3/2015

Przekaż 1% swojego podatku na rzecz Ligi Ochrony Przyrody.
Spis treści
LOP jest organizacją Pożytku Publicznego.
KRS: 0000113431
Powiat lubelski4
Drogi i bezdroża wędrownego świata zwierząt - cz. 3. 6
Drzewa rodzime na obszarze Polski - cz. V 9
„Fascynujący świat roślin” - UMCS
15
Na ścieżce przyrodniczej „Skrzypowy Dół”18
Spotkania Przy Pomnikach Przyrody
20
Kącik filatelistyczny
24
Wywiad z panem Andrzejem Gasińskim - artystą z Chodla
25
Fascynujący świat roślin w Gminie Wysokie
28
Sprawozdzanie z działalności SK LOP w SP nr 4 w Łęcznej
30
Dzień Ziemi pod hasłem „Z energią zmieńmy źródło”
32
XXII Przegląd Piosenki Ekologicznej pod hasłem „Nasza Ziemia jest piękna”
35
Wydano dzięki współfinansowaniu
Kolegium
redakcyjne:
Przewodnicząca:
Anna Mikołajko-Rozwałka
Redaktor naczelny:
Aleksander Szczepański
Członkowie:
Wiesław Piątkowski
Urszula Wołoszyn
Zofia Talarek
Joanna Kurus
Stanisław Kusiak
Korekta:
Elżbieta Więckowska-Kowalska
Skład:
Małgorzata Niećko
tel. 668 273 004
Fotografia na okładce:
Jolanta Dziubińska
Druk:
Drukarnia Comernet Sp. z o.o.
ul. Ceramiczna 24, 20-150 Lublin
tel. 81 452 91 21
Adres redakcji:
Zarząd Okręgowy
Ligi Ochrony Przyrody,
ul. Uniwersytecka 4
20-029 Lublin, tel. 81 532 40 18
nr konta: Millenium Bank
03 1160 2202 0000 0000 8180 3760
Wydziału Ochrony Środowiska UM Lublin
Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej w Lublinie
www.loplublin.ugu.pl
email:
[email protected]
Od redakcji
Witam w kolejnym numerze Zielonego Biuletynu. Wszędzie dookoła piękne kolory
jesieni, opadające liście i dopełniające całości barwne zachody słońca. A w obecnym
numerze polecamy m.in.: ciąg dalszy artykułów p. prof. Floriana Święsa „Drogi i bezdroża wędrownego świata zwierząt” oraz „Drzewa rodzime na obszarze Polski”. Przeczytamy
również sprawozdanie z kolejnego spotkania przy pomnikach przyrody. Warto również
zainteresować się ostatnimi wydarzeniami z życia szkolnych kół Ligi Ochrony Przyrody.
Zapraszam Państwa serdecznie do lektury.
Aleksander Szczepański
Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych. Zastrzegamy sobie prawo do adjustacji
i skracania artykułów. Nie odpowiadamy za treść zamieszczanych reklam.
Fot. mgr Jolanta Dziubińska
3
Edukacja ekologiczna
mgr inż. Paweł Pikula
- Starosta Powiatu Lubelskiego
powiat
lubelski
Powiat lubelski jest powiatem typowo
rolniczym, powierzchnia użytków rolnych
stanowi 77,1%, a powierzchnia lasów 10,2%
jego obszaru. O rolniczym charakterze powiatu decyduje duża ilość urodzajnych gleb
(ok. 77% gleb w I, II i III klasie bonitacyjnej). Ponad połowa mieszkańców powiatu
lubelskiego utrzymuje się z produkcji rolnej.
Wśród gospodarstw rolnych dominują tradycyjne metody produkcji, bez nadmiernego stosowania środków chemicznych do
nawożenia i ochrony upraw. Czynnik ten
może być atutem do rozwoju rolnictwa
ekologicznego. Dotychczas na terenie powiatu funkcjonuje 17 certyfikowanych gospodarstw zajmujących się ekologiczną
produkcją żywności i funkcjonuje około 30
gospodarstw agroturystycznych.
Na terenie powiatu działają również spółdzielnie produkcyjne w Woli Przybysławskiej
(gm. Garbów) oraz w Turce (gm. Wólka),
2 grupy producenckie: Grupa Producencka
Trzody Chlewnej w Babinie (gm. Bełżyce)
oraz Grupa Producentów Owoców
w Dziuchowie (gm. Niemce), a także
Zrzeszenie Producentów Warzyw „KalBrok” w Krężnicy Jarej (gm. Niedrzwica
Duża) i Związek Producentów Jabłek
w Kolonii Świdnik Mały (gm. Wólka).
W powiecie funkcjonuje również szereg
podmiotów gospodarczych zajmujących
się skupem żywca, skupem i przetwórstwem płodów rolnych (m.in. przetwórstwo i eksport owoców schłodzonych),
kilka masarni i piekarni.
Około 11% gospodarstw rolnych prowadzi działalność pozarolniczą. Główne obszary
działalności pozarolniczej to: przetwórstwo
przemysłowe, handel oraz budownictwo.
Na terenie powiatu znajdują się niewielkie zakłady przemysłowe związane głównie
4
z przetwórstwem spożywczym, produkcją
maszyn rolniczych, mechaniką pojazdową
oraz firmy handlowo-usługowe, działające
na potrzeby rynku lokalnego.
Powiat lubelski daje szerokie możliwości
prowadzenia różnego rodzaju działalności.
Uznawany jest za jeden z bardziej atrakcyjnych regionów w Polsce dla zakładania i prowadzenia działalności gospodarczej.
Dobre walory turystyczne, istniejące zbiorniki wodne, przyjazny klimat oraz czyste powietrze sprawiają, że powiat w większości jest
doskonałym terenem do rozwoju turystyki.
Duża ilość urodzajnych gleb stwarza
możliwość powstania zaplecza spożywczego
dla aglomeracji lubelskiej.
Gospodarka regionu opiera się na rolnictwie - Lubelskie, mając dobre warunki glebowo-klimatyczne, jest krajowym liderem
wielu upraw rolniczych i sadowniczych, m.in.
chmielu, malin, porzeczek, truskawek. W ostatnich latach bardzo dynamicznie rozwija się
produkcja i przetwórstwo zdrowej, certyfikowanej żywności, coraz większe znaczenie zyskują też uprawy roślin energetycznych.
Grunty orne oraz sady występujące na terenie powiatu charakteryzują się dużym udziałem gruntów o wysokich klasach bonitacyjnych
(klasy II i III), stanowią one około 60% ogólnej powierzchni gruntów ornych i sadów
w powiecie. Przeważająca część użytków zielonych występujących na terenie powiatu to
Edukacja ekologiczna
gleby zakwalifikowane do klas bonitacyjnych
III, IV i V, udział tych gruntów wynosi około
92% powierzchni użytków zielonych.
Jakość gleb determinuje w dużym stopniu kierunki upraw roślin. Dominują zboża,
ziemniaki i buraki cukrowe. Jeśli chodzi o pogłowie zwierząt to - podobnie jak w przypadku innych powiatów województwa
lubelskiego - najwyższe wskaźniki notowane
są dla drobiu i trzody chlewnej. Ze względu
na sąsiedztwo Lublina sektor rolny na terenie powiatu lubelskiego powinien w szczególny sposób specjalizować się w produkcji
określonych produktów rolnych, np.
owoców i warzyw, dla których Lublin może
być doskonałym rynkiem zbytu.
Ważny element środowiska przyrodniczego powiatu stanowią dwa Parki
Krajobrazowe: Kszczonowski i Kozłowiecki.
Krzczonowski PK jest jednym z ważniejszych regionów źródliskowych w województwie lubelskim. Występuje tu 45 źródeł,
w tym kilkanaście źródlisk grupowych, skupiających od 4 do 19 wpływów. Fauna
ssaków jest typowa dla Wyżyny Lubelskiej.
Często spotykany jest jeż i ryjówka aksamitna, a także drobne gryzonie: nornica
ruda, mysz polna, mysz leśna i badylarka.
Na terenie Kozłowieckiego Parku
Krajobrazowego występują lasy sosnowo dębowe, okresowo podtapiane lasy porośnięte borem wilgotnym i borem bagiennym
oraz niewielkie obszary olsów i łęgów wierzbowo-topolowych porastających brzegi rzek
Mininy i Krzywej Rzeki. Za najcenniejsze
jednak uważane są lite drzewostany dębowe
z udziałem dębu bezszypułkowego. Wśród
flory Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego
na szczególną uwagę zasługują gatunki chronione, m.in.: nasięźrzał pospolity, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, orlik
pospolity, listera jajowata, podkolan biały,
gnieźnik leśny oraz bluszcz. Na nielicznych
fragmentach torfowisk wysokich i przejściowych występują m.in.: bagno zwyczajne,
widłak jałowcowaty, modrzewnica zwy-
czajna, storczyk krwisty i szerokolistny,
kruszczyk błotny.
Powiat lubelski jest znakomitym terenem do uprawiania turystyki rowerowej.
Dobrze rozwinięta sieć szlaków rowerowych
ułatwia turystom dotarcie do najciekawszych
jego zabytków i innych ciekawych miejsc.
Przez powiat przebiega czerwony szlak rowerowy biegnący z Lublina do Kazimierza
Dolnego. Ponadto ta terenie niemal każdej
z gmin wyznaczone są szlaki rowerowe, które
tworzą sieć pozwalającą na zaplanowanie
ciekawych wycieczek. Miejscem, skąd najlepiej zacząć krótszą lub dłuższą wycieczkę,
jest Zalew Zemborzycki. Pośród wielu form
aktywnego spędzania wolnego czasu, które
oferuje powiat pubelski, coraz większą
Bychawie czy Niedrzwicy Dużej. Powiat
lubelski zakończył realizację bardzo ciekawego projektu „Kajakiem po Bystrzycy
i Wieprzu”, współfinansowanego ze środków
Unii Europejskiej.
Wspólne przedsięwzięcie powiatów lubelskiego, lubartowskiego, ryckiego, miasta
Lublin i gminy Strzyżewice stworzyły jedną
z najlepiej przygotowanych na potrzeby
współczesnego masowego turysty trasę kajakową w kraju. Powstała świetnie przygotowana infrastruktura z pomostami,
miejscami do kempingu, znakami i punktami
informacyjnymi. Nie trzeba tworzyć malowniczego krajobrazu i atrakcji spływu. One już
są, ale często wiedzą o nich tylko mieszkańcy
miejscowości, które będą przystankami na
popularnością cieszy się jazda konna.
Podlubelskie lasy, czy drogi polne, a także
okolice Zalewu Zemborzyckiego, to doskonałe tereny do uprawiania tego sportu. O popularności takiego spędzania wolnego czasu
świadczy chociażby z roku na rok zwiększająca się liczba uczestników różnego rodzaju imprez jeździeckich, takich jak
chociażby odbywające się corocznie
w Pszczelej Woli
zawody w ramach
Międzyszkolnej Ligi
Jeździeckiej. Chcący
nauczyć się jazdy
konnej mogą skorzystać z usług
Lubelskiego Klubu
Je ź d z i e c k i e g o,
a także ośrodków
w Pszczelej Woli,
tym kajakowym szlaku. W ramach tej wycieczki proponujemy kilka wariantów jej przebiegu. Wydaje nam się, że wszystkich miejsc,
które opisujemy, nie da się odwiedzić w ciągu
jednego weekendu, łącząc wizyty z wiosłowaniem, a to przecież najważniejszy punkt
programu. Musimy też znaleźć czas na odpoczynek, bo wiosłowanie nawet na rzece o łagodnym nurcie, jaką jest Bystrzyca, może być
forsujące, szczególnie dla początkujących.
Region Lubelski kojarzy się wielu
Polakom z wielką przestrzenią, stwarzającą
doskonałe warunki do wypoczynku, relaksu,
nabierania sił do życia. Blisko natury, pośród
gościnnych ludzi, na wsi czy w małym miasteczku, gdzie życie toczy się niespiesznym
rytmem, zupełnie odmiennym od codziennego pośpiechu i stresu towarzyszącego
mieszkańcom dużych miast.
5
edukacja przyrodnicza
fot. mgr Monika Grochecka
Na miejscu bardzo serdecznie powitał nas
pan leśniczy Leszek Michalec. Przewodnik
opowiadał nam o swojej pracy i o poszczególnych warstwach lasu, jak również o zwierzątkach, które żyją w tych lasach. Uczniowie
mieli mnóstwo pytań do pana leśniczego.
Uzyskiwali bardzo wyczerpujące i ciekawe
informacje na temat lasu. To była bardzo
ciekawa lekcja przyrody. Na zakończenie
spotkania było pieczenia kiełbasek . Każdy
uczeń otrzymał upominek w postaci długopisu – liska. Serdecznie dziękujemy panu
leśniczemu Leszkowi Michalcowi
i Nadleśnictwu Kraśnik i mamy nadzieję, że
takich lekcji w lesie będziemy mieli więcej.
19
ochrona przyrody
mgr inż. Anna Mikołajko-Rozwałka
Spotkania Przy Pomnikach Przyrody
29. sierpnia 2015 r. odbyła się XXXV sesja edukacyjna w terenie z cyklu: Spotkania Przy Pomnikach Przyrody.
Organizatorami sesji p. tytułem „Drzewa pomnikowe Nadleśnictwa Międzyrzec” byli: Zarząd Okręgu Ligi
Ochrony Przyrody w Lublinie oraz Nadleśnictwo Międzyrzec Podlaski.
Dzięki gościnności Pana Nadleśniczego
mgr inż. Jana Kowala, 50-osobowa grupa
członków Ligi Ochrony przyrody
w Lublinie mogła zapoznać się z walorami
przyrodniczo - krajobrazowymi lasów
międzyrzeckich, a były to ścieżki edukacyjne, szkółka leśna, wybrane enklawy
w rezerwacie, pomniki przyrody ożywionej i nieożywionej.
Spotkanie odbyło się w sali edukacyjnej
nadleśnictwa. Pan sekretarz nadleśnictwa
mgr inż. Adam Szulik i specjalista służby
leśnej mgr inż. Łukasz Rumiński powitali
obecnych w imieniu Nadleśniczego i własnym. Następnie w krótkiej sesji referatowej zaprezentowali strukturę i położenie
nadleśnictwa oraz jego walory przyrodniczo-leśne.
20
Nadleśnictwo położone jest w obrębie
powiatów: bialskiego i radzyńskiego.
Zajmuje powierzchnię 13,4 tyś. ha lasów.
Dzieli się na 12 leśnictw. Dominujący udział
w drzewostanie ma sosna - 67% a następnie
brzoza - 11%, olsza - 10 %, dąb - 10%.
Obok dużych kompleksów monokultur
sosnowych leżących między rzekami Krzną
i Rudką zachowało się wiele enklaw o wysokiej naturalności i uroczysk z bogatą florą
i fauną. W 1981 r. fragment lasów o pow.
129 ha objęto ochroną prawną jako rezerwat przyrody Liski.
W nadleśnictwie pod ochroną prawną
znajduje się wiele obiektów przyrody żywej
i nieożywionej. Są to wyróżniające się osobliwym kształtem stare, grube drzewa oraz
olbrzymie głazy narzutowe, a także zabyt-
kowe aleje, skupiska drzew oraz podworskie
zabytkowe kompleksy pałacowo - parkowe.
Objęto ochroną prawną 33 pomniki przyrody, w tym: 23 - to pojedyncze drzewa, 6
- to grupy drzew oraz 4 - głazy narzutowe
osiągające około 1,5 m wysokości a w obwodzie nawet ponad 11 m. Za pomnik przyrody
uznano także powierzchnię 1,8 ha 160 letniego drzewostanu modrzewiowego z domieszką dębu i sosny. Prawie 200 ha
powierzchni objęto ochroną prawną jako
użytki ekologiczne, są to przyrodniczo
cenne śródleśne bagna, oczka wodne,
rzeczki lub zarastające łąki, posiadające małą
wartość gospodarczą, ale za to olbrzymie
znaczenie dla środowiska naturalnego.
Stanowią one bowiem ostoje dla wielu rzadkich i chronionych gatunków roślin i zwie-
ochrona przyrody
rząt (głównie owadów i ptaków). Wpływają także
pozytywnie na utrzymanie różnorodności biologicznej
i retencję wodną. Na szczególną uwagą zasługuje stanowisko zimoziołu północnego w leśnictwie Sokole.
Teren nadleśnictwa ciekawy jest również pod względem historycznym i architektonicznym. W okolicznych
miejscowościach zachowały się liczne zabytkowe kompleksy pałacowo - parkowe, kościoły, cmentarze, kapliczki, krzyże, mogiły powstańcze upamiętniające
stoczone bitwy w 1863 r., 1915 czy w latach 1942 - 1944.
W niektórych miejscach zachowało się jeszcze tradycyjne, podlaskie, drewniane budownictwo wiejskie
ze strzechami.
Po wysłuchaniu ciekawego referatu uczestnicy zwiedzali wystawę przyrodniczą.
Sesja terenowa rozpoczęła się od zwiedzania plebanidawnej Szkoły parafialnej i kościoła Św. Mikołaja
w Międzyrzecu Podlaskim.
Przewodnikiem po tych obiektach był proboszcz ks.
Józef Brzozowski- Honorowy Obywatel Miasta
Międzyrzeca Podl., odznaczony w 2012 r. Złotym
Krzyżem Zasługi za pracę na rzecz miasta.
Jak się okazało plebania ma ciekawą historię.
Zaprojektowana została jako szkoła parafialna przez
spolonizowanego Włocha Franciszka Marię Lanci
w 1855 r. Budynek jest interesującym przykładem mieszaniny stylów, jako wariacja taksońskiego domu wiejskiego. Mieszkali w nim wybitni uczeni: Piramowicz,
Pukiel, Leszczyński. Do lat 60 -tych XIX w. była polską
szkołą koedukacyjną. W 1983 r. budynek został zwrócony parafii Św. Mikołaja. Po gruntownym remoncie
powstały w nim sale katechetyczne. W piwnicach plebanii proboszcz zorganizował miejsce spotkań: do gry
w tenisa stołowego, bilard, piłkarzyki i gry planszowe.
Wygospodarował pomieszczenia na sanki, narty, łyżwy,
rowery.
W piwnicach organizowane są również wystawy okolicznościowe.
W bliskim sąsiedztwie z plebanią znajduje się kościół
Św. Mikołaja. 500 letnia świątynia jest jednym z najstarszych rzymskokatolickich zabytków na Podlasiu. Kościół
zbudowany został w latach 1752-1755. Fundatorem był
August Poniatowski.
Na placu kościelnym podziwialiśmy okrągły płaski
kamień z zegarem słonecznym oraz potężne głazy narzutowe - pomniki przyrody nieożywionej.
Tuż przed plebanią zachwycił nas niesamowicie okazały, imponujący swoją formą
i wielkością sędziwy dąb szypułkowy. Pięknie
ukształtowana korona z potężnymi konarami
wprowadza w zachwyt przechodniów.
Drzewo ma około 20 m, wysokości a w pierśnicy 600 cm.
W tym miejscu dąb posadzony został
w 1791 r. w celu upamiętnienia podpisania
Konstytucji 3 Maja.
21
ochrona przyrody
Z kolejną wizytą przybyliśmy do zespołu
pałacowo - parkowego z XVIII w., położonego w rozległym parku krajobrazowym,
obejmującym około 20 ha.
Zespół pałacowy ostatnich właścicieli
miasta - Potockich jest zaniedbany ze
względu na częstą zmianę użytkowników
w drugiej połowie XX w. W międzyczasie
był przebudowany na potrzeby Domu
Opieki Społecznej, a ostatnio zajmowały
go filie lubelskich uczelni.
Również park z pozostałościami
dawnej „dzikiej promenady lasu świerkowo- wiązowego” jest w złym stanie.
22
W parku oglądaliśmy największe
w Międzyrzecu skupisko kasztanowców
oraz jesionowe pomniki przyrody. Park
wymaga renowacji ze względu na zacierające się założenia parkowe, a także ze
względu na wykonanie koniecznych zabiegów konserwatorskich drzew, nie tylko
uznanych za pomniki przyrody.
Kolejna część sesji terenowej odbyła
się w lasach Nadleśnictwa Międzyrzec.
Odwiedziliśmy rezerwat przyrody „Liski”.
Obejmuje las o charakterze naturalnym oraz teren siedlisk o znacznej zmienności. Wyróżniono sześć różnych
zespołów leśnych - od grądu lipowo grabowego przez lasy i bory mieszane
świeże, do boru mieszanego bagiennego.
Rezerwat zwiedzaliśmy idąc ścieżką przyrodniczo - edukacyjną obejmującą sześć
przystanków oznakowanych tablicami.
Ścieżka rozpoczyna się przy pomnikowym dębie, mocno uszkodzonym przez
burzę, który rośnie przy trasie Międzyrzec
Podl. - Parczew. Jest to najstarszy dąb liczący
około 350 lat.
Tablice informacyjne na kolejnych przystankach opisują poszczególne gatunki
żyjące w danym siedlisku, informują o za-
ochrona przyrody
gadnieniach z zakresu lasu i gospodarki leśnej.
W rezerwacie widzieliśmy 200 - 250 letnie
dęby, liczne graby, klony, lipy. W runie występują obok gatunków pospolitych gatunki rzadkie i chronione jak storczyki:
kruszyk szerokolistny, gnieźnik leśny, podkolan zieleniawy a także łuskiewnik różowy,
widłak jałowcowaty, ziarnopłon wiosenny,
huba niszczyca pachnąca czy szmaciak gałęzisty. Z ptaków m.i. świstunka leśna, kowalik, strzyżyk, puchacz, słonka, a z
ssaków: łoś, dzik, jeleń, ryjówka aksamitna.
W rezerwacie „Liski” dotarliśmy
leśnym duktem do dwóch dębów pomnikowych nazwanych imieniem prof.
Bolesława Hryniewieckiego.
Przy dębach panowie leśnicy przybliżyli postać słynnego, polskiego botanika,
pioniera ochrony przyrody w Polsce, który
łączył zainteresowania botaniczne z humanistycznymi.
Program terenowy zamknęła wizyta
w szkółce leśnej w miejscowości Żerocin.
Sesja została podsumowana przy ognisku.
Były rozmowy, recytacja poezji,
muzyka na organkach w wykonaniu poety
Pana Mariana Brody i śpiew leśnych ogniskowych piosenek. Wszyscy uczestnicy spotkania otrzymali od leśników
upominki (kubki z logo Nadleśnictwa,
smyczki i folderki).
Dziękujemy serdecznie Panom
Leśnikom za poświęcenie nam wolnego
czasu, za przekazaną szeroką wiedzę przyrodniczo historyczną, ciekawe informacje
o funkcjonowaniu lasu i pracy leśnika, za
przygotowanie ogniska i okazaną życzliwość.
Tą drogą pr zek azujemy Panu
Na d l e ś n i c z e m u Na d l e ś n i c t w a
Międzyrzec Podlaski podziękowanie za
pomoc w zorganizowaniu terenowej sesji
edukacyjnej i wsparcie finansowe w przygotowanie ogniska.
fot. mgr Witold Muszyński
23
Działalność szkolnych kół lop
Wycieczka do Centrum
Nauki Kopernika
w Warszawie
sku. Eleganckie i skuteczne sygnalizatory poziomu hałasu zamieściliśmy na ścianach w 5 salach lekcyjnych. SYGNALIZATOR świeci
w trzech kolorach. Jeśli w klasie jest zbyt głośno, pali się czerwone
światło, jeśli cicho - zielone, a jeśli hałas zbliża się do niebezpiecznej
granicy - pomarańczowe. To nowatorskie urządzenie jest wyposażone
w elektroniczny czujnik hałasu. Sygnalizator reaguje nie tylko na krzyk.
Jest wrażliwy także na szuranie krzesłem, trzaskanie drzwiami, pisk,
klaska- nie czy tupanie. Wyposażone w diody urządzenie poinformuje
uczniów i nauczycieli, że hałas w klasie przekracza bezpieczny dla zdrowia poziom oraz uświadomi, jak wielkie szkody powoduje hałas.
Efekty ekologiczne:
• Zakończony projekt pogłębił wśród uczniów wiedzę i zainteresowania ekologią. Uczniowie stali się wrażliwsi na piękno otaczającej nas przyrody i bardziej świadomi zagrożeń, jakie powoduje
człowiek poprzez nieprawidłowe użytkowanie jej zasobów. Zdobyta
wiedza podczas realizacji poszczególnych zadań posłuży im w dalszej edukacji szkolnej.
• Udział w konkursie ekologiczno–przyrodniczym umożliwił uczniom zweryfikowanie swojej wiedzy
przyrodniczo- ekologicznej i zachęcił do
dalszego jej zdobywania.
• Wycieczka do Centrum Nauki K o p e rn
i k i Ogrodu Zoologicznego w Warszawie
umożliwiła eksperymentowanie, poznawanie ciekawej przyrody ożywionej i nieożywionej.
• Zakup „sygnalizatorów poziomu hałasu”,
spowodował u uczniów zwiększenie
świadomości i odpowiedzialności za stan
swojego zdrowia. Szkoła wzbogaciła się
w nowoczesny środek dydaktyczny.
Realizacja poszczególnych zadań umożliwi kształtowanie właściwych postaw wobec
przyrody i własnego zdrowia.
31
Działalność szkolnych kół lop
mgr Elżbieta Polak, mgr Henryka Wrońska
Dzień Ziemi pod hasłem „Z energią zmieńmy źródło”
Realizacja projektu „Widzę, doświadczam, działam – myślę ekologicznie”- edukacja uczniów klas 0-VI”
Wystawa „Z energią zmieńmy źródło”
32
Działalność szkolnych kół lop
1. Ogólnopolski konkurs wiedzy dla klas
III-VI na temat ekologii i ochrony środowiska – EKOTEST - 15.04.2015 r.
2. Pisanie Listów dla Ziemi pod hasłem
„Nie bądź jednorazowy” w dniach 1317.04.2015 r. - uczniowie klas 0-VI.
• Listy dla Ziemi - co mogą zrobić
dzieci, aby na świecie było mniej
śmieci? - kl. 0
• Listy dla Ziemi - czy małe dzieci
mogą zmniejszyć wielką ilość wytwarzanych na świecie śmieci? klasy I-III
• Listy dla Ziemi - jak nie być jednorazowym, czyli o sposobach zmniejszania ilości odpadów - klasy IV-VI
3. Szkolny konkurs dla najlepszego przyrodnika wśród klas II, III, IV, V i VI – 22
- 23.04.2015 r.
4. Przeprowadzenie godzin wychowawczych w klasach 0-VI na temat „ Z energią zmieńmy źródło”.
5. Szkolny konkurs plastyczny „ Z energią
zmieńmy źródło” dla klas 0-VI – każda
klasa wykonuje plakat do 24.04.2015 r.
6. Wycieczka do Centrum Nauki Kopernik
i ZOO w Warszawie dla 45 uczniów –
03.06.2015 r.
7. Nasadzenia roślin w ogrodzie przyszkolnym
w ramach projektu „Zagospodarowanie
Ogrodu Integracyjno-Przyrodniczego - aleja
różana, ogrodowe pnącza”.
SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI ZADANIA
„Zagospodarowanie ogrodu Integracyjno–Przyrodniczego
– aleja różana, ogrodowe pnącza” w Zespole Szkół nr 2 w Łęcznej
Zespół Szkół nr 2 z Klasami Integracyjnymi i Oddziałami Sportowymi
w Łęcznej w 2015 r. zrealizował zadanie „Zagospodarowanie Ogrodu
Integracyjno-Przyrodniczego - aleja różana, ogrodowe pnącza.”
Czas realizacji zdania: kwiecień 2015 czerwiec 2015 r.
W ramach projektu zrealizowano następujące zadania ekologiczne:
Dbając o stworzenie naszym dzieciom optymalnych warunków rozwoju, od kilku lat systematycznie zagospodarowujemy teren wokół szkoły pod nazwą Ogród Integracyjno–Przyrodniczy,
który spełnia ważne zadanie w edukacji. Jego powstanie związane jest z kształtowaniem najbliższego otoczenia szkoły i tworzeniem naturalnej bazy dydaktycznej. Ogród jest miejscem wielu
ciekawych zajęć umożliwiających dzieciom bezpośredni kontakt z przyrodą, jej obserwowanie
i przeżywanie, co bez wątpienia wpływa na kształtowanie wobec niej pozytywnych postaw. Chcąc
zapewnić dzieciom więcej cienia pod- czas upalnych dni, systematycznie staramy się dosadzać
drzewa i krzewy. Nie bez znaczenia jest również fakt, że dobrze zagospodarowany zielony teren
przyszkolny ma także ogromne znaczenie wychowawcze. Daje bowiem szansę wdrażania uczniów
od pierwszych lat szkolnych do właściwego ich stosunku do przyrody i kształtowania czynnych
postaw na rzecz jej ochrony. Utworzyliśmy już aleję dendrologiczną, ogródki warzywne i kolekcję roślin skalnych. W tym roku dzięki otrzymanej dotacji realizowaliśmy dalsze zagospodarowanie ogrodu, tworząc aleję różaną i ogrodowe pnącza.
Zakupiono sadzonki róż pnących oraz stal na pergolę. Czerwone róże pnące posadzone
na tle zielonej ściany umieszczone na pergoli - utworzyły piękną, pachnącą aleję różaną. Róże
pnące - są świetną kolczastą kryjówką dla ptaków, w czasie kwitnienia przyciągają owady, a zimą
zapewniają bazę pokarmową ptakom. Zakupione róże na pniu uzupełniły rabatki i swoimi
pięknymi kolorami wzbogacają ogród.
Zakup sadzonek bluszczy i powojników. Wśród pnączy zasadziliśmy powojniki - coraz
popularniejsze w polskich ogrodach i szkółkach ze względu na małe wymagania i spektakularny proces kwitnienia. Zakupione clematisy Jana Pawła II doskonale nawiązują do utworzonej już części ogrodu poświęconej patronowi szkoły Janowi Pawłowi II. Kolejną zakupioną
wieloletnią rośliną są bluszcze. Są to rośliny które rosną nieco wolniej, ale są zimozielone, co
sprawi, że ogród zimą nie straci swojego atrakcyjnego wyglądu. Różnorodność nasadzeń pozwoli nauczycielom przeprowadzać lekcje dotyczące gatunków roślin w terenie przyszkolnym,
a uczniom da możliwości rozpoznawania tych roślin.
EFEKTY EKOLOGICZNE:
Ogród szkolny jest przedsięwzięciem długofalowym, stale wymaga pracy i dużego
zainteresowania. Działania podjęte od 2005 r. ciągle uzupełniamy, a na terenie przyszkolnym jest jeszcze wiele zakątków, które będziemy ciekawie planować, a potem wykorzystywać w pracy dydaktyczno–wychowawczej szkoły.
Realizacja powyższego zadania przyniosła następujące efekty:
• poprawa estetyki terenu zielonego wokół szkoły,
• wyrobienie wrażliwości przyrodniczej i estetycznej poprzez wspólne działania,
• wzrost świadomości ekologicznej dzieci i rodziców oraz środowiska wspierającego projekt,
• stworzenie materiału poglądowego na zajęcia edukacyjne poprzez umożliwienie
rozpoznawania okazów roślin.
Realizacja projektu pozwoliła poszerzyć ogród o nowe rośliny, nauczyła szacunku do obiektów przyrody. Zasadzone rośliny pnące mają mnóstwo zalet, zajmują mało miejsca, nie wymagają specjalnych warunków glebowych i pielęgnacji, a rosną szybko. Pnącza wytwarzają dużą
masę liściową. Oprócz dekoracyjnej “ściany” zieleni, pnącza potrafią zdumiewać pięknymi kwiatami przy wprowadzeniu różnej kolorystyki, a także mogą ożywić otoczenie. Pnącza spełnią
funkcję ekranów dźwiękoszczelnych, wyłapując zanieczyszczenia powietrza - zarówno gazowe
jak i pyłowe. Żywa zieleń poprawi nastrój, a dodatkowo pnącza będą stanowić świetną kryjówkę
dla drobnych zwierząt, zwłaszcza ptaków. Nasze działania pozytywnie wpłynęły na poprawę estetyki najbliższego otoczenia oraz w jeszcze w większym stopniu niż dotychczas mają pozytywne
oddziaływanie na dzieci i dorosłych, co przekłada się na wzrost świadomości ekologicznej od
najmłodszego pokolenia po najstarsze - nie tylko w tym roku, ale przez kolejne lata.
33
Działalność szkolnych kół lop
Listy dla Ziemi „Nie bądź jednorazowy”
34