów na pytanie, czy ich zdaniem zauważalne są w domach studenckich konflikty Polaków z
cudzoziemcami, i okazuje się, że konflikty między mieszkańcami polskimi i zagranicznymi są zdaniem
respondentów raczej niezauważalne. Tak uważa około 70% osób. Jednak 11% zauważyło takie konflikty.
Niecałe 20% respondentów wahało się przy podaniu odpowiedzi. Być może wynikało to z wątpliwości
ankietowanych co do przyczyn tych konfliktów (czy mają one podłoże kulturowe czy też charakterologiczne)
21
albo z problemu ocenienia widoczności występowania tych konfliktów. Ponadto obcokrajowcy nie zamieszkują
wszystkich akademików w sposób równomierny.
Tabela 9. Polacy a obcokrajowcy
Konflikty polsko-zagraniczne w akademiku
Są zauważalne
Nie są zauważalne
Trudno powiedzieć
Ogółem
% wskazań
11%
70%
19%
100%
A zatem: atmosfera w akademiku zależy od stopnia poczucia bezpieczeństwa, od tego, w którym z
sześciu akademików się mieszka, kogo ma się za sąsiada, czy ten sąsiad hałasuje na korytarzu, czy organizuje
głośne imprezy za ścianą i czy pali.
Wykres 17. Zadowolenie z atmosfery w akademiku w zależności od domu studenckiego
120%
100%
80%
0%
12%
10%
9%
8%
7%
16%
18%
22%
35%
20%
13%
9%
22%
trudno powiedzieć
60%
niezadowoleni
zadowoleni
40%
20%
73%
71%
69%
58%
73%
87%
69%
of
a
Sm
yc
zk
ow
a
R
ad
om
sk
a
en
h
m
Za
Ki
ck
ie
g
o
0%
Jak można zauważyć na powyższym wykresie (Wykres 17) większość osób zamieszkujących akademiki jest
zadowolona z panującej tam atmosfery. Jednak wśród tych zadowolonych najrzadziej występują studenci z akademików przy
ul. Kickiego i Zamenhofa. Zadowoleni z atmosfery w akademiku mają zwykle średnie lub wysokie poczucie bezpieczeństwa
w zamieszkiwanym domu studenckim (Wykres 18). Wśród niezadowolonych niskie poczucie bezpieczeństwa ma blisko 40%
osób. Okazuje się więc, że to poczucie bezpieczeństwa, wpływając na komfort życia, w dużej mierze decyduje o zadowoleniu
z atmosfery w domu studenckim.
22
Wykres 18. Zadowolenie z atmosfery w akademiku w zależności od poziomu poczucia bezpieczeństwa
120%
100%
10%
11%
80%
6%
10%
9%
22%
21%
38%
trudno powiedzieć
60%
niezadowoleni
zadowoleni
40%
20%
69%
52%
84%
69%
0%
Ogółem N=1249
Niski
Średni
Wysoki
Zadowoleni z atmosfery w akademiku mniej narzekają na hałas na korytarzach, organizowanie imprez
w pokojach i palących sąsiadów niż niezadowoleni. (Wykresy 19, 20 i 21).
Wykres 19. Zadowolenie z atmosfery w akademiku a hałasowanie przez sąsiadów na korytarzach
120%
100%
12%
6%
14%
80%
9%
27%
22%
trudno powiedzieć
29%
60%
niezadowoleni
27%
zadowoleni
40%
20%
59%
80%
45%
69%
przeszkadza
nie przeszkadza
trudno powiedzieć
Ogółem N=1251
0%
23
Wykres 20. Zadowolenie z atmosfery w akademiku a organizowanie przez sąsiadów imprez w pokojach
120%
100%
6%
16%
12%
17%
80%
9%
22%
32%
trudno powiedzieć
40%
niezadowoleni
60%
zadowoleni
40%
20%
52%
77%
48%
69%
przeszkadza
nie
przeszkadza
trudno
powiedzieć
O gółem
N =1252
0%
Wykres 21. Zadowolenie z atmosfery w akademiku a palący sąsiedzi
120%
100%
11%
80%
23%
7%
20%
21%
9%
22%
trudno powiedzieć
37%
60%
niezadowoleni
zadowoleni
40%
20%
66%
73%
42%
69%
przeszkadza
nie
przeszkadza
trudno
powiedzieć
Ogółem
N=1256
0%
Podsumowując: atmosfera w akademiku zależy przede wszystkim od jego mieszkańców – ich zachowań i
przyzwyczajeń, takich jak organizowane w pokojach imprez czy palenie, a zwłaszcza utrzymywanie przez nich
porządku i zachowywanie czystości. Znaczący wpływ na atmosferę między mieszkańcami w domu studenckim
ma także, jak się wydaje, sposób zarządzania i stan infrastruktury danego akademika, które to czynniki decydują
o poczuciu bezpieczeństwa studentów, czystości pomieszczeń, stopniu zachowywanej ciszy. Warto zwrócić
uwagę na fakt zróżnicowania zadowolenia z atmosfery ze względu na to, w którym domu studenckim się
mieszka. Można także przypuszczać, że wyższy stopień zadowolenia pozwala łatwiej znosić niedogodności
akademikowego życia.
24
2.2. Bezpieczeństwo w akademikach
Zagadnienia związane z bezpieczeństwem mają dosyć istotny wpływ na komfort życia. Niechętnie
wprowadzamy się do dzielnic cieszących się złą sławą, natomiast na mieszkania w bezpiecznych, dobrych
dzielnicach istnieje większy popyt. W akademikach sytuacja wygląda podobnie. O których warszawskich
akademikach mówi się źle, a które uchodzą za bezpieczne? Jak studenci oceniają obecne działania
zarządzających akademikami? Jakie przestępstwa są najczęstsze? Kto ich dokonuje? Jakie czynniki wpływają na
poczucie bezpieczeństwa? Na czym skoncentrować działania mające podnieść bezpieczeństwo? Na te i inne
pytania postaramy się odpowiedzieć w tej części raportu, poświęconej zagadnieniom związanym z
bezpieczeństwem.
Większość (54%) studentów mieszkających w akademikach Uniwersytetu Warszawskiego ocenia
poziom bezpieczeństwa w swoim akademiku jako średni (Wykres 22). Studenci oceniają go więc niezbyt
wysoko, dlatego właściwe byłoby podjęcie działań mających na celu poprawę takiego stany rzeczy. Jakie byłyby
to działania?
Wykres 22. Ocena poziomu bezpieczeństwa w akademikach
60%
54%
50%
40%
30%
22%
16%
20%
10%
6%
2%
0%
bardzo wysoki
wysoki
średni
niski
bardzo niski
Zanim jednak odpowiemy na to pytanie, prześledźmy, jakie działania zostały już podjęte i jakie były ich
rezultaty.
Kilka miesięcy temu weszła w życie umowa rektora podpisana z komendantem policji dotycząca
zwiększenia bezpieczeństwa na terenach domów studenckich. Czy studenci odczuli tę poprawę? Większość z
nich w ogóle nie słyszała o umowie (Wykres 23), więc prawdopodobnie także jej skutki nie zostały przez
studentów dostrzeżone.
25
Wykres 23. Wpływ umowy rektora z policją na poczucie bezpieczeństwa
80%
72%
70%
60%
50%
40%
30%
23%
20%
5%
10%
0%
słyszałem i czuję się
bezpieczniej
słyszałem i nie czuję się
bezpieczniej
nie słyszałem
Sprawdźmy zatem, z jakimi przestępstwami mieszkańcy akademików stykają się najczęściej (Wykres
24). Z wykresu wynika, że są nimi: wandalizm, kradzieże oraz pobicia. Większość ankietowanych nie spotkała
się na terenie akademika z gwałtem, szantażem, włamaniem. Warto też zwrócić uwagę, czy z danymi sytuacjami
studenci spotkali się raz czy więcej razy. Jeżeli tylko raz, można przyjąć, że do takich zdarzeń na terenach
akademików dochodzi rzadko (włamanie, gwałt i szantaż).
Wykres 24. Przestępstwa, z jakimi studenci spotkali się na terenie akademika
3%
100%
11%
90%
80%
46%
17%
2%
5%
4%
32%
70%
60%
60%
50%
40%
20%
więcej niż raz
raz
19%
nie spotkałem/am się
12%
30%
20%
35%
10%
72%
49%
93%
94%
28%
włamanie
pobicie
szantaż
gwałt
wandalizm
0%
kradzież
Sprawdźmy również, jakie wykroczenia i ich kombinacje są najczęstsze wśród wszystkich, z jakimi
zetknęli się mieszkańcy domów studenckich (Tabela 10). Zaledwie 13% badanych nie spotkało się z żadnymi
przestępstwami. Najczęstsze zaś to wandalizm, kradzież i pobicie, które wskazało 49% studentów spośród 87%
tych, którzy zetknęli się z wykroczeniami. Skoncentrowanie wysiłków, żeby zmniejszyć liczbę powyższych
najczęstszych przestępstw, mogłoby znacznie wpłynąć na poczucie bezpieczeństwa w akademikach.
26
Tabela 10. Rodzaje przestępstw popełniane w akademikach na podstawie wiedzy badanych
% wskazań
Rodzaje przestępstw
13%
brak przestępstw
87%
są przestępstwa, w tym:
15%
wandalizm, kradzież, pobicie
13%
wandalizm, kradzież, pobicie, włamanie
12%
wandalizm
11%
wandalizm, kradzież
6%
wandalizm, pobicie
5%
kradzież
26%
inne rodzaje przestępstw i ich kombinacje
Aby dowiedzieć się, jak skutecznie przeciwdziałać przestępstwom w akademikach, sprawdźmy, kto
najczęściej dokonuje powyższych czynów (Wykres 25). Większość ankietowanych uznała osoby obce za
sprawców przestępstw w swoich akademikach, z wyjątkiem wandalizmu, gdy to sprawcami (w oczach
studentów) są sami mieszkańcy. Znaczący był też udział wskazań na mieszkańców akademików jako sprawców
kradzieży i szantaży. W związku z tym ograniczenie przestępczości w domach studenckich mogłoby zostać
osiągnięte głównie dzięki lepszej kontroli obcych osób wchodzących na teren akademika.
Wykres 25. Sprawcy przestępstw w akademikach
100%
19%
90%
80%
46%
47%
70%
55%
60%
23%
66%
76%
osoby obce
50%
40%
goście mieszkańców
18%
32%
9%
mieszkańcy akademików
30%
19%
20%
10%
11%
35%
13%
22%
36%
58%
15%
w
an
po
da
bi
c
ie
liz
m
0%
27
Jak zatem studenci oceniają obecną kontrolę wstępu na teren akademika (Wykres 26)? Należy wziąć
pod uwagę, że 27% nie miało sprecyzowanej opinii na ten temat, dlatego porównując tylko studentów o
sprecyzowanych opiniach, uzyskano krytyczną ocenę skuteczności form kontroli wstępu na teren akademika:
44% uznało ją za nieskuteczną, 29% za skuteczną.
Wykres 26. Ocena skuteczności form kontroli wstępu na teren akademika
50%
45%
44%
40%
35%
29%
30%
27%
25%
20%
15%
10%
5%
0%
nie
tak
trudno powiedzieć
A jak studenci oceniają obowiązkowość osób kontrolujących ten wstęp (Wykres 27)? Co prawda 59%
ankietowanych uznało, że osoby kontrolujące wywiązują się ze swoich obowiązków, ale równocześnie 41% było
przeciwnego zdania.
Wykres 27. Ocena obowiązkowości kontrolujących wstęp na teren akademika
70%
59%
60%
50%
41%
40%
30%
20%
10%
0%
nie
tak
Czy w związku z niezbyt wysoką oceną kontrolujących zaangażowanie innych instytucji w ochronę
mieszkańców poprawia ich poczucie bezpieczeństwa (wykres 28)? Większość ankietowanych nie słyszała o
innej instytucji czuwającej nad ich bezpieczeństwem albo twierdziła, że takiej instytucji w ich domu studenckim
nie ma. Zaledwie 10% potwierdziło, że instytucja ta istnieje, ale aż 7% uznało ją za nieskuteczną, a zaledwie 3%
za skuteczną.
28
Wykres 28. Ocena skuteczności dodatkowej instytucji czuwającej nad bezpieczeństwem
50%
47%
43%
45%
40%
35%
30%
25%
20%
15%
7%
10%
3%
5%
0%
tak, są skuteczni
nie, nie są skuteczni
nie słyszałem o takiej nie ma takiej instytucji
instytucji
Jak studenci oceniają łatwość zakupu narkotyków na terenie akademików (Wykres 29)? Większość
ankietowanych studentów (57%) nie miała sprecyzowanej opinii na ten temat. Wśród osób, które ją jednak
miały, większość uznała zakup narkotyków za łatwy.
Wykres 29. Ocena trudności zakupu narkotyków w akademiku
57%
60%
50%
40%
30%
23%
20%
5%
7%
bardzo trudny
trudny
10%
8%
0%
łatwy
bardzo łatwy
trudno powiedzieć
2.3. Jakie czynniki wpływają na poczucie bezpieczeństwa?
Skuteczność kontroli
Za czynnik bardzo ważny dla poczucia bezpieczeństwa mieszkańców uznano kontrolę wstępu na teren
domu studenckiego. Jak widać na Wykresie 30, badani niezadowoleni z obecnych form kontroli wstępu do ich
domu oceniali poziom bezpieczeństwa dużo gorzej niż zadowoleni z ich skuteczności.
29
Wykres 30. Poziom bezpieczeństwa w zależności od oceny skuteczności form kontroli wstępu
100%
11%
90%
25%
34%
80%
70%
47%
60%
niski
50%
50%
40%
średni
53%
wysoki
30%
20%
10%
13%
43%
25%
nieskuteczne
skuteczne
Ogółem N=1098
0%
Dodatkowa ochrona
Jednym z dodatkowych sposobów kontroli i zwiększania bezpieczeństwa w akademiku jest zatrudnienie
firmy ochroniarskiej. Jak dotąd na takie posunięcie zdecydowały się dwa domy studenckie (nr 3 na ul. Kickiego i
nr 5 na ul. Smyczkowej). Ochrona wzywana jest przez pracowników w razie groźnej sytuacji, nie jest jednak
obecna na terenie akademika przez cały czas. Tylko niewielka część badanych o tym wie (Wykres 31), a ci z
nich, którzy uważają taki rodzaj działań za skuteczne, postrzegają poziom bezpieczeństwa jako dużo wyższy.
Natomiast badani, którzy twierdzą, że taka dodatkowa instytucja jest nieskuteczna bądź że jej na pewno nie ma,
mają poczucie bezpieczeństwa niższe niż ogół badanych.
Wykres 31. Poczucie bezpieczeństwa a obecność dodatkowej instytucji odpowiedzialnej za ochronę
100%
6%
90%
25%
19%
26%
22%
80%
70%
55%
60%
50%
52%
niski
56%
53%
55%
wysoki
40%
30%
20%
10%
średni
38%
22%
25%
21%
24%
nie ma takiej
instytucji
Ogółem N=1499
0%
jest skuteczna
jest nieskuteczna nie słyszałem o
takiej instytucji
30
Mieszkanie w konkretnym akademiku
Najlepiej skuteczność kontroli oraz poziom bezpieczeństwa w swoim akademiku ocenili studenci
mieszkający w akademikach na ul. Radomskiej, Smyczkowej oraz w akademiku nr 1 na ul. Żwirki i Wigury
(Wykresy 32, 33). Najgorzej zaś – studenci mieszkający na ul. Zamenhofa i Kickiego oraz w akademiku nr 2 na
ul. Żwirki i Wigury. Znacząco różnią się od pozostałych opinie mieszkańców domu studenckiego na ul.
Radomskiej, którzy znacznie lepiej niż pozostali ocenili bezpieczeństwo i skuteczność form kontroli w ich
akademiku..
Wykres 32. Ocena skuteczności kontroli w zależności od domu studenckiego
0,29
0,317
0,351
0,491
0,393
0,541
skuteczna
0,941
0,71
nieskuteczna
0,683
0,649
0,509
0,607
0,459
Ogółem
N=1107
DS6
Radomska
DS5
Smyczkowa
DS4
Zamenhoffa
DS3
Kickiego
DS2 Żwirki i
Wigury
0,059
DS1 Żwirki i
Wigury
100%
90%
80%
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Wykres 33. Ocena poziomu bezpieczeństwa w zależności od domu studenckiego
100%
90%
16%
80%
28%
4%
17%
19%
22%
34%
32%
70%
60%
53%
60%
40%
niski
53%
54%
50%
54%
30%
20%
ad
om
sk
a
R
a
31
64%
D
S6
zk
ow
yc
Sm
Za
m
D
S4
30%
13%
en
ho
fa
go
27%
D
S5
12%
ck
ie
30%
Ki
0%
D
S3
10%
średni
wysoki
54%
24%
Metody kontroli
Czy ocena skuteczności kontroli i poziomu bezpieczeństwa może mieć związek ze stosowanymi
metodami kontroli? Znając te ostatnie w poszczególnych akademikach i wiedząc, jak ich mieszkańcy oceniają
skuteczność kontroli i poziom bezpieczeństwa, możemy wywnioskować, jakie są najskuteczniejsze.
Pogrupowaliśmy więc domy studenckie według stosowanych w nich metod kontroli. Oto rezultaty:
DS 1, DS 2, DS 4 – nie ma dodatkowej ochrony, karty magnetyczne do drzwi;
DS 3, DS 5 – jest dodatkowa ochrona, karty magnetyczne do drzwi;
DS 6 – potraktujmy jako szczególny przypadek, gdyż oceny poziomu bezpieczeństwa i skuteczności kontroli
znacząco różnią się w tym akademiku od innych akademików, w których dodatkowej ochrony nie ma. W
związku z tym zaliczenie Domu Studenckiego nr 6 do grupy bez ochrony będzie miało znaczący wpływ na
rozkład zmiennych w tej grupie. Wszystkich wchodzących tam po pewnej godzinie kontroluje portier.
Sprawdźmy, jak oceniana jest skuteczność kontroli w poszczególnych grupach. Otóż okazuje się, że
więcej studentów bardziej negatywnie ocenia skuteczność form kontroli w akademikach, w których jest
dodatkowa ochrona (67%) niż w akademikach, które jej nie mają (58%). Być może zła ocena skuteczności
dodatkowej ochrony wynika z tego, że ochroniarze nie pracują na miejscu na stałe, a jedynie przyjeżdżają na
wezwanie. Pomiędzy akademikami, w których ochrona jest, i tymi, w których jej nie ma, nie występują znaczące
różnice w ocenie poziomu bezpieczeństwa. Na tle pozostałych wyróżnia się jedynie akademik na ul.
Radomskiej, którego mieszkańcy czują się najbezpieczniej i najlepiej oceniają skuteczność kontroli.
Wykres 34. Ocena skuteczności kontroli w zależności od form kontroli w danym domu studenckim
100%
90%
80%
42%
33%
38%
70%
60%
skuteczna
94%
50%
nieskuteczna
40%
30%
58%
67%
63%
20%
10%
6%
0%
brak ochrony
ochrona
DS 6 Radomska
32
Ogółem N=985
Wykres 35. Ocena poziomu bezpieczeństwa w zależności od form kontroli w domu studenckim
100%
4%
90%
22%
23%
22%
32%
80%
70%
60%
niski
50%
54%
55%
56%
średni
wysoki
40%
64%
30%
20%
23%
21%
brak ochrony
ochrona
10%
23%
0%
DS 6 Radomska
Ogółem N=1351
Podstawową formą kontroli wstępu do akademików jest portiernia. Jej pracownicy wydają klucze
mieszkańcom i sprawdzają wchodzących gości. To od sumienności portierów zależy, czy osoby obce i
niepożądane, które według badanych są głównymi sprawcami przestępstw w domach studenckich, wejdą na
teren akademika. Zdania na temat pracy osób kontrolujących są podzielone (Tabela 11). Największa część
badanych uważa formy kontroli za nieskuteczne, a osoby kontrolujące za zaniedbujące swoje obowiązki. Druga
w kolejności jest grupa uznająca formy kontroli za skuteczne i portierów za wywiązujących się z obowiązków.
Aż 16% badanych uważa, że mimo iż osoby kontrolujące dobrze wypełniają swoje obowiązki, to istniejące
formy kontroli wstępu są nieskuteczne. Wynika z tego potrzeba wprowadzenia nowych sposobów sprawdzania
osób wchodzących.
Tabela 11. Ocena skuteczności form kontroli wstępu i wypełniania obowiązków przez osoby kontrolujące
Wypełnianie obowiązków przez osoby kontrolujące
Skuteczność obecnych form
kontroli
nie
tak
Ogółem N=1101
45%
16%
61%
skuteczne
3%
37%
39%
Ogółem
48%
52%
100%
nieskuteczne
Wiedza na temat przestępstw
Ocena poziomu bezpieczeństwa powiązana jest z wiedzą na temat zdarzających się w domach
studenckich przestępstw. Osoby, które nie słyszały o żadnym z wcześniej wymienionych (około 9% badanych),
oceniały poziom bezpieczeństwa w swoim akademiku wyżej niż ci lokatorzy, którzy o nich słyszeli (Wykres 36).
33
Wykres 36. Ocena poziomu bezpieczeństwa w zależności od wiedzy o przestępstwach
100%
90%
11%
23%
22%
54%
54%
80%
70%
60%
57%
50%
niski
średni
wysoki
40%
30%
20%
10%
32%
23%
24%
brak przestępstw
są przestępstwa
Ogółem N=1518
0%
Większość studentów oceniła poziom bezpieczeństwa w akademikach jako średni, niski i bardzo niski.
Za najmniej bezpieczne akademiki Uniwersytetu Warszawskiego uchodzą domy studenckie na ul. Zamenhofa i
Kickiego oraz akademik nr 2 na ul. Żwirki i Wigury. Nieco lepiej jest oceniany akademik na ulicy Smyczkowej i
akademik nr 1 na ulicy Żwirki i Wigury, ale i tak zdecydowanym liderem pozostaje akademik na ul.
Radomskiej.
Wandalizm, kradzieże i pobicia to przestępstwa, z którymi mieszkający w akademikach spotykają się
najczęściej. Ograniczenie liczby akurat tych przestępstw znacząco zmniejszyłoby ogólna liczbę przestępstw w
akademikach i poprawiło poczucie bezpieczeństwa lokatorów.
Za sprawców wykroczeń uważane są zazwyczaj osoby obce (jedynie wandalizm pozostaje głównie
domeną mieszkańców akademików), dlatego bardzo ważna dla poprawy bezpieczeństwa jest skuteczna kontrola
wstępu osób z zewnątrz. Tymczasem studenci uważają obecną kontrolę za nieskuteczną. Okazuje się, że nawet
zatrudnienie dodatkowej ochrony nie odnosi rezultatu, bo zarówno w akademikach z dodatkową ochroną, jak i w
tych bez niej, studenci bardzo podobnie oceniają skuteczność kontroli wstępu i poziom bezpieczeństwa. A zatem
dodatkowa ochrona nie wydaje się tu wystarczająca i należy szukać innych sposobów na rozwiązanie tego
problemu. Ciekawy pozostaje przypadek akademika na ul. Radomskiej, którego mieszkańcy znacznie lepiej niż
pozostali oceniają poziom bezpieczeństwa i skuteczność kontroli. Bliższe przyjrzenie się temu zjawisku być
może dostarczyłoby pomysłów, jak poprawić bezpieczeństwo w pozostałych warszawskich domach studenckich.
3. INFRASTRUKTURA ADMINISTARCYJNO-POLITYCZNA W
DOMACH STUDENCKICH
W tej części raportu skupimy się na kilku wątkach, jakie niosą ze sobą pytania dotyczące po pierwsze
profilaktyki bezpieczeństwa na terenie akademików, po drugie zaś działalności rad mieszkańców.
Zaczniemy od ukazania skali znajomości regulaminu bezpieczeństwa domu studenckiego. W kolejnej
części skupimy się na zaprezentowaniu rozkładu opinii respondentów na temat skuteczności form kontroli
wstępu na teren akademika, obowiązkowości kontrolujących. W tym punkcie zwrócimy także uwagę na kwestię
34
zatrudniania na potrzeby domów studenckich, wyspecjalizowanych agencji ochroniarskich. W analogiczny
sposób odniesiemy się do wiedzy mieszkańców na temat działalności rad mieszkańców oraz oceny ich
skuteczności. Na koniec poruszymy kwestię poczucia bezpieczeństwa, rozpatrywanego z perspektywy swego
rodzaju zaplecza instytucjonalno-prawnego. Będą to oceny trzech najbardziej istotnych (w świetle zebranych
danych) czynników: umowy rektora Uniwersytetu Warszawskiego i komendanta policji w kwestii wstępu policji
na teren uczelni; skuteczności form kontroli wstępu na teren akademika; obowiązkowości osób sprawujących
ową kontrolę.
Za każdym razem zastanowimy się, w jaki sposób poszczególne odpowiedzi uzależnione są od
charakterystyki respondentów2. Szczególną uwagę zwrócimy na wpływ konkretnego akademika oraz długość
zamieszkania w tym akademiku na ogólne postawy i wiedzę respondentów3. Wreszcie ustalimy, jakie wnioski
płyną z takiego rozkładu wiedzy oraz poszczególnych poglądów, zarówno w sensie socjologicznym –
poznawczym, jak i w sensie praktycznym. Będzie to więc próba z jednej strony wyjaśnienia konkretnych postaw
wśród respondentów, z drugiej zaś – pokazania praktycznych implikacji, jakie postawy te ze sobą niosą. Całość
uzupełni podsumowanie, wskazujące na główne wątki tego rozdziału, będące jednocześnie syntezą trzech
wcześniejszych części.
3.1. Regulamin bezpieczeństwa
Wydaje się, że omawianie instytucjonalnych kwestii odnoszących się do bezpieczeństwa domów
studenckich warto rozpocząć od przyjrzenia się znajomości regulaminu bezpieczeństwa wśród zamieszkujących
je studentów.
Tabela 12. Znajomość regulaminu bezpieczeństwa w akademiku
Czy znasz regulamin
bezpieczeństwa w
akademiku?
Procent
Nie
54
Tak
46
Ogółem
100
Jak się okazuje, mieszkańcy domów studenckich w większości przypadków nie znają tego regulaminu.
Sytuacja taka dotyczy 54% respondentów. Różnica w stosunku do osób mogących wykazać się odpowiednią
wiedzą w tej materii sięga 8%.
2
Dokładnie zmiennymi tymi będą: płeć, uczelnia (z rozróżnieniem na studentów UW i studentów innych
uczelni), narodowość (z rozróżnieniem na narodowość polską i inną), numer domu studenckiego, w którym
mieszka respondent, długość okresu zamieszkiwania w akademiku, palenie papierosów, picie alkoholu
(częstotliwość).
3
W rozdziale zamieszczono jedynie te informacje o wpływie zmiennych metryczkowych, które okazały się
istotne w sensie statystycznym (brano pod uwagę test chi-kwadrat oraz istotność) a także wskazywały na pewne
tendencje. Szczegółowe informacje na temat wpływu wszystkich charakterystyk (z pominięciem testów
statystycznych) zawiera aneks tabelaryczny załączony do raportu.
35
Tabela 13. Znajomość regulaminu bezpieczeństwa w poszczególnych akademikach
ZR \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2
Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
Radomska
46
Nie
69
38
62
47
35
Tak
31
62
38
53
65
Ogółem
100
100
100
100
100
ZR – znajomość regulaminu; NR DS – numer domu studenckiego, dane w %
54
100
Z badań wynika, że zdecydowanie najlepszy stan wiedzy pod tym względem prezentują lokatorzy w
domu studenckim przy ul. Smyczkowej oraz Żwirki i Wigury nr 2. Nieco gorzej jest w akademikach przy ul.
Radomskiej oraz Zamenhofa. Tam niewiele ponad połowa studentów zna treść tego regulaminu. Zwraca też
uwagę znacząca rozbieżność między akademikami zlokalizowanymi przy ul. Żwirki i Wigury.
Właściwie trudno jest jednoznacznie wytłumaczyć tak niski poziom wiedzy studentów w tym zakresie.
Być może powodem jest sposób postrzegania tych dokumentów – jako zbędnych formalności, niemających
realnego wpływu na faktyczne zachowanie bezpieczeństwa w poszczególnych domach studenckich. Z
pewnością nie jest to specyfika polskich studentów. Respondenci deklarujący inną narodowość również bardzo
często (48% inna narodowość, 53% tylko polska) przyznawali, że nie znają tego regulaminu. Warto więc
zastanowić się, czym się kierują, myśląc o bezpieczeństwie. Warto też przyjrzeć się treści takiego regulaminu i
zastanowić nad jej aktualnością, a także sposobem prezentacji.
3.2. Forma i ocena kontroli wstępu na tereny domów studenckich
Jeżeli chodzi o instytucjonalny wymiar bezpieczeństwa domów studenckich, kolejna ważna kwestia
dotyczy osób, które powinny to bezpieczeństwo zapewnić, oraz sposobu, w jaki mają tego dokonać.
Tabela 14. Opinie o skuteczności form kontroli wstępu na teren domów studenckich
Czy uważasz, że formy kontroli wstępu
na teren akademika są skuteczne?
Procent
Nie
44
Tak
29
Trudno powiedzieć
27
Ogółem
100
Z pewnością skuteczne ograniczenie możliwości wstępu na teren akademika osób, które tam nie
mieszkają, stanowi kluczowy czynnik warunkujący poczucie bezpieczeństwa jego mieszkańców. W końcu to te
osoby niejednokrotnie są źródłem zagrożeń, a brak informacji na ich temat skutecznie utrudnia ewentualne
egzekwowanie ponoszenia konsekwencji za popełnione czyny. Ponadto poza sprawą bezpieczeństwem –
kontrolowanie tego, kto spoza mieszkańców odwiedza akademik, rzutuje na komfort życia studentów. Tym
bardziej alarmujące wydają się więc dane mówiące, że 44% mieszkańców uniwersyteckich domów studenckich
nie wierzy w skuteczność zabiegów, które mają być taką chroniącą ich barierą. Jednocześnie jedynie 29% ufa, że
obowiązujące w tej materii regulacje, spełniają swoją rolę. Natomiast niezbyt optymistyczna jest informacja, że
27% nie ma w tej kwestii zdania. Może to świadczyć o braku świadomości realnych konsekwencji
36
kontrolowania wstępu na teren akademików w sposób, w jaki dotychczas miało to miejsce. Warto więc zwrócić
uwagę, jak i kto kontroluje. Być może właściwe byłoby stworzenie na Uniwersytecie Warszawskim systemu
bezpieczeństwa, w którym kontrola stanowiłaby kompatybilny i funkcjonalny element.
Tabela 15. Opinie o skuteczności form kontroli wstępu w poszczególnych akademikach
SFK/NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2
Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
Radomska
Nie
36
53
47
52
34
4
Tak
34
22
25
24
40
70
Trudno powiedzieć
30
26
28
23
26
26
Ogółem
100
100
100
100
100
100
SFK – skuteczność form kontroli (dane w wierszach); NR DS – nazwa domu studenckiego; dane w %.
Zdecydowanie najbardziej krytyczni wobec sposobu kontrolowania wstępu pozostają studenci
akademików przy ul. Zamenhofa, Kickiego oraz Żwirki i Wigury nr 2. Wręcz rewelacyjnie na tym tle wypadają
opinie studentów z akademika przy ul. Radomskiej – aż 70% z nich uważa ten sposób za skuteczny. Opinie
mieszkańców pozostałych akademików są mniej entuzjastyczne.
Tabela 16. Skuteczność form kontroli zależnie od długości zamieszkiwania w akademiku
SFK \ CZ
Krócej niż
rok
Od roku do
dwóch
lat
Od dwóch do
trzech
Od trzech
do czterech
Od
czterech
do pięciu
Powyżej
pięciu
Nie
40
43
41
59
56
46
Tak
33
29
27
22
22
18
Trudno
powiedzieć
27
28
32
19
21
36
Ogółem
100
100
100
100
100
100
SFK – skuteczność form kontroli (dane w wierszach); CZ – długość zamieszkiwania w akademiku; dane w %.
Im dłuższy akademikowy staż, tym mniejsza wiara w skuteczność kontroli wstępu osób postronnych na
teren domu studenckiego. Spośród zamieszkujących akademiki dłużej niż pięć lat tylko 18% w taką skuteczność
wierzy. Dla porównania: 33% spośród studentów dopiero zaczynających swoja przygodę z akademikiem jest
gotowych wyrazić taką opinię. Dość prostym wyjaśnieniem obserwowanej zależności jest swoisty trening
nienormatywnej zaradności, jaki przechodzą studenci w ciągu kolejnych lat pozostawania w akademiku.
Osobną, lecz nieodzownie związaną z tym kwestią, wydaje się obowiązkowość osób mających ów
nadzór sprawować. Opinie niestety wyglądają podobnie.
37
Tabela 17. Opinie o sumienności kontrolujących wstęp osób z zewnątrz na teren akademików
Czy osoby odpowiedzialne za kontrolę
wstępu na teren akademika wykonują
swoje obowiązki sumiennie?
Procent
Nie
41
Tak
59
Ogółem
100
Tylko 3% mniej osób (41%) przekonanych jest o braku sumienności tych pracowników. Być może stąd
nieskuteczność samych form kontroli. Wskazuje na to wysoka korelacja odpowiedzi na oba pytania, czyli
0,3274.
Tabela 18. Opinie o skuteczności form kontroli wstępu zależnie od opinii o obowiązkowości kontrolujących
OK \ SFK
Nie
Tak
Trudno powiedzieć
Nie
74
7
24
Tak
26
93
76
Ogółem
100
100
100
OK – obowiązkowość kontrolujących (dane w wierszach); SFK – skuteczność form kontroli (dane w kolumnach); dane w %
Aż 74% badanych, wskazujących na nieskuteczność sposobu kontrolowania wstępu na teren
akademika, zarzuca osobom odpowiedzialnym za kontrolę brak obowiązkowości. Jednak niemal wszyscy,
którzy uznają obowiązujące standardy owej kontroli za odpowiednie, twierdzą, że pracownicy za to
odpowiedzialni wykonują swoją pracę rzetelnie. Nie należy jednak lekceważyć 26% respondentów, którzy widzą
nieskuteczność form kontroli, mimo obowiązkowości tych, którzy kontrolują.
Tabela 19. Czy jesteś zadowolony z obowiązkowości kontrolujących w poszczególnych akademikach?
OK \ NR DS.
Żwirki 1
Żwirki 2
Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
Radomska
Nie
32
49
46
46
34
0
Tak
68
51
54
54
66
100
Ogółem
100
100
100
100
100
100
Zgodnie z ogólną tendencją, studenci poszczególnych domów studenckich obserwują raczej
sumienność pracowników odpowiedzialnych za kontrolowanie wstępu. Sytuacja w akademiku przy ul.
Radomskiej jest w oczach studentów bez zastrzeżeń. Najmniej pozytywnych ocen zebrali pracownicy z
akademika na ul. Żwirki i Wigury nr 2, choć i tak ponad 50% studentów dobrze ocenia ich pracę. Wydaję się
więc, że przyczyny niskich ocen skuteczności form kontroli wstępu należy szukać gdzie indziej niż u osób ową
kontrolę sprawujących. Jest nią prawdopodobnie obciążenie pracowników portierni kontrolowaniem wstępu do
domu studenckiego jako dodatkowym obowiązkiem. Niestety, wciąż wyjątkiem, a nie standardem, pozostaje
zatrudnianie agencji ochroniarskich. Wyspecjalizowani w tej dziedzinie pracownicy z pewnością lepiej
poradziliby sobie z kontrolą wejść na teren akademika osób z zewnątrz i w ogóle wpłynęliby na znaczną
poprawę nie tylko subiektywnych odczuć w kwestii bezpieczeństwa, lecz także na realny jego poziom.
4
R Persona, istotność 0,000
38
Tabela 20. Opinie i wiedza o instytucji zajmującej się ochroną akademika
Czy w akademiku działa inna instytucja
czuwająca nad bezpieczeństwem?
Procent
Tak, są skuteczni
3
Nie, nie są skuteczni
7
Nie słyszałem o takiej instytucji
47
Nie ma takiej instytucji
43
Ogółem
100
Tymczasem jedynie 10% respondentów mówi o istnieniu takiej instytucji w ich akademiku, przy czym
7% i tak neguje skuteczność jej działania. Opinie na ten temat wszędzie są zbliżone i nie zależą od akademika,
długości zamieszkiwania w nim itp. Gdyby obecność podobnych firm na terenie domów studenckich stała się
normą, zapewne szybko wypracowano by sposoby oceniania ich działań. Zaowocowałoby to poprawą
funkcjonowania agencji już pracujących na rzecz akademików. Powodem byłyby zapewne z jednej strony jasne
kryteria ocen, a z drugiej – konkurencja (zorientowanie na wyszukiwanie agencji jak najlepiej wypełniającej
swoje obowiązki).
3.3. Rada mieszkańców – ocena, satysfakcja z jej działalności
Polityczna samorządność studentów mieszkających w akademikach realizuje się w głównej mierze
poprzez funkcjonowanie rad mieszkańców. Czy są one skuteczne? Na ile mieszkańcom podoba się ich
działalność?
Tabela 10. Znajomość kompetencji rady mieszkańców swojego domu studenckiego
Czy znasz kompetencje rady mieszkańców
w twoim akademiku?
Procent
Nie
64
Tak
36
Ogółem
100
Należy podkreślić, że większość badanych (64%) nie zna kompetencji rady mieszkańców. A więc po
pierwsze, wystawia to złą opinię przede wszystkim samym radom, najwyraźniej pomijającym swego rodzaju
marketing. Utrudnia to również rozliczanie ich z podejmowanych działań, które – może się tak zdarzyć –
znacznie odbiegają od ich możliwości. Po drugie, świadczy to o braku zaangażowania i zainteresowania ze
strony studentów, którzy prawdopodobnie czują, że nikt nie jest w stanie bronić ich interesów. Można to określić
39
jako swoisty stan politycznej alienacji studentów, niewidzących szans poprawy ich warunków mieszkaniowych,
a zatem ich odpowiedzi mają następujący wydźwięk: „Nie wiem, od czego oni są, skoro jest jak jest”.
Tabela 11. Świadomość kompetencji rady mieszkańców zależnie od długości zamieszkiwania w akademiku
ZKRM \ CZ
Krócej niż rok
Od roku do
dwóch lat
Od dwóch do
trzech
Od trzech
do czterech
Od czterech
do pięciu
Powyżej
pięciu
Nie
72
64
57
59
55
49
Tak
28
36
43
41
45
51
Ogółem
100
100
100
100
100
100
ZKRM – znajomość kompetencji rady mieszkańców; CZ – czas zamieszkiwania w akademiku; dane w %
Warto jednak zaznaczyć, że im dłużej studenci mieszkają w akademiku, tym ich świadomość roli rady
mieszkańców rośnie. Spośród zamieszkujących dom studencki krócej niż rok tylko 28% zna jej zadania. Za to
już ponad 50% mieszkańców, którzy w akademikach spędzili ponad pięć lat, może się poszczycić wiedzą na ten
temat. Największy wzrost owej wiedzy zauważalny jest po dwóch latach mieszkania w akademiku.
W kontekście powyższych wniosków ciekawe są dane pokazujące odsetek studentów, którzy znają
przynajmniej jedną osobę zasiadająca w radzie mieszkańców.
Tabela 12. Osobista znajomość z członkami rady mieszkańców
Czy znasz osobiście kogoś z rady
mieszkańców?
Procent
Nie
36
Tak
64
Ogółem
100
Aż 64% ankietowanych (tyle samo, ile nie zna kompetencji rady mieszkańców) zna osobiście
przynajmniej jedna taką osobę. Wydaje się więc, że studenci w prywatnych rozmowach nie poruszają
problemów swojego akademika i nie pytają o możliwości ich rozwiązania przez radę. Prawdopodobnie takich
możliwości nie widzą, mimo siły autorytetu znajomych. Może też sami członkowie rady nie czynią ze swej
działalności tematu rozmów, co prowadziłoby do wniosku, że nie jest ona dla nich zbyt istotna. A może
kompetencje i wpływ rady na losy akademika są na tyle niewielkie, że nie angażują nikogo z jej działaczy.
40
Tabela 13. Osobista znajomość z członkami Rad Mieszkańców w poszczególnych akademikach
ZWRM \ NR DS.
Żwirki 1
Żwirki 2
Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
Radomska
Nie
34
36
42
33
23
50
Tak
66
64
58
67
77
50
Ogółem
100
100
100
100
100
100
ZWRM – osobista znajomość z kimś z Rady Mieszkańców; NR DS. – nazwa domu studenckiego; dane w %
Najwięcej studentów deklarujących znajomość z członkami rady zamieszkuje w akademiku przy ul.
Smyczkowej (Rada Mieszkańców Domu Studenckiego nr 5). Najmniej – w domu studenckim przy ul.
Radomskiej (Rada Mieszkańców Domu Studenckiego nr 6). W tym ostatnim przypadku powodem jest
najprawdopodobniej znaczny odsetek obcokrajowców (różnego rodzaju stypendystów) wśród mieszkańców. Za
taki stan rzeczy odpowiadałaby więc bariera językowo-kulturowa. Trudno to jednak stwierdzić z całą pewnością,
gdy nie dysponuje się informacjami na temat składu etnicznego tej konkretnej Rady.
Dość skomplikowanie wyglądają odsetki studentów zaznajomionych z kimś z rady mieszkańców w
zależności od roku studiów.
Tabela 14. Osobista znajomość z członkami rady mieszkańców na poszczególnych latach
ZWM \ R
I
II
III
IV
V
VI
Nie
43
33
29
34
40
42
Tak
57
67
71
66
60
58
100
100
100
100
100
100
Ogółem
ZWRM – osobista znajomość z kimś z rady mieszkańców; R – rok studiów; dane w %
Zdecydowanie najmniejsze odsetki takich studentów są na piątym, szóstym i pierwszym roku.
Przyczyny wydają się jednak odmienne. Najmłodsi dopiero wchodzą w akademickie środowisko. Nieco inaczej
sprawa przedstawia się wśród tych z ostatnich lat. Można przypuszczać, że na tym etapie życia nieco mniej
absorbują sprawy akademika i uczelni, a coraz większą rolę zaczynają odgrywać inne sprawy (na przykład
praca). Nie wypada też przemilczeć faktu, że osoby deklarujące umiłowanie picia alkoholu znacznie częściej
przyznawały także, że znają kogoś z rady mieszkańców. Wobec tego wszystkiego ciekawe wydaje się pytanie,
jak wygląda stopień zadowolenia z działań takiej rady.
Tabela 15. Ocena satysfakcji z działalności rad mieszkańców
Ocena satysfakcji z działań rad mieszkańców
Procent
Zdecydowanie satysfakcjonujące
5
Raczej satysfakcjonujące
24
Raczej niesatysfakcjonujące
18
Zdecydowanie niesatysfakcjonujące
14
Trudno powiedzieć
39
Ogółem
100
41
Tym, co w pierwszej kolejności zwraca uwagę, jest znaczny odsetek osób, którym trudno jest
wypowiedzieć się na temat satysfakcji z jej działań, a jest to prawie 40% respondentów. Po części może to
wynikać z poczucia, że możliwości tego organu są na tyle niewielkie, że trudno od rady czegokolwiek
oczekiwać. Warto w tym miejscu nadmienić, że respondenci posiadający w tej kwestii jakieś zdanie, raczej
negatywnie wypowiadali się o działaniach rady, choć ich przewaga wynosi jedynie 3%. Sytuacje w
poszczególnych akademikach pokazują drobne odstępstwa od rozkładu w całej badanej grupie.
Tabela 16. Satysfakcja z działań Rad Mieszkańców w poszczególnych akademikach
SDRM \ NR DS
Żwirki 1
Żwirki 2
Kickiego
Zamenhofa
Smyczkowa
Radomska
Zdecydowanie
satysfakcjonujące
6
6
5
2
7
4
Raczej satysfakcjonujące
28
27
26
15
13
29
Raczej niesatysfakcjonujące
14
11
18
28
23
8
Zdecydowanie
niesatysfakcjonujące
10
8
11
24
31
8
Trudno powiedzieć
41
48
40
31
27
50
100
100
100
100
100
100
Ogółem
SDRM – satysfakcja z działań Rady Mieszkańców; NR DS. – nazwa domu studenckiego; dane w %
Mimo największego odsetka osób deklarujących znajomość z kimś z Rady Mieszkańców wśród
studentów z akademika przy ul. Smyczkowej, tylko 20% mieszkańców zadowalają jej działania, aż 54% jest zaś
nimi rozczarowana. Gorzej pod tym względem wypada tylko akademik przy ul. Zamenhofa (17%
zadowolonych, 52% niezadowolonych). Pozostałe domy studenckie nie różnią się pod tym względem. Około
33% spośród mieszkańców jest zadowolonych z działalności rady w swoim akademiku.
3.4. Poczucie bezpieczeństwa
Ostatnią poruszaną w tym rozdziale kwestią będzie poczucie bezpieczeństwa uzależnione od zaplecza
instytucjonalno-prawnego. Weźmiemy tu pod uwagę ocenę trzech najbardziej istotnych czynników: umowę
rektora UW i komendanta policji dotyczącą wstępu policji na teren uczelni; skuteczność form kontroli wstępu na
teren akademika; obowiązkowość osób sprawujących ową kontrolę.
Tabela 17. Poczucie bezpieczeństwa a wiedza o porozumieniu rektora UW z komendantem policji
Wpływ wiedzy o porozumieniu rektora UW i
policji na poczucie bezpieczeństwa
Procent
Słyszałem i czuję się bezpieczniej
5
Słyszałem, ale nie czuję się bezpieczniej
23
Nie słyszałem
72
Ogółem
100
42
Gdy mowa o tym, co wpływa na poziom poczucia bezpieczeństwa w uniwersyteckich domach
studenckich, z pewnością nikt nie myśli o specjalnym porozumieniu władz Uniwersytetu Warszawskiego ze
stołeczną policją, zezwalającym jej na interweniowanie na terenach uczelni bez zgody jej władz. Dzieje się tak z
dwóch powodów. Po pierwsze, znakomita większość studentów mieszkających w akademikach nie słyszała o tej
umowie i prawdopodobnie nigdy nie miała okazji naocznie przekonać się o jej funkcjonowaniu. Po drugie zaś,
prawie 1/4 badanych przekonana jest o nieskuteczności tej umowy, czyli nic poza ich wiedzą nie zaświadcza o
jej istnieniu. Niestety, skuteczne i rzeczywiste realizowanie umowy, przy jednoczesnym poszanowaniu
autonomii Uniwersytetu Warszawskiego, wymaga skomplikowanych zabiegów na dość wysokim szczeblu i
może być długotrwałym procesem.
A co z pozostałymi zmiennymi?
Tabela 18. Poczucie bezpieczeństwa w zależności od opinii o skuteczności form kontroli
PB \ SFK
Nie
Tak
Trudno
powiedzieć
Bardzo wysoki
0
5
2
Wysoki
13
37
20
Średni
53
47
65
Niski
24
8
11
Bardzo niski
10
2
2
Ogółem
100
100
100
PB – poczucie bezpieczeństwa; SFK – skuteczność form kontroli; dane w %
Zwraca uwagę, że spośród osób uznających obowiązujące standardy kontroli za skuteczne, aż 42%
deklaruje co najmniej wysokie poczucie bezpieczeństwa, a tylko 10% niskie lub bardzo niskie. Przeciwna
tendencja występuje wśród respondentów uznających obecne formy kontroli za nieskuteczne. 13% z nich mówi
o wysokim poczuciu bezpieczeństwa wobec aż 34% tych, którzy zdradzają w tej kwestii istotne obawy. Podobną
sytuację można zaobserwować, analizując dane na temat zależności poczucia bezpieczeństwa i obowiązkowości
osób kontrolujących wstęp do akademików.
3.5. Podsumowanie
1.
54% mieszkańców akademików nie zna regulaminu bezpieczeństwa, jaki obowiązuje w miejscu ich
tymczasowego zamieszkania.
2.
Poziom wiedzy o regulaminie jest zróżnicowany ze względu na zamieszkiwany akademik. Najlepiej
wypadają studenci z tego przy ul. Smyczkowej, najsłabiej – zamieszkujący dom studencki na ul. Żwirki
i Wigury nr 1.
3.
Studenci nie są zadowoleni z form kontroli wstępu na tereny akademików.
4.
Formy kontroli obowiązujące w ich akademikach słabo oceniają mieszkańcy z ul. Zamenhofa, Kickiego
oraz Żwirki i Wigury nr 2. Wysoki procent zadowolonych jest w akademiku przy ul. Radomskiej.
43
5.
Im student ma dłuższy akademikowy staż, tym mniej ufa formom kontroli wstępu osób postronnych na
teren jego domu studenckiego.
6.
74% z badanych wskazujących na nieskuteczność sposobu kontrolowania wstępu na teren akademika,
zarzuca osobom odpowiedzialnym za kontrolę brak obowiązkowości.
7.
Akademiki nie korzystają z usług firm ochroniarskich i kontrolą wstępu na teren akademików obarczają
niewyspecjalizowanych pracowników.
8.
64% mieszkańców akademików nie zna kompetencji rady mieszkańców.
9.
Im dłużej student zamieszkuje w akademiku, tym lepiej orientuje się w roli, jaką pełni rada
mieszkańców.
10. 29% studentów jest usatysfakcjonowanych funkcjonowaniem rady mieszkańców, 32% nie jest, a 39%
nie ma zdania w tej kwestii.
11. 72% mieszkańców akademików nie słyszało o porozumieniu między rektorem a komendantem policji.
12. Im wyżej oceniana jest przez studenta skuteczność form kontroli i obowiązkowość kontrolujących, tym
bezpieczniej czuje się on w akademiku.
4. SYTUACJA RODZINNA STUDENTÓW W AKADEMIKACH
Typowy student to osoba stanu wolnego i bezdzietna. Wiąże się to z młodym wiekiem oraz z częstą
niesamodzielnością finansową (zwłaszcza wśród studentów dziennych). Tak też jest w przypadku studentów
mieszkających w akademikach. Na podstawie badania widać, że wolni i bezdzietni to aż 98% badanych.
Osoby o innej sytuacji rodzinnej to odsetek znikomy. Tylko nieco ponad 1% respondentów stanowią osoby
mające dziecko lub dzieci. W związku małżeńskim jest 1,5% ankietowanych.
Oczywiście można zadać pytanie, jakie to cechy wyróżniają studentów w związkach małżeńskich i/lub
mających dzieci od mieszkańców akademików o „standardowej” sytuacji rodzinnej. Jednak ponieważ
interesująca nas w tym przypadku zbiorowość przebadanych zamężnych/żonatych i/lub wychowujących
dzieci liczy łącznie zaledwie 29 osób, obraz ich oceny warunków panujących w akademikach nie byłby
miarodajny z przyczyn metodologicznych. Zwłaszcza gdyby rozpatrywać go z uwzględnieniem
poszczególnych domów studenckich.
Tematem, który można w tym miejscu poruszyć, jest uciążliwość różnego rodzaju dość powszechnych
w akademikach zachowań. Przeprowadzona ankieta mierzyła poziom odczuwania tej uciążliwości.
Uwzględnione były następujące czynniki: hałasowanie na korytarzach, organizowanie imprez w pokojach,
zaśmiecanie pomieszczeń wspólnych oraz palenie. Można by się spodziewać, że osoby z jakkolwiek
ukonstytuowanym życiem rodzinnym (przez małżeństwo, posiadanie dziecka lub obie te rzeczy) będą
bardziej wrażliwe na te niedogodności, potocznie uważane za „element życia w akademiku”. Badania
pokazały, że tego typu przypuszczenia są uzasadnione.
44
Wykres 37. Odsetek respondentów, którym zdecydowanie lub raczej zdecydowanie przeszkadzają
następujące zachowania mieszkańców
mający dzieci
zamężni/żonaci
wolni - bezdzietni
100%
100%
80%
91%
86%
77%
70%
60%
50%
40%
53%
59% 57%
57%
50%
29%
20%
0%
hałasowanie na
korytarzach
organizowanie imprez w
pokojach
zaśmiecanie pomieszczeń
wspólnych
palenie
Zachowania mieszkańców
Jak widać, osobom, które są w związkach małżeńskich i/lub mają dzieci, wyraźnie bardziej
przeszkadzają wszystkie typy niepożądanych zachowań współmieszkańców niż osobom wolnym i
bezdzietnym. Największe różnice są w przypadku hałasowania na korytarzach oraz organizowania imprez w
pokojach, czyli ogólnie – zakłócania spokoju. Implikuje to tezę, że akademik to złe miejsce zamieszkania dla
kogoś, kto na co dzień musi borykać się z większą ilością problemów, związanych głównie z posiadaniem
dziecka, męża/żony.
Studenci, którzy mimo tego, że mają własną rodziny i wychowują dziecko, zdecydowali się zamieszkać
w akademiku, stanowią bardzo nieliczną grupę. Trudno jest cokolwiek o nich powiedzieć na podstawie
ogólnego badania ankietowego. Jednak bardziej szczegółowe potraktowanie tego tematu z pewnością
przyniosłoby interesujące wyniki.
5. FINANSE ZWIĄZANE Z MIESZKANIEM W DOMU STUDENCKIM
Studenci szukają miejsca, w którym mogliby mieszkać w czasie studiów, stają zazwyczaj przed
wyborem: akademik czy wynajmowane mieszkanie. Jednym z istotniejszych czynników branych przez nich pod
uwagę przy podejmowaniu decyzji jest cena. Jej wpływ na wybór miejsca zamieszkania jest szczególnie istotny,
gdy budżet osoby jest ograniczony. Ponadto na tę decyzję mają wpływ różnego rodzaju kwestie instytucjonalne,
takie jak na przykład dopłaty.
45
5.1. Budżet i opłaty
Akademiki, w powszechnej opinii, nie należą do miejsc drogich. Jednak informacje o kosztach
zamieszkania w nich należy rozpatrywać po kątem dochodów ich mieszkańców. Połowa badanych studentów
dysponuje miesięcznie budżetem od 501 do 800 złotych. 18% dysponuje kwotą mniejszą niż 500 złotych.
Natomiast prawie jedna trzecia (31%) miesięcznie może wydać powyżej 800 złotych (Wykres 38). Nie są to
duże pieniądze. Dla porównania – przeciętne miesięczne wynagrodzenie w Polsce w 2004 roku wynosiło 2 290
złotych5.
Wykres 38. Wysokość miesięcznego budżetu mieszkańców
60%
50%
50%
40%
30%
20%
22%
18%
6%
10%
3%
0%
do 500 zł
501-800 zł
801-1100 zł
1101-1500 zł
powyżej 1500 zł
Biorąc pod uwagę środki, jakim dysponuje większość studentów, opłaty w akademiku nie wydają się
niskie. Średnio za miejsce w domu studenckim student płaci 280 złotych, co dla ponad połowy oznacza więcej
niż 1/3 budżetu. W przypadku 18% respondentów opłata za akademik nie przekracza 250 złotych. Ponad połowa
(53%) studentów płaci od 250 do 299 złotych. Dla 26% opłata ta wynosi od 300 do 349 złotych, a dla 3%
powyżej 350 złotych (Wykres 39).
Wykres 39. Opłata za akademik
powyżej 350 zł
3%
od 300 do 349 zł
26%
od 250 do 299 zł
53%
poniżej 249 zł
18%
0%
5
10%
20%
Dane GUS, www.gus.pl
46
30%
40%
50%
60%
Opłaty te są dość zróżnicowane w zależności od domu studenckiego. Najdroższy spośród badanych jest
akademik na ul. Radomskiej (Tabela 19), gdzie średnia miesięczna opłata wynosi 379 złotych, ponad 100
złotych więcej niż w najtańszych domach studenckich, czyli tych na ul. Żwirki i Wigury (średnie opłaty wynoszą
tam niecałe 260 złotych).
Tabela 19. Średnia wysokość miesięcznej opłaty za miejsce w domu studenckim
Akademik
Średnia wysokość miesięcznej opłaty
Radomska
379
Zamenhofa
298
Smyczkowa
294
Kickiego
286
Żwirki 1
259
Żwirki 2
258
Prawie 1/4 (23%) badanych dostaje dopłatę do akademika. Wysokość tej dopłaty waha się od 50 do 300
złotych (Wykres 40). Średnia wynosi 105 złotych.
Wykres 40. Wysokość dopłaty do akademika, N=351
40%
34%
35%
30%
25%
20%
20%
15%
17%
14%
12%
10%
5%
0%
do 50
od 50 do 75 zł
od 75 do 100 zł
47
od 100 do 125 zł
powyżej 150 zł
5.2. Stosunek do wysokości opłat
Jak widać, opłaty za akademik nie są bardzo wygórowane, jednak stanowią bardzo istotną pozycję w
skromnym budżecie jego mieszkańców. Pojawia się tu pytanie, czy aby na pewno warto tak znaczną sumę
wydawać na mieszkanie w akademiku, czy nie lepiej poszukać innego lokum (na przykład wynająć pokój lub
mieszkanie). Od pewnego czasu istnieje możliwość otrzymania dopłaty do zakwaterowania niezależnie od tego,
czy jest to akademik czy wynajmowane mieszkanie. Respondentom zadano też pytanie, czy w istniejącej
sytuacji nie biorą pod uwagę szukania właśnie mieszkania (Wykres 41).
Wykres 11. Poszukiwanie przez respondentów innego mieszkania (na przykład stancji, mieszkania studenckie)
ze względu na
cenę
tak (36%)
ze względu na warunki
nie stać mnie
nie (64%)
0%
20%
niezależnie od ceny chcę
mieszkać w akademiku
40%
60%
80%
100%
Okazuje się, ze większość respondentów (64%) nie planuje porzucenia akademika. Jednak decydujące
znaczenie mają tu pobudki, jakimi ankietowani się kierują (Wykres 41). 57% osób, które na powyższe pytanie
odpowiedziało negatywnie, chce pozostać w akademiku z powodu braku środków na wynajęcie mieszkania,
jedynie 43% badanych życie w domu studenckim po prostu odpowiada, niezależnie od ceny. Wśród osób
szukających innego lokum (stanowią oni 36% badanych) zdecydowana większość (aż 75%) jako powód podaje
warunki panujące w akademiku, natomiast pozostałe 25% – cenę. Tak więc można wnioskować, że mimo
wszystko najistotniejszym czynnikiem skłaniającym studentów do pozostania w akademiku jest umiarkowana
cena.
48
Wykres 42. Gotowość do uiszczania wyższej opłaty za akademik, jeśli podniesiony zostanie standard
tak
42%
nie
58%
Większość (58%) respondentów nie jest skłonna płacić więcej za akademik, nawet gdyby standard
został podniesiony (Wykres 42). Jednocześnie kwoty deklarowane przez osoby gotowe dopłacać są raczej niskie.
Średnia podwyższona kwota wynosi 323 złote, czyli respondenci dopłacaliby po 51 złotych. Oznacza to
gotowość do uiszczania opłat wyższych o około 15%. Kwota ta jest różna w poszczególnych domach
studenckich (Tabela 20).
Tabela 20. Średnia kwota, jaką respondenci byliby gotowi zapłacić za wyższy standard w poszczególnych
domach studenckich (w złotówkach)
Średnia opłata
Średnia dopłata
Żwirki 1
308
50
Żwirki 2
309
52
Kickiego
326
54
Zamenhofa
349
52
Smyczkowa
333
43
Radomska
407
40
Średnio
323
51
Najmniej przychylni dopłatom są mieszkańcy akademików na ul. Radomskiej i Smyczkowej. Jest to
niewątpliwie związane z tym, że te akademiki są i tak najdroższe.. Gotowość najwyższych dopłat deklarują
mieszkańcy akademika na ul. Kickiego, następnie akademików na ul. Żwirki i Wigury nr 1, Zamenhofa, Żwirki
i Wigury nr 2. Kolejność ta w znacznym stopniu pokrywa się ze stopniem zadowolenia z warunków życia w
poszczególnych domach.
49
Zupełnie inaczej wygląda rozkład odpowiedzi respondentów na pytanie o to, czy przy obecnym
standardzie opłaty powinny być obniżone, a jeśli tak, to o ile. Aż 70% mieszkańców akademików uważa, że
opłaty należy obniżyć (Wykres 43).
Wykres 43. Jakie powinny być opłaty, jeśli standard się nie zmieni (%)
takie same
opłaty
30%
mniejsze opłaty
70%
Tabela 21. Do jakiej kwoty i o ile powinny być obniżone opłaty za poszczególne akademiki w przypadku, gdyby
ich standard się nie poprawił (w złotówkach)
Średnia obniżona opłata
Średnia obniżka
Żwirki 1
205
54
Żwirki 2
200
57
Kickiego
230
64
Zamenhofa
227
71
Smyczkowa
234
61
Radomska
300
82
Średnio
221
62
Respondenci chcą obniżenia opłat średnio o 62 złote, co dałoby średnią opłatę za akademik wynosząca
221 złotych. Jednak kwoty te znowu są różne w poszczególnych domach (Tabela 21). Im dom studencki jest
droższy, tym większa jest średnia różnica między opłatą obowiązującą a proponowaną przez respondentów.
Różnice te mogą na pierwszy rzut oka wydawać się niezbyt duże, ale biorąc pod uwagę średni koszt mieszkania
w akademiku, respondenci sugerują obniżenie opłat o ponad 20%.
50
5.3. Podsumowanie
Mieszkańcy domów studenckich dysponują bardzo niewielkimi budżetami. Z tej kwoty muszą opłacić
akademik, co stanowi zwykle największy z comiesięcznych wydatków. Część z nich otrzymuje dopłaty do
zakwaterowania, jednak nie są to kwoty zbyt duże. Mimo wszystko jest to powód, dla którego nie szukają
innego lokum. Dla większości studentów normalne mieszkania są nieosiągalne ze względu na cenę. Ci, których
jednak na to stać, robią to przede wszystkim ze względu na lepsze warunki, gdyż te panujące w domach
studenckich, wyraźnie im nie odpowiadają. Większość uważa, że są nieadekwatne do ceny, która ich zdaniem
powinna zostać obniżona. Jednocześnie, nawet gdyby warunki te się poprawiły, większość nie wyraża
gotowości, by płacić więcej.
51

Raport o Domach Studenckich

Transkrypt

Podobne dokumenty

Sprawozdanie z wyjazdu HORSENS DANIA

Oferta pracy Stanowisko: pracownik biurowy Miejsce pracy

pobierz plik