Przykłady konspektów lekcji informatki

Transkrypt

__________________________________________________________
WYBRANE KONSPEKTY LEKCJI INFORMATYKI
ORAZ TECHNOLOGII INFORMACYJNEJ
KONSPEKT 1
KONSPEKT DO LEKCJI INFORMATYKI W KL. II GIMNAZJUM
TEMAT : TWORZENIE
WYKRESÓW FUNKCJI LINIOWEJ
W ARKUSZU KALKULACYJNYM
CELE:
a ) POZNAWCZE :
- Umiejętność sporządzania wykresów funkcji liniowej ;
- Nabywanie umiejętności śledzenia rozumowania ;
- Umiejętność analizowania danych pod kątem wykonywania zadania;
- Umiejętność poprawnego określania celów działań;
b) KSZTAŁCĄCE :
- Kształcenie umiejętności sprawnego sporządzania wykresów na podstawie tabeli;
- Kształtowanie umiejętności odczytywania i zinterpretowania problemu;
- Nabywanie umiejętności formatowania wykresów funkcji liniowej;
c ) WYCHOWAWCZE :
- Szanowanie określonych przez nauczyciela zasad związanych z gospodarowaniem zasobami
dostępnymi w pracowni komputerowej;
- Wyrabianie nawyku pilnowania porządku na stanowisku pracy;
- Doskonalenie umiejętności pracy w grupie;
- Doskonalenie umiejętności dyskusji w grupie i z nauczycielem ;
- Wyrabianie postawy Ŝyczliwości i wzajemnego wspierania się we wspólnym wykonywaniu
zadań według jasno określonych reguł;
METODY NAUCZANIA :
Podająca – praca z plikiem tekstowym;
Poszukująca – dyskusja;
Praktyczna – ćwiczenia zawarte w pliku o nazwie Grupa1.exe,...,Grupa6.exe;
FORMY ORGANIZACYJNE :
- Praca w grupach;
- Praca zbiorowa;
ŚRODKI ORANIZACYJNE :
- Sprzęt komputerowy;
- Oprogramowanie;
- Arkusz kalkulacyjny;
- Dyskietki;
1.Wprowadzenie – nawiązanie do poprzedniej lekcji (TEMAT: Funkcja a arkusz
kalkulacyjny) po
której uczeń :
• zna pojęcie funkcji;
• wie jak tworzyć tabelki np. zmiany temperatury powietrza w czasie , średniej prędkości
cząsteczek gazu w róŜnej temperaturze, zmiany zawartości tlenu w atmosferze związanej z
wysokością nad poziomem morza;
• sprawnie porusza się po arkuszu kalkulacyjnym;
• nabył umiejętność wprowadzania i edycji danych;
• potrafi kopiować zawartość komórek ;
• posiada umiejętność przesuwania i usuwania grupy komórek;
• nabył umiejętność zmiany szerokości kolumn;
• nabył umiejętność tworzenia wykresów)typu liniowego, typu punktowego, typu słupkowego);
2. Dyskusja kierowana przez nauczyciela poprzez zadawanie pytań:
* Gdzie jeszcze znajduje zastosowanie arkusz kalkulacyjny ?
* Na jakich innych przedmiotach moŜna wykorzystać arkusz kalkulacyjny?
Na ostatniej lekcji mówiliśmy o moŜliwości wykorzystania arkusza kalkulacyjnego na lekcjach
geografii , fizyki , chemii .
Dziś pokaŜemy jak wykorzystać arkusz kalkulacyjny na lekcjach matematyki do tworzenia
wykresów funkcji liniowej .
3. Nauczyciel dzieli uczniów na 6 grup. Uczniowie uruchamiają komputery. Nauczyciel
rozdaje
kaŜdemu zespołowi dyskietkę , na której znajdują się zadania dla uczniów.
4. Zapoznanie z treścią zadań i dyskusja nad sposobami ich rozwiązań stosowanych na
lekcjach
matematyki.
5. Jaka figura jest wykresem funkcji liniowej?
Czym jest wykres?
Aby sporządzić wykres , naleŜy zaznaczyć zakres komórek , na podstawie których sporządzamy
wykres i klikamy na przycisk Kreatora wykresów .
W pierwszym kroku wybieramy Typ wykresu : Liniowy podtyp wykresu :wykres gładki i
przechodzimy Dalej> .
W drugim kroku , na zakładce Zakres danych , zostawiamy Serie danych w Kolumnach , a na
zakładce Serie w okienku Serie zaznaczmy Serie X i kilkamy przycisk Usuń (jako , Ŝe nie chcemy
ilustrować na wykresie ) . W okienku Etykiety osi kategorii (X) klikamy odpowiedni przycisk i
zaznaczamy myszką zakres komórek które od tej pory będą pełniły rolę opisu osi X.
Przechodzimy Dalej>.
W trzecim kroku na zakładce Linie siatki wyłączmy pola wyboru przy wszystkich liniach i to
zarówno Oś kategorii (X) jak i Oś kategorii (Y) .
W czwartym kroku zostawiamy opcję : Jako obiekt w bieŜącym arkuszu Funkcja liniowa i
klikamy przycisk Zakończ.
6. Formatowanie wykresów :
• Zatytułowanie sporządzonego wykresu ;
• Ustawienie Linii siatki ;
• Legenda;
• Tabelki danych;
• Zmiana czcionki;
• Zmiana kolorów linii , wykresu , tła na bardziej radosne .. ;
• Zmiana kierunku tekstu na opisie .
7. Czas do wykonania zadania .
8. Sprawdzenie przez nauczyciela wyników pracy kaŜdej z grup .Zapisanie wyników prac na
dyskietkach .
9. KaŜda z grup ogląda wyniki prac uzyskane przez kolegów z innych grup .
10. Uczniowie wyciągają wnioski dotyczące funkcji liniowej na bazie oglądanych wykresów
11. Dyskusja z nauczycielem na temat roli współczynników a i b we wzorze funkcji
liniowej
f(x)=ax + b .
12. Dla usystematyzowania wiadomości o funkcji liniowej uczniowie czytają zawartość pliku
tekstowego o nazwie FunkcjaLiniowa.txt .
13. Zakończenie lekcji – krótkie omówienie kończącej się lekcji . Nawiązanie do następnej
lekcji w celu zainteresowania uczniów nowym tematem .
Arkusz kalkulacyjny nie jest wyłącznie powaŜnym narzędziem dla księgowych i
biznesmenów , nauczycieli i uczniów .MoŜna go takŜe wykorzystać do bardziej rozrywkowych
zajęć . Na następnej lekcji przy jego uŜyciu Sporządzimy plan lekcji z ozdobnikami ,
wykorzystując rysunki z ClipArt , Autokształty , oraz ściągniemy kilka obrazków z Internatu .
OCENA UCZNIÓW PO WYKONANIU CWICZEŃ :
OCENA DOPUSZCZAJĄCA – Uczeń radzi sobie z wykresami funkcji linowej o niewielkim
stopniu trudności .
OCENA DOSTATECZNA - Uczeń wykonuje wykresy funkcji liniowej z minimalną
umiejętnością ich formatowania.
OCENA DOBRA
- Uczeń potrafi samodzielnie wykonać zadany wykres funkcji
Liniowej i samodzielnie go sformatować .
OCENA BARDZO DOBRA - Uczeń potrafi zastosować posiadaną wiedzę do rozwiązywania
zadań trudnych i problemów w nowych sytuacjach .
OCENA CELUJĄCA
- Uczeń posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające
FUNKCJA LINIOWA
Częściej , niŜ funkcjami opisanymi za pomocą tabelek , zajmujemy się funkcjami opisanymi
za pomocą wzorów .Najprostszym przykładem takiej funkcji jest funkcja linowa .
DEFINICJA :
Funkcją linową nazywamy funkcję postaci :
f(x) = ax + b ,
gdzie a i b są współczynnikami rzeczywistymi , zaś x є R.
WNIOSEK :
Zaobserwowaliśmy , Ŝe wykresem funkcji liniowej jest zawsze prosta , zaś jej połoŜenie
względem osi współrzędnych zaleŜy od wartości współczynników a i b :
• jeśli a=0 , to prosta jest równoległa do osi X (funkcja stała);
• jeśli a>0 ,to prosta tworzy z dodatnią półosią OX kąt ostry (funkcja jest rosnąca );
• jeśli a<0 , to prosta tworzy z dodatnia półosią kąt rozwarty (funkcje malejąca);
• jeŜeli w róŜnych wzorach funkcji liniowej y=ax + b współczynnik a ma tę samą wartość , to
proste są równoległe , stąd a nazywamy współczynnikiem kierunkowym prostej;
• prosta przecina oś X w punkcie o współrzędnych (0,b).
ZADANIA DLA GRUPY 1
Sporządź wykresy następujących funkcji liniowych:
• y =2x – 2
• y =2x
• y =2x + 3
Przykład:
y=2x – 4
ZADANIA DLA GRUPY 2
• y= -3x – 4
• y = -3x – 2
• y = -3x
Przykład:
y= -3x +3
ZADANIA DLA GRUPY 3
• y=2x
• y= -x
• y= -2x
Przykład:
y= x
12
10
8
6
x
y=
4
2
0
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
ZADANIA DLA GRUPY 4
• y= -3x +3
• y= -0,5x +3
• y=x +3
Przykład:
y= -x +3
ZADANIA DLA GRUPY 5
• y= -x –2
• y= -0,5x – 2
• y= -3x - 2
Przykład:
y= x – 2
ZADANIA DLA GRUPY 6
• y=0
• y=2
• y=4,5
Przykład:
y= -5
KONSPEKT 2
Konspekt do lekcji informatyki w klasie I gimnazjum
Praca z komputerem
Temat: Utrzymywanie porządku na dysku – tworzenie plików i
folderów
Części
lekcji
Ogniwa
Wstępna
Główna
Czynności uczniów
Docelowe
Zadania
Czynności nauczyciela
Przypomnienie
wiadomości
-
wylicza i krótko omawia rodzaje
pamięci: pamięć komputerowi jest potrzebna
do zapamiętanie sekwencji operacji, które
wykonuje. Bez pamięci komputera nie dałoby
się zaprogramować, tzn. zmusić go do
wykonania wielu kolejnych operacji. W
pamięci moŜemy wyróŜnić pamięć stałą
(ROM) oraz pamięć operacyjną (RAM).
wyjaśnia pojęcia pliku i folderu:
dokument lub plik (z ang. File) jest to
uporządkowany zbiór znaków przechowywany
na dysku. O ile foldery słuŜą do
porządkowania przechowywanych danych o
tyle pliki zawierają konkretną treść
dokumentów.
omawia poznane zastosowania
aplikacji Mój komputer
-
ocenia
odpowiedzi uczniów
Sformułowanie
tematu lekcji
-
-
wraz z
uczniami ustala temat
lekcji
-
wyjaśnia
konieczność
utworzenia folderów,
w których w
przyszłości uczniowie
będą przechowywać
swoje prace
omawia sposób
tworzenia folderów w
oknie aplikacji Mój
komputer
analizuje potrzebę porządkowania
plików i folderów na dysku
formułuje temat
Tworzenie folderów
z wykorzystaniem:
a) menu PLIK
-
uruchamia aplikację Mój komputer
otwiera okno dysku
z menu PLIK wybiera polecenia
NOWY i FOLDER
wpisuje i zatwierdza nazwę
RACHUNKI
-
b) menu podręczne
(kontekstowego)
-
w otwartym oknie dysku C: wywołuje
menu podręczne, klikając prawym przyciskiem
myszy
wybiera polecenia NOWY i FOLDER
zmienia tymczasową nazwę folderu na
RÓśNE
-
omawia sposób
tworzenia folderów za
pomocą menu
podręcznego
wskazuje
miejsce utworzenie i
nazwę nowego folderu
Tworzenie drzewa
-
-
tworzy folder ĆWICZENIA
przedstawia
Środki
dydaktyczne
Aplikacja Mój
komputer
Podręcznik
folderu
-
otwiera okno nowo utworzonego
strukturę, którą
uczniowie mają
utworzyć na dysku
pomaga załoŜyć
kolejny folder
poleca wybrać
przycisk DO GÓRY
rysunek 45,
strona 70
-
otwiera Notatnik
pisze krótki tekst
wybiera polecenie ZAPISZ JAKO
wybiera przycisk UTWÓRZ NOWY
FOLDER
nadaje nazwę NOTATKI
otwiera folder NOTATKI
zapisuje swój tekst w pliku, nadając mu
nazwę HOBBY
-
poleca napisać
tekst w Notatniku
wskazuje
miejsce zapisu nowego
pliku
Podręcznik
ćwiczenie ze
strony 71
-
Podręcznik,
ćwiczenie ze
strony 73
folderu
-
tworzy foldery zgodnie z omówioną
strukturą
powraca do folderu ĆWICZENIA
tworzy folder ZADANIA
zamyka okno dysku C:
Tworzenie folderu
w oknie polecenia
ZAPISZ JAKO
Kopiowanie plików
i folderów za
pomocą:
Końcowa
a) przeciąganie
-
otwiera folder MOJE PRACE
otwiera folder NOTATKI
wskazuje plik ELEMENTY
ZESTAWU i przytrzymując prawy przycisk
myszy, przeciąga plik do folderu NOTATKI
po upuszczeniu pliku wybiera z menu
polecenie KOPIUJ TUTAJ
wskazuje na
konieczność tworzenia
kopii
omawia
kolejność kopiowania
metodą przeciągania
zwraca uwagę
na kopiowanie w
obrębie tego samego
dysku
b) schowka
-
zapoznaje się z pojęciem Schowka
na dysku C: tworzy folder KOPIA
odszukuje i wskazuje folder NOTATKI
z menu EDYCJA wybiera polecenie
KOPIUJ
otwiera okno folderu KOPIA
z menu EDYCJA wybiera polecenie
WKLEJ
kopiuje folder za pomocą Schowka
-
omawia pojęcie
Schowka i sposób jego
wykorzystania
poleca
samodzielnie
skopiować folder
MOJE PRACE do
folderu KOPIA
Rekapitulacja
-
-
omawia sposoby tworzenia folderów i
kopiowania
wykonuje ćwiczenia
ocenia
wypowiedzi i pracę
uczniów
Podręcznik
ćwiczenie ze
strony 78
KONSPEKT 3
Konspekt lekcji informatyki dla kl. II Gimnazjum
Temat: Wyszukiwanie informacji w Internecie.
Czas trwania: 45 min.
Cele lekcji:
1. Uczeń powinien znać:
-pojęcia: modem, prędkość transmisji danych, przeglądarka internetowa, portal internetowy,
adres strony, hiperłącze
2. Uczeń powinien umieć:
-korzystać z przeglądarki oraz wyszukiwarki internetowej,
-zastosować odpowiednią metodę w zaleŜności od rodzaju wyszukiwanej informacji;
-korzystać z róŜnych portali internetowych.
3. Uczeń powinien rozumieć:
-korzyści wynikające z umieszczenia informacji w Internecie,
-znaczenie znajomości adresów stron internetowych,
-znaczenie prędkości transmisji danych dla uŜytkownika.
Metody lekcji:
Elementy wykładu, prezentacja, ćwiczenia, dyskusja.
Formy pracy:
Grupowa, indywidualna.
Środki dydaktyczne:
Tablica, komputer podłączony do Internetu.
Literatura:
1. L. Nowak: Informatyka - Poradnik metodyczny dla nauczycieli gimnazjum, MAC 2002
2. W. Jochemczyk, I. Krajewska - Kranas, W. Kranas, M. Wyczółkowski: Lekcje z komputerem,
WSiP 2003
3. E. Gurbiel, G. Hardt - Olejniczak, E. Kołczyk, H. Krupicka, M. Sysło: Informatyka Podręcznik dla ucznia gimnazjum, WSiP 2000
Plan lekcji:
1. podanie tematu lekcji i uświadomienie uczniom celu lekcji
2. przypomnienie wiadomości z poprzednich lekcji (niezbędnych na obecnej lekcji)
3. podawanie nowych wiadomości poparte ćwiczeniami uczniów
4. podsumowanie
5. zakończenie
Przebieg lekcji:
I. Objaśnienie obsługi przeglądarki Internet Explorer
pasek menu
pasek przycisków standardowych
pasek adresu
pełny ekran -[F11]
Jednym z programów, który umoŜliwia przeglądanie stron WWW jest Internet Explorer. Po uruchomieniu
programu automatycznie wczytywana jest jedna ze stron WWW zwana stroną początkową (jeŜeli mamy
połączenie z Internetem). Aby wyświetlić wybraną przez siebie stronę, naleŜy wpisać jej adres w polu na
pasku adresu i przycisnąć klawisz ENTER. Strona o podanym adresie zostanie pobrana z sieci i
wyświetlona w głównym oknie programu.
Pierwsza strona wyświetlona po podaniu adresu nazywa się stroną domową (ang. Home page). Zazwyczaj
jest ona przygotowana jako atrakcyjny spis treści i zawiera linki do podstron, z których się składa.
Internet Explorer pamięta sekwencję ostatnio odwiedzonych stron. Przełączanie się między nimi ułatwiają
przyciski Wstecz i Dalej.
Podczas przeglądania kolejnych stron Explorer tworzy historię sesji, czyli zbiór adresów ostatnio
odwiedzonych. Aby zapoznać się z historią, naleŜy kliknąć przycisk Historia. Wtedy wyświetli się w lewej
części okna pasek prezentujący zawartość folderu Historia z podziałem na konkretne dni (np. poniedziałek
(w tym tygodniu), dzisiaj, tydzień 99-01-12).
Internet Explorer w trakcie instalacji tworzy folder Ulubione. W folderze tym warto przechowywać adresy
ulubionych stron, czyli te do których najczęściej powracamy podczas podróŜy w sieci. Do zawartości
folderu Ulubione mamy dostęp bezpośrednio z paska narzędzi za pomocą ikonki Ulubione.
II. Informacje o wyszukiwarkach
Ilość informacji przechowywanych w Internecie jest tak ogromna, Ŝe kłopotliwe moŜe się okazać
odnalezienie miejsc, w których znajdują się poszukiwane wiadomości. Pomocy w odnalezieniu
stron dostarczą odpowiednie narzędzia internetowe. Dostęp do tych narzędzi odbywa się poprzez
witryny WWW. Aby więc z nich korzystać, naleŜy znać adres takiej witryny.
Uzyskanie bardziej szczegółowych informacji umoŜliwiają tzw. wyszukiwarki. Z punktu widzenia
uŜytkownika, wyszukiwarka jest stroną internetową, na której w odpowiednim polu wpisujemy
interesujące nas hasło i wciskamy przycisk "Szukaj"/"Search". Wtedy poszukuje ona w Internecie
stron odpowiadających naszemu opisowi i zwraca nam ich listę. Rzeczywistość jest, jak zwykle,
nieco bardziej skomplikowana.
Wyszukiwarka składa się z dwóch części:
tzw. "szperacza" (ang. webcrawler) poruszającego się po sieci w poszukiwaniu serwerów i stron
internetowych;
narzędzia indeksującego (budującego łatwy do przeszukania indeks znalezionych stron).
Tak więc jakość danej usługi wyszukującej zaleŜna jest od tego, jak skutecznie szperacz znajduje
strony i serwery warte zapamiętania i od tego, jak wydajnie znajdowane są informacje w indeksie
odpowiadające wpisanemu przez nas zapytaniu.
Szperacze róŜnią się takŜe głębokością, z jaką "wchodzą" w dany serwis internetowy. Płytki
szperacz moŜe obejrzeć stronę główną i kilka stron pochodnych, zaś głęboki moŜe zapuścić się we
wszystkie odsyłacze dostępne na kolejnych stronach.
III. Podanie przykładów adresów portali
internetowych
: polskie:
http://www.wp.pl/
http://www.onet.pl/
http://www.interia.pl/
http://www.arena.pl/
zagraniczne:
http://www.altavista.com/
http://www.yahoo.com/
http://www.excite.com/
IV. wyszukiwanie informacji poprzez adres strony
WWW –ćwiczenia
ZAD.1 Sprawdzić prognozę pogody na weekend dla Zakopanego
ZAD.2 Wyszukać informacje na temat wulkanów
ZAD.3 Wyszukać informacje na temat dowolnego polskiego serialu telewizyjnego
ZAD.4 Skorzystać z adresów:
http://www.wieliczka.com.pl/
http://www.kaktusy.nets.pl/
http://www.eduseek.ids.pl/
Sprawdzić zawartość tych stron.
V. podsumowanie: sformułowanie wniosków końcowych.
Przeglądane przez nas strony internetowe moŜemy zapisywać na twardym dysku naszego
komputera. Pamiętać naleŜy jednak o tym, Ŝe najpierw naleŜy utworzyć, w katalogu uŜytkownika,
katalog np. WYCIECZKA, i tam gromadzić bieŜące informacje dla zachowania porządku na
dysku. JeŜeli odszukaliśmy interesującą nas stronę wybieramy opcję Plik > Zapisz jako ... ,
wybieramy nazwę strony lub decydujemy się na nazwę zaproponowaną przez jej twórcę i
zapisujemy we wcześniej utworzonym katalogu. Nazwa strony jest jednocześnie nazwą katalogu,
który automatycznie zostanie załoŜony obok strony i zgromadzone w nim zostaną wszystkie pliki
z obrazkami, czy innymi plikami wstawionymi na danej stronie.
Nauczyciel dziękuje uczniom za współpracę i zachęca do samodzielnych ćwiczeń w
wyszukiwaniu informacji w Internecie.
KONSPEKT 4
KONSPEKT DO LEKCJI INFORMATYKI W KLASIE I GIMNAZJUM
TEMAT: Edytor tekstu - piszemy pierwszy tekst.
I.
II.
III.
IV.
V.
VI.
CZAS
5 min.
15 min.
CELE LEKCJI.
1. Uczeń powinien wiedzieć:
- co to jest edytor tekstu i do czego słuŜy;
- jak zapisać dokument na dyskietce;
- jak otworzyć dokument zapisany na dyskietce;
2. Uczeń powinien umieć:
- uruchomić edytor tekstu;
- napisać tekst;
- zapisać utworzony dokument na dyskietce;
- otworzyć dokument zapisany na dyskietce;
ZADANIA LEKCJI.
1. Aktualizacja wiedzy – przypomnienie wiadomości o edytorze tekstu ze szkoły
podstawowej.
2. Zadania lekcji:
- poznawcze
• zapoznanie uczniów z podstawowymi zasadami korzystania z edytora tekstu;
- kształcące
• kształcenie umiejętności pisania na komputerze;
• kształcenie umiejętności zapisywania dokumentu na dyskietce i otwierania dokumentu
zapisanego na dyskietce.
METODY NAUCZANIA.
- wykład;
- pogadanka;
FORMY PRACY.
- zespołowa;
- indywidualna;
ŚRODKI DYDAKTYCZNE.
- komputer w szkolnej pracowni komputerowej;
- podręcznik do informatyki dla klas I – III gimnazjum Marek Macura, Krzysztof Szyszkiewicz,
Romana Urbaniec „Internet, grafika, algorytmy”.
- dyskietka;
PRZEBIEG LEKCJI.
1. Czynności wstępne.
2. Wprowadzenie do tematu lekcji (Edytor tekstu - piszemy pierwszy tekst).
3. Część właściwa – Zapoznanie się z edytorem tekstu.
4. Ćwiczenie, w którym uczeń wykorzystuje poznane wiadomości.
5. Zakończenie lekcji.
CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA
PRZEWIDYWANE CZYNNOŚCI UCZNIA
Powitanie uczniów, przedstawienie się i
sprawdzenie obecności.
Przygotowanie się do lekcji.
Temat dzisiejszej lekcji jest następujący:
Edytor tekstu - piszemy pierwszy tekst.
Zapewne zauwaŜyliście w dzisiejszych czasach
rolę maszyny do pisania przejmuje komputer,
ale aby to było moŜliwe, w komputerze na
dysku musi być program, zwany edytorem
tekstu.
Gdy piszemy dokument w edytorze tekstu,
obserwujemy jego treść i postać na ekranie
CZAS
20 min.
monitora, który zastępuje tradycyjną kartkę
papieru. Mamy wiele moŜliwości poprawiania
pomyłek. MoŜemy sprawić, aby nasz
dokument był przejrzysty i czytelny, nie
zawierał błędów ortograficznych.
NajwaŜniejszą jednak przewagą edytora jest
moŜliwość zapamiętania treści dokumentu w
pliku na dysku (w pamięci stałej komputera) i
jego wielokrotnego odczytywania.
Czy w szkole podstawowej pisaliście juŜ jakieś
dokumenty na komputerze?
Kto pamięta jak nazywał się program w
którym pracowaliście?
Bardzo dobrze.
Zanim zaczniemy pisać niech kaŜdy z was
załoŜy na dysku w swoim folderze podfolder,
w którym zawsze będzie zapisywać pliki
utworzone w edytorze tekstu.
Gdy edytor tekstu zapisuje dokument w pliku
na dysku, nadaje mu rozszerzenie, które jest
dla nas informacją, za pomocą jakiego edytora
powstał dokument.
Czy wiecie, jakie rozszerzenie nadaje swoim
dokumentom edytor Word?
Dobrze.
Niech teraz kaŜdy z was uruchomi edytor
tekstu. Czy pamiętacie jak to się robi?
Wszystkim juŜ się pojawiło okno programu.
Teraz przyjrzyjcie się uwaŜnie małym
obrazkom w górnej części okna. Jak juŜ
wszyscy wiecie nazywamy je ikonami.
Przytrzymajcie na kaŜdej ikonie wskaźnik
myszy i przeczytajcie krótki opis kaŜdej ikony.
Te wiadomości będą wam potrzebne do pisania
dokumentów.
Nad ikonami znajduje się pasek, który
nazywamy górnym menu edytora.
Aby zacząć pisać nowy tekst, trzeba wybrać
ikonę przedstawiającą czystą kartkę, lub z
górnego menu wybrać Plik, a następnie Nowy).
JeŜeli piszemy jakiś tekst nie musimy zmieniać
wiersza, poniewaŜ edytor sam przenosi wyrazy
do nowej linii. Nie powinno się, jeśli nie jest to
konieczne, uŜywać klawisza Enter.
CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA
Zapewne wszyscy zauwaŜyliście migającą
pionową kreskę, to punkt wstawienia, który
wskazuje miejsce, od którego zaczniecie pisać.
Kto przypomni nam, co trzeba zrobić, aby
zapisać dokument na dyskietce?
Tak.
MS Word.
KaŜdy uczeń zakłada na dysku w swoim folderze
podfolder o dowolnej nazwie.
Edytor Word nadaje swoim dokumentom
rozszerzenie .doc.
Uczniowie uruchamiają edytor tekstu.
Tak.
Uczniowie czytają opisy ikon.
PRZEWIDYWANE CZYNNOŚCI UCZNIA
Aby zapisać dokument na dyskietce, wybieramy
menu Plik, a następnie Zapisz jako. W polu Zapisz
w klikamy w listę wyboru i wybieramy dyskietkę.
Dobrze. Pamiętajcie, Ŝe program sam ustali typ W polu Nazwa pliku wpisujemy nazwę wybieramy
pliku jako Word – dokument i nada mu
i Zapisz.
rozszerzenie .doc.
Kto powie, co musimy zrobić, aby otworzyć
dokument zapisany na dyskietce?
Trzeba z górnego menu wybrać Plik, Otwórz. W
polu Szukaj w klikamy w listę wyboru i
wybieramy dyskietkę. W polu Nazwa pliku
Bardzo dobrze.
wpisujemy nazwę i wybieramy Otwórz.
Otwórzcie ksiąŜki na stronie 43, wykonamy
ćwiczenie 3.1.
Uczniowie otwierają ksiąŜki.
Ćwiczenie 3.1.
Napisz krótki tekst, moŜe to być na przykład
5 min.
Nauczyciel chodzi po pracowni
informatycznej, kontroluje pracę uczniów i
pomaga uczniom w wykonywaniu ćwiczenia.
Wszyscy bardzo dobrze wykonali ćwiczenie.
To wszystko na dzisiaj, proszę zamknąć
program i wylosować się. Do widzenia.
następujący fragment z ksiąŜki Mały KsiąŜe
Antoine’a de Saint-Exupery:
JeŜeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom
z czerwonej cegły, z geranium w oknach i
gołębiami na dachu” – nie potrafią sobie
wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć:
Zapisz dokument na dyskietce w pliku o
nazwie mksiąŜe.doc, następnie wymień
się dyskietkami z kolegą siedzącym przy
komputerze obok Ciebie. Otwórz w
edytorze plik z dyskietki kolegi i dopisz
wymyślone przez Ciebie zakończenie.
Zapisz zmieniony dokument na dyskietce
i ponownie wymień z kolegą dyskietki.
Odczytaj teraz zakończenie, które do
Twojego dokumentu dopisał kolega.
Uczniowie wykonują ćwiczenie.
Uczniowie zamykają program , wylosowują się i
wychodzą z pracowni informatycznej.
KONSPEKT 5
Konspekt lekcji z przedmiotu elementy informatyki
w liceum ogólnokształcącym
Klasa o profilu matematyczno – informatycznym
1. Klasa :
III LO
2. Czas trwania:
90 minut
3. Temat:
„Rozwiązywanie problemów za pomocą narzędzi informatycznych”
4. Cele lekcji:
Poznawczy: Uczeń powinien znać podstawowe narzędzia informatyczne (edytor tekstu,
arkusz kalkulacyjny, baza danych, programy graficzne, programy prezentacyjne, języki
programowania,
internet,
obsługa
sieci)
oraz
umieć
je
zastosować.
Kształcący: Uczeń powinien umieć dobrać odpowiednie narzędzie do swojego problemu
a następnie rozwiązać ten problem za pomocą wybranego narzędzia.
5.
Metody nauczania:
elementy nauczania problemowego, pokaz, obserwacja, praca w grupach, praca
indywidualna, elementy nauczania zintegrowanego, elementy lekcji powtórzeniowej.
6. Środki dydaktyczne:
zestawy komputerowe połączone siecią lokalną, sieć Internet, tablice poglądowe, projektor
multimedialny.
7. Przebieg lekcji:
1. Zapoznanie z tematem lekcji oraz wybór zagadnienia do rozwaŜań (Twierdzenie
Pitagorasa).
2. Przypomnienie znanych narzędzi informatycznych.
3. Przedstawienie projektów realizacji zagadnienia za pomocą wybranych przez
grupy uczniów narzędzi informatycznych.
4. Wybór koordynatorów pracy.
5. Realizacja projektów związanych z danym zagadnieniem w wybranych
programach przez poszczególne grupy uczniów.
6. Po wykonaniu projektów przez grupy, koordynatorzy umieszczają prace
(wykorzystanie sieci lokalnej) wszystkich uczniów w formie aplikacji na slajdach
programu prezentacyjnego.
7. Podsumowanie umiejętności, które zostały wykorzystane przez uczniów przy
realizacji zagadnienia.
8. Przedstawienie kilku ciekawostek z Ŝycia Pitagorasa oraz innych uczonych.
9. Pokaz wykonanej prezentacji przez koordynatorów przy współudziale wszystkich
uczniów (wykorzystanie projektora multimedialnego).
10. Ocena i zadanie pracy domowej.
11. Znalezienie wspólnych elementów lekcji w innych, niŜ informatyka, dziedzinach
Ŝycia.
Kierowanie procesem powtórzenia materiału i kształtowania umiejętności.
Nauczyciel:
Tematem dzisiejszej lekcji jest „Rozwiązywanie problemów za pomocą narzędzi
informatycznych”. Spośród wielu zagadnień wybraliśmy jaki temat?
Uczeń:
Twierdzenie Pitagorasa. Przypomina jego treść.
Nauczyciel:
Wybrany temat wydaje się typowo matematycznym zagadnieniem, ale spróbujemy z niego
wydobyć inne aspekty.
Jakie narzędzia informatyczne lub programy poznaliście dotychczas, za pomocą których
moŜna nasz problem rozwiązać?
Uczeń:
Edytory tekstu, arkusze kalkulacyjne, bazy danych, programy graficzne, programy
prezentacyjne, języki programowania, internet.
Nauczyciel:
Jaką pracę domową mieliście zadaną na dzisiejszą lekcję?
Uczeń:
Wybrać narzędzie informatyczne oraz przemyśleć sposób jego realizacji.
Uczniowie w grupach dwuosobowych przedstawiają wybrane programy oraz sposoby
realizacji tematu.
1 grupa: Edytor tekstowy MS WORD, przedstawienie w nim następujących zagadnień: treść
Twierdzenia Pitagorasa i Twierdzenia odwrotnego, aforyzmy Pitagorasa (źródło: Internet),
fakty z Ŝycia uczonego, staroŜytna Grecja(źródło: Internet).
2 grupa: Język programowania Turbo Pascal, praktyczne zastosowanie twierdzenia Pitagorasa
np: obliczanie przyprostokątnych , przeciwprostokątnej, sprawdzanie czy trójkąt jest
prostokątny.
3 grupa: Arkusz kalkulacyjny MS EXCEL, praktyczne zastosowanie twierdzenia Pitagorasa
prostokątny.
4 grupa: Baza danych MS ACCESS, wykorzystanie utworzonej na wcześniejszych lekcjach
bazy z uczonymi (Archytas, Demokryt, Platon, Arystoteles, Tales, Newton itd.) oraz
przedstawienie ich działalności i osiągnięć w postaci kwerend, formularzy, raportów, makr.
5 grupa: Język programowania Visual Basic, praktyczne zastosowanie twierdzenia Pitagorasa
prostokątny.
Dwie kolejne grupy wybrały narzędzia jak grupy wcześniejsze, ale sposób realizacji jest nieco
inny.
6 grupa: Język programowania Turbo Pascal, praktyczne zastosowanie twierdzenia Pitagorasa
prostokątny.
7 grupa: Baza danych MS ACCESS, wykorzystanie utworzonej na wcześniejszych lekcjach
bazy z uczonymi (Archytas, Demokryt, Platon, Arystoteles, Tales, Newton itd.),
przedstawienie Ŝyciorysów uczonych (źródło Internet) wykorzystując makra oraz kwerendy.
8
grupa:
Koordynatorzy,
którzy
opracowane
aplikacje
umieszczą
w
programie
prezentacyjnym POWER POINT.
Przez kolejne 30 – 40 minut uczniowie opracowują temat w swoich grupach. Nauczyciel
nadzoruje pracę, słuŜy pomocą, udziela wskazówek. Uczniowie koordynatorzy przygotowują
kolejne slajdy, na których umieszczą w postaci osadzonej aplikacji prace uczniów z
poszczególnych grup.
Nauczyciel:
Koordynatorzy , wykorzystując sieć lokalną, skopiują wasze prace na swój dysk , a następnie
umieszczą je na slajdach. A my spróbujmy podsumować, jakie umiejętności wykorzystaliście
opracowując dany temat za pomocą róŜnych narzędzi informatycznych.
Uczniowie:
1 grupa: Formatowanie czcionek, akapitów i stron, techniki osadzania obiektów w edytorze,
umiejętność wykorzystania informacji ze stron internetowych.
2 grupa, 6 grupa: Programowanie liniowe, strukturalne, podprogramy i funkcje, praca w
trybie graficznym w oknach, praca w trybie tekstowym, wykorzystanie pętli case przy
wyborze zadania z menu głównego, organizacja powtórzeń np. pętla repeat i while.
3 grupa: Formatowanie komórek arkusza kalkulacyjnego, adresowanie względne i
bezwzględne, tworzenie formuł, wstawianie wbudowanych funkcji np. warunkowej,
zabezpieczanie komórek arkusza.
4 grupa, 7 grupa: Wyświetlanie bazy danych w postaci tabel, formularzy, raportów,
tworzenie kwerend z zastosowaniem funkcji like, stworzenie systemu zarządzania bazą z
wykorzystaniem makr, osadzanie obiektów OLE w tabeli.
5 grupa: Projektowanie formularza, osadzanie rysunku z PAINTa, oprogramowanie
przycisków, funkcja INPUTBOX przy wprowadzaniu długości boków, wyświetlanie w
odpowiednim formacie.
Uczniowie koordynatorzy jeszcze pracują nad prezentacją. Nauczyciel w tym czasie organizuje
pokaz wizerunków uczonych, ciekawostki z ich Ŝycia oraz najwaŜniejsze osiągnięcia
wykorzystując foliogramy (Pitagoras, Tales, Euklides, Archimedes, Newton, Kopernik) a takŜe
mapę staroŜytnej Grecji.
Nauczyciel:
Pokaz jest juŜ gotowy. Koordynatorzy prezentują slajdowisko, natomiast po uruchomieniu
osadzonych aplikacji, podchodzą uczniowie z poszczególnych grup i omawiają swoją pracę.
Slajdowisko przedstawiane jest za pomocą multimedialnego projektora na duŜym ekranie na
ścianie.
Nauczyciel wyraŜa swoją opinię o wykonanej pracy i stawia oceny.
Nauczyciel:
Jako pracę domową (czas na wykonanie w grupach dwuosobowych - miesiąc) proponuję
wykonanie takiej prezentacji na dowolny wybrany przez Was temat. Takie slajdowiska mogą
posłuŜyć jako pomoc dydaktyczna do nauki nie tylko informatyki lecz np. matematyki, fizyki
czy j. polskiego.
Nauczyciel:
Na zakończenie lekcji spójrzcie na foliogram. Przedstawia wykaz przedmiotów w liceum.
Jak myślicie, z którymi przedmiotami moglibyście znaleźć wspólne elementy w dzisiejszej
lekcji?
Uczniowie:
J. polski – aforyzmy, Ŝyciorysy uczonych.
Matematyka – obliczanie długości przyprostokątnych i przeciwprostokątnej.
Historia – staroŜytna Grecja.
Fizyka – uczeni fizycy.
Plastyka – projektowanie slajdowisk , korzystanie z obiektów graficznych.
Geografia – połoŜenie staroŜytnej Grecja.
Nauczyciel:
Czy wiecie jak nazywa się nauczanie, w którym wykorzystujemy nie tylko elementy z danego
przedmiotu, ale równieŜ elementy łączące je z innymi dziedzinami?
Jest to nauczanie interdyscyplinarne. Do takiego nauczania dąŜy reforma oświaty.
KONSPEKT 6
Konspekt jednostki lekcyjnej z przedmiotu informatyka.
Temat:
Czas:
Zakres treści:
Cele lekcji:
- kształcący:
- poznawczy:
Metody nauczania:
Budowa jednostki centralnej.
90 min.
Informacje o elementach składowych jednostki centralnej oraz
podstawowych jej parametrach.
uczeń będzie umiał poprawnie pracować z komputerem;
Uczeń powinien znać:
- budowę jednostki centralnej,
- rozpoznawać poszczególne elementy jednostki centralnej,
- zasady konstrukcji komputera.
dyskusja, pokaz, obserwacja, pogadanka.
zestaw komputerowy, tablica, prezentacja.
Przebieg lekcji:
1. Czynności organizacyjne - sprawdzenie listy obecności, podanie tematu nowych zajęć,
uświadomienie uczniom celu zajęć.
2. Elementy jednostki centralnej:
Zadanie do samodzielnej realizacji przez uczniów:
- Wymień znane Ci elementy jednostki centralnej.
Przykłady (zostaną one omówione w dalszej części zajęć):
• płyta główna;
• procesor;
• pamięć wewnętrzna (RAM, ROM);
• pamięć zewnętrzna (stacje dyskietek, dyski twarde, napęd CD-ROM);
• karty rozszerzeń (karta grafiki, karta dźwiękowa, modem)
• obudowa wraz z zasilaczem.
- Rozpoznaj w komputerze podstawowe elementy.
3. Płyta główna (prezentacja: Płyta główna).
Podstawowe parametry płyty głównej:
• rodzaj zamontowanego Chipsetu:
i740BX, i810E, i815, i820, i840, SIS 620, VIA Apollo Pro 133A - dla procesorów
firmy Intel;
AMD 751/756, VIA KT 133, VIA KX 133 - dla procesorów AMD;
• rodzaj zamontowanego układu Bios (Award, Ami, Phoenix);
• zewnętrzna częstotliwość zegara (im większa tym lepsza - 66/75/83/100/112/124/133, i
inne);
• pamięć Cache (256 kB lub 128 kB) - obecnie montowana wewnątrz procesora;
• rodzaj gniazda dla poszczególnych procesorów (Slot 1, Slot 2, Slot A, Socket 7, Super
Socket 7, Socket 370, Socket 8, Socket 432);
• ilość gniazd modułów pamięci RAM oraz maksymalna ilość pamięci moŜliwej do
zainstalowania w systemie;
• ilość wolnych gniazd dla kart rozszerzających (ISA, PCI, AGP - tylko 1);
• max. częstotliwość taktowania procesora.
4. Procesor.
Rodzaje procesorów
• Intel: Pentium III, Pentium IV, Celeron, Celeron II,
• AMD: Atlon, Duron;
• podstawowe parametry procesorów:
• zewnętrzna częstotliwość taktowania procesora,
• wewnętrzna częstotliwość taktowania procesora (zazwyczaj jest to pomnoŜona zewnętrzna
częstotliwość pracy, np. Pentium III 667 - cz. zewn. to 133 MHz, wewnętrzna 667 MHz =
5 * 133 MHZ) - częstotliwość, z jaką pracuje jądro procesora,
• ilość pamięci Cache L1 i L2,
• zestaw dostępnych rozkazów (oprócz standardowych dodatkowo MMX, SSE, 3D-NOW),
• rodzaj zastosowanej obudowy i wyprowadzeń.
- Jakie są obecnie najlepsze procesory dostępne na rynku?
- Jaki procesor poleciłbyś do swojego komputera?
4. Pamięć wewnętrzna:
a. RAM - pamięć operacyjna (robocza) komputera,
NajwaŜniejsze cechy pamięci to:
• jej pojemność - decyduje o ilości moŜliwych do uruchomienia jednocześnie
programów i ich podstawowych danych; duŜa ilość pamięci RAM w komputerze to
moŜliwość otwierania wielu programów na raz, oraz duŜa stabilność i szybkość
działania komputera;
• czas dostępu - im szybciej procesor moŜe komunikować się z układami pamięci,
tym większa jest wydajność komputera, a tym samym bardziej płynna praca
uruchamianych na nim programów;
Rodzaje najczęściej stosowanej pamięci RAM:
• SRAM - statyczna pamięć RAM (nie wymaga odświeŜania); pamięć bardzo
szybka, ale równieŜ bardzo kosztowna; stosowana na pamięć Cache;
• DRAM - dynamiczna pamięć RAM (co pewien czas trzeba w niej odświeŜać
informacje) - moduły FPM i SIMM;
• SDRAM - pamięć DRAM wyposaŜona w interfejs synchroniczny; dzięki temu
wewnętrzne sygnały taktujące generowane są na podstawie zegara systemowego
(moduły DIMM);
• DDR SDRAM - (Double Data Rate SDRAM) - sygnał przesyłany jest na obydwu
zboczach sygnału zegarowego, co podwaja prędkość działania tych pamięci;
• RDRAM (Rambus Direct RAM) - bardzo szybka pamięć RAM - częstotliwość
taktowania nawet 400 MHz;
b. ROM - pamięć stała, tylko do odczytywania.
Informacja jest przechowywana stale nie ulega zniszczeniu ani zmianie. Pojemność tej
pamięci jest zazwyczaj ograniczona. Przechowuje się w niej informacje o systemie
operacyjnym niezbędne do podjęcia pracy po wyłączeniu zasilania. Pamięć ROM nie moŜe
być modyfikowana, moŜna z niej tylko odczytywać dane. Z tego teŜ względu słuŜą do
przechowywania kluczowych informacji jak np. konfiguracja BIOS'u czy modemu.
5. Pamięć zewnętrzna (pamięć masowa).
SłuŜy do przechowywania duŜych ilości danych;
Przykłady:
a. stacje dyskietek (FDD - Flopy Disc Drive) - słuŜy do zapisu i odczytu dysków
elastycznych o odpowiedniej pojemności (360 kB; 720 kB; 1,2 MB; 1,44 MB);
b. dyski twarde (HDD - Hard Disc Drive) - urządzenie słuŜące do zapisu i odczytu
gromadzonych informacji; pojemność mierzy się odpowiednio w MG i GB; dyski twarde
są podstawowym nośnikiem danych w komputerze; umieszczone są zwykle na stałe w
obudowie komputera; składają się z kilku lub kilkunastu płaskich, okrągłych dysków,
których powierzchnie słuŜą do przechowywania informacji.
Podstawowe parametry dysków twardych:
• pojemność,
• średni czas dostępu danych,
• prędkość przesyłania danych.
c. napęd CD-ROM - napęd słuŜący tylko do odczytu dysków CD, CD-R, CD-RW, CD-Audio
itd.; pojemność standardowej płyty CD wynosi 650 MB (spotyka się równieŜ 700 MB);
d. napęd DVD-ROM - napęd słuŜący tylko do odczytu dysków DVD-ROM, moŜliwe jest na
nim równieŜ odtwarzanie płyt CD.
Podstawowe parametry dysków CD i DVD:
• średni czas dostępu danych,
• prędkość odczytu (podawana jako mnoŜnik prędkości odczytu przez pierwotny
model - np.: napęd CD x42 oznacza, Ŝe nominalna prędkość odczytu danych jest
42-krotnie większa od zwykłego odtwarzacza CD-Audio).
5. Karty rozszerzeń:
Karty umoŜliwiające rozszerzenie podstawowych funkcji komputera o kolejne, wzbogacające jego
działanie.
Przykłady:
• karta grafiki - karta rozszerzeń, umiejscawiana na płycie głównej poprzez gniazdo AGP
(coraz rzadziej PCI, wyłącznie w bardzo starych modelach ISA); odpowiada w komputerze
za obraz wyświetlany przez monitor; karty graficzne róŜnią się między sobą szybkością
pracy, wielkością pamięci RAM, wyświetlaną rozdzielczością obrazu, liczbą dostępnych
kolorów oraz częstotliwością odświeŜania obrazu; karta graficzna składa się z czterech
podstawowych elementów: płytki drukowanej, głównego procesora, pamięci wideo i
układu RAMDAC (który często jest zintegrowany z procesorem w jednej obudowie);
• karta dźwiękowa - umoŜliwia odwaŜanie dźwięków przez komputer;
• modem - pozwala na dołączenie komputera z siecią Internet poprzez stacjonarną linię
telefoniczną;
• karta sieciowa - umoŜliwia połączenie komputera z innym komputerem lub z siecią
komputerową.
6. Zakończenie zajęć - powtórzenie wiadomości:
Pytania kontrolne:
- Podaj przykłady elementów, które chciałbyś, by znalazły się w twoim komputerze.
- Które elementy komputera będą w głównej mierze decydowały o jego prędkości?
- W jaki sposób moŜesz korzystać w domu z Internetu?
KONSPEKT 7
Temat:
Czas:
Zakres treści:
Historia i zastosowanie komputerów.
45 min.
Podstawoe informacje na temat historii i zastosowania
komputerów.
Cele lekcji:
- kształcący:
- poznawczy:
Metody nauczania:
Uczeń powinien umieć powiązać postęp techniki z pojęciem
generacji komputerów oraz z miniaturyzacją sprzętu
komputerowego, rozmieć komputer jako wynalazek.
Uczeń powinien znać:
- cel, w jakim skonstruowano pierwszy komputer,
- rok od którego datuje się rozwój komputeryzacji,
- nazwę pierwszego komputera,
- podstawowe dziedziny zastosowania komputera.
Dyskusja, pokaz, obserwacja, pogadanka.
Zestaw komputerowy, tablica.
Przebieg lekcji:
2. Historia komputera.
• IV w.p.n.e. - Euklides opracowuje pierwszy algorytm stosowany do dzisiaj - wyznaczanie
największego wspólnego dzielnika.
• 1652 - Filozof i matematyk francuski, Blaise Pascal konstruuje maszynę do dodawania i
odejmowania - prototyp kalkulatora.
• 1833 - Charles Babbage - twórca idei komputera, który uznał za moŜliwe skonstruowanie
urządzenia mechanicznego zdolnego do przeprowadzania szeregu operacji
matematycznych; uznał teŜ, Ŝe informację moŜna manipulować przy pomocy maszyny,
jeŜeli zdoła się jej nadać postać cyfr.
• 1889 - Amerykanin Hermann Hollerith buduje kalkulator oparty na perforowanych
kartach, później powszechnie stosowanych przy wprowadzaniu danych do komputerów karty te zastosowano do rejestracji obywateli.
• 1936 - Matematyk Alan Turing skonstruował teoretyczny model komputera (tzw. maszyna
Turinga).
• 1943-1946 - W USA, na Uniwersytecie Pensylwanii, uruchomiono pierwszy prawdziwy
komputer elektroniczny ENIAC. System wykorzystywał 17 tysięcy lamp elektronowych,
waŜył 30 ton i wykonywał 5 tys. operacji na sekundę - za cenę 600 tys. dolarów.
• 1956 - Skonstruowanie tranzystora półprzewodnikowego (Nagroda Nobla w roku 1956 w
dziedzinie fizyki dla Bardeena, Bradleya, i Shockleya). Zapoczątkowało drugą generację
komputerów.
• 1957 - Powstaje język programowania wysokiego poziomu: FORTRAN.
• 1964 - Douglas Engelbart (USA) konstruuje "mysz" komputerową oraz tzw. okna
ekranowe z systemem połączonych odnośnikami dokumentów
• 1965 - Powstaje trzecia generacja komputerów. Tranzystory zastąpione przez układy
scalone.
•
1974 - Czwarta generacja komputerów wykorzystuje mikroprocesory Intela 4004, 8008 i
przełomowy 8080.
• 1976 - Powstaje mikrokomputer Apple I - dzieło Stephena Wozniaka i Stephena Jobsa
(USA).
• 1981, 12 sierpnia - Rynek mikrokomputerów stał się na tyle atrakcyjny, Ŝe zajęła się nim
firma IBM. W nowojorskim hotelu Astoria odbyła się premiera komputera osobistego
firmy IBM. W ciągu niespełna roku został wdroŜony projekt opracowywania komputera
osobistego i odniósł sukces. Komputer IBM PC, (Personal Computer) został zbudowany z
ogólnie dostępnych części, uŜyto procesora Intela 8088 - co zapewniło, Ŝe on był dwa razy
szybszy od rywali. Ponadto oferował złącze rozszerzające do podłączania innych urządzeń,
takich jak twardy dysk. Nowy procesor nie pracował w starych standardach, dlatego
powierzono firmie Microsoft stworzenie nowego systemu operacyjnego pod nazwą MSDOS.
Od tego czasu rozwój informatyki staje się z roku na rok coraz bardziej dynamiczny.
Nowe pojęcia: informatyka, miniaturyzacja, PC, mikrokomputer.
3. Zastosowanie komputerów:
• CAD,
• DTP,
• biuro,
• internet,
• dom,
• samochody.
Pytania kontrolne:
• Co to jest informatyka, miniaturyzacja, sztuczna inteligencja?
• Gdzie spotykasz się z komputerami? W jaki sposób je wykorzystujesz?
KONSPEKT 8
Temat:
Czas:
Zakres treści:
Cele lekcji:
- kształcący:
- poznawczy:
Metody nauczania:
Tworzenie własnych stron WWW.
135 min.
Informacje o podstawowych składnikach języka HTML.
Umiejętność tworzenia prostych stron WWW.
Uczeń będzie umiał:
- opisać język HTML,
- wymienić podstawowe znaczniki języka.
zestaw komputerowy, FrontPage Express.
Przebieg lekcji:
2. Definicja HTML:
HTML - (ang. HyperText Markup Language - hipertekstowy język znakowania informacji) język programowania słuŜący do tworzenia dokumentów hipertekstowych, stron WWW; składa
się on ze specjalnych kodów opisujących rodzaj czcionki i jej styl w tekstach wyświetlanych na
stronach WWW; za pomocą tego języka moŜliwe jest teŜ tworzenie odniesień do innych miejsc w
tekście, a takŜe do innych dokumentów; HTML uŜywany jest przede wszystkim do tworzenia
stron internetowych; za jego pomocą budowane są strony World Wide Web; dokumenty
zakodowane w HTML moŜna przeglądać przy uŜyciu dowolnej przeglądarki WWW; przeglądarki
stron internetowych, takie jak Microsoft Explorer czy Netscape Navigator, czytają i interpretują
dokumenty zapisane w formacie HTML, wyświetlając je na ekranie monitora.
3. Sposoby wykorzystania HTML.
- W jaki sposób wykorzystasz znajomość HTML?
- Przygotuj temat własnej witryny internetowej.
4. MoŜliwości tworzeniastron WWW w HTML:
Edytory HTML.
Dokument HTML jest zwykłym plikiem tekstowym, w którym znajdują się polecenia HTML.
Wynika stąd, Ŝe dokument taki moŜna utworzyć za pomocą najprostszego edytora tekstów,
ręcznie dodając znaczniki. Metoda taka, choć skuteczna, byłaby jednak zbyt uciąŜliwa. Dlatego na
rynku pojawiło się juŜ wiele specjalizowanych edytorów, które wydatnie ułatwiają konstruowanie
dokumentu, wspomagając wprowadzanie poleceń. Są to zazwyczaj programy klasy shareware,
znajdziemy równieŜ sporo programów komercyjnych lub całkowicie bezpłatnych (freeware).
Rodzaje edytorów HTML:
• tekstowe - jesteśmy odpowiedzialni za wpisanie wszystkich znaczników HTML, pisząc
widzimy źródło dokumentu, zaś jego wygląd moŜemy obserwować w przeglądarce
internetowej (np.: Notatnik, Pajączek 2000, HomeSite 4.5);
• graficzne - opracowując stronę widzimy ją w jej końcowym kształcie; edytor zazwyczaj
bez naszej wiedzy umieszcza odpowiednie znaczniki HTML w źródle dokumentu (np.
FrontPage 2000, FrontPage Express 98).
5. Podstawowe znaczniki HTML:
Osnowa dokumentu
Polecenie (znacznik, tag) HTML jest specjalnym ciągiem znaków objętym nawiasami ostrymi.
Gdybyśmy na przykład chcieli zaznaczyć jakiś fragment tekstu jako tytuł, moglibyśmy objąć go
poleceniem <H1>treść tytułu</H1>. Wielkość liter jest obojętna - znaczniki wpisane małymi i
wielkimi literami są interpretowane w ten sam sposób. Staranniej wykonane edytory HTML
pozwalają nawet zdefiniować, czy polecenia HTML będą wpisywane małymi, czy wielkimi
literami.
Wszystkie polecenia powinny się znaleźć w pewnych standardowych ramach. Zostało przyjęte, Ŝe
dokument HTML zawiera szkielet, który stanowi osnowę dla wszystkich innych poleceń.
Szkielet dokumentu HTML:
<HTML>
<HEAD>
informacje nagłówkowe
</HEAD>
<BODY>
właściwa treść (ciało) dokumentu
</BODY>
</HTML>
Informacje nagłówkowe, jakie mogą (powinny) się znaleźć pomiędzy znacznikami <HEAD>
ZNACZNIK
<TITLE></TITLE>
<META http-equiv ="content-type" content="text/html;
charset=NORMA">
ZNACZENIE
Tytuł
informacja o stronie kodowej
dokumentu
- zalecana strona kodowa
(zgodna z Polską Normą):
charset=iso-8859-2,
- charset=Windows-1250 standard Windows (nie
zalecany).
<...>
...
<...>
...
W sekcji <BODY> </BODY> moŜemy zamieścić pozostałe informacje dotyczące strony.
ZNACZNIK
ZNACZENIE
<BODY BGCOLOR="kolor">
Definicja koloru tła strony.
MoŜna go zapisać w postaci tekstowej (np. dla
koloru czerwonego: color=red) lub szesnastkowej
(dla czerwonego: color=#FF0000)
<BODY background="nazwa.xxx">
Definicja tła strony w postaci grafiki.
Ten dział postaram się rozbudowywać w pierwszej kolejności.
6. Wykorzystanie programu FrontPage Express do stworzenia własnej strony internetowej.
- Przygotuj stronę internetową na wcześniej wybrany przez siebie temat. Strona ma się składać z
co najmniej 3 dokumentów HTML połączonych ze sobą stosownymi odnośnikami.
7. Zakończenie zajęć - powtórzenie wiadomości.
- Ocena przygotowanych przez uczniów stron WWW.
KONSPEKT 9
Temat:
Czas:
Zakres treści:
Cele lekcji:
- poznawczy:
- kształcący:
- wychowawczy:
Metody nauczania:
Internet jako medium informacji.
135 min.
Informacje o usługach dostępnych w internecie.
Uczeń będzie:
- umiał opisać usługi internetu,
- umiał opisać zastosowanie internetu.
umiejętność posługiwania się internetem w podstawowym
zakresie.
Uświadomienie potrzeby korzystania z internetu,
uswiadomienie zagroŜeń związanych z korzystaniem z
internetu.
zestaw komputerowy, przeglądarka internetowa, dostęp do
internetu.
Przebieg lekcji:
2. Definicja internetu:
Internet - (Internetwork) globalna sieć komputerowa oparta na tzw. protokole komunikacyjnym
TCP/IP (angielskie Transfer Control Protocol / Internet Protocol); największa sieć komputerowa
na świecie, składa się z wielu tysięcy mniejszych sieci; powstała w USA z uruchomionej 1969
sieci ARPANET (przeznaczonej do celów militarnych) oraz z utworzonej 1984 sieci NSFNET
(pierwotnie przeznaczonej dla ośrodków naukowych i szkolnictwa wyŜszego); obecnie
powszechnie wykorzystywana przez uŜytkowników komputerów, zwłaszcza do wyszukiwania i
pozyskiwania informacji i programów z zasobów dostępnych w sieci, do przesyłania poczty
elektronicznej i in.
Sposoby podłączenia się do internetu, wady i zalety, prędkości przesyłu informacji (bps):
• łącze stałe;
• łącze radiowe;
• łącze satelitarne;
• łącza telefoniczne;
• sieci telewizji kablowej.
3. Usługi dostępne przez internet.
- Jakie znasz usługi dostępne dzięki internetowi?
- Z których z nich korzystałeś?
Usługi dostępne przez internet:
• FTP;
• WWW;
• poczta elektroniczna;
• chat.
4. Wykorzystanie WWW:
Omówienie zasady działania przeglądarki internetowej na przykładzie MS Internet Explorer.
- Korzystając z wyszukiwarki internetowej (dostępne np. pod adresem: www.wp.pl, www.onet.pl,
www.poland.com) odnaleźć informacje na temat:
(a) Piłkarskiej reprezentacji Polski - wynik ostatniego meczu w eliminacjach do MŚ;
(b) Lektury lub epoki omawianej aktualnie na lekcji języka polskiego;
(c) Rozwoju internetu na przestrzeni ostatnich 15 lat.
5. Wykorzystanie poczty elektronicznej:
Omówienie moŜliwości zakładania darmowych kont na popularnych serwerach internetowych.
- Korzystając z przegladarki internetowej:
(a) ZałóŜ konto i zapamiętaj swój adres (e-mail) oraz dane serwera;
(b) Skonfiguruj program Outlook Express z uwzględnieniem swojego konta internetowego;
(c) Wymieńcie z kolegami (koleŜankami) e-mail'e, wyślij do 2 lub 3 z nich list elektroniczny.
Pytania kontrolne:
- Wymień funkcje internetu.
- Co to jest WWW?
- W jaki sposób moŜesz wykorzystać następujące usługi: pocztę elektroniczną, WWW oraz FTP?
KONSPEKT 10
Temat:
Czas:
Zakres treści:
Cele lekcji:
- kształcący:
- poznawczy:
Metody nauczania:
Sieci i ich topologia.
90 min.
Informacje o budowie i zasadzie działania sieci.
umiejętność posługiwania się siecią w podstawowym
zakresie.
Uczeń będzie:
- umiał sklasyfikować sieci,
- umiał opisać zastosowanie sieci,
- znał topologie sieci komputerowych.
zestaw komputerowy, prezentacja, podręcznik, dostęp do sieci
komputerowej.
Przebieg lekcji:
2. Definicja sieci:
Sieć jest to zespół urządzeń transmisyjnych (karta sieciowa, koncentrator, mostek) połączonych ze
sobą medium transmisyjnym (kablem, światłowodem, na podczerwień, radiowo) pracujących pod
kontrolą zaawansowanego oprogramowania w celu przesyłania danych (za pomocą protokołu
transmisyjnego np.: TCP/IP, IPX) pomiędzy poszczególnymi stacjami roboczymi (komputerami
połączonymi w sieć) w celu przeprowadzenia transmisji danych.
- podaj definicję sieci komputerowej (własna interpretacja i zrozumienie).
3. Elementy budowy sieci komputerowych:
- karty sieciowe;
- koncentratory;
- serwer;
- sieciowy system operacyjny.
4. Podział sieci komputerowych ze względu na wielkość (zasięg):
- LAN;
- MAN;
- WAN;
5. Podział sieci komputerowych ze względu na budowę:
• Sieci równorzędne - obsługują nie zhierarchizowany model współdzielenia zasobów
sieciowych; po połączeniu komputerów i instalacji w/w systemu kaŜdy uŜytkownik ma
prawo udostępniać oraz korzystać z innych zasobów w nieograniczony sposób; wszystkie
stacje uczestniczące w sesji komunikacyjnej mają podobny stopień kontroli nad nią ze
względu na brak jednej wydzielonej jednostki zarządzającej ruchem w sieci.
• - Sieć terminalowa (Klient - serwer): przyjęcie tego modelu zmusza do przeznaczenia
jednego lub więcej komputerów na serwer sieciowy; stacja ta wykorzystywana jest do
ściśle określonych zadań mających na celu organizację oraz uproszczenie zadań
wykonywanych w sieci; dane będące często w uŜytku są gromadzone na serwerze.
6. Topologia sieci komputerowych:
Topologia: definiuje budowę sieci, oraz zastosowanie danego medium transmisyjnego. Ze
względu na wybraną topologię stosuje się dany rodzaj złącz oraz urządzeń aktywnych, a w
konsekwencji warunkuje maksymalną przepustowość sieci.
Topologia gwiazdy - jest najczęściej stosowaną dziś technologią; kaŜdy z komputerów
podłączony za pomocą kabla do centralnie połoŜonego koncentratora (HUB-a) tworząc w ten
sposób swoistą rozgwiazdę (z stąd teŜ nazwa).
Topologia magistrali - do łączenia stacji roboczych stosuje się kabel koncentryczny; ma postać
jednego ciągłego przewodu łączącego poszczególne komputery; moŜna ją przyrównać do lampek
na choinkę, gdzie światełka reprezentują komputery, a przewód kabel sieciowy
Topologia pierścienia - jest ona bardzo podobna do magistrali z tą róŜnicą, iŜ końcówki kabli nie
są zakończone terminatorami, lecz łączą się ze sobą tworząc coś na wzór okręgu.
Zadanie do samodzielnej realizacji przez uczniów
- które z omówionych rozwiązań zastosowałbyś
a) w szkole,
b) w bloku.
- Dlaczego?
KONSPEKT 11
Temat:
Czas:
Zakres treści:
Systemy operacyjne.
180 min.
Wiadomości ogólne o systemie operacyjnym, krótki przegląd
systemów, obsługa OS MS Windows.
Cele lekcji:
- kształcący:
- poznawczy:
- wychowawczy:
Metody nauczania:
nabycie podstawowych umiejętności związanych z prawidłową
pracą z systemem operacyjnym MS Windows (praca z oknami,
folderami, uruchamianie programów, operacje na plikach i
folderach);
Uczeń powinien:
- znać zasady pracy z systemem operacyjnym;
- rozróŜniać podstawowe pojęcia związane z systemem
operacyjnym;
- rozróŜniać róŜnorodne systemy operacyjne;
bezpieczne uŜytkowanie zestawu komputerowego.
zestaw komputerowy z zainstalowanym systemem MS
Wondows.
Przebieg lekcji:
1. Czynności organizacyjne (5 min) - sprawdzenie listy obecności, podanie tematu nowych zajęć,
2. Definicja i zadania systemu operacyjnego (10 min).
SYSTEM OPERACYJNY - program zarządzający zasobami systemu komputerowego.
Zadania:
• zapewnia obsługę dialogu pomiędzy uŜytkownikiem a komputerem,
• nadzoruje wymianę informacji pomiędzy poszczególnymi urządzeniami systemu,
• organizuje zapis informacji na dysku,
• zarządza pamięcią operacyjną,
• ułatwia tworzenie i uruchamianie innych programów,
• sygnalizuje błędy.
Cechy decydujące o uŜyteczności systemu:
• łatwość instalacji i uŜytkowania systemu,
• wymagania sprzętowe,
• koegzystencja z innymi systemami (moŜliwość czytania i zapisywania danych na
partycjach innych systemów oraz współpraca i wymiana danych pomiędzy komputerami w
sieci lokalnej i Internecie),
• zgodność sprzętowa (moŜliwość instalacji na konkretnym komputerze utrudnia czasem
brak odpowiednich sterowników do określonych urządzeń),
• wymiana danych (moŜliwość czytania i wymiany dokumentów miedzy róŜnymi
aplikacjami przystosowanymi do róŜnych systemów),
• przystosowanie do pracy w Internecie (moŜliwości i wygoda w przeglądaniu witryn,
wymiany protokółów Internetowych itp.),
• cena,
• ilość aplikacji działającej na danym systemie,
• lokalizacja (moŜliwość porozumiewania się z systemem w narodowym języku).
3. Róznorodnosc systemów operacyjnych (15 min.).
ANKIETA:
• Wymień znane ci systemy operacyjne.
• Z jakich systemów korzystałeś dotychczas?
• Czy obecnie korzystasz z więcej niŜ jednego systemu operacyjnego?
• Z jakiego systemu (jakich systemów) korzystasz obecnie?
Przykłady systemów operacyjnych:
• MS DOS,
• MS Windows 3.11,
• MS Windows 95/98/Me,
• MS Windows NT/2000,
• MS Windows XP,
• Linux,
• Unix,
• Mac OS,
• BeOS,
• OS/2.
- Który z wyŜej wymienionych systemów operacyjnych najchętniej stosowałbyś?
- Odpowiedz uzasadnij w oparciu o omówione cechy decydujące o uŜyteczności systemu (punkt
2).
4. System MS Windows - wprowadzenie (15 min).
Windows to ogólna nazwa jednego z najbardziej znanych systemów operacyjnych
przeznaczonych na komputery klasy IBM PC. System ten został opracowany przez firmę
komputerowa Microsoft Corporation na początku lat dziewięćdziesiątych. Wykorzystuje graficzny
interfejs uŜytkownika. Jego kolejne wersje wykorzystując coraz to bardziej zaawansowane
technologie, umoŜliwiają intuicyjna i prosta obsługę zaawansowanych aplikacji i kontrole
podłączonych do komputera urządzeń. Producent wraz z systemem dostarcza uŜytkownikowi
równieŜ podstawowe aplikacje tekstowe i graficzne.
W systemie Windows prawie wszystkie polecenia moŜna wykonać za pomocą myszy, co jest
łatwiejsze niŜ uŜywanie klawiatury. System WINDOWS nie wymagają od nas znania składni i
parametrów jakichkolwiek poleceń. Wydawanie rozkazów systemowi odbywa się przez klikniecie
na odpowiedniej ikonie. System zaś przetwarza sobie wybrane przez nas "okienko graficzne" na
zrozumiale dla komputera polecenie.
5. Pulpit MS Windows (20 min.).
Podstawowe elementy pulpitu systemu Windows:
• ikony (Mój komputer, Moje dokumenty, inne);
• pasek zadań, a w nim: Menu Start, ikony szybkiego uruchamiania programów, ikony
działających programów, informacje o systemie.
- Uruchamianie wybranych przez nauczyciela programów, kończenie pracy z programem.
- Utworzenie własnego Menu w pasku zadań.
6. Zmiana ustawień systemowych (25 min.).
- Z pomocą panelu sterowania lub paska zadań zmień datę i godzinę w OS.
- Z pomocą panelu sterowania lub menu podręcznego Pulpitu Windows dokonaj zmian w
wyglądzie sytemu.
7. Okna (25 min).
Omówienie podstawowych elementów i funkcji okien.
- Omów róŜnice pomiędzy Folderem i Plikiem.
- Sprawdź elementy i działanie stałego menu okien: plik, edycja, widok, pomoc.
- Wypróbuj przyciski minimalizacji, powiększania i pomniejszania okna, zamykania okna.
- Poruszanie się po systemie - odnaleźć foldery/pliki na podstawie ścieŜki dostępu wskazanej
przez nauczyciela.
8. Eksplorator Windows (20 min.).
- Poruszanie się po systemie - odnaleźć foldery/pliki na podstawie ścieŜki dostępu wskazanej
przez nauczyciela korzystając z drzewa katalogów.
9. Podstawowe operacje na plikach i folderach (40 min).
Omówienie techniki przeciągnij i upuść, tworzenie katalogów, kopiowanie i usuwanie elementów
w systemie. Wykorzystanie kilku okien / Exploratora Windows.
UWAGA: PoniŜsze czynności uczeń musi wykonywać pod kontrola nauczyciela.
- Utwórz własny katalog w folderze Moje dokumenty.
- Skopiuj / przenieś do niego wskazane przez nauczyciela elementy.
- Wykorzystaj róŜnorodne widoki ustawienia plików.
- Wykorzystaj moŜliwości sortowania.
- Usuń wybrane przez nauczyciela elementy.
- Czynność powtórz kilkakrotnie.
10. Zakonczenie pracy z systemem (5 min).
- Jakie znasz moŜliwości zakończenia pracy z systemem operacyjnym?
- Która z moŜliwości jest prawidłowa? Dlaczego?
- Uruchom ponownie komputer.
- Zakończ prace z komputerem.
KONSPEKT 12
Klasa:
Temat:
Czas:
Hasło programowe:
Zakres treści:
Cele lekcji:
- wiadomości
i ich rozumienie:
- umiejętności:
- postawy:
Metody nauczania:
Strategia realizacji celu:
Bibliografia:
I liceum
Algorytmy i programowanie na przykładzie języka
Pascal.
180 min.
Algorytmy rozwiązywania problemów na przykładzie
programowania.
Pisanie prostych programów w oparciu o język Pascal.
- elementy algorytmów,
- podstawowe pojęcia związane
z programowaniem;
- przygotowywanie algorytmów;
- pisanie prostych programów w języku Pascal;
- umiejętność pracy w zespole uczniowskim;
- szacunek do cudzej pracy.
Dyskusja, pokaz, obserwacja, pogadanka, ćwiczenia.
Samodzielne praca na lekcji.
zestaw komputerowy, edytor i kompilator języka Pascal [np.
Borland Pascal 7.0], tablica: Algorytm: Pierwiastki równania
kwadratowego.
Marek Gierliński: Programowanie w Pascalu. Edition,
Kraków 1999.
Przebieg lekcji:
PLAN LEKCJI
Lp.
Czas
[min]
Ogniwo procesu nauczania
1.
5
Czynności organizacyjne.
2.
10
Definicja języków programowania.
3.
30
Tworzenie algorytmów.
4.
25
Podstawowe informacje dotyczące języka
Pascal.
5.
60
Przygotowanie i kompilacja programu.
Struktura treści
- Sprawdzenie
obecności.
- Podanie tematu i
celu zajęć.
- Definicja języka
programowania.
- Podstawowe pojęcia.
- Kompilator i
interpretator.
- Elementy
algorytmów.
- Tworzenie
algorytmu.
- Budowa dokumentu
kodu źródłowego.
- Elementy języka.
- Korzystanie edytora
6.
5
Zakończenie i podsumowanie zajęć.
języka Pascal do
pisania programu.
- Kompilacja
programu.
- Ocena
przygotowanych
programów.
PRZEBIEG LEKCJI
1.
Czynności organizacyjne.
- Sprawdzenie obecności;
- Podanie tematu i celu zajęć.
Definicja języków programowania.
2.
Zadania do samodzielnej realizacji przez uczniów:
• Zapoznawanie się z podstawowymi pojęciami związanymi z językami
programowania; samodzielne sporządzenie krótkiej notatki:
• Język niskiego, wysokiego poziomu,
• Kod źródłowy,
• edytor kodu;
• kompilacja, interpretacja.
Tworzenie algorytmów.
3.
- Elementy algorytmów.
- Tworzenie algorytmu.
• zapoznanie się z podstawowymi elementami algorytmu:
• elementy start, stop,
• wczytywanie i wypisywanie danych,
• warunki,
• pętle,
• obliczenia.
• Przygotowanie algorytmu do rozwiązywanego na zajęciach problemu:
Określanie pierwiastków równania kwadratowego.
Podstawowe informacje dotyczące języka Pascal.
4.
- Omówienie definicja języka
programowania, rodzaje
języków [wysokiego, niskiego
poziomu].
- Kompilator i interpretator.
- Budowa dokumentu kodu
źródłowego.
- Elementy języka.
• Zapoznawanie się uczniów z podstawowymi elementami języka Pascal:
• Struktura kodu,
• Stałe i zmienne,
• Słowa zarezerwowane,
• Funkcje,
• Procedury.
Przygotowanie i kompilacja programu.
5.
6.
- Korzystanie edytora
języka Pascal do pisania
programu.
- Kompilacja programu.
• - Pisanie kodu programu do wyznaczania pierwiastków równania
kwadratowego na podstawie przygotowanego algorytmu.
• - Kompilowanie programu przez uczniów.
Zakończenie i podsumowanie zajęć.
KOD PROGRAMU
program rownanie_kwadratowe;
Crt;
var a,b,c,d,x1,x2: real;
begin
ClrScr;
Write('Podaj a: ');ReadLn(a);
Write('Podaj b: ');ReadLn(b);
Write('Podaj c: ');ReadLn(c);
if a = 0 then
Writeln('To nie jest równanie kwadratowe.')
else
begin
d := b*b - (4*a*c);
if d < 0 then
Writeln('Brak pierwiastków') else
if d = 0
then WriteLn('x= ',-b/(2*a*c):8:2)
else
begin
Writeln('x1= ',(-b-sqrt(d))/(2*a*c):8:2);
Writeln('x2= ',(-b+sqrt(d))/(2*a*c):8:2);
end;
end;
ReadKey;
end.
- Wspólna prezentacja i ocena poprawności
działania programu.

Przykłady konspektów lekcji informatki

Transkrypt

Podobne dokumenty

Stolica Chin to nowoczesne, a jednocześnie

Aktualizacja programu Dziennik zajęć lekcyjnych z wersji 1.0 do